ความคิดเห็นที่ 1 Great Director 2:Istvan Szabo A Hungarian Film Director อิสต์วาน ซาโบ เป็นผู้กำกับชาวฮังกาเรียที่โด่งดังมากในระดับโลก ผลงานที่รู้จักกันดีคือผลงานไตรภาคจอมอำนาจการเมืองชุด Mephisto, Colonel Redl และ Hanussen (นักแสดงอย่างเช่น เคล้าส์ มาเรีย บรานเดาเออร์ ผูกขาดบทนำในหนังสามเรื่องนั้น ก่อนไปฮอลลีวู้ดแสดงหนังออสการ์เรื่อง Out of Africa) นอกจากนั้นผลงานเช่น Meeting Venus ก็เป็นผลงานเรื่องดังของ ซาโบ เช่นกัน Father (Hungary, 1966, 89 min.) เด็กชายมีภาพพ่อของตนเป็นวีรบุรุษสงคราม แต่แล้วเมื่อเติบโตขึ้นก็ต้องพบกับความจริงอีกรูปแบบหนึ่ง Mephisto, (Hungary,1981, 135 min.) หนังรางวัลออสการ์สาขาหนังต่างประเทศที่เล่าเรื่องของนักแสดงหนุ่มที่ความวาดหวังทางศิลปะนำไปสู่การเป็นหุ่นเชิดของนาซี เคล้าส์ มาเรีย บรานเดาเออร์ สร้างชื่อโด่งดังจากหนังเรื่องนี้ที่สร้างจากนิยายของ เคล้าส์ มันน์ ลูกชายของ Thomas Mann Colonel Redl (Hungary, 1985, 144 min.) ตอน 2 ในไตรภาคจอมอำนาจต่อจาก Mephisto เรื่องราวที่อิงประวัติจริงส่วนหนึ่งของนายทหารเกย์ระดับปลายแถวที่ส่งตัวเองขึ้นไปสู่แนวหน้าของจักรวรรดิออสโตร-ฮังกาเรียนในช่วงยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 Flicker Part 1: Val Lewton A Producer of B Movies ฟลิกเกอร์ ตอน 1: วาล ลิวตั้น ใครที่ได้อ่านนิยายเรื่อง Flicker (ฟลิกเกอร์-แปลเป็นไทยแล้วในชื่อเดียวกัน) อาจจะสัมผัสได้ถึงอำนาจมืดที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังหนังทุกเรื่อง มันดึงดูดคนดูหนังให้เข้าหามันทีละน้อยโดยไม่รู้ตัว กว่าจะทันเกมเราก็ตกอยู่ใต้พลังแห่งบาปเสียแล้ว ในหนังสือเรื่อง Flicker ที่หน้า 282 เอ่ยถึง Val Lewton ในฐานะคนทำหนังที่ทำหนังในลีลาใกล้เคียงที่สุดกับ แม็กซ์ แคสเซิ่ล ผู้กำกับประวัติลึกลับในนิยายเรื่อง Flicker (ถ้านับรวมถึงสมัยนี้หนังแนวที่ใกล้เคียงมากเข้าไปอีกก็เช่น หนังบางเรื่องของ เดวิด โครเนนเบิร์ก โดยเฉพาะ Videodrome และ Existenz) วาล ลิวตั้น (วลาดีเมีย เลวินตั้น-เชื้อสายรัสเซีย) เป็นผู้อำนวยการสร้างหนังเกรดบีในหน่วยย่อยของสตูดิโอ RKO (ที่อนุมัติสร้าง Citizen Kane) นอกจากเขาจะริเริ่มคิดพล็อตหนังทุกเรื่องที่เขาสร้างแล้ว เขายังเป็นผู้ชี้ทิศทางแนวหนังสยองขวัญแบบมีรสนิยมรายแรก ๆ ของฮอลลีวู้ด โดย ลิวตั้น ใช้ลักษณะบอกนัยยะทางอ้อมทางภาพและเสียง ทำให้หนังสยองขวัญราคาถูกของเขาแตกต่างจากหนังตลาดทั่วไป แม้จะต้องใช้ฉากเหลือใช้จากหนังเกรดเออื่น ๆ ก็ตาม ผู้กำกับทุกคนที่ร่วมงานด้วยล้วนนับถือเขาอย่างสุดจิตสุดใจ ตั้งแต่ Jacques Tourneur (Out of the Past, Curse of the Demon, Berlin Express-ชื่อ Clair Tourneur ในหนัง Until the End of the World ของ วิม เวนเดอร์ส มาจากเขาคนนี้), Mark Robson (คนตัดต่อ Citizen Kane, The Magnificent Ambersons และกำกับ Von Ryan’s Express, Valley of the Dolls), Robert Wise (The Haunting ฉบับเก่า, The Sound of Music, West Side Story, Star Trek, The Day the Earth Stood Still, Somebody Up There Likes Me, The Andromeda Strain) Cat People (1942) USA, 73 min. Director: Jacques Tourneur ไอรีน่า นักออกแบบแฟชั่นเชื้อสายเซอร์เบียนกลัวการมีสัมพันธ์กับชายคนรักจะเปลี่ยนร่างเธอเป็นเสือดาว หนังอมตะเรื่องนี้เป็นหัวหอกที่ทำให้โลกจดจำชื่อของ ลิวตั้น และพลพรรค โดดเด่นทั้งการบอกเรื่องราวเป็นนัยให้ตีความหลายระดับ และการใช้แสงเงากระตุ้นจินตนาการมากกว่าแสดงภาพโจ่งแจ้ง หนังได้กำไรเกินคาดกว่าที่สตูดิโอหวังไว้ ต่อมาถูกนำสร้างใหม่ในทศวรรษ 80 โดย พอล ชเรเดอร์ และมี เคล้าส์ คินสกี้ นำแสดง I Walked with a Zombie (1943) USA, 68 min. Director: Jacques Tourneur พยาบาลสาวคนหนึ่งรับจ้างเจ้านายหนุ่มไปทำงานดูแลภรรยาที่โดนคำสาปวูดู หนังเด่นมากในเรื่องบรรยากาศและการจัดแสงอย่างหาตัวจับยาก ลิวตั้น นำเค้าโครงเรื่องของ Jane Eyre มาแต่งเติมใหม่ นี่คือหนังเรื่องโปรดของผู้กำกับ Jacques Tourneur The Leopard Man (1943) USA, 66 min. Director: Jacques Tourneur ที่เม็กซิโก ข่าวว่าเสือดาวหลุดกรงไปฆ่าเหยื่อสามราย แต่ 2 ในสามนั้นเป็นฝีมือของเสือหรือคนกันแน่ หนังดัดแปลงจากเรื่อง Dark Alibi ของ CornellWoolrich แต่ ลิวตั้น ถูกสตูดิโอบังคับให้ตั้งชื่อดึงดูดตลาดอีกตามเคย Flicker part 2: Val Lewton part 2 ฟลิกเกอร์ ตอน 2: วาล ลิวตั้น 2 The Seventh Victim (1943) USA, 71 min. Director: Mark Robson นักเรียนสาวคนหนึ่งอกจากโรงเรียนไปกรีนวิชวิลเลจตามหาพี่สาวนักธุรกิจที่หายตัวลึกลับ การสืบสาวนำเธอไปสู่กลุ่มนิกายพิสดารที่คาดไม่ถึง นี่คือหนังที่ดีที่สุดเรื่องหนึ่งของหนังชุด วาล ลิวตั้น และเป็นหนังสยองขวัญคุณภาพชั้นยอดเรื่องหนึ่ง ไม่ควรพลาดด้วยประสาททั้งห้า The Ghost Ship (1943) USA, 69 min. Director: Mark Robson ประสบการณ์ของลูกทีมรายใหม่บนเรือที่กัปตันกำลังเริ่มเพี้ยน ลูกเรือทยอยตายกันไปทีละคน เรื่องนี้ ลิวตั้น คิดพล็อตขึ้นมาเพื่อใช้ฉากเรือที่หมดประโยชน์แล้วจากการสร้างหนังใหญ่เรื่องหนึ่งมาถ่ายทำต่อ The Curse of the Cat People (1944) USA, 70 min. Director: Gunther Von Fritsch, Robert Wise ทางสตูดิโอขอให้ วาล ลิวตั้น สร้างหนังตอนต่อของ Cat People เขาจึงคิดเรื่องเด็กหญิงที่โดนครอบครัวดุด่าและรู้สึกแปลกแยก ในโลกส่วนตัวของเธอนั้นสามารถติดต่อกับวิญญาณของ ไอรีน่า จาก Cat People หนังเน้นการสร้างบรรยากาศชั้นเยี่ยมและเป็นตัวอย่างการทำหนังให้คนทำหนังรุ่นใหม่ได้อย่างวิเศษ Flicker 3: Val Lewton part 3 ฟลิกเกอร์ ตอน 3: วาล ลิวตั้น 3 Isle of the Dead (USA), 1945, 72 min. Director: Mark Robson วาล ลิวตั้น ได้แรงบันดาลใจจากภาพเขียนภาพหนึ่งมาเขียนพล็อตหนังเรื่องนี้ (ภาพนี้อยู่ในฉากห้องนอนของ เจสสิก้า ในหนังเรื่อง I Walked With A Zombie ด้วย) เขาผสมเรื่อง A Premature Burial ของ Edgar Allan Poe เข้าไปด้วยอีกส่วนหนึ่ง กลายเป็นหนังเกี่ยวกับยุคสงครามที่กลุ่มผู้คนที่ติดเกาะกรีกแห่งหนึ่งพากันล้มตายไปทีละคนเพราะโรคระบาด นำแสดงโดย บอริส คาร์ลอฟ (จาก Frankenstein ฉบับของ ท็อดด์ บราวนิ่ง) Bedlam (USA), 1946, 79 min. Director: Mark Robson สาวนักข่าวพยายามเปิดโปงการดูแลคนไข้โรคจิตที่ไม่ถูกต้องของโรงพยาบาลเซนต์แมรี่ ออฟ เบธเลเฮ็ม ที่ดำเนินงานโดยผู้อำนวยการใจโฉด (บอริส คาร์ลอฟ) หนังเรื่องนี้ วาล ลิวตั้น ได้ทุนสูงที่สุดตั้งแต่สร้างหนังมา The Body Snatcher (USA), 1945, 78 min. Director: Robert Wise จากเค้าเรื่องของ Robert Louis Stevenson แต่ ลิวตั้นแต่งเรื่องเกี่ยวกับโจรขุดหลุมศพขึ้นมาใหม่ เฮนรี่ แดเนี่ยล เป็นศัลยแพทย์ที่ซื้อร่างคนจาก เกรย์ (บอริส คาร์ลอฟ) นักขโมยศพในคราบคนขับแท็กซี่ จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 9 ส.ค. 47 23:09:53 A:202.176.184.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 Great Director 3: Wim Wenders on Music Surprise Film หนังเซอร์ไพร้ซ์เรื่องนี้ วิม เวนเดอร์ส ไม่ได้กำกับ ไม่เกี่ยวกับ เวนเดอร์ส แต่อย่างใด ไม่เหมาะและไม่สมควรดูอย่างยิ่ง กรุณาอย่ามาดูหนังเรื่องนี้เลย Two Rock & Roll Films by Wim Wenders : - Ode to Cologne: The BAP Film Director: Wim Wenders หนังเกี่ยวกับวงดนตรีร็อคชื่อ BAP ที่เป็นวงเก่าแก่กว่า 40 ปีจากเมืองโคโลญน์ (เคิล์น)ของเยอรมนี วงนี้ใช้ภาษาท้องถิ่นและมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง วิม เวนเดอร์ส ผสมการสัมภาษณ์ วีดีโอคลิป สอดร้อยการเล่าที่มาของวงดนตรีเข้ากับความรักในเสียงดนตรีอันเหนือพรมแดนได้อย่างมหัศจรรย์ หนังฉับไวทันใจขาโจ๋แถมมีเพลงเพราะและสนุกหรรษา เชื่อขนมแม่สร้อยกินได้ - The Soul of a Man (The Blues) Director: Wim Wenders ผู้กำกับอเมริกันขวัญใจนักวิจารณ์ มาร์ติน สกอร์เซซี่ (Martin Scorsese) ชวนเพื่อนพ้องนักทำหนังระดับโลกหลายคนมาสร้างหนังชุด The Blues คนละ 1 ตอนรำลึกถึงนักดนตรีเพลงบลูส์ที่กลายเป็นตำนาน ในตอนของ เวนเดอร์ส นี้เล่าเรื่องของ เจ บี เลอนัวร์ ผสมกับการสัมภาษณ์และร่วมร้องเพลงเก่า ๆ โดย นิค เคฟ และผองเพื่อนนักดนตรีชื่อดังคนอื่น ๆ Flicker 4: Creature from the Soul The Brood (Canada, 1979, 90 นาที) Director: David Cronenberg โอลิเวอร์ รีด กับ ซามานธา เอ็กการ์ ในบทสามีภรรยาที่แตกระแหง เธออยู่ในการดูแลรักษาของหมอประหลาดคนหนึ่ง บางสิ่งที่ชั่วร้ายจากภายในกำลังพยายามจะควบคุมชะตาของลูกสาวเธอ หนึ่งในหนังที่น่ากลัวที่สุดของ เดวิด โครเนนเบิร์ก ราชาหนังโหดซึมลึก The Sect (The Devil’s Daughter-Italy, 1979) Director: Michele Soavi ฆาตกรรมโหดเกิดขึ้นในหลายเมืองใหญ่ของยุโรป หญิงสาวคนหนึ่งค้นพบว่าทางในห้องใต้ดินของเธอนำไปสู่โลกอีกโลกหนึ่ง โลกของลัทธิพิสดารที่โหดเหี้ยม (เรื่องนี้แนะนำชมเป็นพิเศษ) Possession (France/Germany) Director: Andrej Zulawski หนังเหลือเชื่อเรื่องหนึ่งตั้งแต่ประวัติศาสตร์หนังมีมา อิซาแบล อัดจานี่ (Bon Voyage, Camille Claudel, Subway) ในบทหญิงสาวที่มีอาการประหลาด เธอแตกหักรุนแรงจากสามีของเธอ (รับบทโดย แซม นีล จาก My Brilliant Career, In the Mouth of Madness, Jurassic Park 1) แทบทุกวันเธอต้องไปที่อพาร์ทเมนท์แห่งหนึ่ง สามีเธอจ้างนักสืบสะกดรอยตามเธอไปที่นั่น ส่วนเขาเองก็กำลังมีปัญหากับงานที่ต้องรับผิดชอบ เมืองเบอร์ลินแบ่งออกเป็น 2 ฝั่งและถูกจับตา ความสัมพันธ์ส่วนตัวและความสัมพันธ์ทางสังคมกำลังสลับเปลี่ยนตำแหน่งฮวงจุ้ย ตัวบุคคลเปลี่ยนบทบาท ตำแหน่งทางการงานต้องถูกทดแทน กิ่งที่ขาดงอกงอยใหม่ได้เสมอ เราไม่บอกว่านี่คือหนังที่ดีวิเศษ แต่มันคือหนังที่ควรลิ้มลองหากคุณเบื่อของเดิม ๆ อ่านข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ได้ที่ http://www.bioscopemagazine.com/webboard/index-in.php?id=3848 Horror Master: Michele Soavi มิเฆเล่ โซอาวี่ เป็นผู้กำกับแนวแฟนตาซีสยองขวัญที่มีชื่อมากคนหนึ่งของหนังอิตาลียุค 20 ปีหลัง เขาเคยทำหนังสารคดีเบื้องหลังงานสร้างหนังของ Dario Argento มาก่อน อีกทั้งร่วมแสดงและช่วยงานสร้างหนังแสบสยองอย่าง Demons ของ Lamberto Bava และ The Adventures of Baron Munchausen ของ Terry Gilliam อย่าลืมชมหนังของ Michele Soavi เรื่อง The Sect (Devil’s Daughter) ในวันที่ 10 ตุลาคม Stagefright (Italy, 1987) ฆาตกรโรคจิตหลุดออกมาจากโรงพยาบาล ขณะนักแสดงกลุ่มหนึ่งกำลังซ้อมการแสดงอยู่พวกเขาไม่รู้ชะตาชีวิตตนเองอีกต่อไป หนังได้รางวัลจากการฉายที่เทศกาลหนัง Avoiraz และได้คำชมจาก Terry Gilliam (Brazil, The Fisher King, The Adventures of Baron Munchausen) The Church (Italy, 1988, 98 min.) ตั้งแต่ยุคมืด การกวาดล้างผู้ต้องสงสัยเกี่ยวข้องในแม่มดมนต์ดำถูกกวาดล้าง หลายศตวรรษต่อมาโบสถ์มหึมาถูกสร้างขึ้นในย่านเดิม ที่นั่นบรรดาวิญญาณปีศาจพากันออกมาอาละวาด เมื่อประตูนรกเปิดออกทุกคนไม่อาจหนีพ้น ผลงานกำกับของ มิเฆเล่ โซอาวี่ อำนวยการสร้างโดย Dario Argento อ่านข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ได้ที่ http://www.bioscopemagazine.com/webboard/index-in.php?id=3823 Dellamorte Dellamore (Cemetery Man- Italy/France/Germany, 1994) จากการ์ตูน Dylan Dog ที่ใช้ใบหน้าของ Rupert Everett (Another Country, Comfort of Strangers, My Best Friend’s Wedding) เป็นหน้าพระเอกการ์ตูนที่มากับภาวะแปลกปลอมจากสิ่งรอบข้างที่ทำงานของเขา หน้าที่ของสัปเหร่ออันจำเจกับงานที่สางไม่สิ้น เขามีเพียงนายอ้วนใบ้เป็นเพื่อนสนิทที่วันทั้งวันต่างวุ่นกับการเด็ดหัวซอมบี้ ซ้ำยังตกหลุมรักสาวคนสวยที่นำลางร้ายมาฝาก หนังเรื่องนี้ได้ Martin Scorsese ผู้กำกับดังจาก Raging Bull, Taxi Driver มาช่วยเชียร์ว่าเป็นหนังสยองขวัญที่ดีที่สุดในรอบหลายปี Great Director 4: Dusan Makavejev ผลงานของนักทำหนังจากอดีตยูโกสลาเวีย เขาเป็นคนทำหนังชาวยูโกคนแรกที่โด่งดังระดับโลก ยุคก่อนที่โลกจะพบกับ Emir Kusturica อ่านข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับดูซาน มาคาเวเจฟได้ที่ http://www.bioscopemagazine.com/webboard/index-in.php?id=3165 The Coca-Cola Kid (Australia, 1985, 90min.) เหตุเกิดจากน้ำดำของอเมริกันพยายามตีตลาดน้ำดำท้องถิ่นทำให้เกิดการสาธิตปรากฎการณ์ทางวัฒนธรรม การเมืองและเซ็กส์บริโภคตามสไตล์ของผู้กำกับ Dusan Makavejev ชาวเซอร์เบีย นำแสดงโดย Greta Scacchi และ Eric Roberts พี่ชายของ Julia Roberts Switchboard Operator (Yugoslavia, 1967, 69 min.) เรื่องเศร้าของความสัมพันธ์ระหว่างสาวโอเปอเรเตอร์กับหนุ่มนายหนึ่งกลายเป็นบทสาธิตเกี่ยวกับเซ็กส์ การเมือง และอิสรภาพอันจำกัดของคนเดินดินร่วมสมัยสังคมนิยม หนังอุดมความขัดแย้งด้วยภาพข่าว การจัดฉากแสดง และความใกล้ชิดสนิทสนม ไปพร้อม ๆ กับการตัดภาพเหตุการณ์สับไปมาล่วงหน้า Innocence Unprotected (Yugoslavia, 1968, 78 min.) อเล็คซิค เขาเคยเป็นฮีโร่จอมพลังและนักกายกรรมชั้นยอดจากหนังเรื่องแรกของเซอร์เบียที่สร้างปี 1942 ในยุคที่กรุงเบลเกรดถูกปกครองโดยเยอรมัน (ฟิล์มที่ถ่ายก็ขโมยมาจากทหารเยอรมัน) ในหนังเรื่องนั้น นาด้า สาวน้อยน่าสงสารได้รับการช่วยเหลือจากพระเอกใจงามของเรา ผู้กำกับ Dusan Makavejev นำหนังเก่าเรื่องที่ว่ามาปรุงแต่งคำบรรยาย หนังข่าวโซเวียต เพ้นท์สี สัมภาษณ์ทีมงานที่ยังมีชีวิตเติมเข้าไปกลายเป็นหนังคอลลาจตัดแปะวิพากษ์สังคมอันชาญฉลาด ชีวิตและงานของ อเล็คซิค บอกเล่าความเปลี่ยนแปลงของสังคมได้ดี ในยามชรานั้นฝีมือของเขาก็ยังไว้ลายอยู่ไม่เบา รวมความแล้วเป็นหนังที่ทั้งตลกและทั้งท้าทายคนดูในเวลาเดียวกัน Great Director 5 : Marco Bellocchio Fists in the Pocket (I Pugni in Tasca-Italy, 1965, 113 min.) หนังครอบครัวแตกสาแหรก ลู คาสเตล ในบทลูกชายของบ้านจอมโกรธเกรี้ยวที่เป็นโรคลมบ้าหมู หนังเข้มข้นสมกับเป็นหัวหอกของหนังอิตาเลี่ยนยุคถัดจาก เฟลลีนี่, เดอ สิก้า และ อันโตนีโอนี่ ลู ทั้ง คาสเตล และ มาร์โก้ เบลลอคโค่ ได้แจ้งเกิดและกวาดรางวัลทันทีจากงานกำกับเรื่องแรก The Eyes, The Mouth (Italy/France, 1983, 100 min.) เมื่อ ปิปโป้ คู่แฝดของเขาฆ่าตัวตาย จิโอวานนี่ (ลู คาสเตล) กลับบ้านไปเผชิญกับขยะใจที่เขาอยากหลีกหนี ขณะที่ทุกคนในบ้านกำลังไว้ทุกข์และแกล้งทำเป็นว่าการตายของ ปิปโป้ เป็นเพียงอุบัติเหตุ มีแต่ วานด้า คู่หมั้นของ ปิปโป้ เท่านั้นที่ไม่ยอมร่วมเสแสร้งด้วย ต่อมา จิโอวานนี่ กลายเป็นคู่รักกับ วานด้า แต่แล้วกลับต้องถูกรบกวนจิตใจจากวิญญาณของ ปิปโป้ และความโศกเศร้ากู่ไม่กลับของแม่ ท้ายสุด จิโอวานนี่ ต้องต่อสู้กับความเดือดดาลในใจของตนเองเพื่อความอยู่รอด Devil in the Flesh (Italy/France, 1987, 110 min.) หน้าบันไดนำลงไปสู่เกลียวกลแห่งความขาดสติ นักศึกษาหนุ่มคนหนึ่งเห็นภาพหญิงบ้าคนหนึ่งบนหลังคาบ้านอีกแห่งจากหน้าต่างห้องเรียน ใกล้ ๆ กันนั้นมีหญิงสาวสวยชวนฝันที่ดูหมกมุ่นกับบางสิ่งในใจ เธอมีคู่หมั้นเป็นนายทหารตำแหน่งสูงที่กำลังรอการพิพากษาให้พ้นผิด ความสนใจในตัวหญิงเซ็กซี่คนนั้นนำเขาไปสู่สัมพันธ์แรงร้อนเป็นอันตรายต่อครอบครัว นำแสดงโดย Maruschka Detmers (นางเอกจาก First Name Carmen ของ Jean-Luc Godard) จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 9 ส.ค. 47 23:11:16 A:202.176.184.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 ดิฉันได้รวบรวมข้อมูลเก่าๆจากบริการข่าวภาษาไทยของสำนักข่าวรอยเตอร์มาให้อ่านกันด้วยค่ะ ลำดับข้อมูลในวันนี้ 1.ODE TO COLOGNE – THE BAP FILM (ข้อมูลจากนสพ.กรุงเทพธุรกิจ) 2.THE SOUL OF A MAN 3.YOUR HEART IN MY BRAIN หนังเกี่ยวกับคนที่กินอวัยวะเพศชาย 4.เทศกาลหนังในปาเลสไตน์ 5.ERROL MORRIS VS. GEORGE W. BUSH 6.ฆาตกรตัวจริงในหนังของ ERROL MORRIS 7.ERIC DOUGLAS น้องชายของไมเคิล ดักลาส 8.AMISH IN THE CITY 9.THE PATH TO EUROPE ละครโทรทัศน์ของโรมาเนีย 10.รายการทีวีเกี่ยวกับการตกแต่งบ้าน 11.SPAMALOT 12.ละครเวทีเกี่ยวกับกัดดาฟี 13.RICK’S CAF E ร้านกาแฟที่ได้รับแรงบันดาลใจจากหนัง CASABLANCA 14.CAGE FIGHTING ***ข้างล่างนี้จะมีการเล่าเรื่องย่อของหนังบางเรื่อง*** 1.ODE TO COLOGNE – THE BAP FILM ข้อมูลจากนสพ.กรุงเทพธุรกิจในราวเดือนก.พ.ปี 2002 ภาพยนตร์เรื่อง Ode to Cologne - the BAP Film ที่กำกับโดยวิม เวนเดอร์ส สามารถสร้างความประทับใจให้กับผู้ชมในเทศกาลภาพยนตร์เบอร์ลินอย่างมากเมื่อภาพยนตร์เรื่องนี้เปิดฉายรอบปฐมทัศน์ของโลก Ode to Cologne - the BAP Film มีเนื้อหาเกี่ยวกับวงดนตรีร็อคในเมืองโคโลญจ์ที่มีชื่อว่า BAP ซึ่งยืนหยัดอยู่ในวงการมานานหลายปี โดยสมาชิกแต่ละคนในวงมีอายุค่อนข้างมากแล้ว ทั้งนี้ ในการเล่าเรื่องราวประวัติของวงดนตรีวงนี้นั้น ภาพยนตร์เรื่องนี้ก็ได้นำเสนอเรื่องราวประวัติศาสตร์ของเยอรมนีช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ควบคู่ไปด้วย เวนเดอร์สเคยประสบความสำเร็จอย่างมากจากภาพยนตร์เรื่อง Buena Vista Social Club ซึ่งได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลออสการ์เมื่อ 5 ปีที่แล้วและมีเนื้อหาเกี่ยวกับนักดนตรีในคิวบาที่ถูกหลงลืม โดยความสำเร็จของภาพยนตร์เรื่องนั้นส่งผลให้นักดนตรีในเรื่องหลายคนมีชื่อเสียงโด่งดังขึ้นมาอีกครั้ง Ode to Cologne - the BAP Film เป็นภาพยนตร์อีกเรื่องหนึ่งที่ยืนยันว่าเวนเดอร์สหลงใหลในวงการดนตรีมากเพียงใด โดยภาพยนตร์เรื่องนี้ยังสามารถสร้างความประทับใจให้กับผู้ชมที่ไม่ใช่เป็นแฟนเพลงของวงนี้ด้วย โดยในงานฉายที่กรุงเบอร์ลินนั้น ผู้ชมจำนวนมากถึงกับส่งเสียงร้องชมเชยว่า "บราโว" BAP เป็นวงดนตรีที่มีเนื้อร้องเป็นภาษาเฉพาะของเมืองโคโลญจ์ และมีแฟนเพลงเฝ้าติดตามผลงานของวงนี้ตลอดช่วง 25 ปีที่ผ่านมา โดยในภาพยนตร์เรื่องนี้นั้น มีการใส่ซับไตเติลภาษาเยอรมันไว้สำหรับผู้ที่ฟังภาษาโคโลญจ์ไม่ออกด้วย "เหตุผลหนึ่งที่ผมต้องการสร้างภาพยนตร์เรื่องนี้ก็เพื่อที่ผมจะได้เข้าใจเนื้อร้องมากยิ่งขึ้น" เวนเดอร์สกล่าว ทั้งนี้ ในช่วงที่วงดนตรี BAP โด่งดังขึ้นมาในช่วงต้นทศวรรษ 1980 นั้น เวนเดอร์สกำลังทำงานอยู่ในฮอลลีวู้ดและได้ฟังเทปของวงนี้ที่พี่ชายของเขาส่งมาให้ โดยในช่วงนั้นเวนเดอร์สเองก็ไม่เข้าใจเนื้อเพลงของวงนี้เช่นกัน เวนเดอร์สยังกล่าวเสริมอีกด้วยว่า "ผมมักรู้สึกเสมอว่าผมไม่รู้สึกผูกพันกับเยอรมนี แต่เมื่อผมได้ฟังเพลงของโวล์ฟกัง นีเดคเคน ผมก็รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังอยู่ในเยอรมนี เพลงของวงนี้บรรจุทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมชอบเกี่ยวกับเยอรมนี" ทั้งนี้ นีเดคเคนเป็นนักร้องนำและเป็นนักแต่งเพลงของวง นีเดคเคนมีอายุ 50 ปีแล้วในขณะนี้ โดยในภาพยนตร์เรื่องนี้ เขาได้เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตของเขาและประวัติของวง ซึ่งเรื่องต่างๆเหล่านี้สะท้อนให้เห็นประวัติศาสตร์ของเยอรมนียุคหลังสงครามด้วย โดยบทสนทนาของนีเดคเคนจะถูกตัดสลับกับเพลงของ BAP ในภาพยนตร์ "BAP เป็นวงดนตรีที่สะท้อนให้เห็นประวัติศาสตร์ของเยอรมันตะวันตกในหลายๆทาง" เวนเดอร์สกล่าว โดยวง BAP นั้นเคยเข้าร่วมในการประท้วงต่อต้านการประชุมสุดยอดขององค์การนาโต้ที่กรุงบอนน์ในปี 1982 และเข้าร่วมในเทศกาลดนตรีต่อต้านลัทธิเหยียดผิวและลัทธิฟาสต์ซิสม์ใหม่ในปี 1992 ช็อตภาพที่ทรงพลังและภาพโคลสอัพของสมาชิกวงนี้โดยเฉพาะนีเดคเคนในระหว่างการแสดงบนเวทีในช่วงทศวรรษก่อนๆและในการแสดงคอนเสิร์ตครั้งพิเศษเมื่อไม่นานมานี้ถูกตัดสลับกับคลิปภาพยนตร์เก่าๆและภาพถ่ายสมาชิกวงนี้ในสมัยที่ยังเป็นวัยรุ่น โดยฉากหนึ่งในภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นภาพท้องถนนในโคโลญจ์ที่เต็มไปด้วยซากปรักหักพังจากสงครามโลกครั้งที่ 2 และมีทหารอเมริกันเดินกันเต็มถนน เวนเดอร์กล่าวว่านีเดคเคนซึ่งรู้จักกับเวนเดอร์สมาเป็นเวลากว่า 10 ปีแล้วได้ถามเขาเมื่อไม่กี่ปีก่อนว่าเวนเดอร์สสนใจจะถ่ายมิวสิควิดีโอให้กับอัลบัมใหม่ของ BAP หรือไม่ แต่เวนเดอร์สกลับเสนอที่จะถ่ายภาพยนตร์ขนาดยาวให้กับวงนี้แทน ทั้งนี้ บ้านเกิดของเวนเดอร์สอยู่ที่เมืองดุซเซลดอร์ฟซึ่งอยู่ห่างจากเมืองโคโลญจ์ราว 50 กิโลเมตร (30 ไมล์) แนวเพลงของ BAP เป็นแนวร็อคบัลลาดที่สะท้อนความรู้สึกเจ็บปวดทุกข์ทรมาน ซึ่งแนวดนตรีนี้ใกล้เคียงกับดนตรีของบรู๊ซ สปริงสทีน ร็อคสตาร์ชาวสหรัฐชื่อดังที่มาปรากฏตัวในภาพยนตร์เรื่องนี้ด้วย "ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ใช่ภาพยนตร์สำหรับแฟนของ BAP แต่เป็นภาพยนตร์สำหรับทุกคนที่ไม่ใช่แฟนของ BAP แต่อาจกลายเป็นแฟนวงนี้หลังจากได้ชมภาพยนตร์" เวนเดอร์สกล่าว เวนเดอร์สยังเล่าถึงจุดหักเหสำคัญในชีวิตเขาเมื่อเขายังเป็นวัยรุ่นด้วย โดยในช่วงแรกเขาเคยใฝ่ฝันจะมีชื่อเสียงในวงการดนตรี แต่ตัดสินใจหันมาเป็นผู้กำกับภาพยนตร์เมื่อเขานำแซกโซโฟนไปแลกกับกล้องถ่ายภาพยนตร์ในโรงรับจำนำแห่งหนึ่งในเมืองดุซเซลดอร์ฟ "ผมรู้ตั้งแต่ในตอนนั้นว่าผมไม่มีความสามารถทางดนตรีมากนัก ผมรักดนตรีและรักที่จะฟังดนตรีของ BAP มาเป็นเวลานานแล้ว โชคร้ายที่ผมไม่ได้เล่นดนตรีอีก" เวนเดอร์สกล่าว เวนเดอร์สเคยกำกับภาพยนตร์เรื่อง Buena Vista Social Club, Until the End of the World, Wings of Desire, Paris Texas และ The Million Dollar Hotel (ผู้สนใจอ่านบทสัมภาษณ์ของวิม เวนเดอร์ส สามารถอ่านได้ในหนังสือ "ฟิล์มไวรัส 2" ที่กำลังวางแผงอยู่ในขณะนี้ ส่วนผู้สนใจชมภาพยนตร์เยอรมันสามารถชมได้ที่สถาบันเกอเธ่ อินเตอร์นาซิโอนเนส ซ.สาทร 1 โดยสามารถสอบถามรายละเอียดได้จาก โทร. 0-2287-0942-4)) 2.THE SOUL OF A MAN จากข่าวที่ออกมาในเดือนพ.ค.ปี 2003 หลังจากวิม เวนเดอร์ส ผู้กำกับภาพยนตร์ชาวเยอรมันช่วยให้ดนตรีคิวบาโด่งดังไปทั่วโลกเมื่อเขากำกับภาพยนตร์เรื่อง The Buena Vista Social Club เขาก็อาจทำให้ดนตรีบลูส์โด่งดังขึ้นมาเช่นกันด้วยภาพยนตร์เรื่องใหม่ของเขาที่มีชื่อว่า The Soul of a Man ภาพยนตร์สารคดีเรื่องล่าสุดของเวนเดอร์สเป็นการอุทิศให้แก่นักดนตรีบลูส์ที่มีอิทธิพลต่อนักร้องหลายรุ่น ตั้งแต่วงครีมมาจนถึงลู รีด "เพลงเหล่านี้มีความหมายกับผมมาก ผมรู้สึกว่าเพลงเหล่านี้มีความจริงบรรจุอยู่มากกว่าหนังสือเล่มใดก็ตามที่ผมเคยอ่านเกี่ยวกับสหรัฐ หรือภาพยนตร์เรื่องใดก็ตามที่ผมเคยชม" เวนเดอร์สกล่าว "ผมพยายามบรรยายถึงสิ่งที่สร้างความประทับใจอย่างมากต่อผมด้วยวิธีการที่คล้ายกับบทกวีมากกว่าภาพยนตร์สารคดี" เวนเดอร์สกล่าว Soul of a Man พูดถึงเรื่องของตำนานแห่งวงการดนตรีบลูส์ 3 คน ซึ่งได้แก่ไบลด์ วิลลี จอห์นสัน, สกิป เจมส์ และเจ.บี. เลอนัวร์ โดยมีลอว์เรนซ์ ฟิชเบิร์น นักแสดงผิวดำชื่อดังจาก The Matrix มาให้เสียงบรรยายในเรื่องนี้ หนังสือพิมพ์วาไรตีประทับใจกับภาพยนตร์เรื่องนี้มากจนถึงกับนำบทวิจารณ์ภาพยนตร์เรื่องนี้มาลงในหน้าแรกของฉบับที่รายงานข่าวเทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ "หนังที่น่าพอใจอย่างมากเรื่องนี้จะสร้างความประทับใจให้ผู้ชมได้หลายกลุ่มนอกเหนือจากแฟนดนตรี และหนังเรื่องนี้ปฏิบัติต่อดนตรีบลูส์ในแบบเดียวกับที่เวนเดอร์สปฏิบัติต่อดนตรีคิวบาใน The Buena Vista Social Club" วาไรตีระบุ เวนเดอร์สกล่าวว่า "เพลงของคนยาก" เหล่านี้จะดำรงอยู่ต่อไป เนื่องจากยานอวกาศวอยเอเจอร์ที่เดินทางออกไปนอกระบบสุริยะได้นำแผ่นเสียงดนตรีบลูส์ติดไปในยานเพื่อให้มนุษย์ต่างดาวได้ฟังด้วย Soul of a Man ได้ฉายในเทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ปีนี้แต่ฉายนอกสายการประกวด และนอกจาก Soul of a Man แล้ว ยังมีภาพยนตร์เยอรมันที่น่าสนใจอีก 2 เรื่องได้ฉายในภาพยนตร์เมืองคานส์ปีที่แล้ว ซึ่งได้แก่เรื่อง September ที่กำกับโดยแมกซ์ ฟาเบอร์บอคส์ โดยมีเนื้อหาเกี่ยวกับชีวิตในเยอรมนีหลังเกิดเหตุโจมตีสหรัฐในวันที่ 11 ก.ย.2001 และภาพยนตร์เรื่อง Small Freedom ของยุคเซล ยาวุซ ซึ่งมีเนื้อหาเกี่ยวกับความยากลำบากที่ผู้ลี้ภัยสองคนต้องประสบในเมืองฮัมบูร์ก โดยนักแสดงในเรื่องนี้ไม่ใช่นักแสดงมืออาชีพ แต่เป็นคนธรรมดาตามท้องถนนที่ผู้กำกับคัดเลือกมา เนื้อเรื่องของ Small Freedom เกิดในย่านอัลโตนาซึ่งเป็นย่านของผู้อพยพ และเป็นย่านที่มีเขตรีเพอร์บาห์นซึ่งเป็นเขตของสถานบริการรวมอยู่ด้วย โดยเนื้อหาของเรื่องเน้นไปที่มิตรภาพของเด็กหนุ่มสองคน ซึ่งได้แก่บาราน ซึ่งเป็นชาวเคิร์ด กับเชร์นอร์ ซึ่งเป็นผู้ลักลอบเข้าเมืองอย่างผิดกฎหมายเช่นกัน บารานได้รับความช่วยเหลือจากญาติๆให้อพยพมาอยู่เยอรมนีหลังจากพ่อแม่ของเขาเสียชีวิต แต่คำขอลี้ภัยของเขาได้รับการปฏิเสธในช่วงที่เขากำลังจะมีอายุครบ 16 ปีพอดี เขาอาศัยอยู่ในเยอรมนีต่อไปด้วยการทำงานเป็นเด็กรับส่งของให้กับร้านฟาสท์ฟู๊ดที่ขายอาหารตุรกีแห่งหนึ่ง และงานของเขาทำให้เขาได้พบกับความจริงหลากหลายด้านในฮัมบวร์ก โดยในบางครั้งเขาก็ได้ไปเยือนอพาร์ทเมนท์ที่หรูหราที่สุดในย่านนั้น และในบางครั้งเขาก็ต้องไปส่งของที่ที่พักที่ซอมซ่อที่สุดในย่านนั้น ต่อมาบารานได้พบกับเชร์นอร์ซึ่งมีอายุ 17 ปี และเขาก็รู้สึกถูกชะตากับเชร์นอร์ โดยเชร์นอร์นั้นต้องการขายยาเสพติดเพื่อนำเงินมาใช้สำหรับอนาคตของตัวเอง ในขณะที่บารานก็ต้องพยายามหลบหนีจากปัญหาบางอย่างในอดีตที่กำลังไล่ตามเขามา ยุคเซล ยาวุซ ผู้กำกับภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นชาวเคิร์ดที่เกิดในตุรกีในปี 1964 แต่ย้ายมาอาศัยอยู่ที่เยอรมนีในปี 1980 โดยเขาได้เข้าศึกษาด้านเศรษฐศาสตร์และสังคมศาสตร์ที่ฮัมบูร์กในปี 1986-1989 และเข้าสู่วงการภาพยนตร์ตั้งแต่ปี 1990 จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 9 ส.ค. 47 23:12:50 A:202.176.184.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 3.YOUR HEART IN MY BRAIN โรซา วอน เพราน์ไฮม์ นักสร้างภาพยนตร์เกย์ชื่อดังจะนำเรื่องของอาร์มิน เมเวส ชาวเยอรมันโรคจิตที่นิยมกินเนื้อมนุษย์มาดัดแปลงสร้างเป็นภาพยนตร์เรื่อง Your Heart in My Brain โดยได้รับทุนสนับสนุนจากกองทุนภาพยนตร์ของรัฐนอร์ธ ไรน์-เวสท์ฟาเลียของเยอรมนี โดยเมเวสโด่งดังไปทั่วโลกเมื่อเขารับสารภาพว่าเขากินเหยื่อเพศชายคนหนึ่งที่เต็มใจให้เขากิน โดยทั้งเขากับเหยื่อนำอวัยวะเพศชายของเหยื่อไปทอดก่อนนำมากินด้วยกัน Your Heart in My Brain ซึ่งเป็นชื่อเรื่องชั่วคราวของภาพยนตร์เรื่องนี้ตกเป็นข่าวดังตั้งแต่ก่อนจะสร้างเสร็จ โดยภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับทุน 20,000 ยูโร (24,580 ดอลลาร์) จากกองทุนภาพยนตร์รัฐนอร์ธ ไรน์-เวสท์ฟาเลีย ซึ่งเป็นรัฐทางฝั่งตะวันตกของเยอรมนีที่ปกครองโดยพรรคโซเชียล เดโมแครต ซึ่งเป็นพรรครัฐบาลของนายกรัฐมนตรีเกอร์ฮาร์ด ชโรเดอร์ ศาลเยอรมนีสั่งลงโทษเมเวสในเดือนม.ค.ให้ติดคุกเป็นเวลา 8 ปีครึ่งในข้อหาทำให้ผู้อื่นถึงแก่ความตาย โดยการพิจารณาคดีเมเวสเป็นข่าวดังไปทั่วเยอรมนี เมเวสยอมรับว่าเขาฆ่าผู้เชี่ยวชาญด้านคอมพิวเตอร์คนหนึ่งซึ่งอาศัยอยู่ในกรุงเบอร์ลิน โดยเขาพบกับชายคนนี้ผ่านทางอินเทอร์เน็ต อย่างไรก็ดี เมเวสไม่ได้ถูกพิพากษาโทษในข้อหาฆาตกรรมเนื่องจากเหยื่อคนนี้เป็นผู้ขอให้เมเวสกินเขาเอง โดยการกินเนื้อคนในกรณีนี้ถือเป็นความลุ่มหลงทางเพศในแบบหนึ่ง เมเวสบันทึกภาพการฆาตกรรมในครั้งนี้ลงในม้วนวิดีโอเทป และเขาสร้างความตกใจให้กับศาลเมื่อเขาเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างละเอียด โดยเขาเล่าถึงวิธีการที่เขาตัดอวัยวะเพศชายของเหยื่อตามคำขอของเหยื่อ และเล่าถึงวิธีการที่เขากับเหยื่อพยายามกินอวัยวะเพศดังกล่าว โดยในตอนแรกนั้นทั้งสองพยายามกินอวัยวะชิ้นนั้นอย่างดิบๆ แต่ต่อมาก็นำไปทอดในกระทะท้องแบน Your Heart in My Brain เป็นส่วนผสมของ "ความพิลึกพิลั่น, ภาพยนตร์แนวระทึกขวัญตื่นเต้น และภาพยนตร์สารคดี" โดยภาพยนตร์เรื่องนี้กระตุ้นให้เกิดการโต้แย้งกันในแวดวงการเมืองแล้วในตอนนี้ ถึงแม้มีกำหนดจะสร้างเสร็จในเดือนธ.ค.ก็ตาม "แม้แต่ชื่อของโครงการนี้ก็แสดงให้เห็นถึงความไร้รสนิยมอย่างที่สุด" แอกเซล วินเทอร์เมเยอร์ โฆษกฝ่ายกฎหมายของพรรคคริสเตียน เดโมแครตในแคว้นเฮสเสกล่าว โดยพรรคการเมืองนี้เป็นพรรคหัวอนุรักษ์นิยม "หนังเรื่องนี้เป็นเหมือนกับการสร้างอนุสาวรีย์ให้อาชญากรวิตถาร" วินเทอร์เมเยอร์กล่าวเสริม และเขาระบุว่าเขารู้สึกตกใจที่ทุนบางส่วนในการสร้างภาพยนตร์เรื่องนี้มาจากเงินของผู้เสียภาษี วอน เพราน์ไฮม์เป็นนักเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิของเกย์วัย 61 ปี โดยเขาเคยสร้างภาพยนตร์มาแล้วกว่า 50 เรื่อง ซึ่งรวมถึงภาพยนตร์อีโรติกเบาสมองเรื่อง Can I Be Your Bratwurst, Please? โดยเพราน์ไฮม์กล่าวว่าคดีนี้กระตุ้นความสนใจของเขาเนื่องจากเขาศึกษาเรื่องลัทธิกินเนื้อคนในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา "สิ่งที่ทำให้ผมสนใจก็คือแง่มุมของเกย์ในเรื่องนี้ และการที่คดีนี้เกี่ยวข้องกับประสบการณ์แบบซาโดมาโซคิสม์" วอน เพราน์ไฮม์กล่าว โดยขณะนี้เขาทำงานเป็นอาจารย์สอนวิชากำกับภาพยนตร์ที่สถาบันฟิล์ม แอนด์ เทเลวิชัน อคาเดมี แอท บาเบลส์แบร์ก ที่เมืองพอทส์ดัม ซึ่งอยู่ใกล้กับกรุงเบอร์ลิน "ผมไม่รู้ว่าหนังเรื่องนี้จะทำให้คนดูรู้สึกช็อคหรือไม่ เพราะคนทั่วไปมีแนวโน้มที่จะแสดงความรู้สึกสะอิดสะเอียนและอยากรู้อยากเห็นในเวลาเดียวกัน นอกจากนี้ เรามักพูดวลีที่ว่า 'ฉันรักเธอมากจนอยากจะกลืนกินเธอเข้าไป'" วอน เพราน์ไฮม์กล่าว และเขากล่าวเสริมว่าจะมีการสอดแทรกบทตลกร้ายเข้าไปในภาพยนตร์เรื่องนี้ Your Heart in My Brain ไม่ใช่ภาพยนตร์ที่เล่าชีวประวัติของอาร์มิน เมเวสตามความเป็นจริง แต่มีการสอดแทรกเรื่องแต่งเข้าไปด้วย เนื่องจากวอน เพราน์ไฮม์ไม่ได้ครอบครองลิขสิทธิ์เรื่องราวชีวิตของเมเวส วอน เพราน์ไฮม์เกิดที่ลัตเวีย และเขามีชื่อจริงว่าโฮลเกอร์ มิสชวิทสกี โดยเขาเปลี่ยนชื่อตัวเองเป็นโรซาเพราะเขาต้องการล้อเลียนการที่นักประพันธ์หญิงในยุคโบราณต้องตั้งนามแฝงของตัวเองเป็นชื่อของผู้ชายเพื่อจะได้ขายผลงานของตัวเองได้ ผู้สื่อข่าวยังไม่สามารถติดต่อขอความเห็นจากฮารัลด์ เออร์เมล ซึ่งเป็นทนายความของเมเวส ทั้งนี้ หลังจากศาลตัดสินคดีนี้แล้ว เออร์เมลก็กล่าวว่าเมเวสได้รับการติดต่อจากบริษัทภาพยนตร์บางแห่งที่สนใจในเรื่องราวของเมเวส สถาบันภาพยนตร์ของรัฐนอร์ธ ไรน์-เวสท์ฟาเลียเปิดเผยว่าในภาพยนตร์เรื่อง Your Heart in My Brain เมเวสจะต้องเผชิญหน้ากับศีรษะของเหยื่อขณะที่เขาอยู่ในคุก โดยศีรษะของเหยื่อบอกเมเวสว่าเขาควรจะภาคภูมิใจในสิ่งที่เขาได้ทำลงไปและเขาควรจะฆ่าคนต่อไปเรื่อยๆ สถาบันภาพยนตร์แห่งนี้เคยให้ทุนสร้างภาพยนตร์ดังเรื่อง Good Bye, Lenin ที่กำกับโดยโวล์ฟกัง เบคเกอร์ด้วย "ผมคิดว่าประเด็นที่ว่าภาพยนตร์อย่างนี้เชิดชูยกย่องเมเวสหรือไม่นั้นเป็นประเด็นที่เปิดกว้างให้ผู้คนถกเถียงกัน เรื่องอย่างนี้ขึ้นอยู่กับว่าตัวหนังออกมาเป็นอย่างไร" ไรน์ฮาร์ด เบิค โฆษกของรัฐบาลรัฐนอร์ธ ไรน์-เวสท์ฟาเลียกล่าว ภาพยนตร์ 3 เรื่องของวอน เพราน์ไฮม์เคยเข้ามาเปิดฉายในกรุงเทพในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ซึ่งได้แก่เรื่อง A Virus Knows No Morals (1986), Einstein of Sex และ Queens Don't Cry ผลงานการกำกับของเพราน์ไฮม์รวมถึงเรื่อง "It Is Not the Homosexual Who Is Perverse, But the Situation In Which He Lives" (1970), Army of Lovers or Revolt of the Perverts (1979), City of Lost Souls (1983), Anita: Dances of Vice (1987), I Am My Own Woman (1992), Neurosia--Fifty Years of Perversity (1996), Transsexual Menace, Life Is Like a Cucumber, Horror Vacui: The Fear of Emptiness, Positive, Silence = Death, Fassbinder's Women และ I Love You So Much I Could Eat You อ่านข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับโรซา วอน เพราไฮม์ได้ที่ http://www.bioscopemagazine.com/webboard/index-in.php?id=1644 จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 9 ส.ค. 47 23:16:22 A:202.176.184.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 4.เทศกาลหนังในปาเลสไตน์ มีการจัดเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติขึ้นเป็นครั้งแรกในเขตเวสท์แบงก์ของชาวปาเลสไตน์เมื่อราว 1 เดือนที่แล้ว และทางผู้จัดงานก็หวังว่าเทศกาลนี้จะช่วยกระตุ้นให้ชาวปาเลสไตน์หันมาสร้างภาพยนตร์ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชีวิตและความรัก แทนที่จะสร้างเพียงแค่ภาพยนตร์ที่พูดถึงความขัดแย้งระหว่างอิสราเอลกับปาเลสไตน์ "การบันทีกเรื่องราวการต่อสู้เป็นสิ่งที่สำคัญ โดยเรากำลังประสบกับความทุกข์ยากอยู่ในตอนนี้ แต่ผมคิดว่าชาวปาเลสไตน์รู้สึกเบื่อหน่ายกับเรื่องราวของความขัดแย้งในภาพยนตร์ที่ต้องการส่งสารทางการเมือง นั่นไม่ใช่การสร้างภาพยนตร์ แต่เป็นการโฆษณาชวนเชื่อ" อดัม ซูอาบี ผู้อำนวยการเทศกาลภาพยนตร์กล่าว ซูอาบีซึ่งมีบ้านหลังที่สองอยู่ในกรุงโรม กล่าวว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของชาติที่เต็มไปด้วยนักเล่าเรื่อง แต่เรื่องราวของวัฒนธรรมและสังคมปาเลสไตน์ได้รับการถ่ายทอดลงในภาพยนตร์น้อยมาก ซูอาบีกล่าวว่าชาวปาเลสไตน์ควรสร้างภาพยนตร์ที่ให้ความบันเทิงที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับครอบครัวและความรัก ถึงแม้ในความเป็นจริงนั้นอิสราเอลยังคงครอบงำเขตเวสท์แบงก์และฉนวนกาซ่าของปาเลสไตน์อยู่ก็ตาม "ภาพยนตร์ทุกเรื่องของเรามีเนื้อหาเกี่ยวข้องกับการเมืองและเกี่ยวข้องกับความขัดแย้งระหว่างอิสราเอลกับปาเลสไตน์ เรายังคงอยู่ภายใต้การถูกยึดครอง แต่วัฒนธรรมปาเลสไตน์มีมาตั้งแต่ก่อนปี 1948 และผมคิดว่าเรามีโอกาสสร้างภาพยนตร์ที่นำเสนอเราในฐานะของมนุษย์" ซูอาบีกล่าว "ไอเดียของเราก็คือการพัฒนาชาวปาเลสไตน์รุ่นใหม่ที่มีความสามารถและการนำพาชาวปาเลสไตน์เข้าสู่เครือข่ายภาพยนตร์ทั่วโลก เพื่อที่คุณจะได้เรียนรู้และเชื่อมต่อกับสังคมอื่นๆขณะที่คุณนั่งอยู่ในเก้าอี้ของคุณท่ามกลางความมืดในโรงภาพยนตร์" ซูอาบีกล่าว เทศกาลภาพยนตร์นี้จัดขึ้นที่เมืองรามัลลาห์ ซึ่งเป็นศูนย์กลางทางการค้าและวัฒนธรรมในเขตเวสท์แบงก์ โดยเมืองนี้ไม่เหมือนกับเมืองอื่นๆเนื่องจากประชาชนส่วนใหญ่ในเมืองนี้ยังคงดำเนินชีวิตไปตามปกติและมีสถานที่เที่ยวกลางคืนผุดขึ้นมาในเมืองนี้ด้วย ถึงแม้ว่ากองทัพอิสราเอลยังคงบุกรุกเข้ามาและยังคงปิดกั้นเส้นทางการเดินทางในเขตเวสท์แบงก์อยู่ก็ตาม "รามัลลาห์ใช้วิธีการของตัวเองในการท้าทายการถูกยึดครอง รามัลลาห์ต่อต้านการถูกยึดครองด้วยการเปิดร้านอาหารใหม่, เปิดศูนย์วัฒนธรรม และเปิดร้านกาแฟสำหรับวัยรุ่น สิ่งต่างๆเหล่านี้ช่วยให้ประชาชนเปิดกว้าง มีเสรีภาพ และออกห่างจากกลุ่มหัวรุนแรง" ยัสเซอร์ อาเบด รับโบ อดีตรัฐมนตรีวัฒนธรรมกล่าว เทศกาลภาพยนตร์นี้มีขึ้นเป็นเวลา 6 วัน และเปิดงานด้วย The Motorcycle Diaries ซึ่งกำกับโดยวอลเตอร์ ซาลเลส ที่เป็นชาวบราซิล โดยภาพยนตร์ที่มาฉายในงานนี้มีทั้งภาพยนตร์จากเขตเวสท์ แบงก์, ฉนวนกาซ่า, เม็กซิโก, อิหร่าน, ตูนิเซีย, อังกฤษ, สหรัฐ, อิตาลี, ฝรั่งเศส และรัสเซีย ภาพยนตร์ปาเลสไตน์ในงานนี้ส่วนใหญ่เป็นภาพยนตร์สารคดีการเมือง ซูอาบีกล่าวว่าผู้สร้างภาพยนตร์ชาวอิสราเอลไม่ได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานนี้เนื่องจากปัญหาความขัดแย้ง โดยเขากล่าวว่า "ชาวปาเลสไตน์ยังคงมีความรู้สึกที่รุนแรงอยู่ในขณะนี้ ดังนั้นการเชิญชาวอิสราเอลมาอาจสร้างผลเสียมากกว่าผลดี" ความร่วมมือทางวัฒนธรรมระหว่างอิสราเอลกับปาเลสไตน์ยุติลงในปี 2000 เมื่อชาวปาเลสไตน์ลุกฮือขึ้นต่อต้านการถูกยึดครอง โดยอิสราเอลเข้ายึดครองพื้นที่บางส่วนของปาเลสไตน์ในสงครามตะวันออกกลางปี 1967 รัฐบาลอิสราเอลสั่งห้ามประชาชนชาวอิสราเอลเดินทางเข้าไปในเขตเวสท์แบงก์และฉนวนกาซ่า ยกเว้นเดินทางไปยังชุมชนชาวยิวในเขตดังกล่าว โดยความสัมพันธ์ระหว่างชาวอิสราเอลกับชาวปาเลสไตน์อยู่ในระดับที่น้อยมากในขณะนี้ งานเปิดเทศกาลภาพยนตร์ในรามัลลาห์นี้จัดขึ้นในเวลาเดียวกับงานเปิดเทศกาลภาพยนตร์เยรูซาเลมครั้งที่ 21 ซึ่งเป็นเทศกาลภาพยนตร์ที่จัดโดยชาวอิสราเอล เทศกาลภาพยนตร์เยรูซาเลมปีนี้เปิดงานด้วยภาพยนตร์ยูโกสลาเวียเรื่อง Life Is a Miracle ซึ่งกำกับโดยเอมีร์ คุสตูริกา และมีเนื้อหาเกี่ยวกับชีวิตในยามสงคราม โดยภาพยนตร์เรื่อง "โอเคเบตง" จากประเทศไทยได้เปิดฉายในงานนี้ด้วย ภาพยนตร์ที่น่าสนใจในเทศกาลภาพยนตร์เยรูซาเลมปีนี้รวมถึงภาพยนตร์อิหร่านเรื่อง Abjad ซึ่งคว้ารางวัลจากเทศกาลภาพยนตร์ซานตาบาร์บาราในสหรัฐมาได้ในต้นปีนี้ Abjad กำกับโดยอาโบลฟาเซล จาลิลี และมีเนื้อหาเกี่ยวกับเอมคาน เด็กชายวัย 14 ปีที่อาศัยอยู่ในชนบทของอิหร่านในทศวรรษ 1970 เขาเข้าศึกษาในโรงเรียนศาสนา แต่เขากลับมีความต้องการแสดงออกในทางศิลปะอย่างมาก ในตอนแรกนั้นเอมคานต้องการจะเป็นนักเล่นไวโอลิน แต่ต่อมาเขาก็ระบายความสามารถของตัวเองผ่านทางการถ่ายภาพและทางการเขียนตัวอักษรบรรจง นอกจากนี้ เขายังต้องการจะเป็นบุคคลสำคัญในวงการศาสนาด้วย แต่อุปสรรคสำคัญของเขาก็คือหญิงสาวชาวยิวผู้ทรงเสน่ห์ที่เป็นเพื่อนบ้านของเขา โดยสาวชาวยิวคนนี้มีพ่อเป็นเจ้าของโรงภาพยนตร์ที่จัดฉายภาพยนตร์อย่าง Exodus (1960) และ The Gold Rush (1925) การใช้ชีวิตในชนบทไม่ใช่เรื่องง่าย และความสัมพันธ์ของเอมคานกับพ่อผู้เคร่งศาสนาของเขาก็ประสบปัญหาด้วยเช่นกัน นอกจากนี้ การปฏิวัติของโคไมนีในอิหร่านในเวลาต่อมาก็ส่งผลให้ชีวิตของเอมคานกับเพื่อนบ้านชาวยิวของเขาเปลี่ยนแปลงไป อาโบลฟาเซล จาลิลีรับหน้าที่ทั้งกำกับ, เขียนบท, ตัดต่อ และออกแบบงานสร้างให้กับ Abjad และภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นอัตชีวประวัติของเขาเอง โดยจาลิลีระบุว่าเขาต้องการยืนยันถึงมนุษยธรรมและความจริงใจในความเชื่อทางศาสนา และการแสดงความเคารพต่อศาสนาอื่นๆ รวมทั้งต้องการส่งสารเกี่ยวกับความยุติธรรม, มิตรภาพ และภราดรภาพในภาพยนตร์เรื่องนี้ ภาพยนตร์ของจาลิลีหลายเรื่องเป็นภาพยนตร์ที่มีความเข้มข้นสูงในทางอารมณ์, มีการถ่ายภาพที่งดงาม, มีความเป็นบทกวี และเน้นนำเสนอเรื่องราวของมนุษยธรรม โดยจาลิลีเคยเป็นจิตรกรก่อนจะมาเป็นผู้กำกับภาพยนตร์ และผลงานของเขารวมถึงเรื่อง Delbaran, Dance of Dust และ Det Means Girl (1994) ที่ได้รับการเปรียบเทียบว่ามีความคล้ายคลึงกับภาพยนตร์ของเซอร์ไก ปารัดจานอฟ ผู้กำกับภาพยนตร์ชาวโซเวียต จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 9 ส.ค. 47 23:17:23 A:202.176.184.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 5.ERROL MORRIS VS. BUSH เออร์รอล มอร์ริส ผู้กำกับภาพยนตร์เรื่อง The Fog of War ที่ได้รับรางวัลออสการ์สาขาภาพยนตร์สารคดียอดเยี่ยมเมื่อต้นปีนี้ จะร่วมงานกับกลุ่ม MoveOn ซึ่งเป็นกลุ่มเคลื่อนไหวทางการเมืองในการสร้างโฆษณาทางโทรทัศน์ที่มีจุดประสงค์เพื่อต่อต้านประธานาธิบดีจอร์จ ดับเบิลยู บุชของสหรัฐในฤดูใบไม้ร่วงปีนี้ โฆษณาชิ้นนี้จะเริ่มแพร่ภาพในช่วงเดียวกับที่มีการประชุมแห่งชาติของพรรคเดโมแครต โดยโฆษณาชิ้นนี้จะรวบรวมความคิดเห็นของประชาชนชาวสหรัฐที่ไม่เห็นด้วยกับนโยบายการบริหารประเทศของปธน.บุช อีไล พาริเซอร์ ผู้อำนวยการบริหารกลุ่ม MoveOn กล่าวว่า "ประชาชนที่ต้องตกงาน ประชาชนที่สูญเสียลูกๆในอิรัก หรือประชาชนคนใดก็ตามที่ได้รับผลกระทบจากนโยบายของบุช" อาจปรากฏตัวในโฆษณาชิ้นนี้ พาริเซอร์กล่าวว่ามอร์ริสมาติดต่อกับกลุ่ม MoveOn พร้อมกับไอเดียในการสร้างโฆษณาชิ้นนี้ โดยก่อนหน้านี้มอร์ริสเคยกำกับโฆษณาบางชิ้น ซึ่งรวมถึงโฆษณาที่มีชื่อว่า switch ให้กับบริษัทแอปเปิล คอมพิวเตอร์ The Fog of War ที่กำกับโดยมอร์ริสมีเนื้อหาเกี่ยวกับชีวิตของโรเบิร์ต เอส. แมคนามารา ซึ่งเป็นผู้ที่มีบทบาทสำคัญในการกำหนดนโยบายทางการทหารของสหรัฐตั้งแต่ช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 จนถึงสงครามเวียดนาม โดยแมคนามาราเคยดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีกลาโหมในช่วงของประธานาธิบดีจอห์น เอฟ เคนเนดี และช่วงของประธานาธิบดีลินดอน บี จอห์นสัน มอร์ริสกล่าวในขณะรับรางวัลออสการ์ในเดือนก.พ.ปีนี้ว่า "ผมกลัวว่าเรากำลังจะลงรูกระต่ายกันอีกครั้ง" ซึ่งคำกล่าวนี้เป็นการระบุถึงการที่สหรัฐทำสงครามในอิรัก กลุ่ม MoveOn เป็นสปอนเซอร์ให้กับโฆษณาที่ชักชวนให้ประชาชนไปชม Fahrenheit 9/11 ด้วย 6.ฆาตกรตัวจริงในหนังของ ERROL MORRIS รัฐเท็กซัสประหารชีวิตเดวิด เรย์ แฮร์ริส เมื่อวันที่ 30 มิ.ย. สำหรับเหตุการณ์ฆาตกรรมที่เขาก่อไว้ในปี 1985 โดยก่อนหน้านี้แฮร์ริสเคยให้การเท็จจนส่งผลให้ชายผู้หนึ่งถูกตัดสินลงโทษประหารชีวิตและต้องใช้ชีวิตอยู่ในแดนประหารเป็นเวลานานกว่า 10 ปี และคดีดังกล่าวกลายเป็นคดีดังขึ้นมาเมื่อได้รับการนำเสนอผ่านทางภาพยนตร์สารคดีเรื่อง The Thin Blue Line (1988) แฮร์ริสซึ่งมีอายุ 43 ปีกล่าวก่อนถูกประหารชีวิตด้วยการฉีดยาพิษว่า "Sir, in honor of a true American hero, 'let's roll'." และพูดต่อว่า "พระเยซูโปรดรับดวงวิญญาณของผมด้วย" โดยคำว่า "let's roll" นี้เป็นคำพูดประโยคสุดท้ายที่ผู้โดยสารคนหนึ่งพูดไว้เพื่อเรียกให้ผู้โดยสารคนอื่นๆบนเครื่องพร้อมใจกันต่อสู้กับกลุ่มก่อการร้ายในเหตุการณ์จี้เครื่องบินในวันที่ 11 ก.ย.2001 แฮร์ริสได้รับโทษประหารชีวิตในข้อหาฆาตกรรมมาร์ค เมย์ส ซึ่งมีอายุ 30 ปีในวันที่ 1 ก.ย.ปี 1985 โดยเขายิงมาร์ค เมย์ส ขณะที่เขาพยายามลักพาตัวแฟนของเมย์สออกจากอพาร์ทเมนท์ในเมืองวิดอร์ รัฐเท็กซัส แฮร์ริสเป็นพยานคนสำคัญที่ปรักปรำแรนดัล เดล อดัมส์ ว่าเป็นผู้ก่อเหตุฆาตกรรมโรเบิร์ต วูด เจ้าหน้าที่ตำรวจเมืองดัลลัสในปี 1976 และคำให้การของแฮร์ริสเกือบส่งผลให้อดัมส์ต้องถูกประหารชีวิต แฮร์ริสให้การว่าเขาจอดรถรับอดัมส์ที่โบกรถอยู่ข้างถนน และให้การว่าอดัมส์เป็นคนที่ยิงวูดจนเสียชีวิตเมื่อวูดสั่งให้แฮร์ริสจอดรถ โดยรถคันนั้นเป็นรถที่ถูกขโมยมา ก่อนหน้านี้แฮร์ริสเคยคุยให้เพื่อนๆฟังว่าเขาเป็นคนที่ยิงวูด แต่ต่อมาแฮร์ริสกลับบอกพนักงานสอบสวนว่าเขาโกหกเพื่อนๆเพื่อที่เขาจะได้ดูเป็นคนกล้าหาญ แฮร์ริสถอนคำให้การของเขาในเวลาต่อมาและกล่าวว่าอดัมส์ไม่ใช่คนผิดในเรื่องนี้ โดยแฮร์ริสถูกตัดสินว่ามีความผิดในข้อหาฆาตกรรมเมย์สในปี 1986 ในปี 1988 เออร์รอล มอร์ริส ผู้กำกับภาพยนตร์ชื่อดังได้สร้างภาพยนตร์สารคดีเรื่อง The Thin Blue Line และภาพยนตร์เรื่องนี้ก็พยายามแสดงให้เห็นว่าอดัมส์ไม่ใช่ฆาตกร แต่เป็นแฮร์ริสที่เป็นฆาตกร และในที่สุดภาพยนตร์เรื่องนี้ก็สามารถช่วยให้อดัมส์ได้รับอิสรภาพในปี 1989 ผู้พิพากษาวาเนสซา กิลมอร์ สั่งให้พักโทษประหารชีวิตแฮร์ริสชั่วคราวเมื่อวันอังคารที่ผ่านมา และสั่งให้พิจารณาคำร้องขอของทนายของแฮร์ริสที่ว่าการฉีดยาพิษเป็นการสร้างความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ดังนั้นการฉีดยาพิษจึงเป็นการลงโทษที่โหดร้ายและไม่ธรรมดา ซึ่งเป็นสิ่งที่ขัดกับรัฐธรรมนูญของสหรัฐ อัยการของรัฐนำเรื่องนี้เข้าอุทธรณ์ต่อศาลอุทธรณ์เขต 5 ในนิวออร์ลีนส์ แต่ศาลปฏิเสธคำขอนี้ในวันพุธ แฮร์ริสเป็นบุคคลที่ 10 ที่ถูกประหารชีวิตในปีนี้ในรัฐเท็กซัส โดยรัฐนี้เป็นรัฐที่มีการลงโทษประหารชีวิตมากที่สุดในสหรัฐ แฮร์ริสมีสิทธิเลือกอาหารมื้อสุดท้ายก่อนจะถูกประหารชีวิต และเขาเลือกที่จะกินเบคอน ชีสเบอร์เกอร์, หอมทอด, เฟรนช์ฟรายส์, บาร์บีคิว แซนด์วิช, โคลสลอว์, เค้กกาแฟ 2 ชิ้น, ชามะนาว, น้ำมะนาวเหยือกหนึ่ง และนมปริมาณ 2 ไพท์ครึ่ง The Thin Blue Line ได้รับรางวัลภาพยนตร์สารคดียอดเยี่ยมจากสมาคมนักวิจารณ์ภาพยนตร์นิวยอร์ค, จากสมาคมนักวิจารณ์ภาพยนตร์แห่งชาติของสหรัฐ (NSFC), จากเนชันนัล บอร์ด ออฟ รีวิว (NBR) และจากสมาคมภาพยนตร์สารคดีนานาชาติ (IDA) และได้รับรางวัลเอ็ดการ์ อัลลัน โปสาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยม นอกจากนี้ ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังได้เข้าชิงรางวัลอินดิเพนเดนท์ สปิริทสาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยมและผู้กำกับยอดเยี่ยม และเข้าชิงรางวัลคริติกส์ อวอร์ดในเทศกาลภาพยนตร์เดอวิลล์ที่ฝรั่งเศส อย่างไรก็ดี ภาพยนตร์ที่ได้รับรางวัลอินดิเพนเดนท์ สปิริทสาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยมในปีนั้นคือ Stand and Deliver และรางวัลผู้กำกับยอดเยี่ยมเป็นของรามอน เมเนนเดซจาก Stand and Deliver ส่วนผู้ชนะรางวัลคริติกส์ อวอร์ดในเทศกาลภาพยนตร์เดอวิลล์ครั้งนั้นคือ Signs of Life ที่กำกับโดยจอห์น เดวิด โคลส์ และนำแสดงโดยโบ บริดเจส, วินเซนท์ โดโนฟริโอ, เคธี เบทส์ และแมรี-หลุยส์ ปาร์คเกอร์ เออร์รอล มอร์ริส เพิ่งได้รับรางวัลออสการ์สาขาภาพยนตร์สารคดียอดเยี่ยมเมื่อต้นปีนี้จาก The Fog of War จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 9 ส.ค. 47 23:18:26 A:202.176.184.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 7.เอริค ดักลาส น้องชายของไมเคิล ดักลาส ตำรวจกล่าวว่าเอริค ดักลาส ซึ่งเป็นน้องชายต่างมารดาของไมเคิล ดักลาส ได้เสียชีวิตแล้ว โดยมีผู้พบศพเขาในช่วงต้นเดือนก.ค.ที่อพาร์ทเมนท์ในนิวยอร์ค โดยเอริคมีอายุ 46 ปีและเป็นลูกชายคนเล็กสุดของเคิร์ค ดักลาส นอกจากนี้ เขายังเคยมีปัญหาเรื่องติดสุราและติดยาเสพติดมาเป็นเวลานานแล้วด้วย เอริคเคยทำงานเป็นนักแสดงและนักแสดงตลกแบบโชว์เดี่ยว และเคยมีปัญหากับตำรวจมาแล้วหลายครั้ง โดยตำรวจกล่าวว่าพนักงานทำความสะอาดคนหนึ่งที่เข้ามาทำความสะอาดอพาร์ทเมนท์ในแมนฮัตตันเป็นผู้พบศพเขาในห้องที่เขาพำนักอยู่ ตำรวจกล่าวว่าไม่มีร่องรอยสิ่งผิดปกติในที่เกิดเหตุ และนักชันสูตรศพของนิวยอร์คกำลังวางแผนจะชันสูตรศพเพื่อหาสาเหตุการเสียชีวิต ตำรวจระบุว่าพนักงานทำความสะอาดพบศพของเอริค ดักลาสอยู่ที่พื้นห้องใกล้กับโซฟาในห้องนั่งเล่น โดยอพาร์ทเมนท์แห่งนี้เป็นอพาร์ทเมนท์แบบห้องนอนเดียวในถนนอีสต์ 29 สตรีท เอริคเคยแสดงรายการโทรทัศน์และภาพยนตร์ ซึ่งรวมถึงภาพยนตร์เรื่อง Delta Force 3 กับ Student Confidential อย่างไรก็ดี เขาเป็นที่รู้จักมากที่สุดจากข่าวพฤติกรรมการกระทำผิดกฎหมายของเขา ตำรวจเคยจับกุมตัวเอริคหลังจากเขาทะเลาะกับพนักงานบนเครื่องบินในเที่ยวบินที่บินจากเมืองนิวอาร์ค ในรัฐนิวเจอร์ซีย์ ไปยังลอสแองเจลิส เนื่องจากเอริคปล่อยสุนัขของเขาออกมาและโยนผ้าห่มใส่พนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน เอริคเคยยอมรับสารภาพผิดในข้อหาเกี่ยวกับยาเสพติดหลังจากเขาถูกจับกุมตัวขณะที่เขาเซ็นชื่อรับพัสดุที่บรรจุโคเคนและยาแก้ซึมเศร้าจากตำรวจนอกเครื่องแบบที่ปลอมตัวเป็นคนส่งพัสดุ โฆษกของครอบครัวดักลาสออกแถลงการณ์ระบุว่า "ทางครอบครัวรู้สึกช็อคและเศร้ามากกับเหตุการณ์นี้ และเราหวังว่าคุณจะเคารพความเป็นส่วนตัวในเวลานี้" โดยสมาชิกครอบครัวดักลาสไม่ได้ให้ความเห็นต่อการเสียชีวิตของเอริคมากไปกว่านี้ เอริคเคยเข้าร่วมโครงการบำบัดฟื้นฟูผู้ติดสิ่งเสพติด และเขาเคยกล่าวกับนิวยอร์ค เดลี่นิวส์ว่าเขาพบว่าการเป็นสมาชิกครอบครัวที่มีชื่อเสียงโด่งดังสร้างปัญหาให้เขาอย่างมาก "ในบางครั้งผมก็ได้รับแรงกดดันในฐานะลูกชายคนเล็กสุดในครอบครัวที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ผมเคยรู้สึกว่าผมจำเป็นต้องนำตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นๆในครอบครัว" เอริคกล่าว เอริคเคยเปิดเผยว่าลักษณะการพูดและท่าเดินของเขาได้รับผลกระทบจากการที่เขาตกอยู่ในอาการโคม่าเป็นเวลา 8 วันในปี 1999 โดยอาการโคม่าในครั้งนั้นเป็นอุบัติเหตุที่เกี่ยวข้องกับยาเสพติด โรงแรมแห่งหนึ่งในรัฐนอร์ธ แคโรไลนาเคยไล่เอริคออกจากโรงแรมในปีที่แล้วหลังจากผู้จัดการโรงแรมพบเอริคอยู่ในสภาพมึนเมาในห้องที่เต็มไปด้วยขยะ โดยเอริคกล่าวกับตำรวจว่าเขากำลังทำงานในฐานะนักแสดงตลกโชว์เดี่ยว และกำลังเข้าร่วมโครงการลดน้ำหนัก ไมเคิล ดักลาส เคยแสดงภาพยนตร์เรื่อง Wall Street, Adam at 6 A.M., The American President, Basic Instinct และ A Chorus Line ส่วนเคิร์ค ดักลาส เคยแสดงภาพยนตร์เรื่อง Out of the Past, Paths of Glory, Home Movies, Is Paris Burning? และ Lust for Life จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 9 ส.ค. 47 23:19:13 A:202.176.184.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 8.AMISH IN THE CITY สถานีโทรทัศน์เครือข่าย UPN ของสหรัฐนำรายการโทรทัศน์แนว reality show ชุดใหม่ที่มีชื่อว่า Amish in the City ออกแพร่ภาพในเดือนก.ค.โดยมีเนื้อหาเกี่ยวกับกลุ่มหนุ่มสาวชาวอามิชที่เคร่งศาสนาขณะที่พวกเขาออกจากชุมชนชาวอามิชในชนบทและมาใช้ชีวิตอยู่ในโลกภายนอก Amish in the City เริ่มแพร่ภาพครั้งแรกในสหรัฐในวันที่ 28 ก.ค.โดยแพร่ภาพสองตอนติดต่อกัน และแต่ละตอนมีความยาว 1 ชั่วโมง โดยในรายการนี้ หนุ่มสาวชาวอามิช 5 คนจะมาอาศัยอยู่ร่วมกันในบ้านที่ทันสมัยมากหลังหนึ่งในเขตฮอลลีวู้ด ฮิลส์ในลอสแองเจลิส โดยมีหนุ่มสาวชาวเมือง 6 คนอาศัยอยู่ในบ้านหลังนั้นด้วย สถานี UPN ซึ่งอยู่ในเครือบริษัทเวียคอม อิงค์. ได้รับคำวิจารณ์จากผู้แทนชาวอามิชและได้รับจดหมายคัดค้านฉบับหนึ่งจากสมาชิกรัฐสภา 50 คน หลังจากทางสถานีเปิดเผยแผนสร้างรายการทีวีนี้ในเดือนม.ค. กลุ่มผู้คัดค้านตั้งข้อสงสัยว่าชาวอามิชอาจถูกล้อเลียนในรายการทีวีนี้ โดยชาวอามิชเป็นกลุ่มคนเคร่งศาสนาที่ปฏิเสธอุปกรณ์เครื่องใช้สมัยใหม่ ซึ่งรวมถึงโทรทัศน์ ทางด้านผู้บริหาร UPN ยืนยันว่าชาวอามิชจะได้รับการปฏิบัติด้วยความเคารพอย่างดีที่สุดในรายการนี้ รายการนี้มีความยาว 10 ตอน และผลิตโดยบริษัทนิว ไลน์ เทเลวิชัน โดยมีสตีเวน แคนเทอร์ และแดเนียล ไลคินด์เป็นผู้อำนวยการสร้าง โดยก่อนหน้านี้แคนเทอร์และไลคินด์เคยมีส่วนร่วมในการสร้างภาพยนตร์สารคดีเรื่อง Devil's Playground ซึ่งมีเนื้อหาเกี่ยวกับชาวอามิชและได้รับคำชมจากนักวิจารณ์เป็นอย่างมาก Devil's Playground เคยมาเปิดฉายที่โรงภาพยนตร์แกรนด์อีจีวี สยามดิสคัฟเวอรีในช่วงปลายปี 2002 ทั้ง Devil's Playground และ Amish in the City ต่างก็สำรวจพิธีกรรมของชาวอามิชที่มีชื่อว่า rumspringa ซึ่งใช้กับวัยรุ่นอามิชที่กำลังจะเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ โดยในพิธีกรรมนี้ วัยรุ่นชาวอามิชจะออกจากชุมชนของตนและออกจากการดูแลของพ่อแม่ และพวกเขาจะได้ออกไปสัมผัสกับโลกภายนอก เพื่อที่พวกเขาจะได้ตัดสินใจเองว่าพวกเขาจะละทิ้งชุมชนไปเลย หรือว่าจะกลับมาใช้ชีวิตในชุมชนชาวอามิชต่อไปในฐานะผู้ใหญ่และได้รับการทำพิธีแบบติสท์ ผู้บริหารที่อยู่เบื้องหลัง Amish in the City กล่าวว่ารายการนี้ไม่มีองค์ประกอบของรายการประเภทเกมโชว์, ไม่มีการให้เงินรางวัล และไม่มีการให้ข้อเสนอจูงใจทางการเงินต่อชาวอามิชที่เข้าร่วมในรายการ "สิ่งที่สำคัญที่สุดในใจของเราขณะที่เราดำเนินโครงการนี้ก็คือเราจะต้องปฏิบัติต่อหนุ่มสาวชาวอามิชด้วยความเคารพอย่างถึงที่สุด ขณะที่คนกลุ่มนี้ก้าวเข้าสู่โลกที่พวกเขาไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน" ดอว์น ออสตรอฟฟ์ ประธานบริษัทยูพีเอ็น เอ็นเตอร์เทนเมนท์ระบุในแถลงการณ์ ชาวอามิชที่เข้าร่วมในรายการนี้มีอายุ 18-24 ปี โดยพวกเขาได้เดินทางไปเยี่ยมแหล่งเสื่อมโทรมในเมืองใหญ่, ได้ทำงานร่วมกับคนปัญญาอ่อน, ได้เดินบนพรมแดงขณะไปร่วมงานเปิดฉายรอบปฐมทัศน์ของภาพยนตร์ฮอลลีวู้ด และได้นั่งเฮลิคอปเตอร์ไปเกาะที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวด้วย UPN ระบุว่าชาวอามิชกลุ่มนี้ต้องอาศัยอยู่ในห้องเดียวกับครูสอนว่ายน้ำที่หน้าตาดี, สาวผู้รักการเที่ยวงานปาร์ตีที่หมกมุ่นกับแฟชั่น, โปรโมเตอร์ของไนท์คลับ และนักดนตรีที่ต้องการจะโด่งดัง โดยนักดนตรีคนนี้ทำงานพาร์ทไทม์เป็นพนักงานดูแลโต๊ะในร้านอาหาร UPN ได้รับเสียงวิพากษ์วิจารณ์ในช่วงก่อนหน้านี้เนื่องจากมีข่าวว่าผู้สร้างรายการนี้ชักชวนหนุ่มสาวชาวอามิชให้เข้าร่วมในรายการด้วยการเสนอเงิน 10,000 ดอลลาร์ อย่างไรก็ดี จอห์น ครอล ผู้บริหารบริษัทไลออนส์ เกทกล่าวว่าผู้เข้าร่วมรายการทั้ง 11 คนไม่ว่าจะเป็นชาวอามิชหรือเป็นชาวเมือง ต่างก็ได้รับค่าใช้จ่ายเท่าๆกันเพื่อใช้เป็นค่าครองชีพในระหว่างที่พวกเขาเข้าร่วมในการถ่ายทำเป็นเวลานาน 8 สัปดาห์ ครอลกล่าวว่าผู้สร้างรายการนี้ใช้เวลาระยะหนึ่งอยู่ในชุมชนชาวอามิชเพื่อจะได้ทำความรู้จักกับสมาชิกในชุมชน และเพื่อจะได้สร้างความไว้วางใจในขณะที่พวกเขาคัดเลือกคนมาร่วมในรายการ "เราให้ความสนใจกับความกังวลของผู้นำชุมชน เพื่อจะได้สร้างความมั่นใจว่าถ้าหากพวกเขาได้ชมรายการนี้ พวกเขาจะได้รู้สึกว่าสมาชิกของชุมชนได้รับการปฏิบัติด้วยความเคารพ" ครอลกล่าว นอกจาก Devil's Playground แล้ว ยังมีภาพยนตร์อีกหลายเรื่องที่พูดถึงชาวอามิชเช่นกัน ซึ่งรวมถึงเรื่อง Witness (1985) ที่กำกับโดยปีเตอร์ เวียร์ และนำแสดงโดยแฮร์ริสัน ฟอร์ด กับภาพยนตร์สารคดีเรื่อง How Much Wood Would a Woodchuck Chuck (1976) ซึ่งกำกับโดยแวร์เนอร์ แฮร์โซก โดยภาพยนตร์สารคดีเรื่องนี้เพิ่งมาเปิดฉายที่ห้องสมุดมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ในปีที่แล้ว และมีเนื้อหาเกี่ยวกับการแข่งขันประกวดนักพูดในงานประมูลปศุสัตว์ โดยงานแข่งขันนี้จัดขึ้นในชุมชนชาวอามิชในรัฐเพนซิลเวนีย จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 9 ส.ค. 47 23:20:00 A:202.176.184.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 9.THE PATH TO EUROPE ในละครเบาสมองเรื่องล่าสุดทางโทรทัศน์ในโรมาเนีย เกษตรกรในโรงแรม "ยุโรป" ขนาดเล็กชนแก้วเหล้าเข้าด้วยกันและก็ตั้งข้อสงสัยว่าพวกเขาจะยังคงมีสิทธิดื่มบรั่นดีที่ทำจากลูกพลัมในท้องถิ่นได้หรือไม่หลังจากโรมาเนียเข้าเป็นสมาชิกสหภาพยุโรป (อียู) แล้ว ฉากดังกล่าวเป็นส่วนหนึ่งของละครโทรทัศน์ชุด The Path to Europe ซึ่งเป็นละครที่มีจุดประสงค์เพื่อส่งสารเกี่ยวกับอียูไปยังพื้นที่ที่ห่างไกลที่สุดในคาบสมุทรบอลข่านแห่งนี้ โดยละครเรื่องนี้ต้องการจะให้ความรู้แก่เกษตรกรซึ่งแทบไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าการที่โรมาเนียเข้าเป็นสมาชิกอียูจะส่งผลกระทบเช่นใดบ้าง The Path to Europe เป็นละครของสถานีโทรทัศน์ของรัฐบาลโรมาเนีย และตัวละครในเรื่องนี้คือกลุ่มเกษตรกรที่มักมาพบปะกันที่โรงแรมขนาดเล็กเพื่อพูดคุยกันถึงเรื่องที่ว่าโรมาเนียจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงสิ่งใดในประเทศบ้างถึงจะมีสิทธิเข้าเป็นสมาชิกอียูได้ "ถ้าหากคุณนำบ่อน้ำของคุณไปจดทะเบียน คุณจะสามารถเก็บเงินจากลูกค้าของคุณด้วยราคาน้ำตามมาตรฐานอียูหรือเปล่า" เกษตรกรคนหนึ่งตั้งคำถาม โรมาเนียเป็นหนึ่งในประเทศที่ยากจนที่สุดในยุโรป และโรมาเนียกับบัลแกเรียเป็น 2 ประเทศที่พลาดเข้าร่วมเป็นสมาชิกอียูในเดือนพ.ค.ที่ผ่านมา ถึงแม้ประเทศยุโรปตะวันออกแห่งอื่นๆได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกอียูไปแล้ว อย่างไรก็ดี โรมาเนียกับบัลแกเรียยังคงหวังว่าจะได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกอียูในปี 2007 และทั้งสองประเทศนี้ทำเกษตรกรรมเป็นส่วนใหญ่ โรมาเนียเคยตกอยู่ภายใต้การปกครองแบบคอมมิวนิสต์เป็นเวลาหลายสิบปี โดยมีนิโคไล เชาเชสคูเป็นผู้นำประเทศที่เป็นเผด็จการ โดยเชาเชสคูสั่งห้ามประชาชนครอบครองที่ดิน และบังคับให้เกษตรกรหลายล้านคนทำงานให้กับรัฐบาล และการปกครองแบบดังกล่าวก็ส่งผลให้ในปัจจุบันนี้ชนบทของโรมาเนียเต็มไปด้วยคนจน และเต็มไปด้วยฟาร์มร้างกับโรงงานที่ไม่มีคนงาน ระบอบคอมมิวนิสต์ของโรมาเนียล่มสลายลงในปี 1989 แต่ถึงแม้เวลาจะผ่านมานานแล้ว 15 ปี รายได้ต่อหัวของประชากรโรมาเนียก็ยังคงน้อยมากเมื่อเทียบกับค่าเฉลี่ยในอียู โดยโรมาเนียจำเป็นต้องปรับยกมาตรฐานของประเทศอย่างรวดเร็วจึงจะสามารถเข้าร่วมในอียูและแข่งขันในตลาดได้ ประชากร 40 % จากทั้งหมด 22 ล้านคนของโรมาเนียยังชีพด้วยการทำฟาร์มขนาดเล็กภายในครอบครัว และเจ้าหน้าที่โรมาเนียหวังว่าละครเรื่องนี้จะช่วยให้ประชาชนกลุ่มนี้สามารถรับมือกับกฎเกณฑ์ที่เข้มงวดของอียูในเรื่องการเกษตรได้ "ชีวิตของประชาชนกลุ่มนี้จะได้รับผลกระทบอย่างมากจากการเข้าร่วมในอียู" โจนาธาน ชีเลอ หัวหน้าผู้แทนของคณะกรรมาธิการยุโรปประจำกรุงบูคาเรสท์กล่าว และเขากล่าวเสริมว่า "การส่งข้อมูลข่าวสารไปให้ประชาชนกลุ่มนี้เป็นเรื่องที่ยากมาก" ชีเลอเคยเดินทางไปเยี่ยมชมกองถ่ายละครเรื่องนี้ ในขณะที่ผู้ผลิตละครเรื่องนี้กล่าวว่าละครโทรทัศน์คือวิธีการที่ดีที่สุดในการเข้าถึงประชาชนในชนบท โดยประชาชนกลุ่มนี้แทบไม่เคยติดต่อโลกภายนอกในยุคคอมมิวนิสต์ และพวกเขาก็ยังคงไม่รู้จักโลกตะวันตกนอกจากผ่านทางการรับชมโทรทัศน์เท่านั้น "ผมได้ไอเดียสร้างละครเรื่องนี้เมื่อผมอ่านโพลล์สำรวจความเห็นที่ระบุว่าประชาชนในชนบทเลือกที่จะชมโทรทัศน์หรือเลือกที่จะคุยกับผู้นำของพวกเขาถ้าหากพวกเขาต้องการทราบข่าวสารข้อมูล" เกเบรียล เยอร์ยู ผู้อำนวยการสร้างฝ่ายบริหารของสถานีโทรทัศน์โรมาเนียกล่าว ผู้สร้างละครหวังว่าละครเรื่องนี้จะทำเรทติ้งผู้ชมได้อย่างมาก แต่ก็ไม่หวังว่าละครเรื่องนี้จะทำกำไรได้ "เราหวังว่าละครเรื่องนี้จะได้รับความนิยม เพื่อให้สามารถเข้าถึงผู้ชมกลุ่มเป้าหมายและบรรลุวัตถุประสงค์" เยอร์ยูกล่าว ตัวละครเอกของละครเรื่องนี้คือ "เดอะ โปรเฟสเซอร์" โดยเขาเป็นชายชาวเมืองที่ย้ายมาอยู่ในชนบทเพื่อทำฟาร์มเพาะเลี้ยงหอยทากที่คนกินได้ และเขาก็ได้รับความนับถือจากเกษตรกรในท้องถิ่นเนื่องจากเขานำเงินทุนที่ได้รับจากอียูมาใช้ในการขายผลผลิตของเขาในตลาดโลกตะวันตกและสามารถทำกำไรได้อย่างงดงาม "เพียงแค่คุณอ่านกฎเกณฑ์ของอียู คุณก็จะได้ไอเดียในการสร้างเรื่องราวที่สนุกสนานมากมายเพื่อใช้ในการสอนประชาชนเกี่ยวกับกฎเกณฑ์เหล่านี้" มิไฮ อเล็กซานเดรสคู ผู้ช่วยผู้เขียนบทละครกล่าว โดยอเล็กซานเดรสคูรับบทเป็นเกษตรกรที่ไม่เชื่อมั่นในเรื่องการเข้าร่วมอียูในละครเรื่องนี้ด้วย อเล็กซานเดรสคูกล่าวว่าละครเรื่องนี้จะสอนเกษตรกรว่าพวกเขาต้องฆ่าสัตว์ด้วยวิธีการที่ไม่โหดเหี้ยม, ต้องผลิตไวน์ในไร่องุ่นที่ได้มาตรฐานอียู แทนที่จะผลิตไวน์ในไร่ "ผสม" แบบที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน นอกจากนี้ เกษตรกรต้องระบุวันหมดอายุและสถานที่ผลิตไข่ก่อนจะขายไข่ด้วย "จริงๆแล้วกฎเกณฑ์เหล่านี้ระบุว่าคุณต้องใส่รายละเอียดลงไปในหีบห่อ แต่ไม่จำเป็นต้องระบุลงไปบนตัวไข่ แต่กฎเกณฑ์พวกนี้ก็ก่อให้เกิดสถานการณ์ที่น่าขันตามมามากมาย เนื่องจากในโรมาเนียนั้นพวกเรามีธรรมเนียมเรื่องการระบายสีไข่ในเทศกาลอีสเตอร์" อเล็กซานเดรสคูกล่าว ละครเรื่อง The Path to Europe มีความยาว 12 ตอน โดยละครเรื่องนี้สร้างขึ้นหลังจากผู้เชี่ยวชาญเรื่องกฎหมายการเกษตรของอียูได้ปรึกษาหารือกันเป็นเวลายาวนาน จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 9 ส.ค. 47 23:22:15 A:202.176.184.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 10.รายการโทรทัศน์เกี่ยวกับการตกแต่งบ้าน รายการโทรทัศน์ของสหรัฐจะให้ความสำคัญกับเหตุการณ์ในบ้านมากยิ่งขึ้น แต่ไม่ใช่เหตุการณ์เกี่ยวกับการตกหลุมรักของตัวละครหรือความตายของตัวละคร เพราะเสียงหัวเราะ, น้ำตา และความเจ็บปวดในรายการโทรทัศน์กลุ่มนี้จะเกี่ยวข้องกับการเลือกเฟอร์นิเจอร์และการเลือกสีสันของสิ่งของประดับตกแต่งบ้านให้เข้าชุดกัน ผู้บริหารสถานีโทรทัศน์ของสหรัฐตัดสินใจเพิ่มเวลาออกอากาศให้กับรายการโทรทัศน์ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับการตกแต่งบ้านมากยิ่งขึ้น โดยในรายการโทรทัศน์ประเภทนี้นั้น ผู้ชมหลายล้านคนจะได้ชมนักตกแต่งภายใน, ช่างไม้, สถาปนิก และผู้เชี่ยวชาญด้านการปรับปรุงออกแบบใหม่ มาช่วยกันตกแต่งที่อยู่อาศัยให้กับเจ้าของบ้าน ผู้บุกเบิกรายการโทรทัศน์แนว reality show ประเภทนี้คือรายการ Trading Spaces และ While You Were Out ที่เริ่มแพร่ภาพทางสถานีเคเบิลทีวี TLC เมื่อ 4 ปีที่แล้ว และรายการกลุ่มนี้ก็เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วในเวลาต่อมา โดยเฉพาะรายการ Extreme Makeover: Home Edition ทางสถานี ABC ที่ประสบความสำเร็จอย่างมาก รายการ Extreme Makeover: Home Edition นี้ดัดแปลงมาจากรายการโทรทัศน์ Changing Rooms ที่ได้รับความนิยมอย่างมากในอังกฤษ โดยรายการกลุ่มนี้ตั้งอยู่บนสมมุติฐานที่ว่าการให้กลุ่มผู้เชี่ยวชาญมาช่วยเหลือประชาชนในการตกแต่งบ้านจะส่งผลให้เกิดรายการโทรทัศน์ที่น่าสนใจ ก่อนหน้านี้อาจมีประชาชนเพียงไม่กี่คนที่คิดจะตกแต่งบ้านใหม่ด้วยตัวเอง แต่รายการ Extreme Makeover: Home Edition ก็พิสูจน์ให้เห็นว่าเมื่อมีเงินมากขึ้นและมีเรื่องราวน่าตื่นเต้นมากขึ้น การตกแต่งบ้านใหม่ก็เป็นสิ่งที่น่าสนใจสำหรับประชาชนในวงกว้างได้เช่นกัน แคโรล ดิทท์เบรนเนอร์ บรรณาธิการระดับสูงของ TV Guide กล่าวถึงรายการโทรทัศน์กลุ่มนี้ว่า "นี่คือการทำให้ความหวังกลายเป็นจริง และเป็นการตอบสนองความพึงพอใจในทันที" หลังจากความสำเร็จของสถานี ABC ก็มีข่าวว่า สถานี NBC เริ่มต้นผลิตรายการ Design Intervention แล้ว โดยพิธีกรหลักของรายการนี้คือเวิร์น ยิป นักออกแบบชื่อดังที่เคยทำงานในรายการ Trading Spaces มาก่อน สตีเฟน แซงต์-ตองจ์ นักออกแบบชื่อดังอีกคนก็วางแผนจะออกจากรายการ While You Were Out เพื่อมาทำงานเป็นโปรดิวเซอร์และพิธีกรรายการ Creative Sanctuary ทางสถานี PBS โดยรายการนี้มุ่งความสนใจไปที่วิธีการที่ศิลปินและนักดนตรีใช้ในการกระตุ้นความคิดสร้างสรรค์ของตัวเอง ในขณะที่พวกเขาต้องรักษาความสมดุลระหว่างชีวิตส่วนตัวและชีวิตในฐานะบุคคลของประชาชน ดิทท์เบรนเนอร์กล่าวว่ารายการโทรทัศน์แนวตกแต่งบ้านที่แพร่ภาพในสหรัฐขณะนี้มีจำนวนสูงกว่า 30 รายการ แต่รายการใหม่ๆบางรายการขาดเอกลักษณ์เป็นของตัวเองและไม่สามารถดึงดูดความสนใจของผู้ชมไว้ได้ แซงต์-ตองจ์กล่าวว่ารายการใหม่บางรายการเรียกร้องความสนใจจากผู้ชมด้วยการมุ่งเน้นเนื้อหาเรื่องความขัดแย้งในการตกแต่งบ้าน แทนที่จะให้ความสำคัญกับคำแนะนำของนักออกแบบและเทคนิคในการตกแต่งบ้านใหม่ และการทำเช่นนี้อาจสร้างความไม่พอใจให้ผู้ชมบางคน "ผู้ชมรู้สึกเบื่อหน่ายกับเรื่องนี้ และความเปลี่ยนแปลงกำลังจะเกิดขึ้น" แซงต์-ตองจ์กล่าว อย่างไรก็ดี ผู้ชมบางคนก็ชื่นชอบเรื่องราวการทะเลาะเบาะแว้งเกี่ยวกับการตกแต่งบ้านเช่นกัน โดยดิทท์เบรนเนอร์กล่าวว่า "เรื่องพวกนี้อาจดูเป็นกลเม็ดราคาถูก แต่ผู้ชมก็ติดอกติดใจเรื่องราวประเภทนี้" ABC รู้สึกมั่นใจว่า Extreme Makeover: Home Edition ทำให้ทางสถานีเป็นผู้ชนะในรายการโทรทัศน์กลุ่มนี้ "รายการนี้จะเป็นแฟรนไชส์ที่สร้างความสำเร็จให้กับเราในช่วงหลายปีข้างหน้า รายการนี้มีเนื้อหา, มีหัวใจ และเป็นรายการที่ลงทุนจริงๆ" แอนเดีย หว่อง รองประธานระดับสูงฝ่ายรายการพิเศษและรายการทางเลือกของ ABC กล่าว Extreme Makeover: Home Edition ให้ทีมนักออกแบบกลุ่มหนึ่งช่วยกันปรับปรุงบ้านหนึ่งหลังในเวลา 1 สัปดาห์ โดยนอกจากฉากการตกแต่งบ้านใหม่แล้ว รายการนี้ยังนำเสนอฉากที่แสดงถึงความตึงเครียดระหว่างกลุ่มนักออกแบบ และฉากที่เจ้าของบ้านพูดถึงสิ่งที่สูญเสียไปด้วย Extreme Makeover: Home Edition ตอนพิเศษที่มีความยาว 2 ชั่วโมงเพิ่งแพร่ภาพเมื่อเร็วๆนี้ โดยตอนนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับพนักงานดับเพลิง 2 คนของนครนิวยอร์คที่สูญเสียเพื่อนร่วมงาน 15 คนในเหตุร้ายแรงที่อาคารเวิลด์เทรด เซ็นเตอร์ในวันที่ 11 ก.ย.ปี 2001 รายการทุกตอนจะจบลงด้วยฉาก "เผยโฉมใหม่ของบ้าน" ที่แสดงให้เห็นว่าเจ้าของบ้านรู้สึกอย่างไรบ้างเมื่อเห็นว่าบ้านของตัวเองเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง Home Edition ใช้ทุนสร้างสูงกว่ารายการคู่แข่งอย่างมาก โดยรายการนี้ใช้ทุนในการผลิตราว 500,000 ดอลลาร์ต่อตอน ในขณะที่รายการ Trading Places ที่ตกแต่งห้องสองห้องใหม่ใช้ทุนสร้างเพียง 2,000 ดอลลาร์ต่อตอน นีลเส็น มีเดีย รีเสิร์ชระบุว่านับตั้งแต่ Extreme Makeover: Home Edition เริ่มแพร่ภาพ รายการนี้ก็ทำเรทติงผู้ชมเฉลี่ย 11 ล้านคน ซึ่งถึงแม้รายการนี้ยังทำเรทติงไม่สูงเท่ารายการแนว reality show อย่างเช่นรายการ American Idol ทางสถานี Fox และ รายการ Survivors ทางสถานี CBS Home Edition ก็ทำยอดผู้ชมสูงกว่าละครเบาสมองอย่าง Frasier ทางสถานี NBC และละครดรามาอย่าง NYPD Blue ทาง ABC ทางด้านสถานี TLC เชื่อว่า TLC ยังคงเป็นสถานีสำคัญสำหรับผู้ชมที่ต้องการรายการประเภทนี้ ถึงแม้ว่า ABC อาจเป็นผู้ที่ยกระดับมาตรฐานของรายการแนวนี้ให้สูงขึ้นก็ตาม "ABC จะไม่มีวันเป็นผู้ชนะในด้านนี้ เพราะสถานีนั้นขาดความโดดเด่นที่เรามีในสายตาของผู้โฆษณาและผู้ชม" โรเจอร์ มาร์เมท ผู้จัดการทั่วไปของ TLC กล่าว มาร์เมทกล่าวว่า TLC วางแผนจะถ่ายทำ Trading Places ซีซันที่ 5 ในเมืองใหญ่ เช่นในนิวยอร์ค และวางแผนจะผลิตรายการตอนพิเศษซึ่งจะมีเนื้อหาอย่างเช่นการตกแต่งปราสาทยุคกลางในอังกฤษ บริษัทนีลเส็นระบุว่าเรทติงผู้ชมของ Trading Places และ While You Were Out ร่วงลงเล็กน้อยเมื่อเทียบกับ 1 ปีที่แล้ว แต่ดิทท์เบรนเนอร์กล่าวว่า "รายการประเภทนี้ยังคงมีผู้ชมจำนวนมาก" ในซีซันที่ 4 ของ Trading Places รายการนี้ได้รับคำร้องขอจากเจ้าของบ้านกว่า 10,000 รายที่ต้องการจะออกรายการนี้ อย่างไรก็ดี ผู้ร่วมงานใน Trading Places และ While You Were Out ต่างก็ค่อยๆถูกดึงตัวให้ไปเป็นพิธีกรในรายการโทรทัศน์ใหม่ของตัวเองที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับการตกแต่งบ้านเหมือนกัน นอกจากเวิร์น ยิปและสตีเฟน แซงต์-ตองจ์ที่ถูกดึงตัวไปแล้ว ไท เพนนิงตัน ซึ่งเป็นหนึ่งในช่างไม้ใน Trading Places ก็ย้ายออกมาเป็นผู้นำทีมงานใน Extreme Makeover: Home Edition "Trading Places และ While You Were Out จะไปได้ดีถึงแม้ว่าผู้ร่วมงานจากไปแล้วก็ตาม รายการเหล่านี้ไม่ได้อยู่หรือตายเพราะคนเพียงคนเดียว" มาเมทกล่าว จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 9 ส.ค. 47 23:22:56 A:202.176.184.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 11.SPAMALOT เดวิด ไฮด์ เพียร์ซ, ทิม เคอรี และแฮงค์ อาซาเรีย คือดาราชาย 3 คนที่จะมารับบทนำในละครบรอดเวย์เรื่อง Spamalot ที่ดัดแปลงมาจากภาพยนตร์ของกลุ่มดาวตลกอังกฤษ "มอนตี ไพธอน" โดยละครเรื่องนี้จะเปิดแสดงในปีหน้า Spamalot กำกับโดยไมค์ นิโคลส์ ซึ่งเคยได้รับรางวัลออสการ์และรางวัลโทนี่ โดยละครเวทีเรื่องนี้ดัดแปลงมาจากภาพยนตร์เรื่อง Monty Python and the Holy Grail (1975) ซึ่งเป็นภาพยนตร์เบาสมองที่กำกับโดยเทอรี กิลเลียม กับเทอรี โจนส์ ภาพยนตร์เรื่องนั้นมีเนื้อหาเกี่ยวกับกษัตริย์อาร์เธอร์และอัศวินโต๊ะกลมที่ออกไปตามหาจอกศักดิ์สิทธิ์ โดยมีฉากเต้นรำของเหล่าอัศวินกับสาวสวย, ตัวละครชายฝรั่งเศสที่เย่อหยิ่ง, กระต่ายนักฆ่า และอัศวินขาเดียวอยู่ในเรื่องด้วย เดวิด ไฮด์ เพียร์ซจะรับบทเป็นเซอร์ โรบิน, ทิม เคอรี จะรับบทเป็นกษัตริย์อาร์เธอร์ และแฮงค์ อาซาเรียจะรับบทเป็นเซอร์ แลนเซล็อตในละครเวทีเรื่องนี้ ส่วนในเวอร์ชันภาพยนตร์นั้น สมาชิกของมอนตี ไพธอนที่รับบทนำคือเอริค ไอเดิล (เซอร์ โรบิน), เกรแฮม แชปแมน (กษัตริย์อาร์เธอร์) และจอห์น คลีส (เซอร์ แลนเซล็อต) ไอเดิลรับหน้าที่เขียนบทให้กับละครเพลงเรื่องนี้ และจะร่วมงานกับจอห์น ดูเปรซ์ในการประพันธ์ดนตรีและเนื้อร้อง โดยก่อนหน้านี้ดู เปรซ์เคยประพันธ์ดนตรีประกอบให้กับภาพยนตร์ชุด Teenage Mutant Ninja Turtles และ A Fish Called Wanda ละครเพลงเรื่องนี้มีกำหนดจะเปิดแสดงรอบปฐมทัศน์ของโลกที่ชิคาโกตั้งแต่วันที่ 21 ธ.ค. 2004-16 ม.ค. 2005 ก่อนจะย้ายไปแสดงที่บรอดเวย์ในนิวยอร์คในวันที่ 7 ก.พ. เดวิด ไฮด์ เพียร์ซซึ่งเกิดปี 1959 เคยรับบทเป็นดร.ไนล์ส เครนในละครโทรทัศน์ชุด Frasier นอกจากนี้ เขายังแสดงภาพยนตร์เรื่อง Down with Love, Full Frontal, Laud Weiner, On the Edge, Cahin of Fools และ Isn't She Great ทิม เคอรี โด่งดังขึ้นมาจากภาพยนตร์เบาสมองเรื่อง The Rocky Horror Picture Show และเคยแสดงภาพยนตร์เรื่อง Annie, Blue Money, Clue, Congo, Home Alone 2: Lost in New York, The Hunt for Red October, It (1991), Legend, McHale's Navy, Oscar (1991), Times Square และ The Worst Witch แฮงค์ อาซาเรียซึ่งเกิดปี 1964 ให้เสียงพากย์เป็นบาร์เทนเดอร์ "โม" ในละครการ์ตูนชุด The Simpsons และเคยแสดงภาพยนตร์เรื่อง Dodgeball: A True Underdog Story, Along Came Polly, Shattered Glass, Bark และ Uprising ไมค์ นิโคลส์ซึ่งมีอายุ 72 ปี เคยได้รับรางวัลออสการ์ผู้กำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยมจาก The Graduate (1967) และเคยเข้าชิงรางวัลออสการ์ผู้กำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยมจาก Who's Afraid of Virginia Woolf? (1966), Silkwood (1983) และ Working Girl (1988) นอกจากนี้ เขายังได้เข้าชิงรางวัลออสการ์ภาพยนตร์ยอดเยี่ยมจาก The Remains of the Day (1993) ในฐานะผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์ด้วย 12.ละครเวทีเกี่ยวกับกัดดาฟี เอเชียน ดับ ฟาวน์เดชัน (ADF) ซึ่งเป็นวงดนตรีแนวแดนซ์ของอังกฤษ ร่วมงานกับโรงละครอิงลิช เนชันแนล โอเปราในการสร้างละครโอเปราที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับมูอัมมาร์ กัดดาฟี ซึ่งเป็นผู้นำผู้ลึกลับของลิเบีย อิงลิช เนชันแนล โอเปรา เป็นโรงละครโอเปราในลอนดอนที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับสองในอังกฤษ JCOO1 ซึ่งเป็นแร็ปเปอร์ของวงนี้จะรับบทเป็นกัดดาฟี ในขณะที่คอรัสประจำโรงละครนี้จะรับบทเป็นกลุ่มบอดี้การ์ดเพศหญิงที่คอยติดสอยห้อยตามกัดดาฟี ละครเรื่องนี้จะยังไม่เปิดแสดงจนกว่าจะถึงปี 2006 โดยละครเรื่องนี้จะสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างชาติตะวันตกกับตะวันออกกลาง และพูดถึงเหตุการณ์วางระเบิดสายการบินล็อกเคอร์บีในปี 1988 ด้วย โดยสายลับลิเบียคนหนึ่งถูกตัดสินว่ามีความผิดในการวางระเบิดครั้งนั้น ละครเรื่องนี้จะพูดถึงเหตุการณ์สังหารอีวอนน์ เฟลทเชอร์ในปี 1984 ด้วยเช่นกัน โดยเฟลทเชอร์เป็นตำรวจหญิงอังกฤษที่ถูกยิงทางด้านหลังขณะที่เธอทำหน้าที่ควบคุมการเดินขบวนประท้วงกัดดาฟีที่สถานทูตลิเบียในกรุงลอนดอน "การสร้างละครโอเปราเกี่ยวกับกัดดาฟีเป็นบางสิ่งที่ผมคิดถึงตั้งแต่เมื่อ 6 หรือ 7 ปีก่อน" สตีฟ จันทรา หรือจันทราโซนิก ซึ่งเป็นสมาชิกวง ADF กล่าวทางสถานีวิทยุ BBC เมื่อวานนี้ "ตอนที่ผมยังอายุน้อย อยู่ดีๆกัดดาฟีก็กลายเป็นข่าวดังขึ้นมา และเขาก็ถูกวาดภาพให้เป็นปีศาจร้ายและเป็นเหมือนกับหมาบ้า และเมื่อเร็วๆนี้เราก็ได้เห็นความเปลี่ยนแปลงเมื่อเขาไม่ได้ถูกวาดภาพให้เป็นปีศาจร้ายแต่เป็นคนที่พยายามปรับปรุงตัวเอง" จันทรากล่าว ADF โด่งดังขึ้นมาในวงการดนตรีแดนซ์ของยุโรปในปี 1998 ด้วยอัลบัมชุด Rafi's Revenge ซึ่งได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลเมอร์คิวรีที่ทรงเกียรติของอังกฤษ เว็บไซท์ของ ADF ระบุว่าดนตรีของวงนี้เป็น "การผสมผสานจังหวะแบบแรกกา-จังเกิลที่หนักหน่วง, เสียงเบสแบบอินโด-ดับ, เสียงกีตาร์ที่ได้รับแรงบันดาลใจจากเสียงสิตาร์ และดนตรีพื้นบ้านที่มาจากแผ่นเสียงเก่าๆที่พ่อแม่สะสมไว้ โดยใส่เนื้อร้องที่เหมือนกับการพูดคุยอย่างรวดเร็วเข้ามาด้วย" จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 9 ส.ค. 47 23:23:44 A:202.176.184.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 13.RICK’S CAF E ร้านที่ได้รับแรงบันดาลใจจากหนัง CASABLANCA ผู้ที่เคยชมภาพยนตร์เรื่อง Casablanca (1942) คงจำได้ว่าเหตุการณ์ส่วนใหญ่ในเรื่องเกิดขึ้นที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่งที่มีชื่อว่า "ริคส์" และเป็นสถานที่ที่ตัวละครที่แสดงโดยฮัมฟรีย์ โบการ์ท กับอิงกริด เบิร์กแมนพยายามสานต่อความรักที่เคยสูญเสียไป ฉากส่วนใหญ่ใน Casablanca ซึ่งเป็นชื่อเมืองที่ใหญ่ที่สุดในประเทศโมร็อกโก เป็นฉากที่ถ่ายทำในสตูดิโอในฮอลลีวู้ด ดังนั้นนักท่องเที่ยวที่เดินทางมายังเมืองคาซาบลังกาเพื่อพยายามตามหาบรรยากาศของร้านริคส์จึงรู้สึกผิดหวังเมื่อพบว่าเมืองคาซาบลังกาของจริงนี้กลับมีความแตกต่างจากในภาพยนตร์ อย่างไรก็ดี ภาพยนตร์กับโลกแห่งความจริงเข้าใกล้กันมากยิ่งขึ้นเมื่อมีการเปิดร้าน Rick's Cafe ในคาซาบลังกา โดยแคธี คริเกอร์ ซึ่งเป็นเจ้าของร้านนี้กล่าวล้อเล่นว่า "หลังจากใช้เวลาบูรณะมานาน 60 ปี ร้านริคส์ก็เปิดทำการอีกครั้ง" คริเกอร์เป็นผู้ประกอบการก่อนจะหันมาทำงานด้านการทูตให้กับสหรัฐ และเมื่อเธอทำงานเป็นที่ปรึกษาทางการพาณิชย์ให้กับสถานกงสุลสหรัฐในคาซาบลังกา เธอก็ตกหลุมรักโมร็อกโก โดยคาซาบลังกาเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจของโมร็อกโก หน้าที่ของคริเกอร์ในคาซาบลังกาสิ้นสุดลงในปี 2001 แต่เธอตัดสินใจอยู่ที่เมืองคาซาบลังกาต่อไป และเธอก็คิดเล่นๆว่าเธอน่าจะเปิดร้าน Rick's Cafe เพื่อเป็นเกียรติแก่ภาพยนตร์ Casablanca ในภาพยนตร์เรื่องนั้น โบการ์ทรับบทเป็นริค เบลน ซึ่งเป็นเจ้าของบาร์แห่งนั้น "ฉันแทบไม่เชื่อว่าไม่มีใครเคยเปิดร้านริคส์ที่นี่มาก่อน" คริเกอร์กล่าว ในเดือนต.ค.ปี 2001 คริเกอร์ไม่ได้คิดว่าการเปิดร้านริคส์เป็นเพียงแค่ความฝันเท่านั้น แต่คิดว่าเรื่องนี้เป็นภารกิจที่เธอต้องทำด้วย โดยเหตุโจมตีสหรัฐในวันที่ 11 ก.ย.ปีนั้นคือสิ่งที่เปลี่ยนแปลงความคิดของเธอ "หลังจากเหตุร้ายแรงในวันที่ 11 ก.ย. ฉันก็รู้สึกว่าโมร็อกโกต้องการสถานที่แบบนี้เพื่อสร้างภาพพจน์ที่ดีในสายตาชาวโลก" คริเกอร์ซึ่งเกิดที่รัฐโอเรกอนกล่าว ในเดือนพ.ค.ปีที่แล้ว มือระเบิดพลีชีพกลุ่มหนึ่งก่อเหตุรุนแรงในคาซาบลังกา แต่เหตุการณ์ดังกล่าวทำให้คริเกอร์มุ่งมั่นตั้งใจที่จะเปิดร้านมากยิ่งขึ้น "ฉันไม่เคยคิดที่จะล้มเลิกความตั้งใจแม้เพียงวินาทีเดียว ฉันกลับรู้สึกในทางตรงกันข้าม" คริเกอร์กล่าว เหตุการณ์โจมตีในครั้งนั้นประกอบด้วยการโจมตี 5 ครั้ง โดยเป้าหมายในการโจมตีอยู่ไม่ห่างจากที่ตั้งของร้าน Rick's Cafe ในปัจจุบัน และเหตุการณ์ดังกล่าวก็ส่งผลให้ประชาชนเสียชีวิต 45 คน ซึ่งรวมถึงมือระเบิด 12 คน นอกจากนี้ เหตุการณ์นี้ยังสร้างความตกใจให้กับโมร็อกโกซึ่งโดยปกติแล้วเป็นประเทศที่มีเสถียรภาพมากประเทศหนึ่งในโลกอาหรับ คริเกอร์ได้รับความร่วมมือจากนักลงทุนหลายสิบคน ซึ่งรวมถึงนักธุรกิจใหญ่ชาวสหรัฐ, อดีตเอกอัครราชทูตสหรัฐประจำโมร็อกโก, นักการทูต และบุคคลสำคัญชาวโมร็อกโกในการเปิดร้านนี้ "ไม่มีนักลงทุนคนใดเลยที่ถอนตัวออกไปหลังเกิดการโจมตีในวันที่ 16 พ.ค.ปีที่แล้ว" คริเกอร์กล่าว แทนที่คริเกอร์จะสร้างร้านกาแฟของตัวเองให้ดูเหมือนเป็นการจำลองร้านใน Casablanca ออกมา เธอกลับเลือกที่จะทำเพียงแค่นำบรรยากาศของยุคนั้นมาใส่ในร้านของเธอ โดยเธอกล่าวว่า "ชาวโมร็อกโกที่จดจำได้ว่าเมืองคาซาบลังกาในยุคเก่าเป็นเมืองที่ประกอบด้วยผู้คนที่หลากหลายขนาดไหนพากันขอบคุณฉันในเรื่องนี้" "ร้านที่เราสร้างขึ้นมาเป็นร้านที่ดีกว่าในภาพยนตร์เสียอีก" คริเกอร์กล่าว Rick's Cafe เปิดทำการในเดือนมี.ค.ที่ผ่านมา โดยลูกค้าของร้านนี้รวมถึงนักธุรกิจชาวโมร็อกโกและชาวตะวันตกที่อยู่ในประเทศนี้ "แต่เราก็มีลูกค้าชนชั้นกลางและลูกค้ากลุ่มยัปปี้ด้วย มีคนหนุ่มสาวที่ไม่รู้จักภาพยนตร์เรื่องนั้นมาใช้บริการที่ร้านเราเพราะพวกเขาเพียงแค่ชอบที่นี่" คริเกอร์กล่าว และเธอกล่าวเสริมว่ากำลังมีการวางแผนกันว่าร้านนี้จะให้บริการแก่ลูกค้าเรือสำราญด้วยเช่นกัน ร้านนี้ตั้งอยู่ที่ขอบเมืองเก่าของคาซาบลังกาและสามารถมองออกไปเห็นท่าเรือตกปลา โดยร้านกาแฟแห่งนี้อยู่ในอาคารที่พักขนาด 3 ชั้นที่สร้างขึ้นตามสไตล์โมร็อกโกดั้งเดิม โดยมีสนามตั้งอยู่ตรงกลางและล้อมรอบด้วยห้องหลายๆห้อง ร้านนี้จัดฉายภาพยนตร์เรื่อง Casablanca ทุกคืนวันอาทิตย์ด้วย โดยเปิดฉายในจอโทรทัศน์ขนาดใหญ่ในชั้นสองของร้าน คริเกอร์มีโต๊ะส่วนตัวอยู่ในร้าน โดยตั้งอยู่ระหว่างเปียโนกับบาร์ โดยมีกระดานหมากรุกและมีป้าย "จองแล้ว" ตั้งอยู่บนโต๊ะตัวนั้น ทั้งนี้ คริเกอร์กล่าวล้อเล่นว่าเธอจะให้โบการ์ทนั่งที่โต๊ะตัวนี้ถ้าหากเขาเดินเข้ามาในร้าน (โบการ์ทตัวจริงเสียชีวิตในปี 1957) คริเกอร์อาศัยอยู่ที่ชั้นบนสุดของร้านเหมือนกับริคในภาพยนตร์ ส่วนเปียโนที่ตั้งอยู่ในร้านก็เป็นเปียโนเก่าจากทศวรรษ 1940 นักเปียโนในร้านนี้ชื่ออิสแซม ชาบา ซึ่งมาจากเมืองราบัท และลูกค้าของร้านก็ชอบพูดกับอิสแซมว่า "Play it again, Issam." ซึ่งเป็นการล้อเลียนประโยคดังจาก Casablanca ที่ว่า "Play it again, Sam." จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 9 ส.ค. 47 23:24:28 A:202.176.184.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 ข่าวเก่าอันนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับหนัง แต่เห็นว่าน่าสนใจดี เลยก็อปปี้จากรอยเตอร์มาให้อ่านกัน 14.CAGE FIGHTING โรซี เซกส์ตันเป็นด็อกเตอร์ด้านคณิตศาสตร์วัย 26 ปี เธอทำงานด้านคณิตศาสตร์ในเวลากลางวัน แต่ในเวลากลางคืนนั้น เธอเตะ ต่อย และทุบตีผู้หญิงคนอื่นๆในกรง เซกส์ตันเป็นส่วนหนึ่งของกระแสนิยมกีฬาต่อสู้ในกรง (cage fighting) ในอังกฤษ และในเดือนก.ย.นี้ ผู้นิยมกีฬานี้ก็จะ มาแข่งขันกันใน "ยูเค สตอร์ม" ทัวร์นาเมนท์ในเมืองเบอร์มิงแฮม หลังจากกระแสความเห็นที่ขัดแย้งกันเกี่ยวกับกีฬานี้ทำให้การจัดงานแข่งขันถูกยกเลิกไปแล้ว 2 ครั้ง ก่อนหน้านี้การต่อสู้แบบนี้มักจัดขึ้นอย่างลับๆและมีเพียงยิปซี, คนตัวใหญ่ และนักเลงเข้าร่วมในการต่อสู้ แต่ในระยะนี้คนทำงานออฟฟิศหลายคนก็หันมาเข้าร่วมเล่นกีฬานี้ด้วยเพราะกีฬานี้ให้ความสนุกตื่นเต้นในแบบที่ตรงข้ามกับชีวิตในที่ทำงาน และคนกลุ่มนี้ก็นำทัศนคติใหม่ๆเข้ามาสู่กีฬานี้ "ยังคงมีคนยุคนีแอนเดอร์ธัลบางคนที่เชื่อว่าผู้หญิงไม่ควรออกจากห้องครัว แต่เรากำลังได้รับการยอมรับมากยิ่งขึ้น" เซกส์ตันกล่าว กระแสความนิยมที่พุ่งขึ้นใน cage fighting ทำให้สื่อมวลชนหลายแห่งแสดงความไม่พอใจต่อเรื่องนี้และมีเสียงเรียกร้องให้ทางการสั่งห้ามเล่นกีฬานี้ หนังสือพิมพ์อีฟนิง เมล์ในเมืองเบอร์มิงแฮม เขียนไว้ในเดือนมิ.ย.ว่า "พวกเขาเรียกสิ่งนี้ว่าเป็นกีฬาได้อย่างไร" และหลังจากนั้นไม่นานสมาชิกสภาเมืองก็เรียกร้องให้สั่งแบนการแข่งขันยูเค สตอร์ม โฆษกสมาคมแพทย์อังกฤษกล่าวว่า "เราต้องการให้สั่งแบนทั้งหมด เราคัดค้านการชกมวยและสิ่งที่คล้ายคลึงกันอย่างเช่น มวยปล้ำ ultimate fighting และ cage fighting เพราะกิจกรรมประเภทนี้สร้างความเสียหายให้กับสมองมนุษย์" มาร์ค "เดอะ ชาร์ค" กอดดาร์ด ซึ่งมีกำหนดจะลงแข่งในยูเค สตอร์ม กล่าวว่าข่าวในทางลบเกี่ยวกับกีฬานี้ส่งผลบวกต่อกีฬานี้เช่นกัน กอดดาร์ด ซึ่งเป็นผู้จัดการฝ่ายขายวัย 28 ปีกล่าวว่า "สื่อมวลชนทำกับกีฬานี้เหมือนกับว่าพวกเขาเพิ่งค้นพบสถานที่แข่งขันใต้ดินแห่งใหม่" และกล่าวเสริมว่า "แต่ในแง่หนึ่งนั้น พวกเขาก็ช่วยเหลือพวกเรา เพราะเมื่อคุณแต่งเติมสีสันให้กับบางสิ่ง ทุกๆคนก็จะอยากดูว่าสิ่งนั้นเป็นอย่างไรกันแน่" งานแข่งขันยูเค สตอร์มครั้งนี้ขายบัตรเข้าชมหมดเกลี้ยงแล้ว บางคนเรียก cage fighting ว่าเป็นศิลปะการต่อสู้แบบผสม (Mixed Martial Arts หรือ MMA) เพราะการต่อสู้นี้ผสมสไตล์การต่อสู้ที่หลากหลายเข้าด้วยกัน ตั้งแต่มวยปล้ำ, การชกมวย ไปจนถึงยิวยิทสึของบราซิล "มันเหมือนกับการเล่นหมากรุก แต่สิ่งที่แตกต่างกันก็คือคุณต้องทำมันในขณะที่พวกเขากำลังทุบตีคุณ" เซกส์ตันกล่าว ผู้แข่งขันกีฬานี้ต้องเข้าไปอยู่ในกรงที่ตั้งอยู่ตรงกลางสปอร์ต ฮอลล์หรือตรงกลางไนท์คลับ และต้องต่อสู้กับฝ่ายตรงข้ามด้วยการเตะต่อยเหมือนกับการต่อสู้ตามท้องถนน และเมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งสามารถล้มฝ่ายตรงข้ามได้ ผู้แข่งขันก็จะส่งสัญญาณด้วยการตบพื้นสังเวียน จอห์น ฮอปตันเป็นอาจารย์สอนวิชาสังคมศาสตร์ และหลังจากเขาได้ศึกษากีฬานี้แล้วเขาก็ตัดสินใจลงเล่นกีฬานี้ด้วยตัวเอง โดยฮอปตันกล่าวว่า "ศิลปะการต่อสู้แบบผสมเป็นกิจกรรมที่ต้องใช้ทั้งสติปัญญาและร่างกาย" และกล่าวเสริมว่า "สิ่งนี้เห็นได้ชัดในการต่อสู้บนพื้นราบ เพราะคุณต้องใช้ทักษะที่ดีในการแก้ปัญหาและคุณต้องมีความเข้าใจเป็นอย่างดีในเรื่องของสรีระและในเรื่องกลไกของร่างกาย" ถึงแม้ผู้หญิงลงเล่นกีฬา cage fighting นี้ด้วย ผู้เล่นกีฬานี้ส่วนใหญ่ก็ยังคงเป็นผู้ชาย และผู้ชายหลายคนชื่นชอบกีฬานี้เพราะพวกเขาคิดว่ากีฬานี้เป็นเหมือนกับสถานที่หลบภัยอย่างหนึ่งสำหรับผู้ที่ไม่ชอบวัฒนธรรมยุคใหม่หลังการเรียกร้องสิทธิสตรี "ธรรมชาติที่ดีอย่างหนึ่งของมนุษย์คือความรู้สึกก้าวร้าว แต่นี่เป็นสิ่งหนึ่งที่วัฒนธรรมของเรารับมือกับมันได้ไม่ดีนัก" มาร์ติน มิลตัน อาจารย์สอนจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยเซอร์เรย์กล่าว "การต่อสู้เป็นการปรับให้ความรู้สึกก้าวร้าวลดลงสู่ระดับปกติ ดังนั้นการต่อสู้จึงช่วยเหลือประชาชนในการรับมือกับอารมณ์ก้าวร้าว และป้องกันไม่ให้อารมณ์ดังกล่าวกลายเป็นปัญหาใหญ่" มิลตันกล่าว ฮอปตันเขียนบทความชื่อ "กีฬาการต่อสู้: การทำให้ความรุนแรงของเพศชายกลายเป็นสิ่งถูกต้อง หรือทางออกสำหรับวิกฤติความเป็นชาย" โดยเขาแสดงความเห็นไว้ในบทความนี้ว่าการต่อสู้ที่อยู่ภายใต้การควบคุมเป็นการให้ความหวังต่อผู้ชายรุ่นหนึ่งที่มีบุคลิกอ่อนแอ ฮอปตันระบุว่า "อารมณ์หดหู่และการฆ่าตัวตายของชายหนุ่มหลายคนคือหนึ่งในปัญหาสุขภาพจิตที่ใหญ่มากในยุคสมัยของเรา และในบางครั้งสิ่งนี้ก็เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เรียกกันว่าวิกฤติความเป็นชาย" "กีฬาการต่อสู้เป็นการเปิดโอกาสให้ชายหนุ่มได้รับความเคารพนับถือจากคนกลุ่มเดียวกันผ่านทางการแสดงคุณสมบัติของเพศชายตามแบบดั้งเดิม" ฮอปตันระบุ โรซี เซกส์ตันไม่เห็นด้วยกับคำวิจารณ์เรื่องความปลอดภัยในการต่อสู้แบบ cage fighting โดยเธอกล่าวว่าในการต่อสู้แบบนี้ "คุณจะเห็นบาดแผลบนผิวหนังมากกว่าในการชกมวย เพราะถุงมือที่ใส่มีความบางกว่านวมชกมวยเพื่อช่วยในการจับยึดคู่ต่อสู้" และกล่าวเสริมว่า "แต่ในการต่อสู้แบบนี้ความเสียหายทางสมองจะน้อยกว่าการชกมวย" จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 9 ส.ค. 47 23:25:33 A:202.176.184.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 แหะ แหะ โทษทีค่ะ รู้สึกข้างบนอาจจะมีข้อมูลคลาดเคลื่อนเล็กน้อย หนังเรื่อง Cat People (1982) นำแสดงโดยนาตาชา คินสกี ซึ่งเป็นลูกสาวของเคลาส์ คินสกีค่ะ ไม่ได้นำแสดงโดยตัวเคลาส์ คินสกีเอง ข้อมูลเพิ่มเติมโดย MdS: ในหนังระทึกขวัญเรื่อง Final Destination (2000, James Wong) มีตัวละครชื่อ Val Lewton ด้วย โดยตัวละครตัวนั้นเป็นคุณครูผู้หญิงที่มีชื่อเต็มๆว่า Valerie Lewton ดิฉันเดาว่าผู้กำกับหนังเรื่อง Final Destination น่าจะจงใจตั้งชื่อตัวละครตัวนี้เพื่อคารวะ Val Lewton จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 9 ส.ค. 47 23:44:38 A:202.176.184.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 Cat People 1982 เห็นมีแผ่นวางขายใหม่อยู่ในร้านวิดีโอแถวบ้านนะคะ จากคุณ : นู๋เองง่ะ - [ 10 ส.ค. 47 00:08:58 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ข้อมูลเพิ่มเติมจาก IMDb http://www.imdb.com/title/tt0195714/trivia Most characters in the film are named after directors or stars from black and white horror movies. For example, Chaney (Lon Chaney), Waggner (director George Waggner), Browning (famous "Dracula" director Tod Browning), Schreck (Max Schreck starred in "Nosferatu") and Valerie Lewton (Val Lewton produced several famous horror movies). Billy Hitchcock whose name pays homage to Alfred Hitchcock. จากคุณ : นู๋เองง่ะ - [ 10 ส.ค. 47 00:11:57 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณคุณนู๋เองง่ะมากๆเลยค่ะ วีซีดีหนังเรื่อง The Wolf Man (1941) ที่กำกับโดย George Waggner และนำแสดงโดย Lon Chaney มีวางขายตามร้านเซเว่น-อีเลฟเว่น ด้วย วีซีดีหนังเรื่อง Dracula ที่กำกับโดย Tod Browning ก็มีขายตามร้านเซเว่น-อีเลฟเว่นด้วยเช่นกัน วันนี้ได้ดูหนังของ Istvan Szabo ไป 3 เรื่องค่ะ ซึ่งก็คือ FATHER (1966, A), MEPHISTO (1981, A) และ HANUSSEN (1988, A/A-) ชอบเรื่อง FATHER มากที่สุดค่ะ หนังเรื่อง India Song ที่ดิฉันชอบสุดๆ กำลังจะมาฉายที่สมาคมฝรั่งเศส ถ.สาทรใต้ ในวันอังคารที่ 24 ส.ค. เวลา 18.00 น. และในวันเสาร์ที่ 28 ส.ค. เวลา 17.30 น. ลองไปสำรวจดูในเว็บไซท์ของ http://www.sensesofcinema.com ก็พบว่ามี 8 คนโหวตให้ India Song ติดอันดับหนังที่ชอบที่สุดที่กำกับโดยผู้หญิง ก็เลยคัดลอกข้อมูลโหวตของ 8 คนในเว็บไซท์นั้นมาให้ดูกัน http://www.sensesofcinema.com/contents/top_tens/womens.html 1.David Ehrenstein (film writer, Los Angeles, USA) (in no particular order) Cleo de 5 a 7 (Agnes Varda, 1962) Mikey and Nicky (Elaine May, 1976) India Song (Marguerite Duras, 1975) Wanda (Barbara Loden, 1970) Daisies (Vera Chytilova, 1966) Madame X: An Absolute Ruler (Ulrike Ottinger, 1978) Ritual in Transfigured Time (Maya Deren, 1946) Golden Eighties (Chantal Akerman, 1986), Lives of Performers (Yvonne Rainer, 1972) Reason Over Passion (Joyce Wieland, 1969) 2.Henrique Lopes (music teacher and inveterate cinephile, Portugal) (in preferential order) 1. Cleo de 5 a 7 (Agnes Varda, 1962) 2. Olympia (Leni Riefenstahl, 1938) 3. The Piano (Jane Campion, 1993) 4. India Song (Marguerite Duras, 1975) 5. A Idade Maior (Teresa Villaverde, 1991) 3.Berenice Reynaud (author and teacher, California Institute of the Arts, USA) (in chronological order) Daisies (Vera Chytilova, 1966) The Arch (Tang Shu Shuen, 1970) Film About a Woman Who... (Yvonne Rainer, 1974) India Song (Marguerite Duras, 1975) Nargess (Rakhshan Bani-Etemad, 1992) La Captive (Chantal Akerman, 2000) 4.Rose Capp (film critic, co-editor Special Women's issue, Senses of Cinema) (in no particular order) India Song (Marguerite Duras, 1975) Meshes of the Afternoon (Maya Deren, 1943) D'Est (Chantal Akerman, 1993) Beau Travail (Claire Denis, 1999) A Question of Silence (Marlene Gorris, 1982) 5.Jorge Didaco (actor, acting teacher and film buff, Brazil) (in chronological order) 1. The Bigamist (Ida Lupino, 1953), 2. India Song (Marguerite Duras, 1975) 3. Freak Orlando (Ulrike Ottinger, 1981) 4. Dance of the Damned (Katt Shea, 1988) 5. Amelia (Ana Carolina, 2000) 6.Kent Jones (writer, USA) (in alphabetical order) Beau Travail (Claire Denis, 1999) La Captive (Chantal Akerman, 2000) Chilly Scenes of Winter (Joan Micklin Silver, 1979) India Song (Marguerite Duras, 1975) Mikey And Nicky (Elaine May, 1976) 7.George Robinson (writer, The Jewish Week, INSIDE Magazine, USA) (in preferential order) 1. Jeanne Dielman, 23 Quai du Commerce, 1080 Bruxelles (Chantal Akerman, 1975) 2. Meshes of the Afternoon (Maya Deren, 1943) 3. India Song (Marguerite Duras, 1975) 4. The Last Days of Chez Nous (Gillian Armstrong, 1991) 5. Provincial Actors (Agnieszka Holland, 1980) 8.Hwan Sunwoo (teaches philosophy in University of Seoul, South Korea) (in preferential order) 1. Jeanne Dielman, 23 Quai du Commerce, 1080 Bruxelles (Chantal Akerman, 1975) 2. Le Bonheur (Agnès Varda, 1965) 3. Seven Beauties (Lina Wertmuller, 1976) 4. India Song (Marguerite Duras, 1975) 5. Meshes of the Afternoon (Maya Deren, 1943) ส่วนตัวดิฉันเองนั้น ที่เคยบอกว่า India Song เป็นหนังที่ตัวเองชอบที่สุดในชีวิต ตอนนี้ก็ไม่ค่อยแน่ใจแล้วค่ะ เพราะพอได้ดู Birth of the Seanema แล้วก็รู้สึกว่านี่อาจจะเป็นหนังที่ชอบที่สุดในชีวิตเรื่องนึงเหมือนกัน ดู BIRTH OF THE SEANEMA แล้วทำให้นึกถึงอดีตบางส่วนของตัวเอง และก็ทำให้นึกถึงความสุขที่เคยได้รับจากการดูหนังบางเรื่องในอดีตด้วย หนังเหล่านี้ไม่ได้มีอะไรเหมือนหรือใกล้เคียงใดๆทั้งสิ้นกับ BIRTH OF THE SEANEMA เพียงแต่ว่าดู BIRTH OF THE SEANEMA แล้ว ทำให้หวนรำลึกถึงความสุขสุดๆที่เคยได้รับจากการดูหนัง 10 เรื่องนี้ 1.WINDOWS (1999, APICHATPONG WEERASETHAKUL) A+++++ 2.AGATHA ET LES LECTURES ILLIMITEES (1981, MARGUERITE DURAS) A+++++ 3.ROUGH NIGHT (2001, สามารถ อิ่มขำ) A+++++ 4.กรุงเทพสามทุ่มสี่สิบสองนาที (2001, ธเนศร์ มณีจักร) A+++++ 5.ILE DE BEAUTE (1996, ANGE LECCIA + DOMINIQUE GONZALEZ-FOERSTER) นี่คือความเห็นของ Nicole Brenez ที่มีต่อหนังเรื่องนี้ How bewitching: with almost nothing - some popular tunes, an extension of anti-landscapes, micro-events, scattered sounds, much emptiness - this 'low intensity' cinema infiltrates perceptions beneath the subsoil of our deepest level of sensitivity. http://www.sensesofcinema.com/contents/00/3/images.html อ่านข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ Dominique Gonzalez-Foerster ได้ที่นี่ http://www.findarticles.com/p/articles/mi_m0268/is_3_42/ai_110913975 6.FRONTIER (2003, JUN MIYAZAKI) 7.NEWS FROM HOME (1976, CHANTAL AKERMAN) http://www.filmref.com/directors/dirpages/akerman.html 8.CHICAGO (1996, JURGEN REBLE) 9.THE HOUSE OF THE FORTUNE TELLER (1999, PIERRE JEAN GILOUX) 10.IN PUBLIC (2001, JIA ZHANGKE) http://www.sensesofcinema.com/contents/directors/03/jia.html http://www.sensesofcinema.com/contents/02/20/tsai_digital.html จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 15 ส.ค. 47 21:30:46 A:202.176.184.118 X: TicketID:002703 ]