เป็นคนภูเก็ตคะ
เกิด โต เีรียน และ ทำงานอยู่บ้านเกิดมาตลอด
มีตอนเรียน มหาวิทยาลัยที่ต้องไปอยู่ ปัตตานี อยู่ 4 ปี
เติบโตมากับภาพที่ได้เห็นอากง อาม่า อาอิ็๊ ถือเลียง (อุปกรณ์สำหรับร่อนแร่)เดินไปเหมืองไม่ไกลจากบ้านจนชินตา
โตขึ้นมาอีกหน่อย เมื่อการท่องเที่ยวเข้้ามาแทนที่ ยุคของเหมืองแร่ก็ค่อยค่อยหายไปจากเกาะเล็กเล็กแห่งนี้
หลายวันมานี้ อากงบ่นบ่น ที่แกเริ่มหลงหลงลืมลืม เลยได้แต่ปลอบใจว่า มันเป็นเรื่องธรรมดาของคนอายุ 80 กว่ากว่า ทั้งที่จริงแล้วก็รู้ว่า แกคิดถึงอาม่า ที่พึ่งจากไปได้ 6 เดือนมากกว่าก็เลยมาเรียกร้องความสนใจแบบเด็กแนว
........ และแล้วความคิดบางอย่างก็ แวบเข้ามาในตอนนั้น.....
จากคุณ :
รักคนอ้วน 
- [
31 พ.ค. 48 16:05:34
]
ขอขอบคุณ คุณ เก้ง และ ฝากคำพูดจากใจของอากง มาให้ค่ะ
