PANTIP.COM : A2996380 อยากทราบเรื่องย่อ เรือนไม้สีเบจครับ [วิทยุ-โทรทัศน์]

ความคิดเห็นที่ 1

เรือนไม้สีเบจ

กำกับการแสดง สุประวัติ ปัทมสูต
บทประพันธ์ ว.วินิจฉัยกุล
บทโทรทัศน์ เอกลิขิต
นำแสดงโดย
1. แอนดริว เกร้กสัน รับบท อาร์ม
2. เข็มอัปสร สิริสุขะ รับบท มุก
3. ณัฐนันท์ รับบท จุลศก
4. สโรชา วาทิตตพันธ์ รับบท ขจีรัตน์
5. เพ็ญพักตร์ ศิริกุล รับบท สรวงสินี
6. ภัสสร บุญยเกียรติ รับบท ชัญญา
7. จุลี โอศิริ รับบท นายแม่
ออกอากาศ ทุกวันพุธ พฤหัสบดี เวลา 20.20 น. ช่อง 3

เรื่องย่อ
มุก หญิงสาวที่เกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะร่ำรวย ชอบมองโลกในแง่ดีอยู่เสมอ เมื่อครั้งยังเด็กเธอได้ถูก นายแม่ ขอไปเลี้ยงความเป็นอยู่ของเธอจึงไม่ค่อยหรูหราเหมือนพี่น้องคนอื่นเท่าใดนัก โชคร้ายที่เธอยังมักจะถูก ธัญญา ผู้เป็นแม่หมั่นไส้การกระทำของเธออยู่ เสมอ ๆ มุกเป็นเด็กขยันจนกระทั่งเธอได้เข้าศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง จนเป็นเหตุบังเอิญให้เธอได้มาพบกับ อาร์ม หนุ่มหล่อที่เป็นที่หมายตาของบรรดาสาว ๆ ทั่วทั้งมหาวิทยาลัย รวมไปถึง ขจีรัตน์ สาว เปรี้ยว เซ็กซี่ ที่หมายมั่นจะให้อาร์มตอบรับความรักที่เขามีให้

หลังจากที่ยายของอาร์มเสียชีวิตลง เขาก็ได้อาศัยอยู่ใน เรือนไม้สีเบจ เพียงลำพัง โดยมี ลุงช่วง คนสนิทเป็นผู้คอยดูแลบ้าน ให้กับเขาอาร์มกับมุขเริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น คอยดูแลช่วยเหลือซึ่งกันและกันในเรื่องการเรียนจนทำให้ทั้งสองรู้สึกถึงความผูกพันจนในที่สุดก็กลับกลายมาเป็นความรัก นายแม่ถูกชะตากับอาร์มเป็นอย่างมาก ซึ่งผิดกับธัญญาที่คอยดูถูกอาร์มอยู่เสมอว่าเป็นคนธรรมดาไร้ฐานะความผูกพันระหว่างอาร์มกับมุขค่อย ๆ ก่อตัวขึ้น แต่ในบางครั้งเขาทั้งสองก็ต้องพบกับอุปสรรค ส่วนใหญ่มักจะเป็นปัญหาที่เกิดจากจี เธอมักจะคอยแสดงตัวเป็นเจ้าของอาร์มเสมอทั้งที่จริง ๆ แล้วอาร์มเองไม่ได้รู้สึกกับจีแบบคนรักเลย จนทำให้บางครั้งมุขเกิดความรู้สึกไม่แน่ใจ ในตัวของอาร์ม หากแต่ทุกครั้งที่เกิดปัญหาก็ยังคงมีหยุ่น กับเข็ม เพื่อรักที่คอยให้กำลังใจเธออยู่เสมอ

เวลาผ่านไปไม่นานอาร์มเรียนจบชั้นปีที่ 4 เขาได้ไปศึกษาต่อที่ประเทศอเมริกา ซึ่งการไปของเขาครั้งนี้ได้ไปอาศัยอยู่กับ ยศ พ่อของเขาที่หย่าร้างกับ สรวงสินี ผู้เป็นแม่ ตั้งแต่อาร์มยังเด็ก เหตุผลก็เพราะเธอมัวแต่หมกหมุ่นอยู่กับสังคมไฮโซจนไม่มีเวลาดูแลลูก อาร์ม รู้สึกไม่ ชอบใจเมื่อรู้ว่าแม่ไปแต่งงานอยู่กินกับ ศก ทั้ง ๆ ที่รู้ว่า จุลศก และ ศศิ ลูกติดของศกไม่ชอบหน้าเธอ ก่อนที่อาร์มจะมาเรียน ต่อที่อเมริกาเขาให้สัญญากับมุขว่าจะรักกันตลอดไป อาร์มตั้งใจเก็บเงินสร้างฐานะให้ดีขึ้นเพื่อดูแลมุก มุกตั้งใจเรียนให้จบและระหว่างนั้น เธอก็ดูแลนายแม่ไปด้วย เธอนั้นติดต่ออยู่กับอาร์มเสมอ ๆ ทางอินเตอร์เน็ต เมย์ พี่สาวของมุกได้คบหาอยู่กับจุลศก แต่หารู้ไม่ว่าแฟนหนุ่มของเธอได้แอบชอบมุก แต่มุกไม่สนใจ มุกตกใจกับข่าวที่ว่าอาร์มเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ สาเหตุเนื่องมาจากจีหึงหวงที่อาร์มรักมุก จึงเกิดปากเสียงกันขั้นถึงขั้นยื้อแย่งพวงมาลัยจนเป็นเหตุให้รถเสียหลักตกลงข้างทาง อาร์มบาดเจ็บถึงขั้นพิการ

เขาเสียใจที่ทำอย่างที่ฝันไว้ไม่ได้ อาร์มตัดสินใจเขียนจดหมายบอกความในใจกับมุกว่าเขาไม่ต้องการเหนี่ยวรั้งให้เธออยู่กับคนพิการอย่างเขา หากเธอพบคนที่ดีกว่าก็ให้ไป มุกเสียใจมากแต่เธอก็ยืนยันว่าเธอจะรักอาร์มต่อไป นายแม่เริ่มชรา จนร่างกายไม่แข็งแรงเธอ มัวดูแลนายแม่จนลืมนึกถึงอาร์ม สรวงสินีก็มัวแต่ห่วงเรื่องสมบัติ เหตุผลเพราะศกเริ่มมีอาการเจ็บป่วยมากยิ่งขึ้น ซึ่งเธอเองก็ได้รับส่วน แบ่งมามากแต่เก็บไว้มิให้ใครรู้ มุกดีใจมากที่อาร์มกลับมาเมืองไทย เธอพาเขาไปกราบนายแม่ บังเอิญไปพบจุลศกเข้า จุลศกแค้นที่รู้ว่า อาร์มและมุกรักกัน เขาพยายามหาวิธีที่จะกำจัดอาร์มไปให้พ้นทาง หลังจากที่มุกเรียนจบเธอ ตัดสินใจแต่งงานแบบเรียบง่าย โดยมีนายแม่เป็นสักขีพยาน ธัญญาทราบเรื่องถึงขั้นตัดแม่ตัดลูกและไล่มุกออกจากบ้าน

ส่วนนายแม่ไม่นานก็เสียชีวิตลง มุกจึงย้ายไปอยู่กับอาร์มที่เรือนไม้สีเบจ ทั้งสองพยายามหาหนทางเพื่อเลี้ยงชีพในครอบครัว โดยการทำธุรกิจเย็บกระเป๋าสตางค์ส่งนอก ซึ่งก็ได้แม่ของอาร์มเป็นคนติดต่อลูกค้าให้ มุกและอาร์มพยายามวิ่งเต้นเรื่องพินัยกรรมของนายแม่ที่ถูกจุลศกใช้แผนสกปรก แต่ในที่สุดก็ไม่สำเร็จ เวลาผ่านไป ไม่นานมุกก็ได้ให้กำเนิดบุตรชายออกมาชื่อ น้องออม หลังจากศกเสียชีวิตลงสรวงสินีจึงได้กลายมาเป็นเศรษฐินีในที่สุด

มุกและอาร์มมีความสุขได้เพียงไม่นานก็ต้องพบกับอุปสรรค เมื่อจีเข้ามาวุ่นวายในชีวิตครอบครัวของเธออีกครั้ง เนื่องจากจีวางแผนล่อลวงอาร์มให้มาติดกับจุลศก เขาซ้อมอาร์มเกือบปางตาย จนทำให้มุกเข้าใจผิดคิดว่าอาร์มกลับไปยุ่งกับจี เธอตัดสินใจหอบ ลูกหนีไปอยู่กับ แม่ที่บ้าน สรวงสินีลืมเรื่องที่ผ่านมาเพราะมัวแต่เห่อหลานชาย อาร์มไปง้อขอคืนดีแต่ถูกแม่ของมุกกีดกัน เขาจึงกลับไป อยู่ในเรือนไม้สีเบจอย่างเศร้าหมอง จนเกือบตรอมใจตาย เขาพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้มุกกับลูกเห็นใจ จนในที่สุดมุกก็ใจอ่อน ยอมพาลูกกลับมาอยู่ ที่เรือนไม้สีเบจอีกครั้ง อาร์มเริ่มมีอาการดีขึ้นจนเกือบจะเป็นปกติ กิจการเย็บกระเป๋าส่งออกนอกก็ดูจะไปได้สวย เขาขยันขันแข็งสมกับเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี สุดท้ายบั้นปลายชีวิตของเขาและเธอก็จบลงอย่างมีความสุข โดยมีลูกน้อยเป็นพยานรักระหว่างเขาและเธอใน เรือนไม้สีเบจ
http://movie.sanook.com/drama/drama_09759.php
รูปจาก http://www.maithaimagazine.com/27/back_dara2.asp

จากคุณ : ว่านน้ำ - [ 5 ก.ย. 47 10:35:14 ]

ความคิดเห็นที่ 6

ผมเคยโพสไว้ ที่เวบบอร์ดแห่งหนึ่ง ตัดตอนมาให้อ่านละกันจ้ะ เอามาจากในหนังสือ อ่านแล้วชอบมากครับ

===========

บอกก่อนว่า เขาเลือกตัวแสดงได้ตรงทุกคนเลยอ่ะ ยกเว้นคุณเชอรี่อ้ะ(ไม่ได้หมายความว่าไม่สวยน้าอย่าว่ากันล่ะ) บรรทัดที่เจ็ดของหน้าแรก เขียนเอาไว้ว่า มุกสูง 159
ให้ตายเหอะ คุณเชอรี่เธอทั้งสวยและสูงมากเลยนะนั้น ผมว่าไม่น่าต่ำกว่า๑๗๐มั้ง แค่นี้ก็แปลกไปแล้ว พูดยากอ่ะ คนที่ชอบ คนตัวเล็กๆคงเข้าใจอ่ะ สูงมากนี่มันไม่ได้น่ารักแบบตัวเล็กๆนี่นา

ตามหนังสือก็ตรงไม่หมด แต่ก็ตรงมากล่ะ ตามเรื่องผมคิดว่า ทุกๆตัวละครหลักน่าจะเรียนที่จุฬามากกว่า เพราะว่า บ้านนางเอกต้องอยู่ต้นถนนเพชรบุรีอ่ะ และ ที่พระเอกไปเรียนก็ไม่ใช่ที่ออสเตรเลียด้วย ต้องเป็นเมกา และ ที่ถ่ายที่แคนเบอร์ร่า ก็นานมากแล้วด้วยเป็นงาน ดอกทิวลิปอ่ะ เขาเรียกไร ฟลอเหรท นี่ล่ะ งานนั้นผมก็ไป ก็นานมากแล้วตั้งแต่เดือนตุลาได้ ละครโดนดองนานพอควรทีเดียวล่ะ ในเวบบอดก็มีพี่ๆมาโพสรูปดอกไม้ให้ดูนะครับ ผมจำได้ ดอกทิวลิปฝรั่งก็สวยดีแต่ผมก็ยังชอบดอกการเวกแบบไทยๆมากกว่า หรือที่เราคุ้นกันว่า กระดังงาน่ะแหละ

หนังสือเล่มนี้มีวิธีการเล่าเรื่องที่ดีเลย คือ แบ่งเป็นบันทึกของแต่ละคนไปเลย อ่านแล้วเพลินมากๆ
Sun, 14 Mar 2004 15:18:36 - โท เซ่

[2] เริ่มด้วย เรื่องของมุก

อันนี้ชอบใจ มาก อ่านไปยิ้มไปเลย

มุกไม่เข้าใจจริงๆนี่คะ ทางบ้านของมุกเขากินกันอย่างนี้....คือ ถ้าไม่ใช่ ห้องอาหารในโรงแรม ก็ต้องเป็นภัตตาคารหรือร้านอาหารสวยๆชนิดที่เขามีภาพมีรายการลงแนะนำในหนังสือ นอกจากโรงอาหารในคณะแล้ว มุกไม่เคยกินหรอก ร้านอาหารที่มีแต่อาหาร ไม่มีแอร์ ไม่มีการตกแต่งประดับประดา เก๋ๆให้เพลิดเพลิน <<อันนี้ดูจากละครอาจไม่เข้าใจนัก ตอนที่พระเอกพานางเอกไปฉลองหลังสอบเสร็จอ่ะ แล้วต้องเลือกร้านอาหารนานมาก น่ะ <<

“อาร์มกล้าว่าจียุ่ง เชียวฤ ไม่เคยมีใครกล้าพูดกับจีขนาดนี้มาก่อนนะ รู้ไว้ ขนาดบ๊อบ ขนาดเทพ เขายังไม่เคยพูด มีแต่เอาใจจีทุกอย่าง สองคนนั้นเขาระดับไหน แล้วอาร์มล่ะ มีอะไรแค่ไหน”<<

มุกเพิ่งรู้แต่ว่าหลังจากไม่ได้เจอพี่อาร์มมา๑เดือน มุกคิดถึงพี่อาร์มจับใจ <<อันนี้ก็ชอบ คำพูดเรียบๆแต่ตรงใจดี

Puppy love มันก็เป็นอย่างนี้ละค่ะ มันไม่ได้มีรากลึกมากกว่านั้นหรอก แต่มันก็เป็นความรู้สึกจากใจ...จริงๆนะคะ<<โห แบบ ใช่เลย เวลาห่างไกลๆคนรัก แม้ไม่นานนี่ก็ทรมานนักๆ

แต่มุกก็ดูออกว่าพี่อาร์มเป็นคนถือตัวไม่ใช่หยิ่งดูถูกคน แต่ว่าถือว่าตัวเองก็มีดีพอจะไม่ก้มหัวให้ใคร<<โอ้ว โดนๆ

“ใครว่ามุกไม่สวย?”
สายตาของพี่อาร์ม ทำให้มุกรู้สึกเก้อ แต่มุกก็หัวเราะให้เป็นเรื่องเล่น
“กระจกวิเศษค่ะ มุกส่องทุกเช้าทุกเย็นเลย”
พี่อาร์มไม่ยอมเล่นด้วย ยิ้มของพี่อาร์มดูอบอุ่นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง
“งั้นกระจกวิเศษจะบอกเดี๋ยวนี้ล่ะ ว่ามุกสวยมาก สวยที่สุดที่ความเป็นตัวของมุกเอง ไม่ต้องไปสนใจว่าจะเหมือนใคร เป็นอย่างที่มุกเป็นนี่ล่ะ ดีแล้ว”<<มันก็ธรรมดาๆนี่ล่ะ แต่ชอบไงไม่รู้ดิ แล้วรู้สึกว่าไม่มีในละครด้วยอ่ะ

“ยิ้มด้วยปาก ถากด้วยนัยน์ตา” <<อือ ไม่เคยได้ยินประโยคนี้แฮะ

มันก็....ไม่นานนักหรอก แต่จะว่าเร็วก็ไม่เร็วอยู่ดี <<อันนี้จะจำไปเขียนในนิยายเรามั่ง

แต่อีกส่วนหนึ่ง คือ มุก ไม่เคยเห็นใครที่ห่างไกลกันไปนานขนาดนี้ อยู่กันคนละประเทศขนาดนี้ แล้วจะกลับมาสนิทกันเหมือนเดิม มีแต่จะไกลตาแล้วก็ไกลใจ อย่างที่เขาว่ากัน.....ทุกราย << เฮ้อ เราก็เห็นมาบ่อยๆ น่าสงสารจัง out of sight out of mind.

การไม่รับรู้ปัญหา มันเป็นคนละอย่างกับการแก้ปัญหา มุกว่า<<จริงๆ

“เพิ่งเจอกัน๒ครั้งเอง”
“ตั้ง๒ครั้ง ยังไม่เป็นแฟน ช้าจัง ทุกที่พี่เมย์ไวกว่านี้นี่”
“แซวบ้าๆอยู่ได้” พี่เมย์ไม่โกรธ
พี่เมย์ชอบปลื้มเสมอ เวลาใครพูดว่าไวไฟ เธอถือว่าเป็นคำชมอย่างหนี่ง สำหรับสาวรุ่นใหม่<<ฮามะ เรื่องจริงมากๆของสาวๆสมัยนี้ ไวไฟกันมากๆ one night stand กลายเป็นเรื่องคุ้นชิน

“พ่อยังไม่ตายเลยนะ ห่วงมรดกแล้ว ไม่ยักห่วงพ่อ”
“แหงซียะ ไม่ห่วงมรดกแล้วจะให้ห่วงอะไร ทำงานยังไงๆก็ไม่รวยเท่ามรดก”<<เออ เห็นด้วยพอสมควร แต่ไม่ร้อย%

ก็สมัยนี้ผู้หญิงสวยๆรวยๆมีเยอะจะตาย ผิดกับหนุ่มๆหล่อๆรวยๆ หายากขึ้นทุกวัน เพราะแบ่ง%ไปเป็นผู้ชายนะยะซะเยอะ พอเหลือของแท้โผล่เข้ามาคนนึง สาวๆเลยตื่นเต้นกันใหญ่<<ฮ่าๆๆ

มุกคิดถึงพี่อาร์มน้อยลงหน่อย ก็ตรงที่ได้รับโปสการ์ดทุกเจ็ดวัน เพราะมุกบอกว่า มุกชอบสะสมโปสการ์ด ส่วนมุกส่งข่าวให้ทางอีเมล์<<

มันเป็นปริศนาที่ค้างคาใจมุกมาตลอดเวลา ขนาดมุกบอกกับตัวเองว่า...การกระทำสำคัญกว่าคำพูด แต่มุกก็ยังเป็นผู้หญิง ผู้หญิงทุกคนอยากได้ยินคำว่า “รัก.”จากปากผู้ชายที่ตนรัก << wow บอกไม่ถูกฮะ เขิลเป็นนะครับ ผู้ชายอ่ะ

เออ ไอ้ในทีวีที่บอกรักในโรงยิม “พี่อาร์มเขาบอกรักฉัน” อันนั้นในหนังสือไม่มีอ่ะ แต่แม่งฮาบรรลัย หัวเราะยังกะคนบ้า จนเพิ่อนตื่นเลยอ่ะ ฮ่าๆๆ คนเขียนบทนี่สร้างสรรค์มากๆคิดได้ไงอ่ะ

มุกได้เรียนรู้ว่า คนบางคนก็ไม่ชอบเรา เพราะสิ่งที่เรามีและสิ่งที่เราเป็นแต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่เราทำ แล้วรู้ด้วยว่า ความไม่ชอบแบบนี้ ยากมากที่จะเปลี่ยนใจ ให้เขามาชอบเราได้ <<เด็ด เห็นด้วยสุดๆ พวกลูกเศรษฐีบางทีก็ซวยในบางเรื่อง

ผู้หญิงหุ่นนางแบบอย่างเธอ เห็นโรคอ้วนน่ากลัวกว่าโรคเอดส์ซะอีก<<

คำตอบของพี่อาร์มทำให้มุกมีความสุขมาก มุกส่งอีเมลถี่ยิบเลยช่วงนั้น พี่อาร์มจำได้ไหม ส่งทุกคืน...เขียนแค่ไม่กี่คำ ก็พอแล้ว<<

ความเย็นเฉียบที่เกาะกุมอยู่จนถึงปลายนิ้ว กลายเป็นความอบอุ่น<<โอ้ว จะจำไปใช้ในอีแมว ฮ่าๆๆ
Sun, 14 Mar 2004 15:19:18 - โท เซ่

[3] เรื่องของอาร์ม

เจอกันครั้งแรก ผมก็ชอบมองเด็กคนนี้ ไม่คิดอะไรมาก..ก็เด็กปีหนึ่ง พี่แก่ๆปี๔ ผลีผลามเข้าไปมีหวังโดนโห่ว่าหลอกเด็ก<<<<ฮ่าๆๆๆ ไอ้พวกแก่ๆหน้าหม้อ เห็นด้วยมะครับ

คนเรามักจะประทับแบคกราวน์ตนเอง ไว้ในบุคลิกและความประพฤติโดยไม่รู้ตัว ปลอมแปลงตบแต่งยังไงก็เล็ดลอดออกมาจนได้ ถ้าสังเกตดีดี<<โอ้ว โดนๆ

ความรักมันเหมือนโรคหวัด ถ้าได้รับเชื้อแล้วก็ต้องเป็น << โดนอีกและ

ผู้หญิงสวยๆมักจะนึกว่าตัวเองจะคว้าผู้ชายที่หมายตาไปนอนด้วยได้เสมอ<<โอ้ว

นิสัยของจีไม่ต่างอะไรจากห้องเก็บของขนาดไม่จำกัดเนื้อที่ จีต้องการใส่ของทุกอย่างให้มากที่สุดเท่าที่จะเก็บไปได้ แม้ว่าของเหล่านั้น อาจจะไม่เป็นประโยชน์ หรือจีเองไม่ได้อยากได้อะไรมากนัก แต่ถ้าเก็บเข้าเป็นสมบัติได้มันก็ดีกว่าไม่มี<<นี่เขาพูดถึงผู้หญิงที่ชอบเลี้ยงหนุ่มไว้นะครับ พวกรักเผื่อเลือก ชอบกั๊กอ่ะนะ

พอดังเริ่มจาง นางก็จากนะโว้ย <<เหอเหอ

ถ้าสังคมของแม่เป็นว่าวล่องลอยอยู่บนอากาศ การอวดมันก็เทียบได้กับลมบนที่พยุงให้ว่าวลอยอยู่ได้ ผมไม่เคยเห็นใครที่ไหนหล่อเลี้ยงชีวิตได้ด้วยการอวดกันทุกลมหายใจ มากกว่าคนกลุ่มนี้เลย อวดกันทุกเรื่อง..ตั้งแต่เสื้อผ้า เครื่องเพชร รถยนต์ เที่ยวเมืองนอก..และที่หนักสุดคืออวดลูกๆ<<<ดีนะนี่ที่แม่เราไม่ได้เป็นแบบไฮโซหรือไรพวกนั้น

“ผมจนก็ยอมรับว่าจน ทำเป็นรวยก็คงไม่แนบเนียน นักหรอก คนรวยเขาดูออกว่าของปลอม”<<โอ๊ยๆๆๆ โดนๆๆ พระเอกด่าขจีรัตน์อ่ะ

แต่จีเองเป็นผู้หญิงแปลกอยู่อย่างหนึ่ง ผมไม่รู้ว่าเธอตั้งใจจะเป็น หรือว่าเป็นธรรมชาติของเธอมันเป็นยังงั้นของมันเอง คือ หลังจากดีได้พักหนึ่ง เธอก็เริ่ม ก่อกวนอารมณ์ตาแบบเก่าๆ ราวกับว่ามันเป็นยาก่อนนอนอะไรซักอย่างที่เธอติด ต้องกินประจำ ขาดไม่ได้<<เออ นั่นดิ กูล่ะหน่าย

คนหยาบกับคนละเอียดมันต่างกันตรงนี้ คนที่ละเอียดอ่อนเขายอมรับ ความแตกต่างของคนโดยไม่ต้องดูถูกดูแคลนกัน คนหยาบคิดอย่างนี้ไม่เป็น แล้วถ้าเป็นคนหลายแต่รวย ศักดิ์ศรี ของมนุษย์ก็มีค่าน้อยกว่าเงิน<< โอย จะคมไปไหน

ในความมืด...แสงสว่างยังมีอยู่ และ กลางทะเล...เกาะน้อยยังมี คลื่นจะซัดผมไปขึ้นฝั่งที่นั้น <<โอ้ว
Sun, 14 Mar 2004 15:19:45 - โท เซ่

[4] เรื่องของจุลศก

เมย์เห็นด้วยว่าเราควรรู้จักกันให้ดี ก่อนแต่ง ดีกว่าไปรู้เอาตอนแต่งไปแล้ว ว่าเข้ากันไม่ได้
ผมอดคิดไม่ได้ว่า คำว่ารู้จักกันให้ดีของเมย์คือ รู้จักกันบนเตียง อยากจะดูว่าผู้ชายคนไหนเก่งที่สุด ถูกใจที่สุด..พูดกันง่ายๆแม้ว่าเมย์ไม่เคยยอมรับก็ตาม
....
....
ผู้ชายคนแล้วคนเล่าจึงผ่านเตียงเธอไปเหมือนสายน้ำไหลผ่านตลิ่ง<< เฮ้อ อนิจจา ละครก็เอามาจากเรื่องจริงของหญิงงามล่ะฟระ

ถ้าคุณใจถึงพอจะมีSexกับผู้ชายสักคนก่อนแต่ง คุณก็ต้องใจถึงพอจะยอมรับซิว่า มันไม่ใช่เงื่อนไขที่จะทำให้เขาแต่งงานกับคุณ<< คุณผู้หญิงอ่านแล้วคิดตามนะครับ
Sun, 14 Mar 2004 15:20:02 - โท เซ่

[5] เรื่องของอาร์มอีกที

ผมได้แต่เวทนา ผู้หญิงที่เห็นแก่ความฟุ้งเฟ้อหรูหราจนจำต้องยอมขายตัวเองเป็นทาสก็ยังงี้ อย่าหวังเลยว่านายจะให้เกียรติเธอเท่าเทียมกับมนุษย์อื่นๆซึ่งมีศักดิ์ศรีเท่ากับเขา<< โหดไปมะ แต่จริงอ่ะ ทำตัวกะหรี่นักเอาตัวแลกเงินแลกของก็ย่อมไม่มีใครให้เกียรติหรอก
Sun, 14 Mar 2004 15:20:30 - โท เซ่

[6] เรื่องของจี

เราไม่ใช่คนไม่ดี เราทำบุญสม่ำเสมอ ไม่ว่าจะบริจาคให้ที่ไหนได้เราก็ทำ เราไปนั่งสมาธิ แม้แต่ถือศีล บวชชีพราหมณ์ ๗วันเราก็เคยทำมาแล้วเวลาเรากลุ้มใจ ทุกครั้งที่ทำบุญ เราอธิษฐานเพียงว่า ..ชาติหน้า ขออย่าจนเหมือนอย่างที่เราเกิดมา ชาตินี้ขออย่าให้ได้รักกับผู้ชายที่ขาดพอๆกับเราเลย<<อืมๆ น่าเห็นใจนะ ปมด้อยแปลกๆ

ผู้ชายทุกคนมีจุดอ่อน วิธีเอาชนะใจเขาได้ไม่ยาก ขอให้รู้ว่า จุดอ่อนของเขาอยู่ตรงไหนเท่านั้นแหละ<<จุดโดนเข็มหมิมทิ่ม

จากคุณ : โท เซ่ (โท เซ่) - [ 6 ก.ย. 47 08:22:55 ]