ชีวิตคนเราก็เหมือนกับตำนานบทหนึ่ง ที่มีความมหัศจรรย์ในตัวของมัน มากบ้าง น้อยบ้าง และไม่เหมือนใคร ในเมื่อเรากำลังจะเขียนประวัติชีวิตตัวเอง จงคิดว่า เรากำลังถ่ายทอดตำนานนี้ให้คนรุ่นหลังได้รู้
.
นี่คือประโยคที่ครูเอวล่าพูดตอนที่สั่งให้นักเรียนเขียนเรียงความที่ยาวที่สุดเท่าที่เคยเขียนมาก็ว่าได้
มันก็แค่การพร่ำบ่นไปตามเรื่องท่ามกลางเสียงเสียงโอดครวญของเพื่อนๆนห้อง แต่ลิลี่กลับจำประโยคเหล่านี้ได้ขึ้นใจ
ถ้าเธอจะเล่าตำนานของเธอให้ลูกหลานฟัง เธอคิดจะเริ่มจากตรงไหนล่ะ
ตอนนั้นเธอยังตอบคำถามนี้ไม่ได้ แต่หลังจากนั้นอีกสองเดือน เมื่อเธอได้รับจดหมายฉบับหนึ่งที่จ่าหน้าซองด้วยหมึกสีเขียว และได้ไปเรียนต่อยังโรงเรียนพ่อมดและแม่มดศาสตร์ เธอก็รู้ว่า ตำนานของเธอจะเริ่มต้นเมื่อไหร่
.ถ้าจะเล่าตำนานของเธอให้ลูกหลานฟัง ลิลี่คิดว่า มันเริ่มต้นบนรถไฟจากสถานีคิงส์ครอส
****************
แก้ไขเมื่อ 03 ต.ค. 47 21:10:46
จากคุณ :
Firodendon
- [
3 ต.ค. 47 21:07:58
]