ความคิดเห็นที่ 1 ช่วงที่ประเทศไทยยังต้องรองรับคนเขมรที่หลบสงครามในประเทศและมาอาศัยอยู่แนวตะเข็บชายแดนไทยที่อรัญประเทศนั้น มีเหตุการณ์เล็กๆเกิดขึ้น ดดยที่ไม่ค่อยจะมีใครสนใจมากนักเนื่องด้วยมันเป็นเหตุการณ์ปกติ ผู้หญิงชาวเขมรคนหนึ่งหนีหลบไปจากค่ายอพยพ เป็นเรื่องปกติที่มักมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นทั้งผู้ชายและผู้หญิง บางคนก็หลบออกจากค่ายอพยพเพื่อกลับบ้านเกิด แม้จะรู้ว่าสงครามในประเทสกำลังดำเนินอยู่ แต่ดูเหมือนคำว่า ไม่มีที่ไหนสุขใจเท่าบ้านเรา จะเป็นคำที่ใช้ได้เสมอ จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 30 พ.ค. 48 21:02:50 ]

ความคิดเห็นที่ 2 "เฮ้ยวันนี้จะไปหลอกใครอีกวะ แต่งตัวซะหล่อขนาดนั้น " เสียงเพื่อนๆร้องทักผม ซึ่งก็เป็นแบบนี้ทุกวันเพราะผมเองแม้จะเป็ยทหารเหมือนพวกเขาแต่ก็มีอันจะกินมากกว่าคนอื่นๆ "ไม่ได้หลอกโว้ย เขาเต็มใจกันเอง เออ ว่าแต่จะไปในเมือง เอาอะไรกันบ้างไหม" เพื่อนๆหลายๆคนสั่งของกันมากมายจนผมขนมาไม่ไหวเป็นประจำ เพราะ คนที่มีรถจักรยานยนต์อย่างผมนี้มันหายากมากนัก เย็นวันนี้หลังจากไปซื้อของในเมืองมาแล้วผมก็ไปกินเหล้ากับเพื่อนที่ไม่ได้อยู่ประจำการ "นี้ไอ้เสก เอ็งไม่กลัวบ้างเหรอไงเที่ยวหลอกผู้หญิงไปทั่ว บางคนเสียทั้งตัวทั้งเงิน แก่หน่อยก็เอาแต่เงิน ระวังนะนายรู้เอาตาย" เพื่อนผมพูดมาเพราะคงเมาเข้าแล้ว "รู้ไปก็เท่านั้นละ เอ็งไม่รู้อะไร แต่ข้าไม่บอกพวกเอ็งดีกว่า  กินๆๆๆ ของฟรีแล้วยังปากมากอีก" ความจริงแล้ว ผมเองก็ไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้นหรอกเพียงแต่เอาตัวรอดได้เก่งเท่านั้น คืนนี้เมาได้ที่แล้วผมนัดกับผู้หยิงคนหนึ่งไว้ว่าจะไปหาเธอ ผมค่อยๆลักเลาะไปตามทางที่คุ้นเคย เมื่อไปถึงที่นัดไว้ ก็เจอเธอรออยู่ก่อนแล้ว จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 30 พ.ค. 48 21:16:52 ]

ความคิดเห็นที่ 3 "นาย" เธอส่งเสียงออกมาค่อนข้างดังจนผมต้องเอามือปิดปากเธอแล้วถือโอกาศลวนลามเธอไปในตัว เธอแกะเอามือผมออกแล้วถามว่า ที่บอกไว้ว่ายังไง ผมไม่พูดแต่จับมือเธอไว้แล้วใช้สายตาบอกความหมายให้ตามมา เช้าวันรุ่งขึ้น ผมตื่นสายมากเพราะเมื่อคืนเมามากกับต้องไปทำอะไรบางอย่างมา พอตื่นมาก็อาบน้ำเตรียมที่จะไปเปลี่ยนเวรก็พอดีกับเพื่อนเดินมาบอกว่ามีคนเขมรหนีกลับบ้านไปอีกคนแล้ว ผมทำหน้าเฉยๆเพราะเป็นเรื่องปกติที่คนพวกนี้จะไปแล้วกลับมาเพื่อจะไปอีก ขณะที่อยู่เวรวันนั้น เพื่อนทหารผมคนหนึ่งก็ล้มลงนอนดิ้นคลุกฝุ่นสักพักน้ำลายก็ฟูมปากขึ้นมาเฉยๆ หลายๆคนแตกตื่นกัน เมื่อพาไปส่งหมอก็ปรากฎว่าเขาได้สิ้นชีวิตเสียแล้ว หมอระบุสาเหตุการตายว่าเป็นลมบ้าหมูหรือลมชักอะไรนี้ละ ผมฟังไม่ทัน หมอบอกว่าจากนั้นก็ขาดอากาศหายใจ ผมยังนึกแปลกใจว่า มันตายง่ายจังไอ้โรคนี้ จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 30 พ.ค. 48 21:25:29 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่มีคนสนใจกับการตายนักเพราะหมอบอกว่าเป็นเรื่องปกติ แต่ผมกับรู้สึกเหมือนมีใครคนหนึ่งในหมู่ผู้อพยพมองมาที่ศพเพื่อนผมอย่างสะใจ หรือว่าเราคิดไปเองกันนะ กลับบ้านก่อนครับ21.31ละ ฝนเพิ่งหยุด แล้วมาฟังต่อกัน จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 30 พ.ค. 48 21:27:54 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่ได้เข้าห้องสยองขวัญนานมากแล้ว เล่าต่อนะคะ อยากฟังๆๆๆๆ อิอิอิ คิกคักๆๆๆ จากคุณ : รักเธอจริงๆ มาดอนน่าเนี่ย - [ 31 พ.ค. 48 12:38:55 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หวัดดีคับ ดีใจที่ได้เห็นกระทู้พี่อีกครั้งนะคับ แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 48 16:44:19 จากคุณ : pokojung - [ 31 พ.ค. 48 13:21:29 ]

ความคิดเห็นที่ 7 รออ่านตอนต่อไปอยู่ครับ.... จากคุณ : เกาเหลาใส่เส้น - [ 1 มิ.ย. 48 11:11:57 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณ ขอบคุณ มิตรรักแฟนเพลง ที่มาให้กำลังใจกันล้นหลามจนเปิดเวบพันทิพแทบไม่ได้ จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 1 มิ.ย. 48 17:04:03 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เรื่องการเสียชีวิตในค่ายอพยพเป็นเรื่องภายในจึงไม่มีการสอบสวนอะไรกันมากนัก ผมเองก็โดนสอบไปด้วยเหมือนกันเพราะอยู่ใกล้กับเพื่อนที่สุด คนเรานี้นะเมื่อคืนยังกินเหล้ากันอยู่เลย วันนี้มาตายง่ายๆเสียได้ "เฮ้ย เสก วันนี้ไปกินเหล้ากันในเมืองไหม พอดีมีรถออกไปซื้อของ อาศัยไปกินเหล้ากันดึกๆค่อยกลับ"   เพื่อนชวนผมไปเที่ยวแต่ผมเองอยากอยู่เพื่อทำอะไรบางอย่างมากกว่าจึงตอบปฎิเสธไป คืนนั้นผมต้องสดุ้งกับเสียงระเบิดที่ดังสนั่นหวั่นไหว ผู้คนในค่ายพากันวิ่งออกมาจากที่พักอาศัยแล้วไปหลบภัยกัน ทุกสิ่งทุกอย่างดูวุ่นวายไปหมด จากเสียงระเบิดที่ดังขึ้น แต่มันดังเพียงครั้งเดียวแล้วก็หายไป จากนั้นประมาณ 5 นาที ก็มีหน่วยลาดตะเวนมาบอกว่ารถที่ออกไปซื้อของที่ตลาดถูกกับระเบิดระหว่างเดินทางกลับที่พัก คาดว่าคนที่ไปกับรถเสียชีวิตหมด นี้มันอะไรกัน ในเขตแดนของไทยแท้ๆ ใครกันกล้ามาวางระเบิด ทุกคนล้วนแต่งงกับเรื่องที่เกิดขึ้น คงเป็นโชคดีของผม แต่เพื่อนๆ กลุ่มเดียวกับผมตายกันหมด ตอนนี้ในรุ่นผมไม่มีใครเหลือเลยสักคน เกิดอะไรกับทหารในรุ่นพวกผมกันแน่ ก่อนหน้านี้ก็มีเพื่อนผมตายไป 2 คนแล้ว จากสาเหตุแทงกันตายเองในวงเหล้า ซึ่งคราวนั้น เรานั่งกันอยู่ 3 คนแต่เพื่อนมาตายต่อหน้าต่อตา  ไม่รู้เกิดอะไรกับพวกผม จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 1 มิ.ย. 48 17:49:27 ]

ความคิดเห็นที่ 10 "เอ็งอยากย้ายไปอยู่ที่อื่นไหม " ผู้บังคับบัญชาผมถามผมหลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านไป "ผมจะอยู่ครับ ตอนนี้ผมอยากรู้ว่าทำไมเรื่องร้ายๆเหล่านี้ถึงเกิดขึ้น กับระเบิดที่รถไปเหยียบโดนเข้านี้ก็ยังเป็นปัญหานะครับท่าน เพราะจากการตรวจสอบของพวกเราแล้วมันเป็นของพวกเราเอง ผมว่าต้องเป็นคนในแน่ๆครับ" "อืม งั้นก็ตามใจแกแล้วกัน" ช่วงนั้นมีการลาดตะเวนรอบบริเวณเป็นวงกว้างเพื่อกันเหตุร้ายที่เกิดขึ้น จนกระทั้งทหารหน่วยหนึ่งไปเจอกับเรื่องสยดสยองขึ้น      มีศพ ผู้หญิงมากมายถูกฆ่าแล้วนำศพมาผูกโยงไว้กับต้นไม้ ทุกศพมีสภาพเดียวกันหมด จากการตรวจสอบมีศพใหม่ที่สุดเพิ่งจะตายได้ไม่เกิน4-5 วัน แล้วสภาพศพคือแขนทั้ง 2 ข้างถูกเชือกมัดโยงไว้กับกิ่งไม้ ในลักษณะยืน หน้าอกถูกตัดขาด 1 ข้าง อีกข้างจะมีรอย กัดที่หัวนมจนหัวนมขาด บริเวณโคนขามีรอยกัดจนเนื้อหายไป อวัยวะเพศหญิงถูกเสียบไว้ด้วยไม่ไผ่  และที่สำคัญผู้หญิงเหล่านี้เป็นคนเขมรที่อยู่ในค่ายทั้งนั้น เรื่องนี้ทำให้ค่ายอพยพดกลาหลวุ่นวายมาก ผมเองก็ไม่อาจอยู่เฉยต้องติดตามนายไปช่วยงานอย่างใกล้ชิด ใครกันนะที่ทำแบบนั้น ช่างเป็นฆาตกรที่จิตใจอำมหิตที่สุด ผมชักคิดถึงชาวเขมรคนหนึ่งที่ผมเห็นในวันที่เพื่อนผมตาย สายตาแบบนั้น อาจเป็นไปได้ที่เป็นเขา จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 1 มิ.ย. 48 18:04:31 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ฝนตกทีไรเนตห่วยทุกที เด๋วหลุดๆ จากคุณ : ชายสมบูรณ์ - [ 1 มิ.ย. 48 22:46:42 ]

ความคิดเห็นที่ 12 พอมีเรื่องเกิดขึ้นย่อมทำให้ตำรวจต้องเข้ามายุ่งเกี่ยวด้วย ร้อยตำรวจเอกวินัย เป็นผู้รับผิดชอบคดี เมื่อเข้ามาทำคดีก็ขอความร่วมมือจากผู้ควบคุมค่าย และนายก็สั่งผมเป็นคนให้ความสะดวก "คุณสงสัยใครบ้างหรือเปล่าในค่ายพักนี้ " ร.ต.อ.วินัยถามผม แกคงไม่คิดว่าผมจะสงสัยใครก็อาจถามไปตามมรรยาท "ผมคิดว่ามีครับ"  แกหันหน้ามามองผมด้วยความสนใจขึ้นมาทันที "ไหนเล่าต่อสิครับว่ามันเป็นยังไง" ผมเล่าถึงเหตุการณ์ที่ผมเห็นผู้ชายเขมรอพยพคนหนึ่งที่มีพิรุธ แม้เป็นความรู้สึกส่วนตัว แต่ก็เรียกความสนใจของนายตำรวจคนนี้ได้      หลายวันต่อมาก็เกิดเหตุการณ์ฆ่ากันตายอีก คราวนี้เป็นผู้ชาย ห่างจากค่ายพักไม่ถึง100เมตร สภาพศพแทบจำไม่ได้ว่าเป็นใคร ถ้าไม่ใช่เพราะเสื้อผ้าที่สวมไว้       สภาพศพใบหน้าถูกทุบด้วยของแข็งแล้วสับด้วยมีดจนแหลกเละจมูกถูกตัดจนขาดหายไป ลูกตาและ ใบหูกระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง ตามตัวมีแต่รอยมีดกรีดทั่วร่างไปหมด  และเหมือนเดิมอวัยวะเพศโดนตัดหายไปหมด ตำรวจคากว่าฆาตกรต้องเป็นคนเดิมแน่เพราะการฆ่าคนแบบโหดเหี้ยมเกินมนุษย์ จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 1 มิ.ย. 48 23:16:44 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตำรวจเริ่มสนใจในสิ่งที่ผมบอกมากขึ้น จึงตัดสินใจที่จะเรียกตัวชาวเขมรคนนั้นมาสอบสวน จากการสอบสวนในขุ้นต้นทราบชื่อว่านายไกรสร เป็นชาวเขมรที่มีพื้นฐานความรู้ดีพอสมควร แม้จะไม่พบพิรุธอะไรแต่ก็มีหลายอย่างทำให้ตำรวจน่าจะไปถูกทาง ผมเองอยู่ด้วยในการสอบสวนครั้งนั้น ก็ให้ความเห็นกับตำรวจไปว่าเราน่าจะลองให้ใครจับตามองนายไกรสรเป็นกรณีพิเศษ เพราะแม้เขาจะไม่แสดงอาการให้น่าสงสัยแต่กลับมีคำพูดที่สกิดใจพวกเราไม่น้อย อย่างเช่น บางที่คนผิดอาจอยู่ใกล้จนมองไม่เห็น หรือ คนที่ตายเป็นเพียงเหยื่อขั้นต้นของเหยื่อที่จะตามมา แม้เราจะคาดคั้นกับเขาอย่างไรเขาก็ไม่ยอมพูดต่อ จนตำรวจต้องส่งคนสังเกตุเขาโดยให้คนะปะปนไปในหมู่ชาวเขมร จากคุณ : ชายสมบูรณ์ - [ 2 มิ.ย. 48 22:17:54 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เป็นไปตามที่ผมคาดไว้ หลายวันต่อมาก็เกิดเรื่องขึ้นอีก วันนั้นผมให้ลูกน้องเรียกวิทยุไปที่ รตอ.วินัย ไม่ถึง30นาที รตอ.วินัยก็มาถึง ผมรีบพาทุกคนไปบริเวณที่เคยมีศพผู้หญิงอยู่มากมายในทันที ทุกคนรีบตามผมไปทันที เมื่อเข้าใกล้ผมทำสัญญาณให้ทุกคนเงีบยแล้วค่อยๆเดินย่องเขาไปช้าๆ ภาพที่เห็นต่อหน้าทุกคนนั้นเป็นภาพที่สยดสยองใจอย่างบอกไม่ถูก ผู้ชายคนหนึ่งกำลังจับผู้หญิงคนหนึ่ง อุ้มขึ้นเพื่อไปใส่ในหลุม สภาพผู้หญิงที่เห็นได้จากระยะนั้น เห็นได้ว่า คอหลุดจนเกือบขาด แขนและขามีเลือดอยู่เต็มไปหมด   และตำรวจเองก็ไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปล้อมตัวผู้ชายคนนั้นไว้ทันทีไว้ทันที "นายไกรสร" รตอ.วินัยอุทานมาอย่างลืมตัวเมื่อเห็นผู้ชายคนนั้นได้ชัดเจน   "ระวังมันมีมีด" จ่าตำรวจนายหนึ่งกล่าวเตือนด้วยความห่วงใยเจ้านาย ตอนนั้นหน้านายไกรสรดูหน้ากลัวมาก ตำรวจหลายนายได้แต่เอาปืนส่องไว้ที่เขาแต่ดูเหมือนเขาจะไม่กลัวเลยสักนิด ยังคงอุ้มร่างที่ไร้วิญญาณนั้นเดินต่อไป "หยุดเดี๋ยวนี้นะ ถ้าไม่หยุดเราจะยิง" เหมือนไม่ได้ยิน นายไกรสรวางศพลงที่หลุมแล้วหันมาเผชิญหน้า ชี้ดาบมาที่รตอ.วินัย ซึ่งวินาทีนั้นเสียงปืนจากกระบอกปืนของผมก็ดังขึ้น เพียงนัดแรกเท่านั้นทำให้นัดต่อไปดังขึ้นมาพร้อมๆกัน พร้อมกับการสิ้นสุดของฆาตกรใจโหดรายนั้น จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 2 มิ.ย. 48 22:54:29 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ใครยิงก่อน ผมอยากจับเป็นไม่น่าเลย รตอ.วินัยบ่น ผมได้แต่ทำเสียงอ่อยๆ ว่าผมเป็นคนแรกที่ยิงแต่ ก็ยิงขู่เท่านั้น ไม่ได้ยิงจริงๆ จากการตรวจสอบที่เกิดเหตุพบว่าเครื่องมือในการฆ่าอยู่ครบมีทั้งมีด ขนาดต่างๆ และที่สำคัญไม่ไผ่หลาวปลายแหลม เรานำศพคนทั้ง2 เพื่อไปสอบถามว่าผู้หญิงคนนี้มีความสำพันธยังไงกับนายไกรสร ก็ได้ความว่าเป็นคนที่นายไกรสรชอบอยู่  แล้วทำไมถึงต้องฆ่า  รตอ.วินัยถามผมว่ารู้ได้อย่างไรว่านายไกรสรเป็นฆาคกร แล้วรู้ได้อย่างไรว่านายไกรสรกำลังลวงผู้หญิงออกไปฆ่า ผมจึงได้เล่าให้ฟัง ผมได้รับจดหมายฉบับหนึ่งเขียนมาบอกให้ผมไปตามสถานที่และเวลาที่กำหนดโดยไม่ลืมที่จะบอกให้ไปตามตำรวจด้วยแล้วผมก็นำจดหมายฉบับนั้นให้รตอ.วินัยดู              วันที่ 25 เมษายน เวลา 13.30 ให้นำกำลังตำรวจไปสถานที่ที่เคยมีผู้หญิงตายมากมาย แล้วทุกอย่างจะกระจ่าง ในเนื้อความจดหมายเขียนมาเท่านี้เอง แล้วผมก็ไม่รู้ที่มา เพราะระหว่างที่ตรวจเวรก็มีจดหมายฉบับนี้ขว้างมาถูกตัวผม รตอ.วินัยได้แต่งง แต่ก็พอจะสรุปได้ว่าคนร้ายคงชอบผู้หญิงคนนี้แต่ด้วยความที่จิตใจไม่ปกติ จึงได้ทำร้ายเหยื่อ แล้วจะปกปิดด้วยการฝังศพไว้ คดีทุกอย่างดูเหมือนจะจบลงด้วยดี แต่แล้วก็มีอะไรบางอย่างทำให้รตอ.วินัยปิดคดีไม่ลง จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 2 มิ.ย. 48 23:10:31 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ยังไงละ เขียนเรื่องแบบนี้ เปลี่ยนแนวบ้าง พอไหวไหมครับ จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 2 มิ.ย. 48 23:11:28 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แปลกแฮะ เค้ากลับชอบแบบนี้มากกว่าอ่ะ เขียนต่อ เร็วๆนะ อย่าอู้ล่ะ อิอิอิอิ จากคุณ : pokojung - [ 3 มิ.ย. 48 13:34:23 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณเล็กมาต่อเร็ว ๆ นะคะ อยากอ่านมาก ๆ จากคุณ : คนไทยในสวีเดน (chatchanya) - [ 3 มิ.ย. 48 18:50:49 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เล่าต่ออีกนิดละกันก่อนจะงดเล่าเข้าพรรษานะ รตอ.วินัยบอกว่าเขาคิดว่านายไกรสรไม่น่าจะใช่ฆาตกร เขาถามผมว่า ทำอย่างไรถึงจะรู้ว่าใครมีลายมือแบบไหนบ้างในค่ายนี้ ผมเลย บอกว่าให้ทุกคนลองเขียนดูไหม แล้วเอามาเทียบลายมือ ส่วนลายมือของระดับผู้บังคับบัญชาผมจะหามาให้ทุกคน เมื่อตกลงได้แล้ว ผมก็ใช้เวลารวบรวมประมาณ 1 อาทิตย์มาให้ รตอ.วินัย จากนั้น 1 อาทิตยรตอ.วินัยจึงได้ผลการสรุป ลายมือนั้นใกล้เคียงกับผู้บังคับบัญชาระดับสูงคนหนึ่ง บ่ายวันต่อมา มีหมายตรวจค้นมาจากกรมตำรวจขออนุญาตค้นห้องเจ้านายผม พันตรี กมล และจากการตรวจค้นทำให้ได้เบาะเเสมากมาย แม้พันตรี กมลจะปฎิเสธที่จะยอมรับว่าของเหล่านั้นเป็นของตัวเองก็ตาม มาดูของที่พบในห้องเขากันครับว่ามีอะไรบ้าง หนังสือแนวฆาตกรรมต่อเนื่อง หนังสือลามก มีดหลายขนาด เชือกไนล่อนหลายเส้น และงานเขียนแนวฆาตกรรมของเขา พันตรีกมลได้แต่บอกว่า ของที่เป็นสมบัติของเขามีเพียงหนังสือแนวฆาตกรรมต่อเนื่องเท่านั้นเพราะเขาต้องการเขียนหนังสือ แต่ตำรวจต้องใช้เวลาในการขออนุญาตทางกรมทหารจับตัวไว้เพื่อสอบสวน และ พันตรีกมลได้หนีหายไปก่อนที่จะถูกจับกุมตัว และเพียง3วันจากการหายตัวไปของพันตรีกมลก็มีเหตุฆ่ากันตายอีก คราวนี้เป็นการตายในค่ายอพยพเลย ทหารคนสนิทของพันตรีกมลนอนตายอยู่ในห้องพัก ตอนที่ผมเข้าไปเห็นนั้นมีตำรวจมาก่อนแล้ว สภาพศพที่เห็นเหมือนคนตกใจสุดขีดสายตาเบิกโพลง ที่หน้าอกด้านซ้ายมีมีดสั้นปักอยู่ ตำรวจบอกว่าต้องเป็นคนที่ใกล้ชิดและสนิทมากกับผู้ตาย ซึ่งคงไม่ใช่ใคร ถึงตอนนี้ผมกลัวมากที่คนต่อไปคงเป็นผมแน่ๆ ซึ่งตำรวจก็มั่นใจแบบนั้น จึงให้ผมย้ายกลับเข้ากรม แต่ผมเองอยากจะอยู่ร่วมมือกับตำรวจมากกว่าเลยไม่ยอมไป เลยมีตำรวจมาอยู่เพื่อคุ้มกันผมคนหนึ่ง เป็นจ่าตำรวจชื่อจ่ายอด วันนี้จ่ายอดชวนผมกินเหล้านิดหน่อยเพราะเห็นว่าปลอดโปร่งจนไม่น่าจะมีเหตุซึ่งผมเองก็ไม่ขัด พอกินไปได้พักนึง ผมก็ขอตัวจ่ายอดไปทำธุระส่วนตัว ซึ่งจ่ายอดก็ยอมให้ผมไป ผมไปยังที่นัดหมายกับหญิงคนหนึ่งที่นักไว้เมื่อกลางวัน เมื่อไปถึงที่นัดผมก็จูงมือเธอเดินให้ตามผมไป ขณะที่ผมกำลังจะทำอะไรนั้นจ่ายอดก็พลวดพลาดเข้ามาทันที "นายโดนจับแล้วนายเสก" จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 3 มิ.ย. 48 23:28:25 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อย่าบอกว่านี่จบแล้วนะคะ จากคุณ : chatchanya - [ 4 มิ.ย. 48 05:12:15 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ยังครับแหม ที่จริงว่าจะจบแบบนี้นะนี้ "จับผมเรื่องอะไรครับ ผมทำผิดอะไรนี้" "ก้หลักฐานเห็นชัดๆ ว่านายกำลังพาผู้หญิงออกนอกค่าย ไม่ต้องพูดมาก ผู้กองครับเหยื่อติดกับเราแล้ว" พอจ่ายอดพูดจบ รตอ.วินัยพร้อมกำลังตำรวจก็ออกมาล้อมผมไว้ ผมได้แต่ยกมือขึ้นแบบงงๆ กำลังตำรวจเข้ามาจับผมแล้วใส่กุยแจมือไว้ ผมได้แต่พยายามที่จะถามว่าจับผมทำไมแต่ดูเหมือนว่าไม่มีใครสนใจนัก ผมถูกกุมตัวมาไว้ที่ทำการค่าย รตอ.วินัยเขามาถามว่าผมจะยอมรับไหมว่าเป็นฆาตกรตัวจริง ผมได้แต่ขอร้องให้พาตัวผู้หญิงคนนั้นมาด้วยจะได้รู้ว่าผมไม่ได้ทำอะไรเธอ แต่ก็ดูเหมือนว่ารตอ.วินัยจะมั่นใจมาก ขณะที่ผมกำลังนั่งรอผู้บังคับบัญชามานั้นเอง พันตรีกมลก็เดินขึ้นมาบนที่ทำการ "ตกลงว่าเรียบร้อยใช่ไหมครับผู้เกอง" "ครับท่าน และต้องขอบคุณท่านมากที่เป็นคนวางแผนนี้" อะไรกันแผนอะไรผมคิดในใจ ผมทำอะไรผิดกัน "ท่านผู้บัญชาการมาแล้วครับ" ตำรวจนายหนึ่งร้องบอก ตำรวจขออนุญาตจับกุมผมไว้ก่อน และผู้บังคับบัญชาก็อนุญาต แต่ขอทราบเรื่องทั้งหมดก่อน ซึ่งรตอ.วินัยเป็นผู้เล่าเหตุการณ์ทั้งหมด ทางเราสงสัยสิบโทเสกสรรมาตั้งแต่แรกแล้วครับว่าอาจจะเป็นฆาตรกร แต่ก็ยังหาหลักฐานมาเล่นงานไม่ได้ ทางท่านพันตรีกมลจึงวางแผนให้เหยื่อตายใจโดยยอมเป็นผู้รับความผิดเสียเองแล้วเหยื่อก็ลงมือเล่นงานคนสนิทของม่านพันตรีกมลอีกครั้ง ตอนนั้นเราไม่ทันระวังจึงจับตัวไม่ได้ แต่กลับเป็นโอกาสให้เรานำคนของเรามาใกล้ชิดเหยื่อพอเหยื่อไม่ระวังเราจึงตามจับกุมได้ขณะที่กำลังจะพาเหยื่อ ไปทำร้ายครับ จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 5 มิ.ย. 48 20:16:10 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ม่านผู้บัญชาการนั่งนิ่งสักครู่ก็พูดออกมาว่า งั้นขอดูเหยื่อที่คุณพูดถึงนั้นหน่อย ผมอยากจะถามอะไรสัก 2- 3 คำ แล้วเรื่องนี้ผมว่าต้องให้ความยุติธรรมกับทุกฝ่ายถึงจะถูก ถอดกุญแจมืออกก่อนเถอะ ตำรวจนายหนึ่งมาถอดกุญแจมือผมออก แล้วสักพักทหารสองนายก็นำตัวผู้หญิงคนที่ผมไปพบเมื่อคืนมา "นั่งก่อนสิ" ท่านพูดเป็นภาษาเขมรกับหญิงคนนั้น และพูดถามอะไรต่ออีกประมาณ 10 นาที ก็ยิ้มแย้มพอใจ ทำไมพวกคุณไม่ถามเธอก่อนว่าเขา 2 คนไปทำอะไรกัน ตอนนี้ดูเหมือนพันเอกกมลจะหน้าถอดสีขึ้นมาทันที รตอ.วินัยก็อึกอักไม่กล้าพูดอะไรออกมา เอาละ ปล่อยตัว ร.ท  เสกสรร ซะ เขา 2 คนแค่ลักลอบซื้อขายของกันเท่านั้นเอง ไม่ได้ไปทำอะไรอย่างที่คุณคิดหรอก รท.เสกสรร ก็แค่เอาของที่หายากๆไปขายเอากำไรเกินควรเท่านั้นเอง และของที่เอาไปขายก็เป็นผ้าอนามัยซึ่งพวกคุณก็มองผ่านไป สนใจเพียวแต่จะจับเขา เอาละ เรื่องนี้ผมจะเป็นคนดูแลให้แล้วกัน ดูพวกคุณทำงานมานานแล้วผมก็ไม่อยากไปยุ่งแต่เห็นจะต้องมาดูเองแล้ว ตอนนี้ทั้ง 2 คนดูจะหน้าเสียไปอีก เอาละไปพักผ่อนกันได้แล้ว และ รท. เสกสรร เธอต้องโดนลงโทษตามกฎทหาร ผมต้องมานอนแกล่วในคุกอยู่เป็นอาทิตย ไม่ค่อยได้รับรู้เรื่องราวข้างนอกมากนัก แต่ก็มีข่าวใหญ่ๆอย่าง มีผู้ชายชาวเขมรคนหนึ่งถูกฆ่าตายในลักษณะที่โหดเหี้ยมกว่าเดิม จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 5 มิ.ย. 48 20:32:11 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ศพถูกหั่นออกเป็นหกส่วน แขนและขาทั้งสองถูกตัดออกโดยที่ขาและแขนนั้นยังถูกเชือกผูกติดไว้ คาดว่าเหยื่อคงถูกจับมัดดแขนขาขึงพืดไว้ แล้วฆาตกรจึงลงมือตัดแขนและขาที่ละข้าง เพราะจุดที่พบกับลำตัวนั้นห่างออกมาจากบริเวณนั้นพอสมควร ดูเหมือนเหยื่อจะถูกลากไปตัดหัวทิ้ง ทหารที่คุมคุกบอกว่าตอนนี้ท่านพลตรีศรพล ผู้บัญชาการศูยน์กำลังเร่งหาคนร้ายโดยด่วน สั่งให้กำลังทหารกระจายเต็มพื้นที่ สังตรึงกำลังเหมือนมีสงคราม ผมได้แต่คิดว่าโขคดีเหมือนกันที่ผมมาอยู่ในคุก ไม่งั้นรตอ.วินัยกับพันตรีกมลคงโทษผม ดูเหมือนแกคงเกลียดขี้หน้าผม ยังไงผมจะเป็นคนสุดท้ายในรุ่นที่อยู่ศูยน์นี้ให้ได้ คิดๆก็สงสัยพันตรีกมลเหมือนกัน ที่เพื่อนๆผมตายเขามีส่วนไหมนะ จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 5 มิ.ย. 48 20:46:26 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านมาจนจบแล้ว แต่เนื้อเรื่องยังไม่จบเลย มาต่อให้จบนะคะ คุณเล็ก ชายสมบูรณ์ อยากรู้ว่าใครเป็นฆาตกร อิอิอิ คิกคักๆๆๆ จากคุณ : รักเธอจริงๆ มาดอนน่าเนี่ย - [ 6 มิ.ย. 48 21:30:57 ]

ความคิดเห็นที่ 25 หลายวันมานี้ผมคิดอะไรต่ออะไรหลายๆเรื่องค่อยๆนั่งสรุปเหตุการณืที่ละเรื่องว่าใครกันที่เกี่ยวข้องบ้าง หลังจากออกจากคุกมาพลตรีศรพลเรียกผมไปคุยด้วยที่ห้อง ท่านตั้งคำถามกับผมว่าไหนลองค่อยๆเรียบเรียงเรื่องทั้งหมดตั้งแต่เพื่อนเธอแทงกันตายให้ฟังหน่อย ผมจึงเริ่มเล่าให้ท่านฟัง เริ่มตั้งแต่เรื่องแรกตอนที่เพื่อนผมแทงกันตายในวันนั้นผมและเพื่อนอีก 2 คนนั่งกินเหล้ากันอยู่และอีกไม่นานพันตรีกมลก็มาใช้ผมไปซื้อของพอกลับมาก้ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายแล้วเพื่อนผม 2 คนก็ต่างคนต่างแทงตัดขั้วหัวใจอักฝ่ายหนึ่ง วันนั้นผมวิ่งไปหาเจ้านายทันทีและพบกับท่านผู้บัญชาการ พลตรีศรพลซึ่งท่านกำลังเดินอยู่ใกล้ๆบริเวณนั้นพอดี จากนั้นพันตรีกมลก็เข้ามาสมทบ ดูเหมือนถ้าผมจำไม่ผิดตัวท่านจะมีเหงือออกจนชุ่มเสื้อยืดของท่าน นั้นสินะท่านไปทำอะไรหลังจากใช้ผมไปซื้อของ "สภาพศพที่เธอเห็นตอนนั้นเธอไม่ได้เคลื่อนย้ายก่อนที่ฉันจะมาเห็นใช่ไหม" "ครับ ผมไม่ได้ทำอะไรเลย รีบวิ่งมาหาท่าน" "เอาละเล่าต่อสิ" ตอนเหตุการณ์ที่ 2 ที่เพื่อนผมน้ำลายฟูมปากและหมอบอกว่าเป็นโรคลมชักถ้าผมเรียงเหตุการณ์ให้ดีจะพบว่าพันตรีกมลนั้นละที่อยู่ใกล้พวกผมที่สุดเป็นไปได้ไหมที่พันตรีกมลจะวางยาเพื่อนของผม เพราะหลังจากที่ท่านเรียกให้พวกผมไปช่วยกันยกของ พอกลับมาถึงเพื่อนผมกินน้ำ ใช่แล้ว เพื่อนผมกินน้ำในขวดของเขาหลังจากนั้นไม่เกิน15นาทีก็ลมชักแล้วตาย แล้วตอนตายไปแล้วทำไมนายไกรสรต้องมามองด้วยสายตาสะใจขนาดนั้นด้วยนะผมเองเลยคิดว่าเขาต้องเกี่ยวข้องบ้างไม่มากก็น้อย "ตอนเธอกลับมาเห็นพันตรีกมลอยู่ตรงไหน" "ผมไม่เห็นแล้วครับ" "อืม เล่าต่อ" เรื่องที่ 3 วันนั้นเพื่อนผมชวนกันไปกินเหล้าผมเองไม่อยากไปเพราะจะไปขายของให้พวกเขมรอพยพตามที่ท่านทราบ หลังจากนั้นผมก็มาได้ช่าวว่ารถถูกวางระเบิด อ้อดูเหมือนผมจะเห็นคนสนิทของท่านพันตรีกมลเดินมาจากแนวป่าด้านทางเข้าค่ายครับ "แล้วตัวเธอละทำอะไรอยู่" "ผมกำลังเอาของไปขายครับตอนนั้นแอบอยู่แถวๆนั้นเลยเห็นพอดี" "นี้ดีนะที่มาถามไม่งั้นคงไม่พูดสินะ" "ครับ" "แล้วเรื่องต่อไปละ" จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 7 มิ.ย. 48 21:44:43 ]

ความคิดเห็นที่ 26 "เรื่องตอนที่ผมได้รับจดหมายนั้นเหรอครับ" "อืม" "ผมเพิ่งมานั่งคิดดูเมื่อสักครู่ ผมว่าก่อนที่ผมจะได้จดหมายผมเห็นนายไกรสรมายืนมองๆแถวห้องทำงานพันตรีกมลครับเพราะมันเป็นจุดที่ผมเองมองเห็นได้ชัด แต่ก็ลืมที่จะนึกถึงมันไป พอผมเดินตรวจอีกพักก็มีคนขว้างจดหมายมาโดนผม พอได้จดหมายผมก็ออกวิ่งหารอบๆบริเวณแต่ก็ไม่พบใคร อ้อ ถ้าจะเห็นบ้างก็เป็นท่านร้อยเอกวันชัยเพื่อนรุ่นน้องท่านพันตรีกมลนั้นละครับ ที่กำลังสั่งลงโทษทหารรายหนึ่งซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจว่าทำผิดอะไรครับ" "จากนั้นเธอก็อ่านจดหมายแล้วจึงแจ้งผู้กองวินัยละสิ" "ครับ" "ก็ไหนผู้กองวินัยเคยบอกว่าส่งคนไปปนอยู่กับพวกเขาเพื่อสืบเรื่องละ คนนั้นละหายไปไหน" "อ้อ ยังอยู่ครับ เป็นลูกครึ่งเขมรกับไทย แต่ใช้อะไรไม่ได้มากหรอกครับ เห็นร้อยเอกวินัยบอกมาอย่างนั้นครับ" "เอาละ ต่อจากนั้นเธอได้ไปกับพวกเขาด้วยแล้วพันตรีกมลละไม่ทราบเรื่องเหรอ" "ท่านไม่อยู่ครับในเวลานั้นไม่งั้นผมคงเรียนให้ท่านทราบก่อน แล้วเอ่อ ตอนนั้นท่าน ผบ.ศูยน์ กับทหารชั้นผู้ใหญ่ก็ไปประชุมที่อื่นกันหมด ผมเลยวิทยุเรียกตำรวจครับ" "เอาแบบละเอียดสิว่าเธอพบนายไกรสรในลักษณะไหน" จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 7 มิ.ย. 48 22:24:31 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ปวดหลังจางเลยยยยยยยยยยยยยย ใครมาพิมให้ทีเด่ จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 7 มิ.ย. 48 22:25:26 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ตอนที่ผมเห็นนั้นนายไกรสรหันหลังให้พวกเราเขากำลังอุ้มผู้หญิงคนหนึ่งที่เลือดโทรมร่างกายไปยังหลุมที่เตรียมไว้คอของผู้หญิงคนนั้นเกือบจะขาดหลุดมาจากร่าง บริเวรใกล้เคียงผมเห็นมีดขนาดต่างๆอยู่3หรือ4เล่ม จากนั้นกำลังตำรวจก็ล้อมนายไกรสรไว้ ดูนายไกรสรเหมือนจะตกใจในตอนแรกแต่แล้วก็กลายเป็นโกรธ เขาหันมามองรตอ.วินัยอย่างดุร้ายแล้วค่อยๆเดินมาหา ผมเองเห็นท่าไม่ดีจึงยิงปืนขึ้นฟ้า 1 นัดเพื่อจะขู่แต่ ตำรวจที่ได้ยินเสียงปืนก็พร้อมใจกันยิงมาที่ร่างนายไกรสรทันที" "เธอคิดว่านายไกรสรฆ่าผู้หญิงคนนั้นเหรอ ทั้งๆที่เราก็มารู้ภายหลังว่าเธอเป็นคนรักของนายไกรสร" "ตอนนี้ผมไม่แน่ใจครับ" "แล้วตอนที่คนสนิทพันตรีกมลตายละเธอพอรู้เรื่องอะไรบ้างไหม" "ผมไมทราบเลยครับเพราะตอนนั้นผมเองก็ไม่ได้อยู่เวร ผมไปหาทางขายของกับคนเขมรอยู่ครับ มารู้อีกทีก็มีเพื่อนทหารตะโกนโวยวายกันเลยวิ่งมาดู " "อืม ผมเห็นแล้วละ คนตายเหมือนกับตกใจมากที่โดนฆ่าเพราะสายตาที่เบิกโพลงเหมือนกับไม่คิดว่าคนนั้นจะฆ่าเขา ซึ่งแสดงว่าต้องสนิทกัยเขามาพอสมควร เอาละไปได้แล้วละ ผมได้ข้อมูลพอที่จะสรุปอะไรได้แล้วละ ขาดอีกนิดหน่อยให้แน่ใจ แล้วเราจะไปจับฆาคกรพร้อมๆกัน" จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 7 มิ.ย. 48 22:52:58 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เมื่อยอะครับ ก็ใกล้เข้าไปละใครเป็นฆาตรกรอีกไม่นานเกินรอและ จะมีเหตุอะไรเกิดขึ้นอีกไหมละ ตามอ่านไปเรื่อยๆนะครับเรื่องนี้น่าจะดีที่สุดตั้งแต่เล่ามาละครับและที่สำคัญอาจเป็นเรื่องสุดท้ายก่อนที่จะพักยาวถ้าทุกอย่างเป็นไปตามที่ควรจะเป็น จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 7 มิ.ย. 48 22:57:01 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เล่าต่อนะคะ คุณเล็ก ชายสมบูรณ์ กำลังสนุกเลย แน๊ แอบมีหักมุมด้วยเหรอคะเนี่ย คุณเล็กกำลังจะไปไหนเหรอคะ เหมือนๆ ว่าจะไปนานด้วยอะคะ อิอิอิ คิกคักๆๆๆ จากคุณ : รักเธอจริงๆ มาดอนน่าเนี่ย - [ 8 มิ.ย. 48 09:16:12 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มารอฟังคุณเล็กเหมือนกันค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ จากคุณ : chatchanya - [ 9 มิ.ย. 48 02:37:17 ]

ความคิดเห็นที่ 32 รออ่านต่อเหมือนกันครับ หลังจากนั่งตั้งใจอ่านแบบรวดเดียวเมื่อกี๊ แถมแอบเดาฆาตกรเอาไว้ด้วย แต่น่าจะไม่ใช่ซะแล้ว รอดูว่าจะจบได้หักมุมขนาดไหนครับ จากคุณ : เกาเหลาใส่เส้น - [ 9 มิ.ย. 48 19:05:44 ]

ความคิดเห็นที่ 33 พันตรีกมลก็ถูกเรียกเข้าไปพบท่านศรพลในเวลาต่อมา "นั่งก่อนสิ มีเรื่องมากมายเหลือเกินที่อยากจะถาม "พลตีศรพลเชื้อเชิญให้นั่ง "ครับผม" "เอาละ ผมไม่เสียเวลาคุณนักหรอก ถามเลยแล้วกัน เอาวันที่สิบโทเอนกกัยสิบโทพลแทงกันตายก่อน ตอนนั้นคุณไปทำอะไรที่นั้น ช่วยเล่าให้ละเอียด" "ครับ ก็วันนั้นผมใช้คนไปซื้อของในเมืองมา พอมาถึงก็หาคนมาช่วยไม่ได้ พอดีเห็นทั้ง 3 คน อ้อ ผมหมายถึงสิบโทเสกสรรด้วย นั่งดื่มเหล้ากันอยู่ เลยวานให้ใครก็ได้ไปช่วยคนหนึ่งก็ สิบโทเสกสรรนั้นละครับที่อาสาไปช่วย หลังจากนั้นผมก็มาวิ่งออกกำลังกายตอนเย็นครับ เพราะนัดกับร้อยเอกวันชัยว่าจะไปตีแบดกันครับ พอได้ยินเสียงผู้คนโวยวายผมเลยมาเห็นเหตุการณ์นั้นละครับ บอกตรงๆนะท่านผมสงสัยสิบโทเสกสรรมากกว่าใคร" "น่าแปลกที่สิบโทเสกสรรบอกว่าคุณใช้ไปซื้อของ" "อ้อ ครับ ผมใช้ให้ไปซื้อของด้วย แต่บอกว่าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร" "ของอะไรพอบอกได้ไหม" "ก็เป็นเชือกนั้นละครับ อยากได้มาไว้ผูกของบ้าง" "อืม แล้วครั้งที่ 2 ละตอนสิบโทการุณ เป็นโรคลมชักตาย" "อ่า ผมไม่ทราบเลยครับครั้งนี้" "อ้อ งั้นไม่เป็นไร นึกว่าจะพอรู้บ้าง แล้วหมอเขาวินิจฉัยอย่างไร ได้มีการพิสูจน์โดยละเอียดไหม ในฐานะผู้บังคับบัญชาโดยตรงน่าจะรู้ดีนะ" "ก็ อยากที่ท่านทราบนั้นละครับ เขาเป็นโรคลมชัก แล้วพวกที่อยู่ใกล้ๆก็พยาบาลกันไม่เป็น จึงขาดอากาศหายใจในเวลาอันสั้น" "คุณไม่ได้อยู่บริเวณนั้นรึ " "ครับผม ตอนนั้นผมกำลังคุมทหารขนพวกอาหารและของใช้เขามาในคลังเก็บของครับ" "แล้วตอนรถเราโดนวางระเบิด คุณอยู่ที่ไหน" "ตอนนั้นผมออกกำลังกายอยู่กับร้อยเอกวันชัยครับ" พอดีกับมีทหารนายหนึ่งเขามาขอพบ "เอาละ แค่นี้ก่อน แล้วผมจะเรียกมาถามอีกครั้ง" ร้อยเอกวันชัยนั้นเองที่เข้ามา "มีเรื่องด่วนอะไรหรือ" "ครับท่าน เรื่องที่ท่านให้ผมไปสืบ ได้ความมาอย่างไม่น่าเชื่อเลยครับ นี้ครับสิ่งที่ท่านต้องการทั้งหมด" จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 9 มิ.ย. 48 20:52:54 ]

ความคิดเห็นที่ 34 "เอาละ ไปได้แล้วขอบใจมาก" หลายวันมานี้พลตรีศรพลไม่อยู่แต่ก็ไม่มีเรื่องอะไรให้ทุกคนได้หวาดเสียวกันจนวันที่พลตร๊ศรพลกลับมา วันนั้นในตอนเย็นพลตรีศรพลเดินทางกลับมาพร้อมนายตำรวจคนหนึ่ง ได้ยินว่าเป็นมือสืบสวนอันดับต้นๆของประเทศ ได้ยินมาว่าทำคดีมามากมายจนได้ยศพันตำรวจเอกตั้งแต่ยังหนุ่ม แต่ยังไม่ทันที่พันตำรวจเอกหนุ่มผู้นั้นจะได้เข้าที่พัก ก็มีเหตุให้พันตำรวจเอกหนุ่มคนนั้นต้องได้เริ่มงานทันที "ท่านครับ ร้อยเอกวันชัย ยิงตัวตายในห้องครับ เมื่อสักครู่นี้เอง" "หะ นี้ฉันมาไม่ทันจริงๆ หรือนี้ ไม่น่าเลย" พลตรีศรพลรีบจูงมือพันตำรวจหนุ่มผู้นั้นไปยังที่เกิดเหตุทันที" ภายในห้องข้าวของถูกรื้อค้นกระจุยกระจาย ดูเหมือนว่าจะมีการหาอะไรสักอย่างหนึ่ง พันตรีกมลนั่งก้มหน้านิ่งมองดูเพื่อนรักน้ำตาคลอ "ผมขอแนะนำ ท่านนี้พันตำรวจเอกขจร และนั้นพันตรีกมล" ทั้ง 2 ทำการทักทายกันตามมรรยาท และพันเอกขจรก็เริ่มงานทันที   และจากการตรวจพื้นที่โดยไม่มีใครเข้าไปยุ่งเกี่ยวประมาณ 2 ชั่วโมง ก็เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าพันตำรวจผู้นั้น "ผมพอได้เค้าเงื่อนแล้วครับ" พร้อมกับหยิบกระดาษปึกใหญ่ส่งให้พลเอกศรพล  พลเอกศรพลอ่านเพียงแวบเดียวก็มีสีหน้าดีใจ "อะไรเหรอครับ นั้น" พันตรีกมลถามมาเสียงเครือ "ประวัติของคุณนั้นละ " จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 9 มิ.ย. 48 21:08:47 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ++++++++++++++++++++++++++++++++ พักแปบเด๋วต่อ นี้ที่ว่าจะเลิกเล่า ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ เห็นว่าจะเข้าพรรษาแล้วก็เลยว่าจะเลิกเล่าสัก3เดือนครับ เห็นกำลังนิยมกัน อิอิ ++++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 9 มิ.ย. 48 21:10:38 ]

ความคิดเห็นที่ 36 "ประวัติ  เอะแล้วท่านเอามาทำไมครับ" "เอาละ แล้วผมจะบอกภายหลังแล้วกัน ตอนนี้ขอไปหารือกับท่านขจรก่อน" พันตำรวจเอกขจรใช้เวลาหลายวันมานี้เที่ยวถามคนนั้นทีคนนี้ที บ้างก็ไปคุยกับชาวเขมรบางวันก็ให้คนพาไปดูที่เกิดเหตุแต่ละแห่งจน1อาทิตย์ผ่านไป วันนี้ผมได้รับคำสั่งให้ไปประชุมพร้อมกันที่ห้องประชุมใหญ่ เมื่อเข้าไปถึงมี พลตรีศรพล พันตำรวจเอกขจร พันตรีกมล และรตอ.วินัยอยู่กันพร้อมแล้ว เมื่อผมเข้าไปถึงท่านศรพลก็เริ่มพูดถึงเรื่องที่เรียกประชุมกัน "วันนี้ท่านขจรได้ข้อสรุปทั้งหมดแล้ว จึงเรียกพวกเราทุกคนมาพร้อมหน้าเพื่อจะได้รู้ว่าฆาตกรเป็นใครกัน " ตอนนั้นผมรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที อะไรกันมาแค่ไม่เท่าไหร่ก็หาตัวฆาตกรได้แล้ว ช่างเก่งสมคำร่ำลือ ผมจะเริ่มจากปูมหลังของฆาตกรรายนี้ก่อน ฆาตกรรายนี้ตามที่ผมสงสัยตั้งแต่แรกนั้นน่าจะมีความหลังกับชาวเขมรซึ่งเป็นความแค้นที่ไม่อาจลืม เลยเก็บความแค้นไว้มาระบายเมื่อมีโอกาศ นี้เป็นสมมุติฐานแรก สมมุติฐานสอง ฆาตกรอาจเป็นโรคจิตผิดปกติที่เห็นการทรมานคนอื่นเป็นความสุขของตัวเอง จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 9 มิ.ย. 48 22:58:06 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ผมตั้งไว้แค่ 2ข้อ และมานั่งคิดอีกว่าฆาตกรน่าจะมีมากกว่า 1 คน แต่เหตุการณ์เมื่อวานทำให้ผมแน่ใจว่าฆาตกรมีคนเดียวเท่านั้น เอาละมาเริ่มจากเรื่องปูมหลังกัน ตอนที่ท่านศรพลให้ผมมาทำคดีโดยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ผมฟังนั้น ผมได้ขอให้ท่านศรพลทำเรื่องให้ผมเรื่องหนึ่งซึ่งเรื่องนั้นก็คือ หาประวัติของพวกคุณที่เกี่ยวข้องทั้งหมด ไม่เว้นแม้แต่ร้อยเอกวันชัย ผมคิดว่าต้องเป็นพวกคุณนี้ละหรือคนหนึ่งคนใดที่น่าสงสัยในค่ายนี้ แล้วเมื่อผลของการศืบประวัติจนละเอียดผมก็พบว่า พวกคุณทั้ง 3 คนล้วนมีพื้นเพเดิมจากจังหวัดชายแดนไทย-เขมรทั้งนั้นคนแรก พันตรีกมลเป็นลูกคนที่3จากทั้งหมด 5 คน แต่ท่านเป็นลูกบุญธรรมใช่หรือไม่ เพราะเราสอบถามจากชาวบ้านพบว่าพ่อแม่ท่านไปเจอท่านในป่าชายแดนไทยเขมร ระหว่างพาครอบครัวไปเที่ยว "เอ่อ  ครับ ผมเป็นเด็กกำพร้า" "เอาละ ผมต่อเลยแล้วกัน คนที่สองรตอ.วินัย บ้านเดิมอยู่อยุธยา แต่พ่อแม่ย้ายมาอยู่อรัญประเทศตั้งแต่ยังจำความไม่ได้ ตอนเด็กๆท่านมีปัญหากับเพื่อนบ้านเสมอเพราะท่านไม่ชอบคนเขมรที่อพยพมาอาศัยอยู่ในเมืองไทย" "ครับ แต่นั้นมันตอนเด็กนี้ครับ คงไม่ได้หมายความว่าผม" "เอาละครับ ผมยังไม่ได้สรุปอะไร ฟังต่อ คนที่สาม รท.เสกสรร เรารู้แต่ว่าคุณเป็นเด็กกำพร้าและอาศัยอยู่กับหลวงพ่อรูปหนึ่งตั้งแต่เด็กๆ " "ครับ ผมไม่เคยเห็นหน้าพ่อแม่ผมด้วยซ้ำ" "ทีนี้มาดูความสัมพันธ์กับการฆ่าตกรรมกันต่อ  เริ่มจากสองรายแรก ถ้าเขาไม่ได้ฆ่ากันเอง ใครเป็นคนทำ" จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 9 มิ.ย. 48 23:18:16 ]

ความคิดเห็นที่ 38 จะจบในครั้งหน้าแล้วครับ ถึงตอนนี้ใครที่เดาไว้ว่าเป็นใครน่าจะพอเริ่มเดาถูกใช่ไหม เอางี้มาร่วมสุกกัน ทายสิว่าใครกันแน่ที่เป็นฆาตกร ช่วยโพสตต่อกันเลย แล้วจะมาจบเรื่องนี้พร้อมๆกัน โดยจะบอกเวลาที่พิมไปโพสตไปครับให้อ่านกันในวันนั้นเลยซึ่งน่าจะเป็นวันจันทร์ จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 9 มิ.ย. 48 23:21:15 ]

ความคิดเห็นที่ 39 น่าจะเป็นพันตรีกมล (เอหรือว่า รท.เสกสรร) ไม่รู้ค่ะ เดา จากคุณ : :+:JuneJung:+: - [ 10 มิ.ย. 48 13:07:11 ]

ความคิดเห็นที่ 40 รตอ.วินัยนั่นแหละ เต็มๆเลย อิอิ จากคุณ : หนอนสายตายาว - [ 11 มิ.ย. 48 11:39:27 ]

ความคิดเห็นที่ 41 รท. เสกสรรคะ (เดา+มั่ว) อิอิอิ คิกคักๆๆๆ จากคุณ : รักเธอจริงๆ มาดอนน่าเนี่ย - [ 13 มิ.ย. 48 16:35:47 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ร.ท.เสกสรรครับ ผมเดาเอาอ่ะ... คนที่น่าสงสัยน้อยที่สุด น่าจะเป็นคนที่น่าสงสัยมากที่สุด... แหะ..แหะ...เล่นปรัชญาเซ็นซะเลย... จากคุณ : ตุ้ม แม็คฯ (Toom McCartney) - [ 13 มิ.ย. 48 23:18:45 ]

ความคิดเห็นที่ 43 แอบรอดูคำตอบ เงียบๆ เชียบๆ จากคุณ : KhunHarry - [ 14 มิ.ย. 48 08:57:13 ]

ความคิดเห็นที่ 44 รออยู่นะคะคุณเล็ก อยากอ่านตอนจบเร็วๆ จากคุณ : :+:JuneJung:+: - [ 14 มิ.ย. 48 15:40:18 ]

ความคิดเห็นที่ 45 มารออ่านเช่นกันค่ะ ^__^ จากคุณ : ซีเรีย - [ 14 มิ.ย. 48 15:55:09 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ต้องขอโทษจริงๆกับความล่าช้าเนื่องจากไปงานบวชที่สุพรรณมา2วัน เเล้วก็เมาจนพิมไม่ไหว เมื่อวานว่าจะพิมก็มึนจนต้องไปนอนซะก่อน วันนี้ช่วง3 ทุ่มนะครับจะพิมไปเรื่อยๆ รับรองด้วยเกียรติของลูกเสือสำรอง ไม่เบี้ยวแน่ ตอนนี้ขอทำงานต่ออีกพักนึงแล้วจะกลับบ้านครับ จากคุณ : เล็ก - [ 14 มิ.ย. 48 16:42:07 A:203.155.221.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 47 เชื่อคับ...... ว่าเมา อิอิอิ จากคุณ : pokojung - [ 14 มิ.ย. 48 17:33:08 ]

ความคิดเห็นที่ 48 “ผมได้แต่สงสัยว่าทำไมเขาถึงได้ฆ่ากันเอง คิดอยู่นานก็ได้ข้อสรุปว่าเป็นการฆาตกรรมแน่เพราะ 1 เวลามานั่งกินเหล้ากับเพื่อนคงไม่มีใครพกอาวุธมาแน่ หรือถ้ามีก็คงไม่พร้อมเพียงกันขนาดนี้ อีกอย่างจากการสอบถามเรื่องอาวุธที่ทั้งคู่ใช้ฆ่ากันเอง ก็พบว่าเป็นมีดใหม่ ทั้ง 2 เล่ม ถูกไหมครับท่านศรพล” “ครับ เรื่องนี้ถูกต้องเพราะผมใช้เวลาหาข้อมูลตามที่คุณบอกมาเหมือนกัน” “แล้วเมื่อมีการฆาตกรรม ใครเป็นคนทำ ดูจากตัวบุคคลที่อยู่ใกล้ที่เกิดเหตุก็เห็นจะมีเพียง 2 คน คือ สิบโทเสกสรร กับท่านพันตรีกมล แต่ความจรองกลายเป็นว่า ตอนนั้นยังมีคนสนิทของท่านพันตรีกมลอยู่ด้วยอีก 1 คน และอีกคนเป็น ร้อยเอกวันชัย ท่านศรพลถูกต้องไหมครับตามนี้ “ครับ ผมเห็นทุกคนในเวลาใกล้เคียงกัน” “ ทั้งหมดก็ตกอยู่ในความสงสัยของผม” พอพูดจบดูเหมือนว่าทั้ง 3 คนจะมีสีหน้าบอกบุญไม่รับอย่างชัดเจน “เมื่อมีคนตายเกิดขึ้นในค่ายอพยพครั้งแรก คนที่อยู่ใกล้กับสิบโทการุณ ก็กลายเป็นสิบโทเสกสรร ซึ่งเห็นได้ชัดว่า การตายแบบนั้นน่าจะมาจากการวางยา จากสภาพแบบนั้นน้ำลายฟูมปากพูดจาอะไรไม่ได้แล้วสิ้นใจภายในระยะเวลาอันสั้น คาดว่าคงเป็นชนิดร้ายแรง ซึ่งถ้ามีโอกาสตรวจศพดูก็จะรู้เสียดายที่เราไม่มีหลักฐานเหลืออยู่ ผมจึงมองว่าครั้งนี้ผู้ต้องสงสัยคงอยู่ในกลุ่มเดิม เพราะคนที่ใกล้กับเหตุการณ์นั้นมีหลายคน ถึงตอนนี้ยังไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นใคร ” “แล้วทำไมต้องเกี่ยวข้องกับผมละครับ ผมก็ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์สักครั้ง” ร้อยตำรวจเอกวินัยโพล่งออกมาเหมือนจะเก็บความรู้สึกที่ไม่พอใจไว้ไม่ได้ “อ้อ อีกสักพักครับ ขอความกรุณาให้ผมได้สรุปเรื่องทั้งหมดก่อนเถิด” พันตำรวจเอกขจรพูดพลางยิ้มพลาง จากคุณ : ชายสมบูรณ์ - [ 14 มิ.ย. 48 20:59:26 ]

ความคิดเห็นที่ 49 “ต่อครับ แล้วเมื่อเหตุการณ์ครั้งที่ 3 เกิดขึ้น ระเบิดแบบที่ใช้ในสงคราม เป็นระเบิดทำลายชนิดร้ายแรง ครั้งนี้ละครับที่เปิดประเด็นไปเรื่องอื่นๆ  จากการตรวจสอบก็พอทราบนะครับว่ากับระเบิดชนิดนี้หายไปจากคลังอาวุธของท่านเองนะครับท่านศรพล ใครเป็นคนคุมคลังอาวุธ ร้อยเอกวันชัย นี้ก็เข้ามาเกี่ยวข้อง แล้วหายไป 2 ลูกหมายถึงต้องเป็นคนภายในนี้แน่ๆ โจทยไม่เหมือนเดิมแต่ คำตอบยังอยู่ในกลุ่มเดิม แล้วผมก็รู้แน่ชัดแล้วว่าใครเป็นคนขโมยระเบิดไป คนนั้นก็คือ สิบเอกสมบุญ คนสนิท ของพันตรีกมล หลักฐานยังเห็นได้จากเครื่องมือที่ใช้ถอดกุญแจ ยังอยู่ในห้องพักของเขา แต่คนตายก็โดนฆ่าปิดปากไปแล้ว” “เอะ ท่านพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงกันแน่ ผมจะเป็นคนอยู่เบื้องหลังนี้ได้ยังไง ผมยอมเสียสละเพื่อจะจับตัวฆาตกรด้วยซ้ำ ”  พันตรีกมลเหลืออด “ผมไม่ได้หมายความตามนั้นหรอก ใครเป็นคนทำก็คงรู้ใจเย็นเถิดท่าน” “ท่านขจรพูดต่อเถิด”พลตรีศรพลพยายามเข้าเรื่อง “ครับ เรามาดูกรณีของผู้หญิงที่ตายเป็นหมู่นั้นเถิด อ้อ ผมหมายถึงเธอถูกฆ่าตายที่เดียวกัน จากสิ่งแวดล้อมทั้งหมดพอบอกได้ว่า ผู้หญิงเหล่านั้นตายที่นั้นทั้งหมด  สิ่งที่เห็นจากการตรวจสอบอย่างแรกคือไม้ไผ่ที่ถูกตัดไว้ แต่ละต้นที่ถูกตัดมีระยะเวลาห่างกันและมีจำนวนต้นใกล้เคียงกับจำนวนศพที่พบ สภาพแวดล้อมบริเวณนั้นบอกได้เลยว่าต้องเป็นคนชำนาญทางเท่านั้นซึ่งแน่นอนต้องเป็นคนพื้นที่หรือเคยเป็นคนพื้นที่ อันนี้ละครับสำคัญ เรื่องมันเริ่มโยงมาแล้วครับในตอนนี้  ผมอยากจะเดาด้วยว่า ฆาตกรรายนี้ เคยฝึกการรบแบบพิเศษ ที่ใช้ทุกส่วนเป็นอาวุธและถนัดการใช้อาวุธสั้นเป็นที่สุด การหั่นศพหรือกรีดศพเป็นรอยแบบนี้เคยมีแล้วที่ชายแดนพม่า ทหารกระเรี่ยงถูกฆ่าตายคล้ายๆแบบนี้  เรื่องนี้ท่านศรพลคงพอทราบจากหน่วยเหนือมาบ้าง เพราะมีดที่ปักอกข้างซ้ายแบบแม่นยำขนาดนั้นมีคนฝึกผ่านมาไม่กี่คน “ “หนึ่งในนั้นมี สิบโทเสกสรร” พลตรีศรพลพูดแทรกขึ้นมา “ครับ แล้วยังมีท่านร้อยตำรวจเอกวินัยอีกคน”พันตำรวจเอกขจรพูดขึ้นพร้อมสั่งให้ตำรวจจับตัวร้อยตำรวจเอกวินัยไว้ “จับเขาไว้ “ ทันใดนั้นร้อยตำรวจเอกวินับก็กระโจนเตรียมหนีทันทีเพียงแต่ว่าสิบโทเสกสรรกระโดดเข้าล็อกไว้ก่อนทั้ง 2 คนต่างเคยฝึกอย่างหนักมาทั้งคู่แต่คนที่มากกว่าก็ทำให้จับร้อยตำรวจเอกวินัยไว้ได้” จากคุณ : ชายสมบูรณ์ - [ 14 มิ.ย. 48 20:59:53 ]

ความคิดเห็นที่ 50 “คุณมีหลักฐานแค่นี้ก็จับผมได้เหรอไง ปล่อยผมนะ” “อ้อ ผมมีแน่ๆครับ ผมจะเรียงเหตุการณ์ให้ฟังละกัน ว่าผมมั่นใจว่าเป็นคุณตอนไหน” “เรื่องแรก คุณเป็นญาติผู้พี่กับ สิบเอกสมบุญ เรื่องนี้หลักฐานพร้อมมูลคุณยอมรับไหม” “ถ้าใช่แล้วเป็นยังไง” “เรื่องที่สอง คุณรู้จักสิบโทเสกสรรมาก่อนหน้านี้ เพียงแต่ไม่แน่ใจว่าสิบโทเสกสรรจำคุณได้ไหม เนื่องจากคุณไปก่อคดีไว้ที่ชายป่าโดยผ่านทางญาติผู้น้องคุณ คุณเลยไม่วางใจก็หาทางใส่ร้ายให้เขาเป็นคนผิดตอนที่เพื่อนเขาแทงกันตาย โดยมีสิบโทสมบุญดูต้นทาง แต่เป็นจังหวะที่เขาไปขนของให้พันตรีกมลนานไปพอกลับมา ก็มีเรื่องขึ้นแต่เขาก็พ้นผิด เรื่องนี้ผมคาดเดา ไม่แน่ใจว่าถูก ครั้งที่สอง พอตอนที่เขาอยู่เวรโอกาสพอดีกับที่สิบเอกสมบุญเห็นเลยแอบเอายามาใส่ แล้ววิ่งหนีไปชนกับร้อนเอกวันชัย เลยโดนทำโทษ ดีว่าสิบเอกเสกสรรไม่ได้กินเพื่อนเลยรับไปแทน ครั้งที่สามเมื่อคุณเห็นว่ากลุ่มทหารเพื่อนๆของสิบโทเสกสรรออกมาข้างนอกกันคุณคิดว่าเขาคงออกมาด้วยเหมือนที่เคยออกมา  คุณก็เลยให้สิบโทสมบุญมาวางระเบิดโชคดีที่สิบโทเสกสรรไม่ได้ออกมาด้วย  หลังจากนั้นคุณก็พยายามที่จะใส่ร้ายเขาอีกโดยเขาไม่รู้ตัวสักนิด ครั้งที่มีจดหมายไปให้เขาที่จริงคุณวางแผนให้เขาไปแล้วคิดจะจัดการกับเขา แต่เผอิญนายไกรสรสงสัยก่อนว่าแฟนเขาหายไปไหนจึงติดตามไปกับพอดีที่พวกคุณตามไปเจอพอดี เรื่องนี้ผมมั่นใจเพราะจากลายมือนั้นละเป็นลายมือของคุณเองที่ใช้มือซ้ายเขียน นี่ยังไงหลักฐานทั้งหมดที่ผมเพิ่งได้มา “ พันตำรวจเอกขจร ยื่นกระดาษหลายแผ่นให้ร้อยตำรวจเอกวินัยดู “คุณคงหัดเขียนมันหลายแผ่นสินะ” “แต่ นายไกรสรก็ตายเพราะคุณอีกอยู่ดี เพราะคนที่ยิงนัดแรกเป็นสิบโทเสกสรร แต่นัดต่อไปเป็นคุณและลูกน้อง เรื่องนี้ลูกน้องคุณทราบดี ” เมื่อกลับมาคุณเริ่มระแวงสิบโทเสกสรรมากขึ้นหลังจากได้คุยกัน ทำให้คุณไปว่านล้อมพันตรีกมลเพื่อจะวางแผนจับสิบโทเสกสรรอีกครั้งซึ่งครั้งนี้แผนการเกือบแตกเนื่องจากสิบเอกสมบุญเกิดเพลอเรียกชื่อคุณว่าพี่ต่อหน้าพันตรีกมล แล้วพันตรีกมลเองก็เกิดสงสัยคุณขึ้นมา คุณเลยต้องฆ่าลูกผู้น้องคุณเพื่อปิดปาก ดูเหมือนคุณจะระแวงไปทุกคน ซึ่งตอนที่พันตรีกมลหลบไปนั้น ถ้าผมทายใจคุณคือยิงพันตรีกมลทันทีที่เห็น แล้วค่อยมาจับสิบโทเสกสรร แต่แผนคุณก็ไม่สำเร็จหมดทุกอย่าง” จากคุณ : ชายสมบูรณ์ - [ 14 มิ.ย. 48 21:28:12 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ผมว่าคุณคงหัวเสียมากและ ก็ระแวงที่พันตรีกมลกลับมาก่อนที่คุณกำหนดไว้ แผนไม่สำเร็จคุณจึงฆ่าร้อยเอกวันชัยอีกคน แล้วแกล้งทำเป็นทิ้งเอกสารประวัติของพันตรีกมลไว้ แต่คุณก็พลาดไป 1เรื่อง ศพของร้อยตำรวจเอกวันชัยจากผลการชันสูจน์ศพพบว่าข้อมมือขวาและคอหักก่อนที่จะโดนยิง คุณทำเหมือนกับว่าร้อยเอกวันชัยฆ่าตัวตายแต่ความจริงเป็นการฆาตกรรม เพราะคุณจงใจยิงกระสุนปืนทิ้งอีก 1 นัด นี้พอเป็นหลักฐานจับคุณได้ไหม อ้อ ถ้าไม่ได้เอาประวัติคุณมาดูแล้วกัน ร้อยตำรวจเอกวินัย ฉิมพลี เกิดที่อรัญประเทศ พ่อแม่เสียชีวิตเพราะสงครามตั้งแต่เด็กต่อมามีพ่อบุญธรรมซึ่งย้ายมาจากอยุธยาหลังจากนั้น ก็ศึกษาต่อที่โรงเรียนนายร้อยตำรวจและกลับมาประจำการที่บ้านเกิด” พันตำรวจเอกขจรหยุดพูดพักนึงแล้วหันมามองหน้าร้อยตำรวจเอกวินัย “ถึงตอนนี้คุณพอจะตอบคำถามที่ผมสงสัยบางอย่างได้ไหม” “ผมได้แต่สงสัยว่าคุณไปประติดประต่อเรื่องต่างๆได้อย่างไร แล้วหลักฐานเหล่านี้ก็ไม่พอจะมัดผมแน่ๆ” “เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ผมมีพยานบุคคลพอที่จะช่วยเรื่องคดีนี้ได้ หนึ่งละ แม่ค้ามีดในตลาดที่ยืนยันได้ว่าคุณมาซื้อมีดสั้นทีเดียว 2 เล่ม พยานคนต่อมาคือเด็กลูกครึ่งเขมรที่คุณทำทีเป็นจ้างเขาให้มาสืบนายไกรสรนั้นละ เขาเห็นคุณฆ่าคนเขมรคนล่าสุดที่นอกค่าย เพียงเพราะเขาจะตามไปทวงเงินคุณเท่านั้นเอง เมื่อเขาเผอิญเห็นคุณแอบเข้ามาในค่าย แต่ เขาก็เห็นคุณหักคอคนตายต่อหน้าแล้วลากไปหั่นศพข้างนอก หรือจะเป็นรอยรองเท้าของคุณที่นอกหน้าต่างบ้านพักร้อยเอกวันชัยที่ผมไม่ให้ใครเข้าไปยุ่งด้วย จะเอาอีกอย่างก็ยังมีนะ ยาฆ่าแมลงนั้นไง จากร้านขายยาในเมือง” “เอาละ ผมไม่พูดอะไรอีก จะจับก็เชิญแต่ผมต้องสู้คดีแน่ๆ” ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ แหะๆๆๆ เหนื่อย พรุ่งนี้มีบทสรุปนะครับ จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 14 มิ.ย. 48 21:47:04 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ขอบคุณกำลังใจ ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่ตามอ่านมาตลอด คงอีกนานละครับที่จะกลับมาเขียน ยังไงก็ฝากน้องๆเพื่อนๆพี่ๆ ให้สานต่อ ให้ห้องนี้ยังมีเรื่องเล่าสยองขวัญกันต่อไป  หลังจากผมพิมบทสรุปแล้วคงจะหายจากห้องนี้ไปพักใหญ่ๆ หรืออาจจะนานเป็นปีเหมือนที่เคยหายไป ยังไงก็ ที่นี้ครับ pisutcsb@hotmail.com ขอลาไว้ตรงนี้เลยละกัน คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองทุกคนครับ จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 14 มิ.ย. 48 21:59:19 ]

ความคิดเห็นที่ 53 สนุกครับ ขอบคุณนะครับ จากคุณ : ตุ้ม แม็คฯ (Toom McCartney) - [ 15 มิ.ย. 48 00:26:27 ]

ความคิดเห็นที่ 54 โชคดีนะคับ กลับมาไวๆล่ะ จากคุณ : pokojung - [ 16 มิ.ย. 48 18:31:12 ]

ความคิดเห็นที่ 55 บทสุดท้าย ผลการสอบสวนในชั้นต้นมีพยานที่ให้ปากคำกับตำรวจหลายคนซึ่งหนึ่งในนั้นก็เป็นตัวผมเอง พยานหลักฐานบ่งชัดว่าผู้กองวินัยทำผิดจริง ทั้งคนขายมีดในตลาดและคนขายยาฆ่าแมลงในเมือง รวมถึงพยานปากสำคัญนายยมลูกครึ่งไทยเขมรที่ร้อยตำรวจเอกวินัยจ้างวานให้ไปช่วยสอดส่องนายไกรสร ซึ่งผลสอบสวนทั้งหมดเป็นไปตามที่ทุกคนคาดการไว้ ร้อยตำรวจเอกวินัยเป๊นเด็กกำพร้าพ่อแม่ตายเพราะสงครามการตายแบบไม่ธรรมดาของพ่อและแม่ทำให้เขาจำฝังใจจนโต พ่อของเขาโดนทหารเขมรแดงจับโยนลงในหลุม ก้นหลุมมีแต่ไม้ไผ่เหลาปลายแหลมแล้วปล่อยให้ตายอย่างทรมาน ขณะที่แม่ของเขาโดนเรียงคิวข่มขืนอย่างทารุณตั้งแต่กลางวันจนเย็นก่อนถูกฆ่าตายด้วยมีดปักกลางอกตัวเขาเองถูกพ่อกับแม่เอาตัวไปซ่อนก่อนที่ทหารเขมรแดงจะผ่านมาเห็น หลังจากทหารแดงกลับไปแล้วตัวเขาได้แต่ร้องไห้อยู่กับศพพ่อและแม่จนรุ่งเช้าของอีกวัน เขาได้แต่ยืนมองดูศพของพ่อและแม่โดยไม่รู้จะทำอะไรกับศพได้บ้างเนื่องจากเขายังเด็กมากนัก เขาเดินโซซัดโซเซออกจากแนวป่าและไปสลบอยู่ที่หน้าบ้านหลังหนึ่งซึ่งในเวลาข้างหน้าก็กลายเป็นพ่อกับแม่บุญธรรมของเขานั้นเอง แต่ด้วยอายุเพียง 3 ขวบในขณะนั้น พ่อกับแม่บุญธรรมเลยไปแจ้งว่าเขาเป็นลูกซึ่งมีเพียงคนในครอบครัวเท่านั้นที่รู้ เมื่อเติบใหญ๋เขาตั้งใจว่าจะเป็นทหารแต่กับกลายเป็นว่าเขาได้เป็นตำรวจแทนเลยขอไปเป็น ตชด. นี้ละที่เป็นจุดเริ่มของความเหี้ยมโหดทหารว้าแดง กะเหรี่ยง หรือไม่ว่าใครก็ตามที่ไม่ใช่ชนชาติไทยล้วนโดนปฏิบัติอย่างเหี้ยมโหด จนใครๆให้ฉายาว่านายฮ้อยทมิฬ รูปแบบการฆ่าและทรมานอย่างเหี้ยมโหดไม่เหมือนใครเขามักใช้ไม่ไผ่เป็นอุปกรณ์ในการทรมานและฆ่าอยู่เสมออาวุธอีกอย่างที่ถนัดที่สุดคือมีดสั้นเขาใช้ได้อย่างชำนาญทั้งขว้างและแทงหรือเชือด ซึ่งคงเป็นเหตุบังเอิญเหลือเกินว่ากลุ่มของสิบโทเสกสรรและเพื่อนก็อยู่ประจำการที่นั้นซึ่งเป็นหน่วยที่ต้องประสานงานกันตลอด แม้กระทั้งการขอคัดคนไปฝึกพิเศษก็เอาจาก 2 หน่วยนี้ไปซึ่งมีทั้งหมด 10 คน แต่ตายไปหมดจากสงครามเหลือเพียง 2 คน เมื่อสิบโทเสกสรรและเพื่อนเข้ามาประจำการที่นี้ก็พบว่าร้อยตำรวจเอกวินัยได้มาอยู๋ที่นี้ก่อนแล้ว ทหารกับตำรวจมักมีเรื่องกระทบกันอยู่บ่อยๆ โดยเฉพาะกลุ่มสิบโทเสกสรรและร้อยเอกวินัย จนเรื่องบานปลายถึงขั้นลงมือกัน ในครั้งนั้นร้อยตำรวจเอกวินัยไปกินเหล้ากับกลุ่มเพื่อนและไปเจอกับกลุ่มสิบโทเสกสรรอยู่ที่นั้นก่อน พอเมาได้ที่กลุ่มสิบโทเสกสรรคนหนึ่งก็ได้โพล่งแซวขึ้นมาว่า ตำรวจนี้มันอาศัยอะไรได้บ้าง วันนั้นกรูเห็นไอ่นี้ละไอ่นายฮ้อยทมิฬ จับนังเขมรอพยพได้แล้วข่มขืนที่ริมแนวป่าด้านโน้น ไม่เชื่อถามไอ่พวกนี้ดูเห็นกันหมด พอกรูเดินเข้าไปมันบอกเรื่องของตำรวจ ไอ่ห้าม่าง งกอีก กรูก็แค่เห็นคนรู้จักกันจะไปขอต่อคิวมันบ้างก็เท่านั้น ยังไม่ทันจบคำพูดดีก็เกิดการตลุมบอนกันขึ้น สิบโทเสกสรรอัดกับร้อยเอกวินัยพวกที่เหลือซัดกันแต่ด้วยกำลังคนที่มากกว่าของทหารตำรวจจึงโดนอัดจนจมกองเลือดต่อหน้าประชาชน ครั้งนั้นทำให้ตำรวจเสียหน้ามาก ซึ่งเป็นเหตุให้ร้อยตำรวจเอกวินัยระแวงในสิ่งที่ทำไว้กับผู้หญิงเขมรหลายๆรายด้วยจึงว่างแผนฆ่ากลุ่มของสิบโทเสกสรรทั้งหมด คดีก็ปิดลงอย่างไม่ค่อยเรียบร้อยนักเพราะร้อยตำรวจเอกวินัยไม่ยอมรับข้อกล่าวหาทั้งหมด ขอรับเพียงบางส่วน ผมได้พบท่านขจรอีกครั้งก่อนท่านจะกลับไปประจำการที่กรุงเทพ “เรื่องราวก็ผ่านไปด้วยดีนะ นายคงสบายใจได้แล้ว” ท่านขจรทักทายผมก่อน “ครับเรื่องมันก็แบบนี้ใครทำผิดก็ต้องรับผิดไป” ผมตอบท่านขจร “นายเคยคิดบ้างไหมว่า แท้ที่จริงแล้วผู้กองวินัยเพียงแต่ต้องการความถูกต้องเท่านั้น” “ความถูกต้อง” ผมหัวเราะเบาๆ จนท่านขจรสงสัย “หัวเราะอะไรละน้อง” ท่านถามพร้อมร้อยยิ้ม “ก็มันจะมีได้ยังไงละครับพี่ พี่ก็รู้” เราทั้ง 2 หัวเราะพร้อมกันก่อนที่จะลาจากกัน เช้าวันรุ่งขึ้นมีข่าวผู้หญิงชาวเขมรหายตัวไปจากค่ายอีกแล้ว ผมได้แต่เดินผ่านเสียงวิพากษ์วิจารณ์เหล่านั้นแล้วกลับไปนอนให้สมกับที่เหนื่อยมาทั้งคืน จากคุณ : lex - [ 17 มิ.ย. 48 13:55:25 A:203.155.221.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 56 ใครไม่เคยเล่าเรื่องสยองๆเลยขอให้เจอผี *--* จากคุณ : ชายสมบูรณ์ - [ 17 มิ.ย. 48 18:36:15 ]

ความคิดเห็นที่ 57 *กดเข้าคลังให้แล้วครับ* จากคุณ : เกาเหลาใส่เส้น - [ 17 มิ.ย. 48 19:03:42 ]

ความคิดเห็นที่ 58 มาตามหาพี่เล็ก จากคุณ : AheZaizai - [ 18 มิ.ย. 48 01:25:07 ]

ความคิดเห็นที่ 59 thank you so much kha.. จากคุณ : chatchanya - [ 19 มิ.ย. 48 03:20:15 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ขอบคุณครับพี่เล็ก ไม่น่าเชื่อว่าผมจะอ่านอะไรยาวๆแบบนี้ได้จบ แม้จะใช้เวลาหลายวันก็ตามที จากคุณ : เกาเหลาใส่เส้น - [ 24 มิ.ย. 48 12:24:03 ]