PANTIP.COM : A3159932 The Color of Magic 2 - 2{แตกประเด็นจาก A3147434} [Sci-Fi & Fantasy]

ความคิดเห็นที่ 3

เสียงประหลาดดังมาจากสูงขึ้นไปเหนือศีรษะรินซ์วินด์ เสียงนั้นฟังคล้ายเสียงแถบหนังที่ฟาดลงบนหินเปียก ๆ บางอย่างที่ดูใส ๆ และไม่ชัดเจนนักบินโฉบผ่านเหนือศีรษะของรินซ์วินด์ แรงลมที่กระโชกผ่านพัดเอาขี้เถ้าจากกองไฟใกล้ ๆ ขึ้นฟุ้งไปทั่วพร้อมกับที่หมูหันทั้งตัวที่ย่างไฟไว้ก็ปลิวลิ่วขึ้นไปกลางอากาศ

บางอย่างใส ๆ นั่นบินหลบยอดไม้ก่อนจะหักเลี้ยวเป็นวงแคบ ๆ และบินจากไปทางทิศศูนย์กลาง คงทิ้งไว้เพียงฝนหยดน้ำมันหมูที่ปลิวกระเซ็นไปทั่ว

“แล้วตอนนี้พวกนั้นทำอะไรอยู่” ชายชราถาม
หญิงสาวชำเลืองไปที่แผ่นแก้ว
“พวกนั้นกำลังวิ่งสุดชีวิตไปทางทิศริมขอบ” เธอว่า “อืม - กำปั่นมีขานั่นก็ยังอยู่กับพวกเขา”
เสียงชายชราหัวเราะในลำคอ เสียงมันดังน่ากลัวนักในห้องมืดที่เต็มไปด้วยฝุ่นแห่งนี้
“ไม้แห่งปัญญา” เสียงชายชราว่า “เยี่ยมมาก ข้าคิดว่าเราจะได้มันมาแน่ เจ้าคงจัดการได้จริงไหม – ลูกรักของข้า -- ก่อนที่พวกมันจะหนีพ้นอำนาจของเจ้าน่ะ”
“หุบปากซะ ไม่งั้นข้าจะ --”
“เจ้าจะทำอะไรได้อีกรึ -- ลิเอซา (Liesa)?” เสียงชายชราแทรกกลับมาทันที (ภายใต้แสงสลัว ๆ เช่นนี้ ลักษณะท่านั่งของชายชราบนบัลลังก์หินดูผิดปรกติอย่างยิ่ง) “หรือว่าเจ้าลืมไปว่าเจ้าฆ่าข้าไปคร้งหนึ่งแล้ว”
หญิงสาวแค่นเสียงก่อนจะลุกขึ้นยืนและสบัดผมสีแดงทองของเธอด้วยอาการหงุดหงิด ลิเอซา เวิร์มบิดเดอร์นั้นเป็นหญิงที่งามสง่านัก เครื่องแต่งกายของเธอนั้นมีเพียงโซ่ถักไม่กี่ชิ้นและรองเท้าบู๊ตที่ทำจากหนังมังกร ที่บู๊ตข้างหนึ่งนั้นติดไว้ด้วยหนามเตยที่ปลายก้านซึ่งยาวราวกับใบหอกเลยทีเดียว
“อำนาจของข้ามีเพียงพอเหลือเฟือ” เธอว่า
ร่างบนบัลลังก์ดูราวกับจะพยักหน้า “เจ้าก็ว่าอย่างนั้นทุกทีนั่นแหละ” เสียงชายชราตอบกลับมา
ลิเอซาแค่นเสียงอีกครั้งก่อนจะสบัดหน้าเดินออกจากห้อง
ชายชราผู้เป็นบิดาดูเหมือนจะมองไม่เห็นท่าทีของลิเอซา เหตุผลหนึ่งนั้นก็เพราะเขาเองนั้นได้ตายไปแล้วกว่าสามเดือน ดังนี้เองดวงตาของเขาจึงมิสามารถทำหน้าที่ของมันได้อีกต่อไป อีกเหตุผลหนึ่งนั้นก็เนื่องจากว่าตัวเขาเองนั้นเป็นถึงพ่อมดระดับสิบห้า โดยเหตุดังกล่าวระบบประสาทของเขาได้ถูกปรับสภาพให้รับรู้สภาพเหนือจริงในมิติต่าง ๆ กระทั่งกล่าวได้ว่าการรับรู้เรื่องของคนธรรมดา ๆ นั้นมิได้มีประสิทธิภาพอีกต่อไปแล้ว (ตลอดชีวิตของเขานั้นคนพวกนี้มองดูเหมือนแมลงรูปร่างแปดเหลี่ยมเสียมากกว่า)
ในยามนี้ ยามที่เขาติดอยู่ในห้วงแคบ ๆ ระหว่างโลกของสิ่งมีชีวิตและโลกแห่งความตาย นี่เป็นเวลาที่เขาสามารถมองเห็นความต่อเนื่องของกรรมได้ดีที่สุด ดังนี้เองเขาจึงมีความหวังอยู่ลึก ๆ ว่านี่คงจะถึงเวลาซักทีที่ลูกสาวแสนเลวของเขาจะต้องชดใช้กรรมของเธอ กับเหล่าผู้เดินทางทั้งสามที่กำลังหนีนั้นเขามิได้ใส่ใจนัก

ห่างออกไปนั้น ลิเอซากำลังเดินลงบันใดลึกลงไปในใจกลางของเวิร์มเบร์กภายใต้วงล้อมของเหล่าอัศวินนับสิบ ในยามนี้ลิเอซาดูเหมือนกำลังมีอารมณ์ดีอย่างยิ่ง บางทีนี่คงเป็นวลาเสียทีที่เธอจะครอบครองบัลลังก์แห่งเวิร์มเบิร์ก แน่ละว่าโดยพฤตินัยแล้วเธอมีอำนาจสูงสุด ทว่ากฎมณเฑียรบาลบัญญัติไว้ว่ามีแต่บุรุษเท่านั้นที่สามารถสืบทอดบัลลังก์และนั่นกวนโทสะเอลิซาเป็นอย่างยิ่ง และยามใดที่เธอโกรธ อำนาจของเธอก็ยิ่งเพิ่มขึ้นและมังกรของเธอก็จะยิ่งทรงพลังและน่าเกลียดน่ากลัวขึ้นเป็นทวีคูณ

แน่ละว่าหากเธออภิเษกใครซักคน ทุกอย่างก็จะเปลี่ยนไป ตอนนี้เธอเพียงต้องการชายซักคน ชายผู้มีร่างกายใหญ่โตกำยำน่าเกรงขามหากไร้สมอง ชายผู้ซึ่งยินดีที่จะทำตามคำสั่งของเธอโดยเคร่งครัด
และบัดนี้ชายร่างยักษ์หนึ่งในผู้เดินทางสามคนนั่นถูกใจเธอเป็นอย่างยิ่ง และแม้ว่าเธอพบว่าที่สุดแล้วเธอไม่ถูกใจหมอนั่นนัก เหล่ามังกรของเธอก็ดูเหมือนจะหิวอยู่เสมอเช่นกัน ดังนั้นเธอจะจัดการให้แน่ใจว่าพวกมันคลั่ง คลั่งยิ่งกว่าทุกครั้ง

จากคุณ : Away from Thailand - [ วันพ่อแห่งชาติ 08:44:33 A:161.200.130.50 X:161.200.255.162 ]