PANTIP.COM : N4475808 คุณแม่ห้องนี้ คลอดเอง หรือ ผ่าคลอด มากกว่ากันค่ะ???? [ครอบครัวตัวดี]

ความคิดเห็นที่ 8

พี่ธรรศเองตอนแรกแม่ก็กะคลอดธรรมชาติ แต่เกิดเหตุสุดวิสัย เพราะพี่ธรรศคลอดก่อนกำหนด เนื่องจากตอนแม่ท้องพี่ธรรศได้ 28 สัปดาห์ แม่ต้องเข้าผ่าตัดไส้ติ่งทั้งๆที่พี่ธรรศยังยังอยู่ในท้องแม่ หลังผ่าไส้ติ่ง คุณหมอให้แม่นอนพักยาววววว 1 เดือนเพราะกลัวการคลอดก่อนกำหนด โดยให้แม่กินยานอนหลับทั้งเช้า และเย็น

หลังจากครบกำหนดพัก แม่ก็ต้องไปทำงาน ..ไปได้ 3 วัน แม่เริ่มมีเลือดออกประปราย เลยต้องเข้ารพ.อีกรอบ คราวนี้คุณหมอจับแม่แอทมิทเลย อัลตราซาวน์ก่อนคลอดวันเดียว พี่ธรรศยังเอาหัวลงอยู่ดีๆ แต่พอตกกลางคืน พี่ธรรศดิ้นแรงมาก กลับหัวขึ้นไปใหม่ คืนนั้นแม่ปวดท้องคลอดทั้งคืน แต่แม่ก็ไม่รู้ว่าอาการปวดหลังที่กระเบนเหน็บและ เหมือนอยากจะอึอึ๊นั่นอ่ะคือปวดท้องคลอด

จนรุ่งเช้าคุณพ่อออกไปทำงาน แม่ก็คิดว่าจะเข้าน้ำอาบน้ำซะหน่อย พอลุกขึ้นยืนเท่านั้นแหละ เสียงดังโพล๊ะ ... เสียงเหมือนเราจะลูกโป่งที่ใส่น้ำอ่ะค่ะ แล้วก็มีน้ำคร่ำไหลลงมาที่ขา แม่ก็คิดว่า เอ๊ะ ... ล้อเล่นป่าว ถุงน้ำคร่ำรั่วเหรอ ตั้งสติ นั่งลงบนเตียงก่อน ... แล้วสักพักลุกใหม่ คราวนี้ไม่รอดแล้วครับ น้ำคร่ำไหลนองลงเต็มหน้าขาเลย แม่เลยกดออดเรียกพยาบาล โกลาหลกันใหญ่ เพราะตอนนั้นอายุครรภ์ได้ 32 สัปดาห์เท่านั้น

แต่แม่เองกลับไม่รู้สึกกลัวหรือตกใจอะไรเลย เข้าห้องคลอด คุณพยาบาลถามว่าจะให้บอกสามีมั๊ย เราก็คิด เอ้ออออ ท้องแรก กว่าจะคลอดก็ 6-8 ชม. วันนี้คุณพ่อมีพรีเซ็นต์บัดเจ็ทด์สำคัญ ไม่ต้องบอกก็ได้ เดี๋ยวตอนเย็นกลับมาก็รู้เองแหละ .. หุหุหุ แต่คุณพยาบาลก็พยายามถามจนได้เบอร์โทร.ของบ้านแม่สามีไป

เข้าห้องคลอด ปากมดลูกเริ่มเปิด 4 ซม. แม่ยังไม่รู้สึกเจ็บหรือปวดใดๆเลย ได้ยินเสียงคนอื่นร้อง เอ๊ะ ..เค้าร้องกันทำไม แล้วไหงตรูไม่ยักกะเจ็บฟระ

พอ 8 โมงเช้า คุณหมอที่ฝากพิเศษไว้ก็เข้ามาดู ตรวจดูปุ๊บ บอกว่า เด็กอยู่ท่าก้น เอาเข้าห้องผ่าตัดด่วน ... แหะ แหะ งานนี้อิชั้นก็ยังไม่รู้สึกรู้สมที่จะกลัวอีกนั่นแหละค่ะ โดนเข็นเข้าไปแทนเคสที่รอผ่าท้องคลอดอยู่แล้ว คุณหมอเริ่มงานอย่างรวดเร็ว เพราะน้ำเดินหมดแล้ว เริ่มจะอตร. บล็อคหลังแม่มานก็ไม่ชา ( เพราะอ้วนมากกกกกกกก ) สุดท้ายก็โดนน็อคด้วยยาสลบ

ตื่นมา ได้ยินเสียงคุณหมอบอก ลูกชายครับหน้าเหมือนคุณพ่อมาก แล้วก็รู้แต่ว่า ...เจ็บบบบบบบ ไม่เจ็บไงไหว ก็อ้วนมั่กๆ ผ่าชั้นไขมันลงไปหลาย อิอิอิ

สุดท้ายพี่ธรรศก็ออกมาดูโลกอย่างปลอดภัย ไม่ต้องเข้าตู้อบ แข็งแรงมาก ร้องไห้เสียงดัง ใครอุ้มก็ไม่หยุดจนแม่ต้องให้เค้าอุ้มเอามาวางแปะบนหน้าอก ได้ยินเสียงหัวใจแม่เต้น เลยสงบ ...มาแปะ ทั้งๆที่ตัวแม่ก็มีสายระโยงระยางไปหมด ทั้งเลือด ทั้งน้ำเกลือ และมอร์ฟีน แต่แม่ก็รู้สึกอบอุ่นมากกกก ลูกตัวนิดเดียว เหี่ยวๆ น่าสงสาร

และด้วยอยากให้นมลูกด้วยตัวเอง จึงกัดฟันลุกขึ้นในวันรุ่งขึ้น เพื่อจะได้ให้นมแม่แก่ลูกได้ เล่าละเอียดจังวุ๊ยป้า........ ยังจำทุกอย่างได้เหมือนเหตุการณ์เพิ่งเกดขึ้นเมื่อวานนี้เอง ทั้งๆที่จริงๆ เวลาผ่านไปจะ 13 ปีเต็มแล้ว

จากคุณ : กู่ก้อง - [ 23 มิ.ย. 49 13:37:32 ]