เสียงโทรศัพท์ภายในที่ห้องพักดังขึ้นเมื่อบ่ายวันหนึ่ง ..."หมอคะ... รบกวนช่วยมาดูคนไข้ที่ห้องคลอด คนไข้เขียวค่ะ ด่วนเลยนะคะ " ...เสียงนั้นร้อนรนจนตัดสินใจไม่ถามต่อ รีบวิ่งไปดูเลยดีกว่า ...ห้องคลอดนั้นอยู่ติดกับห้องผ่าตัดของเรา มีประตูภายในเชื่อมถึงกัน ใช้เวลาไม่ถึงนาทีก็ไปถึง
เมื่อเข้าไปในห้องคลอดถึงกับตะลึง ในนั้นมีคุณแม่คลอดเพียงรายเดียว ลูกน้อยนั้นคลอดออกไปแล้ว อยู่ในล้อแก้เด็ก ส่วนคุณแม่นั้นยังอยู่บนเตียงคลอด มีพี่หมอสูติกำลังสาละวนเย็บแผลให้ ที่ผิดปกติอย่างมากคือ เธอกำลังหายใจหอบเหนื่อย ริมฝีปาก เล็บมือเล็บเท้าเขียวคล้ำ สติหลุดลอย คงเป็นเพราะขาดออกซิเจนรุนแรง ทั้งๆที่ได้หน้ากากออกซิเจนอยู่ สังเกตุเห็นว่าเลือดที่ออกจากแผลก็เป็นสีคล้ำแทนที่จะแดงสดเหมือนปกติ
หมอสูติเล่าคร่าวๆว่า คุณแม่ท่านนี้เจ็บท้องจริงตั้งแต่เมื่อเช้า ระหว่างรอคลอดปกติดี แต่ช่วงที่ปากมดลูกเปิดตั้งแต่ 3 ถึง10 เซนต์คือเปิดเต็มที่นั้นใช้เวลาชั่วโมงเดียว ถุงน้ำคร่ำยังไม่แตก เมื่อย้ายขึ้นเตียงคลอด เจาะถุงน้ำ สักพักเธอก็มีอาการเหนื่อยหอบ เขียว ความดันโลหิตตก จึงรีบใช้คีมคีบคลอดเด็กออกมา
เห็นตรงกันว่า น่าจะเป็นภาวะน้ำคร่ำอุดตันในปอด เราจึงรีบใส่ท่อช่วยหายใจให้เธอ พร้อมสั่งยาอดรีนาลีน ยาแก้แพ้ และสเตียรอยด์ฉีด ในขณะที่พี่หมอสูติรีบเย็บแผล และสั่งยาที่ช่วยให้มดลูกแข็งตัว ระหว่างนั้นก็ให้ห้องคลอดช่วยตามหมอเด็กมารับเด็กไปสังเกตุอาการเป็นพิเศษด้วย... เห็นน้องร้องไห้จ้าก็ค่อยเบาใจ
หลังจากนั้น เราย้ายคุณแม่รายนี้ไปดูแลเป็นพิเศษที่ ICU โดยปรึกษาหมอด้านอายุรกรรมมาดูแลร่วมด้วย โชคดีมากที่อาการของเธอดีขึ้นเรื่อยๆ ออกซิเจนในเลือดเพิ่มขึ้น ปอดทำงานได้ดี อาการทางระบบเลือดมีเพียงเกร็ดเลือดต่ำเล็กน้อย จนสามารถถอดเครื่องช่วยหายใจได้ในวันที่ 3 .... เมื่อพูดได้เป็นคำแรก เธอไม่ได้บ่นถึงความเจ็บป่วยของตัวเองเลย แต่ถามว่าลูกน้อยของเธอนั้นเป็นอย่างไรบ้าง จึงตอบไปให้สบายใจว่า ตอนนี้ลูกอยู่ในความดูแลของหมอเด็กและแข็งแรงดี... เธอยิ้มทั้งน้ำตาอย่างโล่งใจ
คุณแม่และลูกรายนี้ได้กลับบ้านอย่างปลอดภัยในอีกหนึ่งอาทิตย์ถัดมาค่ะ
แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 52 22:51:39
จากคุณ :
หมูเหมียว 
- [
13 ก.พ. 52 22:42:54
]
***วันเกิดลูก เกือบคล้ายวันตายแม่***
...วาเลนไทม์ที่จะถึงนี้ ถ้าใครยังโหยหาความรักที่แท้จริงที่ยังตามหาไม่เจอ ... อย่าลืมนึกถึงคุณแม่ของคุณกันนะคะ 
ขอบคุณพี่หมูเหมียวนะคะที่เอามาเล่าให้ฟัง ไว้มาเล่าอีกนะคะ
เรื่องราวดีๆจากหมอหนึ่ง ยุ้ยน้ำตาซึมตรง พอแม่รู้ตัวก็ถามถึงลูกก่อนเลย
