ความคิดเห็นที่ 14
จะว่าเป็นปรัชญาแบบเด็ก ๆ ก็ได้ อ่านแล้วคิดถึงบางแง่มุมของชีวิต
หลายเรื่องเป็นสิ่งที่ถูกมองข้ามไปจากชีวิตประจำวัน
จำได้ว่าผมเคยมีเพื่อนที่ดีอย่างในอย่างใน คห.6 , มีความรู้สึกเช่นนั้นจริง ๆ ตาม คห.10 ,
มองเห็นตัวเองแบบใน คห.3 หรือการฉลองวันเกิดที่ไม่เคยมีสักครั้ง อาจเพราะมันซุกตัว
อยู่ในวันหยุดยาวของการเรียนทุกปี(ก่อนสงกรานต์วันนึง) ทุกวันเกิดจึงได้แต่เฝ้าเว้าวอนแม่ให้ต้มไข่ 1 ใบ
เป็นของขวัญวันเกิดจากแม่ และลูกชายร่างยักษ์จะคอยปอกเปลือกและแบ่งให้แม่ครึ่งใบ ความรู้สึกช่างไม่แตกต่าง
จาก คห.13 เท่าไหร่นักและอื่น ๆ อีกมากมายหลายแสนความรู้สึก
ยิ่งตอนดูภาพประกอบยิ่งทำให้ย้อนกลับไปมองภาพวัยเยาว์แต่เก่าก่อน ภาพสีเทียนที่ระบายในวิชาวาดเขียน
ลายเส้นยึกยักตามแต่มือจะบรรจงลงเส้น ทุกสิ่งล้วนจะสื่อถึงจินตนาการที่บรรเจิด ถึงแม้ตอนนี้ไม่ใช่เด็กตัวน้อยเช่นเดิม
แต่แค่ได้เฝ้ามองดูรูปเหล่านี้จากการประกวดวาดภาพเด็กที่ติดตามฝาผนังก็เป็นสุขเหลือเกิน
ขอบคุณกับการเผลอเรอที่กดดูเมล์เก่า ๆ ของตัวเอง
ขอบคุณบทความชิ้นนี้ที่ให้ระลึกถึงความทรงจำในวัยเยาว์
ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ประกอบขึ้นจนเป็นตัวฉันทุกวันนี้
ขอบคุณ..........ขอบคุณ.........ขอบคุณจริง ๆ
จากคุณ :
ท.ทหารหัวแตก 
- [
2 ส.ค. 47 02:17:35
]
|
|
|
