ความคิดเห็นที่ 1 1. นายจ้างชอบมาก เกรงใจนายจ้าง 2. ศักดิ์ศรี "ถ้าข้าไม่ให้เอ็งไปด้วย ก็เท่ากับข้ากลัวเอ็งนะซี่" การให้แงซายไปด้วย เท่ากับจะบอกแงซายและทุกคนว่า ไม่ได้กลัวไอ้หมอนี่ซักกะติ๊ด 3. ความมั่นใจ คิดว่าต่อให้มันคิดจะหักหลัง มันก็มิอาจทำได้ง่ายดายนักถ้า รพินทร์ ไพรวัลย์ ยังหายใจอยู่ รพินทร์เชื่อว่าจะเอามันอยู่ 4. อยากได้มาหลอกใช้งาน ใคร ๆ ก็รู้ว่าแงซายต้องมีประโยชน์กับคณะแน่นอน เอาว่าใช้งานมันให้เต็มที่ซะก่อน รพินทร์เชื่อว่า มันยังไม่หักหลังในระยะเวลาอันใกล้แน่ ถ้าเห็นท่าไม่ดี รพินทร์จะฆ่ามันทิ้งแน่ 5. รพินทร์ไม่เชื่อเด็ดขาดว่าแงซายมาจากมรกตนครจริงตามที่มันบอก รพินทร์จึงระแวงแงซาย แต่ทุกสิ่งแล้วรพินทร์เชื่อว่าตัวเองเหนือกว่าแงซาย น่าจะเอามันอยู่ ทุกอย่างก้เลยทำให้รพินทร์ต้องทำตัวให้เหนือกว่าแงซายตลอดเวลา แงซายก็รู้ดี จึงมักแกล้งโง่เพื่อให้รพินทร์ดูเหนือกว่า แต่ถ้ารพินทร์ห้าแต้มเมื่อไหร่ แงซายจะยิ้มเยอะ สนุกสนาน ทำให้พรานใหญ่รู้สึกว่ากลายเป็นตัวตลก จึงเกลียดแงซายมาก ๆ จากคุณ : หมีหมา - [ 23 ส.ค. 48 22:48:59 A:203.152.3.49 X: TicketID:106516 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าดัดแปลงเรื่องเล็กน้อย : 1:ให้แงซายแสดงท่าทีว่าจะเดินทางผ่านเส้นทางนั้นอยู่แล้ว (แทนที่จะทำตัวว่างๆมาขอไปด้วยเฉยๆ) ส่วนเหตุผลที่จะเดินทางทำให้คลุมเครือไว้ก่อนเป็นดี (คนดูจะรูสึกได้ถึงบรรยากาศลึกลับไม่น่าไว้วางใจ) เบื้องต้นให้ดารินถูกชะตากับแงซายและแสดงเจตจำนงว่าอยากให้แงซายร่วมไปในคณะด้วย เหตุผลหลักคือต้องการจะแสดงให้รพินทร์เห็นว่าพรานใหญ่ไม่ใช่ความหวังเดียวของพวกหล่อน แน่นอนรพินทร์ต้องไม่เห็นด้วยในตอนแรกและไม่อนุญาต (ถ้าจะให้ดีให้แงซายทำเฉยๆประมาณว่า ไม่ให้ไปด้วยก็ไม่เป็นไร และควรให้ดารินแสดงออกว่าไม่พอใจกับการตัดสินใจของรพินทร์มากๆด้วย) 2:ระหว่างการเดินทาง สร้างสถานการณ์แปลกๆ เช่นอยู่ดีๆรพินทร์ก็ยกปืนขึ้นประทับบ่า หรือมีเสียงสัตว์ร้อง ถ้าจะให้ดีต้องให้รพินทร์แสดงออกมาให้คนดูรู้ให้ได้ว่า “ผมรู้สึกว่าเราจะไม่ได้เดินทางกันมาเพียงลำพัง” หรือ “มีใครคอยจับตามองเราอยู่” (คนดูตื่นเต้นๆ) ส่วนรพินทร์จะบอกความรู้สึกนี้ให้กับคณะเดินทางหรือไม่ มี 2 ทางเลือก - บอก = หนังเข้าใจง่ายดี ทำง่ายด้วย - ไม่บอก = รพินทร์ไม่ต้องการให้คนในคณะรู้สึกไม่สบายใจ และตัวเองก็ยังไม่ชัวร์ขอประเมินสถานการณ์ก่อน (ถ้าจะให้ซับซ้อนอีกหน่อย ก็ให้ใครสักคนรู้สึกเหมือนรพินทร์และเกิดความสงสัยขึ้นมา – คนเขียนบทเอาไปเล่นอะไรได้ต่อ...) 3:ให้คณะเดินทางพบแงซายอีกครั้งกลางทาง (แน่นอนแงซายก็บอกอยู่แล้วว่าเขาจะเดินทางไปทางเดียวกัน) ถัดจากตรงนี้มีเหตุการณ์ที่ต้องใส่ 3 เหตุการณ์ - ดารินแสดงความต้องการให้แงซายร่วมเดินทางไปด้วยอีกครั้ง - แงซายแสดงฝีมือช่วยคณะเดินทางจากเหตุการณ์คับขัน - รพินทร์ยอมรับแงซายเข้าร่วมคณะ (ทั้ง 3 เหตุการณ์ผมยังไม่เรียงลำดับเวลานะครับ ถ้าสลับกันจะให้ความหมายที่แตกต่างกัน) ถ้าเนื้อเรื่องเป็นไปตามที่ว่ามา เหตุผลที่รพินทร์รับเอาแงซายเข้ามาร่วมในคณะมันจะออกมาประมาณว่า ต้องการจับตาดูเจ้านี่อย่างใกล้ชิด มากกว่า *** สิ่งที่หนังต้อง note เอาไว้ไปคลี่คลายทีหลัง ถ้าเลือกตามที่ผมว่ามา - ปมเกี่ยวกับอารมณ์ความสงสัยของคนดูในตัวแงซาย - เหตุผลการเดินทางของแงซาย จากคุณ : NUTS - [ 24 ส.ค. 48 05:05:46 ]

ความคิดเห็นที่ 3 1. คณะที่ต้องเดินทางยังต้องการลูกหาบหลังจากหล่มช้าง 2. มีไม่กี่คนที่เคยผ่านนรกดำมาแล้ว 3. แงซายรู้จักและเคยตามนายชด กับหนานอินมาแล้ว 4. อยากรู้เส็นทางที่แงซายเคยตามนายชด 5. ใช้ประโยชน์ได้ มีความสามารถสูง 6. ถ้าเค้าไม่ให้มันไปก็แสดงให้นายจ้างเห็นว่าเค้ากลัวมัน และเค้าไม่ใจกว้างพอ 7. แงซายต้องรู้เส็นทางไม่มากก็น้อย 8. ถ้ามีการหักหลังเค้าจะสามารถแก้แค้นได้ 9. เกรงใจนายจ้าง จากคุณ : NEO - [ 24 ส.ค. 48 09:43:54 A:202.91.23.1 X: TicketID:102626 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ปัญหาอย่างหนึ่งของตอนนี้คือ มันคล้าย King Solomon's Mines ไปรึเปล่าน่ะครับ ถ้าหนังดังจริงขายต่างประเทศได้ จะมีปัญหารึเปล่า แล้วถ้าจะขอบิดเหตุการณ์สักนิด หรือ หาเหตุผลอื่นช่วย จะดีมั๊ย อะไรทำนองนี้แหะครับ จากคุณ : อุปนิกขิต - [ 24 ส.ค. 48 12:09:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จะว่าคล้ายก็ได้นะครับ แต่โครงเรื่องของหนังหลายๆเรื่องผมก็เห็นว่ามันเหมือนกัน มีตั้งหลายเรื่อง ยิ่งถ้าเป็นหนังการผจญภัยหาสมบัติ ส่วนมากก็จะเหมือนกัน แต่ผมว่าความสนุกมันอยู่ที่ตอนดำเนินเรื่อง อย่างเช่น ขุมทรัพย์สุดขอบฟ้าทุกตอน จะเน้นที่การผจญภัย และจะเน้นที่ความลึกลับของสมบัติ ก็คงต้องปรับเปลี่ยนบ้างนะครับ ผมเห็นด้วยครับ จากคุณ : NEO - [ 24 ส.ค. 48 17:25:15 A:202.91.23.1 X: TicketID:102626 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เรื่องคล้ายมันก็คล้ายแหละ แต่ผมคิดว่าความคล้ายไม่เคยเป็นตัวการทำให้เรื่องไม่สนุกครับ ไม่ว่าจะหนังหรือนิยายเรื่องไหน อยู่ที่ว่าทำออกมาดีแค่ไหน ถึงจะทำให้ไม่เหมือนใคร แต่ภาพรวมมันไม่สนุก มันก็ห่วยครับ จะดัดแปลงมันก็ได้แหละครับ แต่ก็ไม่รู้จะดัดแปลงไปเพื่ออะไร ทั้ง ๆ ที่ ของดั้งเดิมมันดีอยู่แล้ว ถึงจะคล้ายแต่ของเราเน้นรายละเอียดด้านอารมณ์ ถ้าถ่ายทอดได้ตามหนังสือ ยังไงมันก็ดีกว่าของต้นฉบับเยอะครับ ส่วนตัวคิดว่าไม่น่าซีเรียสครับ คิดมาเด๋วเข้ารกเข้าพงนาคับ จากคุณ : หมีหมา - [ 24 ส.ค. 48 17:50:39 A:203.152.4.45 X: TicketID:106516 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เพราะรพินทร์รู้ว่าเชษฐาแอบมองแงซายด้วยใจชื่นชม  อ๊ะ ไม่ใช่   เพราะ 1. แงซายมาคนเดียว จะต้องไปกลัวอะไร 2. ป่าแถบนี้ก็เป็นถิ่นของรพินทร์ หากแงซายจะกล้ามาเหยียบจมูกเสือ ก็ลองดู อุอุ 3. อยากรู้ว่าแงซายจะมาไม้ไหน ไม้หน้าสาม หรือไม้ไผ่ หรือไม้เบสบอล แต่....ทั้งหมดน่าจะมาจากเหตุผลที่ว่า "แกกล้ามาขอไป ฉันก็กล้าให้ไป" กลัวที่ไหน อุอุ ปล.กระทู้มีเหตุมีผล ตัวร้ายก็พาเข้ารกเข้าพงได้ค่ะ ท่านอุปฯ อยากได้คำตอบแบบไหนคะ คิคิ จากคุณ : เ จ้ า ตั ว ร้ า ย - [ 24 ส.ค. 48 20:24:14 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คำตอบแบบไหนก็ได้ครับ เจ้าตัวร้าย อิๆ ตั้งแต่บ้าบอคอแตก จนถึงจริงจังสุดขีด จะได้ดูหลายๆแบบครับ คือที่ห่วงว่าคล้ายนี่ไม่ใช่ว่าห่วงความสนุกน่ะครับ แต่ผมห่วงว่าจะโดนข้อหาไปก๊อปเขามามากกว่าครับ เป็นประเด็นสำคัญ ก็เลยลองถามความเห็นดู ยังไงรับรองว่าว่าแงซายไม่ใช่เกย์แน่นอน (ฮา...) ปล. ผมเองเคยเขียนบทความเกี่ยวกับ King Solomon's Mines กับ เพชรพระอุมา ในแง่ความคล้ายคลึงและแตกต่างมาแล้ว ดีเฟนส์มาเยอะ  แต่ในกรณีหนังถ้าปากต่อปาก เห็นมาหลายครั้งว่า มีแรงกดดันมาก ก็เลยห่วงครับ กว่าจะเคลียร์กันได้เหนื่อยเลย จากคุณ : อุปนิกขิต - [ 24 ส.ค. 48 20:55:16 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เรื่องก๊อปเนี่ย ยังไงก็หนีไม่พ้น เพราะนิยายเรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากคิงโซโลมอนจริง ๆ นี่คับ และเวอร์ชั่นหนังฝรั่งก็จะด่า ก๊อปหลอด ก๊อปสมีกอล ก๊อปมัมมี่ เรื่องนี้ดัดแปลงยังไงก็ลำบากที่จะหนีพ้น หรือจะแปลงหมดให้หนีห่างมาหน่อย คนที่อ่านหนังสือเพชีพระอุมาก็จะด่าแหลก หาว่าทำแบบนี้อย่าทำเลยดีกว่า มันหนีไม่พ้นแน่ ๆ คนรักเท่าผืนหนัง คนชังเท่าผืนเสื่อ คนที่ไม่ชอบมันก็ด่าไปเรื่อยแหละ บางคนยังด่าหนังสุริโยทัย ยังไม่เสร็จเลย ยิ่งไปพยายามทำให้มันเพอร์เฟคเท่าไหร่ มันจะยิ่งยุ่งอะ โลกนี้ไม่เคยมีอะไรเพอร์เฟค อย่าฟังคำโคน อย่าสนใจครายย อย่าเปลี่ยนแนว จงแน่แน่ว เท่านั้นผู้ชะน้า จากคุณ : หมีหมาโลโซ - [ 24 ส.ค. 48 21:34:09 A:203.152.4.40 X: TicketID:106516 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มาตอบว่าเพราะแงซายมองรพินทร์ด้วยสายตาที่วิงวอนใช่มั้ยคะ รพินทร์ก็เลยใจอ่อนยวบ อ่ะ ให้ไปด้วยก็ได้ (จ้ะตัวเอง) หุหุ /แวบออกไปจากกระทู้อย่างรวดเร็ว จากคุณ : Die unendliche Geschichte - [ 25 ส.ค. 48 15:08:38 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เป็นไปได้มั้ยที่รพินทร์จะไม่ให้แงซายไป จากคุณ : เป๋าตังเป๋าตุง - [ 25 ส.ค. 48 16:25:54 A:61.90.15.8 X: TicketID:106687 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่แค่ไ้ด้แรงบันดาลใจจากคิงโซโลมอนหรอกครับ... ก๊อปเกือบจะตรงๆ เลย.. โดยเฉพาะตรงลายแทงมังมหานรธา.. หนังสือไม่อยู่กับมือ.. ไม่งั้นจะเขียนให้ดูครับ.. แต่ ของเราขยายความ รายละเอียด และการบรรยายดีกว่าเขามากกกกกกก จากคุณ : Wobbegong - [ 25 ส.ค. 48 16:43:48 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มาต่อ#11 ยังว่าไม่จบ ไม่ให้ไปมีอะไรป่ะ 1.กรวนทีนคุณหญิงดารินที่อยากจะได้แงซายไป 2.กรวนทีนแงซายที่อยากจะไปแต่ไม่ให้ไป 3.ไม่รู้จักไม่ไว้ใจไม่รู้ฝีมือไม่ชอบขี้หน้าไม่ถูกชะตา 4.รพินทร์ไม่ยอมรับอะไรง่ายๆก็ไม่ให้ไปง่ายๆ เหตุการณ์จะเป็นยังไงต่อไปก็ว่ากันอีกที ทำไมแงซายจึงได้ร่วมคณะ(อีกครั้ง) เท่ห์กว่ากันเยอะ ชะแว๊บ จากคุณ : เป๋าตังเป๋าตุง - [ 25 ส.ค. 48 19:24:48 A:202.44.32.9 X: TicketID:106687 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มีลุงคนหนี่งบอกว่าเป็นเพื่อนกับพนมเทียน แกบอกว่าคุณพนมเทียนเอาเค้าโครงเรื่องมาจากอินเดีย มีช่วงหนึ่งที่เขาไปอยู่ที่นั่นกัน จากคุณ : . (คมในฝัก แต่ชักไม่ออก) - [ 26 ส.ค. 48 13:27:15 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขัดใจคุณหญิงไม่ได้ครับ จากคุณ : เด็กแคสติ้ง - [ 30 ส.ค. 48 09:26:58 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เหอๆๆ คุณเด็กแคสติ้ง บอกมาโดนใจสุดๆ อิอิอิ จากคุณ : เสียงเพรียกจากหิมะ - [ 10 ก.ย. 48 11:00:25 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่ให้ไปด้วย ก็ กลัว สิคะ จากคุณ : หมู...หวานกรอบ - [ 18 ก.ย. 48 18:49:45 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เห็นด้วยกับเกือบทุกข้อข้างต้น โดยเฉพาะค.ห.คุณหมีหมา และผมเชื่อว่า รพินทร์รู้จักแงซายดีมาก่อน นักสู้ย่อมมองนักสู้ด้วยกันออกอยู่แล้ว ประเด็นมีอยู่ว่า รพินทร์นั้น ปากกับใจไม่ค่อยจะตรงกัน จึงเห็นปัญหาอยู่เรื่อยว่าดูเหมือนจะเกลียดหน้ากัน ส่วนที่ว่ารพินทร์ มั่นใจตัวเองขนาดนั้นว่าจะเอาอยู่ทุกอย่าง ผมกลับไม่เห็นด้วย เพราะตลอดเวลา เขาคิดอยู่ตลอดเวลาว่าเดินทางไป "ตาย" จากคุณ : ช้างพลาย - [ 21 ก.ย. 48 00:21:52 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ถ้าวิเคราะห์กันแบบวิจารณ์วรรณคดีแล้วการที่รพินทร์ให้แงซายเดินทางไปด้วยทั้งๆที่เป็นคนขี้ระแวงมากและแงซายก็น่าสงสัยมาก จะบอกว่าเป็นเพราะนายจ้างขอร้องเป็นการตีความที่ไม่ค่อยจะตรงนักเพราะจะเห็นอยู่ว่ารพินทร์เองก็ไม่ทำตามใจนายจ้างอยู่หลายครั้ง      ตามทัศนะของนู๋นั้นการที่รพินทร์ให้โอกาสกับแงซายอาจเป็นการบอกใบ้ว่า แงซายแกมันแค่ลูกไก่ในกำมือถึงจะเก่งแค่ไหนก็ไม่ท่าไรหรอก แต่ถึงอย่างไรก็ตามผู้เขียนได้เจาะช่องให้ผู้อ่านได้รู้สึกไม่สงสัยเท่าไรนักอยู่ใน ช่วงที่กล่าวถึงอดีตระหว่างรพินทร์กับแงซายว่าเป็นหนีชีวิตกันและแงซายเองก็ไม่ได้คิดร้ายอะไร แต่ก็กระนั้นก็ตายในข้อนี้ยังเป็นข้อที่ไม่ชัดเจนเท่าไรนักเพราะรพินทร์เองเป็นคนที่เข้าใจยากมากๆ อาจเป็นเพราะการเขียนนิยายเรื่องนี้เป็นรูปแบบของการเขียนเป็นช่วงๆเพื่อให้คนสนใจที่จะอ่านต่อไปเรื่อยๆ จึงทำให้บุคลิกบางตังวละครและบทบาทบางอย่างดูแปลกๆขัดๆกันบ้างจึงทำให้ตีเรื่องราวบางอย่างได้ยากมาก       ถึงอย่างไรก็ตามหากวิจารณ์กันตางเนื้อเรื่องและเนื้อความเป็นตอนต่อตอนแล้วจะเห็นว่าเรื่องที่รพิทร์ให้แงซายไปด้วยนั้นออกจะไม่เต็มใจเท่าใดนักหากแต่ว่าหาคนมาตายไม่ได้แล้วและขาดคนจริงๆที่สำคัญต้องการลองใจคนดูบ้างและต้องการแสดงให้เห็นถึงอำนาจและความสามารถในการปกครองคนให้คณะนายจ้างเห็น อาจบอกได้อีกอย่างว่ารพินทร์เป็นคนชอบการโชว์ออฟแบบเงียบอย่างเช่นการแอบเอาใจการทำตัวดุๆทั้งที่ตัวเองไม่ดุ  หรืออีกแงหนึ่งที่ดูมีน้ำหนักมากคือ ถึงรพิทร์ไม่ให้แงซายไปแงซายก็ต้องแอบตามไปอยู่ดีแต่ที่แงซายมาขอไปด้วยเป็นการแสดงความบริสุทธิ์ใจของตน รพิทร์มองออกในเรื่องนี้เช่นกันเลยให้แงซายไปด้วย....แต่ก็ยังระแวงอยู่เป็นนิจ จบ... จากคุณ : ทองไม่รู้ร้อน (Pigusto) - [ 22 ก.ย. 48 00:34:20 ]