ความคิดเห็นที่ 1 เห็นเพื่อนเคยบอกว่า คนที่เป็นพวกซาดิสม์ตอนเด็กๆพ่อแม่รุนแรงใส่ เช่นการตีอะไรพวกนี้อ่าค่ะ แล้วก็ พอตีเส็รจ ก็เข้าไปโอ๋ เพราะลูกร้อง เด็กเลยจำว่า ก่อนจะได้ความสุข ต้องเจ็บก่อน ก็เลยไปทำกับคนที่ตัเองรักซะงั้น จากคุณ : หมอนหมีนุ่มนิ่ม - [ 19 มี.ค. 52 22:26:32 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เข้ามายกมือเห็นด้วย ว่า ไม่ควรตี ด้วยอารมณ์ เคยตีลูก รู้สึกไม่ดีเลย คุณแม่  นอกจากใช้ความรัก ความเข้าใจในการเลี้ยงลูกแล้ว ต้องมีความพยายาม อดทน อย่างหนัก นิสัยเรา อารมณ์ของเรา ลูกจะเป็นกระจกสะท้อนให้เห็นได้ดีจริงๆ (ไว้ว่างๆ หมอไปป์ มาเล่าเคสฮาๆ ให้ฟังบ้างนะ แก้คุณแม่เครียด) จากคุณ : ประมุขขวัญ - [ 19 มี.ค. 52 22:32:39 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณข้อความดี ๆ ค่ะ ตีลูกเหมือนกันค่ะ  แต่ไม่ได้ตีรัว เป็นการตีที่มือ จากนั้นก็จะบอกเค้าว่าอย่าทำ เพราะอะไร เสร็จก็สอนให้เค้ายกมือไหว้ พร้อมพูดขอโทษครับ  สำหรับกรณีร้ายแรงเท่านั้น เช่น จะดึง ปลั๊กคอม แต่ทั่วไปถ้าซนก็จะคุยกับเค้า ซึ่งต้องยอมรับว่าบางครั้งการตีก็ได้ผล เค้าจะไม่เล่น อีกเลย  แต่บางครั้งถ้าตีแล้วเค้ายังดื้อก็จะไม่ตี อุ้มเค้าไปคุยกันสองคนในห้อง  เด็กบางคน นิสัยและการเลี้ยงดูแตกต่างกัน คงต้องปรับตัวให้เข้ากับลูกเราด้วย จากคุณ : JACK_CITY - [ 19 มี.ค. 52 22:59:10 ]

ความคิดเห็นที่ 4 วันนี้เพิ่งตีลูกวัย 1 ขวบจะ 3 เดือนไปหมาดๆคะ โทษฐานจับยากันยุง คือเด็กเค้าเห็นอะไรเป็นไฟ แดงๆ แล้วคงสงสัย แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกคะ เคยเกิดขึ้น 2 ครั้งแล้ว ครั้งแรกตักเตือน ครั้งที่ 2 เสียงดังใส่เค้า ครั้งนี้เลยขอซัก 2-3 เพี้ยะ ตีที่มือคะ ตอนตีมีสติสัมปชัญญะครบถ้วน อารมณ์ตกใจนิดหน่อย เพราะพี่แกเล่นจับแล้วปาไปโดนกล่องกระดาษใส่ของที่วางห่างออกไป ตอนตีเสียใจนิดหน่อย เพราะรู้สึกว่าเค้าเล็กเกินกว่าจะลงโทษด้วยวิธีนี้หรือเปล่า เค้าอาจจะยังไม่รู้ความหมายของการตีเลยก็ได้ เพราะมันคล้ายๆวิธีตบยุง แต่คิดว่าปล่อยไปคงลอยนวล เค้าไม่ร้องไห้นะ แต่ดูที่มือ แล้วหันมามองหน้าแม่ อีแม่น้ำตาตกในไปแล้ว แต่ดุต่อเนื่อง บอกเค้าว่าทำงี้ไม่ได้นะ พอแม่ดุต่อเค้าถึงร้อง เลยกำลังคิดว่าวิธีตีไม่เหมาะกับเด็กเล็กมากๆหรือเปล่าคะ จากคุณ : love is blind - [ 20 มี.ค. 52 00:34:40 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณค่ะ ที่บ้านก็ใช้ไทม์เอาท์มากกว่าตีค่ะ ^^ จากคุณ : Baby I love you - [ 20 มี.ค. 52 01:07:58 ]

ความคิดเห็นที่ 6 พอดีอยู่ในสังคมที่การตีเป็นเรื่องต้องห้ามซึ่งตัวเองอ่านเหตุผลแล้วก็เห็นด้วยและทำตาม เค้าบอกว่าพ่อแม่ที่ถูกเลี้ยงมาแบบโดนตีนั้น เมื่อโตขึ้น มีลูกก็มักจะตีลูกแบบที่ตัวเองเคยโดนมา ที่เยอรมันนีนี่บอกว่าถ้าเริ่มตีลูกให้ปรึกษานักบำบัดทันที เพื่อตัดวงจรการตีลูก ไม่ให้ผ่านไปถึงลูก หลาน (ส่วนตัวว่าเกินไปหน่อย ยกเว้นรายตีตีแบบรุนแรงจริงๆ) ตัวเองก็เคยถูกตีตอนเด็กๆเหมือนกัน แต่พอมีลูกตั้งเป้าไว้ว่าจะไม่ตี แต่คนที่เคยถูกตี เมื่อเห็นลูกทำผิด แว่บแรกที่นึกคืออย่างนี้ต้องตี ก่อนสติจะกลับมา มือก็ตีไปแล้ว ไม่คิดว่าการตีส่วนใหญ่จะมาจากการไตร่ตรอง หาเหตุผลมาก่อน อย่างเด็กวิ่งออกไปที่ถนนคนเดียว แวบแรกที่รู้สึกคือโกรธ เป็นห่วงลูก เลยตีลูก ตีแล้วลูกจำไหม คิดว่าจำเพราะเจ็บ แต่ที่แม่อธิบายนั้นคงไม่เข้าหัวเท่าไหร่ เค้าอธิบายว่าไม่ควรตีลูกเพราะเหตุนี้ค่ะ 1. คนที่ตีลูกนั้นไม่เห็นคุณค่าของลูกและทุกครั้งที่ตีลูก จะทำให้ลูกขาดสามารถในการจัดการเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น (พ่อแม่ก็คุมตัวเองไม่อยู่ ลูกถูกตี จะงง ทำอะไรไม่ถูก ประมาณนี้) 2. พ่อแม่ที่ตีลูกเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีของลูก แสดงให้ลูกเห็นว่าการใช้กำลังของคนที่มีกำลังกายและเป็นใหญ่กว่า สามารถแก้ปัญหาได้  (แล้วก็ได้อย่างที่ตัวเองต้องการ) สูญเสียความเคารพและความเข้าใจที่มีต่อกัน และความสามารถในการรับฟังผู้อื่น เจรจา หรือยอมรับผู้อื่นขาดหายไป 3. จากสถิติว่าเด็กที่เคยถูกตี ต่อมามักจะตีคนอื่น(หรือลูกตัวเอง) 4. การตีทำลายความสัมพันธ์ระหว่าง พ่อ แม่ ลูก 5. ความรุนแรงยั่วยุการต่อต้าน และความดื้อดึง (คิดว่าที่บ้านเราเรียก ด้านไม้) 6. การตี ตบหน้า หรือตีเฆี่ยนนั้นให้ผลได้ไม่นาน วิธีหลีกเลี่ยงการตี (ตอนลูกเล็กๆ จนถึงอนุบาล) 1. สูดหายใจแรงๆ (เราเดินออกไปนอกบ้าน ทิ้งลูกไว้สักแป๊ป แล้วค่อยกลับมาใหม่ บางทีแอบไปกรี๊ดในห้อง ให้ตัวเองหายบ้า พอกลับมาก็ขำว่าเมือกีีโมโห อยากตีลุกทำไม) 2. พาลูกออกไปเดินเล่น ออกไปข้างนอก (อย่างเช่นถ้าลูกรื้อของไว้เลอะ น่าโมโห ก็ออกไปข้างนอกก่อน ให้อารมณ์เย็น แล้วค่อยมาเก็บ เพราะถ้าเก็บตอนนั้น คงได้ตีลูกไป บ่นไป เก็บไปแน่ๆ) 3. เบี่ยงเบนความสนใจของลูก จากเหตุการณ์นั้นๆ ไม่ให้ลูกซนหรือทำสิ่งที่เราห้าม เช่นอ่านหนังสือให้ฟัง ชวนเล่นของเล่น 4. ฝากคนอื่นเลี้ยงชั่วคราว(ใจเย็นลง แล้วค่อยกลับมาใหม่) ตัวเองก็ทำไม่ได้แบบนี้ตลอดเวลา แต่ก็ตั้งเป้าไว้ว่าจะทำให้น้อยลง(พยายามตัดวงจรการตีอยู่ 555) ถ้าหลุด เผลอตีลูกไปก็ขอโทษ บอกว่าแม่จะไม่ทำอีก แล้วก็พยายามอย่างนั้นจริงๆหรือหลีกเลี่ยงเรื่องที่จะให้ลูกทำแล้วเราโมโห เช่นลูกรื้อของ เล่นโทรศัพท์ก็เก็บไม่ให้ลูกเห็น ลูกเล่นคอมม์ ก็อย่าเล่นให้ลูกเห็นเพราะเค้าเห็นเราเล่น เค้าก็สนใจ หรืออีกอย่างบอกสามีว่าถ้าเธอเห็นฉันเริ่มตาขวางล่ะก็รีบเตือนเลยนะ หรือพาลูกออกไปก่อนที่มารจะเข้าร่าง 555 เวลาที่ลูกดื้อก็ห้ามสั้นๆว่า อย่า พร้อมมองหน้า(เค้าแนะนำว่าเวลาพูดกับเด็กให้ย่อตัวลงมาให้สายตาอยู่ระดับเดียวกัน เด็กจะรับรู้ได้ดีกว่าว่าเราพูดกับเค้า) ดุแบบจริงจัง แบบเดิมทุกครั้งที่เค้าทำแบบนั้น เค้าก็จะรู้เอง ไม่ต้องตี เริ่มหัดตั้งแต่เล็กๆอย่ารอให้ลูกโตแล้วค่อยหัด เพราะเด็กยิ่งโตจะยิ่งต่อรองเป็นแล้วก็รู้ว่าทีแต่ก่อนทำ แม่ไม่เห็นว่าเลย ทำไมตอนนี้ทำไม่ได้ล่ะ (เด็กคงงงเหมือนกัน เช่นส่วนใหญ่ตอนลูกเล็กๆลูกเอามือแปะๆที่หน้า พ่อแม่ก้ปลื้ม โอย...เก่งจังลูก พอลูกโตขึ้น มือหนักขึ้น ตีแรงขึ้น ที่นี้พ่อแม่เริ่มโมโห แล้วตีลูกกลับ) โอย...ไม่เคยตอบกระทู้ยาวเท่านี้มาก่อนเลย ที่เล่าให้ฟังก็หวังว่าคงมีประโยชน์บ้าง ไม่ได้คิดว่าฝรั่งทำถูกทุกอย่างแต่บางอย่างเค้าก็มีเหตุผลดีเหมือนกัน แล้วเรื่องที่ชอบเล่ากันว่าเด็กฝรั่งไม่เคารพพ่อแม่ ไม่มีมารยาทนั้น เราว่าไม่จริงเสมอไป เด็กแบบนั้นที่นี่ก็เรียกว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอนเหมือนกันค่ะ จากคุณ : แมวต่างแดน - [ 20 มี.ค. 52 03:16:47 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตีเป็นวิธีสุดท้าย ยังไม่เคยใช้เหมือนกัน บันบันแค่แม่แปะก้นบันบันก็จะถามว่าแม่ตี บัน(เหรอ) ฟังแล้วก็ขำต้องอธิบายว่าแม่แป๊ะด้วยความเอ็นดู คือพยายามหาศัพท์ที่ ต่างจากคำว่า"ตี" คือเค้าจะเห็นญาติบ้านเดียวกันที่โตกว่าโดนแม่เค้าตีแต่ตัวเองน่ะ ไม่เคยโดนตีจริงๆหรอก ส่วนสามีมีความเห็นเรื่องตีว่าถ้าเรื่องไหนอันตราย ตักเตือนแล้วเกิน 2 ครั้งถ้าจะตี คือ"ตีแรง" ไม่มีตีเบาๆ คือตีให้รู้ว่าโดนตีแล้วเจ็บ คือครั้งต่อไปที่พูดว่า"ป๊าจะตี"เด็ก จะต้องกลัวแล้วไม่ทำ เพราะถ้าไม่ตีแรงครั้งต่อไปก็ไม่กลัว รู้ว่าโดนตีก็จิ๊ดๆ ก็กล้าทำ ผิดแล้วพ่อแม่ก็จะต้องเพิ่มดีกรีความหนักขึ้นๆ ทำให้เด็กก้าวร้าว อันนี้ความเห็นคุณ สามีนะคะ รับฟังไว้แล้วก็ยังพิจารณาอยู่ ใจไม่อยากให้มีเรื่องตี แต่"ถ้า"ต้องมีเนี่ยสิ จะอีท่าไหนก็ยังไม่ได้ตกลงกัน แต่ที่แน่ๆการตีด้วยอารมณ์เป็นสิ่งต้องห้าม จากคุณ : IcyRose - [ 20 มี.ค. 52 04:08:04 ]

ความคิดเห็นที่ 8 รอมาเล่าวิธีการลงโทษแบบ time out อย่างถูกวิธีนะคะ ^ ^ จากคุณ : ระแนงไม้ - [ 20 มี.ค. 52 04:09:07 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ก่อนที่จะตีลูกต้องดูด้วยว่าลูกมีพัฒนาการถึงขั้นนั้นแล้วหรือไม่ เป็นสิ่งที่ลูกควรเข้าใจ และทำได้หรือยัง? อย่างลูกเล็กๆ 0-3 ขวบนั้น เค้าจะเห็นทุกอย่างเป็นสิ่งตื่นเต้น น่าเข้าไปสัมผัส ค้นหา เค้ายังไม่รู้ว่าสิ่งไหนมีอันตรายอย่างไร เช่น เห็นกระดาษทิชชู่ก็จะไปดึงๆมาฉีกเสียจนเต็มบ้าน เห็นรูเสียบปลั๊กไฟก็เอานิ้วไปแหย่ เห็นของเล่นที่วางอยู่ที่ชั้นในห้างก็ไปหยิบและไม่ยอมปล่อย ขึ้นเครื่องบินก็อยากจะวิ่งเล่นไปซะทุกซอกทุกมุมของเครื่อง etc. ตัวอย่างที่กล่าวมาข้างต้นนั้น ลองคิดดูว่าหากคุณไม่เเคยผ่านการอบรมและสอนมา คุณจะรู้มั้ยว่าเป็นสิ่งที่ทำไม่ได้? สังคมมนุษย์นั้นต่างจากสังคมของสัตว์ เพราะได้มีการตั้งกฎเกณฑ์และมารยาทต่างๆขึ้นมา เพื่อใช้ในการอยู่ร่วมกัน ซึ่งไม่สามารถจะตรัสรู้ได้เอง ต้องได้รับการอบรมและสั่งสอน ดังนั้นจึงเป็นหน้าที่ของพ่อแม่ที่จะต้อง อบรม ขัดเกลา และสั่งสอนสิ่งดีงามต่างให้ลูก เพื่อให้เค้าได้เติบโตเป็นเด็กที่รู้ถึงกฎของสังคม อยู่ร่วมกับคนอื่นๆได้ ดังนั้นหากคุณตีลูกด้วยอารมณ์ก็จะเป็นการสอนให้ลูกเห็นว่าการทำร้ายร่างกายกันเป็นสิ่งที่เราสามารถทำได้ เมื่อเราโมโห จึงเห็นด้วยอย่างยิ่งว่าไม่ควรตีลูก เพราะอารมณ์ หลีกเลี่ยงสาเหตุที่จะทำให้ลูกดื้อหรือซนในสายตาของเราเท่าที่จะทำได้(จัดบ้านให้เรียบร้อย อะไรที่อันตราย หรือไม่อยากให้ลูกเล่นก็เก็บ ปิด ล๊อก เสียให้เรียบร้อย.. ..จัดสภาพแวดล้อมให้เอื้ออำนวยต่อการเรียนรู้ของลูกเท่าที่จะทำได้^^) และที่สำคัญควรฝึกมองโลกในแง่บวก เช่นแทนที่จะคิดว่า  "ทำไมทำอย่างนี้! ทำไมถึงดื้อขนาดนี้!!" ก็ให้ลองคิดว่าคิดว่า "ว้าว ลูกชั้นทำได้ขนาดนี้แล้วหรือนี่ ^^" "วันก่อนยังเป็นเบบี๋ตัวแดงๆ ทำอะไรเองไม่ได้อยู่เลย" เป็นต้น เป็นกำลังใจซึ่งกันและกันนะคะ ขอให้เลี้ยงลูกอย่างมีความสุขทุกครอบครัวเลยค่ะ^^ ps. ขอบคุณหมอไปป์สำหรับบทความดีๆนี้ด้วยนะคะ^^ จากคุณ : แม่ข้าวสวย กะ น้องชายในพุง (ดวงขวัญ) - [ 20 มี.ค. 52 08:36:41 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อยากฟังวิธี time out เช่นเดียวกันค่ะ ขอบคุณสำหรับข้อมูลดี ๆ นะคะ จากคุณ : ญา(แม่นูฮา) (~sinur_ya~) - [ 20 มี.ค. 52 08:41:01 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านแล้วจิตตก .. ยอมรับเลยว่าเวลาปรี๊ดแตกแล้ว ตีลูกเหมือนกัน เฮ้อ .. ปรับตัวตอนนี้จะทันมั้ยน้า (เจ้าคนโต 6 ขวบแล้วอ่ะ) หมอไปท์คะ กับเด็กโตแล้วแบบนี้ ถ้าเราไม่ตีเค้า ควรใช้วิธีการแบบไหนดีคะ เพราะที่สังเกตุ เค้าจะดื้อเวลาที่อยู่กับพ่อและแม่ แต่อยู่กับคนอื่นก็ไม่กล้าดื้อมากมาย แต่มีเถียงและต่อปากต่อคำ .. แก้ไขยังไงดีคะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : เอ๋ (be_with_you) - [ 20 มี.ค. 52 08:45:27 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ถามว่าตีลูกไหมตีค่ะ หากถามว่าทำไมต้องตี ก็ต้องตอบว่า ไม่ตีไม่ได้ บางเรื่องไม่ตีไม่ได้จริงๆค่ะ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นเรื่องที่เป็นอันตรายกับเขาทั้งนั้น เช่นปีนป่าย ยืนบนที่สูงอันตรายๆ มากๆ มันเสี่ยง เราตีเพื่อให้เขาหยุดเพื่อให้เขาเลิกพฤติกรรมหรือเลิกทำแบบนั้น บอกว่า หากหนูตกลงมาจะเจ็บกว่าแม่ตีอีก ตกนะ ตกตายเลยนะ เขาก็ฟัง ตอนนี้ วิธี time out นี่ได้ผลชงัดเลย หากดื้อมาก แล้วแก้มเองก็มีอารมณ์และก็เครียด จะทิ้งเขาให้อยู่ในห้องนอนแล้วตัวเอง งอนจริงบ้าง แกล้งงอนบ้าง การ์ฟิลด์ ดื้อ ไม่ฟังแม่ เดี๋ยวแม่จะหายแว็บไปเลยนะ แล้วทำไม่สนใจ เฉยเมย จากนั้นก็ปิดประตู สักพักเขาก็มาบิดลูกบิดประตูเอง แล้วก็มากอดแม่ มาเล่นด้วยตามปกติ เมื่อใจเย็นทั้งแม่ลูกแล้ว ก็เริ่มสอนเขาว่าเพราะ................ แต่หากดื้อสุดจะทน และแม่ก็ไม่อยากจะตีพร่ำเพรื่อแล้ว แม่ก็จะให้หนูออกไปยืนนอกห้อง แล้วแม่ก็อยู่ในห้องแทน วิธีนี้ ทำเอาแมวน้อย น้ำตาร่วงเพลาะเลย เขาจะกลัวมาก ถามว่าดีขึ้นไหม ดีขึ้น สงบขึ้น แล้วก็รับฟังที่แม่พูด ที่แม่สอนมากขึ้น แต่แก้มมองว่า มันก็ไม่ใช่จะมีแต่ข้อดีทั้งหมดนะ วิธีนี้ สำหรับลูกเขาจะมองว่า แม่โกรธมาก แม่ไม่รักเขาแล้ว มองด้วยสายตาเศร้าๆ น้อยใจเสียใจ แล้วก็ร้องไห้ ไม่หยุด แต่เวลาตีเขาไม่ยังดูไม่แย่เท่านี้เลย แก้มไม่เห็นด้วยทั้งหมดว่า ไม่ให้ตีลูกเลย ลูกดี ไม่ดื้อ คือเท่ากับ ไม่ต้องตีลูก เพราะเราจะตีทำไม เขาไม่ได้ทำไรผิด แต่หากลูกเกเร แก้มใช้คำว่าเกเร ก็ต้องตี ตีเพื่อให้เขารู้ว่า พ่อ กับแม่ ลงโทษเขาได้ หากมันจำเป็น หากวิธีการพูดกับเขาดีๆ ด้วยเหตุผล มันใช้ไม่ได้ผล แก้มไม่ค่อยอยากจะเชื่อว่า เด็กที่เติบโตมาโดยที่พ่อแม่ ไม่เคยตีเลยสักครั้งในชีวิตนี้  ในชีวิตจริง มันมีด้วยหรือ แล้วถ้าหากเราไม่เคยตีลูกเลย สักวันหนึ่ง เมื่อเขาโตขึ้นเป็นวัยรุ่นแล้วไปทำผิดร้ายแรงสักอย่างแล้วพ่อแม่รับไม่ได้ ตีไปสักทีหนึ่งแรงๆ แก้มคิดว่า ลูกคงรับไม่ได้ เพราะชีวิตนี้ก่อนหน้านี้ ไม่เคยตีเขา พอเราจะใช้ไม้แข็ง เขาก็จะเตลิดเปิดเปิง ไปไกลแล้ว ไม่ว่าจะตำราฉบับไหน มาเอ่ยอ้าง ไม่มีวิธีการเลี้ยงลูกแบบบไหนที่ดีที่สุด หรือคัดลอก ก็อปปี้มาใช้กับเด็กๆ ทุกคนในโลกนี้ที่เหมือนๆ กันได้ หรอกค่ะ แบบฉบับการเลี้ยงลูก ก็ต้องขึ้นอยู่กับธรรมชาติของเด็กแต่ละคน และก็เหมาะสมกับแต่ละครอบครัวไป แค่เราเลี้ยงเขาด้วยหัวใจของแม่ด้วยความรัก ความอบอุ่น เข้าใจ ด้วยแนวทางที่ถูกต้องมันก็น่าจะเพียงพอแล้วละค่ะ อย่าใช้ทฤษฎี หรือตำราเล่มใดเล่มหนึ่งมาเลี้ยงลูก เรา เพราะเขาเลี้ยงเด็กเขาเอง หรือทดลองกับเด็กบางกลุ่มแล้วมันได้ผล มัน work แต่สำหรับลูกเราอาจจะใช้ไม่ได้เลยก็ได้ แค่เชื่อมั่นในตัวเอง แล้วเลี้ยงเขาด้วยหัวใจ ด้วยความเป็นแม่ก็น่าจะเพียงพอแล้วละค่ะ แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 52 09:14:12 จากคุณ : รุ่งฟ้าสาง - [ 20 มี.ค. 52 09:11:11 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เป็นบทความที่ดีมากๆเลยค่ะ คำตอบของแต่ละคนก็ดีๆทั้งนั้น มาเก็บเป็นความรู้ ส่วนตัวโดนเลี้ยงมาแบบไม่เคยโดนแม่ตีเลยค่ะ แต่โดนทำโทษแบบอื่น ส่วนใหญ่แม่จะสอนด้วยคำพูด บอกเหตุผล อาจจะเพราะเป็นเด็กดี ไม่ค่อยดื้อเพราะกลัวว่าแม่จะเสียใจ เลยไม่ค่อยโดนทำโทษเท่าไหร่ เคยโดนครูตีที่รร. 2 ครั้งได้ อันนั้นเราก็ไม่ค่อยชอบ เพราะรู้สึกว่าไม่ค่อยมีเหตุผลที่ถูกต้องในการตีเท่าไหร่ จากคุณ : Mucki_girl - [ 20 มี.ค. 52 09:58:23 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ไม่เคยตี และไม่คิดว่าตีจะช่วยอะไรได้ นอกจากทำให้เค้ากลัวว่าจะถูกตี มากกว่ากลัวการทำพฤติกรรมที่ผิด และแม่ผมเลี้ยงผมมาก็ไม่เคยตี ดังนั้นผมก็เลี้ยงลูกแบบเดียวกัน ผมไม่เชื่อว่าเราไม่สามารถสอนให้เค้ารู้เหตุผลได้ถ้าไม่ตี ถึงแม้เป็นเรื่องอันตรายต่อตัวเค้า เราก็แยกเค้าออกมาจากสถานการณ์และสอนให้รู้ถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้นได้ ตัวอย่างเรื่องข้ามถนน หากแม่ไม่เคยสอนว่าการข้ามถนนคนคนเดียวอันตราย ห้ามข้ามไปเองถ้าไม่มีผู้ใหญ่อยู่ด้วย หรือไม่เคยสอนเค้าข้ามถนน แล้วมาเห็นลูกข้ามไปคนเดียวตกใจอุ้มมาแล้วตี ผมว่าเค้าคงแปลกใจมากกว่าในเมื่อแม่ไม่เคยบอกกติกานี้ไว้ ทำไมเค้าจะต้องมาเจ็บตัวด้วย แต่หากแม่เคยสั่งไว้ว่าห้ามทำ เห็นลูกข้ามไปคนเดียว ผมก็ไม่เห็นว่าตีไปจะช่วยอะไรได้ เพียงแค่อุ้มมา และบอกว่าแม่แน่ใจว่าเคยบอกว่าห้ามทำเพราะอันตราย แม่รู้ว่าหนูอาจคิดว่าตัวใหญ่ข้ามเองได้แล้ว แต่รู้ไหมหากแม่อยู่ในรถและมองออกจากกระจกรถออกมา แม่ก็ยังมองไม่เห็นลูกและอาจชนได้ คนอื่นก็เหมือนกัน หากไม่เชื่อลูกลองเอาม้านั่งตัวเท่าๆหนูมาวางไว้ตรงนี้ไหม แล้วลองมาอยู่ในรถดูว่าลูกยังเห็นม้านั่งตัวนี้ไหม มันเหนื่อยกว่าการตีมาก แต่สักวันเค้าจะเข้าใจเอง ตอนนี้ผมก็ยังสอนด้วยเหตุและผลอยู่เสมอ เพียงแต่มันต้องใช้ความอดทนและใจเย็นมาก บางครั้งถ้าคิดว่าตัวเองจะระเบิดอารมณ์แล้ว ก็ต้องถอยห่างจากเค้าไปอยู่เงียบๆคนเดียวแล้วให้คนอื่นรับช่วงต่อ เพราะเด็กวัยนี้ทั้งดื้อและซนสุดๆจริงๆ จากคุณ : ปวยพ้ง - [ 20 มี.ค. 52 10:08:39 ]

ความคิดเห็นที่ 15 นานมาละ เคยฝันว่าตีหลานทั้งใช้อารมณ์ ใช้คำพูดว่าทำไมถึงตี ตีจนผมเองเหนื่อย แต่หลานไม่แสดงทีท่าว่าเจ็บ หรือจะสนใจสิ่งที่เราพูด แถมยังแสดงอารมณ์ไม่พอใจตัวผมอีกด้วย ทำเอาผมต้องสะดุ้งตื่น ตื่นแบบเหนื่อยๆ ตื่นมา ก็ทบทวนความฝัน ว่าเป็นอย่างไร ก็พบว่า 1. ตีไปให้ตาย ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น 2. ตีให้ตาย เด็กก็ไม่ฟังคำพูดของเรา 3. ตีให้ตาย เด็กก็จะไม่นับถือในตัวเรา 4. ตีให้ตาย แต่คนที่เจ็บ ก็คือตัวเรา นับตั้งแต่นั้น ก็บอกกับตัวเองว่า ถ้าจะเลี้ยงเด็กสักคน ไม่ควรใช้วิธีการเลี้ยงด้วยการตี 2. สิ่ จากคุณ : เตร็ดเตร่ - [ 20 มี.ค. 52 10:41:35 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สามีเราเองก็เป็นอีกคนนึงที่ชอบตีลูก เราว่าบางเรื่องไม่เห็นจำเป็นต้องตี เค้าก็ตี อย่างเมื่อเช้าลูกคนเล็ก 1 ขวบ 8 เดือนยังไม่ยอมไปอาบน้ำ เค้าก็ตี พอดีเราล้างจานอยู่หลังบ้านน่ะ ได้ยินเสียงลูกร้องเลยถามพี่เลี้ยงว่าถูกตีเรื่องอะไร เห็นด้วยเลยค่ะที่บอกว่าตัวเองถูกตีมา พอมีลูกก็จะตีลูก สามีถูกเลี้ยงมาอย่างนั้นจริงๆ เราเองรู้สึกว่ามันโบราณเกินไป เคยพูดแต่เค้าคิดว่าเราปล่อยลูกเกินไป แล้วเค้าก็มีความอดทนค่อนข้างน้อยด้วย ลูกดื้อนิดเดียวก็หยิบไม้แล้ว สงสารลูกมากเลยค่ะ จากคุณ : แม่น้องอั่งเปา - [ 20 มี.ค. 52 11:29:39 ]

ความคิดเห็นที่ 17 การตีไม่ช่วยอะไรค่ะ ดิฉันยืนยัน จากคุณ : tiara - [ 20 มี.ค. 52 11:48:23 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณมากนะคะ สำหรับความรู้ ตอนเด็ก ๆ ที่โดนพ่อกับแม่ตีจะกลัวมาก กลัวการทำร้ายร่างกายมาจนถึงทุกวันนี้ เพราะแม่กับพ่อตีแบบกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์มาก แต่พอตีเสร็จ ก็จะมาบอกว่าตีเพราะอะไร แต่มันก็กลายเป็นความฝังใจกลัวการลงโทษแบบนี้ไปเลย จากคุณ : peopleparadise - [ 20 มี.ค. 52 11:51:20 ]

ความคิดเห็นที่ 19 การจะตีไม่ตีลูก สำหรับดิฉันขึ้นอยู่กับ 3 ปัจจัยค่ะ 1. ตัวเราเอง ...คุมยากที่สุด โดยเฉพาะช่วงน้ำตาลต่ำ(หิว) กับช่วงที่ฮอร์โมนสวิง 2. ตัวลูก   ถ้ารู้ใจกัน  รู้ทันพัฒนาการก็จะง่าย ดักทางกันอยู่    (เช่น ช่วงนี้ได้เวลานอนพัก ร้อนมากๆก็เหนื่อยเร็ว ฯลฯ ลูกก็อาจจะงอแง ไมให้ความร่วมมือค่ะ)  เล่นอะไรที่อันตราย หรือพูดโกหก(ใช้สห(รวมมิตร)วิธีค่ะ เดี๋ยวนี้ลูกจะเดินเข้ามาสารภาพเองถ้าไปทำอะไรผิดหรือเสียหายค่ะ ) 3. ปัจจัยรอบข้าง        3.1 สามี...ดิฉันจับหลักที่ว่า "เลี้ยงลูกต้องเป็นทีม" ค่ะ ต้องมีแนวทางเดียวกัน(เห็นชอบในตำราเดียวกัน)   ทั้ง ตัวเรา สามี และผู้ช่วยเลี้ยง         3.2. ผู้ช่วยเลี้ยง ...พี่เลี้ยง อากง อาม่า แกรนด์มา(นานๆเจอกันที ไม่ค่อยจะมีผลเท่าไรค่ะ)  ถ้าเลี้ยงกันคนละแบบเด็กก็แปลงร่างได้(หลายแบบเหมือนกัน..555)         3.3 สังคมรอบข้าง  กฏหมาย ชาลด์ อะบิ้ว (ทั้งทางกาย วาจา และ จิตใจ)ที่อเมริกาเอาจริงค่ะ ถ้ามีคนเห็นว่าตีลูก หรือมีร่องรอยจากการตี ถูกทำร้ายที่ไม่น่าจะมาจากอุบัติเหตุความซนของเด็ก หรือแม้แต่ปล่อยเด็กใว้โดยไม่มีผู้ใหญ่ดูแลก็เข้าข่าย  อะบิ้ว ถ้ามีการแจ้งตำรวจ (ถือเป็นหน้าที่ ที่ครู จนท. สถานรับเลี้ยงเด็ก จนท.ในสถานพยาบาล หากสังเกตเห็นพฤติกรรมที่เปลี่ยนไป หรือร่องรอยตามร่างกายเด็ก จะต้องแจ้งให้หน่วยงานที่รับผิดชอบทราบค่ะ) ลูกอาจจะถูกแยกออกไปให้คนอื่นเลี้ยงแทนได้ เคยมีข่าว พ่อใช้เข็มขัดตีลูก 8 ขวบที่ทำคะแนนได้ไม่ดี ก็ถูกตำรวจจับเข้าคุกด้วยค่ะ  ... อันนี้ก็มีผลน๊ะ วิธีที่ใช้...และได้ผลสำหรับครอบครัวดิฉันนะคะ 1.คำชม... ชมเมื่อมีพฤติกรรมที่ดี ให้ทำดีอย่างนี้ต่อไป กับพฤติกรรมที่ยอมรับไม่ได้ จะเพิกเฉย หรือลงโทษแล้วแต่ระดับความรุนแรง 2. time out  (เริ่มตั้งแต่ 10-11 เดือน)เมื่อสงบลงทั้ง 2 ฝ่าย จะจบตบท้ายด้วยการกอด อธิบายว่าที่ทำไปก็เพราะรักลูก ให้เหตุผลที่ต้องทำโทษ ไม่อยากให้ลูกเจ็บ หรือเป็นอันตรายก็ว่าไป  โตขึ้นมาหน่อยก็จะถามลูกว่า ถูกลงโทษเพราะอะไร ต้องทำอย่างไรถึงจะไม่ถูกทำโทษ ถ้าคิดได้ตอบถูกก็ชม ตอบผิดก็แก้ไข วิธีนี้ไม่ต้องลงมือตี จึงไม่มีการขอโทษลูกค่ะ 3. เตือนล่วงหน้า เพื่อให้เค้ามีเวลาเตรียมตัว 4. ตกลงกันล่วงหน้า แล้วทำจริงด้วย     เช่นเดินซื้อของ พ่อจะแยกให้คนนี้ไปกับพ่อคนนี้ไปกับแม่ และต้องจับมือกัน ถ้าวิ่งป่วนต้องกลับไปรอที่รถ ( เริ่มผิดข้อตกลงเมือไหร่ พ่อพากลับไปรอที่รถทันทีค่ะ ... ที่อเมริกาทำได้ง่ายและปลอดภัย เนื่องจากที่จอดรถส่วนใหญ่ อยู่กลางแจ้ง ในขณะที่เมืองไทยในกรุงเทพที่จอดรถมีหลายชั้นและห้ามติดเครื่องยนต์ ..อีกอย่างดิฉันจะเลี่ยงคำว่าจะพากลับบ้าน..เว้นเสียว่าทำธุระเสร็จแล้ว พร้อมที่จะพากลับได้จริงๆ ค่ะ ไม่งั้นจะไม่ศักดิ์สิทธิ์  ถ้ายังไม่กลับก็ต้องหามุมให้นั่ง จำกัดพื้นที่)    ฝึกปฏิบัติให้เป็นนิสัย..ตอนเช้าตื่นมา ทานอาหาร เปลี่ยนชุด ล้างหน้าแปรงฟัน แล้วเข้ามาปลุกคุณแม่ ...ถ้าทำเสร็จเร็วก็จะให้ดูทีวีได้ค่ะ 5 นาทีก็ยังดี เป็นแรงจูงใจค่ะ 5. ให้ลูกเลือกว่าจะทำอย่างไร และให้เค้าอยู่กับการตัดสินใจของเค้าเองค่ะ ให้เค้ารู้สึกมีส่วนในการตัดสินใจและควบคุมตัวเองด้วย       เช่น จะเก็บของเล่นเอง หรือจะให้คุณแม่เก็บ เอาไปขาย/ไปบริจาค แล้วก็จะไม่มีเล่นอีก หรือไม่ก็ เก็บใว้แล้วให้ลูกมาช่วยงานบ้านเพื่อชดใช้พลังงานที่คุณพ่อเสียไปในการเก็บของเล่นให้..        ..วิธีนี้สนุกค่ะ เพราะจะกลับเป็นว่าเรากลับจะอยากให้ลูกเลือกที่จะไม่เก็บ จะได้รู้ว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร ให้เรียนรู้อยู่กับการตัดสินใจที่ผิดพลาดตั้งแต่เรื่องยังเป็นเรื่องเล็กๆอยู่ ....         ... ลดความหงุดหงิดลงได้เยอะค่ะ หลังๆมา....ถามทีไร ลูกรีบร้องเสียงหลง.."เก็บเอง เก็บเอง"..555          ... หลังจากที่ใช้วิธีนี้มาปีกว่า โดนลูกสาว 5 ขวบกว่า เอามาใช้กับแม่มั่งแล้วค่ะ วันก่อนเรียกให้มาแปรงฟันหลายรอบ ก็ยังเดินไปเดินมา จนต้องใช้เสียงดัง เธอตอบมาว่า "ถ้าคุณแม่พูดเสียงซอล์พเค้าจะเข้าไป(ห้องน้ำแปรงฟัน) ถ้าคุณแม่พูดเสียงดังเค้าจะไม่เข้าไป วอ๊ท คุณแม่ กอนนา ดู"        ฟังแล้วสะอึกค่ะ แต่ไม่คิดว่าลูกเถียงกลับ กลับรู้สึกว่าคำถามของลูกเหมือนมีอะไรมากดปุ่มสมองให้หยุดคิด ... ตอบสนองอย่างสงบอย่างที่อยากให้ลูกได้เห็น และทำตาม   เพื่อเป็นตัวอย่างในการเลือกตัวเลือกที่ดี ดิฉันจึงต้องปรับเสียงลงมาค่ะ(เลือกข้อแรก ซ๊อพก็ซ๊อพลูก)... ตกเย็น เล่าให้สามีฟัง กลับขำแทบจะพ่นน้ำที่ดื่มเข้าไปออกมาจากปาก สามีมองว่าถือเป็นการแสดงออกถึงความคิดที่เป็นตัวของตัวเองของลูก และหวังว่าเมื่อเค้าโตขึ้นจะได้เอาความคิดแยกแยะ ดี ไม่ดี นี้ไปใช้ในการตัดสินใจ ... .......มาคิดดูสามีก็คิดในแง่ดีนะคะ และวิธีที่ใช้อยู่ก็มีจุดมุ่งหมายที่จะให้ลูกจำเอาทักษะนี้ไปใช้ในวันข้างหน้านี่นา.....เพราะทุกจังหวะของชีวิตมันต้องมีอะไรให้ต้องตัดสินใจเสมอ... อีกอย่างเราเองก็ไม่ได้ทำอะไรถูกไปทุกอย่าง ที่ลูกพูดออกมาถึงจะทำให้"จุกแต่ก็จริง"  ดิฉันต้องยอมรับและหันมาปรับปรุงตัวทำแบบอย่างที่ดีให้ลูกดู คิดเสียว่าเราได้เรียนรู้และปรับตัวไปด้วยกัน ... เมื่อก่อนลูก 2 คนเวลาเค้ามีปัญหาโต้แย้งกัน เค้าก็จะตั้งตัวเลือกขึ้นมา 2 ข้อให้เลือก แอบฟังอยู่ยังขำๆ แต่มาโดนลูกถามกลับ กลับตั้งตัวแทบไม่ทัน ..555          ดึกแล้วเริ่มมึนแล้วค่ะ...สรุปว่าเลี้ยงลูกที่ยากที่สุดคือ ตัวดิฉันเองค่ะ บางครั้งข่มใจไม่ลง ไม่ประทับใจกับการที่ถูกเลี้ยงมากับไม้เรียวเลย ไม่อยากจะทำ แต่บางครั้งมันก็เหมือนกับเป็นไปตามอัตโนมัตินะคะ เดี๋ยวนี้ดีขึ้นมาก แต่ยังมีเสียงดังอยู่ ประกอบกับที่ว่าอยู่ที่นี่ตัวคนเดียว ต้องทำงานบ้านเองทุกอย่าง บางครั้งก็ต้องเป็น ซิงเกิลมันชั่วคราว เพราะสามีเดินทางทุกเดือน ก็พยายามที่จะปรับตัว ทำใจ เพื่อลดความเครียดในส่วนนี้ลงไปอยู่ค่ะ (เหมือนจะเป็นข้ออ้าง แต่ก็เครียดจริงๆค่ะ ยิ่งอยู่ต่างบ้านต่างเมืองด้วย)       เสียดายที่คุณหมอเทรนเป็นจิตแพทย์เด็กและวัยรุ่น  ทำให้วัยพลบค่ำ(ยังไม่ดึกมากนะคะ..555)อย่างดิฉัน ไม่เข้าข่ายรับคำปรึกษา...ต้องไปหาจิตแพทย์วัยทองแทนแล้วหล่ะค่ะ           ต้องขอขอบคุณคุณหมอที่กรุณาสละเวลามานั่งอ่าน และให้ความรู้มากๆค่ะ ขอบคุณไปถึงคุณพี่สาว(คุณประมุขขวัญ) ที่เชิญให้คุณหมอเข้ามาในห้องนี้ด้วยนะคะ          ปล. อยากถามคุณหมอว่าเคยมีวิจัยทางการแพทย์ที่ศึกษา เปรียบเทียบเด็กที่เติบโตมากับการถูกตี กับเด็กที่ไม่ถูกตีเลย(จะพอมีกลุ่มตัวอย่างพอที่จะให้ศึกษาหรือเปล่า...)จากผู้เลี้ยงดู(ถ้าเป็นพ่อ แม่ ก็ต้องเป็นพ่อ แม่ที่เลี่ยงลูกเองนะคะ) ว่าจะมีผลต่อการแสดงออกทางพฤติกรรมและอารมณ์อย่างไร ...โดยเฉพาะในบริบทของสังคมไทย ที่ยังยอมรับคำที่ว่า "รักวัวให้ผูกรักลูกให้ตี" กันอยู่ ประกอบกับความอ่อนแอในการคุ้มครองสิทธิเด็กค่ะ  เห็นว่าส่วนใหญ่จะอ้างอิงจากการศึกษาในต่างประเทศที่มี บริบททางสังคม และวัฒนธรรมแตกต่างกัน จะเอามาใช้อธิบายข้ามสังคมกันได้แบบตัดแปะเลยหรือคะ   ขอบคุณค่ะ แก้ไขเมื่อ 24 มี.ค. 52 23:53:22 แก้ไขเมื่อ 21 มี.ค. 52 01:04:26 จากคุณ : สะใภ้ลุงแซม (แม่ขา) - [ 20 มี.ค. 52 13:03:46 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ส่วนตัวแล้ว โดนตีตั้งแต่เด็กและครับ เพราะซน  ชอบแกล้งน้อง และดื้อในบางครั้ง ขนาดเข้า รร  อาจารย์ก็ยังตีเลย  555   ที่ผมคิดว่า ที่ผมดีได้นั้น  ก็เพราะจากการตีนี่แหล่ะ   แต่จะบอกว่า ไม่ใช่แค่ตีนะครับ เพราะปรกติ   พ่อกับแม่ ก่อนตี ก็จะถามก่อนเลย รู้ไหมทำผิดอะไร ให้บอกออกมา ยอมรับไหม  แล้วเค้าก็จะบอกว่า ถ้าทำอีก  จะโดนแบบนี้อีกนะ ก็จะจำไป ...... สักพัก 555 แล้วก็  ค่อยโดนตีใหม่ อิอิ จากคุณ : ^Ake^ - [ 20 มี.ค. 52 13:04:27 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ยังตีอยู่ค่ะ แต่พยายามลดลง time out เอาไม่อยู่ จากคุณ : แม่น้องเอเอ - [ 20 มี.ค. 52 13:21:16 ]

ความคิดเห็นที่ 22 time out แล้วลูกกลัวการอยู่คนเดียวไปเลยค่ะ จากคุณ : BBA แฟมิลี่ - [ 20 มี.ค. 52 13:55:12 ]

ความคิดเห็นที่ 23 รักวัว ให้ผูก รักลูก ให้ตี ดิฉันตีลูกเป็นประจำ ตีด้วยปาก...จ๊วบบบบบบ ส่วน time out ..แบบว่า เค้าทำเองเลย เปิดประตูห้องไปร้องไห้อยู่คนเดียว...เสร็จแล้วเค้าก็เดินมาง้อแม่เค้าเอง จากคุณ : run to me - [ 20 มี.ค. 52 14:40:48 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณสำหรับบทความและความคิดเห็นนะคะ เพิ่งคลอดได้สองเดือน อ่านแล้วตั้งใจจะเอาเป็นแนวในการเลี้ยงดูค่ะ เราไม่เคยโดนตีพ่อแม่ตีแบบจริงจังเลยนะคะ  เท่าที่จำได้เหมือนจะไม่เคยเลย ทั้งที่ตอนเด็กเราซนมากๆ พ่อเราจะใจเย็นมาก สอนก่อน อธิบายก่อน ใช้เหตุผลมาตั้งแต่เด็กๆ เด็กเล็กก็อิบายแบบเด็กเล็ก ใช้คำพูดที่เข้าใจง่าย โตหน่อยก็ปรับไปว่ากันไป พอทำผิดทำพลาดในสิ่งที่พอไม่เคยบอกไว้ ผลที่ได้เราก็รู้สึกว่าเป็นบทเรียนแล้ว ตัวเราก็จำไปคราวหลังก็เลิกทำ คิดว่าคงเอาวิธีนี้มาใช้กับลูกด้วย แม่เราก็ไม่ตีเช่นกัน แต่...แม่จะปรี๊ดบ่อย เสียงดัง ว้ากๆ อยากบอกว่าเราก็ติดนิสัยมาด้วย บางทีมันคุมไม่ได้ พอโมโหเสียงมันจะดัง อย่าลืมเร่องการควบคุมอารมณ์แบตะคอก ใช้เสียงดังๆขู่ด้วยนะคะคุณพ่อคุณแม่ทั้งหลาย ลองนึกถึงครูประถม บอกตรงๆว่าไม่มีภาพครูในดวงใจเลย ไม่ได้โดนครูตีบ่อย แต่เห็นครูชอบตะโกนใส่เด็ก เพื่อให้เด็กเงียบ หยุดเล่น บางทีก็ขู่อย่างนั้นอย่างนี้ ใช้ฟุตเหล็กตี เข้าใจว่าการต้องควบคุมเด็กหลายคน ครูเหนื่อย เลยเลือกทางลัดแบบนี้ นั่นมันก็สิบกว่าปีมาแล้ว ไม่รู้ว่าโรงเรียนเดี๋ยวนี้เป็นยังไง จากคุณ : เล็กเนื้อน้ำตก2 - [ 20 มี.ค. 52 16:21:55 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ขอบคุณที่เข้ามาร่วมแชร์ไอเดีย ประสบการณ์นะครับ มีประโยชนืมากทีเดียว ตอบความคิดเห็นที่ 11   คุณ : เอ๋ (be_with_you)  เด็กโตก็ยังใช้วิธี time out ได้ครับ หรือใช้วิธีตัดสิทธิ เช่นอดดูทีวี  1 วัน (ต้องมีกฎในบ้านก่อนครับ)  ตัดคะแนนสะสม เป็นต้น ตอบความคิดเห็นที่ 11   คุณ :สะใภ้ลุงแซม (แม่ขา) ในประเทศไทยก็มีการศึกษาบ้างครับ แต่ที่ผมอ่านเจอ ระเบียบวิธีวิจัยที่คุณยกมายังไม่มีครับ มีการศึกษาของอุมาพร ตรังคสมบัติและวชิระ ลาภบุญทรัพย์ 2536 พบว่าร้อยละ 17 ของวัยรุ่นที่กระทำผิดกฎหมายเคยถูกพ่อแม่ลงโทษอย่างรุนแรง เช่น เตะ ต่อย หรือตีจนมีบาดแผลตามร่างกาย ส่วนการศึกษาของ Bandura เจ้าของ social learning theory ค่อนข้างใช้อย่างเป็นสากล เพราะเด็กถึงแม้ต่างเชื้อชาติ แต่พัฒนาการด้านจิตใจของเด็กวัยเล็กๆ ยังใกล้เคียงกันอยู่ ยังไม่น่าถูกครอบงำจากบริบทเท่าไหร่ จากคุณ : tpipe - [ 20 มี.ค. 52 20:23:23 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เราตีนะ และคิดว่าการตีลูกเพื่อที่จะอบรมสั่งสอนเค้ามันก็ไม่ได้ผิดอะไร เพียงแต่ว่าก่อนจะตีต้องคิดก่อนว่า ถ้าทำแล้วเด็กจะรู้มั้ยว่าโดนตีเพราะอะไร และรู้ว่าถ้าถูกตีก็หมายถึงไม่ควรทำอีก ไม่ใช่ว่าจะไม่เห็นด้วยกับบทความเลยซะทีเดียว การที่ฝรั่งห้ามตีลูก ก็เพราะมีคนหลายคนที่ทำร้ายร่างกายเด็ก ไม่ใช่ตีเพื่อสั่งสอน หรือบางคนอ้างว่าตีเพื่อสั่งสอน แต่ตีซะเด็กไม่สบายเลยก็มี แบบนี้ถือว่าไม่ถูกต้อง การลงโทษมีหลายแบบ เพียงแต่เราต้องเลือกใช้วิธีที่ถูกต้องและเหมาะสมเท่านั้นเองค่ะ เห็นด้วยกับคุณรุ่งฟ้าสางว่า ไม่ควรจะยึดถือเอาตำราใดตำราหนึ่งมาปฏิบัติเพื่อเลี้ยงลูก  เด็กแต่ละคน แต่ละชนชาติ ต่างนิสัย ต่างวัฒนธรรม  เลือกทำแบบที่คิดว่าเหมาะกับครอบครัวเรา กับลูกเราจะดีกว่าค่ะ จากคุณ : Close To Heaven - [ 20 มี.ค. 52 20:45:23 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เพิ่มเติมหน่อยนะคะ ทฤษฎีของแบนดูร่า นี้ นำไปประยุกต์ใช้ได้หลายอย่างในการเลี้ยงดูลูกๆได้เลยนะคะ เพราะแบนดูร่า จะเชื่อว่าเด็กจะเรียนรู้ได้ตั้งแต่การเห็นตัวแบบแล้ว จากการทดลองทำนองนี้ เค้าก็มีการทดลองอีกอัน คือให้เด็กดูแบบอยย่างที่ ใช้ความรุนแรงกับตุ๊กตา โดยแบ่งเป็น3กลุ่ม คือ 1 ตัวแบบได้รางวัลจากการใช้ความรุนแรง 2. ตัวแบบถูกลงโทษ และ 3 ตัวแบบไม่ได้รับรางวัล หรือถูกลงโทษ หลังจากนั้นก็ปล่อยให้เด็กๆเล่นกับตุ๊กตา เด็กกลุ่มที่1 ที่เห็นว่าตัวแบบที่ใช้ความรุนแรงแล้วได้รางวัล จะใช้ความรุนแรง กว่ากลุ่มอื่นๆ ส่วนกลุ่มอื่นๆ จะเล่นตามปกติ แต่เมื่อผู้ทดลองได้บอกเด็กๆว่า ถ้าเด็กใช้ความรุนแรงแล้วจะได้รางวัล พบว่าเด็กทั้ง 3 กลุ่ม แสดงพฤติกรรมได้เหมือนตัวแบบเท่าๆกัน ผลการทดลองแสดงให้เห็นว่า เด็กเกิดการเรียนรู้ตั้งแต่ที่เห็น เพียงแต่จะแสดงออกมาเมื่อไหร่ ตอนไหน หรือมีแรงจูงใจให้แสดงพฤติกรรมนั้นรึเปล่า เพราะฉะนั้น ถ้าเห้นว่าสิ่งที่เด็กกำลังดูอยู่นั้น เป้นสิ่งที่ไม่ถูก โดยเฉพาะจากทีวี ก็ควรบอกเด็ก ว่านั่นคือการแสดง หรือว่านั่นเป้นสิ่งที่ไม่ถูก อย่าคิดเพียงว่า ลูกเราเรียบร้อย ไม่เป็นแบบนั้นอยู่แล้ว แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 52 22:59:32 จากคุณ : HaJi_OoO_iJaH - [ 20 มี.ค. 52 22:56:15 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ช่วงนี้คุณหมองานเยอะมั๊ยคะ มาส่งกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆสู้ๆ ^^V จากคุณ : HaJi_OoO_iJaH - [ 20 มี.ค. 52 23:22:09 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เข้ามารอวิธีการใช้ time out ค่ะ จากคุณ : เพนนี (MiniPenzman) - [ 21 มี.ค. 52 22:13:42 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ตอบความคิดเห็นที่ 11   คุณ :สะใภ้ลุงแซม (แม่ขา) ในประเทศไทยก็มีการศึกษาบ้างครับ แต่ที่ผมอ่านเจอ ระเบียบวิธีวิจัยที่คุณยกมายังไม่มีครับ มีการศึกษาของอุมาพร ตรังคสมบัติและวชิระ ลาภบุญทรัพย์ 2536 พบว่าร้อยละ 17 ของวัยรุ่นที่กระทำผิดกฎหมายเคยถูกพ่อแม่ลงโทษอย่างรุนแรง เช่น เตะ ต่อย หรือตีจนมีบาดแผลตามร่างกาย .................... เรียนคุณหมอtpipe...      จากตัวเลขข้างบน ดูน้อยไม่น่าตกใจ แต่งานวิจัยดังกล่าว ผ่านมาแล้วถึง 16 ปี ซึ่งในช่วงเวลาหลังการวิจัย จนถึงปัจจุบันจะเห็นว่าวัยรุ่นเข้าถึงสื่อต่างๆอย่างกว้างขวาง ดำลึก นอกจากจะเสาะหาความรู้ ความบันเทิงแล้ว แต่สิ่งที่ติดสอยห้อยตามกันมาอย่างติดหนึบก็คือ  เกมคอมฯ ที่เน้นการห้ำหั่น กระหน่ำความรุนแรง หรือคลิปวิดีโอตบตี ประกอบกับในช่วงระยะเวลาดังกล่าวไทยต้องประสบภาวะเศรษฐกิจวิกฤตต้มยำกุ้ง ล่าสุด วิกฤตแฮมเบอร์เกอร์ที่ลามมาสู่เศรษฐกิจไทย ทำให้พ่อ แม่ หลายคนต้องดิ้นรนปนเครียด เพื่อหาเงินเข้าครอบครัว ทำให้มีเวลาคุณภาพอยู่กับลูกน้อยลง... คุณหมอคิดว่าแนวโน้มตัวเลขจะสูงกว่า 17 ไปอยู่ที่ระดับไหนค่ะ ( หรือ..จะเป็นไปได้ไหมค่ะว่าคัวเลขจะลดลง..)          อย่างไรก็ตาม ถ้าได้ตัวเลขมา เพื่อแค่พยักหน้ารับทราบ แต่หากทางภาครัฐที่รับผิดชอบ ไม่ขับเคลื่อนในการแก้ปัญหาให้ถูกจุด อย่างเอาจริงเอาจังและต่อเนื่องแล้ว ก็คงจะต้อง"ทำใจ" กันต่อไปกระมังคะ ปล. ขออภัยที่บ่นยาว(อีกแล้ว)นะคะ จากคุณ : สะใภ้ลุงแซม (แม่ขา) - [ 22 มี.ค. 52 09:14:17 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เป็นกระทู้ที่ดีมากๆเลยค่ะ อ่านเเล้วรู้สึกว่า...การเลี้ยงลูกซักคนนี่มันยากเย็นเหลือเกิน เหนื่อยทั้งกาย เหนื่อยทั้งใจกันเลยทีเดียว เเต่โดยส่วนตัวเรา จนถึงตอนนี้ จำได้ว่ายังไม่เคยโดนเเม่ทำโทษด้วยการตีเลยซักครั้งค่ะ (ทั้งชีวิตมีเเต่โดนครูตี - -") มีเเต่พี่เรา ที่ตอนเด็กๆโดนเเม่ตีค่อนข้างบ่อย เเล้วก็เหมือนว่า...ยังไงล่้ะ เหมือนพี่เราเค้าก็มาเเกล้งเราคืนเป็นการระบายน่ะค่ะ มีอยู่ครั้งนึงจำได้ว่าพี่เราโดนเเม่ดุเเล้วก็ตีเีิ้รื่องอะไรซักอย่าง พอเเม่เดินออกไป เราที่นั่งเล่นอยู่กะพี่ก็เป็นฝ่ายซวยเลยค่ะ เหอๆ เเต่ก็ยังไม่เเน่ใจอยู่ดีนะคะ ว่ามันเกี่ยวกันหรือเปล่า หรือจริงๆเเล้วอาจจะไม่เกี่ยวกันเลยก็ได้ ยังไงก็ขอตามอ่านกระทู้ต่อเเล้วกันค่ะ เเต่ละความเห็นอ่านเเล้วได้ึความรู้เยอะเเยะเลย แก้ไขเมื่อ 22 มี.ค. 52 19:31:34 จากคุณ : freesize - [ 22 มี.ค. 52 19:31:08 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขอขอบพระคุณสำหรับทุกท่านที่มาออกความเห็น เพราะตัวเราเองกำลังเจอปัญหานี้อยู่ ตั้งแต่ลูกเกิดจนครบสองขวบไม่เคยตีลูกสักแอะ ยอมรับว่ารักจนแทบจะขาดใจ แต่พอลูกอายุ 2 ขวบซึ่งตัวเองได้ออกจากงานมาเลี้ยงลูกเองโดยไม่มีคนช่วย จนตอนนี้ลูก 2 ขวบ 10 เดือน ยอมรับเหนื่อยใจเหนื่อยกายที่สุด เนื่องจากลูกเป็นเด็กที่ซนและดื้อค่อนข้างมาก ถึงมากที่สุด แต่ลูกก็เป็นเด็กที่ฉลาดและเรียนรู้ได้เร็ว ยอมรับว่าหลาย ๆ ครั้ง ที่ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่จริง ๆ ทั้งเสียงดังใส่ลูก บางครั้งก็ตีด้วยมือ แรก ๆ ก็ที่มือและก็บอกเหตุผลทุกครั้ง แต่ก็เหมือนเดืม หลัง ๆ เริ่มตีที่ก้น พอตีเสร็จ ก็จะพยายามกอดเขาและบอกว่าแม่รักหนูน่ะ ทุกครั้งที่ตีลูกจะเสียใจและโมโหตัวเองตลอด แต่ก็บ่อย ๆ ที่ควบคุมไม่ได้เลย แต่สังเกตุลูกดูสักพักเขาก็เล่นกับแม่ปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ในใจไม่รู้เลยว่าลูกจะเป็นอย่างไร ทุก ๆ วัน ตั้งใจว่าจะไม่ตีลูก แต่วันไหนตั้งใจทีไรเป็นตีทุกที แต่สิ่งหนึ่งที่เห็นได้ชัดคือ พอเวลาผ่านไปลูกจะทำตามแบบที่เราทำกับเขา ทั้งเสียงดังและตีใส่แม่ เหมือนอย่างที่เขาบอกว่าเด็กจะมีพฤติกรรมตามคนที่เลี้ยงดูมันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ด้วย ทุกวันนี้พยายามใจเย็นมากกกกกกกกกกก ที่สุด พยามยามไม่ตี ไม่เสียงดังใส่ และก็เปลี่ยนมาเป็นการให้คะแนนในการเป็นเด็กดี ซึ่งดูว่าลูกจะคล้อยตามดี แต่ก็ยังไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไร เดี๋ยวเมษายนนี้ก็จะไปซัมเมอร์อนุบาลแล้ว อยากถามผู้รู้ทุกท่านว่า จะสายไปไหมสำหรับเด็ก 3 ขวบที่เราจะเบี่ยงเบนหรือเปลี่ยนเขาให้เป็นเด็กที่ไม่ก้าวร้าว จนทุกวันนี้ทบทวนทีไร ก็เสียใจทุกครั้ง ไม่อยากจะเชื่อว่าทำไมเราถึงตีลูกที่เรารักได้มากขนาดนี้ บางครั้งท้อ และคิดว่าเราเลี้ยงลูกไม่ได้ดีจริง ๆ หรือนี่ ทั้ง ๆ ที่เราตั้งใจมากมาย เกือบปีที่เลี้ยงลูกเอง มาจนวันนี้สะเทือนใจทุกครั้งที่คิดว่าเราเป็นแม่ที่แย่จริง ๆ แก้ไขเมื่อ 22 มี.ค. 52 21:57:35 จากคุณ : หมาจุ๊ - [ 22 มี.ค. 52 21:55:04 ]

ความคิดเห็นที่ 33 มาบอกเป็นข้อมูล.... บ้านผมพี่น้องสี่คน ตอนเด็กโดน กันมาทั้งนั้น เรียกได้ว่าฟาดเลย ยิ่งกว่าตี ..ทุกอย่างที่ใกล้มือแม่ เข็มขัด ไม้กวาด ไม้ที ไม้แขวนเสื้อ โตมาก็ปกติดีทุกคน นะครับ แล้วที่ผมรอดมาจากปัจจัยที่อาจจะเสียเด็กได้ สองสามครั้ง ก็เพราะกลัวแม่ตีนี่แหละ ...แต่ตอนนี้มีลูก กลับไม่ค่อยกล้าตี เพราะใจอ่อนมากกว่าจะคิดเรื่องผลอะไร ....สรุปแล้ว ผมว่าเป็นคนๆ ไปมากกว่านะ จากคุณ : จินหยง (จินหยง) - [ 25 มี.ค. 52 12:08:06 ]

ความคิดเห็นที่ 34 http://www.elib-online.com/doctors/child_timeout.html การเลี้ยงแบบ time out คะ เอามาฝาก จากคุณ : คุณนายปลาดิบ - [ 25 มี.ค. 52 12:51:05 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ตีค่ะ.. แต่ต้องให้เหตุผลว่าตีเพราะอะไร ตีโดยไม่ใช้อารมณ์ ลูกก็ไม่โกรธด้วยเพราะรู้ว่าทำผิด คนโต14 คนเล็ก12 ไม่เชื่อทฤษฎีค่ะ เชื่อคำโบราณ รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี (ด้วยเหตุผล) ค่ะ ขอโทษที่คิดไม่เหมือนท่านอื่นๆด้วยค่ะ จากคุณ : mamapoo - [ 25 มี.ค. 52 13:32:49 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ความรู้ดีๆในการปฏิบัติเยอะแยะ.. ..ดีจัง.. เก็บข้อมูลเจ้าค่ะ จากคุณ : ปลาบู่จัง - [ 25 มี.ค. 52 22:18:30 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เข้ามาเก็บข้อมูลดี ๆ ครับผม ... ขอบคุณ ทุก ๆ ความคิดเห็นเลยนะครับ ... จากคุณ : D_YONG - [ 26 มี.ค. 52 10:15:01 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เท่าที่อ่านเรื่อง time out การใช้วิธีนี้แบบสมบูรณ์น่าจะต้องเลี้ยงแบบฝรั่งด้วยนะตามความคิดผม.. เคยดูสารคดีรายการหนึ่งแล้วเขาวิธีลงโทษลูกมาให้ดูเพิ่งรู้ตอนนี้เองว่าเขาเรียกว่า time out... เลี้ยงแบบไทยๆ จะใช้ time out ทั้งหมดคงไม่เหมาะ.. ผมเลี้ยงลูกยังตีอยู่แต่นานๆ ตีที(ตีกันปีละครั้ง สองครั้ง) ไม่ตีเยอะ.. พอเขาโตขึ้นประถมก็จะไม่ตีแล้ว เพราะคิดว่าไม่เหมาะสม.. ตีตอนเด็กๆดีกว่า.. บอกเขาว่าเขาต้องโดนตีเพราะอะไร.. เกิดจากสิ่งที่ไม่ควรทำ.. สิ่งต้องห้าม.. เพราะสรุปแล้วทั้งไม่ตีเลย และ time out ก็ใช่ว่าจะรับประกันว่าเขาจะเป็นคนดี.. ไม่ทำร้ายใคร.. ไม่ก้าวร้าว.. ลูกคนข้างบ้าน ก้าวร้าวจะตายไป.. พ่อแม่เขาเคยเล่าให้ฟังว่า เขาไม่เคยตีลูก.. โตขึ้นมันก็เป็นแบบนี้.. แถมติดยาอีกต่างหาก.. สงสัยจะไม่ได้ time out จากคุณ : แวะมาดู - [ 26 มี.ค. 52 21:48:40 A:192.168.0.17 X:61.90.101.206 TicketID:074686 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ++ยังไม่เข้าใจกับวิธี time out ที่จะเอามาใช้กับเด็กเล็กอยู่เลยค่ะ++ ++อย่างเด็กขวบยังไม่ 2 ขวบ ถ้าเราจับลูกไปอยู่ในห้องหรือมุมเงียบเพื่อตั้งใจให้ลูกสงบ แต่จากที่เห็นเด็กเขาจะอยู่เฉยให้เราหรอคะ เขาจะไม่เล่นนู่นนี้หรือทำอย่างอื่นต่อหรอคะ? แต่ถ้าเป็นเด็กโต อันนี้เข้าใจว่าสามารถพูดคุยกันรู้เรื่องแล้ว++ จากคุณ : ++Sezy not Sexy++ (lukket555) - [ 27 มี.ค. 52 11:17:24 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เข้ามาบอกว่า โตมากับ ก้านมะยม ไม้เรียว(ไม้ไผ่)  ไ้ม้แขวนเสื้อ ไม่บรรทัดเหล็ก ไม้ที ตีจนอ้วก อ้วกอีกก็ตีอีก - -* ต้องใช้ว่า ฟาด มากกว่าด้วย มือ แขน ก้น ไล่จนมาถึงน่อง เป็นแนว นึกแล้วก็โกรธ แต่ปกติ ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ ถ้าเป็นครู เมื่อก่อน ก็ยิกพุง ยิกจนหนังลอกเลย เลือดซิบ บิดบ้าง  แปรงลบกระดาน เอามาเคาะ ตามข้อ ขนมจีบ ซาลาเปา(ทันไหม) แล้วก็ไม้เรียว ไล่ตั้งแต่มือ ก้น น่อง เหมือนกัน จากคุณ : น.ส.แสงแก้ว - [ 28 มี.ค. 52 20:38:39 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ขอบคุณ คุณ tpipe สำหรับบทความดี ๆ นะคะ ดิฉันรู้สึกว่าน่าสนใจ .. For the sake of argument; เืมื่อตอนเล็ก ๆ (ช่วงที่เรียนชั้นประถม จนถึงประมาณชั้นมัธยม ๓) ดิฉันโดนพ่อแม่ตีทุกวันเลยค่ะ หลาย ๆ ครั้งโดนฟาดจนเนื้อแตก เลือดไหล หลาย ๆ ครั้งก็แค่เบาะๆ แบบช้ำเลือดช้ำหนอง บวม ปวด ระบม ไปหลายวัน ปัจจุบันนี้ดิฉันอายุ ๓๗ ปีแล้ว แต่ดิฉันไม่พบร่องรอยความรุนแรงในตัวเองเลยนะคะ ทั้งชีวิตนี้ไม่เคยทำร้ายคนอื่น ไ่ม่เคยลงไม้ลงมือกับใครเลย นอกจากการเลียนแบบแล้ว พอจะมีงานวิจัยอื่น หรือ ทฤษฎีอื่นรองรับหรือไม่คะ ว่ามีปัจจัยรอบข้างใดบ้างที่เกื้อหนุนให้เด็กหันไปหาความรุนแรง? และการเลียนแบบเรื่องความรุนแรงนี้ ไม่ทราบว่าเป็นพฤติกรรมตามช่วงอายุหรือเปล่าคะ? คือถ้าเด็กโตพ้นจากช่วงอายุนั้น ก็อาจจะเลียนแบบแล้ว? ด้วยความเคารพ และ ขอขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ จากคุณ : กิ่งผกา - [ 28 มี.ค. 52 22:57:45 A:124.121.125.104 X: TicketID:207428 ]