ความคิดเห็นที่ 1 มานีเป็นแพทย์หญิงค่ะ ส่วนชูใจไปอยู่กับแม่ที่ออสเตรเลียถ้าจำไม่ผิดจะเป็นดีไซเนอร์ออกแบบกระเป๋า มานะรู้สึกจะเป็นทหาร เพชรแต่งงานกับจันทรแล้วทำกิจการส่วนตัว วีระนี่รู้สึกจะไม่ประสบความสำเร็จติดเหล้าเพราะแต่งงานกับผู้หญิงไม่ดี ส่วนปิตินี่ไม่แน่ใจค่ะรู้สึกว่าจะเป็นข้าราชการ ที่จริงเรามีไฟล์ที่เซฟจากที่เพื่อนๆในเฉลิมไทยสแกนแล้วมาโพสต์ไว้ให้นะ แต่อยู่บ้านอ่ะ ไม่งั้นจะโพสต์ให้อ่าน จากคุณ : ข้าวเหนียวปิ้งไส้มัน - [ 7 ส.ค. 47 14:58:44 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อ่า มีด้วยเหรอเนี่ย ไม่รู้เลยเนาะ คิดถึงหนังสือเรียนเก่าๆ ไม่น่าทิ้งเลยอ่ะ หาซื้อได้ที่ไหนมั่งบอกหน่อยดิ เคยเห็นแต่เรียนทางออนไลน์ มีมานะมานีเจ้าโตด้วยนะ ปู-ปูอยู่ในรู มานีมาหาปู โตมาหาปู ปูหนีบหูโต อูยยยยยย น่ารัก จากคุณ : แมวเหมียวพุงกาง - [ 7 ส.ค. 47 15:18:10 A:84.128.222.44 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 อืม....เขาโตมาพร้อมกับรุ่นผมเลยแหละ เพราะรุ่นผมเรียนเรื่องนี้เป็นรุ่นแรก คิดถึงจัง เหมือนเพื่อนเก่า จากคุณ : อืมม... - [ 7 ส.ค. 47 15:30:00 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อ่านใน a Day แล้วหละ ประมาณ 2-3 ปี มาแล้ว จากคุณ : MaNgKoOd - [ 7 ส.ค. 47 15:37:33 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ชอบมากๆเลยค่ะ เสียดายที่ตอนเรียนไม่ได้เก็บหนังสือเอาไว้ จากคุณ : หนูน้อยหมวกแดง (คิเรนะ) - [ 7 ส.ค. 47 15:45:53 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ชูใจอยู่กะยายไม่ใช่เหรอครับ ไปมีแม่ตอนไหน แถมยากจนด้วยนี่ ขนาดไม่ได้ต่อ ม.1 ต้องไปกศน.แทน จากคุณ : I want to change the world - [ 7 ส.ค. 47 15:58:37 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ไปหาอ่านกันได้ในหนังสือ a day เล่มเก่าคับ เนื้อเรื่องเหมือนที่ คห. 1 บอกไว้คับ ถ้าจำไม่ผิดเขียนโดยอ.รัชนี คนเดิม ตอนนี้ผมหา หนังสือเรียนชุดนี้มาเก็บไว้ หาได้เกือบครบแล้ว เอามาอ่านใหม่สนุกดี คลาสสิคมากๆ จากคุณ : ฝนเหงา - [ 7 ส.ค. 47 16:09:12 A:192.168.0.27 X:203.156.90.26 ]

ความคิดเห็นที่ 8 วันก่อนดูรายการทางช่อง 5 เห็นบอกว่ากำลังจะทำเป็นหนังสือรวมเล่มตอนที่ทั้งหมดโตแล้ว แล้วก็ที่คุณ I want to change the world สงสัยชูใจได้เจอแม่ตอนที่โตแล้วค่ะ แล้วถึงได้ไปอยู่เมืองนอก จากคุณ : แมวเหมียวหางสั้น - [ 7 ส.ค. 47 16:14:17 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ชูใจโกอินเตอร์แล้วอ่ะ จากคุณ : PingHawaii - [ 7 ส.ค. 47 16:47:20 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เอามาจากกระทู้ก่อนหน้านี้ เซฟเก็บไว้ แต่ยังไม่มีเวลาอ่านเลย แล้ว...เราก็ได้พบกัน (มานะ มานี พ.ศ. 2544) รัชนี ศรีไพวรรณ แพทย์หญิงมานี รักเผ่าไทย ออกจากห้องคนไข้คนสุดท้ายเมื่อเวลา 16.55 น. พยาบาลที่รออยู่หน้าห้องรายงานว่า มีสุภาพสตรีคนหนึ่งมาคอยพบอยู่ที่ห้องพักร่วมสองชั่วโมงแล้ว มานีรู้สึกตื่นแต้นจนแทบระงับไม่ไหว เธอขอบใจนางพยาบาลคนนั้นพลางถอดเสื้อคลุมและส่งเครื่องมือแพทย์ให้ แล้วรีบเข้าไปล้างมือในห้องน้ำที่อยู่ใกล้ที่สุด มานีรู้ดีว่าสุภาพสตรีคนนั้นคือชูใจ ชูใจเพื่อนรักที่ไม่ได้พบกันเลยตลอดเวลา 17 ปี แม้จะได้ส่งข่าวคราวโทรศัพท์ถึงกันและได้เห็นภาพถ่ายอยู่เสมอ ก็ไม่ดีใจเท่าจะได้พบกันในวันนี้ เมื่อเรียนจบชั้นประถมปีที่ 6 แล้ว พ่อของมานีก็ส่งเธอไปเรียนต่อระดับมัธยมศึกษาที่กรุงเทพมหานครเช่นเดียวกับมานะ ส่วนชูใจเรียนต่อที่โรงเรียนประจำอำเภอ แล้วทั้งสองก็ไม่ได้พบกันอีกเลยเพราะย่าของชูใจเสียชีวิต แม่ของชูใจมารับเธอไปอยู่ด้วยที่เพิร์ธ ประเทศออสเตรเลีย พ่อเลี้ยงของชูใจเป็นประธานบริษัทเครื่องหนังที่ร่ำรวย เขาเป็นหมันจึงรักชูใจเหมือนลูกแท้ๆของเขา ชูใจมีชีวิตที่สุขสมบูรณ์ เธอเรียนต่อด้านการออกแบบเครื่องหนังและท! ำงานในบริษัทของพ่อเลี้ยงนั่นเอง และแต่งงานกับลูกชายรอ! งประธานบริษัทซึ่งทำงานอยู่ด้วยกัน วันนี้ชูใจมีโอกาสได้กลับมาประเทศไทย เพื่อไปร่วมฉลองพิธีการแต่งงานของปิติที่จังหวัดลำปางในอีกสองวันที่จะถึงนี้ ปิติเรียนสำเร็จจากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ได้พบกับเจ้าสาวของเขาระหว่างเรียนด้วยกัน เจ้าสาวของปิติเป็นลูกสาวชาวสวนผู้มั่งคั่งของจังหวัดลำปาง เมื่อมานีผลักบังตาเข้าไป สุภาพสตรีที่นั่งกระวนกระวายอยู่โผเข้ามากอด ทั้งสองกอดกันแน่นหัวเราะพลางร้องไห้พลางด้วยความดีใจสุดขีด "มานีจ๋า ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน" จากคุณ : สุเกียง - [ 16 มี.ค. 47 20:38:06 ] ความคิดเห็นที่ 10 "ฉันก็เหมือนกันจ้ะ ชูใจ เธอน่าจะชวนปีเตอร์มาด้วย" มานีพูดถึงสามีของชูใจ ชูใจคลายวงแขนออก จ้องมองเพื่อนรักทั้งๆที่น้ำตายังนองหน้า "ปีเตอร์เหรอจ๊ะ เขาอยากมาจะแย่ แต่ตอนนี้ไม่ว่าง คราวหน้ามานีแต่งงาน ฉันพาเขามาด้วยแน่ๆ" มานีหัวเราะ ใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาให้ชูใจและตนเอง จูงเพื่อนไปนั่งที่เก้าอี้ "ฉันคงไม่มีวันนั้นหรอกจ๊ะ" "อะไรกัน? เธอน่ะทั้งสวย ทั้งดี จันทรเขาเล่าให้ฟังหมดแล้วล่ะ" "อ้าว ไปพบจันทรกับเพชรมาแล้วเหรอ นี่เธอมานานแล้วซี ไหนว่าจะนอนพักซักงีบ เ ครื่องลงเมื่อตีสี่ไม่ใช่เหรอ" "ใครจะไปงีบลงล่ะจ๊ะ หัวใจมั! นร่ำร้องอยากพบเพื่อนๆ อากับอาสะใภ้ไปหาฉันที่โรงแรมเมื่อแปดโมง! ฉันก็เลยมากับอา ไปบ้านอา ไปกราบคุณแม่ของเธอ คุณพ่อยังไม่กลับจากทำงาน ไปบ้านปิติเจอแต่แม่ของปิติเหมือนกัน แล้วก็ไปบ้านจันทรกับเพชร ร้านของเขาใหญ่โตดีนะ น้าของเขาก็มอบให้จันทรกับเพชรดูแลร้าน ลูกคนเล็กของเขาน่ารักนะ อีกสองคนไปโรงเรียนเลยยังไม่ได้พบ ถ้าฉันไม่มีทางจะมีลูกได้ ฉันจะขอลูกของจันทรไปเลี้ยง ไม่รู้เขาจะให้หรือเปล่า! " ชูใจคุยจ้ออย่างมีความสุข จากคุณ : สุเกียง - [ 16 มี.ค. 47 20:40:40 ] ความคิดเห็นที่ 11 "คงให้นะ เพราะจันทรกับเพชรก็รักและไว้ใจชูใจมาก เออ....เสียดายครูไพลินกับคุณอาทวีปย้ายไปอยู่ที่อื่นเสียแล้ว เธอเลยไม่ได้พบ" "นึกถึงความหลังแล้วมีความสุขจัง ถ้าย่ายังอยู่ก็ดีนะ ยายของปิติก็เสียแล้ว พี่มานะอกหักแล้วยังหาใหม่ไม่ได้เหรอจ๊ะ ติดยศพันตรีแล้วไม่ใช่หรือ กลับมาเยี่ยมบ้านบ่อยไหม แล้วพี่เขาจะกลับลำปางกับเราไหมจ๊ะ" มานีหัวเราะเบาๆ "พี่มานะเขามีคนรักใหม่แล้ว แต่ไม่รู้จะแต่งงานกันเมื่อไหร่ อาจจะได้พาปีเตอร์มาเร็วๆนี้ก็ได้นะ วันนี้วันศุกร์พี่มานะมาไม่ได้ พรุ่งนี้เขาจะมาแต่เช้า ไปกับเราด้วย" "พี่วีระซินะ น่าสงสาร คนดีๆไม่น่าจะเป็นอย่างนี้เลย" ชูใจรำพึงอย่างสลดใจ "เขามีภรรยาไม่ดีจ๊ะ เลยกลายเป็นคนขี้เมาหยำเป เสียสติ! เลอะเลือน เพชรต้องดูแลลุงกับป้าแทน เพชรเป็นคนดีมาก ฐานะของเขาดีทีเดียว น้องๆได้เรียนสูงๆทุกคน" จากคุณ : สุเกียง - [ 16 มี.ค. 47 20:42:28 ] ความคิดเห็นที่ 12 "ตอนเขากับจันทรแต่งงานกัน ไม่มีใครบอกฉันเลย" ชูใจตัดพ้อ "เขาไม่ยอมให้บอกจ๊ะ มีสตังค์แล้วจะพาลูกๆไปเยี่ยมเธอเอง" "ขอให้จริงเถอะ เธอก็เหมือนกัน บอกว่าจะไป จะไป ไม่เห็นไปสักที" ชูใจควักค้อน "เพิร์ธน่ะน่าอยู่น่าเที่ยวนะ ฉันไปเที่ยวมาหลายแห่งแล้ว ไม่ชอบใจเท่าเพิร์ธเลย ฉันชอบไปที่บุญที่วัดโพธิญาณกับแม่บ่อยๆ บางทีพ่อก็ไปด้วย พ่อเลี้ยงของฉันเป็นพุทธศาสนิกชนไปแล้วรู้ไหม" มานีหัวเราะชอบใจ "ชูใจยังใช้ภาษาไทยได้ดีอยู่นะ จากไปตั้งสิบกว่าปีแล้ว" "ฉันพูดภาษาไทยกับแม่เสมอ แต่เรื่องเขียนนี่สิ ต้องขอบใจมานีที่เขียนจดหมายถึงฉันอยู่เรื่อยๆ ทำให้ฉัน ได้อ่านและเขียนภาษาไทย ไม่ลืมภาษาไทย พจนานุกรมที่เธอส่งไปให้น่ะ ฉันใช้อยู่เสมอเวลาเขียนจดหมายถึงเธอ ม่ายงั้นคงเหมือนกับโคลงโลกนิติที่ว่า อักขระห้าวันหนี เลยจ๊ะ" "ชูใจหิวไหมจ๊ะ" มานีถามด้วยความเป็นห่วง "ไม่หรอกจ๊ะ ก่อนมาหาเธอ จันทรเขาทำก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่ให้ทาน อร่อยจังเลย ไม่ได้ทานนานแล้ว" "เย็นนี้เราก็จะไปทานข้าวที่บ้านจัน! ทร เธอจะกลับไปค้างที่โรงแรมหรือเปล่าจ๊ะ" "เรื่องอะไร? " ช! ูใจค้อน "ฉันเตรียมกระเป๋ามาแล้ว นอนกับเธอ พรุ่งนี้เราก็ไปลำปางกันเลย เพชรเขาจะขับรถพาไป แต่ทางโรงแรมเขาบริการเอง" "ปิติคงตื่นเต้นดีใจมากนะ นี่คงจะอยากมาหาพวกเราเต็มแก่ ถ้าไม่ติดว่าจะต้องเป็นเจ้าบ่าว" "ฉันโทรไปหาเขาแล้ว" ชูใจพูดยิ้มๆ "ดีใจมากเลย เสียงเอะอะโล้งเล้งตามเคย นี่เดี๋ยวคงโทรมาหาพวกเรา" "ถ้าเช่นนั้น เราไปบ้านจันทรกันดีกว่านะ" มานีพูดพลางลุกขึ้นหยิบกระเป๋าถือ "เดี๋ยวจะวานให้รถโรงพยาบาลไปส่ง ฉันไม่มีรถ ใช้แต่จักรยาน" "ไม่ต้องหรอกค่ะ ท่านรองผู้อำนวยการผู้แสนมัธยัสถ์ ฉันมีรถตู้ของโรงแรมมาส่งและคอยรับใช้อยู่ตลอดเวลา ตามคำสั่งของแด๊ด..เอ๊ย...ของพ่อ พ่อจองโรงแรมให้และสั่งให้โรงแรมบริการทุกอย่าง ของฝากเธอก็อยู่ในรถ ฉันมีกระเป๋าถือเก๋ๆ ที่ฉันออกแบบเองมาฝากเธอด้วยล่ะ" จากคุณ : สุเกียง - [ 16 มี.ค. 47 20:45:22 ] ความคิดเห็นที่ 13 "เฮ้อ...คนมีสตังค์ล่ะก็ เนรมิตอะไรได้ทุกอย่างนะ" มานีพูดยิ้มๆ "ชดเชยกับที่ฉันเคยลำบากเมื่อเล็ก ๆ ไงล่ะ แหม คิดถึงย่าจังเลย" ทั้งสองเดินเกี่ยวก้อยคุยกันไปยังที่จอดรถ ซึ่งมีรถคันหรูของโรงแรมมีชื่อจอดอยู่ "เธอสั่งงานไว้เรียบร้อยแล้วหรือ จะพักร้อนตั้งอาทิตย์เชียวนะ เห็นจันทรบอก! ว่าเธอเป็นหมอที่เอาใจใส่ห่วงงานมาก แม้จะมีตำแหน่งเป็นถึงรองผู้อำนวยการแล้วก็ตาม คนทั้งอำเภอรักเธอ ชอบเธอมากนี่ เมื่อตอนโรคฉี่หนูระบาดเขาว่าเธอไม่ได้หลับได้นอนเลยนี่ใช่ไหมจ๊ะ" "จ๊ะ ตอนนั้นแย่หน่อย หมอ พยาบาล เหน็ดเหนื่อยกันทุกคน ตอนนี้ค่อยยังชั่ว ถ้าเธอมาตอนนั้น หรือปิติแต่งงานตอนนั้น ฉันคงลำบากใจเหมือนกัน" เมื่อทั้งสองขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว รถคันงามก็ออกจากโรงพยาบาลมุ่งไปสู่ตัวเมือง มานีกับชูใจนั่งคุยไปตลอดทาง สมกับความรักความคิดถึงที่มีต่อกัน มิตรภาพอันอบอุ่นเมื่อเยาว์วัยหวนกลับมาสู่หัวใจของคนทั้งสอง ชูใจมองเพื่อนรัก แล้วพูดเบาๆว่า "แล้วเราก็ได้พบกันนะ มานี แต่อีกไม่กี่วันเราก็ต้องจากกัน" "แล้วเราก็จะได้พบกันอีกไม่ใช! ่หรือชูใจ ตราบใดที่เรายังมีชีวิตอยู่ เราก็จะได้พบกันแน่นอน" "แน่นอนจ๊ะ มานี เราจะได้พบกัน" ชูใจตอบพร้อมยิ้มอย่างเป็นสุขเมื่อนึกถึงเวลาแห่งความเบิกบานที่จะได้อยู่กับเพื่อนรักตลอดสัปดาห์นี้... แล้ว....เราก็ได้พบกัน (ลอง click เข้าไปดูนะ...แก้เมื่อย) http://www.chikinramen.com/exercise/exercise43.swf (เพื่อนส่งเมลล์มาให้อ่านค่ะ..เลยเอามาให้อ่านอีกต่อหนึ่ง) จากคุณ : vacuum_car - [ 7 ส.ค. 47 17:04:27 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ไม่เข้าใจอะคะ ทำไมอ.ท่านต้องแต่งให้วีระเป็นคนแบบนี้ไปละคะ อ่านแล้วเสียใจเสียความรู้สึกจังเลยอะ เหมือนว่าเพื่อนที่เรารู้จักมานาน และเชื่อว่าเค้าต้องได้ดี กลายมาเป็นแบบนี้ เฮ่อ เศร้า จากคุณ : ซาราง - [ 7 ส.ค. 47 18:00:28 ]

ความคิดเห็นที่ 12 รู้สึกดีจังเหมือนได้อ่านเรื่องของเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันมาตั้งนาน แปลกแต่จริงทำไมถึงสัมผัสได้ว่าตัวละครพวกนี้มีชีวิตที่โตมาพร้อมกับเราเลย คิดถึงจัง มานะ มานี ปิติ ชูใจ วีระ เพชร จากคุณ : Little KaPom - [ 7 ส.ค. 47 18:54:44 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เออ แปลกที่วีระกลายเป็นคนไม่ดี ไม่น่าเลย จากคุณ : สรพงษ์... - [ 7 ส.ค. 47 19:18:57 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อยากอ่านจังเลยค่ะ คิดถึง......... จากคุณ : autumn in Soul - [ 7 ส.ค. 47 19:19:50 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ชีวิตคนเราก็ต้องมีขึ้นมีลงครับ อะไรจะให้ทุกคนมีความสุขหมดล่ะครับ จากคุณ : I want to change the world - [ 7 ส.ค. 47 22:15:16 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณค่ะคุณที่ดูดฝุ่นในรถ ได้อ่านจากคุณแล้วดีใจมากๆเลย ขอบคุณมากๆค่ะ แต่เอ๊----ใครคือจันทรอ่ะ หน้าตาเป็นไง ใครช่วยบอกที นะนะนะขอร้องน๊าาาาา จากคุณ : แมวเหมียวพุงกาง - [ 7 ส.ค. 47 22:31:37 A:84.128.222.44 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่ได้โตขึ้นแล้วเป็นผู้ใหญ่เหรอคับ (คนต่อไป ห้ามตอบว่าเป็นกำนันนะ) จากคุณ : มหกรรมพรมแดง - [ 7 ส.ค. 47 22:57:54 ]

ความคิดเห็นที่ 18 Wow, never known that they have the ongoing story. I stoped reading their story since I started M. 1. Feel like they are my old friends too. Is their story still be a text book for nowadays students? Thanks for posting na ka. จากคุณ : .... - [ 8 ส.ค. 47 03:08:07 A:12.221.137.227 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 สงสารพี่วีระ จากคุณ : มานี รักเผ่าไทย - [ 8 ส.ค. 47 09:45:58 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เหมือนได้เจอเพื่อนเก่าๆ เลย จากคุณ : jamy71 - [ 8 ส.ค. 47 12:13:39 ]

ความคิดเห็นที่ 21 จันทร ก็ที่เป็นเด็กขาพิการข้างนึง เพราะตกต้นไม้อะคะ ต้องช่วยน้าชายน้าสาวทำงาน ก็เลยไม่ค่อยได้มาเรียน ฐานะไม่ค่อยดี ไม่ค่อยมีมนุษยสัมพันธ์ แล้วก็อยู่บ้านไม่ค่อยมีคนดูแลเรื่องต่างๆ เลยเหมือนเด็กมีปัญหา แต่ พวกมานีก็มาคุยด้วย ไปๆมาๆก็กลายเป็นเพื่อนกัน ตอนสุดท้ายรู้สึกว่า จะเป็นคนไข้ในราชินูปถัมภ์มั๊งค่ะ ของพระราชินี หรือ สมเด็จย่า แต่ได้รับการรักษาขา ไม่แน่ใจ ปล. ถ้าผิดพลาดขออภัยด้วยคะ ลืมๆไปแล้ว อิอิ จากคุณ : ซาราง - [ 9 ส.ค. 47 00:10:19 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สงสารวีระจังเลยยยยย จากคุณ : แอก - [ 9 ส.ค. 47 17:41:39 A:202.176.123.30 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 คิดถึงจัง จากคุณ : F@X - [ 9 ส.ค. 47 18:05:35 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณมากๆค่ะคุณซาราง พอจะนึกออกแล้วค่ะ อิอิ ความจริงก็น่าจะเอามาทำเป็นละครเป็นหนังเนาะ อยากรู้ใครจะเล่นเป็นใคร จากคุณ : แมวเหมียวพุงกาง - [ 9 ส.ค. 47 18:25:43 A:80.138.234.138 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณมากๆครับ ... ว่าแต่จบแล้วเหรอ? จากคุณ : ลอยลม ส้มเช้ง (Mr.Dukdik) - [ 9 ส.ค. 47 21:41:18 ]

ความคิดเห็นที่ 26 คิดถึงพวกเขาจัง จากคุณ : ผู้กอง - [ 10 ส.ค. 47 14:40:24 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ถามแฟนพันธุ์แท้ครับ... คือ ผมอยากรู้ชื่อบุคคลที่แต่งเรื่องนี้น่ะครับ....เอาไว้ประดับความรู้ จากคุณ : พิษประจิม - [ 10 ส.ค. 47 15:20:43 ]

ความคิดเห็นที่ 28 น่าจะมีใครเอามาสร้างเป็นหนังนะ จากคุณ : panama - [ 10 ส.ค. 47 15:33:49 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คนแต่ง อ.รัชนี ศรีไพรวรรณ จากคุณ : แจ้น - [ 10 ส.ค. 47 23:05:11 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ไฟล์รูปมานีกับชูใจตอนโตค่ะ หามาให้ดูกัน จากคุณ : ข้าวเหนียวปิ้งไส้มัน - [ วันแม่แห่งชาติ 09:58:35 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ภาพอาจารย์รัชนี ศรีไพรวรรณ คนแต่งค่ะ จากคุณ : ข้าวเหนียวปิ้งไส้มัน - [ วันแม่แห่งชาติ 12:06:15 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อีกรูป จากคุณ : ข้าวเหนียวปิ้งไส้มัน - [ วันแม่แห่งชาติ 12:11:52 ]

ความคิดเห็นที่ 34 แต่งได้เยี่ยมอ่ะ เด็กๆ ติดกันงอมแงมทั้งประเทศไทย ดูซิ ตอนนี้ยังถามหาอ่านกันอยู่เลย อิอิอิอิ จากคุณ : NaCl - [ 13 ส.ค. 47 19:31:28 ]

ความคิดเห็นที่ 35 รบกวนถามหน่อยค่ะ คือยังงง ๆ อาจารย์รัชนี ศรีไพรวรรณ คนแต่งนี้ หมายถึงเป็นคนแต่งแบบเรียนนี้ขึ้นมาตั้งแต่ระดับ ป.1-6 เลยใช่ไหมคะ รวมถึงภาคต่อ ปี พ.ศ.2544 ด้วยใช่ไหม ของคุณ ธามาดา แต่ง ก็ลึกซึ้งกินใจดี http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2902045/W2902045.html จากคุณ : วังวน - [ 14 ส.ค. 47 11:20:03 ]

ความคิดเห็นที่ 36 นึกถึงตอนเด็กๆเลยค่ะ อิอิ ชอบๆค่ะ หากมีลูกแล้วหนังสือมานี มานะ ยังมีขายจะซื้อมาสอนลูก เพราะเป็นหนังสือสอนเด็กที่ดีและมีคุณภาพเล่มนึงเลยทีเดียว ^^ จากคุณ : KoPoK - [ 14 ส.ค. 47 19:29:14 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ถ้าหากว่ามีการรวมเล่มตั้งแต่เด็กจนถึงโตเป็นผู้ใหญ่ (หรือไม่ถึงก็ตาม) รบกวนผู้ที่ทราบข่าว มาโพสต์ให้ทราบด้วยได้ไหมคะ จะตามไปซื้อน่ะค่ะ อ่านแล้ว คิดถึง เมื่อคุณตาคุณยายยังเด็ก รู้สึกจะเป็นหนังสืออ่านนอกเวลาช่วงมัธยมต้นน่ะ มีใครได้อ่านบ้างไหมคะ จากคุณ : เงือกน้อยกลอยใจ - [ 15 ส.ค. 47 16:57:22 ]