ความคิดเห็นที่ 1 ปูน้อย หรือ อ้อยหวาน.. เขา ( หรือเธอ ) เป็นใครมาจากไหน ไม่มีใครรู้ บ้านอยู่ไหน ตัวตนที่แท้จริงเป็นใคร ก็ไม่มีใครรู้อีกเช่นกัน มีเพียงเสียงลือเสียงเล่าอ้างต่างๆนานา ที่เห็นเป็นจริงเป้นจังที่สุดก็คือเป็นนิสิต คณะแพทย์ จุฬา ที่เกิดคลุ้มคลั่งเพราะเห็นหญิงคนรักถูกรถชนตายต่อหน้าต่อตา บ้างก็ว่าในอ้อมแขนด้วยซ้ำ มีคนเคยลอบสะกดตามพี่อ้อยหวาน เพื่อจะสืบหาว่าบ้านเขาอยู่ไหน เป็นใคร แต่ถูกพี่อ้อยหวานจับได้เสียก่อน ( น่าน ยังกะหนังจารกรรมหักเหลี่ยมเฉือนคมยังไงยังงั้น.. ) แต่เดิม ( ไม่รู้ว่าเดิมแค่ไหน เพราะตั้งแต่ปี 253* ก็มีคนร่ำลือถึงเขาแล้ว.. ) ในตอนนั้น พี่อ้อยหวานมาในมาดชายหนุ่มผอม แห้ง เซอร์ ซกมกเล็กน้อย ไม่นานต่อมา พี่อ้อยหวานก็"เปี้ยนไป๋" มาในมาดสาวเปรี้ยว เสื้อกระโปรงรุงรัง รองเท้าส้นสูงปรี๊ด หอบหนังสือไปมา แต่ยังคงความซกมกเหมือนเดิม ( อาจจะทวีมากขึ้นด้วยซ้ำ ) แต่สิ่งที่ทุกคนเห็นพ้องต้องกันคือ พี่ปูน้อย-อ้อยหวาน ไม่เคยเป็นพิษเป็นภัยกับใคร พี่ท่านจะตระเวนไปตามมหาลัยต่างๆ ไม่ได้จำกัดอยู่แค่สามย่าน บ้างว่าพี่ท่านไปไกลถึงรังสิตด้วยซ้ำ ( จริงๆสมัยนั้นพี่ท่านก็ไปถึงกระทรวงการคลังแล้วนะ งึมๆ ) . เอกลักษณ์อย่างหนึ่งของพี่อ้อยหวาน นอกจากสไตล์การแต่งตัวที่โดดเด่น และความไม่ธรรมดาของพี่ท่านแล้ว คือ.. เพลงปู ( ไม่ใช่ปูทันนะปู.. ) "พวกเราชาวปู อยู่ในรู กระดึ๊บๆ" เสียงเพลงนี้ ยังคงติดตรึงอยู่ในความทรงจำของใครหลายคน ของนักศึกษาหลายต่อหลายสถาบัน ที่ได้รู้จักพี่อ้อยหวาน บางคนได้รับบรรดาศักดิ์จากพี่อ้อยหวาน เป็นชาวดาวโลมาเตาะแตะ ราชินีแตงโม หรือเทพธิดาลำไย.. . ความมหัศจรรย์ของพี่อ้อยหวานยังไม่หมดแค่นั้น.. ใครว่าเขาเป็นแค่คนบ้า คงต้องคิดใหม่ คนบ้า(?)อย่างพี่อ้อยหวานนั้น สามารถ.. - ติวเนเจอร์ไซน์บ้าง แคลคูลัสบ้าง ให้นิสิตนักศึกษาทั้งตรีทั้งโท - เล่าพระไตรปิฎก ไตรภูมิพระร่วงได้เป็นฉากๆอย่างคล่องแคล่ว - มีความรู้ด้านภาษาบาลี และสันสกฤต รวมถึงภาษาฮินดี(?) แรงบ้า(?)นี้ ประทับใจถึงขนาดซีเปียหยิบไปแต่งเป็นเพลงมาแล้ว คือเพลง"อ้อยหวาน"ในอัลบั้ม "สองเอก" ของซีเปียนั่นเอง ( เฮียเจะโบะ.. ข้าพเจ้ารู้ว่าท่านมี ลงเนื้อให้ซะดีดี อิอิ ) . อ้อยหวานเป็นใคร อ้อยหวานมาจากไหน.. ก็ยังคงเป็นปริศนาต่อไป ที่แน่ๆ พี่ปูน้อย-อ้อยหวาน จะเป็นตำนานในใจของนิสิต-นักศึกษา ตราบนานเท่านาน.. . รวมกระทู้พี่ปูน้อย-อ้อยหวาน แบบพอสังเขป ( สังเกตได้ว่าตั้งกะยุคกระทู้หน้าดำแน่ะ ) ขณะนี้ เที่ยงคืนฝ่าๆ ชวนมาฟังและร่วมเล่า Urban Legend แบบไทยๆ http://www.atriumtech.com/cgi-bin/hilightcgi?Home=/home/InterWeb2000&File=/home/searchdata/Forums/http/www.pantip.com/amof/old_cafe/A264613.html&Query=พวกเราชาวปู รำลึกอ้อยหวาน (อย่าให้น้อยหน้าจีฉ่อย) http://www.atriumtech.com/cgi-bin/hilightcgi?Home=/home/InterWeb2000&File=/home/searchdata/Forums/http/pantip.inet.co.th/cafe/chalermthai/topic/A667386.html&Query=%E0%B8%9E%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%A2%E0%B8%AB%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%99 ไม่เกี่ยวกะกล้องนะ แต่อยากถามว่าชาวBPผู้ใดรู้จักพี่ปูน้อย ที่เขาบอกว่ามาจากดาวปูน้อยบ้าง เขามีอาณาจักรชาวปูด้วยนะ ..เออ http://www.atriumtech.com/cgi-bin/hilightcgi?Home=/home/InterWeb2000&File=/home/searchdata/Forums/http/pantip.inet.co.th/cafe/blueplanet/topic/E653041.html&Query=พวกเราชาวปู จากคุณ : ว่านน้ำ - [ 12 ต.ค. 47 14:19:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สามตำนานแห่งสามย่าน.. . ลุงฟรุตตี้ / พี่ปูน้อย / อาซิ้มจีฉ่อย ในชีวิตของเราต้องพบเจอผู้คนมากมาย คนบางคนเดินผ่านเข้ามาและผ่านเลยไปในชีวิต เคยลองนึกกันบ้างไหมว่าในชีวิตนี้ เราพบเจอ พูดคุย รู้จัก และมีปฏิสัมพันธ์กับคนสักกี่คน อาจจะเป็นร้อย เป็นพัน แต่จะมีกี่คนในนั้นที่เราจดจำและเก็บเอาไว้ในความทรงจำ คนทั้งสามที่ฉันจะเล่าถึงต่อไปนี้อาจไม่ได้มีความสำคัญอะไร แต่แต่ละคนนั้นเป็นชิ้นส่วนหนึ่งในความทรงจำแสนสวยของช่วงวัยเรียนแสนสุขของฉัน ซึ่งฉันเชื่อว่าถ้าขาดชิ้นส่วนใดไป ฉันคงเสียดายไม่น้อยทีเดียว เริ่มจากคนแรก “ลุงฟรุตตี้” จริงๆ แล้วฉันก็ไม่รู้ว่าลุงชื่ออะไร แต่พวกเราส่วนใหญ่จะเรียกลุงว่า”ลุงโป๊ง”ซึ่งก็มาจากลักษณะเด่นของศีรษะลุงนั่นเอง ที่จริงแล้วเราก็ไม่ได้มีเจตนาจะล้อเลียนหรือลามปามอะไร แต่เรียกแล้วลุงก็ไม่โกรธ และดูเหมือนจะยอมรับไปโดยไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ ถ้าเพื่อนๆ ดูจากชื่อก็น่าจะพอเดาออก ว่าอาชีพของลุงก็คือขายผลไม้นั่นเอง แต่วิธีขายของลุงไม่ธรรมดา ถ้าว่ากันตามตำราการตลาดน่าจะจัดได้ว่า เป็นการตลาดแบบขายตรง ซึ่งเน้นการเข้าถึง, การบริการที่เป็นเลิศ และความพอใจของลูกค้าเป็นสำคัญ กระบวนการขายของลุงโป๊งก็คือ ลุงจะมีมอเตอร์ไซค์เวสป้าเป็นพาหนะคู่ใจโดยที่ด้านหลังจะมีลังน้ำแข็งที่เต็มไปด้วยผลไม้สดพร้อมรับประทานที่บรรจุไว้เป็นถุงๆ เรียงอยู่เต็ม สินค้าของลุงก็ไม่ใช่ธรรมดา ถ้าเป็นเงาะ เงาะของลุงโป๊งก็จะเป็นเงาะคว้านหวานเย็นชื่นใจ ถ้าเป็นแตงโมก็จะเป็นแตงโมที่ลุงจัดการเอาเม็ดออกแล้วเรียบร้อย และถ้าเป็นหน้าลำใยเราก็จะมีลำใยคว้านกินกัน นอกจากนี้ถ้าใครชอบกินมะม่วง ขอให้บอก ลุงมีให้เลือกทั้ง แบบมัน แบบเปรี้ยว แบบเหลืองหน่อยๆ หรือจะเอาแบบดองก็มีทั้งนั้น มาเข้าเรื่องวิธีการขายของลุงกันต่อ ในแต่ละวันลุงจะขี่มอเตอร์ไซค์ไปตามคณะต่างๆ ทั่วจุฬา พอไปถึงลุงก็จะจอดรถเอาไว้หน้าคณะแล้วเดินยิ้มแป้นไปตามโต๊ะทีละโต๊ะคอยถามว่า ”วันนี้มี แตงโม ส้มเช้ง มันแกว สับประรด ชมพู่ เงาะ ฯลฯ จะรับอะไรดีครับ” ฉันไม่เคยเห็นลุงหน้าบึ้งเลยสักครั้ง ไม่ว่าเราจะให้ลุงไล่รายการผลไม้ใหม่อีกกี่รอบ พอเราสั่งเสร็จ ลุงก็จะจดใส่กระดาษแล้วเดินไปถามโต๊ะอื่นๆ ต่อไป พอถามไปจนครบ ลุงก็จะเดินไปเอาผลไม้ที่รถแล้วก็เดินมาให้เราตามโต๊ะแล้วก็เก็บตังค์เรา หลังจากนั้นลุงก็จะขี่เวสป้าคู่ใจไปที่คณะอื่นๆ ต่อไป วันวันนึงเราจะสามารถเจอลุงได้สองหรือสามรอบ ตอนสายๆ แล้วก็บ่ายๆ เย็นๆ อีกที บางครั้งฉันอยากกินเงาะแต่ว่าบังเอิญขายหมดแล้ว ลุงก็จะบอกว่า” ตอนบ่ายได้ไหมเดี๋ยวลุงจะเอาเก็บไว้ให้ “ ซึ่งทำให้ฉันรู้สึกว่าลุงน่ารักชะมัดเลย ในความรู้สึกของฉันลุงไม่ใช่แค่พ่อค้าขายผลไม้ทั่วไป ลุงพร้อมจะช่วยเสมอเวลาที่เราขอสัมภาษณ์ไปส่งอาจารย์ ขอถ่ายรูปไปทำงาน บางทีก็ให้ลุงอ่านสปอตวิทยุ แถมลุงยังชอบเอาแกนสับประรดหั่นเป็นแท่งเล็กๆ มาฝากเป็นประจำ เพื่อนฉันที่เรียนอยู่คณะสถาปัตย์ยังเคยฝากลุงซื้อข้าวด้วยนะ คนต่อไปที่ฉันจะเล่าถึง เพื่อนๆ ที่อยู่แถวท่าพระจันทร์ก็น่าจะรู้จัก คนคนนี้เราเรียกกันว่า ”พี่ปูน้อย” พี่ปูน้อยเป็นผู้ชายตัวผอมสูง ผมยาวเฟื้อย แต่งตัวเป็นผู้หญิง แววตาดูเหมือนว่าจะอยู่ในโลกส่วนตัวอย่างล้ำลึก คนไม่รู้จักก็จะรู้สึกว่าพี่ปูดูเป็นคนบ้าที่น่ากลัวนิดหน่อย แต่จริงๆ แล้วถ้าคุยกับพี่ปูจะรู้ว่าเขาพูดเพราะทุกคำ และไม่มีพิษมีภัยกับใครเลย พี่ปูจะชอบมานั่งคุยกับพวกเรา เล่านู่นเล่านี่เป็นเรื่องเป็นราว ถ้าครึ้มอกครึ้มใจพี่ปูก็จะสอนเราร้องเพลงที่มีเนื้อว่า ”โอ้ พวกเราชาวปู อยู่ในรูกระดึ้บๆ” แล้วก็จะเล่าเรื่องชีวิตของผู้คนบนดาวปูน้อย ซึ่งนี่เองก็เป็นที่มาที่ทำให้เราเรียกเขาว่าพี่ปูน้อย ทุกวันศุกร์ที่จุฬาฯจะมีตลาดนัด มีของกินอร่อยๆ เต็มไปหมด และถ้าเกิดวันนั้นพี่ปูมา เขาก็จะมาพร้อมขนมที่ไปซื้อมาจากตลาดนัดเต็มสองมือ แต่ก็ยังไม่เห็นว่ามีใครเคยไปกินของเขาสักที พี่ปูเป็นคนทันเหตุการณ์ และชอบร่วมกิจกรรม เช่นงานลอยกระทงปีหนึ่ง พี่ปูใส่ชุดไทยมาเต็มยศ เกล้าผมมาเลย พอฉันเดินไปแซวว่าพี่ปูทำไมแต่งตัวสวยขนาดนี้ พี่ปูก็ตอบว่าวันนี้ไม่ว่างคุยด้วย พี่ต้องรีบไปขึ้นเวที เอากับเขาสิ มีเรื่องเล่ามาหลายกระแสเกี่ยวกับที่มาของพี่ปู แต่ที่ดูจะหนักแน่นสุดคงจะเป็นเรื่องที่ว่ากันว่า พี่ปูเคยเป็นนักศึกษาแพทย์ที่เรียนเก่งมากแล้วมีแฟนสาวชื่อปู ทีนี้สาวเจ้าดันมาทิ้งพี่เขาไป พี่แกเลยเสียใจจนกระทั่งสติวิปลาศไป ซึ่งฉันและเพื่อนๆ ก็ลงความเห็นกันว่าอาจจะเป็นไปได้เพราะดูเขาจะผูกพันกับอะไรปูๆ แถมยังมีคนเคยลองถามสูตรเลขยากๆ พี่ปูก็ยังตอบได้อีกด้วย สรุปแล้วฉันก็ไม่รู้ที่มาที่แน่ชัดของพี่ปู แต่ฉันก็ชอบคุยกับเขา บางทีเขาก็สอนอะไรๆ และสะท้อนแง่มุมบางอย่างในชีวิตให้กับฉัน ฉันมักจะทักทายพี่ปูทุกครั้งที่เจอ ถึงตอนนี้จะไม่ได้เจอกันตั้งนานแลัว ก็ไม่รู้ว่าเขาจะจำฉันได้ไหม แต่ที่แน่ๆ ฉันไม่เคยลืมพี่ปูน้อยเลย คนสุดท้ายที่ฉันจะเล่าถึงคือ อาซิ้มที่ร้านจีฉ่อย ก่อนอื่นต้องขยายความก่อนว่า “จีฉ่อย” เป็นร้านขายของชำ ที่เรียกกันว่าโชวห่วย ตั้งอยู่แถวสามย่านริมถนนพญาไท เป็นร้านเล็กๆ คูหาเดียวมีกิตติศัพท์เลื่องลือไปไกลว่าจีฉ่อยมีทุกอย่าง ตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ แต่ถ้าเกิดใครไปถามหา “สากกะเบือ” รับรองว่ามีแน่นอน ถ้า ถามหาเรือรบ ก็อาจจะมี (แต่ยังไม่มีใครไปลองขอซื้อ) ด้วยชื่อเสียงที่ขจรขจายว่าจีฉ่อยมีทุกอย่างนี่เอง ทำให้มีคนชอบลองของ เช่นไปสั่งราดหน้า บางคนไปถามหาแผงวงจรไฟฟ้า บางทีขอซื้อกระดูกหมู กางเกงขาสั้น กาวอะคริลิค ใบเลื่อย ข้าวของต่างๆ นานา ซิ้มก็ดูเหมือนจะรู้สึกท้าทาย เพียรพยายามไปหามาจนได้ทุกที ยิ่งไปกว่านั้นพวกรุ่นพี่เคยเล่าว่า อาซิ้มมีใบลงทะเบียนขายด้วย อาซิ้มที่ฉันกล่าวถึง เป็นหญิงชราอายุราว 70 เห็นจะได้ แกจะนั่งอยู่ตรงซอกทางเดินในร้าน เวลาไปบอกแกว่าจะเอาอะไรต้องพูดดังๆ และเป็นที่รู้กันว่า ซิ้มจะไม่ยอมตอบว่าของสิ่งนั้นไม่มีถึงแม้ว่าแกจะไม่มีของที่เราต้องการ แต่ซิ้มจะย้อนถามว่า “จะใช้เมื่อไหร่ อยู่คณะไหนเนี่ย บ่ายๆ มาเอาได้มั๊ย” (ซึ่งฉันแอบสันนิษฐานว่า ซิ้มแอบไปซื้อนั่นเอง) นอกจากนี้ถ้าเราเดินไปซื้อร้านอื่น แล้วเดินกลับมาผ่านหน้าร้าน ซิ้มจะมีอาการงอนๆ แล้วถามว่าไปซื้อร้านไหนมา เขาขายเท่าไหร่ รอหน่อยก็ไม่ได้ ที่ร้านถูกกว่าอีก อะไรประมาณนี้ นอกจากจะมีชื่อเสียงว่ามีของครบทุกอย่างแล้ว อีกอย่างหนึ่งที่จะลืมไม่ได้เวลาจะไปจีฉ่อยคือ ต้องเอาเพื่อนไปด้วยจะได้มีคนรอเป็นเพื่อน เพราะด้วยความที่มีของเยอะ เวลาจะเอาอะไรทีต้องหานานมาก ซึ่งอันนี้ฉันเคยประสบด้วยตนเอง โดยคราวหนึ่งที่คณะมีงานเลี้ยงอาหารในหมู่นิสิต แล้วไม่มีช้อน ตอนนั้นโรงอาหารที่คณะก็ยังไม่มี ฉันกับเพื่อนได้รับมอบหมายให้ไปซื้อช้อนพลาสติคที่จีฉ่อย ซึ่งในที่สุดเมื่อฉันได้ช้อนกลับมาแต่อาหารหมดไปเรียบร้อยแล้ว และด้วยความที่จีฉ่อยกับคณะนิเทศอยู่ใกล้กัน เราจึงแอบมีสิทธิพิเศษนิดหน่อย เพราะถือว่าเป็นลูกค้าประจำ บางทีเราไปซื้อสีมาทาคัตเอาท์ แล้วซื้อมาหลายกระป๋องเกินไปใช้ไม่หมด เราก็เอาพวกที่ยังไม่ได้เปิดใช้ไปคืนแล้วยังได้เงินคืนด้วย เจ๋งมั๊ยล่ะ คนทั้งสามที่ฉันเล่ามา อาจไม่มีความหมายหรืออะไรสำคัญมากมายนัก แต่สำหรับฉันแล้วทั้งสามคือชิ้นส่วนที่ต่อเติมในความคิดอ่าน และความทรงจำในชีวิตของฉัน เป็นคนที่ผ่านเข้ามาและฉันไม่เคยลืมเลือนไป http://www.orangeoncampus.in.th/pages_friends/file_articles/014-139.doc จากคุณ : ว่านน้ำ - [ 12 ต.ค. 47 14:21:07 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จีฉ่อย.. สั่งเลย.. มีทุกอย่าง.. จีฉ่อย ร้านแคบๆโทรมๆที่ตลาดสามย่าน.. เห็นเป็นร้านเก่าๆคูหาเดียวแบบนี้ อย่าได้คิดดูถูกเป็นเด็ดขาด.. จีฉ่อยมีทุกอย่าง.. จริงๆ ไม่ว่าจะมีคนลองของมากี่ยุคสมัย เช่น ต้มยำกุ้ง ( ซิ้มจะหายไปซักพัก แล้วกลับมาพร้อมต้มยำควันโฉ่ ) เปียโน ( มีโบชัวร์ให้ ) หรือถ้าบางอย่าง วันนั้นไม่มี อีกไม่กี่วันต่อมา จะมี.. แบบไม่ยอมให้ลบเหลี่ยมจีฉ่อยเป็นเด็ดขาด ( แต่ไอ้อาการลืมก็มีบ้างนะนะ อย่างว่า.. ซิ้มแกแก่แล้ว เห็นใจแกหน่อย อิอิ ) นอกจากความเป็นร้าน"สารพัดนึก"ของจีฉ่อยแล้ว ยังมีเสียงร่ำลือว่า หลานสาวแก.. "สวยมาก" อีกด้วย ลือกันถึงว่า หลานสาวแกเดินสายประกวดนางามด้วยซ้ำ ( ว่าเข้านั่น อิอิ ) . เนื่องจากข้าพเจ้าไม่ใช่เด็กสามย่าน ซื้อของที่ร้านจีฉ่อยก็ไม่เคย เลยขอยกที่คนอื่นเขียนมาแปะละกัน.. . * * * * * "จีฉ่อย" ครับ "จีฉ่อย" * * * * * ไปสัมนามา 3 วันครับ เป็นเรื่องเกี่ยวกับ อินเตอร์เน็ท ไม่เกี่ยวอะไรกับ จีฉ่อย แต่ว่า Business Model ของ จีฉ่อย น่าสนใจมาก หากเคยมีใคร post เรื่อง จีฉ่อย แล้ว ก็ขออภัยนะครับ ข้าม ๆ ไปก็ได้ครับ แต่ถ้าใครจะมาช่วยเล่าประสพการณ์ ที่คุณเคยเจอจาก จีฉ่อย ขอเชิญนะครับ คืองี้ครับ จีฉ่อย นี่เป็นชื่อร้านของชำ โชห่วย แถวสามย่าน นิสิต นักศึกษา แถวสามย่านส่วนใหญ่ รู้จัก จีฉ่อย ดี บางคน อาจเคยใช้บริการบ้าง บางคนอาจไม่เคย แต่ยามฉุกเฉิน ยามจำเป็น ไม่มีใคร ไม่นึกถึง จีฉ่อย เพราะกิติศัพท์ ที่ลำลือไปไกล ว่า จีฉ่อย มีทุกอย่าง ตั้งแต่สากกะเบือ ยัน เรือรบ แล้วก็ถ้าเกิดใครไปถามหา ว่าจะขอซื้อ สากกะเบือ ที่ จีฉ่อย ก็มีจริง ๆ แม้แต่ เรือรบ ท่าทางว่า จีฉ่อย ก็คงจะมีด้วย (แต่ยังไม่มีใคร ไปขอซื้อ) กิติศัพท์ ที่ว่า ดังไปไกล ขนาดผมอยู่ ม. แถวหัวหมาก ยังเคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับ จีฉ่อย เลย หน้าร้าน คูหาเดียวครับ ทางเดินในร้าน แคบพอแค่คนเดิน เข้าออกได้ทีละคนเท่านั้น แต่ข้างในร้านมีทุกอย่าง ของบางอย่าง พอคุณไปถามหา จะขอซื้อ พอหยิบลงมาจากชั้นได้ ฝุ่นเงี๊ยะ เขรอะเลยครับ มีอยู่ครั้ง เพื่อนเล่าให้ฟังว่า ต้องใช้เทียนพรรษา ทำกิจกรรม หาที่ไหนไม่ได้ล่ะ วิ่งไป จีฉ่อย ประทานโทษครับ ที่ร้าน มีเทียนพรรษา ไว้ให้บริการ อีกครั้ง เพื่อนอีกคน หาใบลงทะเบียนไม่ได้ เพราะซื้อไม่ทัน เทอมนั้น ต้อง ดรอพ แล้ว เพราะลงทะเบียนไม่ได้ นึกได้ว่า จีฉ่อย น่าจะมี วิ่งไป ก็ซื้อมาได้ รอดตาย เพราะจีฉ่อย (เห็นว่า ฝ่ายทะเบียนขาย 20 จีฉ่อย ขาย 25 ประมาณนี้) ว่ากันว่า ในร้าน มีแค่ ป้า 2 คน ช่วยกันดูแลบริหาร จน ร้านเซเว่น ต้องทำธุรกิจแข่งด้วย วันดีคืนดี ก็จะมีพวกชอบลองของ ไปเคาะประตู แล้วบอก มี ต้มยำกุ้ง ไหม ป้าคนหนึ่ง ก็จะคุมสถานการณ์ ชวนคุยต่าง ๆ นานา จนป้าอีกคน วิ่งออกหลังร้าน ไปหาต้มยำกุ้ง มาได้ นั่นแหละ ถึงจะเรียกว่า บรรลุวัตถุประสงค์ ของ จีฉ่อย เรียกว่า พวกชอบท้าทาย มี!!! แต่ จีฉ่อย อยู่ในสถานะที่ เสียหน้า ไม่ได้ กล้าท้า จีฉ่อย ก็กล้า ไปหามา สนอง need ต่อให้ต้องไปหาข้าวขาหมู หรือต้องขึ้นไปผัดกะเพากุ้ง ไข่เจียวราดข้าว จีฉ่อย ก็ต้องทำ ใครเคยมีประสพการณ์ เกี่ยวกับ จีฉ่อย หรืออยากให้ข้อมูล เพิ่มเติม เชิญนะครับ ผมว่า ร้านนี้มีเสน่ห์ เทห์ ดูดี มีสกุล ดีครับ เดี๋ยวจะมาเล่า เรื่องของร้าน จีฉ่อย ให้ฟังต่อครับ ตอนนี้ ขอหน้าไมค์ สัก 10 สายก่อนครับ จากคุณ : เกษม พุฒเรืองศรี  - [20 ส.ค. 17:08:10]         . อ่านต่อได้ที่  * * * * * "จีฉ่อย" ครับ "จีฉ่อย" * * * * *   http://www.atriumtech.com/cgi-bin/hilightcgi?Home=/home/InterWeb2000&File=/home/searchdata/Forums/http/www.pantip.inet.co.th/cafe/chalermthai/topic/A666117.html&Query=พวกเราชาวปู รับรองได้ว่า.. เจอปู่ๆป้าๆแถวนี้ เพียบบบบ อิอิ . เพิ่มเติมจีฉ่อย.. ******ว่าด้วยเรื่องร้านจีฉ่อย ใครรู้จักบ้าง**** http://www.atriumtech.com/cgi-bin/hilightcgi?Home=/home/InterWeb2000&File=/home/searchdata/Forums/http/www.pantip.com/cafe/siam/topicstock/F2319641/F2319641.html&Query=พวกเราชาวปู มาเล่าเรื่องแปลกๆของจีฉ่อยกันดีกว่า http://www.atriumtech.com/cgi-bin/hilightcgi?Home=/home/InterWeb2000&File=/home/searchdata/Forums/http/www.pantip.com/cafe/siam/topic/F2708565/F2708565.html&Query=จีฉ่อย แก้ไขเมื่อ 12 ต.ค. 47 14:37:44 จากคุณ : ว่านน้ำ - [ 12 ต.ค. 47 14:34:19 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จีฉ่อย.. ผมไม่กล้าลองของสักที เคยได้ยินมาแต่ว่า สั่งผัดซีอิ๊วก็ได้ แผ่นดิสก์ ใบลงทะเบียน มีหมด.. ยังไม่เคยลองด้วยตัวเอง ส่วนพี่ปูน้อย กับลุงฟรุ๊ตตี้ ไม่ค่อยได้เข้ามาในลานเกียร์สักเท่าไหร่ ผมก็เลยไม่ค่อยได้เจอซะด้วยสิ ยิ่งตอนสมัยผมเรียน ภาคผมก็อยู่ไกลสุด (ติดมาบุญครองโน่นเลย) สรุปว่า เอาเข้าจริงๆ ผมดูจะคุณเคยกับจีฉ่อยมากสุดแล้วล่ะ จากคุณ : ชาเขียว - [ 12 ต.ค. 47 14:43:42 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ง่า มาดูลูกแม่โดมเล่าตำนานจามจุรี ว่าแต่ไม่มีซีมะโด่งเหรอ อุอุ จากคุณ : RobertSpeharsJarni - [ 12 ต.ค. 47 14:45:20 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เราอยู่ธรรมศาสตร์ โต๊ะหน้าหอใหญ่ เจอพี่ปูน้อยบ่อยมากกกก... จำได้เลยพี่เค้าจะใส่รองเท้าส้นสูงปรี๊ดสีแดง หอบหนังสือกองโต ยังเคยนั่งร้องเพลง "พวกเราชาวปู อยู่ในรู กระดึ๊บๆ" กะเพื่อน ๆ และพี่ปูน้อยเลยล่ะ เค้าชอบเดินมาที่โต๊ะเรา แล้วถามว่า อ้าวเป็นไงบ้างชาวปู... ??? พี่เค้าน่ารักดีนะคะ ^^ จากคุณ : *_ดอกไม้ไหวที่ปลายฟ้า_* - [ 12 ต.ค. 47 14:45:38 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แม้แต่ห้องยุคหลังๆ อย่างห้องสีลม ก็ยังพูดถึง.. จีฉ่อย . เรามาลองวิเคราะห์การตลาดกันดีกว่า เริ่มจากโจทย์ข้อนี้... http://www.atriumtech.com/cgi-bin/hilightcgi?Home=/home/InterWeb2000&File=/home/searchdata/Forums/http/www.pantip.com/cafe/silom/topic/B2409264/B2409264.html&Query=จีฉ่อย จากคุณ : ว่านน้ำ - [ 12 ต.ค. 47 14:47:41 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่า.. มีเสียงค้านมาหลังไมค์นะคะ ว่า.. - *** - says: ขอค้าน พี่เจอพี่อ้อยหวานตั้งแต่ปีหนึ่ง 2526 นู่น... แต่เรื่องดาวปุน้อย สมัยนั้นยังไม่มีนะ คงมามีตอนหลังมั้ง . ขออภัยสำหรับจำนวนปีที่ขาดไปนะคะ พอดี2526 นี่ว่านพึ่งวิ่งได้ไม่เท่าไหร่เองอ่ะ เกิดไม่ทัน เอิกๆๆ จากคุณ : ว่านน้ำ - [ 12 ต.ค. 47 14:48:22 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านแล้วน่ารักดีค่ะพี่ว่าน *** เคยไปซื้อกระดาษสีที่จีฉ่อย บอกซิ้มว่า เอาสีม่วง เขียว แดง ฟ้า ส้ม ซิ้มบอก ..ได้ๆ เดี๋ยวไปหยิบให้ แล้วก็ซิ้มหายไปนานมาก ... กลับมาได้กระดาษ 5 สีตามจำนวน แต่ถูกแค่ 2 สี ผิดไป 3 -*- เลยได้แต่ถอนใจ แล้วเดินจากไป เพราะถ้ารอใหม่อีกที คงกินเวลาครึ่งวันแน่ๆ ^^" จากคุณ : A ช้วน - [ 12 ต.ค. 47 14:58:24 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ลุงฟรุ๊ตตี้ขอติดไว้ก่อนนะคะ นายค้อนแล้ว เดี๋ยวจะได้ไปเป็นชาวปูกับพี่อ้อยหวานแทน แหะๆ จากคุณ : ว่านน้ำ - [ 12 ต.ค. 47 15:05:56 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ลุงฟรุ้ตตี้ มาขายผลไม้ที่คณะทุกเย็นเลยค่ะ (ถาปัด) แต่เคยอุดหนุนลุงเค้าแค่ไม่กี่ครั้งเอง (เราว่าแพงไปนิดสำหรับวัยที่ขอเงินพ่อแม่อยู่) (*ไม่แน่ใจ่ว่าได้ข่าวมาถูกรึเปล่า ว่าลุงเค้าเสียแล้ว ยังไงน้องๆ ที่เรียนอยู่มาช่วยคอนเฟิร์มด้วย*) ส่วนพี่อ้อยหวาน ไม่แน่ใจว่าคนเดียวกันรึเปล่า เพราะเท่าที่อ่านๆ ดู จะบอกว่าพี่เค้าชอบใส่ส้นสูงหัวแหลม แต่คนที่เราเจอ เค้าชอบใส่ผ้าถุง นุ่งเต่อๆ สั้นๆ แล้วก็ติดกิ๊บเต็มหัว (เพื่อนเรา เคยเอาพี่เค้าเป็นพรีเซ็นเตอร์ตอนทำโฆษณา (งานโปรเจ็ค) รณรงค์เรื่องการแต่งกายในจุฬาด้วยล่ะ) ส่วนจีฉ่อย ประสบการณ์ส่วนตัวไม่ค่อยเยอะค่ะ แล้วก็ไม่ค่อยหวือหวาด้วย แต่เพื่อนๆ ผู้ชายไปลองมากันเยอะ จำได้ที่เด็ดๆ เลยก็คือ ไปซื้อ "จารบี" ค่ะ เอามาใช้ใน shop ไม่รู้จะซื้อที่ไหนจริงๆ ก็เดินไปจีฉ่อยเนี่ยล่ะ พอบอกของที่อยากได้เสร็จ พี่แกก็เดินไปซื้อร้านข้างๆ มาให้อ่ะ แถมซื้อมาที 3 กระปุก (เพื่อนเราเอาแค่กระปุกเดียว) แกบอกว่า ซื้อมาเผื่อคนมาซื้ออีก และก็คิดราคาแพงกว่าร้านข้างๆ 5 บาทค่ะ (ต่อกระปุกนะ) เหลือเกินจริงๆ เลยอ่ะ... บางอย่างถ้าไม่มีจริงๆ แกจะบอกว่ารอหน่อย แล้วแกก็จะไปเดินหาในตลาดสามย่านให้ค่ะ แถมให้เฝ้าร้านแกไว้ด้วยนะ จากคุณ : ... ฮานะจัง ... - [ 12 ต.ค. 47 15:06:15 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ลืมบอกไปว่า น่าจะมีรูปประกอบด้วยนะคะ จากคุณ : A ช้วน - [ 12 ต.ค. 47 15:16:00 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เคยเจอพี่ปูน้อยเหมือนกัน บางทีเดินมานั่งที่โต๊ะแล้วมาร้องเพลงให้ฟัง มีการถามด้วยว่า "พวกเราชาวปูสบายดีรึเปล่า" :D ฮ่าๆๆ จีฉ่อยเดินผ่านหลายครั้ง แต่ยังไม่เคยซื้ออะไร ท่าทางฝุ่นจับไปนิดนึง -_-" (ไม่อยากเชื่อว่ามีใบลงทะเบียนขายจริงๆเหรอเนี่ย!! o_O) ส่วนลุงฟรุ้ตตี้ นี่ไม่รู้จักค่ะ ^^" จากคุณ : Idefix - [ 12 ต.ค. 47 15:22:34 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ลุงฟรุ๊ตตี้ ขี่เวสป้า ตระเวนขายผลไม้ไปทั่วจุฬาฯ ลักษณะเด่นของผลไม้ลุงแก ( ซึ่งเราก็ไม่เคยกินอีกน่ะแหละ เก็บจากเค้าเล่าตามกระทู้เอา ) คือ.. จะปอก คว้าน แคะ แกะ หั่นมาอย่างเรียบร้อย แช่เย็นเชี้ยบ.. ชื่นจายยยยยย . ที่ข่าวเฟิร์มว่าเสียไปแล้วคือลุงแทมมี่( หรือเทียมมี่ ทอมมี่หว่า? ) คุณพ่อของลุงฟรุ๊ตตี้ แต่ลุงฟรุ๊ตตี้นี่ไม่ทราบอ่ะค่ะ ยังไงรบกวนเด็กจุฬามายืนยันด้วยค่า.. เรื่องราวของลุงฟรุ๊ตตี้ หาอ่านได้ในกระทู้ท้ายคคห.3ค่ะ จากคุณ : ว่านน้ำ - [ 12 ต.ค. 47 15:24:28 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ..ฮ่อๆ...รอเหลียวๆ ปล. เหลียวพุ่งนี้เย็งๆลื้อมาเอา จากคุณ : ~ น า ย ป ลิ้ น ~ - [ 12 ต.ค. 47 15:25:01 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อิอิ ตอนอยู่ปีหนึ่ง ยกมือไหว้พี่อ้อยหวาน ปูน้อยกระดึ๊บๆ ทุกครั้งที่เจอหน้าเลยหละ รุ่นพี่อำไว้เยอะ อิอิ แล้วเราก็ ส่วนความทรงจำบันทึกช้า อิอิ จากคุณ : มรกตนาคสวาท - [ 12 ต.ค. 47 15:29:35 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อ่อ... ตอนปีหนึ่งเคยคุยกับเพื่อนเล่นๆ กันเหมือนกันว่า จะลองไปซื้องานตะไบหัวน๊อต (ปี 1 วิดวะ ต้องมานั่งตะไบทำน๊อต) ที่ร้านจีฉ่อยดูเหมือนกัน แต่ไม่มีใครกล้าลองแฮะ จากคุณ : ชาเขียว - [ 12 ต.ค. 47 15:40:19 ]

ความคิดเห็นที่ 18 .. อิอิ ตอนรร.ผมมีงานกีฬาสี จีฉ่อยนี่หล่ะครับ เป็นสำเพ็งหรือพาหุรัดย่อยๆได้เลยอ่า .. มีทุกอย่างจริงๆ บางทีต้องอยู่ทำงานกีฬาสีกันถึงตอนดึกๆ แล้วแบบไม่รู้จะไปซื้อของที่ไหน ก็จีฉ่อยเนี่ยแหละคับ เปิดทั้งกลางวันกลางคืน แต่ว่าตอนกลางคืนนี่เค้าจะให้กดกริ่งเรียกได้ แล้วก้จะลงมาขายของให้ แบบว่าใจดีมากๆ ส่วนเรื่องลองของกับร้านจีฉ่อย ผมกับเพื่อนเคยไปแกล้งขอซื้อเป๊ปซี่รสทุเรียน 5555 ก็รู้อยู่แล้วว่ามันไม่มี แต่ซิ้มเค้าบอกว่ารอเดี๋ยว เดี๋ยวลองหาให้ ... จ๊าก !! เผ่นกันแทบไม่ทัน ไม่รู้เค้าจะหยิบอะไรออกมาให้ 555 เอ้อ .. ส่วนเรื่องซื้อของ เคยไปซื้อไม้ระนาดที่จีฉ่อย แต่ทีแรกไม่คิดหรอกนะครับว่าจะมี - -" ที่ไหนได้ อาซิ้มเธอถามกลับมาว่าเอาไม้ระนาดแบบหุ้มนวมรึไม่หุ้มนวม 0-o! !!!!??? ปล. เด๋วพรุ่งนี้ไปรร.พอดี จะลองแวะถ่ายรูปร้านจีฉ่อยมาให้ดูครับ 55 ถ้าเปนไปได้จะลองขอถ่ายรูปอาซิ้มจีฉ่อยมาให้ดูกันด้วย อิอิ (แต่ไม่รู้เค้าจะให้ถ่ายได้ป่าวแฮะ) จากคุณ : +-+ jackiezzz +-+ - [ 12 ต.ค. 47 15:40:49 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เอ่อ... ใครอยู่จุฬาฯ จำพี่คนนึงที่เดินขายขนม ลูกอมได้ป่ะครับ ที่ดูเอ๋อๆ เดินเป๋ๆ อ่ะ แล้วเค้าเรียกพี่คนนี้กันว่าอะไรหรือเปล่า คนที่ชอบพูด "พี่ๆ เอา แอว ฟี่ ม้าย คับ" (ยานๆ) อะไรทำนองนี้น่ะ ใครยังเจออยู่อีกมั่ง? อ่อ... น้อง jackiezzz อยู่เตรียมฯ ห้องอะไรครับ (ตอน ม.4 ด้วย) จากคุณ : ชาเขียว - [ 12 ต.ค. 47 15:45:07 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านแล้วหนุกหนานดีจัง จากคุณ : อาซิ่ม - [ 12 ต.ค. 47 15:53:05 ]

ความคิดเห็นที่ 21 พี่เป็ดรึป่าวครับ? รู้สึกจะเป็นเด็กสวนนะ จากคุณ : สาดสุราลงคอ ดับพิษร้ายในดวงใจ - [ 12 ต.ค. 47 16:03:51 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ผมอยู่ มธ. นะครับ.. แต่พี่เป็ดนี่แกไปทั่วแหละ.. -- อ่านเรื่องแบบนี้แล้วรู้สึกคนพวกนี้แจ๋วๆ ยังไงไม่รู้แฮะ ไม่ต้องมาบ้าอยู่ในระบบแบบผมๆ(อาจมีคุณๆด้วยมั้ง) จากคุณ : สาดสุราลงคอ ดับพิษร้ายในดวงใจ - [ 12 ต.ค. 47 16:08:04 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ่า คือ อยากจะบอกว่า พี่ปูน้อย หรือพี่อ้อยหวานเนี่ย อยู่บ้านในซอยเดียวกับนกอะค่ะ (ที่มีคนบอกว่าไปเจอพี่เค้าแถวกระทรวงการคลังน่ะถูกต้องแล้วค่ะ เพราะบ้านเราอยู่ซอยหลังกระทรวงค่ะ) นกเจอพี่เค้ามาตั้งแต่นกยังอยู่มัธยมแน่ะค่ะ พี่ส้มเองก็ยังเคยมีวีรกรรมกับเค้าด้วยนะคะพี่ว่าน ก็ตอนนั้น พี่ส้มยังเป็นนักเรียนสาธิตจุฬาฯอยู่เลยค่ะ อยู่ม. 5 สอบเทียบผ่านแล้ว กำลังจะสอบเอนท์เป็นครั้งแรก พอดีว่าวันนั้นพี่ส้มไม่สบาย คุณแม่ก็เลยไปรับเร็ว ก่อนกลับก็พาไปทานข้าวที่โรงอาหารในจุฬาฯ ก็เจ๊อะพี่อ้อยหวานเนี่ย แต่งตัวดีเชียว นั่งโต๊ะอยู่ก่อนแล้ว (มันจะเป็นโต๊ะยาวๆอะนะคะ) พอคุณแม่กับพี่ส้มมานั่ง เค้าก็ทัก คุยไปคุยมา คุณแม่ก็เลยลองปรึกษาเรื่องที่พี่ส้มกำลังจะเอนท์ พี่อ้อยหวานก็มาเลยค่ะ.....อธิบาย ให้คำปรึกษาเป็นเรื่องเป็นราวซะด้วย พอทานข้าวเสร็จ จะกลับ คุณแม่ก็ยกมือไหว้พี่เค้า แล้วก็บอกพี่ส้มให้ไหว้ด้วย พี่ส้มก็ทำหน้าปูเลี่ยนๆอะค่ะ เพราะก็รู้ว่าพี่อ้อยหวานนี่เป็นใคร แต่ไม่กล้าบอกคุณแม่ พอกลับถึงบ้าน อีกสามสี่วันต่อมา คุณแม่ก็ต้องช็อคตาค้าง เพราะพี่อ้อยหวานที่แสนภูมิฐานในวันนั้น แต่งหญิง ใส่ส้นสูงสีเขียวเดินผ่านหน้าคุณแม่ไปต่อหน้าต่อตา แถมมีวันนึง นก พี่ส้ม แล้วก็น้องเอรินไปซื้อของที่ร้านหน้าปากซอยบ้าน พอเดินกลับ คุณเอรินก็เห็นพี่อ้อยหวานเนี่ย (ซึ่งตอนนั้นเป็นยุคที่พี่เค้ากำลังฮิตชื่อปูน้อยค่ะ) เดินมาพอดี นกก็เห็น ด้วยความที่ตกใจ นกกับน้องเอรินก็วิ่งหนีกระจายไปแอบกันคนละทิศคนละทาง เหลือพี่ส้ม ที่ต้องเผชิญหน้ากับพี่แกในระยะประชิด แล้วในที่สุดก็ต้องร่วมฝึกท่าเต้นเพลง "ปูกระดึ้บ" ของพี่เค้าด้วยสีหน้าทุกข์ทรมาน ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่อ้อยหวานเคยมีวีรกรรมช่วง "ตั้งท้อง" ด้วยนะคะ คือพี่เค้าเอาชุดคลุมท้องมาใส่อะค่ะ แล้วก็หาอะไรมายัดท้องอะค่ะ ให้ดูเหมือนคนท้องจริงๆ แต่ว่าใส่ส้นสูงข้างละสี แล้วก็มีหนวดยาวเฟื้อยด้วย เหอๆ แต่พี่เค้านับเดือนด้วยนะคะ พอเกือบปีผ่านไป พี่เค้าก็บอกว่าคลอดแล้ว แต่เด็กเอาให้พ่อเค้าไปเลี้ยง อืม...ก็ว่ากันไป ล่าสุดนี่นกเพิ่งเจอพี่เค้าเมื่อวานอะค่ะ พี่เค้าก็แต่งตัวเป็นผู้ชายปกติอะค่ะ แต่ยังไว้ผมยาวรุงรัง ไว้หนวดด้วย บางวันพี่เค้าก็มัดผมเรียบร้อยนะคะ แต่งตัวก็สะอาดดี แต่บางวันก็ไม่ ตอนนี้พี่เค้ามีคนมาคอยดูแลด้วยอะค่ะ เป็นผู้หญิง ใส่แว่น ท่าทางใจดี สงสัยที่บ้านพี่เค้าจะส่งมาคอยดูแลอะค่ะ เพราะเห็นไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด แต่จะว่าไป พี่เค้าก็ไม่ได้สติไม่ดีอะไรมากมายน๊า บางทีนกก็คุยกับเค้าบ่อยไปอะค่ะ เรื่องสัพเพเหระ ก็สนุกดีไปอีกแบบ ^__^ จากคุณ : Nokazar - [ 12 ต.ค. 47 16:12:18 ]

ความคิดเห็นที่ 24 .. เอ่อ ... ตอนม.4 อยู่เตรียมฯ ห้อง 64 ตึกศิลปะ ครับ ^^" .. ตอนนี้อยู่ม.5 ห้อง 651 ตึก 55 ปีครับคุณชาเขียว ^^ ปล. คุณชาเขียวก็ศิษย์เก่าเตรียมฯใช่ไหมครับ หวัดดีค๊าบ -/\- แก้ไขเมื่อ 12 ต.ค. 47 16:20:48 จากคุณ : +-+ jackiezzz +-+ - [ 12 ต.ค. 47 16:18:56 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ลองดูในกระทู้นี้ครับ มีเรื่องราวเล่าขานเกี่ยวกับอ้อยหวานเพิ่มเติม http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L3059605/L3059605.html เอากระทู้นี้มาเพิ่มให้เพื่อให้มีความสมบูรณ์มากขึ้น คุณ Nokazar ครับ ผมเพิ่งรู้ว่าเราเด็ก CUD เช่นกัน ยินดีที่ได้รู้จักคุณเพิ่มขึ้นครับน้องโรงเรียน อุอุ .... เด่นดี มีวินัย พร้อมความรู้คู่คุณธรรม ตราพระเกี้ยว คล้องเกี่ยวสายใยรักชักนำ อบอุ่นสุขเลิศล้ำ แหล่งรวมใจ สามัคคี... แก้ไขเมื่อ 12 ต.ค. 47 16:21:55 จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! - [ 12 ต.ค. 47 16:19:35 ]

ความคิดเห็นที่ 26 #19 เคยเจอพี่คนขายแอลฟี่เหมือนกันค่ะ เจอที่โรงอาหารอักษรฯ ^^ ไม่รู้ตอนนี้เค้ายังมาขายอยู่ปล่าว....... อ้อ ใครเคยเจอคนขายโรตีสายไหมบ้างคะ? ที่หาบมาขายในคณะเลยน่ะค่ะ ... จากคุณ : Idefix - [ 12 ต.ค. 47 16:51:04 ]

ความคิดเห็นที่ 27 โอ้....พี่ดิจิฯ คะ นกไม่ใช่เด็กสาธิตจุฬาหรอกค่า คุณพี่ส้ม พี่สาวของนกตะหากค่ะ ตอนนกไปสอบเข้า ป.1 ตอนนั้นยังเป็นเด็กไฮเปอร์อยู่เลยค่ะ เค้าให้เข้าห้องสอบ ก็วิ่งทะเล่อทะล่าไปทั่วโรงเรียนซะงั้น ข้อสอบก็เลยไม่ได้ทำ แหะๆ ตอนนั้นจำได้ว่าไปรับพี่ส้มที่รร.ทุกวัน ด้วยความที่นกกับพี่ส้มหน้าตาเหมือนกันมาก อ.เฉลิมพล ดาวเรือง ท่านเห็นหน้านกท่านทักว่า "อ้าว ว่าไง......(เรียกนามสกุลนกอะค่ะ)" เลยอะค่ะ พี่สาวนกเค้า CUD31 อะค่ะ พี่ดิจิฯ CUD เท่าไหร่เอ่ย... ทันได้เจอท่านอ.เฉลิมพลมั๊ยคะ ^__^ จากคุณ : Nokazar - [ 12 ต.ค. 47 16:54:21 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ใช่ครับคุณ Idefix ... ส่วนมากผมจะเจอที่โรงอาหารอักษรเหมือนกัน (ไม่ใช่คณะตัวเอง แล้วไปทำไมล่ะนั่น) มีบ้างมาโผล่ที่โรงอาหารวิดวะ คนขายสายไหม เคยเจอครับ แต่ไม่บ่อย อ่อ... สมัยก่อนตอนผมเรียน มีแขกขายถั่วเข้ามาขายในลานเกียร์บ่อยๆ มีไปที่คณะอื่นมั่งป่าว จากคุณ : ชาเขียว - [ 12 ต.ค. 47 16:57:59 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คงไม่ใช่เบอร์นาร์ดนะครับ.. (แต่เบอร์นาร์ดนี่ตำนาน มธ.อีกละ) จากคุณ : สาดสุราลงคอ ดับพิษร้ายในดวงใจ - [ 12 ต.ค. 47 17:01:54 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เอ๊ะ อ้าว จำได้ว่าเอาลิ้งค์พี่อ้อยหวานที่สวนลุมมาแปะแล้วนี่นา มันหายไปไหนซะล่ะ หรือว่านเบลอไปแปะกระทู้อื่นเนี่ย @_@ เวงๆๆ . จุดตำใต้ตอ หอฮ่อเลย น้องนก เอิกๆๆ มิน่า ถึงมีคนเห็นพี่แกแถวนั้นบ่อย ที่แท้ก็บ้านใกล้เรืองเคียงกันนี่เอง สงสัยอยู่นิดๆว่า.. เดี๋ยวนี้พี่แกอายุเท่าไหร่แล้วเนี้ยะ.. . รู้สึกลุงงฟรุตตี้นี่คนรู้จักน้อยกว่าคุณอ้อยหวาน และจีฉ่อยแฮะ งึมงำๆ จากคุณ : ว่านน้ำ - [ 12 ต.ค. 47 17:05:41 ]

ความคิดเห็นที่ 31 #28 พอเดาได้ว่าทำไมคุณชาเขียวไปทานข้าวโรงอาหารอักษรฯ อิอิ ^^ เคยเจอแขกขายถั่วเหมือนกันค่ะ แต่หลังๆไม่ค่อยเจอ.. จากคุณ : Idefix - [ 12 ต.ค. 47 17:08:57 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ตอบพี่ว่าน คุยครั้งล่าสุด พี่เค้าบอกว่า "ปีนี้พี่สี่สิบแล้วนะ แต่ยังหน้าเหมือนยี่สิบกว่าๆอยู่เลยใช่มั๊ย" ก็ไม่รู้ว่าพี่เค้าพูดจริงรึเปล่าเหมือนกันนะคะ แต่ดูจากรูปร่างหน้าแล้ว น่าจะประมาณสี่สิบจริงๆแหละค่ะ แต่ถ้าเจอกันอีกจะถามให้นะคะ ^__^ จากคุณ : Nokazar - [ 12 ต.ค. 47 17:16:39 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขอเพิ่มเติมหน่อย... ลุงฟรุตยังไม่เสียค่ะ อยู่สบายดี มะวานเพิ่งอุดหนุนไปเอง ได้ข่าวมาว่าลุงแกจะส่งลูกไปเรียนเมืองนอกค่ะ ไม่ทราบว่าจริงรึป่าว (เพื่อนบอก ไม่รู้อำรึป่าวอ่ะ) แล้วก็อีกอย่าง อยากทราบว่าลุงเค้าใช้อะไรแช่ผลไม้อ่ะ ทำไมถึงเย็นได้ซะใจขนาดนั้น (เย็นกว่าน้ำแข็งอีก) จากคุณ : mignonne - [ 12 ต.ค. 47 17:41:23 ]

ความคิดเห็นที่ 34 "พวกเราชาวปู ))))))))) " (echoเล็กน้อย) หลังจากนั้นกลุ่มเราก็วงแตกเลยอ่ะค่ะ 555 คือไม่ได้รังเกียจอะไรเค้านะคะ เพราะเค้าออกจะฮา น่ารักดี แต่แบบว่า บางวันพี่เค้ามานั่งนานอ่ะค่ะ มาแล้วลุกยาก เลยต้องชิ่งกันก่อน ชอบมาสอนท่า บางวันก็มาตั้งชื่อเพื่อนแต่ละคนในกลุ่มให้เป็นชื่อดอกไม้ ชื่อนู้นชื่อนี้ ของจริงเลยเรื่องพระไตรปิฎก เพราะตอนนั้นอยู่ปี1 พี่ปี4 ที่เป็นแฝด(มั้ง) เล่าให้ฟังว่าเค้ามาติวสอบให้อ่ะค่ะ ชอบคุยกะเพื่อนว่า ระหว่างปูน้อยในชุดกระโปรงพริ้วๆกับส้นสูงสีแดงแป๊ด กับจารย์ภาวิณี .... ใครจะHiกว่ากัน อิอิ แอวฟี่ก็เจอค่ะ ชอบมาที่โรงอาหารจริงๆ ฟรุตตี้หรอ ..ไม่เห็นแฮะ สงสัยไม่ได้มาแถวคณะมั้งคะ แต่ที่คณะเรา เรากับเพื่อนก็เรียกคนคนนึงว่าฟรุตตี้นะคะ เป็นผู้ชายซัก40ได้แล้วอ่ะค่ะ จะชอบมานั่งแถวโต๊ะก่อนขึ้นโรงอาหารอักษรฯ เค้าจะมานั่งพร้อมกับผลไม้ถุงนึง คือนั่งทั้งงงวัน มีผลไม้ถุงนึง เค้าก็อยู่ได้แล้วอ่ะค่ะ แล้วก็จะนั่งยิ้มพิมพ์ใจ มองสาวๆที่เดินผ่านไปมาด้วยความสุข คือ ดูสายตาแล้วแบบ หืม อิ่มเอมซะ เนี่ยค่ะ เราเลยเรียกกันว่าฟรุตตี้ ส่วนอาบังขายถั่ว มาประจำ ก็ซื้อนะคะ ถึงจะซกมกก็เหอะ แต่หลังๆไม่ซื้อแล้ว เพราะอาบังมาทีไร นกพิราบบินมากันเป็นฝูงเลย กลัวมากๆ จีฉ่อยหรอ เจอกะตัวครั้งนึง จำเป็นต้องใช้ไหมสีๆอ่ะค่ะ ก็เลย .. อะๆ เค้าว่าร้านนี้มีทุกอย่าง ลองละกัน เข้าไป เธอก็ชะงักนิดนึง (คือรู้แล้วล่ะว่าไม่มีแหง) แล้วเค้าก็บอกว่า มี แต่มาเอาพรุ่งนี้ได้มั้ย แหมม เจอCRM ตัวจริงเข้าให้แล้ว ไม่มีปฏิเสธลูกค้าเล้ย คือ จะใช้วันนี้ค่ะ ....เฮ้อออ แล้วก็ต้องใช้รองเท้าแตะแบบด่วนๆ อยู่แถวนั้นอีกเช่นกัน ก็เลยเข้าไป ตอนแรกจะไม่ให้ลองsizeด้วยอ่ะค่ะ แต่ก็ขอลองจนได้ เค้าให้เราสวมถุงพลาสติกก่อนลองด้วยนะ อายก็อาย ขำก็ขำ เค้ากลัวรองเท้าก็จะมีรอยดำอ่ะค่ะ หนุกดีโนะ จากคุณ : By the sea - [ 12 ต.ค. 47 18:00:51 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เคยไปหาพี่สาวที่มหาวิทยาลัย แล้วพี่สาวเราพาไปฝากกับเพื่อนเค้าที่อยู่ศิลปกรรม แต่ละคนเฮี้ยวๆทั้งนั้น พวกพี่ๆชวนเราไปเล่นอะไรแผลงๆกันมั๊ย นั่นคือพาไปที่ร้านขายของชำเล็กๆร้านนึง แล้วสั่งซื้อ เนื้อหมู 5 บาท !!! แกเดินหายไปหลังร้าน...นาน....น มาก ตอนแกเดินกลับมาพร้อมยื่นเนื้อหมูที่ห่อด้วยกระดาษสีน้ำตาล ด้วยมือผอมๆ หนังที่เหี่ยวด้วยวัยชรา นาทีนั้นเรารู้สึกผิดมากๆ . . . ร้านจีฉ่อย . . . ขอโทษนะคะ T_T จากคุณ : เจ้าหญิงดอกไม้ - [ 12 ต.ค. 47 18:33:59 ]

ความคิดเห็นที่ 36 คุณ #34 By the sea ... ฟรุ๊ตตี้ที่คุณว่าน่ะ ผมเห็นประจำเลย... แต่ผมเห็นด้วยกะเค้านะ ไปนั่งแถวนั้นทีไร รู้สึกอิ่มเอมบอกไม่ถูก... :P จากคุณ : ชาเขียว - [ 12 ต.ค. 47 18:48:54 ]

ความคิดเห็นที่ 37 วันก่อนนู้น เจอคนที่ขายแอลฟี่ ที่เดินเป๋ๆ ที่ตึกจุลฯ เค้าก็เดินมาถามที่โต๊ะ ตามสไตล์ดั้งเดิมที่เคยได้ยินมาหลายปี ผมก็ไม่คิดจะซื้ออยู่แล้ว เพราะตอนเจอครั้งแรกเมื่อหลายปีก่อน มันดันขายป๊อกกี้กล่องละ 20 เลยจำฝังใจ วันนั้นอารมณ์ไม่ค่อยดี เลยบอกไปว่า "ไปข้างหน้าเลย" มันตอบว่า "ก้อ..ต้องเดิงไป ข้างหน้า..อยู่แล้ว ไม่มีใครเดินถอยหลังหรอก" กวนจริงๆ จากคุณ : ติ๋มเกเด้ - [ 12 ต.ค. 47 18:50:24 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เราเคยอยู่แฟลตเดียวกับพี่อ้อยหวาน (แฟลตพิบูล ตรงกระทรวงการคลัง) ครั้งแรกที่เจอ เจอเมื่อ10ปีก่อนตอนเรียนป.ตรี ครั้งแรกไม่รุ้จัก ใครหว่า โดนรุ่นพี่อำเหมือนกัน แต่ไหวตัวทัน เพราะกลับหอมาเจอพี่เค้าแต่งหญิง ตามที่ใครๆเคยเห็นน่ะแหละ กลับหอทีไรเจอเค้าทุกครั้ง เค้าก็จะมาทัก ปูน้อย ชาวปูเป็นไงบ้าง ตามประสาเค้าน่ะแหละ จากนั้นเราก็ไม่ได้เจอเค้า แต่เรารู้ว่าเค้าอยู่ประมาณชั้น2-3 พอจบเรียนโท ก็ย้ายหอ พอเรียนจบย้ายกลับมา เจอพี่เค้าเลิกแต่งหญิงแล้ว พูดจารู้เรื่องขึ้น เจอพี่เค้าบ่อยขึ้นเมื่อย้ายมาอยู่ที่เดิม แล้วก็เจอผู้หญิงเดินกับพี่เค้าบ่อยๆ พี่เค้าพูดจาแบบสั่งสอนพี่ผู้หญิงด้วย ไม่รู้ว่าเป็นใคร มีความสัมพันธ์ยังไงนะ อาจจะเป็นพี่สาว น้องสาว หรือญาติ เราขี้เกียจไปถามคนแถวนั้นน่ะ ล่าสุดก่อนเราย้ายออกเมื่อปีที่แล้ว เห็นจูงเด็กผู้ชายมาด้วย ตอนนี้ไม่ค่อยได้ไปแถวนั้นแล้ว เล่าสู่กันฟัง จากคุณ : Lanina - [ 12 ต.ค. 47 19:16:47 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เคยเจอพี่อ้อยหวานที่ชมรมศาสฯ ตอนเรียนอยู่ปี 1 รุ่นพี่วิศวะที่จบไปแล้ว กำลังเรียนอยู่ AIT พาเพื่อนชาวไต้หวันจาก AIT มาเยี่ยมชมรม... เพื่อนพี่คนนี้เธอก็พูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยเก่ง...กับพวกเราก็มองหน้ายิ้มกันไปยิ้มกันมา...พอพี่อ้อยหวานมาปุ๊ป ....เธอก็มานั่งคุยกับแขกของเราอย่างออกรส ด้วยภาษาจีนกลาง...เกือบชั่วโมง เลยต้องเอากระดาษ มาเขียนให้อ่านว่า He is mad....เพื่อนชาวไต้หวันทำหน้างงๆ แต่ก็โอเค รีบตัดบทว่าต้องไปเรียนต่อ... เด็กปีหนึ่งทึ่งกันมาก ที่รู้ว่า พี่อ้อยหวานพูดจีนกลางได้ด้วย..น่าประทับใจค่ะ ร้านจีฉ่อย ...ก็ตอนปีหนึ่งเหมือนกันค่ะ ก่อนคืนวันลอยกระทง .... นั่งเอาใบตองมาทำกระทงกันจนดึก..ปรากฏว่า ไม้กลัดหมด... ต้องเดินออกไปพึ่งบริการร้านจีฉ่อย ทีแรกก็ไม่เชื่อค่ะว่า ร้านห้องแถวแบบจีฉ่อยจะมีไม้กลัด แบบทำจากก้านใบมะพร้าวนะคะ แต่รุ่นพี่เรายืนยันว่ามีแน่นอน เราก็ไปถึงร้านบอกอาซิ้ม ....มีไม้กลัดขายมั้ยจะทำกระทง อาซิ้มถามว่า จะเอาแบบยาว หรือ แบบสั้นหละ เราตอบว่า เอาแบบยาว อาซิ้มบอกว่า แบบยาวไม่มี มีแต่แบบสั้น หึหึ.... โดนอาซิ้มแกล้งอะ... เป็นความประทับใจเล็กน้อยสมัยที่เรียนนะคะ เล่าสู่กันฟัง จากคุณ : Chrisantimum - [ 12 ต.ค. 47 20:20:26 A:203.172.50.221 X: TicketID:075321 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เราเป็นเด็กศิลปากร แต่ก็ได้เจอพี่ปูน้อยตั้งแต่เรียนปี 1 ล่ะ เวลาเจอแกทีไรก็จะชวนไปดาวปูน้อยทู๊กกกที แถมพี่แกยังตั้งชื่อให้เราด้วยว่า เจ้าหญิงเต้าหู้ขาว...หุหุ จากคุณ : เจ้าสายเทวดา - [ 12 ต.ค. 47 21:18:37 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เจ๊จีฉ่อยขายของ 24 ชม. ครับ ไปกดออดแล้วตะโกนปลุกหลังร้านได้ ไม่ว่ากัน ผมเคยมาแล้วหนนึงเพราะต้องหาซื้อสีมาทำงานส่งตอนเช้า พี่ผมเคยหาซื้อชุดกิโมโน จีฉ่อยก็มี!ครับ จากคุณ : Caramelman#21 - [ 12 ต.ค. 47 21:19:30 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ลุงโป๊ง จากคุณ : เทน้ำลงบนกองทราย - [ 12 ต.ค. 47 22:18:52 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ผมรหัส43 ก็ไม่เคยเจอพี่ปูน้อยอ้อยหวานแล้วหงะ ไม่เคยได้ยินคำล่ำลือด้วย แต่ว่าจีฉ่อยยังชื่อกระฉ่อน ลุงฟรุตตี้ก็ยังขี่รถมาขายอยู่ คิดถึงจุฬาฯจัง จากคุณ : หากมีวาสนา สุดขอบฟ้าก็พานพบ (Devil Cupid) - [ 12 ต.ค. 47 22:26:48 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ขอบคุณ คุณน้องว่านน้ำ มีเรื่องมาเล่าบ่อย ๆ นะ คุณพี่ชอบค่ะ มีเพื่อนเคยเล่าให้ฟังเหมือนกันเรื่องพี่ปู กับ จีฉ่อย ไม่คิดว่าจะดังขนาดนี้ จากคุณ : เสือดาว - [ 12 ต.ค. 47 22:27:55 ]

ความคิดเห็นที่ 45 1 จากคุณ : เทน้ำลงบนกองทราย - [ 12 ต.ค. 47 22:45:17 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ขอบคุณคุณว่านน้ำค่ะ อ่านแล้วหายเหงาเลย :) เรื่องพี่อ้อยหวานนี่แค่เคยเห็น(คิดว่าใช่) และได้ยินเพื่อนๆพูดกันเท่านั้น ไม่เึึคยเจอหรือคุยกับเขาเองตรงๆเลย แต่ลุงฟรุตตี้กับจีฉ่อยนี่คุ้นเคยมากๆ เึคยไปซื้อของที่จีฉ่อยอยู่ทีนึง อาซิ่มแกหาอยู่นานมากกกกก แต่เรากับเพื่อนเห็นแล้วหล่ะว่ามันอยู่ตรงไหน แกล้งรอแกหาต่อไป ... อิอิ จากคุณ : DeSeRt RoSe @>--,-- - [ 12 ต.ค. 47 22:48:07 ]

ความคิดเห็นที่ 47 คุณพี่อ้อยหวาน ... รู้จักค่ะ ต้องเล่าก่อนว่า ได้ยินกิตติศัพท์ตั้งแต่อยู่ในรั้วเตรียมแล้วค่ะ คือได้ยินเขาบอกๆ ว่า มีนิสิตแพทย์คนนึงแกต๊องๆ ก็ตอนนั้นเด็กๆ ก็ไม่ค่อยเข้าใจว่า ต๊องขนาดไหน จนเรามาอยู่ที่มศว.ปทุมวัน ตรงโรงเรียนสาธิตปทุมวันง่ะ(เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้ว T.T) บอกก่อนว่านับนิ้วแล้วผ่านมาอ่า .. ง่า..สิบหกปี แห่งความหลังงงงงง แก่ฟระ จำได้ว่าพี่อ้อยหวานเดินเข้ามาในมศว.ปทุมวัน เข้ามาที่คณะ แล้วก้อมานั่งคุยจ้อๆ พวกเราก็อ้อ อ้อยหวานตามที่เค้าร่ำลือกัน ตอนนั้นยังไม่มีปูน้อยนะคะ แกเริ่มมาปูน้อยเอาตอนที่เราสอบไล่ปี 3 แกก็เริ่มมาละ ดาวลูกปู พวกเราที่คณะก็เออ ปูก็ปู.. แต่ที่ขอบคุณอ้อยหวานจนถึงวันนี้นะคะ แกก็ดี ตรงที่ตอนน้นกำลังจะสอบวิชาประวัติศาสตร์เอเชียตะวันออก แกก็เดินมาคุย พวกเราก็ เฮ้ย กำลังจะขึ้นสอบแล้วอีกชั่วโมง ไม่มีเวลาคุยด้วย จำไม่ได้ว่าเพื่อนคนไหนพูดขึ้นมาว่า พี่ปู ช่วยติวประวัติศาสตร์จีนหน่อยดิ เท่านั้นนะ แกเล่าได้เป็นฉากๆ เลยค่ะ ละเอียดด้วย แล้วไม่ผิดด้วยนะคะ แต่ติวได้แค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น เพราะว่า หลังครึ่งชั่วโมง แกเริ่มเบลอ... แล้วก็กลับไปดาวปูเหมือนเดิม จนเราเรียนจบมาทำงานผ่านมาสิบกว่าปี ... ไม่คิดว่าเราจะเจออ้อยหวานแถวๆ ตลาดประชานิเวศน์ 1 สมัยตอนเจอแกสิบกว่าปีก่อน แกยังแต่งเป็นผู้ชายอยู่ ตอนที่เรามีงานเลี้ยงจบรุ่นที่คณะ แกมาร่วมงานด้วย แต่งหญิงมา เราก็ เฮ.. แต่ตอนที่เจอตอนสิบปีหลัง แกเดินในตลาดแต่งหญิงเต็มยศ.. จากคุณ : kaoim - [ 12 ต.ค. 47 22:52:28 ]

ความคิดเห็นที่ 48 2 ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : เทน้ำลงบนกองทราย - [ 12 ต.ค. 47 23:11:12 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ไม่รู้จัก พี่ปูน้อย - อ้อยหวาน กับ ลุงฟรุ๊ตตี้ แต่จะมาเล่าเรื่องที่ จีฉ่อย จีฉ่อยมีทุกอย่างจริงๆคะ เคยไปถามหา ฟิล์มสตริปซึ่งศาลาพระเกี้ยวไม่เอามาขายแล้ว ก็มีให้ แต่ที่เด็ดๆ ก็มีอยู่ครั้งนึง เพื่อนเรา ผู้ชายเฮ้วๆหน่อย ใกล้จะปิดเทอมแล้ว มันจะไปเที่ยวทะเลกัน ก็นั่งคุยกันเล่นๆว่า ต้องเตรียมอะไรไปบ้าง ทีนี้ก็มีคนพูดถึง ตีนกบ ที่เอาไว้ดำน้ำอ่ะคะ เพื่อนก็เถียงกันไปเถียงกันมาว่าต้องไปซื้อที่ไหน ก็มีเสียงนึงบอกว่าให้ไปถามจีฉ่อยสิ เห็นมีทุกอย่าง มันก็เดินไปถามจีฉ่อยว่า มีตีนกบรึเปล่า จีฉ่อยก็หายไปหลังร้านอยู่นาน แล้วก็เดินออกมา พร้ิอมกับบอกเพื่อนว่า "ตีนกบหมด วันหลังมาดูใหม่นะ" เพื่อนเราก็ o_O!! จากคุณ : THE BEGINNING - [ 12 ต.ค. 47 23:28:27 ]

ความคิดเห็นที่ 50 โอ้ว มีรูปลุงฟรุ้ตตี้ด้วย ^^ จากคุณ : A ช้วน - [ 12 ต.ค. 47 23:32:21 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ตีนกบไม่มี มีแต่ตีนกรู จากคุณ : A ช้วน - [ 12 ต.ค. 47 23:37:05 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เอ่อ...คุณว่านน้ำ ทำให้ผมเป็นลุงแก่ นั่งอ่านกระทู้รำลึกความหลังอีกแล้ว สำหรับผม...ที่คุ้นเคยที่สุดน่าจะเป็น ลุงโป๊ง นะครับ ด้วยความที่จะนั่งเล่นเลี๊ยบ-ตุ่ยที่โต๊ะตรงสามแยกปากหมาแทบจะทั้งวัน (ไม่เป็นอันเรียน - -") ต้องสั่ง "แตงโม" กับ "มะม่วงมัน" ทุกรอบที่ลุงขับรถผ่านครับ โดยเฉพาะแตงโมของลุงนี่ หวาน ฉ่ำ ไร้เม็ด นึกแล้วอยากทานตอนนี้เลยอ่ะ ส่วน จีฉ่อย นี่ไม่ค่อยมีโอกาสอุดหนุนซิ้มเท่าไหร่อ่ะครับ เพราะขี้เกียจเดิน แต่ยืนยันว่าซิ้มสามารถหา ใบลงทะเบียน ให้ได้จริงๆครับ...ประสบการณ์ตัวเองเลย...ล่าสุด เดือนที่แล้ว หาคนแปลเอกสาร...ก็เอาไปให้ที่ จีฉ่อย นี่แหละครับ...ซิ้มแกก็สามารถ...หาเบอร์ติดต่อคนรับงานแปลเอกสารมาให้ได้ด้วย ทราบมาอีกทีว่าพี่คนแปลอาศัยอยู่ชั้นบนนั่นเอง (ไม่รู้ว่าเป็นลูกหลานของซิ้มหรือเปล่า) ที่น่านับถือก็คือ แม้ว่าอายุจะ 70 กว่าแล้ว ซิ้มก็สามารถบอกเบอร์โทรศัพท์ 9 หลักได้โดยไม่ต้องดูจากที่จดไว้เลย ยกย่องในความจำของซิ้มจริงๆครับ สุดท้ายพี่อ้อยหวานนี่ไม่ค่อยได้เจอและคุ้นเคยเท่าไหร่ครับ เพราะพี่เค้าไม่ค่อยจะเดินมาทางสามแยกบ่อยนัก จะอยู่ทางแถบ'ถาปัด สินกำ อักษร มากกว่า ซึ่งตอนเรียนก็ไม่ค่อยได้ไปทานข้าวแถวอักษรด้วย เพราะชอบไปบัญชีมากกว่าครับ คนขายสายไหมนี่นานๆเจอทีครับ เค้าไม่ค่อยกล้าเข้ามาขายพวกผมด้วยมั้ง แต่ละคน เถื่อน+ถ่_ย ทั้งนั้นเลย... จากคุณ : being's lover - [ 12 ต.ค. 47 23:44:05 ]

ความคิดเห็นที่ 53 3 ไม่ย่อไฟล์นะเพราะเดี๋ยวมันจะเล็กเกินไป ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : เทน้ำลงบนกองทราย - [ 12 ต.ค. 47 23:48:12 ]

ความคิดเห็นที่ 54 4 ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : เทน้ำลงบนกองทราย - [ 13 ต.ค. 47 00:00:09 ]

ความคิดเห็นที่ 55 เพิ่มเติมคนขายสายไหมที่พูดไม่ได้น่ะ เขาจะเอาสมุดที่เขียนว่า เป็นใบ้พูดไม่ได้ ช่วยอุดหนุน ..... หน่อย เพื่อนสงสารเคยซื้อกะแกครั้งนึง นึกว่ามาหนเดียวที่ไหนได้ "ขาประจำ" ล่าสุดเห็นแกกำลังเรียงแป้งใส่ถุงอยู่ ผะเอิ๊น ดั้นทำแป้งหล่นฮ่ะ ไม่ใช่แผ่นเดียวนะฮะ หลายแผ่นฮ่ะ แล้วแกก้อเก็บขึ้นมา ปัดๆๆ แล้วก้อเข้าสู่กระบวนการ packing ต่อ จากคุณ : เทน้ำลงบนกองทราย - [ 13 ต.ค. 47 00:13:50 ]

ความคิดเห็นที่ 56 หลายยยยปีแล้ว ตอนเข้าปี1 เจอพี่อ้อยหวานประจำ เคยเจอครั้งแรกบนรถเมล์ เห็นพี่แกแต่งตัวดี ท่าทางคงแก่เรียนหอบตำราหอบกระเป๋าดูท่าทางวิชาการจ๋า...แต่ก็ดูออกว่าแปลกๆ พอรุ่นพี่เล่าเรื่องพี่อ้อยหวานให้ฟัง ก็เลยคิดว่าต้องใช่คนนั้นแน่ๆ แล้วก็ใช่จริงๆ เราก็เจอแกอยู่หลายครั้งนะ บนรถเมล์ก็บ่อย บางทีตอนเย็นๆ แกก็มานั่งแถวสระน้ำดูคนที่คณะเล่นรักบี้ แต่ไม่เคยเห็นแกแต่งหญิงแฮะ หลังจากช่วงปีหนึ่งก็ไม่เห็นแกอีก . . . ลุงฟรุตตี้เจอประจำ แต่ไม่เคยซื้อ เพราะไม่ชอบกินผลไม้เท่าไหร่ หลังๆนี่ เวลากลับไปคณะ ไม่รู้จักใครแล้ว แต่ยังเจอแกประจำ รู้สึกดีนะ ที่เหมือนได้เห็นคนเก่าๆ ที่คุ้นเคย . . . จีฉ่อย ไม่เคยลองซื้อของสักที ได้ยินแต่ตำนานหรือเรื่องอำก็ไม่รู้ รุ่นพี่เล่าว่า เคยไปขอซื้อกะหล่ำปลี แกบอกว่า รอเลี๋ยวๆๆ หายไปหลังร้านพักใหญ่ (สงสัยไปช้อปตลาดสามย่าน) แล้วก็เอากะหล่ำปลีมาขายจนได้ ^^' จากคุณ : Quasar - [ 13 ต.ค. 47 00:37:19 ]

ความคิดเห็นที่ 57 สรุปแล้วพี่อ้อยหวานเธอพูดได้กี่ภาษาเนี้ยะ -_-' แล้วมีใครจำเนื้อเพลงดาวปูของพี่ท่านได้ครบๆมั่งแมะ.. ส่วนมากจะจำได้แค่ "พวกเราชาวปู อยู่ในรู กระดึ๊บๆ" กะ "อุ๊ย ปูหนีบ"อ่ะ.. หรือใครเจอพี่ท่าน ฝากถามหน่อยดิ จะเอามาเจิมในกระทู้ อิอิ . ลูก( หลาน )สาวจีฉ่อยยืนยันกันหลายเสียงว่าเธอขับรถหรูอ่ะ พอร์ชมั่ง ออดี้มั่ง.. จะเขียนรัยต่อหว่า? ลืมและง่วง.. เน็ตห่วยด้วย ไว้พรุ่งนี้มาแจมต่อละกัน งิงิ . ขอบคุณสำหรับความเห็นและรูปค่ะ.. จุบๆๆ จากคุณ : ว่านน้ำ - [ 13 ต.ค. 47 00:38:42 ]

ความคิดเห็นที่ 58 อ้า.... ฮานะจัง ถาปัดเหมือนกันรึนี่ ไม่เคยได้ยินเรื่องปูน้อยเลยอะ แต่ลุงฟรุตเนี่ย เจอบ่อยเลย เวลามีงานละคร กิจกรรม แกก็จะคอยมาถามนะ ขนาดตอนทำทีสิสบนสตู ยังเดินขึ้นมาได้เลยอะ จีฉ่อยนี่ เคยไปถามว่ามีแบตใส่กล้องมั้ย (ตอนนั้นดีกแล้ว ร้านอื่นปิดหมดอะ ประมาณ4ทุ่ม) เค้าบอกว่ารอเดี๋ยว แล้วก็หายไปในร้าน ออกมาพร้อมกับแบต1ก้อน รุ่นเดียวกันเด๊ะเลย แต่แบบ..แกะจากแพคแล้ว....เลยบอกไปว่า....เอ่อ พอดีนึกขึ้นได้ว่าที่บ้านยังเหลืออีกก้อนอะคับ แล้วก็รีบเดินออกมาก่อนจะถูกด่า จากคุณ : กระป๋องสี - [ 13 ต.ค. 47 01:03:40 ]

ความคิดเห็นที่ 59 โห ความทรงจำอันเลือนลาง จริงๆ ไม่ค่อยได้สัมผัส เพราะเคยเรียนในนั้นแค่แป๊บเดียว กับคณะก็อยู่ไกลมาก ไม่ได้อยู่ในเมือง พี่อ้อยหวาน แกเคยมาคณะเราเหมือนกัน แต่ตอนนั้น เราไม่ค่อยกล้าเข้าไปคุย จีฉ่อยเคยแต่เดินผ่านไปมา แต่รุ่นน้องเคยไปซื้อใบลงทะเบียน มีจริงๆ ค่ะ แต่ลุงฟรุตตี้นี่ไม่รู้จักจริงๆ จากคุณ : ทะเลอาบแสงจันทร์ - [ 13 ต.ค. 47 01:22:15 ]

ความคิดเห็นที่ 60 แอบถาม ยังไปงานบอลกันอยู่ป่าว...? -__- จากคุณ : 3 น. - [ 13 ต.ค. 47 05:41:48 A:203.157.32.240 X:203.157.14.247 TicketID:068364 ]

ความคิดเห็นที่ 61 อืม ในสามคนนี้ ถ้าคุ้น(เคย)สุดคงเป็นลุงฟรุ๊ตล่ะครับ เพราะว่าเมื่อก่อนอยู่เย็น ทำงานที่คณะประจำ บ้านช่องไม่กลับ ชอบมากเลยครับ เพราะพอแกแวะเข้ามาทีไร เพื่อนผมซื้อ(มาให้แย่ง)กินประจำ ส่วนพี่ปูนี่ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัวครับ ไม่เคยเข้าไปคุยด้วย แค่เห็นแกแวะเวียนเข้ามาในลานบ้างสมัยปีหนึ่งปีสอง ช่วงหลังๆไม่เคยเห็นแกเลย จีฉ่อยเนี่ยเท่าที่เคยไปหาซื้อ ประหลาดสุดคงมีแค่พานไหว้ครูล่ะครับ ว่าแต่ตาแอลฟี่นี่ เห็นมีคนบอกว่าเคยเดินปร๋อควงสาวอยู่แถวบัญชีด้วยไม่รู้จริงรึเปล่า ปล. คุณชาเขียวนี่เป็นรุ่นพี่ผมรึเปล่าครับ ผมรุ่นแปดสิบครับ จากคุณ : บักหยวก - [ 13 ต.ค. 47 05:50:20 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ขอบคุณน้องว่านค่ะ จากคุณ : toomood - [ 13 ต.ค. 47 06:55:01 ]

ความคิดเห็นที่ 63 โอ้ว!!!! เคยได้ยินทั้ง 3 เลยค่ะ เอิ้กๆ จากเพื่อน แล้วก็พี่ๆแถวบ้านที่เคยเรียนที่ทั้ง CU + TU เอิ้กๆ จากคุณ : KoPoK - [ 13 ต.ค. 47 07:08:34 ]

ความคิดเห็นที่ 64 อยากมีแฟนเป็นเด็กจุฬา ต้องทำไงบ้างอะคับ จีฉ่อยมีขายมั้ยคับ จากคุณ : JazzMiroQuai - [ 13 ต.ค. 47 08:21:29 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ผมรู้จักแต่ลุงฟรุตตี้ กับจีฉ่อย แต่คุณอ้อยหวานนี่ไม่รู้จักแล้วอ่ะครับ สำหรับจีฉ่อยผมเคยไปซื้อของตอนเช้ามืด จำได้ว่าด่วนมาก แต่เจ้แกหาไม่เจอ แล้วบอกว่าที่บ้านอีกหลังนึงมีเดี๋ยวแกให้คนกลับไปเอาให้ แกเลยให้เบอร์มือถือกับเบอร์บ้านให้ผมโทรตาม ... น่ารักไหมล่ะ คุณ RobertSpeharsJarni อยู่ซีมะโด่งด้วยเหรอ ผมซีมะโด่ง 83 ครับ จากคุณ : Ed60797 - [ 13 ต.ค. 47 08:27:19 ]

ความคิดเห็นที่ 66 เพิ่งเจอพี่ปูตะกี้..........ที่7 หลังกระทรวงการคลังค่ะ ถ้าอยากเจอมาพบได้ที่หน้า7หลังกระทรวงการคลังค่ะ แกจะมาโทรศัพท์อ่ะค่ะ ส่วนเรื่องอื่นๆน้องสาวเล่าไปหมดแล้วนะคะ จากคุณ : iamchula (iamchula) - [ 13 ต.ค. 47 12:01:36 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ( เฮียเจะโบะ.. ข้าพเจ้ารู้ว่าท่านมี ลงเนื้อให้ซะดีดี อิอิ ) ^ ^ เหมือนรู้เลยนะว่าผมต้องเข้ามา แล้วรู้อีกว่าผมมีเนื้อเพลง อ้อยหวานด้วย!!! ใครอยากฟังเพลงอ้อยหวานนะครับ ไปหาซีดีซีเปีย อัลบั้ม 2eggs หรือชื่อไทยว่า 2 เอก เพราะอัลบั้มนี้มีสมาชิกชื่อเอก 2 คน ส่วนเนื้อเพลงขอแปะไว้ก่อน พรุ่งนี้จะลงให้ เอ่อ..น้องนก กะน้องส้มครับ วันหลังพาไปเจอพี่อ้อยหวานหน่อยซิครับ เพราะหลังจากฟังเพลงเกี่ยวกับเค้าเนี่ย ผมอยากเจอตัวมานานแล้ว แก้ไขเมื่อ 13 ต.ค. 47 14:44:05 จากคุณ : jetboat - [ 13 ต.ค. 47 14:42:37 ]

ความคิดเห็นที่ 68 จีฉ่อยนี่ เคยได้ยินเหมือนกัน มีคนลองของ ขอซื้อซีวิค (รถฮอนด้าน่ะ) ส่วนอีกคนที่วนเวียนอยู่แถวจุฬาเหมือนกัน ป้าที่หอบกระด้ง ขายขนมสำเร็จรูป (เขาเรียกยังงี้หรือเปล่า ประเภท ป๊อกกี้ โคล่อน เนี่ย) คาหน่มมั้ยจ๊ะ (กรุณาทำเสียงสั่นๆ ในจมูกด้วย) คนนี้หายไปนานแล้ว จากคุณ : อากง - [ 13 ต.ค. 47 17:12:53 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ซีมะโด่ง 74 ยินดีที่ได้รู้จักน้องข้างบนจ้า จากคุณ : มรกตนาคสวาท - [ 13 ต.ค. 47 18:16:43 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ซีมะโด่ง 84 ยังไม่จบครับพี่ จากคุณ : ผมเสียหนุ่มให้ชายโฉด - [ 13 ต.ค. 47 18:29:45 ]

ความคิดเห็นที่ 71 กระทู้สีชมพูของจริงเลยนะเนี่ย... เหอๆๆๆ จากคุณ : ชาเขียว - [ 13 ต.ค. 47 20:48:25 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ขอแซงคุณ jetboat ซัก 2 วรรคนะครับ "แม่ปูตัวน้อย ลอยหายไปกลางทะเล แม่ปูของฉัน  วันนี้ไม่โอละเห่..." จำได้แค่ท่อนฮุคแค่นี้ ผมไม่รู้จักลุงฟรุตตี้แฮะ สงสัยแก่ไปหน่อย นึกว่าร้านฟรุตตี้ สยามสแควร์ยุคโน้น อันนี้ไปเมาบ่อย พูดถึงเรื่องเก่า ๆ ชาวสามย่าน คิดถึงข้าวไข่ระเบิด ร้านหมง กินเหล้าหมดตูดไม่มีตังค์จ่าย เอาบัตรนิสิตแทน VISA ได้ด้วย คิดถึงร้านใบ้ ร้านเอก "ขอให้น้อง - - - ของเรา จงสุขสำราญเหมือนดอกไม้บานยามเช้า เหมือนดอกคัดเค้าบานเช้าบานเย็น เอ้า กรึ๊บ กะละกรึ๊บๆๆๆๆๆๆๆ .....<อ้วก>...." แก้ไขเมื่อ 13 ต.ค. 47 21:22:54 จากคุณ : Narcissus - [ 13 ต.ค. 47 21:17:10 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ^ ^ เพลงคุ้นๆ นะครับ ^^ .... รุ่นอะไร กรุ๊ปอะไรล่ะเนี่ย จากคุณ : ชาเขียว - [ 13 ต.ค. 47 21:24:23 ]

ความคิดเห็นที่ 74 กรุ๊ป L (กอฮอล์) รุ่นเลขเสียว-สมมาตร ครับ ใบ้แค่นี้ก่อน อาจารย์น้องชาเขียว แลงดอน : ) แก้ไขเมื่อ 13 ต.ค. 47 21:45:27 แก้ไขเมื่อ 13 ต.ค. 47 21:43:07 จากคุณ : Narcissus - [ 13 ต.ค. 47 21:41:24 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ^ ^ เอ่... รุ่นเดียวกะพี่ตอง พี่เอ พวกนี้ป่ะคับ... ??? จากคุณ : ชาเขียว - [ 13 ต.ค. 47 21:50:49 ]

ความคิดเห็นที่ 76 เลข ILLUMINATI ครับ ^ ^ ^ อาจารย์ชาเขียวอ่านหรือยัง รอกระทู้อลังการแบบ Davinci Code อยู่นะครับ จากคุณ : Narcissus - [ 13 ต.ค. 47 22:19:39 ]

ความคิดเห็นที่ 77 เราอยู่ถาปัด ที่อุดหนุนประจำก็ลุงฟรุตตี้นี่แหละ ส่วนพี่อ้อยหวาน นี่ไม่คุ้นแฮะ อยากเห็นรูปแกบ้างอะ มีใครมีบ้างคะ จากคุณ : A twingle little star - [ 14 ต.ค. 47 00:16:33 ]

ความคิดเห็นที่ 78 กระทู้สีชมปูเจรงเจรงงงง งุงิงุงิ จากคุณ : ว่านน้ำ - [ 14 ต.ค. 47 00:22:10 ]

ความคิดเห็นที่ 79 Angels & Demons อ่านจบนานแล้วครับ แต่ว่ารอแฟนผมอ่านจบก่อน เลยยังไม่อยากตั้งกระทู้ ไม่อยาก spoil แฟน... อิอิ... รอก่อนๆ จากคุณ : ชาเขียว - [ 14 ต.ค. 47 02:37:27 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ูู^ ^ ^ คุณชา นี่รุ่นเจ็ดแปดเปล่าครับ คือมันคาใจอ่ะ จากคุณ : บักหยวก - [ 14 ต.ค. 47 06:12:59 ]

ความคิดเห็นที่ 81 มาหนับหนุนอีกแรงค่ะคุณชาเขียว แฟนคุณชาเขียวอ่านจบแล้วขอกระทู้อลังๆอีกนะคะ รบกวนด้วยค่ะ ^__^ ลัลล้า~* กระทู้สีชมพู อิอิ จากคุณ : Nokazar - [ 14 ต.ค. 47 09:41:26 ]

ความคิดเห็นที่ 82 ยังไม่มีใครเอารูปร้านจีฉ่อยมาโพสต์เลยอ่ะ มีใครเคยไปสัมภาษณ์เค้าไม๊คะ แบบที่สัมภาษณ์"ลุงฟรุตตี้" เราว่าชีวิตแกก็น่าสนใจดีนะ น่าจะทำ "คนค้นคน" ได้ ^^ จากคุณ : Quasar - [ 14 ต.ค. 47 11:47:22 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ตอบ #80 คุณบักหยวกครับ .... เจ็ดแปด แม่นแล้วครับ จากคุณ : ชาเขียว - [ 14 ต.ค. 47 15:49:21 ]

ความคิดเห็นที่ 84 คุณบักหยวกไม่ไปอ่านหนังสือ มัวมาคาใจอยู่เนี่ยนะ จากคุณ : ว่านน้ำ - [ 15 ต.ค. 47 00:21:47 ]

ความคิดเห็นที่ 85 อ่า.. คิดถึง ลุงขายไอติมหน้าโรงเรียนสาธิตมัธยม ไม่น่าเสียเร็วเลย จากคุณ : กะลุ๊ดกุ๊ดซันเดย์ - [ 15 ต.ค. 47 01:13:37 ]

ความคิดเห็นที่ 86 หวัดดีพี่นายช่าง ชาเขียวครับ ก็เวลาของมันตะหงิดๆ มันอ่านหนังสือไม่สนุกนิ คุณว่าน จากคุณ : บักหยวก - [ 15 ต.ค. 47 04:56:10 ]

ความคิดเห็นที่ 87 เห็นด้วยกับความเห็นที่ 82 นะคะ อยากให้ คนค้นคน ทำเรื่องร้านจีฉ่อย น่าจะสนุกนะคะ จากคุณ : คุณสีส้ม - [ 15 ต.ค. 47 11:18:11 ]

ความคิดเห็นที่ 88 รหัส44 ไม่เคยเจอพี่อ้อยหวานเลยค่ะ พี่เค้าชื่ออ้อยหวานจริงๆเหรอคะ อยากเห็นจัง ส่วนลุงฟรุตยังอยู่ดีมีสุขค่ะ ยังมาขายผลไม้ที่คณะทุกวัน เคยคุยกะลุงๆน่ารัก&ใจดีมากๆ ตามใจลูกค้าสุดๆ อยากได้พริกกะเกลือแบบไหนบอกลุงได้ ครั้งหน้าเด๋วลุงทำมาให้ น่ารักมั๊ยล่ะคะ ปล. ลุงบอกว่าลูกชายลุงได้ทุนไปเรียนกฏหมายที่อังกฤษค่ะ ลุงไม่ได้ส่งไปเอง จากคุณ : is that so? - [ 15 ต.ค. 47 12:00:46 A:161.200.62.186 X:161.200.255.163 TicketID:050485 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ว่านน้ำขยันหากระทู้เด็ดๆ มาให้รำลึกความหลังกันอีกแล้ว... จากคุณ : นัยนะ - [ 16 ต.ค. 47 22:46:18 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ใครมีรูปพี่ปูน้อยมั่งอ่ะครับ ผมไม่รู้ว่าเขาหน้าตายังไง ไม่แน่ใจว่าเคยเจอตัวป่าว จากคุณ : Doraemyung - [ 17 ต.ค. 47 00:50:19 ]

ความคิดเห็นที่ 92 จีฉ่อยนี่ค่อนข้างใช้บริการบ่อยสมัยเรียนครับเพราะผมอยู่คณะนิติศาสตร์ สมัยที่ย้ายไปอยู่ตรงอาคาร ศึกษาวัฒนา และเล่นเลี๊ยบตุ่ย(หมากรุกจีน)ทุกวัน และโดนอาจารย์ยึด+ทำหายเวลามีอารมณ์ร่วมในเกมส์(เสียตัง)บ่อยๆจึงต้องไปซื้อใหม่ที่ร้านจีฉ่อยทุกวัน ซื้อบ่อยจนสังเกตได้ว่า 1.ฟันที่หักถูกแทนด้วยฟันทองเกือบเต็มปากแล้ว 2.ขายของราคาแพงมากกกก(เพื่อนผมฟังภาษาจีนออก เวลาเขาจำราคาไม่ได้ก็จะหันไปถามลูกชายว่าราคาเท่าไหร่แล้วหันมาบอกเราเป็นภาษาไทยด้วยราคาที่แพงกว่าเกือบ 2 เท่า)3.ถ้าอะไรที่เราไปซื้อแล้วไม่มีเขาก็จะพยายามหว่านล้อมให้ซื้ออย่างอื่นที่ใกล้เคียงไปแทน 4.เป็นผู้หญิงหัวล้าน 5.ถ้าเจอที่มืดๆตอนกลางคืนผู้ชายแมนๆก็อาจร้องกรี๊ดได้ คร่าวๆก็อย่างนี้แหละครับ จากคุณ : หูถ่าน - [ 18 ต.ค. 47 15:03:22 ]

ความคิดเห็นที่ 93 สมัยรุ่นเรา มีข่าวลือว่าลุงฟรุตจริงๆแล้วขับอีคลาส นิวอายส์ ตอนนี้ก็ยังเป็นปริศนาอยู่ ใครรู้มั่งมั้ยคะ จากคุณ : ChooGal! - [ วันปิยมหาราช 06:37:16 ]