ลืมบอกไปว่าspoilจ้ะ
ใครยังไม่ได้ดู อย่าอ่านเด็ดขาด เดี๋ยวไปดูแล้วไม่หนุกนะ
ดากานดำ ...เอ๊ย .... ดากานดา
วันนี้ชั้นงดกัดแกซักวันแล้วกัน เพราะชั้นรู้ว่าแกกำลังเศร้า
แกคงคิดไม่ถึงใช่มั๊ยว่าวันที่ไข่ย้อยมันบอกรักแกใต้ต้นชงโค จะเป็นวันสุดท้ายที่แกได้เจอกับมัน
แกคงคิดไม่ถึงใช่มั๊ย.. แค่คำที่แกพูดกับมันว่า
"แกมาทำอะไรเอาป่านนี้" ...
มันทำให้ผู้ชายคนนึงถึงกับหัวใจสลาย..เดินออกจากชีวิตแกไปเลย
ชั้นรู้... ว่าจริงๆแล้วแกเกือบช่อนยิ้มไม่ได้ แกดีใจขนาดไหนที่ได้ยินคำๆนั้นที่แกเฝ้ารอซะที
ทำไมแกไม่พูดประโยคต่อไปเล่า ประโยคความจริงที่มันก้องอยู่ในหัวใจแกตลอดมา..
" รู้มั๊ย ชั้นรอฟังแกมาพูดคำๆนี้ให้ฟังชัดๆมานานแค่ไหน เพื่อที่ชั้นจะได้บอกแกชัดๆชะทีว่า ช้นก็รักแกเช่นกัน "
แต่แกไม่ยอมพูด เพราะแกคิดว่าเดี๋ยวค่อยบอกก็ได้ ตอนนี้ขอแอบไปดีใจคนเดียวก่อน
พรุ่งนี้แกจะไปบอกเลิกกับโก้ แล้วพอเจอไข่ย้อย แกก็จะหอมแก้มมันสักทีพร้อมกับบอกทั้งหมดที่อยู่ในใจแก
แกคงคิดไม่ถึง ว่าผลของการพูดไม่จบประโยค มันจะทำให้แกหมดโอกาสได้แก้ตัวอีกต่อไป
แล้วทำให้แกเองกลับต้องมานั่งร้องไห้หัวใจสลายอยู่อย่างในวลานี้
ดากานดา..
ตอนนี้แกคงคิดได้แล้วล่ะสิว่าที่ผ่านมาแกมันเอาแตใจและร้ายกับไข่ย้อยมันขนาดไหน
แกอย่ามาพูดนะว่าแกไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามันรักแกน่ะ
แกน่ะรู้....รู้มาตลอดนั่นแหละ
แกแค่อยากเอาชนะ แค่อยากได้ยินมันพูดออกมาให้ฟังชัดๆแคนั้นเอง
วันนั้นในเต๊นท์บนเขา ที่ไข่ย้อยมันมานับเลขข้างหูแก
มันก็แค่อยากจะแน่ใจบ้างว่าแกก็มีใจกะมัน
กลายเป็นแกชิงป็นฝ่ายได้เปรียบที่ยิ่งแน่ใจว่ามันชอบแกแน่ๆ ไม่ใช่แค่แกคนเดียวที่ชอบมันเหมือนกัน
แกเลยได้ใจใหญ่ทีนี้
ทั้งเรื่องที่แกพูดว่าถ้าไข่ย้อยมันเปิดใจต้องมีคนมาชอบมันแน่ๆ ทั้งเรื่องที่แกยัดเยียดสาวให้ไปเดทกับมัน
แกตั้งใจบีบคั้นให้มันพูดว่ามันทำไม่ได้หรอกเพราะมันรักแก ใช่มั๊ยล่ะ
แกคิดจริงๆน่ะเหรอ ว่าไอ้ไข่ย้อยมันซื่อบื้อซะจนดูไม่ออกบ้างเลยสักนิดว่าแกก็มีใจให้มันหมือนกัน
แกเล่นเกมส์อะไรของแกอยุ่วะ
แกจะเอาเปรียบ หลอกใช้ หรือยัดเยียดใครมาให้ มันก็ยังอุตส่าห์ทนแกทุกเรื่อง
แต่ที่แกทำถึงขนาดไปคบไอ้โก้ แกไม่คิดว่ามันเกินไปหรอกเหรอ...
ไข่ย้อยมันยอมแพ้แกแล้วไง...
เพราะมันอยากเลิกเล่นกมส์บ้าๆของแกซะที
หลังสอบ..มันมาบอกรักแกชัดๆอยางที่แกอยากได้ยินมาตลอด ในเมื่อแกอยากชนะ มันก็ยอมให้แกชนะ แล้วไง..
แกอยากให้มันพูดชัดๆออกมาก่อนมันก็พูดไปแล้ว..
แล้วแกล่ะ...ดากานดา...
ทำไมแกไม่พูดความรู้สึกแกออกมาตอนนั้น..
ไข่ย้อยมันก็นึกว่ามันคงแพ้จริงๆน่ะสิ
ไม่ใช่แพ้เพราะต้องบอกรักแกก่อนอย่างที่แกพยายามบังคับมันเหลือเกิน
แต่มันคิดว่ามันแพ้เพราะแกคงแบ่งใจให้ไอ้โก้ไปแล้วจริงๆ
แกถึงตอบมันกลับมาแค่นั้น
ทั้งที่ผ่านมา มันก็ยังเชื่อมาตลอดว่าแกคบกับไอ้โก้เพราะอยากลองใจมันเหมือนทุกครั้ง
แต่ครั้งนี้มันเจ็บสุดๆ เจ็บกว่าทุกครั้งที่แกทำ
ไข่ย้อยมันรักแกมากนะ
ที่มันยอมแกมาถึงขนาดนี้ ยอมมาพูดคำว่ารัก
ทั้งๆที่มันอยากให้แกซึ้งใจกับทุกๆอย่างมันที่มันมีให้มากกว่าแค่ดีใจกับคำๆเดียว
แกอยากจะฟังนักมันก็มาบอก...แล้วไง
ถึงเวลาจริงๆ...ทำไมไม่บอกความรู้สึกที่แท้จริงของแกออกไปล่ะ
อยากร้องไห้ก็ร้องไปเถอะแก...
ทุกอย่างมัน สายเกินกว่าจะกลับคืนแล้ว
แกเองก็รู้ดี...
สิ่งที่แกจะทำได้ดีที่สุดตอนนี้นะ
คือเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของไข่ย้อยมัน
เป็นให้ดีที่สุดเท่าที่เพือนจะเป็นได้นะ
เอาใจช่วยแกว่ะ
ฟุเหยิน
แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 48 17:42:04
แก้ไขเมื่อ 09 ต.ค. 48 17:38:02
จากคุณ :
hppy2gthr 
- [
9 ต.ค. 48 16:44:34
]
จดหมายจาก ฟุเหยิน ถึง ดากานดา ......
