PANTIP.COM : A2978103 [กระทู้แก้เซ็ง] ... ว่าด้วยหนังสือแฟนตาซีอันดับ 1 ในดวงใจ ... ^^ [Sci-Fi & Fantasy]

ความคิดเห็นที่ 25

.
.

เมื่อก่อนนั้น ยังมีราชินีอยู่องค์หนึ่ง พระนางเสด็จลงไปเดินเล่นในอุทยานแล้วก็ทอดพระเนตรเห็นสิ่งหนึ่งงอกอยู่ เธอคิดว่าพระนางเห็นอะไร ก็ดอกไม้ดอกหนึ่งน่ะสิ

เธอว่า “ไม่เห็นจะแปลกเลย” อย่างนั้นหรือ ฉันก็ว่าไม่เหมือนกัน เพราะจะมีอะไรไปงอกในสวนได้เล่า ถ้าไม่ใช่ดอกไม้

วัชพืชหรือ โอ ถูกต้อง ตัวฉันเองก็เคยเห็นสวนมากมายหลายแห่งที่มีวัชพืชมากกว่าดอกไม้เหมือนกัน แต่นั่นเป็นสวนของพวกเด็กชายเด็กหญิงเล็กๆ ที่ลืมดูแล แม้ว่าจะให้สัญญิงสัญญาแล้วหรอก ส่วนในอุทยานของพระราชินี ซึ่งมีทั้งหัวหน้าหน่วยงานราชอุทยาน หัวหน้าหน่วยกำจัดวัชพืช หัวหน้าหน่วยตัดหญ้า แล้วก็อีกสารพัดหัวหน้าหน่วย เธอคิดไว้ได้เลยว่าจะเห็นแต่ดอกไม้เท่านั้น

ทว่าถึงจะมีดอกไม้มากมายเพียงใด เมื่อพระราชินีทอดพระเนตรเห็นดอกไม้ดอกนี้เข้า พระนางก็ยังทรงประหลาดใจ เพราะมันเป็นดอกไม้ที่สวยงามสะดุดตากว่าทุกดอกที่ทรงเคยเห็นมาทั้งสิ้น

ดอกอะไรน่ะหรือ ไม่สำคัญเลยสักนิด มันอาจจะเป็นกุหลาบ ลูพิน หรือคลีเมทิสที่ยกหัวขึ้นสู่อากาศ ไม่ก็แพนซี่ที่เกยคางแนบพื้นดินก็ได้ แต่สิ่งที่สำคัญก็คือ มันเป็นดอกไม้ที่งดงามที่สุดในประเภทของมัน และถึงกับทำให้องค์ราชินีลืมหายประทัยด้วยความปิติยินดีทีเดียว

องค์ราชินีเสด็จมาทรงชื่นชมดอกไม้ดอกนี้ทุกวัน และทรงมีความสุขสบายพระทัยทุกวัน กระทั่งเช้าวันหนึ่งเมื่อเสด็จมาถึงอุทยาน แล้วทอดพระเนตรเห็นหัวหน้าหน่วยตัดดอกไม้กำลังระดมตัดดอกไม้เป็นการใหญ่

“เจ้าทำอะไรน่ะ” พระราชินีถาม
“ข้าแต่องค์ราชินี หม่อมฉันตัดดอกไม้สำหรับใช้ในงานราตรีสโมสรของพระองค์คืนนี้พะยะค่ะ”

พระราชินีพระทัยหายวาบ ทรงรีบเสด็จไปยังมุมสวนซึ่งเป็นที่อยู่ของดอกไม้ดอกโปรดทันที โอ โล่งใจหน่อย มันยังคงอยู่ที่เดิม ครั้นค่อยคลายความตกพระทัยแล้ว พระนางจึงทรงออกคำสั่งแก่ผู้บังคับบัญชากองทหารว่า

“ท่านผู้บัญชาการ ข้าต้องการทหารยามพิเศษหนึ่งคน มารักษาการณ์ที่บริเวณนี้ทั้งวันทั้งคืน”
“โอ ข้าแต่พระองค์” ท่านผู้บัญชาการว่า “มีอันตรายใดหรือ”
“อันตรายใหญ่หลวงทีเดียว”

ท่านผู้บัญชาการก้มลงสำรวจตรวจตราบริเวณนั้นอย่างละเอียดถี่ถ้วน “มีดินปืนถูกฝังอยู่ที่นี่หรือพระเจ่าค่ะ หรือว่ามีช่องทางลับซึ่งศัตรูอาจเล็ดลอดเข้ามาได้ หรือพระองค์ทรงซ่อนมงกุฎไว้ใต้ดิน … เปล่าหรือพระเจ้าค่ะ เช่นนั้นมีสิ่งใดหรือ พระองค์”

“ท่านผู้บัญชาการ” พระราชินีตรัส “ไหนบอกหน่อยซิว่า เหตุใดท่านจึงส่งทหารยามมาอารักขารอบ
บริเวณวังทั้งวันทั้งคืน”
“เพราะพระองค์เป็นสิ่งล้ำค่าต่อดวงใจคนทั้งประเทศพระเจ้าค่ะ”

พระราชินีทรงชี้ไปที่ดอกไม้ดอกนั้น “ท่านเคยเห็นดอกไม้ที่งดงามกว่าดอกนี้หรือไม่”
“ไม่เคย พระเจ้าค่ะ”
“ข้าก็เช่นกัน” พระราชินีกล่าว “ดอกไม้นี้คือสิ่งล้ำค่าต่อดวงใจราชินี ดังนั้น นับแต่บัดนี้ จงให้ทหารคนหนึ่งมาประจำที่นี่เพื่อคอยดูแลไม่ให้มีอันตรายมากล้ำกรายได้เป็นอันขาด”

ความปรารถนาของพระราชินีได้รับการตอบสนอง คำสั่งได้ถูกจารไว้เป็นลายลักษณ์อักษร เพียงไม่ถึงชั่วโมง ทหารยามหนุ่มฝีมือดีคนหนึ่งก็มาเดินตบเท้าไปแล้วก็มา ไปแล้วก็มา เดินหลายๆ ก้าวไปทางโน้น แล้วก็เดินหลายๆ ก้าวกลับมาทางเดิม

ทหารยามปฏิบัติหน้าที่อยู่ตลอดฤดูร้อน ทุกๆ วันเมือพระราชินีเสด็จมาทรงชื่นชมกับดอกไม้ เขาก็ยกมือทำวันทยหัตถ์ และคอยยืนระแวดระวังระหว่างที่องค์ราชินีทางโน้มองค์ลงสูดดมเจ้าดอกไม้

ฤดูร้อนผ่านไป ฤดูใบไม้ร่วงมาถึง กลีบของดอกไม้ร่วงโรยสู่ดิน ใบก็เหี่ยวแห้งตายซาก แต่ .. ทุกวันและทุกคืน ทหารยามก็ยังคงรักษาการณ์อยู่ ณ จุดนั้นของสวน ด้วยคำสั่งที่ได้เดินหน้าไปแสนไกลโดยไม่มีใครเคยเรียกกลับคืนมา

ฤดูหนาวผ่านไป ฤดูใบไม้ผลิมาถึง สวนเริ่มผลดอกแตกใบอีกครั้ง และพระราชินีก็เริ่มเสด็จลงมาชมความงามที่ค่อยๆ เจริญเติบโตขึ้นนี้ทุกวัน

พระนางจะยังไปทอดพระเนตรดอกไม้ดอกนั้นอีกหรือเปล่าน่ะหรือ บางทีอาจไป หรืออาจจะไม่ไปก็ได้ แต่ไม่ว่าพระนางจะไปดูหรือไม่ ทหารยามก็ยังคงถูกส่งมาประจำที่นี่เหมือนเช่นเคย นับแต่พระอาทิตย์ขึ้นในตอนเช้าตราบจนกระทั่งในยามค่ำคืน เพราะ … นี่เป็นคำสั่ง

เวลาผ่านไปปีแล้วปีเล่า พระราชินีสิ้นพระชนม์ลง พระราชินีองค์ใหม่ หรืออาจเป็นพระราชาก็ได้ ได้เสด็จขึ้นครองบัลลังก์แทน มีผู้บังคับบัญชาคนใหม่มาแทนคนเก่า เหล่าหนัวหน้าหน่วยต่างๆ ของราชอุทยานถูกแทนที่ด้วยคนรุ่นลุก แล้วก็คนรุ่นหลาน แปลงดอกไม้ในสวนก็เปลี่ยนแปลงไป มีดอกลิลลี่สีขาวมาอยู่แทนสีชมพู ดอกวอลล์ฟฟลาวเวอร์มาอยู่แทนดอกสแน็ปดรากอน ถนนหนทางซึ่งเคยเป็นสายที่การจราจรคับคั่งกลับรกร้าง ถนนสายที่เคยรกร้างก็กลับกลายมาเป็นถนนหลวง

ทั่วแผ่นดินของเมืองนี้ก็เปลี่ยนแปลงไปสิ้น ทุ่งหญ้าปรากฏสิ่งปลูกสร้างขึ้นมา ป่าหายไป เนินเขาถูกปราบราบ แม่น้ำลำธารเปลี่ยนเส้นทาง

ทั่วประเทศในโลกล้วนแปรเปลี่ยนไปหมด ประเทศนี้กลายเป็นส่วนหนึ่งของประเทศนั้น บางประเทศอาณาเขตถดถอยลงจนแทบไม่มีเหลือ ในขณะที่บางประเทศก็แผ่ขยายข้ามทวีปไปราวอุทกภัย

ความคิดของผู้คนในโลกเองก็เปลี่ยนแปลงไปด้วย สิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเชื่อถือกันว่าถูกต้องก็กลายเป็นผิด สิ่งซึ่งครั้งหนึ่งเคยเชื่อว่าเป็นเรื่องโง่เหลาก็กลับกลายเป็นความฉลาดปราดเปรื่อง

มีเพียงสิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยนแปลงไปเลย ก็คือคำสั่งซึ่งถูกบันทึกไว้ ..

คำสั่งของพระราชินีซึ่งสั่งไว้ตั้งแต่เมื่อก่อนนั้นว่าให้ส่งทหารยามไปปกป้องคุ้มครองดอกไม้ ตราบเท่าที่คำสั่งยังคงถูกเขียนจารึกไว้มันก็จะยังต้องดำเนินต่อไป

ซึ่งนั่นก็คือเหตุผลที่ว่า ทำไมทหารยามคนหนึ่งมาเดินไปแล้วก็เดินมา เดินไปแล้วก็เดินมา เดินหลายๆ ก้าวไปทางโน้น แล้วก็เดินหลายๆ ก้าวกลับมาที่เดิม เดินอยู่อย่างนี้ปีแล้วปีเล่า จนกว่าจะมีใครบางคนพูดขึ้นมาว่า “ช่างโง่เขลาเหลือเกิน” แล้วก็ย้ายเขาไปเสียนั่นแหละ

จะมีประโยชน์อันใดเล่า ที่จะไปปกป้องสิ่งงดงามซึ่งเธอไม่เคยแม้แต่จะตระหนักว่ามันมีอยู่

จากคุณ : แม่มดพันปี - [ 26 ส.ค. 47 02:01:04 ]