บทความเก่าๆจากหนังสือพิมพ์มติชน ตัดเก็บไว้นานแล้ว
อยากให้เพื่อนได้อ่านกันเนื่องในโอกาสวันแม่

  ดูกร กุมาร กุมารีทั้งหลาย เจ้าขึ้นต้นจดหมาย กราบเท้าคุณพ่อคุณแม่ที่เคารพอย่างสูง มากี่หนกี่คราว มีสักหนนึงหรือไม่ในชีวิต ที่คิดจะก้มลงกราบแนบแทบเท้าผู้มีพระคุณดังว่า
ช้าก่อน ชะร่อนไร การกราบเท้าบิดรมารดานั้น แม้ว่าจะไม่ยุ่งยากสลับซับซ้อนอันใด แต่บัดเดี๋ยวนี้กลับกลายเป็นขัดเขินเอียงอาย สำหรับหญิงชายยุคใหม่ ด้วยในฤดูกาลแห่งชีวิต ไม่เคยคิดกราบไหว้ ให้คุ้นชินเป็นกิจวัตร
วันดีคืนใด นึกอยากจะกราบให้สาใจ ก็คงไม่กล้าละล้าละลัง  ดังเช่นที่เคยเกิดอาการหวั่นวิตกในหัวอกของผมมาก่อน จึงทั้งเข้าใจและเวทนา อยากเรียงร่ายกุศโลบาย กลเม็ดเด็ดพรายลูกไม้ไทยๆพอสังเขป เผื่อว่าใครที่คิดแลใคร่ก้มกราบแทบเท้าให้เป็นศิริมงคลแก่ชีวิตเบื้องหน้า ทั้งเป็นการถนอมรักษาสมดุลยภาพแห่งสรรพชีวิตอันยิ่งใหญ่
   เริ่มที่ใจมุ่งมั่นเสียก่อน คิดไตร่ตรองด้วยเหตุด้วยผล  ดีแล้วตระหนักแน่วแน่ว่าคุณบิดรมารดาผู้ให้กำเนิด ดูแลให้ดูดนมอมข้าวนั้นยากจะหาสิ่งใดในแผ่นพื้นพสุธามาทดแทนมิรู้หมด  นอกจากการเป็นคนดี กตัญญูกตเวทิตา ซึ่งเด็กสมัยนี้สมัยหน้า อาจลืมไปแล้วว่ากตัญญูนั้นไม่ใช่ชื่อดาราเช่นศรันยู ย่อมไม่คุ้นเคยหนิดหนม
   ชิชะ อย่ารีบร้อน การอ่านบทความเสร็จสรรพ จะวิ่งโผไปกราบเท้าโดยไม่มีกาลเทศะ ไม่มีกาละโอกาส บิดรมารดาอาจตกใจยันเท้าโครมเข้าให้ ฤทัยจะรวดร้าวเสียปลี้เปล่า  
    แม่ไม้สำคัญ  คือการรอวาระ ไม่ใช่วันดีคืนดี  แม่ทำกับข้าวลูกก้มลงไปกราบ  ข้างเตาแก๊ส แม่อาจนึกว่าลูกเป็นลมไม่สมควร
   เอาอย่างนี้ดีกว่า  กุมาร กุมารี  สูเจ้าลองหาโอกาสพอเหมาะ  อุณหภูมิพอดี  อาทิช่วงสงกรานต์ เข้าพรรษาหรือว่าวันแม่  มีการรดน้ำดำหัวผู้หลักผู้ใหญ่  ใช้ช่วงจังหวะที่บิดรมารดานั่งสบาย วางเท้าสนิทพื้น  บรรยากาศเข้าที นาทีนั้นลองสักครั้ง
  ก้มลงไปให้ต่ำที่สุด เท่าที่ศีรษะเจ้าจะก้มต่ำได้  โน้มคารวะทั้งกายและใจ ให้ใสสงบ  แน่นิ่งแอบอยู่แนบสองเท้าเนิ่นนาน  ท่านจะพบโลกแห่งความปริ่มสุข ระคนชื่น  เกินภาษาพรรณาได้
  จะหลั่งน้ำตาหรือไม่ขึ้นอยู่กับอุณหภูมิและความชื้นส่วนตัว ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ  แต่หากมารดาท่านหลั่งน้ำตา  ก็อย่าไปหาว่าท่านโอเวอร์ เพราะมันคงชื่นในหัวอกผู้เป็นแม่อย่างจริงแท้เทียว
   หากยังขาดโอกาสงามๆ  พ้นสงกรานต์ผ่านวันแม่เสียแล้ว ไม่อยากรอนานถึงสงกรานต์ปีใหม่ ลองตรวจดูในวาระคล้ายวันเกิดของพ่อ ของแม่ หรือถ้าจะให้ดีก็วันเกิดของเราเองนั่นแล แทนที่จะงอแงขอของขวัญ รถยนต์ เสื้อผ้า  ลองโน้มนึกแล้วก้มลงกราบเท้าพ่อตีนแม่ พร้อมซื้อของขวัญของฝากที่พ่อแม่บ่นอยากได้มานานปี  โอกาสนี้ท่านว่าเหมาะนักแล
   การพลัดพรากจากสิ่งที่รักย่อมเป็นทุกข์  โอกาสใดลูกยาออกเดินทางห่างบ้าน ไปไกล  ไปเรียนต่อไปทำงาน  ไปแต่งงานออกบ้านออกเรือน  หลังเก็บข้าวเก็บของ  ก่อนพ้นธรณีประตู จังหวะนั้นดีนักแล
 หนแรกแห่งการกราบกราน  ไม่ควรเอิกเกริกอึกทึกครึกโครม  หมายถึงอาจอำลากันในวงญาติ ไม่ใช่งานเลี้ยงรุ่นหรือลูกเสือชาวบ้าน นัดชุมนุมกลุ่มใหญ่  โอกาสสำหรับมือใหม่หัดกราบ  ควรเลือกภาวะสงบตามลำพัง  หากวาระหลังครั้งใหม่ใจคุ้นเคย  จะกราบกลางตลาดเลยให้เป็นเยี่ยงอย่างลูกหลานบ้านข้างเคียงก็ไม่เป็นไร
การกราบคนเดียวในระยะแรก  อาจประหม่าน่าเห็นใจ  ลองกราบเป็นหมู่คณะ จะคลายความเขินอาย  ทลายกำแพงห่างเหินให้ทุเลาลงได้  จิตวิทยาท่านว่า  พฤติกรรมรวมหมู่ย่อมมีพลังกว่าการแยกย่อย ลองนัดหมายในหมู่น้องพี่  พร้อมหน้าพร้อมตาดีนักแล
   บางคนโตจนมีลูก ไม่เคยกราบเท้าพ่อแม่  แนะนำกุศโลบายแก้เขิน  โดยการทำเป็นสอนลูกให้กราบปู่ย่าตายาย แล้วทำให้ลูกดูเป็นตัวอย่างว่า นี่ไง แม่ยังกราบเลย ทำเป็นสอนลูกสอนหลาน แล้วก้มกราบเสียเอง พ่อแม่ก็จะไม่ตกใจว่าเลี้ยงมาหลายสิบปี อยู่ดีๆมากราบเท้า บิดรมารดาอาจสงสัยว่าอยากได้มรดกจนเพี้ยนไปหรือ
  อย่าว่าแต่กราบเลย บางรายกอดยังไม่เคย อันนี้ก็ไม่ผิดกติกา  การกอดอาจอึดอัดกว่าการกราบ  ขึ้นอยู่กับแต่ละกรณี ไม่มีสูตรว่าต้องกอดแล้วค่อยกราบ หรือกราบก่อน  ขึ้นกับลักษณะนิสัยส่วนตัวที่บ้าน แต่ละท่านสั่งสมมา ไม่มีสูตรตายตัวอย่ามัวลังเล

               เขียนโดยสมจุ้ย เจตนาน่าสนุก

แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 47 12:21:55

แก้ไขเมื่อ 12 ส.ค. 47 12:00:38