PANTIP.COM : A3101724 คำมาก ขำมาก [คลับเฉลิมไทย]

ความคิดเห็นที่ 5

เอ๊ะแปล ทำไมบางคนเข้าได้ บางคนเข้าไม่ได้
งั้น copy มาให้อ่านตรงนี้เลยละกันครับ

---------------------------------
..... ประมาณปลายปี 2533 มีผู้ชายคนหนึ่งนั่ง แทะเล็บรอ ผู้ชายอีกคนหนึ่งอยู่ ในบ่ายวันเสาร์อันร้อนผ่าว ณ ซอย 39 ( สุขุมวิท)
..... "นั่นไง! มาแล้ว" ชายคนที่นั่งรอคิดใน ใจ ว่าแล้วก็พุ่งตัวเข้าไปกล่าวสวัสดีผู้ชาย อีกคนที่เพิ่งก้าวเท้าเข้ามา สิ้นสุดเสียทีการรอคอย
..... "สวัสดีครับพี่ดี้ พี่ไม่รู้จักผมหรอก แต่ผมรู้จักพี่ เอาเป็นว่าเห็นมีคนบอกที่นี่มีการเปิด เวิร์คช็อปเขียนเพลง ผมขอถือโอกาสเรียน ด้วยคนนะครับ"
..... เจอรถสิบล้อไม่ติดทะเบียนชนเข้าให้ชายผู้มาใหม่ถึงกับพยักหน้าหงึกหงัก
"อ๊ะ ถ้างั้นก็ตามมา" ว่าแล้วก็กดลิฟท์ขึ้นไปชั้น 4 อันเป็นที่หมายสำคัญ ในห้องนั้นมีคนนั่งอยู่เป็นจำนวนมากทีเดียว ซัก 30 คน หญิงชายเห็นจะได้
..... ผู้ชายอาวุโสหันมาถามผู้ชายที่อ่อนวัยกว่า"เราชื่ออะไรล่ะ?"
..... "มัชครับ..มัช" ว่าแล้วผู้ชายผู้รับคำตอบกลับไป ก็หันไปบอกทุกคนในห้อง "เอ้า พวกเรานี่เพื่อนใหม่จะมาเรียนด้วยชื่อมัชนะ ไงก็ทำความรู้จักกันเอาเองนะ เราไปนั่งกับเพื่อนล่ะกัน ดูเค้าก่อนนะว่าที่นี่ทำอะไรกันบ้าง"
..... นั่นไม่อาจเรียกว่าเป็นกุศโลบายใดๆทั้งสิ้น เป็นเพียงลูกซื่อที่ถือดี นับตัวเองตั้งแต่นั้นมา ว่าเป็นลูกศิษย์นักแต่งเพลงที่ชื่อ "นิติพงษ์ ห่อนาค"..โอ้พระเจ้าฝันไปหรือนี่!?!

..... ตัดภาพกลับมาเป็นภาพสี พอกันทีภาพขาว-ดำ ผมชื่อ กฤชยศ เลิศประไพ ผู้ชายไม่ เอาถ่านคนหนึ่ง ณ วันนั้น (จนถึงวันนี้ ถ่านยังเป็นสิ่งของชนิดเดิม ชนิดนึงที่ผม ไม่เอา)
..... ผมถูกเจี๊ยบ วรรธนา ขอร้องแกมบังคับ (อย่างหลังดูจะมีน้ำหนักมากกว่า) ให้ช่วยเขียนเรื่องราว เกี่ยวกับ วิถีการเขียนเพลงของผม
..... "ใครจะไปอยากรู้ล่ะจ๊ะ?" ผมถามเธอตรงๆ ว่าแล้วเธอก็ชักแม่น้ำคงคา ยมุนา สินธุ ฮวงโห แยงซีเกียง อะเมซอน ไทกริส-ยูเฟติส ฯลฯ (อ้าว...เกิน 5 แล้วนี่หว่า) มาอ้าง .. ผมเริ่มใจอ่อน ด้วยความอ่อนใจต่อทิฐิมานะของเธอ
..... ผมวางหูโทรศัพท์ไป นึกในใจ "เอ้ ..ku หลุดปากรับคำอะไรไปรึเปล่า? อืม ไม่น่า" ผมวางหูโทรศัพท์อีกครั้ง หลังจากวางหูโทรศัพท์ครั้งแรกไปได้ไม่ถึงอาทิตย์ "สงสัย ต้องทำให้เค้าแล้วว่ะ"
..... หลังจากใส่บาตรตอนเช้า ผมเลยมานั่งจ่อมพิมพ์คอมฯง่วนอยู่นี่ไง "แล้วจะเริ่มตรงไหนล่ะเนี่ย? ซวยแล้น!!!"

..... ถ้าผมทำให้บางคน ที่อ่านข้อความมาถึงตรงนี้ เริ่มไม่แน่ใจ "คุณเปลี่ยนใจยังทันครับ
..... เชื่อผม เพราะผมก็ไม่แน่ใจว่าจะมีอะไรมาสื่อสารให้คุณๆรับรู้อยู่เหมือนกัน" ส่วนคนที่ใจเร็วด่วนได้ เห็นผู้ชายของขึ้น ชอบเห็นของคนอื่นเป็นของเรา หรือเหมาว่าตัวเองเป็นประเภทคนดีผีคุ้ม คนถูกรุมก็ช่วยมุง(ฮุย! เล! ฮุย!) งั้นตามมาเราคอเดียวกัน ผมมีอะไรบางอย่างจะเล่าสู่กันฟังเล่นๆ

..... ผมเคยใช้ห้องน้ำสยามเซ็นเตอร์สมัยก่อน ยังไม่ไฟไหม้ และปรับปรุงโฉมใหม่ซะเรี่ยม จนแทบจำไม่ได้เป็นที่เขียนเพลงๆนึง ผมมีเวลา 2 อาทิตย์ในการรับผิดชอบดูแลเพลง เพลงนั้นให้เสร็จเรียบร้อย แต่คนที่ทำทำนองใช้เวลาประมาณหนึ่งอาทิตย์ กับอีก 5 วันไปซะแล้ว เมโลดี้ก็แปร่งๆ หม่นๆ ถ้าจะใส่คำก็จะได้ก็ประมาณ "ควรมิควร จะดีมั๊ยหนอ? พอมั๊ยพอ? จะรอเค้ามั๊ย?" สุดท้ายท่ามกลางอวลกลิ่นไม้นานาพรรณ ผมก็ได้กองทิชชู่ 1 ขยุ่มมาเรียบเรียงใส่กระดาษ ส่งเป็นงานภายในเย็นวันนั้น
..... "ผ่าน" วู่!....ผมเป่าปากอย่างโล่งใจ ผมได้ เสาวลักษณ์ ลีละบุตร มาร้องเพลงนี้ให้ เพลงที่ว่าคือเพลงละครเรื่อง "ล่า"

..... วิยะดา โกมารกุล ณ นคร ผมชอบเสียงเธอจัง ฝันไว้เล่นๆว่า ถ้ามีโอกาสอยากเขียนเพลง ให้เธอร้องซักเพลง แล้วโอกาสผมก็มาถึง "เติมฝัน" เพลงละครอีกเรื่องหนึ่ง จากเรื่อง "เคหาสน์ดาว" ทำให้ฝันของผมเป็นจริง

..... "เพลงนี้ขึ้นเหมือนเพลงพี่ที่ร้องเมื่อวานเลย" ธงไชย แมคอินไตย กล่าวหลังจากที่ชะโงกหน้า มาดูกระดาษที่ผมเขียน และนั่งกินอาหารบนโต๊ะเดียว กับที่ผมกำลังง่วนเขียนท่อนพิเศษ ของเพลง "รักเธอคนเดียว"ของ แอน นันทนา บุญ-หลง อยู่ เพราะระหว่างนั้นชั้นบน พี่เต๋อ กับ ปอนด์ กำลังคุมแอนร้องเนื้อเพลงเท่าที่มีอยู่ ผมคงมีเวลาไม่มากนัก ที่เขีนท่อนที่เหลือให้เสร็จ เพื่อขึ้นไปส่งให้ทันเวลา ก่อนที่จะทำการร้องท่อนที่ว่า ผมรู้ว่าพี่เบิร์ดคงหมายถึงเพลง เธอผู้ไม่แพ้ เพราะขึ้นด้วยคำว่า ..ในชีวิต..เหมือนกัน เหมือนฟ้าแกล้งพี่เบิร์ดชวนผมคุยกินข้าวตาม อัธยาศัยที่ดีของแก แต่หารู้ไม่ ว่าตอนนั้นผมต้องการสมาธิแบบสุดชีวิต เพราะไฟกำลังลนก้นผม จนร้อนระอุเต็มที่แล้ว ผมแทบจะกล่าวกับพี่เบิร์ดในตอนนั้นว่า "พี่ครับ พี่เดินไปเลยครับ พี่ซอยสุทธิพรเนี่ย ทั้งซอยเค้าอยากรู้จัก อยากคุยกับพี่กันทุกคนเลยอ่ะ .. แต่ไม่ใช่ผมตอนนี้ครับ!!!" เวลาได้ทำหน้าที่ของ มัน เพลงนั้นเสร็จทันการณ์ ผมนึกขำตัวเอง ระคนผิดในใจ "พี่เบิร์ดครับ ผมขอโทษ ที่คิดไม่ค่อยดีกับพี่ในตอนนั้น ฮ่า ฮ่า ฮ่า"

..... ถ้าโลกเบี้ยวมีเพลงแบบ "ให้เธอ" ของ พี่โต๊ะจะเป็นยังไง? อืมม คิดไปคิดมาผมก็ลองจับกีต้าร์ขึ้นมา ฮึมๆ ฮัมๆ ทำนองเล่นๆ ด้วยคอร์ดง่ายๆไม่กี่คอร์ด มันเริ่มจากประ
โยค "ก็ยังรักคนๆหนึ่ง และก็ยังซึ้งกับคนๆนั้น.." ผมมักจะได้ยินอยู่เสมอๆ ว่าเพลง สมัยนี้ไม่ค่อยสัมผัสกันซักเท่าไหร่? ถ้าใครเคยอ่านเนื้อหรือฟังเพลงนี้ ก็เห็นจะจริง เพราะมีท่อนนึงที่ผมไม่สามารถหาสัมผัสได้นั่นคือท่อน "ถึงไม่ได้เป็นคนแรกของเธอ แค่ได้เป็นคนสุดท้ายก็เอา" แต่นอกนั้นถ้าว่ากันตามฉันทลักษณ์ ผมยืนยันว่า เพลงตลกๆ เพลงนี้ มีสัมผัสครบทุกวรรคทุกตอนครับ จริงแล้วเพลงนี้มันเกิดจาก ผมหมั่นไส้เพลงๆนึง อ้อ ความจริงหลายเพลงเชียวล่ะที่เขียนไว้เล่น ตามแค้มป์ไฟน่ารักๆเข้าว่า แต่หาสัมผัสไม่ได้เท่าไหร่ ก็เลยเขียนประชดมันซะอย่างงั้นเอง แล้วหาคำที่ไม่น่าจะลงไปได้ ในเพลงอย่างคำว่าโลกาภิวัตน์ ที่ชอบพูดกันนักในช่วงนั้น แถ-ลงไปจนได้ จริงๆผมตั้งชื่อมันไว้ว่า "รักนี้ไม่มีสาขา" แต่ด้วยกระแส คำว่า โลกาภิวัตน์ มันแรง เค้าเลยไปเปลี่ยนชื่อเป็น "รักโลกภิวัตน์" แทน

..... "อยากจะมีเธอ" เป็นอีกเพลงทีผมอยากพูดถึง ผมชอบเพลงนี้นะ ผมว่าพี่ป้อม เกริกศักดิ์ แกร้องแล้วได้อารมณ์ดีจังชอบ ไม่มีอะไรพูดถึงมาก แต่แค่อยากพูดถึง

..... ผมชอบเพลง "เรานั้นยังรักกัน" ที่พี่ ปุ๊ อัญชลี ร้องไว้ ผมใช้เวลาในการฟังเมโลดี้ นานมาก คิดอยู่นานวาจะเขียนเรื่องอะไรดี แล้วก็มาคิดเรื่องที่ว่าพี่ปุ๊หายไปนานแล้ว เค้ากลับมา เค้าอาจจะไม่แน่ใจว่าเค้าจะได้รับการตอบรับ จากคนฟังมากน้อยแค่ไหน แต่ผลตอบรับของ Cross road คือบทพิสูจน์ได้ดี ผมเลยเขียนเพลงนี้ให้คิดได้ 2 ชั้น เสมือนว่าพี่ปุ๊พูดกับแฟนเพลงที่หายไป กับอีกนัยหนึ่งก็เหมือนคนที่ไม่แน่ใจกับความรัก แล้วสุดท้ายก็รับรู้ว่าที่แท้ทุกอย่างที่ตัวเองคิด มันอาจจะผิดไปก็ได้ เลยกลับมาขออภัยที่ไม่กล้ายอมรับความจริง ในความรักของอีกคนที่มีให้

..... จริงๆแล้วให้ผมมานั่งนึกว่าตัวเองทำอะไรมาบ้าง ผมนึกไม่ออกหรอก มีเทคนิคพิเศษแนะนำ ผมก็ไม่มีหรอก ลำพังเอาตัวรอดไปวันๆมาได้ นี่ก็บุญหัวแล้วล่ะ อิ อิ แต่ที่ชอบเล่นเป็นประจำ เวลานึกอะไรไม่ออก มักจะหาอะไรมาเป็นโจทย์ซักตัว อาทิเช่น

..... "ฝนตกหยิมๆ ยายฉิมเก็บเห็ด" ถ้ายายฉิมไม่เก็บเห็ดจะทำอะไรได้บ้าง? อาจจะเป็น "ฝนตกหยิมๆ ยายฉิม เก็บศพ","ฝนตกหยิมๆ ยายฉิมปล่อยแก่","ฝนตกหยิมๆ ยายฉิมอวบอัด" ฯลฯ มันอาจดูไร้สาระ แต่มันจะได้ประโยชน์ตรงที่ว่า คำว่า เก็บเห็ด มันเป็นเสียงวรรณยุกต์เสียงเอก 2 ตัวติดกัน ถ้าเราหาคำที่มีความหมาย 2 พยางค์ มาแทนได้ ก็ถือว่า เป็นการซ้อมหาคำมา ในการเขียนเพลงไปในตัว จะได้ไม่ตัน

..... ยกตัวอย่าง คำที่เปลี่ยนมาแล้วแต่น้ำหนักเสียงของคำยังเท่าเดิม อย่าง พลเอกการุณ เก่งระดมยิง อาจจะเป็น พลเอกการุณ เก่งประมาณนึง หรือ พลเอกเชรษฐา ฐานะจาโร ก็เป็น พลเอกเชรษฐา ฐานะปานกลาง, พลเอกเชรษฐา ฐานะโอเค เป็นต้น

..... คำที่หามาต้องได้ความหมายด้วยนะไม่งั้นได้น้ำหนักคำ แต่ไม่รู้เรื่อง ก็ถือว่าไม่ผ่าน ลองเอาไปเล่นดูก็แล้วกัน
..... อีกอย่างผมชอบทำงานภายใต้ความกดดัน เพลงที่ผมเขียนผมต้องชอบก่อน ฮิตไม่ฮิตก็เรื่องของมัน แต่มันต้องมีคำแปลกๆ หรือไม่ก็พยายามสรรหาคำมาเขียน เป็นเรื่องให้ได้ ผมเป็นพวกสำบัดสำนวนไม่ค่อยเป็นพวกคอนเส็ปท์นัก
..... อีกอย่างเป็นพวกคิดช้า ทำช้า (นี่อุตส่าห์ยอมด่าตัวเองแล้วนะ จะได้ไม่มีใครมาแอบ ด่าในใจให้ได้ยิน พอดีเป็นคนขี้ระแวงน่ะ อิ อิ)

จากคุณ : กึ่งยิงกึ่งผ่าน - [ 3 พ.ย. 47 14:40:38 ]