บทที่ 1 เจ้าสาวร่างนองเลือด....
บิณณฑ์ " ณ. นาทีนี้ ชั้นกำลัง...เจ็บปวดสุดๆกับความวิปริต.."
The Bride " บิณฑ์ นี่ลูกคุณนะ " ตู้มมมมมมม... (ลูกกระสุนซัดเข้าตรงขมับ)
สี่ปีให้หลังนับจากเหตุสังหารหมู่ ในพิธีแต่งงาน ฉันนึกถึงหน้า ไอ้โฉด กับนางชั่ว นัง..แอ๋ว ดูเวอร์
นังหมวยลูกครึ่งจีน บุรีรัมย์ ปัตตานี...โอเล่ง
นังดำ จริงนี่? เบลล์
และไอ้ บัติ น้องชายแท้ๆของบิณณ์.....
ฉันฟื้นจากอาการโคม่า เพราะบุรุษพยาบาลใจโฉด ระหว่างที่ฉันสลบอยู่นั้น ร่างใหญ่ยืนตระหง่านค้ำอยู่ปลายเตียง. พูดอย่างหื่นกระหายว่า "ชั้นชื่อยักษ์! และชั้นมาเพื่อฟัก!!!" ว่าแล้วก็เดินมาอุ้ม ฟักทองที่หัวเตียงของฉันไป (โรงพยาบาลอะไรฟะ วางฟักทองบนหัวคนไข้)
ไอ้ยักษ์ออกไปแล้ว.... (เอาฟักทองไปด้วย) ฉันกระโดดลงจากเตียง
ป้าบบบ...!! หน้าฉันกระแทกกับพื้น จุกไปถึงลิ้นปี่ ขาฉันขยับไม่ได้!!? ฉันคลานไปที่รถเข็น รีบเข็นพาตัวออกจากโรงพยาบาลก่อนที่จะมีใครมาเห็นเข้า อา.....เพราะฉันไม่มีบัตรสามสิบบาท จนในที่สุดฉันก็พบรถที่ฉันต้องการ....
ระหว่างที่นั่งอยู่ท้ายรถปอ.สาย11 (ฉันไม่ขโมยรถคนอื่น มันบาป) ฉันนั่งนึกถึงหน้า โอเล่ง เจ้าแม่แห่งโลกใต้ดิน ย่านนวนคร หาตัวง่ายสุด..แน่นอนกว่าจะขึ้นเป็นหัวหน้ามาเฟีย หล่อนย่อมไม่ปกปิดฐานะ ธุระกิจของโอเล่ง มีทั้งหวยใต้ดิน เล่นแชร์ ปล่อยกู้ โดยมีร้านส้มตำบังหน้า.... แต่ก่อนที่ฉันจะได้รับความสะใจ งานชิ้นแรก.....
จ่ายค่ารถเมล์ ปอ.11
จากคุณ :
สาวน้อย..ร้อยกระบวนท่า
- [
21 มิ.ย. 47 14:23:29
A:202.28.21.4 X:
]