ตามที่หัวกระทู้บอกเลย
ของเราขอเล่าตรงช็อตเด็ดตอนที่เราในตอนนั้น กำลังเรียนอยู่ ม.3
ตอนนั้นเราชอบคนต่างชาติคนนึง ( ตอนแรกไม่ได้คิดจะชอบ )
เราชอบเค้าเพราะว่าสร้างกระแสเท่านั้น ( อุ๊ย..ยังกะดารา )
แต่ตอนนั้นมีเหตุผลอยู่ 2 อย่างที่ต้อง ( ทำเป็นชอบ )
1. เราอยากลืมคนๆ นึงที่เรากำลังชอบอยู่ในตอนนั้นให้ได้
2. เพราะเค้าเป็นชาวต่งชาติคนแรกที่เข้ามาเรียนที่โรงเรียนของเรา
และเราก็ได้รับสิทธิพิเศษจากอาจารย์ให้ช่วยเค้าสอนภาษาไทยเค้า
แลกกับที่เค้าสอนภาษาญี่ปุ่นให้กับเรา งงม๊ะ แต่อย่าพึ่ง งง
เค้าพูดภาษาอังกฤษไม่เก่ง เราก็พูดไม่เก่ง แต่ก่อนที่เค้าจะมาเรียนที่
โรงเรียนของเรา 1 เดือน เรารู้ว่าเค้าจะมา เราดีใจที่จะได้มีเพื่อนต่างชาติ
เพราะฉะนั้นเราจึงไปขวนขวายหาหนังสือฝึกพูดภาษาญี่ปุ่นมา
นอกจากนั้นเรายังไปหาคนที่พูดได้สอนเพิ่มเติมด้วย เพราะเราอยากจะพูดได้
ในวันแรกที่เค้ามา โอ้โห.....น่ารักจังเลย ( คิดในใจนะ ) ไม่อยากจะเชื่อ
ว่าวันนี้จะได้เจอคนที่เป็นญี่ปุ่นตัวเป็นๆ ( ตอนนั้น บ้านนอกมากกก )
และเราก็ได้คุยกับเค้าเป็นภาษาญี่ปุ่นด้วยแหละ เค้าดีใจมากเลยที่มีคน
พูดกับเค้าเป็นภาษาของเค้า เราก็คิดว่า ไม่เสียแรงที่อุตส่าห์ฝึกมา
แล้วหลังจากนั้นอาจารย์ก็มีนโยบายใหม่ให้นักเรียน โดยจัดให้มีการ
สอนนักเรียนในวิชาต่างๆหน้าเสาธงตอนเคารพธงชาติเสร็จ และอาจารย์ก็แบ่งนักเรียนที่คัดเลือกมาให้อยู่ตามวันต่างๆ จันทร์-ศุกร์
ส่วนเราอยู่วันอังคาร เป็นการเสนอภาษาญี่ปุ่นวันละคำ ( ว้าวว )
อยากบอกว่าเดิมทีเราก็มีหน้าที่เป็นพิธีกรหน้าเสาธงอยู่แล้ว และเรา
ก็ได้ให้ทาคุยะ ( ลืมบอกชื่อเค้า) มาช่วยออกสำเนียงที่แท้จริงอีกด้วย
ดังนั้นทุกๆเย็นวันจันทร์เค้าจะต้องมาฝึกซ้อมกะเราในการขึ้นหน้า
เสาธงพร้อมกัน ในตอนนั้นคงไม่ต้องบอกบรรยากาศใช่มั้ยว่ายังงัย
เราก็เลยดังไปทั้งโรงเรียนโดยปริยาย ( ไม่ได้โม้นะ )
แต่ก็เนื่องจากความดังนี่แหละที่เป็นปัญหา ทำให้หลายคนหมั่นไส้
คิดว่าเราอยากจะไปเป็นแฟนคนต่างชาติ ตอนนั้นนะ บอกตรงๆเลยว่า
เซ็งกับคนที่กำลังชอบอยู่ด้วย และก็กำลังจะตัดใจจากเค้า เพราะเค้าไม่ชอบเรา
แต่ดันต้องมาเป็นข่าวอย่างโน้น อย่างนี้อีก เบื่อแต่ต้องทนเพราะหน้าที่
เวลาผ่านไปไม่นานก็มีเรื่องขึ้นมาอีก เพราะไอ้เอ็กซ์ปากปีจอ ( ไม่สงวนชื่อมัน )
มันมาทำลายสัมพันธภาพของเรากับทาคุยะให้จบสิ้นลง โดยที่มันไปบอกทาคุยะว่า.....
อะไรไม่รู้จำไม่ได้ ( มันนานมาแล้วตอนนี้ลืม -__-' )
แล้วตั้งแต่วันนั้นทาคุยะไม่มองหน้าเราเลย เราพยายามที่จะทักเค้า
แต่ก็ต้องเศร้าใจ เพราะเค้าไม่มองเราเลย แล้วเราจึงตัดสินใจไม่ยุ่งกับเค้าอีก
เวลาผ่านไปหลายเดือน เราก็ยังไม่ได้พูดกัน จนวันนึงในงานกีฬาสี
ของโรงเรียน เราต้องมาเจอหน้ากันอย่างจัง...*_*
ตอนนั้นเหมือนเราทั้งคู่อยากจะพูดอะไรบางอย่างออกมา
และเราเลยตัดสินใจพูดไปว่า.." สวัสดี ทาคุยะ สบายดีเหรอ "
ตอนนั้นเค้าฟังภาษาไทยคำง่ายๆได้แล้ว และเค้าก็ตอบมาว่า
" สบายดี และคุณล่ะ " เราเลยตอบไปว่า อืม..สบายดี
หลังจากนั้นเราก็เงียบไปทั้งคู่ พอดีเพื่อนเราเรียก เราเลยเดินจากเค้าไป
โดยไม่พูดอะไรเลยซักคำ แต่เราอยากบอกว่าตลอดเวลาที่เราไม่ได้
คุยกัน เราก็เฝ้าแต่มองเค้า หวังว่าเค้าจะกลับมาพูดกับเราอีกครั้ง
และทุกครั้งที่เดินผ่านกันโดยที่เค้า เดินผ่านเราไปเหมือนกับคนไม่รู้จักนั้น
บอกตามตรงว่า เราเจ็บปวดนะที่เป็นแบบนี้ เราอยากจะเอ่ยปากพูด
แต่มันก็พูดไม่ออกเลย เวลาเจอหน้ากัน เราเสียใจ เราไม่รู้ว่าเราทำผิดอะไร
ทำไมถึงไม่พูดกับเรา ทำไมไม่ถามเราซักคำ ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจ เรา...
ในตอนนั้นบอกไม่ถูกว่าชอบเค้าตอนไหน แต่ที่รู้คือที่เค้าไม่พูดกับเรา
เราเสียใจ และอยากถามว่า " มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา "
และก่อนที่เค้าจะกลับ 1 อาทิตย์ เราก็คิดแล้วคิดอีกนะว่าจะเข้าไปถามเลยมั้ย
มันทนไม่ไหวแล้ว ( ไม่รู้ว่าความรู้สึกช้าไปรึเปล่า เพราะผ่านมาเกือบปีแล้ว -_-" )
แต่เรา...ก็ไม่มีโอกาสได้พูด และครั้งสุดท้ายที่เจอเค้า ตอนที่เค้ามาบอกลา
ทุกคนหน้าเสาธง เค้าร้องไห้....และมองหน้าเรา เรา...เรา...กำลังจะร้อง
แต่...เราแข็งใจอย่างที่สุด ทั้งๆที่น้ำตามันมาอยู่เต็มตาไปหมดแล้ว
แรมองหน้าเค้าและหวังเป็นอย่างยิ่งว่า เค้าจะพูดอะไรออกมา
และเค้าก็พูด...." ลาก่อนนะ " ในแววตาตอนนั้นเหมือนเค้าอยากบอกอะไร
บางอย่างกับเรา แต่ก็ต้องหลบตาแล้วเดินจากไปเหมือนอย่างทุกครั้ง
ตอนนี้เรานั่งอยู่ที่บ้านคิดอยู่ว่าจะทำยังงัยดี จะปล่อยเรื่องนี้ไปเฉยๆหรือไง
และวินาทีสุดท้าย ตอนบ่าย 3 เรารีบขับรถบึ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
เพื่อที่จะไปบอกบางอย่างกับเค้า และเรา....ก็มาสายเกินไป
ตอนนั้นก็ได้แต่โทษตัวเองที่มัวแต่ลังเลไม่ยอมทำอะไรซักอย่าง
จนเค้าต้องจากไป ........
ปล. จะกลับมาต่อแต่ตอนนี้ต้องไปแล้ว ....
จากคุณ :
พูดมาก
- [
4 ก.พ. 48 17:27:04
]