ความคิดเห็นที่ 1 ร่างกายกำยำ ความเป็นสุภาพบุรษ.... เธอจำได้ถึงวันที่ได้รู้จักกัน ดนัยเป็นคนประคองเธอไม่ให้ล้ม... ในลานสเกตน้ำแข็ง....จากวันนั้นมาถึงวันนี้ ดนัยยังคงเป็นเช่นนั้นอยุ่.... ประคองจิต ประคองใจ.....หรือแม้กระทั่งตอนที่มีปัญหาขั้นร้ายแรง... ดนัยในสายตาฤทัย ยังเป็นสุภาพบุรุษเสมอ..... ดนัยจำได้ดี ถึงวันที่ได้เจอฤทัย...เขาแอบหลงรักเธอมาตั้งแต่ปีหนึ่ง... ในวันที่เธอไปเล่นสเกตน้ำแข็ง....เขาลอบตามเธอไป... และด้วยสายตาแห่งความห่วงใย เขาจึงไปรับร่างที่กำลังจะร่วงของเธอได้ทัน... ดนัยบอกกับตัวเองชัดเจน ในโลกนี้เขามีเพียงเธอคนเดียว และจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป.. ฤทัยในสายตาดนัย เป็นภรรยาที่ดี เป็นแม่ของลูกที่สมบูรณ์ จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 29 พ.ย. 47 08:15:11 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สิงที่ดนัย เนือยนายที่สุดในตอนนี้ คือคำถามจากคนใกล้ตัว... การหย่าร้าง จะเกิดขึ้นได้อย่างไร แล้วมาจากสาเหตุไหน... ดนัยทราบดีว่า ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน....ไม่มีมากกว่านั้น... ปัญหาของเขาและเธอ ไม่มีทางที่ใครคนนอกจะเข้าใจ.... .......มันเป็นเวลาเก้าโมงเช้า....เจเจไม่ได้ไปเรียน....เจเจไม่ทราบว่าแม่พาเขามาที่ไหน... เด็กน้อยไม่รับทราบ ถึงกลไกแห่งสายสัมพันธ์ และเจเจดีใจที่จะได้เจอหน้าพ่อ... หลังจากไม่เจอกันเกือบหนึ่งอาทิตย์... เจเจได้รับเหตุผลจากฤทัยผู้เป็นแม่ว่า พ่อต้องไปทำงานต่างจังหวัด...แค่นั้น ... และเจเจไม่มีเหตุผลที่จะไม่เชื่อ เจเจเชื่อทุกคำทุกความที่แม่เขาบอก.. เจเจ เพียงหวังแค่ว่า วันนี้พ่อกับแม่และเขาจะอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน... เจเจ ไม่รู้จักทะเบียนสมรส เจเจยิ่งไม่รู้จักการหย่าร้าง.... เก้าโมงครึ่ง ตามเวลานัด ดนัยมารออยู่ก่อนแล้ว.... เมื่อเห็น ฤทัยจูงมือเจเจเข้ามา....ดนัยรู้สึกใจหายวูบ... จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 29 พ.ย. 47 08:15:32 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เจเจวิ่งโผเข้ากอดดนัยอย่างดีใจ....ดนัยย่อตัวรับเจเจ แล้วอุ้มขึ้นหอมแก้มเบา ๆ หลายที... ฤทัยเบี่ยงหน้าหันไปมองทางอื่น....ภาพนั้น งดงามและมาผิดเวลาในช่วงแห่งการตัดสินใจ... ดนัยอุ้มเจเจวางลง มือเขาลูบที่หัวของลูกชาย...ล้วงกระเป๋ากางเกง หยิบแหวนแต่งงานขึ้นมา... “พ่อให้ลูก ..เก็บไว้ แล้วให้กับคนที่ลูกรักในยามที่ลูกโตเป็นผู้ใหญ่” เจเจรับมา เอียงคอมองอย่างซนและสนใจ... “ผมให้แหวนนี้แก่แม่ได้ไหมครับ .เพราะแม่เป็นคนที่ผมรัก” ในวิถีแห่งการได้ยิน...ฤทัยกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากนัก.. เธอเดินเข้ามา ลูบหัวลูกชายเบา ๆ ก้มตัวกระซิบ.. “ให้แม่ไม่ได้นะคะ ต้องให้กับคนที่จะเป็นเจ้าสาวของลูกเท่านั้น” จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 29 พ.ย. 47 08:16:13 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เจเจรับไว้ เริงร่าหน้าบาน...เขายังไม่เข้าใจความนั้นดี... ฤทัยมองหน้าดนัย... “คุณมานานรึยังคะ” “ซักพักแล้ว...” “เข้าไปข้างในกันดีกว่าค่ะ...” ดนัยพยักหน้ารับ...ฤทัยเบี่ยงหน้ามองทางอื่นจูงเจเจ เดินขึ้นบันได หน้าที่ว่าการอำเภอ.. ในก้าวของความผิดพลาด...รองเท้าส้นสูงของฤทัยพลิก เธอเซและจวนจะหงายหลัง เป็นผลให้เจเจลูกชายเธอเสียหลักตามไปด้วย...ทั้งคู่กำลังจะกลิ้งลงบันได... และเป็นดนัย อีกเช่นกัน ที่ย่อตัวรับคนทั้งสองเอาไว้ได้.... ฤทัยกับเจเจ ทรงตัวได้แล้ว แต่เป็นดนัยเองในตอนนี้ที่เสียหลัก...และหงายหลังกลิ้งตกบันไดไป... ขั้นสุดท้าย ของบันได ดนัยใช้ข้อศอกยันพื้นเอาไว้.. ขีดขั้นของบันได ครูดไปกับเนื้อตรงแผ่นหลัง และแขนทั้งสองข้าง.. มันแสบ และปวดอยู่ลึก ๆ....ฤทัยรีบวิ่งมาดูอาการ..เจเจวิ่งตามมาดู... “เป็นอะไรมากไหมคะ...” ดนัยมองหน้าฤทัยนิ่ง ๆ ไม่ได้ตอบอะไร...ยกมือขวาขึ้นลูบที่ใบหน้าฤทัยเบา ๆ... “ผมไม่เป็นไร คุณล่ะ....” ฤทัยรู้สึกมีก้อนอะไรบางอย่าง จุกอยู่ที่คอ...แล้วน้ำอุ่น ๆ คลออยู่ที่ตา.. วินาทีท้าย ๆ ของความสัมพันธ์..ดนัยยังคงเป็นดนัย คนที่รักและห่วงเธอเสมอ.... ในลานสเกต...และในทุก ๆ ที่... จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 29 พ.ย. 47 08:16:35 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ฤทัยประคองดนัยขึ้นยืน...ดนัยจูงมือเจเจ...ฤทัยนิ่งเงียบเหมือนจะพูดอะไรแต่ไม่พูด... เดินอ้อมหลังไปจูงมือเจเจ อีกข้าง... เจเจ มีความสุข พ่ออยู่มือขวา แม่อยู่มือซ้าย เขาจะเล่นชิงช้าบนมือพ่อกับแม่อีกครั้ง.. เจเจ ยกขาแกว่งไกวไปมา...โดยปกติเจเจมักจะถูกว่า ถ้าเล่นแบบนี้ แต่ครั้งนี้ เจเจเล่นได้อย่างเพลิดเพลิน ไม่มีใครว่าอะไรเขาเลย แม้แต่นิดเดียว... ในก้าวของบันได ฤทัยหันมองไปอีกทาง น้ำตาเธอร่วงลงอาบหน้า...และตัวเธอสั่น... ในก้าวของบันได ดนัยหันมองไปอีกทาง น้ำตามันคลออยู่ตรงเบ้าตา อุ่นและล้น แค่เพียงกระพริบ น้ำตาก็อาจจะร่วง.... ดนัยและฤทัย กำลังก้าวเดินไปสู่การหย่าร้าง....ท้ายที่สุดของการตัดสินใจ....ทั้งคู่จะตัดสินใจอย่างไร ไม่มีใครรู้เลย....เพราะความรักเป็นเรื่องของคนสองคน....ไม่มีมากกว่านั้น... ชีวิต..ชีวิต....ชีวิต.... จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 29 พ.ย. 47 08:16:56 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อืม..ประทับใจค่ะ แต่งได้ดีนะคะ เหตุผลเดียวที่จะทำให้คนเลิกกันได้ ก็คือ ไม่รักกันแล้ว บางทีก่อนที่คนเราจะบอกลาใครนั้น ควรจะแน่ใจเสียก่อนว่า ความรักไม่หลงเหลืออยู่ในส่วนใดของชีวิตแล้ว จากคุณ : ฮิปโปปาร์ตี้ - [ 29 พ.ย. 47 08:31:08 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อ๊ากก ยาวมาก นายไม่หลับไม่นอนเหรอ ... เพนฯเขียว จากคุณ : โออิชิกิ - [ 29 พ.ย. 47 08:48:09 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ^ ^ ^ เรานอนแล้ว ตื่นแล้ว คิดถึงนายเหมือนกันนะ โออิชิกิคุง.. ขอบคุณที่เข้ามานะ...ขอบคุณ ฮิปโปปาร์ตี้ ด้วยครับ... จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 29 พ.ย. 47 08:58:22 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ....ครับดีครับ จากคุณ : ยาจกน้อย - [ 29 พ.ย. 47 09:29:30 ]

ความคิดเห็นที่ 10 จบแล้วเหรอคะคุณเพนกวินฯ ถ้ายังไม่จบ .. ขอให้ฤทัย กับดนัยเปลี่ยนใจได้ป่าวคะ ^^ จากคุณ : ไหมจันท์ - [ 29 พ.ย. 47 09:30:50 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เห็นด้วยกับความเห็นที่ 10 ค่ะ เศร้า จากคุณ : ปฏิทินสีจาง - [ 29 พ.ย. 47 09:39:35 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ซึ้งดีค่ะ ขอบคุณที่นำมาให้อ่านค่ะ จากคุณ : พุงแมว - [ 29 พ.ย. 47 10:00:54 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ยาวมาก หุหุ xxx จากคุณ : ทองมา วโรช ฤทธิ์ดล - [ 29 พ.ย. 47 10:27:02 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แวะมาเยี่ยม และเข้ามาอ่านน่ะ กำลังคิดอยู่ว่าสาเหตุของเส้นขนานมันคืออะไร.... จากคุณ : แมงกุดจี่ (Mangkoodjee) - [ 29 พ.ย. 47 13:19:25 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ^ ^ ^ กำลังหาคำตอบเรื่องนี้อยู่พอดีครับ... สวัสดีพี่แมงกุดจี่นะครับ ขอบคุณนะจ๊ะพี่จ๋าที่เข้ามาเยี่ยมน้องชายคนนี้... ขอบคุณทุก ๆ ท่านด้วยครับ ที่แวะเข้ามาเยี่ยมชม.. อา...ดูไปดูมา มันยาวจริง ๆ แฮะ... -__-" จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 29 พ.ย. 47 14:15:00 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อ่านชีวิตที่ 1 ไปแล้วจับจิตมาก มาอ่านชีวิตที่ 2 อ้าว...สลดใจอีกล่ะ...โธ่..! แต่จะขาดภาพประกอบได้ไง...ก็เลยไปเอาหลักฐานมายืนยันว่า หากทั้งคู่แยกทางกันจริงเจ้าเจเจในเรื่องพอโตรู้เรื่องหน่อยก็คงจะกลายเป็นเด็กซึมไป ขนาดเล่นที่ รร.ยังเศร้าซึมอ่ะ เหนี่ย...เราไปเจอเจ้าเจอ่ะ เขาโตขึ้นหน่อยล่ะ  ดูสายตาเขาสิเหมือนกำลังไขว่คว้าหาอะไรสักอย่างใน ชีวิตอ่ะนะ... นี่แหละขอยืนยันว่า "เจ" ตัวจริง... (พี่ชายของน้องหยกอ่ะ... อิอิ) แก้ไขเมื่อ 29 พ.ย. 47 18:54:58 จากคุณ : คุณพ่อของ"เจ" (DragonSphere) - [ 29 พ.ย. 47 18:19:26 ]

ความคิดเห็นที่ 17 นี่อ่ะ..."เจ" จากคุณ : พ่อมาเอง (DragonSphere) - [ 29 พ.ย. 47 18:24:27 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตัดคำว่า ชีวิต ชีวิต ชีวิต 3 คำสุดท้ายออก..น่าจะได้เรื่องที่ดูสมบูรณ์กว่านี้ ดูเหมือนรวบรัดไป อีกอย่าง คำว่า เจ เจ ดูจะมากเกิน..รึเปล่า ..โดยเฉพาะในความเห็นที่ 5 ชอบให้เขียนยาว ๆ อ่านเพลินดี.. จากคุณ : totoh995 - [ 29 พ.ย. 47 19:03:13 ]

ความคิดเห็นที่ 19 แหม ๆ คุณดราก้อน เล่นเอาลูกชายผม เอ้ย ลูกชายคุณมาเลยเหรอ... น่ารักจังครับ .....อย่ามาเอาโพสบ่อยนะรูปลูก ๆ อ้ะ เดี๋ยวผมขโมยหรอก ยิ่งอยากมีลูกอยู่ช่วงนี้... ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะครับ คุณ totoh995 และขอบคุณสำหรับคำติชมนะครับ ผมจะนำไปปรับปรุงเน้อ... ดีใจที่คุณชอบอ่านครับ... จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 29 พ.ย. 47 20:30:07 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ยาวมากคับ คุณเพนกวิน ฯ ขี้เกียจอ่านอะ คับ มาเป็นกำลังใจให้นะคับ จากคุณ : ++Chinemon++ - [ 29 พ.ย. 47 21:57:07 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ^ ^ ^ ขอบคุณ คุณ ++Chinemon++ มากครับ... ไม่เป็นไรครับ แค่เข้ามา ผมก็ดีใจแล้ว... ไม่ได้ทักทายกันนานเลย คิดถึง ๆ ครับ... จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 29 พ.ย. 47 22:04:05 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ^ ^ พอดีว่า เราชอบอ่าน เลยจะบอกว่า ไม่ยาวไปหรอกค่ะ อยากให้สรุปคำตอบให้ด้วยนะคะ ว่าตกลงเรื่องจบยังไง อย่าให้คิดเองเลยเนอะ ^^ เรื่องมากป่าวอ่ะเนี่ย จากคุณ : ไหมจันท์ - [ 29 พ.ย. 47 22:29:33 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ไหมจันท์เพื่อนผู้น่ารัก.... คำตอบของเรื่องนี้ อยู่ในใจของคนที่อ่านอ้ะค่ะ... อยากให้เป็นอย่างไร ก็เป็นเช่นนั้นนะ.... โดยส่วนตัวเพนกวินเอง เพนกวินก็อยากให้ทั้งคู่เปลี่ยนใจ.. แต่ตัวละครมีอิสระในการดำเนินตัวมันเองน่ะ... บางทีคนเขียนก็ต้องปล่อยให้ตัวละครตัดสินใจกันเองเน้อ... ขอบคุณไหมจันท์นะ ที่เข้ามาอ่านตลอดเลย.. สมกับเป็นเพื่อนผู้น่ารัก ^___^ จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 29 พ.ย. 47 22:49:33 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านแล้วเพลินดี บางทีความรักเป็นเรื่องของคนสองคน บางคนต้องเลิกกันทั้งๆที่เค้านั้นยังรักกัน บางครั้งเหตุผลก็สำคัญกว่าความรัก จากคุณ : dengerpooh - [ 29 พ.ย. 47 23:18:36 ]

ความคิดเห็นที่ 25 น้อง dengerpooh ....ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน...นะคะ จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 29 พ.ย. 47 23:22:46 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ตามมาอ่านค่ะ เมื่อไหร่จะรวมเล่มค่ะ จากคุณ : ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie) - [ 30 พ.ย. 47 10:27:30 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณคุณ blueberry_cpie นะครับ... ช่วงนี้คงหายไปซักพักขอรับ... ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกท่านที่เข้ามาอ่าน..นะครับ จากคุณ : เพนกวินหิมะเขียว - [ 30 พ.ย. 47 11:18:41 ]