ความคิดเห็นที่ 1 2.NIGHT WATCH ภาพยนตร์เรื่อง Night Watch เป็นภาพยนตร์ที่ทำรายได้รวดเร็วที่สุดในรัสเซีย และภาพยนตร์เรื่องนี้ก็มีคุณสมบัติเพรียบพร้อมทุกอย่างเหมือนภาพยนตร์ฮอลลีวู้ดฟอร์มใหญ่ ยกเว้นเพียงแค่ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้ใช้ทุนสร้างน้อยมากเมื่อเทียบกับภาพยนตร์ฮอลลีวู้ด ฉากเลือดสาด, ฉากแอคชั่น และฉากลุ้นระทึกช่วยให้ Night Watch กวาดเงินไปได้ 13 ล้านดอลลาร์ในรัสเซียหลังจากเปิดฉายไปได้เพียง 3 สัปดาห์ตั้งแต่วันที่ 8 ก.ค. เป็นต้นมา โดยรายได้ดังกล่าวนี้สูงเกือบเท่ารายได้ที่ The Lord of the Rings ภาค 3 ทำไว้ในรัสเซียในเวลา 2 เดือน ภาพยนตร์รัสเซียที่เคยครองแชมป์ภาพยนตร์ทำเงินสูงสุดก่อนหน้านี้ทำรายได้ราว 3 ล้านดอลลาร์เท่านั้น Night Watch อาจเป็นภาพยนตร์ทุนสร้างสูงในรัสเซีย แต่ทุนสร้าง 4 ล้านดอลลาร์ของภาพยนตร์เรื่องนี้ถือว่าต่ำมากเมื่อเทียบกับในสหรัฐ "ถ้าหากหนังเรื่องนี้สร้างในสหรัฐ ก็คงใช้ทุนสร้างสูงกว่านี้อย่างน้อย 10 เท่า" ทิมูร์ เบคมามเบตอฟ ผู้กำกับ Night Watch กล่าวกับรอยเตอร์ Night Watch เป็นภาคแรกของภาพยนตร์ไตรภาคที่สร้างจากหนังสือของเซอร์ไก ลุคยาเนนโก โดยเบคมามเบทอฟกล่าวว่าภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับประโยชน์จากความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในตลาดภาพยนตร์รัสเซีย หลังจากที่ตลาดภาพยนตร์รัสเซียเคยประสบกับภาวะตกต่ำหลังจากไม่ได้รับเงินสนับสนุนจากรัฐบาลอีกต่อไปเมื่อระบอบคอมมิวนิสต์ล่มสลาย "ตลาดภาพยนตร์รัสเซียกำลังเติบโต ซึ่งถ้าหากหนังของเราออกฉายเมื่อ 1 ปีก่อน หนังเรื่องนี้อาจทำยอดขายตั๋วได้ต่ำกว่านี้ราว 30-50 %" เบคมามเบตอฟกล่าว ยอดขายตั๋วในรัสเซียยังคงอยู่ในระดับต่ำเมื่อเทียบกับประเทศอื่น โดยสาเหตุสำคัญเป็นเพราะว่ารัสเซียมีโรงภาพยนตร์เพียงราว 400 โรง และสินค้าเถื่อนก็แพร่ระบาดเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ดี เบคมามเบตอฟกล่าวว่าสถานการณ์กำลังจะเปลี่ยนไป โดยมีโรงภาพยนตร์ใหม่ๆผุดขึ้นในรัสเซียราว 40 โรงต่อปี และผู้สร้างภาพยนตร์ก็ประสบกับความก้าวหน้ามากขึ้นเรื่อยๆในการหาทางจัดจำหน่ายภาพยนตร์ของตัวเองให้กับสถานที่ต่างๆ "ในช่วงทศวรรษ 1990 เราไม่มีระบบการจัดจำหน่ายภาพยนตร์ เพราะระบบนั้นถูกทำลายโดยเปเรสตรอยกา" เบคมามเบตอฟกล่าว ทั้งนี้ เปเรสตรอยกาคือนโยบายปฏิรูปสหภาพโซเวียตของมิคาอิล กอร์บาชอฟ ซึ่งเป็นผู้นำโซเวียตในขณะนั้น Night Watch เปิดฉายในโรงภาพยนตร์ราว 80 % ในรัสเซีย เบคมามเบตอฟกล่าวว่า Night Watch ดูเหมือนจะเอาชนะตลาดสินค้าเถื่อนได้ในขณะนี้ ขณะที่ผู้ค้าของเถื่อนมักก็อปปี้ภาพยนตร์เรื่องใหม่ๆออกมาขายเป็นดีวีดีได้อย่างรวดเร็ว และส่งผลให้โรงภาพยนตร์ขายตั๋วได้น้อยลง ตั๋วภาพยนตร์ในรัสเซียอยู่ที่ระดับราว 5 ดอลลาร์ ในขณะที่รายได้โดยเฉลี่ยในรัสเซียอยู่ที่ระดับราว 200 ดอลลาร์ต่อเดือน "ผมพบก็อปปี้เถื่อนของหนังเรื่องนี้วางขายอยู่ในตลาด แต่ผมไม่กังวลกับเรื่องนี้เพราะคุณภาพของมันแย่มากจนไม่มีใครต้องการจะซื้อมัน" เบคมามเบตอฟกล่าว Night Watch มีตัวละครฝ่ายธรรมะที่ต่อสู้กับฝ่ายอธรรม, มีตัวละครเป็นผีดูดเลือด และใช้ดาราดังของรัสเซียมาเป็นดารานำ ทั้งนี้ ถึงแม้ Night Watch ทำยอดขายตั๋วได้สูงมาก ผู้ชมบางส่วนก็ไม่ชอบภาพยนตร์เรื่องนี้ โดยแฟนหนังสือเล่มนี้กล่าวว่าตัวภาพยนตร์แทบไม่เหมือนกับในหนังสือ และหลายคนกล่าวว่าสิ่งที่เบี่ยงเบนความสนใจในระหว่างการชมภาพยนตร์เรื่องนี้ก็คือการโฆษณาแอบแฝง โดยในบางฉากกล้องจะเน้นจับภาพของกาแฟและโทรศัพท์มือถือเพื่อจุดประสงค์ในการโปรโมทสินค้า อย่างไรก็ดี ผู้ชมคนอื่นๆยกย่อง Night Watch ว่าเป็นรุ่งอรุณใหม่ของอุตสาหกรรมภาพยนตร์รัสเซีย "นี่คือหนังของเรา--หนังรัสเซีย นี่คือก้าวใหม่สำหรับหนังรัสเซีย" เซอร์ไก ซึ่งเป็นยามรักษาความปลอดภัยในกรุงมอสโคว์กล่าว ภาพยนตร์รัสเซียประสบความสำเร็จเป็นอย่างดีในช่วง 12 เดือนที่ผ่านมา โดยภาพยนตร์เรื่อง The Return ของรัสเซียที่กำกับโดยอังเดร สไวยากินท์เซฟ สามารถคว้ารางวัลสิงโตทองคำในเทศกาลภาพยนตร์เวนิซมาได้ในปีที่แล้ว โดยภาพยนตร์เรื่องนี้ใช้ทุนสร้างราว 400,000 ดอลลาร์ แต่ไม่เคยประสบความสำเร็จด้านการทำเงิน เบคมามเบตอฟกล่าวว่าความสำเร็จของรัสเซียในเทศกาลภาพยนตร์ไม่ได้ส่งผลมาถึงยอดขายตั๋ว เนื่องจากภาพยนตร์ที่คว้ารางวัลเหล่านี้ไม่ได้สร้างขึ้นสำหรับผู้ชมในวงกว้าง เบคมามเบตอฟกล่าวว่าสิ่งนี้คือสิ่งที่ทำให้ Night Watch แตกต่างจากภาพยนตร์รัสเซียเรื่องอื่นๆ เพราะภาพยนตร์ของเขาเน้นดึงดูดผู้ชมในวงกว้าง และมีการใช้เทคนิคพิเศษเหมือนกับภาพยนตร์ฟอร์มใหญ่ของฮอลลีวู้ดอย่างเช่นภาพยนตร์ชุด The Matrix, Lord of the Rings และ Harry Potter เบคมามเบตอฟกล่าวว่าฮอลลีวู้ดต้องการลงทุนใน Night Watch ด้วยเช่นกัน โดยบริษัทบางแห่งจากฮอลลีวู้ดเสนอที่จะเจรจากับเขาเกี่ยวกับเรื่องความร่วมมือกันในอนาคต อย่างไรก็ดี โครงการร่วมมือกับฮอลลีวู้ดในอนาคตจะเกี่ยวข้องกับภาค 3 ของ Night Watch เท่านั้น เนื่องจากการถ่ายทำ Night Watch ภาค 2 เกือบจะเสร็จสิ้นสมบูรณ์แล้ว และมีกำหนดเปิดฉายในเดือนมี.ค.ปีหน้า เบคมามเบตอฟหวังว่าภาพยนตร์ชุด Night Watch จะช่วยให้ชาวรัสเซียสามารถลบปมด้อยทางวัฒนธรรมของตัวเอง เพราะชาวรัสเซียจำนวนมากมองว่าสไตล์การใช้ชีวิตแบบต่างชาติดีกว่าของรัสเซียเอง "พวกเขาคิดว่าคุณภาพชีวิตของรัสเซียเป็นสิ่งที่แย่มาก และพวกเขาก็ไม่ชอบอพาร์ทเมนท์ของตัวเอง, ถนนของตัวเอง และรถยนต์ของตัวเอง" เบคมามเบตอฟกล่าว "เมื่อเราผลิตหนังรัสเซียดังๆและหนังรัสเซียดีๆในอนาคต ท้องถนนแบบรัสเซียและสภาพความเป็นจริงในรัสเซียก็จะกลายเป็นแฟชั่นทันสมัย โดยประชาชนจะรู้สึกภาคภูมิใจที่พวกเขามีเก้าอี้แบบนี้, มีกำแพงแบบนี้ หรือมีรถยนต์แบบนี้" เบคมามเบตอฟกล่าว จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 14 ก.ย. 47 20:57:34 A:202.176.184.45 X: TicketID:002703 ]

ความคิดเห็นที่ 2 3.GHOST AT MIDNIGHT พิพิธภัณฑ์ภาพยนตร์มิวนิคแถลงว่า ผู้ดูแลฟิล์มภาพยนตร์เก่าในรัสเซียค้นพบฟิล์มภาพยนตร์ภาษาเยอรมันที่หายากของภาพยนตร์เรื่องหนึ่งที่นำแสดงโดยสองดาวตลก "ลอเรลกับฮาร์ดี" หรือเป็นที่รู้จักในไทยว่า"อ้วนผอมจอมยุ่ง" ภาพยนตร์เรื่อง Spuk um Mitternacht (Ghost at Midnight) ซึ่งมีความยาว 40 นาทีเรื่องนี้ เป็นหนึ่งในภาพยนตร์เพียงไม่กี่เรื่องที่ให้สแตน ลอเรล กับโอลิเวอร์ ฮาร์ดี พูดคุยเป็นภาษาเยอรมัน โดยมีนักฝึกสำเนียงการพูดมาช่วยฝึกฝนดาราทั้งสอง "ในยุคเริ่มต้นของภาพยนตร์เสียง การพากย์เสียงทับลงไปในภาพยนตร์เป็นเรื่องยาก ดังนั้นจึงมีการถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องหนึ่งๆออกมาเป็นหลายภาษาด้วยกัน" พิพิธภัณฑ์ระบุในแถลงการณ์ ในการถ่ายทำภาพยนตร์เป็นอีกภาษาหนึ่งนั้น จะมีการเปลี่ยนตัวนักแสดงประกอบเพื่อให้นักแสดงที่พูดภาษานั้นๆมาแสดงแทน ส่วนดารานำของภาพยนตร์เรื่องนั้นจะต้องพูดบทของตัวเองเป็นภาษาต่างชาติโดยได้รับความช่วยเหลือจากผู้ฝึกสำเนียงการพูด ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีการค้นพบฟิล์มภาพยนตร์ภาษาเยอรมันทั้งเรื่องของลอเรลกับฮาร์ดีมาก่อน โดยฟิล์มภาษาเยอรมันที่ค้นพบก่อนหน้านี้มีเพียงฟิล์มภาพยนตร์ตัวอย่างขนาดสั้นๆเท่านั้น อย่างไรก็ดี เจ้าหน้าที่พิพิธภัณฑ์ภาพยนตร์มิวนิคค้นพบฟิล์มภาพยนตร์เรื่องนี้เมื่อสองสัปดาห์ที่แล้วขณะที่เจ้าหน้าที่สำรวจดูคลังบรรจุฟิล์มภาพยนตร์เก่าในกรุงมอสโคว์ พิพิธภัณฑ์ระบุว่าภาพยนตร์เรื่อง Ghost at Midnight นี้ได้รับการโฆษณาว่าเป็นภาพยนตร์เสียงเยอรมันเรื่องแรกของลอเรลกับฮาร์ดี โดยเปิดฉายรอบปฐมทัศน์ที่กรุงเบอร์ลินในวันที่ 5 พ.ค.ปี 1931 และประสบความสำเร็จอย่างมาก ดาราดังหลายคนในยุคนั้นเคยถ่ายทำภาพยนตร์ออกมาเป็นหลายภาษาเช่นกัน แต่ฟิล์มภาพยนตร์ภาษาต่างชาติเหล่านี้สูญหายไปแล้วเป็นส่วนใหญ่ สแตน ลอเรลเกิดปี 1890 และเสียชีวิตในปี 1965 จากอาการหัวใจวาย เขาเคยแสดงภาพยนตร์ไม่ต่ำกว่า 180 เรื่องซึ่งรวมถึงเรื่อง Nuts in May (1917), No Place Like Jail (1918), The Egg (1922), Frozen Hearts (1923), Zeb vs. Paprika (1924), Rupert of Hee Haw (1924), Monsieur Don't Care (1924), Half a Man (1925), Love'Em and Weep (1927) และ Why Girls Love Sailors (1927) สแตน ลอเรลซึ่งมีรูปร่างผอมมักรับบทเป็นชายใสซื่อที่ทำตัวเหมือนเด็กๆ เขามักแสดงความนับถือเกรงอกเกรงใจเพื่อนสนิทที่รับบทโดยโอลิเวอร์ ฮาร์ดีไม่ว่าเพื่อนคนนั้นจะทำตัวดีหรือไม่ก็ตาม และอาการที่เขามักแสดงเป็นประจำในภาพยนตร์คือร้องไห้เมื่อตกอยู่ในฐานะลำบาก และปฏิบัติตามคำสั่งของคนอื่นอย่างซื่อตรงตามตัวอักษร โอลิเวอร์ ฮาร์ดีซึ่งมีรูปร่างอ้วนเกิดปี 1892 และเสียชีวิตในปี 1957 โดยในภาพยนตร์ที่เขาแสดงนั้นเขามักรับบทเป็นคนที่มีนิสัยชอบบงการและมักรู้สึกรำคาญลอเรลอยู่เสมอ แต่เขาก็ชอบเพื่อนคนนี้ตรงที่มักทำให้เขารู้สึกว่าเขาอยู่ในฐานะเหนือกว่า ในภาพยนตร์ที่ลอเรลกับฮาร์ดีแสดงร่วมกันนั้น ฉากที่มักพบเป็นประจำก็คือฉากที่ทั้งสองเข้าไปบู๊กับอีกคนหนึ่ง โดยพวกเขาจะหาเรื่องทำลายของมีค่าของคนนั้นโดยไม่ถูกห้ามปรามแต่อย่างใด แต่หลังจากนั้นเหยื่อก็จะหันกลับมาเล่นงานทำลายของมีค่าของลอเรลกับฮาร์ดีด้วยเช่นกันโดยที่ทั้งสองไม่กล้าโวยวาย จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 14 ก.ย. 47 20:58:16 A:202.176.184.45 X: TicketID:002703 ]

ความคิดเห็นที่ 3 4.GARDEN STATE แซค บราฟฟ์ ผู้กำกับภาพยนตร์เรื่อง Garden State ต้องการแสดงให้เห็นว่ารัฐนิวเจอร์ซีย์ไม่ได้มีเพียงแค่ปล่องไฟโรงงานที่ปล่อยควันโขมง, มีการจราจรที่ติดขัดเป็นแถวยาว หรือมีเพียงแค่แก๊งมาเฟียที่ฆ่าฟันกันเองเหมือนอย่างในละครโทรทัศน์ชุด The Sopranos เท่านั้น บราฟฟ์ซึ่งมีอายุ 29 ปีรับหน้าที่เขียนบทและนำแสดงในภาพยนตร์โรแมนติกเบาสมองเรื่องนี้ โดยรัฐนิวเจอร์ซีย์เป็นทั้งบ้านและแรงบันดาลใจให้กับเขา และเขาก็เป็นหนึ่งในผู้กำกับรุ่นใหม่ที่มาจากรัฐดังกล่าวและสร้างภาพยนตร์ที่เชิดชูชีวิตในรัฐนี้ รัฐนิวเจอร์ซีย์มักได้รับการนำเสนออย่างไม่ตรงตามความเป็นจริง และบราฟฟ์ก็กล่าวว่า "ใครก็ตามที่มาจากสถานที่ที่มักถูกล้อเลียนอย่างขบขัน คนๆนั้นก็จะรู้สึกต้องการปกป้องสถานที่นั้น" โดยชื่อของภาพยนตร์เรื่องนี้มาจากชื่อเล่นอย่างเป็นทางการของนิวเจอร์ซีย์ Garden State เป็นภาพยนตร์แนวแปลกที่สร้างขึ้นเพื่อคารวะถิ่นกำเนิดของบราฟฟ์ที่มาจากเมืองเซาธ์ โอเรนจ์ ซึ่งอยู่ห่างจากนครนิวยอร์คไปทางทิศตะวันตกราว 20 ไมล์ (32 กิโลเมตร) โดยดารานำของภาพยนตร์เรื่องนี้คือนาตาลี พอร์ทแมน (Star Wars) และปีเตอร์ ซาร์สการ์ด (Shattered Glass, Boys Don't Cry) และภาพยนตร์เรื่องนี้จะเปิดฉายทั่วสหรัฐในเดือนนี้ "ผมรักการเติบโตขึ้นมาในรัฐนิวเจอร์ซีย์และไม่เคยเข้าใจมุขตลกที่คนพูดกันถึงรัฐนี้ บางทีอาจเป็นเพราะว่าเราใช้ชีวิตอยู่ในเงาของแมนฮัตตัน ซึ่งเป็นเมืองที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก" บราฟฟ์กล่าว โดยบราฟฟ์เป็นดาราประจำในละครเบาสมองทางโทรทัศน์เรื่อง Scrubs ที่แพร่ภาพทางสถานีโทรทัศน์ NBC และมีเนื้อหาเกี่ยวกับโรงพยาบาล บราฟฟ์กล่าวถึงการใช้ชีวิตอยู่ในเงาของแมนฮัตตันว่า "มันเหมือนกับการมีพี่ชายเป็นนักกรีฑาที่ได้แข่งในกีฬาโอลิมปิก" บราฟฟ์ได้รับคำชมอย่างมากจาก Garden State ซึ่งเป็นภาพยนตร์ที่สร้างขึ้นจากประสบการณ์และเรื่องราวต่างๆที่เขาเคยได้ยินหรือได้อ่านมา และมาจากจินตนาการของตัวเขาเองด้วย โดยภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับคำชมในเทศกาลภาพยนตร์ซันแดนซ์เมื่อต้นปีนี้ และทำให้นักวิจารณ์บางคนนึกถึงภาพยนตร์เกี่ยวกับการเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่เรื่องอื่นๆอย่างเช่นเรื่อง The Graduate นอกจากบราฟฟ์แล้ว ผู้กำกับรุ่นใหม่คนอื่นๆที่มาจากรัฐนิวเจอร์ซีย์และสร้างภาพยนตร์เกี่ยวกับรัฐนี้ก็รวมถึงเควิน สมิธ (Clerks), ท็อดด์ โซลอนด์ (Happiness) และทอม แมคคาร์ธีย์ (The Station Agent) อีกหนึ่งสายสัมพันธ์ที่ Garden State มีกับรัฐนิวเจอร์ซีย์ก็คือการที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ผลิตโดยบริษัทเจอร์ซีย์ ฟิล์มส์ โดยหนึ่งในผู้ก่อตั้งบริษัทนี้คือแดนนี เดอวิโต ซึ่งเป็นดารา-ผู้กำกับชื่อดัง "การที่ผมเป็นชาวรัฐนิวเจอร์ซีย์ทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นมากที่เขาเขียนถึงนิวเจอร์ซีย์และเขียนถึงการกลับไปเยี่ยมบ้านในรัฐนี้" เดอวิโตกล่าว โดยเขาดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการสร้างฝ่ายบริหารในภาพยนตร์เรื่องนี้ ถึงแม้ Garden State พูดถึงตัวละครที่กลับไปเยี่ยมบ้านเก่า ภาพยนตร์เรื่องนี้ก็ไม่ได้เน้นฉากงานคืนสู่เหย้าของเพื่อนนักเรียนไฮสกูลเหมือนภาพยนตร์เรื่องอื่นๆ เพราะตัวละครที่แปลกประหลาดในเรื่องนี้เดินทางไปมาระหว่างสุสานของมนุษย์และของสัตว์, เดินทางไปร่วมงานปาร์ตี้สำหรับคนที่ชอบสูบกัญชาและเสพยาเสพติดในห้องใต้ดิน และเดินทางไปเหมืองขุดหินที่มีเรือลำหนึ่งตั้งอยู่ที่ปากเหมือง Garden State เล่าเรื่องของแอนดรูว์ ลาร์จแมน นักแสดงที่ต้องการจะโด่งดัง พ่อของเขา (เอียน โฮล์ม) เป็นจิตแพทย์ที่สั่งยาลิเธียมให้ลูกชายกินจนลูกชายรู้สึกมึน โดยแอนดรูว์เดินทางจากลอสแองเจลิสกลับมายังบ้านที่นิวเจอร์ซีย์เพื่อมาร่วมงานศพของแม่หลังจากเขาจากบ้านไปนาน 9 ปี หลังจากลาร์จแมนพบกับเหตุการณ์วุ่นวายมากมาย เขาก็โยนยาของเขาทิ้งไปและได้พบกับกลุ่มเพื่อนเก่าของเขา, ได้ซ่อมรั้วบ้านกับพ่อของเขา และได้พบรักด้วย ส่วนซาวด์แทรคของภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นผลงานของวงโคลด์เพลย์, ไซมอน แอนด์ การ์ฟังเกล, นิค เดรค, เดอะ ชินส์ และโคลิน เฮย์ "หนังเรื่องนี้เป็นการโฆษณารัฐนี้ได้อย่างยอดเยี่ยม" สตีฟ กอเรลิค ผู้ช่วยผู้อำนวยการของคณะกรรมการภาพยนตร์และโทรทัศน์รัฐนิวเจอร์ซีย์กล่าว "จะมีสิ่งใดที่ดีไปกว่าการมีหนังที่ตั้งชื่อเรื่องว่า Garden State อีก นี่คือหนังที่เขียนขึ้นเพื่อรัฐนิวเจอร์ซีย์, ใช้ฉากหลังเป็นรัฐนิวเจอร์ซีย์, ถ่ายทำในนิวเจอร์ซีย์ และถ่ายโดยผู้สร้างหนังที่เป็นชาวรัฐนิวเจอร์ซีย์" กอเรลิคกล่าว ในขณะที่ตัวละครลาร์จแมนเคยอพยพออกจากรัฐนิวเจอร์ซีย์ไปอยู่แคลิฟอร์เนีย เดอวิโตเองก็เคยทำเช่นนั้นเหมือนกัน โดยเดอวิโตกล่าวว่าเขายังคงกลับไปยังเมืองแอสบิวรี ปาร์คเพื่อเยี่ยมครอบครัวของเขา และเขารู้สึกภาคภูมิใจกับการที่ตัวเองมาจากรัฐนี้ โดยคนดังที่มาจากรัฐนี้รวมถึงแจ็ค นิโคลสันที่เกิดที่เมืองเนปจูน และบรูซ สปริงส์ทีนที่มาจากเมืองฟรีโฮลด์ "ศิลปินหลายคนมาจากรัฐนิวเจอร์ซีย์ เราจำเป็นต้องรักษาขนบธรรมเนียมนี้ไว้" เดอวิโตกล่าว และเขากล่าวเสริมว่าต้นกำเนิดของการสร้างภาพยนตร์ก็มาจากรัฐนิวเจอร์ซีย์เช่นกัน โธมัส เอดิสันประดิษฐ์คิดค้นกล้องถ่ายภาพยนตร์และเครื่องฉายภาพยนตร์ขึ้นในห้องทดลองของเขาที่เมืองเวสท์ โอเรนจ์ในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 และศูนย์สตูดิโอภาพยนตร์แห่งแรกก็ได้รับการก่อตั้งขึ้นที่เมืองฟอร์ท ลีหลังเข้าสู่คริสต์ศตวรรษที่ 20 อย่างไรก็ดี อุตสาหกรรมภาพยนตร์ย้ายไปอยู่ทางฝั่งตะวันตกของสหรัฐในเวลาต่อมาเพื่อใช้ประโยชน์จากแสงแดดที่สดใสในแถบนั้นและเพื่อหลีกหนีจากลิขสิทธิ์ที่เอดิสันเป็นผู้ถือครอง แต่ในเวลานี้บราฟฟ์กับผู้กำกับรุ่นใหม่คนอื่นๆก็จะช่วยกันทำให้นิวเจอร์ซีย์กลายเป็นรัฐสำคัญแห่งวงการภาพยนตร์อีกครั้ง กอเรลิคกล่าวว่าในปีที่แล้วมีภาพยนตร์ขนาดยาว 78 เรื่องที่ถ่ายทำในนิวเจอร์ซีย์ และมีการถ่ายทำรายการพิเศษทางโทรทัศน์และละครชุดทางโทรทัศน์ในรัฐนี้ 154 ตอนด้วยกัน โดยกอเรลิคกล่าวว่า "รัฐนี้คือภาชนะบรรจุความคิดสร้างสรรค์" กอเรลิคกล่าวเสริมว่าภาพพจน์ที่ซ้ำซากบางอย่างก็มีส่วนช่วยเหลือชื่อเสียงของรัฐนี้ด้วยเช่นกัน โดยเขากล่าวว่า "ละครชุด The Sopranos ทำให้นิวเจอร์ซีย์กลายเป็นสถานที่เก๋ๆสำหรับถ่ายทำละครทีวี" และกล่าวถึง The Sopranos ว่าเป็น "เหตุการณ์สำคัญที่เปลี่ยนแปลงทิศทางของวงการโทรทัศน์" The Sopranos เป็นละครชุดทางสถานี HBO ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับหัวหน้าแก๊งมาเฟียและครอบครัวของเขา แซค บราฟฟ์กล่าวว่าการที่เขาเติบโตขึ้นมาในเมืองเซาธ์ ออเรนจ์และพบกับหลายสิ่งหลายอย่างในระหว่างการเติบโต รวมทั้งการที่เขาคิดถึงบ้าน คือสิ่งที่กระตุ้นให้เขาเริ่มต้นเขียนบทภาพยนตร์เรื่องนี้ในระหว่างที่เขาเป็นนักศึกษาภาพยนตร์อยู่ในมหาวิทยาลัยนอร์ธเวสเทิร์นในรัฐอิลลินอยส์ "หนังเรื่องนี้เกี่ยวกับการหวนคิดถึงความรู้สึกที่สูญหายไป ซึ่งก็คือความรู้สึกที่ว่าผมเคยมีบ้านอยู่" บราฟฟ์กล่าว จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 14 ก.ย. 47 20:58:50 A:202.176.184.45 X: TicketID:002703 ]

ความคิดเห็นที่ 4 5.PROJECT GREENLIGHT ผู้อำนวยการสร้างรายการโทรทัศน์ชุด Project Greenlight ต้องการเปลี่ยนนโยบายใหม่ในปีนี้ โดยในปีนี้ทาง Project Greenlight จะให้ทุนแก่ผู้กำกับหน้าใหม่ที่ต้องการสร้างภาพยนตร์ที่ทำรายได้สูง หลังจากที่ในช่วง 2 ปีที่ผ่านมาทาง Project Greenlight เคยให้ทุนสร้างภาพยนตร์อินดี้ 2 เรื่อง แต่แทบไม่เคยได้รับผลตอบแทนทางการเงินกลับคืนมา Project Greenlight เป็นรายการโทรทัศน์แนว reality show ที่ถ่ายทอดเรื่องราวของผู้กำกับภาพยนตร์หน้าใหม่ขณะถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องแรกในชีวิต โดยทาง Project Greenlight เป็นผู้ให้ทุนสร้างภาพยนตร์เรื่องดังกล่าว เบน แอฟเฟลคและแมทท์ เดมอน สองดาราดังที่เป็นผู้เริ่มก่อตั้งรายการโทรทัศน์นี้ กำลังจะผลิตรายการ Project Greenlight ซีซั่นที่ 3 และทั้งสองก็ต้องการให้รายการนี้อยู่รอดต่อไปจนถึงซีซั่นที่ 4 เดมอนเลือกบทภาพยนตร์แนวสยองขวัญเรื่องหนึ่งให้เป็นบทที่ได้รับทุนสร้างภาพยนตร์จากทางรายการในปีนี้ และเขาให้สัมภาษณ์ว่า "เราได้รับคำสั่งอย่างเคร่งครัดในครั้งนี้" จากสตูดิโอที่เป็นผู้ออกทุนให้กับโครงการนี้ และคำสั่งนั้นก็คือ Project Greenlight ต้องผลิตภาพยนตร์เชิงพาณิชย์ รายการโทรทัศน์ Project Greenlight ได้รับความนิยมจากคนในฮอลลีวู้ดและทั่วสหรัฐในสองซีซั่นที่ผ่านมา โดยรายการนี้เริ่มต้นด้วยการเปิดให้ผู้สร้างภาพยนตร์หน้าใหม่หลายคนมาแข่งขันกัน และทางผู้จัดรายการก็จะเลือกบทภาพยนตร์ขึ้นมาเรื่องหนึ่งเพื่อนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์ มีการทะเลาะเบาะแว้งกันมากมายในระหว่างการสร้างภาพยนตร์ และเรื่องราวดังกล่าวก็สร้างความพึงพอใจให้กับผู้ชม Project Greenlight เป็นอย่างมาก Project Greenlight ถ่ายทอดเบื้องหลังการสร้างภาพยนตร์เรื่อง Stolen Summer ในปีแรก และเบื้องหลังการสร้าง The Battle of Shaker Heights ในปีที่สอง แต่ภาพยนตร์ทั้งสองเรื่องนี้ทำยอดขายตั๋วได้ต่ำมาก บริษัทมิราแมกซ์ที่อยู่ในเครือวอลท์ ดิสนีย์ โค ระบุว่างบประมาณในการสร้างภาพยนตร์สองเรื่องนี้อยู่ที่ระดับราว 1-2 ล้านดอลลาร์ต่อเรื่อง และทางมิราแมกซ์แทบไม่ได้รับเงินใดๆกลับคืนมา ดังนั้นในปีนี้ บริษัทไดเมนชัน ฟิล์มส์ ซึ่งเป็นบริษัทในเครือมิราแมกซ์ที่เน้นผลิตภาพยนตร์สยองขวัญ จะเข้ามาดูแลโครงการ Project Greenlight นี้แทน และทางไดเมนชันก็ตั้งงบประมาณในการสร้างภาพยนตร์ปีนี้ไว้ที่ 1 ล้านดอลลาร์ เบน แอฟเฟลคกล่าวว่าในปีนี้ภาพยนตร์ที่สร้างภายใต้โครงการ Project Greenlight จะมีความคล้ายคลึงกับภาพยนตร์ของสตูดิโอใหญ่ในฮอลลีวู้ดมากยิ่งขึ้น บทภาพยนตร์เรื่อง Feast ของแพทริค เมลตัน และมาร์กอส ดันสตันได้รับการคัดเลือกในปีนี้ และบทภาพยนตร์เรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับสัตว์ร้ายที่ถูกขังไว้ในบาร์แห่งหนึ่งขณะต่อสู้กับมนุษย์ เมลตันหวังว่า Feast จะทำยอดขายตั๋วได้ดีเมื่อเปิดฉายในโรงภาพยนตร์ แต่เขามั่นใจว่าดีวีดีของ Feast ต้องทำยอดขายได้ดีอย่างแน่นอน ในปีนี้ Project Greenlight จะแพร่ภาพทางสถานีเคเบิลทีวี "บราโว" แทนที่จะเป็นทาง HBO เหมือนในช่วง 2 ปีที่ผ่านมา เนื่องจาก HBO ถอนตัวออกไป Feast จะเปิดกล้องถ่ายทำในฤดูใบไม้ร่วงปีนี้ ส่วน Project Greenlight จะเริ่มแพร่ภาพทางโทรทัศน์ในเดือนก.พ.ปีหน้า และรายการนี้จะจบลงในเดือนเม.ย.เมื่อ Feast เริ่มลงโรงฉายในสหรัฐพอดี ผู้สร้างรายการพยายามหาสปอนเซอร์จากบริษัทต่างๆด้วยในปีนี้ ซึ่งรวมถึงจากบริษัทฮิวเลทท์-แพคการ์ด จอห์น กูลาเกอร์ ซึ่งเป็นตากล้องมืออาชีพได้รับเลือกให้ทำหน้าที่กำกับ Feast ในครั้งนี้ และกูลาเกอร์ก็แสดงท่าทีว่าเขาสามารถเข้ากันไดัดีกับเมลตันและดันสตันในงานปาร์ตี้ประกาศรายชื่อผู้ชนะ การเข้ากันได้ดีระหว่างผู้กำกับกับทีมเขียนบทบ่งชี้ว่าประสบการณ์ในการสร้างภาพยนตร์เรื่องนี้อาจดำเนินไปอย่างราบรื่น แต่สิ่งนี้อาจส่งผลให้รายการ Project Greenlight กลายเป็นรายการที่น่าเบื่อ การที่ Project Greenlight ได้รับความนิยมในช่วงสองซีซั่นแรกเป็นเพราะว่าผู้ชมมีความสุขที่ได้เห็นความทุกข์ของกลุ่มผู้สร้างภาพยนตร์และเห็นความยากลำบากที่ผู้สร้างภาพยนตร์ต้องประสบเมื่อพวกเขาได้รับโอกาสครั้งใหญ่ในชีวิต โดยหนังสือพิมพ์นิวยอร์คซันถึงกับตีพิมพ์ไว้ในพาดหัวข่าวว่า "Bad Film = Good TV" แลร์รี แทนซ์ ซีอีโอของบริษัทไลฟ์ แพลเน็ท ซึ่งเป็นผู้สร้าง Project Greenlight กล่าวว่าการถกเถียงกันจะช่วยให้เกิดภาพยนตร์ที่ดีตามมา ถึงแม้ว่าสิ่งนี้ไม่ได้กลายเป็นความจริงในการสร้างภาพยนตร์สองเรื่องแรกก็ตาม "เราเชื่อว่าคุณสามารถสร้างภาพยนตร์ที่ยิ่งใหญ่ได้และก็สร้างรายการโทรทัศน์ที่ยิ่งใหญ่ได้ในเวลาเดียวกัน" แทนซ์กล่าว การถกเถียงกันในระหว่างการสร้างภาพยนตร์สองเรื่องแรกส่งผลให้คริส มัวร์ ลาออกจากการทำงานในรายการนี้ โดยมัวร์เป็นผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์ที่พยายามให้ความช่วยเหลือแก่กลุ่มผู้สร้างภาพยนตร์ในระหว่างการทำงานใน Stolen Summer และ ใน The Battle of Shaker Heights คริส มัวร์กล่าวว่า "ผมเบื่อหน่ายกับการรับบทเป็นผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์ทางโทรทัศน์" เวส คราเวน เข้ามารับหน้าที่แทนมัวร์ใน Project Greenlight ซีซั่นที่ 3 โดยคราเวนทำหน้าที่ให้คำแนะนำสั่งสอนแก่ผู้สร้างภาพยนตร์เพื่อพยายามทำให้ Feast กลายเป็นภาพยนตร์ที่ประสบความสำเร็จในการทำเงิน คราเวนเคยกำกับภาพยนตร์สยองขวัญมาแล้วหลายเรื่อง ซึ่งรวมถึง A Nightmare on Elm Street และภาพยนตร์ชุด Scream คราเวนกล่าวว่าเขารู้สึกสนใจในโครงการนี้เพราะ "มันไร้สาระอย่างมากและมันเป็นการผจญภัยแบบหนึ่ง" และเขาไม่รู้สึกรำคาญแต่อย่างใดที่ความเคลื่อนไหวทุกอย่างของเขาได้รับการบันทึกไว้เพื่อเผยแพร่ในรายการโทรทัศน์ ในกองถ่ายภาพยนตร์ส่วนใหญ่นั้น มักจะมีกลุ่มคนเดินไปมาอยู่ในกองถ่ายเพื่อถ่ายทำสารคดีเบื้องหลังการถ่ายทำภาพยนตร์ และสารคดีเบื้องหลังการถ่ายทำนี้จะได้รับการบรรจุไว้ในดีวีดีภาพยนตร์เรื่องนั้นในฐานะของสมนาคุณ อย่างไรก็ดี คราเวนกล่าวว่าทีมงานสร้างภาพยนตร์มักไม่ค่อยชอบกลุ่มคนที่มาถ่ายทำสารคดี โดยเขากล่าวว่า "ผู้กำกับภาพยนตร์มักต้องการให้คนพวกนี้หายตัวไป" จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 14 ก.ย. 47 20:59:21 A:202.176.184.45 X: TicketID:002703 ]

ความคิดเห็นที่ 5 6.CONTROL ROOM เมื่อสหรัฐเปิดฉากทำสงครามกับอิรัก เจฮาน นูเจม ก็ออกไปถ่ายทำภาพยนตร์สารคดีเกี่ยวกับสถานีโทรทัศน์อัล จาซีรา ซึ่งเป็นสถานีที่ชาวสหรัฐหลายคนมองว่าเป็นศัตรูของสหรัฐ ในตอนนั้นนูเจมไม่เคยคิดมาก่อนว่าภาพยนตร์สารคดีเรื่อง Control Room ของเธอเรื่องนี้จะได้รับการจัดจำหน่ายในสหรัฐ เพราะกระแสชาตินิยมในสหรัฐกำลังพุ่งสูงและโดนัลด์ รัมส์เฟลด์ รมว.กลาโหมสหรัฐก็กล่าวถึงอัล จาซีราว่าเป็น "กระบอกเสียงให้กับโอซามา บิน ลาเดน" "ฉันคิดว่าคงไม่มีใครต้องการจะดูหนังเรื่องนี้ในสหรัฐ และบางทีหนังเรื่องนี้คงจะได้ฉายในแคนาดา" นูเจมซึ่งเป็นชาวอียิปต์-อเมริกันกล่าวกับรอยเตอร์ก่อนที่ Control Room จะเปิดฉายในนิวยอร์คในสัปดาห์ที่แล้ว โดยภาพยนตร์เรื่องนี้จะไปเปิดฉายที่ลอสแองเจลิสในเดือนมิ.ย.และจะเปิดฉายทั่วสหรัฐในเวลาต่อมา Control Room มีเนื้อหาเกี่ยวกับวิธีการที่สถานีอัล จาซีราใช้ในการรายงานข่าวสงครามอิรัก โดยมีผู้ชมสถานีนี้ราว 40 ล้านคนซึ่งเป็นผู้ชมที่พูดภาษาอาหรับ และนูเจมนำเสนอเหตุการณ์ในภาพยนตร์เรื่องนี้โดยทำเหมือนกับว่าผู้ชมเป็นผู้สังเกตการณ์คนหนึ่งที่อยู่ในห้องนั้นด้วย ขณะที่เธอจะไม่เข้าไปก้าวก่ายหรือควบคุมบัคับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อหน้ากล้อง หลายสิ่งหลายอย่างใน Control Room อาจสร้างความประหลาดใจให้กับผู้ชมชาวสหรัฐ โดยสิ่งแรกก็คือภาพอันน่าสยดสยองของพลเรือนชาวอิรักหลายคนทั้งที่ตายไปแล้วและที่อยู่ในสภาพพิการ โดยพลเรือนชาวอิรักเหล่านี้ได้รับบาดเจ็บจากการทิ้งระเบิดของสหรัฐ และสถานีอัล จาซีราเคยนำภาพเหล่านี้ออกเผยแพร่ไปทั่วโลก ยกเว้นแต่เพียงในสหรัฐ สถานีอัล จาซีรามีสำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ที่ประเทศกาตาร์ และตั้งเป้าหมายว่าจะเป็นกระบอกเสียงใหักับโลกเสรีในภูมิภาคอาหรับ โดยสถานีนี้ได้รับเสียงประณามจากประเทศอาหรับบางประเทศรวมทั้งจากสหรัฐด้วยเช่นกัน ถึงแม้ว่ารัฐบาลสหรัฐเคยประณามอัล จาซีรา แต่นักข่าวของอัล จาซีราคนหนึ่งก็กล่าวว่าเจ้าหน้าที่สหรัฐปฏิบัติต่อทีมงานผู้สื่อข่าวของอัล จาซีรา "ราวกับว่าพวกเราเป็นพระราชา" ในระหว่างที่ไปทำข่าวในอิรัก นูเจมซึ่งมีอายุ 30 ปีเป็นพลเรือนชาวสหรัฐที่เกิดที่กรุงวอชิงตัน ดีซี แต่เธอเติบโตขึ้นมาในกรุงไคโรและที่คูเวต โดยเธอสำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยฮาร์เวิร์ด และเคยทำงานในแผนกสารคดีของสถานี MTV นอกจากนี้ เธอยังเคยสร้างภาพยนตร์สารคดีมาแล้วก่อนหน้านี้ ซึ่งรวมถึงเรื่อง Startup.com นูเจมแทบไม่มีความรู้เรื่องวารสารศาสตร์ก่อนที่เธอจะสร้าง Control Room แต่เธอเคยได้ยินความคิดเห็นที่ขัดแย้งกันเกี่ยวกับสถานีอัล จาซีรานับตั้งแต่สถานีนี้เริ่มแพร่ภาพจากกาตาร์ในปี 1996 เป็นต้นมา "ในสหรัฐนั้น จาซีราได้รับเสียงวิจารณ์อย่างมาก และโลกอาหรับก็วิพากษ์วิจารณ์จาซีราเช่นกันเพราะสถานีนี้นำเสนอเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับการคอร์รัปชันในรัฐบาลอาหรับหลายประเทศ และนักข่าวของจาซีราก็เคยถูกไล่ออกมาจากสถานที่หลายแห่ง" นูเจมกล่าว "ฉันรู้ว่าจาซีราได้รับความนิยมจากผู้ชมอย่างมาก โดยร้านกาแฟทั่วกรุงไคโรเปิดสถานีนี้ให้ลูกค้าได้ชมกัน และสถานีนี้ก็กระตุ้นให้ประชาชนพูดคุยกันถึงประเด็นต่างๆที่ไม่เคยได้รับการพูดถึงมาก่อน ตั้งแต่เรื่องบทบาทของศาสนา, ผ้าคลุมหน้า, บทบาทของผู้หญิงในสังคม และประเด็นอื่นๆที่เคยเป็นเรื่องต้องห้าม" นูเจมกล่าว "ในตอนนั้นฉันอยากจะรู้จักคนที่ทำงานในจาซีรา เพราะสถานีนี้ได้รับเสียงประณามจากคนทั่วโลก" นูเจมกล่าว Control Room ถ่ายทำทั้งในสำนักงานใหญ่ของจาซีราที่กาตาร์ และที่ศูนย์บัญชาการกลางของสหรัฐที่ตั้งอยู่ใกล้เคียง โดยถ่ายทำตั้งแต่ช่วงใกล้จะเกิดสงครามอิรัก จนถึงวันที่ 1 พ.ค. 2003 ซึ่งเป็นวันที่ประธานาธิบดีจอร์จ ดับเบิลยู บุชของสหรัฐประกาศว่าการสู้รบครั้งใหญ่ได้สิ้นสุดลงแล้ว Control Room แสดงให้เห็นว่านักข่าวของจาซีรามีทั้งผู้ชายและผู้หญิงจากหลายประเทศ โดยบางคนใส่เสื้อเชิ้ตและกางเกงยีนส์แบบชาวตะวันตก แต่บางคนก็สวมชุดแบบอาหรับ และภาพยนตร์เรื่องนี้ก็แสดงให้เห็นว่านักข่าวเหล่านี้ต้องทำงานแข่งกับเส้นตาย, ต้องวุ่นวายกับการเชื่อมต่อสัญญาณดาวเทียม, ต้องรักษาจรรยาบรรณของนักข่าว และต้องชั่งใจเกี่ยวกับเรื่องความเชื่อส่วนตัวของตัวเอง ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่แตกต่างไปจากนักข่าวของสำนักข่าวอื่นๆ "หลังจากได้ดูหนังเรื่องนี้ ผมก็หวังว่าชาวอเมริกันจะตระหนักว่าจาซีราไม่ได้เป็นอย่างที่บางคนบอก แต่จาซีราเป็นสถานีโทรทัศน์มืออาชีพที่พยายามจะทำงานที่ยากมากๆในภูมิภาคนั้นของโลก" ซามีร์ เคเดอร์ อดีตนักข่าวโทรทัศน์ชาวจอร์แดนกล่าว โดยขณะนี้เคเดอร์ทำงานเป็นโปรดิวเซอร์ให้จาซีรา และร่วมปรากฏตัวใน Control Room ด้วย เคเดอร์กล่าวว่าภารกิจของจาซีราคือการ "เป็นปากเสียงให้กับโลกอาหรับเสรีที่มีแนวคิดแบบตะวันตก โดยทางสถานีจะพยายามให้การศึกษาแก่ประชากรอาหรับเกี่ยวกับสิ่งที่เรียกว่าเสรีภาพในการแสดงออก, เสรีภาพ, ประชาธิปไตย และความรับผิดชอบต่อการกระทำของตัวเอง" เคเดอร์กล่าวว่ามีความแตกต่างกันเป็นอย่างมากระหว่างคำประณามที่จาซีราได้รับจากรัฐบาลสหรัฐ กับวิธีการที่รัฐบาลสหรัฐปฏิบัติต่อนักข่าวของจาซีราที่ทำงานในอิรัก "เมื่อเดือนที่แล้วผมไปที่กรุงแบกแดดเพื่อทำงานให้จาซีรา และผมก็รู้สึกกลัวอยู่บ้างเพราะสหรัฐสร้างแรงกดดันกับเราอย่างมากและวิจารณ์เราตลอดทั้งวันทั้งคืน แต่เมื่อผมไปถึงแบกแดดผมก็ประหลาดใจมาก เพราะพวกเขาสุภาพมากๆ และพวกเขาก็ให้กำลังใจกับเราอย่างมาก โดยพวกเขาปฏิบัติกับเราเหมือนเราเป็นพระราชา" เคเดอร์กล่าว "ชาวสหรัฐที่อยู่ในพื้นที่ในอิรักมีความคิดต่อสถานีนี้แตกต่างไปจากชาวสหรัฐในสหรัฐ เพราะพวกเขารู้ว่าพวกเขาสามารถใช้ประโยชน์จากสถานีนี้ได้ พวกเขาจำเป็นต้องให้ความร่วมมือกับสถานีนี้ และเราก็ดีใจกับเรื่องนี้" เคเดอร์กล่าว Control Room สามารถขายสิทธิจัดจำหน่ายในสหรัฐหลังจากภาพยนตร์เรื่องนี้เปิดฉายรอบปฐมทัศน์ในเทศกาลภาพยนตร์ซันแดนซ์ในเดือนม.ค. และภาพยนตร์เรื่องนี้จะเริ่มเปิดฉายในสหรัฐในขณะที่ชาวสหรัฐมีมุมมองต่อสงครามอิรักเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม "ถึงแม้การทารุณกรรมในเรือนจำอาบู กราอิบเป็นสิ่งที่เลวร้ายมาก แต่ฉันก็คิดว่าข่าวนี้ทำให้ประชาชนชาวสหรัฐรู้สึกอยากรู้อยากเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ในอิรัก และประชาชนรู้สึกกระหายที่จะได้รับรู้ข้อมูลที่แตกต่างไปจากเดิม" นูเจมกล่าว จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 14 ก.ย. 47 21:00:02 A:202.176.184.45 X: TicketID:002703 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ข่าวเพิ่มเติมเกี่ยวกับ CONTROL ROOM นาวิกโยธินคนหนึ่งของสหรัฐที่ปรากฏตัวในภาพยนตร์สารคดีเรื่อง Control Room กล่าวว่า คำสั่งทางทหารที่ห้ามเขาพูดถึงบทบาทของตัวเองในภาพยนตร์ คือเหตุผลสุดท้ายที่ช่วยให้เขาสามารถตัดสินใจลาออกจากการเป็นทหาร แต่เขาปฏิเสธข่าวที่ว่าเขาถูกไล่ออกจากกองทัพอย่างเสื่อมเสียเกียรติ เรือเอกโจช รัชชิง ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ กล่าวว่าเขาคิดถึงเรื่องการประกอบอาชีพอื่นมาตั้งแต่ก่อนที่จะเกิดปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการที่เขาปรากฏตัวในภาพยนตร์เรื่อง Control Room Control Room มีเนื้อหาเกี่ยวกับสถานีโทรทัศน์อัล จาซีราของอาหรับ โดยพูดถึงวิธีการที่สถานีโทรทัศน์นี้ใช้ในการทำข่าวสงครามอิรัก โดยผู้สร้างภาพยนตร์เรื่องนี้ต้องการสังเกตการทำงานของนักข่าวโดยไม่เข้าไปก่าวก้ายในกระบวนการทำงาน โดนัลด์ รัมส์เฟลด์ รมว.กลาโหมสหรัฐเคยเรียกสถานีอัล จาซีราว่าเป็น "กระบอกเสียงของโอซามา บิน ลาเดน" รัชชิงกล่าวว่าฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้ลาหลังหัก หรือสิ่งที่ทำให้เขาตัดสินใจได้ในที่สุดว่าจะลาออกจากราชการทหารคือความขัดแย้งที่เกี่ยวข้องกับคำพูดของเขาทางสื่อมวลชนเกี่ยวกับสงครามและอัล จาซีรา "นั่นคือสิ่งที่ทำให้ผมตัดสินใจได้" รัชชิงกล่าวกับรอยเตอร์ในการให้สัมภาษณ์ทางโทรศัพท์ และยืนยันว่าข่าวลือที่ว่าเขาถูกบีบบังคับให้ลาออกไม่เป็นความจริง "ผมลาออกเพราะผมต้องการอยู่ในองค์การที่ผมสามารถเติบโตได้ ที่ซึ่งผมจะได้รับเสรีภาพในการพูดถึงสิ่งที่มีความสำคัญกับผม" รัชชิงกล่าว รัชชิงกล่าวว่าเมื่อมองย้อนกลับไปในอดีต เขาก็เห็นด้วยกับผู้บังคับบัญชาของเขาในประเด็นที่ว่า "ผมพูดถึงสิ่งที่ผมอาจจะไม่ควรพูดถึงในฐานะตัวแทนของรัฐบาล" โดยคำพูดที่เป็นปัญหานี้เป็นคำพูดของรัชชิงต่อสื่อมวลชน ไม่ใช่คำพูดของรัชชิงที่อยู่ในภาพยนตร์ Control Room รัชชิงเป็นทหารมานาน 14 ปี และเขาวางแผนจะลาออกจากกองทัพในเดือนต.ค.ปีนี้ โดยที่เขายังไม่รู้ว่าจะทำงานใดต่อไป รัชชิงทำหน้าที่ดูแลทีมงานภาพยนตร์เรื่อง Control Room ในขณะที่เขาประจำการอยู่ที่สำนักงานใหญ่ของกองบัญชาการกลางของสหรัฐในเมืองโดฮา ประเทศกาตาร์ โดยเขามียศเป็นเรือโทในเวลานั้น ในภาพยนตร์เรื่องนี้ รัชชิงเป็นหนึ่งในบุคคลที่มีบทบาทมากที่สุด และภาพยนตร์เรื่องนี้ก็แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นคนที่ช่างคิดและจริงใจ นอกจากรัชชิงจะนำเสนอจุดยืนทางทหารของสหรัฐในเรื่องการบุกรุกอิรักแล้ว เขายังแสดงความเคารพต่ออัล จาซีราด้วยเช่นกัน และเขาก็แสดงความรู้สึกก้ำกึ่งเกี่ยวกับความโหดร้ายของสงคราม รัชชิงยอมรับในจุดหนึ่งว่าเขารู้สึกไม่สบายใจที่พบว่าภาพศพชาวสหรัฐที่เสียชีวิตในสงครามรบกวนจิตใจคนดูมากกว่าภาพพลเรือนชาวอิรักที่ตกเป็นเหยื่อสงคราม พันโทสตีเฟน เคย์ ซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชาของรัชชิงกล่าวว่าสิ่งที่สร้างปัญหาให้กับรัชชิงคือคำพูดของเขาต่อสื่อมวลชนหลังจากที่เสร็จสิ้นการปฏิบัติภารกิจในตะวันออกกลางแล้ว "คำพูดบางคำของเขาเป็นการแสดงความคิดเห็น ซึ่งนั่นไม่ใช่สิ่งที่เจ้าหน้าที่ทหารฝ่ายประชาสัมพันธ์ควรกระทำ นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาควรปฏิบัติอีกต่อไป ทุกสิ่งที่เขาจำเป็นต้องพูดอยู่ในหนังสารคดีเรื่องนั้นแล้ว" เคย์กล่าวกับรอยเตอร์ เคย์กล่าวถึงบทความในวิลเลจ วอยซ์ที่อ้างคำพูดของรัชชิงที่ว่าสถานีอัล จาซีราเป็นองค์การที่มีความซับซ้อน รัชชิงกล่าวกับวิลเลจ วอยซ์ว่า "พวกเขาบอกว่าที่นี่มีแต่มุสลิม, มีแต่ผู้สนับสนุนพรรคบาธ หรือมีแต่นักชาตินิยมชาวอาหรับ ที่นี่มีคนเหล่านี้อยู่ด้วยก็จริง แต่ที่นี่ก็มีคนหัวก้าวหน้าอยู่ด้วยเช่นกัน โดยอัล จาซีราแสดงให้เห็นหมดทุกสิ่ง มันทำให้คุณรู้สึกไม่สบาย และทำให้คุณจดจำได้ว่ามีบางสิ่งที่ผิดพลาดอยู่ในสงคราม" เคย์ปฏิเสธข่าวที่ว่ามีคนอื่นเกี่ยวข้องด้วยในการออกคำสั่งห้ามรัชชิงจากการให้สัมภาษณ์อีก "ผมเป็นคนเดียวที่ออกคำสั่งนั้น" เคย์กล่าว เคย์ยอมรับว่าเขาเคยส่งอีเมล์ไปบอกรัชชิงว่าเขาต้องการให้รัชชิงขอให้สมาชิกครอบครัวของเขาหยุดพูดกับสื่อมวลชน และเคย์กล่าวว่าสิ่งนั้นถือเป็นคำขอร้อง ไม่ใช่คำสั่ง "ผมมองรัชชิงอย่างยกย่อง และถือว่าเขาเป็นเพื่อนคนหนึ่ง เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องส่วนตัว แต่เป็นเพียงการกระทำตามหน้าที่การงานเท่านั้น" เคย์กล่าว "เขาตัดสินใจที่จะลาออกด้วยตัวเอง" เคย์กล่าวย้ำ จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 14 ก.ย. 47 21:00:35 A:202.176.184.45 X: TicketID:002703 ]

ความคิดเห็นที่ 7 7.ข่าวเพิ่มเติมเกี่ยวกับ FAHRENHEIT 9/11 พอร์เตอร์ กอสส์ อาจเป็นศัตรูที่น่ากลัวที่สุดของตัวเขาเองเมื่อเขาต้องชี้แจงว่าเพราะเหตุใดเขาถึงเหมาะสมจะดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการสำนักงานสืบสวนสอบสวนกลางสหรัฐ (ซีไอเอ) โดยกอสส์เป็นสมาชิกรัฐสภาที่ได้รับการเสนอชื่อจากประธานาธิบดีจอร์จ ดับเบิลยู บุชของสหรัฐให้ดำรงตำแหน่งนี้ กอสส์ซึ่งเป็นสมาชิกพรรครีพับลิกันและเป็นตัวแทนของรัฐฟลอริดาเคยให้สัมภาษณ์ต่อบริษัทผลิตภาพยนตร์ของไมเคิล มัวร์ ผู้กำกับภาพยนตร์สารคดีเรื่อง Fahrenheit 9/11 ที่มีเนื้อหาต่อต้านปธน.บุช ว่า "ผมไม่สามารถหางานทำในซีไอเอได้ในปัจจุบันนี้ เพราะผมมีคุณสมบัติไม่เหมาะสม" กอสส์ให้สัมภาษณ์เรื่องดังกล่าวในวันที่ 3 มี.ค. ซึ่งเป็นช่วงที่มัวร์อยู่ในระหว่างการถ่ายทำ Fahrenheit 9/11 หลังจากปธน.บุชเลือกกอสส์ให้ดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการซีไอเอในวันอังคารที่ผ่านมา มัวร์ก็นำบทสัมภาษณ์กอสส์ออกมาเปิดเผยในวันพุธ โดยในการให้สัมภาษณ์ครั้งนั้น กอสส์ซึ่งมีอายุ 65 ปีได้บรรยายถึงเรื่องที่เขาขาดคุณสมบัติที่เหมาะสมในการทำงานเป็นเจ้าหน้าที่ซีไอเอยุคใหม่ กอสส์ดำรงตำแหน่งประธานฝ่ายข่าวกรองของสภาผู้แทนราษฎรจนถึงเมื่อต้นเดือนส.ค. "ผมไม่มีความสามารถด้านภาษา เพราะความสามารถด้านภาษาของผมคือภาษาในตระกูลโรแมนซ์ แต่ในปัจจุบันนี้เรากำลังมองหาคนที่รู้ภาษาอาหรับ และผมก็อาจไม่มีภูมิหลังทางวัฒนธรรมที่เหมาะสมด้วย" กอสส์กล่าวในการให้สัมภาษณ์ครั้งนั้น ภาษาในตระกูลโรแมนซ์คือภาษาที่พัฒนามาจากภาษาละติน ซึ่งภาษากลุ่มนี้รวมถึงภาษาอิตาเลียน, โปรตุเกส, โรมาเนีย และสเปน "และผมก็ไม่มีความสามารถด้านเทคนิคด้วย และลูกๆของผมก็เตือนผมทุกวันเกี่ยวกับเรื่องนี้ พวกเขาพูดกับผมว่า 'พ่อ พ่อต้องหัดใช้คอมพิวเตอร์ให้เก่งกว่านี้นะ' โดยมีหลายสิ่งหลายอย่างที่คุณจำเป็นต้องมี แต่ผมกลับไม่มีสิ่งเหล่านั้น" กอสส์กล่าว กอสส์เคยทำงานเป็นสายลับของซีไอเอในภูมิภาคละตินอเมริกาและยุโรปในทศวรรษ 1960 และเขายังไม่ได้ให้ความเห็นต่อข่าวนี้ ทำเนียบขาวให้ความเห็นต่อบทสัมภาษณ์ของมัวร์ว่าเป็น "ข่าวลือที่น่าขัน" และระบุย้ำว่าสมาชิกรัฐสภาจากทั้งสองพรรคการเมืองหลักของสหรัฐต่างก็เคารพกอสส์เป็นอย่างมาก "พอร์เตอร์ กอสส์ได้รับเสียงสนับสนุนอย่างมากจากพรรครีพับลิกันและพรรคเดโมแครต ซึ่งรวมถึงวุฒิสมาชิกบ็อบ เกรแฮมจากรัฐฟลอริดา" เทรนท์ ดัฟฟี โฆษกทำเนียบขาวกล่าว โดยเกรแฮมเคยดำรงตำแหน่งประธานฝ่ายข่าวกรองของวุฒิสภา "ไม่มีใครตั้งคำถามต่อคุณสมบัติของกอสส์ แม้แต่คนที่บอกว่ากอสส์มีความเกี่ยวข้องทางการเมืองมากเกินไป ก็ยังกล่าวว่ากอสส์มีคุณสมบัติเหมาะสมกับตำแหน่งนี้" ดัฟฟีกล่าว กอสส์ปรากฏตัวใน Fahrenheit 9/11 ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับกฎหมายรักชาติของสหรัฐ ซึ่งเป็นกฎหมายที่มีจุดประสงค์ต่อต้านการก่อการร้าย มัวร์กล่าวกับรอยเตอร์ว่ากอสส์ให้สัมภาษณ์กับผู้อำนวยการสร้าง 2 คนของ Fahrenheit 9/11 โดยไม่ได้ตรวจสอบก่อนว่าทั้งสองทำงานให้กับใคร "คุณคงคิดว่าคนที่เป็นประธานคณะกรรมาธิการฝ่ายข่าวกรองน่าจะตรวจสอบข้อมูลของคนขอสัมภาษณ์มากกว่านี้" มัวร์กล่าว "ข้อเท็จจริงก็คือว่าพอร์เตอร์ กอสส์ดูแลซีไอเอในช่วงที่ซีไอเอไม่ได้ทำหน้าที่ของตัวเอง และสิ่งนี้คือสาเหตุส่วนหนึ่งที่ทำให้ประชาชนต้องสูญเสียชีวิตไป 3,000 คน" มัวร์กล่าว กอสส์มีกำหนดเข้าให้การต่อคณะกรรมาธิการฝ่ายข่าวกรองประจำวุฒิสภาสหรัฐในเดือนก.ย. จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 14 ก.ย. 47 21:01:03 A:202.176.184.45 X: TicketID:002703 ]

ความคิดเห็นที่ 8 8.BROWN BUNNY โฆษกของภาพยนตร์อินดี้เรื่อง The Brown Bunny แถลงว่า ป้ายโฆษณาภาพยนตร์อินดี้เรื่อง The Brown Bunny ที่แสดงภาพการมีเพศสัมพันธ์อย่างโจ่งแจ้งได้ถูกปลดออกมาจากถนนซันเซท สตริปของลอสแองเจลิสแล้ว ป้ายดังกล่าวแสดงให้เห็นภาพจากฉากหนึ่งในช่วงท้ายของภาพยนตร์เรื่องนี้ ซึ่งเป็นฉากที่นักแข่งมอเตอร์ไซค์ที่เป็นพระเอกของเรื่องให้อดีตแฟนของเขาทำออรัลเซ็กส์ให้เขา โดยผู้ที่รับบทเป็นพระเอกของเรื่องนี้คือวินเซนท์ กัลโล และเขาก็กำกับภาพยนตร์เรื่องนี้ด้วยเช่นกัน บริษัทรีเจนซี เอาท์ดอร์ แอดเวอร์ไทซิง ซึ่งเป็นผู้รับเหมาในการติดตั้งป้ายโฆษณานี้ปฏิเสธที่จะให้ความเห็นต่อข่าวนี้ ส่วนกัลโลก็ไม่ได้ให้ความเห็นต่อข่าวนี้เช่นกัน ถนนซันเซท สตริปเป็นถนนที่มีป้ายโฆษณาที่ร้อนแรงติดตั้งอยู่เป็นจำนวนมาก โดยเป็นป้ายโฆษณาแฟชั่น, ภาพยนตร์, รายการโทรทัศน์ และภาพยนตร์โป๊ อย่างไรก็ดี ป้ายโฆษณา The Brown Bunny ได้รับความสนใจจากสื่อมวลชนสหรัฐมากเป็นพิเศษ กัลโลกล่าวกับรอยเตอร์ว่าภาพในป้ายนี้มีจุดประสงค์เพื่อ "ทำให้คนเข้าใจว่าภาพยนตร์ทั้งเรื่องนี้เป็นภาพยนตร์ที่ซับซ้อนและทำเพื่อให้ผู้ใหญ่ดู" และป้ายนี้ทำขึ้นสำหรับผู้ที่สนับสนุนภาพยนตร์เรื่องนี้ ไม่ได้ทำเพื่อผู้ที่ต่อต้านภาพยนตร์เรื่องนี้ The Brown Bunny ถูกประณามจากนักวิจารณ์เมื่อออกฉายในเทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ปี 2003 แต่หลังจากนั้นภาพยนตร์เรื่องนี้ก็ได้รับคำชมเมื่อออกฉายในเทศกาลภาพยนตร์อื่นๆ ซึ่งรวมถึงเทศกาลภาพยนตร์โตรอนโต ในเรื่องนี้กัลโลรับบทเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ยังคงเฝ้าระลึกถึงเดซี (โคลอี เซวินญี จาก Boys Don't Cry) ซึ่งเป็นคนรักเก่าของเขา และเขาก็เริ่มต้นออกเดินทางไปทั่วประเทศสหรัฐเพื่อพยายามลืมแฟนเก่า และเขาได้พบกับผู้หญิงมากหน้าหลายตาในระหว่างการเดินทางแต่ก็ไม่สามารถมีความสัมพันธ์ที่จีรังยั่งยืนกับใครได้ The Brown Bunny จะเปิดฉายในลอสแองเจลิสและนิวยอร์คในวันที่ 27 ส.ค. กัลโลกล่าวถึงภาพยนตร์เรื่องนี้ว่า "หนังเรื่องนี้เป็นหนังที่กระตุ้นความคิดมากที่สุดในบรรดาผลงานทั้งหมดของผม และหนังเรื่องนี้ก็งดงามมากๆ" นอกจาก The Brown Bunny จะมีชื่อเสียงโด่งดังจากฉากเซ็กส์ที่ร้อนแรงในช่วงท้ายเรื่องแล้ว ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังตกเป็นข่าวดังเมื่อกัลโลกับโรเจอร์ อีเบิร์ต นักวิจารณ์ของหนังสือพิมพ์ชิคาโก ซัน-ไทม์ส ปะทะคารมกันอย่างรุนแรงด้วย โดยอีเบิร์ตกล่าวถึง The Brown Bunny ว่าเป็นภาพยนตร์ที่แย่ที่สุดในประวัติศาสตร์เทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ ในขณะที่กัลโลเรียกอีเบิร์ตว่าเป็น "หมูอ้วน" อีเบิร์ตโต้ตอบกัลโลเป็นลายลักษณ์อักษรว่า "ผมอ้วนก็จริง แต่ในวันหนึ่งข้างหน้าผมจะกลายเป็นคนผอม ในขณะที่เขาก็จะยังคงเป็นผู้กำกับ The Brown Bunny ต่อไปเช่นเดิม" ก่อนหน้านี้กัลโลเคยคิดว่า The Brown Bunny จะไม่ได้ออกฉายตามโรงภาพยนตร์ในสหรัฐ แต่จะออกขายในรูปแบบดีวีดีเลย และเขากล่าวว่าสิ่งเดียวที่เขากังวลก็คือการดูแลให้ฟิล์มภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับการก็อปปี้อย่างมีคุณภาพ กัลโลกล่าวว่า "ในคนรุ่นเดียวกับผมนั้น ถ้าหากภาพยนตร์ของเขาได้ฉายเพียงแค่รอบเดียวในเทศกาลภาพยนตร์ที่บูดาเปสท์ นั่นก็ถือเป็นความสำเร็จแล้ว" และเขากล่าวเสริมว่า "ถ้าหากผมบรรลุเป้าหมายที่เป็นแรงบันดาลใจให้ผมสร้างภาพยนตร์เรื่องนั้นขึ้นมา ผมก็รู้สึกสบายใจ" อย่างไรก็ดี บริษัทเวลสปริง ซึ่งซื้อสิทธิจัดจำหน่าย The Brown Bunny มาจากเทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ ต้องการนำภาพยนตร์เรื่องนี้ออกฉายตามโรงภาพยนตร์ "ถ้าหากคุณถามคนส่วนใหญ่ว่าภาพยนตร์เรื่องใดเปิดฉายในเทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์เมื่อปีที่แล้ว ภาพยนตร์ที่คนส่วนใหญ่จดจำชื่อได้มากที่สุดก็คือ The Brown Bunny" ไรอัน เวอร์เนอร์ ประธานฝ่ายจัดจำหน่ายในโรงภาพยนตร์ของเวลสปริงกล่าว และเขากล่าวเสริมว่า "เราไม่กลัวเรื่องอื้อฉาว" กัลโลตอบโต้เสียงประณามที่มีต่อ The Brown Bunny ด้วยการออกเอกสารประชาสัมพันธ์ที่ระบุว่าภาพยนตร์เรื่องนี้มี "ฉากเซ็กส์ที่โจ่งแจ้งที่สุดเท่าที่เคยปรากฏในภาพยนตร์" และภาพยนตร์ตัวอย่างของเรื่องนี้ก็ยกคำวิจารณ์ในทางลบมาใช้ด้วย ซึ่งก็คือคำวิจารณ์ที่ว่า "ไม่มีใครในอเมริกาที่จะได้ชมแม้แต่เฟรมเดียวของภาพยนตร์เรื่องนี้" ก่อนที่ The Brown Bunny จะเปิดฉายในวันที่ 27 ส.ค. บริษัทเวลสปริงก็ส่งกัลโลไปเดินสายโปรโมทภาพยนตร์เรื่องนี้ตามเมืองสำคัญในสหรัฐ โดยให้เขานำภาพยนตร์เรื่องนี้ไปฉายให้นักวิจารณ์และชมรมภาพยนตร์ตามเมืองใหญ่เหล่านี้ชม เวลสปริงส่งกัลโลไปเผชิญหน้ากับอีเบิร์ตในชิคาโกด้วย โดยได้มีการบันทึกเทปบทสัมภาษณ์คนทั้งสองร่วมกันที่ชิคาโกเกี่ยวกับการคลี่คลายข้อพิพาทระหว่างคนทั้งสอง "ผมพบว่าอีเบิร์ตเป็นหนึ่งในคนที่ยอดเยี่ยม, งดงาม และช่างคิดที่สุดเท่าที่ผมเคยพบมา ผมได้ฟังสิ่งที่เขาจำเป็นต้องพูด และผมคิดว่าเขาก็ได้ฟังสิ่งที่ผมจำเป็นต้องพูดเช่นกัน ผมบอกเขาว่าเขากำลังทำลายผู้สร้างภาพยนตร์หน้าใหม่ที่พยายามทำในสิ่งใหม่ๆ" กัลโลกล่าว จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 14 ก.ย. 47 21:01:31 A:202.176.184.45 X: TicketID:002703 ]

ความคิดเห็นที่ 9 9.โควต้าหนังในเกาหลีใต้ อุตสาหกรรมภาพยนตร์เกาหลีใต้ที่ประสบความสำเร็จสูงขึ้นเรื่อยๆกำลังมาถึงทางแยกแล้วในขณะนี้ โดยเจ้าหน้าที่เกาหลีใต้ต้องการปรับลดมาตรการคุ้มครองภาพยนตร์เกาหลีใต้ลง หลังจากที่มาตรการดังกล่าวสร้างความไม่พอใจต่อบรรดาประเทศคู่ค้า อย่างไรก็ดี ยังคงมีผู้แสดงความเห็นว่ามาตรการปกป้องดังกล่าวจำเป็นต้องคงอยู่ต่อไปเพื่อช่วยคุ้มครองอุตสาหกรรมภาพยนตร์เกาหลีใต้ไม่ให้ถูกทำลายโดยภาพยนตร์ฮอลลีวู้ด ประเด็นที่เป็นปัญหาในขณะนี้คือระบบ "สกรีน โควต้า" ซึ่งกำหนดว่าโรงภาพยนตร์ในเกาหลีใต้ต้องฉายภาพยนตร์เกาหลีไม่ต่ำกว่า 40 % หรือราว 106 วันต่อปี ชาวเกาหลีใต้บางส่วนสนับสนุนให้ยกเลิกระบบโควต้านี้ เนื่องจากเป็นอุปสรรคสุดท้ายที่ขัดขวางเกาหลีใต้กับสหรัฐจากการทำสนธิสัญญาด้านการลงทุน ซึ่งเป็นสนธิสัญญาที่มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อประสิทธิภาพทางการแข่งขันของเศรษฐกิจเกาหลีใต้ กลุ่มผู้คัดค้านระบบโควต้ากล่าวว่าอุตสาหกรรมภาพยนตร์เป็นอุตสาหกรรมน้องใหม่ที่ได้เติบโตขึ้นแล้วและไม่จำเป็นต้องได้รับความคุ้มครองแต่อย่างใด กลุ่มผู้คัดค้านกล่าวว่าเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะสมที่ภาพยนตร์เกาหลีใต้ต้องการมาตรการคุ้มครองในขณะที่ภาพยนตร์เกาหลีใต้สามารถทำลายสถิติยอดขายตั๋วในช่วงนี้ นอกจากนี้ ภาพยนตร์เกาหลีใต้ยังขายสิทธิจัดจำหน่ายในต่างประเทศได้อย่างมาก และกวาดรางวัลมาได้จากเทศกาลภาพยนตร์ต่างๆด้วย โดยล่าสุดนี้ภาพยนตร์เรื่อง Old Boy ที่มีความรุนแรงมากก็สามารถคว้ารางวัลแกรนด์ จูรี ไพรซ์มาได้จากเทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ปีนี้ "เมื่อคุณมีสิทธิพิเศษ คุณก็จะกลายเป็นคนขี้เกียจ" ปาร์ค คี-ยัง แฟนภาพยนตร์วัย 35 ปีกล่าว และเขากล่าวเสริมว่า "เราจำเป็นต้องปรับลดสกรีน โควต้าเพื่อให้หนังของเราจะได้มีคุณภาพมากยิ่งขึ้น" เงินทุนจากภาคเอกชนกำลังหลั่งไหลเข้ามาลงทุนในอุตสาหกรรมภาพยนตร์มากยิ่งขึ้น และผู้กำกับภาพยนตร์เกาหลีใต้ก็กล้าพูดถึงประเด็นต้องห้ามมากยิ่งขึ้น อย่างเช่นประเด็นเรื่องเกาหลีเหนือในภาพยนตร์เรื่อง Silmido และ Taegukgi อย่างไรก็ดี ผู้ที่ต้องการให้คงระบบโควต้าไว้ตามเดิมกล่าวว่าภาพยนตร์เกาหลีใต้ส่วนใหญ่ยังไม่พร้อมที่จะยืนหยัดด้วยตนเองโดยไม่ได้รับการค้ำประกันจากทางรัฐบาล "ภาพยนตร์เกาหลีประสบความสำเร็จได้เพราะการจัดตั้งระบบโควต้า" ลี แซง-พิล สมาชิกแนวร่วมสนับสนุนระบบโควต้ากล่าว โดยเขาขึ้นพูดในงานชุมนุมบุคคลในอุตสาหกรรมภาพยนตร์เกาหลีใต้เมื่อเร็วๆนี้ ซึ่งงานชุมนุมนี้มีผู้เข้าร่วมราว 500 คน และเป็นการชุมนุมเพื่อต่อต้านแผนยกเลิกระบบโควต้า "มีหนังบางเรื่องเท่านั้นที่ประสบความสำเร็จ และเป็นหนังที่สร้างขึ้นโดยผู้มีความสามารถบางคนที่ใช้ความพยายามอย่างเต็มที่" ลีกล่าว ในขณะที่คนอื่นๆให้เหตุผลว่าระบบโควต้าทำหน้าที่เหมือนตาข่ายนิรภัยถ้าหากภาพยนตร์เรื่องนั้นประสบความล้มเหลว อย่างไรก็ดี ภาพยนตร์เกาหลีใต้หลายเรื่องประสบความสำเร็จในระยะนี้ โดยนอกจากความสำเร็จของ Old Boy ที่กำกับโดยปาร์ค ชาน-วุคแล้ว ภาพยนตร์อีกสองเรื่องยังทำลายสถิติรายได้อีกด้วย ถึงแม้ต้องเปิดฉายแข่งขันกับภาพยนตร์ฟอร์มใหญ่ของฮอลลีวู้ดก็ตาม Silmido และTaegukgi เป็นภาพยนตร์เกาหลีใต้สองเรื่องแรกที่ทำยอดขายตั๋วได้สูงกว่า 10 ล้านใบในประเทศที่มีประชากร 48 ล้านคน โดย Silmido มีเนื้อหาเกี่ยวกับกลุ่มอาชญากรเกาหลีใต้ที่ได้รับการฝึกฝนให้กลายเป็นหน่วยคอมมานโดที่มีภารกิจลอบสังหารผู้นำเกาหลีเหนือ ส่วน Taegukgi มีเนื้อหาเกี่ยวกับสงครามเกาหลี Taegukgi ใช้ทุนสร้าง 14 ล้านดอลลาร์และเป็นภาพยนตร์เกาหลีที่ใช้ทุนสร้างสูงสุดเป็นประวัติการณ์ โดยภาพยนตร์เรื่องนี้ทำรายได้สูงถึง 200 ล้านเยน (1.81 ล้านดอลลาร์) ในสุดสัปดาห์แรกที่เปิดฉายในญี่ปุ่น Taegukgi เป็นผลงานของคัง เจ-กิว ผู้กำกับภาพยนตร์ชื่อดัง โดยมีเนื้อหาเกี่ยวกับพี่ชายน้องชายคู่หนึ่งที่ถูกเกณฑ์เข้าเป็นทหารในกองทัพเกาหลีใต้ในช่วงเริ่มต้นสงครามเกาหลีในเดือนมิ.ย.1950 โดยภาพยนตร์เรื่องนี้มีกำหนดจะเปิดฉายในนิวยอร์คและลอสแองเจลิสในวันที่ 10 ก.ย. ทั้ง Silmido และ Taegukgi พูดถึงประเด็นที่เคยเป็นเรื่องต้องห้ามมาก่อน และถือเป็นสัญญาณบ่งชี้ว่าผู้ชมภาพยนตร์ส่วนใหญ่เปลี่ยนมาเป็นคนรุ่นใหม่ที่พร้อมจะตั้งคำถามกับอดีตของประเทศ ความสำเร็จของ Silmido และ Taegukgi อาจเป็นการสร้างแรงกดดันต่อรัฐบาลเกาหลีใต้ให้ยกเลิกหรือปรับเปลี่ยนระบบโควต้านี้ มอริซ อาร์. กรีนเบิร์ก ซีอีโอของบริษัทอเมริกัน อินเทอร์เนชันนัล กรุ๊ป อิงค์ และดำรงตำแหน่งผู้แทนสหรัฐในการประชุมสภาธุรกิจสหรัฐ-เกาหลีใต้ประจำปี กล่าวต่อนักธุรกิจจากทั้งสองประเทศที่มาชุมนุมที่กรุงโซลเมื่อเร็วๆนี้ว่า "ยังมีเพียงประเด็นเดียวที่เป็นปัญหา นั่นก็คือระบบสกรีน โควต้า" กรีนเบิร์กกล่าวว่าถ้าหากปัญหาเรื่องสกรีน โควต้าได้รับการคลี่คลาย สหรัฐกับเกาหลีใต้ก็จะสามารถลงนามในสนธิสัญญาด้านการลงทุนได้ก่อนสิ้นปีนี้ ซึ่งสนธิสัญญานี้จะอำนวยความสะดวกให้กับสหรัฐในการเข้ามาลงทุนในภาคธุรกิจต่างๆในเกาหลีใต้ ตั้งแต่ภาคบริการทางการเงินไปจนถึงภาคเทคโนโลยี โดยเกาหลีใต้เป็นประเทศที่มีขนาดเศรษฐกิจใหญ่เป็นอันดับ 3 ในเอเชีย ประธานาธิบดีโรห์ มู-ฮุน ของเกาหลีใต้กล่าวต่อนักธุรกิจในงานประชุมนี้ว่า "ถึงเวลาแล้วที่เราต้องแก้ไขปัญหาเรื่องสกรีน โควต้า" ประชาชนส่วนใหญ่สนับสนุนให้แก้ไขระบบโควต้าเช่นกัน โดย Film 2.0 ซึ่งเป็นนิตยสารภาพยนตร์ชื่อดังในเกาหลีใต้ได้ร่วมมือกับบริษัทดาอุม คอมมูนิเคชันส์ คอร์ป ซึ่งเป็นบริษัทพอร์ทัลอินเทอร์เน็ตที่ใหญ่ที่สุดของเกาหลีใต้ในการจัดทำผลสำรวจความเห็นประชาชนในเรื่องนี้ และผลสำรวจก็พบว่าประชาชน 53 % คิดว่าควรมีการผ่อนคลายหรือยกเลิกระบบสกรีน โควตา ประชาชน 36 % ต้องการให้คงระบบโควต้าไว้ต่อไปตามเดิม บริษัท MBC ซึ่งเป็นผู้กระจายสัญญาณที่ได้รับทุนจากรัฐบาล ระบุว่าโพลล์นี้แสดงให้เห็นว่าประชาชนมีความเชื่อมั่นในภาพยนตร์เกาหลีใต้มากยิ่งขึ้น โดยในช่วงไตรมาสแรกของปี 2004 นั้น ภาพยนตร์เกาหลีใต้ครองสัดส่วนยอดขายตั๋วสูงถึง 64 % แนวร่วมสนับสนุนโควต้าภาพยนตร์เกาหลีใต้ได้ร่วมมือกับกลุ่มพันธมิตรในประเทศอื่นๆด้วย โดยกลุ่มแนวร่วมเหล่านี้ให้เหตุผลว่าภาพยนตร์และศิลปะแขนงอื่นๆควรได้รับการยกเว้นจากกฎหมายด้านเศรษฐกิจ ดาราภาพยนตร์โป๊เกาหลีใต้บางคนก็ได้ให้ความร่วมมือกับแนวร่วมสนับสนุนโควต้าเช่นกัน เนื่องจากดาราเหล่านี้ไม่ต้องการแข่งขันกับดาราภาพยนตร์โป๊ของญี่ปุ่นที่มีความร้อนแรงกว่า ในเดือนมิ.ย.ที่ผ่านมา เครือข่ายเพื่อความหลากหลายทางวัฒนธรรมระหว่างประเทศซึ่งประกอบด้วยศิลปิน 500 คนจาก 70 ประเทศ ได้ยื่นหนังสือต่อรัฐบาลเกาหลีใต้เพื่อสนับสนุนให้ทางรัฐบาล "ยังคงปกป้องระบบสกรีน โควต้าไว้ต่อไปในการทำสนธิสัญญาการลงทุนระดับทวิภาคี" จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 14 ก.ย. 47 21:01:58 A:202.176.184.45 X: TicketID:002703 ]

ความคิดเห็นที่ 10 10.โรเจอร์ มัวร์ และโรคเอดส์ เซอร์ โรเจอร์ มัวร์ ซึ่งเคยรับบทเป็นเจมส์ บอนด์ สายลับ 007 ในภาพยนตร์หลายเรื่อง กล่าวประณามโรงแรมและโรงเรียนหลายแห่งในกรุงปักกิ่ง เนื่องจากสถานที่เหล่านี้ไม่ยอมรับกลุ่มเด็กกำพร้าจากโรคเอดส์ที่มาเข้าค่ายฤดูร้อนเป็นเวลา 3 วัน มัวร์ปฏิบัติภารกิจเป็นทูตสันถวไมตรีขององค์การยูนิเซฟในการเดินทางเยือนจีนในครั้งนี้ โดยภารกิจของเขาคือการดึงดูดความสนใจมายังปัญหาของเด็กจีนที่เป็นกำพร้าเพราะพ่อแม่เสียชีวิตด้วยโรคเอดส์ มัวร์กล่าวว่าโรงแรม, หอพัก และโรงเรียนในกรุงปักกิ่งควร "แขวนคอตายเพื่อหนีความอับอาย" จากการที่สถานที่เหล่านี้ไม่ยอมให้ความช่วยเหลือเด็กกำพร้ากลุ่มนี้ซึ่งมีจำนวน 72 คน หนังสือพิมพ์จีนรายงานข่าวว่าเด็กกลุ่มนี้มาเข้าค่ายขององค์การยูนิเซฟซึ่งเริ่มเปิดค่ายเมื่อต้นเดือนส.ค. แต่โรงแรมและโรงเรียนจำนวนราว 30-40 แห่งกลับไม่ยอมให้เด็กกลุ่มนี้เข้าไปข้างใน จีนประเมินว่าจีนมีประชากรที่ติดเชื้อ HIV หรือเป็นโรคเอดส์ราว 840,000 คน แต่ผู้เชี่ยวชาญบางคนกล่าวว่าตัวเลขที่แท้จริงน่าจะอยู่ระหว่าง 1.0-1.5 ล้านคน ทางด้านองค์การสหประชาชาติระบุว่าตัวเลขนี้อาจพุ่งขึ้นสู่ 10 ล้านคนถ้าหากจีนไม่จัดการกับโรคนี้อย่างจริงจัง ยูนิเซฟระบุว่าเด็กราว 78,000 คนในจีนสูญเสียพ่อแม่เพราะโรคเอดส์ การเลือกปฏิบัติต่อเด็กกลุ่มนี้สะท้อนให้เห็นว่าคนจำนวนมากยังคงเข้าใจผิดเกี่ยวกับโรคเอดส์และเกี่ยวกับการติดต่อของโรค อย่างไรก็ดี มัวร์ยังคงมีความหวังว่าจีนจะสามารถเอาชนะปัญหานี้ได้สำเร็จ "เราจะชนะศึกครั้งนี้ นี่เป็นการต่อสู้ที่ยากลำบากมาก แต่ด้วยความช่วยเหลือของคุณ เราก็จะสามารถส่งสารให้ประชาชนเข้าใจได้ว่าไม่ควรดูถูกผู้ป่วยโรคเอดส์" มัวร์กล่าว ความเข้าใจผิดเกี่ยวกับโรคเอดส์ในจีนฝังรากอยู่ลึกมาก ถึงแม้ว่ารัฐบาลกลางของจีนแสดงสัญญาณในระยะนี้ว่าทางรัฐบาลจริงจังกับการแก้ไขปัญหานี้ก็ตาม ยังคงมีข่าวออกมาจากจีนว่านักเคลื่อนไหวเพื่อผู้ป่วยโรคเอดส์ถูกควบคุมตัวและถูกกลั่นแกล้ง โดยในสัปดาห์นี้สถาบันการศึกษาด้านสุขภาพอ้ายจือซิงแถลงว่าหลี่ตัน ซึ่งเป็นนักเคลื่อนไหวที่เข้าร่วมการประชุมนานาชาติเรื่องโรคเอดส์ครั้งที่ 15 ที่กรุงเทพในเดือนก.ค. ถูกควบคุมตัวไว้เป็นเวลาสั้นๆในมณฑลเหอหนานซึ่งอยู่ทางตอนกลางของประเทศ หลี่ตันเป็นผู้ก่อตั้งโรงเรียนออร์คิดขึ้นที่เมืองชางชิว แต่ทางการกลับปิดโรงเรียนนี้ในเดือนก.ค. ดร.คริสเตียน วูมาร์ด ผู้แทนของยูนิเซฟปฏิเสธที่จะแสดงความเห็นโดยตรงต่อข่าวนี้ แต่กล่าวว่ากระบวนการศึกษาของจีนในเรื่องนี้ยังคงล้าหลัง "ผมคิดว่าเราควรตระหนักว่าไม่ใช่คนทุกคนที่ปฏิบัติตัวอย่างเหมาะสมในทุกระดับ โดยเฉพาะในระดับท้องถิ่น โดยมีสาเหตุมาจากความไม่รู้ และปัญหานี้กำลังได้รับการแก้ไขในเวลานี้" วูมาร์ดกล่าว ไฉเสี่ยวหลิน เจ้าหน้าที่แผนกระหว่างประเทศในกระทรวงพาณิชย์ของจีน ซึ่งเป็นผู้ร่วมงานกับยูนิเซฟ กล่าวว่าเธอไม่ทราบเรื่องการควบคุมตัวหลี่ตัน "เราและกระทรวงสาธารณสุขไม่เคยได้ยินข่าวนี้" ไฉเสี่ยวหลินกล่าว "มีช่องทางและมีแนวทางต่างๆในการทำงานโฆษณาชวนเชื่อเรื่องโรคเอดส์ ฉันคิดว่าถ้าหากคุณทำเรื่องนี้อย่างถูกกฎหมายและผ่านทางช่องทางที่ถูกต้องและนำเสนอความคิดที่แท้จริงเกี่ยวกับโรคเอดส์ สังคมทั้งสังคมซึ่งรวมไปถึงรัฐบาลและหน่วยงานต่างๆก็จะให้การสนับสนุนคุณ" ไฉเสี่ยวหลินกล่าว โรเจอร์ มัวร์เคยแสดงภาพยนตร์เรื่อง For Your Eyes Only, Live and Let Die, The Man with the Golden Gun, Moonraker, Octopussy, The Spy Who Loved Me และ A View to a Kill จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 14 ก.ย. 47 21:02:30 A:202.176.184.45 X: TicketID:002703 ]

ความคิดเห็นที่ 11 11.IN THE JURY ROOM รายการ reality show ในสหรัฐนับวันจะยิ่งฉีกแนวออกไปมากยิ่งขึ้น โดยรายการที่มีชื่อว่า In the Jury Room ที่แพร่ภาพทางสถานีโทรทัศน์ ABC News ของสหรัฐเป็นรายการสารคดีที่ตีแผ่ให้ผู้ชมเห็นการประชุมตัดสินของคณะลูกขุนในคดีที่มีโทษถึงขั้นประหารชีวิต แต่ในที่สุดแล้วทางลูกขุนก็ตัดสินให้จำเลยรอดพ้นจากโทษประหาร ในรายการ In the Jury Room ตากล้องได้รับอนุญาตให้เข้าไปถ่ายในห้องประชุมของคณะลูกขุนในรัฐโอไฮโอในการพิจารณาคดีของมาร์ค ดูซิช โดยดูซิขต้องโทษในข้อหาฆาตกรรมสองศพ ซึ่งเป็นข้อหาที่อาจทำให้เขาถูกตัดสินประหารชีวิต "สิ่งที่ผมต้องการจะทำก็คือพาผู้ชมเข้าไปในสถานที่ที่พวกเขาไม่เคยเข้าไปมาก่อน และผู้ชมก็ไม่เคยเข้าไปในห้องประชุมของคณะลูกขุนในการพิจารณาโทษประหารชีวิตในคดีฆาตกรรม" ไมเคิล บิคส์ ผู้อำนวยการสร้าง In the Jury Room กล่าว In the Jury Room แพร่ภาพตอนละ 1 ชั่วโมงในคืนวันอังคารและวันพุธเมื่อต้นเดือนส.ค. โดยรายการนี้ติดตามถ่ายทำคดีของดูซิชเป็นเวลานาน 3 เดือน โดยเริ่มตั้งแต่ช่วงเตรียมตัวก่อนศาลเปิดพิจารณาคดี, การพิจารณาคดีในศาล, และการตัดสินของศาลในเดือนมิ.ย. ในรายการนี้ ผู้ชมจะได้เห็นอัยการพบปะกับผู้ให้ข้อมูลคนหนึ่ง โดยผู้ให้ข้อมูลคนนี้ซ่อนไมโครโฟนไว้ในตัวเพื่อหลอกให้ดูซิชพูดจาปรักปรำตัวเอง นอกจากนี้ ทางรายการยังนำเสนอภาพการพูดคุยระหว่างทนายความกับดูซิชด้วย โดยเขาเล่าถึงชีวิตของเขาขณะที่ถูกขังเดี่ยวได้อย่างน่ากลัว ส่วนในช่วงการประชุมของคณะลูกขุนนั้น ผู้ชมจะได้เห็นทั้งแรงกดดัน, สภาพอารมณ์ และความหงุดหงิดของบรรดาลูกขุนในคดีนี้ "เรามีความหวังเป็นอย่างยิ่งว่ารายการนี้จะเป็นการก้าวไปข้างหน้าอีกก้าวหนึ่งในการทำให้สาธารณชนเข้าใจในกระบวนการยุติธรรมมากยิ่งขึ้น และเป็นการส่งเสริมความเชื่อมั่นและความไว้วางใจของประชาชน" คริส เดวีย์ โฆษกของศาลสูงสุดรัฐโอไฮโอกล่าว เดวีย์กล่าวเสริมว่าศาลสูงสุดรัฐโอไฮโออนุญาตให้มีการถ่ายทอดกระบวนการทำงานของศาลในทุกขั้นตอนทางอินเทอร์เน็ตด้วย โดยก่อนหน้านี้ตากล้องของสถานีโทรทัศน์เคยได้รับอนุญาตให้เข้าไปบันทึกภาพในห้องประชุมของคณะลูกขุนเช่นกัน แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่มีการให้อนุญาตบันทึกภาพการประชุมพิจารณาคดีฆาตกรรมที่มีโทษถึงขั้นประหารชีวิต "อำนาจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เรามอบให้กับประชาชนในระบอบประชาธิปไตยนี้ก็คืออำนาจในการเป็นลูกขุนและตัดสินว่าใครบางคนสมควรมีชีวิตอยู่ต่อไปหรือสมควรตาย" บิคส์กล่าว โดยเมื่อ 2 ปีที่แล้วบิคส์เคยอำนวยการสร้างรายการโทรทัศน์ชุด State v. ซึ่งเป็นรายการแนวสารคดีที่บันทึกภาพการพิจารณาคดีของลูกขุนในคดีฆาตกรรมในรัฐอริโซนา "เราไม่มีจุดประสงค์อื่นนอกจากคิดว่าเป็นการดีที่จะได้ตีแผ่ระบบนี้ออกมา และคุณจำเป็นต้องใช้ความระมัดระวังเป็นอย่างมากในการพยายามวางตัวเป็นกลางในประเด็นเรื่องโทษประหารชีวิต" บิคส์กล่าว "ประเด็นนี้ทำให้ประชาชนมีความเห็นแตกต่างกันอย่างสุดขั้ว ซึ่งผมหวังว่าทั้งสองฝ่ายที่มีความเห็นตรงข้ามกันในประเด็นนี้จะได้ดูรายการนี้และได้บางสิ่งบางอย่างกลับไป" บิคส์กล่าว จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 14 ก.ย. 47 21:02:53 A:202.176.184.45 X: TicketID:002703 ]

ความคิดเห็นที่ 12 12.ริค เจมส์ ริค เจมส์ ผู้บุกเบิกดนตรีฟังก์และเจ้าของเพลงแดนซ์ Super Freak ที่โด่งดังในปี 1981 เสียชีวิตแล้วขณะนอนหลับเมื่อต้นเดือนส.ค. ขณะมีอายุ 56 ปี โฆษกของสังกัดดนตรีแห่งหนึ่งกล่าวว่าเจมส์เสียชีวิตเมื่อเวลา 09.20 น.ตามเวลาท้องถิ่น (23.20 น.ตามเวลาไทย) ที่บ้านของเขาใกล้ฮอลลีวู้ด หลายคนมองว่าเพลง Super Freak เป็นเพลงที่ถ่ายทอดสไตล์ชีวิตที่เต็มไปด้วยสีสันและรักสนุกมากเกินควรของริค เจมส์ได้เป็นอย่างดี โดยเจมส์เรียกตัวเองว่าเป็น "สัญลักษณ์ของการใช้ยาเสพติดและความนิยมเรื่องอีโรติก" เขาใช้โคเคนเป็นเวลานาน และเขาก็เคยติดคุกเป็นเวลา 3 ปีในช่วงต้นทศวรรษ 1990 ในข้อหาทำร้ายร่างกายฃและกักขังหน่วงเหนี่ยวผู้อื่น เจมส์มีสุขภาพที่อ่อนแอนับตั้งแต่มีอาการสมองขาดเลือดในปี 1998 ในคอนเสิร์ตที่เมืองเดนเวอร์ แต่เขาก็แสดงบุคลิกที่ร่าเริงในเดือนมิ.ย.เมื่อเขาได้รับรางวัลความสำเร็จตลอดชีพในงานเลี้ยงอาหารเย็นที่เบเวอร์ลี ฮิลส์ ริค เจมส์ประกาศในงานเลี้ยงที่หรูหรางานนั้นว่า "I'm Rick James, bitch." เจมส์เล่นเครื่องดนตรีได้หลายประเภท และเขาเพิ่งเสร็จสิ้นการบันทึกเสียงอัลบัมชุดใหม่ที่เขาวางแผนจะนำออกจำหน่ายในปีหน้า นอกจากนี้ เจมส์ยังอยู่ในระหว่างการเจรจากับสตูดิโอบางแห่งในฮอลลีวู้ดในเรื่องการสร้างภาพยนตร์เกี่ยวกับชีวิตเขาด้วย เจมส์เป็นที่รู้จักกันมากที่สุดจากเพลง Super Freak ซึ่งเนื้อท่อนหนึ่งในเพลงนี้พูดถึง "สาวสุดวิตถาร ผู้หญิงประเภทที่คุณไม่พากลับบ้านไปพบกับแม่ของคุณ" เพลง Super Freak ขึ้นสูงสุดอันดับ 16 ในชาร์ทเพลงป็อปของสหรัฐ และโด่งดังขึ้นมาอีกครั้งในอีก 10 ปีต่อมาเมื่อเอ็มซี แฮมเมอร์ซึ่งเป็นแร็ปเปอร์ชื่อดังนำบางส่วนของเพลงนี้ไปใส่ไว้ในเพลง U Can't Touch This ซึ่งเป็นหนึ่งในเพลงแร็ปที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล ศิลปินชื่อดังหลายคนนำบางส่วนจากเพลงของริค เจมส์ไปใส่ไว้ในเพลงของตนเองด้วยเช่นกัน ซึ่งศิลปินเหล่านี้รวมถึงแมรี เจ. ไบลจ์, อะชานติ, แอลแอล คูล เจ และวิล สมิธ และการทำเช่นนี้ก็ช่วยให้แฟนเพลงรุ่นใหม่ได้รู้จักริค เจมส์ตามไปด้วย นอกจากนี้ เจมส์ยังเคยร่วมงานกับวงเดอะ เทมพ์เทชันส์และสโมคกี โรบินสันด้วย เจมส์มีชื่อจริงว่าเจมส์ จอห์นสัน, จูเนียร์ เขาเกิดที่เมืองบัฟฟาโลในรัฐนิวยอร์ค และเริ่มแต่งเพลงเมื่ออายุ 11 ปี เขาเข้าร่วมในกองทัพเรือสหรัฐเมื่ออายุ 15 ปี แต่เขาหนีจากกองทัพในเวลาต่อมาและเดินทางไปแคนาดา ซึ่งเป็นที่ที่เขาได้จัดตั้งวงร็อคชื่อไมนาห์ เบิร์ดส์ โดยมีนีล ยังร่วมอยู่ในวงด้วย อย่างไรก็ดี เจมส์มอบตัวให้ทางการสหรัฐในเวลาต่อมาและถูกส่งตัวไปเข้าคุก เจมส์แทบไม่ประสบความสำเร็จในการแต่งเพลงและร้องเพลงในช่วงก่อนปี 1978 แต่อัลบัมชุดแรกของเขาที่มีชื่อว่า Come Get It! ซึ่งออกจำหน่ายในปี 1978 สามารถทำยอดขายได้สูงถึง 2 ล้านก็อปปี ในขณะที่ซิงเกิล You and I จากอัลบัมชุดนี้ขึ้นไปถึงอันดับ 1 ในชาร์ทเพลงแนว R&B และซิงเกิล Mary Jane จากอัลบัมชุดนี้ก็ขึ้นไปถึงอันดับ 3 เจมส์สร้างภาพพจน์ที่แปลกประหลาดให้กับตัวเองเมื่อเขาขึ้นแสดงบนเวที โดยเขามักถักผมทรงประหลาด, ใช้เครื่องแต่งกายที่ดูฟู่ฟ่า และเล่นกีตาร์ที่มีรูปทรงแหลม ซึ่งภาพพจน์ดังกล่าวของเขาทำให้เขาได้รับการเปรียบเทียบกับศิลปินดนตรีฟังก์คนอื่นๆอย่างเช่นวงสไล แอนด์ เดอะ แฟมิลี สโตน และพาร์เลียเมนท์-ฟังกาเดลิคของจอร์จ คลินตัน "นั่นเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดของผม เรากำลังออกทัวร์ครั้งประวัติศาสตร์, เสพยาเสพติด และดื่มเหล้าจำนวนมาก เป็นเรื่องยากที่จะจดจำช่วงเวลาเหล่านั้น ผมจำสิ่งต่างๆในช่วงนั้นได้อย่างเลือนลางมาก มันเป็นช่วงเวลาที่สับสนอย่างมาก" เจมส์กล่าวกับรอยเตอร์ในปี 2003 เจมส์ติดโคเคนและมีสภาพชีวิตตกต่ำลงเป็นเวลายาวนาน โดยในปี 1993 ศาลสั่งตัดสินจำคุกเจมส์ 5 ปีในข้อหาทำร้ายร่างกายและกักขังหน่วงเหนี่ยวผู้อื่นในเหตุการณ์รุนแรง 2 ครั้ง แต่เขาใช้โทษอยู่ในคุกจริงๆเพียง 3 ปีเท่านั้น ในปี 1991 เจมส์กับทาเนีย ฮิจาซี ซึ่งเป็นแฟนสาวของเขาที่มีอายุ 21 ปีในเวลานั้น ทุบตีและทรมานหมอนวดคนหนึ่ง โดยผู้หญิงคนนั้นถูกจับมัดกับเก้าอี้ขณะเปลือยกาย, ถูกนาบด้วยมีดร้อนและถูกลนด้วยไฟแช็ค และถูกบังคับให้ทำออรัลเซ็กส์ให้ฮิจาซี ในปี 1992 เจมส์กับฮิจาซีทุบตีและกักขังเหยื่อผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นผู้บริหารสังกัดดนตรี โดยเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นที่โรงแรมแห่งหนึ่งในถนนซันเซท สตริป เหตุการณ์เหล่านี้ส่งผลให้ฮิจาซีติดคุกเหมือนกับเจมส์ และทั้งสองแต่งงานกันเมื่อเจมส์ถูกปล่อยตัวออกจากคุกในปี 1997 จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 14 ก.ย. 47 21:03:20 A:202.176.184.45 X: TicketID:002703 ]

ความคิดเห็นที่ 13 13.ไอร์แลนด์และแอตแลนติส นักวิทยาศาสตร์ชาวสวีเดนคนหนึ่งตั้งทฤษฎีใหม่ระบุว่าทวีปแอตแลนติส ซึ่งเป็นเกาะในตำนานที่เคยเป็นอาณาจักรอันรุ่งเรืองเมื่อหลายพันปีก่อน ที่จริงแล้วคือเกาะไอร์แลนด์ เพลโต ซึ่งเป็นนักปรัชญาชาวกรีกเขียนไว้เมื่อ 360 ปีก่อนคริสต์ศักราชว่า แอตแลนติสเป็นเกาะที่อยู่ในมหาสมุทรแอตแลนติก และเป็นสถานที่ซึ่งอารยธรรมได้พัฒนาไปจนก้าวหน้าอย่างมากเมื่อราว 11,500 ปีก่อน แต่ต่อมาแอตแลนติสก็พบกับภัยธรรมชาติอย่างรุนแรงจนส่งผลให้เกาะนี้จมลงสู่ใต้น้ำ อุลฟ์ เออร์ลิงสัน นักภูมิศาสตร์ชาวสวีเดนกล่าวว่าขนาด, ลักษณะทางภูมิศาสตร์ และลักษณะภูมิประเทศของแอตแลนติสในคำบรรยายของเพลโตตรงกับเกาะไอร์แลนด์เกือบทั้งหมด เออร์ลิงสันเขียนหนังสือเล่มหนึ่งเพื่ออธิบายทฤษฎีของเขา และหนังสือ Atlantis from a Geographer's Perspective: Mapping the Fairy Land เล่มนี้จะออกวางจำหน่ายในเดือนก.ย. โดยหนังสือเล่มนี้ระบุว่ามีความเป็นไปได้ 99.98% ที่เพลโตเคยรับรู้ข้อมูลทางภูมิศาสตร์ของไอร์แลนด์ "ผมประหลาดใจมากที่ไม่มีใครเคยตั้งทฤษฎีนี้มาก่อน มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อ" เออร์ลิงสันกล่าวกับรอยเตอร์ "ไอร์แลนด์มีความยาว 300 ไมล์ และมีความกว้าง 200 ไมล์เหมือนกับแอตแลนทิส และส่วนที่กว้างที่สุดของเกาะอยู่ตรงกลางเกาะเหมือนกัน นอกจากนี้ ทั้งไอร์แลนด์และแอตแลนติสต่างก็มีพื้นที่ราบอยู่ตรงกลางเกาะ และมีภูเขารายล้อมพื้นที่ราบนี้" เออร์ลิงสันกล่าว "ผมดูข้อมูลทางภูมิศาสตร์จากสถานที่อื่นทั่วโลก และดูข้อมูลของเกาะที่ใหญ่ที่สุด 50 แห่ง ก็พบว่ามีเพียงที่เดียวที่มีพื้นที่ราบอยู่ตรงกลาง นั่นก็คือที่ไอร์แลนด์" เออร์ลิงสันกล่าว เออร์ลิงสันเชื่อว่าความคิดที่ว่าแอตแลนติสจมอยู่ใต้น้ำนั้นมาจากชะตากรรมของ "ด็อกเกอร์ แบงก์" (Dogger Bank) ซึ่งเป็นแนวสันดอนที่อยู่ในทะเลเหนือ และอยู่ห่างจากชายฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะอังกฤษไปราว 60 ไมล์ (100 กิโลเมตร) โดยด็อกเกอร์ แบงก์จมลงสู่ใต้น้ำหลังจากประสบกับคลื่นน้ำท่วมครั้งใหญ่เมื่อราว 6,100 ปีก่อนคริสต์ศักราช "ผมเดาว่าตำนานนี้มาจากไอร์แลนด์และมาจากด็อกเกอร์ แบงก์ ซึ่งผมคิดว่าคนไอร์แลนด์อาจจดจำเรื่องของด็อกเกอร์ แบงก์ต่อๆกันมาเป็นเวลาราว 3,000 ปี และพวกเขาก็สับสนระหว่างเรื่องนี้กับเรื่องของแอตแลนติส" เออร์ลิงสันกล่าว เออร์ลิงสันคิดว่าขอบเขตอาณาจักรของแอตแลนติสที่อยู่ในคำบรรยายของเพลโต สอดคล้องกับอนุสรณ์สถานหินใหญ่ที่ตั้งอยู่กระจัดกระจายในยุโรปและแอฟริกาเหนือ นอกจากนี้ วิหารในทวีปแอตแลนติสก็สอดคล้องกับสุสานที่โด่งดังในนิวเกรนจ์และโนธ ที่อยู่ทางตอนเหนือของกรุงดับลินด้วย โดยสุสานนี้มีอายุเก่าแก่กว่าปิรามิด ก่อนหน้านี้เคยมีผู้ตั้งทฤษฎีว่าเกาะแอตแลนติสอาจตั้งอยู่ใกล้กับหมู่เกาะอาซอเรส โดยอาซอเรสอยู่ห่างจากชายฝั่งโปรตุเกสไปทางทิศตะวันตกราว 900 ไมล์ (1,500 กิโลเมตร) ในขณะที่บางคนเชื่อว่าเกาะแอตแลนติสอาจตั้งอยู่ในทะเลเอเจียน และบางคนก็เชื่อว่าเกาะแอตแลนติสอาจเกิดจากจินตนาการของเพลโตเอง จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 14 ก.ย. 47 21:03:52 A:202.176.184.45 X: TicketID:002703 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ข้อความข้างล่างนี้ก็อปปี้มาจากเว็บบอร์ดอื่น อ่านบทวิจารณ์ HERO ของ J. HOBERMAN ในวิลเลจวอยซ์แล้วก็รู้สึกว่ามันตรงใจมากๆค่ะ จริงๆแล้วดิฉันชอบ HERO อย่างรุนแรงมากในหลายๆจุด แต่ปัจจัยสำคัญที่ทำให้ดิฉันชอบหนังเรื่องนี้แค่ในระดับ B+ เป็นเพราะแนวคิดทางการเมืองในหนังเรื่องนี้ There's more than a bit of Leni Riefenstahl to Hero—and not just because of the implied "worship" in the title or Zhang's homage to Star Wars' famous Triumph of the Will swipe. Hero's vast imperial sets and symmetrical tumult, its decorative dialectical montage and sanctimonious traditionalism, its glorification of ruthless leadership and self-sacrifice on the altar of national greatness, not to mention the sense that this might somehow stoke the engine of political regeneration, are all redolent of fascinatin' fascism. http://www.villagevoice.com/issues/0434/hoberman2.php (คำว่า FASCINATING FASCISM ที่โฮเบอร์แมนใช้ในที่นี้ ตรงกับชื่อบทความของ SUSAN SONTAG นักวิจารณ์ภาพยนตร์ชื่อดัง โดยบทความ FASCINATING FASCISM นี้เคยปรากฏอยู่ในหนังสือของ SONTAG ชื่อ UNDER THE SIGN OF SATURN และเนื้อหาของบทความนี้ก็คือการวิจารณ์ LENI RIEFENSTAHL คุณสนธยา ทรัพย์เย็นเคยเอาหนังสือ UNDER THE SIGN OF SATURN มาซีร็อกซ์แจกฟรี แต่ดิฉันยังไม่มีเวลาหยิบบทความนี้มาอ่านเลยค่ะ) อ่านบทความ FASCINATING FASCISM ของเจ้าแม่ SUSAN SONTAG ได้ที่ http://www.anti-rev.org/textes/Sontag74a/index.html สำหรับตำแหน่ง MOST DESIRABLE ACTOR ประจำเดือนส.ค.นั้น ยังตัดสินใจไม่ได้เลยค่ะว่าจะมอบให้ใครดี เพราะพระเอก MY FIRST BOYFRIEND (A+) ก็น่ารักดี แต่ถ้าพูดถึงรูปร่างกำยำแล้ว ดิฉันชอบ GORDON SCOTT จากหนังเรื่อง TARZAN’S FIGHT FOR LIFE (1958) ที่มาฉายทางช่อง CINEMAX ในเดือนส.ค.ค่ะ อยากให้เคเบิลทีวีเอาหนังกลุ่มทาร์ซานมาฉายให้ดูเยอะๆจังเลย http://www.briansdriveintheater.com/gordonscott.html ไปดูหนังของยาสุจิโร่ โอสุที่ห้องสมุดธรรมศาสตร์มา 3 เรื่อง ซึ่งก็คือ EARLY SPRING (1956, A+), LATE AUTUMN (1960, A-) และ AN AUTUMN AFTERNOON (1962, A-) ดูแล้วก็รู้สึกปิ๊งRYO IKEBE พระเอกหนังเรื่อง EARLY SPRING มาก ที่หนังเรื่องนี้ได้ A+ ก็เป็นเพราะสาเหตุสำคัญมาจากพระเอกนี่แหละ ปกติไม่ค่อยเจอพระเอกญี่ปุ่นที่ดูได้ในหนังยุคโบราณสักเท่าไหร่ โตชิโร่ มิฟูเน่ก็ไม่ใช่ดาราที่กระตุ้น DESIRE ในตัวดิฉันเท่าไหร่นัก http://www.filmref.com/directors/dirpages/ozu.html#earlyspring http://www.americanphoto.co.jp/pages/eiga/SO/100.html พระเอกหนังญี่ปุ่นยุคเก่าอีกคนที่ดิฉัน WANT มากๆคือพระเอกหนังเรื่อง HER BROTHER (1960, KON ICHIKAWA, B+) ที่มาเปิดฉายที่ลิโดในปีที่แล้วค่ะ ดาราที่เล่นเป็นพระเอกชื่อ HIROSHI KAWAGUCHI หนังเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับพี่สาวที่พยายามทำทุกอย่างเพื่อช่วยเหลือน้องชายที่มีนิสัยเกกมะเหรกเกเร ขณะที่ดูหนังเรื่องนี้ดิฉันรู้สึกลุ้นจนตัวโก่งให้พี่สาวคนนี้มีเซ็กส์กับน้องชายของตัวเอง แต่ปรากฏว่าทั้งสองไม่มีอะไรกัน ดิฉันก็เลยชอบหนังเรื่องนี้แค่ในระดับ B+ เท่านั้น หนังที่ได้ดูในระยะนี้ 1.13 GOING ON 30 (2004, GARY WINICK, A+) 2.THE GHOST SHIP (1943, MARK ROBSON, A+) 3.ISLE OF TH E DEAD (1945, MARK ROBSON, A+) 4.BEDLAM (1946, MARK ROBSON, A+) 5.THE SEVENTH VICTIM (1943, MARK ROBSON, A) 6.SUPER SIZE ME (A) 7.THE BODY SNATCHER (1945, ROBERT WISE, A-) 8.ALL ABOUT OUR HOUSE (KOKI MITANI, B+) 9.THE CURSE OF THE CAT PEOPLE (1944, ROBERT WISE, GUNTHER VON FRITSCH, B+) 10.THE LAST MISSION (WOJCIECH WOJCIK, B) 11.TWINS EFFECT 2 (COREY YUEN + PATRICK LEUNG, B) 12.THE TERMINAL (2004, STEVEN SPIELBERG, B-) FAVORITE SUPPORTING ACTRESS JUDY GREER—13 GOING ON 30 + THE VILLAGE ละครเวทีที่ได้ดู หมาตอน (A+) ตอนนี้ 13 GOING ON 30 ติดอันดับหนึ่งในหนังน้ำเน่าที่ชอบที่สุดในปีนี้ แข่งกับหนังเรื่อง MY LIFE WITHOUT ME (2003, ISABEL COIXET, A+) ซึ่งทั้งสองเรื่องนี้นำแสดงโดย MARK RUFFALO เหมือนกัน และก็ชอบเพลงประกอบในหนังสองเรื่องนี้มากๆเหมือนกัน หลังจากดูหนังที่กำกับโดย MARK ROBSON ไป 4 เรื่อง ตอนนี้ MARK ROBSON ติดอันดับหนึ่งในผู้กำกับที่ชอบที่สุดในปีนี้ค่ะ หนังของเขามีจุดที่ชอบมากๆที่ตรงกับหนังเรื่อง GOTHIKA (A+, MATHIEU KASSOVITZ) และ DIVINE INTERVENTION (A+, ELIA SULEIMAN) นั่นก็คือผู้ร้ายในหนังของเขามักจะเป็นผู้รักษากฎหมายหรือคนที่รักกฎระเบียบ และผู้หญิงในหนังของเขามีหน้าที่ลุกขึ้นมาฆ่าผู้รักษากฎหมายเหล่านี้ หนังเรื่อง ISLE OF THE DEAD มีประโยคที่ชอบที่สุดเป็นอันดับ 2 ของปีนี้ค่ะ นั่นก็คือประโยคที่นางเอกพูดว่า “กฎหมายบางกฎเป็นสิ่งที่ผิด กฎหมายบางกฎเป็นสิ่งที่โหดร้าย ดังนั้นคนที่ยึดแต่หลักกฎหมายจึงเป็นทั้งคนที่ผิดและโหดร้าย” ส่วนประโยคที่ชอบที่สุดในปีนี้ยังคงเป็นประโยคที่คุณยายพูดกับหลานสาวในหนังเรื่อง THE FLOWER OF EVIL (2003, CLAUDE CHABROL, A+) ค่ะ จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 14 ก.ย. 47 21:07:47 A:202.176.184.45 X: TicketID:002703 ]

ความคิดเห็นที่ 15 13 GOING ON 30 (A+) ***หนังเรื่องนี้เหมาะสำหรับคนที่ชอบ PEGGY SUE GOT MARRIED มากกว่า THE GODFATHER*** ข้อมูลข้างล่างนี้มาจากสำนักข่าวรอยเตอร์ แกรี วินิค ผู้กำกับและผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์อินดี้ชื่อดังได้ก้าวเข้าสู่วงการฮอลลีวู้ดแล้วอย่างเต็มตัวในภาพยนตร์โรแมนติกเบาสมองเรื่อง 13 Going on 30 โดยภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นภาพยนตร์เรื่องแรกที่เขากำกับให้กับสตูดิโอในฮอลลีวู้ด วินิคและบริษัทผลิตภาพยนตร์ของเขาที่ชื่อ InDigEnt มีบทบาทสำคัญอย่างมากต่อวงการภาพยนตร์อาร์ทเฮาส์ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา โดยผู้กำกับวัย 43 ปีผู้นี้ต้องการสร้างภาพยนตร์ฟอร์มใหญ่ตั้งแต่เมื่อเขาเริ่มเข้าสู่วงการบันเทิงเมื่อราว 20 ปีที่แล้ว แต่เขาก็ไม่มีโอกาสได้ทำเช่นนั้น อย่างไรก็ดี ชื่อเสียงที่เขาได้รับจากการทำงานในวงการภาพยนตร์ดิจิตัลทุนต่ำเป็นเวลานานก็ช่วยเป็นใบเบิกทางให้เขาได้ก้าวเข้าสู่ฮอลลีวู้ดในเวลาต่อมา "นี่คือความฝันที่ผมมีมานานแล้ว ผมฝันที่จะได้กำกับภาพยนตร์ที่ประชาชนชื่นชอบ และผมก็อาจจะได้มีโอกาสทำเช่นนี้อีกครั้ง" วินิคกล่าว และเขากล่าวเสริมว่า "นี่คือปีของผม ชีวิตของผมประสบความสำเร็จ" 13 Going on 30 นำแสดงโดยเจนนิเฟอร์ การ์เนอร์ และพูดถึงประเด็นเรื่องความฝัน, โชคชะตาและโอกาสของชีวิตเช่นกัน โดยในเรื่องนี้การ์เนอร์รับบทเป็นเด็กหญิงวัย 13 ปีที่อาศัยอยู่ในร่างของผู้หญิงวัย 30 ปี การ์เนอร์ซึ่งโด่งดังมาจากละครโทรทัศน์ชุด Alias รับบทเป็นเจนนา ริงค์ในเรื่องนี้ โดยในเรื่องนี้เจนนาเป็นเด็กหญิงวัย 13 ปีที่หัวดีแต่มีบุคลิกงกๆเงิ่นๆ เธอใฝ่ฝันที่จะได้เป็นสมาชิกคนที่ 7 ของกลุ่ม "six chicks" หรือกลุ่มสาวสวยเปรี้ยว 6 คนที่แต่งตัวเหมือนมาดอนนาในโรงเรียน โดยมีลูซีเป็นผู้นำกลุ่ม เจนนาและแมทท์ แฟลมฮาฟฟ์ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเธอเป็นเด็กเรียน แต่เจนนาตั้งใจเป็นอย่างมากที่จะเป็นสมาชิกกลุ่มสาวเปรี้ยวให้ได้ ดังนั้นเธอจึงเชิญลูซีและเพื่อนๆของลูซีให้มางานวันเกิดครบรอบ 13 ปีของเธอในห้องใต้ดิน สาวเปรี้ยวกลุ่มนี้ไม่ยอมให้แมทท์มาร่วมงานวันเกิดของเจนนา และเด็กหญิงกลุ่มนี้ก็หลอกให้เจนนาเข้าไปซ่อนตัวในตู้เสื้อผ้าเพื่อรอให้ชายหนุ่มที่เธอรักมาจูบเธอ อย่างไรก็ดี เด็กหญิงทั้ง 6 คนนี้ทิ้งเจนนาไว้ตามลำพังในตู้ เจนนารู้สึกอับอายที่ถูกกลั่นแกล้งเช่นนี้ ดังนั้นเธอจึงอธิษฐานว่าเธอน่าจะข้ามช่วงเวลาวัยรุ่นไปและกลายเป็นผู้หญิงวัย 30 ปีที่ "มีเสน่ห์แพรวพราวและประสบความสำเร็จ" เหมือนผู้หญิงในนิตยสาร Poise ในทันที และเมื่อเจนนาออกมาจากตู้เสื้อผ้า เธอก็พบว่าตัวเธอกลายเป็นเจนนาในวัย 30 ปีไปแล้ว เจนนาวัย 30 ปีเป็นบรรณาธิการของ Poise และเพื่อนสนิทของเธอคือลูซี (จูดี เกรียร์) อย่างไรก็ดี เจนนาเป็นผู้บริหารที่ชอบทรยศหักหลังคนอื่น เธอเป็นคนที่หลงตัวเองอย่างมาก, บ้าแฟชั่น และมีแฟนเป็นนักเล่นฮ็อกกี้หนุ่มหล่อ ถึงแม้ความฝันของเจนนาจะเป็นจริง วิญญาณของเจนนาซึ่งมีอายุ 13 ปีก็ไม่เข้าใจชีวิตของเจนนาในวัย 30 ปี เจนนาต้องการจะทราบว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในช่วง 17 ปีที่ผ่านมา ดังนั้นเธอจึงออกตามหาแมทท์ (มาร์ค รัฟฟาโล) ซึ่งขาดการติดต่อกับเธอหลังจากเรียนจบ แมทท์เล่าให้เจนนาฟังว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในช่วงเวลาที่หายไป เขาเล่าว่าเจนนาได้เรียนรู้ที่จะทำตัวเปรี้ยวด้วยการเลียนแบบกลุ่มสาวเปรี้ยว 6 คนนั้นและทิ้งเขาไป โดยเจนนาได้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอต้องการนอกจากความรัก และวิญญาณของเจนนาวัย 13 ปีก็ตั้งใจที่จะทำให้ชีวิตของเจนนาวัย 30 ปีกลับมาอยู่ในวิถีทางที่ถูกต้องอีกครั้ง พล็อตของ 13 Going on 30 มีบางอย่างคล้ายคลึงภาพยนตร์เรื่อง Big ที่นำแสดงโดยทอม แฮงค์ส และภาพยนตร์ฮอลลีวู้ดอีกหลายเรื่อง อย่างไรก็ดี หนังสือพิมพ์เดลี่ วาไรตีของสหรัฐวิจารณ์ภาพยนตร์เรื่องนี้ว่า "วินิคประสบความสำเร็จอย่างงดงามในการทำให้สิ่งที่ซ้ำซากมากมายในบทภาพยนตร์เรื่องนี้กลายเป็นสิ่งที่สดใหม่" วินิคใช้สามัญสำนึกของนักสร้างภาพยนตร์อินดี้เข้าช่วยในการกำกับภาพยนตร์เรื่องนี้ โดยเขาให้ความสำคัญกับเนื้อหาของเรื่องมากกว่ากับงานสร้างที่หรูหราของภาพยนตร์ฮอลลีวู้ด อย่างไรก็ดี ประสบการณ์ของเขาบอกเขาว่าเขาควรจะใส่ใจกับรายละเอียดในงานสร้างเหมือนกับที่นักสร้างภาพยนตร์ฮอลลีวู้ดกระทำกัน เพื่อที่ว่าภาพยนตร์ของเขาจะสามารถตอบสนองความต้องการของคนจำนวนมาก และเป้าหมายแรกของเขาก็คือการสร้างภาพยนตร์เพื่อตอบสนองคนในวงกว้างอยู่แล้ว "ตอนนี้ผมได้โอกาสที่จะได้ปรับปรุงเนื้อหาของเรื่องและใส่ใจกับรายละเอียดทั้งหมด" วินิคกล่าว และเขากล่าวเสริมว่า "แทนที่ผมจะต้องขังตัวเองอยู่ในห้องเพียงห้องเดียวเพราะผมมีเงินค่าเช่าห้องเพียงแค่นั้น ตอนนี้เราสามารถสร้างห้องที่มีขนาดใหญ่เท่าใดก็ได้และมีรูปทรงแบบใดก็ได้ตามที่ผมต้องการ" บริษัท InDigEnt ของเขาไม่ได้สร้างภาพยนตร์ที่ดูยากแต่อย่างใด โดยผลงานของบริษัทนี้รวมถึงภาพยนตร์โรแมนติกเบาสมองเรื่อง Tadpole ที่กำกับโดยวินิค และภาพยนตร์ดรามาเรื่อง Personal Velocity ที่ได้รับรางวัลใหญ่ในเทศกาลภาพยนตร์ซันแดนซ์ปี 2002 ส่วนในปีนี้นั้น InDigEnt ให้ทุนสนับสนุนภาพยนตร์เรื่อง November ซึ่งคว้ารางวัลถ่ายภาพยอดเยี่ยมในซันแดนซ์มาให้แก่แนนซี ชไรเบอร์ อย่างไรก็ดี ภาพยนตร์ทุนต่ำมักไม่ค่อยได้รับการสนับสนุนด้านการตลาด ดังนั้นภาพยนตร์เหล่านี้ส่วนใหญ่จึงได้เปิดฉายในโรงภาพยนตร์เพียงไม่กี่โรง วินิคทำงานหนักกว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ เขาไม่ได้กลายเป็นคนดังในเวลาเพียงชั่วข้ามคืน เขาไม่ได้ถูกดึงตัวออกมาจากวิทยาลัยสอนภาพยนตร์และได้รับคำเชิญให้ทำงานให้สตูดิโอดังเหมือนอย่างสตีเวน สปีลเบิร์ก วินิคสำเร็จการศึกษาจากสถาบันภาพยนตร์อเมริกัน (AFI) ในลอสแองเจลิสในทศวรรษ 1980 และเขาก็ใช้เวลาช่วงต่อมาในการไขว่คว้าหาประสบการณ์ แต่เขาก็พบกับความผิดหวังและเกือบที่จะล้มเลิกความตั้งใจยึดอาชีพสร้างภาพยนตร์ ซึ่งเขาย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านที่นิวยอร์คในเวลาต่อมา วินิคร่วมเป็นหุ้นส่วนกับจอห์น สลอสซึ่งเป็นทนายความ และเขาก็ได้รับทุนสนับสนุนจากสถานีเคเบิลทีวี "อินดิเพนเดนท์ ฟิล์ม แชนเนล" ในการก่อตั้งบริษัท InDigEnt ในปี 1999 โดยบริษัทนี้เปิดโอกาสให้นักสร้างภาพยนตร์ได้ลองสร้างภาพยนตร์โดยใช้เทคโนโลยีดิจิตัลราคาถูก และความสำเร็จของ Tadpole ก็ทำให้วินิคกลายเป็นผู้กำกับที่น่าจับตามอง InDigEnt ใช้ทุนราว 300,000 ดอลลาร์ในการสร้าง, ตัดต่อ และเตรียมฟิล์มภาพยนตร์เรื่อง Tadpole ให้พร้อมสำหรับฉายในโรงภาพยนตร์ ส่วน 13 Going on 30 ใช้ทุนสร้าง 37 ล้านดอลลาร์ ซึ่งนั่นหมายความว่าทุนสร้าง 13 Going on 30 เพียงเรื่องเดียวเพียงพอที่วินิคจะนำมาใช้ในการสร้างภาพยนตร์ดิจิตัลได้ถึง 123 เรื่อง แต่จำนวนผู้ชมภาพยนตร์เหล่านี้คงน้อยกว่าจำนวนผู้ชม 13 Going on 30 "บางทีเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ผมคงไม่พร้อมที่จะสร้างหนังฮอลลีวู้ด คุณจำเป็นต้องสร้างหนังด้วยวิธีการที่แตกต่างออกไป แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าคุณต้องประนีประนอม นั่นไม่ได้หมายความว่าคุณต้องละทิ้งความเป็นตัวของคุณเอง" วินิคกล่าว จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 14 ก.ย. 47 21:09:05 A:202.176.184.45 X: TicketID:002703 ]

ความคิดเห็นที่ 16 THE TERMINAL (B-) ข้อมูลข้างล่างนี้ก็อปปี้มาจากสำนักข่าวรอยเตอร์ ปารีส--9 ส.ค.--รอยเตอร์ อัลเฟรด เมอร์ฮาน ใช้ชีวิตของตนเองอย่างสงบเงียบอยู่บนม้านั่งตัวหนึ่งในท่าอากาศยานชาร์ลส์ เดอ โกล ของกรุงปารีสมานาน 16 ปี โดยทรัพย์สมบัติทั้งหมดของเขาบรรจุอยู่ในถุงและกล่องที่อยู่ข้างๆตัวเขา เมอร์ฮานใช้ชีวิตอยู่ภายใต้แสงนีออนของห้องอาหารในท่าอากาศยานมาเป็นเวลานาน และชีวิตของเขาเป็นต้นแบบให้กับภาพยนตร์เรื่อง The Terminal ที่กำกับโดยสตีเวน สปีลเบิร์ก โดยในภาพยนตร์เรื่องดังกล่าวทอม แฮงค์สรับบทเป็นชาวยุโรปตะวันออกที่ใช้ชีวิตอยู่ในท่าอากาศยานในนิวยอร์คเป็นเวลานานหลายเดือน เมอร์ฮานเกิดในอิหร่านและมีชื่อจริงว่าเมอร์ฮาน คาริมี นัสเซอรี โดยเขากล่าวว่าเขายังไม่ได้ชม The Terminal และไม่เคยชมภาพยนตร์เรื่องใดๆของสปีลเบิร์กมาก่อน เนื่องจากไม่มีโรงภาพยนตร์อยู่ในท่าอากาศยานชาร์ลส์ เดอ โกล นับตั้งแต่ The Terminal เปิดฉายในสหรัฐในเดือนมิ.ย.เป็นต้นมา นักข่าวจำนวนมากก็มาหาเขาที่ท่าอากาศยานแห่งนี้ และผู้โดยสารหลายคนก็ขอถ่ายรูปกับเขา ในขณะที่มีผู้ส่งจดหมายมาหาเขาจำนวนมาก โดยจ่าหน้าซองว่า "Alfred, Terminal 1" "ผมอาจจะเป็นคนดัง แต่ชีวิตของผมไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลย ผมยังคงนั่งอยู่ที่นี่ และไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ในแฟลตหรู" เมอร์ฮานกล่าว เมอร์ฮานเป็นผู้ชายหัวล้านที่พูดจาเรียบร้อย เขากล่าวว่าเขาได้รับเงินมากกว่า 300,000 ดอลลาร์ หรือกว่า 12,300,000 บาท จากบริษัทดรีมเวิร์คส์ของสปีลเบิร์กเพื่อเป็นค่าลิขสิทธิ์สำหรับเรื่องราวชีวิตของเขา อย่างไรก็ดี เมอร์ฮานแทบไม่ได้ใช้เงินก้อนนี้เลย เพราะเขายังชีพด้วยเงินเพียงไม่กี่ยูโรต่อวัน โดยใช้เงินเหล่านี้ซื้อหนังสือพิมพ์, อาหาร และกาแฟ เมอร์ฮานซึ่งมีอายุ 59 ปีดูไม่เหมือนคนจรจัด เพราะเขาตัดเล็มหนวดของตัวเองเป็นอย่างดีและหวีผมอย่างเรียบร้อย นอกจากนี้ การใช้ชีวิตในท่าอากาศยานนาน 16 ปีก็ไม่ได้ทำให้สุขภาพร่างกายของเขาอ่อนแอ แต่แพทย์กล่าวว่าเมอร์ฮานสูญเสียการรับรู้ความเป็นจริงไปแล้ว ฟิลิปป์ บาร์เกน ซึ่งเป็นหัวหน้าศูนย์การแพทย์ของท่าอากาศยานแห่งนี้ เคยให้การรักษาแก่เมอร์ฮานนับตั้งเขาเดินทางมาที่นี่ในปี 1988 โดยบาร์เกนกล่าวถึงเมอร์ฮานว่า "สิ่งที่ทำให้ผมประหลาดใจที่สุดในเรื่องนี้ก็คือตลอดเวลาหลายปีที่ผมได้รู้จักกับอัลเฟรด ผมไม่เคยพบคนแม้แต่คนเดียวที่กล่าวว่าเขาเคยรู้จักอัลเฟรดก่อนที่อัลเฟรดจะมาที่นี่ ดังนั้นผมก็เลยต้องฟังแต่เพียงคำพูดของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้นในการเรียนรู้เรื่องราวชีวิตของเขา" อย่างไรก็ดี เมอร์ฮานชอบเปลี่ยนอดีตของตัวเอง โดยภายในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมง เมอร์ฮานก็สามารถเล่าประวัติชีวิตของตัวเองที่แตกต่างไปจากที่เขาเคยเล่าก่อนหน้านี้ได้อย่างสิ้นเชิง สิ่งที่เป็นที่รู้กันก็คือเมอร์ฮานเกิดที่อิหร่าน เขาเดินทางไปศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัย แบรดฟอร์ดในอังกฤษในทศวรรษ 1970 ซึ่งเป็นที่ที่เขาได้เข้าร่วมในการเดินขบวนต่อต้านพระเจ้าชาห์ของอิหร่าน เมื่อเมอร์ฮานเดินทางกลับอิหร่านในปี 1976 เขาก็ถูกควบคุมตัวและถูกไต่สวนเกี่ยวกับกิจกรรมต่อต้านรัฐบาลที่เขาเคยทำในอดีต เขากลายเป็นบุคคลต้องห้ามของอิหร่าน ดังนั้นเขาก็เลยเดินทางกลับไปอังกฤษ แต่อังกฤษปฏิเสธที่จะให้สถานะผู้ลี้ภัยทางการเมืองแก่เขา เมอร์ฮานเดินทางร่อนเร่ไปตามที่ต่างๆในยุโรปเป็นเวลาหลายปี และเคยใช้เวลาหลายเดือนอยู่ในคุกในข้อหาเข้าประเทศอย่างผิดกฎหมาย อย่างไรก็ดี ในปี 1999 ทางการฝรั่งเศสก็ตกลงที่จะให้สถานะผู้ลี้ภัยกับเขา แต่เขาได้เปลี่ยนใจแล้ว "เมื่อเราไปที่สำนักงานเขตเพื่อเซ็นเอกสาร เอกสารนั้นระบุชื่อของเขาว่าเมอร์ฮาน คาริมี นัสเซอรี ซึ่งเป็นชื่อจริง แต่อัลเฟรดกลับพูดว่า 'ผมปฏิเสธที่จะเซ็นเอกสารเหล่านี้เพราะนี่ไม่ใช่ชื่อของผม ชื่อของผมคือเซอร์ อัลเฟรด เมอร์ฮาน'" บาร์เกนกล่าว เมอร์ฮานกล่าวว่าเขาไม่ได้เกิดในอิหร่านและกล่าวว่าเขาไม่ได้พูดภาษาฟาร์ซี และขณะนี้เขาก็ยังเป็นคนที่ไม่ได้รับการรับรองทางกฎหมาย แต่ทางการฝรั่งเศสก็ไม่ได้คิดจะเอาเรื่องกับชายผู้ใช้ชีวิตอย่างสงบเงียบอยู่ที่มุมหนึ่งของท่าอากาศยานคนนี้ "เขาไม่ได้ทำลายความสงบเรียบร้อยของสาธารณชน เขาไม่ยุ่งกับเรา ดังนั้นเราก็เลยไม่ยุ่งกับเขา เราไม่เคยมีปัญหาใดๆกับผู้ชายคนนี้ เขาเป็นเหมือนกับตัวนำโชคของท่าอากาศยานแห่งนี้" เจ้าหน้าที่ตำรวจผู้หนึ่งกล่าว บาร์เกนกล่าวว่าเมอร์ฮานสามารถออกจากท่าอากาศยานแห่งนี้เมื่อใดก็ได้ที่เขาต้องการ โดยเขาต้องทำเพียงแค่เซ็นเอกสารเท่านั้น อย่างไรก็ดี เมอร์ฮานยังไม่ได้วางแผนการที่แน่นอนสำหรับอนาคตของตัวเอง เมอร์ฮานกล่าวว่าเขาไม่รู้สึกว่าตัวเองได้อยู่บ้านขณะที่เขาอยู่ในท่าอากาศยานแห่งนี้ ขณะที่การออกแบบที่แปลกตาส่งผลให้ท่าอากาศยานแห่งนี้ดูลึกลับสับสนเหมือนกับสถาปัตยกรรมในบทประพันธ์ของฟรานซ์ คาฟกา โดยผู้โดยสารหลายคนเคยหลงทางในอาคารรูปทรงโดนัทแห่งนี้ และมีท่อใสต่อออกจากอาคารนี้เพื่อส่งผู้โดยสารไปยังเทอร์มินัลขาออก "ผมไม่ต้องการอยู่ที่นี่ตลอดไป แต่ผมมีความสุขกับการใช้ที่นี่เป็นที่พักพิงระยะสั้น ผมไม่รู้สึกว่าผมติดคุก ผมไม่รู้สึกเบื่อหน่าย ผมอ่านหนังสือ ผมเขียนหนังสือ" เมอร์ฮานกล่าว เมอร์ฮานอาบน้ำในห้องน้ำของท่าอากาศยานในตอนเย็นเมื่อนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่จากไปแล้ว โดยเขากล่าวว่า "ผมคิดถึงการไปช้อปปิ้งในบางครั้ง คิดถึงการอยู่ในเมืองใหญ่ คิดถึงการไปโรงภาพยนตร์" สารคดีหลายเรื่องเคยนำเสนอเรื่องราวชีวิตของเมอร์ฮานมาแล้ว และตอนนี้เมอร์ฮานก็ต้องการตีพิมพ์หนังสือเล่มหนึ่งเกี่ยวกับชีวิตของเขาเอง โดยในบางครั้งเมอร์ฮานก็เดินออกจากประตูท่าอากาศยานเพื่อไปรับอากาศบริสุทธิ์ข้างนอกเช่นกัน แต่เขาไม่เคยเดินไปไกลจากท่าอากาศยานกว่า 100 หลา "ผมต้องการจะไปฮอลลีวู้ดเพื่อร่วมงานในโครงการภาพยนตร์เรื่องอื่นๆ แต่ผมจะเรียกเงินสูงกว่าเดิม นั่นคือสิ่งที่แน่นอน" เมอร์ฮานกล่าวพร้อมกับยิ้ม เมอร์ฮานอาจรู้สึกผิดหวังถ้าหากเขาได้รู้ว่า The Terminal แทบไม่มีความใกล้เคียงกับชีวิตของเขาเลย โดยตัวละครที่ทอม แฮงค์สแสดงในเรื่องนี้ตกหลุมรักแอร์โฮสเตสที่รับบทโดยแคเธอรีน เซตา-โจนส์ ในขณะที่เมอร์ฮานกล่าวว่าเขาไม่มีเพื่อนแม้แต่คนเดียว "เรื่องของนัสเซอรีเป็นแรงบันดาลใจให้กับบทร่างบทแรกของภาพยนตร์เรื่องนี้ แต่ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องราวของเขา" สตูดิโอดรีมเวิร์คส์ระบุในแถลงการณ์ ในขณะที่เมอร์ฮานยังไม่แน่ใจว่าเขาจะออกจากท่าอากาศยานในอนาคตหรือไม่ เขาก็ยังไม่ล้มเลิกความฝันของตัวเอง โดยเขามองออกไปนอกกระจกและกล่าวว่า "มีเที่ยวบินหลายเที่ยวที่บินออกจากที่นี่ไปสหรัฐทุกๆวัน ซึ่งคงจะเป็นเรื่องง่ายที่จะเดินทางไปที่นั่น” จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 14 ก.ย. 47 21:09:56 A:202.176.184.45 X: TicketID:002703 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หนังที่ได้ดูในระยะนี้ 1.ETERNAL SUNSHINE OF THE SPOTLESS MIND (A+/A) ดูแล้วซึ้งมาก ถึงแม้ว่าจะชอบ NABI (A+++++) มากกว่าก็ตาม หนึ่งในฉากที่ชอบมากในหนังเรื่องนี้คือฉากที่พระเอกพยายามทำให้อีไลจาห์ วูดหันหน้ามาหาเขา แต่ไม่ว่าจะทำยังไง อีไลจาห์ วูดก็หันหลังตลอด ดูแล้วมันน่ากลัวในแบบแปลกๆดี 2.KAZA-HANA (2000, SHINJI SOOMAI, A) 3.BEAR CUB (A/A-) ชอบความธรรมดาของหนังเรื่องนี้ รู้สึกว่าหนังมันไม่พยายามบีบเค้นอารมณ์ดี ตอนก่อนเข้าไปดู นึกว่าหนังเรื่องนี้จะพยายามขายความน่ารักของตัวละคร หรือพยายามทำซึ้งอย่างเต็มที่ แต่ปรากฏว่าหนังไม่ได้พยายามทำให้ตัวละครน่ารักมากเกินไป, ไม่ได้พยายามขายเสียงหัวเราะ และไม่ได้พยายามทำซึ้งเกินเหตุ ตัวละครค่อนข้างจะเป็นธรรมชาติพอสมควร ก็เลยประทับใจกับหนังเรื่องนี้มากค่ะ 4.SHUTTER (A-/B+) ตอนดูหนังเรื่องนี้ในโรงไม่รู้สึกกลัวเท่าไหร่ เพราะรู้สึกฮากับปฏิกิริยาวี้ดว้ายกระตู้วู้ของคนในโรงมากกว่า แต่พอกลับถึงบ้านจะเข้านอนเท่านั้นแหละ ความทรงจำเก่าๆที่มีต่อคอลัมน์ “ประสบการณ์ปีศาจ” ในนิตยสารต่วยตูนพิเศษ มันผุดทะลักขึ้นมาจากไหนไม่รู้ ตอนเด็กๆดิฉันชอบอ่านคอลัมน์นี้มาก แต่ก็ไม่ได้อ่านคอลัมน์นี้มานาน 15 ปีแล้ว หนังเรื่อง SHUTTER มันไปเปิดผนึกความทรงจำที่มีต่อคอลัมน์นี้ขึ้นมาได้ยังไงก็ไม่รู้ สรุปว่าคืนนั้นเลยเปิดไฟนอน ปรากฏว่านอนไปได้พักนึง ไฟเกิดเสียขึ้นมา ใจก็เลยไม่ดีเข้าไปใหญ่ รู้สึกเลยว่าการดู SHUTTER มันเหมือนกับการกินส้มตำเผ็ดๆ คือมันอร่อยดีตอนกิน แต่หลังจากนั้นมันตามมาด้วยความทรมานอย่างมาก 13 GOING ON 30 ตอนก่อนเข้าไปดู 13 GOING ON 30 ก็รู้สึกสงสัยว่าเอ๊ะ หนังเรื่องนี้มันจะดีกว่า MEAN GIRLS (A-) จริงๆหรือ เพราะตัวเองก็ประทับใจ MEAN GIRLS มากพอสมควร แต่พอเข้าไปดู 13 GOING ON 30 ก็รู้ว่าหนังสองเรื่องนี้มันคนละทางกันเลย ถึงจะเป็นหนังเจาะคนดูกลุ่มผู้หญิงเหมือนกันก็ตาม เพราะ 13 GOING ON 30 เป็นหนังที่เหมาะกับคนดูช่างฝันวัย 30 มากกว่าวัย 13 อย่างมากๆ และอีกปัจจัยนึงที่ทำให้ชอบหนังเรื่องนี้อย่างมากๆก็คือการไม่มี “speech” ก่อนจบเหมือนกับ mean girls จุดอื่นๆที่ทำให้ชอบ 13 GOING ON 30 1.ดิฉันชอบเพลง CRAZY FOR YOU ของมาดอนนามากค่ะ เพลงนี้เป็นเพลงที่ผูกพันกับชีวิตวัยรุ่นของดิฉันอย่างมากๆ และหนังเรื่องนี้ก็นำเพลงนี้มาใช้ได้อย่างถูกใจจริงๆ โดยเฉพาะตรงท่อนสร้อยของเพลงนี้ที่เข้ากับหนังอย่างมากๆ 2.ดิฉันชอบหนังที่มีการตบตีกันในที่ทำงานค่ะ มันดูแล้วอินมากๆ และฉากที่มีการด่ากันบางฉากในเรื่องนี้ มันทำให้นึกถึงหนึ่งในละครโทรทัศน์ที่ดิฉันชอบที่สุดในชีวิต นั่นก็คือ MELROSE PLACE (A+++++) มันคือละครที่เน่าที่สุด และดูแล้วมีความสุขที่สุด เพราะทั้งเรื่องมีแต่ผู้หญิงตบตีกันอย่างรุนแรง 3.ชอบหนังที่นางเอกเปลี่ยนจากคนดีมาเป็นคนเลวค่ะ ถึงแม้ว่าในหนังเรื่องนี้เราจะไม่ได้เห็นความเลวของนางเอกกับตาตัวเองก็ตาม เราได้ฟังแต่เพียงคำบอกเล่าเกี่ยวกับความเลวของเธอเท่านั้น แต่มันก็ดูแล้วสะใจดีที่นางเอกไม่ใช่คนดีสักเท่าไหร่ อย่างไรก็ดี 13 going on 30 ไม่ได้แสดงให้เห็นถึงพัฒนาการในทางลบของนางเอกตรงจุดนี้ เพราะจุดประสงค์ของหนังไม่ใช่เรื่องนั้น หากพูดถึงหนังที่แสดงให้เห็นพัฒนาการในทางลบของนางเอกแล้ว MEAN GIRLS อาจจะแสดงตรงจุดนั้นได้ดีกว่า ส่วนเรื่องที่ดิฉันคิดว่าดีที่สุดในการแสดงพัฒนาการในทางลบของนางเอก ก็คือละครทีวีฮ่องกงเรื่อง CONSCIENCE (A+++++) ที่นำแสดงโดยเส้าเหม่ยฉีและมาฉายทางช่อง 3 เมื่อหลายปีก่อนค่ะ ไม่รู้ใครยังจำละครเรื่องนี้ได้อยู่หรือเปล่า เรื่องที่นางเอกตอนแรกเป็นคนน่าสงสาร โดนคนอื่นกลั่นแกล้งรังแกอยู่เสมอ แล้วนางเอกก็ค่อยๆเลวขึ้นเรื่อยๆ จำได้ว่าตอนท้ายๆเรื่องนางเอกเลวหนักถึงขั้นส่งคนไปรุมซ้อมแม่ของตัวเอง 4.ถึงแม้หนังเรื่องนี้จะมีเหตุการณ์ปาฏิหาริย์ แต่ดิฉันก็ชอบหนังเรื่องนี้มากตรงที่มันทำให้ดิฉันรู้ว่าในชีวิตจริงของเรานั้น มันไม่มีทางที่ปาฏิหาริย์อย่างนี้จะเกิดขึ้นได้ เพราะฉะนั้นถ้าหากเราทำผิดอะไรไป ต่อให้เราแก้ไขจนสุดความสามารถยังไง มันก็อาจจะสายไปแล้ว ชอบการตัดสินใจของพระเอกในช่วงท้ายเรื่องนี้มาก 5.หนังเรื่องนี้มีฉากที่ทำให้ดิฉันรู้สึกจี๊ด, มีอารมณ์ร่วม หรือรู้สึกว่ามันน่ารักหลายฉาก ทั้งฉากที่นางเอกพูดถึงนิตยสารว่า “เราต้องใส่ “ชีวิต” เข้าไปในนิตยสาร”, ฉากที่เธอเอานิตยสารของคู่แข่งไปแอบไว้อีกจุดนึง, ฉากที่เพื่อนนางเอกเข้าใจผิดเกี่ยวกับผู้ชายที่นางเอกปิ๊งในบาร์ และฉากที่นางเอกเล่าเรื่องของตัวเองให้กลุ่มเด็กๆฟังแล้วขนลุก 6.ดิฉันเป็นคนที่หมกมุ่นกับอดีตค่ะ มักจะคิดถึงอดีตสมัยยังสาวอยู่เสมอ หนังเรื่องนี้ก็เลยเข้าทางดิฉันมากๆ ส่วนเรื่องส่วนไม่ดีของ 13 going on 30 นั้นก็คงมีมากมายค่ะ หนังเรื่องนี้อาจจะเต็มไปด้วยช่องโหว่โง่ๆมากมาย แต่ขอแค่มันทำให้ดิฉันร้องไห้ ดิฉันก็ไม่ติดใจอะไรกับข้อบกพร่องของมัน นี่เป็นหนังเซอร์ไพรส์เรื่องนึงสำหรับดิฉันในปีนี้ เซอร์ไพรส์พอๆกับ MINDHUNTERS (A+) ของเรนนี ฮาร์ลิน เพราะหนังสองเรื่องนี้เป็นหนังสูตรสำเร็จที่คล้ายกับหนังอีก 100 เรื่องที่เคยดูมาแล้ว แต่ทำไมหนังสองเรื่องนี้มันถึงทำให้รู้สึกอินมากกว่าอีก 100 เรื่องที่ดูมาก็ไม่รู้ เคยดู TADPOLE (B) ของแกรี วินิค มาก่อน ซึ่งก็รู้สึกว่าน่ารักดี แต่ไม่ได้ทึ่งกับมันสักเท่าไหร่ ก็เลยไม่ได้ตั้งความหวังอะไรทั้งสิ้นกับ 13 GOING ON 30 นอกจากนี้ ดิฉันก็ไม่เคยชอบเจนนิเฟอร์ การ์เนอร์มาก่อนเลยด้วย แต่ดูเรื่องนี้แล้วทำให้เริ่มมองเธอในแง่ดี เหมือนกับที่ดู ELLA ENCHANTED แล้วทำให้เลิกหมั่นไส้ anne hathaway จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 14 ก.ย. 47 21:11:11 A:202.176.184.45 X: TicketID:002703 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เอาจากที่อื่นมาแปะ ตอนดู KAZA-HANA เสร็จเพิ่งรู้ว่านางเอกเรื่องนี้คือเคียวโกะ โคอิซูมิ ซึ่งเป็นนักร้องที่เคยได้ยินชื่อบ่อยมากสมัยดิฉันอยู่มัธยม ไม่รู้ว่ามีใครในที่นี้เคยชอบเพลงของเคียวโกะ โคอิซูมิบ้างหรือเปล่า ดิฉันเคยได้ยินเพลงของเธอทางวิทยุแต่ตอนนี้จำอะไรไม่ได้แล้ว นักร้องหญิงรุ่นเดียวกับเคียวโกะ โคอิซูมิที่ชอบมากๆ ตามด้วยชื่อเพลงโปรดของนักร้องคนนั้น 1.MIKI IMAI เพลงโปรดคือ KANOJOTO TIP ON DUO 2.ANRI (LOVERS ON VENUS) 3.AKINA NAKAMORI (I MISSED THE SHOCK) 4.SHIZUKA KUDOH (MUGON IRROPPOI) 5.AYUMI NAKAMURA (TOMODACHI) http://www.midnightkids.net/disco.html 6.YOKO MINAMINO (ANATA O AIxxxAI) 7.KAHORU KOHIRUIMAKI (DREAMER) http://www.kohhy.co.jp/home2/home.html 8.MIHO NAKAYAMA (YOU’RE MY ONLY SHINING STAR) 9.MISATO WATANABE (MOONLIGHT DANCE) 10.YUI ASAKA (MELODY) วันอาทิตย์นี้ได้ดูหนังไป 4 เรื่องค่ะ ซึ่งได้แก่ 1.TREASURE ISLAND (1999, SCOTT KING, A+++++) 2.THE SOUL OF A MAN (2003, WIM WENDERS, A-) 3.ODE TO COLOGNE: THE BAP FILM (2002, WIM WENDERS, B+) 4.CONNIE AND CARLA (2004, MICHAEL LEMBECK, B) ฉายที่เมเจอร์เอกมัย ทั้ง TREASURE ISLAND และ CONNIE AND CARLA ต่างก็เป็นหนังที่มีเนื้อหาบางส่วนเกี่ยวกับเกย์ค่ะ TREASURE ISLAND เป็นหนังที่ดูแล้วงงมากๆ ดูแล้วไม่เข้าใจอะไรทั้งสิ้นว่าเกิดอะไรขึ้นในเรื่อง แต่หนังเรื่องนี้ก็มีจุดที่ชอบหลายจุดด้วยกัน ซึ่งรวมถึง 1.ก่อนที่หนังเรื่องนี้จะเริ่มต้นเรื่อง คนดูจะได้ดูหนังตัวอย่างเรื่อง JOHN Q NAZI กับหนังข่าวสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง ตอนแรกดิฉันก็นึกว่าคนฉายหนังเอาหนังตัวอย่างกับหนังข่าวเก่าๆมาฉายให้ดู แต่ปรากฏว่าจริงๆแล้วหนังตัวอย่างกับหนังข่าวที่เห็นมันเป็นส่วนหนึ่งของตัวหนังเรื่อง TREASURE ISLAND ด้วย เรียกได้ว่าหนังเรื่องนี้หลอกคนดูอย่างดิฉันได้สนิทจริงๆ ตอนแรกก็นึกสงสัยอยู่แล้วว่าทำไมฟิล์มหนังข่าวสมัยสงครามโลกครั้งที่สองมันถึงชัดแจ๋วแหววอย่างนี้ 2.ชอบพระเอกหนังเรื่องนี้ค่ะ หน้าตาน่ารักถูกสเปคดิฉันมากๆ 3.ชอบที่พระเอกหนังเรื่องนี้มักโชว์อวัยวะเพศให้เห็น ถึงแม้จะเห็นไม่ค่อยชัด แต่ก็ดูแล้วฮามาก 4.มีฉากหลายฉากที่ชอบมากในหนังเรื่องนี้ โดยเฉพาะฉาก 4.1 ฉากที่ชายหนุ่มคนนึงโชว์อวัยวะเพศชายให้ชายหนุ่มอีกคนนึงดู แล้วชายหนุ่มที่เป็นคนดูก็ชี้มือไปที่อวัยวะเพศชายของคนโชว์แล้วก็พูดว่า คนดู—“WHAT’S THAT?” คนโชว์—“WHAT’S WHAT?” คนดู—“WHAT’S THAT?” คนโชว์—“WHAT’S WHAT?” คนดู—“WHAT’S THAT?” คนโชว์—“WHAT’S WHAT?” แล้วก็เป็นอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆเป็นเวลานานมาก ดิฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉากนี้มันสื่อถึงอะไร แต่มันถูกใจจริงๆ 4.2 ฉากการร่วมรักระหว่างชายสองหญิง 1 ที่มีหลายฉากในเรื่องนี้ ซึ่งรวมถึงฉากที่ทำกันกลางโบสถ์ ฉากพวกนี้ไม่ได้ให้อารมณ์อีโรติก แต่ดูแล้วฮามาก และถึงแม้ผู้ชาย 2 คนในฉากนี้จะร่วมรักกับผู้หญิง แต่อารมณ์ของฉากมันทำให้รู้สึกเหมือนกับว่าจริงๆแล้วผู้ชายคนนึงอาจจะเป็นแอบจิต และใช้ผู้หญิงเป็นเหมือนสื่อกลางไปร่วมรักกับผู้ชายอีกคน ส่วน CONNIE AND CARLA นั้นเป็นหนังที่ไม่เข้าทางดิฉันค่ะ เพราะมันมีส่วนผสมของหนังตลกเยอะเกินไปหน่อย และมีความ FEEL GOOD มากเกินไป ดิฉันชอบความเป็นดรามาที่ซ่อนอยู่ในหนังเรื่องนี้มากกว่า โดยเฉพาะตรงส่วนความสัมพันธ์ระหว่างพี่ชายกับน้องชาย น่าเสียดายที่หนังเรื่องนี้เน้นเล่าเรื่องของผู้หญิงสองคน ในขณะที่ตัวละครเกย์หลายคนในหนังเรื่องนี้กลายเป็นเพียงตัวประกอบเท่านั้น ดิฉันคิดว่าถ้าหากหนังเรื่องนี้สลับเอาพล็อตพี่ชายกับน้องชายขึ้นมาเป็นพล็อตใหญ่ของเรื่อง และเน้นใส่ “ชีวิต” เข้าไปในตัวละครในเรื่อง แทนที่จะใส่เสียงหัวเราะเข้าไปในเรื่อง ดิฉันอาจจะเสียน้ำตาให้กับหนังเรื่องนี้มากเท่ากับที่เสียให้ TORCH SONG TRILOGY (1988, PAUL BOGART, A+++++) ก็ได้ ฉากที่ชอบที่สุดใน CONNIE AND CARLA ก็คือฉากที่ยัยคอนนีกับคาร์ลายืนอยู่เฉยๆค่ะ ในขณะที่พี่ชาย, น้องชาย และแฟนของน้องชายกำลังปะทะอารมณ์กัน ดิฉันคิดว่าการที่ฉากที่ซึ้งที่สุดในหนังเรื่องนี้เป็นฉากของตัวประกอบ ไม่ใช่ฉากของตัวเอกของเรื่อง อาจจะแสดงให้เห็นว่าหนังเรื่องนี้ให้น้ำหนักตัวละครผิดพลาดก็เป็นได้ MOST DESIRABLE ACTORS for this week DASH MIHOK—CONNIE & CARLA + THE DAY AFTER TOMORROW LANCE BAKER—TREASURE ISLAND ดูรูปของ KEN WAHL หนุ่มในฝันสมัยมัธยมของดิฉันได้ที่ http://www.kenwahl.com/gallery/archive.html จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 14 ก.ย. 47 21:12:33 A:202.176.184.45 X: TicketID:002703 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เกิดอะไรขึ้นคะเนี่ย จากคุณ : อีพริ้ง ... คนเริงเมือง - [ 14 ก.ย. 47 21:18:44 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ข้อมูลแน่นปึกเหมือนเดิมเลย ^^ จากคุณ : วัชเจียเหว่ย - [ 14 ก.ย. 47 21:40:21 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ชื่นชมในความเอื้อเฟื้อครับ ยาวมาก คอมผมรวนด้วย แต่จะบุ๊คมาร์คไว้อ่าน คงไม่เป็นไรนะ จากคุณ : monster's ball - [ 14 ก.ย. 47 22:04:48 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านไม่หวาดไม่ไหว ยาวเยอะเหลือเกิน จากคุณ : เหนื่อย - [ 14 ก.ย. 47 22:15:22 A:61.90.6.98 X: TicketID:072702 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณครับ ข้อมูลเยอะมากๆ จากคุณ : wu - [ 14 ก.ย. 47 22:19:37 A:130.54.130.228 X: TicketID:001892 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ช้อมูลเยอะมากเลย...ขอบคุณครับ จากคุณ : being's lover - [ 14 ก.ย. 47 22:23:56 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เห็นด้วยครับ โพสซะนิดนึง จากคุณ : Icewood - [ 14 ก.ย. 47 22:53:22 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เผื่อบางคนยังไม่เห้นจะได้ไม่ต้องคลิ๊ก จากคุณ : Icewood - [ 14 ก.ย. 47 22:55:18 ]

ความคิดเห็นที่ 27 โอเคคับแค่นี้ก่อน ถ้าจะเอาอีกจะโพสให้นะคับ ขอโทษสำหรับทำให้โหลดช้าด้วยคับ จากคุณ : Icewood - [ 14 ก.ย. 47 22:58:27 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณทุกๆคนและคุณ Icewood มากๆด้วยค่ะ เอาอีกค่ะ เอาอีก อยากได้รูปพระเอกคนนี้มากๆๆๆๆเลยค่ะ จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 14 ก.ย. 47 23:21:22 A:202.176.184.45 X: TicketID:002703 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขอก็จัดให้ค้าบ จากคุณ : Icewood - [ 14 ก.ย. 47 23:22:32 ]

ความคิดเห็นที่ 30 รูปนี้ก็หล่อนะ จากคุณ : Icewood - [ 14 ก.ย. 47 23:26:13 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อีกนิดนะ จากคุณ : Icewood - [ 14 ก.ย. 47 23:27:56 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เอาแค่นี้ก่อนนะคับต้องนอนแล้วคับ นอนดึกเดี๋ยวโทรมจะไม่หล่อ 555 จากคุณ : Icewood - [ 14 ก.ย. 47 23:29:49 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เข้ามาอ่าน จากคุณ : นู๋เองง่ะ - [ 14 ก.ย. 47 23:46:17 ]

ความคิดเห็นที่ 34 อิชั้นว่ามะก่อนหล่อกว่ามากเรยอ่ะ เด๋วนี้ดู hunkๆ น่ากัว (หน้าบานๆ ล่ำๆอ่ะ) มะก่อนดูเป็นเด็กหนุ่มใสๆ อ่อ .. เค้าเพิ่งได้เป็นนายแบบน้ำหอม ดิออร์ค่ะ รูปนี้ดูพี่แกกรามบานๆ แต่โดยรวมแล้วโอเคค่ะ 55 v จากคุณ : ตะเกียบไม้ข้างซ้ายกะข้างขวา - [ 15 ก.ย. 47 00:30:45 ]

ความคิดเห็นที่ 35 หล่อโคด จากคุณ : Little Ginny - [ 15 ก.ย. 47 00:36:06 ]

ความคิดเห็นที่ 36 555 รอบนี้คุณ Madeleine de Scudery - ข้ามมาถึงนี่ ขอบคุณครับ แต่อ่านไม่ไหว เอาเป็นว่า ยังไงผมก็จะไปดู Evil อยู่แล้วอะนะ จากคุณ : Dr Syntax - [ 15 ก.ย. 47 00:52:10 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ยังหาความหล่อไม่เจอ --" จากคุณ : Thanatos - [ 15 ก.ย. 47 09:03:27 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ไม่เป๊กแฮะ จากคุณ : mongkud - [ 15 ก.ย. 47 13:41:39 ]

ความคิดเห็นที่ 39 หล่อตรงใหนฟะ Beckham ยังหล่อกว่าเยอะ 555 จากคุณ : Onesweetday - [ 15 ก.ย. 47 14:22:42 ]

ความคิดเห็นที่ 40 หล่อตรงไหนฟะ ไม่เข้าใจ พี่ชายนางเอกในเรื่อง Van helsing หล่อจริงๆ ตานี่ไม่ติดฝุ่นเลย พี่ จู๊ด ยังหล่อกว่าเป็นไหนๆ จากคุณ : ชอบออกกำลัง - [ 15 ก.ย. 47 16:02:36 A:203.107.144.51 X: TicketID:004573 ]

ความคิดเห็นที่ 41 หล่อ?? น่าจูบ???? โอย มาตรฐานอยู่ไหนกัน จากคุณ : piglet (sweetpee) - [ 15 ก.ย. 47 17:10:05 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณคุณ Icewood กับคุณตะเกียบไม้ข้างซ้ายกะข้างขวามากๆๆๆๆๆเลยค่ะที่เอารูปมาโพสท์ให้ดูกัน ดูแล้วมีความสุขสุดๆเลยค่ะ รูปพวกนี้คงจะทำให้ดิฉันนอนยิ้มฝันหวานไปหลายคืนเลยทีเดียว ดีใจมากค่ะที่ได้ข่าวว่า Andreas Wilson ได้เป็นนายแบบ อยากให้เขามีผลงานออกมาเรื่อยๆค่ะ อยากให้เขาได้เล่นหนังดีๆอย่าง Evil อีก ดิฉันคงมีความสุขมากๆถ้าได้เห็นเขามีผลงานดีๆออกมาเรื่อยๆเหมือนอย่าง Gael Garcia Bernal ที่ทั้งหล่อและ “เลือก” เล่นหนังเก่ง ดิฉันกลัวว่าถ้าหากเขาเลือกเล่นหนังไม่เป็น เขาจะกลายเป็นอย่างแคสเปอร์ แวน ดีน และแอนโตนิโอ ซาบาโต จูเนียร์ ที่หล่อน่าฟัดมากๆ แต่ทำไมถึงมักเลือกเล่นแต่หนังห่วยๆเป็นส่วนใหญ่ก็ไม่รู้ (ไม่นับ Starship Troopers นะคะ เพราะดิฉันพอใจกับหนังเรื่องนี้มากๆ) ข้อมูลเกี่ยวกับ Antonio Sabato Jr. http://www.supermodelguide.com/supermodels/antonio.html http://www.imdb.com/name/nm0004645/ ประวัติผลงานของแคสเปอร์ แวน ดีน http://www.imdb.com/name/nm0000680/ ดาราหนุ่มที่สร้างความประทับใจให้ดิฉันในปีนี้ DIFFERENT GUYS FOR DIFFERENT PURPOSES เนื่องจากดิฉันเป็นคนใจง่าย ดาราหนุ่มๆที่ถูกใจดิฉันในปีนี้จึงมีมากมาย ยากจะตัดสินได้ว่าชอบรูปร่างหน้าตาของใครมากที่สุด แต่อาจจะพอแบ่งกลุ่มตามประเภทการใช้สอยได้คร่าวๆดังนี้ 1.อยากควงคู่ด้วย เพราะเขาดูเท่ดี 1.1 WILL KEMP 1.2 ED STOPPARD จาก SEE HOW THEY RUN และ FERRARI (B-, 2003) 2.ไม่หล่อ แต่ดูน่ารักอบอุ่น เหมาะแต่งงานด้วย (ชั่วคราว) 2.1 MARK RUFFALO จาก MY LIFE WITHOUT ME (A+, ISABEL COIXET) และ 13 GOING ON 30 (A+, GARY WINICK) แต่ไม่ใช่จาก IN THE CUT (A+, JANE CAMPION) และจาก COLLATERAL (A, MICHAEL MANN) นะคะ ในสองเรื่องนี้เขาดูไม่อบอุ่นเท่าไหร่ 2.2 DASH MIHOK จาก CONNIE AND CARLA (B) และ THE DAY AFTER TOMORROW (B-) 3.เหมาะเป็นเพื่อนที่อาจจะมี...ด้วยกันเป็นครั้งคราว 3.1 ANDREAS WILSON 3.2 KEVIN ZEGERS ที่รับบทยามหนุ่มนิสัยดีใน DAWN OF THE DEAD และพระเอกหนังเรื่อง FEAR OF THE DARK (A+) ที่มาฉายทางช่อง STAR MOVIES) http://www.imdb.com/name/nm0954225/ 3.3 JESSE SPENCER จาก UPTOWN GIRLS (2003, BOAZ YAKIN, A) และ WINNING LONDON (2001, B) http://www.imdb.com/name/nm0817980/ 3.4 RAOUL BOVA จาก FACING WINDOW (B, FERZAN OZPETEK) และ ALIEN VS. PREDATOR (A-) http://www.prettyfaces.hpg.ig.com.br/bova.htm (ชอบเว็บไซท์นี้มากค่ะ) http://www.webissimo.it/dreammen/raoul_bova002.htm http://www.webissimo.it/dreammen/raoul_bova003.htm http://www.webissimo.it/dreammen/raoul_bova005.htm http://www.auguri.com/cartolineparlanti_personaggi1.htm http://www.corriere.fantascienza.com/NEWS/?2003110301 http://www.musicaecomputer.com/bellissimi/bova.htm 3.5 GASPARD ULLIEL จาก SEE HOW THEY RUN (2002, MICHEL BLANC, A+) 4. (ข้อนี้สำคัญที่สุด) เหมาะสำหรับ...เพราะหนุ่มๆกลุ่มนี้ดูบึกบึนและมี ANIMAL INSTINCT ดี 4.1 THOMAS JANE จาก THE PUNISHER 4.2 KARL URBAN จาก THE CHRONICLE OF RIDDICK และ THE BOURNE SUPREMACY 4.3 ERIC BANA จาก TROY (B) มีใครจะแนะนำดาราหนุ่มคนไหน ดิฉันก็ยินดีรับฟังเป็นอย่างยิ่งค่ะ จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 16 ก.ย. 47 23:01:43 A:202.176.184.17 X: TicketID:002703 ]

ความคิดเห็นที่ 43 คุณ Madeleine de Scudery เปิดเผยความรู้สึกน่าดู [ ระวังกลายเป็นทาทา 2 นะครับ :) ] เลยสงสัยขึ้นมาว่า คนที่ชอบ Gael Garcia Bernal เขาไม่ชอบ Diego Luna แถมไปด้วยหรือครับ จากคุณ : wildscreen - [ 21 ก.ย. 47 14:15:28 ]

ความคิดเห็นที่ 44 แหะ แหะ ขอสารภาพว่ายังไม่เคยดู Y TU MAMA TAMBIEN เลยค่ะ และก็ยังไม่เคยดูหนังของ GAEL GARCIA BERNAL เลยด้วย แต่เห็นรูปภาพของเขาแล้วก็รู้สึกว่าเขาหล่อเซ็กซี่ดีมากๆ เคยดูหนังของ DIEGO LUNA เรื่อง OPEN RANGE, HAVANA NIGHTS และ THE TERMINAL รู้สึกว่าดาราหนุ่มคนนี้ดูเหมือนเด็กใสๆ บุคลิกสะอาดสะอ้าน ให้ความรู้สึกเหมาะจะเป็นน้องชายมากกว่าจะเป็นคู่รัก เพราะหน้าตาแบบเด็กๆของเขาทำให้ไม่ค่อยนึกไปถึงเรื่องอย่างนั้นสักเท่าไหร่ ไม่เหมือน GAEL GARCIA BERNAL ที่บุคลิกของเขาชวนให้นึกถึงเรื่องอย่างนั้นมากกว่าเยอะ หลายๆคนชอบ DIEGO LUNA ใน THE TERMINAL ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจ เพราะการที่เขาไว้หนวดในเรื่องนี้ทำให้เขาลดความเด็กลงและเพิ่มเสน่ห์ความเป็นชายเข้ามามากขึ้น จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 24 ก.ย. 47 23:12:11 A:202.176.184.184 X: TicketID:002703 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เพิ่งจะเคยเข้ามาอ่านข้อมูลเกี่ยวกับหนัง(และของแถมที่น่าสนใจมากก)ที่คุณMadeleine de Scuderyเขียน รู้สึกเยี่ยมไปเลยค่ะ เอ่อ.เห็นพูดถึง chris evans ด้วยใช่มั้ยคะ เราก็ชอบเหมือนกัน เทื่อก่อนเค้าจะเล่นหนังเรื่อง not another teen movie หรืออะไรเนี่ยแหละ(ซึ่งเราก็ไม่ค่อยชอบเนื้อหามันเท่าไหร่แต่ก็ซื้อมาดูอยู่ดี55) แต่หลังๆนี่ดูเค้ามีพัฒนาการในการเลือกบทหนังดี ดูจากfimography นี่มีทุกแนวเลยแล้วยกเว้นแต่ sci-fi ล่ะนะ ล่าสุดก็เรื่อง the perfect scoreเล่นกับscarlet Johanson lส่วนเร็วๆนี้ ก็หนังแนวระทึกขวัญ(รึเปล่า)cellular อย่างที่คุณMadeleine de Scudery บอก ต่อมาก็จะเป็น fierce people แนวdramaเล่นกับ ไดแอน เลน ..ปีหน้านู่นก็คงแจ้งเกิดเต็มตัวกับบทบาท human torch ในภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์ที่สร้างมาจากการตูน"Fantastic Four" จากคุณ : ilhana - [ 30 ก.ย. 47 22:46:28 ]

ความคิดเห็นที่ 46 from cellular.. จากคุณ : ilhana - [ 30 ก.ย. 47 22:50:26 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ยลๆๆ จากคุณ : ilhana - [ 30 ก.ย. 47 22:52:11 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ยังเดะๆ นี่ตอนเล่น ซีรี่ส์เรื่องopposite sex จากคุณ : ilhana - [ 30 ก.ย. 47 22:53:55 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ว้าย ตายแล้ว Chris Evans น่ารักมากๆค่ะ ขอบคุณคุณ ilhana มากๆค่ะ หนังอีกเรื่องนึงที่ท่าทางจะมีหนุ่มหล่อๆมาแสดงก็คือ Anaconda ภาค 2 แต่ท่าทางหนุ่มหล่อในหนังเรื่องนี้จะได้โชว์ความหล่อไม่นานเท่าไหร่ ตามสไตล์ของหนังแนวนี้ จากคุณ : Madeleine de Scudery - [ 1 ต.ค. 47 00:54:37 A:202.176.184.121 X: TicketID:002703 ]