ชาว Pantip และเพื่อนๆ ห้องเฉลิมไทยครับ ผมขอบคุณทุกๆ คน แต่หยุดช่วยผมเถอะครับ อย่าเอาตัวเข้ามาแปดเปื้อนกับเรื่องของผมเลย
ผม Post กระทู้ที่ห้องเฉลิมไทยไม่ได้ เพราะอะไรพวกเรา
ก็คงรู้กันดีนะครับ ถ้าเป็นไปได้ ชาว HW ก็ช่วยบอกชาว
เฉลิมไทยว่ามีกระทู้ของผมอยู่ตรงนี้ก็ดีครับ หรือจะตั้งกระทู้ที่ห้องเฉลิมไทยบอกว่ามีกระทู้นี้ก็ได้ หรือจะลอก
ข้อความทั้งหมดในกระทู้นี้ไปตั้งที่ห้องเฉลิมไทยก็ได้ครับ
ขอบพระคุณครับ
ตอนนี้ผมสับสนเหลือเกิน ผมไม่รู้ว่าควรจะเริ่มต้นอย่างไรดี
แต่สิ่งที่อัดแน่นในหัวอกลูกผู้ชายอย่างผมจนแทบจะระเบิดออกมา
กลับไม่ใช่ความทุกข์ทรมานใจ แต่กลับเป็นความซาบซึ้งปลาบปลื้มใจ
จนไม่อาจพรรณาออกมาเป็นตัวอักษรได้ น้ำใจของพวกคุณเปรียบเสมือน
น้ำอมฤตที่ช่วยชโลมดวงใจของผมให้ชุ่มฉ่ำ แม้ในยามที่ผมกำลัง
ปวดร้าวแสนสาหัส ในขณะที่จิตใจของผมกำลังจมดิ่งสู่หุบเหวแห่งอเวจี
ในขณะที่จิตใจผมกำลังมืดมนมองไม่เห็นแสงสว่างที่ปลายทาง
ในขณะที่จิตใจผมกำลังแตกสลายและท้อแท้สิ้นหวังทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต
แต่หยาดน้ำใจแห่งความเมตตาของชาว Pantip ที่ผมสามารถสัมผัสได้ด้วย
ส่วนลึกของจิตใจ ก็ช่วยให้ผมได้มีกำลังใจที่จะลุกขึ้นยืนหยัดสู้กับปัญหา
และอุปสรรค แม้ว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับผม มันจะทำให้ผมต้องเหมือน
ตายทั้งเป็นก็ตาม แม้ว่าหลังจากเหตุการณ์นี้ ผมจะกลายเป็นคนหัวใจแตกสลาย
เป็นศพทั้งๆ ที่ยังหายใจอยู่ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมไม่มีวันลืมจวบจนวันตายก็คือ
ความมีหัวใจแห่งพระเจ้าหัวใจแห่งพระโพธิ์สัตว์ที่สถิตในดวงจิตของชาว Pantip
ที่ได้ช่วยกันพยายามหาทางช่วยเหลือผม ให้ผมหลุดพ้นจากขุมอเวจี
ด้วยความจริงใจและเต็มใจโดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน ผมเคยหลั่งน้ำตาให้
กับความทุกข์ของตัวเอง แต่มาบัดนี้ ผมกลับหลั่งน้ำตาให้กับความเป็น
"เพื่อนแท้" ของชาว Pantip และชาวเฉลิมไทย แม้ว่าเราจะรู้จักกันผ่านเพียง
ตัวอักษรในโลกไซเบอร์ แม้ว่าเราจะรู้จักกันในชื่อปลอมๆ ที่เป็นนามแฝงเท่านั้น
แม้ว่าเราจะไม่เคยได้พบเห็นหน้าค่าตากันมาก่อน แต่น้ำใจของชาว Pantip
และชาวเฉลิมไทยนั้นกลับเป็น "ของจริง" เป็นของจริงในโลกเทียมๆ ใบนี้
ในชีวิตจริงที่ผมได้ประสบพบเจอมา ผมหาคนดีๆ ได้ยากเหลือเกิน ส่วนใหญ่
จะคบกันเพื่อผลประโยชน์ หรือใส่หน้ากากเข้าหากันเท่านั้น แม้ว่าผมจะเห็น
หน้าเขาจะๆ ก็ยังยากในการจะหยั่งถึงก้นบึ้งในจิตใจของพวกเขา แต่สำหรับ
ชาว Pantip แล้ว ไม่จำเป็นเลยที่จะต้องมาสงสัยหรือกังขาในความดีอันประเสริฐ
เลิศล้ำ อย่างน้อยก็มีผมคนหนึ่งล่ะ ที่รู้ดีที่สุดว่า ชาว Pantip และชาวเฉลิมไทย
นั้นเป็นคนที่มีหัวใจอันประเสริฐเพียงใด กำลังใจที่ใหล่บ่ามาอย่างท่วมท้น
มันทำให้ผมได้ตระหนักว่า ผมกำลังทำให้ชาว Pantip ต้องเดือดร้อนเพียงใด
แม้ผมจะรู้ว่าชาว Pantip จะช่วยผมด้วยความเต็มใจ แต่ผมก็รู้ตัวเองดีว่า
ผมมันก็เป็นเพียงแค่มนุษย์ธรรมดาๆ คนหนึ่งเท่านั้น มีกิเลสมีรักโลภโกรธหลง
เหมือนปุถุชนทั่วไป ผมไม่ได้สลักสำคัญถึงขนาดที่ชาว Pantip จะต้องให้ความ
เมตตากับผมถึงเพียงนี้ ผมขอแค่เพียงมีคนเข้าใจผมบ้างเท่านั้นก็พอ
และตอนนี้ผมก็ได้รับรู้แล้วว่าชาว Pantip และชาวเฉลิมไทย เป็นผู้ที่เข้าใจ
ผมดีที่สุดยิ่งกว่าใคร แม้ว่าถ้าว่าไปแล้วผมก็มีความผิด แต่ชาว Pantip ก็ไม่เคยเลย
ที่จะแสดงความสะใจในความหายนะของผม ไม่เคยเลยที่จะออกมาเหยียบย่ำซ้ำเติมผม
ไม่เคยเลยที่จะออกมาด่าว่าประนาม ตรงกันข้าม มีแต่จะพยายามหาทางช่วยเหลือผม
พยายามให้ผมได้รับความเป็นธรรม ผมอิ่มเหลือเกิน อิ่มจนแทบจะล้น แต่ไม่ใช่อิ่มท้อง
แต่เป็นความอิ่มใจ เป็นความปลาบปลื้มซาบซึ้งตราตรึงใจ เป็นความอิ่มที่แปลก
เพราะเป็นความอิ่มที่ผมต้องน้ำตาอาบแก้ม น้ำตาที่หลั่งล้นออกมาจากความสุขในหัวใจ
ที่คนอย่างผมจะพึงแสดงออกมาได้ บัดนี้ผมรู้แล้วว่า ไม่ได้มีแต่ข้าวเท่านั้นที่ทำให้อิ่ม
แต่... เวลาย่อมเลื่อนใหลไปไม่มีวันหวนกลับ ตอนนี้ใจผมกลับเป็นทุกข์เพราะความเมตตา
อันสุดประมาณที่ชาว Pantip มีให้กับผม ผมรักชาว Pantip มาก ผมไม่อยากให้
คนดีๆ ที่มีหัวใจพระพรหมอย่างเพื่อนๆ ชาว Pantip และชาวเฉลิมไทย ต้องมา
แปดเปื้อนเป็นราคีที่ต้องมาช่วยเหลือคนผิดอย่างผม ความผิดพลาดของผม
ก็ให้ผมได้รับผลแห่งความผิดพลาดผลแห่งกรรมผลแห่งการกระทำนั้นแต่เพียง
ผู้เดียวเถิดครับ ไม่ว่าความผิดนั้นจะเกิดจากความบริสุทธิ์ใจ เกิดจากความไม่ตั้งใจก็ตาม
แต่ผมก็ได้ทำไปแล้ว และผมก็ได้รับรู้ถึงกำลังใจที่ชาว Pantip มีให้แล้ว ผมอยากให้
ชาว Pantip และชาวเฉลิมไทย กลับเป็นเหมือนเดิม อย่าให้เรื่องของผมต้องมารกบอร์ดเลยครับ
อย่าให้เรื่องของผมต้องทำให้ชาว Pantip เดือดร้อนเพราะ Post รูปไม่ได้
ผมไม่สบายใจที่เห็นชาว Pantip เดือดร้อนใจ คอยเป็นห่วงเป็นใยผมถึงขนาดนี้
ผมขอร้องจากเลือดเนื้อและชีวิตของผมทั้งหมด ขอให้ชาว Pantip กลับเป็นดังเดิมด้วยเถิดครับ
ถ้าวันนั้นมีจริง วันที่เราจะได้มาพบกันอีก ผมจะมากราบขอบคุณทุกๆ คนที่ช่วยผมในวันนี้เองครับ
แต่สิ่งที่ผมต้องทำให้ได้ในตอนนี้ก็คือ ผมต้องก้มลงกราบแทบเท้าขอบคุณชาว Pantip
และชาวเฉลิมไทยสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง อย่างน้อยกราบขอบคุณผ่านทางตัวอักษรก็ยังดีกว่า
ไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ต้องสงสัยหรอกครับว่าผมมา Post ได้อย่างไร เพราะผมได้เขียน
ข้อความนี้ไว้ก่อนที่ผมจะโดนแล้ว ถ้าคุณได้อ่านข้อความนี้ คงเป็นเพราะมีคนที่รู้จักผม
ได้มา Post แทนผม และผมก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณจะได้อ่านข้อความนี้ ก่อนที่ผมจะไม่ได้มีโอกาส
มาสนทนากับ "เพื่อนแท้" เช่นพวกคุณอีก
ขอกราบแทบเท้าขอบคุณอย่างสุดจิตสุดใจแก่ชาว Pantip และชาวเฉลิมไทยทุกคนที่ได้เป็นกำลังใจ
และพยายามช่วยเหลือผมตลอดมา
จากคุณ : มือกลองใน...(เป็นอดีตไปแล้ว)
แกไปโพสห้องฮาดแว
จากคุณ :
Photoshop(The-kop_No13) 
- [
5 ก.ค. 47 20:16:53
]
คุณมือกลองฝากข่าวมาให้ชาวเฉลิมไทย ผมก็เอามาลงให้ อ่านเอาเอง
อดทนไว้นะคุณโจ้ 
