PANTIP.COM : A2949999 "จีน่า-เจด้า" You and me against the world. [กระทู้นอกเรื่อง]

ความคิดเห็นที่ 2

จีน่าเลือกอยู่นอกเมือง เพราะคุณยายอยู่ที่นี่มาสามสิบปีแล้วด้วยใช่ไหม

จีน่าเลือกอยู่ที่นี่ เพราะไลฟ์สไตล์ของตัวเองด้วยค่ะ คิดว่าการใช้ชีวิตอยู่นอกเมืองแอลเอแบบนี้ทำให้จีน่ามีกำลังใจ มีแรงในการเลี้ยงดูเจด้า หรือในอนาคตหากจะมีลูกอีกก็ตาม จีน่าเลือกที่จะอยู่นอกเมือง รีแล็กซ์กว่า เดินออกไปนอกบ้านก็เห็นภูเขาแล้ว เรื่องความปลอดภัยก็มีมากกว่าด้วย น้องสาวจีน่า คุณยาย คุณป้า ก็อยู่กันที่นี่ ทุกคนคอยช่วยเหลือจีน่าได้ เพราะคง ยากถ้าจีน่าต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเองคนเดียว มีครอบครัวของเราอยู่ ทุกคนก็คอยช่วยเหลือได้

ถ้าอย่างนั้นก็ต้องส่งเจด้าไปเรียนก่อนจะไปแคสติ้งงานในเมือง

ใช่ค่ะ จีน่าพาเจด้าเข้าไปในเมืองน้อยมาก จีน่าว่ามันไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะกับเด็ก ไหนจะคน ไหนจะการจราจรติดขัด อันตรายด้วย จีน่าชอบให้ลูกอยู่แถวนี้มากกว่า วันหยุดล่ะ แม่ลูกกิจกรรมอะไรกันบ้าง

วันสุดสัปดาห์ ฟังแล้วอาจจะน่าเบื่อหน่อยนะคะ บางทีจีน่าก็พาเจด้าไปงานวันเกิดบ้าง พาไปขี่จักรยานเล่น หรือไปเที่ยวชายทะเล จีน่าเริ่มเล่นเซิร์ฟบอร์ดเมื่อหน้าร้อนที่แล้ว ซื้ออุปกรณ์ครบ พาลูกไปเล่นด้วย เจด้าเห็นว่าเป็นเรื่องตลกมากที่แม่พยายามเล่นกระดานโต้คลื่นในทะเล คอยทรงตัวไม่ให้ตก จะคอยเชียร์อยู่ที่หาด ไปเลยแม่ (หัวเราะ) หรือบางวันเราก็ไปดูหนังกัน บางทีก็อยู่บ้านทำความสะอาดบ้านด้วยกัน เป็นแบบนั้นน่ะค่ะ ฟังดูเศร้าๆ แต่ชีวิตจริงก็เป็นแบบนี้ (หัวเราะ) เมื่อมองย้อนกลับไป เคยคิดไหมว่าจะทำสิ่งที่กำลังทำอยู่ทุก วันนี้ได้

มองย้อนกลับไป...ก็แปลกดีเหมือนกันค่ะ ตอนนั้นจีน่านึกไม่ออกเลยว่า ชีวิตจะเป็นยังไงต่อไป เดือนหน้าเจด้าก็จะอายุหกขวบแล้ว จีน่าเป็นแม่มานานขนาดนี้แล้วนะ เราสองคนไปได้ดี เรามีความสุข แต่ก็แน่นอนนะคะ หลายสิ่งหลายอย่างอาจจะง่ายกว่านี้ หรือดีกว่านี้ แต่ ณ ตรงนี้ คือสิ่งที่ดีที่สุดเท่าที่จีน่าสามารถทำได้ ซึ่งเกินความคาดหมาย ไม่คิดว่าวันหนึ่งตัวเองจะมีความสุขได้ขนาดนี้ เราสองคนแม่ลูกมีความสุข ทำหน้าที่ต่างๆ ไปได้ด้วยดี

คิดๆ ไปมันก็สนุกดีนะคะ เพราะตอนแรกที่รู้ว่าจะมีลูก จีน่าทำอะไรไม่ถูกเลย ช็อก คิดแต่ว่าจะทำยังไงดี งานก็ไม่มีทำ อนาคตจะเป็นยังไงก็ยังไม่รู้ แต่ในที่สุดก็เหมือนกับว่า เรื่องราวต่างๆ ค่อยๆ คลี่คลาย จีน่ามีงานทำ มีหลายอย่างที่เราสามารถพึ่งพาได้ เจด้าโตขึ้นมากแล้ว มีกิจกรรมมากขึ้น วางแผนเรื่องการเรียนของลูกไว้อย่างไรบ้าง

โรงเรียนนี้มีถึงเกรดห้าค่ะ จากนั้นก็จะเป็นมิดเดิลสคูล และไฮสคูล ก็คงจะให้เจด้าเรียนต่อไปเรื่อยๆ ในเขตที่เราอยู่ ถ้าโรงเรียนแพง ก็คงจะลำบากเหมือนกันค่ะ

ถ่ายแบบกับแม่เป็นครั้งแรก เจด้าว่าอย่างไรบ้าง

เจด้าชอบมาก มีความสุขมาก ประมาณว่าเป็นเรื่องที่ดีที่สุด จีน่าเสียอีกที่เป็นฝ่ายกังวลว่าลูกจะไม่ยอม เจด้าจะถามอยู่ตลอด เมื่อไรจะได้เห็นรูป วันไหนรูปจะมา กลับมาจากโรงเรียนก็จะถาม ตอนนี้ก็พูดเรื่องชุดว่ายน้ำไม่เลิก เจด้าเคยแต่ใส่ชุดว่ายน้ำแบบสองชิ้นธรรมดา แต่ที่เป็นเส้นๆ เล็กๆ แบบนี้ไม่เคย ก็ตื่นเต้น จีน่าภูมิใจในตัวลูกนะ โพสท่า ยิ้ม ถ่ายรูป มีอยู่ช็อตหนึ่งที่เจด้าร้องไห้ เพราะไม่อยากให้แม่ถ่ายรูปคนเดียว อยากถ่ายคู่กับจีน่า ตอนนี้เจด้าอยากเอาหนังสืออิมเมจไปโรงเรียน จะเอาไปเล่าเรื่อง อวดเพื่อน (หัวเราะ)

ถ่ายแบบคราวนี้ จีน่ามีความสุขที่ลูกอยากทำด้วย แต่ถ้าไม่ อยาก จีน่าก็ไม่บังคับให้ทำ เพราะมันไม่ได้เป็นอาชีพ เคยมีอยู่ครั้งหนึ่งที่โมเดลลิ่ง เอเจนซี่ของจีน่า อยากได้เจด้าไปถ่ายรูป แต่จีน่าคิดว่า ให้ลูกเป็นเด็กห้าขวบ เล่นสนุกไปตามอายุดีกว่า และเมื่อถึงเวลา ที่เหมาะสม แล้วลูกอยากจะทำ ก็แล้วแต่เขา ถ้าเป็นสิ่งที่เจด้าต้องการ

จีน่าคิดว่าตัวเองทุ่มเทให้ลูกเพื่อชดเชยสิ่งที่ตัวเองขาดไปในสมัยเด็กมากแค่ไหน

จีน่าว่าจีน่าให้ลูกมากนะ เข้าใจค่ะว่า มันก็เหมือนกับสิ่งที่เราอ่านมาในหนังสือซ้ำๆ ซากๆ นั่นแหละ ที่เขาบอกว่า พ่อแม่มักจะให้ลูกมากเกินความจำเป็น เพื่อชดเชยสิ่งที่ขาดหายไปในวัยเด็กของตัวเอง จีน่ากับน้องตอนเป็นเด็ก ครอบครัวเราไม่มีเงินมากนัก เราไม่ได้ไปคลาสยิมนาสติก จีน่าเคยไปแค่ครั้งเดียวเอง ไปอีกไม่ได้ จีน่าเลยพยายามให้ลูกมากที่สุดเท่าที่ทำได้ จีน่าไม่ได้เชื่อหรอกนะคะว่าคนเราจะได้ทุกอย่าง มีทุกอย่างได้ แต่อย่างน้อยที่สุด อยากเปิดโอกาสให้เจด้าทำสิ่งที่เขาอยากจะทำ ถ้าสิ่งนั้นสมเหตุสมผล ลูกจะได้มีสังคม มีเพื่อนฝูงเป็นของตัวเอง

เล่าเรื่องเจด้าให้อีกสิ ใครๆ คงอยากรู้ว่าลูกสาวจีน่าน่ารักขนาดไหน

เจด้าเป็นเด็กน่ารักมากๆ ช่างพูดเอาใจ เขาเป็นอย่างนั้นโดยธรรมชาติ ก่อนจีน่าจะออกไปทำงาน ก็จะบอกว่า "โชคดีนะคะแม่ ขอให้โชคดีกับออดิชั่นนะคะแม่" จะคอยบอกแบบนี้ตลอด เป็นฝ่ายให้กำลังใจแม่เสมอ

ใช่ เจด้าเป็นกำลังใจให้จีน่าเสมอ อย่างตอนกลางคืนก็จะเข้ามาในห้อง เข้ามาปลุกจีน่า "แม่ เจด้าอยู่นี่นะ แต่จะกลับไปนอนแล้วล่ะ" (หัวเราะ)

คือมาปลุกเพื่อบอกว่าอยู่นี่ แค่นั้นแหละ (หัวเราะ) แล้วก็เข้ามากอด เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เจด้ายังเล็กๆ เรามีบางอย่างอย่างสื่อถึงกัน ทุกคืนจีน่าจะร้องเพลงของเราให้เจด้าฟัง เป็นเพลงพิเศษที่ไม่เคยบอกใคร ลูกจะให้จีน่าร้องเพลงให้ฟังทุกคืน ถ้าวันไหนลืม เจด้าจะเตือนว่า "แม่ร้องเพลงของเจด้าให้ฟังหน่อย เจด้าจะได้นอนหลับ"จีน่าก็บอกเจด้าทุกคืนก่อนนอนว่าลูกเป็นเด็กผู้หญิงที่พิเศษที่สุดของแม่

จีน่าเคยเล่าเรื่องที่ลูกจะรู้ทุกที เวลาที่จีน่าฝันร้าย

เรามีบางอย่างสื่อถึงกัน บางคืนที่จีน่าตื่นขึ้นมากลางดึก สักตีสองตีสาม ดึกแค่ไหนก็ตาม รู้สึกตัวสักพักเดียว จะได้ยินเสียงเจด้าวิ่งมาที่เตียงจีน่า และถ้าเจด้าตื่นกลางดึก จีน่าจะรู้เหมือนกัน คิดว่าเป็นเพราะเรามีกันแค่สองคนมาตั้งแต่ต้น...เราใกล้ชิดกันมากเหลือเกิน เลยทำให้เกิดสายใยพิเศษระหว่างแม่กับลูก อย่างที่จีน่ากับเจด้ามีร่วมกัน

จากคุณ : Benji-West Indies - [ 7 ส.ค. 47 21:51:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3

อยู่กันตามลำพังสองแม่-ลูก เคยมีเรื่องน่ากลัวเกิดขึ้นบ้างไหม

มีอยู่ครั้งหรือสองครั้ง ตอนกลางคืนที่รู้สึกกลัวๆ เราอยู่กันสองคนแม่ลูก จีน่ายิ่งรู้สึกว่าเราต้องปกป้องลูกและตัวเอง จะกลัวแค่ไหนก็ต้องทำเป็นเฉยๆ เพราะว่าไม่อยากให้ลูกเห็นว่าจีน่ากลัว จีน่าห่วงเรื่องทำให้ลูกใจเสียมากกว่า ไม่อยากให้ลูกรู้ว่าแม่ก็กลัวเหมือนกัน

ถามจริงๆ จีน่าเหงาไหม

เหงาค่ะ เหงามาก

มีความเหงาเป็นเพื่อน เพราะสิ่งที่ฝังอยู่ในใจอย่างนั้นหรือเปล่า

ลูกทำให้จนาเติบโตขึ้นนะคะ ทำให้เราเข้มแข็ง มั่นคงขึ้น บางทีจีน่าก็ออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆ บ้าง ก็มี แต่มันกลายเป็นว่าชีวิตเดินมาถึงจุดที่จีน่าเลือกนอนแปดชั่วโมง มากกว่าออกไปปาร์ตี้แล้ว เพราะเราต้องตื่นเช้า ดูแลลูก ไม่ได้มีชีวิตหรูหรา ที่จะไม่ต้องสนใจเรื่องของพรุ่งนี้ มีอะไรที่เราต้องรับผิดชอบมากมายทุกวัน คืนวันจันทร์ก็เหมือนกับคืนวันศุกร์ ไม่ว่าจะคืนไหนๆ ก็เหมือนกันสำหรับจีน่า...ก็เหงาค่ะ ฟังดูเหงามากเหมือนกันนะ

ใช่ค่ะ เพราะจีน่าเป็นโสดมานานแล้ว วันหนึ่ง...แน่ละที่เราก็อยากจะเจอใครสักคน ถ้าโชคดีก็แต่งงาน คนที่มีคุณสมบัติที่จะมาเป็นพ่อเลี้ยงของเจด้า แต่มันไม่ง่ายที่จะเจอคนที่มีคุณสมบัติครบถ้วน และยอมรับชีวิตในแบบของเรา เพราะจีน่ามีลูกและเราก็อยู่กับแบบนี้มานานพอสมควร แต่จีน่าคิดว่ามันน่าจะเป็นไปได้นะ ยังมีความหวังอยู่ (หัวเราะ) ดีแล้วที่หวังไว้อย่างนั้น สักวันคงจะเป็นจริง

บางครั้งเวลาจีน่าออกไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อน อย่างเมื่อคืนก่อน พอมองไปรอบๆ แล้วได้แต่คิดว่า มาทำไมนี่ น่าจะพักผ่อนอยู่บ้านดูทีวีกับลูกเสียยังดีกว่า มีผู้ชายหลายคนที่พยายามให้เบอร์จีน่า แล้วบอกว่า โทร.มาหาผมนะ ได้โปรดโทร.มานะครับ เพราะจีน่าไม่เคยให้เบอร์โทรศัพท์ใคร จีน่าจะเป็นคนตัดสินใจเองว่าจะโทร.ไปหาคนๆ นี้ไหม จีน่าผ่านเรื่องแบบนี้มามากพอ จนมาถึงจุดที่เราไม่เชื่ออะไรง่ายๆ พอมีคนเข้ามา เราก็ได้แต่บอกตัวเองว่า ก็อีหรอบเดิมอีกนั่นแหละ เป็นเพราะว่าจีน่าเป็นผู้ใหญ่ขึ้น และปิดกั้นตัวเอง ระวังตัวมากขึ้นหรือเปล่า

คิดว่าเป็นอย่างนั้นค่ะ

เมื่อเจด้าโตขึ้น จีน่าคาดหวังอะไรกับความสัมพันธ์ระหว่างเจด้ากับพ่อ

...จีน่าไม่ค่อยอยากพูดถึงเรื่องนี้

ตอนนี้จีน่าเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้ว เมื่อย้อนกลับไปตอนยังเด็ก คิดว่าประสบการณ์อะไรในอดีตที่ผ่านมา ที่สอนให้จีน่าเรียนรู้ และหยิบเอามาใช้กับชีวิตตัวเอง และเพื่ออนาคตของเจด้า อืมม์...สำหรับจีน่า มันค่อนข้างเครียดมาก เพราะจีน่าต้องเป็นทั้งพ่อและแม่ ในอดีตก่อนจะมีเจด้า จีน่ามีอิสระ ตัวคนเดียว เป็นตัวของตัวเอง ทำอะไรด้วยตัวเอง ทำทุกอย่างให้ตัวเอง วันนี้จะเป็นอย่างไร จะตื่นนอนตอนเที่ยงวันหรือหกโมงเช้าก็ไม่สนใจ พอมีเจด้าแล้วทุกอย่างกลับตาลปัตรหมด

แรกๆ เมื่อรู้ว่ามีเจด้า บอกได้เลยว่าจีน่ากลัว ไม่รู้ว่าชีวิตจะเป็นอย่างไร จะเลี้ยงเด็กคนนี้คนเดียวได้อย่างไร จะทำทั้งหมดนี้อย่างไรดี แต่ก็ทำมาได้หกปีแล้วนะ

หกปีที่ผ่านมานี้ จีน่าพบกับแม่ที่เลี้ยงลูกตามลำพังมากมาย แน่นอนจีน่าไม่ใช่คนแรก ใครเห็นเจด้าก็รู้ว่าเจด้าเป็นเด็กมีความสุข เห็นไหมว่า จีน่าต้องทำอะไรถูกบ้างแหละ (หัวเราะ) เจด้าให้ความสุขความรื่นรมย์ ให้ทุกอย่างเกินกว่าจีน่าจะนึกถึง อย่างที่จีน่าไม่เคยได้รับมาก่อน แน่นอนจีน่าเคยผ่านความสุข สิ่งที่ตัวเองคิดว่าเป็นจุดสูงสุดในชีวิตมาก่อน แต่เมื่อมีเจด้า ความสุขทุกอย่างที่เคยผ่านมามันดูน้อยลง มีค่าน้อยลง เจด้าเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เกิดขึ้นในชีวิตจีน่า ทำให้จีน่ารู้ว่าชีวิตคืออะไร ชีวิตไม่ใช่หมายถึงแค่ตัวเรา แต่หมายถึงคนรอบตัวเราที่เรารัก คนที่เราแคร์ และเราก็มีความหมายในชีวิตของพวกเขาเช่นกัน ประสบการณ์ที่ผ่านมาเปิดโอกาสให้จีน่าได้พยายามทำให้ดีที่สุด ได้เป็นแม่ ซึ่งเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เหลือเกิน

จากคุณ : Benji-West Indies - [ 7 ส.ค. 47 21:52:42 ]