สองสามวันนี้ ได้เจอแต่ปาฏิหาริย์...
ที่ออกข่าวกัน...นักท่องเที่ยวฝรั่งเสียลูกเสียญาติ สูญเสียทุกอย่างที่นำมา คนไทยเสียลูกเสียญาติสูญเสียทุกอย่างที่มีอยู่ รวมถึงที่อยู่อาศัย แต่เค้าให้เงินที่เหลือติดตัว ไว้ให้ฝรั่งใช้กลับบ้าน...หรือนี่ไม่ใช่ปาฏิหาริย์
หมอแห่ลงช่วยงานใต้, ล่ามก็แห่ไปด้วย, ทหารเอาเครื่องบินขนของไปช่วย, ตำรวจลงมือกู้ภัยเอง, นักศึกษาบินลงไปช่วยคนละไม้คนละมือ, ดารานักร้องลุยภาคสนาม, นักการเมืองนักธุรกิจผู้ยิ่งใหญ่ลงลุยโคลนช่วยงาน, แม่ค้าเอาของที่ขายมาแจกกันฟรีๆ, แล้วที่ขนศพกันอยู่นั่นก็ไม่รู้อีกกี่อาชีพ กี่คนกันที่ไม่เคยสัมผัสกับศพอย่างนี้มาก่อน ทั้งหมดนี้...ไม่เห็นจะมีใครได้เงินค่าแรง....หรือนี่ไม่ใช่ปาฏิหาริย์
ชาราโปวา, linkin park, นักเตะพรีเมียร์ลีก, นักเทนนิสจากออสเตรเลีย, นักคริกเก็ต...นัก...เอ้อ ทุกอย่างแหละ รวมทั้งเฉินหลง, โจวเหวินฟะ....ใครอีกเยอะแยะมากมาย พูดไม่หมด ญาติเค้าไม่ได้เสีย ประเทศเค้าไม่ได้โดน เค้าให้กันมาคนละเป็นหมื่นแสนล้าน....หรือนี่ไม่ใช่ปาฏิหาริย์
ศรีลังกาโดนหนัก อินเดียก็โดน...อินเดียยังส่งเรือช่วยศรีลังกา เพราะศรีลังกาโดนหนักกว่า และต้องการความช่วยเหลือมากกว่า ปากีสถานที่ฮึ่มๆกับอินเดียมาตลอดก็ยังส่งความช่วยเหลือให้อินเดียอีกมาก ผมเคยได้ยินจากปากเพื่อนที่ไปเที่ยวเลยว่าพวกเวียตนามไม่ชอบคนไทย ตอนนี้เค้าบริจาคให้เรา แล้วเราก็กำลังจะไปช่วยทีอื่นที่ต้องการความช่วยเหลือต่อด้วย...หรือนี่ไม่ใช่ปาฏิหาริย์
เพื่อนๆพี่น้องชาวพันทิพย์เป็นร้อยๆชีวิต บางคนรีบลงใต้ ช่วยได้เท่าที่จะช่วย บางคนตระเวณช่วยงานในกรุงเทพทุกวันแบบเอากันจนหมดแรงไปข้างนึง บางคนดึกดื่นก็ยังไม่ยอมนอน...หรือนี่ไม่ใช่ปาฏิหาริย์
วันนี้ได้เจอปาฎิหาริย์กับตัวเองที่สภากาชาด...
ผมไปถึง...เห็นผู้คนมากมายกำลังช่วยกันอย่างขมีขมัน ผมเห็นวัยรุ่น(ที่โดนหลายคนว่าไม่ค่อยสนใจเรื่องบ้านเมือง) ยึดครองพื้นที่กว่าครึ่ง ช่วยงานเท่าที่จะทำได้ ผมเห็นผู้ใหญ่วัยกลางคน ไว้พุงซะด้วย คาดโทรศัพท์ที่เอว ดูยังไงๆก็น่าจะเป็นนักธุรกิจ ทำงานออฟฟิศ ช่วยยกของหนักหลายๆกิโล อยู่เคียงข้างกับเด็กม.ปลาย ผมเห็นวัยรุ่น หน้าตาท่าทางน่ากลัวแบบที่ถ้าผมเดินผ่านเวลาทั่วไปคงไม่กล้ามองหน้า ช่วยกันขนของกับเด็กม.ปลายใส่เสื้อนักเรียน และนิสิตมหาวิทยาลัยจากทุกมหาวิทยาลัย...หรือนี่ไม่ใช่ปาฏิหาริย์
(เลิกเถอะพวกที่ถามว่า ทำไมที่โน่นที่นี่ไม่คิดจะช่วยอะไรบ้าง ผมเจอทุกที่เค้ามาช่วยกันแล้ว แล้วเค้าก็ช่วยกันแบบไม่สนใจด้วยว่าใครมาจากมหาวิทยาลัยไหน...คุณเอาเวลาไปทำอะไรอย่างอื่นที่เป็นประโยชน์ดีกว่า)
ผมเดินผ่านไป เห็นเด็กวัยรุ่นสาวๆ กำลังช่วยกันแยกของกับคุณป้าคุณย่าคุณยายมีอายุ แทรกด้วยฝรั่งผมทองผมน้ำตาล ผมเห็นทหารหัวเกรียนช่วยกันขนของร่วมกับนายธนาคารที่มาช่วยจากแบงค์กสิกรไทย ผมเห็นแขกมุสลิม(ที่หลายๆคนชอบไปเหมาว่าเค้าทั้งศาสนา)ช่วยแบกของกับฝรั่งชาวคริสต์ และคนไทยชาวพุธ ทุกคนไม่มีใครปริปากบ่น...หรือนี่ไม่ใช่ปาฏิหาริย์
ผมเริ่มขนของ...น้องที่ช่วยกันข้างๆ คนนึงคุยไปคุยมา จึงรู้ว่าเป็นรุ่นน้องคณะ น้องอีกคนมาจากต่างคณะ เลยไปมีฝรั่งสองคนกำลังพูดกันเป็นภาษาเยอรมัน พอได้คุยกับฝรั่งข้างๆซึ่งเป็นคู่สามี-ภรรยาอายุยังไม่มาก แล้วมีลูกสาววัยรุ่นอีก 2 คน เลยได้รู้ว่าเค้าเป็นคนอเมริกา(ชาติที่เห็นใครหลายคนชอบบ่นว่าไม่ชอบ)ที่อาศัยอยู่สิงคโปร์ วางแผนจะมาเที่ยวภูเก็ต พอมาถึงเกิดเรื่องนี้ เค้าเลยเปลี่ยนแผนเป็นมาช่วยงานที่นี่แทน และพรุ่งนี้จะกลับแล้ว ผมเลยบอกเค้าว่างั้นนี่เค้าดูไม่เห็นเหมือนมาเที่ยวกันเลย เค้าก็บอกว่า นี่มันสำคัญกว่าเรื่องเที่ยวของเค้าเยอะ เค้ามาช่วยนี่ดีกว่า...หรือนี่ไม่ใช่ปาฏิหาริย์
ผมเหนื่อยแล้ว ไปกินน้ำ เห็นเด็กประถมช่วยเอาน้ำแช่เย็น จัดถาด ผมหยิบดื่มขวดนึง แล้วไปนั่งพัก แทบทุกนาทีมีน้องๆน่ารักเดินถือถาดน้ำมา "พี่เอาน้ำมั้ยคะ" เดี๋ยวๆก็มีคนถือถาดส้มโอมาเสิร์ฟ มีป้าเดินผ่านตะโกนถามคนโน้นคนนี้ว่าเอาข้าวมันไก่มั้ย...หรือนี่ไม่ใช่ปาฏิหาริย์
นั่งไปซักพัก ก็ได้เจอเพื่อนที่ไม่เจอกันมาเป็นปีๆ ทุกคนกำลังช่วยกันทำงานโดยไม่ได้ผลตอบแทนแต่อย่างใด (ปกติให้มันเลี้ยงข้าวซักจานยังยาก) เริ่มเย็นแล้ว ผมเห็นครอบครัวนึงกำลังจะกลับ ประกอบด้วย คุณพ่อ คุณแม่ และลูกๆที่ยังอยู่วัยเรียน ประถม มัธยม ทุกคนท่าทางอิดโรย หน้าตาเหนื่อยล้า แต่กลับยิ้มแย้ม ผมได้ยินคุณพ่อหรือคุณแม่นี่แหละ เอามือโอบหลังลูกคนนึง แล้วก็พูดว่า เป็นยังไง วันนี้ มีความสุขมั้ย ลูกก็ยิ้มตอบ...ผมเชื่อว่าลูกทั้งสี่คนนี้ต้องโตเป็นอนาคตที่สดใสของชาติอย่างแน่นอน
ปกติเวลาผมซึมเศร้า,เก็บกด,หดหู่,ท้อแท้,เบื่อชีวิต,ต้องการกำลังใจ, ผมจะมักจะดูหนังดีๆซักเรื่อง ที่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น แต่ไม่เคยมีหนังเรื่องไหน จะมีอิทธิพลต่อจิตใจผมในแง่บวกได้เท่าภาพที่ผมได้เห็นในวันนี้ เพราะนี่คือปาฏิหาริย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดยิ่งกว่าที่ผมเคยพบทั้งในชีวิตจริงหรือหนังเรื่องไหน....ขอบคุณทุกคนที่ให้ความช่วยเหลือทุกรูปแบบทุกทุกที่ด้วยใจจริงครับ ทุกคนคือฮีโร่ของผม
พรุ่งนี้และวันถัดๆไปผมจะไปเห็นและเป็นส่วนร่วมกับปาฏิหาริย์แบบนี้อีกนะครับ แล้วเจอกัน
แก้ไขเมื่อ 31 ธ.ค. 47 22:52:53
จากคุณ :
Dr Syntax 
- [
วันสิ้นปี 22:51:28
]
ใครว่าปาฏิหาริย์ไม่มีจริง วันนี้ผมเจอกับตัวที่สภากาชาด
ปาฏิหารส้มโอศักดิ์สอทธิ์รึเปล่าเนี้ย
.. ถึงเมื่อวานจะไม่ได้ไปช่วยที่กาชาด 
...
