ความคิดเห็นที่ 1 ขอโทษค่ะ ลูกตื่น  เดี๋ยวมาใหม่เมื่อลูกหลับค่ะ ------------------------------------------------------------ มาต่อความเห็นที่ 4  9   10  13  15  16   22-27   41  48   49   53-54ค่ะ แก้ไขเมื่อ 30 พ.ค. 52 00:39:12 แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 52 19:37:33 แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 52 12:02:56 แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 52 09:09:43 แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 52 07:40:06 จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 26 พ.ค. 52 01:09:10 ]

ความคิดเห็นที่ 2 รอไม่ไหวแล้ว ไปนอนก่อนนะคะ เดี๋ยวมาอ่านต่อนค่ะ จากคุณ : ฑีรฒ - [ 26 พ.ค. 52 05:42:38 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พอดีลูกชายยังหลับอยู่ครับ ตอนนี้อยู่ อ.2 แล้ว ผ่านการเป็นนักร้องมาแล้วอย่างโชกโชน แต่ผมใจแข็งครับ พยายามพูดกรอกหูเขาตลอดว่า หนูต้องไปโรงเรียนนะครับ โตขึ้นจะได้ไม่ต้องแบกของหนักๆ (พอดีมีงานก่อสร้าง เขาเคยเห็นคนงานแบกของ) ก็ได้ผลบ้างครับ บางที่ก็บอกว่า ถ้าไม่ไปโรงเรียนก็ต้องอยู่บ้านมืดๆคนเดียว เพราะพ่อต้องไปทำงาน พอตอนเย็นไปรับกลับ ก็จะมีขนมฝากเขา บอกเขาว่าพ่อทำงานได้ตังค์มาซื้อขนมให้หนูนะ  ถ้าพ่อไม่ไปทำงาน หนูก็ไม่มีขนมกินนะ จากคุณ : พ่อลูกสอง (อยากเป็นคนเลว) - [ 26 พ.ค. 52 05:55:46 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอโทษค่ะ  เผลอหลับไปพร้อมลูกค่ะ  (อายจังเลย) ต่อนะคะ เอาเป็นตอนเริ่มอบรมนะคะ จำdetail ทั้งหมดไม่ค่อยได้แล้วค่ะ  แต่จะเล่าเฉพาะนำมาใช้กับลูกแล้วได้ผลแล้วกันนัคั ...... เริ่มเข้าห้อง   ครูพบก็ให้นั่งเป็นวงกลม ขนาดใหญ่ อ้อ ลืมบอกไปจำนวนไม่มากค่ะ  ประมาณ 10-12 ท่าน + ครูอีก 2 ท่าน   แล้วครูพบก็นั่งอยู่ในวงพร้อมกับพวกเราด้วย ในใจก็ โห  ไม่ชอบแบบนี้เลย  แบบ น่ากลัว  (ไม่ชอบให้ครูเห็นค่ะ  ชอบแบบ อีแอบมากกว่า) ตามคำโบราณว่า  เกียดอะไร  มักได้อย่างนั้น วันแรกได้นั่งข้างครูเลยค่ะ   โหด มัน ฮา จริงๆๆๆ เข้าเรื่อง  เข้าเรื่อง  เราชอบพาออกทะเลค่ะ จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 26 พ.ค. 52 07:34:29 ]

ความคิดเห็นที่ 5 กรี๊ด  พิมพ์ไป แล้วมันหายค่ะ  ไม่ทันแล้ว   แสนเสียดาย  จำไม่ได้แล้วต้องไปเรียบเรียงใหม่ค่ะ ขอตัวไปส่งลูกก่อนนะคะ จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 26 พ.ค. 52 07:41:27 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มารอฟังจ้ะ จากคุณ : ทามาโกะจัง (ทามาโกะจัง) - [ 26 พ.ค. 52 07:41:42 ]

ความคิดเห็นที่ 7 รอฟัง รอฟัง รอออ เพราะลูกเราเป็นแบบนี้เลย ตื่นมา "ไม่ไปโรงเรียน"  ท่องๆๆๆๆๆ จนแม่จะประสาทรับประทานแล้วค่ะ จากคุณ : วันว่างของแม่ลูกหนึ่ง - [ 26 พ.ค. 52 08:07:55 ]

ความคิดเห็นที่ 8 รอชั้นรอเธออยู่ แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด จากคุณ : คุณหนูติดดิน - [ 26 พ.ค. 52 08:40:10 ]

ความคิดเห็นที่ 9 กลับมาแล้วค่ะ เริ่มต้นครูพบถามว่า "ตอนนี้คุณแม่รู้สึกอย่างไรบ้าง" งานเข้าครับ  งง คำถามครบพบ อยู่หลายวิ   แอบมองพื้น  ไม่สบตาตามที่เคยปฎิบัติเวลาเรียน  ครับผม (ฮา) โชคดีที่เราไม่ใช่คนแรก   เพราะคำถามง่ายๆๆๆ  เรากลับตอบไม่ได้ค่ะ  สับสนว่า  ตอนนี้รู้สึกอย่างไร คุณๆๆ ทั้งหลาย  ตอบว่าอย่างไรค่ะ . . . . . . . . . . . . . . . . คุณแม่ท่านแรกตอบว่า :  รู้สึกคาดหวังว่าจะได้วิธีอะไรมาจัดการกับลูก ครูพบ                       :  ความคาดหวังเป็นความรู้สึกหรือเปล่าครับ ครูพบยิ้ม  แต่เราหนาวค่ะ  เพราะเป็นคำตอบที่เราจะตอบเหมือนกัน . . . . . . . . ตอบได้ไหมค่ะ   ครูพบตอบว่า  ความคาดหวังเป็นความคิดครับ   ไม่ไช่ความรู้สึก แล้วครูก็พบก็อธิบายให้ฟังว่า ความรู้สึกคือ------------  อารมณ์  เช่นตื่นเต้น  กังวลใจ                ------------  สัมผัส    เช่น  อากาศเย็น  ลมพัด ส่วนความคิดคือ ---------- ความคาดหวัง  ความกังวลใจ แค่คำถามแรก  แม่ๆๆ ก็จอดสนิดกันหมดค่ะ เพราะไม่สามารถอธิบายความรู้สึกออกมาได้  เอามาปนกับความคิด  (เศร้าค่ะ) ครูพบบอกว่า  "การที่เราจะอธิบายความรู้สึกให้ทราบว่าเป็น อย่างไรมันยาก    แล้วเด็กๆๆ ลูกของเรายิ่งอธิบายให้เราฟังยากกว่าค่ะ " ทำไมถึงต้องฝึกให้ สามารถอธิบายความรู้สึก  (ให้รู้จักสังเกตุนั้นเองค่ะ) ให้เรา หรือลูกๆๆ  ฝึกจับความรู้สึก ของตัวเอง  หรือให้มีโอกาสสำรวจ และตั้งคำถามกับตัวเอง คำถามต่อไป  ทำไมต้องรับฟังความคิดของผู้อื่นให้จบโดยไม่ขัดจังหวะระหว่างพูด คำตอบคือ -----  เปิดใจที่จะฟังคำตอบของผู้ตอบ  และเปิดใจตัวเองด้วย จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 26 พ.ค. 52 08:52:56 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เวลาพูดความต้องการออก  เราต้องชัดเจนว่าตัวเราต้องการอะไร  หลายครั้งที่เราพูดมันเป็นแค่ความคิดดังๆๆ  ไม่ใช่เป็นการพูด (เราควรคิดให้เสร็จก่อนที่จะพูดออกมา) เหตุการณ์หนึ่งเหตุการณ์มีสาเหตุได้หลายๆๆแบบ  ไม่มีการตายตัวเสมอ  อย่าเอา อดีตที่จบไปแล้วมาตัดสินเหตุการณ์ปัจจุบันค่ะ อาการเด็กติดแม่จะมีมากที่สุดตอนอายุ 2-3 ปี ซึ่งก็คือ ตอนเข้าอนุบาล1  หรือเตรียมอนุบาลนั่นเอง ครูพบบอกว่ามันคือสิ่งที่ธรรมชาติกำหนดมา เพราะว่าเด็กวัยนี้ต้องการเราที่จะปกป้องดูแลนั่นเอง ดังนั้น 1.  ห้ามแอบหนีหายไป  เช่น  ลูกกำลังร้องไก้กับคุณครู  หันมาอีกทีแม่หายไปแล้ว  ลูกยิ่งเกิดความกลัวว่า  แม่หายไปไหน 2. อย่าเล่นซ่อนแอบ  เช่น เดินๆๆ อยู่กับลูกแล้วอยากแกล้งลูกไปซ่อน ให้ร้องหันมาไม่เจอ  แล้ววิ่งหา  ร้องไห้   มันไม่สนุกสำหรับเด็กค่ะ  คราวนี้เด็กก็จะคิดว่า สะสารสามารถหายได้ค่ะ (ทฤษฎีใหม่เลยนะคะ  เพราะมีแต่สะสารไมหายไปไหน) 3. ห้ามขู่เด็กเช่น      3.1  ไม่รักแล้วนะ  (ประโยคยอดฮิตของพ่อแม่ ไว้คอยขู่ลูกเวลาลูไม่ได้ดังใจ)    3.2   ขู่ว่าจะทิ้ง   อันนี้ก็ยอดฮิต  ติดลมบนเหมือนกัน    3.3  ขู่ว่าจะตัดอวัยวะทิ้ง  เช่น  มือซนมากใช่ไหม  เดี๋ยวตัดมือทิ้งเลย เด็กๆๆ ที่ได้ฟังจะรู้สึกกลัวมาก  โปรดอย่าทำเลยนะคะ ยังไม่เข้าเรื่องเลยค่ะ เด็กๆๆจะเกิดการต่อต้านเมื่อ   เราจะสังเกตุว่า ลูกจะดูวุ่นวายกว่าปรกติ  (ให้เราช่วยค้นว่า  ลูกกังวลอะไร) ให้แก้ตรงนั้น  โดยให้เด็กเป็นผู้ค้นหาว่าควรแก้อย่างไร  ไม่ใช่ได้สูตรสำเร็จจากพ่อแม่  (อย่างที่เราชบทำกัน  รวมถึงเราด้วยจ้า) ขอไปทำธุระก่อนนะคะ   ตอนหน้าจะมาเล่าเรื่องที่แก้ลูกร้องไห้ตอนไปส่งโรงเรียนจ้า จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 26 พ.ค. 52 09:08:58 ]

ความคิดเห็นที่ 11 -*-อย่าไปนานน่ะค่ะ กำลังรออ่านเก็บข้อมูลเผื่ออนาคต อิอิ จากคุณ : มะม๊าแอร์แม่มะนาว (mai-mee-kai-rak) - [ 26 พ.ค. 52 10:04:18 ]

ความคิดเห็นที่ 12 น่าสนใจขอบคุณมากคะ รออยู่นะคะ จากคุณ : โมลลาโย - [ 26 พ.ค. 52 10:40:52 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอโทษค่ะ ที่พิพมพ์ช้า  เราค่อยๆๆพิมพ์  ตามความจำอะคะ   เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะ หลังจากครูพบ  พูดเรื่องอาการติดแม่  ร้องไห้เมื่อแม่หายไป  ก็มีคำถามหลายคำถามจากแม่ๆๆๆ ที่อยู่ร่วมกันค่ะ  ว่า  แล้วตอนมาส่งลูกที่โรงเรียนลูกร้องไห้ทำอย่างไร ครูพบบอกว่า 1.  พ่อ แม่ที่มาสงต้องยิ้มแย้มไว้  อย่าแสดงความกังวลให้ลูกเห็น  ลูกเก่งนะสามารถจับความรู้สึกของ พ่อแม่ได้ ถ้า พ่อ แม่ รู้สึกกังวล   ลูกก็จะสามารถรู้สึกถึงความกังวัลนั้นได้ทันที 2.  เมื่อไปถึงหน้าห้องให้นำลูกส่งคุณครู ยิ้มแย้ม  จูบลูก  แล้วก็ บ้ายบายลูก  เสร็จแล้วก็เดินออกไป อย่างมั่นใจ อย่า ทำหน้าเหมือน  โอ้ยลูกร้องไห้  โผกลับเข้ามากอดลูก  บางคนทำหน้าจะร้องไห้ตาม ถ้าลูกร้องไห้  เราอาจจะหันหลังกลับแล้วก็โบกมือ บ๊ายบาย  แล้วบอกว่า เจอกันตอน 3 โมงนะจ๊ะ  แล้วหันหลังกลับด้วยรอยยิ้ม  และความมั่นใจ ทีสำคัญคือข้อสุดท้าย 3.  มารับลูกให้ตรงเวลา  อย่ามาช้ากว่าลูก  เพื่อแสดงให้ลูกเห็นว่า  แม่บอกเลิกเรียนเจอกัน  พอเลิกเรียนป๊ป  ก็เจอหน้าแม่เลย เพิ่มเติมค่ะ   คุรพ่อ คุณแม่ห้ามโกหกลูกนะคะ  เช่นเดี๋ยวแม่ไปห้องน้ำนะเด๊ยวกลับ  แล้วหายต๋อมไปเลย   หรือลูกรอตรงนี้เด๊ยวนะ  แล้วแว๊บออกไป ==== เราต้องทำอย่างสม่ำเสมอ และต่อเนื่อง ====== พอ break เราก็ออกมาถามครูพบว่า   เราทำตามทุกข้อแล้วนะที่ครูบอก (เนื่องจากมี ประสบการณ์จากลูกคนแรก)  แต่ทำไมลูกยังร้องไห้อยู่และพูดว่าไม่อยากมาโรงเรียน ครูพบก็ถามว่า  ลูกมีกังวลอะไรไหมที่ไม่อยากมาโรงเรียน เราก็เลยบอกว่า    ลูกบอกว่าไม่อยากนอนที่โรงเรียน  ไม่อยากมาโรงเรียน   (แต่เราแอบถามครูประจำชั้น  คุณครูบอกว่าลูกเราเป็นกลุ่มแรกๆๆ ที่หลับเลยคะคุณแม่) ครูพบถามว่า  เราคิดว่ามาจากสาเหตุอะไร  เราก็คิดอยู่นานนะคะ  เลยบอกว่าไม่แน่ใจว่าอันนี้เป็นสาเหตุหรือเปล่า เราเคยมารับลูกช้าไป 15 นาที ปรกติเค้ามาถึงต้องเห็นหน้าเราแล้ว  แต่วันนั้นมีธุระเลยมารับช้า  (ตอนมาถึงลูกไม่ร้องไห้ค่ะ  แต่จ๋อยๆๆ)   หลังจากนั้นประมาณ 3-4 วันก็เริ่มงอแงมากขึ้นเรื่อยๆๆๆ ถ้าครูพบไม่พยายามให้เราหาสาเหตุเราคงได้นึกถึงข้อนี้แล้วค่ะ _______________________________________________ เพิ่มข้อความ ห้ามโกหกลูกค่ะ แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 52 16:38:24 จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 26 พ.ค. 52 10:47:07 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มารออ่านค๊า สะสมข้อมูล จากคุณ : แม่น้องชากิส - [ 26 พ.ค. 52 11:16:09 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ครูพบบอกให้ทำใหม่ทั้งหมด  โดยที่ต้องไม่ทารับลูกช้า  ส่วนข้ออื่นๆๆ  เราก็ทำหมดแล้วไม่ว่าจะหน้ายิ้มแย้ม  บ๊ายบายลูก   ที่สำคัญต้องมารับลูกให้ตรงเวลา เราเลยถามว่าต้องใช้เวลานานเท่าไร  ถึงจะสามารถทำให้ลูกไว้ใจเราในการมารับอีกครั้ง ครูพบบอกว่า  คุณแม่ครับถ้าคุณพ่อไปมีกิ๊ก  แล้วคุณแม่จับได้  คุณพ่อบอกขอโทษ แล้วก็กลับไปประพฤติดีเหมือนเดิม แล้วคุณแม่ใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะลืม หรือให้อภัยได้ครับ เราเลยบอกว่า  ก็แล้วแต่ความประพฤติของคุณพ่อค่ะ  ไม่สามารถบอกจำนวนครั้งได้ค่ะ ครูพบเลยบอกว่าเด็กก็เหมือนกัน  ไม่มีใครทราบว่าเค้าจะไว้ใจเราเหมือนเดิมต้องใช้เวลาแค่ไหน  ที่สำคัญคือเราต้องสม่ำเสมอไว้เท่านั้น คำถามที่เราถามครูพบต่อคือ  แล้วถ้าลูกบอกว่า  ไม่อยากไปโรงเรียน  ให้เราจัดการตรงนี้อย่างไรดี เพราะที่โรงเรียนบอกว่าให้ ignore แล้วเปลี่ยนเรื่องเพื่อเด็กจะได้ไม่ไปหมกมุ่นกับอารณ์ตรงนั้น  แต่ที่เราอ่านหนังสือเราคิดว่าน่าจะให้ลูกได้  release ความกลัวตรงนั้นออกมามากกว่า ครูพบบอกว่า ทำได้ทั้ง 2 แบบ ขึ้นอยู่กับลักษณะเหตุการณ์  แต่เหตุการณ์ของเราครูพบว่าน่าจะใช้วิธีพูดกับลูกให้ระบายความกลัวออกมา เราเลยถามว่าควรจะพูดอย่างไรดีค่ะ (เนื่องจากการพูดของเรานั้นเป็นแบบ ชี้นำ หลอกล่อ  เฮ่อ ไม่ได้ความค่ะ) ครูพบเลยให้เราเป็นลูก  แล้วครูพบเป็นแม่ให้ดูค่ะ   (ที่มาเข้า group เพราะอยากทำแบบนี้ค่ะ  คือเอาเรื่องจริงที่เกิดขึ้นมาแก้ปัณหา  เพราะการรู้แบบ ทฤษฎีนั้นบางทีมัน apply กับเราไม่ได้ หรือเราไม่รู้จักวิธี apply ค่ะ) ลูก (แสดงโดยแม่)       :  แงแง  ไม่ไปโรงเรียน  ไม่อยากไปโรงเรียน แม่ (แสดงโดยครูพบ)   :  ทำไมไม่อยากไปโรงเรียนหละลูก ลูก:                          ไม่อยากนอนกลางวันที่โรงเรียน  แงแง แม่:                           เอ   ถ้าหนูไม่อยากนอน กลางวันที่โรงเรียนหนูจะทำอะไรดีเวลาเพื่อนๆๆนอน ลูก:                          จะกลับบ้านไม่มาโรงเรียนจะอยู่กับแม่  ไม่อยากไปโรงเรียน  ไม่อยากนอนกลางวันที่โรงเรียน  แงแงงแง แม่:                           เอ้า  แล้วเพื่อนๆๆนอนแล้วหนูจะทำอะไนหละ ลูก:                          ไม่เอา ไม่เอา ไม่อยากนอนกลางวัน  (เริ่ม งง  เริ่มใช้ความคิดว่าจะทำอะไรดีน้า) แม่:                           แล้วหนูจะทำอะไรดีหละจ๊ะ   ลูก:                          ครูค่ะ  หมดมุกจะตอบแล้วค่ะ  ขอเวลาไปทดลองกับลูกแล้วจะมารายงานผลให้ทราบนะคะ ครูพบบอกว่าเวลาลูกร้องไห้  นั้น ให้ตั้งคำถามให้ลูกใช้ความคิดสวนเข้าไป เพราะเมื่อลูกคิดอยู่  อารมณ์ร้องไห้ก็จะเริ่มนอยลง  เพราะมาจดจ่ออยู่กับคำถามของแม่แทน โอ้สวรรค์บันเจิด  เปิดแก้วที่คว่ำให้หงาย     (ตามคำสุภาษิตเปี๊ยบ) ครูพบให้ trick ต่อว่า \\\\\\   ให้พยายามถามคำถามประมาณว่า  ถ้าหนูไม่นอน แล้วหนูอยากทำอะไรเวลาเพื่อนๆๆนอน ///////อะไรที่ทำให้หนูไม่อยากไปโรงเรียน =====สร้างความมั่นใจให้เด็ก ด้วยความสม่ำเสมอ แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 52 11:22:22 จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 26 พ.ค. 52 11:16:21 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ผลตอบรับ วันแรกลูกก็งง  เดินไปถึงห้องแบบ  เฮ้ยแม่ถามอะไรว้า   เริ่มร้องไห้น้อยลง วันที่สอง   เรามีการหลอกล่อ  ระหว่างเดินจากที่จอดรถไปจนถึงหน้าห้อเรียน  ตามสถานะการณ์  เราเดินผ่านสนามทรายเด็ก  เหนของเล่นเป็นนกฮุกนอนอยู่ที่ทราย เลยชวนลูกคุยประมาณว่า  โหลูกดูสิ  พี่นกฮุกบอกมารอลูกนะ  เนียถ้าตอนกลางวันนอนไม่หลับให้คุณครูพามาหาพี่ฮุกนะ แล้วจัดการให้ลูกบ๊ายบายพี่ฮุก  ถ้าลูกพูกว่าไม่อยากไปโรงเรียน ก็ใช้คำถามที่ครูพบสอน  วนไปวนมาให้ลูกพยายามคิดเพื่อตอบคำถาม  อารมณ์ร้องไห้ก็น้อยลงเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆๆ  จนในที่สุดก็หยุดร้องได้ค่ะ   ประมาณ 1 อาทิตย์ลูกก็เริ่มปรับตัวได้ค่ะ หลังจากนั้น  สบายค่ะ  ไม่ต้องเป็นหัวหน้าวงดนตรีอีก   เวลาก็ผ่านมาเรื่อยๆๆๆ   ประมาณอีก 1 เดือนจะปิดเทอมแล้ว   เราก็อยากฝึกให้ลูกเดินไปเข้าห้องเองโดยแม่ไม่ต้องเข้าไปส่ง  ให้พี่ชายไปส่งเอง  ช่วงแรกๆๆ ลูกไม่ยอมสบัดมือพี่ชายวิ่งมาจับแม่ เราก้ลองอีกหลายครั้งจนครั้งสุดท้ายเห็นลูกคนเล็ก ยอกให้พี่ชายเดินจูงมือไป  เรากเลยไม่เดินตามกะว่าจะแอบดูอยู่ห่างๆๆๆ (แต่ว่าไม่ได้บอกลาลูกก่อนค่ะ  เอจำได้ไหมค่ะว่าเราทำอะไรผิดไป) . . . . . . . . . . . . . ลูกหันหลังกลับมาหลังจากเดินไปเกือบถึงห้องแล้ว  ปรากฎว่าแม่หายตัวไป  (ตามทฤษฎีครูพบ เลยจ้า  อเธอเลยเปิดวงดนตรีอีกครั้ง   รุนแรง  และ  เพิ่มเสียงสะท้านรูหู   แม่อย่างเราเลยต้องวิ่งไปหาอย่างตกใจ  และแล้วประสบการณ์เดิมก็กลับมาในชีวิตอีกครั้ง  ต้องมาเป็นหัวหน้าวงดนตรีแบบ ประมาท (เศร้า) จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 26 พ.ค. 52 11:34:22 ]

ความคิดเห็นที่ 17 โห..ประมาทไม่ได้เลยนะเนี่ย ขอบคุณสำหรับเทคนิคดีๆครับ จากคุณ : i'm_ody - [ 26 พ.ค. 52 11:44:59 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอเบรก  ไปกินข้าวก่อนนะคะ แล้วจะกลับมาต่อเรื่องดาวเด็กดีกับ นิสัยชอบกัดเล็บของลูกชายคนโตค่ะ ---------------------------------------------------------------------- ขอทักทายทุกท่านตรงนี้เลยนะคะ  ขอบคุณที่เข้ามาทักทายนะคะ คุณฑีรฒ : ขอโทษที่ทำใหรอนานค่ะ  คือว่าหลับตามลูกไปค่ะ คุณพ่อลูกสอง : ขอบคุณสำหรับ trick ค่ะ และการแชร์ประสบการณ์ค่ะ คุณทามาโกะจัง, คุณหนูติดดิน,คุณมะม๊าแอร์แม่มะนาวโมลลาโย ,คุณแม่น้องชากิส:    กลับมาเล่าต่อแล้วค่ะ คุณวันว่างของแม่ลูกหนึ่ง หวังว่าเรื่องขอเราจะเป็นแนวทางได้บ้างนะคะ คุณi'm_ody  : ใช่แล้วค่ะ  ห้ามกระพริบตา ค่ะ  ประมาทไม่ได้ค่ะ จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 26 พ.ค. 52 11:59:33 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คุณมิ้วมิ้ว น่ารักมากเลยค่า.........อ่านแล้วอดอมยิ้มไปด้วยไม่ได้ คุณครูพบก็น่ารักจังนะคะ ดี่จัง ขอบคุณสำหรับบทความที่มาถ่ายทอดนะคะ กำลังรอ trick อย่างใจจดใจจ่อ เพราะตอนนี้ เจ้าคนโต เข้าอนุบาล 1 แล้ว ป๋าไปส่งไม่ร้องไห้ค่ะ แต่หม่ามี๊ไปส่ง ก็บรรเลงเพลงเหมือนเดิม แถมต้องอุ้มไปส่งที่ห้องอีกตังหาก ไม่ต้องรีบนะคะ แต่รออยู่ อิ อิ จากคุณ : Ohm-Good & Mamy - [ 26 พ.ค. 52 13:05:14 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มารออ่านด้วยคน น่าสนใจมากๆค่ะ จากคุณ : PlaPle - [ 26 พ.ค. 52 14:09:44 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เดี่ยวคืนนี้จะมาอ่านให้ละเอียดเลย จากคุณ : MONROVIA - [ 26 พ.ค. 52 14:49:34 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สวัสดีค่ะ คุณOhm-Good & Mamy  : ขอบคุณค่ะที่ชมว่าเราน่ารักกกกก  (กระโดดรับไว้ก่อนไม่มีคนชมนานแล้ว) คริคริ คุณPlaPle,คุณMONROVIA : ยินดีค่ะ ---------------------------------------------------------------------------- เหตุการณ์หลังจากนั้นหรือค่ะ  เราก็ต้องเริ่มกันใหม่หมดค่ะ ตาม คคห 13 ค่ะ ตอนนี้เหตุการณ์สงบดีค่ะ  เราระวังไม่ไห้ตัวเองเป็นหัวหน้าวงดนตรีแบบประมาทอีกค่ะ ฮิฮิ _______________________________________________________ ที่เล่ามายังไม่ได้เกี่ยวกับดาวเด็กดีเลยใช่ไหมค่ะ   วิธีดาวเด็กดีนี้คือ เราพยายามที่จะให้รางวัลเป็นเครื่องจูงใจในการเปลี่ยนพฤติกรรม นั่นเองค่ะ ดาวเด็กดีนี้  เราว่าในปัจจุบัน คุณแม่ๆๆ  ก็ยังได้ใช้เลยนะคะ เช่น  ซื้อของครบ 300 บาท  ได้ สะสมแต้ม 1 ดวง  ทุกๆๆ 10 ดวงจะได้ของรางวัลคือ .......... ถ้าสะสมครบ 100 ดวงจะได้.......... ที่เห็นชัดก็ ร้านอาหาร Fuji ที่คนพยายามกินเพื่อสะสมแต้ม หรือ ตามห้างสรรพสินค้า  มีตลอดค่ะที่ใช้วิธีดาวเด็กดีกับเรา  ลองสังเกตุดูสิค่ะ วิธีการก็ง่ายๆๆ  เหมือนที่เราโดนหลอก  ไม่ใช่  โดนชักจูงให้ทำตามเงือนไขคือ  สิ่งนั้นต้องไม่ยากจนเกินไปและได้สิ่งตอบแทนที่เหมาะสม หรือ ดูดี A===ซื้อเครื่องสำอาง ยี่ห้อ  ชิชะโด๊ะ ครบ 10000 บาท ได้ stamp 1 ดวง  ครบ 500 ดวง ได้ รับนวดหน้าฟรี 5 ครั้ง B==== ซื้อเครื่องสำอาง ของ Boy-z shop  ครบทุก 1000 บาท จะได้รับการสะสม 100 แต้ม ครบ 300 แต้มนำไปแลกซื้อเครื่องสำอางได้ 300 บาท  ถ้าสะสมครบ 900 แต้มก็จะนำไปแลกซื้อของได้ 900 บาท เป็นคุณจะเลือก  A หรือ B ค่ะ จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 26 พ.ค. 52 19:45:41 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ต่อนะคะ ข้อ A มันยากเกินไป รางวัลก็น้อยเกินไป ส่วนข้อ B น่าสนใจค่ะ  ถ้าเราใช้ยื่ห้อนี้เป็นประจำ ใช้วิธีเดียวกันนี้กับลูกค่ะ โดยให้เลือกพฤติกรรมที่ต้องการแก้ กับ ให้ลูกเลือกของรางวัล   ถ้าของรางวัลแพง จำนวนดาวเด็กดีก็มากตาม ตัวอย่างของลูกนะคะ ลูกมีนิสัยกัดเล็บค่ะ  เริ่มแรกบอกว่าอมนิ้ม เสร็จแล้วก็เริ่มกัดหนัง  ในที่สุดก็กัดเล็บค่ะ เคยปรึกษาหมอเด็กเรื่องนี้  หมอบอกว่าเวลาน้องกัดเล็บให้ ชวนเค้าใช้กิจกรรมที่ใช้มือเล่น  อย่าบอกว่า  หยุดนะ  เอามือกมาเดี๋ยวนี้ เราก็ลองทำค่ะ  แต่ไม่สำเร็จ  ลูกไม่เชื่อค่ะ  แถมบางทีโกรธเราอีก พอเรียนกับครูพบ เรื่องดาวเด็กดี  เลยถามครูพบว่า เราสามารถใช้เรื่องกัดเล็บกับลูกได้ไหม ครูพบ บอกว่า อาจไม่สำเร็จเพราะมันมีหลายปัจจัยในเรื่องเดียว แต่เราว่าจะลองค่ะ   ลูกคนโตอยู่ อ. 2 แต่ปัญหาคือมันยากในการ set เรื่อง เวลาการให้ดาว  ถ้าเวลานานเกินไป  มันก็จะยากเกินค่ะ เราเลย set เวลาให้ถี่ๆๆๆๆ เราแบ่งเวลา 1 วันเป็น 5 ช่วง 1.  เช้า  ตั้งแต่ ตื่นนอน-จะไปโรงเรียน................. 1 ดวง 2.  ไปโรงเรียน - ตอนกินข้าวกล่งวัน....................1 3. หลังกินข้าว - กลับบ้าน ............................... ..1 4. กลับบ้านถึง  กกินข้าวเย็น...............................1 5   ขึ้นบนบ้าน- ก่อนนอน....................................1 2-3 ต้องอาศัย คุณครูค่ะ  ให้คุณครูช่วย   เพราะมันเป็นช่วงสั้นๆๆๆ  ถ้าพลาดก็เอาใหม่ไม่ยากจนเกินไป ถ้าวันไหนเค้าเผลอกัดนิ้วที่โรงเรียน  แต่ถ้าเค้าชิงบอกแม่โดยไม่โกหก  แม่จะให้ดาว ซื่อสัตย์เพิ่มอีก 1 ดวง (ต่างหาก ------  เพือสงเสริมให้เป็นเด็กซื่อสัตย์กับตัวเอง) ครั้งแรกเราใช้จำนวนทั้งหมด 60 ดวงค่ะ  (หาแบบ ตารางย่ารักได้ 60 ดวง  ก็ประมาณ 12 วัน   จะได้รางวัลใหญ่คือ  รถตักดินแบบ remote (แพงโขอยู่...  แม่กัดฟันให้ค่ะ  เพื่อเป้าหมาย) แต่ในระหว่าง 60 ดวงเราก็มีของรางวัลย่อให้ค่ะ   โดย 5 ดาวแรกให้  กล่องดินสอ ระบายสี ถ้าถึง 10 ดวง ให้  transformer 1 ตัว ...... 20 ........... ตัวแปลงร่าง....1 ตัว .....30.........................          1 ตัว ....40..............................     1 ตัว ...50............................     1 ตัว ....60 .................................  รางวัลใหญ่ โดยของรางวัลเราให้ลูกลอง list ของที่อยากได้ เรียน 1-10 ค่ะ พอให้รางวัลเราก็ เรียนจาก 10-1  โดยเอาอันที่เธออยากได้มากไว้เป็นรางวัลสุดท้ายค่ะ ปัญหาที่พบในการทำ ครั้งแรกคือ แม่กระตุ้นให้เค้าอยากได้ของรางวัลมากไปโดยจะนับแล้วบอกเลยว่า ของชึ้นนี้จะได้ตอนช่วงไหน  ถ้าเค้าทำสำเร็จทุกครั้ง มีครั้งแรกที่เค้าไปโรงเรียนและเผลอกัดเล็บ  ตอนแม่ไปรับยเค้าซึมมากค่ะ  และเริ่มร้องไห้  ขอโทษที่กัดเล็บ  แต่อยากได้ของรางวัล  เราเลยบอกว่าไม่เป็นไรเอาใหม่ก็ได้นี่  แต่ไม่ยอมค่ะ  อาระวาด  ตีเราใหญ่เลย  โกรธสุดๆๆๆ พอถามครูพบ  ครูบอกว่าเราไป ทำเหมือนสัญญากับเค้ามากไปค่ะ  หลังจากนั้นก็ดีขึ้นค่ะ แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 52 19:32:28 จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 27 พ.ค. 52 18:31:46 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ผลตอบรับยอดเยี่ยมค่ะ ลูกเลิกกัดเล็บค่ะ ภายในเวลา 12 วัน  แต่เพื่อความ sure  เราก็ลองทำอีกสัก ครั้ง คืออีก 12 วัน ค่ะ     ตอนนี้ลูกเลิกกัดเล็บแบบถาวรค่ะ เราถามครูพบ ว่าต้องทำกี่ครั้งถึง sure ว่าจะสำเร็จ ครูพบบอกไม่แน่นอน  แล้วแต่เราค่ะ  เมื่อเราเห็นว่าลูกทำได้  อาจจะไม่ต้องตั้งเป็นรางวัล  กี่ครั้งถึงได้  แต่ได้เป็น pop up ขึ้นมา เช่น  1 อาทิตย์ถัดมาไม่กัดเล็บ  แม่ให้ของ โดยไม่ได้บอกล่วงหน้า .....   3 อาทิตย์  ไม่กัด อีก  ............... ให้ของอีกขึ้น ครูพบ ยกตัวอย่างว่า เราไปเล่นพนัน     ครูพบ:             แทงครั้งแรกได้เงิน   เราแทงต่อไหม เรา:                แทงต่อ ครูพบ:             ครั้งที่ 2  ได้อีก   แทงต่อไหม เรา:                แทงต่อ (ได้ใจค่ะ) ครูพบ:             ครั้งที่ 3  เสีย    แทงต่อไหม เรา:                 แทงต่อ  (ยังมีความหวังค่ะ) ครูพบ:              ครั้งที่ 4  ได้อีก   แทงไหม เรา:                  แทงต่อ  (โลภค่ะ) ครูพบ:              ครั้งที่ 5 เสีย  แทงไหม เรา:                 แทงต่อค่ะ ครูพบ:             ครั้งที่ 6   เสีย  แทงต่อไหม เรา:                แทงต่อค่ะ ครูพบ:              ครั้งที่ 7 เสีย แทงต่อไหม เรา:                 แทงต่อ  (ยังมีความหวังต่อไป ว่าจะได้ค่ะ) จบแล้วค่ะ ลองทำดูนะคะ   ของเราทำแล้ว work ค่ะ อันนี้เป็นตัวอย่างนะคะ เป็นของลูกคนเล็ก   ทำเรื่องให้กินข้าวเอง condition ถ้ากินเอง ไม่อม  ให้          5 ดวง ถ้าไม่อมแต่ให้พี่ป้อน ให้     2 ดวง ถ้าอม............................  อด จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 27 พ.ค. 52 19:08:36 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ... แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 52 19:10:23 จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 27 พ.ค. 52 19:09:23 ]

ความคิดเห็นที่ 26 สังสัยมี อาคมลงไว้แน่แน่ อันนี้เป็นตัวอย่างนะคะ เป็นของลูกคนเล็ก   ทำเรื่องให้กินข้าวเอง condition ถ้ากินเอง ไม่อม  ให้          5 ดวง ถ้าไม่อมแต่ให้พี่ป้อน ให้     2 ดวง ถ้าอม............................  อด จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 27 พ.ค. 52 19:11:26 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ลงให้เผือเอาไปใช้นะคะ  มันน่ารักดีค่ะ จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 27 พ.ค. 52 19:16:09 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เป็นวิธีการที่น่ารักดีค่ะ ขอบคุณนะคะ  ^ ^ จากคุณ : ระแนงไม้ - [ 28 พ.ค. 52 00:27:34 ]

ความคิดเห็นที่ 29 น่ารักมากค่ะ จากคุณ : OhBoW - [ 28 พ.ค. 52 01:45:06 ]

ความคิดเห็นที่ 30 คุณแม่น่ารักมากค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะที่มาแบ่งปันความรู้ใหม่ให้ ได้รับประโยชน์มากเลยค่ะ จากคุณ : ฑีรฒ - [ 28 พ.ค. 52 05:05:25 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณครับ ได้ไอเดียไปประยุกต์ใช้ ......เป็น พ่อ แม่ คน ให้ดี ไม่ใช่เรื่องง่าย จริงๆ 5 5 5.. จากคุณ : จินหยง - [ 28 พ.ค. 52 08:41:31 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เยี่ยมไปเลยค่ะ ขอจำไปใช้บ้างนะคะ ขอบคุณสำหรับเทคนิคดี ๆ ค่ะ จากคุณ : คนสวยเมืองนนท์ - [ 28 พ.ค. 52 09:01:15 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ได้ประโยชน์มากๆ จะพิมพ์เก็บเข้า file เอาไว้เป็นคัมภีร์ค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : แม่น้องภู-พิงค์ (Lord of Rabbit) - [ 28 พ.ค. 52 09:17:01 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ขอยืม เทคนิคดีๆไปใช้บ้างนะคะ...อิอิ จากคุณ : jeabjang - [ 28 พ.ค. 52 09:47:49 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณมากเลยค่ะ พอดีช่วงนี้ลูกร้องให้ตอนไปโรงเรียนติด ๆ กันมา 3 วันแล้วค่ะ ก็ถามว่าทำไมไม่อยากไปโรเงรียน เค้าบอกว่ามีเสืออยู่ที่นั่น 3 ตัว กลัวเสือจับกิน แม่ละงง จากคุณ : กัญจน์ญภา - [ 28 พ.ค. 52 10:39:33 ]

ความคิดเห็นที่ 36 กระทู้นี้ให้ความรู้ดีมากเลยค่ะ ตอนนี้ลูกสาวกำลังเริ่มไป nursery ค่ะ มีร้องไห้บ้างช่วงเช้า  แต่ก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ ค่ะ แล้วจะลองเอาวิธีของ จขกท. ไปใช้ค่ะ ขออนุญาตให้ give แทนคำขอบคุณนะคะ จากคุณ : วันดีๆ - [ 28 พ.ค. 52 11:16:31 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เข้ามาเก็บ ข้อมูลคะ ขอบคุณนะคะ จากคุณ : ลูกกาหยูของแม่นก - [ 28 พ.ค. 52 11:38:19 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อ่านไม่ไหวค่ะ ยาวจัง ขอโทษทีนะคะ แต่ว่าวิธีการคล้ายๆกับที่รายการทางช่อง 9 เคยเอามาออกแล้วนะคะ เป็นเหมือนวิธีการทางจิตวิทยากับเด็ก รึเปล่าเอ่ยเนื้อหาจะเป็นประมาณนี้นะคะคือ ที่ต่างประเทศเค้าเคยมีการศึกษาและลองทำกับครอบครัวของเด็กที่มีปัญหาเหมือนกับดื้อๆนะคะเค้าจะเก็บข้อมูล ลักษณะนิสัยโดยจากปากพ่อและแม่ และอัดวิดีโอเป็นเวลาประมาณ 1อาทิตย์ หลังจากนั่นเค้าจะมาดูพฤติกรรมเด็ก วิธีการที่ลูกแสดงต่อพ่อแม่ วิธีที่พ่อแม่แสดงต่อลูก แล้วเค้าจะชี้แนะว่าอะไรสมควรทำ ตรงไหนที่ถูกต้อง ไม่ถูกต้อง แล้วก็เริ่มเข้าสู่กระบวนการปรับพฤติกรรมโดยการติดตามอย่างใกล้ชิด คือที่บ้านจะติดกล้องเอาไว้แล้วพ่อแม่ก็จะมีหูฟังเล็กๆไว้คอยชี้แนะพ่อและแม่ให้ปฏิบัติต่อลูกโดยนักจิตวิทยาเด็ก แล้วก็จะมีเจ้ากิจกรรมดาวอย่างคุณ จขกท. ด้วยนะคะ  ถ้าทำดี ทำตามที่แม่บอกจะได้ดาว 1 ดวง ถ้ามีลูกหลายคนก็จะมีดาวมาแข่งกัน วิธีได้ผลอย่างเป็นที่น่าพอใจค่ะ  ที่ต่างประเทศรู้วึกว่าเรื่องนี้จะมีมานานแล้วด้วย มีใครเคยดูเหมือนเราบ้างไหมค่ะ  ทางช่อง 9 คล้ายๆกับสารคดีอะไรพวกนี้ค่ะ ฉายตอนบ่าย นานมาแล้วเหมือนกัน จากคุณ : อุดมไปด้วยความสุข - [ 28 พ.ค. 52 13:36:36 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เข้ามาเก็บข้อมูลค่ะ จากคุณ : รักจ๊ะ - [ 28 พ.ค. 52 15:32:01 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ได้ความคิดดีๆเยอะมากๆค่ะ  ลูกชายร้องไห้ตอนไปส่งมาเดือนเศษแล้ว เพิ่งจะมาดีขึ้น 2 วันนี้เอง ยังมีร้องบ้างเหมือนกัน แต่ร้องไม่โวยวายเหมือนแรกๆ น่าจะดีขึ้นเรื่อยๆ เห็นแล้วสงสารลูกค่ะ แต่วิธีการให้ดาวดีมากค่ะ จากคุณ : แม่น้องอั่งเปา - [ 28 พ.ค. 52 15:54:44 ]

ความคิดเห็นที่ 41 สวัสดีคะ คุณพ่อ คุณแม่ทุกท่าน จ้า คุณระแนงไม้, คุณOhBoW, คุณคนสวยเมืองนนท์, คุณแม่น้องภู-พิงค์, คุณjeabjang, คุณลูกกาหยูของแม่นก,คุณรักจ๊ะ , : ขอบคุณมากจ้า คุณฑีรฒ:  ขอบคุณค่ะ  แต่ถ้าที่ครูพบอบรม ยังมีรายละเอียดอีกมากเลยค่ะ เสียดายที่บางทีแม่ไปเรียน แล้วยังไม่สามารถทำตามครูพบได้หมดค่ะ   สาเหตุหลักมาจาก ตัวเราเองค่ะ เรายังไม่สามารถระงับตนเอง และลืมวิธีการแย่ๆๆแบบเก่าๆๆ ที่ยังติดอยู่ในสมองค่ะ คุณจินหยง:  ยินดีคะ  การเป็นพ่อแม่ที่ดี นั้นลำบากดีเดียวค่ะ  ถ้ามีโรงเรียนสอย พ่อแม่ ก็ดีสินะคะ  เพราะลูกคือ ทายาทอสูรของเรา ด้วยวิธีการเลี้ยงของเราเอง คุณกัญจน์ญภา:  พยายามเข้านะคะ  แกล้งถามลูกเกี่ยวกับความกังวลของลูกค่ะ   เออ  เสือ 3 ตัว  หมายถึงสุนัขที่อยู่ในโรงเรียนหรือเปล่าค่ะ  ถ้าไม่แน่ใจให้ลูกพาไปดูเลยค่ะ  จะได้เข้าใจตรงกัน คุณวันดีๆ:  เข้มแข็งเข้าไว้ค่ะ  เสียงร้องของลูกมันช่างบาดใจผู้เป็นพ่อแม่จริงๆๆค่ะ คุณแม่น้องอั่งเปา: สู้ๆๆ จ้า  วิธีการดาวเด็กดี ดีค่ะ  แต่ต้องทำอย่างจริงจังนะคะ  ว่าเรามีข้อตกลง(ระหว่าง  แม่ กับลูก  ก่อนจะทำงาน)  ไม่ใช่การต่อรอง (หน้างาน) ข้อตกลง ---------------- Win-Win solution ข้อต่อรอง---------------- Lose-Lose solution คุณอุดมไปด้วยความสุข:  มันยาวจริงๆๆค่ะ  เพราะเราอยากอธิบายให้ ท่านอื่นๆๆที่ไม่ได้อยู่ในการอบรมทราบรายละเอียดจ้า ___________________________________________________________ ส่วนรายการ เราไม่เคยดูช่อง9 คะ  ดูใน ubc ไม่รู้อันเดียวกันหรือเปล่า   มันเป็นรายการที่ให้นักจิตวิทยามาแก้ปัญหาให้กับ พ่อแม่ที่ไม่สามารถรับมือลูกได้ค่ะ  โดยที่นักจิตวิทยาติดกล้องในบ้านเพื่อดู พฤติกรรม คนในครอบครัว (พ่อ แม่ บรรดาลูกๆๆๆๆๆทั้งหลาย)  แล้วก็ให้พ่อแม่ติดหูฟังอันเล็กๆๆไว้ฟังคำแนะนำจากนักจิตวิทยา  เวลาที่พ่อแม่ ไม่สามารถ control ลูกได้ ความจริงที่น่ากลัวคือ  ปัญหาที่เกิดขึ้นจากเด็กทั้งหลาย เกิดจาก พ่อแม่ เป็นผู้ทำค่ะ หรืออีกนัยหนึ่งคือ พ่อแม่มีปัญหา (ทางอารมณ์)  เลี้ยงลูก (ที่ไม่มีปัญหา)  ทำให้ลูกกลายเป็นเด็กมีปัญหา  (เศร้าๆๆๆๆๆ) ตอนเราดูก็พอจับใจความได้คะ  แต่ว่าพอลงมือปฎิบัติจริง apply ไม่ออกค่ะ มันอาจจะมีรายละเอียดที่แตกต่างจากใน ทีวี   เราเลยตัดสินใจเข้าอบรมจะได้ถามปัญหากับ วิทยากร โดยตรงค่ะ  แล้วก็ได้ผลค่ะ   บางทีมันวิธีการแก้ปัญหาอาจง่ายนิดเดียว  อยู่แค่ปลายขนตาเท่านั้น  แต่เราไม่เห็นค่ะ ต้องให้คนอื่มาชี้ให้เราเห็นค่ะ แต่ถ้าบางคนสามารถอ่านหนังสือ หรือ ดูtv แล้ว apply ได้เลยถือว่าเก่งจ้า (เราก็อยากเป็นอย่างงั้นเหมือนกัน)   แต่มอสามารถ  (เศร้าๆๆๆๆ) \\\\\\\\\\\\\\ครูพบเป็น นักจิตวิทยาคลินิก ค่ะ \\\\\\\\\\\\\\\\\\\   วิธีการสอนก็จะให้ทราบถึงจิตวิทยาในการดูแลลูกแบง่ายๆๆ ที่เราคิดไม่ถึงค่ะ  รวมถึงวิธีดาวเด็กดีด้วยจ้า เช่น 1. เส้นใยสมองเด็กมีมากมาย  แต่ละเส้นก็จะเชื่อมโยงกับการทำกิจกรรมที่ไม่ซ้ำแบบกัน  เราควรให้ลูกเล่น  และทำกิจกรรม มากก ในช่วง 0-7 ปี  เพราะหลังจากนั้นแล้ว  เส้นใยส่วนที่ไม่เคยได้รับการเรียนรู้  หรือใช้งานก็จะถูกทำลายลงไปค่ะ  (ฟังแล้วเลยจะไม่ไป ห้าม นี่ นั้น โน่น ลูกให้มากจ้า) 2. ครูพบสอนวิธีการชมเด็ก  เพิ่งรู้ว่าการชมเด็ก ต้องมีปัจจัย แล้วให้ได้ใจความ  ไม่ใช่ว่าชมว่า ลูกเก่งจัง  ดีจัง อะไรทำนองนี้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 52 16:12:33 จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 28 พ.ค. 52 16:03:37 ]

ความคิดเห็นที่ 42 คุณพบเนี่ยเก่งจริงๆ เลยนะคะ มีเทคนิคดีๆ มาแนะนำอยู่เรื่อย ไม่ทราบว่า จะเรียนถามคุณมิ้วมิ้วได้มั๊ยคะ ว่าตอนนี้คุณพบเป็นอย่างไรบ้าง สบายดีหรือเปล่า เคยไปเรียนรู้งานกับเขาอยู่พักนึงน่ะค่ะ มาอ่านเจอกระทู้นี้ก็รู้สึกคิดถึงขึ้นมาเลยทีเดียวเชียว แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 52 18:07:41 จากคุณ : i Lost my way - [ 28 พ.ค. 52 18:03:50 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เคยแจกดาวสำเร็จตอนในลูกเลิกอึใส่แพมเพอร์ ก็นานโขแล้วอ่ะคะ รอบนั้นยังเด็กมากเลยไม่มมีของรางวัลให้ ได้แค่ดาวเค้าก็ดีใจมากแล้ว อิ อิ สงสัยต้องเริ่มแจกดาวใหม่อีกรอบแล้วเพราะตอนนี้ต่อรอง+ดื้อเหลือเกิน แจกตอนอ.2ก็ยังทันใช่ไม๊ค่ะ ขอลอกเรื่อง ป้อนข้าวเองได้5ดวง นะค่ะ จากคุณ : แม่ตุ่น - [ 29 พ.ค. 52 09:41:55 ]

ความคิดเห็นที่ 44 จขกท เล่าได้น่ารัก น่าอ่านมากเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับความรู้ดี ๆ จากคุณ : sleepycatty - [ 29 พ.ค. 52 11:18:47 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ลูกผมชอบไปโรงเรียนครับ (ตอนนี้อยู่ อ.2 แล้ว) ร้องแค่ 2 วันแรกเท่านั้น หลังจากนั้นไม่เคยร้องเลย แต่ครูบอกว่า ลูกผมไม่ค่อยตั้งใจเรียน ชอบคุย ผมกำลังกลุ้มใจเรื่องนี้มากเลยครับ มีวิธีแก้ไขไหมครับ จากคุณ : pae_get - [ 29 พ.ค. 52 12:04:46 ]

ความคิดเห็นที่ 46 กระทู้นี้ดีมาก ขออนุญาตเซฟนะคะ จากคุณ : ลานศิลป์ - [ 29 พ.ค. 52 13:28:51 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ดีใจจังที่ได้อ่านกระทู้นี้ สงสัยต้องรีบ นำไปใช้กับเจ้าตัวแสบที่บ้านแล้วค่ะ ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : อิจิโงะจัง - [ 29 พ.ค. 52 13:37:16 ]

ความคิดเห็นที่ 48 สวัสดีค่ะ คุณพ่อ คุณแม่ ทุกท่าน คุณ i Lost my way:   จริงค่ะครูพบเก่งจริงๆๆค่ะ  เจอกับครูพบครั้งล่าสุด ดูครูยังกระฉับกระเฉงค่ะ  แต่น่าจะไปอบรม เกี่ยวกับเรื่องนี้ ให้กับหลายโรงเรียนค่ะ เพราะเป็นเรื่องที่น่าสนใจของ พ่อ แม่ จริงๆๆค่ะ (เรายังอยากเรียนเพิ่มเติมอยู่เลยค่ะ) คุณแม่ตุ่น:  จริงค่ะดาวเด็กดี  ไม่จำเป็นต้องให้ของเป็นรางวัลเสมอไปก็ได้ค่ะ  เด็กๆๆ บางคนอาจจะอยากได้ คำชม หรือ สิทธิพิเศษแทน เช่น รถน้ำต้นไม้  หรือ ล้างรถให้เราค่ะ แจกดาวเด็กดี ตอน อ. 2   ทันจ้า  เพราะเราก็เริ่มทำกับลูกคนโตตอนลูกอยู่ อ2 เหมือนกันค่ะ  อายุเท่าไรก็น่าจะทำได้ค่ะขึ้นอยู่กับวิธีนำเสนอกับเด็กจ้า คุณsleepycatty ,คุณอิจิโงะจัง, คุณลานศิลป์: ขอบคุณมากค่ะ คุณpae_get คุณพ่อโชคดีมากค่ะที่ลูกไม่ได้ตั้ง คณะดนตรีให้ คุณพ่อเป็น conductor (คริคริ) ........ครูพบเคยพูดถึงเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ ว่า อยู่ในห้องเด็กไม่ค่อยตั้งใจเรียน หรือเด็กไม่ค่อยนิ่งมีสาเหตุ หรือเป็นปัญหาหรือไม่อย่าไร ... (อายจังค่ะ)  เราจดไม่ทันแต่พอจำได้ว่า มันขึ้นกับสิ่งเร้า (สิ่งแวดล้อม)  และ ตัวเด็กเองค่ะ [สิ่งเร้า]  |  |  v [รับสำผัส (sensory)  -----> ประมวลผล------> สั่งการ]                                                                  |                                                                  |                                                                  v                                                           [พฤติกรรม] ครูพบ ถามเราว่า  ตอนที่ทุกคนนั่นอยู่ตรงนี้ มีใครรู้สึกถึง ปลายผม ระอยู่ที่คอ บ้าง (กรณีคนผมสั้นประบ่า) เราเป็นคนผมสั้นค่ะ  ก่อนที่ครูพบถามเราไม่รู้สึก หรือสัมผัสได้ค่ะ   แต่พอครูพบพูดเราถึงสังเกตุ และรู้สึกค่ะ ครูพบบอกว่ามันไม่ได้เป็นสิ่ง major ทำให้สมองได้ตัดสิ่งเร้าที่เป็นลักษณะย่อยๆๆที่ไม่สำคัญออกไปค่ะ  เราเลยไม่ได้รู้สึกกับทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ถ้าสิ่งนั้นเป็นนัยยะ เช่น คุณกำลังขับรถยนต์ ทางไกล ทำไม ต้อง ลงไปเข้าห้องน้ำ ,  ฟังเพลง, หรือลงไปขยับแข็งขา  หรือ ทำกิจกรรมอื่นเพื่อนทำให้รู้สึกไม่ง่วง เพราะว่าเราขับถ้าแล้วมันง่วงสมองเลยต้องการสิ่งเรามาทำให้รู้สึกสดชื่นเลยสั่งให้ร่างกายทำกิจกรรมให้มากขึ้น นั่นเอง  (ถ้าจำไม่ผิดนะคะ  ไม่รู้ว่าเราพูดให้งง หรือเปล่า) ......ส่วนของเด็กเล็ก (เตรียมอนุบาล  หรือ อนุบาล) นั้นโดยปรกติเด็กจะไม่อยู่นิ่งอยู่แล้วค่ะ  ต่างชาติเค้าถึงไม่จัดให้เด็กนั่งเรียนอยู่บนโต๊ะแต่ให้นั่งเป็นวงกลมแทน   ......(เด็กจะเริ่มเรียนรู้ และเข้าใจว่าจะต้องเรียนเมื่ออายุ  7 ปี  หรือตอน ป1 นั่นเองค่ะ) _______________________________________________________ เพิ่มเติมค่ะ เด็กแต่ละคนก็ มีผลต่อสิ่งเร้ารอบตัวไม่เท่ากันเด็กที่เราเห็นว่า ปรกติ ( คือตาม norm)   ถ้าเด็กคนไหนไม่อยู่นิ่งก็อาจจะ เป็นพวก Hyper ค่ะ ประมาณว่าสิ่งแวดล้อมมีผลกับเด็กมากกว่าปรกติ   เด็กคนไหนอยู่นิ่งๆๆ มากกว่า พวก norm ก็จะHypo ค่ะ คือสิ่งแวดล้อมไม่ค่อยมีผลไปกระตุ้นพฤตืกรรมเท่าไร ถ้ายกอีกตัวอย่างของครูพบ (เพิ่งนึกออกค่ะ) เวลาคุณอยู่กับเพื่อนกลุ่มหนึ่ง เช่นนั่งอยู่ที่สนามมีลมโชยเบาๆๆ ลองถามความรู้สึกของเพื่อนๆๆ สิคะ  ไม่เหมือนกันหรอกค่ะ ....บางคนอาจรู้สึกสบายดี (Norm)   ....บางคนรู้สึกร้อน (Hypo)   ....บางคนรู้สึกหนาว (Hyper) แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 52 19:54:28 แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 52 14:26:58 จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 29 พ.ค. 52 14:19:37 ]

ความคิดเห็นที่ 49 มีต่ออีกนิดค่ะ  ตอนที่เห็นคำถามของคุณpae_get   นั้น เราจะได้ว่ามีคุณแม่ถาม  แต่จำไม่ได้ทั้งหมดว่าเป็นอย่าไรเลยไปค้น โพยมาดูค่ะ   เลยเห็นอีกหัวข้อที่น่าสนใจ  แล้วเราทำกับลูกได้ผลดีค่ะ  เราว่า แม่ๆๆ ทุกคนน่าจะคุ้นกันดีนะคะ  คือ ................. การทำ TIME OUT..................   คือการขอเวลานอก ทำได้ทั้งคุณแม่ หรือ คุณลูกค่ะ  เพื่อช่วยลูกควบคุมความก้าวร้าวค่ะ (ขอโทษค่ะ  เพิ่งเห็นว่าจวน 3 โมง  ขอไปรับลูกก่อนนะคะ) จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 29 พ.ค. 52 14:35:21 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เอาไป 5 ดาวเลยค่ะ จขกท. ตามมาอ่านนะคะ หลานที่บ้านขึ้น ป1 แล้วยังร้องไห้ไม่อยากไป รร. กินข้าวก็อยากให้ป้อน กินเองก็หกเรี่ยราด มาอ่านแล้วเผื่อจะได้ให้ดาวกับหลานบ้าง ขอบคุณนะคะ จากคุณ : nong (hugnong) - [ 29 พ.ค. 52 15:44:52 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เกาะขอบรอฟังค่ะ ได้ความรู้ดีค่ะ  ขอบคุณมากนะคะ จากคุณ : ขอฟังด้วยคน (Montparnasse) - [ 29 พ.ค. 52 21:55:35 ]

ความคิดเห็นที่ 52 รอฟ้งครับ จากคุณ : fish_s - [ 29 พ.ค. 52 22:46:19 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ขอบคุณค่ะ คุณnong , คุณMontparnasse  ยินดีค่ะ คุณfish_s  มาต่อแล้วค่ะ _______________________________________________________ บทความทั้งหมดที่เราเขียน เป็นข้อมูลมาจากที่เราเข้าอบรมกับครูพบ (คุณเกียรติยง ประวีณวรกุล   นักจิตวิทยาคลินิก)  และก็เพิ่มเอาประสบการณ์ที่ครูพบสอนมาใช้กับลูกนะคะ ต้องขอขอบคุณครูพบที่ทำให้เราเข้าใจในเรื่องพฤติกรรมแปลกๆๆของลูก และแนวทางสันติที่ใช้แก้ปัญหากับลูกมากขึ้นค่ะ   และเข้าใจว่าเด็กจะมีปัญหาหรือไม่ขึ้นอยู่กับผู้เลี้ยงดู ก็คือ พ่อ แม่ นั่นเองค่ะ _______________________________________________________ จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 29 พ.ค. 52 23:49:08 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ... ช่วยลูกควบคุมความก้าวร้าว ... หนึ่งในบรรดาวิธีที่มี  คือเรื่อง Time Out ค่ะ 1 ลูกจะรู้ว่า พ่อ แม่ ต้องการอะไร  เช่น ลูกจะรู้ว่าถ้าทำพฤติกรรมนี้ พ่อ แม่ ไม่ชอบ เป็นสิ่งที่ไม่ดี 2 ลูกจะเป็นผู้เลือกด้วยตัวเอง  เช่น ต้องการหยุดพฤติกรรม เพื่อจะได้กลับเข้าไปอยู่ในกลุ่ม (Time in) หรือ ไม่ 3 ลูกจะเรียนรู้ว่าการแยกตัวเองทำให้ เราสงบ แล้ว อารมณ์จะดีขึ้น (อยู่กับตัวเองมากขึ้น)  อันนี้เหมือนเราทะเลาะกับเพื่อน ถ้ามันไม่จบ เราอาจจะขอตัวออกมาจากตรงนั้น เพื่อให้อารณ์โกรธของเราบรรเทาลง ครูพบบอกว่า เด็กต่างชาติเรียนรู้วิธีนี้ตั้งแต่เด็กๆๆ  ถ้าเด็กมีอารณ์โกรธมากๆๆๆ บางคนก็จะขอ Time out ตัวเอง เดินออกมาข้างนอกโดยไม่ต้องให้คนอื่นบอก วิธี time out คือ วิธีที่เด็กถูกตัดสิทธิเพื่อหยุดพฤติกรรมที่ก้าวร้าว หรือไม่เหมาะสม ถ้าเด็กมีพฤติกรรมก้าวร้าว  พ่อแม่ ควรจะต้องพยุดพฤติกรรมนั้นทันที ถ้าเด็กร่วมมือ ก็จบ แต่ถ้าเด็กไม่ร่วมมือ  เราเริ่มทำ (Time out) แต่ time out ไม่ควรจับเด็กขังไว้ในห้องมืดๆๆ  หรือขังไว้ในห้องที่เด็กกลัวนะคะ เราอาจจะให้เด็กนั่งอยู่บนเก้าอี้แล้วหันเก้าอี้ไปชิดมุมที่ไม่มีสิ่งเร้า หรือถ้าลูกกำลังเล่นกับเพื่อนสนุกมากจนเกิดทะเลาะกันขึ้นมา ก็จับลูกแยกออกจากกลุ่ม จนกว่าเค้าจะสงบ ระหว่างทีเราให้ลูกทำ time out นั้น เราต้องไม่ต่อล้อต่อเถียงกับลูก  โดยให้เราทำกิจกรรมของเราไปอย่างปรกติ  แม้ว่าลูกจะอาละวาดก็ตาม [[[การทำ time out ที่ไม่ได้ผล คือ กิจกรรมที่เด็กไม่ต้องการทำอยู่แล้ว]]]] เช่นเด็กไม่อยากเรียนเปียนโน  ร้องไห้ ไม่ยอมเข้าห้อง  แม่บอกกับลูกด้วยความโมโหว่า  ถ้าหนูไม่เข้าห้องก็กลับบ้านเลยนะ  .....เด็กเลยชอบใจเลยค่ะ เพราะว่าเค้าไม่ต้องการทำอยู่แล้ว {{{การทำ วิธี time out ให้ได้ผลดีนั้น  พ่อ แม่ ต้องสร้าง Time in คือเวลาคุณภาพ กับลูกด้วย}}} Time in คือ เวลาที่เราใช้เวลาให้อยู่เกิดคุณภาพกับลูก อาจจะเป็นช่วงก่อน เราก็ทำกิจกรรมดีๆๆ เล่นกับลูก  หรือ เล่านิทาน คุยกันอย่างมีความสุขกับลูกทุกวัน  เพื่อสร้าง Time in วิธี time out นั้นของเราเคยใช้ไม่ได้ผล ก็เพิ่งทราบจากครูพบว่าเราทำผิดไปข้อหนึ่งที่สำคัญเสียด้วยคือ ....เราดันไปทำ ตอน ที่ลูกไม่อยากร่วมกิจกรรมนั้นอยู่แล้ว หรือ อยากเลิกกิจกรรมนั้น แล้วเราก็จับลูกทำ Time out กับลูกคนโต (ตอนนี้อยู่ อ.3 นั้น) ลูกทำ time out ไม่ได้ผลค่ะ เค้าเป็นเด็กขี้งอน +  ขี้น้อยใจมาก วิธีของเราคือจับลูกให้ไปนั่งตรงบันได ตรงที่ไม่เห็นคนเดินไปมา   หลังจากเล่นแล้วทะเลาะกับน้อง  (ต้องเข้าใจนะคะว่า ตอนต่อสู้ เธอไม่แพ้แน่นอน ก็ตัวใหญ่ขนาดนั้น) แม่ก็พาไปนั่งในสำนึกผิดค่ะ (ที่บันได) ตอนไปก็ร้องไห้ ด่าทอ เสียงดังราวกับฟ้าผ่า คราวนี้นอกจากโกรธน้อง ยัง ผสมโกรธแม่เข้าไปด้วย   ปรากฎว่า ถึงเวลาพอสมควรที่เราทำโทษ time out เพราะเสียงร้องไห้ ด่าทอ เงียบลง   เราเลยบอกให้ลูก ลงบันไดมา  เธอไม่ลงบอกจะอยู่ตรงนั้นอย่ามายุ่ง (หง่าวเลยค่ะ   เสียฟอร์มมากไปเรียก สองรอบสามรอบก็ไม่มา)  ไม่ง้อก็ไม่ได้เพราะเธอยังโกรธค่ะ  (เคยไม่ง้อ  แอบร้องไห้เบาๆๆ น่าสงสารมากค่ะ) ....ยกนี้แม่แพ้ค่ะ  ทำ time out ไม่สำเร็จ เพราะลูกไม่ได้อยากเข้ามาเล่นกับน้องอีก หรือไม่มี time in ที่ดีนั่นเองค่ะ แต่ลูกคนเล็กได้ผลค่ะ   อาจเป็นเพราะเค้ายังต้องการแม่  ไม่อยากให้แม่เมินเฉยกับเค้าค่ะ  เลยได้ผลดีเป็นพิเศษ เช่น  ลูกเล่นๆๆอยู่แล้ว อาละวาท เขี้ยวของเล่น  แม่หยิบของเล่นที่เขี้ยวออกไป  ลูกเริ่มอาละวาท ร้องไห้  ด่าทอ   เราห้ามก่อน  ถ้าลูกยังไม่หยุด  เราก็ไม่พูดต่อ  แล้วนั่งอ่านหนังสือต่อ (อยู่แถวๆๆนั้น)  ถ้ายังไม่หยุดร้องก็ ไม่ต้องคุยค่ะ  สักพักเค้าอาจจะร้องไห้แล้ววิ่งเข้ามาหาเรา เราก็กอดลูก แล้วบอกว่า ลูกอยากได้อะไรให้บอกดีๆๆนะคะ  ตอนร้องไห้แม่ฟังไม่ออกจ้า จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 30 พ.ค. 52 00:33:17 ]

ความคิดเห็นที่ 55 อันนี้เป็นข้อมูลจาก www.thaimetal.com http://www.thaimental.com/modules.php?name=News&file=article&sid=1043 เราขอคัดลอกมาให้นะคะ  จะได้สะดวกค่ะ สงบสยบเด็ก สกัดลูกก้าวร้าว "มีงานวิจัยพบว่ามีแม่เพียง 20% ใช้ประโยคทางบวกพูดชื่นชมยินดีกับลูก ขณะที่มีถึง 80% พูดคุยกับลูกด้วยประโยคทางลบ เช่น คาดคั้น กล่าวโทษ ว่าร้าย ทำให้เด็กฝังใจ ในโลกปัจจุบันที่เต็มไปด้วยความเจริญทางวัตถุอบายมุข สิ่งยั่วยุ ล่อตา ล่อใจ ให้เด็กต้องการ ถ้าแม่รู้ไม่เท่าทันปัญหาสังคมจะรุนแรงกว่ากรณีเล่นเกมจีทีเอแล้วไปฆ่าคนเสียอีก" วิธีการเลี้ยงดูที่ไม่เหมาะสมอาจจะเป็นสาเหตุหนึ่งที่เป็นปัจจัยทำให้เกิดพฤติกรรมก้าวร้าวในเด็กได้ การเลือกใช้คำพูดที่รุนแรงและวิธีการจัดการด้วยความรุนแรงกับเด็กอาจส่งผลให้เด็กกลายเป็นเด็กก้าวร้าวและทวีความรุนแรงกลายเป็นผู้กระทำผิดในสังคมได้ วิธีจัดการกับพฤติกรรมของเด็กเหล่านี้จึงจำเป็นต้องถูกวิธี นายเกียรติยง ประวีณวรกุล นักจิตวิทยา โรงพยาบาลธนบุรี 2 กล่าวถึงปัจจัยที่เด็กเกิดพฤติกรรมก้าวร้าวว่ามาจากหลายกรณี ได้แก่ 1.ความก้าวร้าวอันเกิดจากพฤติกรรมตามวัย เป็นสัญชาตญาณของเด็กตามช่วงอายุ ที่ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ โดยเฉพาะเด็กในช่วงวัย 2-3 ขวบ ไม่ว่าจะโกรธ โมโห ก็จะแสดงอาการออกมา รวมถึงสภาพอารมณ์ของเด็กในขณะนั้น ซึ่งตัวเด็กอาจจะโกรธ โมโห ไม่พอใจ กับบางอย่าง 2.เด็กที่มีความบกพร่องทางสมอง ทำให้ไม่สามารถแยกแยะได้ว่าอะไรถูกผิด และควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เป็นเหตุให้เด็กมีพฤติกรรมที่ก้าวร้าวออกมา 3.ร่างกายของเด็กขาดความสมดุล เช่น เด็กไม่สบาย เหนื่อย หิวข้าว เป็นต้น ทำให้เด็กเกิดภาวะเสี่ยงที่จะแสดงพฤติกรรมก้าวร้าวออกมาให้เห็น เพราะสภาพร่างกายที่ไม่สมบูรณ์ 4.เมื่อเด็กแสดงพฤติกรรมที่ก้าวร้าวออกมาแล้วได้รับประโยชน์จากพฤติกรรมที่เขาทำ เช่น เมื่อเด็กอยากได้ของเล่น แต่พ่อแม่ไม่ให้ก็จะลงไปร้องไห้ดิ้นกับพื้นจนกว่าจะได้ของเล่น เมื่อครั้งแรกเขาทำได้ พอครั้งต่อไปเด็กก็จะทำพฤติกรรม แบบนั้นอีก เพราะเขารู้ว่าถ้าเขาทำแบบนี้แล้วจะได้ในสิ่งที่ต้องการ 5.เด็กก้าวร้าวเนื่องจากการเลียนแบบความรุน แรงจากสภาพแวดล้อมต่างๆ เช่น เลียนแบบจากความรุนแรงที่เกิดขึ้นในครอบครัว เมื่อเห็นพ่อแม่ ทะเลาะกัน ต่อว่ากันด้วยถ้อยคำรุนแรง เลียนแบบจากเพื่อน เช่น เพื่อนๆ พูดคำหยาบที่โรงเรียน หรือจากสื่อต่างๆ ที่นำเสนอการใช้ความรุนแรง 6.จากการเลี้ยงดูที่ไม่เหมาะสม เช่น การที่พ่อแม่ตามใจลูกเกินไป การปล่อยปละละเลยไม่เอาใจใส่ลูก หรือการที่เด็กทำผิดแล้วมีการใช้ความรุนแรงลงโทษเด็ก เป็นสาเหตุทำให้เด็กฝังใจและแสดงพฤติกรรมที่รุนแรงตามมา .....จากปัจจัยที่ทำให้เด็กก้าวร้าวเหล่านี้ แนวทางป้องกันแก้ไขสำหรับพ่อแม่เพื่อไม่ให้เกิดสิ่งเหล่านี้ขึ้น คือพยายามหลีกเลี่ยงการกระทำเหล่านี้ต่อเด็ก โดยเมื่อเด็กมีพฤติกรรมที่ก้าวร้าวแสดงออกมา ต้อง เข้าใจและยอมรับพฤติกรรมของเด็กก่อนว่าที่เด็กก้าว ร้าวแบบนี้เพราะเด็กกำลังอารมณ์ไม่ดี หรือเด็กกำลัง ไม่สบาย และหยุดการกระทำที่ก้าวร้าวของเด็กด้วยท่า ทางที่สงบ จากนั้นจึงค่อยๆ สอนเด็กด้วยเหตุและผล พยายามให้เด็กได้คิดว่าเมื่อเด็กทำแบบนี้แล้วผลที่ตามมาคืออะไร ไม่ใช้อารมณ์หรือคำพูดที่รุนแรงในการตักเตือนเด็ก เช่น คำตำหนิ เพราะจะทำให้เด็กรู้สึกมีปม ด้อยมากขึ้น คุณแม่ลูกชายวัย 6 และ 10 ขวบที่เข้าร่วมกิจกรรมปรับพฤติกรรมก้าวร้าวลูกรักของชมรมครอบครัว มูลนิธิศูนย์พิทักษ์สิทธิเด็ก ครั้งที่แล้ว กล่าวว่า เมื่อก่อนลูกจะเป็นเด็กที่โมโหร้ายมาก มักจะหงุดหงิดง่ายโดยไม่รู้ตัว จนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี จึงลองมาร่วมกิจกรรมนี้ดู จากปกติที่ไม่ค่อยได้เข้าร่วมกิจกรรมพวกนี้เท่าไหร่ แต่พอได้มาร่วมกิจกรรมนี้ได้นำความรู้และคำแนะนำต่างๆ ที่ได้จากการอบรมไปใช้ ผลที่ได้เป็นที่น่าพอใจมากและคิดว่ามีประโยชน์สำหรับใครที่ลูกมีพฤติ กรรมก้าวร้าว เพราะปฏิบัติได้จริง จากที่เมื่อก่อนเขาโมโหจะมี อารมณ์รุนแรงมาก แต่พอได้ใช้วิธีที่วิทยากรแนะนำเราก็เปลี่ยนวิธีจัดการกับพฤติกรรม ซึ่งความรุนแรงน้อยลงไปมากอย่างเห็นได้ชัด ทำให้ครอบครัวมีความสุขมากขึ้นด้วย จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 30 พ.ค. 52 01:07:54 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ขอบคุณมากๆนะคะ สำหรับข้อมูลดีๆ จะลองเอาไปใช้กับเจ้าแสบที่บ้าน บ้างนะคะ ตอนนี้ชอบแกล้งน้องมากๆเลย จากคุณ : Le PeTiT MoM - [ 30 พ.ค. 52 11:58:15 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ขอบคุณมากๆเลยนะคะ รีบเก็บเข้าคลังกระทู้เลยค่ะ จากคุณ : เต่ยน้อย - [ 30 พ.ค. 52 21:42:48 ]

ความคิดเห็นที่ 58 เก็บเข้าคลังแล้วค่าาา ขอบคุณมาก ค่ะ จากคุณ : snof - [ 31 พ.ค. 52 00:19:25 ]

ความคิดเห็นที่ 59 โหวตแล้ว โหวตอีกจ้ะ จากคุณ : ฑีรฒ - [ 31 พ.ค. 52 18:54:05 ]

ความคิดเห็นที่ 60 สวัสดีค่ะ คุณLe PeTiT MoM:   ยินดีค่ะ   คุณเต่ยน้อย, คุณsnof, คุณฑีรฒ:  ขอบคุณค่ะ จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 1 มิ.ย. 52 18:25:38 ]

ความคิดเห็นที่ 61 มาอ่าน, มาโหวต, มาตามเก็บกระทู้ค่า... ขอบคุณคุณมิ้ว มิ้ว มาก ๆ เลยนะคะ ขอบคุณค่า... จากคุณ : Ohm-Good & Mamy - [ 2 มิ.ย. 52 22:11:33 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ข้อมูลที่ให้ดีมากเลยค่ะ เพิ่งเคยเข้ามาครั้งแรก รู้สึกว่ามีคำแนะนำดีๆ มากมายเลยค่ะ จะเข้า มาบ่อยๆเลยค่ะ จากคุณ : คุณแม่น้องบี - [ 3 มิ.ย. 52 11:13:40 A:112.142.130.178 X: ]

ความคิดเห็นที่ 63 ได้อ่านแล้ว ไม่รู้ว่าตัวเองจะวางตัวได้ดีขนาดไหน เฮ้ยยยยยยยย ถอนหายใจดังๆ จากคุณ : จ๊วบจ๊วบ - [ 3 มิ.ย. 52 11:27:21 ]

ความคิดเห็นที่ 64 คุณOhm-Good & Mamy,  คุณคุณแม่น้องบี: ยินดีมากกกค่ะ คุณจ๊วบจ๊วบ : เรามาช่วยกันพยายามนะคะ  เค้าว่าถ้าเราสามารถเดินเอียงได้แค่ 1 องศา  ทิศมันก็เริ่มเปลี่ยนไปจากเดิมจ้า  สู้ๆๆๆ จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 3 มิ.ย. 52 19:41:29 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เราก็ใช้วิธีนี้กับลูกค่ะ แต่เราเรียก "ตารางดาว" ให้สะสมแต้มไปเรื่อยๆ เริ่มจาก 1 แถว (1 อาทิตย์)ก่อน ให้เค้าได้เลือกของที่อยากได้ พอครบ ก็หามาให้เค้าจริงๆ ตอนเย็นพอเค้าขึ้นรถ เห็นปุ๊บ กระดี๊กระด๊ามากมาย... ตอนนี้กำลังเริ่มสะสมต่ออยู่ค่ะ .... ก็ได้ผลเหมือนกันนะคะ แต่บางวัน ตัวแสบบอก ไม่เอาแล้วดาว .... 555+ จากคุณ : ครอบครัวตัว น - [ 3 มิ.ย. 52 21:32:29 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ใช้มาหมดเลย  วิธีที่คุณมิ้วมิ้ว บอก ได้ผลดีนะคะ แต่ทุกอย่างต้องขึ้นอยู่กับเวลา และ ตัว พ่อ-แม่เอง พ่อ-แม่ ต้องไปในทิศทางเดียวกันด้วย ไม่ใช่ว่า คนนึงใช้วิธี time out แต่ อีกคนทำหน้างอ ไม่พอใจ แบบนี้ก็ไม่ดี เพราะ คุณลูก จะวิ่งไปหา คนที่ใจดี ทันที (555 ปิง-ปิง ทำประจำ) -------------------------------------------------------------------------------- เรื่องดาวสะสม ก็ดีเหมือนกัน แต่หลังๆ คุณแม่เองเป็นคนลืมให้ลูกทุกทีเลย ------------------------------------------------------------------------------- ประสบการณ์ เรื่อง ลูกไปโรงเรียนแล้วร้องไห้นี่อีก (มีทุกเรื่องเลย) ครูที่โรงเรียน บอกว่า เอามาให้ครูแล้ว เดินไปเลย ไม่ต้องหันมา ตอนแรกๆ ปิง-ปิง ร้องไห้เสียงดังเลย ทุกวันนี้ มีแต่คนรู้จัก (อายจัง) เดินหนีได้ 1 อาทิตย์ ก็หยุด วิะ๊นี้ ใช้ด้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาย ***เรื่องของ คุณมิ้วมิ้ว สนุกมากเลย แสดงว่า เอาใจใส่ ลูกมากๆ ถึงขนาดไปเข้าคอร์สเลย เจ๋ง*** จากคุณ : ออย-โอ๊ด - [ 4 มิ.ย. 52 13:56:44 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ลูกเพิ่ง 1 ขวบ อยากรู้จังว่าเวลาไปเรียนจะแสบขนาดไหน เซฟเก็บไว้ก่อนเผื่อจะได้ใช้ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : SineSandSea - [ 4 มิ.ย. 52 14:24:44 ]

ความคิดเห็นที่ 68 คุณครอบครัวตัว น... อาจจะเป็นของรางวัลไม่เร้าใจ หรือเกณฑ์การได้ดาวยากไปหรือเปล่าค่ะ  สู้ๆๆจ้า คุณออย-โอ๊ด ... ถูกต้องนะคร้าบบบบบบ  ขึ้นอยู่กับพ่อ แม่เลยจ้า คุณSineSandSea.... ยินดีค่ะ จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 4 มิ.ย. 52 19:28:38 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีๆ เพราะลูกคนเล็ก ก็ร้องให้ทุกวันตอนเช้า พูดแต่หนูไม่อยากไปโรงเรียน ก็จะพยายามไม่สนใจเปลี่ยนเรื่องคุย ก็ไม่หาย สงสัยเป็นเพราะไปรับลูกช้า ส่วนเรื่องไม่ยอมกินข้าวเอง จะลองใช้วิธีให้ดาวดูค่ะ เคยได้ยินมานานแล้ว แต่ไม่เคยลองสักที ส่วนวิธี time out เคยใช้บางครั้งก็ได้ผล ถ้าเราอดทน ไม่สงสารลูกจนเกินไป ลูกก็จะคลายความโกรธลง แล้วเข้ามาหาเรา แต่บางครั้งเค้ากลับโกรธเรามากกว่าเดิมอีกค่ะ จากคุณ : แม่น้องปันและปีใหม่ - [ 5 มิ.ย. 52 09:05:14 A:125.25.80.7 X: ]

ความคิดเห็นที่ 70 ขอบคุณ จขกท ค่ะ ตอนนี้ลูกอยู่ อ.3 แล้ว ลองใช้มาทุกวิธีแล้วอะค่ะ แต่ยังงัยก็ยังร้องอยู่ทุกต้นเทอมเลย แบบว่าเจอปัญหาลูกติดแม่สุดสุด อยากคุยปรึกษากับครูพบด่วนด่วนอะค่ะคุณมิ้วมิ้ว เพราะปีหน้าจะขึ้น ป.1 แล้วค่ะ ปล.ตอนนี้ก็เริ่มแสดงความก้าวร้าวและอาละวาดด้วยค่ะ จากคุณ : cutepear (cutepear) - [ 6 มิ.ย. 52 09:22:18 ]

ความคิดเห็นที่ 71 สวัสดีค่ะ แม่น้องปันและปีใหม่ ยินดีจ้า  ลองไปรับเร็วๆๆดูนะคะว่าได้ผลหรือเปล่า เป็นกำลังใจให้จ้า คุณcutepear  ครูพบทำอยู่ที่ (เกียรติยง ประวีณวรกุล นักจิตวิทยา) โรงพยาบาลธนบุรี 2 ตอนมาอบรมครูพบมาอบรมที่โรงเรียนค่ะ จากคุณ : มิ้วมิ้ว - [ 6 มิ.ย. 52 10:24:28 ]