ความคิดเห็นที่ 1 นักศึกษาแพทย์ก่อนจะผ่าตัดก็ต้องศึกษาจากการผ่าอาจารย์ใหญ่ก่อน นักศึกษาศิลปะถ้าจะวาดภาพคนก็คงต้องศึกษากายวิภาค เพื่อให้เรียนรู้โครงสร้างการทำงานแต่ละส่วนของร่างกาย หนังก็คงเหมือนกัน ถ้าจะเขียนบทหนังคงต้องศึกษาโครงสร้างของหนังก่อน การศึกษาโครงสร้างบทหนัง วิธีหนึ่งที่ผมชอบใช้ เคยดูในหนัง John Woo เรื่องPaycheck ตัวพระเอกก็ใช้วิธีนี้หากิน เรื่องของเทคโนโลยี่เป็นสิ่งของเรียกว่าวิศวกรรมย้อนกลับหรืออะไรสักอย่าง คือการศึกษาโครงสร้างหนังด้วยการเลือกหนังที่เราชอบหรืออยากทำมาสักหลายๆเรื่อง หยิบมาเปิดดู โดยระหว่างที่ดูก็เอากระดาษมาจดย่อความเหตุการณ์ในหนังตามไปด้วย พอเปลี่ยนฉากเปลี่ยนสถานการณ์ทีนึงก็ขึ้นบรรทัดใหม่ ตรงไหนจดไม่ทันก็หยุดภาพไว้ก่อน ถ้าจะให้ดีช่วงไหนที่มีเหตุการณ์สำคัญก็จดเวลาของฉากนั้นไว้ดูด้วย ไม่ต้องสนใจขัดเกลาสำนวนหรือลายมืออะไรหรอกครับเพราะคงมีคุณอ่านอยู่แค่คนเดียว ทำอย่างนี้จบ 1 เรื่องคุณก็จะได้กระดาษ 4-5 แผ่น สิ่งที่คุณมีตอนนี้อาจเรียกว่า โครงบทย่อของหนังหรือบางคนเรียก Treatment ครับ ผมขอยกตัวอย่างจากหนังที่ทุกคนคงรู้จักดีคือ Titanic ความยาวหนัง 3 ชั่วโมงนิดๆ ผมจดได้ 5 หน้า ลักษณะแบบนี้ครับ - เปิดภาพเรือยิ่งใหญ่ มีคนมาส่งที่ท่า - title พื้นหลังสายน้ำสีน้ำเงิน - เรือดำน้ำในทะเลลึกลงถึงพื้นทราย - คนในเรือเห็นซากเรือไททานิคที่จม  เรือดำน้ำเคลื่อนตัวส่องให้เห็นซากเรือมุมต่างๆ - ถ่ายvdoเหมือนรายงานสารคดี พูดถึงวันที่จม,ความลึก,ฯลฯ - กล้องโยงเคเบิลถูกส่งไปสำรวจในตัวเรือ คนในเรือนั่งดูกล้องเคลื่อนไปทีละส่วน - เครื่องมือหยิบหีบใบหนึ่งขึ้นมา คนในเรือดีใจ ................. จากคุณ : ลิงหน้าพระกาฬ - [ 4 ก.ค. 48 04:04:39 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ครับ เมื่อดูจนจบ คุณลองหยิบกระดาษที่คุณจดไว้มาพิจารณาว่าหนังมีการเปิดเรื่องยังไง เปิดตัวละครแต่ละตัวยังไง,เหตุการณ์เริ่มพลิกประมาณฉากไหนหรือเวลาผ่านไปกี่นาที คุณจะเริ่มมองเห็นวิธีการเล่าของบทหนังขึ้นมาลางๆ   พยายามนึกดูว่าแต่ละฉากมีไว้ทำไมจะบอกอะไร คุณคงเริ่มเห็นโครงสร้างของหนังเรื่องนั้นแล้ว Titanicอีกทีครับว่าจาก 2 หน้าแรกจาก 5 หน้าที่จดไว้ผมมองเห็นโครงสร้างอะไร -เปิดเรื่องด้วยยุคปัจจุบัน สำรวจเจอของอย่างหนึ่ง(รูปภาพวาดหญิงสาวสวมจี้เพชร) -เปิดหญิงชราเจ้าของเรื่องบอกว่าภาพนั้นคือเธอ แล้วเริ่มเล่าเรื่องในอดีต -ย้อนอดีต84ปีมาแล้ว เปิดภาพด้วยความอลังการของเรือที่ท่า -เปิดหญิงสาว(โรส),แม่,คู่หมั้น ให้เห็นการถูกผูกมัดไร้ชีวิตชีวาของโรส -เปิดพระเอก(แจ็ค)ให้เห็นบุคลิกชอบเสี่ยง,มีชีวิตชีวา -เปิดตัวละครย่อยอื่นๆ(มอลลี่,วิศวกร,กัปตันฯ) -แจ็คเห็นโรสครั้งแรกที่ดาดฟ้า -ทำให้ทั้งคู่รู้จักกันด้วยการให้โรสจะโดดเรือฆ่าตัวตายหนีความอึดอัดในชีวิต แจ็คมาห้ามไว้ หยิบมาดูอีกทีสรุปถึงโครงสร้างที่เห็นของเรื่องนี้จะเป็นว่า - เล่าเรื่องจากปัจจุบันย้อนไปอดีต มีการตัดสลับและแทรกด้วยเสียงบรรยาย - ตัวละครเอกคือหญิงชราเล่าถึงความรักของเธอเมื่ออดีตยังสาว - มีสิ่งของแทนใจที่เชื่อมโยงอดีตกับปัจจุบันที่เด่นๆคือ จี้เพชรหัวใจมหาสมุทรและภาพวาดของเธอ - มีสถานที่หลักๆที่ทำให้เกิดเหตุการณ์หรือการพบกัน เช่น ดาดฟ้าเรือ,ห้องอาหาร - มีความขัดแย้งเรื่องของชนชั้น มีเรื่องการถูกบังคับกฎระเบียบทำให้หญิงสาวอยากมีอิสระ - มีประเด็นพูดถึงการหลุดพ้นจากกรอบของหญิงสาวโดยโฟกัสที่ความรักในอดีตของเธอ   เสริมด้วยความตื่นตาตื่นใจในด้านแอคชั่นและอลังการงานสร้าง - ท้ายเรื่องแสดงให้เห็นวันเวลาที่มีค่าของเธอ,การได้ทำตามความฝันและสัญญาที่ให้ไว้กับคนรัก - ปิดเรื่องด้วยฉากปัจจุบันของหญิงชรากับของแทนใจและภาพความรักที่สดใส จากคุณ : ลิงหน้าพระกาฬ - [ 4 ก.ค. 48 04:09:09 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ครับ จากโครงสร้างหลักๆนี้ เราลองมาปรับเปลี่ยนกันดู -เปลี่ยนเหตุการณ์ในเรื่องให้เกิดที่เมืองจีน -เล่าเรื่องความรักของหญิงชราจากปัจจุบันย้อนไปอดีต -สถานที่ต้นกำเนิดความรักจากเรือไททานิคเปลี่ยนเป็นอาคารเรียนหลังเล็กๆ -สิ่งของแทนใจเชื่อมอดีตของหญิงสาวเป็นผ้าแดงที่เธอทอขึ้นมา -สถานที่หลักในเรื่องที่ทั้งคู่พบกันจากดาดฟ้าเรือเปลี่ยนเป็นถนนเส้นหนึ่ง -ความขัดแย้งในเรื่องชนชั้นยังมีอยู่บ้าง มีการพูดถึงความรักอิสระของหญิงสาว -ปิดเรื่องด้วยฉากปัจจุบันของหญิงชรากับผ้าแดงผืนเก่า -และจบภาพสุดท้ายที่ความสดใสในอดีตของเธอ ภาพยนตร์เรื่องหลังที่พูดถึง คือ The Road Home ของปรมาจารย์ จางอวี้โหมวครับ หนังที่หลายคนรวมทั้งผมเองยกให้เป็นหนังในดวงใจ สุดยอดของความซาบซึ้งใจ จางอวี้โหมวไม่ได้ปฏิเสธถึงแรงบันดาลใจจากTitanic เพราะในเรื่องเขาก็แสดงให้เห็นเด่นชัดด้วยการให้เห็นโปสเตอร์หนังเรื่องนี้ ในบ้านหญิงชราถึง 2 แผ่น2 มุม ดูขัดตายิ่งนัก จนหลายคนตีความว่าเป็นการล้อวัฒนธรรมหรือแดกดันฮอลลีวูด แต่ส่วนตัวผมคิดว่าจางอวี้โหมวไม่เคยใส่สัญลักษณ์อะไรทื่อๆเป็นสากกะเบือแบบนี้หรอกครับ แม้กระทั่งดนตรีประกอบในเรื่อง ยังเป็นเครื่องเป่า เมโลดี้แนวเดียวกันเลย แรงบันดาลใจไม่ใช่เรื่องแปลก เหมือนปุกปุยหนังในดวงใจใครหลายคนรวมทั้งผม ก็ไม่เคยปฏิเสธว่าได้แรงบันดาลใจจาก My Life As A Dog หรือแฟนฉันที่คนมักเปรียบเทียบกับโดราเอมอน การเล่าด้วยโครงเรื่องหรือโครงสร้างเดียวกัน แต่วิธีการเล่ารายละเอียดของเรื่องราว มุมมองที่ต้องการถ่ายทอด และความคิดที่ต้องการสื่อสารให้คนดูต่างกัน ก็ให้ความประทับใจที่แตกต่างกันได้ ผมเองก็ประทับใจความรักของได๋กับคนรักของเธอมากกว่าโรสกับแจ็ค และอิ่มอกอิ่มใจกับเรื่องราวของว่าวมากกว่าอิงมาร์หลายเท่า จากคุณ : ลิงหน้าพระกาฬ - [ 4 ก.ค. 48 04:10:47 ]

ความคิดเห็นที่ 4 กลับมาที่การชำแหละโครงสร้างหนังเพื่อศึกษา คุณลองทำอย่างนี้ดูกับหนังหลายๆเรื่องที่คุณชอบ โดยอาจจะเลือกเป็นกลุ่มหนังที่แนวเดียวกันมาเปรียบเทียบกัน ดูว่ามีการเปิดตัวละครอย่างไร เปิดสถานการณ์แบบไหน มีวิธีหักพลิกสถานการณ์ยังไง ประมาณฉากที่เท่าไหร่หรือนาทีที่เท่าไหร่   เราเอามาดูไม่ใช่เพื่อเลียนแบบ แต่เอามาแยกองค์ประกอบดูโครงสร้าง และเมื่อทำอย่างนี้กับหนังหลายๆเรื่องโดยเฉพาะหนังฮอลลีวูด คุณจะพบว่าโครงสร้างของหนังแนวเดียวกัน หน้าหนังคล้ายๆกัน จะมีโครงสร้างเดียวกันเป๊ะเลย จะเรียกว่าสูตรสำเร็จของหนังแนวนั้นก็ได้ วิธีนี้จะทำให้คุณเข้าใจโครงสร้างต่างๆของหนังได้ดีขึ้น อ้อลืมบอกไป  วิธีการศึกษาหนังแบบนี้ใช้ไม่ได้กับหนังที่เน้นเล่าเรื่องด้วยอารมณ์ไม่เน้นพล็อต แบบหนังของคุณอภิชาตพงษ์หรือหวังเจียเหว่ยนะครับ หนังแบบนั้นคงต้องใช้อารมณ์จับเอา เขียนบรรยายลำบากนะครับ ครั้งหน้ามาว่ากันเรื่องProductionหนังกันครับ จากคุณ : ลิงหน้าพระกาฬ - [ 4 ก.ค. 48 04:12:26 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เพิ่มเติมสำหรับคนต้องการศึกษารูปแบบการเขียนบทหนัง มีช่วงหนึ่งที่สำนักพิมพ์ฟิล์มเฮาส์พิมพ์บทหนังไทยออกมาขายหลายเรื่องเช่น รักเอย,ดีแตก,ฉลุย,ฉลุยหิน,ต้องปล้น หน้าตาประมาณนี้ ไม่แน่ใจว่าตอนนี้ยังหาซื้อได้หรือเปล่าอาจจะลองหาดูตามแผงหนังสือเก่าลดราคาหรือร้านดวงกมล อาจยังมีหลงเหลือ จากคุณ : ลิงหน้าพระกาฬ - [ 4 ก.ค. 48 04:14:50 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ส่วนเล่มนี้ยังหาซื้อได้อยู่ บทของท่านเป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับคนที่ต้องการศึกษารูปแบบ บทภาพยนตร์ไทยนะครับ จากคุณ : ลิงหน้าพระกาฬ - [ 4 ก.ค. 48 04:15:41 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตามอ่านมาตั้งแต่กระทู้ก่อนๆของคุณค่ะ ขอบคุณมากๆที่เข้ามาให้แง่คิด แล้วก้อทริกที่เป็นประโยชน์แก่ผู้ที่ใฝ่ฝันอยากเป็นคนทำหนังซักวันค่ะ ยอมรับว่า เป็นคนนึงในนั้นด้วย ถึงแม้ความฝันจะสีจางไปตามเวลา กระทู้ของคุณลิง [ ขออนุญาตตีซี้ค่ะ ] ทำให้ดิฉันรำลึกถึงความฝันของตัวเองอีกครั้งนึง ขอชื่นชมอีกอย่างก้อคือ กระทู้ของคุณให้ข้อมูลที่มาจากประสบการณ์จริง ไม่ใช่แต่ทฤษฎีที่หาอ่านกันทั่วไป ซึ่งดีมากๆเลยค่ะ เพราะคนที่เคยเรียนฟิล์มมีเป็นร้อย เนื้อหาที่เราเรียนๆกันก้อไม่ต่างกันเท่าไหร่ แต่สิ่งที่ได้มาจากการปฏิบัติจริง จะมีซักกี่คนที่จะมาร่วมแชร์???.......... แหม.....ซึ้งจัง......บอกหมดเลยอ่ะ ^^ จากคุณ : Min' Mee - [ 4 ก.ค. 48 11:17:31 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ชื่อของคุณ Min' Mee ไม่ทราบว่า มาจากภาพยนตร์อนิเมชั่น เรื่องหนึ่งใช่หรือเปล่าครับ ใช่ครับ ผมกำลังถามว่า Macross หรือเปล่า อ่านทั้ง จขกท แล้ว คคห ที่7 แล้วรู้สึกว่า ผมได้ใกล้ชิดกับภาพยนตร์มากขึ้น เข้าภาพยนตร์มากขึ้น แหม ขอบคุณจริง ๆ ^ ^ แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 48 13:22:43 จากคุณ : ด้วยจิตคารวะ (ด้วยจิตคารวะ) - [ 4 ก.ค. 48 13:19:58 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เด๋วมาอ่านต่อ ยังไม่ว่าง จากคุณ : Dek Nang - [ 5 ก.ค. 48 12:50:15 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ผมจะยินดีมากครับถ้าจะมีใครได้ประโยชน์จากข้อเขียนของผม ไม่รู้ว่าจะมีใครได้อ่านกี่มากน้อย คงเหลือเวลาไม่มากที่ผมจะเขียนกระทู้แบบนี้ หลังจาก21 กรกฎาคมที่หนังผมเข้าฉาย คงต้องห่างๆที่นี่อีกสักพัก เพื่อเคลียร์หลายๆอย่างในชีวิต และเริ่มต้นวงจรทำบทหนังเสนอหนังใหม่อีกครั้ง คงจะเขียนได้อีกสัก4-5หัวข้อ ตอนนี้หัวข้อที่คิดไว้คือ การทำงานทีมงานส่วนหลักๆ,Casting,Fitting-Test Filmก่อนเปิดกล้องและปิดท้ายที่การแก้ปัญหาการถ่ายทำ ถ้าใครคิดว่าอยากรู้เรื่องอะไรในระยะเวลาอันจำกัดนี้ แสดงความคิดเห็นได้นะครับ เผื่อจะมีอะไรที่คุณคิดว่าน่าสนใจอยากรู้มากกว่า ขอบคุณที่ยังมีคนให้ความสนใจอ่านครับ โดยเฉพาะขอบคุณ www.deknang.com ที่ช่วยประชาสัมพันธ์ครับ จากคุณ : ลิงหน้าพระกาฬ - [ 7 ก.ค. 48 12:04:30 ]

ความคิดเห็นที่ 11 บทภาพยนตร์ไม่ว่าจะเขียนโดยคนเขียนบทหรือผู้กำกับที่เก่งกาจสักแค่ไหนก็ต้องมีการแก้ไข เพื่อความสมบูรณ์ วิธีการที่มักทำคือเขียนแล้วทั้งไว้สักอาทิตย์หรือเป็นเดือน นานจนลืม แล้วเอากลับมาอ่านใหม่ เราจะเห็นว่าบางอย่างที่เราคิดว่าดีแล้วมาอ่านใหม่อาจพบว่ามันห่วย หรือบางช่วงอ่านแล้วก็กลายเป็นทึ่งว่าเออตอนเขียนเราคิดได้ไงวะเนี่ย บทที่เราเขียนถึงจะมั่นใจว่าดีแค่ไหนก็ควรหาคนที่ไว้ใจได้ให้อ่านดู อาจจะมีข้อแนะนำเพิ่มเติมหรือมีข้อสังเกตที่เรานึกไม่ถึง เพื่อนำมาปรับปรุงให้ภาพยนตร์เราสมบูรณ์ บทภาพยนตร์ถ้าเขียนโดยผู้กำกับเองซึ่งเป็นผู้ที่เห็นภาพรวมชัดที่สุดในเรื่อง ในสุดท้ายแล้วผมว่าน่าจะเป็นบท Shooting Script ก่อนจะออกกองถ่ายทำ คือเป็นบทที่มีการบอกมุมกล้อง แยกคัทบอกขนาดภาพทุกอย่างไว้ เพื่อให้ทีมงานเห็นภาพตรงกัน และสามารถวางงานได้ถูก ว่าวันนี้จะถ่ายกันกี่คัทกี่ฉาก ในส่วนตัวผมเองเวลาที่เขียนบทมักจะชอบคิดภาพคิดมุมกล้องไปด้วย เหมือนเป็นการทำการบ้านในหัวก่อนรอบหนึ่งในขณะที่ยังมีสติยังมีสมาธิอยู่ เพราะเมื่อออกกองถ่ายแล้วปัญหาทุกอย่างอาจมาสุมกองรวมอยู่ในหัว จนคิดอะไรไม่ออก แต่อย่างน้อยถ้าเรามีบทที่เป็นShooting Script ในมือ เราก็ยังรู้ตัวยังวางงานได้เพราะผ่านการคิดมาแล้ว แนะนำว่าอย่าไปยึดติดกับรูปแบบการเขียนของบทภาพยนตร์นัก บางคนขนาดว่าต้องใช้ฟอนท์ขนาดนั้น  ย่อหน้า เน้นตัวหนาแบบนั้นแบบนี้ บท 10 คนเขียนก็ 10 แบบ ไม่เหมือนกันหรอก จำไว้ว่าบทภาพยนตร์มีหน้าที่แค่เป็นแบบแปลนในการทำงาน เขียนยังไงก็ได้ จุดสำคัญให้ทีมงานและนักแสดงทุกคนเข้าใจทำงานได้แค่นั้นเอง บทพิมพ์สวยงามแค่ไหน เอามาทำงานไม่ได้ อ่านแล้วไม่เข้าใจก็ไร้ประโยชน์ ในกรณีที่สามารถเขียน Story Board ก่อนถ่ายทำได้เป็นเรื่องที่ดี เพราะถึงบทจะละเอียดยังไงก็ยังคงมีทีมงานหลายส่วนที่ยังมองภาพไม่ออก แต่ถ้ามี Story Board ทุกคนจะเห็นภาพตรงกัน โดยเฉพาะผู้ช่วยผู้กำกับจะวางงานที่จะถ่ายทำในแต่ละคิวได้แม่นยำชัดเจนขึ้น จากคุณ : ลิงหน้าพระกาฬ - [ 8 ก.ค. 48 16:54:03 ]

ความคิดเห็นที่ 12 กระทู้ใหม่เรื่องProductionครับ http://pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A3593533/A3593533.html จากคุณ : ลิงหน้าพระกาฬ - [ 8 ก.ค. 48 17:16:14 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จากคคห.10 ดูรูปที่คุณเอามาอยากดูหนังจังเลยค่ะ... ภาพสวยดี^^ จากคุณ : ~cherry cheerleader~ - [ 8 ก.ค. 48 21:24:32 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตามมาอ่านครับ จากคุณ : joblovenuk - [ 15 ก.ค. 48 00:57:47 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เว็บมือปืนเก๋าเจ๋งครับ http://www.cm-pictures.com/perfectkiller/index.htm จากคุณ : ลิงหน้าพระกาฬ - [ 15 ก.ค. 48 01:09:29 ]