๑. ที่สะพานเตียงปัน จูล่งอาศัยตัวคนเดียว สู้กับกองทัพทั้งกองทัพหลายพันคน
แถมยังไม่สะดวกเพราะอุ้มเด็กใม่ให้กระทบกระเทือนด้วย และ
"สู้หลายชั่วโมง"
๒. โจโฉไม่เคยสนใจใครขนาดให้คนลงไปถาม (ตอนนั้นโจโฉฝ่าคลื่นลมมานับไม่ถ้วน ยังอดใจทึ่งไม่ไหว) ขนาดเสียดายจนไม่เสียดายชีวิตทหารขุนพลตัวเอง สั่งห้ามไม่ให้ยิงฆ่าจูล่ง
จะว่าอยากได้เป็นพวกก็ใช่ แต่ผมว่าโจโฉแกเสียดายมาก ๆ
และที่ไม่เหมือนกวนอู (ไม่รู้กวนอูแต่งหรือจริง ตอนโจโฉจะเกลี้ยกล่อม)
เพราะโจโฉแกคงเห็นว่า จู่ล่งอุ้มเด็กอยู่ คนรู้ว่ามาทำไม เห็นถึงความซื่อสัตย์
เลยเกิดรักฝีมือขึ้นมา (โจโฉไม่เห็นเอง ก็ต้องมีคนรายงานล่ะน่า)
๓. ถ้าเคยอ่านของยาขอบ จะเห็นว่า จูล่งก่อนตาย อายุหลายสิบปี
สู้คนเดียวกับ กองทัพทั้งวัน ทั้งยังต้องปกปักชีวิตลูกน้องที่เจ็บสาหัสอีก
อายุขนาดนั้น ทำได้ขนาดนี้ ไม่น่เชื่อ
๔. ถ้าพอทบทวนได้จะจำได้ว่า มีต้อนหนึ่ง จูล่งอาศัยตัวคนเดียว
สะกัดทางถอยให้ขงเบ้ง (หรือใครจำไม่ได้แล้ว) อยู่หน้าค่าย
ขี่ม้าขวางอยู่ สามารถหยุดทัพโจโฉทั้งกองทัพได้
ยังจำประโยคได้เลย
"จูล่งรอแต่เช้าจนค่ำ ไม่มีใครเข้ามาถ้าสู้ด้วย ก็เลยค่อย ๆ ควบม้าไป"
อันนี้สุดยอดแล้ว
๕. ตอนเล่าปี่ใกล้ตาย ผมว่าปัจจัยที่ทำให้ขงเบ้งไม่กล้ากบฎ ก็เป็นเพราะจูล่งคนเดียวเท่านั้น ใครเคยอ่านเล่าชวนหัวก็คงพอจำได้
สรุปคือตั้งกระทู้มายอจูล่ง แต่เห็นว่า ไม่ต้องอาศัยหน้าดุ (หน้าจูล่งเรียบร้อย และหล่อและสง่าเอามาก ๆ จนแม่ยายซุนกวนสะดุด จนต้องชม ขนาดกังหนำ มีแต่คนหล่อคนสวย จิวยี่ก็หล่อไม่แพ้ใคร)
ผมว่าตอนจูล่งเฝ้าค่ายคนเดียว ไม่ต้องตีขิม โม้ ๆ นี่สุดยอดแล้ว
จากคุณ :
กก
- [
12 ก.ค. 48 13:24:55
A:61.47.98.216 X: TicketID:093707
]