ความคิดเห็นที่ 1 คุณเคยบ้างไหม ? ... ที่จะสัมผัสและรับรู้ ถึงความรู้สึก ที่เรียกว่า ... " ความเหงา " หลายๆ คน อาจคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้ดี ... และมันคงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรนัก ถ้าในเวลานั้น คุณเบื่อหน่ายกับหลายๆ สิ่ง รอบตัว หรือไม่มีอะไร ให้ต้องคิด ต้องทำมากมาย แต่ในบางครั้งบางเวลา เราก็รู้สึกเหงาขึ้นมาได้อย่างไม่มีเหตุผลเหมือนกัน .... สำหรับผมแล้ว ... อาจจะชินกับความรู้สึกแบบนี้มากกว่าใคร คงเป็นเพราะ องค์ประกอบทางความคิดหลายๆ อย่างของผม ที่ไม่เหมือนคนอื่นสักเท่าไหร่ บวกกับสถานะการณ์บางอย่าง ที่ทำให้ผมต้องอยู่คนเดียว .. ผมจึงมีเวลามากมายนัก ที่จะทำความรู้จักกับมัน และในขณะเดียวกัน มันก็ทำให้ผมได้มีเวลาอยู่กับตัวเองมากกว่าคนอื่นเช่นกัน ผมจำไม่ได้ว่า .. ผมเริ่มรู้จักกับความเหงาตั้งแต่เมื่อไหร่ .... และผมก็ไม่เคยเข้าใจว่า ทำไม เราจึงต้องรู้สึกเหงา ... หรือเพราะว่า เราบอบบางและอ่อนไหว เกินว่าจะทนอยู่อย่างเดียวดาย บนโลกใบนี้ได้ ... ผมไม่คิดว่า ความเหงา จะเป็นสาเหตุ ที่คนเราร้องเรียก หาความรัก ... แต่เมื่อได้รู้สึกถึงความรัก ... ผมกลับไม่รู้สึกเหงาอีกเลย .. ผมจดจำมันได้ดี ... ว่ามันเกิดขึ้น . . . . . . ตั้งแต่ผมได้พบเธอ จากคุณ : A r t F u l l Y - [ 22 ส.ค. 47 15:55:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ก่อนวันวาเลนไทน์ 2 วัน ... ( เมื่อ 2 ปีที่แล้ว ) ผมก็ไม่เคยคิดเหมือนกันว่า วันๆ นี้ จะเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวมากมาย .. ตื่นนอนตอนเช้า .. นั่งรถเมล์ไปทำงานตามปกติ .... แต่อาจจะโชคดีหน่อย ตรงที่วันนี้ได้กลับบ้านเร็ว เลยมีเวลาว่างมากกว่าทุกวัน ก็เลยกะว่าจะทำกับข้าวเองสักมื้อ .. เป็นเหตุให้ต้องไปจ่ายตลาดตอนเย็นๆ แบบนี้ ป้ายรถเมล์แถวนี้ ก็ช่างไม่มีคนเอาเสียเลย ... คงเป็นเพราะถนนหน้าปากซอยบ้านผมไม่ได้อยู่ในเส้นทางหลัก แถมมีรถเมล์ผ่านอยู่สายเดียว นั่งรออยู่ไม่นาน รถก็มา ... พอรถจอดสนิท ระหว่างที่ผมกำลังก้าวขึ้นบนรถ ก็มีผู้หญิงคนนึง กำลังก้าวลงพอดี ... ปกติแล้วป้ายนี้จะไม่ค่อยมีคนลง เพราะมีอยู่แค่ 2 ซอยเท่านั้น ที่อยู่ในบริเวณนี้ ผมมีเวลาประมาณ 3 วินาที ... ที่จะมองหน้าผู้หญิงคนนั้น ... เพราะรถเมล์เมืองไทย ก็เป็นอย่างที่ทราบกันดี ว่าเห็นคุณค่าของเวลา ของผู้โดยสารมากๆ เลยให้เวลา ขึ้น - ลงรถ น้อยเป็นพิเศษ แล้วมันก็ไม่มีเหตุผลอะไร ที่ผมจะต้องละทิ้งโอกาสอันมีค่านั้นเสีย ... ผมก็มองสิครับ .. ผู้หญิงคนนั้น ... เธอเองก็คงคิดเหมือนผมมั้ง เราก็เลยต่างคนต่างมองหน้ากัน ภาพที่ผมเห็นในเวลาประมาณ 3 วินาทีนั้น ... มันทำให้ผมรู้ว่า .. เธอเป็นผู้หญิงที่ น่ารักมาก .. เธอมองหน้าผม และที่สำคัญ .. เธออ้าปาก .. เหมือนจะพูดอะไรกับผม พอรถออกตัวจากป้าย .. สมองผมก็เริ่มทำงานอย่างรวดเร็ว .... ใช่แล้ว ... ู^____^ เราเคยเรียนและจบจากคณะเดียวกัน ผมไม่ได้เห็นหน้าเธอมากว่า 2 ปี ตั้งแต่เรียนจบมา ... เธอดูน่ารักและดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก หลังจากกลับถึงบ้านวันนั้น ... ภาพความทรงจำเก่าๆ สมัยที่ยังเรียนมหาวิทยาลัย ก็ผุดขึ้นมาเป็นฉากๆ เธอคือ .. คนที่ผมแอบชอบอยู่ตลอดเวลา 4 ปี ที่เรียนอยู่ แอบดีใจเล็กๆ เหมือนกันที่เธอยังจำผมได้ จริงๆ แล้ว เราเรียนคณะเดียวกัน แต่คนและสาขาวิชา ผมเรียน interior design ส่วนเธอเรียน industrial design ซึ่งส่วนใหญ่เราจะเรียกเด็กสาขานี้ว่า เด็ก product ตลอดระยะเวลา 4 ปีในรั้วมหาวิทยาลัย ผมจำได้ว่า เราไม่เคยคุยกันเลยสักประโยค ... แต่เราอาจจะคุ้นหน้ากันบ้าง เพราะคณะศิลปกรรม มีนักศึกษาอยู่ไม่เยอะเท่าไหร่ และ เด็กปี1 จะต้องเรียนวิชาพื้นฐานรวมกันทุกสาขาวิชา จึงทำให้เราเคยเห็นหน้ากันมาบ้าง ... เธอชื่อต้องตา .. ซึ่งผมเอง .. ก็รู้สึกเห็นด้วยกับชื่อของเธอจริงๆ ผมรู้อะไรหลายๆ อย่างเกี่ยวกับตัวเธอ เพราะเธอค่อนข้างเป็นที่รู้จัก และเป็นที่สนใจ ของหลายๆ คนในคณะ ก็คงเพราะด้วยความน่ารักของเธอนั่นเอง แต่ที่ผมนึกสงสัยมาตลอดก็คือ .. ผมมักจะเห็นเธอเดินคนเดียวเป็นส่วนใหญ่ ดูเธอจะเป็นคนเงียบๆ พูดน้อย และดูเหมือนไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไรนัก เท่าที่สังเกต ผมเห็นเธอมีเพื่อนสนิทแค่ 2 คนเท่านั้นเอง .. ซึ่งต่างจาก คนอื่นๆ ยิ่งเฉพาะคนหน้าตาน่ารักแบบเธอแล้ว ส่วนใหญ่ จะมีเพื่อนๆ รุมล้อมแทบตลอดเวลา หมายรวมถึงหนุ่มๆ ด้วย ... ผมก็เห็นว่า มีคนเข้ามาจีบ ต้องตาเยอะเหมือนกัน ผมก็เป็นคนนึง .. ที่เคยคิดอย่างนั้น แต่ก็ได้แต่คิดน่ะครับ ... เพราะรู้ตัวดีว่าเป็นไปไม่ได้แหงๆ .. ก็เลยได้แต่แอบมองเธอบ่อยๆ แค่นั้นเอง ... เธอเองก็ไม่เห็นจะมีแฟนสักที ผมก็เลยไม่เลิกฝัน ลม ๆ แเล้งๆ สักทีเหมือนกัน .. ผมเป็นอย่างนี้อยู่นาน จนกระทั่งเรียนจบ และไม่ได้ข่าวคราวของเธออีกเลย ... ผมจึงค่อยๆ ลืมชื่อนี้ไป ก็ไม่นึกเหมือนกันว่า จะได้มาเจอเธออีกครั้ง ... และที่สำคัญ ไม่เคยนึกว่าก่อนเลยว่า จริงๆ แล้ว บ้านเธอจะอยู่ใกล้ๆ บ้านผมนี่เอง ทำไมนะ ? เราถึงไม่เคยเจอกันมาก่อนเลย .... เช้าวันรุ่งขึ้น ... ผมออกไปรอรถที่ป้ายรถเมล์ ตั้งแต่ 6 โมงครึ่ง .. ( ปกติออก 9 โมง ) คงรู้นะครับ ว่าผมหวังอะไรไว้ลึกๆ แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นครับ ... โชคดีที่ผมทำงานไม่เป็นเวลานัก เลยไม่มีปัญหาอะไร แต่ก็ไม่วายที่จะเร่งทำงานให้เสร็จไวๆ เพื่อที่จะได้กลับบ้านเวลาเดียวกับเมื่อวาน ..... แต่โชคก็ไม่เข้าข้างผม ... ดันมีงานใหม่เข้ามาพอดี .. กว่าผมจะเคลียร์งานเสร็จ ก็เย็นซะแล้ว ... และแล้ว .. ผมก็กลับมายืนอยู่ ที่ป้ายรถเมล์เดิม ... แต่มันก็เลยเวลาที่ผมกะไว้ ตั้งหลายชั่วโมง .. ผมนึกหัวเราะตัวเองอยู่ในใจ ... นี่เราเป็นบ้าอะไรวะ !! .... เอาความรู้สึกเล็กๆ น้อยๆ ที่เกิดขึ้น มามีอิทธิพลกับชีวิต อีกแล้วเหรอ ? ถ้าได้เจอเธอขึ้นมาจริงๆ แล้วงัย ? จะพูดอะไร ? ... เธอจะพูดกับเราเหรอ ? ผมตั้งคำถามไปเรื่อยเปื่อย ... นึกแล้วก็ตลกดีเหมือนกัน ... ผมกลับมาหวังอะไรลมๆ แล้งๆ อีกแล้วเหรอเนี่ย ยังไม่ทันจะนึกอะไรต่อ .. .. .. จากคุณ : A r t F u l l Y - [ 22 ส.ค. 47 15:59:57 ]

ความคิดเห็นที่ 3 " วา .. ใช่ธันวา หรือเปล่าคะ " ..... .. ....... ทันทีที่ได้ยินเสียงเธอ .. ผมทั้งดีใจ ทั้งตกใจ .. ตื่นเต้น ... รู้สึกอะไรปนกันมั่วไปหมด พอหันไปตามเสียง ... ผมก็ตกใจสุดขีด ... เด็ก !! ... เฮ้ย ... ทำไมเป็นเด็กฟ่ะ !!!!! " ทางนี้ค่ะ " อ่อ ... หันผิดทางนี่เองเรา ... คงเพราะตื่นเต้นไปนั่นเองครับ นึกแปลกใจมากๆ ที่เธอรู้จักชื่อผม .... " ครับ .. ผมธันวา " ผมตอบพร้อมกับยิ้ม .. แบบที่ไม่อาจจะปิดกั้นความรู้สึกดีใจข้างในไว้ได้เลย เธอยิ้มแล้วหัวเราะ ... คงจะนึกขำ กับถ้าทางของผม " วา จำ ตา ได้ใช่ไหมคะ เมื่อวาน เราสวนกันตอนตาลงรถน่ะค่ะ .. เลยไม่ทันได้ทักกัน วันนี้ ตาเลยมานั่งรอ เผื่อจะเจอวา" เรานั่งคุยกันเหมือนกับเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันมานาน ... ไม่นึกว่าจะได้มีโอกาสได้พูดคุยกับเธอแบบนี้เลย เราคุยกันอย่างสนุก และเหมือนจะคุยกันถูกคอ ผมไม่รู้สึกเกร็งเหมือนแต่ก่อน ... คงเพราะเธอคุยกับผมอย่างเป็น ธรรมชาติมากๆ เธอยิ้มและหัวเราะ .... ผมไม่ได้เห็นเธอยิ้มสักเท่าไหร่ เวลาเธอยิ้ม น่ารักขึ้นอีกเป็นกองเลย : ) เราคุยกันประมาณ 20 นาที เธอก็ขอตัวกลับเข้าบ้านก่อน บ้านเธออยู่ซอยตรงข้ามบ้านผมนี่เอง ... มีแค่ถนนกั้นเท่านั้น เย็นวันนั้น ผมมีความสุขมากๆ ... นึกแล้วก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน ว่าคนที่เราแอบชอบมาตลอด และไม่นึกว่าจะโอกาสได้ รู้จักกัน กลับได้มาเจอกัน และรู้จักกันจริงๆ หลังจากเลิกหวังไปแล้ว 2 ปี จากการได้คุยกัน ทำให้ผมรู้ว่า เรา 2 คนมีอะไรที่คล้ายกันหลายอย่าง เช่น เป็นคนเงียบๆ เหมือนกัน มีเพื่อนน้อยเหมือนกัน และไม่ค่อยแคร์สังคมเหมือนๆ กัน ทำอะไรตามความคิด ความรู้สึกของตัวเองมากกว่า บรรทัดฐาน หรือ จารีตของสังคม เธอเล่าให้ฟังว่า ... เธอรู้จักชื่อผมเพราะว่า ผมเขียนวิจารณ์งานเธอในสมุดเยี่ยม ตอนที่ สาขาเธอจัดแสดงงานที่ Gallery ของคณะ เมื่อ 6 ปีก่อน ที่พบเธอครั้งแรก .... ยอมรับเลยว่า ผมชอบเธอ .... เพราะหน้าตา ( ก็เธอน่ารักนิ ) แต่วันนี้ .. เมื่อได้รู้จักกัน ผมชอบความเป็นตัวของตัวเองที่เธอมี .. ชอบความคิดหลายๆ อย่างที่เธอแสดงออก .. .......................... ................ .......... ...... ... . จากคุณ : A r t F u l l Y - [ 22 ส.ค. 47 16:00:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 14 / 02 / 2002 ( วันวาเลนไทน์ ) วันวาเลนไทน์ปีนี้ ... เหมือนหลายๆ ปีที่ผ่านมา .. คือ ผมยังคงไม่มีแฟน แต่ความรู้สึกมันต่างกับทุกๆ ปีอย่างสิ้นเชิง ... เพราะผมคิดว่า ผมมีความรักอีกครั้งน่ะสิ ผมทำการ์ดไว้ให้เธอ ตั้งแต่เมื่อคืน ... แต่ไม่รู้ว่าจะให้เธอยังงัย เบอร์โทรก็ไม่ได้ขอไว้ ผมตัดสินใจ .. หาเบอร์โทรศัพท์กับที่อยู่ ... โดยการ search จาก นามสกุลของเธอ เมื่อได้ที่อยู่เธอแล้ว ผมก็เริ่มกระทำการ ที่เข้าข่ายโรคจิตเล็กๆ ... ครับ .. ผมเดินไปหน้าบ้านเธอ แล้วเอาการ์ด เสียบไว้กับประตูบ้านนั่นแหละ .. กะว่าพอเธอจะออกไปทำงาน คงได้เห็นพอดี ได้ผลดั่งคาดครับ ... ไม่ถึง 10 นาที มือถือผมก็ดัง ตื๊ดๆ ... มี message จากเธอครับ ... ( ปล. ผมให้นามบัตรเธอไว้น่ะครับ ) " ขอบคุณนะคะ สำหรับการ์ด : ) " ผมดูเบอร์ต้นทางแล้วโทรกลับทันที ... " หวัดดีคับ .. ยังไม่ไปทำงานเหรอ " " วันนี้ไม่ไปค่ะ .. นี่ วันหลังกดกริ่งก็ได้นะคะ ไม่ดุหรอกค่ะ เห็นตั้งแต่ตอนวาเดินมาแล้ว " " แห่ๆ ... ครับผม ไม่โกดผมนะ " " ไม่ค่ะ วันนี้รถที่บ้านตาว่าง ไปเที่ยวกันมั้ย ? " " คับ ... ไปคับๆๆๆ " ( ตอบแบบไม่คิดเลย ) กลายเป็นว่า วันนั้นผมโดดงานเฉยเลย .... สงสัยเหมือนผมไหมครับ ว่าทำไม เธอถึงดูเปิดใจและไว้ใจผมมากเหลือเกิน ทั้งๆ ที่ เพิ่งเหมือนจะรู้จักกัน ( ถึงจะเคยเห็นกันมานานก็เถอะ ) .... ทุกอย่างมีเหตุผลครับ ... แล้วคุณก็จะรู้เอง วันนั้น เป็น วาเลนไทน์ ที่ผมมีความสุขที่สุดเลย ... เราไประยองกันครับ ผมไม่ได้ไปทะเล นานแล้วเหมือนกัน ... ปกติเวลามาทะเล ผมชอบเหงา แต่วันนี้ ผมไม่ชอบเหงาแล้วล่ะ : ) ขากลับ ... ก่อนจะแยกจากกัน ... ผมให้ของชิ้นนึงกับเธอ ... ผมบอกเธอว่า ให้ถือเป็นของขวัญวัน วาเลนไทน์แล้วกัน มันคือ ก้อนหิน ธรรมดาๆ ก้อนนึงครับ ... ผมแอบเก็บมาจากทะเล แต่มันเป็นก้อนหิน ... " ที่เหมือนรูปหัวใจ " ..... เช้าวันรุ่งขึ้น ... ... ตื๊ดๆ .... ( message เข้า ) เพี้ยงง .. ขอให้เป็นเธอด้วยเถอะ ( ผมนึกในใจ ) ใช่เธอจริงๆ ด้วยครับ ... ส่งมาว่าไรน้าาา " ดีใจนะ ที่เราได้รู้จักกัน .. อย่าลืมเปิดตู้จดหมายล่ะ ... ลาก่อน " ผมรีบโทรกลับไป แทบจะทันที ... แต่เธอปิดเครื่องไปแล้ว ... ..........." ลาก่อน " ............ ผมงงไปหมด ... เดินไปหน้าบ้านเปิดตู้จดหมายดู ... ก็เจอ จม. ฉบับนึง ... เป็นจดหมายที่ผมได้อ่านแล้ว กลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวจริง ๆ ... เธอขอโทษผมที่ไม่ได้บอกตั้งแต่แรก ว่าเธอกำลังจะเดินทาง ไปเรียนต่อที่ประเทศอังกฤษ เธอบอกว่าไม่คิดมาก่อนว่าจะได้เจอผม .. เธอดีใจและมีความสุขมากกับเวลาสั้นๆ ที่เรามีด้วยกัน เธอยอมรับ ว่ารู้สึกดีกับผม ก่อนที่จะรู้จักกันจริงๆ ซะอีก .. แต่เธอไม่อยากเอาเปรียบความรู้สึกผม เธอจึงตัดสินใจทำแบบนี้ ... เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาอีกเมื่อไหร่ เธอเลือกที่จะเก็บมันไว้เป็นความทรงจำดีๆ มากกว่าที่จะขังผมไว้ กับความหวังและการรอคอย ... ความรู้สึกที่มี ... มันก่อตัวขึ้นมานานแสนนาน ... และเพิ่งเริ่มจะเติบโตอีกครั้ง ... แต่ตอนนี้ มันจะจบลงแล้วจริง ๆ เหรอ ... ? จากคุณ : A r t F u l l Y - [ 22 ส.ค. 47 16:01:00 ]

ความคิดเห็นที่ 5 Gallery .... จากคุณ : A r t F u l l Y - [ 22 ส.ค. 47 16:03:18 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เรื่องของความรัก มักจะไม่ธรรมดาอยู่แล้วครับ .. ผมเชื่อว่ามีอีกหลายๆ คน ที่ได้พบเจอเรื่องราวที่เป็น เหมือนกับความฝันอีกมากครับ ... ต่อให้ .. คน 2 คน ได้พบเจอกันอย่างแสนจะธรรมดา แต่การที่ คน 2 คน ได้พบเจอกัน มันก็คือเรื่องที่แสนจะ มหัศจรรย์ แล้วล่ะครับ .. จากคุณ : A r t F u l l Y - [ 22 ส.ค. 47 16:04:08 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ภาพความทรงจำ ... ไม่เคยจางหายไป จากคุณ : A r t F u l l Y - [ 22 ส.ค. 47 16:06:33 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ผมอยากจะคิดว่ามันไม่ใช่ความจริง ... หรือไม่เธอก็คงแกล้งให้ผมตกใจเล่นแน่ๆ ... ผมลองเดินไปที่บ้านเธอ .... ก็พบว่าบ้านปิดเงียบ เธอคงไปแล้วจริงๆ ได้คุยกับคุณป้าข้างบ้าน แกบอกว่า ต้องตาเพิ่งออกเดินทางเมื่อเช้าเอง .. ตอนที่เธอโทรมาหาผม เธอคงกำลังจะขึ้นเครื่อง ... ผ่านไป 2 อาทิตย์แล้ว ...... ผมพยายามทำความเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น .. และพยายามให้เวลาตัวเอง เพราะว่ามันคงต้องใช้เวลาพอสมควร .. กว่าผมจะลืมเรื่องราวเล็กๆ นี้ได้ .. มันคงเป็นเหมือนกับความฝันที่แสนสวยงาม ... เราไม่มีวันรู้ว่ามันคือความฝัน ตราบใดที่เรายังไม่ตื่นลืมตาขึ้นมา แต่พอเราตื่นขึ้นมา .... ภาพความฝันนั้นก็จางหายไปจากเรา ..... แต่เรื่องที่เกิดขึ้นกับผม มันไม่ใช่ความฝัน ... มันจึงไม่จางหายไปจากใจผมสักที .. ผมเริ่มยอมรับความเป็นจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้ ... ในเมื่อมันคือความเป็นจริง ผมก็จะไม่คิดว่ามันคือความฝัน ... ผมจะไม่พยายามหลอกตัวเอง ว่าผมลืมเธอได้ ... ในเมื่อทำไม่ได้ ก็ยอมรับมันซะเลย เออ ... ไม่ลืมก็ไม่ลืมดิวะ ! แล้วผมกลับมาใช้ชีวิตอย่างเป็นปกติจริงๆ โดยที่เก็บความทรงจำเล็กๆ นั้นไว้ในใจ ... 6 เดือนต่อมา ... ช่วงนี้ผมกลับมาใช้เวลาในการ Online Internet และ MSN บ่อยขึ้นหลังจากที่ไม่ได้ Online แบบนี้มานาน ทำให้ผม ได้กลับมาคุยกับเพื่อนใน msn ที่ไม่ได้คุยกันมานานพอสมควร .. และหนึ่งในนั้น ก็มีอยู่คนนึง ที่กลายมาเป็นอีกคน ที่เข้ามามีอิทธิพลในชีวิตของผม .. เธอชื่อโอ้ .. ผมเริ่มคุยกับโอ้ตั้งแต่สมัยเรียนจบใหม่ๆ เธอเป็นเพื่อนของเพื่อนผมอีกที .. แน่นอนล่ะว่า เรายังไม่เคยเจอกันเลย รู้แต่ว่าเธอเป็นเพื่อนร่วมรุ่นของผมอีกคนนึงเหมือนกัน แต่อยู่คนละสาขาวิชา แล้วผมก็นึกไม่ออกด้วย ว่าเธอคือคนไหน หน้าตายังงัย ... เธอ add มาคุยกับผม เมื่อประมาณปีที่แล้ว แต่เนื่องจากผมไม่ค่อยเปิดใจคุยกับคนแปลกหน้าสักเท่าไหร่ ... ทำให้เรา ไม่ค่อยที่จะได้คุยอะไรกันมากมายนัก จนพักหลังๆ ต่างคนก็ต่าง online ไม่ได้คุยอะไรกัน .... ผมก็เลยลบชื่อเธอออกจาก List ไปโดยไม่ได้คิดอะไร .. จนเมื่อไม่นานมานี้ หลังจากที่ผมกลับมา online อีกครั้ง .. วันนึงเธอก็ทักผมขึ้นมา .. โชคดีที่ Email ของเธอค่อนข้างจะจำง่าย ผมจึงจำเธอได้ .. เธอบอกว่า ตอนนี้เธอมาเรียนต่อที่อังกฤษ .. มาอยู่นานแล้วเหมือนกัน ผมคงไม่ได้คุยกับเธอนานมากแล้วจริงๆ ด้วย .. การกลับมาคุยกันอีกครั้ง ทำให้เราสนิทกันมากขึ้น ต่างจากครั้งก่อน ที่คุยกันแค่ผิวเผิน คงเป็นเพราะว่าช่วงนี้ผมมีเวลาว่างเยอะ เนื่องจากเพิ่งย้ายที่ทำงาน และย้ายมาอยู่คอนโดซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากที่ทำงานนัก ส่วนเธอเองก็คงเหงาๆ เพราะไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทสักเท่าไหร่ เราคุยกันแทบจะทุกวัน ... จนผมรู้สึกว่าเธอคือเพื่อนสนิทคนนึงของผมไปแล้ว ส่วนเธอเองก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน เธอกับผมเรียกได้ว่า ความคิดความอ่าน เกือบๆ จะคล้ายกันไปหมด เราเข้าใจกันเป็นอย่างดี จนผมรู้สึกว่าโชคดีมากๆ ที่ได้รู้จักกับเธอ ... จากองค์ประกอบทั้งหมดนี้ มันคงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลย ถ้าเราสองคน จะรู้สึกดีๆ ต่อกัน ... แต่ผมก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันว่า ทำไม ? ... ผมถึงไม่ได้รู้สึกดีๆ กับโอ้ มากไปกว่าเพื่อนที่ดีที่สุดคนนึง .... " ต้องตาไงล่ะ " ... ผมยังไม่เคยลืมเธอ แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 47 16:11:06 จากคุณ : A r t F u l l Y - [ 22 ส.ค. 47 16:07:25 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อืม อืม อืม อืม จากคุณ : ม่วนน้อย - [ 22 ส.ค. 47 16:10:29 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ผมกับโอ้คุยกันอย่างนี้ เกือบๆ 1 ปี ... จนกระทั่งวันนึง ... เธอเริ่มอึดอัดและสงสัยเกี่ยวกับความรู้สึก ที่เราทั้งสองมีต่อกัน .. มันดูเหมือน ผูกพันกัน ห่วงใยกัน เกินกว่าจะเป็นเพื่อน เธอบอกกับผมถึงความรู้สึกทั้งหมดที่เธอมี ... และเธอก็ถามผม ว่า .. ผมคิดยังงัยกับเธอ ... เธอบอกว่า ที่เธอรู้สึกกับผม มันเป็นความรู้สึกดีๆ เธอไม่ได้คาดหวังอะไรจากตัวผม ถ้าผมไม่ได้รู้สึกอย่างเดียวกัน เธอก็จะไม่เสียใจ และเธอก็ยังจะเป็นเพื่อนที่ดีคนเดิมของผมอยู่ต่อไป ... ผมบอกเธอว่า ขอผมทบทวนความรู้สึกตัวเองให้ดี อีกครั้ง ... พรุ่งนี้ผมจะตอบเธอ .. คืนนั้น .. ผมพยายามหาคำตอบให้กับตัวเอง ระหว่าง ... ความสุขที่อยู่แค่มือเอื้อม .... กับผู้หญิงที่เข้าใจผมทุกอย่าง และผมรู้สึกได้เลยว่า ความรู้สึกที่เธอมีให้ผมมันมากมาย ... แต่ในใจ .. ผมกลับยังไม่ลืมผู้หญิงอีกคน .. คนที่ผมใช้เวลา 1 ใน 3 ของชีวิตกับการหลงรัก และ คิดถึงแต่เธอ .. ผู้หญิงคนนึง ... ผมได้ใช้เวลาทำความรู้จักกับเธอมาเกือบ 1 ปีเต็ม ... พูดคุยกันจนเข้าใจกันแทบจะทุกอย่าง .. ถึงแม้จะยังไม่เคย ได้พบเจอกันจริงๆ สักครั้ง ... แต่ผมก็รู้ว่าเธอมีตัวตน ... และเธอกำลังจะกลับเมืองไทย .. ผู้หญิงอีกคนนึง ... ผมใช้เวลาเฝ้ามองเธอมา 6 ปี กว่าที่จะได้รู้จักกัน .. และถึงแม้จะได้มีวันเวลาดีๆ ร่วมกันแค่ 1 วัน ... แต่เธอก็ไม่เคยจางหายไป .. เธอเป็นเหมือนกับความฝัน ที่มีอยู่จริง ... จากคุณ : A r t F u l l Y - [ 22 ส.ค. 47 16:12:16 ]

ความคิดเห็นที่ 11 : ) จากคุณ : ราศีตุลย์ - [ 22 ส.ค. 47 16:17:28 ]

ความคิดเห็นที่ 12 วันรุ่งขึ้น ....... ผมตัดสินใจบอกกับโอ้ว่า .... เธอเป็นเพื่อนที่ผมรักและเป็นห่วงมากที่สุด .. และผมก็เล่าความจริงทั้งหมด เกี่ยวกับเรื่อง ต้องตา ให้เธอฟัง ... พอเธอได้ฟังจนจบ เธอก็ร้องไห้อย่างมากมาย ... กับเรื่องราวของผม .. ไม่ใช่เพราะเสียใจ แต่เพราะเข้าใจในความรู้สึกของผม คงเพราะ .. เธอเป็นคนที่ละเอียดอ่อนเหมือนๆ กันกับผม ... เธอบอกกับผมว่า .. " จงเชื่อมั่นในความรัก แล้วความรักจะนำพาไปสู่หนทางแห่งมัน " พอพูดประโยคนี้จบ เธอก็วางหูไป ... จากคุณ : A r t F u l l Y - [ 22 ส.ค. 47 16:22:14 ]

ความคิดเห็นที่ 13 หลังจากวันนั้น ... เธอก็หายไปจากชีวิตผม .. เธอไม่ Online MSN อีกเลย .. พอโทรไป ก็ได้ความว่า เธอย้ายไปอยู่ที่อื่นเสียแล้ว .. ผมพยายามหาทางติดต่อเธอทุกอย่าง ... แต่ก็ไม่เป็นผล .. จนเวลาผ่านไป เกือบๆ 1 เดือน ... ผมได้รับ Email จากเธอ ... เธอ mail มาบอกว่า ... ต้องตา กำลังจะกลับเมืองไทยอีก 2 วัน พร้อมกับให้รายละเอียดเกี่ยวกับเที่ยวบินมาให้ .. ( ต้องตาจะมาถึงเมืองไทย พรุ่งนี้ ) เธอบอกว่า ขอโทษด้วยที่เธอหายไป .. เธอมีปัญหากับที่พักเก่า จนต้องย้ายออกมาด่วน และ notebook เธอก็มีปัญหาอีกด้วย เลยไม่ได้สะดวกที่จะติดต่อกับผม .. ผมอ่าน email แล้วน้ำตาค่อยๆ ไหลออกมา .. ผมดีใจจนทำอะไรไม่ถูก .. ได้แต่อ่าน email ซ้ำไปซ้ำมา .. ให้แน่ใจว่า ผมไม่ได้อ่านผิดไป .. ผมไม่ใช้เวลาที่จะสงสัยเลยว่าทำไมโอ้ถึงรู้ว่าต้องตาจะกลับมา ... ตอนนี้ผมได้แต่รอให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆ ............................................... ................................. ....................... ............... ......... . . . จากคุณ : A r t F u l l Y - [ 22 ส.ค. 47 16:22:58 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตู้จดหมาย ... จากคุณ : A r t F u l l Y - [ 22 ส.ค. 47 16:24:23 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ที่ๆ เราพบเจอกัน ... บางสิ่งบางอย่างจะนำพาสองคนมาอยู่ตรงที่เก่า ... หรือเปล่า จากคุณ : A r t F u l l Y - [ 22 ส.ค. 47 16:25:21 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ก็แค่เปิดประตู ... จากคุณ : A r t F u l l Y - [ 22 ส.ค. 47 16:26:05 ]

ความคิดเห็นที่ 17 รออ่านอยู่ครับ ซึ้งอ่ะ... จากคุณ : lonely boy - [ 22 ส.ค. 47 16:32:08 ]

ความคิดเห็นที่ 18 : ) จากคุณ : idolmania - [ 22 ส.ค. 47 16:42:53 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เอ๊าไปไหนอ่ะจาาาอ่านต่อ จากคุณ : Moranic - [ 22 ส.ค. 47 16:45:02 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านเรื่องนี้แล้ว นึกถึงเพลง "รอ" ของslot matchin http://music.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=3354 แม้ว่าลมจะเปลี่ยนทิศไป เมฆที่ลอยจะเปลี่ยนสีไป ฉันก็ยังไม่เปลี่ยนหัวใจที่มีให้เธอ แม้ตะวันจะเลือนลับไป ฝนจะซาจะหยุดหายไป ฉันก็ยังไม่หยุดหัวใจที่ยัง * รอเธอ... วันนั้น วันนี้ พรุ่งนี้ วันที่ เท่าไหร่ วันไหน วันนั้น แต่ฉันก็ยังรอเธอ วันนั้นที่เคยได้รอตั้งแต่แรกเจอ พรุ่งนี้ก็ยังจะรอแต่เธอเรื่อยไป ฟ้าอาจเบื่อที่อยู่ข้างบน โลกอาจเบื่อที่มันต้องกลม แต่ฉันไม่เบื่อที่ยังมั่นคง โปรดจงเข้าใจ แม้ว่าใครจะยังรักเธอ แม้ว่าเธอจะยังรักใคร ฉันก็ยังจะมีหัวใจให้เพียงแค่เธอ ฉันไม่มีเหตุผลที่เป็นอย่างนี้มันเพราะอะไร ฉันก็ไม่เข้าใจ ทำไมต้องเป็นแค่กับเธอ รู้แค่เพียงว่าใจ บอกฉันทุกวันว่าฉันรักเธอ รู้แค่เพียงว่าใจสั่งให้ฉันรอ... ( * ) จากคุณ : เพื่อนคนข้างบน แฟนคนข้างล่าง - [ 22 ส.ค. 47 17:06:19 ]

ความคิดเห็นที่ 21 และแล้ววันนี้ก็มาถึง ... ผมไม่เป็นอันทำอะไรเลยทั้งวัน ... ได้แต่เดินวนไปวนมา .. อยากให้เวลามันเดินไปเร็วๆ พอใกล้ๆ เวลา ผมรีบขับรถไปดอนเมืองทันที ... ในใจก็คิดอะไรไปมากมาย .. กว่าจะรู้ตัวอีกครั้ง ... ก็รู้สึกเหมือนรถถูกกระแทกอย่างแรง ..... ............. ........ .... .... ผมรู้สึกตัวอีกครั้ง ก็พบว่าตัวเองอยู่ที่โรงพยาบาล ... รถผมถูกชนอย่างแรง ... จนผมหมดสติไป 2 วันเต็ม ๆ ผมไม่เป็นอะไรมากนัก เมื่อรู้สึกตัว หมอให้นอนดูอาการและ check ร่างกายอีก 1 วัน ก็ได้กลับบ้าน .. ทันทีที่ได้ออกจากโรงพยาบาล ผมรีบไปที่บ้านต้องตาทันที .. ที่บ้านต้องตายังคงว่างเปล่า ... ผมตัดสินใจ กดกริ่งบ้านข้างๆ คุณป้าคนเดิม เดินออกมาเปิดประตูบ้าน แกคงพอจำหน้าผมได้ ... พอผมถามหาถึงต้องตา แกหน้าเสียไปอย่างเห็นได้ชัด ... " ต้องตา เสียชีวิตแล้ว รถคว่ำตอนที่กำลังเดินทางจากสนามบินมาที่บ้าน " ... เธอรถคว่ำ วันเดียวกับที่ผมรถชน .. ผมอึ้งไปหมด ... ... ............ ........ ... ทุกอย่างรอบๆ ตัวเงียบไปหมด .. ผมไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกเลย .. น้ำตาค่อยๆ ไหลลงมาช้าๆ ทำไมเธอถึงใจร้ายกับผมนัก ... ครั้งนี้ เธอจากผมไปแล้วจริงๆ .. เย็นวันนั้น .. ผมเดินกลับมาค้างที่บ้านหลังเก่า ... นั่งคิดถึงทุกๆ เรื่องราวที่ผ่านมา ... .. . ... . ผมจะผ่านคืนนี้ได้ไปอย่างไร ......... ........................ ........ ..... .... จากคุณ : A r t F u l l Y - [ 22 ส.ค. 47 17:23:20 ]

ความคิดเห็นที่ 22 1 อาทิตย์ถัดมา .. ผมได้รับโทรศัพท์จากโอ้ .. เธอบอกว่าตอนนี้เธออยู่กรุงเทพ กำลังเดินทางมาหาผมที่คอนโด .. เธอรู้เรื่องต้องตาแล้ว ... ก่อนมาหาผม เธอแวะไปที่บ้านคุณแม่ของต้องตา ... และท่านได้ฝากของบางอย่างกับโอ้ .. มาให้ผม พอผมได้เห็นหน้าโอ้ ... ผมก็จำได้ทันที ว่าเธอคือเพื่อนสนิทของต้องตาสมัยที่เรียนมหาลัยนี่เอง .. เธอเล่าให้ผมฟังว่า ... ต้องตาไปเรียนที่อังกฤษพร้อมๆ กับเธอ แต่ว่าอยู่คนละเมือง .. เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่าผมเป็นใคร จนกระทั่งผมเล่าเรื่องต้องตาให้เธอฟัง .. แล้วเธอก็ยื่น ... ของ 2 สิ่งให้ผม .. เป็นไดอารี่ กับ .. หินรูปหัวใจ ... โอ้บอกว่า ต้องตาเขียนไดอารี่ ถึงผม ตั้งแต่วันแรกที่เธอไปถึงอังกฤษ .. จนถึงวันสุดท้าย ก่อนที่เธอจะกลับเมืองไทย .. และเธอก็เก็บก้อนหินก้อนนั้นไว้ใกล้ๆ ตัวตลอด ผมตั้งใจอ่านทุกๆ ข้อความที่อยู่ใน ไดอารี่เล่มนั้น .... ทุกๆ ข้อความในนั้น ... มาจากความรู้สึกของผู้หญิงคนนึง ... และทุกๆ ความรู้สึกของผู้หญิงคนนั้น ... ถูกถ่ายทอดผ่านตัวหนังสือเหล่านี้ ณ วันนี้ ... มันซึมซับลงเข้าไปในหัวใจ และ จิตวิญญาณ ของผู้ชายคนนึง เช่นกัน .. ข้อความดีๆ เหล่านั้น .... ผมขอเก็บไว้คนเดียว ... คงไม่ว่ากันใช่ไหมครับ .. แต่มีบางหน้า บางข้อความ บางถ้อยคำ ... ที่ผมอยากให้ทุกคนได้อ่าน ... เพลงนี้ ... อยู่ในหน้านึง ของไดอารี่ .. ข อ เ รี ย ก มั น ว่ า ค ว า ม รั ก . . . แ ม้ ฉั น ไ ม่ เ ค ย เ ข้ า ใ จ นิ ย า ม นี้ โ อ . . . ค ว า ม รั ก . . ยิ่ ง ใ ห ญ่ มี ค ว า ม ห ม า ย ม า ก ม า ย ลึ ก เ กิ น เ ข้ า ใ จ ซึ่ ง เ กิ น ก ว่ า ใ ค ร จ ะ ห ยั่ ง รู้ ข อ เ รี ย ก เ ธ อ ว่ า ค น รั ก . . . แ ม้ ฉั น ไ ม่ เ ค ย ล่ ว ง รู้ ใ จ ข อ ง เ ธ อ อ ยู่ กั บ เ ธ อ ลื ม ทุ ก สิ่ ง . . . เ ห มื อ น กั บ เ ธ อ คื อ ทุ ก อ ย่ า ง สิ่ ง ที่ ย า ก เ ย็ น ก ลั บ ก ล า ย เ ป็ น ง่ า ย ด า ย เ ธ อ คื อ แ ร ง บั น ด า ล ใ จ ใ ห้ ชี วิ ต ดำ เ นิ น ไ ป อ ย่ า ง ส ว ย ง า ม เ ธ อ คื อ จิ น ต น า ก า ร แ ล ะ เ ป็ น ฝั น ที่ ย า ว น า น ข อ ง หั ว ใ จ เ ธ อ คื อ จั ก ร ว า ล ผู้ ใ ห้ พ ลั ง ง า น แ ด่ หั วใจ เ ธ อ คื อ ป ร ะ ติ ม า ก ร ร ม แ ล ะ เ ธ อ คื อ ค ว า ม ง ด ง า ม ที่ ยิ่ ง ใ ห ญ่ ในหน้าสุดท้ายของไดอารี่ ... เขียนไว้ว่า .. " จ ง เ ชื่ อ มั่ น ใ น ค ว า ม รั ก แ ล้ ว ค ว า ม รั ก จ ะ นำ พ า ไ ป สู่ ห น ท า ง แ ห่ ง มั น " " ทั้ ง ห ม ด นี้ . . . คื อ ค ว า ม รั ก ข อ ง ฉั น " ...ต้ อ ง ต า ... จนถึงวันนี้ ... ผมยังคงดำเนินชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ไปตามปกติ ... ยังคงมีโอ้เป็นเพื่อนที่เข้าใจและคอยให้กำลังใจ ตลอดเวลา เราสองคน ไม่เคยลืมต้องตาได้เลย ..... แต่ผมก็ไม่รู้สึกว่าตัวเองเหงาอีกต่อไป ... เพราะ .. ผมมีความรัก ... แล้วมันก็ยังดำเนินอยู่ต่อไป ... ถึงแม้ผมจะไม่มีโอกาสได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับคนๆ นั้น .. แต่ผมก็โชคดี ที่ได้เจอคนที่ผมรัก ... ความรัก ... สำหรับผม ขอเพียง เชื่อใจ ไว้ใจ ในความรู้สึกของตัวเรา ... ไม่ต้องคิด ไม่ต้องหาเหตุผล ไม่ต้องเหมาะสม ไม่ต้องคล้องจอง . ขอเพียง " เชื่อ " และกล้าพอที่จะรัก . จากคุณ : A r t F u l l Y - [ 22 ส.ค. 47 17:24:09 ]

ความคิดเห็นที่ 23 บทสุดท้าย .... อาจไม่จบลงอย่างสวยงาม .... แต่ก็ งดงาม เกินจะเอ่ย ... ถามตัวเองดูสิว่า เราเกิดมาเพื่ออะไร ? เพื่อสั่งสม เงินทอง ลาภยศ คำชื่นชม การยอมรับ หรือเกิดมาเพื่อที่จะเรียนรู้บางสิ่งบางอย่าง .. ความรัก ... คือสิ่งมีค่าที่สุด ที่มนุษย์ทุกคนมีอยู่อย่างเท่าเทียม .. ขอจงส่งมอบสิ่งนี้ให้กับเพื่อนมุษย์ ... อย่างสวยงาม เพื่อที่จะลาจากโลกนี้ไปอย่างงดงามดุจกัน ... ถ้าคุณมีความรัก .... ขอจงเชื่อมั่น ... โชคดีครับ . . . A r t F u l l y . . . 28 : 02 : 2004 ( 0:49 ) จากคุณ : A r t F u l l Y - [ 22 ส.ค. 47 17:25:19 ]

ความคิดเห็นที่ 24 รูปสุดท้าย ... อาจจะไม่สวยนัก .. แต่ ...... ( คงรู้สึกได้เองนะครับ ) ฝันดีครับทุกคน ... จากคุณ : A r t F u l l Y - [ 22 ส.ค. 47 17:26:20 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ซึ้งอ่ะ อ่านแล้วน้ำตาคลอเลย... ประทับใจมากๆนะคะ่ จากคุณ : เพื่อนคนข้างบน แฟนคนข้างล่าง - [ 22 ส.ค. 47 17:28:44 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ^_^ จากคุณ : Moranic - [ 22 ส.ค. 47 17:35:32 ]

ความคิดเห็นที่ 27 มารออ่านด้วยคนจ้าๆๆ สงสัยอย่างอ่ะ เรื่องนี้เปนเรื่องที่เกิดกับคุณ A r t F u l l Y จิงๆ รึเปนเรื่องแต่งอ่ะคะ ..ซึ้งมากเลย เข้าใจอ่ะว่าการรอคอยใครสักคนเปนอย่างงัย จากคุณ : neoatom - [ 22 ส.ค. 47 17:44:11 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อ่านอีกกี่รอบก็ยังซึ้งอยู่เหมือนเดิมค่ะ... จากคุณ : ^Pum^ - [ 22 ส.ค. 47 17:48:10 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เศร้า ๆๆๆ ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรได้มากกว่านี้แล้ว จากคุณ : neoatom - [ 22 ส.ค. 47 17:49:14 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านแล้วรู้สึกดีจัง จากคุณ : parilla - [ 22 ส.ค. 47 17:52:09 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เศร้าจัง จากคุณ : ราศีตุลย์ - [ 22 ส.ค. 47 18:03:18 ]

ความคิดเห็นที่ 32 โอ....ซึ้งมากๆครับ ขอชมอย่างจริงใจเลยครับ แต่มีคำถามอยากถามครับ รถของคุณ A r t F u l l Y ชนกับรถของต้องตารึเปล่าครับ จากคุณ : หม่ำน้อย - [ 22 ส.ค. 47 18:15:21 A:10.0.20.67 X:202.44.130.122 TicketID:067136 ]

ความคิดเห็นที่ 33 คิดถึงแฟนจัง แต่เลิกกันแล้วอ่ะทำไงดี จากคุณ : ทำไงดีสวยเกินหน้าเกินตาเพื่อน - [ 22 ส.ค. 47 18:46:29 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ...ซึ้ง... จากคุณ : รักเธออยู่แต่ก็รู้ว่าไม่ได้ - [ 22 ส.ค. 47 18:57:46 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ตอนนี้กำลังเศร้า .. ยิ่งอ่านเรื่องนี้ยิ่งรู้สึกแย่กันไปใหญ่ .. จากคุณ : +*~ S O u LM a T e~*+ - [ 22 ส.ค. 47 19:02:04 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ถ้าสะดวกช่วยตอบคำถาม คห.32 ด้วยนะคะ จำได้ว่าอ่านคราวที่แล้วก็ยังไม่ได้คำตอบเลย จากคุณ : เวิ้งวิ้ง - [ 22 ส.ค. 47 19:06:33 ]

ความคิดเห็นที่ 37 32,36 คนละคันกันครับ : ) จากคุณ : A r t F u l l Y - [ 22 ส.ค. 47 19:34:15 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ซึ้งนะ จากคุณ : dengerpooh - [ 22 ส.ค. 47 19:56:07 ]

ความคิดเห็นที่ 39 น้ำตาซึมเลยค่ะ จากคุณ : mamepoko - [ 22 ส.ค. 47 20:51:30 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ซึ้งค่ะ จากคุณ : ลูกกวางน้อยหลงทาง - [ 22 ส.ค. 47 21:20:06 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ซึ้งมากค่ะ จากคุณ : take me home country roads - [ 22 ส.ค. 47 21:29:18 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เศร้า..ประทับใจ จากคุณ : M@y_Merry - [ 22 ส.ค. 47 21:57:54 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ความรักมีหนทางของตัวมันเองเสมอ เศร้าแต่งดงาม จากคุณ : Amante - [ 22 ส.ค. 47 22:07:20 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เศร้าง่ะ ... จากคุณ : Cookie Kids - [ 22 ส.ค. 47 22:55:56 ]

ความคิดเห็นที่ 45 จากคุณ : KoPoK - [ 22 ส.ค. 47 23:15:58 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ...... ถึงจะซึ้ง และยังคงเชื่อมั่นในความงดงามของความรัก ..... แต่ก็ยังอดเศร้าไม่ได้ค่ะ จากคุณ : kimune - [ 22 ส.ค. 47 23:52:22 ]

ความคิดเห็นที่ 47 หนุกดีๆ เอาอีกๆๆ จากคุณ : ปีศาจจิ้งจอกเงิน@โยโค คุราม่า@ - [ 23 ส.ค. 47 00:10:24 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เฮ้อ... จากคุณ : ชมทะเล - [ 23 ส.ค. 47 00:21:11 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เข้ามาอ่าน (อีกครั้งครับ) จากคุณ : Mr. Fusion - [ 23 ส.ค. 47 03:38:03 ]

ความคิดเห็นที่ 50 พูด ม่ายออก อะคับ . . . แต่ ผม ซึ้งมากๆคับ จากคุณ : .อย่าลืมความฝันในวัยเยาว์. - [ 23 ส.ค. 47 09:48:23 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ความรู้สึกเดียวกันมาอีกแล้ว แต่ของผมเขาไม่ได้ตายอ่ะ แต่เราไม่เข้าใจกัน Y_Y จากคุณ : Bion@l_Fantasy_X - [ 23 ส.ค. 47 09:49:05 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ไม่แปลกใจเลย ที่เคยได้ยินคนพูดว่า ..... ล ะ ค ร ก็ เ อ า ม า จ า ก ชี วิ ต จ ริ ง... จากคุณ : ~cherry cheerleader~ - [ 23 ส.ค. 47 09:56:19 ]

ความคิดเห็นที่ 53 กับโอ้ เป็นยังไงบ้าง ไม่ได้คบกันเป็นแฟนเหรอ ถ้าเป็นเรื่องจริง เก็บอดีตที่สวยงามไว้ และมีอนาคตที่สดใสต่อไป อย่าลืมคุณมีผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่รักคุณมาก คนที่คุณบอกว่าเขาเข้าใจคุณทุกอย่าง จงรักเธออย่างที่คุณรักต้องตา อาจจะไม่เท่า แต่แค่รักเท่านั้นก็พอ คิดว่านั่นแหละ คือสิ่งที่ผู้หญิงอย่าง โอ้ ต้องการ แล้วคุณก็จะมีความสุข จากคุณ : เพื่อน - [ 23 ส.ค. 47 13:28:58 A:202.133.132.93 X: TicketID:063120 ]

ความคิดเห็นที่ 54 อ่านแล้วพูดอะไรไม่ออก หลายๆ เหตุการณ์คล้ายกับ ตัวเรามั้ง แต่ตอนจบของผมนั้น ผมไม่รู้ครับ บางครั้งเวลานึกถึงใครสักคน มันมีความสุขเล็กๆ ในใจ แต่ก็เจ็บปวดที่ไม่ได้อยู่ร่วมกัน จนรู้สึกบางครั้งทรมาณ เพราะมันเป็นทั้งสุขและเจ็บปวดรวมกัน และเราไม่สามารถทิ้งมันไปได้ เพราะมันคือความสุข ที่เรามี จากคุณ : แมวหลงทาง - [ 23 ส.ค. 47 14:33:22 A:192.168.27.135 X:203.145.16.169 TicketID:070829 ]

ความคิดเห็นที่ 55 เจ็บ.... จากคุณ : i aM uNiQuE GaLaxY - [ 23 ส.ค. 47 14:44:26 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ซึ้งมากเลยครับ จากคุณ : Yashima - [ 23 ส.ค. 47 16:12:41 ]

ความคิดเห็นที่ 57 T-Tซึ้งมากๆๆๆ แต่เศร้าอ่ะ ที่ต้องเสียคนรักไป จากคุณ : มิสส้มนิล - [ 23 ส.ค. 47 18:33:23 A:203.145.25.63 X:203.145.3.2 TicketID:027864 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ซึ้งจังเลยครับ ปนเศร้า จากคุณ : อิชิโจ - [ 23 ส.ค. 47 19:24:16 ]