CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangGameRoom


    +++ มาเล่าประสบการณ์ความรักแบบในนิยายกันม๊ะ กันม๊า +++

    ตามที่หัวกระทู้บอกเลย

    ของเราขอเล่าตรงช็อตเด็ดตอนที่เราในตอนนั้น กำลังเรียนอยู่ ม.3
    ตอนนั้นเราชอบคนต่างชาติคนนึง ( ตอนแรกไม่ได้คิดจะชอบ )
    เราชอบเค้าเพราะว่าสร้างกระแสเท่านั้น ( อุ๊ย..ยังกะดารา )
    แต่ตอนนั้นมีเหตุผลอยู่ 2 อย่างที่ต้อง ( ทำเป็นชอบ )
    1. เราอยากลืมคนๆ นึงที่เรากำลังชอบอยู่ในตอนนั้นให้ได้
    2. เพราะเค้าเป็นชาวต่งชาติคนแรกที่เข้ามาเรียนที่โรงเรียนของเรา
    และเราก็ได้รับสิทธิพิเศษจากอาจารย์ให้ช่วยเค้าสอนภาษาไทยเค้า
    แลกกับที่เค้าสอนภาษาญี่ปุ่นให้กับเรา งงม๊ะ แต่อย่าพึ่ง งง

    เค้าพูดภาษาอังกฤษไม่เก่ง เราก็พูดไม่เก่ง แต่ก่อนที่เค้าจะมาเรียนที่
    โรงเรียนของเรา 1 เดือน เรารู้ว่าเค้าจะมา เราดีใจที่จะได้มีเพื่อนต่างชาติ
    เพราะฉะนั้นเราจึงไปขวนขวายหาหนังสือฝึกพูดภาษาญี่ปุ่นมา
    นอกจากนั้นเรายังไปหาคนที่พูดได้สอนเพิ่มเติมด้วย  เพราะเราอยากจะพูดได้
    ในวันแรกที่เค้ามา โอ้โห.....น่ารักจังเลย ( คิดในใจนะ ) ไม่อยากจะเชื่อ
    ว่าวันนี้จะได้เจอคนที่เป็นญี่ปุ่นตัวเป็นๆ ( ตอนนั้น บ้านนอกมากกก )

    และเราก็ได้คุยกับเค้าเป็นภาษาญี่ปุ่นด้วยแหละ เค้าดีใจมากเลยที่มีคน
    พูดกับเค้าเป็นภาษาของเค้า เราก็คิดว่า ไม่เสียแรงที่อุตส่าห์ฝึกมา
    แล้วหลังจากนั้นอาจารย์ก็มีนโยบายใหม่ให้นักเรียน โดยจัดให้มีการ
    สอนนักเรียนในวิชาต่างๆหน้าเสาธงตอนเคารพธงชาติเสร็จ และอาจารย์ก็แบ่งนักเรียนที่คัดเลือกมาให้อยู่ตามวันต่างๆ จันทร์-ศุกร์
    ส่วนเราอยู่วันอังคาร เป็นการเสนอภาษาญี่ปุ่นวันละคำ ( ว้าวว )

    อยากบอกว่าเดิมทีเราก็มีหน้าที่เป็นพิธีกรหน้าเสาธงอยู่แล้ว และเรา
    ก็ได้ให้ทาคุยะ ( ลืมบอกชื่อเค้า) มาช่วยออกสำเนียงที่แท้จริงอีกด้วย
    ดังนั้นทุกๆเย็นวันจันทร์เค้าจะต้องมาฝึกซ้อมกะเราในการขึ้นหน้า
    เสาธงพร้อมกัน ในตอนนั้นคงไม่ต้องบอกบรรยากาศใช่มั้ยว่ายังงัย
    เราก็เลยดังไปทั้งโรงเรียนโดยปริยาย ( ไม่ได้โม้นะ )

    แต่ก็เนื่องจากความดังนี่แหละที่เป็นปัญหา ทำให้หลายคนหมั่นไส้
    คิดว่าเราอยากจะไปเป็นแฟนคนต่างชาติ ตอนนั้นนะ บอกตรงๆเลยว่า
    เซ็งกับคนที่กำลังชอบอยู่ด้วย และก็กำลังจะตัดใจจากเค้า เพราะเค้าไม่ชอบเรา
    แต่ดันต้องมาเป็นข่าวอย่างโน้น อย่างนี้อีก เบื่อแต่ต้องทนเพราะหน้าที่

    เวลาผ่านไปไม่นานก็มีเรื่องขึ้นมาอีก เพราะไอ้เอ็กซ์ปากปีจอ ( ไม่สงวนชื่อมัน )
    มันมาทำลายสัมพันธภาพของเรากับทาคุยะให้จบสิ้นลง โดยที่มันไปบอกทาคุยะว่า.....
    อะไรไม่รู้จำไม่ได้ ( มันนานมาแล้วตอนนี้ลืม -__-' )

    แล้วตั้งแต่วันนั้นทาคุยะไม่มองหน้าเราเลย เราพยายามที่จะทักเค้า
    แต่ก็ต้องเศร้าใจ เพราะเค้าไม่มองเราเลย แล้วเราจึงตัดสินใจไม่ยุ่งกับเค้าอีก
    เวลาผ่านไปหลายเดือน เราก็ยังไม่ได้พูดกัน จนวันนึงในงานกีฬาสี
    ของโรงเรียน เราต้องมาเจอหน้ากันอย่างจัง...*_*
    ตอนนั้นเหมือนเราทั้งคู่อยากจะพูดอะไรบางอย่างออกมา
    และเราเลยตัดสินใจพูดไปว่า.." สวัสดี ทาคุยะ สบายดีเหรอ "
    ตอนนั้นเค้าฟังภาษาไทยคำง่ายๆได้แล้ว และเค้าก็ตอบมาว่า
    " สบายดี และคุณล่ะ " เราเลยตอบไปว่า อืม..สบายดี
    หลังจากนั้นเราก็เงียบไปทั้งคู่ พอดีเพื่อนเราเรียก เราเลยเดินจากเค้าไป
    โดยไม่พูดอะไรเลยซักคำ  แต่เราอยากบอกว่าตลอดเวลาที่เราไม่ได้
    คุยกัน เราก็เฝ้าแต่มองเค้า หวังว่าเค้าจะกลับมาพูดกับเราอีกครั้ง
    และทุกครั้งที่เดินผ่านกันโดยที่เค้า เดินผ่านเราไปเหมือนกับคนไม่รู้จักนั้น

    บอกตามตรงว่า เราเจ็บปวดนะที่เป็นแบบนี้  เราอยากจะเอ่ยปากพูด
    แต่มันก็พูดไม่ออกเลย เวลาเจอหน้ากัน เราเสียใจ เราไม่รู้ว่าเราทำผิดอะไร
    ทำไมถึงไม่พูดกับเรา ทำไมไม่ถามเราซักคำ ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจ เรา...
    ในตอนนั้นบอกไม่ถูกว่าชอบเค้าตอนไหน แต่ที่รู้คือที่เค้าไม่พูดกับเรา
    เราเสียใจ และอยากถามว่า " มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา "

    และก่อนที่เค้าจะกลับ 1 อาทิตย์ เราก็คิดแล้วคิดอีกนะว่าจะเข้าไปถามเลยมั้ย
    มันทนไม่ไหวแล้ว ( ไม่รู้ว่าความรู้สึกช้าไปรึเปล่า เพราะผ่านมาเกือบปีแล้ว -_-" )
    แต่เรา...ก็ไม่มีโอกาสได้พูด และครั้งสุดท้ายที่เจอเค้า ตอนที่เค้ามาบอกลา
    ทุกคนหน้าเสาธง เค้าร้องไห้....และมองหน้าเรา เรา...เรา...กำลังจะร้อง
    แต่...เราแข็งใจอย่างที่สุด ทั้งๆที่น้ำตามันมาอยู่เต็มตาไปหมดแล้ว
    แรมองหน้าเค้าและหวังเป็นอย่างยิ่งว่า เค้าจะพูดอะไรออกมา
    และเค้าก็พูด...." ลาก่อนนะ "   ในแววตาตอนนั้นเหมือนเค้าอยากบอกอะไร
    บางอย่างกับเรา แต่ก็ต้องหลบตาแล้วเดินจากไปเหมือนอย่างทุกครั้ง

    ตอนนี้เรานั่งอยู่ที่บ้านคิดอยู่ว่าจะทำยังงัยดี จะปล่อยเรื่องนี้ไปเฉยๆหรือไง
    และวินาทีสุดท้าย ตอนบ่าย 3 เรารีบขับรถบึ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
    เพื่อที่จะไปบอกบางอย่างกับเค้า และเรา....ก็มาสายเกินไป

    ตอนนั้นก็ได้แต่โทษตัวเองที่มัวแต่ลังเลไม่ยอมทำอะไรซักอย่าง
    จนเค้าต้องจากไป ........

    ปล. จะกลับมาต่อแต่ตอนนี้ต้องไปแล้ว ....

    จากคุณ : พูดมาก - [ 4 ก.พ. 48 17:27:04 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป