ความคิดเห็นที่ 1 แต่เป็น "รรินดา ช้างรักษา" ครับ...ไม่ใช่ "ไพรวัลย์" มีลุงไชยยันต์,ป้าเมย์,อาแงซาย .....มาเยี่ยมด้วย ยังไงก็จะหาเวลาเขียน ภาคปัจจุสมัย มาให้อ่านกันอีกนะครับ... จากคุณ : ช.ช้าง.. - [ 11 ต.ค. 48 09:04:39 ]

ความคิดเห็นที่ 2 รรินดา แก้มแดงจังเลย อิอิ จากคุณ : บาลี - [ 11 ต.ค. 48 10:33:36 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ชื่อเพราะ(ไพเราะ) ค่ะ จากคุณ : แสนงอนประจำป่า - [ 11 ต.ค. 48 10:41:13 ]

ความคิดเห็นที่ 4 น่ารักมากๆ เลย อยากมีมั่งจัง จากคุณ : เด็กแคสติ้ง - [ 11 ต.ค. 48 12:05:58 ]

ความคิดเห็นที่ 5 น่ารักน่าชังมากเลยค่ะ ขอให้โตไวๆ สุขภาพแข็งแรงนะคะ ^^ จากคุณ : viee - [ 11 ต.ค. 48 14:25:57 ]

ความคิดเห็นที่ 6 --[น่ารักมากๆเลยครับ]-- จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 - [ 11 ต.ค. 48 20:31:47 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณครับ...ยังคิดถึงนะครับ เด็กแคส,น้องวี ชื่อมาจากนี้ไงครับ...แสนงอนฯ เพชรพระอุมา ภาคปัจจุสมัย 16 ปีผ่านไป.... "คุณแม่ขา ลุงใหญ่ ลุงกลาง ลุงไชยยันต์ ป้าเมย์  พี่ไพรวัลย์กับดารินี มาค่ะแม่" เสียง รรินดา สาวน้อยวัย 14 ปีที่วิ่งโครมครามนำหน้าแขกเข้ามาในบ้านด้วยความดีใจ  ม.ร.ว หญิง ดาริน ไพรวัลย์ เงยหน้าจากแฟ้มทำงานบนโต๊ะยิ้มอย่างระอาพร้อมทั้งส่ายหน้าน้อยๆกับความแก่นแก้วของลูกสาวคนโตที่ถึงแม้จะมีเค้าความสวยไม่น้อยกว่าแม่แต่ความเฮี๊ยวนี่แซงหน้าไปมากนัก "เป็นยังไง ส.ส. คนเก่งทำงานหน้าดำคร่ำเครียดเชียว"  คุณชายเชษฐากล่าวทักมาขณะที่เอามือขยี้หัวหลานสาวคนโตด้วยความเอ็นดู   "สวัสดีค่ะพี่ใหญ่ พี่กลาง ไชยยันต์ เมย์ โอ๊ะ! โตเป็นหนุ่มเป็นสาวเชียวเรา พ่อไพรวัลย์ แม่ดารินี " ดารินทักทายพร้อมเดินไปสวมกอดไพรวัลย์น้อยกับดารินี "สวัสดีครับแม่น้อย" "สวัสดีค่ะแม่น้อย" หนุ่มน้อยสาวน้อยยกมือไหว้ด้วยความอ่อนน้อม ดารินคลายวงแขนออกก่อนจะหันมาทางแขกผู้มาเยือน    "ก็เรื่องพิธีเปิดถนนไปหล่มช้างพรุ่งนี้นี่แหละค่ะ นึกว่าพวกเราจะไม่มากันซะแล้ว" อดีตนายทหารปืนใหญ่เอะอะขึ้นมา "จะไม่มาได้ยังไงละน้อย ถนนนี่มันเป็นถนนสายประวัติศาสตร์ที่ทำให้ยังมี ม.ร.ว. อนุชา วราฤทธิ์ แล้วก็นายไพรวัลย์ลูกชายฉันนี่อีก "     ส่วนคุณชายกลางผู้ถูกกล่าวพาดพิงถึง กำลังง่วนอยู่กับเครื่องดื่มที่บาร์เหล้า เลยอดไม่ได้ที่จะถามออกมา   " แล้วนี่พ่อกำนันรพินทร์หายหัวไปไหนซะละนี่  อย่าบอกว่าแก่ป่านนี้แล้วยังดอดเข้าป่าไปอีกนะ พี่หอบสังขารตามไม่ไหวแล้วนะทีนี้"  ว่าพลางก็ถือถาดเครื่องดื่มมาแจกทุกคนที่กำลังอมยิ้มขันๆ   "เห็นพาตาเล็กแบกปืนออกไปทางท้ายไร่  คงไม่ไปไหนไกลมั๊งค่ะ"   "หญิง ลูกไปบอกอาเกิดให้ออกไปตามพ่อมาหน่อยเร็ว"     "ไม่ต้องไปตามแล้วมั๊งค่ะแม่  พ่อกับตาเล็กเดินมาโน่นแล้ว แบกหมูป่ามาด้วย" สาวน้อยพูดพลางวิ่งตื๋อออกไปรับพ่อกับน้องชายที่กำลังคอนปืนเดินพ้นชายไร่เข้ามาในเขตบ้าน พร้อมกับลูกบ้านหนุ่มอีกสองคนที่ช่วยกันแบกหมูป่าตัวเขื่องมาด้วย   "เฮ้อ! ซนจริงๆไอ้ลูกคนนี้ ก็พ่อเขาละค่ะตามใจซะจนจะเป็นผู้ชายอยู่แล้ว"ดารินบ่นอุบอิบ     "ก็ไม่ต่างจากแม่สมัยสาวๆเท่าไหร่หรอกน้อย เมื่อก่อนเธอก็ใช่เล่นซะที่ไหน" มาเรีย อนันตรัย พูดอย่างขันๆ "นี่มีข่าวดีจะมาบอกด้วยนะ แต่เอาไว้ให้รพินทร์มาก่อนดีกว่าค่อยบอกพร้อมกันทีเดียว" ชั่วเวลาไม่นาน รพินทร์ รรินดา และรชากร ก็ก้าวเข้ามากันพร้อมหน้า     "ว่าไงกำนัน เป็นคนดูแลป่าสงวนแต่แบกปืนลงไปยิงสัตว์ป่าเองเลยเหรอ" อดีตหัวหน้าคณะเดินทางทักทายมายิ้มๆ   "สวัสดีครับคุณชายใหญ่ คุณชายกลาง คุณไชยยันต์ เมย์..."     " สวัสดีครับพ่อรพินทร์" "สวัสดีค่ะพ่อรพินทร์" สองเสียงที่ดังขึ้นเกือบจะพร้อมกันก่อนที่จะรีบวิ่งเข้ามาหา   "อ้าว!เด็กดื้อสองคนก็มาเหรอนี่" รพินทร์ว่าพลางโอบรัดทั้งสองไว้แน่น "ไม่ค่อยได้ยิงอะไรแล้วละครับคุณชาย ก็มีแต่หมูป่าพวกนี้แหละครับที่มันชุมเกินไปชอบลงมากินพืชไร่ชาวบ้าน  กินเฉยๆก็ไม่กระไรแต่ไอ้เจ้าตัวเมื่อกี้มันเกเรชอบดุนทำลายเล่น เสียหายทีเป็นไร่ๆ ก็เลยต้องให้ตาเล็กเขาจัดการ ก็พอดีได้มีเมนูอาหารป่าไว้รับรองทุกคนคืนนี้ครับ"       "ไงตาเล็ก เตรียมตัวรับตำแหน่งจ้าวป่าแทนพ่อเขาหรือยังไงเรานะ"  คุณชายอนุชาหันไปถามหลานชายคนโปรด   "คงต้องหัดอีกนานครับลุงกลาง กว่าจะทำได้สักครึ่งนึงของพ่อ" รชากรกล่าวตอบคุณชายอนุชาพลางหิ้ว CZ .30-06 กระบอกเก่าคู่มือของรพินทร์ไปแขวนที่ราวปืนข้างฝา   "ว่าแต่เมย์เถอะ ไหนว่ามีข่าวดีจะบอกยังไง" ส.ส.สาวใหญ่กล่าวทวงขึ้นมา   "ให้พ่อเขาเป็นคนบอกดีกว่า" มาเรียโยนมาทางไชยยันต์   "เจ้าไพรวัลย์สอบติดเตรียมทหาร เพิ่งจะประกาศผลวันก่อนนี้เอง" ไชยยันต์กล่าวยิ้มแก้มปริกับความสามารถของลูกชาย     "ข่าวดีจริงๆครับ เอาเป็นว่าคืนนี้เราแคมป์ไฟฉลองใหญ่กันหน่อยเป็นไงครับ" รพินทร์ดีใจยิ้มกว้างหันไปกอดคอไพรวัลย์น้อยแน่น "เดี๋ยวผมขอตัวไปสั่งพวกนั้นเตรียมงานกันก่อนนะครับ ทุกคนคงจะดีใจกัน" ว่าแล้วอดีตพรานใหญ่ก็ผละออกไปตะโกนเรียกพวกลูกบ้านให้มาช่วยกันตระเตรียมจัดงานเลี้ยงในคืนนี้ โดยมีเด็กๆทั้ง4 ตามออกไปด้วยเป็นพรวน จากคุณ : ช.ช้าง.. - [ 13 ต.ค. 48 15:15:55 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เข้ามาดูความเคลื่อนไหวอยู่ตลอดครับเพียงแต่ไม่ค่อยได้โพสต์.... จากคุณ : ช.ช้าง.. - [ 13 ต.ค. 48 15:20:00 ]

ความคิดเห็นที่ 9 น่ารักจังค่ะ ว่าแต่ว่ารรินดา เนี่ยะมีความหมายจริงๆ มั้ยคะ แล้วแปลว่าอะไรเอ่ย ส่วน fic คห.7 เนี่ยะ คุณช.ช้าง.. แต่งเองเหรอคะ อยากอ่านเต็มๆ จังเลย ไม่ทราบว่าจะไปหาอ่านได้ที่ไหนหนอ เข้ามาไม่ทันยุคนั้นน่ะค่ะ ;) จากคุณ : o_your - [ 13 ต.ค. 48 16:21:40 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ชื่อเพราะมากๆเลยค่ะ หน้าตาน่ารัดจังเลย จากคุณ : เจ้านิ - [ 14 ต.ค. 48 15:36:07 ]

ความคิดเห็นที่ 11 รรินดา แปลว่าอะไรคะ ชื่อเพราะดีจังค่ะ จากคุณ : ต้นไพร - [ 17 ต.ค. 48 14:46:19 ]

ความคิดเห็นที่ 12 "รรินดา" =  รพินทร์ + ดาริน แต่กลับชื่อแม่หน่อยครับเพราะ "รดาริน" ดูจงใจเกินไปแล้วก็ไม่ค่อยเพราะครับ อีกเหตุผลที่ตั้งคือแม่เขาชื่อเล่นว่า "รินด้า" ด้วยครับ...เลยตั้งมาให้ไปทางเดียวกันกับแม่แล้วก็ย่า เป็นผู้หญิงคนที่ 3 ที่รักมากในชีวิตครับ (ต่อ)...2     บรรยากาศงานเลี้ยงฉลองรอบกองไฟในคืนนี้ถูกจัดขึ้นบริเวณลานหน้าบ้านปีกไม้หลังใหญ่สองชั้นซึ่งปลูกขึ้นใหม่ข้างๆบ้านทาร์ซานหลังเดิมที่ยังถูกดูแลรักษาไว้เป็นอย่างดี และยังมีเรือนหลังเล็กๆที่ปลูกเอาไว้รับรองแขกอีกสองหลัง  บริเวณรอบตัวบ้านยังถูกตกแต่งไว้อย่างสวยงามดูแล้วเหมือนเป็นรีสอร์ทหรูๆที่อยู่กลางไพรทีเดียว     หมูป่าตัวเขื่องที่รชากรยิงได้เมื่อตอนบ่ายถูกนำมายัดไส้ใบตองอ่อนตามสูตรของพรานใหญ่ ย่างหันอยู่บนกองไฟตามคำเรียกร้องของสมาชิกคณะเดินทางเมื่อครั้งนั้น สุราอาหารถูกจัดเตรียมมาอย่างพร้อมพรั่ง บรรยากาศเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขและรอยยิ้มเพราะคณะเดินทางอยู่กันเกือบจะพร้อมหน้า ไม่ว่าจะเป็นตาเฒ่าบุญคำซึ่งปัจจุบันรั้งตำแหน่งผู้ใหญ่บ้านหนองน้ำแห้ง  จันกลายเป็นผู้ช่วยกำนัน รวมทั้งเกิดและเส่ยที่ทำหน้าที่เป็นสารวัตรกำนัน  คอยช่วยเหลืองานของกำนันรพินทร์แห่งตำบลหนองน้ำแห้ง   "เป็นยังไงมั่งละบุญคำ  เดี๋ยวนี้เป็นถึงผู้ใหญ่บุญคำแล้วไม่ใช่เหรอ" หัวหน้าคณะกล่าวกับอดีตพรานเฒ่าผู้ร่วมป็นร่วมตายกันมา     "บุญคำก็แก่แล้ว ไม่ค่อยจะมีเรี่ยวมีแรงตามประสาคนแก่แหละนายใหญ่" พรานเฒ่าสูงวัยตอบมาเสียงอ่อยๆ   "อย่าไปเชื่อครับนายใหญ่  ลุงคำแกจะหมดเรี่ยวหมดแรงก็เฉพาะตอนที่นอนอยู่ที่บ้านกับเมียๆทั้ง5ของแกเท่านั้นแหละครับ  พออยู่ป่าแกก็เดินตัวปลิวเหมือนเดิมเว้นแต่จะแกล้งรวนนายรพินทร์เท่านั้น" เกิดรีบแย้งทันควัน     "ห่ าจวก  ขายกรูแล้วซิเมิงไอ้เกิด" ตาเฒ่าสบถด่าเสียงดังพร้อมทั้งยกเท้าถีบโครมไปยังสารวัตรกำนันหนุ่มใหญ่ อดีตพรานเด็กหนุ่มประจำคณะ     "เห็นไหมละครับนายใหญ่ ลุงคำแกยังแข็งแรงเหมือนเดิมอยู่เลย" เกิดบ่นอุบเอามือลูบซี่โครงป้อยๆ ในขณะที่ทุกคนพากันหัวร่องอหาย     "แล้วจันละเป็นไงบ้าง" คุณชายใหญ่หันมาหาพรานอาวุโสรองจากบุญคำ     "สบายดีครับนายใหญ่ ส่วนมากก็อยู่ช่วยงานนายรพินทร์กับนายหญิงอยู่ในหมู่บ้านนี่แหละครับ" จันตอบมาเรียบๆ   "แล้วเกิดกับเส่ยละ..."   "ไ อ้เส่ยมันสบายครับนายใหญ่ส่วนมากทำงานแต่อยู่ในหมู่บ้าน  ส่วนเกิดนะนายชอบแต่จะให้ออกตรวจป่าลำบากกว่าไอ้เส่ยมันเยอะ" เกิดพูดเชิงตัดพ้อ     "งั้นเอ็งมาแลกหน้าที่กับข้าไหมล่ะ ข้าก็อยากจะออกป่าเหมือนกัน" เส่ยตอบโต้มาทันที     "เรื่องอะไร ข้าเดินอยู่ในป่าสนุกกว่าอยู่ในบ้านเป็นไหนๆ" เกิดรีบปฏิเสธพัลวัลพร้อมกับรีบสงบปากสงบคำลง   "คิดถึงคะหยิ่นกับหนานอินนะไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้าง หลังงานศพคุณอำพลเมื่อ5ปีที่แล้วก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย" หัวหน้าคณะพูดขึ้นเปรยๆ   "หลวงลุงอิน หลังกลับมาจากมรกตนครคราวที่แล้วท่านก็บวชตามที่ได้ลั่นวาจาไว้  แล้วก็ธุดงค์อยู่ในป่าเป็นส่วนใหญ่ ท่านแวะมาคราวสุดท้ายก็สามสี่ปีที่แล้วตอนวันเกิดของตาเล็ก ท่านมาให้พรแล้วก็จากไป  ตอนนี้น้อยก็ไม่ทราบข่าวคราวเหมือนกัน  ส่วนคะหยิ่นก็อยู่ที่หล่มช้างตามเดิมคอยดูแลสารทุกข์สุกดิบของลูกบ้านช่วยเจ้ามุลูกชายที่ยกให้เป็นนายบ้านแทน แล้วก็ไปมาหาสู่กันอยู่เป็นปกติค่ะ ยิ่งช่วงนี้ที่มีการทำถนนเข้าไปหล่มช้างก็เลยได้เจอกันบ่อยขึ้น เพราะจะต้องให้คะหยิ่นช่วยดูแลเรื่องคนงานและการก่อสร้าง" ดารินตอบมาทางอาคันตุกะทุกคน     "งั้นพรุ่งนี้พอทำพิธีเปิดเสร็จ  เราก็ฉลองถนนใหม่ด้วยการขับรถไปเยี่ยมเจ้าคะหยิ่นที่หล่มช้างเลยเป็นไร ถึงจะเป็นแค่ถนนลูกรังแต่เราก็เอาแต่รถขับเคลื่อนสี่ล้อมากันทั้งนั้น อย่างมากค่ำๆคงถึง" คุณชายอนุชาเสนอขึ้นมา ซึ่งทุกคนก็เห็นดีด้วยโดยเฉพาะเด็กๆที่จะได้ออกเที่ยวป่าสะพายปืนตามรอยเรื่องราวการผจญภัยของพ่อแม่และลุงๆทั้งหลาย "เอ๊ะ! นั่นรถใครกำลังขับเข้ามานะ" นายทหารปืนใหญ่ถามขึ้นขณะที่สายตายังจับอยู่ที่ไฟหน้ารถที่กำลังวิ่งเข้ามาในเขตบ้าน     "นั่นมันรถแลนด์คันเก่าที่นายให้ไอ้คะหยิ่นมันไปไว้ใช้นี่นา เกิดเรื่องอะไรหรือเปล่ามันถึงได้ขับรถมาค่ำๆมืดๆอย่างนี้  กะเดี๋ยวบุญคำจะออกไปดูเอง" ว่าแล้วพรานเฒ่าก็ลุกขึ้นก้าวยาวๆออกไปในทันที จากคุณ : ช.ช้าง.. - [ 17 ต.ค. 48 15:21:05 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มาอ่านต่อครับ จากคุณ : siranuchit - [ 18 ต.ค. 48 11:28:14 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จะรออ่านต่อนะฮับ จากคุณ : mushroom - [ 18 ต.ค. 48 17:20:14 A:203.209.117.80 X: TicketID:109727 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มารออ่านต่อเหมือนกันค่ะ ;) จากคุณ : o_your - [ 18 ต.ค. 48 22:06:36 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อยากอ่านต่อจังเลย จากคุณ : พรานสาวพเนจร - [ 21 ต.ค. 48 11:44:05 A:61.47.111.86 X: TicketID:108466 ]

ความคิดเห็นที่ 17 กรี๊ด ขออำภัยท่านพี่และคุณเพื่อน มาช้าดีกว่าไม่มานะเออ ปีหน้ามีโปรแกรมจะกลับไปเยี่ยม มข. แล้วจะได้เลยไปกินเด็กล้วย อิอิ จากคุณ : ผู้สาวเมืองยศ - [ 21 ต.ค. 48 15:07:39 ]

ความคิดเห็นที่ 18 กว่าจะขยับเยื้องย่างกายา มาได้นะค่ะ...คุณอา "นก" หนูงอนแล้วล่ะ... ยังไม่มีเวลาเขียนเพิ่มครับ...เอาของเก่าไปก่อนแล้วกัน (ต่อ)...3    ชั่วครู่เดียวร่างขององคุลีมาลแห่งหล่มช้างก็ก้าวเข้ามายังบริเวณงานเลี้ยงพร้อมกับตาเฒ่าบุญคำ คะหยิ่นในวันนี้ดูแก่ลงไปพอสมควรผมสีดอกเลาเริ่มจะมีสีขาวมากขึ้น ตามร่างกายเริ่มมีริ้วรอยความเหี่ยวย่นแต่ยังดูแกร่งและแข็งแรงอยู่เหมือนเดิม ทันทีที่เข้ามาถึงคะหยิ่นรีบนั่งยองๆลงยกมือท่วมหัวไหว้ทักทายอดีตนายจ้างคณะเดินทางด้วยความดีใจอย่างที่สุด "อะไรจะบังเอิญขนาดนั้นคะหยิ่น  พวกเราทุกคนกำลังนึกถึงเจ้าอยู่ทีเดียว พรุ่งนี้หลังจากทำพิธีเปิดถนนเสร็จเราทุกคนก็ตกลงกันว่าจะไปเยี่ยมคะหยิ่นที่หล่มช้างอยู่เลย" คุณชายเชษฐากล่าวขึ้นกับคะหยิ่นเป็นคนแรก   "คะหยิ่นเองก็นึกถึงพวกเจ้านายทุกคนอยู่เสมอ  และดีใจที่สุดที่ได้พบเจ้านายทุกคนอีก" เจ้านักเลงโตหล่มช้างตอบมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือตื้นตัน   "นายใหญ่ยังเหมือนเดิมเหมือนไม่แก่ไปเลย นายชดกับนายทหารก็ดูอ้วนท้วนสมบูรณ์ขึ้น ส่วนนายแหม่มก็ยังสวยเหมือนเดิม..." คะหยิ่นพึมพำในขณะที่กวาดสายตาไปยังคณะนายจ้างทุกๆคนอย่างเคารพ พลางเอื้อมมือไปไหว้รับเอาแก้วบรั่นดีจากคุณชายอนุชามาเทเข้าปาก   "เราทุกคนก็คิดถึงคะหยิ่นอยู่เสมอ เพียงแต่ว่าต่างคนต่างมีภาระกิจยุ่งๆเลยไม่ค่อยได้แวะมาเยี่ยมเยือน" นายใหญ่ตอบสหายเดินทางเก่าด้วยความปรานี   "ฉันกับครอบครัวทุกคนก็คิดถึงคะหยิ่นเสมอนะ" มาเรีย อนันตรัยกล่าวเสริมขึ้น     "คะหยิ่นดีใจที่พวกเจ้านายยังนึกถึงคะหยิ่น ว่าแต่นั่นใช่นายน้อยไพรวัลย์หรือเปล่านายทหาร โตเป็นหนุ่มจนคะหยิ่นจำเกือบไม่ได้" คะหยิ่นพูดพร้อมกับปรายตามองไปที่ไพรวัลย์น้อยที่รวมกลุ่มคุยกันอยู่ในวงของเด็กๆด้วยสายตาชื่นชม   "ใช่คะหยิ่น เจ้าไพรวัลย์ที่เคยร่วมเป็นร่วมตายกับเราอยู่ในท้องของนายแหม่มนั่นแหละ  และวันนี้เขากำลังจะได้เรียนเป็นนายทหารเหมือนฉันด้วย" ไชยยันต์กล่าวตอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม  พร้อมกับหยิบชิ้นหมูหันใส่เข้าปาก   "ว่าแต่คะหยิ่นเถอะทำไมมาเอาค่ำมืดป่านนี้ อย่าบอกนะว่าเจ้าแงซายมาเข้าฝันบอกให้รีบมาอีก" คุณชายอนุชาพูดอย่างขันๆหลังจากลดแก้วบรั่นดีลงจากรีมฝีปาก   "เปล่าหรอกนายชด  ไอ้แงซายไม่ได้มาเข้าฝันคะหยิ่น เพียงแต่ว่าคะหยิ่นอยากมาร่วมงานพีธีเปิดถนนด้วยเท่านั้น  แล้วก็..." เจ้าคะหยิ่นพูดจาอ้ำอึ้งเหมือนเหมือนไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไรดี   "มีอะไรก็ว่าไปคะหยิ่น อย่าอ้ำๆอึ้งๆ" อดีตพรานใหญ่ ผู้ปัจจุบันเป็นกำนันตำบลหนองน้ำแห้งพูดสำทับลงมาในอาการของคะหยิ่น     "คือว่ามีกะเหรี่ยงครอบครัวหนึ่งมันอยากให้ลูกชายได้เข้าโรงเรียน เลยวานให้คะหยิ่นพามาพบนายรพินทร์เพื่อฝากลูกมันไว้กับนายหญิงและนายรพินทร์" อดีตนายบ้านหล่มช้างกล่าวตอบมา     รพินทร์เลิกคิ้วด้วยความสงสัย แต่ก่อนที่จะเอ่ยถามอะไร  ส.ส. ม.ร.ว.ดารินเอ่ยถามขึ้นมาก่อน   "แล้วอยู่ไหนกันละคะหยิ่นครอบครัวที่ว่า ทำไมไม่พามาด้วย"     "มันกลัวว่านายหญิงกับนายรพินทร์จะไม่รับเลยยังไม่กล้าลงมา  นั่งรออยู่บนรถโน่นนะนายหญิง" คะหยิ่นตอบมาด้วยสีหน้ายิ้มๆมีแววดีใจ   "งั้นคะหยิ่นก็ไปพามาหาฉันซิ  ฉันไม่รังเกียจที่จะรับไว้หรอก" นายหญิงผู้เปรียบเสมือนแม่ของคนป่าคนดอยแถบนี้กล่าวด้วยน้ำเสียงการุณย์    "ขอรับนายหญิง" เจ้ากะเหรี่ยงเฒ่ายิ้มแก้มปริรีบลุกจ้ำอ้าวไปที่รถทันที     ชั่วเวลาไม่นานคะหยิ่นก็พากะเหรี่ยงดงครอบครัวหนึ่งอันมีพ่อแม่แล้วก็ลูกชายวัยเริ่มหนุ่มเดินเข้ามา  ซึ่งการแต่งตัวก็ดูเหมือนชาวกะเหรี่ยงทั่วไปคือกางเกงครึ่งแข้งและเสื้อสีดำมีผ้าสีแดงโพกหัว แต่สิ่งที่ทำให้คณะเดินทางมองด้วยความสงสัยคือรูปร่างที่สูงใหญ่ของทั้งสามพ่อแม่ลูกซึ่งดูผิดไปจากรูปร่างของกะเหรี่ยงทั่วไป  แต่เมื่อทั้งสี่คนเดินใกล้เข้ามาในระยะที่มองเห็นได้ชัดเจน  ทุกคนในคณะเดินทางต่างอุทานร้องเรียกชื่อที่แล้วแต่ใครจะนึกขึ้นได้ออกมาพร้อมกันด้วยเสียงอันดัง   "แงซาย....จักราช........." จากคุณ : ช.ช้าง.. - [ วันปิยมหาราช 08:09:25 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาอ่านต่อครับ อิๆๆ จากคุณ : siranuchit - [ 24 ต.ค. 48 11:15:07 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ชื่อเพราะจังค่ะ... น้อง รรินดา ก็น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก.... ขอเลียนแบบ บ้างได้ป่าวอะคะ...อิอิ จากคุณ : GUERILLA - [ 25 ต.ค. 48 12:51:09 ]

ความคิดเห็นที่ 21 โอ้โห..ขัดใจอย่างแรงคุณ ช. ช้าง ...กำลังลุ้นอยู่กับขัอความใน คห 18 แล้วก็ค้างซะงั้น ช่วยแต่งต่อเร็วๆนะ กำลังกระหายใคร่รู้ว่าเป็นแงซาย(เบอร์สอง)อ่ะเปล่า ปล. น้องรรินดา น่ารักจัง.. จากคุณ : เมย์32 - [ 25 ต.ค. 48 12:53:22 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อย่ามัวแต่เห่อ "ลูก" เขียนต่อได้แล้วพี่ จากคุณ : ผู้สาวเมืองยศ - [ 25 ต.ค. 48 13:57:55 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ยินดีด้วยคร้าบบบบ จากคุณ : cinogen - [ 28 ต.ค. 48 10:33:20 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณคร๊าบ.... แหะๆๆ....ยังไมได้เขียนอีกตามเคย....เอาของเก่าต่อไปก่อนนะครับ (ต่อ)...4    ทุกคนในคณะผุดลุกขึ้นไปล้อมหน้าล้อมหลังอาคันตุกะจากแดนไกลด้วยความประหลาดใจขีดสุดที่มีโอกาสได้พบกันในวันนี้ สมเด็จพระเจ้าจักราธิราช สมเด็จพระราชินีเมยานี และพระราชโอรสแห่งมรกตนคร ดินแดนอันทิวาบรรจบกับราตรีที่เกี่ยวพันกับชีวิตของทุกคน จนไม่สามารถแยกออกจากกันได้   ขณะที่ทุกคนยังงงงันกันอยู่ ดาริน ไพรวัลย์ซึ่งกำลังโอบกอดจับเนื้อตัวทักทายอยู่กับเมยานีก็เอ่ยขึ้นเป็นคนแรก    "ไปยังไงมายังไงจักราชถึงได้พาเมยานีแล้วก็..." คุณหญิงดารินอึ้งไปในขณะที่กำลังเอามือลูบศีรษะของหนุ่มน้อยที่กำลังยกมือไหว้อยู่อย่างเอ็นดู    "จักรีนฤนารท ไงครับนายหญิง" จักราชในคราบของแงซายกล่าวขึ้นเพื่อย้ำเตือนความทรงจำแก่หม่อมราชวงศ์หญิงซึ่งตนเองเคยนำข่าวคราวทางมรกตนครมาแจ้งผ่านทางกระแสแห่งจิตเป็นระยะ   "จักรี มาไหว้ทุกท่านผู้มีบุญคุณต่อมรกตนครของเราก่อนลูก" จักราชหันไปเรียกจักรีเข้ามา   "สวัสดีครับ นายใหญ่ นายกลาง นายทหาร นายแหม่ม" องค์รัชทายาทแห่งมรกตนครยกมือไหว้ทำความเคารพทุกคนได้อย่างถูกต้อง   "อย่าเรียกอย่างนั้นเหมือนพ่อเขาเลยจักรี ต่อไปนี้ขอให้เรียกพวกเราว่าลุงและป้าเถิด" คุณชายเชษฐากล่าวพลางเอื้อมมือไปบีบไหล่ไว้ทั้งสองข้างก่อนจะคลายมือออกเมื่อจักรีก้มศีรษะลงรับคำ   "ครับลุงใหญ่" ก่อนที่จะก้าวผ่านไปยัง รพินทร์ ไพรวัลย์ ผู้ยืนอยู่เบื้องหลังทุกคน จักรีชิดเท้าตรงและโค้งลงคำนับแบบวินัยทหาร   "สวัสดีครับ ลุงผู้กอง" ก่อนเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ ซึ่งรอยยิ้มนั้นทำเอารพินทร์ ถึงกับสะดุ้งเพราะมันเป็นรอยยิ้มแบบยียวนที่ถอดแบบเอามาจากแงซายผู้พ่อไม่มีผิดเพี้ยน   "สำคัญนะเรา  พ่อเขาคงจะสอนมาดีละซิท่า" พรานใหญ่พูดพร้อมกับตบลงไปที่ไหล่เบาๆแต่สายตาปรายไปยังคู่ปรับเก่า   "ครับ พ่อสอนทุกอย่างที่เกี่ยวกับลุงผู้กองให้แก่ผม  ว่าทำยังไง พูดยังไง ลุงผู้กองถึงจะเอ็นดูผมเหมือนพ่อครับ" จักรีตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มที่มีนัย   "ห่าดง  แงซาย" รพินทร์สบถมาเบาๆยกมือชี้หน้าไปยังแงซายผู้ซึ่งทำหน้าตายไม่รู้ไม่ชี้  ทำเอาทุกคนพากันหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่โดยเฉพาะไชยยันต์ซึ่งหัวร่อจนตัวงอก่อนที่พูดออกมา     "ฟ้าส่งรพินทร์มาเกิดแล้วทำไมต้องส่งแงซายมาเกิดแถมด้วยทายาทที่ชื่อจักรีอีกนะ"     "แล้วจะยืนคุยกันอีกนานมั๊ยนี่ นั่งลงกันได้แล้ว" คุณชายกลางอดีตผู้สูญหายอันเป็นต้นเหตุแห่งการเดินทางและความสัมพันธ์กล่าวตัดบทขึ้น พร้อมยื่นส่งแก้วบรั่นดีให้แก่แงซาย     ทุกคนจึงค่อยๆทยอยลงนั่งล้อมวงกันอีกครั้งนึงก่อนที่คุณชายเชษฐาจะเอ่ยถามจักรี     "ทำไมจักรีถึงได้รู้จักพวกลุงได้ถูกต้องขนาดนี้ ทั้งที่เรายังไม่เคยได้พบกันเลย"   "จากอนุสาวรีย์ที่มรกตนครครับ และเสด็จพ่อสอนให้จดจำทุกท่านให้แม่นยำอยู่เสมอครับ"   "อืมม...ว่าแต่เมยานีละเป็นอย่างไรบ้าง" เป็นคำทักทายประโยคแรกจากหัวหน้าคณะไปยังราชินีแห่งมรกตนคร     "สบายดีค่ะ นายใหญ่ สบายจนเริ่มจะอ้วนอืดอาด ไม่คล่องตัวเหมือนเมื่อก่อนแล้ว"เมยานีตอบมาน้ำเสียงแจ่มใส     "แล้วท่านผู้เฒ่าอรชุนละสบายดีหรือเปล่า"   "ท่านพ่อยังสบายดีค่ะ แต่อาจไม่แข็งแรงเท่าเดิม ตามวัยที่เพิ่มขึ้น"     เมยานีตอบมาขณะที่ดารินเรียกเด็กๆให้เข้ามาทำความรู้จักกันและแยกกลุ่มไปคุยกันอยู่อีกวงนึงอย่างสนิทสนมเพราะแต่ละคนต่างได้รับรู้รับฟังเรื่องราวต่างจากพ่อแม่ของตนมาอย่างละเอียดจนถ่ายทอดความสัมพันธ์ทางใจลงมาสู่รุ่นลูก     ส่วนทางด้านของผู้ใหญ่หลังจากได้พูดจาถามสารทุกข์สุกดิบกันทั้งจากฝ่ายนายจ้าง พรานร่วมคณะ และชาวมรกตนคร กันอย่างทั่วถึงแล้วคุณชายใหญ่ในฐานะอดีตหัวหน้าคณะเดินทางก็กล่าวขึ้นอย่างเป็นงานเป็นการและเคร่งขรึม     "แงาย...ทางมรกตนครมีปัญหาอะไรหรือเปล่า  ที่เธอมาถึงนี่คงไม่ใช่เพียงการมาเยี่ยมเยียนพวกเราเฉยๆใช่ไหม...." จากคุณ : ช.ช้าง.. - [ 28 ต.ค. 48 14:09:32 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มาต่อเร็วๆนะครับ จากคุณ : สงวนศรี - [ 28 ต.ค. 48 22:48:33 ]

ความคิดเห็นที่ 26 รออ่านต่ออย่างนะค่ะ จากคุณ : mushroom - [ 28 ต.ค. 48 22:56:36 A:203.209.121.40 X: TicketID:109727 ]

ความคิดเห็นที่ 27 มาอ่านต่อครับ จากคุณ : siranuchit - [ 30 ต.ค. 48 01:51:19 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อือ..ช่วงแรกๆก็สนุก ตื่นเต้นนะ แต่มันงงๆ ตอนที่แงซายกับครอบครัว ไหงมาจากดินแดนสนทยาได้ง่ายดายหรือว่ามีถนนตัดผ่านจากหนองน้ำแห้งไปมรกตนครแล้ว คือมันไม่น่าเป็นไปได้ว่าจะมีการพบกันอีกแล้วในระหว่างคณะเดินทางกับคนแห่งมรกตนคร (เดี๋ยวเราว่าส่างปาต้องนั่งรออยู่ในรถอีกคนแน่เลย) แงซายยังไม่ได้ตอบเลยว่ามาอย่างไง อยากรู้อ่ะ แย้งเอาสนุกนะ อย่าซีเรียส แล้วจะรออ่านต่อนะ จากคุณ : เมย์32 - [ 31 ต.ค. 48 11:17:18 ]

ความคิดเห็นที่ 29 มารออ่านอย่างจดจ่อ จากคุณ : สงวนศรี - [ 2 พ.ย. 48 14:48:26 ]

ความคิดเห็นที่ 30 มารออ่านต่อนะครับ และยินดีด้วยนะครับกับลูกสาว จากคุณ : รออ่าน - [ 4 พ.ย. 48 17:40:16 A:203.114.114.243 X: TicketID:107597 ]

ความคิดเห็นที่ 31 แย้ง คห28 ครับ แงซายอาจทราบว่าทุกคนจะมาที่หนองนำ้แห้ง เพื่อร่วมพิธีเปิดถนน จากหนองน้ำแห้งไปหล่มช้าง อาจจะด้วยญาณวิเศษ จึงเดินทางมาจากมรกตนครไปหล่มช้าง และติดรถมาหนองน้ำแห้งครับ แย้ง คุณช.ช้าง เรื่องอนุสาวรีย์ แงซายเคยบอกว่าการสร้างอนุสาวรีย์นั้นทำให้ เพื่อสดุดีคนตาย จึงยังไม่ได้สร้าง มาจากตอนที่คณะนายจ้างไปตามรพินทร์ในตอนจอมพรานนะครับ ดังนั้น แงซายน้อย(จักรีนฤนารท)น่าจะรู้จักทุกคนจาก รูปเหมือนที่ จักรราชให้จิตรกรวาดไว้นะครับ มาท้วงด้วยความปรารถนาดีครับ รีบๆมาเขียนต่อหน่อยนะครับ อยากอ่านมาก แก้ไขเมื่อ 05 พ.ย. 48 10:56:43 จากคุณ : สงวนศรี - [ 5 พ.ย. 48 10:50:22 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ดีใจด้วยนะคะ ขอให้รรินดามีสุขภาพสมบูรณ์ แข็งแรง เป็นเด็กดีนะคะ จากคุณ : เสียงเพรียกจากหิมะ - [ 5 พ.ย. 48 12:08:17 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ไม่แย้งคุณ สงวนศรีหรอก ตกลงว่าแงซายรู้ด้วยญาณวิเศษก็ได้ ว่าแต่เขาพาครอบครัวมากันไงหละจากมรกตนคร ทางรถ(ถนนไปถึงแล้ว) / ทางเครื่องบิน (มีสายการบินไปถึงมรกตนครแล้ว) หรือจะใช้วิธีเดินทางผจญภัยกันมาในนรกดำแบบเดียวกับตอนรพินท์พาคณะฝรั่งนายจ้างกลับมา แต่งต่อเลยคุณ ช. ช้าง อยากอ่านต่ออ่ะ จากคุณ : เมย์32 - [ 5 พ.ย. 48 14:16:17 ]

ความคิดเห็นที่ 34 จะลงแดงแล้วครับรออ่านอยู่ T-T จากคุณ : รออ่าน - [ 5 พ.ย. 48 22:25:04 A:203.188.3.72 X: TicketID:107597 ]

ความคิดเห็นที่ 35 พี่ครับรออยู่นะครับ จากคุณ : รออ่าน - [ 7 พ.ย. 48 19:38:19 A:203.114.115.183 X: TicketID:107597 ]

ความคิดเห็นที่ 36 มารออ่านอะ แต่งต่อเร็วๆ นะค่ะ หนุกมาก จากคุณ : น้ำแก้ว - [ 8 พ.ย. 48 12:45:44 A:203.107.217.144 X: TicketID:055279 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ยังเป็นของเดิมอยู่นะครับ...แต่รอบนี้สนุกจัง มีการวิเคราะห์กันด้วย ลองดูนะครับว่าใครเดาถูกบ้าง (ต่อ)...5     "ครับนายใหญ่ เป็นเรื่องที่เกี่ยวเนื่องกับการเปิดถนนไปหล่มช้างพรุ่งนี้แหละครับ" คุณชายเชษฐาขมวดคิ้วสงสัยในคำตอบที่ได้รับ     "เดี๋ยวก่อนแงซาย  เธอว่ามรกตนครมีปัญหาเพราะการเปิดถนนพรุ่งนี้นะเหรอ" คุณหญิงดารินถามมาด้วยน้ำเสียงค่อนข้างตกใจ   "ครับนายหญิง..." แงซายทอดน้ำเสียงเงียบไป ส่วนสายตาก็กวาดไปยังทุกคนที่กำลังตกตะลึง     "มรกตนครกำลังจะประสบปัญหาจากการเปิดถนนไปหล่มช้าง แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนัก  เพียงแต่ความเจริญที่กำลังเกิดขึ้นในโลกภายนอกความ สะดวกในการเดินทาง จะทำให้การเดินทางไปยังมรกตนครง่ายขึ้น เมื่อก่อนเราเดินทางจากหนองน้ำแห้งไปยังหล่มช้างใช้เวลาอย่างน้อยก็ 7-8 วัน ในขณะที่เมื่อมีถนนแล้วจะใช้เวลาเพียงไม่ถึง 6 ชั่วโมง ซึ่งจะทำให้ผู้คนจากโลกภายนอกที่มีอุปกรณ์เทคโนโลยีอันทันสมัยก็จะสามารถมีโอกาสเดินทางถึงมรกตนครได้มากขึ้น"     ทุกคนถอนหายใจออกมาจนเกือบจะพร้อมกัน     "โธ่เอ๊ย! แงซายเรื่องแค่นี้เอง" ไชยยันต์บ่นออกมาอย่างถอนฉิว     "แต่ฉันว่ามันไม่ง่ายเหมือนอย่างที่แกว่านะไชยยันต์" คุณชายเชษฐาพูดออกมาอย่างครุ่นคิด     "ถูกแล้วครับนายใหญ่ มันจะไม่เป็นเรื่องง่ายๆเลยที่ชาวมรกตนครผู้ไม่เคยติดต่อกับโลกภายนอก จะต้องมาพบปะกับผู้มาเยือนหน้าใหม่มากขึ้นในอนาคต  การจัดการในเรื่องการตรวจตราคนที่จะเข้าสู่มรกตนคร การป้องกันรักษาวัฒนธรรมประเพณีของเราเพื่อไม่ให้ถูกกลืนโดยกระแสเหมือนหลายๆประเทศในตะวันออกที่โดนอารยธรรมตะวันตกเข้าครอบงำ และอีกหลายๆอย่างที่เราจะต้องมีการเตรียมพร้อมไว้สำหรับอนาคต" แงซายเริ่มต้นจริงจังขึ้น "อาจจะในระยะเวลาที่ผมยังมีชีวิตอยู่หรืออาจในสมัยของจักรี"   "แล้วนายเตรียมการไว้ยังไงละแงซาย" คุณชายอนุชาถามขึ้นมา     "ผมคิดว่าจักรีควรจะได้เรียนรู้วิทยาการและสังคมของโลกภายนอก เป็นการเตรียมรับอารยธรรมจากภายนอกที่จะค่อยๆไหลบ่าเข้าไปมรกตนคร  โดยเฉพาะในรัชสมัยที่เขาจะต้องเป็นผู้ปกครองมรกตนคร  เพื่อให้เข้าใจในสถานการณ์และปัญหา ผมจึงอยากจะฝากจักรีใว้เพื่อให้ได้รับการศึกษาในรูปแบบของโลกภายนอกครับ" แงซายตอบกลับมา     "ถ้าเรื่องแค่นั้นก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอก  เราทุกคนก็รักจักรีเหมือนลูกเหมือนหลานด้วยกันทั้งนั้น จะดูแลให้เป็นอย่างดีเลย เธอกับเมยานีไม่ต้องเป็นห่วงในเรื่องนี้" หัวหน้าคณะเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกปลอดโปร่งขึ้น     "พี่ใหญ่พูดถูกต้องแล้วแงซาย เราทุกคนจะช่วยดูแลจักรีให้เอง" มาเรีย อนันตรัย เสริมขึ้นมา   "ส่วนเรื่องหลักฐานหรือการเข้าโรงเรียน เธอก็ไม่ต้องเป็นห่วงพี่สาวคนนี้จะจัดการให้เอง"    คุณหญิงดารินบอกมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม   "ว่าแต่ว่ามากันยังไงเนี๊ยะ  มากันสามพ่อแม่ลูกแค่นี้เหรอ"     "เปล่าหรอกค่ะพี่กลาง มีสุกรี วิกรม แล้วก็ทหารองครักษ์อีกหมู่หนึ่งมาด้วย ตอนเข้ามาในหมู่บ้านพอดีเจอพวกนายช้วนนายตาบก่อนก็เลยอนุญาตให้ร่วมวงกันอยู่ในหมู่บ้านนั่นแหละคะ แต่ก็มีคนพิเศษอีกคนนึงที่ขอติดตามมาด้วย..."เมยานีตอบ   "อ้าว...ออกมาได้แล้ว" แงซายเอ่ยออกมาเสียงดังพอควร     ทันใดนั้นเงาร่างของชายร่างเล็กในเครื่องแต่งกายแบบต่องสู่ก็ก้าวออกมาจากหลังต้นไม้ใหญ่ที่เข้าไปหลบอยู่ในขณะที่ทุกคนมัวแต่ทักทายแงซายและเมยานี  พอก้าวพ้นเงามืดของต้นไม้ออกมาเท่านั้น มาเรีย อนันตรัยก็ผุดลุกขึ้นวิ่งเข้าไปหาอย่างตื่นเต้น   "ส่างปา..." ปล. แงซายพบเส้นทางใหม่จริงๆครับ คุณเมย์ เป็นเส้นทางที่เสด็จแม่พาหนีออกมาจากมรกตนครและจะเป็นไคลแมกซ์ของเรื่องด้วย  ส่วนเรื่องอนุสาวรีย์ ทำหลังจากภาคสุดท้ายเนื่องจากแงซายคิดว่าคงจะไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกแล้วในชาตินี้ จากคุณ : ช.ช้าง.. - [ 8 พ.ย. 48 13:46:41 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณแทนน้องเฟืองครับ...ตอนนี้สุขภาพแข็งแรงดี จากคุณ : ช.ช้าง.. - [ 8 พ.ย. 48 13:56:02 ]

ความคิดเห็นที่ 39 กะลังน่าลุ้นเลยคุณช.ช้าง เอามาลงไวๆๆ นะครับ น้องน่าจังครับ จากคุณ : รออ่าน - [ 8 พ.ย. 48 19:48:30 A:203.114.119.229 X: TicketID:107597 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เวรกรรมของผม โทษทีนะครับจะบอกว่า น้องน่ารักจังครับ -*- จากคุณ : รออ่าน - [ 8 พ.ย. 48 19:49:23 A:203.114.119.229 X: TicketID:107597 ]

ความคิดเห็นที่ 41 นั้นไง ในที่สุดคุณ ช. ช้างก็ค่อยๆเฉลยในปัญหาคาใจเรื่องการเดินทางมาของแงซาย+ส่างปา จริงๆแหละ เสียดายแต่ฉากออกของส่างปาไม่ได้นั่งรออยู่ในรถอย่างที่คาด แต่แอบอยู่หลังต้นไม้เท่านั้นเอง ชอบๆๆๆ ปล. อ่านมาถึง คห 39 ขอบคุณรออ่านแล้วได้ฮาเลย อะไรน่าลุ้น จะเขียนแซวแล้ว ดีนะรีบมาแก้ใน คห 40..อิ..อิ จากคุณ : เมย์32 - [ 9 พ.ย. 48 15:38:58 ]

ความคิดเห็นที่ 42 กลับมารอคุณ ช.ช้าง เหมือนเดิม รออ่านต่อนนะครับรีบๆเข้ามาอัพเร็วๆๆนะครับ ( น้องจะครบเดือนแล้วช่ายป่ะครับ) จากคุณ : ราชันย์ราตรี - [ 10 พ.ย. 48 19:01:58 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ผม รออ่าน เก่าอ่ะครับเพิ่งได้เป็นสมาชิก ไม่ใช้บัตรผ่านละ จากคุณ : ราชันย์ราตรี - [ 10 พ.ย. 48 19:02:47 ]

ความคิดเห็นที่ 44 มารออ่านต่อครับ จากคุณ : siranuchit - [ 10 พ.ย. 48 22:41:00 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เข้ามาตามครับ จากคุณ : สงวนศรี (สงวนศรี) - [ 11 พ.ย. 48 22:05:36 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เมื่อไหร่จะมานะ จากคุณ : ราชันย์ราตรี - [ 13 พ.ย. 48 12:53:29 ]

ความคิดเห็นที่ 47 รอมาหลายวันแล้วครับ รีบๆเข้ามาหน่อยครับคุณ ช.ช้าง จากคุณ : สงวนศรี - [ 14 พ.ย. 48 20:47:29 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เอ้า..วานใครมาพาเหล่าสมาชิก(รวมทั้งตัวข้าพเจ้าด้วย) ไปเลิก(รออ่าน)ที่ถ้ำกระบอกที่ ท่าทางใกล้จะลงแดงกันใหญ่แล้ว อย่างนี้เขาเรียกว่า " แต่งให้อยาก(อ่าน)แล้วจากไป" นะคุณ ช.ช้าง ดูสิไม่เป็นอันทำงานทำการกันแล้ว จากคุณ : เมย์32 - [ 15 พ.ย. 48 11:28:13 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เมื่อไหร่ตอนใหม่จะมานะ จากคุณ : ราชันย์ราตรี - [ 15 พ.ย. 48 13:08:42 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ^ ^ ^ น่านสิ จากคุณ : สงวนศรี - [ 15 พ.ย. 48 19:59:40 ]

ความคิดเห็นที่ 51 รออ่านต่อ ขอรับ ขึ้นทู้ใหม่ดีไม๊คะ ทู้นี้มันจะตกแล้วอ่ะ จากคุณ : เสียงเพรียกจากหิมะ - [ 16 พ.ย. 48 10:01:09 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ที่พี่ ช.ช้างเล่ารู้สึกเป็นเหตุการณ์เกือบสิบปีแล้วนะครับ เดี๋ยวนี้หนองน้ำแห้งเจริญแล้ว ผมไปเมื่อปีที่แล้ว - ร้านลาบหมูป่าแถวแยกหนองน้ำแห้งโคตรอร่อย เห็นบอกเป็นร้านของหลานตาบุญคำนะ - ทางไปหล่มช้างราดยางแล้วแต่ช่วงหล่มช้างไปนิทรานครนียังไม่ราดยาง ต้องใช้ 4wd ช่วงปีใหม่นี่คนเยอะมาก ปราสาทพันธุมวดีก็บูรณะแล้ว เห็นกำนันหล่มช้างเสนอโครงการราดยางอยู่ได้ข่าวจะโปรโมตเป็นแหล่งท่องเที่ยว นี่ถ้าwork นี่คนคงเยอะขึ้นอีกหลายเท่า - ตรงหลุมอุกกาบาตตอนนี้เป็นเหมืองทองแล้ว - หม่บ้านสางเขียวเดี๋ยวนี้มีการแสดงทุกๆ เย็นเลย นักท่องเที่ยวเยอะเหมือนกัน รู้สึกตอนนี้คนในหมู่บ้านพูดไทยได้ บางคนก็ใส่ลีวายส์ด้วย ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงตามกาลเวลา.... .........มาต่อให้เต็ม ไม่โกรธกันนะครับพี่ช้าง คนคอเดียวกัน อย่างไรก็ยังรักเพชรพระอุมาเสมอนะครับ อิอิ จากคุณ : jj - [ 16 พ.ย. 48 12:48:32 A:125.24.9.205 X: TicketID:111211 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ขออภัยที่มาช้าครับ...ยังเดิมอยู่ (ต่อ)...6     "นายแหม่ม"    เจ้าส่างปาขี้ลิงรีบวิ่งเข้ามากอดขามาเรียร้องไห้ด้วยความดีใจหลังจากที่ต้องจากเจ้านายที่มันเคารพเสมือนแม่ไปนาน สองนายบ่าวต่างร้องไห้ทักทายกันด้วยความปลื้มปิติ  ในการพบกันอย่างไม่คาดคิดคาดฝันมาก่อน   "ส่างปา คิดว่าชาตินี้จะไม่มีโอกาสได้เจอนายแหม่มอีกแล้ว"     "ฉันเองก็คิดถึงแกเหมือนกันส่างปา  คราวที่แล้วฉันก็ติดที่เพิ่งคลอดลูกเลยไม่ได้ร่วมคณะเดินทางไปด้วยได้รับรู้แต่ข่าวคราว เมื่อพวกเขากลับมากันแล้ว"   "ส่างปาก็ได้แต่ฝากความคิดถึงมาให้นายแหม่มกับนายน้อยไพรวัลย์ผ่านทางนายทหารเท่านั้น"     "องค์จักราชเดินทางมาคราวนี้ ส่างปาเลยขอตามเสด็จมาด้วย เพราะส่างปาคิดถึงนายแหม่ม อยากเห็นนายน้อยไพรวัลย์..."     "ไพรวัลย์ มานี่ซิลูก" มาเรียหันไปเรียกลูกชายให้เข้ามาหา     "นี่ไงลูก ส่างปาคนเก่าแก่ของแม่ที่เคยเล่าให้ฟังและเป็นคนที่ส่งกำไลข้อเท้าฝังเพชรอันนั้นมาเป็นของขวัญตอนที่ลูกเกิดด้วย"     "โอ!....นายน้อยไพรวัลย์ของส่างปา" ส่างปาฉวยเอามือของไพรวัลย์ไปกุมไว้แน่นก่อนที่ไพรวัลย์จะทันได้ยกมือขึ้นไหว้ สายตาจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของไพรวัลย์น้อยด้วยความชื่นชม     "โตเป็นหนุ่มสง่างามเหลือเกิน  นายน้อยของส่างปา"     "แม่ก็เล่าเรื่องของอาส่างปาให้ฟังอยู่เสมอ  ในที่สุดก็ได้พบกันนะครับ"   "ส่างปาก็ดีใจเหลือเกินที่มีโอกาสได้เห็นหน้านายน้อยในชาตินี้ นึกว่าจะไม่ได้พบได้เห็นซะแล้ว" ส่างปาบีบมือหนุ่มน้อยแน่นๆอีกครั้งก่อนจะค่อยๆคลายมือออกจากไพรวัลย์ หันไปไหว้ทักทายอดีตนายจ้างทุกๆคนที่กำลังยิ้มอย่างตื้นตันในภาพความรักความคิดถึงของอดีตนายบ่าวที่ต้องจากกันเป็นเวลานานและเหมือนจะหมดโอกาสที่จะพบกันอีกแล้วในชาตินี้ ทุกคนต่างทักทายกับส่างปาด้วยความดีใจโดยเฉพาะสี่ทหารเอกของรพินทร์ที่รุมล้อมเข้ามาพูดคุยซักถาม รินสุราอาหารมาให้กันอย่างเต็มที่   บรรยากาศของงานเลี้ยงในค่ำวันนี้จึงเปี่ยมไปด้วยความสุขอย่งแท้จริงเพราะทุกคนในคณะได้มาร่วมพบปะกันอย่างพร้อมเพรียง ขาดก็แต่เพียงหลวงลุงหนานอินซึ่งละแล้วซึ่งทางโลกมีธุดงควัตรอยู่แต่ในป่าเท่านั้น ต่างฝ่ายต่างถามไถ่สารทุกข์สุกดิบซึ่งกันและกัน เด็กๆก็ถูกเรียกให้เข้ามานั่งรวมกลุ่มแนะนำทำความรู้จักกันอย่างถ้วนหน้า เรื่องราวการเดินทางในอดีตถูกรำลึกขึ้นมาเป็นข้อสนทนากระเซ้าเย้าแหย่กันเป็นเรื่องสนุกสนาน จนล่วงเลยเที่ยงคืนไปพอสมควร คุณชายเชษฐาจึงให้ทุกคนแยกย้ายกันไปพักผ่อนเพราะพรุ่งนี้ยังต้องมีพิธีเปิดถนนกันแต่เช้า งานเลี้ยงจึงได้ยุติลงแม้ว่าทุกคนจะยังไม่มีใครง่วงทั้งที่ผ่านการเดินทางกันมาทั้งวัน แต่ความดีใจความประหลาดใจที่ทุกคนได้มาพบกันทำให้ลืมสิ้นซึ่งความเมื่อยล้าอยากแต่จะได้พูดคุยกันเท่านั้น   เมื่อทุกคนแยกย้ายกันไปพักผ่อน เหลือเพียงดารินซึ่งเดินตรวจตราดูแลความเรียบร้อยของบริเวณสถานที่เป็นคนสุดท้าย ก่อนที่จะเดินเข้าบ้านเงาร่างสูงใหญ่ก็เดินเข้ามาหาเงียบๆ   "พี่สาวครับ พอมีเวลาจะคุยกับแงซายเป็นการส่วนตัวสักครู่ไหมครับ"   "ได้สิน้องชาย ว่าแต่มีอะไรเหรอ" คุณหญิงดารินพูดพลางเดินนำหน้าอดีตคนรับใช้ไปนั่งยังระเบียงหน้าบ้าน พร้อมกับจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบ   "ก็เรื่องที่ผมมาที่นี่ครั้งนี้ละครับ  มันไม่ใช่เพียงเรื่องของการพาจักรีมาเรียนรู้วิชาการของโลกภายนอกเท่านั้น  แต่..."     ม.ร.ว หญิงดาริน ขมวดคิ้วมองมาทางผู้พูดก่อนจะพ่นควันบุหรี่ออกมา     "มีอไรมากกว่านั้นเหรอ"   "พี่สาวจำเรื่องที่เกิดขึ้นในนิทรานครได้ไหมครับ"   "จำได้ซิ จำได้ทุกขั้นตอนและชาตินี้คงจะไม่มีวันลืมได้"   "งั้นคงจำได้ว่าเราได้ทำบุญกุศลเกื้อหนุนกับใครไว้บ้าง"   "พันธุมวดี ขุนพลวรมันต์ และประชากรชาวนิทรานครที่ตกเป็นทาสของมันตรัย"   " ครับ ขุนพลวรมันต์ที่อาศัยร่างของผมเป็นสื่อให้เราเข้าช่วยเหลือพวกเขา และเจ้าหญิงพันธุมวดีกษัตรีแห่งนิทรานคร ขนิษฐาของพระองค์ในภพโน้น ที่พี่สาวเป็นคนถอนกริชออกจากมหาคัมภีร์มายาวิน ปลดปล่อยเธอออกมา"   "ทั้งคู่เกี่ยวเนื่องกับเราทั้งในอดีตและปัจจุบัน ทำบุญทำกรรมอุปถัมภ์กันมาหลายภพหลายสมัย และทั้งคู่ก็เป็นเนื้อคู่ที่ต้องพลัดพรากจากกันเช่นเดียวกับอัคนีรุทธ์และจิตตรางคณางค์"   "แล้วมันเกี่ยวข้องกับการเดินทางมาของเธอยังไง"   "ทั้งคู่ได้มาเกิดใหม่แล้วครับ ด้วยบุญกรรมที่ได้ทำไว้ร่วมกับเรา"   "นี่เธอหมายความว่า...." ดารินอ้าปากค้างพูดอะไรไม่ออกด้วยความตกใจ   "ครับ รรินดา คือ พันธุมวดี และ จักรี ก็คือ วรมันต์" จากคุณ : ช.ช้าง.. - [ 16 พ.ย. 48 14:06:54 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ขอบคุณที่เอามาให้อ่าน ต่อแต่ถ้าไม่รบกวนมากไป ช่วยลง ถี่ๆๆได้มะครับ แบบอยากอ่านอ่ะครับ อิอิ จากคุณ : ราชันย์ราตรี - [ 16 พ.ย. 48 15:22:41 ]

ความคิดเห็นที่ 55 เข้ามาขำคุณ คห 52 คิดได้ไงอ่ะ ล้ำเลิศ ขอคารวะ ..55555 ว่าแต่ไม่เห็นบอกเลยว่าเจอคนเก่าๆบ้างเปล่า เขาสบายดีกันอยู่ไหม แล้วถ้าข้าพเจ้าจะไปเที่ยวหมู่บ้านสางเขียวบ้าง เราต้องนั่งรถ ปอ. อะไร ราคาค่าตั๋วเท่าไหร่ เขามี home stay อ่ะเปล่า จะได้เตรียมตังค์ไปพอ..หุ..หุ และแล้วในที่สุดเราก็ได้บทสรุปแล้ว่า รรินดา เกี่ยวข้องกับเพชรพระอุมาเช่นไร ตอบคำถามได้สวยมากคุณ ช.ช้าง  แต่อย่างไรก็ตามหวังว่าคงยังไม่ตัดบทจบเรื่องเอาดื้อๆนะ ปล.ว่าแต่ตอนนี้รรินดาเป็นอย่างไรบ้างเพราะเนี่ยมันเหตุการเมื่อเกือบสิบปีที่แล้วตาม คห 52 ว่า ก็แสดงว่ารรินดาเกิดมาได้ประมาณ 10 แล้วดิ...555555555555 จากคุณ : เมย์32 - [ 16 พ.ย. 48 16:38:38 ]

ความคิดเห็นที่ 56 โอ้วววว  ม่ายยย อย่างนี้ขันหมากที่ผมเตรียมไปขอน้อง รรินดาก็เก้อนะสิ 555555 จากคุณ : สงวนศรี - [ 16 พ.ย. 48 21:25:55 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ต่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จบซะแล้วอะ มีอีกมั้ยค่ะ มาลงเร็วๆ หน่อยนะค่ะ จากคุณ : น้ำแก้ว - [ 17 พ.ย. 48 12:10:03 A:203.107.217.144 X: TicketID:055279 ]

ความคิดเห็นที่ 58 อิอิอิ มารออ่านอีกค่ะ สนุกมาก จากคุณ : เสียงเพรียกจากหิมะ - [ 19 พ.ย. 48 09:57:46 ]

ความคิดเห็นที่ 59 หายใจเข้าก็เฮ้ออ เธอ หายใจออกก็เฮ้ออ เธอ จากคุณ : ราชันย์ราตรี - [ 20 พ.ย. 48 22:29:21 ]

ความคิดเห็นที่ 60 มาไวๆนะครับคุณพี่ ช.ช้าง ถ้ามาช้าจะตามไปอ่านต้นฉบับถึงที่ ระวังตัวไว้ แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 48 19:29:10 จากคุณ : ราชันย์ราตรี - [ 22 พ.ย. 48 19:28:34 ]

ความคิดเห็นที่ 62 และแล้วก็ยังไม่มา จากคุณ : ราชันย์ราตรี - [ 27 พ.ย. 48 20:19:18 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ยางม่ายมาเยย จากคุณ : siranuchit - [ 27 พ.ย. 48 21:31:28 ]

ความคิดเห็นที่ 66 หายไปอีกแล้ว... โพสต์ไปใน คห. 61 , 64 , 65 แล้วนะครับ แต่หายไปหมดเลย จากคุณ : ช.ช้าง.. - [ 29 พ.ย. 48 09:15:44 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ใครเล่นมนต์ดำ มายาวิน ทำให้ คห. คุณ ช.ช้างหายไป รับมาซะดีๆ ไม่งั้นเราจะเรียกรวมพลคนรออ่านไปชุมนุมประท้วงพร้อมม็อบคุณครูวันนี้เลย ถ้ากลัวการรวมตัวของพวกเราก็กรุณาคาย คห 61,64,65 มาซะดีๆ โอม.....ขะหยุกขะหยุย...โอม.. จากคุณ : เมย์32 - [ 29 พ.ย. 48 09:50:04 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ใครทะลึ่งละนี่ มันอ่านละจะไม่ยอมให้คนอื่นอ่านกันบ้างหรือไงนี่ เดี้ยวปั้ด เอามาคืนด่วน จากคุณ : ราชันย์ราตรี - [ 29 พ.ย. 48 18:41:41 ]

ความคิดเห็นที่ 69 พี่ ช.ช้างขออีกรอบ เดี้ยวผมจะเฝ้ากระทู้ นี้ทั้งคืนเลย จากคุณ : ราชันย์ราตรี - [ 29 พ.ย. 48 18:42:48 ]

ความคิดเห็นที่ 71 .............. จากคุณ : ราชันย์ราตรี - [ 2 ธ.ค. 48 17:43:54 ]

ความคิดเห็นที่ 72 โพสต์แล้วนะครับ คห.70 หายไปเหมือนเดิม... จากคุณ : ช.ช้าง.. - [ 4 ธ.ค. 48 07:20:07 ]

ความคิดเห็นที่ 73 แงๆๆๆๆ เกิดอะไรขึ้น ไม่ได้อ่านซะที จากคุณ : น้ำแก้ว - [ 4 ธ.ค. 48 10:52:14 A:203.107.217.144 X: TicketID:055279 ]

ความคิดเห็นที่ 74 พี่ ช.ข้าง ครับหาทางอื่นส่งมาให้สมาชิกคนรอได้มะครับ พี่ จากคุณ : ราชันย์ราตรี - [ วันพ่อแห่งชาติ 00:43:03 ]

ความคิดเห็นที่ 75 อยากอ่านต่อ ๆ ลองโพสต์ที่ห้องสมุด แล้วทำลิงค์มาได้ไหมครับ จากคุณ : salt_kit - [ 6 ธ.ค. 48 22:56:53 ]

ความคิดเห็นที่ 76 มารออ่านค่า ถ้าไม่ได้อยู่ที่ทู้นี้ รบกวน link ให้ด้วยนะคะ จะตามไปอ่าน จากคุณ : เสียงเพรียกจากหิมะ - [ 8 ธ.ค. 48 11:02:33 ]

ความคิดเห็นที่ 77 มาแอบรออ่านอีกคนค่า กำลังสนุกเชียว จากคุณ : สาวดอยสอยดาว - [ 8 ธ.ค. 48 23:24:57 ]

ความคิดเห็นที่ 78 มาแอบอ่านรวดเดียวหมดเกลี้ยง แง๊... อยากอ่านต่อจัง ชอบค่ะ อ่านแล้วนึกถึงบรรยากาศเก่าๆ ตอนเราอ่านเพชรพระอุมาได้เลย (อ่านบ่อย ๆ ไม่ได้ง่ะ อ่านทียาวววววววววววมาก ฮะๆๆ) จากคุณ : =too= - [ 11 ธ.ค. 48 02:01:23 ]

ความคิดเห็นที่ 79 ง่ะ เอาอีกอะคร้าบบบ มะไหร่จะมีต่อเนี่ย จากคุณ : amnesia - [ 14 ธ.ค. 48 13:13:14 ]

ความคิดเห็นที่ 80 พี่ ๆ รอตอนใหม่อยู่นะยะ ร้านอาจารย์ข้างทางรถไฟยังอยู่ป่ะ อยากไปรำลึกความหลังวุ้ย จากคุณ : ผู้สาวเมืองยศ - [ 16 ธ.ค. 48 13:49:38 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ................. จากคุณ : ราชันย์ราตรี - [ 18 ธ.ค. 48 18:03:44 ]

ความคิดเห็นที่ 82 ............................ จากคุณ : siranuchit - [ 19 ธ.ค. 48 00:02:24 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ง่า จากคุณ : ราชันย์ราตรี - [ 22 ธ.ค. 48 10:22:49 ]

ความคิดเห็นที่ 84 เราคงจะไม่มีบุญได้อ่านต่อละมั้งนี่ จากคุณ : ราชันย์ราตรี - [ 22 ธ.ค. 48 20:54:02 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ................ถ้าจะจริง จากคุณ : ราชันย์ราตรี - [ 26 ธ.ค. 48 00:09:01 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ลองดูอีกทีแล้วกันครับ... จากคุณ : ช.ช้าง.. - [ 26 ธ.ค. 48 08:26:45 ]

ความคิดเห็นที่ 87 (ต่อ)....7     "เป็นบุญกรรมต่อเนื่อง ที่ทั้งสองคนจะต้องได้มาเจอกันครับ หากผมไม่พาจักรีออกมาจากมรกตนคร ก็คงเป็นไปได้ยากที่ทั้งสองจะได้พบกันในชาตินี้..."     "และพี่สาวอาจจะต้องทำใจไว้ล่วงหน้า หากลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนจะต้องพลัดพรากไปอยู่ไกลถึงมรกตนคร" จักราธิราชกล่าวแก่อดีตจิตตรางคณางค์ ผู้ที่ตนรักเยี่ยงพี่สาวร่วมอุทรณ์     ดาริน ไพรวัลย์ ถึงกับอึ้งกับถ้อยคำที่หลุดออกมาจากปากเจ้ากรุงมรกตนคร แต่เพียงไม่นานแววตาแห่งการยอมรับก็ปรากฏขึ้น     "ถ้าจะเป็นอย่างนั้น พี่สาวคนนี้ก็เข้าใจ เพราะตัวเองก็เคยตกอยู่ในห้วงกรรมแห่งความรักนั้นมาก่อน พี่รู้ดีว่ามันทุกข์ทรมานเช่นไร ยังก็แต่พ่อเขานั่นแหละ ไม่รู้จะว่าอย่างไรหากรู้ความจริงเข้า..."   "ผมว่าพี่สาวยังไม่ควรบอกเรื่องนี้ให้ผู้กองทราบครับ  ปล่อยให้อนาคตดำเนินไปในสิ่งที่ควรจะเป็นดีกว่า ผมคิดว่าผู้กองเองก็คงจะเข้าใจ"     "ใช่สินะ ปล่อยให้เป็นไปตามครรลองของมันจะดีกว่า  ว่าแต่เธอเถอะคิดว่าจะอยู่ที่นี่สักกี่วันดี"   "ก็คงให้เสร็จเรื่องราวของจักรีก่อนนะครับ  แล้วค่อยกลับ ตอนนี้ผมพบเส้นทางที่ทำให้ย่นระยะทางไปสู่มรกตนครได้มากขึ้น ตอนขามานี่ใช้เวลาเพียงแค่สองสัปดาห์เท่านั้นเอง  และทางมรกตนครก็เรียบร้อยดีมีท่านพ่ออรชุนคอยดูแลให้อยู่ ก็ไม่น่าเป็นห่วงอะไร"   "ก็ดี พี่จะได้พาเธอกับเมยานีลงไปเที่ยวกรุงเทพด้วยกันซะเลย  ตอนนี้อะไรต่อมิอะไรมันพัฒนารวดเร็วไปหมดจนเราแทบจะตามไม่ทัน เผื่อจะได้ไอเดียอะไรดีๆไปใช้ที่มรกตนครด้วยไง" ดารินมีสีหน้าดีขึ้น ที่น้องชายที่เธอรักยังไม่ได้รีบร้อนที่กลับไปยังมรกตนคร ทำให้มีเวลาที่จะได้พูดคุยกันอีกหลายวัน     "งั้นเธอก็ไปพักผ่อนเสียก่อนเถอะ เดินทางมาไกลกว่าคนอื่น พรุ่งนี้หลังจากทำพิธีเปิดถนนค่อยมาคุยเรื่องของจักรีต่อ ดีไหม?" ม.ร.ว. สาวใหญ่กล่าวแก่อาคันตุกะจากแดนไกลด้วยความเป็นห่วง   "ได้ครับ  พี่สาวเองก็ควรจะพักผ่อนด้วยเพราะพรุ่งนี้คงต้องเหนื่อยทั้งวัน ราตรีสวัสดิ์ครับ"   คล้อยหลังแงซายออกไป ดาริน ต้องงัดบุหรี่ขึ้นมาสูบอีกมวน ครุ่นคิดไปกับสิ่งที่ได้รับฟังจากปากของจักราช ก่อนที่จะหันหลังเดินเข้าบ้านอย่างยอมรับกับโชคชะตา   และแล้วเช้าแห่งวันประวัติศาสตร์ของหนองน้ำแห้งก็มาถึง  ทุกคนในหมู่บ้านต่างกุลีกุจอช่วยกันตระเตรียมพิธีเปิดถนนกันขวักไขว่ แม้แต่ในบ้านของกำนันรพินทร์ ที่ ส.ส. ดาริน โต้โผใหญ่ของงานนี้ก็เดินพล่านสั่งการให้คนโน้นหยิบโน่น คนนี้หยิบนั่นอยู่ตลอดเวลา เป็นที่ขบขันของสามหนุ่มใหญ่ที่นั่งจิบกาแฟ ทานอาหารเช้าอยู่ที่ห้องโถงภายในบ้านหลังใหญ่     "ตลกอะไรกันมิทราบคะ ท่าน ส.ว.หญ่าย อย่าลืมนะคะ ว่าวันนี้ต้องเป็นประธานในพิธีเปิด ยังไม่ยอมแต่งตัวอีก"   "อ้าว! แล้วมาพาลอะไรพี่ละนี่ยายน้อย  ยังเช้าอยู่เลย พี่ใส่เสื้อผ้าแป๊ปเดียวก็เสร็จแล้ว" คุยชายเชษฐา กระเซ้าน้องสาวยิ้มๆ   "แล้วนี่ อีตากำนันกับเด็กๆไปไหนกันอีกแล้วนะ  เห็นตื่นมาตั้งแต่เช้าแล้วนี่นา  บัวรอง...บัวรอง... " คุณหญิงน้อย หันไปตะโกนหาเด็กในบ้าน เพื่อที่จะถามหารพินทร์กับเด็กๆ     "เขาออกไปหัดยิงปืนกันที่ท้ายไร่ตั้งแต่เช้ามืดแล้ว เดี๋ยวก็คงกลับมากันหรอก" ไชยยันต์บอกกับเพื่อนสาว พร้อมทั้งส่ายหน้าอย่างระอานิดๆ "น้อยนี่มันขี้บ่นจริงๆ  ดีนะที่เราไม่ได้แต่งงานกันตั้งแต่สมัยโน้น ป่านนี้ฉันคงหูตึงเพราะเสียงบ่นเธอแล้ว"   "เธอว่าอะไรฉันนะ นายไชยยันต์  ฉันก็เป็นของฉันอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไรนั่นแหละ " ดาริน หันมาแหวใส่เพื่อนชายที่โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก ทำเอาคุณชายเชษฐาและอนุชา กลั้นหัวเราะไว้ไม่แทบไม่อยู่กับการกระทบกระทั่งทางวาจาของไชยยันต์กับดาริน   "คร๊าบผม!...ใครจะบังอาจไปว่าจ้าวแม่แห่งหนองน้ำแห้งได้ละครับ" อดีต พ.ต ทหารปืนใหญ่ทำเสียงล้อเลียน ก่อนรีบซดกาแฟในถ้วยให้หมด เพราะไม่แน่ใจว่าจะมีอะไรลอยมาหาหรือเปล่า     "ที่ฉันไม่อยากจะมีเมียมันก็เพราะอย่างนี้แหละ  สู้ใช้ชีวิตโสดไปเรื่อยอย่างนี้ดีกว่า สบายหูกว่าแยะ" คุณชายกลางปรารภหลังพ่นควันบุหรี่ออกจากริมฝีปากช้าๆ   " โน่นไง มากันพอดี" คุณชายใหญ่ซึ่งหันมองออกไปนอกหน้าต่างแล้วเห็นอดีตพรานใหญ่กำลังเดินอยู่ในวงล้อมของเด็กเข้ามาทางชายป่าหลังบ้าน บอกกับทุกคน จากคุณ : ช.ช้าง.. - [ 26 ธ.ค. 48 08:29:45 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ขอบคุณ คุณ ช.ช้าง มากครับ นึกว่าจะแห้วซะแล้ว จากคุณ : คนที่ชอบเพชรพระอุมาคนหนึ่ง (GoDWarrior) - [ 27 ธ.ค. 48 00:25:18 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ว้าวๆๆๆ  อยากอ่านต่อเร็วๆจัง เพ่ช.ช้าง มาโพสต่อเร็วๆน่ะเจ้าค่ะ  หนุกมากๆๆ จากคุณ : Puppy_dog - [ 27 ธ.ค. 48 12:45:46 ]

ความคิดเห็นที่ 90 รออยู่เหมือนกันค่ะ จากคุณ : akaruku - [ 29 ธ.ค. 48 23:02:39 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ขอบคุณค่ะ แอบตามอ่านมานานแล้ว จากคุณ : ผักบุ้ง (ผักทอดยอด) - [ 2 ม.ค. 49 16:08:53 ]

ความคิดเห็นที่ 92 อยากอ่านต่อค่ะๆๆๆๆๆ จากคุณ : สาวดอยสอยดาว - [ 3 ม.ค. 49 23:01:55 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ไปถึงไหนแล้วครับเนี่ย มาตอให้อ่านหน่อยสิครับ จะลงแดงตายแย้ว งือ ๆๆๆ จากคุณ : amnesia - [ 7 ม.ค. 49 11:32:24 ]

ความคิดเห็นที่ 94 อ่านต่อๆๆๆๆๆ จากคุณ : Serendipity_013 - [ 8 ม.ค. 49 11:46:39 ]

ความคิดเห็นที่ 95 (*o*) รออ่านอยู่นะค๊า จากคุณ : foreverfriends - [ 8 ม.ค. 49 19:03:38 ]

ความคิดเห็นที่ 96 รออ่านอยู่นะคะ จากคุณ : บุญนภางค์ - [ 9 ม.ค. 49 04:12:33 ]

ความคิดเห็นที่ 97 มารออ่านต่อนะพี่ ช.ช้าง จากคุณ : ราชันย์ราตรี (แล้วเราจะกลับมา) - [ 9 ม.ค. 49 11:48:21 ]

ความคิดเห็นที่ 98 พี่ ช.ช้าง อย่าอู้ดิ รีบๆๆมาต่อได้แล้วครับ อิอิ จากคุณ : ราชันย์ราตรี (แล้วเราจะกลับมา) - [ 10 ม.ค. 49 22:36:15 ]

ความคิดเห็นที่ 99 รออ่านอยู่ครับ .... จากคุณ : realps - [ 12 ม.ค. 49 16:36:38 ]

ความคิดเห็นที่ 100 มารออ่านด้วยคนค่ะ จากคุณ : yas'A - [ 13 ม.ค. 49 00:32:25 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ขออภัยมาช้าครับ... (ต่อ)....8 ชั่วเวลาไม่นานทุกคนก็มาพร้อมกันที่ห้องโถงใหญ่ รวมทั้ง แงซาย เมยานี และมาเรีย ที่ตามมาสมทบ เด็กๆต่างก็พากันวิ่งเข้าใส่ข้าวต้มกบหม้อใหญ่ที่กำลังควันกรุ่น ส่งกลิ่นหอมฉุยยั่วน้ำลาย โดยเฉพาะเมื่ออยู่ในบ้านที่ครบครันด้วยเครื่องปรุงไม่ว่าจะเป็น ต้นหอม ผักชี พริกป่น น้ำส้มพริกดอง และพริกไทยอย่างดี ทำให้เมนูที่เคยถูกกล่าวขวัญในป่าครั้งกระนั้น ยิ่งเลิศรสขึ้นไปอีก "เป็นยังไงล่ะ หิวโซกันมาเลยใช่ไหมแต่ละคน" ดารินถามเด็กๆที่กำลังตั้งหน้าตั้งตากินข้าวต้มกันอย่างขะมักเขม้น "ก็ข้าวต้มกบฝีมือแม่น้อย อร่อยที่สุดในโลกเลยนี่ครับ" ไพรวัลย์น้อยหันมาประจบเอาใจ "แล้วไปทำอะไรกันมาบ้างล่ะนี่ เห็นออกไปกันตั้งแต่เช้าเลย" ดารินถามต่อ "ออกไปซ้อมยิงปืนกันที่ท้ายไร่โน่นแน่ะครับแม่น้อย..." "ใช่ค่ะแม่น้อย ยิงแข่งกันด้วย จักรีก็เก่งนะคะแม่น้อย ขนาดว่าหัดยิงปืนเป็นครั้งแรก ยังยิงแม่นเลย" ดารินีเสริมมาด้วย "ก็แค่พอยิงโดนเป้าเฉยๆนะครับ" จักรีกล่าวตอบมาอย่างถ่อมตัว "แต่ก็สู้เค้าไม่ได้เหมือนเดิมนั่นแหละ" รรินดาประชดมาด้วยน้ำเสียงงอนๆที่ทุกคนพากันเห่อจักรี มากกว่าตัวเองที่ทุกครั้งจะต้องมีแต่คนเอาใจ "แค่ยิงให้โดนมะม่วงใครก็ยิงได้หรอก แต่ยิงโดนแล้วมันก็แตก กินได้ที่ไหนละ ต้องยิงให้โดนขั้วมันซิ" "ก็จักรีเพิ่งหัดยิงนี่หญิง จะให้เก่งเท่าหญิงได้ยังไงละ" ไพรวัลย์ท้วงขึ้นมา "ไม่รู้ล่ะ...ยังไงเค้าก็เก่งกว่า"รรินดายังคงงอน อยากให้คนชมตัวเองอยู่ดี "เฮ้อ! ผู้หญิงก็เป็นซะอย่างนี้แหละพี่ไพรวัลย์ ขี้อิจฉา อย่าไปสนใจเลย" รชากรส่ายหน้าอย่างระอากับความเอาแต่ใจของพี่สาว "แต่แม่ก็เป็นผู้หญิงนะตาเล็ก" ดารินแกล้งพูดตาขวางๆใส่พ่อลูกชายคนเล็กที่มีลักษณะเป็นผู้ใหญ่เกินตัว "เอาละ  รีบกินข้าวแล้วไปอาบน้ำแต่งตัวกันซะ  สายแล้วเดี๋ยวจะไม่ทันงานพิธีเปิดนะ" งานพิธีเปิดถนนวันนี้ถือได้ว่าเป็นงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เคยมีมาของตำบลหนองน้ำแห้ง เป็นงานที่จะเปิดประวัติศาสตร์หน้าใหม่ให้แก่ชาวป่าชาวดงทุกคนในแถบนี้ให้ได้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น โดยเฉพาะด้านสุขภาพอนามัยและการรักษาพยาบาล ที่จะมีความสะดวกรวดเร็วยิ่งขึ้นในการพาผู้ป่วยให้ถึงมือหมอ ทำให้ชิวิตชาวป่าชาวดงมีคุณค่ามากขึ้น ไม่ใช่ปล่อยกันไปตามยถากรรมเหมือนในอดีต  รวมถึงด้านการศึกษาที่จะเข้ามาพัฒนาเด็กบ้านป่าให้ได้รับโอกาสทางการศึกษามากขึ้น เพื่อวันหน้าจะได้เป็นกำลังสำคัญในการพัฒนาท้องถิ่นต่อไป  วันนี้คุณชายเชษฐา สมาชิกวุฒิสภาผู้ทรงเกียรติในด้านอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ได้รับเกียรติเป็นประธานในการเปิดถนนสายประวัติศาสตร์ โดยมี ส.ส. ในเขตพื้นที่ทุกคน ผู้ว่า รองผู้ว่าราชการจังหวัด นายอำเภอ ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่และคหบดีที่มีหน้ามีตาในจังหวัดมากันโดยพร้อมเพรียง ทางฝ่ายหนองน้ำแห้งเองก็มากันพร้อมหน้าทั้ง กำนันรพินทร์ ผู้ช่วยกำนันจัน สารวัตรกำนันเส่ย,เกิด และผู้ใหญ่บุญคำ ทุกคนอยู่ในเครื่องแบบเต็มยศ สะอาดสะอ้านตา แตกต่างจากเครื่องแบบเดินป่าในสมัยก่อนอย่างสิ้นเชิงโดยมี ส.ส. ม.ร.ว.หญิงดาริน  ไพรวัลย์ ประธานดำเนินการก่อสร้างเป็นผู้กล่าวรายงานวัตถุประสงค์ ที่มา และงบประมาณการก่อสร้าง ก่อนที่จะมีพิธีเปิดถนนและสถานีอนามัยอย่างเป็นทางการ  ยังความปลาบปลื้มใจให้แก่ประชาชนชาวหนองน้ำแห้งทุกคนที่จะได้รับประโยชน์จากงานในวันนี้  ซึ่งกว่าจะแล้วเสร็จพิธีก็ล่วงเลยบ่ายไปแล้ว ทุกคนจึงได้กลับมารวมตัวพักผ่อนกันอีกทีที่ห้องโถงของบ้านหลังใหญ่ "เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย เห็นงานเล็กๆอย่างนี้" คุณชายเชษฐาพึมพำ พลางถอดสูทและคลายเน็คไทด์ ลงนั่งบนโซฟาหวายบุนวมตัวใหญ่กลางบ้าน ก่อนหันไปรับแก้ววิสกี้โซดาน้ำแข็งจากมือของน้องเขย สหายร่วมเป็นร่วมตายในการเดินทางอันยิ่งใหญ่ "พักนี้คุณชายทำงานอยู่ในห้องแอร์มากเกินไปกระมังครับ เลยไม่ค่อยได้โดนแดดแรงๆเหมือนวันนี้ เลยอาจจะรู้สึกเหนื่อยบ้าง" กำนันแห่งหนองน้ำแห้งตอบพร้อมกับทยอยส่งเครื่องดื่มประเภทเดียวกันให้กับคุณชายอนุชาและไชยยันต์ "แต่ฉันว่าสังขารเรามันชักจะร่วงโรยแล้วมากกว่า ลูกๆโตจะเป็นหนุ่มเป็นสาวกันหมดแล้ว" นายทหารปืนใหญ่เอ่ยมาในขณะที่มือปลดกระดุมเสื้อ เอาพัดโบกระบายความร้อนให้ร่างกาย ในขณะที่มาเรียยื่นผ้าชุบน้ำเย็นให้เช็ดหน้าเช็ดตา "แล้วนี่เราจะเอายังไงกันต่อดี ใครมีไอเดียอะไรบ้างไหม" คุณชายเชษฐาถามความเห็นทุกคน "น้อยว่า พรุ่งนี้ พี่ใหญ่ น้อย แงซาย เมยานี จักรี แล้วก็ยัยหญิง ลงไปกรุงเทพ ไปจัดการเรื่องที่เรียนให้เด็กสองคนนี้ก่อน แล้วค่อยกลับขึ้นมาสมทบส่วนที่เหลือ จากนั้นค่อยยกขบวนไปส่งแงซายกับเมยานีที่หล่มช้างกัน ทุกคนเห็นว่ายังไงคะ" ตารินออกความเห็นมา "ก็ดีเหมือนกัน พี่เองก็ขี้เกียจนั่งรถไปรถมาเหมือนกัน ให้เธอกับพี่ใหญ่ไปจัดการเรื่องธุระจะดีกว่า" คุณชายอนุชาเห็นด้วยกับความคิดของน้องสาว "งั้นก็ตกลงตามนั้น แล้วเราค่อยไปเลี้ยงส่งใหญ่กันที่หล่มช้าง" คุณชายใหญ่สรุปความเห็น จากคุณ : ช.ช้าง.. - [ 15 ม.ค. 49 08:10:34 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ดีจังครับ ได้อ่านแล้ว รอตั้งนานแนะ เอาถี่ๆๆเลยนะครับ จากคุณ : realps - [ 16 ม.ค. 49 02:03:05 ]

ความคิดเห็นที่ 103 ขอบคุณค่ะ เข้ามาดูกระทู้นี้ทุกวันเลย ปล. ลูกสาวน่ารักนะคะ ขอให้มีสุขภาพแข็งแรงค่ะ แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 49 15:40:51 แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 49 15:37:07 จากคุณ : ผักทอดยอด - [ 16 ม.ค. 49 14:05:31 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ว้าว ว้าว สุดยอด แอบเอาไปให้เพื่อนอ่าน เพื่อนเชื่อมาก ๆ นึกว่าเป็นภาคต่อจริง ๆ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ จากคุณ : แม่มดน้อย kiki (แม่มดน้อย kiki) - [ วันครูแห่งชาติ 16:41:20 ]

ความคิดเห็นที่ 105 WOW!!! ในที่สุดก็ได้อ่านอีก ดีใจมั๊กมากๆๆ  อยากอ่านต่อเร็วๆๆ จังเลยค่ะเพ่ ช ช้าง ปล น้องรินด้า น่ารักมากๆๆเลยค่ะ จากคุณ : Puppy_dog - [ 16 ม.ค. 49 21:20:14 ]

ความคิดเห็นที่ 106 มาต่อเร็วๆนะคะ จากคุณ : สาวดอยสอยดาว - [ 16 ม.ค. 49 23:38:12 ]

ความคิดเห็นที่ 107 รูปล่าสุด....น่ารักสุดใจเลย ลูกตาเหมือนเม็ดลำไยเลย....^^ ปล.ยังรอตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : บุญนภางค์ - [ 17 ม.ค. 49 23:05:29 ]

ความคิดเห็นที่ 108 กลับมาอีกทีด้วยความหวัง น้องระรินดายังยิ้มหวานเหมือนเดิม แต่ตอนต่อไปยังไม่มา......... ยังรอต่อไปค่ะ จากคุณ : บุญนภางค์ - [ 20 ม.ค. 49 20:17:54 ]

ความคิดเห็นที่ 109 มาแล้วครับ... (ต่อ)....9 สามวันในกรุงเทพมหานครให้ประสบการณ์แปลกใหม่แก่ชาวมรกตนคร ไม่ต่างจากเมื่อครั้งคณะเดินทางมุ่งสู่มรกตนคร  ป่าคอนกรีตของมหาครก็ชวนอัศจรรรย์ใจไม่ต่างจากป่านรกดำ ต้นไม้หินยักษ์สูงเทียมฟ้ามากมายที่เป็นที่อยู่อาศัยของชาวกรุงเทพ งูยักษ์หน้าตาแปลกๆที่เลื้อยไปมาทั้งบนฟ้าและใต้ดิน ตะขาบยักษ์ เกวียนเหล็กที่วิ่งกันเพ่นพ่านเต็มท้องถนน  ผีดิบดูดเลือดที่ปลอมปนอยู่กับผู้คนอย่างแยกกันไม่ออกเพื่อคอยสูบเลือดสูบเนื้อ อมนุษย์ร้ายกระหายเลือดและกามที่คอยจ้องทำร้ายผู้อื่นอยู่ตลอดเวลา วิญญาณของสัตว์ร้ายจากนรกอเวจีมากมายที่แอบมาสิงสู่อยู่ในร่างของมนุษย์ เด็กรุ่นใหม่ที่เริ่มจะกลายพันธุ์ หัวโตตาโปนสวมแว่นตาหน้าเตอะ แขนขาลีบเล็กเหมือนขาดการออกกำลังกาย พูดน้อย เคลื่อนไหวเชื่องช้าและอ่อนแอ อาศัยการอ่านหนังสือและเครื่องเล่นเกมพิเศษหล่อเลี้ยงชีวิตเอาไว้ แตกต่างจากอีกพวกที่มีหัวสีแดงสีเขียว ส่งเสียงคำรามคลุ้มคลั่ง พูดจาด้วยคำสบถหยาบคายประหนึ่งสำรอกของเสียออกมาทางปาก เสพสารพิษร้ายที่ทำลายรางกายเข้าไปอย่างไม่สะทกสะท้าน  ปีศาจสวาทในคราบสตรีอ้อนแอ้นนุ่งน้อยห่มน้อยคอยส่งสายตายั่วยวนให้ผู้ชายใหลหลงไปเป็นอาหารอันโอชะ  อากาศที่ร้อนปานทุ่งมรณะและก๊าซพิษที่ปกคลุมพื้นที่แทบจะทั้งหมดทำให้ต้องคอยหลบอยู่แต่ในเกวียนเหล็กปรับอากาศและต้นไม้ยักษ์ที่เป็นที่อาศัยเท่านั้น หากอยู่ภายนอกเป็นเวลานานเกินไปก็จะต้องเกิดอาการคลื่นเหียนวิงเวียนจนเป็นลมหน้ามืดถึงอาจเสียชีวิต  ห้วยหนองลำธารน้ำล้วนแล้วแต่เป็นพิษ มีสีดำขุ่นคลั่ก ส่งกลิ่นเหม็นเน่าตลบอบอวลไปหมด  ไม่มีพืชพันธุ์ธัญญาหารหรือผักผลไม้ให้เก็บกินเป็นอาหารได้เลย  ต้องใช้สิ่งที่เรียกว่าเงินตราแลกเอามาจากผู้อื่น  น้ำใจและรอยยิ้มเป็นสิ่งที่มองหาได้ยากจากใบหน้าของผู้คนที่คร่ำเคร่งเร่งรัดกับชีวิตประจำวัน แม้แต่จะกินจะซื้ออาหารก็ต้องยื้อแย่งหรือเข้าแถวรอกันยาวเหยียด ผู้คนชั้นสูงอุดมไปด้วยผ้าผวยแพรพรรณงามหรู เพชรนิลจินดาประดับประดาเต็มกายไปหมด มีเกวียนเหล็กใหญ่โตโอ่อ่าสะดวกสบาย กินอาหารเลิศหรู อยู่วิมานสูงเทียมฟ้า แต่ชาวประชาบางกลุ่มยากจนข้นแค้นไร้ที่อยู่อาศัย เสื้อผ้าที่นุ่งห่มขาดวิ่นขมุกขมอม ใช้ชิวิตเร่ร่อนหาเศษอาหารจากถังขยะเพื่อประทังชีวิต การเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตรอดอยู่ได้ในดินแดนเช่นนี้ย่อมจะทำให้มกุฎราชกุมารแห่งมรกตนครแข็งแกร่งขึ้นอย่างแน่นอนหากไม่พลาดพลั้งไปกับสิ่งต่างๆเสียก่อน  จนถึงเย็นวันที่สี่ทุกคนจึงได้มารวมตัวกันอีกครั้งที่บนห้องโถงใหญ่ในบ้านทาร์ซานที่ใช้เป็นสถานที่กินมื้อค่ำสำหรับวันนี้ก่อนที่จะเดินทางไปหล่มช้างในวันรุ่งขึ้น "เป็นยังไงบ้างละเมยานี ที่กรุงเทพสนุกมั๊ย" มาเรีย อนันตรัยเอ่ยถามราชินีแห่งมรกตนคร "น่าตื่นตาตื่นใจมากเลยค่ะ มีสิ่งแปลกประหลาดต่างๆมากมาย เป็นประสบการณ์ใหม่ที่นำไปเล่าให้ชาวมรกตนครฟัง ก็คงไม่มีใครที่อยากจะเชื่อ" เมยานีกล่าวตอบด้วยแววตาตื้นเต้นกับสิ่งที่ได้พบเห็นมาในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา "สิ่งต่างๆ มันพัฒนาเปลี่ยนแปลงไปเร็วมากเลยนะครับ ในช่วงเวลาเพียงไม่ถึงยี่สิบปีที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเป็นเทคโนโลยีเครื่องไม้เครื่องมือต่างๆที่ทันสมัยจนตามไม่ทัน" แงซายกล่าวเสริมขึ้น "ที่เห็นมันยังน้อยไปเสียด้วยซ้ำนะแงซาย  ทุกวันนี้แม้แต่เด็กๆก็สามารถพูดคุย เล่นเกมส์ ส่งเสียงส่งภาพกันได้ข้ามโลก มีการค้าการลงทุน การจารกรรมความลับ การบ่อนทำลายธุรกิจและความมั่นคงเพื่อยึดครองประเทศชาติทางนโยบาย ผ่านทางเครือข่ายที่เรียกว่าอินเตอร์เน็ต โลกทั้งใบถูกย่อเข้ามาไว้ในอุ้งมือจนเกิดเป็นกระแสที่เรียกว่าโลกาภิวัติ ประเทศใดที่ล่วงรู้ไม่ทันก็อาจจะตกเป็นเมืองขึ้นของต่างชาติได้โดยที่คนทั้งชาติไม่รู้ตัวเลยแม้แต่นิดเดียว" คุณชายอนุชาให้ความเห็นเพิ่มเติม "แล้วเรื่องโรงเรียนละ  เป็นอย่างไรบ้าง" อดีตนายทหารปืนใหญ่ถามขึ้นมาบ้าง "ก็ให้อยู่โรงเรียนเดียวกันกับดารินีทั้งสองคนนั่นแหละ เพราะผู้อำนวยการโรงเรียนเป็นเพื่อนกันกับพี่ใหญ่ เลยพูดคุยกันได้ง่ายหน่อยอีกอย่างก็ใกล้บ้านด้วย" ดารินตอบคำถามของไชยันต์ ที่พาเด็กทั้งสองไปฝากเข้าเรียนซึ่งถือได้ว่าเป็นโรงเรียนระดับเตรียมอุดมศึกษาที่ดีที่สุดแห่งหนึ่งในประเทศไทย "นาย...นาย เกิดเรื่องใหญ่แล้วนาย..." เสียงของตาเฒ่าบุญคำตะโกนโหวกเหวกก่อนที่จะวิ่งผลุนผลันขึ้นมาบนเรือน ตามหลังมาด้วยคะหยิ่นและ.... "ยุษฑิต เกิดอะไรขึ้นที่มรกตนคร..." เจ้ากรุงมรกตนครผุดลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อมองเห็นว่าคนที่ตามหลังตาเฒ่าบุญคำขึ้นมาคือยุษฑิต ทหารเอกแห่งมรกตนครที่ไม่ได้ตามเสด็จมาด้วยแต่อยู่รักษาการณ์ที่มรกตนคร แต่กลับมาปรากฏกายอยู่ ณ ที่แห่งนี้ "ขอเดชะ ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท บัดนี้นังแม่มดวาชิกา ได้กลับมายึดครองมรกตนครไว้แล้ว พะยะค่ะ" "หา....วาชิกายึดมรกตนคร" ทุกคนตะโกนออกมาด้วยความตกตะลึงกับข่าวจากปากของยุษฑิต จากคุณ : ช.ช้าง.. - [ 21 ม.ค. 49 08:46:04 ]

ความคิดเห็นที่ 110 เอาละสิทีนี้ เข้าช่วงบู๊แล้ว จากคุณ : .458วินเชสเตอร์ - [ 21 ม.ค. 49 14:16:39 ]

ความคิดเห็นที่ 111 สุดยอดแห่งกระทู้ข้ามปี จากคุณ : อูแมน - [ 21 ม.ค. 49 16:07:58 ]

ความคิดเห็นที่ 112 ตอนนี้บรรยายได้สุดยอดเลยค่ะ ชอบจริงๆเลย..^^ จากคุณ : บุญนภางค์ - [ 21 ม.ค. 49 18:20:56 ]

ความคิดเห็นที่ 113 ว่าแต่มันตรัยจะมาแบบไหนคะเนี่ย คู่สามี(มันตรัย)ภรรยา(วาชิกา)รึเปล่าคะ จากคุณ : บุญนภางค์ - [ 21 ม.ค. 49 18:23:27 ]

ความคิดเห็นที่ 114 ความมันก่ะลังจะบังเกิด อิอิ แจ่มเลยครับ ท่าน ช.ช้าง จากคุณ : ปีศาจในเงามืด (GoDWarrior) - [ 23 ม.ค. 49 15:23:41 ]

ความคิดเห็นที่ 115 เพิ่งได้มีโอกาสตามมาอ่านคับ กำลังสนุกเลย รอตอนต่อไปอยู่นะคับคุณช.ช้าง จากคุณ : ต.เตย อยากแจม - [ 23 ม.ค. 49 23:42:34 ]

ความคิดเห็นที่ 116 เธอกลับมาแล้ว แม่มดวาชิกา  ต่อค่ะต่อ จากคุณ : สาวดอยสอยดาว - [ 24 ม.ค. 49 00:00:19 ]

ความคิดเห็นที่ 117 ไม่ได้มาดูกระทู้หลายวันเลย ได้อ่านเบิ้ล 2 ตอน อิอิ ติดงานอ่ะครับ พี่ช.ช้าง มาเพิ่ม อีกนะครับ ไวๆๆ ด้วย อิอิ น้องน่ารักมากครับ อยากไปเห็นตอนเค้ากะลังคลาน เล่น จังเลยครับ จากคุณ : จอมโจรดุ๊ยดุ่ย - [ 24 ม.ค. 49 20:02:26 ]

ความคิดเห็นที่ 118 อยากอ่านต่อจังเลย ผมขอท้วงนิดนึงน่ะครับ โดยกฎมณเฑียรบาลแล้ว ราชสกุลฝ่ายหญิงเมื่อจะแต่งงานกับชายสามัญชนแล้ว จะต้องไม่ใช้ ม.จ. หรือ ม.ร.ว. หรือ ม.ล. นะครับ ยกตัวอย่างพระมารดาของพระองค์โสมฯ พระนามเดิม ม.จ.พันสวลี ยุคคล ทรงเษกสมรสกับ ม.ร.ว.อดุลย์กิต กิติยากร หลังเษกสมรส กลายเป็น ท่านผู้หญิงพันสวลี กิติยากร พระองค์โสมฯ เป็นแค่ ม.ล. นะครับ  ไม่ได้ซีเรียสมากนะครับ เนื้อหาสำคัญกว่าเรื่องพวกนี้มากครับ เป็นกำลังใจให้พี่ ช.ช้าง.. ต่อครับ จากคุณ : salt_kit - [ 26 ม.ค. 49 20:06:42 ]

ความคิดเห็นที่ 119 มารออ่านค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : somyim (pockymm) - [ 29 ม.ค. 49 21:18:58 ]

ความคิดเห็นที่ 120 มารออ่านต่อนะคับคุณ ช.ช้าง ^ ^ จากคุณ : ต.เตย อยากแจม - [ 30 ม.ค. 49 13:30:02 ]

ความคิดเห็นที่ 121 รอเหมือนเดิม จากคุณ : จอมโจรดุ๊ยดุ่ย - [ 30 ม.ค. 49 20:17:46 ]

ความคิดเห็นที่ 122 หนุกๆ รออ่านอยู่ค่ะ จากคุณ : ผักทอดยอด - [ 1 ก.พ. 49 13:08:44 ]

ความคิดเห็นที่ 123 (ต่อ)....10 จักราชและเมยานีถึงกับนิ่งอึ้งตัวแข็งทื่อ ทุกคนภายในห้องอ้าปากค้างตะลึงงันกับข่าวที่ได้รับ คงมีเพียงคุณชายเชษฐาที่ตั้งสติได้ก่อนคนอื่น หันมาถามทหารเอกแห่งมรกตนคร "เล่ารายละเอียดไปซิท่านยุษฑิษ ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง" "เพียงสามราตรีที่เหนือหัวเสด็จดำเนินพ้นเขตขันธ์มรกตนคร  นางแม่มดร้ายวาชิกาที่สิงสู่อยู่ในร่างของจันทร์สุดาบุตรีในสิงหราทรราชย์ ก็ใช้อำนาจมนต์ดำครอบงำมรกตนคร ด้วย เมฆดำ ลมฝนฟ้าและพายุคะนอง   ใช้เวทมนต์สะกดเหล่าเสนาบดีทั้งหลายไว้  ก่อนที่จะนำกองทหารที่เคยจงรักภักดีต่อสิงหราเข้ายึดกุมอำนาจมรกตนครพร้อมทั้งจับตัวของท่านอรชุนเอาไว้  ข้าพเจ้าเองก็นำทหารหมู่หนึ่งแหกวงล้อมของพวกกบฏออกมาและรีบเร่งเดินทางเพื่อให้ทันขบวนเสด็จแต่ก็พบอุปสรรคต่างๆทำให้ตามขบวนเสด็จไม่ทันเสียทีแม้จะกระชั้นกันเพียงใดก็ตาม" ทหารเอกแห่งมรกตนครเล่าด้วยความอิดโรยแต่แววตายังเต็มเปี่ยมด้วยพลังและความมุ่งมั่น "นี่นังแม่มดวาชิกามันกลับมาโดยที่ไม่มีใครในมรกตนครระแคะระคายมาก่อนเลยเหรอ" คุณชายอนุชาถามขึ้นบ้าง  "ไม่มีเลยครับคุณชาย  แม้แต่ตัวผมเองก็ยังไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น" แงซายผู้เริ่มตั้งสติได้กล่าวตอบมาด้วยน้ำเสียงเครียดๆ "มันเก็บตัวและเก็บงำความลับได้ดีมากจนไม่มีข่าวคราวอะไรแพร่งพรายออกมาเลย" "มันคงตั้งใจรอจังหวะที่จะให้เธอกับเมยานีพ้นมรกตนครออกมาก่อน เพื่อให้แผนการของมันสำเร็จได้ง่ายดายขึ้น ฉันเองก็เอะใจตั้งแต่คราวที่เรากำจัดร่างของมันในครั้งนั้นแล้วว่าทำไมมันถึงได้ง่ายดาย โดยไม่มีการต่อต้านจากนังแม่มดผู้เป็นอมตะคู่มรกตนครเลย" คุณชายเชษฐาแสดงความเห็น "คราวนี้เห็นทีจะเป็นศึกใหญ่ถ้าวาชิกามาเองอย่างนี้  ว่าแต่เราจะเอายังไงกันดี จะจัดทัพไปถล่มกับมันถึงมรกตนครเลยหรือเปล่า" ไชยยันต์เอ่ยถามขึ้นมา ทำเอาทุกคนต้องหันมาสบตากันเพื่อหาความเห็นกันว่าจะเอาอย่างไร "ผมกับเมยานีคงจะต้องรีบกลับไปมรกตนครนครเพื่อแก้ไขในเรื่องนี้  อย่างไรเสียก็คงต้องสู้กันให้ถึงที่สุด" จักราชกล่าวด้วยน้ำเสียงที่จริงจังที่สุดที่ทุกคนเคยได้ยินมา ด้วยแววตาที่วาวโรจน์เป็นประกาย "เธอจะไปแก้ปัญหากันสองคนโดยไม่ให้เรามีส่วนร่วมด้วยเลยหรือ มันจะไม่เป็นการดูถูกน้ำใจของเราเกินไปหน่อยหรือไงแงซาย" คุณหญิงดารินผู้ที่นั่งฟังอยู่นานเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ "มิได้ครับนายหญิง  แต่ผมไม่อาจที่จะรบกวนทุกท่านได้อีก  บัลลังก์นี้ทุกท่านได้ช่วยเหลือผมเอามันกลับคืนมาก็นับเป็นพระคุณอันหาที่เปรียบมิได้แล้ว  แต่ผมเองกลับไม่มีความสามารถที่จะรักษาเอาไว้จะให้ทุกท่านมาเป็นภาระกับผมอีกได้อย่างไร  ขอให้ผมกับเมยานีเป็นผู้แก้ปัญหานี้เองดีกว่าครับ เพียงแต่หากเกิดอะไรขึ้น ผมขอฝากจักรีเอาไว้ที่นี่ด้วยนะครับ" "ใครว่าเราจะไปช่วยแกแงซาย  พวกเราจะไปช่วยชาวมรกตนครให้พ้นจากเงื้อมมือนังปีศาจนั่นต่างหาก เพราะถ้ามรกตนครอยู่ในมือมัน ประชาชนจะเดือดร้อนแสนสาหัสแค่ไหน" รพินทร์เอ่ยออกมาเป็นครั้งแรก "ใช่แล้วแงซาย เราทุกคนยอมให้มันเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ขึ้นโดยที่ไม่ทำอะไรไม่ได้หรอก  ยังไงเราทุกคนก็จะต้องร่วมกันแก้ไขปัญญหานี้" มาเรีย อนันตรัย เสริมขึ้นมา "ว่าแต่รพินทร์ พอจะเตรียมการเดินทางและอาวุธได้เร็วแค่ไหน" คุณชายเชษฐาหันมาถามน้องเขย "อาวุธสงครามเต็มอัตราศึก นะระพินทร์" คุณชายอนุชากล่าวเพิ่ม "วันสองวันก็คงจะน่าจะจัดการได้เรียบร้อยทั้งอาวุธและเสบียง  วันมะเรื่องก็น่าจะออกเดินทางได้ครับ" พรานใหญ่ตอบ   "ว่าแต่มีใครบ้างที่จะเดินทางในครั้งนี้ครับ" "งานนี้เราเดินทางกันเฉพาะผู้ชายแล้วกัน  ให้น้อยกับเมย์อยู่ดูแลเด็กๆที่นี่ดีกว่า" หัวหน้าคณะเดินทางออกความเห็น "ขอให้เมย์ไปด้วยดีกว่า อย่างน้อยก็คงพอจะช่วยอะไรได้มากพอสมควรนะคะพี่ใหญ่" มาเรียขอไปด้วย "แต่ถ้าน้อยไม่ไป ใครจะเป็นคนคอยดูแลสุขภาพให้กับทุกๆคนละคะ" ดารินแย้งขึ้นมาบ้าง "หากเกิดการเจ็บป่วยหรือบาดเจ็บร้ายแรงขึ้นมาจะทำยังไง ให้น้อยไปด้วยดีกว่า" "ถ้ามาแย่งกันไปหมดอย่างนี้  แล้วใครจะเป็นคนดูแลเด็กๆละ เป็นพ่อเป็นแม่คนกันแล้วนะ อย่าเอาแต่ใจแบบเด็กๆซิ  ที่พี่ใหญ่พูดนะถูกแล้ว" คุณชายกลางปรามสองสาวใหญ่ "จริงเหมือนที่เจ้ากลางมันพูด  งานนี้มันเป็นการไปรบปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกเราจะสะดวกกว่า พวกเธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอก  คอยอยู่ที่นี่เสร็จเรื่องแล้วพวกเราก็กลับมากันเอง" ไชยยันต์ให้ความเห็นเพิ่มกับภรรยาและเพื่อนสาว "ให้เมย์เป็นคนอยู่ดูแลเด็กๆก็ได้  น้อยเป็นหมอมีประโยชน์สำหรับการเดินทางหากเกิดอะไรขึ้น น้อยจะสบายใจกว่าถ้าได้เดินทางไปด้วย" ดารินยังไม่ลดละความพยายาม "แล้วแม่จะไม่ถามเหรอคะว่าพวกเราอยากอยู่ที่นี่หรือเดินทางไปด้วย" รรินดาเอ่ยขึ้นทำเอาทุกคนต้องหันมามองเป็นตาเดียว จากคุณ : ช.ช้าง.. - [ 2 ก.พ. 49 12:37:32 ]

ความคิดเห็นที่ 124 วุ๊ยๆๆ..ตื่นเต้นๆๆ มาได้ทันอ่านพอดี จากคุณ : จ่าขี้บ่น - [ 2 ก.พ. 49 18:34:09 ]

ความคิดเห็นที่ 125 ดีใจจังที่ได้อ่ะ มาต่อเร็วๆนะคะ จากคุณ : pockymm - [ 3 ก.พ. 49 19:23:43 ]

ความคิดเห็นที่ 126 ขอบคุณค่ะ   มาต่อเร็วๆ นะคะ หนุกดี จากคุณ : ผักทอดยอด - [ 5 ก.พ. 49 09:56:51 ]

ความคิดเห็นที่ 127 รออยู่นะคะ จากคุณ : สาวดอยสอยดาว - [ 5 ก.พ. 49 13:06:47 ]

ความคิดเห็นที่ 128 เข้ามาแล้วได้อ่านเลย พอดีจริงๆๆ อิอิ ขอบคุณมากครับพี่ ช.ช้าง มาอีกไวๆๆ นะครับ จากคุณ : จอมโจรดุ๊ยดุ่ย - [ 5 ก.พ. 49 17:01:13 ]

ความคิดเห็นที่ 129 ทิ้งประโยคสุดท้ายไว้ให้ชวนติดตามอีกแล้วน่ะครับ จากคุณ : salt_kit - [ 6 ก.พ. 49 18:43:46 ]

ความคิดเห็นที่ 130 มาต่อเร็วๆๆน่ะค่ะ จากคุณ : Puppy_dog - [ 6 ก.พ. 49 20:47:41 ]

ความคิดเห็นที่ 131 ยังรอคอยอย่างมีความหวัง ว่าจะมาลงต่อในเร็ววัน จากคุณ : Pimnalin - [ 7 ก.พ. 49 12:56:25 ]

ความคิดเห็นที่ 132 เพิ่งเป็นสามชิกเว็บไม่นานแต่เขามาอ่านรอบแล้วๆตอนนี้เราก็รอตอนใหม่อยู่เมื่อจะมาลงอีกคะอยากอ่านจะตายอยู่แล้วค้า จากคุณ : ก้อย (koy_th) - [ 8 ก.พ. 49 18:35:17 ]

ความคิดเห็นที่ 133 เพิ่งมีโอกาสได้เข้ามาอ่านครั้งแรก สนุกมากค่ะ  เอามาลงเพิ่มอีกเร็วๆ นะคะ น้องรรินดารูปสุดท้านน่ารักมากค่ะ ตาแป๋วเชียว (มีคนฝากชมด้วยว่าตั้งชื่อเพราะมาก) จากคุณ : Attacus - [ 8 ก.พ. 49 21:57:54 ]

ความคิดเห็นที่ 134 โอ้ยมันพะยะค่ะ อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆจัง ไม่เป็นไรถึงช้าเราก็จะรอ ขอบคุณพี่ช้างมากเลยที่เขียนมาให้อ่านต่อ จากคุณ : koy_mt"hotmail.com (koy_th) - [ 16 ก.พ. 49 18:23:37 ]

ความคิดเห็นที่ 135 มาคอยอ่านค่ะ ตั้งตารอ ร๊อ รอ จากคุณ : บาลี - [ 17 ก.พ. 49 13:14:58 ]

ความคิดเห็นที่ 136 รออ่านต่อนะคับ ^ ^ จากคุณ : ต.เตย อยากแจม - [ 17 ก.พ. 49 15:06:26 ]

ความคิดเห็นที่ 137 นานแล้วนะพี่ ช.ช้าง มาได้แล้วอ่ะ จากคุณ : จอมโจรดุ๊ยดุ่ย - [ 18 ก.พ. 49 10:01:47 ]

ความคิดเห็นที่ 138 เหะๆ หลงทางมาในป่าได้อย่างไรก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้ติดใจพี่ ช.ช้าง เข้าอย่างจังเลย พี่หายไปไหนแล้วล่ะคะ?? กำลังติดตามตอนต่อไปอยู่นะคะ จากคุณ : ^_^ (Clever Katz) - [ 18 ก.พ. 49 13:06:55 ]

ความคิดเห็นที่ 139 เข้ามาบอกว่ายังรออ่านอยู่นะคะ จากคุณ : สาวดอยสอยดาว - [ 20 ก.พ. 49 16:19:17 ]

ความคิดเห็นที่ 140 นั่นน่ะสิ คุณ ช.ช้าง ไปไหน... หายเงียบไปเลย แถมยังทิ้งประเด็นไว้อีก เฮ้อออ...  นอนไม่หลับ จากคุณ : จ่าขี้บ่น - [ 20 ก.พ. 49 18:33:38 ]

ความคิดเห็นที่ 141 พี่ ช.ช้างหายไปเลย จากคุณ : จอมโจรดุ๊ยดุ่ย - [ 23 ก.พ. 49 15:00:08 ]

ความคิดเห็นที่ 142 นานเกินไปแล้วนะครับพี่ช้าง มาแปะให้สมาชิกอ่านต่อเถอะคร้าบบบ จะลงแดงตายกันไปข้างนึงแล้ว จากคุณ : amnesia - [ 26 ก.พ. 49 02:08:37 ]

ความคิดเห็นที่ 143 หรือว่า พี่ ช.ช้างโดนอุ้มไปแล้ว -*- จากคุณ : จอมโจรดุ๊ยดุ่ย - [ 26 ก.พ. 49 23:43:53 ]

ความคิดเห็นที่ 144 รออ่านต่อนะคร้าบบบบบบบบ จากคุณ : Serendipity_013 - [ 27 ก.พ. 49 14:36:54 ]

ความคิดเห็นที่ 145 พี่ช้างโดนอุ้มไปแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเงียบไปเลยยยยยยยยยยย จากคุณ : KOY (koy_th) - [ 27 ก.พ. 49 16:53:35 ]

ความคิดเห็นที่ 146 ว้า...มาให้อยาก แล้วจากไป...... 1 เดือนกว่าผ่านไป ไม่รู้ว่าพี่ ช.ช้างโดนใครอุ้มไป ใจร้ายจังงงงงงงงงงงงง............ แก้ไขเมื่อ 10 มิ.ย. 49 08:23:59 จากคุณ : โอจิ (Oji_yoyo) - [ 9 มี.ค. 49 20:05:54 ]

ความคิดเห็นที่ 147 พึ่งเข้ามาอ่านหนแรกค่ะ ขอแสดงความยินดีกับคุณช้างด้วยค่ะ ลูกสาวน่ารักน่าชังมากค่ะ จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : มังกรอ้วน - [ 10 มี.ค. 49 16:39:15 ]

ความคิดเห็นที่ 148 พี่ ช.ช้าง หายตัวไปในเขตนรกดำหรือป่าวหว่า   ใครก็ได้ไปบอกพรานใหญ่ออกตามที จากคุณ : เทพอาถรรพ์ (GoDWarrior) - [ 13 มี.ค. 49 23:52:23 ]

ความคิดเห็นที่ 149 พี่ค่ะ เมื่อไหร่จะมาลงต่อค่ะ ไม่ว่าง ต้องไปรวมพลที่สนามหลวงหรือเปล่า จากคุณ : Hanuta - [ 14 มี.ค. 49 17:13:15 ]

ความคิดเห็นที่ 150 โหพี่ มาต่อเร็วๆนะ สนุกมากครับ พี่น่าจะรวมเล่นนะเนี่ย ผมได้จ่ายตังแน่ๆ นั่นลูกสาวหรือเทวดาน้อยอะพี่น่ารักมากๆ จากคุณ : บางนกแขวก - [ 27 มี.ค. 49 05:57:40 A:203.122.72.242 X: ]

ความคิดเห็นที่ 151 พี่ครับ หวังที่จะได้อ่านต่อมีมั้ยครับ หรือ พี่ไปร่วมชุมนุมเลยไม่ว่างมา ต่อ อิอิ จากคุณ : จอมโจรดุ๊ยดุ่ย - [ 28 มี.ค. 49 21:47:17 ]

ความคิดเห็นที่ 152 พี่ช้างอยู่ไหนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน งวดนี้หายไปนานเลยนะค่ะ รออ่านอยู่นะค่ะ จากคุณ : KOY (koy_th) - [ 30 มี.ค. 49 18:07:57 ]

ความคิดเห็นที่ 153 สงสัยลูกสาวจะกวนขนาดหนักจนมไม่มีเวลามาแปะ 555+ จากคุณ : amnesia - [ 3 เม.ย. 49 12:53:16 ]

ความคิดเห็นที่ 154 เฝ้าแต่รอ รอ รอ รอ รอ จากคุณ : Serendipity_013 - [ 7 เม.ย. 49 15:27:06 ]

ความคิดเห็นที่ 155 และแล้วก็รอมา 2 เดือนกว่า อยากอ่านต่อจังค่ะ จากคุณ : สาวดอยสอยดาว - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 23:52:26 ]

ความคิดเห็นที่ 156 ดีใจจังเลย ไม่ได้เข้ามาอ่านppu นานเกือบปีแล้ว แต่เคยได้ติดตาม ภาคปัจจุสมัยนี้มาแล้วช่วงแรกๆ และก็ติดงอมแงมอย่างที่ทุกๆคนเป็นกันอยู่นี่แหละ ติดตามได้แค่5-6 ตอนล่ะมั้งก็มีอันต้องลาออกจากวงการไปเกือบปี อิอิ (ฟังดูยิ่งใหญ่ซะงั้น) กลับมาคราวนี้ กำลังคิดอยู่เลยว่าจะไปตามหาอ่านเรื่องนี้ต่อได้จากที่ไหน เพราะยังติดใจในเรื่องราวไม่หาย เปิดกระทู้นี้แล้ว แทบอยากจะกรี๊ด อะไรจะได้ตรงใจขนาดนั้น เป็นเพราะสะดุดใจชื่อ "รรินดา" นี่แหละค่ะ รู้สึกว่ามันคุ้นๆ หู เหมือนเคยได้ยินที่ไหน เปิดมาแล้วเลยได้คำตอบ เพราะมันกำลังโยงถึงเรื่องที่เรากำลังตามหาอยู่ ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ น้องน่ารักมาก และอีกอย่างชื่อคล้ายๆเราด้วยแหละ ขอเอาไปตั้งชื่อลูกตัวเองได้มั่งป่าวเนี่ยะ (แต่ต้องหาพ่อมันก่อนง่ะ หุหุ) จากคุณ : รสรินดา (รสรินดา^) - [ วันเถลิงศก (15) 19:03:49 ]

ความคิดเห็นที่ 157 โอ๊ะ! กระทู้ทรหด ยังไม่ตกหน้าเลยนะเนี่ย ^^ น้องเฟืองโตขนาดไหนแล้วน้า~ จากคุณ : viee - [ 18 เม.ย. 49 10:52:44 ]

ความคิดเห็นที่ 158 รอ รอ รอ พี่ ช.ช้าง จากคุณ : Serendipity_013 - [ 19 เม.ย. 49 15:57:29 ]

ความคิดเห็นที่ 159 เฝ้าแต่ รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆรอจนเหือดแห้ง พี่ซ้างไปไหนนนนนนนนนนนนนนนนน น้องๆๆๆตาแดงๆๆๆรออ่านกันอยู่ค่ะ เอ้อ....งวดนี้หายไปนานๆ น้านๆ จากคุณ : koy_th - [ 20 เม.ย. 49 10:50:54 ]

ความคิดเห็นที่ 160 คุณ ช.ช้างครับ ผมขออณุญาติปรินต์ ไปให้คุณพ่ออ่านได้มั้ยครับ จากคุณ : zaguy - [ 24 เม.ย. 49 12:20:45 ]

ความคิดเห็นที่ 161 มานั่งรอ จากคุณ : สงวนศรี - [ 26 เม.ย. 49 14:56:39 ]

ความคิดเห็นที่ 162 ดูรูปคุณ ช.ช้างแล้วผมว่าเราน่าจะเคยรู้จักกันนะครับ(รูปที่ถ่ายคู่กัน 2 คน)น่าจะเคยเรียนรุ่นใกล้ๆกัน ถ้ายังก็หลังไมค์มาหน่อยนะครับ จากคุณ : นายช่างเลือดเดืด (นายช่างเลือดเดือด) - [ 26 เม.ย. 49 15:16:11 ]

ความคิดเห็นที่ 163 ขอจ้างพรานใหญ่ออกตามหาพี่ ช. ช้างด่วนค่ะ หายไปนานแล้ว จากคุณ : Attacus - [ วันแรงงาน 10:29:43 ]

ความคิดเห็นที่ 164 สงสัยพี่แกเลี้ยงลูกเพลินอยู่ พี่คร๊าบมือถือโทรไม่ได้เลย ช่วยติดต่อข้าพเจ้าด้วย มีเรื่องจะถาม จากคุณ : ผู้สาวเมืองยศ - [ วันแรงงาน 23:48:54 ]

ความคิดเห็นที่ 165 รออ่านเสมอค่ะคุณช.ช้าง >_< จากคุณ : ยอดอ่อนใบตอง - [ 3 พ.ค. 49 16:55:32 ]

ความคิดเห็นที่ 166 รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอ่านค่ะ จากคุณ : เอื้องพวงพลอย - [ 11 พ.ค. 49 15:53:23 ]

ความคิดเห็นที่ 167 ง่ะ หายไปดูบีบีมา 3 เดือน ยังกลับมาทันรอภาคปัจจุสมัยนิ จากคุณ : ตาลสามต้น - [ 17 พ.ค. 49 03:26:47 ]

ความคิดเห็นที่ 168 อืม ยังไม่มา  ร้องเพลงรอ >_< จากคุณ : ยอดอ่อนใบตอง - [ 20 พ.ค. 49 23:26:07 ]

ความคิดเห็นที่ 169 โอ้โหๆๆๆ  มัยคราวนี้พี่ ช.ช้าง  นานจังค่ะ รออยู่น่าค่า จากคุณ : Puppy_dog - [ 21 พ.ค. 49 17:59:11 ]

ความคิดเห็นที่ 170 เพิ่งเข้ามาอ่านสนุกจังค่ะ เลยถือโอกาสปูเสื่อรอด้วยคน มาต่อเร็วนะคะ... จากคุณ : waisayanee - [ 21 พ.ค. 49 21:39:24 ]

ความคิดเห็นที่ 171 รออีกรอบฮะ จากคุณ : รักคนให้นมข้น (Serendipity_013) - [ 22 พ.ค. 49 21:27:44 ]

ความคิดเห็นที่ 172 หายไปนานจริงๆด้วย ยังรอๆๆๆๆๆอยู่นะคะ จากคุณ : สาวดอยสอยดาว - [ 24 พ.ค. 49 01:13:45 ]

ความคิดเห็นที่ 173 พระเจ้าจอร์ดดดด พี่ช้างของเราหายไปไหนเนี้ยยยย มารับผิดชอบต่อความรู้สึกพวกเราด่วน ทำให้ติดแล้วจากไป ใจร๊าย ใจร้าย ม๊าก มากอ่ะ จากคุณ : pok&first (pok&first) - [ 26 พ.ค. 49 14:12:55 ]

ความคิดเห็นที่ 174 รอ รอ รอ รอ รออยู่นะคะพี่ช้าง>_< จากคุณ : ยอดอ่อนใบตอง - [ 28 พ.ค. 49 15:12:49 ]

ความคิดเห็นที่ 175 ตามมารอด้วยคนค่ะ ^0^ จะได้อ่านตอนต่อไปเมื่อไหร่น้า???? - -" ปล. ว่าแต่ขืนเอาเด็ก ๆ ไปด้วยหมด ได้กลายเป็นเปิดโรงเรียนเดินป่าไปแทนล่ะมั้งเนี่ย?? จากคุณ : =too= - [ 10 มิ.ย. 49 07:50:02 ]

ความคิดเห็นที่ 176 มาแล้วครับ.... ขออภัยจริงๆที่หายไปนานมาก พอดีย้ายกลับบ้านมาอยู่ที่อุดรครับ...เอาน้องเฟืองมาให้คุณย่าช่วยเลี้ยง ก็ยุ่งๆอยู่หลายเรื่อง มาที่นี่ก็คันไม้คันมือเลยทำเวบที่นี่ซะเลย...ลองไปทำความรู้จักเมืองอุดรกับผมนะครับ http://www.udview.com ส่วนเรื่องเพชรพระอุมาขอเวลา 3-4 วันนะครับ จะเอามาให้อ่านกันต่อ... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : ช.ช้าง.. - [ 10 มิ.ย. 49 15:28:11 ]

ความคิดเห็นที่ 177 มาสักทีนะครับ รอไม่นานหรอกครับ แค่ไปถ้ำกระบอกมา 2 รอบเอง รีบมาupให้ด่วนครับ อาการลงแดงกำลังกำเริบ จากคุณ : สงวนศรี - [ 11 มิ.ย. 49 14:41:07 ]

ความคิดเห็นที่ 178 เข้ามารอ คุณช.ช้างแอบหนีไปเชียร์บอลแล้วแน่ๆ จากคุณ : สงวนศรี - [ 16 มิ.ย. 49 09:01:42 ]

ความคิดเห็นที่ 179 อ๊ะ ดีจัง เข้ามาคุณช.ช้างก็กำลังจะกลับมาพอดีเลย ฮะๆๆ มารอค่า จากคุณ : =too= - [ 17 มิ.ย. 49 05:51:23 ]

ความคิดเห็นที่ 180 มาแล้วดีใจจัง  หายไปนานจนน้องรรินดาโตเป็นสาวแล้ว จากคุณ : พลับพลึงธาร - [ 19 มิ.ย. 49 20:16:58 ]

ความคิดเห็นที่ 181 ยังตามมารอ เฮ้อ!!!11วันแล้วครับ คอยหาย คอยหาย แบบนี้เค้าเรียกว่า หลอกให้อยาก แล้วจากไปนี่นา 555 จากคุณ : สงวนศรี - [ 21 มิ.ย. 49 20:23:14 ]

ความคิดเห็นที่ 182 ในที่สุดก็จะได้อ่านแล้วใช่มั้ยคะ ? จากคุณ : สาวดอยสอยดาว - [ 21 มิ.ย. 49 22:25:13 ]

ความคิดเห็นที่ 183 ว้ารอนานจังเลยค่ะ แต่สนุกมากๆยังไงก็จะรอ จากคุณ : puttoe - [ 23 มิ.ย. 49 22:03:14 ]

ความคิดเห็นที่ 184 นี่ก็เกินสี่ห้าวันแล้วนะคร้าบพี่ช้าง เมื่อไหร่จะมาซ๊ากกะทีล่ะคร้าบบบบบบบ ผมรออยู่นะครับ จากคุณ : คนที่รอคอย (amnesia) - [ วันต่อต้านยาเสพติดโลก 19:02:18 ]

ความคิดเห็นที่ 185 เย้ๆๆๆยังดีที่พี่ ช..มาส่งข่าวว่ายังอยู่ดี ยังไงก็คงได้อ่านอยู่แล้ว ดีกว่าเงียบหายไป จากคุณ : koy_th - [ 28 มิ.ย. 49 14:23:04 ]

ความคิดเห็นที่ 186 แล้วพี่ช้างก็เงียบหายยยย..ไปอีก... จากคุณ : ก้อย (koy_th) - [ วันอาสาฬหบูชา 15:53:29 ]

ความคิดเห็นที่ 187 เงียบ จากคุณ : Serendipity_013 - [ วันเข้าพรรษา 00:06:51 ]

ความคิดเห็นที่ 188 มารอ จากคุณ : สงวนศรี - [ 16 ก.ค. 49 15:53:24 ]

ความคิดเห็นที่ 189 มาติดตามอ่านต่อด้วยคนครับ....กระทู้นี้แรงข้ามปีทีเดียวสงสัยเพราะความน่ารักของน้องรรินดา แน่ๆเลย ผมกระทู้ที่189พอดิบพอดี...เอ๋แล้วพี่ช.ช้างจะมาต่อเมื่อไหร่หนอ.... แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 49 23:48:05 จากคุณ : ชีพชีวิน - [ 16 ก.ค. 49 23:47:13 ]

ความคิดเห็นที่ 190 พี่ช้างครับ มาช่วยเหลือด่วนเลยครับ อยากอ่านต่อจะแย่แว้ววววว จากคุณ : เทพอาถรรพ์ (GoDWarrior) - [ 17 ก.ค. 49 13:33:53 ]

ความคิดเห็นที่ 191 อ้าวยังไม่มาเลย รออยู่เสมอนะคะ >_< จากคุณ : ยอดอ่อนใบตอง - [ 21 ก.ค. 49 15:20:48 ]