ความคิดเห็นที่ 1 เราว่าเรื่องนี้แสดงให้เห็นว่า ในโลก มีทั้งความชั่วและความดี อยู่คู่กันมา บางคราว ธรรมเจริญ อธรรมเสื่อม บางคราวก็เป็นธรรมะที่เสื่อม แต่ไม่มีฝ่ายใดที่ถูกทำลายลงได้อย่างถาวร ฝ่ายที่ถูกโค่น สักวันก็ต้องฟื้นขึ้นมาทำลายอีกฝ่ายหนึ่ง สลับกันไปเรื่อยๆ .......ไม่สิ้นสุด จากคุณ : ลัลลา - [ 18 ม.ค. 47 12:17:11 ]

ความคิดเห็นที่ 2 โจทย์ยากจัง... ในความรู้สึก เมื่ออ่านลอร์ดออฟเดอะริงส์จบ ก็คือ .. โลกเป็นเช่นนั้นเอง .. สรรพสิ่งดำเนินไป โดยที่บางครั้ง เราไม่รู้ที่มา และไม่รู้ที่ไป ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้ว่าทำไมจึงเกิดขึ้น ไม่มีการตัดสินใจไหนที่ถูก หรือผิด ไม่มีใครบอกได้ว่า ควรทำอย่างนั้น หรือควรทำอย่างนี้ เราเพียงทำให้ดีที่สุด ภายใต้สถานการณ์หนึ่งๆ เท่านั้น ผลที่เกิดตามมาจะดีหรือร้าย ไม่มีใครตอบได้ ไม่มีความสมบูรณ์แบบในโลกของ LOTR ก็เพราะว่า.. ไม่มีความสมบูรณ์แบบ ในโลกที่แท้จริงเช่นกัน เพราะเหตุนี้ LOTR จึงสมจริงเหลือเกิน ไม่มีใครที่ดีพร้อมไปหมด ไม่มีใครที่ตัดสินใจถูกต้องเสมอ ไม่มีคำว่า "... And they lived happily ever after." เพราะประโยคนี้มีแต่ในเทพนิยายเท่านั้น ซึ่ง LOTR ไม่ใช่เทพนิยาย แต่เป็นเรื่องที่เคยเกิดขึ้นจริง ในอดีตเมื่อนานแสนนานมาแล้ว งงไหมเนี่ย.. เขียนไปเขียนมาชักงงเอง :P สรุปก็คือ ส่วนตัวคิดว่า สิ่งที่ได้รับจาก LOTR ก็คือ "โลกเป็นเช่นนั้นเอง ทุกสิ่งไม่จีรัง" ค่ะ คล้ายๆ คำว่า อนิจจัง ละมั้ง... จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด - [ 18 ม.ค. 47 22:38:32 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ได้ยินแว่วๆจากในทีวีว่าลอร์ดนี่เป็นการทดลองเขียนเรื่องให้ยืดยาวออกไปที่สุดของโทลคีนเหรอคะ ใครรู้เรื่องนี้บ้างอ่ะคะ จากคุณ : booklovers - [ 19 ม.ค. 47 06:27:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เฮง...เฮง...และก็เฮง.... คือ เราข้องใจมาตลอดว่า ทำไม๊ ? ทำไม ? อรากอร์นถึงได้เลือกไปช่วยเมอร์รี่กับปิ๊ปปินแทนที่จะตามไปช่วยโฟรโด จริงอยู่ล่ะว่าเมอร์รี่กับปิ๊ปปินอาจจะต้องตาย แต่คิดว่า โฟรโดกับแซมไม่เคยผ่านหลักสูตรจรยุทธ์ เหตุไฉนจะเล็ดรอดออร์คและอุรุกไฮที่มากมายหยั่งกะปลวก แถมเซารอนจอมอสูรไปโยนแหวนทิ้งที่ Mt. Doom ได้ ??????!!!! โอกาสที่จะเสียแหวนตามรายทางนี่มีสูงถึง 95% แต่....ธรรมะย่อมชนะอธรรม.....สรรพสิ่งในโลกล้วนไม่จีรัง... จากคุณ : อรุณดารา - [ 19 ม.ค. 47 08:04:01 A:203.185.136.134 X:172.16.1.12 ]

ความคิดเห็นที่ 5 "All we have to decide is what to with the time that is given us." ( ใส่รูปปู่ให้ดูขลัง ๆ หน่อย - -"") จากคุณ : ตาอิน - [ 19 ม.ค. 47 09:13:19 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ความเชื่อมั่นในกรรมดี และ มิตรภาพของทุกๆเผ่าพันธุ์ ไม่เว้นแม้แต่ ต้นไม้ หรือภูติผี ทำให้ภารกิจของพันธมิตรแห่งแหวนบรรลุผล (ชอบฉากช่วยเมอร์รี่กับปิ๊ปปินขี่ต้นไม้บุกหอคอยของพ่อมดขาว ในภาค 2 กับ ฉากภูติผี ปราบกองทัพอ๊อคจนเกลี้ยง) จากคุณ : ยุทธ(ดวงตาตะวัน) - [ 19 ม.ค. 47 13:26:34 A:203.107.206.225 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ช่วยตอบคุณอรุณดาราน้า.. ในหนังสือเค้าบอกว่า โฟรโดและแซมเลือกที่จะเดินทางไปเอง ส่วนเมอร์รี่กับปิ๊บปิ้นนั้นถูกจับตัวไป ( โดยเข้าใจผิดซึ่งอันตรายมาก ) พวกฮีโร่จึงตัดสินใจไปช่วยฝ่ายหลังก่อนจ้ะ จากคุณ : BlurBlue - [ 19 ม.ค. 47 17:57:34 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา... สาธุ มาได้ยังไง -_-" จากคุณ : Elf-Oil (น้ำมันพราย) - [ 19 ม.ค. 47 18:33:27 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เคยอ่านในหนังสือแปลอ่ะ มันเป็นหนังสือข้อคิดของเรื่องลอร์ด โดยตรงเลยนะ แต่รุสึกว่าจะไม่ใช่โทลคีลเขียนเองอ่ะ ลองหาอ่านดูจิ หุหุ จากคุณ : Maiaquend - [ 19 ม.ค. 47 21:22:46 A:169.210.5.55 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 เห็นกระทู้นี้แล้ว ... นึกถึงท่านพี่นานาฯทันที อิอิ จากคุณ : แมงปอเฒ่าเจ้าค่ะ - [ 19 ม.ค. 47 22:28:05 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตอบคุณ booklovers.. ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้แฮะคะ แต่เท่าที่ทราบมา หลังจากที่ The Hobbit ประสบความสำเร็จ ทางสนพ.อยากให้โทลคีนเขียนภาคต่อ (ประมาณการผจญภัยครั้งใหม่ของฮอบบิท) แต่ใจจริงท่านอยากเขียน Silmarillion ให้เสร็จมากกว่า เพราะเรื่องนี้เป็นโครงการในดวงใจของท่านเลยค่ะ อย่างไรก็ตาม ทางสนพ.บอกว่าถ้าโทลคีนจะเขียน Sil เขาก็ยังไม่ตีพิมพ์ให้ เพราะเรื่องราวสุดแสนแฟนตาซีเขียนในรูปแบบตำนานยังไม่ฮิตกันในสมัยนั้น เสี่ยงต่อการแป้กและเจ๊งอย่างมาก โทลคีนจึงต้องพับโครงการไปชั่วคราว แต่ด้วยกำลังใจท่วมท้นจากเพื่อนฝูง ท่านจึงเริ่มต้นเขียนบทแรกของ LOTR ที่เป็นภาคต่อกลายๆของ The Hobbit โดยให้ฮอบบิทที่หนุ่มกว่าบิลโบมาเป็นตัวเอก และ quest ครั้งใหม่นี้ก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับแหวนที่บิลโบได้มาจากในเรื่อง The Hobbit นั่นเอง เพียงแต่คราวนี้ ท่านไม่ได้อยากเขียนให้มันเป็นหนังสือเด็กและตั้งใจจะให้เป็นเรื่องราวที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น โดย LOTR จะเป็นเรื่องราวในยุคหลังของ Silmarillion เรื่องก็เลยยาวมาก แต่เหตุที่ใช้เวลาเขียนนานนั้น สาเหตุหลักเป็นเพราะสมัยนั้น (ปี 1938) ท่านยังเป็นอาจารย์ที่อ๊อกซฟอร์ดอยู่จึงไม่ได้ทุ่มเวลาให้ LOTR ทั้งหมด อีกสาเหตุหนึ่งก็เพราะท่านแก้ไขจุดผิดพลาดอีกหลายครั้งกว่า LOTR จะเสร็จสมบูรณ์ค่ะ พอเขียนจบบทหนึ่ง ท่านก็จะเอาไปอ่านให้เพื่อนๆในกลุ่ม The Inklings ฟัง (หนึ่งในนั้นก็คือ C.S. Lewis ผู้เขียนนาร์เนีย) ซึ่งทุกคนก็จะช่วยวิจารณ์กัน และลูกชายท่านก็ช่วยวาดแผนที่มิดเดิลเอิร์ธให้ สิบกว่าปีต่อมา ต้นฉบับเสร็จสมบูรณ์ ท่านก็เอาต้นฉบับหนาบึ้กๆไปส่งสนพ. ซึ่งจัดการแบ่ง LOTR ออกเป็นสามเล่ม (เล่มสาม โทลคีนอยากให้ใช้ชื่อ The War of the Ring มากกว่า แต่ทางสนพ.บอกว่าชื่อ The Return of the King เก๋กว่า แล้วก็ไม่รู้ไม่สนยืนยันจะเอาชื่อนี้ล่ะค่ะ) (ตอบซะยาว ^^" ขออภัยค่ะ) จากคุณ : scarborough - [ 19 ม.ค. 47 22:40:09 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุณ booklover คงดูมาจากรายการโลกยามเช้าใช่ไหมคะ ที่อ.สมเกียรติอ้างอิงคำพูดของ อ.โทลคีนว่า "เป็นหนังสือที่แต่งขึ้นเพื่อนำเสนอภาษาอังกฤษแบบโบราณ และแนวการเขียนเรื่องให้ยาวที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ มิได้มีจุดประสงค์ในการแฝงความหมายเชิงสัญลักษณ์ใดๆ" แต่เราว่านะ ไม่ว่าอ.โทลคีนจะตั้งเป้าหมายสำหรับหนังสือเล่มนี้ไว้อย่างไร สิ่งที่ได้ไม่ใช่แค่นิยายเล่มหนาๆเล่มหนึ่งที่เขียนด้วยภาษาอังกฤษแบบโบราณแน่นอน จากคุณ : หน้าใหม่มาอีกแล้ว :) - [ 20 ม.ค. 47 08:28:52 A:203.148.252.234 X:192.168.0.129, 210.203.178.20 ]

ความคิดเห็นที่ 13 สำหรับเรานะคะ สารที่เราได้รับจาก LOTR ก็คือ ความรู้สึกที่ว่า คนเราควรจะต่อสู้เพื่ออะไรบางอย่างที่ มันมีคุณค่า แม้ว่าบางทีมันจะยากลำบาก แต่สิ่งนั้น เป็นสิ่งที่ดำรงอยู่ในโลก เหมือนสัจธรรม เหมือนดวงดาว พูดง่ายๆก็คือ คนเราควรมีอุดมคติ มีความใฝ่ฝันอยู่ในใจ ที่จะทำในสิ่งที่ดีที่เราสามารถทำได้เพื่อส่วนรวม หรือเพื่อโลกใบนี้ค่ะ ประเด็นย่อยๆ ก็มีเยอะมากใน LOTR เป็นต้นว่า วิถีทาง แห่งคุณธรรม, มิตรภาพและความซื้อสัตย์,ความรักใน ธรรมชาติ เป็นต้น อีกอย่างหนึ่งก็คิดเหมือนพี่เหมียว ที่ว่าเขาสะท้อนในเรื่องของวัฏจักรของการเปลี่ยนแปลงของโลก แต่เราคิดว่า เค้ายังไม่ได้ลงลึกหรือตีประเด็นนี้แตกเท่าไหร่ เพียงแต่เสนอมาให้เห็นว่ามันมีอยู่เท่านั้น จากคุณ : นานานะจัง - [ 20 ม.ค. 47 12:31:19 ]

ความคิดเห็นที่ 14 วิวัฒนาการของเอลฟ์ไปสู่ออร์ค ชีวิตสัตว์โลกยุคโบราณ -เอ๊นท์ ประสิทธิภาพของยาซักผ้าขาว นำมาซึ่งพลังแห่งพ่อมดขาว โปรดใช้วิจารณญาณหลังจากอ่านข้อความนี้ จากคุณ : Motif - [ 20 ม.ค. 47 23:54:06 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ในความรู้สึกเรานะ เราคิดว่าคนเขียนอยากจะสื่อว่าอำนาจมักทำให้คนเปลี่ยนไป แหวนเป็นตัวแทนของอำนาจ เมื่ออยู่ในมือใครก็ทำให้คนๆนั้นลุ่มหลงในอำนาจให้คนทำตามหรือบังคับใครก็ได้ อย่างภาคแรกเลยที่โฟรโดบอกให้แกนดัลฟเอาแหวนไปจากไชร์ แล้วแกนดัลฟบอกว่าเค้ารับแหวนไม่ได้ถึงแม้เจตนาดีแต่เมื่อเค้าทำอาจรุกลามจนเป็นเรื่องอันตรายไปเปรียบเหมือนอำนาจถึงแม้คนที่มีอยากทำเรื่องดีๆแต่เมื่อใช้ไปนานเข้า คนๆนั้นก็เปลี่ยนไปไม่อยากเสียอำนาจ(ตัวอย่างเช่นอเมริกาให้เป็นประธานาธิดีแค่สองสมัย) แล้วที่อารากอนร์ไม่ไปกับโฟรโดก็เพราะถ้าไปด้วยต่อไปอาจแตกคอกันเพราะแหวน(แหวนแทนอำนาจ)เหมื่อนที่พวกเผด็จการชอบปฏิวัติแย่งอำนาจกัน อย่างตอนจบที่อารากอนร์บอกว่ายุคของเค้าเป็นยุคของทุกคนไม่ใช่ของเค้าคนเดียว(คล้ายประชาธิปไตยมั่ง) อีกอย่างก็คือมนุษย์ก็คือมนุษย์ มีทั้งส่วนดีและไม่ดีแต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นความหวังก็ยังมี และมนุษย์ก็ควรจะต่อสู้เพื่อความถูกต้องทั้งหมดคือเราคิดเอาเองอะนะ ไม่รู้ว่าจริงคนเขียนอยากสื่ออย่างนี้หรือเปล่า จากคุณ : คิดเอาเองหรือเปล่าเนี่ย - [ 21 ม.ค. 47 22:45:03 A:203.209.123.33 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 เอามั่ง....แม้แต่คนที่ตัวเล็กที่สุดก็เปลี่ยนแปลงโลกนี้ได้ จากคุณ : Hui - [ 22 ม.ค. 47 11:25:11 A:161.200.255.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 เห็นด้วยกับคุณ Hui นี่คือเหตุผลที่โฟรโดเป็นพระเอกแทน อารากอร์น ผมว่าเรื่องทั้งหมดเดินอยู่บนแนวคิดนี้ นั่นคือ คนธรรมดาอย่างเราก็สามารถเป็นวีรบุรุษได้ ทั้งโฟรโด เมอร์รี่ ปิ้นปิ้น กิมลี แซม โดยมีแกนดัลฟ์ อารากอร์น และ เลโกลัส เป็นตัวเปรียบเทียบ โดยแสดงว่ากลุ่มอารากอร์น คือฮีโร่ แต่ขณะเดียวกันหากไม่มีกลุ่มโฟรโดแล้ว ทั้งหมด ที่กลุ่มอารากอร์นทำก็จะไม่มีความหมายเลย จากคุณ : Menvan (sundown) - [ 22 ม.ค. 47 22:48:27 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ผู้แต่งเก่งมาก ที่ทำให้จุดสนใจมี 2 จุดเสมอ คือ การผจญภัยของโฟรโด้ กับ การรบทัพที่ยิ่งใหญ่ โดยที่ ทั้งสองอย่างก็มีความสำคัญพอๆ กัน และท้ายสุดก็สัมพันธ์กัน คือ อารากอนนำทหารออกไปท้ารบที่หน้าประตู เพื่อดึงดูดความสนใจ ของ ซารอนมิให้มองเห็น โฟรโด้ชัดเจนครับ จากคุณ : มิราชช (vilaithong) - [ 25 ม.ค. 47 16:23:11 ]