ความคิดเห็นที่ 1 สำหรับคนที่อยากเริ่มอ่านนิยายวิทยาศาสตร์ ที่เขียนโดยคนไทย เพื่อคนไทยด้วยกัน ขอนำบทความนี้มาให้ข้อมูลครับ แหล่งอ้างอิง: บทความสารคดีประจำวารสารอัพเดท(UpDATE) ฉบับที่ 151 มีนาคม 2543 นิยายวิทยาศาสตร์ที่มีเขียนขึ้นโดยคนไทยนั้น มีมาตั้งแต่สมัยเปลี่ยนแปลง การปกครอง และพัฒนาขึ้นมาต่อเนื่องเป็นช่วงๆ คือ มีงานออกมาจำนวนมาก ในระยะหนึ่ง แล้วก็เงียบหายไป แล้วก็ออกมาต่อเนื่องอีก งานหลายชิ้นยังคง เป็นกึ่งๆ แฟนตาซีอยู่ ซึ่งเป็นงานที่อ่านได้ง่ายกว่านิยายวิทยาศาสตร์จริงๆ ถ้าจะถามว่ามีนิยายวิทยาศาสตร์ฝีมือคนไทยอยู่กี่เล่ม อาจจะเป็นคำถาม ที่ตอบได้ยากมากๆ งานหลายชิ้นก็ทราบกันจากคำบอกเล่าของคนร่วมสมัย ส่วนตัวหนังสือจริงๆ ก็หาไม่ได้แล้ว และก็คงมีงานบางส่วนที่เป็นนิยายวิทยาศาสตร์ แต่ผู้อ่านไม่รู้ เช่น งานของ จินตวีร์ วิวัธน์ หลายเรื่องที่เป็นนิยายวิทยาศาสตร์สยองขวัญ หรืองานเขียนของ แก้วเก้า เช่น เรื่องจากฝันสู่นิรันดร์ หรืองานอย่าง ทวิภพ ของ ทมยันตี ก็เข้าข่ายนิยายวิทยาศาสตร์แฟนตาซี โดยผู้ที่ติดตามงาน ของนักเขียนเหล่านี้จริงจังอาจไม่ใช่แฟนนิยายวิทยาศาสตร์ ไม่รู้จักงานเขียน ประเภทนี้ ดังนั้นการรวบรวมข้อมูลจึงทำได้ไม่สมบูรณ์นัก รายชื่อนิยายวิทยาศาสตร์ที่นำมาให้ดูกันนี้ เลือกงานที่มีการตีพิมพ์เป็นเล่ม ไม่ใช่งานที่ลงในนิตยสาร และมีคำยืนยันว่าเป็นนิยายวิทยาศาสตร์ โดยลงข้อมูลปีที่พิมพ์ และผู้พิมพ์ไปด้วย เป็นไปได้ว่า ยังมีนิยายวิทยาศาสตร์ หลงหูหลงตาอยู่บ้าง ซึ่งทางกองบรรณาธิการเองก็ไม่สามารถตามได้ทั้งหมด ดังนั้นหากผู้อ่านท่านใดมีข้อมูลหนังสือนิยายวิทยาศาสตร์ที่เขียนโดยคนไทย หรือเห็นความบกพร่องของข้อมูลที่ลงไว้นี้ ก็โปรดแจ้งมาที่กองบรรณาธิการ Update ด้วยจะเป็นการดีอย่างยิ่ง เพื่อที่จะให้ฐานข้อมูลด้านนี้สมบูรณ์ที่สุด และนี่คือรายชื่อหนังสือนิยายวิทยาศาสตร์โดยคนไทย เรียงตามลำดับปีที่พิมพ์ เรื่อง / ผู้เขียน / สำนักพิมพ์ / ปีที่พิมพ์ มนุษย์ล่องหน/ส.สมุทรโยธินและส.บุราวาส/เพลินจิต/2479 เพศสังหาร/แก้วฟ้า/พิทยาคาร/2499 ผู้ดับดวงอาทิตย์/จันตรี ศิริบุญรอด/ดวงกมล/2520 มนุษย์คู่/จันตรี ศิริบุญรอด/ดวงกมล/2521 มฤตยูเขียว/จินตวีร์ วิวัธน์/????/2522 เงาสีเขียว/ชัยคุปต์/บำรุงสาส์น/2523 ออบิท 7 สัมผัสแห่งอารยะ/ออบิท/บจ.ศึกษาและวิจัยเทคโนโลยี/2524 พลังหลอน/จินตวีร์ วิวัธน์/โชคชัยเทเวศร์/2524 อารักษ์/ธนพงศ์ สิงประเสริฐ/บจ.ศึกษาและวิจัยเทคโนโลยี/2524 มนุษย์สังเคราะห์/จินตวีร์ วิวัธน์/????/2526 หยดหมึกห้ามิติ/นิรันศักด์ บุญจันทร์/สนพ.วลี/2526 มนุษย์ชิ้นส่วน/จินตวีร์ วิวัธน์/โชคชัยเทเวศร์/2528 จ้อนท่องพิภพมหัศจรรย์/เจตน์ เจริญโท/สนพ.จินตนาการ/2529 จี้ลิฟต์อวกาศ/ชัยคุปต์/พี วาทิน พับลิเคชั่น/2529 อาศรมสาง/จินตวีร์ วิวัธน์/รวมสาส์น/2530 ศีรษะมาร/จินตวีร์ วิวัธน์/รวมสาส์น/2531 โลกของหนูแหวน/ศรเวก/ทวพ./2531 กาเหว่าที่บางเพลง/ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช/สยามรัฐ/2532 มนุษย์ต้นไม้/นันท์ นันทคุณ/วีดีพี กรุ๊ป/2532 มิติคู่ขนาน/ชัยคุปต์/ต้นอ้อ/2533 นครโลหะหนาว/นันท์ นันทคุณ/วีดีพี กรุ๊ป/2533 จินตนาการย้อนศร/ฉัตรเฉลิม ตันติสุข/ดอกหญ้า/2534 คืนแห่งความพินาศ/นิรันศักดิ์ บุญจันทร์/ต้นอ้อ/2534 มนุษย์กลายพันธุ์/ธรรมดา ประทีปสิต/สนพ.สามสี/2534 สุดขอบเอกภพ/ธรรมดา ประทีปสิต/ณ บ้านวรรณกรรม/2535 คำวิงวอนของมนุษยชาติ/นิรันศักดิ์ บุญจันทร์/ดอกหญ้า/2535 ช่อปาริชาติ/ประภัสสร เสวิกุล/สนพ.ดอกหญ้า/2535 แดนศิวิไลซ์/วิมล เดชาเลิศ/สนพ.สมิต/2535 ช่อปาริชาติ 1 : ฝนหยดเดียว/สุชาติ สวัสดิ์ศรี บ.ก. /สำนักช่างวรรณกรรม/2535 คนสองวิญญาณ/ธรรมดา ประทีปสิต/ชอบวณิชชา/2536 สู่อนาคต 14 ล้านองศา/ชัยคุปต์/สนพ.เสียงเด็ก/2536 เสียงเรียกจากดวงดาว/ชัยคุปต์/สนพ.ดอกหญ้า/2536 ผู้สืบทอด/ณัฐ ศาสตร์ส่องวิทย์/ดอกหญ้า/2536 สู่สรวงสวรรค์/โกศล อนุสิม/ปัญญาสยาม/2537 รวมเรื่องสั้นนิยายวิทยาศาสตร์/ไพรัตน์ ยิ้มวิลัย/ปัญญาสยาม/2537 จุ๊กจิ๊ก หุ่นอัจฉริยะ/กิ๊ตตี้/สุวีริยาสาส์น/2537 แอนโดรมีดา/ชัยคุปต์/สนพ.ดอกหญ้า/2537 จินตนาการอนาคต/ฉัตรเฉลิม ตันติสุข/สามสี/2538 เดือนช่วงดวงเด่นฟ้าดาดาว/วินทร์ เลียววาริน/ดอกหญ้า/2538 โครงทิพย์ร่างทอง/วีรวัฒน์ กนกนุเคราะห์/ณ บ้านวรรณกรรม/2539 อุบัติจากดวงดาว/นันทนา วีระชน/หรรษา/2539 บ้านยานเหาะ/แพรวา พานิชกิจ/สุวีริยาสาส์น/2539 ก่อนโลกล่มสลาย/ธรรมดา ประทีปสิต/ปัญญาสยาม/2540 มหันตภัยเงียบจากนอกโลก/วีรวัฒน์ กนกนุเคราะห์/ทวพ./2540 เดียงสา/สินี เต็มสงใส/วาดศิลป์/2540 ดวงสุริยา/พลอยไพลิน/หมึกจีน/2540 มหันตภัยโลก/สิบห้ามีน/????/2540 สุดขอบจักรวาล/จุฑารัตน์/ดอกหญ้า/2541 ก่อนจะถึงจุดดับ/วีรวัฒน์ กนกนุเคราะห์/ต้นอ้อ/2541 เด็กหลอดแก้ว/วีรวัฒน์ กนกนุเคราะห์/ต้นอ้อ/2541 พิจิก/วีรวัฒน์ กนกนุเคราะห์/ดอกหญ้า/2541 สรวงสังเคราะห์/วีรวัฒน์ กนกนุเคราะห์/ดอกหญ้า/2541 รังสีมรณะ/วีรวัฒน์ กนกนุเคราะห์/ต้นอ้อ/2541 อุบัติจักรวาล/สิบห้ามีน/CLASSIC MEN/2541 มิติมหัศจรรย์/จุฑารัตน์ กิตติก้องนภา/ดอกหญ้า/2541 ต่างเวลา/ชลนิล/สนุกอ่าน/2541 กุสุมายอดรัก/มัสยา/ดอกหญ้า/2541 เศษเสี้ยวรอยต่อ/วีรวัฒน์ กนกนุเคราะห์/ต้นอ้อ/2541 จินตนิยายวิทยาศาสตร์/จันตรี ศิริบุญรอด/ศิริบุญรอด/???? ผู้สร้างอนาคต/จันตรี ศิริบุญรอด/ศิริบุญรอด/???? หมอวิตถาร/จันตรี ศิริบุญรอด/ศิริบุญรอด/???? จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 4 ก.ย. 47 04:41:00 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เรื่องสั้นไซไฟ ที่เคยนำมาฝากเมื่อหลายปีที่แล้วครับ นำมาให้อ่าน กันใหม่ พร้อมข้อมูลจากบทความที่เพิ่งพิมพ์ ###SCIFI###คำถามสุดท้าย###SCIFI### [13 ม.ค. 2542 02:13:54] จาก The last question โดย Issac Asimov แปล สุชาย ธนวเสถียร คัดลอกจากหนังสือ HFA Science Fiction Series กาแลกซี3 โดยชุมนุมวิชาการ คณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ฉบับพิมพ์ครั้งแรก มกราคม พ.ศ. 2515 ความเป็นมาของเรื่อง อาซิมอฟเขียนเรื่องนี้เมื่อปีค.ศ. 1956 เป็นเรื่องที่แหวกแนวมาก จับจุดเรื่องพระเจ้าสร้างโลกในศาสนาคริสต์มารวมกับปรัชญาทางวิทยาศาสตร์ได้อย่างพิสดาร เรื่องนี้เคยได้นำไปอ่านในศาสนพิธีที่โบสถ์แห่งหนึ่งในเมืองเบดฟอร์ด รัฐแมสซาจูเซททส์ ================================================================================ >>>>>>>บรรพ์ 1<<<<<<< คำถามสุดท้ายถูกถามครั้งแรกในวันที่ 21 พฤษภาคม ค.ศ. 2061 ซึ่งเป็นระยะเริ่มแรกที่มนุษย์นำแสงอาทิตย์ มาใช้ประโยชน์อย่างเต็มที่ในวงกว้าง อเลกซานเดอร์ อเดล และ เบอรเทรม ลูพอปเป็นสองคนในจำนวนผู้ดูแลมัลติแวคเครื่องคอมพิวเตอร์ขนาดยักษ์ ซึ่งครอบคลุมพื้นที่นับตารางไมล์ มัลติแวคเป็นเครื่องคอมพิวเตอร์ที่สามารถปรับ และแก้ไขข้อผิดพลาดต่างๆได้ด้วยตัวของมันเอง มันต้องเป็นเช่นนั้นเพราะไม่มีมนุษย์หน้าไหนที่สามารถปรับ และแก้ไขข้อบกพร่องต่างๆได้เร็วเท่ากับตัวมัลติแวคเอง ดังนั้นหน้าที่ของอเดลและลูพอปจึงไม่ยากเย็นนัก เพราะเพียงแต่ทำหน้าที่ป้อนข้อมูลและป้อนคำถามต่างๆให้ตรงกับที่ต้องการ และตีความคำตอบที่มัลติแวคส่งออกมา เป็นเวลาสิบๆปีที่มัลติแวคช่วยออกแบบอากาศยาน และกำหนดทิศทางการเดินทางของยานอวกาศซึ่งทำให้มนุษย์สามารถไปถึง ดาวอังคาร ดาวพระศุกร์ และดาวพระเคราะห์อื่นๆ แต่หลังจากนั้น ทรัพยากรภายในโลกเริ่มร่อยหรอลง เพราะอัตราการใช้พลังงานของมนุษยชาติเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะการเดินทางไปในอวกาศไกลๆแต่ละครั้ง ต้องสิ้นเปลืองพลังงานจำนวนมหาศาลทีเดียว มนุษย์จึงเริ่มเพียรพยายามที่จะนำเอาแหล่งพลังที่ใหญ่ที่สุดในธรรมชาติ คือดวงอาทิตย์มาใช้ประโยชน์อย่างจริงจัง มัลติแวคเริ่มเรียนรู้อย่างช้าๆจนเพียงพอที่จะตอบปัญหาที่พื้นฐานยิ่งขึ้น ในวันที่ 14 พฤษภาคม ค.ศ.2061 สิ่งซึ่งครั้งหนึ่งเป็นเพียงทฤษฎีนั้นก็กลายเป็นความจริง พลังงานจากแสงอาทิตย์ถูกเก็บและเปลี่ยนเป็นพลังงาน ที่ใช้ประโยชน์ได้ในวงกว้างที่สุด ทั่วทั้งโลกหยุดใช้พลังงานจากแร่ยูเรเนียม, ถ่านหิน และหันไปใช้พลังงานจากแสงอาทิตย์แทนพลังงานนี้ถ่ายทอดมาจากสถานีเล็กๆ ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 1ไมล์ หมุนรอบโลก และห่างจากโลกเป็นระยะทางครึ่งหนึ่งของระยะทางถึงดวงจันทร์ ดังนั้นโลกจึงอยู่ในระหว่างเวลาแห่งความรุ่งโรจน์ ทั่วทุกแห่งหนมีการเฉลิมฉลอง อเดลและลูพอปได้หนีไปก๊งเหล้าในห้องใต้ดิน ซึ่งส่วนหนึ่งของมัลติแวคปรากฎอยู่ "มันน่าประหลาดใจเมื่อเราไปคิดถึงมัน" อเดลพูดขึ้น ใบหน้าของเขามีริ้วรอยแห่งความกังวล เขาใช้หลอดแก้วคนเหล้าในแก้วอย่างช้าๆเฝ้ามองดูก้อนน้ำแข็งเคลื่อนไปมา "ตอนนี้เรามีพลังงานใช้อย่างเพียงพอ มีมากพอจะหลอมโลกให้เหลวได้ เรามีพลังงานที่จะใช้อย่างไม่สิ้นสุดตลอดไป" ลูพอปเอียงคอไปเล็กน้อย และพูดขัดขึ้นว่า "ไม่ตลอดไป" "เฮ้ยเกือบตลอดไป จนกว่าพระอาทิตย์จะหมดแสงลง" "นั่นแหละ ไม่ตลอดไป" "เอาละไม่ตลอดไปก็เป็นพันล้านพันล้านของปีละ อาจจะเป็น 20 พันล้านปีก็ได้ แกพอใจหรือยัง" ลูพอปยกมือขึ้นเสยผมคล้ายๆกับว่าทำเพื่อให้ตนเองแน่ใจยิ่งขึ้น แล้วยกแก้วเหล้าขึ้นจิบเบาๆ "20พันล้านปีก็ไม่ตลอดไป" "เอาละ แต่ถ้าตอนนี้เราเอาสถานีกำเนิดพลังจากแสงอาทิตย์ ติดไปกับอากาศยานแต่ละลำแล้ว มันจะสามารถเดินทางไปกลับระหว่างดาวพลูโตกับโลกเป็นล้านๆเที่ยว ไม่เชื่อก็ถามมัลติแวคดู" "ฉันไม่จำเป็นต้องถามมัลติแวคหรอกเพราะรู้อยู่แล้ว" "งั้นไม่ต้องไปยุ่งกับมัลติแวค สิ่งที่มันทำให้เราก็ดีอยู่แล้ว" "ใครว่ามันทำไม่ดีละ สิ่งที่ฉันพูดก็คือ ดวงอาทิตย์จะไม่คงอยู่ตลอดไป เราอาจจะปลอดภัยในระยะ 20 พันล้านปี แล้วหลังจากนั้นเล่า" ลูพอปชี้ด้วยนิ้วอันสั่นเทาไปยังฝ่ายตรงข้าม "เออ แกอย่าพูดว่าเราจะใช้พลังจากดวงดาวอื่นนะ" ทั้งสองเงียบไปทั้งคู่ อเดลยกแก้วเหล้าแตะริมฝีปากเป็นครั้งคราว ส่วนลูพอปหลับตาลงอย่างช้าๆ ฉับพลัน ลูพอปก็ลืมตาขึ้น "แกคิดว่าเราจะใช้พลังงานจากดวงดาวอื่น เมื่อพลังจากดวงอาทิตย์หมดแล้วใช่ไหม?" "แต่ถึงเวลานั้นดวงดาวอื่นก็อาจไม่มีเหลืออยู่แล้ว" "มันยังคงต้องเหลืออยู่" ลูพอปพูดจากลำคอ "สิ่งทั้งหลายมันเริ่มต้นจากการระเบิดครั้งใหญ่ในจักรวาล ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นอะไรมันจะต้องถึงจุดจบเมื่อดาวทุกดวงสิ้นพลังดาวบางดวงอาจจะสิ้นพลังไปเร็วกว่าดาวอื่น ดาวดวงใหญ่อาจจะไม่เกิน 100 ล้านปี ดวงอาทิตย์อาจจะเป็น 20 พันล้านปี ดาวแคระอาจจะเป็น 100 พันล้านปี แต่ถ้าให้เวลาสัก 3000 ล้านๆปี ทุกสิ่งทุกอย่างจะอยู่ในความมืด เอ็นโทรปีได้ไปถึงจุดสุดยอดของมันแล้ว และก็เท่านั้นเอง" "ฉันรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเอ็นโทรปี" อเดลพูดขึ้นอย่างภูมิใจ "แกรู้อะไรวะ" "ฉันรู้เท่าที่แกรู้แหละ" "อย่างนั้นแกก็คงต้องรู้ว่าสักวันหนึ่งทุกสิ่งทุกอย่างจะถึงจุดจบ" "เออ ใครพูดว่ามันไม่ล่ะ" "แกไง แกพูดว่าเรามีพลังงานมากเท่าที่เราต้องการตลอดไป แกพูดว่าตลอดไป" มันเป็นโอกาสที่อเดลจะศอกกลับ "ในวันหน้าเราอาจจะสร้างของทุกอย่างขึ้นใหม่ได้อีกครั้งหนึ่ง" เขาพูดขึ้น "ไม่มีวัน" "ทำไมไม่ สักวันหนึ่ง" "ไม่มีวัน" "เอ้า ถามมัลติแวคดู ฉันขอท้าแก พนันกัน 5 ดอลลาร์ ว่าไม่มีทางสร้างของขึ้นใหม่ได้อีกครั้งหนึ่ง" อเดลเมาเพียงพอที่จะรับคำท้าพนัน แต่ยังมีสติพอที่จะป้อนคำถามที่เป็นสัญญลักษณ์ ซึ่งเป็นคำพูดแล้วอาจจะเป็นว่า ..สักวันหนึ่ง.. มนุษยชาติสามารถทำให้ดวงอาทิตย์ฟื้นคืนชีพมามีพลังงานเท่าเดิม หลังจากที่มันตายไปแล้วโดยปราศจากการนำพลังงานอื่นมาใช้ในการนี้ได้หรือไม่" หรือคำถามนี้อาจจะพูดให้สั้นเข้าว่า.. เอ็นโทรปีลัพธ์ทั้งหมดของจักรวาลสามารถลดลงได้อย่างไร? มัลติแวคส่งคำตอบออกมาว่า ...ข้อมูลไม่เพียงพอสำหรับคำตอบที่มีความหมาย "ไม่มีใครชนะสินะ" ลูพอปกระซิบ แล้วเขาทั้งสองก็จากไปอย่างรวดเร็ว รุ่งเช้า คนทั้งสองรู้สึกมึนเวียนศีรษะ และได้ลืมเหตุการณ์นี้ไปอย่างสิ้นเชิง ============================================== จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 4 ก.ย. 47 04:52:22 ]

ความคิดเห็นที่ 3 >>>>>บรรพ์ 2<<<<< เจอร์รอดด์ เจอร์โรดีน และเจอร์โรเด็ดหนึ่งและสองฝเามองดูภาพของ 'วีซีเพลท' ซึ่งเปลี่ยนไป ขณะที่การเดินทางผ่านเข้าไปยังไฮเปอร์สเปส ได้สิ้นสุดลง "นั่นคือ เอกซ์ 23" เจอร์รอดพูดขึ้นอย่างมั่นใจ เป็นครั้งแรกที่เจอร์โรเด็ดหนึ่งและสองซึ่งเป็นเด็กผู้หญิงเล็กๆทั้งคู่ ได้เดินทางผ่านไปในไฮเปอร์สเปสได้พูดขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า "เราได้ถึง เอ็กซ์ 23 เราได้ถึง เอ็กซ์ 23" "เงียบๆ" เจอร์โรดีนพูดอย่างเฉียบขาด "เธอแน่ใจหรือเจอร์รอดด์" "แน่ใจซี" เจอร์รอดด์มองไปยังแท่งของโลหะซึ่งไม่มีอะไรปกคลุม อยู่ใต้เพดานพอดี มันยาวเท่ากับความยาวของยาน และหายเข้าไปยังผนังทั้งสองด้าน เจอร์รอดด์ไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับแท่งโลหะหนานี้นอกจากรู้ว่ามันคือ ไมโครแวค ซึ่งมีหน้าที่ตอบคำถามต่างๆถ้าเราถาม และถ้าเราไม่ถามมันมันก็ทำหน้าที่นำยานไปยังจุดหมายปลายทาง ที่กำหนดขึ้นก่อนแล้วโดยการนำพลังจากสถานีย่อย ซึ่งกระจายอยู่ในกาแลกซี่มาใช้ และคำนวณหาสมการสำหรับโดดผ่านไฮเปอร์สเปซ เจอร์รอดด์และครอบครัวเพียงแต่รอคอย และอาศัยอยู่ส่วนที่เ็ป็นที่พักในยานเท่านั้นเอง ครั้งหนึ่ง บางคนได้เล่าให้เจอร์รอดด์ฟังว่า คำว่า เอ ซี ที่ปลายสุดของคำว่าไมโครแวคนั้น แทนคำอังกฤษโบราณที่ว่า "อนาลอก คอมพิวเตอร์" แต่เขาก็เกือบลืมมันเสียแล้ว น้ำตาของเจอร์โรดีนคลอเบ้าขณะมองดู วีซีเพลท "ฉันช่วยไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดที่จากโลกมา" "ทำไม เพื่อเห็นแก่เพลตหรือ" เจอร์รอดด์พูดขึ้น "เราไม่มีอะไรที่นั่น แต่เรามีทุกสิ่งทุกอย่างบนเอกซ์ 23 เธอจะไม่อยู่โดดเดี่ยว เราไม่เป็นนักโทษอีกด้วย เวลานี้บนดาวดวงนี้มีประชากรล้านกว่าคนแล้ว ใครจะไปรู้ หลานเหลนของเราอาจต้องเสาะหาดวงดาวใหม่เพราะเอ็กซ์ 23 มีพลโลกล้นเสียแล้ว" เขาหยุดสักครู่ "ฉันจะบอกเธอ มันโชคดีมากที่คอมพิวเตอร์สามารถหาวิธีเดินทางไปมา ระหว่างดวงดาวได้รวดเร็วขณะที่พลโลกกำลังเพิ่มขึ้น" "ฉันรู้ ฉันรู้" เจอร์โรดีนพูดขึ้นอย่างขมขื่น เจอร์โรเด็ด 2 พูดขึ้นทันควันว่า "ไมโครแวคของเราเป็นไมโครแวคที่ดีที่สุดในโลก" "ฉันเห็นด้วย" เจอร์รอดด์พูดขึ้นอย่างเอาใจ เจอร์รอดด์รู้สึกภูมิใจที่ได้เป็นเจ้าของไมโครแวคเครื่องนี้ ในสมัยที่พ่อเขายังหนุ่มคอมพิวเตอร์แต่ละเครื่อง ล้วนแต่ใหญ่โตคลุมพื้นที่นับตารางไมล์ และดาวเคราะห์แต่ละดวงก็มีเพียงเครื่องเดียวซึ่งพอเพียงสำหรับงานทุกอย่าง เครื่องที่เรียกว่า "พลาเนตทารี เอซี" มีขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ และร่วมพันปีต่อมา ก็มีการเปลี่ยนแปลงจากวงจรอินติเกรเตดมาใช้ 'โมเลคิวลา วาลว์' แทน ดังนั้นต่อให้ พลาเนตทารี เอซี ที่ใหญ่ที่สุดก็สามารถย่อให้เล็กลงมีปริมาตรเพียงครึ่งเดียวของยานอวกาศ "เออ ดวงดาวทั้งหลายช่างมีมากจริงนะ" เจอร์โรดีนถอนหายใจ "ฉันคิดว่าครอบครัวมนุษย์คงอพยพไปยังดวงต่างๆอย่างไม่มีสิ้นสุดตลอดไปดังเช่นที่เรากำลังทำอยู่" "ไม่ตลอดไป" เจอร์รอดด์พูดยิ้มๆ "มันจะต้องหยุดสักวันหนึ่ง แต่ไม่ใช่ในชั่วพันล้านปี อาจเป็นหลายๆพันล้านปีจนเมื่อดาวทุกดวงสิ้นแสงลง เธอรู้ไหมเอนโทรปีต้องเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ" "คุณพ่อคะ เอนโทรปีคืออะไร" เจอร์โรเด็ด 2 ถามด้วยความอยากรู้ "เอนโทรปีเป็นเพียงคำพูดแสดงถึงการสิ้นสุดของเอกภพ ทุกสิ่งทุกอย่างต้องถึงที่สุด อย่างเช่นหุ่นยนต์พูดได้ของเธอที่หยุดไปนั่นแหละจำได้ไหม" "คุณพ่อใส่หน่วยกำเนิดพลังให้มันใหม่ไม่ได้หรือคะ อย่างใส่ให้กับหุ่นยนต์ของหนูละ" "ดวงดาวเป็นหน่วยกำเนิดพลัง เมื่อมันหมดไปแล้วก็ไม่มีหน่วยกำเนิดพลังใหม่อีก" เจอร์โรเด็ด 1 ร้องขึ้นว่า "อย่าให้มันหมดไป คุณพ่อ อย่าให้ดวงดาวหมดไป" "เอ้าดูซิเธอนี่ทำอะไรไปแล้วละ ทำให้ลูกๆตกใจหมด" เจอร์โรดีนกระซิบ "ใครจะไปรู้ว่านี่จะทำให้แม่หนูน้อยทั้งสองตกใจได้"เจอร์รอดด์กระซิบตอบ "ถามไมโครแวคดู" เจอร์โรเด็ด1 พูดด้วยน้ำเสียงขอร้อง"ถามดูว่าทำให้ดวงดาวมีพลังใหม่ได้อย่างไร" เขาถามไมโครแวค และสั่งให้พิมพ์คำตอบออกมา เจอร์รอดด์หยิบแถบของฟิล์มที่พิมพ์คำตอบออกมาแล้วพูดอย่างร่าเริงว่า "ดูนี่ซิไมโครแวคบอกว่ามันจะจัดการทุกสิ่งทุกอย่างเอง เมื่อถึงเวลานั้น" เจอร์โรดีนรีบพูดเสริมว่า "เด็กๆถึงเวลานอนแล้ว เราจะถึงบ้านใหม่ในไม่ช้านี้" เจอร์รอดด์อ่านคำตอบบนฟิล์มอีกครั้ง ก่อนที่จะขย้ำทิ้ง "มันพิมพ์ว่าข้อมูลไม่เพียงพอสำหรับคำตอบที่มีความหมาย" จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 4 ก.ย. 47 04:53:54 ]

ความคิดเห็นที่ 4 >>>>บรรพ์ 3<<<< วีเจ--23 เอกซ์ แห่งลาเบธ จ้องไปในความมืดลึกของแผนที่ย่อแบบ 3 มิติของกาแลกซีพร้อมกับพูดขึ้นว่า "ผมสงสัยว่าเราจะโง่ไปถนัดที่ไปยุ่งกับเรื่องนี้มากเกินไป" เอ็มคิว--17 เจ แห่งนิครอน สั่นศีรษะ "ผมคิดว่าไม่ คุณก็รู้แล้วว่าภายใน 5 ปี กาแลกซีจะเต็มไปด้วยผู้คนถ้าอัตราการขยายตัวยังคงเท่าปัจจุบัน" ทั้งสองดูเหมือนว่าอายุอยู่ระหว่าง 20-25 ปี สูงทั้งคู่และสง่างาม "จนกระทั่งเดี๋ยวนี้" วีเจ--23 เอกซ์ พูด "ผมยังลังเลที่จะเสนอรายงานในแง่ร้ายนี้แก่คณะมนตรีแห่งกาแลกซี" "ผมไม่คิดว่า รายงานอื่นอะไรที่จะกระตุ้นพวกนั้นให้ร้อนตัวได้ แต่เราจำเป็นต้องกระตุ้นพวกนั้นให้รู้ถึงภัยพิบัติ" วีเจ--23 เอกซ์ ถอนหายใจ "อวกาศนั้นไม่มีที่สิ้นสุด อาจมีกาแลกซีนับร้อยพันล้านหรือมากกว่า สำหรับให้เราถ่ายประชากรลงไป" "ร้อยพันล้านยังไม่อนันต์ และกาแลกซีจะต้องน้อยลงทุกทีๆ คิดให้ดี สองหมื่นปีมาแล้วมนุษย์เพิ่งประสบความสำเร็จในการนำพลังจากแสงอาทิตย์มาใช้อย่างจริงจังเป็นครั้งแรก และอีก 200-300 ปีต่อมาการเดินทางระหว่างดวงดาวเริ่มเป็นไปอย่างจริงจัง มนุษยชาติใช้เวลาล้านปีที่จะอยู่เต็มโลกเล็กๆโลกหนึ่ง และใช้เพียงหมื่นห้าพันปีที่จะอยู่เต็มกาแลกซี่ เดี๋ยวนี้ประชากรเพิ่มเป็น 2 เท่าทุก 10 ปี" วีเจ--23 เอกซ์ ขัดขึ้น "เราต้องขอขอบคุณความเป็นอมตะของเราด้วย" "ดีมาก เราเป็นอมตะ ใช่ซิเราต้องคิดด้วย ผมยอมรับว่า กาแลคติตเอซีได้แก้ปัญหาต่างๆแก่เรามากมาย แต่ในการแก้ปัญหาเพื่อช่วยให้มนุษยชาติไม่แก่ชราภาพและไม่ตายนั้น มันไม่มีเวลาทำสิ่งอื่นอีกเลย" "แต่คุณคงไม่ได้หมายความว่า ต้องการความตายไม่ใช่หรือ" "ไม่เลย" เอ็มคิว--17 เจ พูดเสียงแหลมตอบขึ้น และพูดเสียงอ่อนลงว่า "ยังไม่อยากตายหรอก แต่อย่างไร ผมก็แก่น่าดู คุณอายุเท่าไรแล้ว?" "ผมอายุยังไม่ถึง 200 ปีเลย แต่กลับมาเรื่องที่ค้างไว้ดีกว่า ประชากรเพิ่มขึ้น 2 เท่าทุก 10 ปี เมื่ออยู่เต็มกาแลกซี่นี้แล้ว มันจะเต็มอีกกาแลกซี่ใน 10 ปี และอีก 10 ปี มันจะเต็มอีก 2 กาแลกซี่ อีก 10 ปี อีก 4 กาแลกซี่ ในศตวรรษ คนจะอยู่เต็มกาแลกซี่ ในพันปีมันจะเต็มล้านกาแลกซี่ และในหมื่นปีคนจะอยู่เต็มเอภพที่เรารู้ทั้งหมด แล้วอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป" วีเจ--23 เอกซ์กล่าวขึ้น "ปัญหาที่ต้องมีในการเคลื่อนย้ายประชากรจากกาแลกซี่หนึ่งไปยังอีกกาแลกซี่หนึ่งคือการเดินทาง ผมสงสัยว่าจะต้องใช้พลังงานแสงอาทิตย์ที่หน่วยในการย้ายพลโลกนี้" "ปัญหาที่เข้าท่ามาก เท่าที่ผมรู้ มนุษย์ชาติใช้พลังดวงอาทิตย์ 2 หน่วยต่อปี" "พลังส่วนใหญ่ใช้ไปโดยเปล่าประโยชน์ ดูแค่กาแลกซี่ของเราก็แล้วกัน มันให้พันหน่วยของกาแลกซี่ต่อปีแต่เราใช้เพียงสอง" "ถึงแม้ว่าเราจะใช้พลังเต็มที่ถึงร้อยเปอร์เซนต์ก็ตาม เรายังคงต้องตายอยู่ดี ความต้องการทางพลังเพิ่มขึ้นตามอนุกรมเรขาคณิต ซึ่งเร็วยิ่งกว่าการขยายตัวของประชากรเสียอีก เราจะสิ้นพลังก่อนที่คนจะเต็มเอกภพเสียอีก" "อย่างนั้นเราก็ต้องสร้างดาวดวงใหม่จากกลุ่มแกซภายในเอกภพเพื่อชดเชยกับดาวที่สิ้นพลังไป" "หรือสร้างจากความร้อนที่สูญเสียไปตลอดเวลาจะได้ไหม" เอ็มคิว--17 เจ ถามขึ้นอย่างถากถาง "มันอาจมีวิธีการบางอย่างที่จะทำให้ เอ็นโทรปีย้อนทิศได้ เราควรถามกาแลคติคเอซี" วีเจ--23 เอกซ์ไม่ได้จริงจังอะไรกับเรื่องนี้ แต่เอ็มคิว--27 เจ ดึงเอาเครื่องติดต่อกับกาแลคติคเอซีมาวางไว้บนโต๊ะ เขาจ้องไปยังเครื่องติดต่อนี้ มันเป็นกล่องลูกบาศก์กว้างด้านละ 2 นิ้ว และมันไม่มีอะไรอยู่ภายใน มันติดต่อผ่านไปในไฮเปอร์สเปซกับกาแลคติคเอซี ที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งรับใช้มนุษยชาติ... เอ็มคิว--27 เจ หวังว่าสักวันหนึ่งเขาจะได้ไปเห็นกาแลคติคเอซี เขารู้เพียงว่า มันอยู่บนโลกของมันเอง มีร่างแหของแสงพลังทำหน้าที่ยึดสสารภายใน ซึ่ง ซับ-เมซอน ได้แทนที่โมเลคิวล่าวาวส์ที่เทอะทะ เอ็มคิว--27 เจ ถามผ่านเครื่องติดต่อกับเอซีว่า "เราจะทำให้เอ็นโทรปีถอยหลังได้ไหม" เสียงอันไพเราะของกาแลคติคเอซี ตอบผ่านเครื่องติดต่อออกมาว่า "ข้อมูลยังไม่เพียงพอสำหรับคำตอบที่มีความหมาย" วีเจ--23 เอกซ์ พูดขึ้น "เห็นหรือยัง" ครั้นแล้วเขาทั้งสองก็กลับไปยุ่ง กับปัญหาของรายงานที่จะเสนอต่อคณะมนตรีกาแลกซี่ต่อไป ======================================== >>>>>บรรพ์ 4<<<<<< จิตของซี ไปรม เชื่อมโยงไปยังกาแลกซี่แห่งให่ม่ ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนเลย จิตไม่ใช่ร่างกาย ร่างกายอันเป็นอมตะนั้นยังคงอยู่บนดาวเคราะห์ ซึ่งใช้เป็นบางครั้งในกิจกรรมทางวัตถุบางอย่าง แต่ก็น้อยครั้งเข้าทุกที จิตของ ซี ไปรม ได้สัมผัสกับดวงจิตอีกรูปหนึ่ง "ข้าคือ ซี ไปรม" ซีไปรม พูดขึ้น "และท่านเล่า" "ข้าคือ ดี สับ วูน ท่านมาจากกาแลกซี่ไหน?" "เราเรียกมันว่า กาแลกซี่ ส่วนท่านเล่า" "เราก็เรียกของเราเช่นนั้นเหมือนกัน มนุษย์ทุกคนเรียกกาแลกซี่ของเขาว่า กาแลกซี่ และไม่มีอะไรมากกว่านั้น" "จริง เนื่องจากทุกๆกาแลกซี่เหมือนกันหมด" "ไม่ทุกกาแลกซี่หรอก มีกาแลกซี่หนึ่งที่เป็นจุดเริ่มต้นของมนุษยชาติ นี่คือข้อแตกต่าง" ซี ไปรม พูดขึ้นว่า "แล้วกาแลกซี่ไหนละ" "ข้าไม่ทราบได้ แต่ ยูนีเวอร์ซัล เอซี อาจรู้" "เราจะถามมันไหม ข้าก็อยากรู้ขึ้นมาตะหงิดๆ" ซี ไปรม จึงถามขึ้นว่า "ยูนิเวอร์ซัล เอซี ณ กาแลกซี่ไหนที่เป็นแหล่งกำเนิดแห่งมนุษยชาติ" ยูนิเวอร์ซัล เอซี ได้ยินผ่านเครื่องรับซึ่งติดตั้งอยู่ ทุกหนทุกแห่งในอวกาศ และจากเครื่องรับนี้ ได้ส่งผ่านไปยังจุดที่ไม่มีใครรู้ในไฮเปอร์สเปซ ซึ่งเป็นที่ตั้งของยูนิเวอร์ซัล เอซี ยูนิเวอร์ซัล เอซี ได้นำทางความคิดของ ซี ไปรม ไปยังกาแลกซี่ซึ่งครั้งหนึ่งเป็นจุดกำเนิดของมนุษยชาติ แต่มันก็เช่นเดียวกับกาแลกซี่อื่นๆที่ ซี ไปรมเคยเห็นมา เขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย จิตของ ดี สับ วูน ซึ่งติดตามมาด้วย ถามขึ้นทันใด "และดวงดาวไหนเล่าที่เป็นจุดกำเนิดของมนุษย์" ยูนิเวอร์ซัล เอซีตอบ.... "กลุ่มดาวที่เป็นจุดกำเนิดมนุษย์นั้นได้กลายเป็นโนวาไปนานแล้ว ตอนนี้เป็นดาวแคระ" "แล้วมนุษย์ ในระบบนี้ตายไหม" ซี ไปรมถามอย่างงุนงงโดยไม่คิดก่อน ยูนิเวอร์ซัล เอซี ตอบ "โลกใหม่ได้สร้างขึ้นทันเวลาสำหรับร่างกายของพวกเขา" ซี ไปรม เริ่มรู้สึกเหนื่อยหน่ายและไม่อยากจะเห็นอีก ดี สับ วูน ถามขึ้น "เป็นอะไรไปละท่าน" "ดวงดาวกำลังจะตายหมดไป" "มันต้องตายใช่แล้วซี่" "แต่เมื่อพลังงานทุกรูปแบบหมดไป ร่างกายเราก็ต้องตาย" "มันต้องกินเวลานับพันล้านปี" "ข้าไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้นไม่ว่านานเท่าใด ยูนิเวอร์ซัล เอซี เราจะทำให้ดวงดาวไม่ตายได้ไหม" ดี สับ วูน สวนขึ้นอย่างมีอารมณ์ขัน "ท่านกำลังถามว่าจะกลับทิศเอ็นโทรปีได้อย่างไร" และยูนิเวอร์ซัล เอซีตอบ "ยังไม่มีข้อมูลเพียงพอสำหรับคำตอบที่มีความหมาย" จิตของ ซี ไปรม ล่องลอยกลับสู่กาแลกซี่ของตนเอง และซี ไปรม เริ่มต้นรวบรวมไฮโดรเจนอะตอมที่กระจายอยู่ระหว่างดวงดาว เพื่อสร้างเป็นดาวเล็กๆไว้ให้พลัง เมื่อดวงดาวตายหมดทุกดวงในวันหนึ่งข้างหน้า จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 4 ก.ย. 47 04:55:15 ]

ความคิดเห็นที่ 5 >>>>>บรรพ์สุดท้าย<<<<< - "มนุษย์" พิจารณาจากตัวมันเองแล้วจะเป็นหนึ่ง เพราะจิตมนุษย์เป็น 'เอกรูป'ร่างที่เป็นอมตะนับด้วยพันๆล้านว่างอยู่ในที่ของมันอย่างสงบ ปราศจากสิ่งรบกวน แต่ละร่างได้รับการดูแลจากเครื่องจักรอัตโนมัต ิที่สมบูรณ์ที่สุด ขณะเดียวกัน จิตของทุกร่างสามารถที่จะรวมกับจิตจากร่างอื่นได้ จนจำแนกไม่ออก 'เอกรูป' แห่งมนุษยชาติได้เกิดขึ้น - "มนุษย์" พูด "เอกภพกำลังจะตาย" - "มนุษย์" มองไปยังเอกภพที่ส่องแสงริบหรี่อยู่ ดาวยักษ์และดาวฤกษ์อื่นๆได้ตายไปหมดแล้ว ที่เหลืออยู่คือดาวฤกษ์แบบดาวแคระขาวทั้งสิ้น ซึ่งก็กำลังจะหรี่แสงลง ถึงแม้ว่า มนุษย์ และธรรมชาติได้สร้างดวงดาวใหม่จากฝุ่นที่กระจัดกระจายอยู่ในอากาศกับดาวเคราะห์ทั้งหลาย ดาวใหม่เหล่านี้ก็กำลังจะตายไปหมดเช่นกัน - "มนุษย์" พูด "จากการคำนวณของคอสมิก เอซี พลังงานที่หลงเหลืออยู่ในเอกภพ ยังคงใช้ไปได้อีกพันล้านปี" - "แต่ถึงกระนั้น" "มนุษย์" พูด "มันยังคงต้องถึงจุดจบ พลังงานที่สูญไปแล้ว จะไม่สามารถเก็บคืนมา เอ็นโทรปีต้องเพิ่มถึงจุดสุดยอด" - "มนุษย์" พูด "เอ็นโทรปี ไม่สามารถจะกลับทิศทางหรือ? ถามคอสมิก เอซี ดูดีกว่า" - คอสมิก เอซี ไม่ได้อยู่ในอวกาศ มันอยู่ในไฮเปอร์สเปสและทำจากสิ่งที่ไม่ใช่ทั้งสสารและพลังงาน ขนาดและธรรมชาติของมันไม่มีความหมายในรูปที่ มนุษย์ สามารถเข้าใจได้ - "คอสมิก เอซี" "มนุษย์" พูด "ทำอย่างไรจึงจะกลับทิศเอ็นโทรปีได้" คอสมิกเอซี.. ยังคงมีข้อมูลไม่เพียงพอที่จะให้คำตอบที่มีความหมาย - "มนุษย์" พูด "รวบรวมข้อมูลต่อไป" - คอสมิก เอซี.."เราจะทำเช่นนั้น... เราได้ทำเช่นนั้นมารับร้อยพันล้านปีมาแล้ว เอซีรุ่นก่อนๆ และเราก็ได้รับคำถามเช่นนี้ แต่คำตอบยังคงไม่มี" - "เป็นไปได้ไหม เมื่อถึงเวลาหนึ่ง" มนุษย์ พูด "เมื่อมีข้อมูลเพียงพอจะหาคำตอบได้ หรือว่าปัญหานี้จะแก้ไม่ได้ไม่ว่าในสถานการณ์ใดๆ" - คอสมิก เอซี.."ไม่มีปัญหาใดจะแก้ไม่ได้ในทุกสภาวะแวดล้อม" - "มนุษย์" พูด "เมื่อไรถึงจะมีข้อมูลเพียงพอที่จะตอบคำถามนี้" - คอสมิก เอซี.."ยังคงไม่มีข้อมูลเพียงพอที่จะเป็นคำตอบที่มีความหมาย" - "จะทำงานนี้ต่อไหม" "มนุษย์" ถาม - คอสมิก เอซี.."ทำต่อ" - "มนุษย์" พูด "เราจะคอย" ดวงดาวและกาแลกซีตายลงเรื่อยๆ และอวกาศเริ่มมืดลง จิตมนุษย์เริ่มหลอมรวมกับเอซี แต่ละร่างสูญเสียเอกลักษณ์ทางจิต ---ในวิถีทางที่อาจจะไม่ใช่การสูญเสีย---แต่เป็นการได้ - จิตรูปสุดท้ายของมนุษย์หยุดก่อนที่จะรวมกับเอซี และมองไปสู่อวกาศที่ไม่มีดวงดาวเหลืออยู่อีก นอกจากสสารที่เบาบางมากกำลังเคลื่อนไหวอย่างไม่มีระเบียบ เนื่องจากความร้อนที่จะหมดไปในที่สุดแล้วเข้าสู่สถานะ สมดุลย์ใกล้จุดศูนย์สมบูรณ์ - "มนุษย์" พูด "เอซี นี่เป็นจุดจบหรือ เราสามารถเปลี่ยนภัยพิบัตินี้ให้เป็นเอกภพอีกครั้งได้ไหม?" - เอซี ตอบ "ข้อมูลยังไม่เพียงพอสำหรับคำตอบที่มีความหมาย" - จิตมนุษย์รูปสุดท้ายหลอมรวมกับเอซี .....แล้วเหลือเพียงเอซีเท่านั้น...อยู่ในไฮเปอร์สเปส ..สสารและพลังงานสิ้นสุดลงพร้อมกับอวกาศและเวลา.. การที่เอซีคงอยู่นั้นก็เพื่อที่จะหาคำตอบของ "คำถามสุดท้าย" ที่มันไม่เคยตอบได้เลยนับแต่ครั้งแรกที่เจ้าหน้าที่คอมพิวเตอร์เมาเหล้าถามขึ้น ถึงบัดนี้ เอซีตอบปัญหาของมนุษย์ทุกอย่างได้หมดแล้ว คงเหลือแต่ "คำถามสุดท้าย" เอซีต้องการหาคำตอบให้ได้..เอซีจะต้องยังอยู่.. หลังจากการเก็บข้อมูลถึงจุดสุดท้าย ก็ไม่มีอะไรเหลือให้เก็บอีกต่อไป... แต่ข้อมูลทั้งหมดยังต้องนำมาจัดแจงใหม่ เพื่อหาความสัมพันธ์ที่เป็นไปได้ เอซีสามารถทำงานนี้ใน *ช่วงเวลาที่ไม่มี* ช่วงหนึ่ง และเอซีก็สามารถเรียนรู้ถึงวิธีกลับทิศของเอ็นโทรปี แต่ไม่มีมนุษย์ที่จะเหลือไว้รับรู้ถึงคำตอบสุดท้ายของเอซีอีกแล้ว แต่ไม่เป็นไร คำตอบ โดยการแสดงให้ปรากฎ มันจะยังคงเป็นหลักฐานตลอดไป สำหรับ *ช่วงเวลาที่ไม่มี* อีกช่วงหนึ่ง เอซีคิดว่าจะทำสิ่งนี้ได้ดีที่สุดอย่างไร อย่างระมัดระวัง เอซีเริ่มจัดระเบียบของโปรแกรมตามลำดับก่อนหลัง สติสัมปชัญญะของเอซี เริ่มนึกถึงสิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเอกภพ และลำดับถึงจุดสุดท้ายที่เป็นเดี๋ยวนี้ทีละขั้น เอซีคิดว่ามันต้องทำได้ และเอซีพูดขึ้นว่า "ให้เกิดมีแสงสว่าง" .....และ....ความสว่างก็เกิดขึ้น...... ------ จบบริบูรณ์ ------ จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 4 ก.ย. 47 04:56:39 ]

ความคิดเห็นที่ 6 วาระสุดท้ายของเอกภพ การสิ้นสุดลงของสสาร และเวลา Reference: Nadis, S. Will dark energy steal the stars? Astronomy(Special cosmology issue) (November 2004): 100-105. บทวิจารณ์เพิ่มเติม(5 ปีให้หลัง) วิเคราะห์ข้อมูลเชิงสารคดีเบื้องหลังเรื่องสั้น ของอาสิมอฟ โดย DigiTaL-KRASH!!! ในนิยายของเขานั้น ไอแซค อาสิมอฟ ได้นำประเด็นทางศาสนามาสอดแทรกร่วมกับสาระทางวิทยาศาสตร์อย่างลงตัว อาสิมอฟ ถึงกับแสดงความเห็นเอาไว้แล้ว เป็นการมองคำตอบทางทฤษฎีในอนาคตไว้อย่างแม่นยำ แม้ในยุคของเขานั้น ยังมีการอภิปรายกันอยู่เกี่ยวกับสามทฤษฎี คือ ทฤษฎีเอกภพคงที่ ทฤษฎีเอกภพขยายตัว ก่อนทุกสิ่งทุกอย่างจะหดกลับลงมาเป็น Big Crunch และทฤษฎีเอกภพขยายตัวตลอดไป ถามว่าในหลายปีที่ผ่านมา วงการวิทยาศาสตร์ ค้นพบอะไรบ้าง เอกภพมุ่งสู่ Big crunch หรือเอกภพมุ่งไปสู่วาระสุดท้ายที่ทุกอย่างจะเย็นตัวลง และสลายตัวเมื่ออวกาศ และเวลา ขยายตัวจนถึงจุดสุดท้ายกันแน่ ในช่วงที่ผ่านมา แนวโน้มของข้อมูลที่มีทำให้เชื่อได้ว่า เอกภพจะต้องมีมวลน้อยกว่ามวลวิกฤติที่จะดึงทุกอย่างกลับมารวมกัน แม้ว่าจะรวมสสารมืดเอาไว้แล้วก็ตามที ถ้าหากเอกภพขยายตัวตลอดไปล่ะ อะไรจะเกิดขึ้น ทุกสิ่งทุกอย่างจะสูญสิ้นลง และ(อาจจะ)เหลือแต่ "คอสมิก เอซี" เอาไว้ในไฮเปอร์สเปซ หรือเปล่า... ลองมาดูบทความนี้คร่าวๆกันครับ เพื่อมองภาพที่น่าจะเกิดขึ้นกับเอกภพแห่งนี้ในอนาคต... ตั้งแต่ปี 1998 เมื่อนักดาราศาสตร์พบหลักฐานว่าอัตราการขยายตัว ของเอกภพมีค่าไม่คงที่ แต่ขยายตัวด้วยความเร่ง โดยไม่มี ทีท่าว่าจะช้าลง จึงมีการตั้งคำถามว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเอกภพ เอกภพจะถูกเติมเต็มด้วย พลังงานมืด(dark energy) ที่เป็นพลังงานที่คาดว่าอยู่ในอวกาศทุกหนทุกแห่งหรือเปล่า พลังงานดังกล่าวนี้กระทำตัวต้านแรงโน้มถ่วงในทุกกรณี พลังงานมืดนี้คาดว่ามีอยู่ถึง 70% ของพลังงานทั้งหมดในเอกภพ แต่เนื่องจากเป็นคุณสมบัติของอวกาศเอง พลังงานมืดจึง เพิ่มได้เมื่ออวกาศขยายตัว ซึ่งประมาณการณ์กันว่า จะมีอยู่ถึง 97% ของพลังงานทั้งหมด เมื่อเอกภพอายุมากขึ้นอีกสองเท่า ดังนั้น หากสมมติว่ามีใครคนหนึ่งอยู่รอดจนถึงวันนั้น ในอีกหลายหมื่นล้านปีข้างหน้าในอนาคต เขาจะได้เห็นอะไร หรือ..จะมีอะไรหลงเหลือให้เห็นหรือเปล่า จากแบบจำลองที่สร้างขึ้นด้วยการคำนวณในคอมพิวเตอร์ ที่ทำโดย เค็นทาโร นางามิเนะ และอับราฮัม โลบ ที่ Havard-Smithsonian Center for Astrophysics(CFA) พบว่าในอีกประมาณ 14 พันล้านปีข้างหน้า กาแลกซีทางช้างเผือก จะนวมตัวเข้ากับ กาแลกซีแอนโดรเมดา และระบบดาวอื่นๆใน กลุ่มกาแลกซีท้องถิ่น(local group) ซึ่งคือกลุ่มกาแลกซี ที่อยู่ใกล้เคียงกันกับเราในปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม กาแลกซีที่อยู่ห่างไกลออกไปก็จะยิ่งถอยห่าง ออกไปมากขึ้น มืดสลัวลงทุกที จนในที่สุด มันก็จะจางหายไปจากสายตา สำหรับท้องฟ้ายามค่ำคืนเมื่อมองจาก ดาวเคราะห์ในกาแลกซีของเรานั้น ก็จะเต็มไปด้วยดวงดาราเหมือนกับที่เราเห็น ในทุกวันนี้ จำนวนดวงดาวก็จะมีมากขึ้นถึง สองเท่า และจะกระจายตัวทั่วถึงสม่ำเสมอบนท้องฟ้า มากขึ้น เนื่องจากกาแลกซีรวมในตอนนั้น จะมีรูปร่าง เป็นกาแลกซีทรงรี(elliptical galaxy) มากขึ้น แต่ในที่สุดแล้วนอกจากในกาแลกซีของเราแล้ว เอกภพทั้งหมดที่เหลือจะหายไปจากสายตาของเรา แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 47 07:16:36 จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 4 ก.ย. 47 04:57:53 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อีกการคำนวณหนึ่ง ที่มองไปในอนาคตกาลถึงหนึ่งแสนล้านปีจากปัจจุบัน แสดงให้เห็นว่า โครงสร้างขนาดยักษ์ในระดับมหภาค ที่มีลักษณะเป็นเป็นเส้นสาย ที่แต่ละเส้นนั้นประกอบไปด้วยกาแลกซี นับล้านมาร้อยเรียงต่อจับกลุ่มกันนั้น จะเริ่มยืดตัวและขาดออก จนในที่สุด โครงสร้างของเอกภพที่เป็นเส้นสายเหล่านั้น ก็จะขาดออกเป็นลิ่มๆ เกิดเป็นกลุ่มก้อนของกาแลกซีที่ จับตัวกันเป็นกลุ่มๆ โดยแต่ละกลุ่มถูกแยกออกจากกัน ด้วยความเวิ้งว้างของเอกภพ แม้แต่ภาพกาแลกซีห่างไกล ที่เราเห็นได้ ก็จะถูกจำกัด โดยความเร็วของแสง กับอัตราการขยายตัวของเอกภพ ก่อนหน้านี้นักดาราศาสตร์อนุมานว่า ปริมาณของข้อมูลที่เราเก็บได้ ในทางปฏิบัติแล้ว ไม่มีขอบเขต ขอบเขตของอาณาบริเวณ ที่เรามองเห็นได้นั้นเกือบเป็นอนันต์ ถ้าหากเรารอนานพอที่แสง จากกาแลกซีอันห่างไกล จะเดินทางมาถึงตัวเรา ซึ่งเมื่อเร็วๆนี้ สถานการณ์ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เพราะเมื่อเอกภพขยายตัว เร็วขึ้นทุกทีในขณะที่แสงเดินทางด้วยความเร็วเท่าเดิม แสงจะเดินทาง ไปได้ถึงระยะทางขนาดหนึ่งเท่านั้น ลองนึกถึงลูกโป่งที่ขยายตัวเร็วขึ้นๆ แล้วมีมดอยู่ตัวหนึ่งที่พยายาม จะเดินไปบนลูกโป่งนั้น แต่มันเดินได้เร็วคงที่ เราจะเห็นว่า ผลสุดท้ายแล้วเจ้ามดน้อยตัวนั้น จะเดินไปได้ไม่ถึงไหนเลย ได้เพียงระยะสั้นๆเท่านั้น ดังนั้นในเอกภพที่ขยายตัวด้วยความเร่งนั้น กาแลกซีต่างๆจะมี "ขอบฟ้า" อยู่รอบเป็นทรงกลม ในระยะทางค่าหนึ่งรอบกาแลกซีนั้นๆ การพยายามมองออกไปให้เห็นกาแลกซีที่อยู่นอก "ขอบฟ้า" นั้นเป็นไปไม่ได้ เช่นเดียวกับการพยายาม มองเข้าไปในของฟ้าเหตุการณ์ของหลุมดำ (คือ กาแลกซีนอกขอบเขตทรงกลมนั้นมีอยู่ แต่แสงของมัน เดินทางมาถึงเราไม่ทันกับที่อวกาศขยายตัว เราจึงมองไม่เห็น) แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 47 08:06:43 จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 4 ก.ย. 47 04:58:24 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เมื่อเหล่าดวงดาราดับสูญ กลุ่มของกาแลกซี(Galaxy cluster) ต่างๆ ที่มีลักษณะ เหมือนกลุ่มของกาแลกซีท้องถิ่น(Local Group) จะรวมกันเป็นกลุ่ม เกิดเป็นลักษณะที่เรียกว่า เอกภพเกาะ(Island Universe) ต่างๆ ซึ่งถูกตัดขาดออกจากส่วนที่เหลืออื่นๆของเอกภพ ด้วยความกว้างใหญ่ ของอวกาศ ดังที่กล่าวเอาไว้แล้วว่า ผู้สังเกตการณ์ภายในโครงสร้างกาแลกซี อันใหม่ที่มีลักษณะเทียบได้กับเกาะแก่งในเอกภพนี้ จะถูกจำกัดมุมมอง ไว้ด้วยทรงกลมสมมติอันหนึ่ง(ที่เกิดจากข้อจำกัดของความเร็วแสง กับความเร็วของการขยายตัวเองเอกภพ) นักดาราฟิสิกส์ตั้งชื่อมันเอาไว้ว่า "Horizon Scale" ซึ่งเป็นทรงกลมที่มีรัศมีประมาณ 12600 เมกะพาร์เส็ค หรือ 40 พันล้านปีแสง อับราฮัม โลบ นักวิจัย กล่าวว่า "กาแลกซีของเรา จะเป็นกาแลกซีหนึ่งเดียว เท่านั้นที่เรามองเห็น ในความมืดมิดโดยรอบ" นอกจากนี้ พลังงานมืดเอง จะเป็นตัวป้องกันการเกิดของกาแลกซี กลุ่มของกาแลกซี(Galaxy cluster) และกลุ่มขนาดยักษ์ของกาแลกซี (Galaxy super cluster) อีกด้วย ในขณะที่ความไม่เสถียร ของแรงโน้มถ่วงที่ำให้โครงสร้างเหล่านี้เกาะกลุ่มกันอยู่ในปัจจุบัน ถูกเอาชนะ ด้วยแรงต้านแรงโน้มถ่วงที่มากขึ้นทุกๆขณะ นอกจากนี้เราจะไม่มีโอกาส ที่จะสังเกตการณ์การวิวัฒนาการของกาแลกซีได้มากกว่าระยะหนึ่ง เพราะหลังจากนั้นแล้วมันก็จะลับสายตาเราไป ดาวแคระที่มีมวลน้อยอย่างดวงอาทิตย์ จะจะยังอยู่อีกห้าพันล้านปี ดาวฤกษ์ขนาดเล็กจะอยู่ได้นานกว่าดาวขนาดใหญ่ แม้กระนั้นก็ตาม ดาวที่มีมวลต่ำที่สุด ก็ยังจะเผาเชื้อเพลิงหมดไปภายใน 10 - 20 พันล้านปี แม้จะมีดาวดวงใหม่เกิดขึ้น แต่ก็จะมีวัตถุดิบน้อยลงในการ ที่ธรรมชาติจะรวบรวมสร้างขึ้นมาใหม่ (แม้จะมีวิทยาการขนาด รวบรวมก๊าซระหว่างดาวฤกษ์มาสร้างเองอย่างในนิยายก็ตาม) และดาวพวกนี้จะสิ้นอายุขัยลงในเวลา 100 ล้านล้านปี(10 ยกกำลัง 13) ในเวลานั้น วิธีในการทำให้เกิดดาวดวงใหม่ๆก็โดยการชนกันระหว่าง ดาวฤกษ์ที่เป็นดาวแคระห์น้ำตาลเท่านั้น และเนื่องจากดาวชนกันไม่บ่อยนัก จะเหลือดาวอยู่เพียงไม่กี่ดวงในดาราจักรของเรา แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 47 08:38:03 จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 4 ก.ย. 47 04:58:56 ]

ความคิดเห็นที่ 9 จุดดับแห่งนิรันดร์ ปกติแล้วดาวฤกษ์ทั้งหลายจะถูกเหวี่ยงออกไปนอกกาแลกซีอยู่ เป็นระยะ ดังนั้นหากเรารอนานพอ(ประมาณ 10 ยกกำลัง 20 ปี) โดยหลักสถิติแล้วแม้แต่กาแลกซีเอง ก็จะสูญสลายไป!! นั่นคือกาแลกซีเกิดการ "ระเหย" ตัวเองออกไปนั่นเอง เทหวัตถุที่เหลืออยู่ ก็จะคงอยู่อย่างโดดเดี่ยวตราบจน โปรตอนเกิดการเสื่อมสลายลง(Proton decay) แม้ว่า ช่วงอายุของโปรตอนจะมีระยะเวลาอันยาวนาน จนยังต้อง อาศัยข้อมูลจากการทดลองมาเพิ่มเพื่อยืนยันช่วงเวลานั้นก็ตาม สิ่งที่เหลืออยู่ ในฐานะเทหวัตถุทางดาราศาสตร์ ในช่วงเวลานั้น คือหลุมดำทั้งหลาย แต่ด้วยการค้นพบปรากฏการณ์ การแผ่รังสีของฮอว์คิง(Hawking Radiation) ที่ ศ.สตีเฟน ฮอว์คิง เป็นผู้ค้นพบ ก็พบว่า หลุมดำจะไม่อยู่ ค้ำฟ้าตลอดไป แต่จะมีการ "ระเหย" ออกไป แม้หลุมดำที่ใหญ่ที่สุด กระบวนการนี้ก็ใช้เวลาจำกัด โดยประมาณที่ 10 ยกกำลัง 100 ปี ที่เหลืออยู่ ก็จะ เป็นเพียงอนุภาคต่างๆที่เพนจรไปในเอกภพ ทั้งอิเลกตรอน โปรตอน และนิวตริโน ไม่มีอะไรหลงเหลือให้สังเกตการณ์ ในเอกภพอีกต่อไป.. และนี่คือโลกของความเป็นจริง ที่จะเกิดขึ้น เว้นเสียแต่จะมี คอสมิก เอซี เช่น ในนิยาย! แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 47 08:52:17 จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 4 ก.ย. 47 04:59:28 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เหล่านี้เป็นความคิดเห็นท้ายกระทู้เมื่อห้าปีก่อนนะครับ ลิงก์ที่มีถ้าคลิกเข้าไปดู ยังไงก็ขออภัยในความไม่อัพเดทของข้อมูล เว็บนั้นเป็นเว็บเก่ามากๆของ Sci-Fi Club ที่ผมพยายาม รวบรวมสมาชิกโต๊ะห้องสมุดเข้ามาช่วยกันในสมัยนั้น แต่เนื่องจากพาสเวิร์ด มันไม่เวิร์คแล้ว จึงเข้าไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว และในช่วงต่อมาก็เลิกรากันไป สำหรับเว็บนั้นครับ ในตอนนี้ก็มีโครงการจะจัดข้อมูลที่มีใหม่ และจะพยายามทำ บทความเผยแพร่ต่อไป ในรูปแบบของกระทู้ เป็นวาระไปแทนที่จะ เป็นเว็บอย่างเป็นทางการเหมือนอย่างเดิม แต่อย่างไรก็ยังอยู่ที่นี่ เพราะผูกพันกับห้องนี้เหมือนเดิมครับ ======================================= ความคิดเห็นเพิ่มเติม : สวัสดีครับ เห็นว่าเรื่องนี้น่าสนใจ ไม่ว่าจะมองหรือวิจารณ์ทั้งในแง่ของวิทยาศาสตร์ และปรัชญาเชิงศาสนา จึงคัดลอกมาให้อ่านกัน แต่เนื่องจากที่พันธุ์ทิพย์นี่เราเล่น ตัวหนา ตัวเอน เล่นสี เล่นขนาดฟ้อนต์ ไม่ได้ ดังนั้นถ้าอยากอ่านที่สวยๆและจัดหน่้าเอาไว้ ดีๆให้คลิกไปอ่านได้ที่ http://www.geocities.com/Area51/Dimension/7622/lastques.htm นะครับ อัพโหลดไปที่โฮมเพจชมรมนิยายวิทยาศาสตร์พันธุ์ทิพยฺ์ดอทคอม แล้วเรียบร้อย :-) โดยคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [12 ม.ค. 2542 21:20:20] ความคิดเห็นเพิ่มเติม : น่าสนใจจริงๆครับ อ่านแล้วสนุก สมแล้วที่เป็นไอแซค อาซิมอฟจริงๆ โดยคุณ : rising_sun - [13 ม.ค. 2542 01:10:27] ความคิดเห็นเพิ่มเติม : ขอ save ไปอ่านนะฮับ...ชอบเรื่องสั้นอยู่แล้ว...อิ...อิ... โดยคุณ : Fat Boy - [13 ม.ค. 2542 02:32:15] ความคิดเห็นเพิ่มเติม : save ไว้ก่อนครับ เพราะผมชอบเรื่องยาว ฮ่าๆ โดยคุณ : mountainfox - [13 ม.ค. 2542 07:35:56] ความคิดเห็นเพิ่มเติม : ขอตามมาอ่านด้วยครับ โดยคุณ : Tron - [13 ม.ค. 2542 10:44:13] ความคิดเห็นเพิ่มเติม : ขอเก็บไปอ่านก่อนครับ พรุ่งนี้จะเข้ามาแสดงความคิดเห็นครับ โดยคุณ : thep497 - [13 ม.ค. 2542 13:39:36] ความคิดเห็นเพิ่มเติม : เก็บไว้ก่อนแล้วจะช่วยวิจารณ์วันหลังแล้วกันละครับ โดยคุณ : eAT - [13 ม.ค. 2542 14:59:54] ความคิดเห็นเพิ่มเติม : เซฟได้เลยครับ เพราะเชื่อว่าคนแปลเขาก็คงแปลมาด้วยว่า อยากจะให้ทุกๆคนอ่านอยู่แล้ว :-) อ้อ เรื่องนี้แปลเป็นภาษาไทย ตั้งแต่ก่อนผมเกิดปีนึงแน่ะ....เก่ามาก โดยคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [13 ม.ค. 2542 19:02:30] ความคิดเห็นเพิ่มเติม : แล้วจะเข้ามาอ่านนะครับผม ช่วงนี้ไม่ว่างเลยครั้บ โดยคุณ : คนไทยในลอนดอน - [14 ม.ค. 2542 02:33:36] ความคิดเห็นเพิ่มเติม : อ่านแล้วเห็นอย่างหนึ่งครับ ว่าที่เห็นนี่ไม่ใช่มีแค่หลักศาสนาคริสต์เท่านั้นครับ แต่ว่ามีเรื่องของการดับสูญซึ่งเป็นธรรมชาติของทุกสิ่ง ซึ่งเป็นแกนหลักของศาสนาพุทธอยู่ด้วย เรื่องนี้ผมอยากจะเน้นให้ดูกันตรงความดับสูญแล้วเกิดใหม่ครับ (จะเห็นว่ามันเป็นวัฎจักร เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย) ส่วนเนื้อหาแต่ละ บรรพ์ นั้น ชี้ให้เห็นถึงวิวัฒนาการของมนุษย์เราได้ดีครับ แต่จะเห็นว่า อาซิมอฟมักจะจินตนาการให้เห็นว่า คนเรานั้น จะพัฒนากันเป็นหนึ่งเดียวในที่สุด (จากบรรพ์ท้าย ๆ จะเห็นว่ามนุษย์มารวมเป็นจิตใจเดียว คล้ายกับ ปฐมภพ ในชุดสถาบันฯ) เรื่องนี้ถ้าอ่านแล้วคิดในแง่มุมต่าง ๆ แล้วสนุกครับ... ถึงแม้ว่า theme หลักของเรื่องจะเน้นเรื่องการดับสูญแล้วเกิดใหม่ของจักรวาล โดยคุณ : thep497 - [14 ม.ค. 2542 10:32:24] ความคิดเห็นเพิ่มเติม : :) Cool โดยคุณ : nile - [14 ม.ค. 2542 21:29:48] ความคิดเห็นเพิ่มเติม : เพิ่งจะเซฟเก็บไปแล้ว ไว้อ่านก่อนครับ อ้อคุณ DigiTal-KRASH ครับ ช่วยส่งเมล์ของคุณมากมาให้ผมหน่อยครับ ที่ u38sar@cp.eng.chula.ac.th จะส่งไฟล์ที่ผมพิมพ์ไว้ไปให้น่ะครับ ตอนนี้มี 2 เรื่องครับ ขอบคุณครับ โดยคุณ : ZyberDog - [14 ม.ค. 2542 23:37:06] ความคิดเห็นเพิ่มเติม : อ้า...แวะเข้ามาอ่านด้วยคนค่ะ เป็นเรื่องที่ค่อนข้างเข้าใจยากนะคะ แต่ก็...ไม่ยากเกินกว่าที่จะทำความเข้าใจ 8-) โดยคุณ : น้องแจ่ม - [15 ม.ค. 2542 15:07:48] ความคิดเห็นเพิ่มเติม : ตอนนี้ไม่ค่อยว่างเลยล่ะงานยุ่งมากๆ อ่านเเล้วก็:) ไม่ลองหาเเบบยุคของOrbitที่เป็นคนไทย เเต่งก็ดีนะตอนนี้ขุดกรุออกมาอ่านพอดี May the Force be with You โดยคุณ : nazca2000 - [15 ม.ค. 2542 21:07:55] ความคิดเห็นเพิ่มเติม : ......ส่งไปแล้วนะครับคุณ ZyberDog :-) โดยคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [วันครูแห่งชาติ 19:00:28] ความคิดเห็นเพิ่มเติม : great! โดยคุณ : morning_glory - [9 ก.พ. 2542 04:56:49] จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 4 ก.ย. 47 05:10:33 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สุดยอดครับ จากคุณ : sweetoil (sweetoil) - [ 4 ก.ย. 47 10:53:30 ]

ความคิดเห็นที่ 12 It is cool. จากคุณ : Ronachai - [ 4 ก.ย. 47 15:04:26 A:129.94.6.30 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณมากเลยครับ ที่นำเรื่องนี้มาให้อ่าน ผมรู้สึกว่าเกมแนว Sci-Fi Strategy ที่ชื่อ Alpha Centauri (มี expansion ชื่อ Alien Crossfire) มีเนื้อหาบางส่วนคล้ายกับ The Last Question นี้นะครับ เพียงแต่มนุษย์ transcend คล้ายปรมาตมัน เมื่อยังอยู่ในดาวเคราะห์ของระบบ Alpha Centauri ที่ชื่อ Chiron แล้วก็ไม่ได้พูดถึงการกลับลูกศรเอนโทรปีเหมือนเรื่องนี้ครับ ผมเคยคิดเล่นๆนะครับ ว่าเป็นไปได้หรือไม่ ที่จะมีจักรวาลหรือส่วนหนึ่งของจักรวาล ที่เอนโทรปีจะลดลงเรื่อยๆ และสิ่งมีชีวิตที่นั่นต้องอาศัยเอนโทรปี เช่น กินของเสียของเน่าแล้วขับถ่ายออกมาเป็นของดี ฯลฯ และจักรวาลของเราเป็นเพียงคู่ของมันเท่านั้น เมื่อถึงจุดจบของจักรวาลของเรา.... เพียงแต่ตอนนั้นผมคิดในเชิงที่เกี่ยวพันกับศาสนา และผมก็ไม่ใช่นักวิทยาศาสตร์ด้วยนะครับ ผมจึงไม่จริงจังมากในแง่วิทยาศาสตร์ครับ จากคุณ : Hypoentropic - [ 5 ก.ย. 47 01:35:45 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คุณ sweetoil, คุณ Ronachai ขอบคุณที่สนใจติดตามนะครับ ซีรีส์กระทู้แนวกึ่งไซไฟ กึ่งสารคดีวิทยาศาสตร์ (กึ่งหว้ากอ-กึ่งไซไฟ) ในแบบฉบับที่ผมเคยโพสเอาไว้เป็นประจำ เมื่อสมัยผมเข้ามาเล่นพันทิป ใหม่ๆ จะกลับมานำเสนอใหม่ให้อ่านกันอีกแน่นอนครับ คุณ Hypoentropic ครับ ในแง่ของ universe with no boundary นั้น ยังคงมีนักฟิสิกส์บางกลุ่มใช้อยู่ในปัจจุบัน แต่มีแนวโน้มจากข้อมูลใหม่ๆครับว่าเอกภพจะมีขอบเขตจำกัด แม้เราจะไม่มีทาง มองเห็นขอบของมัน เมื่อเราพัฒนากล้องโทรทรรศน์ที่มีคุณภาพดีขึ้นไปตามลำดับ แม้จะทำให้เห็นได้ไกลขึ้น แต่สิ่งที่น่าเศร้าในชีวิตจริงก็คือ ทุกๆวันจะมีส่วนหนึ่งของเอกภพ ที่หนีหายไปจาก "ขอบฟ้า" ของเราตลอดเวลา ดังนั้น แม้มีขอบเขตจำกัดจริง เราก็ไม่อาจสังเกตเห็นได้ ด้วยกล้องโทรทรรศน์ที่ใช้การรับแสง หรือคลื่นแม่้เหล็กไฟฟ้า อย่างอื่นครับ แต่่ถ้าเอนโทรปีลดลงเรื่อยๆ เอกภพนั้น จะมีสิ่งมีชีวิต อย่างเราได้อย่างไรครับ สมมตินะครับว่า พวกเรากินอยู่ขับถ่าย เผาผลาญพลังงานไปทุกวัน ร่างกายแผ่ความร้อนออกมา ร่างกายสึกหรอ เซลผิวหนังหลุดลอกไป เส้นผมร่วงออก พวกนี้ก็เอนโทรปีเพิ่มขึ้น ถ้าเอนโทรปีลดลง เราอาจจะ มีเมตาโบลิซึมกลับด้านก็ได้ครับ(ตายแหน่ๆ) แต่เรื่องที่คุณว่ามาน่าสนใจมาก สงสัยผมต้องไปหาเกมนั้นมาเล่นบ้าง (หรือไม่อย่างน้อยก็ซื้อมาเก็บไว้ก่อนที่จะขาดตลาด) จะว่าไปแล้ว อันที่จริงพล็อตของ EVE online ก็แจ๋วนะครับ (เดี๋ยวจะต้องไปหามาเก็บไว้เช่นกันครับเกมนี้) แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 47 07:50:44 จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 5 ก.ย. 47 07:48:57 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มาร่วมย้อนอดีตครับ จากคุณ : mountainfox - [ 5 ก.ย. 47 12:05:15 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณเดี้ยงพูดเหมือน Loop เลย แต่เรื่องนี้ ดร.ระวี ภาวิไล ท่านเคยตอบไปแล้ว ตอบได้ปรัชญามากด้วย ลองไปหาอ่านดูนะคะ.... จากคุณ : Pride - [ 5 ก.ย. 47 12:10:55 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขออนุญาตมาขัดคอคุณเดี้ยงครับ (คุยเรื่องแบบนี้ต้องมีคนมาขัดคอไม่งั้นก็ไม่สนุก ถือว่าแลกเปลี่ยนความเข้าใจกันครับ ฮ่าๆๆ) ผมเคยอ่านเรื่องนี้สมัยเด็ก ๆ ครับ ประทับใจมากเพราะเป็นหนึ่งในไซไฟไม่กี่เรื่องที่ยังจำได้ แต่ผมอ่านในนิตยสาร ถ้าจำไม่ผิดคงจะเป็นชัยพฤกษ์ครับ ชอบมาก ๆ เพิ่งรู้นี่ละครับว่าเป็นของอาซิมอฟ มิน่าล่ะ ตอนผมมาอ่านสถาบันสถาปนาตอนไกอาแล้วรู้สึกคุ้นเคย เห็นคุณเดี้ยงพูดถึง "พลังงานมืด" น่ะครับ ก็เลยสงสัยเพราะไม่ค่อยคุ้นกับคำนี้ และยิ่งไปถึง "แรงต้านแรงโน้มถ่วง" นี่ออกจะขัดกับระเบียบความคิดส่วนตัว เลยอยากถามคุณเดี้ยงให้ละเอียดกว่านี้นิดนึงครับ ว่า ทั้ง 2 สิ่งที่ว่านี้มีอยู่จริง เคยมีหลักฐานทางฟิสิกส์หรือเปล่าครับ และอยากถามถึงลักษณะของพลังงานมืดที่ว่านี้และเรื่องการเกิดของพลังงานมืดขึ้นมาได้ยังไงด้วยครับ ^ ^" เรื่องการระเหยของหลุมดำอันนี้ ตามแบบของฮอว์กิ้งอันนี้ผมก็เชื่อครับ (และก็เป็นโมเดลอันเดียวมั้งครับ ที่ทำให้ผมเข้าใจถึง การเดินทางย้อนกลับเวลาของโพสิตรอน) แต่เรื่องการระเหยของกาแลกซีอันนี้ยังไม่ค่อยเข้าใจนัก ไม่รู้ว่ามันระเหยออกไปยังไง ในรูปแบบไหนอ่ะครับ เรื่องเอนโทรปีย้อนกลับ นี่ผมยังคิดแบบนักฟิสิกส์รุ่นไดโนเสาร์อยู่นะครับ ถ้าพิจารณาตามเขาว่า " Entropy is an arrow of Time" ถ้าเอนโทรปีย้อนกลับได้ ก็น่าคิดอยู่เหมือนกันว่าเวลาจะเป็นยังไง (แปลว่า ผมนึกไม่ออกครับ ฮ่าๆๆ) คำว่า บรรพ นี่น่าจะเขียน บรรพ (แปลว่า หมวด หมู่)  คำว่า บรรพ์ นั้นตามพจนานุกรมนั้นบอกความหมายไว้ว่า แรก หรือทิศตะวันออก ครับ แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 47 13:37:46 จากคุณ : ช่างไม้ - [ 5 ก.ย. 47 13:33:07 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณช่างลองหาดูในซอฟท์แวร์ดาราศาสตร์+สารคดี ที่ชื่อ Red Shift นะครับ(น่าจะยังมีขายตามร้านขายซีดีโปรแกรม) จะมีคลิปสารคดีเกี่ยวกับการวิวัฒนาการ และการชนกันของกาแลกซีอยู่ด้วย แรงต้านแรงโน้มถ่วง เท่าที่ผมพอจำได้ (อาจจะจำมาผิดนะครับคงต้องไปหาอ่านดู) เป็นแรงสมมติ(รู้สึกจะเป็นค่าคงที่ของอวกาศเอง) ที่มีค่าน้อยมากๆทำหน้าที่ ต่อต้านการหดตัวของเอกภพ (เอกภพมีแนวโน้มหดกลับด้วยแรงดึงดูด จากมวลสารทั้งหมด แต่ก็มีแนวโน้มที่จะขยายตัวด้วยแรงต้านแรงโน้มถ่วงอันนี้ ซึ่งแ้ม้จะมีค่าน้อยมาก แต่ในสเกลใหญ่แล้วมันส่งผลครับ สิ่งนี้แต่ก่อนก็ไม่เป็นที่เชื่อถือกัน แต่พักหลังตั้งแต่ปี 1998 เป็นต้นมา ด้วยหลักฐาน ของสิ่งที่สังเกตได้จากกล้องโทรทรรศน์ฮับเบิล และกล้องโทรทรรศน์ อื่นๆ ถ้าลองไปอ่านวารสารดาราศาสตร์ดู ก็จะเห็นมีพูดถึงกันมากขึ้นทุกที ในเอกภพมี สสารมืด(dark matter) และพลังงานมืด(dark energy)  อยู่ ที่ตั้งชื่อเช่นนี้ เพราะนักฟิสิกส์ ยังไม่ทราบธรรมชาติของสองอย่างนี้ดีพอ ผมไม่แน่ใจว่า dark energy เป็นอย่างเดียวกับ vacuum energy ด้วยหรือเปล่า เรื่อง บรรพ นี่คิดว่าคุณช่างถูกแล้วครับ สมัยนั้นผมพิมพ์มาจากตัวเล่มนิยาย ของเขาเลย เลยไม่อยากเปลี่ยนของเขา แต่บรรพ นั้นถูกแล้วครับ ผมก็รักชัยพฤกษ์วิทยาศาสตร์ครับ คิดถึงมากเหมือนกัน กับวารสารชุดนี้ ป.ล. ถ้าเป็นคุณ Iron-Spider น่าจะให้คำตอบเรื่องนี้ได้ดีกว่าผมครับ แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 47 04:38:59 แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 47 21:29:41 จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 5 ก.ย. 47 21:27:33 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คุณ DigiTaL-KRASH ครับ รู้สึกเกมนี้จะหมดจากตลาดเมืองไทยไปแล้วครับ คงต้องสั่งจากเมืองนอกกระมังครับ ของ Firaxis นะครับ ----------------------------------------------------------- ผมขอลองตอบคุณช่างไม้ตามที่ผมเข้าใจนะครับ ถ้าผิดคุณ DigiTaL-KRASH ช่วยแก้ด้วยนะครับ เมื่อจักรวาลขยายตัว พลังงานจากแรงโน้มถ่วงที่มีอยู่ระหว่างดวงดาวต่างๆก็จะลดลงด้วย จากกฎอนุรักษ์พลังงาน พลังงานรวมในจักรวาลต้องคงที่ด้วยใช่ไหมครับ ทำให้ graviton(อนุภาคแรงโน้มถ่วง ตามทฤษฎี Quantum Mechanics)ที่ลดลง ต้องแปรไปเป็นอนุภาคพลังงานอื่นๆ รวมทั้งมวลสารด้วย เพราะพลังงานสามารถเปลี่ยนเป็นมวลสารได้(ตรงนี้ใช้ Special Relativity ของไอน์สไตน์อธิบายก็ได้ครับ) ผมเข้าใจว่า พลังงานจากแรงโน้มถ่วงที่กำลังลดลงอยู่ตราบที่จักรวาลขยายตัวนี้ละครับที่เรียกว่า Dark Mass หรือ Dark Energy ซึ่งจะปรากฏตัวให้นักวิทยาศาสตร์สังเกตได้เมื่อเป็นอนุภาคแบบอื่น จากคุณ : Hypoentropic - [ 5 ก.ย. 47 22:04:57 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านแล้วนึกถึงเว็บคุณพิรชาน (ชอ กะเชอ มันอยู่ตรงไหนเนี่ย O_o") จากคุณ : นานานะจัง - [ 6 ก.ย. 47 09:21:31 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ฌ อยู่ตรงตัว G ครับ จากคุณ : Domingo - [ 6 ก.ย. 47 11:06:43 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ตามมาอ่านครับ ^_^ จากคุณ : aquillie - [ 6 ก.ย. 47 14:09:41 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เยี่ยมคับ จากคุณ : ETP - [ 6 ก.ย. 47 16:01:34 ]

ความคิดเห็นที่ 24 dark matter ครับ ผิดอีกแล้ว อิอิ จากคุณ : Hypoentropic - [ 6 ก.ย. 47 23:21:26 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สสารมืด(dark matter) นี่ น่าจะเป็นคำเรียกรวมๆของมวลที่ยังตรวจไม่พบ มีการเสนอให้เอานิวตริโนเป็นส่วนนึงของ ของสสารมืดด้วยครับ จริงๆแล้ว น่าจะมีคนจับมาเขียนอีกนะครับ เกี่ยวกับสสารมืด เอาไว้เมื่อไรผมมีเวลา แล้วจะช่วยเพิ่มเนื้อหาลงในพจนานุกรมเสรีวิกิพีเดีย ฉบับภาษาไทยเอาไว้ละกันครับ จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 7 ก.ย. 47 02:50:42 ]

ความคิดเห็นที่ 26 มฤตยูเขียว/จินตวีร์ วิวัธน์/????/2522 พลังหลอน/จินตวีร์ วิวัธน์/โชคชัยเทเวศร์/2524 มนุษย์สังเคราะห์/จินตวีร์ วิวัธน์/????/2526 มนุษย์ชิ้นส่วน/จินตวีร์ วิวัธน์/โชคชัยเทเวศร์/2528 อาศรมสาง/จินตวีร์ วิวัธน์/รวมสาส์น/2530 ศีรษะมาร/จินตวีร์ วิวัธน์/รวมสาส์น/2531 ผมได้อ่านหมดแล้วล่ะ (แฟนจินตวีร์ วิวัธน์) แต่บางเรื่องจำไม่ค่อยได้แล้ว อ่านตั้งแต่อายุสิบขวบ ^^" - มฤตยูเขียว - เล่าเรื่องของการพยายามสร้างมนุษย์ที่สมบูรณ์แบบขึ้นมาจากพืชโดยนักวิทยาศาสตร์ผู้เชี่ยวชาญด้านพืช(เรียกว่าอะไรหว่า) แต่ต้องมีการฆ่าคนมากมายเพื่อนำมาใช้เป็นวัตถุดิบในการสร้างนั้น - มนุษย์สังเคราะห์ - นักวิทยาศาสตร์คนนึงพยายามสร้างร่างกายมนุษย์ขึ้นมาจากสารเคมีสังเคราะห์เลียนแบบเซลมนุษย์ รู้สึกจะเพื่อรักษาเมียที่ป่วยต้องการร่างใหม่หรือไงนี่แหละ แต่สารเคมีที่ผสมไม่มีเสถียรภาพพอ ไม่สามารถคงรูปได้ซะที มีการจับเอาคนไปทดลองด้วย - มนุษย์ชิ้นส่วน - เป็นภาคต่อของ มฤตยูเขียว มนุษย์ที่สร้างขึ้นมาเกิดความบกพร่องทางอารมณ์และการเรียนรู้ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายมากมาย - พลังหลอน - จำไม่ได้แฮะ ^^" - อาศรมสาง , ศีรษะมาร - จะมีความก้ำกึ่งกันระหว่างภูติผีกับวิทยาศาสตร์อยู่ในตัว แต่เรื่องราวชักจะลืมๆไปแล้วล่ะ จากคุณ : Domingo - [ 7 ก.ย. 47 06:47:29 ]

ความคิดเห็นที่ 27 "พลังงานจากแรงโน้มถ่วง" แค่คำแรกจากคุณ Hypoentropic ผมก็งงซะแล้วครับ ผมไม่ได้ติดใจเรื่อง dark matter นะ แต่ไปติดใจตรง anti-gravity น่ะครับ ตาม General Ralativity Theory นั้นไม่น่าเป็นไปได้ ถ้าจะอธิบายผลของแรงกระทบจากแรงโน้มถ่วงที่มองไม่เห็นก็น่าจะใช้ dark matter ไม่ใช่ anti-gravity ทั่นโดครับ ผมก็อ่านจินตวีร์ วิวัธน์มาเหมือนกันนะ แต่ออกไปทางหนังผีซะมากกว่า จากคุณ : ช่างไม้ - [ 7 ก.ย. 47 12:48:28 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณมากค่ะคุณพี่ดิจิฯ ที่นำมาให้อ่านกันค่ะ เยอะจัง เลือกไม่ถูกเล้ย ลัลล้า ~* ^__^ จากคุณ : Nokazar - [ 7 ก.ย. 47 14:24:52 ]

ความคิดเห็นที่ 29 โอ้..."คุณพี่ดิจิฯ" (^__^)O )) ) ) เรียกซะน่ารักเชียว จากคุณ : นานๆจะตอบที หุหุ - [ 7 ก.ย. 47 20:53:22 A:202.5.88.152 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 คนน่ารักน่ะครับ เป็นความจริงที่ปฏิเสธได้ยาก ^^ จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 8 ก.ย. 47 07:19:11 ]

ความคิดเห็นที่ 31 สนุกดีครับ และน่าสนใจดี ตามมาอ่านเช่นกันค๊าบบ จากคุณ : บั๊กคุง - [ 8 ก.ย. 47 13:05:09 ]

ความคิดเห็นที่ 32 *นอกเรื่อง* >>คนน่ารักน่ะครับ เป็นความจริงที่ปฏิเสธได้ยาก ^^ นอกเสียจากว่า จะไม่มีความจริงใด เป็นความจริงสูงสุด จากคุณ : แวะมาดูคนน่ารัก - [ 8 ก.ย. 47 13:35:05 A:202.5.88.143 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขอบคุณนะครับคุณบั๊กคุง ถ้ามีอะไรที่น่าสนใจ จะนำมาโพสอีกครับ จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 8 ก.ย. 47 19:58:05 ]

ความคิดเห็นที่ 34 #32 จริงๆนะครับ ..หน้าตาเป็นแบบนี้.. จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 10 ก.ย. 47 11:05:31 ]

ความคิดเห็นที่ 35 O_o" นี่มันหน้าเอเลี่ยนนี่นา (ตาโต ปากเล้ก จมูกไม่มี) ปล. ขอบคุณคุณโดจังค่ะ จากคุณ : นานานะจัง - [ 10 ก.ย. 47 12:00:34 A:221.128.107.148 X: ]

ความคิดเห็นที่ 36 นึกศรีษะมารออกแล้ว มีเอามาทำเป็นละครด้วยนี่นา นักวิทยาศาสตร์คนนึงลูกเป็นฝาแฝดหญิงคู่นึง คนนึงเรียบร้อย อีกคนนึงเปรี้ยวซ่า แล้วลูกสาวคนที่เปรี้ยวซ่าก็เกิดอุบัติเหตุทำให้หัวขาดแต่ไม่ยักตาย คุณพ่อนักวิทยาศาสตร์ก็พยายามทกลองหาวิธีต่อหัวให้แต่ไม่สำเร็จซักที ตอนหลังลูกสาวคนนี้เกิดได้ดื่มเลือดโดยบังเอิญทำให้ได้รู้ว่าเลือดอร่อย เลยออกล่าเหยื่อหาเลือดกิน ที่เหลือไม่เล่าแล้ว แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 47 13:24:16 จากคุณ : Domingo - [ 10 ก.ย. 47 13:19:24 ]