ความคิดเห็นที่ 1 *** เรื่องค่อนข้างยาว ทนอ่านนิดนึงนะคะ *** ปัจจุบันดิฉันอายุ 38 ปี แต่งงานมา 12 ปี มีบุตรชาย 9 ขวบ 1 คน ครั้งแรกที่พบว่าสามีนอกใจคือเมื่อปี 2546 ได้รับโทรศัพท์จากผู้หญิงคนนึง เธอบอกว่าเป็นภรรยาอีกคนของสามีดิฉัน เขาและเธอเคยคบกันมาก่อนที่จะมาแต่งงานกับดิฉัน แต่ผู้หญิงกลับไปแต่งงานกับคนอื่น โดยที่เป็นฝ่ายทิ้งสามีดิฉัน จนเมื่อปี 2543 เขาและเธอได้มาพบกันอีกครั้ง เมื่อฝ่ายหญิงเอ่ยปากบอกว่าเธอเลิกกับสามีแล้ว สามีดิฉันก็ไม่รีรอที่สานความสัมพันธ์ต่อในทันที ขณะนั้นดิฉันเพิ่งคลอดลูกได้ 1 เดือน สามีก็มีพฤติกรรมแปลกๆไป โดยชอบออกนอกบ้านทุกเสาร์ – อาทิตย์ วันหยุดสำคัญต่างๆก็ออก ไม่เคยช่วยเลี้ยงลูกเลย รวมทั้งการแอบลงมาโทรศัพท์ดึกๆ ดื่นๆ ที่ขาดไม่ได้เลยคือ พฤติกรรมที่ชอบดุด่าว่าดิฉัน ไม่ถูกใจไปซะทุกเรื่อง จนดิฉันเกิดความสงสัยว่าทุกครั้งที่เขากลับมาบ้าน ก็จะหาเรื่องดุด่าได้ทุกครั้ง เหมือนกับกำลังกลบเกลื่อนอะไรอยู่ (ตอนหลังเขายอมรับว่าหลังจากที่เขาไปหลับนอนกับเมียน้อยแล้วกลับบ้านดึก กลัวดิฉันจะไปว่าเขา เลยชิงโวยก่อน) จากคุณ : ตกนรกทั้งเป็น - [ 6 พ.ค. 52 15:39:28 A:58.8.252.160 X: TicketID:214951 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จนเมื่อได้รับโทรศัพท์จากเมียน้อย ขอเรียกเธอว่าคนที่ 1 ก็แล้วกันนะคะ เธอก็เล่าถึงความรักที่สามีดิฉันมีต่อเธอ บอกว่าสามีดิฉันรักเธอมาก 8 ปีที่รอคอย ที่เขา 2 คนได้กลับมาเจอกัน จะไม่พรากจากกันอีก รวมทั้งเล่าถึงถึงกิจกรรมทางเพศของเขาและเธอ ร้านอาหารที่เขาพาเธอไปกิน ซึ่งเป็นร้านที่ครอบครัวเราชอบไปทั้งสิ้น โรงแรมที่พักต่างจังหวัดที่ดิฉันกับลูกไม่เคยมีโอกาสไป แต่เธอก็บอกว่าเขาได้พาเธอได้ไปมาแล้ว การได้ไปถ่ายรูป sticker ด้วยกันซึ่งตอนนั้นฮิตมาก แต่ดิฉันเคยชวนสามีถ่ายกับลูก เขากลับด่าว่าดิฉัน แล้วก็บ่ายเบี่ยงมาตลอด แล้วก็อีกหลายเรื่อง ล้วนแต่เป็นเรื่องที่ทุกวินาทีที่ดิฉันต้องทนฟังอย่างเจ็บปวด ซึ่งดิฉันก็ทนฟังร่วม 2 ชั่วโมงด้วยหัวใจที่แตกสลาย ตอนนั้นคิดอย่างเดียวว่า ไม่ไหวแล้วต้องเลิกแน่นอน หลังจากนั้นดิฉันรีบกลับบ้านรับลูก และโทรบอกเขาว่าดิฉันรู้เรื่องเขาแล้วนะ และให้กลับมาเคียร์กันที่บ้าน เมื่อถึงบ้านเขาก็ยอมรับผิดทั้งหมด โดยเล่าว่าเขาไปขอเลิกกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว แต่ผู้หญิงไม่ยอมเลิกโดยขู่ว่าจะฟ้องดิฉัน ถ้าเขาไม่ทำตามที่ผู้หญิงสั่ง เช่นไปหา พาไปกินข้าว หรือการพาเข้าโรงแรม ซึ่งเขาก็ยอมมาตลอดแต่ครั้งสุดท้าย มันเป็นงานแต่งงานน้องสาวดิฉัน ซึ่งเขาเป็นลูกเขย เป็นญาติสนิทคนนึงในครอบครัวดิฉัน แล้วเจ้าบ่าวก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นพี่ที่ทำงาน ที่ดิฉันเป็นเป็นแม่สื่อให้นั่นเอง ดังนั้นในงานนี้จะขาดสามีดิฉันไม่ได้ แต่เมื่อผู้หญิงรู้เรื่อง เธอก็ปรี๊ดแตกไม่ยอมขึ้นมาในทันที ขู่ว่าถ้าสามีไม่ยอมไปหาเธอในวันแต่งงานของน้องสาวดิฉัน เธอจะโทรมาฟ้อง พร้อมทั้งพูดทวนเบอร์โทรดิฉันหลายรอบ แล้วก็ทำท่ากดโทรศัพท์ สามีดิฉันก็รีบลนลานไปหาเธอในทันที แต่เมื่อไปถึง (จากคำบอกเล่าของสามีนะคะ) เขาก็ทำหน้าบึ้งตึงไม่พูดไม่จา สั่งอาหารมาก็กินนิดเดียว ก็รีบกลับทันที ทำให้ผู้หญิงโกรธมาก เป็นเหตุให้โทรมาฟ้องดิฉันในวันรุ่งขึ้นทันที จากคุณ : ตกนรกทั้งเป็น - [ 6 พ.ค. 52 15:40:51 A:58.8.252.160 X: TicketID:214951 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หลังจากนั้นดิฉันกับสามีเราก็ทะเลาะกันอย่างรุนแรง ดิฉันต่อว่าเขาและทำทุกอย่างที่จะไปจากเขา แต่ด้วยที่มีลูก ซึ่งตอนนั้นอายุ 3 ขวบแล้วครบเกณฑ์เข้าโรงเรียน เลยทำให้ต้องช่วยกันดูแลลูก เรื่องโรงเรียน และการวางแผนการศึกษาให้ลูก ประกอบกับเขายอมรับผิดทุกอย่าง และรับปากว่าจะไม่ทำอีกแล้ว เขาเสียใจมากจนถึงขึ้นคิดฆ่าตัวตายโดยเขียนจดหมายลาตายไว้ ซึ่งดิฉันก็ยังเก็บจดหมายฉบับนั้นไว้อ่าน แล้วก็น้ำตาไหลทุกที เรื่องก็จบลงตรงที่ดิฉันให้อภัย แล้วก็กลับมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ (เขาก็มีแอบคุย msn กับสาวๆบ้าง แต่ไม่ถือค่ะ) แต่.....เรื่องมันยังไม่จบแค่นั้น ชีวิตดิฉันก็มีอุปสรรคเข้ามาอีก จากคุณ : ตกนรกทั้งเป็น - [ 6 พ.ค. 52 15:41:51 A:125.24.151.51 X: TicketID:214951 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สามีก็ทำดีอยู่ไม่นาน ผ่านมา 3 ปี ประมาณปี 2549 โทรศัพท์ที่เคยวางไว้ ก็เริ่มเก็บ เริ่มหนีบ ซุกซ่อนตามกระเป๋าเสื้อ กระเป๋ากางเกง ขนาดชุดนอนไม่มีกระเป๋า ก็หนีบไว้ที่ขอบกางเกง เราก็รู้เมื่อได้ยินเสียงมันหล่นพื้นบ่อยๆ แล้วก็มามุขเดิม คือเริ่มอาละวาด ดุด่าพาล ไปซะทุกเรื่อง สงสัยมันต้องมีอีกแน่ๆๆ และแล้ว....ผู้หญิงคนที่ 2 เข้ามาเมื่อปี 2549 ห่างจากคนที่ 1 ถึง 3 ปี จากคุณ : ตกนรกทั้งเป็น - [ 6 พ.ค. 52 15:42:32 A:58.8.252.160 X: TicketID:214951 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เรื่องของคนที่ 2 นี้ เป็นลูกค้าที่มาซื้อรถยนต์ โดยให้สามีจัดไฟแนนซ์รถยนต์ให้ แล้วไปคุยกันอีท่าไหนไม่รู้ ไปติดใจเขาซะแล้ว น้องคนนี้ก็มีปัญหา ทะเลาะกับแฟน มาปรึกษากับสามีเรา ทำให้สามีเราไม่รอช้าที่จะยุให้เขาเลิกกัน แล้วพร้อมปลอบใจน้องลูกค้าคนนี้ด้วยตัวเอง โดยที่พยายามเสียบตัวเองเป็นแฟนตัวจริง โดยที่ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้ว่ามีลูกเมีย แม้จะระแคะระคาย แต่สามีก็แก้ตัวหลุดไปได้ทุกเรื่อง เขาคบกันไม่นานแต่ความหวานเกิน 100 โทรหากันบ่อยๆ แม้กระทั่งช่วงเที่ยงของทุกวัน ต้องโทรไปถามว่าทานข้าวรึยัง ขนาดลูกชายตัวเองแท้ๆ ยังไม่เคยสนใจว่าเด็กจะกินข้าวรึยัง ยิ่งกับดิฉันไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะอยู่ในสายตาเขา นั่งอยู่ในบ้านยังไม่มองเลย เหมือนเป็นอากาศธาตุไปแล้ว ตอนนั้นถึงขั้นหลงมาก ดิฉันก็เริ่มสงสัย จนเมื่อมีวันนึงบริษัทดิฉัน จัดไปเที่ยว ตจว. ต้องขึ้นรถบัสของทัวร์ไป เขาก็เริ่มอึดอัด ต้องนั่งรถหลายชั่วโมง ดิฉันก็ไปแอบตั้ง divert ที่เครื่องเขา ว่าถ้ามีสายโทรมาแล้วเขาไม่รับ มันจะโอนมาที่เครื่องดิฉันทันที โดยที่ดิฉันขอไปนั่งหลังรถกับเพื่อนๆ โดยให้เขานั่งกับลูกไป จนเมื่อรถออกไปซักพักนึง ก็มีสายโอนเข้ามา ดิฉันก็ได้คุยกับน้องลุกค้าคนสวย แล้วบอกความจริงไปว่า คนที่น้องคบอยู่น่ะ เขามีลูกและภรรยาแล้ว ถ้าน้องอยากรู้ความจริงมากกว่าก็โทรมาเบอร์พี่แล้วกัน พอลงจากรถดิฉันก็ไปคาดคั้นกับสามีจนได้ความจริงมา แล้วบังคับให้เขาโทรศัพท์ไปสารภาพความจริงกับน้องคนนี้ซะว่ามีลูกมีเมียแล้ว ต่อหน้าดิฉัน เขาก็โทรไปทำเสียงอ่อยๆ แบบว่าทำเสียงน่าสงสารมาก ผู้หญิงก็ยังดีนะคะ อายุก็ยังไม่มาก คงคิดได้ว่าถ้ายังขืนคบต่อไป อาจหมดอนาคตได้ เพราะผู้หญิงทำงานราชการด้วย ก็เลยด่าใส่ผู้ชายมาชุดนึงแล้วก็วางหูไป หลังจากนั้นเขาก็รับปากว่าจะเลิก แต่ไม่รู้มีอะไรมาดลใจให้มันกลับไปทำชั่วๆอีก ช่วงเที่ยงขณะที่ดิฉันกำลังเลือกซื้ออาหาร และขนม กลับไปฝากพ่อ-แม่สามีอยู่นั้น ก็ได้รับ SMS จากน้องคนที่ 2 ว่า “คิดถึงจนทนไม่ไหวอีกแล้ว” , “ต้องให้เลิกกับที่บ้านก่อนหรือไง ถึงจะยอมคุยด้วย” เป็น 2 SMS ที่อ่านแล้วเจ็บปวดมา ตามมาด้วยโทรศัพท์ของน้องคนที่ 2 ที่โทรมาบ่นว่า “พี่เขาส่งมาให้หนูอีกทำไม หนูไม่อยากยุ่งแล้ว “ เธอบอกว่าสามีโทรไปหาเธอบ่อยมากเป็น 10 -20 ครั้ง แต่เธอไม่ยอมรับ แล้วรู้สึกกลัวว่าเขาจะคุกคามเธอ ดิฉันแนะนำให้เธอไปแจ้งความ เพราะทำแบบนี้ก็ต้องเอาเรื่องให้ถึงที่สุด ก็ไม่รู้ว่าไปแจ้งความรึเปล่า แต่น้องเขาบอกเราว่าถ้าทำอีก จะแจ้งแน่ๆ และ แฟนหนุ่มของเธอที่ตอนหลังมาดีกันแล้ว ก็ให้โทรไปที่ทำงานสามีแทน โดยให้น้องคนที่ 2 ขอคุยกับเจ้านายสามีเลย ขอร้องเรียนเรื่องพฤติกรรมชู้สาว หลอกลวงลูกค้า ส่วนเจ้านายก็ให้เรียกมาพบที่ทำงานเพื่อคุยกัน แต่น้องเขาไม่อยากไป เจ้านายก็เลยบอกว่าจะจัดการให้ ถ้าพบว่าทำจริงจะไล่ออกเลย จากคุณ : ตกนรกทั้งเป็น - [ 6 พ.ค. 52 15:45:03 A:58.8.252.160 X: TicketID:214951 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หลังจากนั้น สามีก็มาเล่าว่าโดนเจ้านายเรียกไปด่า ไม่กล้าทำอีกแล้ว (คุ้นๆมั๊ยคะ) ถามว่าตอนนั้นรู้สึกยังไง ก็รู้สึกแย่มาก ทนแทบไม่ได้ ตอนที่ได้รับ SMS จากน้องคนที่ 2 ก็รีบส่งต่อให้สามีทันที เขารีบโทรกลับมาสารภาพผิด บอกว่าเขาเป็นอะไรไม่รู้ ตอนที่ทำไม่ได้ตั้งใจ เลยอยากไปพบจิตแพทย์ หาหมอตรวจดูว่าเขาเป็นอะไรไป ส่วนเราก็กลับบ้าน ไปฟ้องพ่อ-แม่สามี เอา SMS ให้เขาอ่าน แม่สามีเรียกมาด่า ตอนนั้นพ่อสามีไม่สบายมาก เป็นมะเร็ง พอรู้เรื่องเขาก็เสียใจ เพราะเรื่องของคนที่ 1 จบไป เขาเคยการันตีไว้ว่าลูกเขาจะไม่ทำอีก เขาก็เสียหน้าที่ลูกรักมาหักหลัง จนทั้งบ้านบรรยากาศอึมครึม ไม่มีใครอยากพูด อยากคุยกัน เสียใจกับเรื่องนี้กันทุกคน แต่ด้วยความเข้มแข็ง หรือเป็นบุญเก่าของดิฉันกันแน่ ก็พาครอบครัวกลับสู่ภาวะปกติต่อมา สุดท้ายเขาพิสูจน์ตัวเอง โดยไปสาบานที่วัดพระแก้ว ว่าจะไม่ทำอีก ถ้าทำขอให้ตัวเขามีอันเป็นไป จากคุณ : ตกนรกทั้งเป็น - [ 6 พ.ค. 52 15:46:41 A:125.24.151.51 X: TicketID:214951 ]

ความคิดเห็นที่ 7 .........ผ่านมาอีก 1 ปี ช่วงปี 2550 และแล้ว สิ่งที่คาดคิดไว้ก็เกิดขึ้นอีก หลังจากเรื่องคนที่ 2 น้องลูกค้า จบไป เรื่องมีอยู่ว่า ดิฉันรู้สึกว่าพักหลังๆมานี้ ดิฉันเริ่มโดนอีกแล้ว พูดอะไรเป็นผิดหูไปหมด หาเรื่องชวนทะเลาะตลอด เริ่มมีพฤติกรรมหวงโทรศัพท์ เข้าห้องน้ำ หรือเวลานอนก็จะพกติดตัวไว้ตลอด ก่อนนอนก็จะปิดเครื่อง แล้วต้องใส่ password เวลาเปิด เริ่มมีแอบโทร พูดเบาๆ ปิดเสียงแล้วเวลามีสายเข้าก็จะออกไปรับข้างนอก ถ้าอยู่ในรถจะพูดว่าเดี๋ยวโทรกลับทุกครั้ง เป็นแบบนี้บ่อยๆ เราก็สงสัยว่า...เอาอีกแล้วชีวิตตรู เมื่อไร่จะสงบสุขเหมือนคนอื่นซะที รอบนี้ต้องไม่รอให้คนโทรฟ้องแล้วค่ะ หลังจากที่ปรึกษาน้องสาว และเพื่อนสาวแล้วก็ออกสืบทันที ใช้หลายวิธีกว่าจะได้เบอร์มา ก็ไม่รีรอที่จะโทรหาผู้หญิงทันที น้องคนที่ 3 เป็น sales เขาก็ยอมรับว่าผู้ชายมีโทรมาคุยกับเขาบ่อย และเขาก็รู้สึกดีๆด้วย ทั้งๆที่รู้ว่าผู้ชายมีลูกกับภรรยาแล้ว แต่ยังไม่ถึงขั้นถลำตัวไปมากกว่านี้ จากคุณ : ตกนรกทั้งเป็น - [ 6 พ.ค. 52 15:47:54 A:125.24.151.51 X: TicketID:214951 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ก็มีแค่คุยกันบ่อยๆ แต่ละครั้งนานมากๆ 20-30 นาที เจอกันที่ทำงานเกือบทุกวัน น้องคนนี้เป็นผู้หญิงสวยหน้าตาดี เป็น sales ก็ต้องพูดเก่ง ใครเห็นก็ต้องชอบ สามีก็ไปติดบ่วงเสน่ห์เธอเข้าแล้ว จนไม่เป็นอันทำงาน วันๆได้แต่เฝ้าโทรศัพท์ อยู่บ้านก็เหม่อลอย ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เมื่อดิฉันได้คุยกับน้องคนที่ 3 เธอก็รับปากว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก ส่วนผู้ชายก็ทำเหมือนคนอกหัก โกรธโมโหพาลเป็นหมาบ้า ตีลูกด่าเมียอยู่นานกว่าสงบลงได้ แล้วก็เหมือนเดิมคือ รับปากว่าจะไม่ทำอีกแล้ว แม่สามีก็ขู่ และคาดโทษไว้ว่าถ้าทำอีกจะไล่ออกจากบ้าน ทำให้กลัวไม่กล้าไปอีกนาน ถ้าถามว่าแล้วจิตใจเราตอนนั้นเป็นยังไงบ้าง เราก็เสียใจไม่น่อยไปกว่าครั้งแรก เกือบเอาชีวิตตัวเองไม่รอดเหมือนกัน ยังแอบนึกไปอีกว่าถ้าเราไม่รุกคืบ สืบได้เสียก่อน แล้วถ้าน้อง sales นั่นยอมพลีกาย ป่านนี้ครอบครัวเราจะเป็นยังไงบ้าง คิดแล้วก็ถอนใจ อาจจะมีบุญเก่าอยู่บ้าง ที่ช่วยประคับประคองครอบครัวให้รอดพ้นช่วงวิกฤติมาได้ เพราะทุกครั้งที่ทำบุญ ไหว้พระ จะอฐิษฐานให้ครอบครัวมีแต่ความสุข อย่าได้พบกับเรื่องเลวร้าย คงจะเป็นเวรกรรมของดิฉัน ที่ได้ทำไว้ในชาติที่แล้ว ที่ทำให้พบและมาแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ หลังจากนั้นไม่นาน คุณพ่อสามีก็เสียชีวิต และหลังจากนั้นอีก 5 เดือน คุณแม่สามีก็เสียชีวิตตามไปอย่างรวดเร็วน่าตกใจมาก ท่านแทบไม่เคยเป็นอะไรเลย ดูแข็งแรงกว่าดิฉันเสียอีก ไม่รู้เป็นเพราะคำสาบานที่วัดพระแก้วรึเปล่าก็ไม่รู้ จากคุณ : ตกนรกทั้งเป็น - [ 6 พ.ค. 52 15:49:46 A:58.8.252.160 X: TicketID:214951 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คนที่ 4 เมื่อเร็วๆนี้เอง ปี 2552 หลังจากสามีเริ่มเก็บโทรศัพท์ มีพฤติกรรมตีลูก ด่าเมีย และที่สำคัญมีพฤติกรรมหวงเนื้อ หวงตัว ไม่ยอมหลับนอนกับดิฉันมาหลายเดือนแล้ว ถึงขั้นเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ ถูกเนื้อต้องตัวก็ไม่ได้ จะรังเกียจ โกรธเดินหนีไปเลย เวลาเดินสวนกันที่บันไดบ้านก็จะหลีกตัวหลบไม่ให้โดนตัวกัน ทำให้สงสัยในพฤติกรรมมากขึ้น โทรศัพท์ก็ชอบมี SMS ส่งมาบ่อยๆ เขาก็แอบออกไปโทรศัพท์บ่อยๆ พอดิฉันไปทักว่าแอบไปโทรศัพท์อีกแล้วเหรอ ก็โกรธ หาว่าดิฉันจ้องจับผิด แล้วก็ด่าว่าดิฉันต่างๆนานา หลายครั้งดิฉันเคยบอกว่า ถ้าเป็นเรื่องจริง เท่ากับว่าดิฉันโดนด่าฟรี ใช่มั๊ยคะ แล้วเมื่อ 2 ปีที่ผ่านมานี้เขาไปสมัคร fitness แห่งนึง แล้วไปเล่นทุกคืน จะกลับบ้านก็ต่อเมื่อ fitness ปิด ประมาณ 5 ทุ่ม ทำให้เป็นข้ออ้างอีกข้อนึงที่จะออกจากบ้าน ส่วนเสาร์-อาทิตย์ก็ยังออกเหมือนเดิม บอกไปหาลูกค้า จริงบ้าง ไม่จริงบ้าง เราก็ไม่รู้ เราก็อยู่บ้านมีหน้าที่เลี้ยงลูก ทำงานบ้านไปตามปกติ บางครั้ง ก็หาเรื่องด่าว่าดิฉันก่อน แล้วก็รีบเก็บกระเป๋าออกไป fitness ทันที ทำให้ดิฉันนั่งงงว่าตัวเองทำอะไรผิดมากมายขนาดที่เขาด่าเลยเหรอ เช่นเรื่องเวลาต้มน้ำ แล้วน้ำเดือดมันจะไหลออกจากบ้าง แต่ก็ไม่มาก เรื่องแค่นั้นโดนด่าถึงขนาดว่าดิฉันไม่มีสามัญสำนึก โง่ สอนแล้วไม่จำ มันก็แค่เรื่องต้มน้ำ แต่ทำไมโดนด่าเหมือนไปทำอะไรร้ายแรงมา ดิฉันก็ตอบกลับไปว่า ถ้าคุณจะไปไหน หรือจะไปหาใครก็ไปเลย ไม่ต้องมาหาเรื่องด่า เขาบอกถ้าเขาจะไป ดิฉันก็ห้ามเขาไม่ได้หรอก จากคุณ : ตกนรกทั้งเป็น - [ 6 พ.ค. 52 15:51:59 A:125.24.151.51 X: TicketID:214951 ]

ความคิดเห็นที่ 10 บางครั้งดิฉันก็เสียใจที่โดนด่าบ่อยๆ ทุกๆๆวัน เสียความมั่นใจ บางครั้งก็เครียดจัด ร้องไห้ออกมาก็โดนเขาด่าอีกว่า ไม่ต้องมาร้องไห้บีบน้ำตา ไม่สนใจหรอก เขากลายเป็นคนใจร้าย ใจดำ ผิดกับลูกที่เห็นแม่ร้องไห้ทีไร เขาจะ จะลุกมาปลอบ มาโอบกอดแม่ ลูบหลังปลอบใจแม่ทุกครั้ง (ตอนนี้ 9 ขวบแล้วค่ะ) บางครั้งเขาไปเที่ยวตจว.กับที่ทำงานหลายวัน เรา 2 คนแม่ลูก ก็จะไปนอนบ้านคุณตา คุณยาย เพื่อให้ลูกไม่เหงา เขาไม่เคยพาเราแม่ลูก ไปรู้จักคนที่งานเลย เวลามีเพื่อน หรือใครโทรหาเขา ถ้าอยู่ในรถ เขาจะให้เงียบตลอด บางครั้งลูกซึ่งเป็นเด็ก เผลอพูด หรือร้องเพลงตามวิทยุบ้าง ก็จะโดนดุทุกครั้ง เหมือนกับว่า ไม่อยากให้ใครรู้ว่ามีครอบครัวแล้ว จนบางครั้งดิฉันทนไม่ไหว ก็เลยพูดไปว่า ทำไมจะต้องเงียบด้วยล่ะ กลัวคนรู้ว่ามีลูกเมียแล้วเหรอ เขาก็โกรธด่าหาวาเรางี่เง่าอีก ยังมีเรื่องอีกเยอะแต่เรามาเข้าเรื่องน้องคนที่ 4 กันดีกว่าค่ะ จากคุณ : ตกนรกทั้งเป็น - [ 6 พ.ค. 52 15:52:57 A:125.24.151.51 X: TicketID:214951 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ช่วงต้นเดือน พ.ค.ที่เป็นวันหยุด long weekend ครอบครัวของคุณน้า ได้มาชวนไปเที่ยวหัวหิน 3 วัน 2 คืน ที่รีสอร์ท ระดับ 5 ดาวแห่งนึง ห้องพักนี้จะเป็น pool villa ราคาแพงเพราะมีสระว่ายน้ำอยู่ในบ้านของเราเลย ลำพังเงินเดือนเราคงไม่มีโอกาสได้ไปอยู่แล้ว มีโอกาสแบบนี้ต้องไม่พลาด ลูกดีใจมาก ถามทุกวัน แบบว่านับวันรอเลย คืนก่อนที่จะไปก็ตื่นเต้น นอนไม่หลับ อยากเห็นโรงแรมสวยๆ อยากเห็นสระว่ายน้ำที่อยู่ในบ้าน ส่วนสามีนอกจากจะไม่ตื่นเต้นแล้ว คืนก่อนไปก็ขอออกไปกินข้าวกับเพื่อนกลับดึกเช่นเคย อยากบอกข้อสังเกตนิดนึงค่ะ เวลาที่โทรหาสามีแล้วเสียงมันก้องๆ เหมือนอยู่ในห้องแคบๆ แสดงว่าเขาอยู่ในโรงแรมม่านรูด เพราะหลายครั้งที่โทรไปเวลาที่เขาบอกว่าไปฟิตเนส หรือบางครั้งที่วันเสาร์-อาทิตย์ที่บอกว่าไปหาลูกค้า เสียงจะอู้ๆก้องๆ บ่อยๆ ดิฉันถึงแน่ใจว่าเขามีคนอื่นอีกแน่ๆๆ เมื่อไปถึงที่ รร.แล้ว เขาก็ขอออกไปเดินเล่นทันที ดิฉันก็รีบให้ลูกตามไปประกบ กลัวว่าจะแอบไปโทรศัพท์ แต่เขาก็หลบไปได้ทุกครั้ง จนกระทั่ง วันที่ 3 ก่อนที่จะเดินทางกลับ ขณะที่ลูกทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว ขอตัวไปวิ่งเล่น สามีก็รีบลุกตามไปทันที โดยที่เขายังกินไม่หมดจานเลย ดิฉันก็นึกว่าเขาจะตามลูกไป เลยรีบตามเอากล้องถ่ายรูปไปให้เขาถ่ายรูปลูกให้ด้วย ขณะที่เดินตามไปนั้น ดิฉันก็เลือกที่เดินอ้อมไปอีกทางเพื่อดูบรรยากาศความสวยงามโรงแรมก่อนกลับ ก็เดินไปเรื่อยจนเจอเขา นั่งอยู่ที่เก้าอี้นอนริมชายหาด เป็นเก้าอี้ตัวใหญ่คล้ายๆเตียงริมสระว่ายน้ำ เขากำลังนอนคุยโทรศัพท์ แต่หันซ้าย หันขวา ดูลุกลี้ลุกลนตลอดเวลา ด้วยความสงสัย ดิฉันเลยเดินไปข้างหลังเตียงเบาๆแล้วนั่งลง สิ่งที่ได้ยินการสนทนาในครั้งคือ คำพูดเบาๆหวานๆว่า “เล็กไปหาหมอรึยัง “ “เปิดเครื่องมาไม่เห็นมีเลย เบอร์คนอื่นรึเปล่า “ “คิดถึงนะ “ “ไม่เบื่อ ไม่เคยเบื่อ” “ไม่มีอะไรเลย จะกลับแล้ว” “คิดถึงนะ ถ้ากลับแล้วจะไปหา” ทุกวินาที ที่แอบฟังอยู่นั้น หัวใจแทบจะหยุดเต้น ใจมันหวิวเหมือนจะเป็นลมเสียให้ได้ มือไม้สั่น ร้อบวูบไปทั้งตัว คิดอย่างเดียวว่า “ นี่ไง สิ่งที่เขากำลังทำอยู่นี้ มันตอบโจทย์ในสิ่งที่เขาทำกับเราได้ทั้งหมด “ จากคุณ : ตกนรกทั้งเป็น - [ 6 พ.ค. 52 15:56:58 A:58.8.252.160 X: TicketID:214951 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุณช่างเป็นคนที่อดทนมากๆๆๆๆ เลย      ถ้าเป็นเราจะต้องไม่มีครั้งที่ 2  -3 - 4 อย่างแน่นอน เพราะคำว่าสามีจะกลายเป็น อดีตสามี ไปในทันทีที่เกิดเรื่องที่ 1 แค่หนึ่งความเห็นนะคะ  แต่ก็ขอส่งกำลังใจให้ จขกท. ให้พบกับทางแห่งความสุข  รักตัวเองให้เยอะๆ คิดถึงลูกให้มากๆ  แต่บอกตรงผู้ชายแบบนี้ก็ยากที่ยกย่องให้เป็นพ่อของลูกค่ะ จากคุณ : I Promise - [ 6 พ.ค. 52 16:00:30 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตอนนั้นคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงดี ก็เลยนั่งฟังจนจบ หลังจากประโยคสุดท้ายจบลง ดิฉันก็คุกเข่ากับพื้น ถามเขาว่า “ คุณคิดถึงมันมากมั๊ย “ เขาตกใจ แต่สิ่งแรกที่เขาทำคือ รีบลบเบอร์ทิ้ง แล้วก็บอกว่า “ เขาไม่มีอะไรจะพูด ถ้าเราจะเลิกกับเขาก็เลิกไป แต่ถ้าถามเขาอยากเลิกมั๊ย เขาไม่อยากเลิกกับดิฉัน แต่เขาก็จะไม่ยอมเคลียร์กับผู้หญิงคนนี้เด็ดขาด “ นี่คือสิ่งที่ตอบกลับมา ไม่มีแม้แต่คำว่าขอโทษ เรานั่งร้องไห้ได้ซักพัก เขาก็ลุกหนีไปนั่งที่เตียงอื่น เราก็เลยเดินกลับห้องพักเก็บของเพื่อ check out จากคุณ : ตกนรกทั้งเป็น - [ 6 พ.ค. 52 16:00:59 A:125.24.151.51 X: TicketID:214951 ]

ความคิดเห็นที่ 14 แล้วไงต่อคะ..  รออ่านอยู่ค่ะ คุณมีความอดทนเป็นเลิศจริง ๆ จากคุณ : พิมพ์ดี (พิมพ์ดี) - [ 6 พ.ค. 52 16:03:47 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เลิกเลยค่ะ...ถ้าจดทะเบียนแล้ว ก็ขอหย่าเลย>> ถ้าเป็นตัวดิฉันนะคะ จะไม่ยอมทนกับผู้ชายแบบนี้ถึงแม้ว่าจะมีลูกด้วยกันแล้วก็ตาม ถ้าอยู่กันแบบต้องระแวงและไม่มีความสุขแบบนี้ ขออยู่กับลูกดีกว่าค่ะ เลี้ยงเค้าให้ดีที่สุด ถ้ามีพ่อเลวๆแบบนี้ ให้เค้าไม่มีดีกว่าค่ะ...อ่านเรื่องของคุณแล้วโมโหจัง ผู้ชายเห็นแก่ตัว ขอโทษนะคะที่พูดแรง..แต่อยากให้คุณกับลูกมีความสุข โดนที่เค้าไม่ต้องมีพ่อก็ได้ค่ะ จากคุณ : ลิลลี่แสนสวย - [ 6 พ.ค. 52 16:03:58 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ระหว่างทางกลับกรุงเทพฯ ร่วม 3 ชั่วโมง เรามานั่งร้องไห้มาตลอดทาง ลูกก็มากอดเรา ร้องไห้ตามเราด้วย ลูกบอกเขาบอกว่าเขาเครียดมาก อยากให้ทุกอย่างเหมือนเดิม ไม่อยากให้พ่อมีคนอื่น เขาขอให้พ่อเขาเลิกกับผู้หญิงคนนั้นได้มั๊ย สามีเราฟังก็เด็กพูดแล้วก็ดูเครียดๆไปนิดนึง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ทันทีที่ถึงบ้าน เราก็โทรตามคุณพ่อ ให้มารับทันที พ่อเราก็รีบมาเพราะสงสารเรากับลูกมาก เราก็เก็บของ เตรียมหอบลูกกลับไปอยู่บ้าน ระหว่างที่เก็บไป ก็โทรคุยกับน้องสาวตลอดเวลา น้องสาวบอกว่าอย่าไปไหนทั้งนั้น บ้านนี้เป็นสินสมรส เราก็ไม่ได้ทำอะไรผิด ลูกก็อยู่นี่สะดวกสบายแล้ว ถ้าไปอยู่บ้านคุณตา ก็จะไม่คุ้นเคย ไปเรียนก็ลำบาก ทางที่ดีที่สุด สามีเราต้องเป็นฝ่ายไป ไม่ใช่เรา จากคุณ : ตกนรกทั้งเป็น - [ 6 พ.ค. 52 16:10:22 A:125.24.151.51 X: TicketID:214951 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เลิกเถอะ เค้าไม่ได้ดีพอที่จะ อยู่ด้วย ยิ่งอ่านยิ่งเจ็บใจแทนค่ะ จากคุณ : ichala - [ 6 พ.ค. 52 16:10:38 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณเป็นคนที่อดทนมา...............ก ไม่ขอแสดงความคิดเห็นนะคะ เข้าใจ เห็นใจ และเป็นกำลังใจให้ เข้มแข็ง อดทน เพื่อลูก เข้าใจค่ะ เคยเป็นมาก่อน(ตอนยังไม่แต่ง) จากคุณ : หม่ามี๊น้องแจน - [ 6 พ.ค. 52 16:11:00 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ต่ออีก สามีเลิกไปก้อคือคนอื่นค่ะ จากคุณ : หม่ามี๊น้องแจน - [ 6 พ.ค. 52 16:11:59 ]

ความคิดเห็นที่ 20 พอคุณพ่อมา ก็ไปคุยกับสามีเรา 2 ต่อ 2 เสร็จแล้วพ่อก็มาเล่าว่า เขายอมรับผิดทั้งหมด เราไม่ได้ทำอะไรผิดเลย เขาผิดคนเดียว เขาบอกพ่อเราว่า เขาจะไม่ทำอีกแล้ว พ่อบอกว่า ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย ไม่ให้โอกาสอีกแล้ว ให้เรายกโทษให้สามีอีกครั้ง เห็นแก่ลูกที่ต้องมีปมด้อย ขาดพ่อ เราก็ยังไม่ตอบอะไรทั้งนั้น ลงไปพูดให้เขาออกไปจากบ้าน เพื่อให้เรากับลูกสบายใจก่อน ค่อยว่ากัน ตอนแรกเขาก็ยอมไป เก็บเสื้อผ้าบางส่วนแล้วค่ะ แต่มีญาติคนนึง โทรไปบอกให้เขาไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น ให้อยู่บ้านนี่แหละ เดี๋ยวเราก็ดีเอง ไม่งั้นจะไม่มีใครรับส่งลุกไปโรงเรียน จากคุณ : ตกนรกทั้งเป็น - [ 6 พ.ค. 52 16:15:43 A:125.24.151.51 X: TicketID:214951 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เป็นกำลังใจให้นะคะ คุณมีความอดทนมากๆ อ่านแล้วก็หดหู่ เศร้าไปด้วย สงสารคุณ แล้วที่สงสารมากๆอีกคน ก็คือลูกของคุณค่ะ เด็กๆไม่ควรที่จะต้องมารับรู้เรื่องอย่างนี้เลย เคยผ่านเหตุการณ์คล้ายๆกันมา แต่ตัวดิฉันเลือกที่จะไม่ทนให้มีครั้งต่อไปอีก แล้วก็ไม่อยากให้ลูกต้องมาอยู่ระหว่างกลาง เห็นพ่อกับแม่อยู่กันอย่างไม่มีความสุข อยากให้เค้าได้จำชีวิตในวัยเด็กที่มีความสุขตามวัยของเค้าดีกว่าค่ะ ความทุกข์ของผู้ใหญ่ ก็ควรให้ผู้ใหญ่จัดการเอง เด็กยังเล็กนัก ไม่น่าจะต้องมารับรู้ด้วย เป็นกำลังใจให้นะคะ ตัดสินใจสิ่งที่ดีที่สุด เพื่อลูกค่ะ จากคุณ : I Adore Mi Amor - [ 6 พ.ค. 52 16:16:03 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านแล้วหดหู่ เศร้าตาม หวังว่าสามี จขกท คงจะไม่ทำอีกแล้วนะ สงสารแต่เด็ก กลัวเก็บกดจังเลย จากคุณ : nrukthin - [ 6 พ.ค. 52 16:20:01 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ่านแล้วเศร้าจังค่ะ นึกถึงตอนน้องสาวตัวเอง น้องเขยมีเมียน้อย แล้วปล่อยให้เมียน้อยมาระรานน้องสาว น้องสาวขอเลิกก้ไม่ยอมเลิก จนน้องสาวต้องหนี ทิ้งลูก 2คนไว้ให้เราเลี้ยง น้องเขยก็เลิกกัยเมียน้อยคนนั้น แต่ก็มีเมียใหม่อีกคน ตอนนี้ครอบครัวแตกสลาย พ่อแม่ลูกไปคนละทาง เพราะความมักมากของผู้ชายเห็นแก่ตัว จากคุณ : แม่พอใจ (nongporjaija) - [ 6 พ.ค. 52 16:23:43 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เราว่าลูกอยู่กับพ่อก็จะมีแต่ปมด้อยมากกว่านะคะ  คำว่าเป็นเด็กมีพ่อ ไม่ใช่ว่า แค่มี นะคะ  ถ้ามีพ่อที่ดีไม่ได้ก็อย่ามีซะเลยจะดีกว่านะคะ ความทรงจำของลูกคุณเกี่ยวกับพ่อจะเป็นยังไงบ้าง ไม่อยากจะคิดเลย จากคุณ : I Promise - [ 6 พ.ค. 52 16:25:00 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เขาก็เชื่อญาติเขาซิคะ ไม่ยอมย้ายไปไหน เราเลยขนของสามี เสื้อผ้า เครื่องแต่งตัวต่างๆ ลงมากองไว้ข้างล่าง ในเมื่อคุณไม่ย้าย เราก็ให้คุณอยู่ข้างล่าง อย่าได้ขึ้นมาข้างบนเป็นอันขาด หลังจากนั้น เราก็ไม่อยากอยู่บ้าน ตื่นเช้ามาก็หอบลูกไปโน่น ไปนี่ ตะลอนทัวร์กันทั้งวัน กว่าจะกลับบ้านก็มืด พาลูกเข้านอนเลย ตอนเช้าเราก็ไปทำงานเอง กลับเอง ยอมลำบากดีกว่า หายใจร่วมกับคนใจร้าย แต่ก็ไม่วายที่ทุกครั้งที่นึกถึงคำพูด นั้น “คิดถึงนะ “ จากปากแฟนเรา มันดังกึกก้องเต็ม 2 หู หลับก็ตายังได้ยิน มันหลอนจนเอาไปฝันต่างๆ นานา คิดถึงแล้วก็ร้องไห้ ต้องแอบเอาทิชชู่ซับน้ำตาตลอด จากคุณ : ตกนรกทั้งเป็น - [ 6 พ.ค. 52 16:25:21 A:58.8.252.160 X: TicketID:214951 ]

ความคิดเห็นที่ 26 คุณช่างมีความอดทน อดกลั้นอย่างสูง คุณคงรักสามีคุณมาก เสียดายแทนสามีคุณจริงๆ เลยที่ไม่เห็นคุณค่าตรงนี้ ไงก็ขอเป็นกำลังใจช่วยให้คุณและลูกเดินผ่านวิกฤตต่างๆ ได้นะคะ เห็นใจมาก จากคุณ : พัด-ตา-วิด - [ 6 พ.ค. 52 16:29:17 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เป็นไงต่ออ่ะคะ ใจกว้างจังเลย เป็นเรานะ ฆ่า ตัด ตอน เลยดีกว่า แต่ก็อย่างว่านะ เพราะรัก ยังไงก็ให้อภัยได้ทุกอย่าง จากคุณ : momodaka - [ 6 พ.ค. 52 16:34:39 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ไม่ทันได้อ่านเนื้อเรื่องนะคะ แค่เข้ามาบอกว่า ถ้าเป็นเรา ครั้งแรก ก็เลิกแย้ว... จากคุณ : elin - [ 6 พ.ค. 52 16:34:45 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ผ่านมาหลายวัน เขากลับทำตัวปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น กลับบ้าน คุยกับลูกปกติ แต่ไม่มีการมาพูด มาเคียร์กับเราเลย ทำให้เราทุกข์ใจหนักขึ้น หนักขึ้น เรื่อยๆ จนหลุดปากกับแม่ไปว่า ถ้าเป็นไรไป ฝากลูกด้วยนะ คือกลัวว่าถ้าอารมณ์ชั่ววูบ มันหลุดมา ก็กลัวๆอยู่เหมือนกัน .....ไม่อยากจะคิดเลย ตอนนี้ตั้งสติได้นิดนึง กลับมาทำงานพอรู้เรื่อง ใหม่ๆ พิมพ์งานไป ร้องไห้ไป ตาบวมจนต้องใส่แว่น เราร้องไห้กับครั้งที่ 4 นี้มากมาย จนเส้นเลือดฝอยในตาแตก ตาแดงจนน่ากลัว วันๆนึงคิดอยู่แค่ 4 เรื่อง นี้คือ 1.สงสารลูกที่ขาดความอบอุ่น ขาดพ่อ โตขึ้นจะเป็นยังไง เป็นเด็กมีปัญหา ขาดโอกาสรึเปล่า 2.ทำไมเขาไม่รู้จักพอ มักมากในกาม อยากรู้ว่าบั้นปลายในชีวิตนี้ของเขาจะป็นยังไง จะอยู่กับใครจนแก่เฒ่าไปด้วยกันบ้างมั๊ย 3.เขาทำให้บ้านไม่สงบสุข ร้อนเป็นไฟ ทำไมเขาถึงไม่อยากมีครอบครัวที่อบอุ่น มีชีวิตที่สงบสุข แบบคนอื่น บ้าง 4.สุดท้าย ทำไมเขาไม่รักเราเลย เราทำอะไรผิดเหรอ คิดอยู่อย่างนี้ตลอดทั้งวัน ทั้งคืน กลับไปกลับมา ตอบตัวไม่ได้ซักเรื่อง จนคิดว่าตัวเองใกล้บ้าไปแล้ว จากคุณ : ตกนรกทั้งเป็น - [ 6 พ.ค. 52 16:35:08 A:58.8.252.160 X: TicketID:214951 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เห็นใจ จขกท มากเลยค่ะ....................ไม่สามารถให้คำแนะนำอะไรได้มาก จะตัดสินใจอะไรก็อยู่ที่คุณเองแหละค่ะจะเข้าใจตัวเองที่สุด...........ขนาดบางคน ทนอยู่ ทั้งๆที่รู้ว่าสามีมี 2 บ้าน ยังทนอยู่เป็น 30 ปีเลย เราก็ไม่รู้ว่าเขาทนได้ยังไง  ยังไง พ่อ และ แม่ ก็ยังเป็นผู้มีพระคุณกับลูกๆเสมอค่ะ จากคุณ : land_girl - [ 6 พ.ค. 52 16:35:47 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มันทุกข์ทรมานแสนสาหัส อย่างที่ไม่มีอะไรจะมาเปรียบ การทำร้ายจิตใจกันด้วยการนอกใจนั้น มันเจ็บปวดที่หัวใจจริงๆ จนรู้สึกได้เลยว่ามันเจ็บ เจ็บที่ใจมันเป็นแบบนี้เอง ลูกคือสิ่งเดียวที่ช่วยต่อลมหายใจ ให้แม่ยังมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ หลังจากนี้ต่อไป ก็ไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับชีวิตดิฉันอีก ดิฉันคงไม่สามารถรับความผิดหวังอะไรได้อีกแล้ว เส้นด้ายแห่งชีวิต มันเปราะบางเต็มที ใกล้จะขาดได้ทุกเวลา ถ้าไม่มีมือเล็กๆของลูก ที่เข้ามากอด ลูบหลังให้แม่ เวลาแม่ร้องไห้ แม่คงใจสลายตายไปแล้ว ขอบคุณทุกท่านนะคะ ที่ทนอ่านจนจบ สุดท้ายนี้ขอขอบคุณทุกความคิดเห็นนะคะ จะ print เก็บไว้อ่านยามอ่อนแอ ท้อแท้ค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ตกนรกทั้งเป็น - [ 6 พ.ค. 52 16:42:14 A:58.8.252.160 X: TicketID:214951 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เห็นใจจังค่ะ และก็สงสารลูกคุณด้วย ตอนนี้ไม่อยากให้คุณคิดเรื่องอื่นแล้ว เป็นทุกข์เปล่า ๆ คิดไปก็ไม่มีประโยชน์ สิ่งที่ผ่านไปแล้วไม่สามารถเรียกคืนได้ แต่อนาคตข้างหน้าต่างหาก ที่เราจะต้องทำมันให้ดีขึ้น ขอให้คุณนึกถึงลูกให้มาก ไม่จำเป็นว่าลูกขาดพ่อแล้วจะมีปัญหาทุกคนหรอกนะคะ ลูกคุณเค้าเห็น รับรู้เหตุการณ์เรื่องราวมาตลอด เค้าต้องเข้าใจและรักแม่เค้ามาก ๆ ค่ะ เราเชื่ออย่างนั้นนะ ทำทุกอย่างเพื่อลูกเถอะค่ะ ชีวิตเราและลูกอยู่ได้โดยไม่จำเป็นต้องพึ่งเค้าหรอก คุณมั่นใจมั้ยคะ ว่าคุณจะเลี้ยงลูกเองคนเดียวได้ ที่ผ่านมาคุณก็ดูแลลูกเองอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ จะยากอะไรกับการตัดตัวปัญหาออกไปจากชีวิต แล้วนับจากนี้ บ้านคุณก็จะมีความสุข ไม่ต้องมีความเครียด ไม่ต้องคอยหวาดระแวง ไม่ต้องมีคนมาด่าว่า ถ้าคุณผ่านวันนี้ไปได้ ทุกอย่างจะดีขึ้นเองค่ะ ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ เป็นกำลังใจให้ ขอให้คุณตัดสินใจเลือกทางที่ดีที่สุดค่ะ ^_^ จากคุณ : MumMix (MumMix) - [ 6 พ.ค. 52 16:43:32 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ยังไงก็อย่าให้ลูกขาดแม่น่ะค่ะ ขาดพ่อไม่เป็นไร ดูแลตัวเองให้ดีลูกเราต้องเป็นคนดูแล ระหว่างพ่อกับแม่ลูกอยู่กับแม่ดีที่สุดค่ะ เข้าใจในสิ่งที่คุณเป็นอยู่ เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ มีอะไรก้อเข้ามาบอกมาเล่าที่ห้องนี้ได้ค่ะ จากคุณ : แม่น้องชากิส - [ 6 พ.ค. 52 16:46:21 ]

ความคิดเห็นที่ 34 อ่านแล้วเศร้าจัง เราเกลียดความมักง่ายของผู้ชายจริงๆ ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : กุ๊กกู๋ - [ 6 พ.ค. 52 16:47:46 A:124.121.174.179 X: ]

ความคิดเห็นที่ 35 อ่านแล้วเครียดตามเลยค่ะ สู้ๆค่ะ หนทางออกที่ดีที่สุด มีอีกเยอะ และหลายทางค่ะ เลือกนะค่ะ เลือกให้เหมาะกับเราที่สุด คิดที่จะเลือก ดีกว่าคิดที่จะจบ จากคุณ : แม่น้องเอม 11 เดือน (Air) - [ 6 พ.ค. 52 16:47:47 ]

ความคิดเห็นที่ 36 จะเอาสัญญาอะไรอีกกับผู้ชายคนนี้    เราสงสารคุณกับลูกเหลือเกิน ก้อนสะอื้นมันจุกอยู่ในอกเลย  แข็งใจตัดเค้าออกไปจากชีวิตคุณเถิดค่ะ  กระทู้คุณเป็นกระทู้แรกที่ดิฉันกล้าจะเอ่ยปากพูดเช่นนี้  เพราะส่วนใหญ่ดิฉันจะพยายามให้ผู้หญิงอดทนเพื่อลูก และเพื่อรักษาครอบครัวไว้ให้ครบ  แต่ดิฉันคิดว่าเค้าไม่หยุดหรอกค่ะ  ขนาดสัญญาสาบานยังสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่วัดพระแก้วแล้ว เค้ายังไม่สามารถหยุดกามารมณ์ของเค้าได้ กิริยาที่เค้าทำท่ารังเกียจเมียเสียเหลือเกิน มันน่าแค้นนัก ถ้าเป็นดิฉันคงน้อยเนื้อต่ำใจอย่างยิ่ง พฤติกรรมที่ผ่านมาหลายๆอย่างของเค้าไม่น่าให้อภัยตั้งแต่ครั้งที่สองแล้วค่ะ  คุณควรเลือกที่จะจบมันแบบที่หลุดพ้นนะคะ ผู้ชายคนนี้รักแต่ตัวเองค่ะ ลูกที่น่ารัก ทุ่มเททั้งใจและกายให้ลูกอย่างเดียวนะคะ ดูแลตัวเองดีๆ เป็นผู้หญิงอย่าหยุดสวย รอวันฟ้าสดใสมาถึง คุณจะมีความสุขสุดๆได้ โดยไม่จำเป็นต้องมีผู้ชายใจร้ายอยู่เคียงข้าง  คนที่เค้ารักกันเค้าไม่ทำกันแบบนี้หรอกค่ะ ที่เค้าไม่อยากเลิกดิฉันเดาไม่ออก  แต่คิดว่าเค้าก็รักคุณกับลูก แต่เพียงแต่ว่าเค้ารักตัวเค้าเองมากกว่า   ขอโทษด้วยนะคะ  ดิฉันขอออกตัวว่าเป็นความเห็นส่วนตัวของดิฉัน  ถ้าเป็นชีวิตของดิฉันพบเจอแบบนี้ ดิฉันจะเลือกทางเดินแบบที่ดิฉันเขียนมาค่ะ   เป็นควมเห็นที่คุณไม่จำเป็นต้องเชื่อนะคะ เพราะความรักที่คุณมีให้กับสามีก็ไม่ใช่น้อยเลย มันจึงยากที่จะตัดใจ ดิฉันสงสารคุณเหลือเกิน  น้ำตาคุณคงเสียไปมากมาย สงสารลูกที่ต้องเห็นภาพคุณแม่ร้องไห้เสียใจ  ลูกจะสะเทือนใจมากแค่ไหน เค้าคงจำมันไปจนโตนะคะ  เพราะตัวดิฉันเองก็มาจากครอบครัวที่คุณพ่อคุณแม่แยกทางกัน  ความปวดร้าวในใจเด็กน่าสงสารมากค่ะ   เอาใจช่วยคุณนะคะ  จะอยู่ตรงนี้เป็นเพื่อนคุณค่ะ จากคุณ : ยิ่งแก่ยิ่งสวย - [ 6 พ.ค. 52 16:48:31 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อย่าตกเป็นเหยื่อค่ะ อยู่ที่ไหนก็ได้ แต่ขอให้คุณมีความเข้มแข็ง มีตัวเองและลูกเป็นหลัก ทำให้ตัวเองมีความสุข หยุดทำตัวเป็นบริวารเขาหรือเหยื่อของเขา ไม่มีเขาเราก็อยู่ได้ ที่ผ่านมาคุณอาจทำผิดพลาดอะไรไป เราไม่ทราบหรอกค่ะ แต่การที่คนสองคนรักกันมาก นอกจากมือที่สามที่ทำให้ครอบครัวร้าวฉานแล้ว หนึ่งในนั้นที่สำคัญคือคนสองคน คนใดคนหนึ่งค่อย ๆ เลิกรักอีกคนลง โดยที่เราเองก็ไม่รุ้ตัวว่าทำอะไรผิดไป แต่ที่แน่ ๆ ว่ามันต้องมี แต่ไม่จำเป็นต้องไปหาข้อผิดพลาดในอดีตเพื่อมาบั่นทอนจิตใจ แค่ ณ เวลานี้มาตั้งต้นกันไป เลิกคิดเรื่องเก่าแล้วเอามาทำร้ายใจตัวเอง ตอกย้ำให้ช้ำใจตัวเองไปมา แต่ให้ตั้งหน้าคิดว่า ต่อไปนี้ชีวิตที่เหลืออยู่น้อยนิด (จาก 38 ถึง 75 (หากตั้งเป้าไว้ว่าจะตายอายุ 75) จะทำอย่างไรให้ชีวิตเรามีความสุขมากที่สุดทุก ๆ วัน มากขึ้นไปเรื่อย ๆ ไม่ต้องไปนึกถึงใคร นึกถึงตัวเองก่อนเลยค่ะ พอเราทำให้ตัวเองมีความสุขได้แล้ว ค่อยมานึกถึงลูก พ่อแม่ น้องสาว และสามี และค่อย ๆ กระจายเป็นญาติเป็นคนอื่น ต่อ ๆ ไป ที่แนะนำแบบนี้เพราะว่า หากตัวคุณเองไม่มีความสุข อย่าหวังว่าคนรอบข้างจะสุขไปกับคุณด้วย โดยเฉพาะลูก และพ่อแม่ สามีมีไว้เพื่อให้ครอบครัวสมบูรณ์ เพื่อเติมเต็มกันและกัน เพื่อ ฯลฯ แต่หากมีแล้วเป็นแบบที่ต้องการไม่ได้ คุณควรปล่อยให้เขาพิจารณาตัวเอง อาจเตือนสติด้วยวาจาที่สุภาพ ปราศจากอารมณ์ให้เขาตัดสินใจเอง หลีกเลี่ยงการปะทะเหน็บแนม คำร้าย ๆ ประชดประชัน แต่ยังคงปรนนิบัติปีดุจภรรยาอย่างห่าง ๆ หากยังอยู่ในบ้าน แต่อย่าไปคลุกคลีหรือทำตัวว่า ขาดคุณฉันจะตาย หรือแม้แต่โกรธว่าคุณทำชั้นเสียใจอีกแล้ว ทำใจให้สบายเลิกคิดวนเวียน ตั้งหน้าทำเวลาที่เหลือให้มีแต่ความสุขทุกวินาทีค่ะ ท่องไว้ในใจนะคะว่า "จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด" ตลอดเวลาที่ใจว้าวุ่น คิดถึงเรื่องเก่า ให้หยุดคิดแล้วหันมาท่องไว้นะคะ แม่เราสอนมา จากคุณ : แม่น้องเอเอ - [ 6 พ.ค. 52 16:54:53 ]

ความคิดเห็นที่ 38 คุณจขกท อ่านเรื่องของคุณแล้วเห็นใจมาก แต่อยากบอกให้รู้ว่า แม้แต่คนรุ่นพ่อแม่ของเรานั้น คุณรู้หรือไม่ว่าเกือบทุกบ้านมีปัญหานี้ และมันน่าเศร้าที่เราต้องยอมรับว่าพวกเขาหมดความรู้สึกต่อกันไปนานมากแล้ว ไม่ว่าจะเป็นการแอบมีกิ๊กหรือมีอีกบ้านอย่างเปิดเผย หรือแม้แต่หลายช่วงที่เขาเลิกกับผู้หญิงพวกนั้น ก็ไม่ได้ทำให้ความสัมพันธ์ที่ขาดไปแล้วคืนมาได้แต่อย่างใด เหมือนเพื่อนที่อยู่บ้านเดียวกันเท่านั้นเอง แต่ระหว่างพ่อ-ลูก ยังไงก็ตัดกันไม่ขาด สิ่งที่คุณควรจะทำคือ ถ้าหากเลือกที่จะรักษาครอบครัวไว้ ก็ควรจะวางตัวในเรื่องนี้ให้ดีขึ้น ไม่งั้นลูกจะมีปัญหาเพราะเห็นคุณร้องไห้บ่อยๆนี่แหล่ะ รวมทั้งคนในครอบครัวคุณก็เหมือนกัน ความทุกข์ของคุณจะทำให้คนอื่นทุกข์ตาม แต่ถ้าคุณเข้มแข็ง อะไรๆมันก็ดีขึ้นได้ คุณไม่ได้ทำอะไรผิด แต่บางทีเขาอาจจะไม่พร้อมที่จะหยุดกับใครเท่านั้นเอง เขาก็แค่ผู้ชายธรรมดาเท่านั้น จากคุณ : เฮ้อ - [ 6 พ.ค. 52 16:55:04 A:124.121.94.154 X: TicketID:140846 ]

ความคิดเห็นที่ 39 " สงสารลูกที่ขาดความอบอุ่น ขาดพ่อ โตขึ้นจะเป็นยังไง เป็นเด็กมีปัญหา ขาดโอกาสรึเปล่า " I think he's old enough to understand that his mother is suffering because of his father kha. I don't think he will ขาดความอบอุ่น or เป็นเด็กมีปัญหา ขาดโอกาส at all na kha. "สุดท้าย ทำไมเขาไม่รักเราเลย เราทำอะไรผิดเหรอ" He's too selfish and too stupid to understand what marriage and love is so you better stop questioning yourself and move on as quick as you can for you and your child's sake kha. Be strong, you can live without this jerk na kha, no more crying for him kha. I wish you all the best na kha, don't ever give up and think about your son before decide to hurt yourself. แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 52 21:27:06 จากคุณ : หมูหนาว - [ 6 พ.ค. 52 16:55:45 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เห็นด้วยกับ คห.36 เป็นอย่างมากค่ะ ถ้าผิดครั้งแรกแล้วให้อภัย แล้วเค้ากลับตัวกลับใจได้ มาเป็นพ่อที่ดีของลูกก็สมควรที่จะให้อภัยอยู่หรอกค่ะ แต่นี่ 4 ครั้งเข้าไปแล้ว เราว่าคุณอย่าทนทรมาณต่อไปอีกเลยค่ะ เพราะเรารู้สึกว่าถ้าอยู่กันต่อไป ก็น่าจะมี 5 6 7 ตามมาได้อีก ตัดใจอยู่กับลูกเถอะค่ะ เฝ้าดูการเติบโตของลูกดีกว่าค่ะ อย่าเอาชีวิตทั้งชีวิตไปผูกไว้กับผู้ชายแบบนี้ดีกว่า คิดซะว่าไม่มีเค้าเราก็อยู่ได้ จะได้ไม่ต้องมาทนรับรู้เรื่องเจ็บปวดจากเค้าอีก จากคุณ : แม่น้องน้ำผึ้ง (npuiy) - [ 6 พ.ค. 52 16:55:58 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ลูกให้ตัดยังไงก็ตัดกันไม่ขาดค่ะ เพราะเค้าเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเรา แต่ว่าสามี เลิกกันไปก็เป็นคนอื่นนะคะ  ถ้าคุณยังทนอยู่ เกรงว่าจะเสียสุขภาพจิตทั้งแม่และลูกได้ ตัดสินใจเถอะค่ะ เพื่อตัวคุณและลูกที่น่ารักของคุณเอง จากคุณ : ตัวเล็กหัวโต - [ 6 พ.ค. 52 17:01:49 ]

ความคิดเห็นที่ 42 อ่านจบแล้ว.............รู้สึกเศร้าที่หัวใจอย่างที่สุด ถ้าอยู่ใกล้ๆ มุกคงกอดพี่ไปแล้ว และคงนั่งร้องไห้กับพี่อย่างไม่อายใคร พี่คะ ถ้าไม่นึกสักนิดว่า เค้าเป็นพ่อของลูกพี่ มุกก็อยากจะสาปส่ง และแช่งชักหักกระดูกผู้ชายคนนี้ ให้ตกนรกหมกไหม้ทั้งเป็นๆ อย่างนี้เลยค่ะ แต่นั่นก็เป็นความคิดแบบสะใจเท่านั้น พี่คะ มุกกำลังคิดว่า ถ้ามุกเป็นพี่มุกจะทำอย่างไร มุกคิดว่า มุกคงเลือกที่จะไปจากผู้ชายคนนี้เสียทีค่ะ มุกไม่อยากให้เค้าต้องมาแปดเปื้อนในชีวิตของมุกและลูกอีกต่อไป ถ้าลูกต้องมีพ่อที่เลวๆ แบบนี้ ก็ไม่ต้องมีมันซะเลยยังดีกว่ามั้ย ถ้ามุกเข้มแข็งพอ มุกจะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้กับลูก พี่ยังมีคุณตาคุณยายและคุณน้าให้เป็นที่พึ่งพิงได้ เด็กที่เค้าขาดมากกว่านี้ แล้วโตมาเป็นเด็กดีก็มีถมไป เราก็สอนลูกเราสิคะ ให้รู้ถึงเหตุและผลที่เราจะไม่เลือกที่จะเจ็บและทนต่อไป มุกว่า ลูกเค้าจะเข้าใจในที่สุดค่ะ เค้าไม่ได้ให้ชีวิตเรา แต่มีหน้ามาทำลายชีวิตเรา ไม่ยอมค่ะ มุกไม่ยอมจริงๆ จากคุณ : ตื่นมาตาแป๋วๆ - [ 6 พ.ค. 52 17:02:50 ]

ความคิดเห็นที่ 43 อย่าเอาความสุขของคุณและลูกไปผูกติดกับคนเห็นแก่ตัวเลย คุณให้โอกาสเค้า 4 ครั้งแล้วนะเค้าไม่เห็นค่าของคุณไม่พอยังไม่เห็นค่าของลูกอีก อย่าให้ลูกคุณเติบโตมาในสิ่งแวดล้อมอย่างนั้นเลย อย่าคิดสั้นเพราะผู้ชายคนนี้ คุณมีคนในครอบครัวของคุณเป็นกำลังใจและพร้อมจะพยุงคุณให้ยืนขึ้นได้ พยายามตัดใจเถอะอย่าให้เค้ามีอิทธิพลเหนือคุณ คุณทนมาพอแล้วมั้ง อย่าคิดสั้นนะมันบาป ตัดใจให้ได้ซะก่อนไม่ต้องสนใจเค้าแล้ว เรื่องเลิกหรือไม่เลิกค่อยว่ากันทีหลัง ดูตามสถานการณ์ จากคุณ : JiJi MaRu (JiJi MaRu) - [ 6 พ.ค. 52 17:05:05 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เราว่าใจเขาไม่ได้อยู่กับคุณนานแล้ว... ยังไงๆ เขาก็ต้องมีใหม่อีก ถ้าคุณไม่สามารถเลิกกับเขาจริงๆ ก็ขอให้เขาทำหมันเสีย (ให้เลือกเอาระหว่างการทำหมันกับการหย่า) ถ้าทำใจได้ เลือกที่จะเลิกกับเขา ต้องฟ้องหย่า (ให้ทนายความจัดการให้) แบ่งสมบัติให้เรียบร้อย และขอเงินค่าเลี้ยงดู (ต้องเข้มแข็งเพื่ออนาคตของลูก) การฟ้องหย่าทำเพื่อให้มีหลักฐานกันเบี้ยว...  สำหรับพวกผู้ชายที่เห็นแก่ตัวหลายๆ คนไม่อยากให้แบ่งสมบัติ และเสียค่าเลี้ยงดู คุยกับคุณพ่อคุณแม่ของคุณให้ดีๆ เพื่อหาแนวร่วม กรณีนี้ไม่จำเป็นต้องเดินเพียงลำพัง เกลียดคนพวกนี้จริงๆ เลย เป็นได้ทั้งผู้หญิงและชาย.... (เคยเห็นมา) ใครได้เป็นคู่ครองก็ถือว่าเป็นเวรกรรม...  ใครรับช่วงต่อก็กับกรรมไปเถอะ..อย่าหวังว่าจะเปลี่ยนนิสัย ชาตินี้ขออย่าได้เจอเลย.... สาธุ จากคุณ : . (คนรับใช้ในบ้าน) - [ 6 พ.ค. 52 17:07:16 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เห็นด้วยกับคุณ  (คนรับใช้ในบ้าน) ความเห็น 44 ทุกอย่าง จากคุณ : JiJI MaRu (JiJi MaRu) - [ 6 พ.ค. 52 17:12:32 ]

ความคิดเห็นที่ 46 อ่านถึง.. ทำให้เราทุกข์ใจหนักขึ้น หนักขึ้น เรื่อยๆ จนหลุดปากกับแม่ไปว่า ถ้าเป็นไรไป ฝากลูกด้วยนะ คือกลัวว่าถ้าอารมณ์ชั่ววูบ มันหลุดมา ก็กลัวๆอยู่เหมือนกัน .....ไม่อยากจะคิดเลย น้ำตาร่วงเลยค่ะ คุณเป็นคนที่เข้มแข็งและอดทนมากๆๆๆ ขอให้คุณมีจิตใจที่เข้มแข็งมากยิ่งขึ้นไปอีก และตัดสินใจได้อย่างถูกต้อง เราเองก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณด้วยอีกคนนึงเหมือนกัน ถึงเราจะไม่รู้จักกันเลย แต่ดิฉันก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณอย่างจริงใจ ในฐานะที่เราเป็นแม่คนเหมือนกัน สวดมนต์ภาวนา ทำจิตใจให้สงบ แผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศลให้พวกสัมภะเวสีทั้งหลายด้วยนะคะ จากคุณ : ฉันนั่งจิบเบียร์ที่ริมหาด.. - [ 6 พ.ค. 52 17:17:43 ]

ความคิดเห็นที่ 47 คน ๆ นึง จะทนกับอะไร ๆ ที่ทำร้ายจิตใจ ได้ซักกี่ครั้ง กันค่ะ ไม่รู้จะปลอบอย่างไร แต่อยากให้ จขกท เข็มแข็งไว้นะค่ะ สามี เป็นแค่คนนอก แต่ลูกเรา เค้าคือเลือดเนื้อของเรา ถ้าไม่มีเรา แล้วเค้าจะอยู่อย่างไรค่ะ คิดถึงลูกให้มากๆๆ ค่ะ เอาใจช่วยให้เรื่องร้าย ผ่านไปด้วยดี จากคุณ : AllerGeNic - [ 6 พ.ค. 52 17:30:58 ]

ความคิดเห็นที่ 48 อยากกอดแน่นๆ ...เป็นกำลังใจให้นะคะพี่ สู้นะคะ  อย่าท้อ  อย่าแพ้ใจตัวเองค่ะ อย่าลงโทษตัวเองนะคะ  รู้ว่าคงเจ็บมาก เคยเป็นเหมือนกันค่ะ  เจ็บอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกัน โดนหักหลังซ้ำซาก  แบบว่าเราดีเกินไป ผู้ชาย..ที่เคยคิดจะแต่งงานด้วย พูดไว้ว่า ความรัก กับเซ็กซ์  อย่าเอามารวมกัน เพราะฉะนั้น  คนที่เป็นเมีย กับคนที่เขาอยากจะนอนด้วย ก็เลยต้องแยกกัน ตอนนี้เข้มแข็งมากเลย  บอกให้เขาไปเริ่มชีวิตใหม่แล้ว และเราก็ให้โอกาสตัวเองได้เริ่มใหม่ด้วย ตอนที่พูดไป...พูดไป น้ำตาไหลไป ก็ยอมรับว่าเสียใจ วันนี้เข้มแข็งมากเลย...มีหนุ่มๆมาจีบด้วย ก็ดีเหมือนกันค่ะ...โลกสดใสมากขึ้น แล้วมันก็ทำให้เราได้เปิดตัวเองมากขึ้นด้วย เป็นกำลังให้พี่นะคะ อย่าจมกับความเหงา ความเศร้าค่ะ เปิดโอกาสให้กับตัวเองนะคะ รักตัวเองให้มากๆคะ   เพราะอย่างน้อย พี่ต้องเข้มแข็งเพื่อลูก จากคุณ : เค็มอย่างเกลือ - [ 6 พ.ค. 52 17:53:27 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เคยรู้สึกถึงอารมณ์นั้นเหมือนกัน ประมาณว่าทำไมเขาไม่รักเรา เราทำผิดอะไร และเหมือนตัวเองไร้ค่า ไม่อยากจะทนอยู่ แต่คิดวนไปเวียนมาใจมันก็พะวงห่วงลูกนี่ล่ะ ผู้หญิงยึดมั่นในความรัก วันนั้นจนวันนี้ก็มักไม่แปรเปลี่ยนโดยเฉพาะเขาคนนั้นได้ชื่อว่าเป็นพ่อของลูก ความผูกพันมันยิ่งตัดยาก คุณเคยได้ยินมั้ยที่ว่าขยะในมืออีกคนที่โยนทิ้งอาจเป็นสิ่งค่าสำหรับคนอื่น หรือพวกไก่ได้พลอยที่มีสิ่งมีค่าในมือแต่ไม่เห็นไม่รู้ค่า ลองตั้งสติแล้วทบทวนอีกทีนะคะ ตัวคุณเองไม่ไร้ค่าเลยสักนิด จะไม่ฝังติดกับสามีที่ไม่เห็นค่าคุณจนไม่อยากมีชีวิตอยู่เพื่ออะไรกันคะ อนาคตคุณยังอีกยาวไกลยังต้องอยู่เพื่อลูกค่ะ พยายามกลับมาเข้มแข็งนะคะ เราเชื่อว่าคุณกับลูกอยู่ได้ มันอาจใช้เวลายาวนานแค่ไหนไม่รู้แต่ต้องทำค่ะ ครอบครัวที่อบอุ่นไม่จำเป็นต้องครบสามคน แต่ว่าสองคนที่เหลือสร้างให้กันได้  ดีใจที่ลูกรับรู้และเข้าใจ อย่ากลัวว่าขาดพ่อไปเขาจะกลายเป็นเด็กมีปัญหามันไม่เสมอไปหรอกค่ะ เขายังเป็นพ่อลูกพบเจอกันได้ แต่ถ้าอยู่ร่วมกันแล้วมันทุกข์ขนาดนี้หย้ดทำร้ายตัวเองเถอะจ้ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ไม่ต้องคิดอะไรแล้วที่มันวนเวียนซ้ำเดิมๆ เริ่มต้นกันใหม่อีกที ชีวิตคุณมีค่าและสำคัญกับลูกมากนะคะท่องให้ขึ้นใจ จากคุณ : แม่น้องปาย - [ 6 พ.ค. 52 17:58:35 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ไม่น่าเชื่อเลยเนาะกับคนที่เราแต่งงาน แต่งงานด้วย แท้ๆ แต่งงานแปลว่ารักไหมคะ ไม่รักจะแต่งไปทำไม อย่าเพิ่งหย่าเลยคะ ลองเอาทรัพยฺสินที่เค้ามี ถ้ามีเยอะ เอาออกเช่าๆๆๆๆๆ ถ้าไม่ใช่สินสมรสเอาพวกนี้ทำให้เป็นสินสมรส เอาเงินของเค้าให้มากพอที่จะเลี้ยงลูก พอเค้าทำอีก ขอเค้าได้ไหมว่า ขอให้เป็นชื่อเรา หมด แต่ยังไงๆ มันถอนคืน การให้ได้ ........เอาเป็นว่า ลองทำสินสมรสให้มากๆเข้ากรณีคุณไม่ทำงาน อยากรู้มากๆคะ ผู้ชายเวลามันไม่มีเงินเนี่ย   จะเอาผู้หญิงประเภทไหนมาเป็นเมียน้อย ไม่มีเงินก็ไม่มีเซ็กคะ ตัวเลือกน้อยลง  เชื่อเราดิ จากคุณ : มาทางนี้เลยน้อง - [ 6 พ.ค. 52 18:01:02 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ทำใจดีๆ แล้วสู้เค้าไว้ค่ะ ทำตัวให้สดชื่น สิ่งที่ลูกไม่อยากเห็นคือแม่ร้องไห้ค่ะ ถ้ามีพ่อแบบนี้ลูกจะมีปัญหาสู้ไม่มีซะดีกว่าค่ะ เข้มแข็งเค้าไว้น่ะค่ะ จากคุณ : Peony - [ 6 พ.ค. 52 18:29:07 ]

ความคิดเห็นที่ 52 อ่านจบแล้วรู้สึก เศร้ามากๆๆเลยคะ เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ ถึงคุณไม่มีใคร คุณยังมีลูก ที่เขาพร้อมจะรักและอยู่ข้างคุณตลอดเวลานะคะ จากคุณ : Super mom is not easy - [ 6 พ.ค. 52 18:34:52 ]

ความคิดเห็นที่ 53 อย่าทำร้ายตัวเองนะคะ สู้เพื่อลูกค่ะ...สามีถ้าเค้าเปลี่ยนไม่ได้..ก็คงไม่ได้จริงๆ เราว่ามันมาเกินแล้ว สี่ครั้งเนี้ย...เห้อออ ต้องมีอีกแน่ค่ะถ้าไม่ใช้มาตรการขั้นเด็ดขาด เอาให้รุ้ว่าเราก็ไม่ไหวแล้ว แต่ก็เด็ดขาดมาตั้งสี่ครั้งแล้วอ่ะนะ... "สิ้นสุดด้วยความเจ็บปวด ดีกว่าเจ็บปวดไม่มีสิ้นสุด..." แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 52 21:21:24 จากคุณ : ปลาบู่จัง - [ 6 พ.ค. 52 18:44:19 ]

ความคิดเห็นที่ 54 กลับบ้านมาอ่านกระทู้คุณจนหมดแล้ว รู้สึกสงสารคุณกับลูกจังเลยค่ะ คุณมีความอดทนสูงจริงๆ...ยังไงก็ขอให้คุณผ่านพ้นมันไปได้ด้วยดีนะคะ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณเองนะคะ...เป็นกำลังใจค่ะ จากคุณ : ลิลลี่แสนสวย - [ 6 พ.ค. 52 19:02:04 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ถ้าเป็นหนู หนูเลิกตั้งแต่สองคนแรกค่ะ เจ็บปวดแทนเหลือเกินค่ะ เป็นกำลังใจให้ผ่านช่วงเวลาเลวร้ายนี้ไปได้ไวไวนะคะ อย่างน้อยพี่สาวก็ยังมีลูกอยู่ทั้งคนนะคะ จากคุณ : kiknaka - [ 6 พ.ค. 52 19:18:37 ]

ความคิดเห็นที่ 56 มีงานทำเอง เลี้ยงลูกเต้าเองได้  งั้นขอหย่าแล้วเลิกไปเลย ..ควรเลิกตั้งนานแล้วด้วย ลูกชาย ๙ ขวบรู้เรื่องดีแล้วค่ะ ..ขอให้คุยกับเขา บอกเหตุผลไปตามความจริง เพื่อที่ว่าวันหน้าน้องเขาจะได้เป็นสุภาพบุรุษทีดี  ..ไม่เดินซ้ำรอยพ่อเขา อยู่กันสองคนแม่ลูกเถิดค่ะ ..อย่าไปร้องไห้หรือมากดดันตัวเองเพราะคนแบบนี้เลยนะ ..อายุน้องเองก็ยังไม่มาก สามสิบกว่า ๆ  โอกาสดี ๆ ยังมีค่ะ เอ้า ส่งกำลังใจไปให้..ลุยหน้าเลยค่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 6 พ.ค. 52 19:18:58 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ผู้ชายแบบนั้นไม่เหมาะที่จะเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับลูกได้หรอกค่ะ ถ้าเป็นเรา เราเลิกไปตั้งแต่ครั้งที่สองแล้วค่ะ (เราให้อภัยแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ไม่มีคำว่าผิดซ้ำๆซากๆ กับเรา) ชีวิตเรามันสั้น พยายามหาความสุขให้กับมันดีกว่า เมื่อก่อนแม่เราระแคะระคายว่าพ่อมีเมียน้อย ก็เลยมาแอบๆถามเราว่าถ้าพ่อมีเมียน้อยเราจะทำยังไง เราก็เลยบอกว่า ก็ให้พ่อแพคกระเป๋าออกบ้านไปอยู่กับเมียน้อยได้เลย แต่แม่เราก็ทนนะ ทนมาหลายปีด้วย สุดท้ายแม่ก็ตัดใจได้ซะที ดีใจกับแม่จริงๆ ไม่ใช่ว่าเราไม่นับถือพ่อเรานะ เรายังรักและเคารพท่านเสมอ แต่ถ้าจะต้องให้แม่มาทนอยู่กับพ่อ เพื่อคำว่าครอบครัวแล้ว เราไม่เอาด้วยหรอก สงสารแม่ ลองคิดดูดีๆ นะคะ ว่าทุกวันนี้ลูกคุณจะเครียดแค่ไหน ที่ต้องมาทนเห็นพ่อทำร้ายแม่ขนาดนี้ เด็กวัยนี้เป็นวัยที่ควรจะมีความสุขที่สุดค่ะ ออกมาจากชีวิตเค้าแล้วทำตัวให้เป็นได้ทั้งพ่อและแม่จะดีกว่า เรื่องบ้านถ้าตกลงกันไม่ได้ก็ขายแล้วแบ่งเงินกันไปเลยค่ะ จากคุณ : มินนาโน - [ 6 พ.ค. 52 19:26:01 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ดิฉันกลับถึงบ้านแล้ว ระหว่างทางกลับบ้านมา  ดิฉันคิดถึงแต่เรื่องของคุณ สงสารจังเลย หัวอกผู้หญิงช้ำๆคนนึงสภาพจิตใจ บอบช้ำยับเยิน ดิฉันจะเล่าให้คุณฟังค่ะ  น้องสาวดิฉันหน้าตาสวยน่ารัก หนุ่มๆจีบมากมาย มีสามีหน้าตาหล่อมากๆเช่นกันค่ะ  มีลูกชาย 1คน  ตอนที่น้องสาวดิฉันไปคลอดลูกที่โรงพยาบาล มีเพียงพ่อแม่ของสามีน้องสาวไปเฝ้า  ส่วนสามีพาผู้หญิงไปนอนที่ดอนโดที่น้องสาวกับสามีอาศัยอยู่ด้วยกัน คือมันเป็นคืนที่น้องสาวดิฉันคลอดลูก เลยค่ะ ชั่วจริงๆ  ตัวดิฉันเองอยู่ต่างประเทศ  และพวกเรามาทราบกันทีหลังจากคนในคอนโดเค้านั่นแหละ  แต่ตอนนั้นไม่มีใครกล้าบอกคุณแม่ลูกอ่อน เค้าก็สงสารกัน จากนั้นก็ไม่ระแคะระคาย แล้วจากนั้นเค้าก็มีเรื่องผู้หญิงเข้ามาอย่างชัดเจน ครั้งแรกที่น้องสาวดิฉันได้รับรู้ ตัวสั่น ใจสั่น มือสั่นค่ะ ยังไม่ได้ร้องไห้ออกมา เค้าเสียใจอย่างที่สุด และรู้สึกอับอายไร้เกียรติ ที่สามีทำแบบนี้  แต่ในที่สุดเค้าก็ดีกันเพราะน้องสาวให้อภัยค่ะ แต่อีกไม่นานก็มีอีก  หลายคน หลายระลอก ทะเลาะกัน ดีกัน เหมือนคุณค่ะ จนในที่สุด ความเจ็บปวดของเค้ามันหายไปค่ะ เค้าตัดสามีเค้าออกไปจากใจแล้ว เค้าให้อภัย แต่เค้าขอให้ออกไปจากชีวิต ยังเป็นพ่อของลูกได้ ทุกวันนี้เป็นเพื่อนกัน สามีน้องสาวก็เปลี่ยนผู้หญิงไปเรื่อยๆ  ส่วนน้องสาวดิฉันยังคงตัวเป็นโสด ไม่ได้มีแฟนใหม่ ทั้งที่คนจีบมากมาย แต่ล้วนแล้วแต่มีอายุและมีครอบครัวแล้ว น้องสาวดิฉันจะไม่สนไม่ยุ่งเลย ส่วนชายที่ยังไม่มีพันธะที่เข้ามา   น้องสาวดิฉันก็อ้างว่า  สงสารพ่อแม่ผู้ชายถ้าได้เค้าไปเป็นสะใภ้ลูกติด ใครเค้าจะอยากได้ ก็อยากอยู่กับลูกอย่างนี้มีความสุขที่สุดค่ะ  ดิฉันเองก็หมดน้ำตาไปกับน้องสาวมากมายเช่นกัน มันผ่านมาสัก 4 ปีได้แล้วค่ะ มาวันนี้ดิฉันได้อ่านเรื่องราวของคุณ ก็สะเทือนใจเหลือเกิน ไม่รู้คุณเป็นยังไงบ้างตอนนี้ คิดถึงและเป็นห่วงคุณนะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ พรุ่งนี้ดิฉันจะเข้ามาอ่านต่อนะคะ ฝันดีค่ะ จากคุณ : ยิ่งแก่ยิ่งสวย - [ 6 พ.ค. 52 19:32:16 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ให้กำลังใจนะครับ   ผมนี้สิ  อยากเจ้าชู้  แต่ไม่มีวาสนา  ฮิฮิ  เลยไม่มี เมียน้อยกับเขาเสียที  ฮิฮิ จากคุณ : กระจกฟ้า - [ 6 พ.ค. 52 20:01:06 ]

ความคิดเห็นที่ 60 อ่านแล้วน้ำตามันไหลมาเอง เข้าใจถึงความรู้สึกของลูกผู้หญิงด้วยกัน เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : momochan - [ 6 พ.ค. 52 20:01:24 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ คุณเป็นแม่ที่ประเสริฐที่สุดสำหรับลูกคนหนึ่ง หากคุณเลิกกับสามี ลูกคุณคงเข้าใจ และไม่ขาดความอบอุ่นหรอกค่ะ เพราะที่เป็นอยู่ตอนนี้ ก็เรียกได้ว่า ไม่อบอุ่นสักเท่าไหร่ ใช่ไหมค่ะ อย่าไปทนทรมานกับผู้ชายเลวๆแบบนี้อีกเลย จากคุณ : jackoiling - [ 6 พ.ค. 52 20:04:27 ]

ความคิดเห็นที่ 62 เศร้าจัง เรื่องนี้ถ้าเกิดขึ้นกับตัวเองก็คงไม่อดทนขนาดนี้ คิดถึงลูกไว้นะคะ เขาต้องการแม่ค่ะ  ส่วนพ่อถ้าไม่ดีไม่มีซะยังจะดีกว่าค่ะ แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 52 20:29:04 จากคุณ : mama_son - [ 6 พ.ค. 52 20:28:43 ]

ความคิดเห็นที่ 63 แม่ของเราก็เลิกกับพ่อเพราะความไม่รู้จักพอค่ะ มีสาวๆไปทั่ว ตอนแม่คลอดเราต้องไปคลอดรพ.ที่มีพยาบาลที่พ่อจีบอยู่ ลำบากมากมาย ยัยพยาบาลก็ไม่ช่วยอะไร ตอนหลังพ่อจดทะเบียนซ้อนมีลูกกับเมียน้อยอีก พ่อไม่ค่อยอยู่บ้านด้วยค่ะ เราเป็นลูกก็ไม่ค่อยเข้าใจ แต่เราดีใจที่สุดที่แม่เลิกกับพ่อค่ะ เพราะแม่ดูมีความสุขมาก เรากับน้องก็มีความสุขค่ะ ไม่มีพ่อก็ไม่เสียหายเลยค่ะ พอโตหน่อย พ่ออยากเจอแม่ก็ให้เจอค่ะ เพราะเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ เด็กยังไงก็เป็นลูกอยู่วันยังค่ำ สุดท้ายแม่เราแต่งงานใหม่ มีความสุข เรากับน้องก็รักพ่อเลี้ยงมากเพราะเค้าดีกับพวกเรา ยังคิดอยู่เลยว่าถ้าแม่เราทน"เพื่อลูก" ชีวิตเราทุกวันนี้จะมีความสุขอย่างนี้หรือ ส่วนพ่อเราตอนนี้ก็แต่งงานใหม่ แต่ภรรยาเค้าไม่ค่อยอยู่บ้านค่ะ ขยันทำงาน ไปเที่ยวกับเพื่อน พ่อเราก็เหงาอยู่บ้านคนเดียว เรียกว่ากรรมตามทันค่ะ จากคุณ : Mucki_girl - [ 6 พ.ค. 52 20:48:56 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ไม่เป็นไรนะคะ คิดถึงลูกไว้ก็พอ ยังไงเขาก็ยังต้องการความรักของแม่อยู่ดี เขากำลังจะโตนะคะ ดูแลเขาให้ดี ให้ความรัก เอาใจใส่เขามาก ๆ ส่วนสามี พี่ก็ช่างเขาเถอะค่ะ วันหนึ่งทนไม่ได้ก็คุยกับลูกตรง ๆ พ่อเนี่ยถ้าไม่ดีอย่ามีเลยจะดีกว่า จริง ๆ ค่ะ พอถ้ามีพ่อแบบนี้วันหนึ่งพี่และลูกอาจจะต้องมานั่งเสียใจแบบนี้อีกก็ได้ จากคุณ : จอมมารพุงโต - [ 6 พ.ค. 52 21:00:48 ]

ความคิดเห็นที่ 65 อ่านแล้วน้ำตามันไหลเอ่อ จะเป็นกำลังใจให้นะค่ะ ขอให้ผ่านพ้นไปได้ เจอแต่เรื่องที่ดีขึ้นๆ จากคุณ : lovely_l - [ 6 พ.ค. 52 21:04:47 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ในโลกนี้ยังมีคนรักเราและห่วงเราอีกเยอะค่ะ กะแค่คนคนหนึ่งในชีวิตเรา อย่าปล่อยให้สิ่งที่เค้าเป็นมาทำร้ายความรู้สึกของเราเลยค่ะ อะไรที่ตัดสินใจแล้วทำให้มีความสุขมากกว่าที่เป็นอยู่ปัจจุบัน ก็ทำไปเลยค่ะ ไม่ต้องห่วง เด็กที่ไม่มีพ่อแล้วมีความสุขมีชีวิตที่ดีก็มีเยอะแยะ ดีกว่าที่จะมีพ่อก็เหมือนไม่มี แถมยังทำให้รู้สึกแย่กันไปหมดทั้งบ้านอีกนะเนี่ย ขอเป็นอีกคนหนึ่งที่ให้กำลังใจให้คุณสู้ต่อไป ฟ้าหลังฝนมักสวยกว่าเดิมเสมอ ไม่มีใครพบเรื่องดีไปตลอดชีวิตฉันใด ก็ไม่มีใครพบเรื่องร้ายไปตลอดชีวิตฉันนั้น ชีวิตทั้งหมดก็เพื่อลูก ลูกคือสายเลือดของเรา ที่เราตั้งท้อง อุ้มท้องฟูมฟักทะนุถนอมเค้ามาตลอด 9 ปี ส่วนคนอื่นยังไงก็คนอื่น ลูกสำคัญที่สุด จากคุณ : วิว - [ 6 พ.ค. 52 21:09:24 A:58.9.203.52 X: ]

ความคิดเห็นที่ 67 คุณ Mucki_girl  เราชอบคำนี้ค่ะ... ยังคิดอยู่เลยว่าถ้าแม่เราทน"เพื่อลูก" ชีวิตเราทุกวันนี้จะมีความสุขอย่างนี้หรือ จากคุณ : ปลาบู่จัง - [ 6 พ.ค. 52 21:13:35 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ตัดหางปล่อยวัดไปเลยค่ะ เราว่าสามีคุณไม่มียาเยียวแล้ว สันดานผู้ชายเจ้าชู้ไม่มีวันเลิกได้หรอกค่ะ ถ้าไม่ไปจีบเค้าก่อนเดี๋ยวพอมีหญิงมายุ่งด้วยก็ไปกับเค้าอีกอยู่ดี  มันจะกลายเป็นคุณเจ็บซ้ำเจ็บซาก ลูกชายคุณน่ะเค้ารักคุณมากเลยนะคะ เค้าคิดแต่ว่าไม่อยากให้คุณร้องไห้ เค้าก็เลยบอกพ่อว่าไม่อยากให้พ่อไปมีคนอื่น ตอนนี้เค้าโต 9 ขวบแล้วและได้รู้ได้เห็นพฤติกรรมพ่อมากมาย การที่คุณยอมทนอยู่กับสามีเจ้าชู้แบบนี้มันอาจจะกลายเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้ลูกก็ได้นะคะ ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : Close To Heaven - [ 6 พ.ค. 52 21:22:26 ]

ความคิดเห็นที่ 69 คิดว่าข้างบนคงให้กำลังใจกันมาเยอะแล้วนะคะ ขอออกความคิดเห็นในฐานะลูกที่พ่อแม่แยกทางกันบ้างค่ะ คุณคิดว่าลูกคุณจะเป็นเด็กมีปัญหาถ้าเค้าขาดพ่อหรือคะ แต่คุณคิดบ้างมั๊ยคะว่าลูกที่อยู่บ้านที่พ่อกับแม่ทะเลาะกันประจำ พอพ่อมีเมียน้อยทีไรก็หาเรื่องแม่ทุกวัน ด่าทอ พาลทุกเรื่อง บ้านจะเป็นนรกสำหรับเค้าค่ะ และท้ายที่สุดเค้าจะไม่อยากกลับบ้าน เราพูดได้เลยตามประสบการณ์ที่เคยมีบ้านแบบนี้ มันเหมือนนรกค่ะ คุณกับลูกมีหนทางออกจากนรกขุมนี้นะคะ แต่คุณต้องเข้มแข็งมาก เหมือนอย่างแม่ของเรา ทุกวันนี้ในบ้านเราไม่มีพ่ออีกต่อไป แต่เรามี "บ้าน" ค่ะ บ้านที่มีแม่ที่เป็นได้ทั้งพ่อและแม่ และอบอุ่น สำหรับลูกๆ กว่าบ้านหลังเดิม ที่มีแค่ผนังกับหลังคา แต่ไม่มีความสุขเลย เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : เพ่ยเพ่ย (peipeithered) - [ 6 พ.ค. 52 21:38:56 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ผมว่า คุณยึดติด เกินไปครับ ถ้าการแต่งงาน คือ การเดินทางไกล ไปกับ คนที่เราตกลงใจร่วมกัน หากวันหนึ่งวันใด เรารูสึกว่ามันเป็นทุกข์ ก็แยกเส้นทางกันเดินสิครับ รอบตัว มีสิ่งสวยงามมากมาย ให้ค้นหา ให้ค้นพบ และเรียนรู้ แต่คุณไม่เคย เหลียวมองหรือสนใจเลย คุณจมปลัก กับ ผู้ชายคนเดียว ที่เขาไม่ได้ รักและทำหน้าที่ สามีที่ดี เอาชีวิตทั้งชีวิต เอาสติปัญญาทั้งหมด มาจมจ่อม กับ เรื่องนี้เรื่องเดียว ถ้าสามีคุณ ไปติดผู้หญิงคนอื่น แล้ว ไม่รับผิดชอบหน้าที่ ของตนเองให้ดี คุณเอง อาจไม่รู้ตัวว่า คุณ ก็ไม่ต่างอะไรกับสามีคุณ นั่นแหละ ที่หลงงมงายกับผู้ชาย ที่ไม่เข้าท่า คนหนึ่ง จนมองไม่เห็น คุณค่าของตนเอง และ ขาดเป้าหมายในการดำเนินชีวิต ถ่านที่มันร้อนแดง คุณเอามือกำเอาไว้ มันก็เป็นทุกข์ คุณต้องการจะพ้นทุกข์ ก็ต้องปล่อยมือ อาจจะมีแผล แต่ก็มีวันหาย แล้วก็สามารถใช้มือ ไปหยิบฉวยสิ่งดีๆ ให้กับชีวิต ตนเองและคนรอบข้างได้ ต่อไปในอนาคต ก็แนะนำได้เท่านี้ ล่ะครับ จากคุณ : ด้วยรักและผ่านมาก่อน - [ 6 พ.ค. 52 21:54:29 A:58.9.74.121 X: TicketID:127369 ]

ความคิดเห็นที่ 71 เห็นด้วยกับคูหา 47 ค่ะ .. ลูกเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเรา สามีเป็นแค่คนนอก.. ไม่ต้องห่วงลูกหรอกค่ะ เด็กเค้า 9 ขวบแล้ว รับรู้อะไร ๆ ได้มากกว่าที่เราคิดค่ะ เค้าจะสบายใจที่แม่ไม่ร้องไห้มากกว่าสบายใจที่ให้พ่ออยู่ด้วยแล้วแม่ทุกข์ใจนะคะ ลูกเพื่อนก็บอกเพื่อนเสมอค่ะว่า ถ้าพ่ออยู่แล้วแม่เสียใจ ให้พ่อไปดีกว่า (ไม่ได้หย่า แต่แยกกันอยู่) ผู้ชาย (บางคน) นั้น ลองได้ทำครั้งที่ 1 แล้วยังกลับตัวไม่ได้ ก็จะมีครั้งที่ 2, 3, .. ต่อไปเรื่อย ๆ หากเขาบอกว่าเลิกได้ครั้งนี้ก็นับเป็นครั้งที่ 4 แล้วนะคะ คนดี ๆ เค้าไม่ยอมให้มีคำพูดนี้ถึง 4 ครั้งหรอกค่ะ.. เป็นกำลังใจให้นะคะ และเชื่อว่าเพื่อน ๆ ที่เข้ามาอ่านก็จะเป็นกำลังใจให้คุณค่ะ.. จากคุณ : ทำอะไรก็ไม่อร่อย - [ 6 พ.ค. 52 22:32:21 A:115.67.94.166 X: TicketID:202656 ]

ความคิดเห็นที่ 72 จขกท. มีความอดทนเป็นเลิศเลยจริงๆ ค่ะ เป็นดิฉันคงไม่ทนตั้งแต่ครั้งแรกแล้วล่ะ ขนาดเค้าทำกับคุณมาขนาดนี้ ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ขนาดที่เค้าถึงกับว่าสาบงสาบานขอให้มีอันเป็นไป ยังไม่วายจะไปแอบมีเล็กมีน้อยเลย แล้วคุณจะยังหวังอะไรจากผู้ชายคนนี้อีกคะ ถามหน่อย เค้าคงคิดว่า ยังไงสุดท้ายคุณก็ให้อภัยเขาอยู่วันยังค่ำ แม้แต่ญาติเค้าคนนั้นก็ยังบอกเลย ว่าไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น เดี๋ยวคุณก็ดีเอง ดูซิ เค้ายังรู้เลย เฮ้อ.... อยากให้คุณไปนั่งคิดพิจารณาดีๆ อะไรคือต้นเหตุแห่งความทุกข์ของคุณ ถ้าไม่มีเขา คุณจะอยู่กับลูกยังไงให้มีความสุข คุณมีงานทำ มีลูกที่น่ารัก มีคุณพ่อคุณแม่ที่รักคุณ นึกถึงแต่สิ่งดีๆ นึกถึงแต่คนที่รักคุณนะคะ เข้มแข็งเข้าไว้ มองไปไกลๆ คิดบวก เหงาๆ ก็ออกไปพักผ่อน ไปเที่ยว แล้วคุณก็จะเห็นว่า โลกนี้ไม่ได้มีแต่สิ่งที่ทำให้คุณเจ็บปวดหรอกนะคะ ...เชื่อสิ จากคุณ : เ จ้ า ช า ย เ อ เ ด รี ย ล - [ 6 พ.ค. 52 23:20:44 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เป็นกำลังใจให้นะคะ เจ้้าของกระทู้อดทนมาก ๆ ค่ะ ยังไงขอให้พบกับทางออกที่ดีที่สุดนะคะ จากคุณ : saya (saya) - [ 6 พ.ค. 52 23:21:32 ]

ความคิดเห็นที่ 74 คิดว่าความเห็นทั้งหมดส่วนใหญ่เห็นตรงกันนะคะ ถ้าเลิก ทั้งลูกทั้งคุณน่าจะมีความสุขมากขึ้น ... ปัญหาอยู่ที่ว่า คุณอยากเลิกรึเปล่า ดึงจนมันสุดสายป่านแล้ว ก็ปล่อยมันไปเถอะค่ะ .. จากคุณ : Pjanet - [ 6 พ.ค. 52 23:24:21 ]

ความคิดเห็นที่ 75 อ่านเรื่องของพี่แล้ว เหมือนเรื่องในอดีตของเราเลย เป็นกำลังใจให้พี่ค่ะ เอาใจช่วยให้ผ่านพ้นเรื่องร้าย ๆ นี้ไปให้ได้นะคะ หากคิดว่าจะทนอยู่เพื่อลูก ก็เห็นด้วยกับคห. แม่น้องเอเอ ก็ถือซะว่าเป็นคู่เวรคู่กรรมกันไป แต่หากคิดว่าอยู่ไม่ได้แล้ว มันเจ็บเกินทน ก็เห็นด้วยกับพี่นัทตี้ค่ะ ลองคุยกับลูกชายดู น้องอายุเก้าขวบแล้ว น่าจะเข้าใจ หากพี่แยกกันอยู่แบบสันติสุข พี่ก็ยังเป็นเพื่อนกันได้ แบ่งกันดูแลลูกก็ได้ จากคุณ : Lilla Mamma - [ 7 พ.ค. 52 00:04:23 ]

ความคิดเห็นที่ 76 อ่านแล้วน้ำตาจะไหล เศร้าใจ แทน และรู้สึกว่าจขกท. เข้มแข็งจัง อยากให้เข้มแข็งต่อไป   พร้อมที่จะเป็นทั้งพ่อ และแม่ให้แก อย่างที่ คุณก็ทำอยู่แล้ว หรือคุณเข้มแข็งกว่านั้นก็เลิกเถอะค่ะ จากคุณ : JACK_CITY - [ 7 พ.ค. 52 00:06:08 ]

ความคิดเห็นที่ 77 หนูเชื่อว่าพี่เป็นได้ทั้งพ่อและแม่ของน้อง และเป็นทั้งพ่อและแม่ที่ดีด้วยค่ะ จากคุณ : กระต่ายน้อยเซนทาโร่ - [ 7 พ.ค. 52 00:10:58 ]

ความคิดเห็นที่ 78 อยู่ด้วยกันไป ก็รังแต่จะเพิ่มความทุกข์ให้กับลูกๆ เปล่า.... เพราะลูกของคุณรู้เห็นเรื่องราวต่างๆ ตลอดเวลา เห็นสิ่งที่พ่อกับแม่ทำ ... ตอนนี้จิตใจของลูกๆ จะเป็นอย่างไร เศร้า เหงา ท้อแท้ เบื่อ ไม่อยากเรียน... กระทบจิตใจเด็กมากๆ ค่ะ.... อย่างแรกเราอยากให้คุณพยายามพูดกับลูก ให้ลูกเข้าใจเรื่องต่างๆ มากขึ้น... ให้ลูกรู้ว่า สิ่งที่ลูกเห็นนั่นเพราะอะไร... พูดให้ลูกมีความรู้สึกดีทั้งพ่อและแม่ดีกว่า ถึงจริงๆ แล้วพ่อเขาเป็นคนไม่ดี แต่เขาก็คือพ่อ... อย่าให้ลูกมีความรู้สึกแย่ๆ กับพ่อของเขาเลย แต่ถ้าอยู่ด้วยกันแล้ว มีแต่เรื่องไม่ดีให้ลูกเห็น ก็แยกออกมาเลยค่ะ.... บ้านถึงจะเป็นสินสมรส ก็ช่างเถอะ ลูกต้องมาก่อน คุณอยากให้ลูกรับรู้สิ่งที่พ่อกับแม่ทำแบบนี้หรือคะ... ออกไปอยู่ข้างนอกให้ลูกเห็นอย่างอื่นดีกว่าค่ะ แต่ถ้าเป็นเรานะ เราเลิกแน่ แต่ช่วงนี้ เราจะอยู่ที่บ้านก่อน แล้วพยายามค้นหาสิ่งที่เขาทำ เก็บรวบรวมหลักฐานต่างๆ ที่เขามีผู้หญิงอื่น เมื่อได้แล้ว ก็ก็จะออกมา แล้วฟ้องหย่าเลย แล้วเอาหลักฐานนั้นไว้ด้วย.... เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : เบคอนแฮม - [ 7 พ.ค. 52 00:20:25 ]

ความคิดเห็นที่ 79 เอ่อ......อ่านแล้วแบบ....ยัยคนแรกนี่เหมือนร่วมสายเลือดสืบสันสานมากับเมียน้อยของสามีเราเลยอ่ะ กำลังใจจะเกินร้อยแล้วหล่ะเจ้าของกระทู้ ถ้ากลับมาอ่านน่าจะได้ข้อคิดและแรงใจเต็มภาคภูมิแล้วนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนแล้วกัน และอยากเตือนพร้อมฟันธงเลยว่า สันดอนขุดง่าย สันดานขุดยาก คนเจ้าชู้หน่ะจะเจ้าชู้จนลมหายใจสุดท้ายแหละ สามีเรานี่ก็สงบนิ่งมาได้เกือบสิบปีแล้วแต่นั่นก็เพราะมีปัจจัยภายนอกล้อมกรอบอยู่ บอกตามตรงนะ สามีเราก็ให้คำสัญญาและถึงแม้เค้าจะเพิ่งทำพลาดเป็นครั้งแรก(เท่าที่เรารู้นะ) คำสัญญานั่นมันไม่ได้ทำให้เรามีความสุขและมั่นใจในความซื่อสัตย์ของเค้าอีกแล้ว เพราะเราโตขึ้นมุมมองกว้างขึ้นจึงมองออกว่า แม้ว่าจะรักเราแต่ความเจ้าชู้ก็ยังมีอยู่เต็มเปี่ยม เพียงแต่เค้าเรียนรู้ที่จะควบคุมและหาวิธีปรามมันไม่ให้มันมาอยู่เหนือหน้าที่และความรับผิดชอบ ทุกวันนี้เราทุ่มเทความรักให้ลูกทั้งหมด ที่เคยมีให้เค้ามันกลายเป็นความเข้าใจและการยอมรับ บอกได้เลยว่าลูกทำให้เราเข้มแข็งมากขึ้นและไม่เกรงกลัวที่จะต้องยืนหยัดด้วยตัวเองหากวันใดที่ลาวาในใจของสามีมันระเบิดขึ้นมา และตอนนี้เองที่ทำให้เข้าใจว่าเพื่อลูกทำได้ทุกอย่างหน่ะในความเป็นจริงเค้าทำกันยังไง ขนาดลูกเราอายุแค่ขวบครึ่งยังมีสัมผัสกับจิตของแม่ ใครบอกว่าเด็กมักไม่รู้อะไรไม่ประสีประสา เราเถียงสุดใจ ทุกครั้งหากเราทะเลาะกับสามี(ซึ่งไม่ได้เอะอะ) ลูกจะมองซ้ายทีมองขวาทีแล้วร้องไห้ ต่อให้ออกไปยืนทะเลาะกันนอกห้องขณะลูกหลับ พักเดียวจะหันมาเห็นลูกยืนเกาะประตู(กระจก)มองตรงมาแล้วร้องไห้ คุณว่าเด็กรู้หรือไม่ไปคิดเองแล้วกัน สาบานกับตัวเองไว้แล้ว หากสามีสร้างประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเดิม จะหย่าทันทีและจะไม่เสียน้ำตาให้ผู้ชายแบบนี้อีก เรื่องลูกเราไม่ห่วงเพราะเรารู้ว่าลูกสัมผัสได้มาตลอดว่าเราใช้หัวใจเลี้ยงเค้าซึ่งมันมีค่ากว่าเงินกับคำว่าหน้าที่แต่ไร้จิตสำนึกแบบเทียบกันไม่เห็นฝุ่น และเราเชื่อว่าลูกคงจะมีความสุขกับแม่ที่เปื้อนยิ้มมากกว่าแม่ที่อมทุกข์ อีกอย่างเราเชื่อมั่นว่าเราเป็นได้ทั้งพ่อและแม่อย่างสมบรูณ์แบบ ความเห็นส่วนตัวล้วนๆนะเจ้าของกระทู้ สามีคุณหน่ะกู่ไม่กลับแล้วหล่ะ แม้เราเชื่อว่าเค้ายังไม่หมดใจกับคุณ แต่คำสัญญานั้นหน่ะมันไม่มีความหมายตั้งแต่ครั้งแรกแล้ว เพราะสัญญาจากใจจริงเมื่อวันแต่งงานนั้นมันถูกลบไปนานแล้ว ที่คุณให้โอกาสเค้า3-4ครั้งนั้นมันไม่ใช่เพราะรัก รักมันหมดไปกับความศรัทธานานแล้ว ที่เป็นอยู่คือการฝืนทนและการพยายามทำใจให้ยอมรับ(แบบที่เราเป็นอยู่เหมือนกัน) แต่มาถึงขั้นนี้คงต้องใจแข็งบอกว่าอย่าฝืนทนในสิ่งที่ไม่จำเป็น และอย่าพยายามทำใจให้ยอมรับในสิ่งที่ไม่สามารถทำให้เหมือนเดิมได้อีก จะทรมานตัวเองไม่เพื่ออะไร เรื่องลูกหน่ะไม่ใช่ปัญหาเราคิดว่าลูกคือคนที่พร้อมจะเข้าใจเราที่สุด ส่วนเรื่องบ้านหรือสินสมรส แนะนำให้สู้เหมือนกันอย่ายอม เราไม่ใช่คนผิด เรามีสิทธิ์ ที่สำคัญลูกเราก็มีสิทธิ์ จำไว้ตอนนี้คุณไม่ได้ลุกขึ้นสู้เพื่อตัวเอง แต่เพื่อลูก...... ยามที่ไม่อาจมีใครเข้าใจเรา เป็นยามที่เราต้องกางปีกบิน ยามนี้จะเป็นยามที่เราจะได้แสดงความเข้มแข็งและยืนหยัดด้วยตัวเอง จากคุณ : ณัฐ - [ 7 พ.ค. 52 01:31:37 A:124.121.111.155 X: TicketID:136392 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ในฐานะที่หนูเป็นลูก และพ่อของหนูก็เป็นคล้ายๆกับสามีของพี่ เลิกได้เลิกเถอะค่ะ เวลาหนูเห็นแม่ร้องไห้ มันรู้สึกเจ็บมากๆ เจ็บจนฝังใจเลย บางทีเห็นพ่อดุด่าแม่ ตีแม่ แถมยังนอกใจแม่ ไปมีเมียน้อยอีก บางทีรู้สึกเกลียดพ่อตัวเองไปเลย แต่พ่อก็ไม่ยอมเลิกกับแม่ แล้วก็ชอบด่าตาด่ายาย เสียๆหายๆ หนูไม่พอใจมากๆ ทำไมเขาต้องพูดแบบนี้กับคนที่มีพระคุณต่อหนูแบบนี้ กำลังจะอ้าปากด่ากลับ แม่ยกมือห้ามแล้วไล่ให้ไปไกลๆ เกิดคำถามขึ้นในหัว???? แล้วทำไมแม่ต้องยอมให้พ่ออยู่อย่างนี้ นอนๆคิด น้ำตาก็ไหล และตั้งใจไว้แล้วด้วย ถ้าหนูโตขึ้น ได้แต่งงานมีลูก ถ้าสามีของหนูทำแบบนี้ ถึงจะต้องย้ายออกจากบ้านของตัวเอง หนูก็ยอม เพราะไม่อยากให้ลูกต้องมีความรู้สึกเหมือนตัวเอง... แต่นอนคิดอีกที สักวันเวรกรรมก็คงตามทันเอง สู้ๆๆๆๆ ค่ะ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 52 01:51:12 จากคุณ : ก็แค่ความเห็นของเด็กคนนึง (-BoaT-Love-Pokkie) - [ 7 พ.ค. 52 01:50:42 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ถ้ามีงานทำเลี้ยงตัวเองได้  ก็เลิกไปเถอะ ลูกนะไม่มีปัญหา ไม่มีปมด้อยไปกว่าทีเป็นอยู่หรอกค่ะ ลูกที่เห็นพ่อ แม่ทะเลาะกันทุกวัน พ่อมีเมียน้อยก็มีปมด้อยได้ เพราะงั้นตัดปัญหานี้ไป ถ้าทุกอย่างแย่ขนาดนั้นแล้วก็จะทนไปทำไม  หย่ากัน เลิกกันไม่ใช้เรื่องน่าอายหรอกค่ะ  ไปหาชีวิตใหม่ที่ดีกว่าเถอะ จากคุณ : PinyZ - [ 7 พ.ค. 52 02:25:04 ]

ความคิดเห็นที่ 82 เห็นด้วยกับ #70 ด้วยรักและผ่านมาก่อน  (น่าจะสมัครล็อคอินนะคะ  ตอบกระทู้ได้ประทับใจมาตลอด อยากให้กิ๊ฟ) เป็นกำลังใจให้ก็แล้วกันค่ะ จากคุณ : หมูเหมียว - [ 7 พ.ค. 52 02:35:38 ]

ความคิดเห็นที่ 83 อ่านเรื่องของคุณเสร็จ น้ำตาไหล ออกมาแบบไม่รู้ตัว   เรื่องราวบางเรื่อง  เหมือน รถมันวิ่งเข้ามาชน  มันจุกตรงอก            หนึ่งเคยรู้สึกแบบคุณนะคะ รู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า  ตัวเองทำอะไรผิด แล้วก็คิดอยากจะตายไปให้พ้นๆ  ส่วนนึงที่อยากหนีไปก็คือ เราอาย  เราเสียใจ  และเฝ้าโทษตัวเอง ว่า เพราะเราหรือเปล่า ที่รักษาครอบครัวเอาไว้ไม่ได้          วันนั้น หนึ่งโชคดี ที่ได้ที่นี่ เป็นที่พักใจ เป็นที่ ที่เตือนสติ เหนี่ยวรั้งให้กลับมา  และยังมีแววตาของ ลูกๆอีก ที่เฝ้ามองอยู่          กรณีของหนึ่ง  แค่ครั้งเดียว ยังเจ็บเจียนตาย   หนึ่งเชื่อว่าคุณ ผ่านมันมาได้ตั้ง3ครั้ง  ครั้งนี้ ทำไม คุณจะผ่านไปไม่ได้          หนึ่งเชื่อว่า  คุณยังรักเขาอยู่เต็มหัวใจ   อย่างที่ บางคนเห็น ทำไม สามี บ้านนี้ซ้อมภรรยาได้ทุกวัน แต่ภรรยาเขายังรักสามีเขาอยู่   หรือทำไม สามีเขากินเหล้าเมา หัวราน้ำทุกวัน แต่ทำไม เขายังรักสามีเขาอยู่   เรื่องแบบนี้ หนึ่งพูดได้คำเดียวว่า  วิถี ชีวิตของคนนั้นต่างกัน  บางคนเลือกที่จะไม่ทน  บางคนเลือกที่จะทน  และบางคนเลือกที่จะหลอกตัวเอง   อันนี้ไม่ผิด  เพราะเราจะเลือกอย่างไร  ตัวเราเอง ที่ต้องรับผลนั้น       เรื่องราวของหนึ่ง  ตั้งแต่วันแรกที่เกิดเรื่อง   คือวันที่12 มีนาคม   ช่วงสามวันแรก จิต+ใจกระเจิงไปเหมือนกัน   แต่ต่อหน้าเขาเราเลือกที่จะสงบและใช้สติ  เปิดอกคุยกันตรงๆ อะไรที่เราพลาด  อะไร ที่เขาต้องการ  เขาต้องไปมี คนอื่นอีกเพราะอะไร  (ถ้ากล้าที่จะเปิดอก ต้องกล้าที่จะยอมรับ คำตอบจริงๆ และห้ามโกรธเขาเด็ดขาด)  ครั้งแรกๆเขายังไม่บอกความจริงคุณมาทั้งหมดหรอก   แล้วคุณเองหา เวลาอยู๋กับตัวเอง  ทบทวน ในสิ่งที่เขาพูด  ในสิ่งที่เขาต้องการ  เราเองยอมรับได้ไหม  ทำได้ไหม  เปลี่ยนแปลงได้ไหม (ตรงนี้ต้องเลิกมองว่าใครผิดหรือถูก)  และที่สำคัญ ถามใจตัวเองอีกหลายๆรอบว่ายังต้องการเขาอีกไหม         ถ้ามีคำตอบสำหรับตัวเราแล้ว ก็เดินหน้าต่อไป    ของหนึ่งเลือกที่จะอยู่ต่อ และเดินไปพร้อมๆกัน   อะไรที่เราพลาด  เรายินดีที่จะแก้ไข  อะไร ที่เรารับไม่ได้ เขายินดี ที่จะไม่ทำอีก   กรณีของหนึ่ง  ต้องขอบคุณ ผู้หญิงคนนั้น  ที่ทำให้เราได้เปิดอกคุยกัน แบบไม่มีอะไรปิดบัง ใครต้องการอะไร  ยังไง  วิถี ชีวิตครอบครัวเราจะเดินไปยังไง  เราไดเปิดอกคุยกันอย่างชัดเจน        สำหรับคุณ  หนึ่งมีกำลังใจให้เต็มเปี่ยม   อยากให้คุณหาคำตอบ  ของตัวคุณเองให้แน่ชัด  แล้ว ค่อยตัดสินใจ   แต่ไม่ว่าคุณจะเลือกแบบไหน ขอแค่ทางที่คุณเลือก  เป็นทางที่คุณมีความสุขกับมัน      อย่าเพิ่งท้อแท้นะคะ  คุณยังมีค่า ในสายตา ของลูกคุณมากมาย  คุณจะตัดสินใจอย่างไร ลูกจะยืนอยุ่ข้างคุณเสมอ   ขอให้เข้มแข็ง และแข็งแรง ไวไวนะคะ         สู้....สู้...ค่ะ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 52 03:02:48 จากคุณ : สาวตรังใจกว้าง - [ 7 พ.ค. 52 02:58:53 ]

ความคิดเห็นที่ 84 น่าเห็นใจจังเลยค่ะ  ถ้ายังอยู่ด้วยกัน ก็อย่าลืมเรื่องตรวจร่างกาย ป้องกันโรคด้วยนะคะ น่ากลัวค่ะ จากคุณ : แมวต่างแดน - [ 7 พ.ค. 52 03:23:56 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ชอบความเห็นของ คห. 70 มาก ให้มุมมอง ข้อคิดในอีกมุม ที่นึกไม่ถึงเลยค่ะ ................................................................................................. อ่านแล้วรู้สึกอึดอัดใจแทนมากๆเลยค่ะ คุณมีความอดทนที่น่ายกย่องมากๆ เพราะตัวเองก็เคยเป็นเด็กคนหนึ่งที่แม่ัตัดสินใจเลิกกับพ่อ แต่ก็ไม่คิดเสียใจ เพราะยังไงเราก็ยังมีแม่ที่รักเราอยู่ทั้งคน แต่ถึงพ่อกับแม่จะเลิกกัน แต่ถ้าถามว่ารักพ่อไหม ยังไงก็รัก และพ่อก็ยังคงเป็นพ่อ อยู่เหมือนเดิม แต่ถ้าบอกว่าเราเข้าข้างใคร ไม่ต้องคิดเลยค่ะ แม่แน่นอน แล้วก็คิดว่า แ่ม่ตัดสินใจถูกแล้ว เพราะแม่มีความสุขมากๆ หลังจากที่เลิกกับพ่อไป ลองถามตัวเองก่อนว่าคุณจะเลือกทางเดินชีวิตยังไง ถ้ายังไงเป็นกำลังใจให้คุณเข้มแข็งต่อไปนะคะ ในโลกนี้ยังมีคนที่รอให้คุณรัก และรักคุณ อีกมากมายค่ะ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 52 04:35:36 จากคุณ : noojerry - [ 7 พ.ค. 52 04:15:19 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ขอให้กำลังใจคุณแล้วกันนะคะ  ขอให้เข้มแข็งค่ะ  ให้อภัยเค้าแล้วคิดได้ว่าเค้าควรจะออกไปจากชีวิตของคุณ ขอให้คุณอยู่ได้โดยปราศจากผู้ชายคนนี้ อยู่อย่างมีความสุขกับลูกชาย รวมทั้งขอให้น้องเข้าใจและรับได้ถ้าพ่อออกไปจากชีวิตแม่แล้ว แม่และน้องจะมีความสุข โดยที่ไม่ต้องมาเห็นแม่นั่งร้องไห้  จริงๆ แล้ว ห่วงน้องนะคะ ไม่อยากให้คุณร้องไห้ให้เค้าเห็น จากคุณ : Louise Vuitton - [ 7 พ.ค. 52 06:45:55 ]

ความคิดเห็นที่ 87 เค้าว่ากันว่าชีวิตคนเรามันสั้น คุณได้ให้โอกาสเค้ามามากอย่างล้นเหลือทีเดียว เดินหน้าใช้ชีวิตของคุณกับลูกอย่างมีความสุขดีกว่าค่ะ วันข้างหน้าคุณจะหวนกลับมาคิดได้ว่า คุณน่าจะเลิกกับเค้าได้ตั้งนานแล้ว เพราะไม่มีเค้า คุณมีความสุขใจกว่าที่เป็นอยู่เยอะ จากคุณ : เด็กหัวโต - [ 7 พ.ค. 52 06:52:52 A:24.240.30.234 X: TicketID:199210 ]

ความคิดเห็นที่ 88 ตาม คห.70 คุณด้วยรักและผ่านมาก่อน ทุกคำเลยค่ะ ตอนนี้มองไปที่ลูกไม่ดีกว่าเหรอคะ ทำไมต้องให้ผู้ชายคนนึงมาทำให้คุณรู้สึกตกต่ำได้ขนาดนี้ ชีวิตยังมีอย่างอื่นให้ทำอีกเยอะนะ พอดีชอบเพลงนี้ แต่หาลิ้งค์เพลงไม่ได้ ขอลงเนื้อเพลงแทนแล้วกัน ไม่ใช่ทุกอย่าง - อินคา ชื่อนักร้อง /ชื่อวง : อินคา ชื่ออัลบั้ม : ตามรอยตะวัน เมื่อพายุ พัดออกไป และฟ้าสดใส ก็คืน มาแทน เมื่อความช้ำ ความเจ็บแค้น เพราะใครสักคน มันน้อย ลงไป จากใจที่เคยปวดร้าว ไม่ลืมเรื่องราว เสียใจ ฟูมฟาย เมื่อวัน ล่วงเลยออกไป ก็จึงเข้าใจมันง่ายจริงๆ แล้วก็แล้วกัน เพราะเธอกับฉัน ไม่ใช่ทุกอย่าง แม้จะถูกทิ้งกลางทาง ก็คงต้องไปโดยไม่มีเธอ ยังมีอะไรใต้ฟ้ากว้างใหญ่ ที่มากไปกว่าความรัก ยังมีอะไรต้องทำ อีกหลายหลาก ที่มันจำเป็น กว่าความรักมากมาย ก็เป็นแค่เพียงเหตุการณ์ ที่มันถูกกลืนด้วยกาลเวลา จุดหนึ่งใต้เงาแผ่นฟ้า ที่มันก็ผ่านไปแล้วจริงๆ แล้วก็แล้วกัน เพราะเธอกับฉัน ไม่ใช่ทุกอย่าง แม้จะถูกทิ้งกลางทาง ก็คงต้องไปโดยไม่มีเธอ ยังมีอะไรใต้ฟ้ากว้างใหญ่ ที่มากไปกว่าความรัก ยังมีอะไรต้องทำ อีกหลายหลาก ที่มันจำเป็น กว่าความรักมากมาย จากคุณ : sweetpee - [ 7 พ.ค. 52 07:00:54 ]

ความคิดเห็นที่ 89 อ่านมาจนจบ ผมเห็นด้วยกับ คห.70 ตลอดเวลาจากที่เขาแต่งงานกับคุณมา มีเรื่องผู้หญิงให้ช้ำใจมาเป็นระยะ ช่วง10ปีที่ผ่านมาเขามีผู้หญิงใหม่ที่คุณจับได้ถึง 4 ครั้ง แล้วที่จับไม่ได้ล่ะ ไม่อยากคิดเป็นตรรกะเลย แต่เขาอายุเท่าไหร่ จะอยู่กับคุณไปอีกกี่สิบปี เขาจะมีใหม่อีกกี่คน จะเอาอะไรกับคนที่กินไม่มีวันอิ่ม คุณให้โอกาสเขามามากเกินพอแล้วครับ สงสารลูกคุณที่ต้องมารับรู้เรื่องแบบนี้ เด็กจะซึมเศร้าแค่ไหน จะโตมาแบบเห็นพ่อแม่ทะเลาะ ด่าว่ากัน สู้คุณเลี้ยงลูกตัวคนเดียวอยางมีความสุขดีกว่า รักตัวเอง รักลูกให้มาก จะไปสนใจทำไมกับคนที่ไม่เป็นคน มันก็แค่หมาตัวผู้เจ้าชู้ไปเรื่อย จากคุณ : HiNjUnG - [ 7 พ.ค. 52 07:05:44 ]

ความคิดเห็นที่ 90 เห็นด้วยกับค.ห.70 ค่ะ อย่าเอาตัวเองไปจมจ่อมอยู่กับความทุกข์เลยนะคะ ทางไหนที่ทำแล้วคุณมีความสุขกว่า เลือกทางนั้นเถอะค่ะ ไม่รู้สิคะ ถ้าเป็นเรา เราคงยอมเสียบ้านที่เป็นสินสมรส เพื่อที่จะรักษาสภาพจิตใจของตัวเองค่ะ   ในเมื่อเราสามารถเลี้ยงตัวเองและลูกได้ด้วยตัวเอง  ไม่รู้จะทนให้เค้าทำกับเราแบบนี้ไปทำไม จากคุณ : พจมารร้าย - [ 7 พ.ค. 52 07:37:50 ]

ความคิดเห็นที่ 91 คนเราสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเองค่ะ ตั้งสตินะคะ ทุกคนเป็นกำลังใจให้ อยู่แล้วทุกข์มากกว่าสุขก็ต้องตัดใจค่ะ จากคุณ : Rich Club - [ 7 พ.ค. 52 08:38:50 ]

ความคิดเห็นที่ 92 นับถือทุก ๆ ความเห็น และขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจค่ะ จากคุณ : แพท ภัทรียา - [ 7 พ.ค. 52 08:44:40 ]

ความคิดเห็นที่ 93 คุณมีความอดทนสูงมากค่ะ ถ้าเป็นเรา ๆ คงเลิกไปนานแล้ว แต่ยังงัยก็ขอเป็นกำลังใจให้ ขอให้คุณผ่านเรื่องร้าย ๆ ไปให้ได้นะคะ จากคุณ : มูมิ มูมิ - [ 7 พ.ค. 52 08:54:20 ]

ความคิดเห็นที่ 94 จขกท. เข็มแข็งนะคะ อดทนอีกนิด เพื่อลูกของคุณ ส่วนสามีของคุณ ปล่อยไปตามเวรตามกรรมเถอะค่ะ ไม่ต้องไปสนใจอะไรเขาอีกแล้วเนอะ ช่างเค้าค่ะ คำสัญญา ก็แค่ลมปากค่ะ เชื่อถือมากไม่ได้ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ รักลูก รักตัวคุณเองให้มากๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ อย่าท้อแท้นะ!!! ซักวัน ชีวิตคุณต้องดีมากกว่านี้แน่นอนค่ะ .. จากคุณ : ไอติมกะทิ (Ribbon pink.) - [ 7 พ.ค. 52 09:02:11 ]

ความคิดเห็นที่ 95 จขกท อดทนสูงมากเลยคะ เป็นเราคงเลิกตั้งเเต่คนเเรก ครั้งเดียวก็เกินพอ บอกตัวเองเสมอ ถ้าหากวันใดที่สามี คิดนอกใจเรา เราจะตัดสินใจไปจากเค้าทันที ไม่มีเค้าเราก็อยู่ได้ ไม่มีเค้าเราก็คงไม่ถึงกับตาย เมื่อก่อนไม่มีเค้าเรายังอยู่ได้ไง คิดถึง พ่อ เเม่ เเละลูก จขกทให้มากๆนะ อย่าไปทรมานตัวเองเพราะผู้ชายมักมากเลยคะ จากคุณ : เลิฟยูจัง - [ 7 พ.ค. 52 09:09:54 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ไม่ขอแสดงความคิดเห็น แต่ขอมานั่งอยู่เป็นเพื่อนให้กำลังใจนะคะ ขอให้เรื่องร้ายๆผ่านไปไวๆนะคะ สู้ๆนะ จากคุณ : Grandnice - [ 7 พ.ค. 52 09:18:16 ]

ความคิดเห็นที่ 97 ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอค่ะ เป็นกำลังใจ ให้สู้ต่อไปนะคะ จากคุณ : ลานศิลป์ - [ 7 พ.ค. 52 09:19:53 ]

ความคิดเห็นที่ 98 ตอนนี้เราว่าคุณคงลำบาก ที่จะไล่ให้สามีคุณออกจากบ้านแล้วล่ะค่ะ ท่าทางเค้าจะไม่ยอมออกไปง่าย ๆ นะสิค่ะ ความเห็นส่วนตัว เราว่าสามีคุณ นะ ที่ยังไม่ยอมเลิกกับคุณ ก็เพราะ กลัวว่าถ้าไม่มีคุณแล้ว คงไม่มีใครเอามากกว่า ที่คบ ๆ อยู่ ก็อาจไม่ยั่งยืน เหมือนกับคุณนะ แต่ถ้าเป็นเรานะ เราจะไม่ทนอย่างคุณแน่นอน ผู้ชาย แบบนี้ อย่าทนอยู่กันเลย สงสารลูกนะค่ะ เพราะน้องเค้าก็เป็นเด็กผู้ชายด้วย คุณคงคิดว่า อยากให้น้องได้สัมผัส กับพ่อ มาก ๆ เรียนรู้ถึงความเป็นชาย นะค่ะ แต่ว่า ถ้าพ่อเป็นแบบนี้ เราว่า ไล่ออกไปให้พ้นๆ จากชีวิตดีกว่าค่ะ จะได้ไม่ต้องมานั่งเครียด นั่งเศร้า กันอยู่ ช่วงแรก อาจจะต้องเจ็บปวด สักพัก แต่อีกไม่นานทุกอย่างจะดีขึ้น แล้วคุณจะย้อนคิดไปมองว่า รู้อย่างนี้ เลิกกับมันไปนานแล้วค่ะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คุณ นะค่ะ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 52 15:30:10 จากคุณ : ดาราขาวีน - [ 7 พ.ค. 52 09:46:06 ]

ความคิดเห็นที่ 99 เข้มแข็งนะคะ ดูแลตัวเองและลูกดี ๆ คิดและตัดสินใจทำในสิ่งที่ตัวเองและลูกมีความสุขที่สุด อย่าเอาชีวิตไปฝากไว้กับสิ่งที่ไร้ค่า ทำตัวเองให้มีคุณค่า ถ้าใครไม่เห็นอย่างน้อยคุณและลูกก็เห็นนะคะ ตอนนี้เราก็เป็นหลักให้กับลูก อย่าอ่อนแอนะคะ เป็นกำลังใจนะ สู้ ๆ นะคะ จากคุณ : แมกไม้ - [ 7 พ.ค. 52 09:47:47 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ไม่อยากแนะนำให้ใครเลิกกันนะคะ แต่เราว่ากรณีของคุณมันมากเกินไปแล้วค่ะ 4 ครั้งกับการทำความผิดเดิมๆซ้ำซาก พอเถอะค่ะ อย่าทนไปมากกว่านี้เลย ชีวิตเรามีค่ามากกว่าการทนอยู่กับคนแบบนี้นะคะ มีครอบครัวอบอุ่นพร้อมหน้าเป็นสิ่งดี และอยากให้ทุกครอบครัวเป็นนะคะ แต่คุณแน่ใจหรือคะว่าลูกของคุณที่มีพ่อแบบนี้ เขาจะรู้สึกอบอุ่น กับการเห็นพ่อ เที่ยวมีคนอื่น ทุบตีลูกกับแม่ ด่าว่าแม่ เราว่ามันไม่ใช่ความอบอุ่นแบบที่เด็กต้องการนะคะ คนมีหลายประเภทค่ะ อย่างพระพุทธเจ้าท่านว่า การให้อภัยก็เป็นสิ่งดีค่ะ แต่คนประเภทบัวใต้น้ำ เขาคงไม่เห็นคุณค่าของการให้อภัยหรอกค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ รักตัวเองให้มากๆ ลูกต้องการคุณนะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : คุณแม่น้องปอ (So Confuse) - [ 7 พ.ค. 52 10:12:13 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ผู้ชายไม่กล้าไปจากชีวิตคุณ คงเพราะไม่แน่ใจว่าจะเจอคนที่สามารถทนอยู่กับเค้าได้หรือเปล่า หากเค้าเจอใครน่าสนใจรับรองว่าต้องวอกแวกออกไปอีกแน่ สุดท้ายก็คือความเห็นแก่ตัวของผู้ชายนั่นแหละ ไม่เอายังไงสักอย่างขออยู่อย่างนี้แหละ สบายกว่าต้องออกไปอยู่ที่อื่นเป็นไหน ๆ ถูกไหม ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ ทำใจให้สบาย มีเวลาก็ไปเที่ยว เราไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาเท่าไรที่จะทำใจได้ แต่ว่ามันคงดีกว่าการกลับไปคืนดีกันแล้วปล่อยให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยอีกนะคะ จากคุณ : มนอุ๊งอิ๊ง - [ 7 พ.ค. 52 10:23:57 ]

ความคิดเห็นที่ 102 อย่าโกรธกันนะคะ ถ้าอยากจะบอกว่า "สามีคุณอ่ะ เหมือนเป็นพวกขาดความอบอุ่นอ่ะค่ะ" คล้ายๆต้องมีสาวๆ มาพัวพันตลอด ถึงจะมีความสุข ชอบทำอะไรแบบให้มันตื่นเต้น รักสนุก แต่ไม่นึกถึงคนที่อยู่ข้างหลัง คุณเก่งมากๆค่ะ เป็นเราคงยิงทิ้งตั้งแต่นังเมียน้อยคนแรกละ สู้ๆนะคะ จากคุณ : นูชิ - [ 7 พ.ค. 52 10:31:28 ]

ความคิดเห็นที่ 103 ฟ้องหย่ามันไปเลยคะ เอาให้หมดตัวไม่ต้องไปปรนเปรอให้คนอื่นอีก อยู่กับตัวเองและลูกดีกว่าคะ จากคุณ : The Train - [ 7 พ.ค. 52 10:38:34 A:117.121.214.90 X: TicketID:214963 ]

ความคิดเห็นที่ 104 เราก็เคยเป็นเหมือน จขกท เลย ของเราจับได้ 2 ครั้งแล้วค่ะ  แต่เราก็ให้อภัย ซึ่งจริงๆ แล้ว พอเรารู้ความจริง มันเจ็บปวดมาก เค้าบอกคิดถึงคนอื่น แอบส่งsmsให้กัน ห่วงใยกัน แล้วเราละเป็นตัวอะไร ปากบอกรักเราคนเดียว ขาดเราไม่ได้ แต่พอเผลอก็ไปมีคนอื่น เราก็ยังคิดอยู่เลยว่า ถ้าเราจับได้อีกครั้งเราจะทำยังไง เรา 2 คนช่วยกันต่อสู้ จากที่ไม่มีอะไร จนเริ่มที่จะมีบ้านมีรถเป็นของตัวเอง แต่พอเริ่มมี ผู้ชายก็เริ่มที่จะไปรักผู้หญิงคนอื่น ซึ่งผู้หญิงอย่างเรา เค้าเห็นเป็นตัวอะไร จนมาตอนนี้ความไว้วางใจที่มีให้เค้ามันไม่เหลือแล้ว  เวลาแฟนเราทำอะไรที่มันผิดปกติ  เราก็ไม่ไว้วางใจอีกเลย ทำไมผู้ชายถึงต้องทำแบบนี้ด้วย จากคุณ : linboom (linboom) - [ 7 พ.ค. 52 10:48:08 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ** เข้ามาดูแล้วรู้สึกตื้นตันใจมากมาย ทุกๆคคห.ล้วนที่ให้กำลังใจดิฉันกับลูก ** ขอเวลาอ่านให้ละเอียดทุกๆๆตัวอักษร ซ้ำๆหลายๆรอบ ก่อนนะคะ เพื่อข้อคิดต่างๆที่ได้นี้จะนำไปเป็นส่วนหนึ่งตัดสินใจว่าจะดำเนินชีวิตต่อไปยังไง ดิฉันนับว่าอยู่ในโลกแคบ เหมือนกบในกะลา ชีวิตมีแต่ลูก สามี บ้าน ที่ทำงาน มีอยู่แค่นี้ชีวิตก็มีความสุขมากแล้ว บางท่านสงสัยว่าทนอยู่ได้ไง ก็คงเป็นคำตอบที่หลายท่านได้ post ไว้ว่า เพราะรักมากค่ะ เพราะเขาเป็นคนที่เราแต่งงานด้วย เคยเปรียบตัวเองเป็นสุนัขที่เขาเลี้ยงไว้ เวลาเขาให้อาหาร หรือมาลูบหัวเราเล่น เราจะดีใจมาก จะรู้สึกปลื้มมากๆๆ เพราะสามีไม่เคยเอาใจ หรือแสดงความรักกับเราเลย เขาจะแสดงอาการแค่เฉยๆ หรือไม่ก็หงุดหงิดใส่เราเท่านั้น ในขณะที่มองไปที่ครอบครัวอื่นๆ ก็เห็นเขาแสดงความรักต่อกันเป็นเรื่องธรรมดา หลายครั้งที่เขาพาไปกินอาหารนอกบ้าน (แบบตั้งใจพาไปนะคะ) เราจะรู้สึกชุ่มชื่นหัวใจ นั่งรถไปด้วยความสุข สูดอากาศได้เต็มปอด แล้วกินอาหารทุกจานอย่างเอร็ดอร่อยที่สุดในโลก ราวกับว่าพรุ่งนี้จะไม่ได้กินแบบนี้อีกแล้ว อาจจะเว่อร์ไป แต่เรารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ นะคะ ของที่เขาเคยซื้อให้ ตั้งแต่แต่งงานมา 12 ปี นับชิ้นได้เลย เราจะรักษาไว้อย่างดี ทนุถนอมมากๆๆ เพราะมันเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดหาไม่ได้อีกแล้ว ดังนั้นในเมื่อเจ้าของไม่รักหมาตัวนี้แล้ว มันจะมีชีวิตอยู่ได้ยังไงกัน ทุกวันนี้โลกมันหมุนเร็วจนเราจะยืนไม่ได้อยู่แล้ว มันดูโคลงเคงไปหมด แต่ทำไมเวลามันผ่านไปแต่ละวินาทีมันช้าเหลือเกิน จากคุณ : ตกนรกทั้งเป็น - [ 7 พ.ค. 52 10:51:26 A:125.24.96.90 X: TicketID:214951 ]

ความคิดเห็นที่ 106 อยากให้กำลังใจคุณเจ้าของกระทู้มาก อยากให้รู้ว่าวันไหน ที่มีความทุกข์ ขอให้เข้ามาเอากำลังใจไปจากกระทู้นี้นะคะ ........^______^ยิ้มเข้าใจไว้นะคะ แต่งตัวสวยๆ ยิ้มให้คุณลูกอย่างแจ่มใส สักวันชีวิตจะมีความสุขที่สุดค่ะ จากคุณ : zazimi - [ 7 พ.ค. 52 10:52:22 ]

ความคิดเห็นที่ 107 มาตอบอีกทีนะคะ คือมาอ่านอีกครั้ง คห. ของพี่มันดูกำกวมประหนึ่งเหมือนว่าจะแนะนำให้ อดทนอยู่กับสามีต่อไป แต่อยากบอกว่า หากเป็นพี่เองคงสิ้นสุดที่ครั้งที่สาม โอกาสมีไว้ให้กับคนที่พยายามกลับตัว ไม่ใช่ปากพล่อยพูดไปวัน ๆ (อันนี้สำหรับตัวเองนะคะ) แต่สำหรับน้อง จขกท พี่อ่านแล้ว สัมฟัสได้ถึงความรักและอยากมีสามีเพียงคนเดียว พี่จึงเอาใจไปเป็นน้อง หากน้องยังต้องการอยุ่กับเขา ต้องอยู่ได้ด้วยตนเอง และจิตใจต้องเข้มแข็งกว่านี้ อย่าแม้แต่มีอะไรมากระทบปุ๊บเสียใจปั๊บ หรือโมโหกระแทกกลับไปทันที แบบนี้ไม่มีประโยชน์ค่ะ พูดกันให้เข้าใจ ตกลงกันให้แน่ชัด ไม่ต้องฟูมฟาย ไม่ต้องยกตัวอย่างหรือเรื่องราวในอดีตมาอ้าง ทุกอย่างเขารู้อยู่กับตนเองอยู่แล้ว แค่ไม่สนใจจะรับผิดและรับผิดชอบและยอมรับเท่านั้นเอง พี่แนะนำได้เท่านี้ น้องเป็นคนตัดสินใจ ตัวเองต้องมาก่อนคนอื่น มีความสุขให้ได้เท่าที่น้องมีทรัพยากรอยู่ค่ะ (หลักเศรษฐศาสตร์ง่าย) อะไรทำให้เสียใจตัดทิ้งซะ เหมือนทำยาก แต่ถ้าเมื่อไหร่เราพร้อมจะทำ ทำได้แน่นอน ที่สำคัญอย่าไปพยายามกลบความเศร้าด้วยอบายมุขนะคะ ขอให้ประคองตัวเองให้อยู่ในที่สูง ในศีลในธรรมให้ได้สูงที่สุด ลูกมองเราอยู่เสมอ พ่อทำไม่ดี บางทีลูกอาจติดไปบ้าง แต่หากแม่ทำไม่ดี ลูกติดไปเต็ม ๆ และอาจมากกว่าด้วยค่ะ พี่เป็นกำลังใจให้นะคะ เป็นห่วงนะคะ จากคุณ : แม่น้องเอเอ - [ 7 พ.ค. 52 10:53:44 ]

ความคิดเห็นที่ 108 พี่อย่าเปรียบตัวเองอย่างนั้นสิค่ะ พี่ก็มีค่าน่ะค่ะ มีค่ามากสำหรับลูก สำหรับพ่อแม่พี่น้อง เราเกิดมา 20 ปีไม่มีเค้าถ้าเราจะกลับไปไม่มีเค้าอีก อาจจะเหนื่อยใจหน่อยแต่หนูรู้ว่าพี่ต้องทำได้ค่ะ เด็กที่ขาดพ่อไม่ใช่ทุกคนเสมอไปที่จะมีปัญหา พี่ค่ะสงสารลูกอย่าให้ลูกต้องมาเห็นเวลาแม่ร้องไห้เลย ถ้าพี่เศร้าลูกก็เศร้ามากกว่าพี่น่ะค่ะ พี่ต้องเข้มแข็ง ถ้าพี่คิดว่าสามีพี่ตายละ พี่จะทำยังไง (จะคิดแรงไปไหมเนี๊ยะ แต่หนูเคยคิดน่ะ ถ้าแฟนเกิดเสียขึ้นมา หนูจะต้องทำไง จะดูแลลูกแบบไหน) จากคุณ : แม่น้องชากิส - [ 7 พ.ค. 52 11:02:39 ]

ความคิดเห็นที่ 109 ดิฉันมาจากครอบครัวชาวสวน เห็นพ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย อยู่ด้วยกันจนแก่ จนเฒ่า เลยคิดไปว่าชีวิตตัวเองก็น่าจะเป็นแบบนี้ด้วย ใช้ชีวิตอย่างสงบร่มเย็น มีลูกชายที่น่ารัก และลูกคนนี้จะเป็นความหวัง และเป็นทุกสิ่ง ทุกอย่างของครอบครัวเรา ดิฉันมีความหวังไว้ว่าจะให้เขาสอบเข้ามัธยมที่โรงเรียนชายล้วนที่ดีที่สุด โดยส่งลูกไปเรียนกวดวิชาเต็มตารางเรียน ทั้งเสาร์-อาทิตย์ และไปนั่งรอให้กำลังใจลูกที่โรงเรียนทุกครั้ง โดยคิดว่าถ้าลูกเหนื่อย เราจะเหนื่อยด้วยกัน ถ้าลูกอดทน เราก็จะอดทนไปด้วยกัน แต่เมื่อมีเรื่องแบบนี้ ดิฉันก็เกิดไม่มั่นใจตัวเองแล้วว่า จะนำพาลูกไปสู่อนาคตการศึกษาที่ดีได้อย่างไร จะมีชีวิตรอดไปได้นานแค่ไหนยังไมรู้เลย จากคุณ : ตกนรกทั้งเป็น - [ 7 พ.ค. 52 11:08:16 A:58.8.180.74 X: TicketID:214951 ]

ความคิดเห็นที่ 110 มาเป็นกำลังใจให้อีกคนนะค่ะ ชีวิตคู่มีทุกอารมณ์เลยเนอะ ถ้าคิดว่าทนไหวก็คงต้องทนต่อไป ถ้าวันหนึ่งความอดทนมันหมดลง ก็ถอนตัวออกมาเถอนะค่ะ พ่อ-แม่-พี่น้องเราก็ยังมี ขาดผู้ชายคนนี้คนเดียว ชีวิตคงไม่กระทบอะไรมากหรอก สู้ๆ นะค่ะ คนเราถ้าหมดรักกันแล้ว อยู่กันไปก็เท่านั้นแหละค่ะ แยกกันไปเลยดีกว่า.. จากคุณ : แม่นาตาชา (mpn) - [ 7 พ.ค. 52 11:13:05 ]

ความคิดเห็นที่ 111 ขอให้คิดถึงลูกให้เยอะ ๆ นะครับ สามีแบบนี้ มีหรือไม่มี คงไม่ต่างกัน เผลอ ๆ ไม่มีจะดีกว่า ไม่เคยสนับสนุนให้เลิกกันนะครับ แต่คิดว่าหย่าจากกันแล้วแบ่งทรัพย์สินดีกว่าครับ เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ ถ้าคุณยังต้องมาเสียใจกับชายคนนี้ คุณจะไม่สามารถดูแลลูกคุณได้หรอกครับตัดเขาออกไปแล้วเอาความรักมาให้กับลูกคุณดีกว่า ผมว่าลูกคุณจะได้ความสุขมากกว่าครับ ขอให้โชคดีครับ จากคุณ : Zam - [ 7 พ.ค. 52 11:20:38 ]

ความคิดเห็นที่ 112 พี่ จขกท ตอนนี้ทำงานหรือว่าเลี้ยงลูกเต็มเวลาค่ะ จากคุณ : แม่น้องชากิส - [ 7 พ.ค. 52 11:30:25 ]

ความคิดเห็นที่ 113 ^ ^ ทำงานบริษัท เอกชนค่ะ จากคุณ : ตกนรกทั้งเป็น - [ 7 พ.ค. 52 11:34:49 A:58.8.180.74 X: TicketID:214951 ]

ความคิดเห็นที่ 114 โห คุณอดทนเกินไปป่าวคะ ถ้าเป็นเรานะ เลิกตั้งแต่คนที่ 2 แล้วค่ะ การให้อภัย ให้ได้ค่ะ แต่ไม่ควรเกิน 2 ครั้ง ถ้าอยู่เพื่อลูก ดิฉันว่า ไม่มีลูกคนไหนต้องการให้แม่เป็นทุกข์หรอกค่ะ สำหรับครั้งนี้ แน่ใจเหรอคะ ว่าจะเป็นครั้งสุดท้าย ในเมื่อเค๊าทำได้ตั้ง 4 ครั้งแล้วน่ะ สุดท้ายแล้ว คนที่ตัดสินใจ ก็คือ "คุณเอง" ที่จะยอมทนต่อ หรือ ตัดใจ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ ค่ะ จากคุณ : แม่น้อง "ข้าวฟ่าง" (F-NOK) - [ 7 พ.ค. 52 11:48:06 ]

ความคิดเห็นที่ 115 หนึ่งกลับเข้ามาอีกรอบ  และจะบอกว่า เรากับคุณ ไม่ได้ต่างกันเลย      อาจจะดูหัวโบราณ  แต่ เรารัก  เราอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์       ไม่ได้อยากให้คุณรักแล้วต้องทุกข์ทรมานแบบนี้นะคะ   ถามใจตัวเองก่อนให้แน่ๆว่า ตอนนี้คุณยังต้องการเขาอีกไม๊  ยังอยาก ใช้ชีวิตกับผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนี้ไม๊   ถ้าใช่  จับเข่าคุยกันเถอะคะ  ไม่ใช่  จับเข่าเพื่อให้เขาเลิก พฤติกรรม  อะไร  จับเข้าคุยว่า  เขาต้องการอะไร   และเรา  ขาดอะไร   ปรับตัวเข้าหากันอีกครั้งได้ไม๊  ครั้งนี้อาจจะเพื่อตัวเอง แต่นอกจากตัวเองแล้วยังมีลูกด้วย      ของหนึ่ง  หนึ่งคุย  และ  ยอมรับในสิ่งที่เขาเป็น  แต่อะไรที่เรารับไม่ได้จริงๆ ต้องบอกเขาไปเช่นกัน  ต่อจากนี้ มันเป็นการร่วมการตัดสินใจ         เชื่อหนึ่งเถอะค่ะว่า เขายังรักคุณและลูกอยุ่ ไม่งั้น เขาคงเลิกกับคุณไป ตั้งแต่ครั้งแรก หรือครั้งที่สองแล้ว   แต่ นิสัยด้านมืดของเขา เขายังควบคุมไม่ได้         ใจเย็นๆนะคะ  ค่อยๆใช้สติ  ถามใจตัวเองให้แน่   หนึ่ง คิดว่า เข้าใจความรู้สึกของคุณนะคะ   เป็นกำลังใจให้เข้มแข็งโดยเร็ว ลูกรอคุณอยู่ค่ะ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 52 11:52:26 จากคุณ : สาวตรังใจกว้าง - [ 7 พ.ค. 52 11:50:41 ]

ความคิดเห็นที่ 116 สวัสดีค่ะ เห็นข้อความที่เปรียบเทียบตัวเองเป็นหมา และสามีเป็นเจ้าของหมา อยากจะเตือนสติ จขกท. ค่ะ ขออนุญาตพูดแรงๆ นิดนึงนะคะ  จะโกรธก็ยอมค่ะ คุณคะ  ถ้าคุณคิดว่าตัวเองเป็นแค่หมา สามีของคุณก็คงคิดว่าคุณเป็นแค่หมาด้วยอ่ะค่ะ  คือว่า คุณค่าของตัวคุณเอง คุณยังมองไม่เห็นแล้วคุณจะให้คนอื่นเห็นคุณไม่คิดว่ามันไม่เป็นธรรมไปหน่อยหรือคะ  ถ้าคุณเสนอตัวว่าเป็นแค่หมา สามีเขาก็ให้คุณเป็นแค่หมา  แต่ในชีวิตคนเราก็ไม่ได้อยากจะมีหมาไว้เป็นครอบครัวอย่างเดียวนะคะ  เขาก็เลยอาจจะต้องแสวงหาผู้หญิงคนอื่นๆ ให้มาเป็นมนุษย์ผู้หญิงในชีวิตของเขาก็เป็นไปได้นะคะ นอกจากนี้ถ้าคุณเป็นแค่หมา ลูกของคุณก็จะเป็นแค่ลูกหมาด้วยนะคะ  เคยคิดถึงลูกบ้างหรือเปล่า ที่แม่ยอมลดศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ลงไปเป็นแค่หมา ลูกของคุณเขาจะรู้สึกอย่างไร  แล้วพ่อแม่ของคุณที่มีลูกเป็นแค่หมา ส่วนลูกเขยเป็นเจ้าของหมา  พ่อแม่ของคุณจะกลายเป็นอะไรคะ จะรักสามีคุณให้มากแค่ไหนก็รักเถอะค่ะ  แต่ขอให้รักในฐานะเป็นมนุษย์เท่าเทียมเสมอกัน  ไม่ใช่เป็นคนกับสัตว์ เป็นนายกับบ่าว แบบนี้ จากคุณ : กรรมใดใครก่อ - [ 7 พ.ค. 52 11:52:37 ]

ความคิดเห็นที่ 117 ความคิดเห็นที่ 70   ผมว่า คุณยึดติด เกินไปครับ ถ้าการแต่งงาน คือ การเดินทางไกล ไปกับ คนที่เราตกลงใจร่วมกัน หากวันหนึ่งวันใด เรารูสึกว่ามันเป็นทุกข์ ก็แยกเส้นทางกันเดินสิครับ รอบตัว มีสิ่งสวยงามมากมาย ให้ค้นหา ให้ค้นพบ และเรียนรู้ แต่คุณไม่เคย เหลียวมองหรือสนใจเลย คุณจมปลัก กับ ผู้ชายคนเดียว ที่เขาไม่ได้ รักและทำหน้าที่ สามีที่ดี เอาชีวิตทั้งชีวิต เอาสติปัญญาทั้งหมด มาจมจ่อม กับ เรื่องนี้เรื่องเดียว ถ้าสามีคุณ ไปติดผู้หญิงคนอื่น แล้ว ไม่รับผิดชอบหน้าที่ ของตนเองให้ดี คุณเอง อาจไม่รู้ตัวว่า คุณ ก็ไม่ต่างอะไรกับสามีคุณ นั่นแหละ ที่หลงงมงายกับผู้ชาย ที่ไม่เข้าท่า คนหนึ่ง จนมองไม่เห็น คุณค่าของตนเอง และ ขาดเป้าหมายในการดำเนินชีวิต ถ่านที่มันร้อนแดง คุณเอามือกำเอาไว้ มันก็เป็นทุกข์ คุณต้องการจะพ้นทุกข์ ก็ต้องปล่อยมือ อาจจะมีแผล แต่ก็มีวันหาย แล้วก็สามารถใช้มือ ไปหยิบฉวยสิ่งดีๆ ให้กับชีวิต ตนเองและคนรอบข้างได้ ต่อไปในอนาคต ก็แนะนำได้เท่านี้ ล่ะครับ เห็นด้วยกับคนนี้มาก ๆ ค่ะ....... อยู่ที่ตัวคุณเองเท่านั้น เคยเกิดขึ้นกับตัวเองเหมือนกัน และก็ตัดสินใจ ที่จะยอมเดินจากไปเอง  เข้าใจถึงความรู้สึกคะ   เป็นกำลังใจให้คะ  ขอให้เรื่องร้าย ๆ ผ่านไปด้วยดี จากคุณ : ananta.h - [ 7 พ.ค. 52 11:53:06 ]

ความคิดเห็นที่ 118 เลิกเถอะค่ะ  อย่าให้ลูกต้องมาเห็นแม่ร้องไห้ เห็นความเลวของพ่อซ้ำๆซากๆ ปมด้อยไม่ได้มาจากการที่พ่อแม่เลิกกันนะค่ะ คุณแม่ให้ความอบอุ่นลูกได้ อธิบายให้เค้าเข้าใจถึงเหตุผล อย่าจมอยู่กับความทุกข์เลยค่ะ ชึวิตคนนั้นสั้นนัก ทำไมคุณต้องทนค่ะ จากคุณ : แม่น้องข้าวป้อน (ทู่ซี้) - [ 7 พ.ค. 52 11:53:57 ]

ความคิดเห็นที่ 119 อย่างที่คุณหนึ่งบอกน่ะค่ะ "ใจเย็นๆนะคะ  ค่อยๆใช้สติ  ถามใจตัวเองให้แน่   หนึ่ง คิดว่า เข้าใจความรู้สึกของคุณนะคะ   เป็นกำลังใจให้เข้มแข็งโดยเร็ว ลูกรอคุณอยู่ค่ะ "  หนูจะเป็นกำลังใจให้ค่ะ หนูก็ทำงานบริษัทเอกชนเหมือนกัน จากคุณ : แม่น้องชากิส - [ 7 พ.ค. 52 11:53:58 ]

ความคิดเห็นที่ 120 อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย อึ้งจริง ๆ อึ้ง..ที่พี่อดทนมาได้ไงให้เกิดขึ้นถึง 4 ครั้ง อึ้ง..กับความเห็นแก่ตัวอย่างมากมายของผู้ชายคนนึง อย่าปล่อยให้เค้าทำร้ายครอบครัวอีกเลยค่ะ ตัดออกไปจากชีวิตเลย อย่าให้เค้ามากำหนดความสุขความทุกข์ในชีวิตเรา ลูก 9 ขวบแล้วและรับรู้เรื่องราวมาตลอด เค้าคงเข้าใจและอยากเห็นแม่มีความสุข สู้ ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : All Heart - [ 7 พ.ค. 52 11:58:11 ]

ความคิดเห็นที่ 121 ถ้าพี่คิดว่าสามารถประคับประคองครอบครัวตัวเองได้ ก็ต้องเริ่มที่จะพูดคุยกันได้แล้ว แต่ถ้าคิดว่าไม่ไหวฉันไม่อยู่กับคุณแล้วก็ทำเสียตั้งแต่วันนี้ เรื่องนี้เกิดกับพี่มากี่ปีแล้ว พี่รู้ดีที่สุด พี่เหนื่อยพี่หนักก็คือตัวพี่ พวกเราที่เข้ามาให้ความคิดเห็นก็แค่คนที่ผ่านไปผ่านมา แต่ที่สุดแล้วอยู่ที่พี่ว่าจะเอายังไง ถ้าพี่ลากเวลาไปเรื่อยๆๆ คนที่เหนื่อยคนที่หนักไม่ใช่พี่ แต่เป็นลูกของพี่ ถ้าพี่ไม่ตัดสินใจอะไรเลย ลูกของพี่จะเป็นคนที่ถูกทำร้ายที่สุด ถ้าพี่หนี่ปัญหา พี่ก็ต้องหนีตลอดไป ........... จากคุณ : แม่น้องชากิส - [ 7 พ.ค. 52 11:59:16 ]

ความคิดเห็นที่ 122 เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้นึกถึงลูกเอาไว้เวลาที่เหนื่อยและท้อใจ ไม่มีใครเป็นกำลังใจให้ได้ดีเท่ากับตัวคุณเองและลูกคะ สู้ สู้ นะคะ จากคุณ : :Z mommy (:Z mommy) - [ 7 พ.ค. 52 12:02:41 ]

ความคิดเห็นที่ 123 ต้องคิดใหม่นะคะ คุณและเขารักกันอยุ่ด้วยกันเพราะรัก ไม่ใช่ใครเป็นของใคร คุณต้องมีความสุขด้วยตนเอง และแบ่งปันให้คนอื่นเมื่อคุณสุขสูงสุดแล้วพร้อมจะแบ่งปันให้คนอื่น คนแรกคือลูก พ่อแม่ สามี พี่น้อง ญาติ ฯลฯ ต่อไปเรื่อย ๆ ค่ะ อย่าคิดว่าใครเกิดมาเพื่อใคร ปล. พี่ไม่เห็นด้วยกับการพาลูกเรียนพิเศษเต็มเวลาขนาดนั้น เขาจะสอบได้ เขาจะต้องพยายามอ่านด้วยตนเอง ให้เขาเรียนบ้างพอสมควร แต่ไม่ใช่ป้อให้เขาทุกอย่าง จนเขารับไม่ไหวนะคะ แม้แต่คอมพ์พิวเตอร์คุณเปิดมันทั้งวันยังแฮ้งก์เลย สมองน้อย ๆ ของเด็กจะอัดอะไรได้มากขนาดนั้น ปล่อยวางนะคะ ความสุขมีได้รอบ ๆ ตัวเองค่ะ ลองมองไปดูสิ หากคุณยิ้ม อะไร ๆ ก็ยิ้มให้คุณ แม้แต่คลิปหนีบกระดาษมันยังยิ้มให้คุณเลยค่ะ ลองหยิบขึ้นมาดูสิคะ อย่าคาหวังอะไรมากมายขนาดนั้นเลยค่ะ ปล่อยบ้างเถอะ พี่เป็นห่วง จากคุณ : แม่น้องเอเอ - [ 7 พ.ค. 52 12:03:50 ]

ความคิดเห็นที่ 124 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ แต่ถ้าเป็นญาคงเลิกตั้งแต่ครังแรกแล้วล่ะ พี่ ๆ แนะนำให้ได้ดีลองคิดทบทวนอีกครั้งนะคะ จากคุณ : ญา(แม่นูฮา) (~sinur_ya~) - [ 7 พ.ค. 52 12:05:48 ]

ความคิดเห็นที่ 125 คุณและเขารักกันอยุ่ด้วยกันเพราะรัก ไม่ใช่ใครเป็นของใคร คุณต้องมีความสุขด้วยตนเอง และแบ่งปันให้คนอื่นเมื่อคุณสุขสูงสุดแล้วพร้อมจะแบ่งปันให้คนอื่น คนแรกคือลูก พ่อแม่ สามี พี่น้อง ญาติ ฯลฯ ต่อไปเรื่อย ๆ ค่ะ ----------------------------------------------------- คำนี้ของพี่จอย  ทำให้หนึ่งคิดได้  และทำตาม  ตอนนี้ชีวิตถึงมีความสุขกว่าที่ผ่านมาค่ะ จากคุณ : สาวตรังใจกว้าง - [ 7 พ.ค. 52 12:09:20 ]

ความคิดเห็นที่ 126 ไม่ได้มีใครผลักไสให้คุณตกนรกนะ คุณยอมตกเอง... จากคุณ : run to me - [ 7 พ.ค. 52 12:20:49 ]

ความคิดเห็นที่ 127 เข้ามาให้กำลังใจด้วยอีกคนค่ะ... จากที่อ่านมาดูเหมือนว่า สามีของคุณ จขกท หมดรักคุณตั้งแต่เค้ามีคนที่2 แล้วนะคะ ตอนนี้หัวใจเค้าไม่ได้อยู่กับคุณนานแล้ว จบคนที่4 ไปเค้าก็มี 5 6 7... ตามมาอีกแน่นอนค่ะ จะรั้งเค้าไว้ทำร้ายคุณต่อไปทำไม่ละคะ ถ้าเป็นเราคงเลิกไปตั้งแต่เค้ามีคนที่2 แล้วละคะไม่ปล่อยให้คนแบบนี้มาทำร้ายเราซ้ำแล้วซ้ำเล่าหรอกค่ะ อยากให้คุณ จขกท จำไว้ว่าความรักของคุณเป็นสิ่งที่มีค่าจงหยิบยื่นให้กับคนที่เหมาะสมคู่ควรดีกว่าค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ จากคุณ : Oki (Norimaki Oki) - [ 7 พ.ค. 52 12:31:37 ]

ความคิดเห็นที่ 128 - -" จากคุณ : D_YONG - [ 7 พ.ค. 52 12:37:28 ]

ความคิดเห็นที่ 129 มาให้กำลังใจอีกรอบค่ะ จริงๆแล้ว เราโตมาแบบไม่มีแม่ น่ะค่ะ แม่เราเสียไปตั้งแต่ยังเล็ก ส่วนพ่อมีเมียใหม่ เราอยู่กับอาม่า เหมือนว่าเราไม่มีใครเลย ทั้งพ่อและแม่ แต่ อยากจะบอกว่า เรากับพี่น้องไม่มีใครมีปัญหาเลยค่ะ เรารักกันดี มีความสุข เรียนจบโท มีงานทำ มั่นคง เราว่าการที่ไม่มีพ่อสักคน มันไม่มีปัญหาค่ะ ไม่ได้สร้างปมด้อยให้ลูก ถ้าคุณแม่ให้ความเอาใจใส่เต็มที่ ให้ความรักมากๆ เพราะฉะนั้น หากคุณจะตัดสินใจเรื่องเลิก ก็อย่าเอาลูกมาเป็นข้อแม้ เพราะ สิ่งที่ลูกเห็น การทะเลาะ การที่พ่อมีเมียน้อย อาจทำให้ลูกมีปัญหามากกว่า แต่ถ้าจะตัดสินใจไม่เลิก เพราะ เหตุอื่นๆ ก็แล้วแต่เหตุแล้วแต่ผลค่ะ บางคนเลิกไม่ได้เพราะ ไม่สามารถเลี้ยงตัวเอง เลี้ยงลูกให้รอด ปัญหาเรื่องเงิน หรือปัญหาเรืองอื่นๆ ดังนั้นเราคิดว่า ทุกการตัดสินใจอยู่ที่คุณเองค่ะ เพราะคุณจะรู้ ตื้นลึกหนาบาง รู้ว่ามันมีรายละเอียดปีกย่อยยังไง รู่ถึงเงื่อนไขของคุณเอง ได้มากกว่าทุกคนในนี้ คุณรู้ควรจะทำยังไงค่ะ จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ และเชื่อว่าทุกคนในนี้ก็เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : ichala - [ 7 พ.ค. 52 12:56:58 ]

ความคิดเห็นที่ 130 คิดว่าลูกคุณอยากให้แม่หยุดร้องไห้และมีความสุขอย่างแท้จริงมากกว่าค่ะ ทนต่อไปแบบนี้ คงไม่ใช่ทางออกที่ดีที่สุดสำหรับลูก โดยเฉพาะการที่ลูกรับรู้อยู่เต็มอกว่าพ่อไม่ซื่อสัตย์ต่อแม่ และทำให้แม่ร้องไห้ แบบนี้เราคิดว่าเค้าจะไม่มีความเคารพในตัวพ่อเค้านะคะ แยกกันไปให้ชัดเจน แล้วให้เค้าทำหน้าที่พ่อต่อไป โดยที่คุณไม่ต้องคอยรับรู้พฤติกรรมซ้ำๆ ซากๆ เหมือนที่เคยทนมา ขอให้พบทางสว่างค่ะ จากคุณ : ศศิณา - [ 7 พ.ค. 52 13:02:27 A:117.47.82.238 X: ]

ความคิดเห็นที่ 131 ก่อนอื่นขอแสดงความเสียใจกับความเจ็บปวดกับความรักนะคะ คุณเป็นผู้หญิงที่อดทนอย่างยิ่ง รักมากก็เจ็บมาก ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ผู้หญิงส่วนมาก อดทน และทำได้เพื่อลูกทุกอย่าง ดังนั้นอดทนต่อไปเพื่อลูกน้อยนะคะ อีกเรื่อง ขอชื่นชมการเขียนของคุณ ลำดับเรื่องได้ดีมาก อ่านแล้วไม่รู้สึกสะดุดเลย ไม่รู้จะแนะนำอย่างไร เพราะตัวเองก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จในความรัก ขอเป็นกำลังใจอีกครั้งก็แล้วกันนะคะ จากคุณ : ปังปังเอง (ปังปังเอง) - [ 7 พ.ค. 52 13:02:27 ]

ความคิดเห็นที่ 132 มีเรื่องดีๆ "เพื่อเป็นกำลังใจ" ให้นะคะ ตอน"ชีวิตคู่" จากหนังสือ "จิ้งจกทัก" โดยคุณหญิงศศิมา ศรีวิกรม์ ..แม่ไม่เห็นด้วยกับสมัยใหม่ที่ว่าไม่ถูกใจก็แยกกัน เพราะทุกข์หนักจะตกอยู่กับลูกซึ่งไม่รู้อีโหน่อีเหน่ เราต้องรับผิดชอบ ควรคิดจะบริหารชีวิตคู่ว่าให้เป็นงานสำคัญอันดับหนึ่ง ที่จะต้องทำให้เสร็จก่อนงานในหน้าที่เสียอีก ไม่ใช่เพื่อตัวเองอย่างเดียว แต่เพื่อลูกซึ่งจะมีส่วนได้เสียโดยตรง บ่อยครั้งต้อง "ถอดใจ" "ถอดอารมณ์" ออกไปบ้าง ใช้ "สติ" ใช้ "สมอง" ให้เหมือนกับแก้ไขปัญหางานในองค์กรของเรา มองในสิ่งดีให้บ่อยกว่าสิ่งไม่ดีของเขา เพราะทุกคนย่อมมีทั้งสองสิ่งอยู่ในตัวทั้งนั้น แล้วมาปรับที่จิตใจเราเอง.. ..คุณตาเคยสอนแม่เรื่องนี้หลายครั้ง เพราะคุณตาก็เป็นยอดเจ้าชู้คนหนึ่ง ท่านสอนว่า "ลูกอย่าได้คิดฝันเป็นอันขาดนะ ว่าผู้ชายเขาจะอยู่กับเราคนเดียว โดยไม่มองผู้หญิงหรือข้องแวะผู้หญิงอื่นตลอดชีวิต ยิ่งถ้าผู้ชายของเราเป็นผู้ที่มีทั้งรูปสมบัติ คุณสมบัติ ทรัพย์สมบัติ เตรียมไว้เถอะว่าต้องเจอแน่ เมื่อเจอก็ต้องทำใจ เพราะของดีใครๆ ย่อมอยากได้" ยิ่งสังคมเอเชียด้วยแล้ว ถือว่าเป็นพฤติกรรมฮีโร่ด้วยซ้ำ ถือว่าถ้าผู้หญิงทอดสะพาน ไม่เดินก็เสียเหลี่ยม แม่ถามว่า "แล้วเขาทิ้งเราจะทำอย่างไร" คุณตาก็ตอบว่า "ไม่มีผู้ชายที่มีความคิดปกติที่ไหนเขาจะทำอย่างนั้นหรอก ถ้าเราไม่ได้ทำอะไรผิด ทุกคนมีความรับผิดชอบ แต่ถ้าเขาเกิดไม่มีและทิ้งเราจริงๆ อย่าไปเสียใจ รีบกรวดน้ำส่งเขาไปที่ชอบๆ เถอะ ถือว่าเราโชคร้าย แม่บอกคุณตาว่า "แม่คงทนไม่ได้ที่เขาจะไปรักคนอื่น" คุณตาบอกว่า "ไม่เกี่ยวกับความรักเลย เขาคงรักเราเหมือนเดิม แต่ก็คงอดเถลไถลไปโน่นแวะโน่นแวะนี่ตามประสาผู้ชายไม่ได้" ยกตัวอย่าง "เหมือนมีรถเก๋งอยู่กับบ้าน บางทียังอยากขึ้นแท็กซี่บ้าง รถเมล์บ้าง ใช่ไหม เหมือนกับลูกมีแหวนเพชรสวยๆ แล้ว ก็คงยังอดมองพลอยโน่นพลอยนี่บ้างไม่ได้ใช่ไหม ..ตั้งแต่แต่งงานกันจนวันนี้ แม่ยังไม่เคยถามคนรถเลยว่าพ่อไปไหนมา เราไม่เคยเป็นปากเสียงเรื่องผู้หญิงเลย ไม่อยากถามด้วย เพราะเพียงถามว่า "ไปไหนมา" เขาก็ตอบว่า "ไปข้างนอก" คือจบดีกว่า ไล่ไปก็เท่ากับทำความลำบากใจให้เขา มีสองทางเลือก คือ "โกหก" หรือ "บอกความจริง" ซึ่งเราไม่อยากฟังทั้งคู่ รู้ไปทำไม เพื่อนพ่อคนหนึ่งเขาชมแม่ว่า "โง่เป็น" ที่เล่ามานี่ไม่ใช่ว่าใจแม่จะมีความสุขสบายนะ ของที่เรารักก็ต้องหวงทุกคนแหละ แต่จะทำอย่างไรได้ ต้องยอมรับความจริง ต้องหาทางออกที่ดีที่สุด สิ่งที่แม่ทำได้คือ สร้างภูมิคุ้มกันให้ตัวเอง และเพิ่มคุณค่าให้ตัวเองมากๆ เพื่อไม่ให้เราเสียความมั่นใจ แม่เรียกเล่นๆ ในใจว่าสร้าง product differentiation คือสร้างสินค้าพิเศษฉีกตลาดออกไปนั่นเอง.... จากคุณ : หัวใจของบ้าน (หัวใจของบ้าน) - [ 7 พ.ค. 52 13:09:38 ]

ความคิดเห็นที่ 133 กลับมาอีกรอบด้วยความเป็นห่วง  จขกท กลับมาเล่าต่อแล้ว เข้าใจค่ะ ว่ารักสามีมาก ๆ ถ้าเราไม่รักเค้าเราก็คงไม่แต่งงานกับเค้าหรอก ความรักของผู้ชายเค้าเริ่มจาก 100 ค่ะ ตอนนี้ของสามีคุณคงเหลือ 0 แต่ของผู้หญิงเริ่มจาก 0 แล้วเพิ่มไปเป็น 100 ค่ะ แต่ผู้หญิงเราก็ทำให้รักเหลือ 0 ได้เหมือนกันนะคะ ลองรักลูกแทนดีไหม ให้ใจกับลูก รู้ค่ะว่า จขกท ก็ให้ใจลูกทั้งหมดอยู่แล้ว แต่ จขกท ต้องมองว่า ทุกอย่างหมุนรอบดวงอาทิตย์ค่ะ ไม่ได้หมุนรอบสามีคุณ และในชีวิตคุณก็มีคนที่รักคุณมาก ๆ รออยู่อีกหลายคน ลูกคุณ พ่อ-แม่คุณ ทุกคนรอที่จะเห็นคุณมีความสุขอยู่ค่ะ รีบ ๆ ออกมาจากความทุกข์เร็ว ๆ นะคะ ทุกคนรอให้ความรักคุณอยู่ค่ะ ทุกคนให้กระทู้นี้ก็รอแบบนั้นอยู่เหมือนกัน เราเป็นห่วงลูกคุณนะค่ะ เพราะว่าเราก็เคยอยู่ในสถานะการณ์แบบนี้เหมือนกัน เวลาเห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกัน แล้วแม่ร้องไห้ เราสงสารแม่ อยากทำร้ายพ่อเหมือนที่พ่อทำกับแม่มาก ๆ อยากให้พ่อไปไหนก็ได้ไกล ๆ ไม่อยากให้มีพ่อในครอบครัวอีกเลย แต่มันก็เป็นแค่ความคิดเท่านั้น เพราะเราเป็นแค่ลูกทำอะไรพ่อไม่ได้ ยังดีที่พ่อก็ไม่ค่อยอยู่บ้านอยู่แล้ว เพราะทำงานต่างจังหวัด พอเค้าไม่อยู่เราก็อยู่กันแบบมีความสุขค่ะ แต่ลึก ๆ แล้วก็รู้ว่าแม่คิดถึงพ่อมาก เพราะแม่เราก็เป็นเหมือน จขกท นั่นแหละคือรักสามีมาก ๆ ถึงมากที่สุดเลย สามีคุณอาจจะเป็นเหมือนที่ ความเห็นบน ๆ บอกก็ได้ ว่าที่ไม่ยอมเลิกกับคุณ เพราะกลัวว่าจะไม่มีใคร กลัวว่าจะต้องอยู่คนเดียว เราขอภาวนาว่าให้คุณ จขกท ทำใจได้เร็ว ๆ นะคะ จะได้หลุดพ้นจากความทุกข์ซะที คนไม่ดีแบบนี้เค้าก็ควรจะได้รับกรรมที่เค้าก่อค่ะ ไม่ใช่ให้คนอื่นต้องทุกข์ทรมานฝ่ายเดียว เป็นกำลังใจให้นะคะ เพื่อนกว่า 100 คนในนี้เอาใจช่วยอยู่ค่ะ จากคุณ : ตัวเล็กหัวโต - [ 7 พ.ค. 52 13:11:47 ]

ความคิดเห็นที่ 134 อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกคุณเลยค่ะ เลิกกับเขาดีกว่า เดี๋ยวเวลาผ่านไป ทุกสิ่งทุกอย่างจะดีขึ้นเอง อดทนอีกนิดนะคะ เขาจะคิดว่าเขารับผิดเดี๋ยวคุณก็ให้อภัยอีก มุขเดิมๆเหมือนที่เคยเป็น แล้วถ้าให้อภัยอีกก็มีอีกอยู่ดี คนที่เจ็บก็คือเรา แถมลูกต้องซึมซับความเจ็บปวดเวลาเห็นเราเจ็บด้วย ลูกเจ็บมากนะคะ เวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น เจ็บแล้วจำเป็นคน แต่เจ็บแล้วทน...จะทนทำไม  สู้สู้ค่ะ เฮ้อ..น้ำตาจะไหลด้วย อยากกอดให้กำลังใจจังเลย.. จากคุณ : จำเขามา...อีกที - [ 7 พ.ค. 52 13:15:41 ]

ความคิดเห็นที่ 135 เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้คุณเข้มแข็ง และผ่านช่วงเวลาเหล่านี้ไปให้ได้อีกครั้ง แต่ไม่เหมือนเดิม เราไม่รู้ว่าความเจ็บปวดมันขนาดไหน เพียงแต่อ่านแล้วคิดว่า ผู้ชายคนนี้ ไม่มีค่าพอที่จะเป็น... แม้กระทั่งพ่อของลูก ดิฉันในฐานะลูกที่ไม่มีพ่อเหมือนกัน (คุณพ่อเสียตั้งแต่ยังเล็กค่ะ) ขอยืนยันว่า การที่ไม่มีพ่อ ไม่ได้ทำให้เกิดปมด้อยแต่อย่างใด ทุกวันนี้เรียนจบมา มีหน้าที่การงานที่ดี หาเงินเลี้ยงตัวเองและแม่ได้อย่างสุขสบาย และยังมีทัศนคติที่ดีต่อการมีครอบครัวอีกด้วย มีความสุขด้วยตัวเองและลูกนะคะ เข้มแข็งเร็ว ๆ นะ เราไม่อยากให้คุณร้องไห้ให้ลูกเห็นบ่อย ๆ อย่างที่บอก = การที่ไม่มีพ่อ ดีกว่า การเห็นแม่ร้องไห้เป็นไหน ๆ = // ไม่ใช่เราที่ดีไม่พอ แต่เค้าตะหาก ที่ไม่คู่ควร // จากคุณ : Bubbly - [ 7 พ.ค. 52 13:21:26 ]

ความคิดเห็นที่ 136 จะเล่าเรื่องนึงให้ฟังนะคะ  คือตอนนี้ดิฉันก็มีเพื่อนรักที่กำลังมีปัญหาชีวิตครอบครัว เพราะสามีมีผู้หญิงอื่น และในกรณีนี้สามีกับผู้หญิงใหม่เขามีลูกด้วยกันด้วย  เพื่อนของดิฉันกับสามีทะเลาะกัน เพื่อนร้องไห้ให้ลูกเห็นบ่อยๆ  แล้วลูกสาวสองคนก็จะคอยเอากระดาษทิชชู่มาซับน้ำตาให้แม่  ตอนนี้ครอบครัวนี้ก็ยังอยู่ด้วยกันทั้งที่มีเรื่องคาราคาซังแบบนี้  ดิฉันในฐานะเพื่อนก็ได้แต่ปลอบใจเพื่อน ไม่สามารถตัดสินใจอะไรให้ได้  แล้วแต่ว่าเขาจะตัดสินใจไปทางไหน เราก็จะให้กำลังใจสนับสนุนให้ทุกทาง วันหนึ่งลูกสาวคนเล็กของเพื่อน (เจ็ดแปดขวบ) พับนกมาให้ดิฉันสามตัว แล้วบอกว่าเป็นครอบครัวนกที่มีความสุข มีแม่ มีพี่นก แล้วก็มีน้องนก  แต่ไม่มีพ่อนกนะ เพราะพ่อนกโดนรถชนตายไปแล้ว  แล้วแกก็ทำหน้าเคร่งขรึมมากๆ แล้วก็หยุดพูดไปพักนึงเหมือนตกอยู่ในภวังค์  ดิฉันคิดว่าเด็กคนนี้คงต้องรับสถานการณ์ที่บ้าน เห็นพ่อทำให้แม่ซึ่งเป็นคนที่เขารักที่สุดเสียน้ำตา จนกระทั่งบ่มเพาะความเกลียดชังในตัวพ่อ ถึงขนาดอยากให้พ่อตายๆ ไปซะ ในกรณีนี้คุณคิดว่าการที่แม่ทนอยู่กับพ่อ เพื่อจะให้ลูกไม่มีปมด้อย  แท้จริงแล้วเป็นการทำร้ายลูกหรือเปล่า จากคุณ : กรรมใดใครก่อ - [ 7 พ.ค. 52 13:23:47 ]

ความคิดเห็นที่ 137 ทำไมผู้หญิงต้องพบเจอเรื่องร้ายๆแบบนี้ในชีวิตคู่ด้วย ผู้หญิงมักเป็นฝ่ายถูกกระทำเสมอ จากผู้ชายที่ไม่รู้จักพอ ดิฉันเสียใจด้วยจริงๆ และขอเป็นกำลังใจให้ นึกไม่ออกเลยว่าวันไหนจะเกิดขึ้นกับครอบครัวของดิฉันบ้าง ดิฉันคงอยู่ไมได้แน่ๆ จขกท.เข้มแข็งจริงๆเลยค่ะ อย่าลืมดูแลสุขภาพและดูแลจิตใจลูกให้ดีดีนะคะ จากคุณ : สะใภ้นคร (KraSaN) - [ 7 พ.ค. 52 13:29:54 ]

ความคิดเห็นที่ 138 ฉบับที่ ๐๒๑ พฤหัสบดีที่ ๒๖ กรกฎาคม ๒๕๕๐/ นิตยสารธรรมะใกล้ตัว / ของฝากจากหมอ บทพิสูจน์รักแท้ พิมพการัง ห้องโถงที่ทำงานเปิดโทรทัศน์ตลอดเวลา ไปค่ะ วันนี้ว่าง เราออกไปนั่งชมด้วยกันนะคะ เริ่มจากภาพยนตร์เกาหลีหวานใส รักที่เข้าใจผิดบ้างถูกบ้าง งอนสลับง้อ พักดูข่าวแป๊บ ต่อด้วยละครไทยสองช่อง สองรส รักผิดฝาผิดตัว รักแอบแฝงปิดบังชาติกำเนิด เย็นคล้อยเริ่มละครไต้หวัน ความรักเศร้าเคล้าน้ำตา ต่อด้วยละครจีนที่ความตายมาพราก จบรายการฉายหนังด้วยท่านเปาตัดสินคดีชิงรักหักสวาท แถมข่าวตอนเย็น นำเสนอการจับฆาตกรคดีความสัมพันธ์ชู้สาว ก็ได้เวลาเก็บของกลับบ้านพอดี นานทีปีหน จะมีโอกาสดูโทรทัศน์ยาวขนาดนี้ ต้องเรียกว่าขำแกมฉงน ที่ภาพในจอนำเสนอเรื่องเดียวกัน ความรักล้วนๆ จากเช้าจวบค่ำ ผูกเรื่องจากคนละช่อง คนละประเทศ แต่ให้ความหมายและคำตอบได้แนบสนิทกันหมดพอดี ดูราวกับว่า ปัญหาความรักจะเป็นทุกข์สากล ทุกชาติทุกภาษา เข้าอกเข้าใจ เจ็บช้ำ เสียน้ำตาได้เท่ากัน มนุษย์เราเพรียกหาความรักตั้งแต่ยังเป็นทารก คนบางคน แสวงหารักแท้ชั่วชีวิต วนอยู่กับคำถามซ้ำๆ เขารักเราจริงไหม บทพิสูจน์รักแท้ทางวิทยาศาสตร์ ก็มีในเชิงจิตวิทยาค่ะ อาจารย์ Mary Ainsworth ให้วิธีสังเกตระดับความรักความผูกพันธ์ระหว่างแม่ลูก เรียกว่าการสร้างสถานการณ์ Stranger situation วิธีการเป็นขั้นๆ ของแท้จะมี ๘ ขั้นตอน แต่โดยหลักการแล้ว วิธีศึกษาโดยคร่าวๆ คืออย่างนี้นะคะ เริ่มต้นขั้นแรก ให้น้องอยู่กับคุณแม่ ขั้นต่อไปคนตรวจ ก็เราแหละค่ะ เข้าไปนั่งด้วย ถัดไป คุณแม่ออก เหลือเรา กับน้อง สักพักเชิญคุณแม่กลับเข้ามาใหม่ ขั้นตอนนี้เรียก reunion เป็นตัวตัดสินความสัมพันธ์ สุดท้าย เราเดินออก แล้วหันหลังไปแอบสังเกตให้คะแนนได้เลยค่ะ ความสัมพันธ์ที่ดีที่สุดคือ ช่วงแรก แม่ลูกอยู่ด้วยกัน เล่นหัวเราะเอนซบกันอย่างมีความสุข เราเข้าไปน้องอาจทำท่ากลัว หรือเฉยเมยไม่อยากเล่นกับเรา พอคุณแม่เดินออกน้องร้องไห้ เดินกลับเข้ามาใหม่ น้องผวาเข้ากอดแม่ถอนสะอื้น จนสุดท้ายเราออก น้องก็หันไปชวนคุณแม่เล่น หัวเราะร่าอารมณ์ดีแล้ว รูปแบบนี้แสดงถึงความรักผูกพันมั่นคง ไว้ใจซึ่งกันและกันสูงสุด เวลาอยู่ด้วยกันก็รู้สึกอบอุ่นปลอดภัยจนไม่ต้องกลัวภยันตราย (ซึ่งในที่นี้คือป้าหมอ) พอคุณแม่ลุกน้องก็ดูท่าทีกลัว คุณแม่กลับเข้ามาใหม่ น้องหนูอาจขอกอดให้อุ่นหัวใจอีกครั้ง แป๊บเดียวก็ยิ้มกว้าง อภัยที่คุณแม่ทิ้งเขาไว้กับคุณป้าหน้าตาน่ากลัว เล่นต่อได้ ไม่กลัว ไม่โกรธ ถ้าตอน reunion น้องดูเฉยเมยไม่หัวเราะไม่ชี้ชวนแม่เล่น ยังมีกริยาบึ้งตึง หรือยังโกรธจิกผมตีแม่ แสดงถึงความไว้วางใจกันและกันไม่มากพอค่ะ ถึงยังมีการสร้างกำแพง หรือลงโทษคุณแม่อยู่ เด็กเล็กๆ ก็รักเป็น ไว้ใจเป็น มีทักษะการให้อภัยคนที่เรารักแล้ว แล้วเรา ผู้ใหญ่ตัวโตๆ ละคะ บางทีเราก็เข้าใจผิดบ้างถูกบ้าง เก็บความขัดแย้งวันก่อน สลับสร้างภาพพรุ่งนี้ เอามางอน บ่อยๆ เรารู้สึกว่ากำลังเผชิญกับปัญหาเพียงลำพัง ถึงเวลาคนที่เรารักหวนกลับมา เราอภัยให้ ชี้ชวนเขาเล่นต่อได้ทันทีหรือยังตัดพ้อจิกตีเขาเจ็บๆ จากภาพยนตร์ที่นั่งดูมาทั้งวัน ถ้า reunion ของทุกคู่ดี มีพื้นฐานความรักความผูกพันที่ดี เข้าใจและไว้วางใจกันได้ ก็ควรจะอภัยกันได้ ดังนั้นละครเกาหลีจะไม่งอนจนหนีออกจากบ้าน ละครไทยและจีนที่เหลือ จะต้องไม่ประชดอีกฝ่ายโดยการโกหก สร้างเรื่องอำพรางให้วุ่นวาย ท่านเปาจะไม่ต้องตัดสินคดีเยอะแยะ และสุดท้ายข่าวอาชญากรรมจากความหึงหวงจะต้องไม่เกิด เราเทียบเคียงความรักแม่ลูก กับรักชนิดอื่นลำบาก เพราะรักแท้ของคุณแม่บริสุทธิ์นัก รักที่มีพรหมวิหาร ๔ ประกอบครบ ทั้งเมตตา กรุณา มุทิตา และอุเบกขา ถึงตรงนี้ ก่อนจะพิสูจน์รักแท้จากใจคนอื่น ลองสำรวจรักที่เรามีให้คนอื่นก่อน เรามีรักแท้ด้วยความบริสุทธิ์ใจ รักที่ครบพรหมวิหารสี่ อภัยให้ง่ายๆ reunion ดีหรือยัง ถ้ายังมีอาการแสนงอน ช่างประชด ลองสำรวจใจตัวว่ารักเขาหรือรักตัวเอง เห็นแต่ตัวสำคัญกันแน่ ความรักมีมิติรอบหลากหลาย ลองมองดูรอบตัว จะเจอความทุกข์จากรักมากเหลือเกิน คำถามง่ายที่ตอบยาก นิยามความรักก็ยังไม่แจ้ง เรามีรักระหว่างเพื่อน รักแบบพี่น้อง แบบชายหญิง รักคนไม่ดีกับเรา รักคนมีเจ้าของ รักสำรอง รักแท้รักเทียม รักแบบคู่บุญหรือคู่กรรม รักด้วยสมองหรืออารมณ์ กระทั่งคำถามในกลุ่มนักภาวนา คนปฏิบัติธรรมสมควรมีความรักหรือเปล่า ปัญหาความรักสารพัด ถึงอยู่เป็นสากล เต็มจอโทรทัศน์ เต็มร้านหนังสือ เต็มกระทู้ในหน้าเวบ คำถามและความทุกข์อีกเท่าไร รอล้อมขุดหลุมดักให้เราก้าวร่วงพลัดตก แล้วจะทำอย่างไรดี ผู้อยู่ใต้ร่มเงาเย็นแดนพุทธ คงคุ้นเคยกับการดำรงชีวิตในกรอบมั่นของ ศีล สมาธิ ปัญญา ตั้งใจมั่นรักษาศีลให้ครบบริบูรณ์ เจริญสมาธิ เจริญสติ เจริญปัญญา ตลอดต่อเนื่องจนพึ่งตัวเองได้รู้ตัว รู้อยู่กับปัจจุบัน รู้ตามความเป็นจริง ความอบอุ่น สว่างไสว เบาสบาย จะอยู่คู่เป็นเพื่อนเรา โดยไม่ต้องรอรักแท้แต่หนไหน รักตัวเองให้เป็น ดูแลตัวเองให้ได้นะคะ ตั้งใจมั่นว่าเราจะไม่ฆ่า ไม่ทำร้ายร่างกาย ไม่ทำร้ายจิตใจ ไม่แย่งของรัก ไม่ขอเป็นมือที่สาม สี่ ห้า ไม่โกหก ไม่อำพราง ไม่พูดบิดเบือนความจริง ไม่ประชดจากอารมณ์ ไม่หลงไหลกับเครื่องเสพย์เครื่องทั้งหลายที่ทำให้สติหลุด จะได้ไม่มีภาพยนตร์หรือข่าวที่เจ้าตัวสร่างเมาพร้อมภาพฝันร้ายอีก แค่ลองนึกดูเล่นๆ ขอแค่มนุษย์เรามีศีลห้าครบ โศกนาฏกรรมจากปมรักรันทด อมตนิยายทั้งหลายจะหายจากท้องตลาดทันทีเกินครึ่งค่อน เอาแค่รายการโทรทัศน์ที่เรานั่งชมด้วยกันวันนี้ เราจะไม่เหลืออะไรดู เว้นละครรักที่ความตายพราก กับภาพครอบครัวสุขสันต์จากโฆษณาขนม นม ผ้าอ้อม ร้านสุกี้ และข่าวน้องหมีแพนด้า สัจจะความจริง แค่บางข้อ ความจริงที่ว่า ชีวิตนี้ช่างเป็นของสั้น ของน้อย อีกไม่นานเราก็ล้มหายตายจากกันไปหมดแล้ว ความจริงที่ว่า โลกนี้ควบคุมไม่ได้ บังคับไม่ไหว เปลี่ยนแปลงได้ ไม่แน่นอน ความจริงที่ว่า ไม่มีอะไรในโลกนี้เกิดโดยบังเอิญ ล้วนมีเหตุ มีปัจจัย มีเหตุผลที่เรายังไม่ทราบ ด้วยสัจจะสั้นๆ ง่ายๆ แค่ไม่กี่ข้อ ทำให้อดกังขาไม่ได้ ว่ามนุษย์จะวุ่นกับปมความรักทำไมนักหนา ในเมื่อไม่นานชีวิตก็จบแยกย้ายกันแล้ว เราควบคุมคนอื่นบังคับให้เขารักหรือดีกับเราตลอดไม่ได้ ใจเราเองบางครั้งยังบังคับยาก เราไม่ได้เกิดมาเพื่อเสวยแต่สุข เราต้องยอมรับความทุกข์บ้าง แต่เดี๋ยวก็หาย สุขบ้างแต่เดี๋ยวก็ไป ถ้าตั้งป้อมว่าเขาต้องรักเราเราถึงจะเป็นสุข ก็เตรียมกระดาษซับน้ำตากันได้ตั้งแต่บัดนี้ ใดๆ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ก็หายได้ ไม่มีใครกลั่นแกล้ง ไม่ได้ลอยมาเอง ล้วนมีเหตุผลสมควรให้เราศึกษา ความสนุกของการเป็นหมอเด็กคือ จะเห็นวงจรชีวิตที่โยงเหตุและผล ปัจจัยอธิบายสิ่งที่ไม่ได้เกิดจากความบังเอิญอยู่ประจำ เล่าสู่กันฟังค่ะ ครอบครัวสองครอบครัว มีน้องเล็กๆ น่ารักน่าชังพอกัน คุณพ่อคุณแม่รูปงาม การศึกษาดี มีฐานะ คุณแม่ลาออกจากงานเพื่อตั้งใจเลี้ยงลูกเหมือนกัน ครอบครัว ก ไก่ คุณแม่เล่าตาแดงๆ ว่าคุณพ่อทำงานหนัก กลับดึก สงสัยจะแอบมีหญิงอื่นด้วย ครอบครัว ข ไข่ คุณแม่เล่าพลางหัวเราะว่าจะตามไปควบคุมผู้ชายทำไม ทำใจได้เราก็สบายใจ สิ่งที่เกิดตามมาคือ คุณแม่ ก ไก่ อยู่บ้านกับน้อง คิดวนเวียนว่าเมื่อวานคุณพ่อไปไหน พูดอะไร จับโกหกได้ ต่อไปก็คิดคาดการณ์ต่อว่า วันหน้าจะโกหกอีกไหม จะทำเหมือนเดิมหรือเปล่า เมื่อไหร่คุณพ่อเข้าบ้าน (reunion) ก็จะเจอปฏิกิริยาจากการงอน คาดคั้น และพยายามจับผิด คุณแม่ ข ไข่ อารมณ์ดี หน้าตาแจ่มใส มีความสุขกับตัวเอง อยู่กับหน้าที่ความรับผิดชอบของตัวเอง คุณพ่อกลับบ้านก็อวดพัฒนาการลูก อวดบ้านสวย อาหารอร่อย ดูมีความสุขอยู่ตลอดเวลา จับได้คุณพ่อโกหก ก็ร้องไห้เสียใจ แต่ก็อภัยให้ ตกเย็นคุณพ่อกลับบ้านก็ดูแลกันตามปรกติ วันเวลาผ่านไป คุณแม่สองครอบครัว ที่เริ่มต้นเรื่องราวณ จุดออกตัวเท่ากัน แต่ตอนนี้ คุณแม่ ก ไก่ ดูหน้าตาท่าทางอายุเยอะกว่าคุณแม่ ข ไข่ มากเลยละค่ะ ไม่สวยใสเท่ากันอีกต่อไปแล้ว (ดังนั้นท่านใดไม่อยากหน้าแก่ อย่ามักโกรธเชียวนะคะขอเตือน) บ้าน ก ไก่ วันนี้ดูคุณแม่หน้าหมอง คุณพ่อขี้โมโหชอบโทษคุณแม่กลางสาธารณชนบ่อยๆ เจ้าตัวเล็ก นิสัยเอาแต่ใจ ไม่สนใจความรู้สึกคนอื่น ไม่ฟังคำสั่งคุณแม่ หน้าหงิกหน้างอเก่ง บ้าน ข ไข่ วันนี้คุณแม่หน้าแจ่ม คุณพ่อสนใจสอบถามเคล็ดวิธีเลี้ยงลูก ส่งเสริมพัฒนาการเสมอ ทราบว่าพฤติกรรมซนๆ ของคุณพ่อหายไป พร้อมกับได้ตาหนูที่อารมณ์ดี ฉลาด แจ่มใส และพัฒนาการดีเหนือเกณฑ์ปรกติ ได้รางวัลขวัญใจโรงพยาบาลไปแล้วเรียบร้อย ทั้งหมดนี้ ไม่ใช่ด้วยความบังเอิญแน่ๆ และทั้งหมดนี้ ก็ยังไม่ใช่บทสรุป เพราะไม่มีอะไรแน่นอน แถมควบคุมให้ได้อย่างใจเราก็เป็นไปไม่ได้ วันหน้า คุณพ่อ ก ไก่ อาจกลับตัวเอง คุณพ่อ ข ไข่ อาจซนอีกครั้ง ใครจะไปทราบ คุณแม่ควบคุมคุณพ่อไม่ได้ แต่ปรับที่ตัวของตัวเอง หาความสุขสงบร่มเย็นให้ใจตัวเองได้ คุณละคะ อยากมีชีวิตแบบไหน ยังอยากเล่นภาพยนตร์อมตะรักรันทดแสนคลาสสิก หรืออยากเล่นโฆษณาครอบครัวอบอุ่น หรืออยากจบฉากลาโรง ไม่ต้องกระโดดโลดแล่นเล่นหนังกันอีกต่อไป ในเมื่อเลือกที่จะยังรัก ก็ขอให้รักในสิ่งที่เลือก ขอให้รักตัวเอง หวังดีกับตัวเอง รู้จักหาความร่มเย็นเป็นสุขให้ตัวเอง รักที่จะหาสิ่งที่ดีและประเสริฐที่สุดประดับตัวเอง ซึ่งนั่นเป็นรักแท้ รักแน่นอนที่ไม่ต้องรอการพิสูจน์ค่ะ จากคุณ : หัวใจของบ้าน (หัวใจของบ้าน) - [ 7 พ.ค. 52 13:31:25 ]

ความคิดเห็นที่ 139 เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้คุณผ่านเรื่องร้ายๆไปได้เร็วๆ แต่อย่าไปจมกับอะไรนานๆ ทั้งๆ ที่มันไม่มีค่า และคู่ควรให้เราต้องเสียเวลาด้วยอีกแล้ว สู้เอาเวลาที่เหลือ ที่มีค่าของเราทำให้ตัวเองและลูกมีความสุขดีกว่าค่ะ ในเมื่อไม่มีใครเห็นคุณค่าของเราแล้ว เรายิ่งต้องทำตัวให้มีค่าให้เขาต้องเสียดาย เมื่อเสียเราไป สู้ๆนะคะ จากคุณ : nongnice - [ 7 พ.ค. 52 14:34:43 ]

ความคิดเห็นที่ 140 อยู่เพื่อลูกและตัวเอง อย่าหาคำตอบอยู่เลยว่าทำไมเป็นแบบนี้ ส่วนอนาคตค่อยๆคิดและทำ ต่อไปคงจะมีคำตอบออกมาเอง และขอให้ลูกคุณเป็นเด็กดี คอยดูแลคุณตลอดไป จากคุณ : Bamry - [ 7 พ.ค. 52 15:24:27 ]

ความคิดเห็นที่ 141 เรื่องราวชีวิตคล้ายกันมาก ประหนึ่งก๊อปกันมา  แต่แตกต่างตรงที่ระยะเวลา ในการอยู่ร่วมกัน ของคุณพี่ 12 ปี นับถือค่ะ  ของอิชั้น  6  ปี  ก็แทบกระอัก เหมือนกัน แต่ด้วยความรู้สึกและคิดเหมือนกันค่ะว่าเลือกแล้วและรักมาก แล้วก็หวังไว้มากมายกับผู้ชายคนนี้  แต่ตอนนี้นะคะ ส่วนตัว ถ้าเกิด เหตุการณ์แบบนี้อีก จะตัดสินใจเด็ดขาดคือให้เลือกค่ะ แล้วถ้าเลือกไม่ได้ ยังคงมักมาก ไม่รู้จักพอ คิดไม่เป็น ก็เลิกค่ะ เพราะไม่อยากทนอยู่กับความ เจ็บที่ไม่รู้จักจบจักสิ้นเสียที และถึงแม้จะมีลูกด้วยกันถึง  3  คน แล้วก็ตาม เราไม่ได้เก่งและเราก็ไม่ได้อวดเก่งค่ะ แต่คิดว่าถ้าเราแกร่งและยืนได้ด้วย ขาตัวเองถึงแม้จะเหนื่อยก็แค่เหนื่อยกายแต่เราไม่เหนื่อยใจและการตัดสิน ใจเจ็บมาก ๆ ครั้งเดียว แต่ทางข้างมีแสงสว่างรออยู่ย่อมดีกว่าค่ะ ........... จากคุณ : แม่น้องฟิวส์ (nomnom) - [ 7 พ.ค. 52 16:04:02 ]

ความคิดเห็นที่ 142 คุณคิดว่าอยู่แบบมีเขา มีก็เหมือนไม่มี กับอยู่อย่างไม่มีเขา แบบไหนที่จะทำให้คุณมีความสุขมากกว่ากันค่ะ ไม่มีใครบังคับให้เราทนอยู่กับความทุกข์ นอกจากอัตตาเท่านั้นที่หน่วงเหนี่ยวคุณไว้กับความทุกข์ เพราะคำว่า เขาคนนี้คือสามีของคุณ เพราะคำคำนี้เท่านั้น ที่ผูกคุณไว้กับความทุกข์ใจ และต้องทนทุกข์อยู่จนถึงทุกวันนี้ หาก ว่า คนคนนี้ ไม่ใช่สามี หรือไม่ได้ เป็นสามีคุณแล้ว คุณจะยังทุกข์ใจเรื่องเขาอีกไหม สามีภรรยา แยกทางกัน ก็คือ คนอื่น คนละชีวิตแล้ว เขาผิดที่ยังติดกิเลสตัณหาไม่ได้ คุณก็ผิดที่ยังยึดติดในตัวเขาตลอดเวลา หากคุณคลายความยึดมั่นถือมั่นลงไปได้ คุณจะทุกข์น้อยลง เขาก็คือไฟที่ร้อนเร่าด้วยกิเลสตัณหา คุณก็รู้อยู่เต็มอกว่า ไฟมันร้อนมันเผาไหม้ แต่คุณก็เต็มใจที่จะกำไฟนั้นไว้ในมือให้มันเผามอดไหม้ใจคุณอยู่ ไม่มีใครรู้จักสามีคุณเท่ากับตัวคุณเอง และคุณก็รู้ดีอยู่แก่ใจว่า เขาไม่มีวันเปลี่ยน....และเขาก็จะไม่มีทางเปลี่ยน จากคุณ : รุ่งฟ้าสาง - [ 7 พ.ค. 52 16:36:03 ]

ความคิดเห็นที่ 143 "สิ้นสุดด้วยความเจ็บปวด ดีกว่าเจ็บปวดไม่มีสิ้นสุด..." ชอบประโยคนี้ในความเห็นข้างบนค่ะ เราลองเอาตัวเราเข้าไปเป็นตัวคุณ คิดยังงัยก็คิดไม่ออกว่าเราจะทนอย่างคุณได้อย่างไร มันคงเจ็บปวดเกินกว่าที่จะทนรับได้ค่ะ เพราะทุกวันนี้ชีวิตเรามีแต่ลูกทั้ง 3 คน ภาระหน้าที่ของความเป็นแม่มันยิ่งใหญ่นักค่ะ แต่เราพร้อมที่จะแบกรับมันไว้ให้ได้อย่างดีที่สุด แต่หากเราเจอเหตุการณ์เหมือนคุณเราคงเลือกเดินทางของเราเองไปพร้อมกับลูกๆเพียงลำพัง อย่างน้อยเราก็ยังมีพ่อ แม่ พี่ น้อง ที่จะเป็นกำลังใจให้เราไปตลอดทาง ตั้งสตินะค่ะ แล้วเลือกทางที่จะทำให้ชีวิตเรามีความสุขดีกว่าค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ (ยอมรับว่าอ่านกระทู้แล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ เมื่ออ่านถึงคห.ที่คุณตอบและเล่าเรื่องราวของลูกคุณ) อีกอย่างค่ะ อยากให้คุณดูแลจิตใจลูกของคุณให้มากๆนะค่ะ อย่าเร่งรัดเรื่องเรียนกับลูกมากนัก มันอาจหนักเกินกว่าที่ลูกจะรับได้ ให้ลูกเป็นคนดีของสังคมก็คงเพียงพอแล้วมั้งค่ะ สู้สู้ค่ะ จากคุณ : sirilek - [ 7 พ.ค. 52 17:10:24 ]

ความคิดเห็นที่ 144 คุณยึดติดกับสิ่งที่คุณวาดฝันไว้เกินไปรึเปล่าคะ ครอบครัวคุณมีคุณ สามี และลูกของคุณแค่นั้นนะคะ ต่างคนก็ต่างมีความเป็นตัวตนของตัวเอง ไม่ใช่ปู่ย่าตายาย หรือพ่อแม่ของคุณ สิ่งที่เค้าปฏิบัติกับคุณทั้งกาย วาจา ใจ มันมีตรงไหนบ้างที่เติมเต็มความรักให้ครอบครัว เข้าใจว่าคุณรักทั้งสามีและลูกมาก แต่อยากบอกว่าคุณปล่อยให้ลูกรับรู้ความเลวร้ายในชีวิตคู่ของคุณมากเกินไปค่ะ คุณทำร้ายเค้าทางอ้อมไปเรียบร้อยแล้ว และมันจะส่งผลไม่ทางใดก็ทางหนึ่งแน่นอน เราเข้ามาอ่านพี่ๆน้องๆในห้องนี้ซักพัก แค่พ่อแม่ทะเลาะกันช่วงตั้งท้อง เค้ายังกังวลว่าลูกจะรับรู้รึเปล่า แล้วนี่น้องเก้าขวบแล้วนะคะ เราก็เป็นลูกที่พ่อแม่ต้องแยกทางกัน เราได้เห็นเรื่องเลวร้ายต่างๆมากมาย นานหลายปี มือที่สามที่สี่ การทะเลาะเบาะแว้ง ดุด่าทั้งลูกทั้งเมีย พูดจาดูถูก เชือดเฉือนทำร้ายจิตใจ อื่นๆอีกสารพัด มองย้อนกลับไปแล้วน่าสมเพชมากๆ จนเมื่อถึงวันที่ทุกสิ่งมันระเบิดออกมา ไม่มีใครเป็นสุขเลยค่ะ ทั้งพ่อทั้งแม่และลูกๆ ช่วงเวลานึงก่อนที่ทั้งคู่จะแยกทางกัน สิ่งที่เราเกลียดที่สุดในโลกคืออะไรรู้มั้ยคะ พ่อเราเองค่ะ และยิ่งร้ายกว่านั้นเมื่อวันนึงเรากลับไม่รู้สึกอะไรกับเค้าเลย ไม่มีความรัก ความโกรธ ความเกลียด เหมือนไม่มีตัวตนในโลกของเราอีกต่อไป ลองคิดดูสิคะว่าใครจะสามารถทำร้ายจิตใจคนเราให้ด้านชาได้ขนาดนั้น ถ้าไม่ใช่คนที่เราควรจะต้องรักที่สุด หลังจากแยกทางกันแล้ว พ่อกับแม่เราก็กลับมามาพูดคุยดีๆกันมากขึ้น ส่วนเราตอนนี้มีครอบครัวแล้ว(แต่ยังไม่มีน้อง) ก็เริ่มมีทัศนะคติที่ดีต่อพ่อมากขึ้น เราเชื่อว่าความรักที่คุณมีให้กับสามีของคุณ มันก็ไม่ได้มากไปกว่าใครเท่าไหร่ แต่ที่มันดูมากมายขนาดนั้นเพราะคุณขาดความรักและเคารพตัวเองไปรึเปล่าคะ ชีวิตมันต้องสมดุลไม่ใช่ถ่วงไปข้างใดข้างหนึ่ง ชีวิตของคุณอยู่ที่คุณเลือกค่ะ อยู่บนสวรรค์ก็เลือกที่จะโดดลงมาได้ หรือถ้าอยู่ในนรก ก็ปีนออกมาซะ มันคงไม่ง่าย แต่คงไม่ยากเกิน ถ้าคุณแน่วแน่พอ ถ้าเลือกจะอยู่ก็ขอให้ปกป้องลูกให้ดีที่สุด ยอมรับกับสิ่งที่คุณเลือก แต่ถ้าเป็นเรา การให้อภัยเหมาะกับคนที่เห็นคุณค่าและเข้าใจความหมายของมันเท่านั้นค่ะ   แต่ไม่ว่าจะเลือกทางไหนก็อย่าทำให้จิตใจต้องตกอยู่ในความทุกข์อีกเลยนะคะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ ถ้าพูดอะไรแรงไป จากคุณ : Penfolds Grange - [ 7 พ.ค. 52 17:17:31 ]

ความคิดเห็นที่ 145 อ่ะ...ถ้าคิดว่าตัวเองเป็นหมา ก็อยู่รอจนกว่าเจ้าของจะมีเมตตาก็แล้วกัน ..ก็ขอให้โชคดีนะคะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 7 พ.ค. 52 18:19:44 ]

ความคิดเห็นที่ 146 แนะนำให้เข้าเวปลานธรรมค่ะ http://larndham.net/index.php?showforum=3 9 ปี 4 คนนี่ ไม่ปรกติแล้วค่ะ คือเลิกกับคนนึง ก็ไปตกหลุมรักคนอื่นๆอีกอยู่ดี ทางออกเป็นอย่างไร อยู่ที่ใจเราเองค่ะ ขอให้ผ่านไปอย่างเข้มแข็ง และด้วยดี นะคะ จากคุณ : tangmae - [ 7 พ.ค. 52 18:34:54 ]

ความคิดเห็นที่ 147 ไม่รู้จะพูดยังงัยดี อ่านตั้งแต่ต้นจนจบพี่มีความอดทนมากเลยค่ะ ถ้าเป็นเราก็คงแตกกันตั้งแต่คนแรกแล้วค่ะ ไม่ไว้แน่ ๆ แต่โชคดีที่สามีไม่เป็น แต่ก็ไม่ไว้ใจค่ะ ผู้ชายเค้าว่ามันไม่ค่อยอิ่มกะของอย่างนี้  ขอให้ผ่านไปอย่างมีสตินะค่ะ ผู้หญิงเราสมัยนี้ไม่ต้องแคร์ผู้ชายหรอกค่ะ เราก็สามารถเลี้ยงลูกได้ ยิ่งถ้าอยู่กันไปมีแต่เจ็บ แต่เจ็บ อย่าทนอยู่เลยค่ะ จิตเสียหมดค่ะ เอาใจช่วยนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ ทำบุญเยอะ ๆ จะได้สบายใจค่ะ จากคุณ : opleee - [ 7 พ.ค. 52 19:55:16 ]

ความคิดเห็นที่ 148 วันนี้ยุ่งไม่ลืมหูลืมตา   กว่าจะได้กลับเข้ามาอ่านก็เกือบ 150กระทู้แล้ว  ได้อ่นข้อความของคุณ จขกท.อันล่าสุด แล้วยังน่าเป็นห่วงอยู่มากเลย  คุณรักเค้ามากเพราะว่าโลกของคุณแคบจริงๆด้วย  ทุ่มเทไปซะหมดด้วยความซื่อสัตย์มั่นคงในจิตใจ แทนที่สามีจะเห็นคุณค่าและคุณสมบัติที่ดีเหล่านี้  กลับไม่เห็นค่าเลย   มีบางความเห็นที่เล่าให้ฟังเรื่องของบางครอบครัวที่ปล่อยวาง คือภรรยาไม่ซักไซร์เอามาใส่ใจ  นั่นก็ดี ก็เป็นสิ่งที่ควรกระทำอย่างยิ่ง แต่ว่า มันมีคำว่า แต่ ค่ะ คือว่ามันจะเอาไปใช้ได้สำหรับครอบครัวที่ คุณสามีท่านนั้นทำหน้าที่ของตนไม่ได้บกพร่อง ทั้งเรื่อง ดูแลลูกเต้า หาเลี้ยงครอบครัว  ยกย่องให้เกียรติภรรยาอย่างเปิดเผย ไม่ดุด่า วาจาหยาบ กิริยาที่แสดงออกต้องทนุถนอมน้ำใจ  ถ้าสามีทำหน้าที่ได้ดีอย่างนี้  ก็มีเหตุมีผล ที่ฝ่ายภรรยาจะทำเป็นโง่ๆ ไม่อยากรู้ก็ได้ เพราะไม่ได้ทำให้ครอบครัวเดือดร้อน กับการแอบเลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา แต่ไม่ไปยกย่องใครออกหน้าออกตา   แต่นี่ ในกรณีของคุณ  จขกท.นั้น ต่างออกไปค่ะ  ขนาดอยู่กันในรถ สามีรับโทรศัพท์ ยังห้ามทุกคนส่งเสียง มีงี้ด้วย ทั้งดุด่า และสิ่งที่รับไม่ได้คือเดินสวนกันตรงบันไดบ้าน ก็ยังทำท่ารังเกียจซะ  โหถ้าเป็นดิฉันฟันธงไปแล้ว  อยู่กับเค้าทำไมคะ  ให้เค้าออกไปจากชีวิตคุณค่ะ  ให้เค้าย้ายออกไป บ้านเป็นสินสมรสค่ะ  ถ้าเค้าไม่ออก  ก็ไล่มันซะทุกวันค่ะ  ตัวคุณเองก็อย่าใจอ่อนล่ะ  ดิฉันกลัวใจคุณเหลือเกิน  กลัวว่าถ้าเค้าเข้ามาโอบกอด  บีบน้ำหูน้ำตาขอโอกาส  คุณก็คงจะอ่อนปวกเปียกไปหมดล่ะทีนี้  กลับมาอยู่กันไป ลุ้นกันไป ว่าจะต้องแบ่งสามีให้ใครอีก แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว  ดิฉันต้องหยุดแค่นี้ก่อนค่ะ  คุณลูกงอนแล้ว กลับจากทำงาน คุณแม่ก็มานั่งพิมพ์ยิกๆ  เดี๋ยวพรุ่งนี้มาใหม่นะคะ  คิดถึงและเป็นห่วงคุณค่ะ จากคุณ : ยิ่งแก่ยิ่งสวย - [ 7 พ.ค. 52 20:04:40 ]

ความคิดเห็นที่ 149 อ่านความเห็น 105  ที่ จขกท. เขียนแล้วปวดหัวใจจี๊ดๆๆๆ  จขกท.ต้องหัดรักตัวเองบ้างนะคะ รักคนอื่นมามากพอแล้ว  อยู่นิ่งๆแล้วคิดทบทวนให้ดีๆๆนะคะ  ความสุขที่แท้จริงมันอยู่กับตัวเราเอง อย่าไปยึดติดกับคนอื่น   ทำบุญเยอะๆจะได้ไม่ต้องเจอะเจอผู้ชายแบบนี้ทุกชาติไป  เป็นกำลังใจให้อีกครั้งค่ะ จากคุณ : I Promise - [ 7 พ.ค. 52 22:36:31 ]

ความคิดเห็นที่ 150 จขกท. คะ  ดิฉันกลับมาอ่านเรื่องของคุณอีกรอบ แล้วก็คิดว่าที่ดิฉันโพสต์ไปอาจใช้คำพูดรุนแรงไปสำหรับคุณในสถานการณ์ขณะนี้  เหมือนการให้ยาแรงผิดจังหวะ แทนที่จะทำให้คุณได้คิด อาจทำให้คุณทรุดลงไปอีกได้  ต้องขออภัยด้วย ถ้าคุณยังอ่านกระทู้นี้อยู่... ดิฉันคิดว่าคุณเป็นคนมีสติปัญญาสูงมากคนหนึ่ง สังเกตจากการใช้ภาษาในการเล่าเรื่องของคุณ  ดังนั้นคิดว่าด้วยระดับสติปัญญาของคุณ ถ้าคุณลองคิดอย่างปล่อยวาง มองให้ทะลุถึงแก่นแท้ของปัญหาว่าคืออะไร วิธีดับปัญหานี้คืออะไร  ดิฉันคิดว่าคุณน่าจะมองเห็นคำตอบได้ด้วยตัวเองโดยไม่ยากเย็นเลย แต่ที่คุณยังวนเวียนอยู่กับความทุกข์นี้ อาจจะเป็นเพราะ (คุณยอม) ถูกกระทำย่ำยีจิตใจมานาน จนทำให้คุณสูญเสียความมั่นใจ สูญเสียความสามารถในการวิเคราะห์ปัญหา  รวมทั้งคุณคงเป็นคนยึดมั่นถือมั่น ถืออุดมคติ ถือว่าเมื่อเขาเป็นสามีคุณเป็นภรรยาก็ต้องเป็นสามีภรรยาไปตลอดกาลปวสาน  เมื่อในชีวิตจริงไม่ได้ดั่งหวังตั้งใจก็พยายามคิดหาหนทางให้กลับมาเป็นอย่างที่คุณอยากให้เป็น วนเวียนอยู่อย่างนี้ คุณคะ บางอย่างในชีวิตก็สุดที่เราจะควบคุมได้ แม้เราจะพยายามอย่างดีที่สุด  เคยนึกบ้างมั๊ยคะว่าสามีภรรยาทุกคู่ รวมทั้งคนทุกๆ คนในที่สุดก็ต้องจากกันค่ะ  ความตายก็ต้องพรากทุกอย่างจากกัน  ถึงคุณรักกันดีกับสามีคุณในวันนี้ ในวันพรุ่งนี้เขาก็อาจจะตายจากคุณไปเฉยๆ ก็ได้  คุณไม่สามารถควบคุมความตายไม่ให้เกิดขึ้นได้  หมายความว่าในที่สุดแล้วคุณก็ไม่สามารถควบคุมเหตุการณ์ให้คุณไม่พลัดพรากจากสามีคุณได้  คุณจะมายึดมั่นถือมั่นจนทำร้ายตัวเองขนาดนี้ทำไมคะ การที่คุณทำย่ำยีตัวเอง โดยบอกกับตัวเองว่าเราเป็นแค่หมา สามีมาทำดีด้วยหน่อยก็ดีใจที่สุดในโลก  ทานข้าวอย่างมีความสุขเหมือนจะไม่มีอาหารมื้อหน้าอีกต่อไป????  ดิฉันว่ามันเป็นทัศนคติที่เป็นโทษต่อตัวคุณ ต่อชีวิตคู่ของคุณ และต่อสามีของคุณเป็นอย่างมากค่ะ คุณเป็นภรรยาคุณก็ต้องทำตัวเป็นภรรยา อย่าทำตัวให้ต่ำต้อยไปกว่านั้น  สามีแต่งงานกับคุณ เขาก็ตั้งใจแต่งงานกับภรรยา ให้เป็นแม่ของลูกของเขา  คุณคิดว่าเมื่อคุณลดเกรดตัวเองลงไปเป็นอย่างอื่นที่มันต่ำต้อยด้อยค่า  คุณคิดว่าเขาจะชอบใจ รักคุณมากขึ้นไหมคะ  ดิฉันว่าจะได้ผลตรงข้ามมากกว่า คุณต้องเข้าใจว่าความรักระหว่างสามีภรรยา ไม่เหมือนกับความรักระหว่างหมาและเจ้าของอย่างสิ้นเชิง  ถ้าใครก็ตามพยายามทำให้สามีของตนรักตนเหมือนรักหมาตัวนึง  ดิฉันว่าชีวิตคู่ของคนคนนั้นต้องล้มเหลวแน่นอนค่ะ สามีของดิฉัน (และดิฉันเอง) ก็เคยเลี้ยงหมา  ดิฉันเห็นสามีรักหมาดี มีอะไรเหลือก็แบ่งให้กิน  ว่างๆ ก็เกาพุงให้  บางทีอารมณ์ดีก็พาไปเดินเล่น แต่สามีก็ไม่ได้พอใจแค่มีหมาเป็นเพื่อนค่ะ แต่เขายังต้องการมีเพื่อนเป็นมนุษย์ ที่ไม่ต้องมาประจบเอาใจเขา ไม่ต้องดีใจสุดชีวิตเมื่อเขาแสดงความสนใจพาไปเดินเล่น  ไม่ต้องรอคอยคาดหวังทั้งชีวิตอยู่กับเขา  แต่เป็นเพื่อนมนุษย์ที่สามารถเป็นที่ปรึกษา เป็นกระจกสะท้อน เป็นคนแบ่งปันอารมณ์ความสุข ความทุกข์  เป็นคนที่ทำให้เขาตื่นเต้น ตื่นตัว  เป็นคนที่มีเรื่องราวใหม่ๆ มาเล่าให้ฟัง ฯลฯ ส่วนหมาตัวนั้นเขาก็ดูแลอย่างดีเท่าที่จะดูแลหมาตัวหนึ่งได้  ก็อย่างที่บอก เวลาว่างจากการมีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนมนุษย์  กลับบ้านมาเจอหมารออยู่อย่างเปี่ยมความหวัง เขาก็โยนกระดูกให้แทะบ้าง จบ  ถ้าหมามันบังอาจมาขัดขวางไม่ให้เขาคบก็เพื่อนมนุษย์  มากัดหรือเห่าใส่เขาหรือเพื่อนเขา  เขาก็จะเริ่มไม่ชอบหมาตัวนี้  และเริ่มอยากจะยกให้คนอื่น ไม่อยากเลี้ยงแล้ว ดิฉันอาจจะเพ้อเจ้อไปหน่อย  แต่อยากให้คุณเห็นภาพว่า การที่รักมากยอมเป็นแม้กระทั่งหมาในความรู้สึกของคุณ ไม่ใช่เรื่องดีที่จะทำให้สามีเวทนาสงสารนะคะ  ดิฉันว่ามันจะตรงกันข้าม คือทำให้เขาต้องแสวงหาความสัมพันธ์อื่นๆ ที่จะมาเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปค่ะ อยากให้คุณเลิกคิดพยายามที่จะทำให้เขาหันมาเวทนาคุณ  เพราะถ้าคุณทำสำเร็จคุณก็จะได้แต่ความเวทนา แต่คุณจะไม่ได้ความรักฉันท์สามีภรรยาหรอกค่ะ  เดี๋ยวเขาเจอคนใหม่เขาก็ไปทำอย่างเดิมอีก  แต่ถ้าคุณทำไม่สำเร็จคุณจะยิ่งแย่ เพราะคุณจะได้ความรำคาญ เบื่อหน่ายแทนค่ะ   คำแนะนำ ๑  ถ้ามีความสัมพันธ์ใด ทำให้คุณรู้สึกต่ำต้อยด้อยค่า (เป็นแค่หมา) อย่ารออยู่เฉย  ถึงเวลาที่คุณควรพิจารณาเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ได้หรือไม่  เปลี่ยนแปลงการกระทำของอีกฝ่ายได้หรือไม่  เปลี่ยนแปลงความคิดตัวเองได้หรือไม่  ถ้าไม่ได้คุณต้องยุติความสัมพันธ์นั้นซะ  อย่าจมอยู่กับความสัมพันธ์แบบนี้ไม่อย่างนั้นชีวิตของคุณและคนที่ต้องพึ่งพาคุณในทุกๆ ด้าน คือลูกของคุณ จะตกต่ำ ไร้ความสุขไปตลอด ๒  เคารพตัวคุณเองในฐานะคนที่มีคุณค่าเท่าเทียมกับคนอื่นๆ ทุกประการ อย่ายอมต่ำต้อยจนกระทั่งเป็นหมาของใครเด็ดขาด  ใครปฏิบัติต่อคุณดังเช่นคุณเป็นแค่หมาตัวหนึ่ง  บอกเขาด้วยคำพูด และการกระทำว่าเราไม่ใช่หมา ไม่มีวันเป็นหมาของใคร บอกให้เขาเคารพเราในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง แก้ไขเมื่อ 08 พ.ค. 52 10:18:21 จากคุณ : กรรมใดใครก่อ - [ 7 พ.ค. 52 22:37:29 ]

ความคิดเห็นที่ 151 วันก่อนเข้ากระทู้นี้แล้ว ได้แต่อ่านอย่างเดียว วันนี้ได้อ่านที่จขกท.เปรียบตัวเองเหมือนหมาแล้ว ได้แต่หดหู่ครับ ตั้งสติให้ดี ตอบตัวเองให้ได้ ชีวิตนี้เกิดมาเพื่ออะไร อย่าประเมินค่าตัวเองต่ำเกินไป และก็อย่าไปยึดติดกับสิ่งที่ไม่ดี ( คนไม่ซื่อสัตย์ คนโกหก คนที่ทำผิดศึลข้อสาม ) คุณเลือกได้ครับ  ว่าจะใช้ชีวิตต่อจากนี้ จะเลือกอยู่กับสิ่งที่ดี หรือสิ่งที่ไม่ดี จากคุณ : คอบอล - [ 7 พ.ค. 52 22:37:40 ]

ความคิดเห็นที่ 152 แนะนำให้อ่านหนังสือเรื่อง สมการความสุข ตอนสมการความรักค่ะ อ่านแล้ว จขกท อาจจะได้เห็นทางออกของปัญหานะคะ  เพราะคนเขียนเค้าเจอปัญหาเดียวกัน  เค้าเขียนได้ดีมากๆเลยค่ะ   หรือลองดูเจาะใจตอนที่คุณเหมียวมากออกก่อนก็ได้ ช่วงที่ 1 http://www.manytv.com/channels_template.php?view=1QxpLMniw0uBnX4rS3mBy6bUoJjkLLE6 ช่วงที่ 2 http://www.manytv.com/channels_template.php?view=whukVB8qBpjsnJDuw89G0urs8dHW6L48 ช่วงที่ 3 http://www.manytv.com/channels_template.php?view=X78aK/UFjV2T5Eg1H9cf0t1WccJTS5fK จากคุณ : Something, More - [ 7 พ.ค. 52 22:51:12 ]

ความคิดเห็นที่ 153 เราขอถาม จขกท. นะคะ ว่าอยู่บ้าน สามีคุณมีหน้าที่รับผิดชอบอะไรบ้างที่บ้าน งานบ้านทำมั้ย สิ่งที่เขาทำอ่านจากที่คุณโพสไว้ น่าจะมีหน้าที่รับส่งลูกไปโรงเีรียนอย่างเดียวใช่ไหมคะ หรือว่าไม่ใช่ คือเราอยากทราบน่ะค่ะ ถ้าหากว่า เขาไม่มีงานบ้านใดๆ ที่ต้องรับผิดชอบเลย นี่เขาไม่ไปจากคุณก็เพราะว่า เห็นคุณเป็นคนรับใช้คนนึง รึเปล่าคะ??  ผู้หญิงที่แฟนคุณไปข้องเกี่ยวด้วยน่ะ เขาไม่มีศักยภาพพอจะใช้หรือบังคับให้ทำงานบ้าน แบบคุณได้รึเปล่า เขาถึงไม่ยอมไปจากคุณ ไม่ยอมเลิกกับคุณ  ถ้าเป็นเช่นนั้น เขาเห็นแก่ตัวมากนะคะ คือ เราว่า คุณคงจะเลิกกับสามีคุณไม่ได้แน่ๆ เลยนะคะ ดูจากที่คุณหลงงมงายกับผู้ชายขี้โกหก  คุณคงจะเข้าใจหัวอกสามีที่กำลังหลงกิ๊กของเขาดีแน่ๆ นะคะ   ที่สำคัญคุณไม่ได้ห่วงลูกจริงๆ หรอกนะคะ คุณคิดเอาเองว่า ถ้าไม่มีพ่อแล้ว ลูกจะทุกข์ จะขาดความอบอุ่นยังไง จริงๆ แล้ว คุณห่วงตัวคุณว่าจะกลายเป็นครอบครัวแตกแยกมากกว่านะ เรากลัวที่สุดคือ ลูกคุณนะ จะซึมซับความเลวของพ่อ (สามีคุณนั่นแหละ) ไปทีละน้อยๆ จริงอยู่ที่เขาแสดงออกว่า รักและสงสารคุณเวลาคุณถูกสามีต่อว่าดุด่าจนร้องไห้ และสักวันที่เขาเริ่มพูดภาษาผู้ใหญ่ได้ เขาจะตั้งคำถามต่อคุณแน่ๆ ว่า "แม่ทำไมไม่เลิกกับพ่อไปสักที มานั่งร้องไห้อยู่ได้ทำไม" (ในใจเขาต้องเครียดมากสุดๆ เก็บกดสุดๆ)  มันเป็นคำถามที่พ้นจากวัยเด็กที่เขาเคยคิดว่า ไม่อยากให้พ่อแม่ทะเลาะกัน เลิกกัน เพราะเขายังเด็กไงคะ ยังเข้าใจว่าต้องมี พ่อ แม่ ลูก ตามเพื่อนๆ ที่โรงเรียนมี ตามหนังสือที่เรียน คราวนี้ละ นอกจากคุณจะพบเวรกรรมระลอกแรกคือ สามีมีกิ๊กนอกใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า  คุณจะพบกับปัญหาระลอกสอง เมื่อลูกย่างเข้าสู่วัยรุ่นคือ เป็นเด็กมีปัญหาค่ะ ฉันภาวนาว่า ลูกของคุณจะเป็นเด็กดีและเข้มแข็งพร้อมทั้งคิดได้ "มากกว่าคุณ"  ภาวนาว่า ลูกของคุณจะต้องสร้างภูมิคุ้มกันจิตใจได้ดีว่า แม่เคยพบเรื่องไม่ดีมาแล้ว เขาจะต้องไม่ทำซ้ำรอยพ่อ   ในทุกๆ วันที่ลูกของคุณต้องมาร่วมชะตากับคุณ คุณไม่สงสารลูกบ้างหรอคะ  ฉันไม่ค่อยสงสารคุณหรอกนะคะ เพราะอ่านแล้วโมโหมากกว่าที่คุณไปติดกับรสเสน่หา ของผู้ชายเลวๆ คนนั้น  จะเรียกว่า ตัณหา ได้รึเปล่า อย่าโกรธนะ เพราะคุณอธิบายข้างบนเองว่า ความรู้สึกคุณเหมือนสัตว์เลี้ยง แค่เขาหลอกทำดี คุณก็ดีใจมาก แต่ฉันสงสารลูกคุณมากค่ะ  กลัวเขาจะทรมานจิตใจ และเกิดคำถามมากมายที่คุณไม่สามารถตอบให้ลูกได้แน่ๆ เพราะตัวคุณยังคิดไม่ได้ สำหรับฉันแล้ว กรณีของคุณ ถ้าเป็นข้อสอบ ฉันจะตอบไว้สองทางเลือก แต่มีบทสรุปเดียว ดังนี้ค่ะ ทางเลือกแรก  "เลิกค่ะ" เพราะไม่มีเหตุผลใดๆ ที่จะต้องทนทุกข์กับผู้ชายโง่ๆ และส:-) แบบนี้ ฉันไม่แคร์กับท่อน - ดุ้น อะไรของเขาหรอก เมื่อไม่รัก และไม่ซื่อสัตย์ ต้องตัดแหลก ตัดความสัมพันธ์กันไปซะ ฉันเป็นได้ทั้งพ่อและแม่ได้แน่ๆ ฉันเกิดมาคนเดียว และสุดท้ายก็ต้องตายคนเดียว ฉันจะเป็นแม่ที่ให้ความอบอุ่นลูกมากที่สุด และจะให้สติให้ความคิดที่ดีกับลูก  ฉันจะไม่ปล่อยให้ลูกมานั่งทนทรมาน ดูความน่าสมเพชของฉันแน่ๆ ทางเลือกที่สอง "อยู่กันไปนั่นแหละ" แต่  ฉันอาจจะรักแบบเสียสละสุดๆ เธอจะไปมีใคร ฉันจะเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ ทุกอย่าง จะแสร้งทำครอบครัวมีความสุข สนุกสุดๆ เพื่อให้ลูกรู้ว่าเป็นครอบครัวนะ หรืออาจจะต่างคนต่างอยู่ เสแสร้งดีกับสามี เพื่อให้ลูกรู้สึกอบอุ่น (แต่ไม่เสแสร้งกับลูกนะคะ) ซึ่งทั้งสองทาง มีบทสรุปอยู่ที่ "ต้องเข้มแข็ง" เท่านั้น ถึงจะทำได้  ห่วงลูกจริง ต้องนึกถึงจิตใจลูก ต้องไม่ให้ลูกมาบอบช้ำด้วย ฉันตัดสินใจแทนคุณไม่ได้หรอกนะคะ แค่ตอบข้อสอบให้ฟังถ้ามีโจทย์แบบนี้  ทำได้อย่างเดียวที่จะมีให้คุณก็คือ ขออวรพรให้ลูกคุณเป็นเด็กดี และมีจิตใจเข้มแข็ง เติบโตเป็นคนดีในภายภาคหน้าค่ะ สำหรับสามีของคุณ ฉันว่านะ เขาไม่มีทางจะหยุดได้แน่ๆ เพราะเขาเป็นคนไม่รู้จักพอและยังหลงระเริงในกามรมณ์อยู่มาก  เชื่อมั้ยว่า ถ้าสมมติว่าเขาเกิดเป็นอะไรที่ไ่ม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ เขาจะกลับมาด่าคุณอีกนั่นแหละ ว่าเป็นเมียไม่ดี ดูแลไม่ดี  เราว่าเขาไม่รักคุณแล้วหล่ะค่ะ หมดความรักแล้ว ฉันอยากรู้จังว่า ก่อนแต่งงานที่คบกันเป็นแฟน เขาเป็นอย่างนี้รึเปล่า หรือว่าเป็นแต่คุณไม่รู้เอง  นิสัยแบบนี้ไม่มีทางจะเป็นหลังแต่งงานหรอกค่ะ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 52 23:13:26 จากคุณ : พิซซ่ากับอาเจ - [ 7 พ.ค. 52 23:07:13 ]

ความคิดเห็นที่ 154 พี่ค่ะ น้องขอให้กำลังใจคุณพี่และคุณลูกนะค่ะ ส่วนกรณีสามีของพี่ น้องแนะนำว่า ให้เค้าทำหน้าที่พ่อที่ดีของลูกแทนคะ ถ้าหากเค้าทำหน้าที่สามีของเราได้ไม่ดีพอ นะคะ รักและเป็นห่วงอย่างใจจริงค่ะ ถึงแม้จะไม่รุ้จักกันก็ตาม จากคุณ : ลิตเติ้ลคิมเดวิลล์ - [ 7 พ.ค. 52 23:20:12 ]

ความคิดเห็นที่ 155 เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อนเหมือนกันค่ะ เข้าใจความรู้สึก จขกท ได้ดีเลยทีเดียว เจ็บแปล๊บๆที่ใจมันเป็นยังไง  อยากเป็นกำลังใจให้อีกคน และอยากให้เข้มแข็ง ทำตัวเองให้มีค่า ปล่อยไปเถิดคนแบบนี้  อยากไปไหนก็เชิญเค้าไปเลยค่ะ เราต้องอยู่ให้ได้ และอยู่ได้ดีมีความสุขกว่าตอนไม่มีเค้าด้วยนะคะ   เวรกรรมมีจริงค่ะ  คอยดูบั้นปลายชีวิตเค้าละกัน จากคุณ : rbgirl (rbgirl) - [ 7 พ.ค. 52 23:29:30 ]

ความคิดเห็นที่ 156 เราไม่รู้ว่าคำพูดเราจะแรงไปมั้ยนะคะ แต่เราอยากให้คุณคิดได้จริงๆ คิดอะไรก็ได้ ที่คุณตัดสินใจไปเลย ลองทำเลย จะเลิกจะคบต่อ อะไรก็ได้  คุณทุกข์ คุณโตแล้ว แต่ลูกคุณล่ะคะ ยังเด็กอยู่นะ นึกถึงจิตใจเขามากๆ นะคะ คุณต้องเข้มแข็งและคิดให้ได้ไวๆ คนในนี้โพสทางเลือกให้คุณเยอะแล้ว ให้ข้อคิดเยอะแล้ว คิดซะนะคะ ด้วยความปรารถนาดีค่ะ จากคุณ : พิซซ่ากับอาเจ - [ 7 พ.ค. 52 23:32:09 ]

ความคิดเห็นที่ 157 เป็นห่วงคุณจังค่ะ ในฐานะ ..คนที่เป็นภรรยาเหมือนกัน .. ลองคิดว่าสามีคุณตายจากไป ได้ไหมคะ .. เค้าผิดต่อคุณ ผิดต่อลูก .. มากมายบ่อยครั้งจนเกินกว่า ที่จะอภัยให้ได้แล้วค่ะ .. ในฐานะ .. คนที่เป็นแม่เหมือนกัน .. ต้นแบบที่แย่ ตัวอย่างที่เลว คุณพ่อที่บกพร่อง .. คุณอยากให้เป็น Role model กับลูกเหรอคะ ในฐานะ..ลูกสาวที่โตมาจากครอบครัวที่มีปัญหาลักษณะนี้ .. เรามีแม่คนเดียว ดูแลและเลี้ยงดูมา ท่ามกลางความวิตกว่าเรากับน้อง จะขาดความอบอุ่้น จะกลายเป็นเด็กมีปัญหาหรือไม่้ .. คำตอบคือ ไม่ มันขึ้นอยู่กับการอบรม เลี้ยงดูค่ะ .. ซึ่งตรงนี้ เชื่อว่าคุณเจ้าของกระทู้ เต็มที่กับลูกอยู่แล้ว .. มีแม่ดีเลิสเพียงคนเดียว .. ดีกว่าอยู่ครบทั้งแม่และพ่อที่มีแต่ปัญหา และตัวแม่เองก็รังแต่จะเสียสุขภาพจิต .. เป็นกำลังใจให้ หาทางออกได้นะคะ .. ลูกคือดวงใจของเราค่ะ เรากับลูก .. ยังไงก็ตัดไม่ขาด สามี .. เลิกกัน หย่ากัน .. ก็แค่คนอื่น .. จากคุณ : Balance - [ 7 พ.ค. 52 23:35:34 ]

ความคิดเห็นที่ 158 วันนี้ถ้าคิดว่าตัวเองเหมือนหมา แล้วจะเหลือค่าอะไรให้ลูกศรัทธาในอนาคต เราเองเชื่อว่าแม่ๆในนี้ทุกท่าน ทั้งที่มีปัญหาและไม่มี ทุกคนต่างรักสามีไม่ได้น้อยไปกว่าเจ้าของกระทู้ ทุกคนต่างก็ตั้งความหวังในชีวิตครอบครัวไม่ต่างจากคุณ และนับตั้งแต่เราเข้ามาในห้องนี้หลายคนที่มีปัญหาแบบนี้ เรายังไม่เห็นว่าจะมีใครดูถูกตัวเองขนาดนี้ หลายคนผ่านปัญหานี้ไปแล้วด้วยดี อีกหลายคนกำลังจะพบสิ่งดีดี และอีกหลายคน(อย่างเช่นเรา)กำลังใช้ชีวิตร่วมกับปัญหานี้แบบเข้าใจและยอมรับ ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะคำว่าเข้มแข็งเท่านั้น ในเมื่อทุกคนเค้ามี แล้วเจ้าของกระทู้จะไม่มีได้ยังงัย เข้าใจว่ายังเสียใจ แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรก เราคิดว่าเจ้าของกระทู้หน่ะใช้เวลากับการเสียใจนานเกินไป นานพอๆกับการรอคอยการกลับตัวของสามีนั่นแหละ ขอให้ลองตรองดูอีกทีว่าเวลานี้เป็นเวลาที่เราควรทำอะไร จำไว้ถ้าคุณยังใช้ชีวิตและจิตสำนักของคนขี้แพ้ จากนี้ไปชีวิตก็คงจะไร้ค่าอย่างที่คุณมองตัวเองนั่นแหละ ยังยืนยันว่าอยากให้กำลังใจแต่ต้องให้สติด้วย ร้อยกว่า คห.แล้ว ยังเปรียบตัวเองเป็นหมา คิดบ้างมั้ยว่าพี่น้องที่เค้าเข้ามารับรู้เนี่ย เค้าจะรู้สึกยังไง เข้มแข็งหน่อย ปาดน้ำตาแล้วลุกขึ้นสู้แบบมีสติ รำลึกไว้เมื่อใดจิตใจคุณท้อ คนรอบข้างที่รักคุณรวมทั้งพี่น้องในห้องนี้จิตก็ถอยไม่ต่างจากคุณกัน จากคุณ : ณัฐ - [ วันวิสาขบูชา 00:01:58 A:124.121.113.109 X: TicketID:136392 ]

ความคิดเห็นที่ 159 สงสารคุณมากเลยค่ะ แต่สงสารลูกคุณมากกว่านะ ต้องมาพบเจอพฤติกรรมแย่ๆของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ เราขอต่อว่าแรงๆ ในมุมมองของเรานะคะ คุณรัก และเทิดทูนสามีคุณ เพราะคิดว่าชีวิตนี้ขาดเขาไม่ได้ มีความสุขมากเมื่อมีเขาอยู่ แต่... มันเป็นความสุขของคุณเท่านั้นใช่หรือเปล่าคะ แล้วความสุขของลูกคุณล่ะ คิดถึงเขาบ้างมั๊ยคะ เด็กที่พบเจอสภาพแบบนี้ เพียงแค่เพราะคุณอยากให้เขาขึ้นชื่อว่า "มีพ่อ" คิดดูให้ดีละกันนะคะ ว่าจะเห็นแก่ความสุขของใคร ลูก หรือ คุณ สำหรับเรานะ คำพูดหรือคำสัญญาของผู้ชายคนนั้น มันไม่มีความหมายอะไรเลย เพราะถ้าหากมันมีความหมาย เค้าคงจะไม่ผิดซ้ำแล้ว ซ้ำเล่าถึง 4 ครั้ง ถ้าจะพูดให้แรง "ก็แค่ผู้ชายมักมากในกามคนนึง" พูดอะไรก็ได้ให้ผู้หญิงยอมทอดกายให้ คุณจะยังให้ราคาเขาอีกหรือเปล่า ตัดสินใจเอาเถอะค่ะ ถ้า 4 ครั้งที่ผ่านมานี้ ยังไม่เป็นบทเรียนอะไรกับคุณเลย ก็คงต้องอยู่ในวังวนนี้ต่อไป โชคดีนะคะ แอบหวังในใจว่าคุณจะยอมเจ็บเองบ้าง เพื่อสิ่งดีๆในอนาคตค่ะ บุญรักษานะคะ จากคุณ : แม่แมวน้อย - [ วันวิสาขบูชา 00:16:50 ]

ความคิดเห็นที่ 160 ขอตอบในฐานะครูนะคะ สิ่งแวดล้อมในครอบครัวอย่างนี้  ไม่เป็นผลดีต่อเด็กค่ะ ลูกไม่มีพ่อ  ดีกว่าลูกมีพ่อไม่ดี ลูกเห็นแม่เศร้า เหงา เพราะอยู่คนเดียว ยังดีกว่าลูกที่เห็นแม่ที่ถูกพ่อทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ปลดล็อคชีวิตคุณและลูก  ให้ออกมามีสิทธิ์รับความสุข และความเป็นมนุษย์ อย่างที่ไม่ต้องรอความสุขนั้นจากคนที่เป็นพ่อของลูกหรอกค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ  ลองทำใจให้นิ่งๆ สักวัน สองวัน คุยกับสามีตรงๆ และถ้าทำได้  นั่งคุยกัน พ่อแม่ลูก โดยมีจุดประสงค์ว่า ทั้งพ่อ ทั้งแม่ จะตั้งใจทำให้ลูกคลายใจ และสบายใจ เท่าที่เด็กคนหนึ่งน่าจะได้รับจากพ่อแม่ค่ะ ขอให้คุณเข้มแข็งไว้ค่ะ  มีอะไรเข้ามาในนี้นะคะ จะเป็นไปได้มั้ยคะ  ถ้าเปิดกระทู้นี้ให้สามีอ่าน   ความเห็นร้อยกว่าความเห็นนี่  เป็นคนทั่วๆ ไปที่ไม่ได้รู้จักทั้งคุณ ทั้งเขา เขาจะอ่านมั้ย จากคุณ : ต้นจั่น - [ วันวิสาขบูชา 02:48:14 ]

ความคิดเห็นที่ 161 มาช้าไปหน่อย..แต่หวังว่าคงจะได้อ่านนะคะ เราว่า เอาธรรมมะเป็นที่พึ่งดีกว่าค่ะ.... อภัยให้คนที่ทำให้คุณเจ็บ และ ช่วยตัวเองให้ได้มากที่สุด ลูก...เราให้ความรัก ความเข้าใจกับเค้า รับรอง ไม่เป็นปมด้อยแน่นอน..เราก็เป็นเด็กคนนึงที่โตมาได้ เพราะเงินพ่อ..แต่ไม่ได้อยู่กะพ่อ ไม่มีปัญหาอะไรหนักหนากับชีวิตนะ แถมยังรักแม่มากขึ้นอีกหลายเท่า จัดการเรื่องทรัพย์สินให้เคลียร์ก่อนนะคะ แล้วถ้าจะเห็นผู้ชายคนนี้เป็นธาตุอากาศ....อยู่บ้านเดียวกัน แต่ ไม่รู้สึกอะไร...เดินสวนกัน..แต่ไม่รู้สึกอะไร เขาอยากอยู่ไหนก็อยู่ ไปไหนก็ไป อยากเลิกก็ดี ไม่อยากเลิกก็ช่างหัวมัน อย่าให้เขามามีอิทธิพลเหนือจิตใจของเรา คุณกะลูกอยู่ที่ไหนก็มีความสุชได้....ผ่านมาขนาดนี้แล้ว...สะสมความเข้มแข็งมาตั้งเยอะแล้ว ผ่านไปได้แน่ๆ เรื่องแค่นี้ สักวัน เมื่อเขาเห็นคุณกับลูกอยู่กันได้แบบมีความสุข...เมื่อนั้นความทุกข์จะค่อยๆ กลับไปหาตัวเค้าเอง...และเริ่มรู้ตัวเองว่า คือส่วนเกินในชีวิต ถ้าไม่คิดจะปรับปรุงตัว หรือถ้าทนไม่ได้ ก็ไปซะ เข้าใจเลย ว่า หลายๆคนถ้าไม่เจอกับตัวเองไม่มีทางรู้หรอกค่ะ ปากก็พูดได้ ว่าทนทำไมผู้ชายเลวๆ ถ้าเป็นเรา เราเลิกไปแล้ว ทนแล้วมาบ่น ทนทำไม...ทนแล้วทุกข์ทนทำไม เราก็เคยคิดแบบนั้นนะ..แต่ตอนนี้ เปลี่ยนแล้ว มันมีหลายๆเหตุผลประกอบกัน...ทำไมชีวิตคู่ถึงมีคำว่าอภัยได้ซ้ำแล้วซ้ำอีก....ทั้งๆที่ไม่น่าให้อภัย บางคนเลิกได้ บางคนเลิกไม่ได้ น่าจะคล้ายๆกับที่แม่สองเอ และคนอื่นๆข้างบนน่ะค่ะ จากคุณ : กุ๊ดจัง - [ วันวิสาขบูชา 02:48:44 ]

ความคิดเห็นที่ 162 ขอตอบจากมุมที่เป็นเด็กมาจากครอบครัวที่พ่อแม่แยกทางกันบ้างนะคะ เด็กจะโตมาด้วยความรักและความอบอุ่นอย่างเต็มล้นจากแม่คะ ไม่ต้องไปเสาะแสวงหาจากที่ใดในโลกเลยคะ ตอนดิฉันเป็นเด็กมากๆดิฉันก็ไม่เข้าใจว่าพ่อแม่ทะเลาะกันด้วยเหตุอะไร จำได้แต่ว่าพ่อแม่ดิฉันทะเลาะกันบ่อยมาก ตีกันก็เคย แม่ดิฉันพยายามฆ่าตัวตายต่อหน้าลูกมาแล้วก็เคยคะ แต่แม่ดิฉันก็ผ่านมันมาและเลือก "ลูกๆ" คะ ลูกๆโตมาเป็นคนดีของสังคมคะ ตั้งใจเรียน ไม่เคยติดยาเสพติด ไม่มีใครมีปัญหาคะทั้งๆที่สภาพแวดล้อมในครอบครัวเอื้ออำนวยอย่างมาก พอดิฉันโตพอที่จะเข้าใจอะไรได้แล้ว ก็อยากให้พ่อกับแม่แยกทางกัน เพราะไม่อยากเห็นท่านทะเลาะกันทุกวันแล้วแม่ดิฉันก็เสียใจ ร้องไห้ ตอนนี้พ่อดิฉันก็มีภรรยาใหม่ ส่วนแม่ดิฉันก็อยู่กับน้องสาวที่เมืองไทย พวกเราพี่น้องยังรักและเคารพพ่ออยู่เสมอในฐานะผู้ให้กำเนิดคะ ดิฉันเป็นกำลังใจให้คุณพบทางสว่างให้กับชีวิตคุณในเร็ววันนะคะ ตัดใจตัดไม่ง่ายในวันเดียวหรอกคะ เพราะดิฉันก็เคยผ่านจุดๆนั้นมาแล้วกับแฟนเจ้าชู้ที่คบมาเกือบหกปี แต่สุดท้ายถ้าคุณทำมันได้ ชีวิตคุณก็เหมือนได้ขึ้นสวรรค์เลยแหล่ะคะ ดิฉันเชื่อว่ายังมีสวรรค์บนดินรอคุณกับลูกไปพิสูจน์อยู่นะคะ จากคุณ : sunisaogkim (sunisaogkim) - [ วันวิสาขบูชา 05:04:01 ]