ผมเคยเขียนถึงสิ่งดีๆบางอย่างของอเมริกัน ที่น่านำมาปฎิบัติตาม
มากกว่าการไปหลงไหลวัฒนธรรมบ้าๆ ซึ่งไม่เข้ากับความเป็นอยู่และสภาพแบบไทยไทย
ของเรา ไอ้ของดีเค้าไม่เอาอะ เช่นการเคารพกฎหมายอย่างเคร่งครัด การใช้สิทธ์ที่พึง
มีพึงได้ของตัวเอง และการเคารพในสิทธ์ของผู้อื่น เห็นความสำคัญของความเป็นมนุษย์
ที่เท่าเทียมกัน ไม่แสดงอาการดูถูกเหยียดหยามผู้ที่ด้อยกว่า ด้วยกิริยาท่าทางและวาจา
TREAT OTHER PEOPLE THE WAY YOU WANTED TO BE TREATED
ไอ้สิ่งดีๆเหล่านี้ก็ใช่ว่าจะเกิดจะมีกันหมดถ้วนทั่วประเทศ ทุกพลเมืองเมกัน
กันหมดนะครับ ที่มันแย่ๆแม้จะไม่ได้พบเจอกับตัวเองก็มีมาก คือ อเมริกาเป็นประเทศที่
รวมตัวจากหลายชาติพันธ์ หลายผิวพรรณ ตั้งแต่เริ่มสร้างประเทศเมื่อสองร้อยกว่าปีมา
มีสงครามกลางเมือง มีการเหยียดผิว หยามสี สีดำสีขาว การยึดติดกับเผ่าพันธ์เดิม การแบ่ง
ชนชั้น ทุกวันนี้ก็ยังมีให้เห็น แม้ธรรมนูญสูงสุดจะเขียนไว้เป็นข้อแรกเสียเพราะพริ้ง ว่า
ทุกคนมีสิทธ์ในความเป็นมนุษย์เป็นพลเมืองของประเทศนี้ เท่าเทียมกันหมด
คนผิวขาวยังมองดูคนผิวดำ เหมือนไม่ใช่คนที่มีศักดิ์ศรีเท่าเทียมตน พวกที่มีราก
เหง้าชาวยิว ซึ่งส่วนมากเป็นกลุ่มคนที่คุมธุรกิจกิจใหญ่ๆของประเทศ จะไม่มีทางที่จะมา
ร่วมวงศ์พงษ์เผ่ากับชนชาติอื่นเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ คบกันทำงานด้วยกันโอเค พอทนได้
แต่จะให้ร่วมสมานฉันท์ดับไฟใต้ เอ้ย ดับไฟในอก ไม่เอาอะ พวกกรูต้องเก่งและรักษาไว้
กับสิ่งที่เรียกกันมานานว่า TRADITION
คนผิวขาวที่มาจากตระกูลใหญ่ๆดังๆมีชื่อเสียง ก็ยังคงรักษาความภูมิใจในเหล่ากอของ
ตน พวกนี้จะให้ความสำคัญกับการศึกษาสูงๆ บ้างก็สืบสานต่อเป็น นักการเมือง เป็นเจ้า
ของธุรกิจ ใหญ่โต เป็นกรรมการ เป็นประธานบริหารบริษัทการเงิน เป็นนายแบงค์คนดัง
คนผิวดำหรือคนเอเชีย ปัจจุบันนี้แม้จะมีมากที่นับว่าเป็นคนเก่ง คนมีหัว การศึกษาสูง แต่ก็เป็นได้แค่ถึงระดับหนึ่งเท่านั้นเอง เมื่อเทียบเปอร์เซ็นต์แล้ว ก็นับว่าน้อยอยู่ และคงไม่มีทางที่จะให้เป็นอัตราเฉลี่ยเพิ่มจนเป็นเมเจอร์ได้
คนดำ คนเอเชีย คนฮิสแปนิค หรือพวกที่ใช้ภาษาสเปนิช เป็นภาษาดั้งเดิม ยังนับเป็น
ชนชั้นที่ด้อยกว่า ในสังคมอเมริกัน เกือบทุกด้าน พวกผิวขาวที่ร่ำรวยถือยศถือชั้น จะมอง
พวกเราเหล่าดำโก้เอเชีย (รวมหมู่ไปเลย) แม้บางครั้งอาจจะไม่กล้าแสดงออกตรงๆ แต่ก็สัง
เกตุได้ หากแอบๆมองเอาจากสายตา คนผิวขาวจะไม่กล้าไปตอแยกับพวกผิวดำ ไม่อยาก
มีเรื่อง บางคนถือติดตัวไปเลยว่า ไม่อยากไปแลกกับขยะ(TRASH ,GARBAGE )
พวกคนรวยๆแถวฟิฟท์ แอฟวะนิว, พาร์ก แอฟวะนิว, หรือ อัพทาวน์ อีสไซด์ ไม่กล้าไปทนกลิ่นอับๆนั่งรถไฟใต้ดินร่วมกับชนชาติอื่นๆที่ใช้แรงงานเป็นลูกจ้างทั่วไป ที่ยอมบ้างก็ทนนั่งรถบัสไปดีกว่า
ส่วนมากก็เรียกแทกซี่นี่แหละ นั่งไป ในใจก็คิดเหยียดไป แต่ดีที่ว่า บริการแทกซี่
มันสดวกรวดเร็ว พวกคนขาวนี่หากไปเจอแทกซี่ที่ขับโดยคนดำไม่ว่าจะดำจากไหน ดำ
เมกัน ดำจาไมก้า ดำเฮติ มักไม่กล้าบ่นหรือแสดงออกตามใจตัวนะครับ ไม่กล้าถามไรมาก
ด้วยอะ เพราะพี่ดำเรานี่ใจก็อคติกับเรื่องผิวๆอยู่แล้วด้วย เลยไม่ค่อยจะพลีสไอ้ขาวๆเท่าไร
หากถูกกวนใจมากๆ พี่ดำจะไล่ลงจากรถไปเลย
พวกพี่บังแขกๆจากชมพูทวีป( เอ ไม่รู้เค้ายังเรียกคำนี้อยู่ไหมน้า มาได้ยังไง ชมพูทวีป
แล้วทวีปอื่น สีอะไรอะ) ก็มีไรที่แข็งๆเหมือนกันนะกับผู้โดยสาร พวกแขกจะเกลียดพี่ดำ
และพี่โก้ แต่กลางๆกับพี่ขาว เพราะพวกแขกเคยเป็นขี้ข้าฝรั่งมาก่อนมั้ง หากพี่ขาวผู้โดย
สารทนกลิ่นเนยแกงกาหรี่ที่อบจากตัวพี่แขก มาแทรกซึมไปทั่วทั้งคันรถ ก็จะไม่ค่อยมีไร
ให้เป็นข่าว อ้อ อีกอย่างที่เป็นจุดเด่นของแทกซี่ขับโดยคนแขก คือ พี่ราเชนเดอร์กุมารทั้ง
หลายจะเปิดเพลงอินตะระเดียลั่นเลยอะแกจะไม่แคร์ใครนะนั่งรถฉานอีนีนายต้องฟังเพลง
อินเดียนะนาย ตอนรถว่างพี่แขกจะยิ่งเปิดเสียงดัง ฟังเอง และให้เพื่อนอาบัง
ด้วยกันที่ขับอยู่บนถนนได้ฟังด้วย อือ อือ กาโห กาเฮ สนุกนะนาย ฉานขอบอก
แล้วแทกซี่หน้าเหลืองที่ขับรถสีเหลืองละ ก็แบบผมและไอ้ตี่( มีหมวย และสาวไทย
ขับด้วยนะ สองสามคน)ไอ้เหงียน ฟักเบา จากเวียตนาม ไอ้เฮง ฤทธ์แสม จากเขมร
ท่านท้าวเย็น ตีนอุ่น จากเวี้ยงจั่น พวกจากเอเชียออกเฉียงใต้ แบบเราๆนี่นะ น่าเจ็บใจอะ
ไอ้ทุกสี เอาเป็นที่รองรับ ไอ้ขาวไม่กล้าลงไอ้มืด ก็มาลงที่หน้าเจ๊กนี่ ไอ้มืดก็อัดไอ้ไชน่า
แมน ไอ้โก้ก็ลงเอาที่ เฮ้ ชินิโต้ น่าฉงฉานจังอะ
ผมว่าคนขับแทกซี่จากเซ้าท์อีสเอเชีย นี่แหละดีและฉลาดที่สุด(รวมผมด้วยนะ ฮา
ฮา) เพราะไม่คิดไปเหยียดไปดูถูกใครเขาก่อน แต่ก็มีไรแบบใครดีดีด้วย ใครห่วยช่วยกันตี
คือ พวกผู้โดยสารคนขาวนะ จะชอบการบริการจากคนขับทางเอเชียมากกว่านะ พวกเรา
ไม่เรื่องมาก (จะมากได้ไง พูดอังกฤษได้น้อย ฮา ฮา ) จะสับๆโขกด้วยวาจานิดๆ พี่เอเชียก็
ไม่โต้กลับ เอางี้นะเปรียบให้เห็นง่ายๆดีกว่า คือเขาดูเราไม่มีพิษสงเท่าพี่มืด พี่แขกนะ บาง
ทีก็น่าเอ็นดูเหมือนหมาตัวเล็กของเขานะ พอเลี้ยงไว้ดูได้ บางตัวก็ดูซื่อ แต่ฉลาดนะ ให้เขาเทรนหน่อย เด๋วก็ให้กระโดดงับ จานบินได้ ( เรียกไรนะ นึกชื่อไม่ออก บี้ๆๆฟริสบี้มั้ง)แต่จะให้เลี้ยงพี่มืด พี่แขกเขาไม่เอาอะ เลี้ยงได้ไง เสือ จรเข้ งูนะ น่ากลัว
พวกคนขาวที่เจ้ายศ และร่ำรวยนี่ คิดดูถูก นะกับที่ไม่ได้ผิวพรรณและเป็นคอเคเขี่ยน
ด้วยกัน บ้าที่สุด ยิ่งประเภทคุณนายๆนี่แหละ เหมือนแม่นังตัวอิจฉาลครไทยเลยละครับ
ผมเคยรับคู่หนึ่งจากแถวคนรวยๆอยู่ ฟิฟท์ แอฟวะนิว จะไปดูคอนเสริท เพลงคลาสสิกนะ
CARNEGIE HALL PLEASE
นี่หากเป็นหนุ่มๆสาวๆผมก็อาจปล่อยลูกเล่นไปว่าPRACTICE ,PRACTICE ไปแล้ว เรียก
เอาเป็นจุดคุยเพื่อเป็นกันเองกับผู้โดยสารที่นิสัยดีๆน่ารักด้วยละ แต่เห็นนังคุณนายที่ท่า
ทางหยิ่งๆ หน้ายังกะอดีตเฟริสท์เลดี้ แนนซี่ เรแกน ซึ่งผมเกลียดท่าและหมั่นใส้นัยตาที่
เหยียดๆคน มากเลย หนังสือพิมพ์เคยเอาแกมาล้อ ตอนที่แกกรอกใบรายงานเสียภาษี ใน
ช่องอาชีพอะไร แกกรอกว่า FIRST LADY อือฮือ อาชีพนี้มีด้วยหรือ ฮาฮา
เอ้าต่อนะครับ ผมกดมีเตอร์ก็ออกรถนะ ก็ฟังเพลงจากในรถไปด้วย เป็นเพลงคลาสสิก
ด้วยละ สักพัก แม่แนนซี่ เรแกนหน้าเหมือน ก็เอ่ยว่า ไดรเวอร์ ยู ไลค์ คลาสิเกิล มิวสิก หา
.. 96.3 FM ?..DO YOU UNDERSTAND CLASSICAL?
ผมก็ว่า อือ โอ้เข่ แต่ในใจว่าอีนี่ ดูถูกคนจากเนื้อตัวแล้ว ยังดูถูกหูคนอีก อีบ้า แล้วแกก็หันมาถาม ผู้ชายคงเป็นสามีนะว่า HONEY, CAN YOU NAME THIS TUNE? เพลงที่ผมเปิดอยู่นะ คุณชายก็พยายามนึกๆนะ แต่คงนึกไม่ออก บอกนังเมียว่า ไอ้ลืมๆชื่อมันติดมายลิปอยู่นะ แล้วก็คงนึกๆ อีกสักครู่ ผมไม่ได้คิดไร เสือกไปตรงๆเลยว่า
RHAPSODY IN BLUE ..GERSHWIN ..MAMM
คุณผู้ชายก็โพล่งออกมาว่า THATS RIGHT ,RHAPSODY IN BLUE ..VERY GOOD DRIVER YOU RE GOOD
โธ่เอ้ย ทำหัวสูง แม่แนนซี่ แค่เพลงคุ้นหูของอเมริกัน คอมโพสเซอร์ ง่ายๆแค่นี้ยังทำลืม
ทีจริงหากเป็นเพลงอื่นๆผมก็คงไม่รู้หรอก ครับ นานๆทีนะที่สถานีจะเอาเพลงคลาสสิก
คุ้นหูฟังง่ายมาเปิด แต่ที่ผมจำได้ดี เพราะที่เปิดอยู่นั่นเป็นเทปอะ จำได้ทุกเพลงทุกท่อนอะ
เพราะซื้อมาเอง เปิดฟังแล้วฟังอีก จนฮัมตามได้อะ
แต่ว่าก็ว่านะ ผมชอบเพลงคลาสสิกกับแจสอะ ไม่ใช่เพราะจะทำตัวให้หัวสูงนะครับ ก็ชอบโดยไม่มีเหตุผลประกอบละกัน และไม่ได้รู้ไรลึกๆหรอกซื้อแผ่นที่ตัวชอบเป็นหลัก
ไปดูไปฟังตามแจสคลับดีๆก็มีบ้าง และเคยไปเข้าคอร์ส หัดฟังเพลง คลาสิกที่ชื่อคอร์สว่า
DO NOT AFRAID OF CLASSICAL MUSIC ด้วย แต่ไม่เคยว่าจะต้องแยกดนตรีว่า เหมาะกับชนชั้น ไม่ว่าขี้ข้า หรือเศรษฐี ดนตรีก็คือดนตรี ฟังเมื่อไรก็เข้าได้ หากจะฟัง
ผมว่า อีนังแนนซี่ หน้าเหมือน นั่น แกดูถูก นะไอ้แค่คนขับแทกซี่ มันจะมารู้ไร พวกมาจากประเทศที่สาม ทำไมนะ คนเราต้องมองกันแต่ภายนอกแล้ว เหยียด
ฐานะความเป็นคน ด้วยกิริยาวาจา แค่มองไปเองว่า เขาไม่ได้รู้สิ่งที่เรารู้
ทีจริงนะ เพลงคลาสิก อาจจะมีรากมาจากพวกคนขาว ทางยุโรป อาจมีดุริยกวี
ที่ยิ่งใหญ่ของโลก เป็นคนขาว แต่ยุคใหม่นี้ คนเอเชียของเรา ที่จะยากยิ่งกว่ามากนักในการ
เรียนรู้ทั้งภาษาและวัฒนธรรมหรือทางกายภาพได้แสดงให้เห็นถึงอัจฉริยะทางดนตรีสาขานี้ มีคอนดักเตอร์ จากเอเชีย ที่มีชื่อเสียงก้องโลก เช่น สุบิน เมธา จากอินเดีย คุณ
จากเมืองไทย ขอทานโทษครับ ที่ผมจำชื่อไม่ได้ ขอให้คุณbrichea ช่วยบอกอีกที ขอบคุณครับ และก็บรรดาโซโลลิสท์ เก่งๆก็จากเอเชียทั้งนั้นแหละ mandori,yo yo ma
และอีกมากที่นึกชื่อไม่ออกตอนนี้ครับ
ยาวเกินไปแล้ว ที่จริงจะแถมเรื่องการ ทรีท เห้ๆที่ทำกับผม จากคนไทยที่นี่อีกเรื่อง เอาไว้คราวหน้านะครับ
สวัสดี ด้วยเพลงของโมสาร์ท สักเพลงดีไหมครับ
อุย.. PRACTICE, PRACTICE
.
DO NOT AFRAID OF CLASSICAL MUSIC
..BYE NOW
จากคุณ :
smartupid
- [
16 พ.ค. 48 14:38:03
A:207.38.181.133 X: TicketID:084009
]
เรื่องเล่าแทกซี่ นิวยอร์ก ตอน ผิวเหลือง ผิวขาว
