ความคิดเห็นที่ 1 หนังสือประวัติศาสตร์ทุกเล่มบอกว่าทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะหน้าไม้เพียงดอกเดียวที่ถูกยิงออกไปก่อนอาทิตย์ตก ขณะนั้นกองทหารเดินเท้าได้หยุดตั้งค่ายอยู่ ณ ลานเลี้ยงไก่ ฝูงชนจำนวนหนึ่งจับกลุ่มอยู่รอบ ๆ ค่าย คนเหล่านี้มีทั้งเด็ก ๆ ที่ชอบดูทหาร พวกคนมุงธรรมดาที่มีอยู่ทั่วไป พวกหาบเร่แผงลอยหรือแม้แต่พวกหญิงบริการ หลายคนกล่าวในภายหลังว่าคนเหล่านี้ไม่ควรอยู่ที่นั่น ก็แล้วจะให้พวกเขาไปอยู่ที่ไหน ลานเลี้ยงไก่เป็นบริเวณเดียวในแองค์มอร์ปอร์คที่พอจะใกล้เคียงกับสิ่งที่เรียกว่าสวนสาธารณะ ผู้คนมักจะมาพักผ่อนและเล่นกีฬาที่นี่ ยิ่งกว่านั้นที่นี่ก็เป็นจุดซื้อ ขาย และชำแหละเป็ดไก่ของแองค์มอร์ปอร์คอีกต่างหาก ส่วนพวกทหารนั้นเล่า พวกนั้นก็เป็นคนธรรมดา เป็นลูกหลานหรือเป็นสามีของชาวแองค์มอร์ปอร์คเหมือนทุก ๆ คน พวกเขาก็แค่กำลังพักผ่อนและดื่มกินเหมือนชาวแองค์มอร์ปอร์คคนอื่น ๆ นั่นเอง ใช่ หลายคนเดิมนั่นแหละที่กล่าวอีกว่า ทหารเหล่านี้เมาและนั่นทำให้ทหารเหล่านี้ไม่ควรจะอยู่ที่นั่น ใช่แล้ว นั่นล่ะคือเหตุผล วิมส์ถอนใจ ไม่ควรเลยที่ใครจะอยู่ที่นั่น แต่พวกเขาก็อยู่ และใครคนหนึ่งยิงหน้าไม้ใส่นายกอง พวกพลหน้าไม้ยิงตอบ หลังจากนั้นมันก็เหมือนกับที่หนังสือว่า แม้ลูกหน้าไม้หลาย ๆ ดอกจะไปได้ไม่ไกลนัก บางดอกก็ไกลเกินพอ และบางคนในฝูงชนเริ่มยิงมันกลับ ไม่นานนัก การจะกล่าวหาว่าใครยิงใส่ใครก่อนก็เป็นการไร้ประโยชน์ ไกของความความตึงเครียดที่สะสมอยู่ทั่วไปในทุกแห่งของแองค์มอร์ปอร์คถูกปลดออกและนั่นเป็นเครื่องขับดันเหตุการณ์ทั้งหมด ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามีใครอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ทั้งหมด ส่วนหนึ่งของใครเหล่านี้ก็คือชาวบ้านที่ทนถูกกดขี่ข่มเหงต่อไปไม่ไหว บางส่วนในอีกหลาย ๆ ส่วนของใครเหล่านี้ก็คือคนหนุ่มที่ไร้เงินแต่ไม่ไร้อุดมคติผู้รู้สึกว่ามันช่างเป็นการอยุติธรรมเสียเหลือเกินที่เขาต้องถูกปกครองโดยตาแก่นายทุนขูดรีด ใครหลายคนในบางส่วนเหล่านี้ก็บ้าและหัวรุนแรงพอ ๆ กับสวิงและพวกเขาอ้างว่าพวกเขาอยู่ข้าง ‘ประชาชน’ วิมส์เองใช้ชีวิตทั้งชีวิตอยู่ตามถนน เห็นมาทั้งคนดีและคนบ้า เห็นมาแม้แต่คนที่กล้ากระทั่งขโมยเงินจากขอทานตาบอด แต่เขาไม่เคยเห็นสิ่งที่เรียกว่า ‘ประชาชน’ มาก่อน คนที่อ้างว่าทำเพื่อ ‘ประชาชน’ จะผิดหวังอยู่เสมอ พวกเขาจะอ้างว่า ‘ประชาชน’ นั้นความจำสั้น ไร้สำนึก ขาดวิสัยทัศน์ ใจแคบ และหวาดกลัวความเปลี่ยนแปลง ในไม่ช้าคำสรุปของเหล่านักปฏิวัติจึงไม่ใช่เพียงแค่ว่าพวกเขามีคณะรัฐบาลที่ต้องล้มหากแต่ยังมีประชาชนที่ไม่เหมาะสมที่พวกเขาต้องกำจัด และประชาชนนั่นเองคือแก่นของเรื่องราวทั้งหมด เมื่อใดที่พวกเขาตกใจและหวาดกลัว เมื่อใดที่กลไกของสังคมล้มเหลวและเมื่อใดที่กฏเกณฑ์ของสังคมถูกเมินเฉย มนุษย์ก็ไม่ต่างจากฝูงวัวควายที่แตกตื่น อันที่จริงในแง่นี้พวกเขาแย่ยิ่งกว่า อย่างมากวัวควายก็เหยียบกันเองเท่านั้น พวกมันไม่ได้พยายามกัดตัวข้าง ๆ เหมือนเช่นมนุษย์ เมื่อตะวันตกดิน ใครก็ตามที่ยังอยู่ในเครื่องแบบจะกลายเป็นเป้าหมาย ในเวลานั้นมันไม่สำคัญอีกแล้วว่าพลตระเวนจะอยู่ข้างไหน ฝูงชนจะมองเห็นเพียงเครื่องแบบของเขาเท่านั้น “หือ!” วิมส์เพิ่งรู้สึกว่ามีคนเรียกเขา “นายดาบเป็นอะไรหรือเปล่า” โคลอนถาม “ฮือ” วิมส์รับ “นายดาบดูเหม่อไปน่ะ” โคลอนว่าต่อ “ตามองไปไกลเลย นายดาบน่าจะนอนซักหน่อยนะเมื่อคืนน่ะ” “มีเวลานอนเยอะในหลุมว่ะ” วิมส์ว่าขณะที่เขามองไปยังแถวของพลตระเวน “ผมรู้นายดาบ แต่ถ้าถึงเวลาจ่าลงไปนอนในนั้นคงไม่มีใครไปปลุกจ่ามากินน้ำชาแน่ พวกพล ฯ พร้อมให้ตรวจแถวแล้ว นายดาบ” โคลอนพยายามให้กำลังใจ วิมส์เห็นแล้วว่าพล ฯ ทุกคนพยายามเต็มที่ โดยทั่วไปแล้วพวกเขาแค่จำว่าต้องใส่หมวกกับเสื้อเกราะ ที่เหลือก็แล้สแต่พวกเขาจะสะดวก แต่วันนี้ ตอนนี้ พวกเขาดูดีมาก “ดีมาก” วิมส์พูดจากใจขณะที่เสียงผู้กองคนใหม่เดินดังลงมาตามบันได นี่คงเป็นครั้งแรกที่รัสท์เห็นพลตระเวนของเขาอย่างเต็มตา อย่างน้อยรัสท์ก็รับรู้สถานการณ์ได้ดี เขาเพียงถอนหายใจเท่านั้น รัสท์มองมาทางวิมส์ “หาอะไรให้ฉันยืนหน่อยซิ” วิมส์เพียงจ้องกลับ “ครับผม?” “ฉันต้องพูดปลุกใจไอ้พวกนี้ ฉันจำเป็นต้องอธิบายสถานการณ์อันเป็นพื้นฐานของความวุ่นวายให้พวกนี้ฟังไว้” “โอ๊ย ไม่ต้องหรอกครับ ใคร ๆ ก็รู้ว่าทั้งหมดนี่เกิดขึ้นก็เพราะไอ้บ้าอย่างพระยาวินเดอร์นั่นแหละ” วิกเล็ตอวดภูมิ เหงื่อเม็ดโปน ๆ ผุดขึ้นเต็มหน้าผากของรัสท์ ขณะที่วิมส์ตะโกน “ทั้งหมด! เลิกแถววววว .!” ขณะที่พลตระเวนค่อย ๆ ทยอยแยกย้านกันจากไป วิมส์ชะโงกเข้าไปพูดกับรัสท์ “ท่านครับ ขอพูดกับท่านเป็นการส่วนตัวได้ไหมครับ?” “ไอ้หมอนั่นมันเพิ่งพูดอย่างที่ฉันได้ยินหรือเปล่าวะ?” รัสท์เพิ่งหายตะลึง “ครับท่าน พวกนี้ค่อนข้างเพี้ยนน่ะ” วิมส์พยายามจัดการสถานการณ์ “อย่าไปยุ่งกับพวกนี้มากนักดีกว่า” รัสท์ดูท่าจะยอมรับคำอธิบายของวิมส์ อย่างน้อยมันก็เปิดทางออกให้รัสท์ว่าเขาไม่ได้เพิ่งฟังพลตระเวนดูหมิ่นประมุขแห่งรัฐ หากแต่เป็นคำเพ้อเจ้อของคนเพี้ยน ๆ คนหนึ่งเท่านั้น “แต่พวกนี้รู้หน้าที่ตัวเองดีครับ” วิมส์เสริม “และหน้าที่ของพวกมันคือการทำตามที่พวกมันถูกสั่ง” “ครับท่าน” รัสท์ยกมือลูบหนวดโง้งของตัวเอง “แล้วแกล่ะ นายดาบ แกไว้ใจพวกนี้งั้นรึ?” “ถ้าท่านต้องการคำตอบจริงของผม ครับ ผมไว้ใจพวกเขา” “ก็ดี อีกสิบนาทีเราจะตระเวนถนนรอบ ๆ โรงพัก ถึงเวลาที่เราต้องแสดงกำลังเสียที สำหรับเราจะไม่มีการถอยอีกต่อไป” และวิมส์รู้ว่ารัสท์เชื่อในสิ่งที่เขาพูดและนั่นสร้างความหวั่นใจกับวิมส์เป็นอย่างยิ่ง แก้ไขเมื่อ 18 ม.ค. 47 06:06:48 จากคุณ : Away from Thailand - [ 18 ม.ค. 47 06:05:25 ]

ความคิดเห็นที่ 2 พลตระเวนยกกำลังออกไปตระเวนถนน พวกเขาไม่เคยฝึกการเดินแถว สำหรับพลตระเวน พวกเขารู้วิธีเดินทัพเพียงสองแบบ หนึ่งนั้นคือการเดินเอื่อย ๆ ซึ่งไม่ใช่วิธีเดินของทหาร และสองนั้นคือการแตกหนีไม่เป็นขบวนซึ่งทหารทุกคนรู้วิธีเป็นอย่างดี การเดินทัพครั้งนี้อาจเรียกได้ว่ามีกระบวนทัพแบบหมุนเวียน กล่าวคือพลตระเวนทุกคนพยายามเบียดแทรกเข้าไปยืนตรงกลางทัพซึ่งพวกเขาคาดว่าน่าจะมีโอกาสถูกลูกหลงน้อยสุด และนั่นทำให้ทุกคนล้วนหมุนเวียนกันออกมาเป็นด่านหน้า จริงอยู่ว่าพลตระเวนมีโล่ห์แต่นั่นก็เป็นโล่บาง ๆ สำหรับป้องกันหินเล็ก ๆ หรือกำปั้น กับดาบหรือหน้าไม้ โล่ห์เหล่านี้ล้วนไร้ประโยชน์ และโดยเหตุของกระบวนทัพเช่นนี้และการใช้โล่ห์เช่นนี้ การเคลื่อนที่ของกระบวนทัพจึงเป็นไปอย่างชุลมุนและเชื่องช้าเป็นอย่างยิ่ง รัสท์เองไม่ได้ใส่ใจแม้แต่น้อยกับความเป็นไปของกระบวนทัพ รัสท์เก่งมากในการไม่เห็นสิ่งที่เขาไม่อยากเห็นและไม่ได้ยินในสิ่งที่เขาไม่อยากได้ยิน อย่างไรก็ตามรัสท์ไม่สามารถทำเป็นมองไม่เห็นสิ่งกีดขวางที่ประชาชนสร้างขวางทางการเดินทัพของเขา แองค์มอร์ปอร์เกิดขึ้นจากการขยายตัวของหลาย ๆ หมู่บ้านใกล้เคียงกันกระทั่งรวมเข้าด้วยกันเกิดเป็นเมือง สถานที่อย่างเช่นดอลลี่ซิสเตอร์ แนปฮิลล์ และเซเวนสลีปเปอร์ต่างล้วนเคยเป็นหมู่บ้านมาก่อนในอดีต แม้ตอนนี้พวกมันก็ยังอาจแยกออกได้โดยดูจากถนนที่แบ่งผ่านระหว่างบริเวณเหล่านี้ แม้เวลาที่พวกมันเคยเป็นหมู่บ้านเอกเทศจะผ่านไปนานแล้ว คนในท้องถิ่นแต่ละส่วนก็ยังผูกพันกับท้องถิ่นและหวังพึ่งพวกพ้องในท้องถิ่นของตัวเองมากกว่า บัดนี้เมื่อเกิดความโกลาหลขึ้นพวกเขาจึงต้องการให้แน่ใจว่าความวุ่นวายที่เกิดขึ้นจะเกิดขึ้นในท้องถิ่นอื่นและไม่ลามเข้ามาในท้องถิ่นของเขา สิ่งกีดขวางจึงเป็นวิธีที่พวกเขาใช้ในการป้องกันตัวเอง ตรงถนนเวลโบน การเดินทัพของรัสท์ประจัญเข้ากับเครื่องกีดขวาง จะว่าไปเครื่องกีดขวางอันนี้ก็ไม่ได้ดีเด่อะไรนัก ชาวบ้านเพียงล้มแผงลอยรอบ ๆ บริเวณ เกวียนเก่า ๆ รวมถึงเฟอร์นิเจอร์ในบ้านมากองสุมรวม ๆ กันเข้า อย่างไรก็ตามมันเป็นเครื่องกีดขวางแน่ ๆ หนวดของรัสท์กระดิก “ต่อหน้าต่อตา!” รัสท์ฉุน “ท้าทายอำนาจรัฐเรอะ! นายดาบ ปฏิบัติหน้าที่!” “ครับผม ว่าแต่ท่านจะให้ผมทำอะไรหรือครับ?” วิมส์ถาม “แกไปจับไอ้คนยุยงมา ส่วนคนอื่น ๆ ให้เคลื่อนย้ายสิ่งกีดขวางออกซะ” วิมส์ถอนใจ “ก็ได้ครับผม ถ้าท่านจะถอยมาทางนี้ ผมจะจัดการให้” วิมส์เดินไปตรงหน้าเครื่องกีดขวาง สายตาหลากคู่จ้องมองเขามาจาทั้งทางด้านหน้าและด้านหลัง วิมส์หยุดห่างจากสิ่งกีดขวางไม่กี่ก้าวและป้องมือตะโกน “เอาละ เอาละ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ฮึ?” วิมส์ตะโกน วิมส์ได้ยินเสียงกระซิบกระซาบ วิมส์เองคาดไว้อยู่แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นเมื่อหินก้อนหนึ่งปลิวข้ามกองเฟอร์นิเจอร์มาทางเขา วิมส์ก็รับไว้ได้ไม่ยากนัก “เฮ้!” วิมส์ว่า “นี่ฉันถามดี ๆ นะ” เสียงกระซิบกระซาบดังขึ้น นี่คือสิ่งที่วิมส์ได้ยิน – นั่นมันนายดาบเมื่อคืนนี่หว่า – ตามด้วยเสียงพึมพัมเห็นด้วย ก่อนจะมีเสียงตะโกน “ไปตายซะไอ้พวกเผด็จการ!” เสียงพึมพัมที่ตามมาดังยิ่งชึ้น ก่อนที่ใครบางคนจะพูด --เอาละ ก็ได้ ก็ได้-- เสียงตะโกนเดิมดังขึ้นอีก “ไปตายซะไอ้พวกเผด็จการ พวกที่อยู่ข้างนอกตอนนี้ไม่เกี่ยว” เสียงเดิมพึมพัมตามหลัง --ไง พอใจหรือยัง?-- วิมส์รู้จักเสียงที่ตะโกน “นั่นนายเรจินัลด์ ชู ใช่ไหมน่ะ?” วิมส์ตะโกนกลับไป “ข้าสละชีวิตของข้าเพื่อถนนเวลโบนโว้ย!” เสียงเดิมตะโกนมาจากหลังกองเฟอร์นิเจอร์ --แกไม่รู้หรอกว่าแกพูดจริงแค่ไหน?-- วิมส์คิด “ไม่เอาน่า ไม่เห็นต้องทำอย่างนี้ซักหน่อย” วิมส์ว่า “นี่ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาซักหน่อย บ้านเมืองมี กฎ หมาย ” เสียงวิมส์ค่อยลง ค่อยลง และหยุด บางครั้งสมองต้องใช้เวลาพอสมควรกว่ามันจะรู้ว่าปากพูดอะไรออกไป วิมส์หันกลับมามองพลตระเวนที่ข้างหลังก่อนจะหันกลับมามองสิ่งกีดขวางตรงหน้า -- บัดนี้ เวลานี้ อะไรคือกฏหมาย? แล้วเรากำลังทำอะไรกันแน่? -- วิมส์ถามตัวเอง จากคุณ : Away from Thailand - [ 18 ม.ค. 47 06:05:50 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : booklovers - [ 18 ม.ค. 47 09:10:35 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณครับ (หุหุ....มาก็อปไปไว้อ่านทุกครั้ง แต่ด้วยความขี้เกียจ นาน ๆ ถึงจะได้มากล่าวขอบคุณสักที) จากคุณ : depend ayu - [ 18 ม.ค. 47 23:10:10 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เหมือนอ่าน 14 ตุลา ที่มองในมุมของตำรวจเลย เคยอ่าน กวีในดงดาบ หรือเปล่าครับ นั่นก็คล้ายๆ 14 ตุลา แต่เป็นภาคยุทธภพ และมองในมุมผู้ช่วยเหลือนักโทษที่ถูกปรักปรำ มีปล้นคุกหลวงด้วย จากคุณ : ยุทธ(ดวงตาตะวัน) - [ 19 ม.ค. 47 13:40:03 A:203.107.206.225 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 Discworld - Night Watch (27) ประเด็นนี้แตกไปยังกระทู้ A2639213 จากคุณ : Away from Thailand - [ 24 ม.ค. 47 21:26:45 ]