 |
เมื่อต้อง [ฝืน] ยิ้มรับกับความสูญเสีย..
เป็นหน้าหนาวที่ร้าวลึก
ในสำนึกของความเหว่ว้า
ไม่มีอะไรนอกจากน้ำตา
ในทุกเวลา.. ของความทรงจำ
เมื่อฤดูใบไม้ผลิก่อน ฉันสูญเสียแมวไปตัวหนึ่ง ด้วยมือเอง
มือที่ต้องเลือก ระหว่าง-.. รักษา หรือ ปลดปล่อยไป
วันนั้น กับวันนั้น ฉันมี 'เขา' คอยปลอบโยน
ปลอบโยนในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ยิ่งใหญ่เหลือเกินในวันนั้น
มาวันนี้
ฉันสูญเสีย 'เขา' ไป และคิดว่า ความสูญเสียนั้น ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว
หาก-.. ไม่ใช่เลย
วันนี้ 'น้องสาว' ที่ใครๆ กรอกคำพูดใส่ใจฉันเสมอมาว่า
เป็นน้องฝาแฝด ที่กลับมาอยู่ด้วย แม้จะคนละท้องแม่
แต่ก็เป็น 'น้อง' นับเนื่องเป็นญาติใกล้ชิด
ความสูญเสีย 'วิลลี่' วันนั้น ว่ามากแล้ว ก็ยังไม่เท่าวันนี้
ความทุกข์วันวาน ที่เสีย 'ความรัก' ไป ก็ไม่เท่ากับวันนี้
ฉันพยายามเข้มแข็งแล้ว ฝืนแล้วกับการอดทน อดกลั้น
กลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหล มากกว่าที่เคยไหลมา
ฉันพยายามเงียบแล้ว
กับการเตรียมใจรับ ความสูญเสียนั้น
หากวันนี้.. วินาทีนี้
มันไม่ไหวจริงๆ
และฉันอยากจะร้องไห้ ร้องไห้ให้กับอะไรก็ไม่รู้.. ที่กระหน่ำซ้ำเติม
ถ้าชีวิตจะสั้นอย่างนี้
ถ้าเราจะรู้อนาคตล่วงหน้าอย่างนี้
ฉันคงได้ทำอะไรอีกมากมาย เพื่อ 'น้อง'
ฉันคงจะโอบกอดน้องไว้ ในวันที่น้องเดินมาป้วนเปี้ยน
อย่างพยายามจะโอบหลังไหล่ ปลอบใจฉันว่า
'.. ถึงไม่มีใครคนนั้นในวันนี้ แต่พี่ยังมีหนู
ถึงเขาไม่รักพี่อีกแล้ว แต่หนูไม่เคยรักพี่.. น้อยลงเลย..'
ถ้าฉันรู้
ถ้าฉันรู้
ฉันจะไม่ปัดมือน้องทิ้งไป ฉันจะไม่บอกน้องว่า
'ไปไกลๆ ได้มั้ย.. อยากอยู่คนเดียว'
ทุกข์ของฉัน ฉันมองว่าใหญ่นัก
ทุกข์ของน้อง อยู่ที่ ทุกข์ของฉัน
ขอโทษนะคนดี ขอโทษ..
เมื่อวานเรายังยิ้ม เรายังหัว ในความรัก ในความฝัน
แต่ ชีวิตไม่มีอะไรแน่นอน..
หากกระนั้น วันนี้ ฉันยังหลอกตัวเอง.. ว่า
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ฉันหลอกตัวเองเหมือนที่หลอกตลอดมาว่า
ฉันเข้มแข็ง ว่าฉันแกร่งและฉันเก่ง
แต่ในความเป็นจริงแล้ว ไม่ใช่เลย-..
หลับนะจ๊ะคนดี หลับตาซะ
พี่จะไม่ร้องไห้อีก ไม่มีน้ำตาแห่งความเศร้าใด หลงเหลือให้ใครอีก
นอกจาก-.. ให้.. เธอ
หลับตานะคนดี
อย่าทรมานด้วยความห่วงใยอีกเลย
หลับตาซะ..
เห็นมั้ยว่า พี่ยิ้มให้เธอ
พี่ยังคงยิ้มได้.. และ อยู่ตรงนี้ กุมมือเธอไว้ด้วยมือเดิม
ตรงนี้..
หลับตานะคนดี..
จากคุณ :
ไอริส (กลีบบาง) 
- [
27 พ.ย. 47 04:33:26
]
|
|
|
|
|
|
