เมื่อสองวันก่อนนี้ผมเจอแบบที่เขาเรียกว่าจุดไต้ตำตออะก็จากคนไทยที่ทำงานที่ เดียวกันนะครับคือแกเอาเรื่องที่ผมเขียนเรื่องแทกซี่นี่ละแกพริ้นท์มาให้อ่านเรื่องนายแอส
โฮลกับสาวบิทช์นั่นไง ดีที่ผมกับแกไม่สนิทกันเท่าไร เพิ่งมารู้จักกันที่ทำงานนี่แกว่าอ่าน
นี่สิ คนนิวยอร์กเขียน ไม่รู้ใคร ใจผมนะอยากให้แกวิจารณ์ดูนะและไม่อยากให้รู้ว่าเป็นผม กลัวว่าหากผมเกิดโม้เกินเลยไปบ้างจะมีคนมาจับผิดทีหลัง และจะทำให้ตัวเองเขินจนเขียน
ไร ไม่ออกไปเลยก็ได้ ผมแกล้งบอกแกไปนะ ว่า อือม์เขียนใช้ได้แต่คงต้องฝึกอีกมากนะ
บางคำบางช่วงใช้สรรพนามแทนตัว มั่วไปหมด แกถามว่ารู้ไหมว่าเป็นใคร ผมบอกไม่อะ
แล้วแกก็เดาเอาถึงคนๆหนึ่งที่เคยขับแทกซี่ คนนี้คนรู้จักกันทั่วนิวยอร์กด้วยละ ผมว่าเออ ท่า
จะใช่จริงๆด้วย พี่แทกซี่คนนั้นเขาดัง เรียกว่าคนในกลุ่มคนไทยดัง แกชอบร้องเพลงด้วย พบ
เห็นได้ตามงานคนไทย หรือร้านอาหารไทยที่มีร้องเพลงคาราโอเกะ หรือมีดนตรีสดเล่น
คนที่เอามาให้ผมอ่านนะ วานนี้แกบินกลับไปเมืองไทย เวคเคชั่นสองเดือน กว่าจะกลับมา
อ่านเรื่องนี้ พันทิพคงเอาเรื่องนี้ออกไปจากระบบแล้วมั้ง ผมเลยรีบมาบอกมาเขียนวันนี้ก่อน
ผมไม่ใช่คนที่รู้จักใครมากเท่าไรนะครับ และก็ไม่ค่อยเข้าไปปนเปกับกลุ่มคนไทยเขา
ที่จัดงานบอลล์ งานสังสรรค์ หรืองานต้อนรับผู้หลักผู้ใหญ่ระดับบิ๊กๆจากไทยแลยด์บ่อยๆ
คือจะเรียกว่า ไม่ชอบเลยก็ได้ หรือจะว่าผมเข้าคนยากก็ได้ ไม่อยากไปทำตัวแบบฝืนๆคบฝืน
ฝืนคุยตามมรรยาท แต่หากอยู่ในกลุ่มที่ผมคุ้นเคยแล้ว โอเค ผมกล้า ผมสนุก ผมทลึ่งตึงตังได้
สบายมาก
คนไทยเรานี่แหละครับ บางคนบางกลุ่ม ทำเบ่ง ทำแย่ยิ่งกว่าฝรั่งที่ผมว่าเสียอีก บ้างก็มีเงิน ร่ำรวย ทำเป็นลืมอดีตตกยาก ลืมป่าเชอร์วู้ด ที่โรบินฮู้ดเคยอาศัย บ้างมองไอ้พวก
ที่ไม่มีอะไรเหมือนตัว แบบดูถูกไปเลยก็มี
แต่ยังดีนะเขาว่าทางนิวยอร์กนี่ จะมีพวกที่ว่านี้ น้อยกว่าทาง แอลเอ เพราะที่นั่นมีคน
ไทยอยู่มากกว่านิวยอร์กหลายเท่า คนไทยนิวยอร์ก ส่วนมากทั่วไปนะ จะทำตัวง่ายๆแบบนิว
ยอร์กเกอร์ ต่างคนต่างอยู่ ไม่ตามกัน ไม่เอาอย่างแข่งขันชิงดีกัน การแต่งตัวก้ไม่ต้องให้หรู
เริดเปิดแฟชั่น ไม่บ้ารถแพงๆ ขับอวดกัน หากใครจะทำคนเขาจะหัวเราะเอานะ ไอ้นี่อยู่ผิด
เมือง แม้แต่ฝรั่งเขายังทำตัวง่ายๆเลย เคยมีน้องๆจากแอลเอ มาเที่ยวนิวยอร์ก เขาชอบกันนะ
ว่า ผิดกันเลยกับทางโน้น ดูเป็นประเทศเมกา มากกว่าด้วย
คนไทยนี่ส่วนมากนะครับ จะอยู่ที่ไหนก็ไม่ทิ้งความเป็นไทยจริงๆด้วย คือความเป็น
ไทยทั้งด้านดี เป็นด้านบวก เช่นการมีน้ำใจ การช่วยเหลือเจือจาน การแสดงพลังชาตินิยม
ความรักชาติ ทั้งแบบทันสมัยและแบบเชยๆ บ้างก็แสดงไอเดียความคิดเห็นแบบคนมีความ
รู้น่าชื่นชม มีเหตุผล คนแบบนี้น่าจะกลับไปช่วยชาติบ้านเกิด น่าเสียดายแทน ที่เขาทนอยู่
เมืองไทยไม่ได้ มาทนเป็นผู้พลัดถิ่น แต่ยินดีกับความสุขกับชีวิตง่ายๆที่นี่
และก็มีที่ว่า อุตส่าห์มาอยู่มาเรียนกันถึงนี่ เข้าถึงความเป็นเมกันได้หมด แต่ก้ไม่เคยละ
กับความคิดแบบไทยล้าสมัยและทัศนคติแบบเต่าล้านปี ตอนยังไม่มีอะไรก็เอาแต่ด่าว่า ประ
เทศที่ตัวเองเกิด มันจะเจริญได้ไง มีแต่โกงกิน คนรวยเอาเปรียบคนจน เล่นเส้นเล่นสาย มีแต่
คอรัปชั่นในวงราชการ การเมือง พอตัวเองเกิดได้ดีเพราะโชคเข้าข้างกับการลงทุน มีพรรค
พวกบริวารมาก ก็ลืมที่ตัวเองเคยพูดหมด และก็เอาสิ่งที่เคยด่าไว้นะมาเป็นซะเอง
เวลามีพวกบิ๊กๆจากเมืองไทยมาพวกนี้จะไปต้อนรับ ไปแนะนำตัว เอาตัวเองบริการ เปิด
โรงแรมดีๆชั้นหนึ่งให้ เรียกรถลีโมซีนให้ พาไปเล่นคาสิโนที่แอทแลนติก ซิตี้ มอบเงินแลก
ชิบให้เสร็จ ไอ้บิ๊กทั้งหลายชอบสิ มาบ่อยสิ มาเยี่ยมลูกหลานที่เรียนด้วย ลูกบิ๊กที่เรียนจบที่
นี่เป็นเพือ่นกับหลานชายผมนะ ก็คนที่กลับไปแล้วแต่งงานกับดาราดังไงอะชื่อ มิ่ว ชื่อแหมว
ไรนี่แหละ ผมไม่สนใจอะแต่ก็พอรู้บ้าง
เพื่อนบางคนของผมก็เคยชวนผมไปร่วมต้อนรับ ไปร่วมโต๊ะเลี้ยง บอกว่า ไม่เห็นเสียไร
ได้รู้จักคนดังด้วย คบพวกบิ๊กๆมีแต่ได้ ผมว่ากรูไม่ไป พวกนั้นมันไม่คบกรูหรอก เพราะกรู
กิ๊กก้อก ผมเลยถือโอกาศด่ากลับด้วยว่า ก็แบบนี้ไงไทยถึงไม่เจริญ ผมว่าทีหลังอย่าเอาเรื่อง
แบบนี้มาเล่าผมอีกนะ ผมรังเกียจด้วย จะทำไรก็ทำกันไป
วานนี้ผมไปอ่านข่าวจากผู้จัดการ มีข่าวเรื่องเจ้าของร้านอาหารไทยที่แอลเอ ถูกปล้น ถูกคนร้ายฆ่าตายด้วย แล้วมีคนเอาไปลงห้องไกลบ้าน กระทู้นั้นตอนหลังกลายเป็นกระทู้วิ
จารณ์ร้านอาหารไทยไปเลย ผมก็เคยเจอแบบที่เขาไปวิจารณ์กันนะคุณลองไปอ่านกันดูสิ
ครับ ห้องไกลบ้านนะครับ
เมื่อสิบกว่าปีก่อนที่ ผมยังขับแทกซี่อยู่นะ มีวันหนึ่งตอนหลังเที่ยงวัน ผมขับรถผ่านร้าน
อาหารไทยแถวโคลัมบัส เอฟวะนิว เห็นหน้าร้านมีที่จอดแบบมีเตอร์ว่างพอดี เกิดหิวขึ้นมา
และวันนี้คิดอยากกินข้าวแบบไทยบ้าง ปกติพวกแทกซี่นิยมร้านจีนแบบเท้กเอาท์นะ เพราะถูกดี อิ่มกว่าด้วยแหละ คิดแล้วผมก็จอดรถนะ มองเข้าไปในร้าน ร้านชื่อมันก็แปลว่า
HELLO อะ คนก็ไม่มากมีแค่สองสามโต๊ะเอง เห็นพนักงานสองสามคนยืนอยู่แลมาที่ผม
ตั้งแต่จอดรถแล้วเดินเข้าร้านแล้วละ พอเข้าร้านไป ยืนรอเผื่อจะมีใครมาทัก หรือพาไปนั่ง
แต่ไม่มีใครมาอะ เลยถือโอกาสไปนั่งเองที่มุมหนึ่ง ไม่ใกล้ใครเขา
เห็นพนักงานบริการโต๊ะฝรั่งที่เพิ่งมาก่อนผม รินน้ำ ทักทายพูดจาดี ผมก็รอ และอ่านเมนูไปเล่นๆ นานพอดูก็ยังไม่มีใครเห็นหัวแทกซี่โดดเดี่ยวผู้น่ารักเลย ผมเลยโบกมือ เรียกแบบไม่ใช้เสียงนะ แต่ก็ต้องรู้แล้วละสำหรับอาชีพนี้ เขาไม่เรียกไปซ้อม
บอลล์หรอกเขาจะสั่งอาหารแดะนะ นายนั่นก็เดินมาหน้าตาเอาเรื่อง ยังกับว่าผมจะมาขอ
แดะฟรี ผมก็ ทักก่อนด้วยแนะ สวัสดีครับ นายนั่นซึ่งผมรู้ทีหลังว่าเป็นญาติกับเจ้าของร้าน
ตอบกลับผมด้วยภาษาประกิตว่า I DONT SPEAK THAI
อ้าว เป็นงั้นไป ก็สำเนียงส่อภาษานี่อะ ไอด้อนท์สปี้กไทย สำเนียงเอ็กเซ่นท์นี้ ไม่มีที่ไหนเป็นเอกลักษณ์ ได้เท่าพี่ไทยหรอกเว้ย กรูก็เป็น มรึงก็เป็น ใครๆก็เป็น หากไม่เกิด
ที่เมกา และอายุพอๆกัน กรูก็ฟังแบบนี้มานานพอแล้วนะ
เออ ๆมรึงไม่อยากเป็นก็ไม่ว่า อยากบอกไปว่า หมาบ้านกรูเห่ายังออกสำเนียงดีกว่ามรึงอีก
เนาะ แต่เอาเถอะขืนไปเอะอะกับมันจะเข้าทางมัน ที่มันคิดดูถูกอยู่แล้ว คนเวรี่อินเทลลิเจ้นท์
อย่างผมก็ต้องเล่นอีกแบบ เลยชี้ไปที่ข้าวหน้าไก่กะเพรา ตามเบอร์ในเมนู คนรับออรืเดอร์
หน้าเห้ ก็ไม่พูดไรซักคำ
ผมด่าแม่มันในใจ แต่ไหนๆมันดูถูกแล้ว ก็ต้องแก้แบบทางอ้อม ไม่ตกหลุมให้มันแบบ
ว่าแล้วไง ไอ้แทกซี่ มันสถุล มันไม่เอาน้ำมาให้ก้ไม่ว่า ผมเห็นที่โต๊ะมีกระดาษให้ลูกค้าวาด
รูปขีดเขียน ระหว่างรอนะ มีดินสอเครย่อนพร้อม จึงหยิบมาเขียนข้อความตัวโตพอที่จะเห็น
ได้ชัด เสร็จแล้วก็ปิดไว้ก่อน
พอข้าวหน้าเห้ เอ้ย หน้าไก่มาถึง ผมก็กล่าวกับมันว่า ขอบคุณครับ เอ้ย แท้งกิ้ว แล้ว ผมก็กิน กินไปแค้นไป ทำไมถึงทำกับฉันได้ แต่ชักแดะไม่ลงอะ กินไปได้ครึ่ง ไอ้เห้หน้า
เจ๊ก ก็เอาเช็ก เอ้ย เอาบิลมาโปะ ผมเตรียมไว้แล้ว คิดว่าไม่เกินยี่สิบนะ เลยดึงจากกระเป๋าเสื้อ
ให้มันไปเลย มันก็เอามาทอน ไม่พูดไรสักคำ
หากไม่วางทิปมันก็เข้าทางที่มันดูถูกเราอีก กรูว่าแล้ว ไอ้แทกซี่ขี้เหนียว มันไม่รู้อะ ผมนี่ ละ บิ๊กทิปเปอร์ไปที่ไหน เวทเขาชอบผมนัก ไม่จู้จี้ทิปหนัก เพราะเคยเป็นเวทเทอร์
มาก่อนด้วย นี่ค่าข้าวหน้าไก่บวกภาษีแค่แปดเหรียญกว่าเองนะ ทิปประชดไปห้าเหรียญ
วางไว้บนกระดาษที่ผมเขียนไว้ พลิกให้เห็นและอ่านชัดๆว่า( -ขอโทษคุณๆที่อ่านตอนนี้
ด้วยครับ หยาบคายไปหน่อย ขอโทษ)
ไอ้หัวดวย ขอให้ร้านมรึงเจ๊งเร็วๆนะ มรึงไม่อยากขายกรูก็บอกสิ ไอ้ส้นทีน ไปอมดวยฝรั่ง
ไป ไอ้หัวดวยลืมตีน
.แล้ว ชายหนุ่มก็วางมาดก็เดินออกจากร้านไป ฮ่าฮ่าฮ่า
จากคุณ :
smartupid
- [
25 พ.ค. 48 12:11:53
A:207.38.181.133 X: TicketID:084009
]
เรื่องเล่าแทกซี่นิวยอร์ก ตอน คนๆๆๆๆๆๆๆ คนไทย
