ขอยืนยันว่าเหตุการณ์นี้เป็นเรื่องจริงและไม่ได้ต้องการให้ความเสียหายกับใคร
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องแต่งทุกคนที่อยู่ในเรื่องเป็นคนจริงและบุคคลจริง และ ทุกเหตุการณ์ในเรื่องนี้
เกิดขึ้นจริง
เหตุการณ์นี้มันไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดได้กับชีวิตผม
...ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ไม่ได้มีความน่าสนใจอะไร...
ซึ่งต่างกับเธอมาก....เธอเป็นคนที่หลายๆคนชื่นชมและรุมล้อม ซึ่งมันก็คงไม่แปลกอะไร เพราะเธอก็เป็นดาราวัยรุ่นคนหนึ่งที่กำลังมาแรง....
เราสองคนต่างกันมาก
ผมรักการอยู่คนเดียวเงียบๆ....มีความสุขที่จะได้มองเธอจากที่ไกลๆ
เธอเป็นคนมนุษย์สัมพันธ์ดีช่างเอาใจ และเป็นคนน่ารัก ซึ่งนั้นคงเป็นสิ่งที่ทำให้เธอไปได้ดีกับงานในวงการบันเทิง
.
เรามีอายุต่างกันเกือบสิบปีแต่นั้นก็คงไม่ใช่ปัญหาเท่าไหร่นัก....
เพราะผมรักเธอมากครับ...
แค่การที่ผมกอดเธอเวลาดูทีวีด้วยกันโดยไม่ต้องมีใครพูดอะไรมันก็เป็นความสุขแล้ว.....
วันที่เราเจอกันก็ไม่ได้โรแมนติกเหมือนในละครครับ....
เป็นวันธรรมดาๆ ที่คนธรรมดาอย่างผมได้เจอเธอ......
ครั้งแรกที่ผมเห็นเธอผมก็รู้อย่างหนึ่งครับ ว่าผมได้เห็นใบหน้าของคนที่ผมรักยิ่งกว่าชีวิตแล้ว...
มันเป็นสถานที่ที่เราจะเจอผู้คนมากมายแต่คงยากที่จะมีใครได้ทำความรู้จักกัน...อย่างห้างสรรพสินค้าครับ
แต่ถึงอย่างไรเราก็ได้เจอกันแล้ว มิตรภาพก่อเกิดขึ้นตามครรลองที่มันควรจะเป็น
ผมพาเธอไปทานข้าวด้วยกัน......ผู้คนมองคู่เรายิ้มๆครับ พวกเขาคงเคยเห็นหน้าเธอมาก่อนแล้วจำได้...
ผมทำตัวไม่ถูกนิดหน่อยเพราะไม่เคยเป็นจุดสนใจของใครเลยในชิวิต
หลังจากเดินหอบหิ้วกันช้อปปิ้งกันมาทั้งวัน....ผมเหนื่อยนิดหน่อยครับ...จึงดื่มไปบ้างแต่คิดว่ารู้ตัวและวันนั้นเป็นผมเองที่ต้องขับรถ จึงดื่มเบียร์ไม่ได้มากเท่าไรเพราะคิดว่าเราต้องรับผิดชอบ.....
หลังจากดื่มเสร็จผมเองครับที่เป็นคนขับรถกลับบ้านซึ่งกว่าจะถึงบ้านก็ดึกมากแล้ว...
ผมพาเธอขึ้นไปที่ห้องนอนเปล่านะครับไม่ได้วางแผนอะไรแต่คิดว่าจะพักสักนิดหน่อย....เราอยู่บนเตียงด้วยกันมือของผมเริ่มจับต้องเธอด้วยสัญชาติญาน....
อาจเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้ผมจำไม่ได้แม้กระทั่งว่าก่อนนอนมันได้เกิดอะไรขึ้น......
แต่รุ่งเช้าสิ่งแรกที่ผมตื่นขึ้นมาและได้เห็นคือใบหน้าของเธอ.....
ใบหน้าของเราทั้งคู่แนบชิดกัน.....นี่ผมทำอะไรลงไปนี่...
เธอไม่ควรจะมาอยู่ที่นี่....
เธอควรจะมีอนาคตที่สดใส....
ปีนี้เธอยังไม่เอนทรานซ์ด้วยซ้ำ......
เธอบริสุทธ์มาก ไม่เคยมีข่าวที่ไม่ดีไม่ว่าจะเป็นมายาชาแนลหรือซ้อเจ็ดก็ไม่เคยลงข่าวไม่ดีของเธอ....
แล้วนี่ผมทำอะไรลงไปวะ....
ถ้ามีคนรู้เรื่องนี้.......
ก้อกๆๆๆ.....แอ้ด...
พี่ปอนด์ตื่นได้แล้ว...นี่มันแปดโมงแล้วนะ เอะนี่มันอะไรกันนี่.......
น้องสาวของผมเปิดประตูเข้ามาปลุกอย่างที่ผมไม่ทันตั้งตัว...ภาพที่เห็นมันทำให้เธอตกใจมากเพราะเธอคงไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้.......
นี่.......................แก.......
แกไปซื้อหมอนรูปน้องเชียร์มาเหรอเนี่ย แหม...แก่ไม่รู้จักแก่เลยนะ....
ปล่าว.....ซื้อไวไวรสต้มยำมันกุ้งแล้วถึงจะซื้อได้นะ........ทำไมผิดตรงไหนวะ
น้ำลายยืดเปื้อนหน้าน้องเชียร์แล้ว.....ซักด้วยนะ..ไอ้..โลลิคอน (เป็นคำด่าของญี่ปุ่นประมาณว่าเฒ่าหัวงูครับ)
ช่างมันเถอะถึงใครจะว่าก็ช่างมันปะไร ยังมี นาฬิกาข้อมือ กับ ของอื่นๆอีกที่ต้องแลกมา..........
ต้องขอโทดด้วยที่น้องเจนอาจน้อยใจ เพราะผมให้ใจคนอื่นไม่ได้นอกจากน้องเชียร์..
........จบเรื่องไร้สาระแต่เพียงเท่านี้ ขอบคุณและสวัสดี............
จากใจผู้เขียน...
จริงๆเรื่องนี้มันแค่ผมไปโลตัสแล้วแลกซื้อหมอนรูปน้องเชียร์แล้วเอาไปกินข้าวด้วยแค่นั้นจริงๆครับ....
แต่ที่มีแรงบันดาลใจ..เพราะได้ค้นพบความจริงจากเพื่อนวัยชายวัยเดียวกัน....
1.เพื่อนตอนเรียนมหาลัยปัจจุบันเป็นอาเสี่ยลูก2คน....... ชอบน้องเชียร์ว่ะ
2.เพื่อนตอนมัธยมปัจจุบันกำลังพยามเสนอโปรเจคหนังอยู่ ถ้าหนังกูมีนางเอกก็ต้องน้องเชียร์นี่แหละ
ทำให้ผมรู้สึกดีที่ตัวเองไม่ได้มีงูบนหัวแต่เพียงผู้เดียว.......
จากคุณ :
ช่างประชันพันธุ์ประชด 
- [
16 ส.ค. 48 19:54:01
]
คืนหนึ่งที่ผมได้นอนกับดารา
