ความคิดเห็นที่ 1
ตอนที่6 เรื่องที่เลวร้าย
 ฉันมองไปตามถนนสายเล็กๆที่มีร้าน หรือแผงขายของเวทมนต์ที่เรียงรายข้างทาง มีพ่อมดแม่มดน้อยๆที่กำลังจะเปิดภาคเรียน จับจ่ายซื้อของ และมองของเล่นใหม่ๆอย่างสนุกสนาน
จินนี่ เสียงเรียกของรอนดังมา ฉันมองไปตามเสียงเห็นรอน แฮรี่ และเฮอร์ไมโอนี่เดินมาทางฉัน ฉันไม่กล้าสบตากับแฮรี่
 ตายจินนี่เกิดอะไรขึ้น ทำไมเนื้อตัวเธอเปื้อนแบบนี้
เฮอร์ไมโอนี่ร้องเข้ามาดูฉันใกล้ๆ .....รอนมองฉันด้วยความเป็นห่วง
ฉันหัวเราะเบาๆเหมือนเป็นเรื่องตลก
แย่จังเลย เมื่อกี้ใช้ผงฟลูมาตกลงน้ำโคลนพอดี.....เออพวกพี่ได้ของกันหรือยัง
ก็ดูบ้างแล้ว เดี๋ยวคุณป้าจะซื้อให้... เฮอร์ไมโอนี่บอก
แล้วตอนนี้แม่อยู่ไหนหรือค่ะ ฉันถาม
อยู่ร้านเสื้อผ้า เห็นบอกว่าจะหาซื้อไหมพรมถักเสื้อผ้ามั่ง
รอนบอก ฉันนึกถึงเสื้อไหมพรมสีแดงที่มีอยู่เต็มตู้เสื้อผ้า
จู่ๆเฮอร์ไมโอนี่ร้องเหมือนนึกขึ้นได้ หันไปทางรอน
แย่แล้วรอน..ฉันลืมซื้อหนังสือว่าด้วยอำนาจ คู่มือพรีเฟค
 อะไรกันเฮอร์ไมโอนี่ เมื่อกี้ไปร้านหนังสือตั้งนานยังไม่ซื้อมาอีกหรือ
รอนหงุดหงิด
งั้นให้แฮรี่กับจินนี่ ไปเดินดูของด้วยกันก็แล้วกัน ตอนเที่ยงเจอกันที่ร้านเดิม
เฮอร์ไมโอนี่บอก พร้อมทั้งลากรอนออกไป
ฉันมองตามสองคน ร้สึกอึดอัดที่ต้องอยู่กับแฮรี่สองคน
ไปเถอะ...ฉันอยู่คนเดียวได้ฉันบอกเบาๆ
ถ้าเธอทำให้คนอื่นห่วงได้น้อยกว่านี้คงจะดีไม่น้อย เขาพูดอย่างไม่พอใจ พร้อมทั้งเดินออกนำ ฉันถอนหายใจเดินตามช้าๆ
 เธอควรหาที่ล้างหน้าล้างตาก่อนนะ.... เขาพูดลอยๆ ฉันอดรู้สึกน้อยใจไม่ได้ ฉันก็พอเดาสภาพแย่ๆของตัวเองได้หน้าตาคงเปื้อนเขม่าผงฟลู ผมยุ่ง เนื้อตัวเปื้อนดินโคลน ฉันหยุดเดินก้มหน้า แฮรี่หันมามอง
ถ้าเธออายที่จะเดินกับฉันก็ไม่ต้องเดินก็ได้... ฉันพูดเสียงเย็นไม่รู้ตัวว่าพูดอะไรออกไปด้วยซ้ำ ตอนนี้ดูเหมือนมันดูเลวร้ายไปหมดสำหรับฉันที่หาทางออกให้ตัวเองไม่ได้
จากคุณ :
grinny2545 
- [
15 ส.ค. 47 22:53:40
]
|
|
|
จินนี่...เขาเรียกชื่อฉันหลังจากที่นิ่งไปพักใหญ่ มองดูฉันตรงๆ
การปิดบังเรื่องติดต่อกับเพอซี่ หรืออะไรที่เธอกำลังทำไม่ใช่สิ่งที่เลวร้ายที่สุด แต่สิ่งที่เลวร้ายที่สุดก็คือเราไม่รู้ว่าจะมีอะไรตามมาต่างหาก
แฮรี่....จินนี่.... น้ำเสียงอ่อนหวานเรียกพวกเราเบาๆ มันเหมือนเสียงสวรรค์สำหรับฉันที่กำลังตกอยู่ในสถานการณ์กระอักกระอ่วนแบบนี้ ฉันแปลกใจอย่างมากเมื่อหันไปตามเสียง หญิงสาวผมยาวดำสลวยถึงกลางหลัง ดวงตากลมโต ยิ้มให้ฉันอย่างเป็นกันเอง แล้วเบนสายตามองแฮรี่ 
