ความคิดเห็นที่ 1 “เฟร็ดกับจอร์จไม่ผิดนะค่ะ...เขาเลิกทดลองไปนานแล้ว.....หนูผิดเองที่กินอะไรไม่ดูให้ดีๆเลยเป็นเรื่องใหญ่ ทำให้ทุกคนคนเป็นห่วง...หนูขอโทษนะค่ะศาตราจารย์” ฉันป้ายน้ำตาสะอื้นเบาๆ ศาตราจารย์ตบบ่าฉันเบาๆ “หนูไม่เป็นอะไร ก็ดีแล้วมิสวีสลีย์” ฉันสบตาชายชราแล้วพยักหน้า “ความปลอดภัยของนักเรียนเด็กๆที่นี่...เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด...” ดัมเบิลดอร์ กวาดสายตามองไปรอบๆห้องมองแฮรี่ เดรโก แล้วจึงหันมามองฉันอีกครั้ง “แต่ ชั้นก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าหนูไปหลับอยุ่ที่ตู้รถไฟเก็บของบ้านสลิธรีนได้อย่างไร...” ฉันแทบอยากจะบ้าตายเมื่อเจอคำถามแบบนี้..เริ่มโมโหดัมเบิลดอร์ และคิดว่าเขาเป็นตาเฒ่าชอบสอดรู้ขึ้นมาจริงๆ ฉันมองแฮรี่ที่เมินหน้าหนีเมื่อสบตากับฉันอย่างไม่ตั้งใจ แล้วมองเดรโก ฉันก้มหน้าหลบตาศาตราจารย์ “หนูคง...ปิดไม่ได้แล้วค่ะ....ความจริง..” ฉันมองไปทางเดรโกอีกครั้ง....ที่ยืนกอดอกอยู่ ฉันมองเขานิ่ง “ความจริง....หนู..หนู..กับเดรก..เออ..เดรโก..ติดต่อกันมาสักพักแล้วค่ะ หนูนัดกับเดรกที่.....แล้ว...” คนที่ถูกเอ่ยชื่อถึงกับสำลักออกมาแห้งๆ เหลือบสายตามองมาทางฉัน แต่ฉันกลับได้ยินอีกเสียงหนึ่งที่เดินผละออกไป “อือ...เข้าใจล่ะ....” เสียงแหบๆเอ่ยขึ้น ยิ้มให้ฉัน “เรื่องของเด็กหนุ่มสาว กลับตามไม่ทัน...ฉันคงแก่แล้วจริงๆ” อาจารย์ใหญ่ลูบผมฉันเบาๆ ยิ้มแล้วหันหลังกลับเดินออกไป ฉันมองตามร่างสูงใหญ่ ท่าทางเกรงขามในชุดคลุมสีดำออกไป ทางประตู แล้วสายตาต้องชะงัก เมื่อเห็นโทมัส ดีน ถือดอกกุหลาบนิ่งอยู่ ท่าทางทำอะไรไม่ถูก เขาเข้ามาตอนไหน..ไม่ทราบ.....แต่คงทันที่จะได้ยินอะไรที่ทำให้เขาเสียใจได้ เขามองช่ออกกุหลาบสีแดงสดใส เหมือนตัดสินใจ แล้วเดินก้าวเข้ามาหา ฉันมองเขาพูดไม่ออกเช่นกันที่เห็นท่าทางของเขา จากคุณ : grinny2545 - [ 11 ก.ย. 47 18:19:55 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เขาฝืนยิ้ม ฉันยิ้มน้อยๆตอบ เขาก้มมองดูกุหลาบอีกครั้ง สูดลมหายใจเข้าเต็มปอดก่อนหันมายิ้มอีกครั้ง ยื่นดอกกุหลาบให้ “เธอเคยบอกในจดหมาย ว่าชอบกุหลาบสีแดงมาก...ชั้น..แค่คิดว่าเธอจะตื่นมาพบกับมัน....แต่..มันคงไม่มีความหมายอะไรแล้ว..ฉันมันโง่ไปเอง..” ฉันมองกุหลาบนิ่งพูดไม่ออก ฉันรู้ว่าให้ความหวังเขาไปมาก พอๆกับที่ให้โอกาสตัวเองที่จะหลบหลีกได้ “ดอกกุหลาบสวยมาก...” ฉันพูดจากใจจริง และรู้สึกถึงความจริงใจของผู้ให้ บางที่คนที่ฉันรู้สึกๆด้วย มีแต่ดีน ที่ให้ความจริงใจกับันมากที่สุด ฉันถึงไม่ได้ปฏิเสธเขาไปตั้งแต่แรกเมื่อเขาเปิดใจกับฉัน “ดีใจที่เธอไม่เป็นอะไรนะ....ฉันคงต้องไปแล้ว..” เขาสบตาฉันด้วยความปวดร้าว ฉันสงสารเขาจับใจ “ดีน...” “ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว...จินนี่...บางอย่างไม่ต้องพูดออกมาก็ได้...ชั้นเข้าใจสถานการณ์ดี” “ขอโทษนะดีน...”ฉันบอกสียงเบาไม่กล้ามองเขาที่เดินออกไป สักพักใหญ่ๆกว่าที่ฉันจะเงยหน้ามาอีกครั้ง ก็พบเด็กหนุ่มผมสีทองยืน มือล้วงกระเป๋าทั้งสองข้างอยู่ปลายเตียง “..ไอ้หมอนั่นเทียวไปเทียว..ตั้งแต่วันแรกแล้ว...” “แล้ว เธอทำไมยังอยู่ที่นี่อีก” ฉันถามห้วนๆไม่จำเป็นต้องแสแสร้งอะไรอีก “ถ้าชั้นไม่อยู่ เธอจะได้ข้ออ้างสวยๆหรือ....หรือเธอจะใช้ชื่อแฮรี่ดี” เขามองฉันตรงๆ ฉันเงียบเมินหน้าไปทางอื่น “แต่..คงยากนะดูพวกเธอมีปัญหาแก้ไม่ได้อยู่......” ฉันลุกขึ้นยืน ยิ้มเย็นกับเดรโก “เรื่องนี้ เป็นเรื่องของฉัน” ฉันจะเดินออกไป “มันจะเป็นเรื่องของพวกวีสลีย์ ถ้าทั้งเธอ และ พี่ชายไม่ดึงครอบครัวเราเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย...” ฉันหยุดนิ่ง “แล้วทำไมเด็กบ้านกริฟฟินดอร์ ถึงมีรูปงู สัญลักษณ์บ้านสลิธรีนที่บนมือ...” มัลฟอยเดิน อ้อมมาหยุดที่ตรงหน้า มองฉันตรงๆ ยื่นของถุงบางอย่างต่อหน้าฉัน “หรือ...มันเกี่ยวข้อง อะไรกับยาพิษในถุงนี้” ฉันถึงกับขมวดคิ้ว มองถุงที่ใส่ส่วนผสมยาต่างๆ ฉันลืมมันสนิทหลังจากที่หมดสติไป แล้วเดรโกคงจะพบมัน พร้อมๆกับที่เห็นบาซิสก์ปรากฏตอนฉันไม่รู้เรื่อง แล้วเรื่องราวต่างๆ ที่เขาพบรบกวนจิตใจจึงต้องให้เขาวนเวียนอยู่แถวนี้ “ปัญหาทุกปัญหาที่เกิดขึ้น ไม่จำเป็นต้องมีคำตอบเสมอไปหรอกนะเดรโก..แต่ขอให้เธอรู้ว่า เรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปมันเกี่ยวข้องกับทุกคน.....โดยเฉพาะบ้านกริฟฟินดอร์ และบ้านสลิธรีน....” ฉันสบตากับเขาตรงๆ ฉันยื่นมือขวาออกไป ไม่มีรูปอะไรปรากฏ แต่ฉันรู้ว่าเด็กเลือดบ้านสลิธรีนอย่างเดรโก คงสัมผัสถึงกลิ่นอายการต่อสู้ได้ ...................................................... จากคุณ : grinny2545 - [ 11 ก.ย. 47 18:21:01 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ปม ปม และ ปม หนุกและลึกลับซับซ้อน : ) จากคุณ : Griffin - [ 11 ก.ย. 47 20:15:22 A:210.246.71.77 X: TicketID:058613 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สงสารดีนจัง ว่าแต่ดัมเบิลดอร์จะทันหนูจินนี่มั้ยน้า จากคุณ : Minny_P - [ 11 ก.ย. 47 20:21:33 ]

ความคิดเห็นที่ 5 งิงิ...หนูจินจ๋า เล่าให้ฟังได้น๊า พี่ยินดีเสมออออ เอิ๊กกกก จากคุณ : ยุ่งเหยิง - [ 11 ก.ย. 47 22:21:13 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หนุกมั่ก ๆ ค่ะ แล้วเมื่อไหร่ปมมันจะแกะออกซักทีน้า จากคุณ : วิลโลว์จอมหวด - [ 11 ก.ย. 47 23:53:54 ]

ความคิดเห็นที่ 7 กะว่าจะเขียนเรื่องนี้ประมาณ ยี่สิบตอน เรื่องแกะปมรอราวๆตอน สิบห้าขึ้นไปละกัน รอไปก่อนก็แล้วกันนะจ๊ะฮิ...ฮิ จากคุณ : grinny2545 - [ 12 ก.ย. 47 08:35:29 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ^ ^ จากคุณ : Domingo - [ 12 ก.ย. 47 10:45:48 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ปมมากไปมั้ยคะเนี่ย ^ ^lll ติดตามตอนต่อปายยยยยยย หุหุหุหุหุหุ จากคุณ : m potter - [ 12 ก.ย. 47 15:11:17 ]

ความคิดเห็นที่ 10 โอย~~ยิ่งิอ่านยิ่งสงสารจินนี่!! ทำไมเธอทำตัวให้ทุกคนเกลียดแบบนี้ล่ะ!! เสียสละเกินไปแล้วววว แก้ไขเมื่อ 12 ก.ย. 47 21:27:54 จากคุณ : Firodendon - [ 12 ก.ย. 47 21:22:02 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โอ้... อ่านแล้วต้องบอกว่าเหลือร้าย จินนี่ก็ร้าย คนเขียนก็ร้าย :) "ฉันเลียริมฝีปาก สายตามองผ่านไปยังปลายเตียงที่เห็นแฮรี่ กับเดรโก ยืนอยู่คนล่ะมุมของเตียงพยาบาล" เรานึกถึง The amazing race ขึ้นมา เมื่อเจอ Detour ผู้แข่งขันต้องเลือกว่าจะทำอะไรระหว่างสองสิ่ง อุอุ เกี่ยวกันไหมเนี่ย อ่านจบแล้วก็อยากอ่านต่อแล้วค่ะ จากคุณ : hs3puk - [ 13 ก.ย. 47 11:49:51 ]

ความคิดเห็นที่ 12 โอ๊ยยยย จินนี่เอ๊ยย ทำไมทำอย่างนี้ >_< ตอนนี้ปมพันกันยุ่งแล้วค่า เหอะๆ อยากรู้มั่กมายยย ต่อเร็วๆ นะคะ ^^ จากคุณ : Azure - [ 15 ก.ย. 47 00:30:17 A:192.168.1.241 X:203.156.42.211 TicketID:069783 ]

ความคิดเห็นที่ 13 next part 1111122222222 จากคุณ : grinny2545 - [ 23 ก.ย. 47 19:36:43 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จากคุณ : grinny2545 - [ 27 ก.ย. 47 19:11:47 ]