ความคิดเห็นที่ 1
ไม่มีเป็นเรื่องย่อนะคะ แต่มีเป็นแบบแปลจากหนังที่โหลดมาจากเวปจีนค่ะ ซึ่งจะมีตอนที่ถูกทางช่อง 3 ตัดออกไปด้วย
เครดิตเป็นของ มู๋มุก จาก zaizhouclub นะคะ น้องเธอแกะแล้วแปลจากตัวหนังเลยค่ะ แปลสนุกกว่าช่อง 3 ซะอีก ...ขออนุญาตน้องมู๋มุกเอามาโพสนะคะ ขอบคุณน้องอีกครั้งค่ะ
เริ่มเรื่อง ฉากแรก หลิง(พระเอก "ไจ่ไจ๋") มาถามทางฉิหลัว(นางเอก "ต้าเอส")
หลิง : คุณ! ขอถามหน่อย แถวนี้มีโรงพยาบาลที่ชื่อ เอิง.. เอิงอารายน้า ชื่ออารายน้า โทดนะ แปปนึง เอิง.. ลืมซะแล้ว อารายน้า
โรงพยาบาลเอิงเฉิง ใช่ๆๆ , คุณๆๆ!!
..แล้วฉิหลัวก็วิ่งกลับบ้านไป
แม่: ฉิหลัว เป็นอะไรไปล่ะ เมื่อกี๊แม่อยู่ข้างล่าง เห็นหนูรีบวิ่งกลับบ้าน เกิดอะไรขึ้นรึป่าว ฉิหลัว: ที่สวนสาธารณะ หนูพบคนๆนึง แม่: ใครล่ะ ฉิหลัว: เป็นเพื่อนที่โรงเรียนที่เป็นคนที่ไม่ดีเท่าไหร่ แม่: เค้าทำอะไรลูกใช่มั้ย ฉิหลัว: เค้า.. เค้ามาถามทางหนู แม่: แต่ก็แค่ถามทางเท่านั้นไม่ใช่หรอ ทำไมต้องคิดมากขนาดนั้นล่ะ ฉิหลัว: เพราะว่า หนูไม่ชอบเค้า
.ที่โรงพยาบาล
ming gao : ยังดีที่ตอนไปอิตาลีไปซื้อของพวกนี้ให้นายก่อน ไม่งั้น
. นี่เป็นของที่นายพูดถึง สปาเกตตี้ที่ทำเองใช่มั้ย นี่ก็เป็นน้ำที่ใช่ราดของมั้น ว้าว อันนี้กลิ่นฉุนจัง เหม็นมากๆ นายลองดมดูสิ แต่คนเค้าว่ายิ่งเหม็นยิ่งอร่อย เอ๊ะ รู้สึกฉันยังมีไวน์อีกขวด อยู่ในกระเป๋าเดินทาง หลิง: นั่นมันรู้สึกยังไงอะ ming gao: ห๊า อ้อ ก็เวลาเคลื่อนที่ไปก็รู้สึกเหมือนว่าลื่นไป ความจิงฉันก็จำไม่ค่อยจะได้แล้ว หลิง: ฉันหมายถึงขาของนาย ไม่มีแล้ว ming gao: ทำไงได้ หมอบอกว่าถ้าไม่ตัดทิ้ง แม้แต่ชีวิตก็ไม่สามารถจะรักษาไว้ได้ เฮ้ย นายทำหน้าอย่างงั้นทำไม หมอบอกว่าจะหาเปลี่ยนขาใหม่ให้เร็วที่สุด
.ขวดนี้ให้นาย ส่วนขวดนี้ พวกเรามาแอบดื่มกันให้หมดไปเลย ดีมั้ย หลิง: ดี ming gao: มาแล้ววว แก้วมาแล้ว xiang zi: อ้าว หลิงมาแล้วหรอ มานานรึยัง หลิง: เพิ่งมา ming gao: มาๆๆ xiang zi: นี่ ตอนนี้หมออนุยาดให้ดื่มได้แล้วหรอ ming gao: ได้แล้วน่าาาา นี่ไม่ใช่เหล้าซะหน่อย นี่เป็นน้ำมันโอลีฟจากอิตาลีตังหาก เทอเคยเห็นมอเคอร์ไซค์ที่เคลื่อนที่ได้โดยไม่มีน้ำมั้ย จิงมะ หลิง ziang zi: okๆๆ ตามสบาย เห้อ นายมาแล้วคนเค้าถึงจายิ้มได้ ตั้งแต่เช้าก็ให้ฉันโทรศัพท์ไปบอกทางนายว่ามายังโรงพยาบาลยังไง นายก็ดันไม่มีมือถือ ไม่รู้จาตามหาตัวยังไง เค้าก็มาพาลโกรธฉันซะนี่ ming gao: ฉันพาลโกรธเทอที่ไหนกันล่ะ xiang zi: เอ๊ะ โรงพยาบาลหายากใช่มั้ย หลิง: เออ ใช่ พวกเทอสองคนไม่เป็นอารายแล้ว ทำไมถึงยังพักอยู่ที่โรงพยาบาลที่หายากขนาดนี้กันล่ะ โชคดีที่มีคนวาดแผนที่ให้ xiang zi: เอ๊ะ ข้างหลังมีรูปวาดหนิ สวยมากๆ นายดันทำยับซะได้ ไม่รักษาของ เหมือนเค้าเลย
.ที่หน้าโรงพยาบาล
หลิง: พอแล้วล่ะ ส่งฉันที่นี่ก็พอ ไม่ต้องลำบากหรอก ming gao: ถ้ามีเวลาอย่าลืมมาดื่มกับฉันล่ะ หลิง: งั้นถ้านายมีเวลาก็พักผ่อนเยอะๆแล้วกัน ไว้ฉันจะมาเยี่ยมนายใหม่
ไปและ ming gao: เอ้ย หลิง มีบางอย่างฉันลืมให้นาย มันเป็นของนายแล้ว นายคงรู้ว่ามันเก็บอยู่ที่ไหน หลิง: นายให้มอเตอร์ไซค์ฉัน? Ming gao: ถึงยังไงฉันก็ใช้มันไม่ได้แล้วหนิ หลิง: จะไม่มีโอกาสได้เห็นนายขี่มอเตอร์ไซค์อีกแล้วใช่มั้ย ming gao: อย่างน้อยฉันก็ยังมีชีวิตอยู่
ดูแลมันให้ดีได้มั้ย หลิง: ได้
.ที่โรงเรียน
หลิงก็ขี่มอไซเข้ามา da ye: เฮ้ย หลิง ทำไมนายมาช้าขนาดนี้ เฮ้ยๆๆ ข้าวเช้าช้านน +++++และหลิงก็จอดมอไซ+++++ หลิง: อ้าว อาจารย์ ทำไมออกกำลังกายแต่เช้าเลยล่ะ อาจารย์: (แฮ่กๆ) นาย
.(แฮ่กๆๆ) ฉัน
นาย.. นายรู้มั้ยว่าตะกี๊นายใช้ความเร็วเท่าไหร่ หลิง: ผมไม่ได้สนใจอะ อาจารย์: ฉัน
. แต่ฉันสนใจ อย่างน้อย.. อย่างน้อยก็120km/h หลิง: อ่อ 120 ทำไมผมรู้สึกแค่ประมาน40เท่านั้นเองอะ อาจารย์: ฉัน..ฉันขอเตือนนายไว้ วันหลังอย่าให้ฉันจับได้อีก หลิง: อาจารย์ คุณคงไม่วิ่งตามผมมาหรอกนะ อย่างงี้ผมคงเขินแย่ ไปล่ะคร๊าบ
แล้วหลิงก็เดินเข้าไปดูบอรืดว่าอยู่ห้องอะไรแต่มีการเหล่สาวเล้กน้อย อิอิ
.. da ye: ไม่ต้องดูแล้ว นายอยุ่ห้องเดียวกับฉัน หลิง: อารายฉันจาโชคดีขนาดนั้น da ye: ฉันซวยจิงๆ
.แล้วทั้งคู่ก็เดินไปเข้าห้องเรียน
. da ye: เอาคืนมา ทำไมไม่มีแล้วอะ หลิง: ฉันกินหมดแล้ว da ye: กินแล้วทำไมยังถือถุงไว้อีกเล่า หลิง: 555ถ้าฉันไม่ทำอย่างงี้แล้วจาหลอกนายได้ยังไงล่ะ da ye: ไม่รู้จักโต เอาไป หลิง: ฉันไม่เอาแล้ว นายเอาไปทิ้งเองละกัน da ye: เฮ้ย ตอนบ่ายนักเรียนจากหลี่ต้าจะมาท้าแข่งบาส บ่าย3นะ หลิง: โอเค นับคะแนนยังไง da ye: กติกาเดิม 6:4 หลิง: ครายจา6:4กับนาย 7:3ไม่ได้หรอไง da ye: นายยังมีมนุษยธรรมอยู่รึป่าว หลิง: เพื่อเงิน ฉันไม่มี da ye: เอ้ย นายซื้อรถหรอ หลิง: ว้าว ขาสวยดีจัง แต่ดูคุ้นๆแฮะ ชิงเหม่ย: เฉินหลิง หลิง: ชิงเหม่ยนี่เอง - - ชิงเหม่ย: เทอว่าบังเอิญรึป่าว พวกเราได้อยู่ห้องเดียวกันอีกแล้ว เทอรู้สึกมั้ยว่าพวกเราเหมือนมีพรหมลิขิตที่ผูกฉันกับเธอไว้ด้วยกัน
..เฉินหลิง
.ทำไมไม่พูดอารายล่ะ
..ในห้องเรียน
. ผุ้หญิง1: ปิดเทอมฤดูหนาวนายทำอะไรมั่ง ผู้หญิง2: hi! เฉินหลิง หลิง: ฮัลโหล ผู้หญิง3: นายมาแล้ว ชิงเหม่ย: ฉันโทรศัพท์หาเทอแต่เทอไม่รับอะ นายกลัวโทรศัพท์ยายวิเวียนอารายนั่นรับสายใช่มั้ยล่ะ หลิง: เอ๊ะ da ye ตรงนั้นมีที่นั่งหนิ ชิงเหม่ย: เอ้ย ตรงนนั้นมีแค่2ที่เอง หลิง: ฉันไม่สน นายจะนั่งตรงนี้ใช่มั้ยda ye *_* da ye: 4:6 หลิง: ไม่ da ye: ชิงเหม่ยยยย
แล้วหลิงก็นั่งที่โต๊ะเรียน
.. หลิง: นี่ รูปร่างสาวในห้องนี้ไม่มีใครน่าสาธยายเลยอะ da ye: นายเพิ่งจาเข้าห้องมาได้แค่40วิ นายก็จาสาธยายรูปร่างสาวซะแล้วหรอ นายนี่มันมีพรสวรรค์จิงๆ ฉันขอเตือนนายจากใจจริง อย่าใช้พรสวรรค์ของนาย หลิง: ฟังดูไม่เลวนี่ da ye: ไม่ต้องคิดมาก
.อาจารย์เดินเข้ามาในห้องเรียน
.. อาจารย์: เริ่มเรียนได้แล้ว วันนี้เปิดเทอมวันแรก มาเช็คชื่อกันก่อน ++++แล้วอาจารย์ก็เช็คชื่อไป ขณะที่หลิงเริ่มมาสนใจคนข้างๆ+++ หลิง: นี่ๆ ฉันไง นี่ ฉันเป็นคนที่ถามทางเทอไง ที่แท้เราก็อยู่โรงเรียนเดียวกันนี่เอง เทอชื่ออารายอะ อาจารย์ :หานฉิหลัว หลิง: นี่!!! อาจารย์: หานฉิหลัว ฉิหลัว: ค่ะ หลิง: หานฉิหลัว ^0^ ฉิ หลัว เขียนยังไงอะ ๆ
.พวกนายรู้จักเทอมั้ย
ฉิหลัว เทอไม่รู้จักฉันหรอ ครั้งที่แล้วที่ฉันถามทางเทอไง แล้วเทอก็วาดแผนที่ให้ฉัน เทอจำฉันได้รึป่าว เทอลืมฉันแล้วหรอ ฉัน .. เฉินหลิง นี่!! ทำไมไม่พูดล่ะ อาจารย์ : เฉินหลิง หลิง: ติ๊งตองๆๆๆๆ ฮาโหลลลลล ฉิหลัววววว ฉันกาลังถามเทออยู่ ทำไมไม่ตอบล่ะ อาจารย์: เฉินหลิง แล้วแปรงลบกระดานก็บินไปแต่หลิงหลบทันเลยไปโดนda ye แทน
จากคุณ :
มาร์สอีกซักครั้ง
- [
21 ต.ค. 47 11:50:09
A:61.91.70.90 X: TicketID:076614
]
|
|
|