CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown


    fic จินนี่ วีสลีย์ ตอนที่ 17 ร้อยร้าว{แตกประเด็นจาก A3070246}

    ประกาศถึงเพื่อนๆ

    เนื่องจากเขียนไปเขียนมา
    อาจจบเรื่องนี้ไม่ได้ภายในยี่สิบตอน
    เพราะว่าเรตติ่งดีเกินเหตุ
    คงต้องทรมานติดตามไป จากยี่สิบตอนเป็นยี่สิบเอ็ดตอน


    จบข่าว...
    ............................................................
    ตอนที่17 รอยร้าว

    มันไม่ยากเลยสำหรับฉันที่จะกลืนยาพิษ ร้ายแรงเม็ดหนึ่ง หรือจะหลายๆชนิดในโลกนี้ ฉันได้รู้ด้วยตัวฉันเองแล้วว่า ยาพิษใดๆก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรฉันได้นอกจากสร้างความเจ็บปวดเพียงชั่วระยะเวลาหนึ่ง แล้วต่อไปมันก็กลายเป็นส่วนหนึ่งในร่างกายฉัน
    ทุกคนได้แต่เพียงยืนมองดู โดยไม่ทันได้ห้าม เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่ต้องปล่อยให้ทุกคนคิด ไม่เสียเวลาให้คนอื่นได้พิสูจน์ ฉันรู้ว่าทั้งศาตราจารย์ดัมเบิลดอร์ และ ศาตราจารย์เสนปต่างคอยจับผิดฉันอยู่
    ฉันยืนนิ่ง ขบฟันแน่น ต่อสู้กับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในร่างกาย สักครู่ก็เป็นปกติ
    ในที่สุดศาตราจารย์ดัมเบิลดอร์ได้แต่ถอนหายใจ เหลือบมองเสนป ก่อนกวาดสายตามองทุกคน และท้ายสุดก็หยุดมองที่โช แชง
    “แชง....จินนี่ได้พิสูจน์ตัวเองแล้ว...หนูจะว่าอย่างไรบ้าง”
    โช แชง ยืนเงียบอยู่หล่อนไม่ยอมตอบได้แต่หลบตา ใจหล่อนเองก็ยังไม่เชื่ออยู่ดี
    “จินนี่ ถ้าอย่างนั้นหนูพอบอกได้ไหมว่ายาที่เธอกินมันคืออะไร และเธอไปที่โรงนกฮูกตอนค่ำๆทำไม”
    ฉันยิ้ม พยักหน้า
    “มันไม่ใช่ยาค่ะ มันเป็นแค่ลูกกวาด....หนูรู้ว่าโชเองเข้าใจผิดมาตลอด...ถึงแม้ว่าคนเราอาจไม่ถูกชะตากันได้...แต่ก็ไม่มีเหตุผลที่จะทำร้ายกันขนาดนั้นใช่ไหมค่ะ.....อีกอย่างหนูเองจะไปรู้จักยาพิษพวกนั้นได้อย่างไร....แค่วิชาปรุงยากับพืชสมุนไพร หนูก็เกือบตกแล้ว..”
    ท้ายสุดฉันหันสบตากับเสนป ที่ริมฝีปากเหยียดตรง ภายใต้สีหน้าที่เรียบเฉยคงต้องใช้ความคิดเป็นอย่างมาก คอยที่จะจ้องหาช่องว่างถ้าฉันพลาดเพียงสักนิด
    “แล้วที่หนูไปที่โรงนกฮูกเพราะว่าไปส่งจดหมาย ให้กับพี่ชาย....แล้วใครจะไปนึกล่ะค่ะว่าจะเจอใครนัดเจอกันที่โรงนกฮูกค่ำมืดๆเหมือนกัน”
    ฉันรู้สึกสะใจ ที่อดแขวะทั้งสองไม่ได้โช กับแฮรี่ หันกลับมามองฉันบ้าง โช แชงถึงกับหน้าแดงด้วยความอับอาย ส่วนแฮรี่ยืนขบเขี้ยว อยู่ข้างๆ ฉันแสร้งทำทีไม่เห็น
    ดัมเบิลดอร์สบตากับอาจารย์ประจำบ้านทั้งสอง
    “ผมว่าพวกเราคงต้องหาสาเหตุที่แท้จริงต่อไป.....”
    เสนปเสนอ...ดัมเบิลดอร์พยักหน้าเห็นด้วย
    “เด็กๆ ฉันรู้ว่าพวกเธอคงเสียเวลากันไม่น้อย แต่เพื่อความปลอดภัยของทุกๆ ชั้นหวังว่าพวกเธอคงเข้าใจ”
    “ศาตราจารย์ครับแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่ นกฮูกพวกนั้นตายเพราะอะไร”
    แฮรี่เอ่ยถามด้วยความร้อนรน
    เสนปมองด้วยความไม่พอใจ แต่ไม่ได้ต่อว่าอะไร ศาตราจารย์มักกอนากัลสบตากับอาจรย์ใหญ่ก่อนตอบเอง
    “ตายด้วยยาพิษ จากต้นเลือดพิษ...มันอยู่ในรางให้น้ำ เพียงแค่นกจิบน้ำก็ตายทันที”
    ฉันฟังอย่างสงบนิ่ง เสียงเฮอร์ไมโอนี่เสริม
    “หนูเคยอ่านหนังสือ ว่ายานี้เป็นยาพิษที่ร้ายแรงมาก ทั้งต้นมีสีแดงเหมือนเลือด ปกติลำต้นจะใช้เป็นพืชสมุนไพรแก้พิษได้ทุกชนิด แต่ดอกสีแดงสดของมันกลับเป็นยาพิษชนิดร้ายแรงที่สุดไม่มีกลิ่น ในสมัยก่อนเคยมีข่าวว่าเพียงดอกเดียวสามารถฆ่าคนได้เป็นร้อย แม้แต่พวกพ่อมดแม่มดที่ฝักใฝ่ในศาตร์มืดที่ไม่มีความชำนาญก็ไม่กล้าแตะต้อง”
    ฉันเหลือบมองรอนที่สีหน้าเคร่งเครียด ขบกรามแน่น

    จากคุณ : grinny2545 - [ 21 ต.ค. 47 19:50:31 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป