ความคิดเห็นที่ 1 เสียใจกับครอบครัวเพื่อนคุณหมูเหมียวด้วยนะคะ ฝากเป็นกำลังใจให้เพื่อนสาวคุณด้วยค่ะ สามีเค้าไปสบายแล้ว เพื่อนสาวของคุณก็ต้องอยู่กับความเป็นจริง ต้องทำหน้าที่ทั้งพ่อ และแม่ให้กับลูกๆ ของเธอให้ดีที่สุด เป็นกำลังใจนะคะ จากคุณ : บะหมี่น้อย - [ 9 มิ.ย. 52 14:26:10 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สามีของเพื่อนก็เพิ่งเสียด้วยสาเหตุเดียวกันเมื่อต้นปีนี้เองค่ะ ที่ทำงานพาไปเที่ยวค้างคืน 3 คืน กลับมาถึงตอนตี 1 กว่า แฟนเค้าก็มารับ กลับถึงบ้านกันตอนตี 2 ตี 5 ตื่นมาเข้าห้องน้ำ 6 โมงเช้าก็กระตุกสองที คร่อกหัวใจหยุดเต้นไปเลยค่ะ เพื่อนมีลูกสองคน อ.2 กับ คนเล็กเกือบ ๆ ขวบค่ะ จากคุณ : สาวศรีราชา - [ 9 มิ.ย. 52 14:28:40 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ใช่ค่ะพี่หมอหนึ่ง ความตายอยู่ใกล้เรานิดเดียวจริง ๆ ค่ะ ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวเพื่อนพี่ด้วยนะคะ จากคุณ : หลานตานี - [ 9 มิ.ย. 52 14:29:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ใจหายเนอะ ความตายอยู่ใกล้เรา " แค่เพียงกระพริบตา " จริง ๆ ปอ ลอ..เพิ่งเห็นรูปที่น้องหนึ่งแปะใกล้ ๆ เป็นสุสานคริสต์ใช่ไม๊จ๊ะ รูปปั้นนั้น คือรูปแม่พระอุ้มพระเยซู ( ตอนที่เสียชีวิตแล้ว ) ใช่บ่ แก้ไขเมื่อ 09 มิ.ย. 52 14:35:10 จากคุณ : ริวคิ-mawin-maji-minic - [ 9 มิ.ย. 52 14:31:07 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เสียใจด้วยค่ะ เคยรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน เป็นลุง (เพื่อนร่วมงานที่บริษัท) ทำงานกันมาหลายปี จากไป เมย์ยังแอบร้องไห้ คิดถึงเลย ไกล้ตัวจนต้องย้อนมาดู ครอบครัวเรา ไม่อยากให้จากไปแบบนี้เลย จากคุณ : Markymay - [ 9 มิ.ย. 52 14:31:56 ]

ความคิดเห็นที่ 6 วันที่โรงเรียนเจ้าคิงคองเปิดวันแรก  คุณครูประจำชั้น ตอน อ.1  เล่าให้ฟังว่า  พี่เลี้ยงของเจ้าคิงคอง ตอน อ.1 เสียชีวิตช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา  ด้วยภาวะหัวใจล้มเหลวเฉียบพลัน  เหมือนเพื่อนน้องหนึ่งเลยค่ะ  พี่เลี้ยงเจ้าคิงคอง อายุ 37 ปี  มีลูกสามคน คนโต อยู่ ม.1  คนเล็ก อยู่ ป.1 เฮ้อ เป็นเรื่องที่เศร้าจริงๆ เลยนะคะ ถ้าได้ข่าวเรื่อง คนเสียชีวิต ไม่ว่าจะใกล้ตัวหรือไม่ใกล้ตัวก็ตาม ขอให้ วิญญาณเพื่อนน้องหนึ่งไปสู่สุขติด้วยนะคะ ส่วนเรื่องการดำเนินชีวิต  ทุกวันนี้ ก็พยายาม บอก ลุงเขียวกับ น้องแคทซ์ เจ้าคิงคองว่า  ให้ทำวันนี้ให้ดีที่สุด ให้ดีทุกวัน เพราะไม่รู้ว่าวันไหน ใครจะไปก่อนใคร  เพราะ ถ้าใครคนใดคนหนึ่งไม่อยู่แล้ว ไปจากเราก่อนเวลาอันควร เราจะได้ไม่รู้สึกเสียใจ ที่ ไม่ได้ทำอะไรให้แก่กันเลย จากคุณ : kateking - [ 9 มิ.ย. 52 14:32:15 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แสดงความเสียใจไปกับเพื่อนพี่หมูเหมียวด้วยนะคะ...เคยเห็นสามีเพื่อนรุ่นน้องเป็นอย่างนี้เหมือนกันคะ มีลูกสองยังเล็กอยู่เลย ทั้งๆที่เห็นกันยังแข็งแรงมากดูดี ยังอายุน้อยด้วย รุ่งขึ้นก็ไปแบบเดียวกันเลยคะ  น่าสงสารผู้หญิง ปกติก็เป็นคนกลัวตายอยู่แล้วนะคะทั้งที่ไปเข้าวัดนั่งสมาธิให้ปลง ก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง มันน่ากลัวนะคะ เสียดายชีวิตบนโลกใบนี้น่าอยู่ อยากอยู่กับคนที่เรารักไปนานๆ ยิ่งมามีลูกตอนอายุเยอะ ยิ่งไม่อยากตายกลัวตายเข้าไปใหญ่เลยคะ ลูกเพิ่งจะ 8 เดือนเอง  ตอนนี้ทำอะไรเลยต้องคิดให้เยอะ แต่ความตายมันไม่มีใครรู้ล่วงหน้าว่าจะมาถึงเมื่อไหร่ สิ่งที่ทำได้เผื่อจะช่วยต่ออายุ ก็สวดมนต์ไหว้พระ ทำบุญ ขอพรพระทุกๆวันหน่ะคะ........ จากคุณ : Sharpman - [ 9 มิ.ย. 52 14:34:48 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านแล้วใจหายค่ะ.. เมื่อคืนนอนมองหน้าลูกตอนเค้าหลับ ได้แต่พึมพำกับลูกและตัวเองว่าถ้าแม่เป็นอะไรไป หนูจะทำยังไง เด็กเค้าไม่รู้เรื่องเลยค่ะ เพิ่ง 4 เดือนเอง สุดท้ายก็ต้องบอกตัวเองว่า "เราจะตายไม่ได้ ต้องรักษาตัวสุดฤทธิ์" เศร้าค่ะ เมื่อวานยังน้ำตาไหลอยู่เลย อยู่ๆก็คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา.. ความตายอยู่ใกล้เราแค่นี้ จริงๆ จากคุณ : aggie_kmit'l - [ 9 มิ.ย. 52 14:38:16 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เข้ามาแสดงความเสียใจคะ นี่แหละนะคะ ที่เค้าบอกว่ารู้แต่วันเกิด แต่ไม่รู้วันตาย จากคุณ : vitcom2000 - [ 9 มิ.ย. 52 14:39:11 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอแสดงเสียใจด้วยนะคะ น้องหนึ่ง ที่ต้องเสียเพื่อนไป จากคุณ : หมีสีชมพู - [ 9 มิ.ย. 52 14:39:15 ]

ความคิดเห็นที่ 11 พี่หนูแดงคะ รูปนั้นเอามาจากเนตอีกทีค่ะ เซฟไว้ ดูแล้วเศร้าๆ อึมครึมเหมือนจิตใจตัวเองยามนี้เลย ส่วนเพื่อหนึ่งเป็นพุธค่ะ อ่านแต่ละคห.แล้วตกใจ มีหลายๆคนที่จากไปอย่างไม่ทันตั้งตัว ทั้งๆที่อายุน้อยและยังมีห่วงนะคะ ตัวเองไม่ได้เจอครอบครัวเพื่อนเป็นเดือนแล้ว ก็คิดอยู่ "ว่าจะไปหาๆๆๆๆ" ก็ไม่ได้ไปเสียที ไม่ได้นึกเลยว่าจะเจอกันอีกทีแบบนี้ ต้องขอโทษด้วยถ้ากระทู้นี้จะทำให้พี่ๆน้องๆ พลอยหดหู่ไปด้วย เท่าที่อยากจะบอกก็คือ "ใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาทและรักกันให้มากๆนะคะ" เอากระทู้เรื่องตรวจสุขภาพมาฝากนะคะ http://www.pantip.com/cafe/family/topic/N7939882/N7939882.html จากคุณ : หมูเหมียว - [ 9 มิ.ย. 52 14:41:03 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านแล้วใจหายเหมือนกันนะน้องหนึ่ง....ยิ่งลูกกำลังเล็กๆ เนี่ยน่าสงสาร ความตายอยู่ใกล้แค่เอื้อมจริงๆ แต่ก่อนพี่ก็ไม่กลัวนะความตาย แต่พอมามีลูก มีพ่อแม่ที่ต้องดูแลแล้วท่องไว้ในใจเสมอว่าห้ามตายนะ เราห้ามเป็นอะไร จากคุณ : ลูกไหม - [ 9 มิ.ย. 52 14:52:08 ]

ความคิดเห็นที่ 13 สงสารเพื่อนน้องหนึ่งจังค่ะ ไหนจะเจ้าสองคนโต ไหนจะตัวเล็กในท้องอีก คงใจเสีย เคว้งคว้างน่าดู เวลารับข่าวตายของคนใกล้ตัว จะหดหู่ จิตตกไปซักพักนึงเหมือนกันค่ะน้องหนึ่ง คนเรามันก็เท่านี้จริงๆ ทำใจนะคะ กอดลูกแน่นๆ เด็กๆมีพลังใจสูงค่ะ จากคุณ : HeLL_Is_HeRe - [ 9 มิ.ย. 52 14:52:40 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เสียใจด้วยค่ะ จากคุณ : หิ่งห้อยกินหมูปิ้ง - [ 9 มิ.ย. 52 15:00:07 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คุณหมูเหมียวเอารูปนี้มาจากไหนอะ รูปนี้มันสุสานที่จันทบุรีนะเนี่ย เออแต่แถวมุมนี้สวยดีแฮะ เออว่าแต่เอามาจากไหนเนี่ยอยากรู้ ๆ ๆ ๆ ๆ จากคุณ : คนบนฟ้าส่งมาให้รักกัน.. - [ 9 มิ.ย. 52 15:12:53 ]

ความคิดเห็นที่ 16 นี่แหละ..เป็นอีกสาเหตุ..ที่ไม่ยอมมีคนที่ 3 สักที จริง ๆ อยากมีอีกคน แต่..คำนวณ..ดูแล้ว..ถ้าเรา..คนใดคนหนึ่งไม่อยู่ ลูก 2 คน..ก็..คงพอจะฝ่าฟันกันไหว ถ้า  3 คน..จะลำบากกันเกินไป ชีวิตหลังความตาย..มันอยู่ไม่ไกลจริง ๆ จากคุณ : วรรณ wan_wan - [ 9 มิ.ย. 52 15:13:59 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตอนนี้ หนิงกำลังกลัวตาย และกลัวพี่เต้ยตาย เพราะ ถ้าคนใดคนหนึ่ง เป็นไรไป ก็ไม่รู้ว่า ที่เหลือ จะสามารถอยู่ได้อย่างเป็นสุข รึเปล่า จากคุณ : ผมฟักทอง - [ 9 มิ.ย. 52 15:21:52 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เสียใจด้วยค่ะ อ่านแล้วใจหายเน๊อะ จากคุณ : แม่น้อง "ข้าวฟ่าง" (F-NOK) - [ 9 มิ.ย. 52 15:28:38 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ความรู้สึกไม่ต่างกันเลยค่ะ เคยคิดไม่อยากมีลูกก็เพราะเหตุนี้ กลัวเวลาเราไม่อยู่แล้วลูกจะอยู่อย่างไร ไม่อยากมีห่วง แต่ตอนนี้มีห่วงแล้ว ก็พยายามใช้ชีวิตอย่างมีสติค่ะ ทุกอย่างล้วนเป็นไปตามกรรม ทำวันนี้ให้ดีที่สุดค่ะ จากคุณ : แม่พอใจ (nongporjaija) - [ 9 มิ.ย. 52 15:31:20 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เมื่อก่อนตอนที่ยังไม่มีลูกน้อย ไม่เคยกลัวอะไรซักอย่าง ไปเที่ยวกลับดึกดื่นก้อเฉย ๆ นั่งรถคนขับ ขับรถเร็วก้อดีจะได้ถึงเร็ว ๆ เวลามีปัญหาอะไรก้อโวยวาย คิดมาก ฟุ้งซ่านไปเรื่อย ๆ แต่พอมีน้องนะโม เราแทบจะเปลี่ยนเป็นคนละคนเรยล่ะ รู้สึกกลัวมากขึ้น เด๋วนี้พอนั่งรถเราต้องบอกคนขับก่อนว่าอย่าขับเร็วนะ ลูกยังเล็กค่ะ หรือถ้านั่งรถสามีก้อจะบอกว่า ป๊าไม่ต้องขับรถเร็วนะ ไปเรื่อย ๆ ดีกว่าสบายดี ไม่ต้องเกร็งด้วย เรารู้ว่าของแบบนี้มันห้ามกันไม่ได้หรอก แต่อย่างน้อยเราก้อได้ป้องกันไว้ในระดับนึงเพื่อความสบายใจของเราเองด้วย เราห่วงหน่ะ ห่วงลูก กลัวว่าถ้าเราเป็นอะไรไปแล้วลูกจะอยู่กับใคร อยู่ยังไง เราเริ่มรู้สึกรักชีวิต รักตัวเองมากขึ้น เราคิดว่ายังไงซะ เราต้องมีชีวิตอยู่เพื่อลูก เพื่อดูเค้าเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ ถึงแม้ว่าวันใดวันนึงเราอาจจะต้องจากเค้าไป แต่ขอให้เราได้ทำหน้าที่แม่ให้ดีที่สุด ให้ได้เห็นลูกถึงฝั่ง สามารถมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ได้ เป็นคนดีของสังคม แค่นี้เราก้อภูมิใจแล้วค่ะ นี่รูปลูกชายสุดที่รัก...น้องนะโมค๊า จากคุณ : คุณแม่นะโม (Namo2550) - [ 9 มิ.ย. 52 15:32:59 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เสียใจกับครอบครัวเพื่อนพี่หนึ่งด้วยนะคะ บอกกับตัวเองทุกวันว่ายังไงก็ยังตายไม่ได้ แต่พอถึงเวลาจริง ๆ ก็คงหนีไม่พ้น เพียงแต่ยังอยากเห็น วันเวลาที่ลูกโตขึ้นทุกวัน ๆ จากคุณ : คนสวยเมืองนนท์ - [ 9 มิ.ย. 52 15:48:05 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ก่อนแต่งงานไม่เคยกลัวเลยค่ะ แต่เดี๋ยวนี้กลัวตายมาก กลัวตายก่อนลูกจะโต แต่พร้อมๆกับความกลัว เราก็ต้องใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง และสอนลูกในส่งที่คิดว่าจำเป็นต่อการดำเนินชีวิตไปด้วย เสียใจกับครอบครัวเพื่อนของหมอหนึ่งด้วยนะจ๊ะ จากคุณ : พจมารร้าย - [ 9 มิ.ย. 52 16:00:03 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เสียใจด้วยนะคะ  รวดเร็วตั้งตัวไม่ทันเลยจริง ๆ จากคุณ : YingLek - [ 9 มิ.ย. 52 16:21:45 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวเพื่อนคุณหมอด้วยค่ะ กลัว...มากเหมือนกัน เราก็อายุไม่ใช่น้อยๆ ลูกเราเพิ่งจะขวบกว่าๆ เอง ถ้าเราเป็นอะไรไปใครจะดูแลเค้า เค้าจะมีชีวิตอย่างไร พ่อลูกจะอยู่กันได้ไหม ห่วงสารพัด อยากอยู่กับเค้าไปนานๆ คอยดูเค้าเจริญเติบโต อยากเห็นเค้าจนประสบความสำเร็จ โตเป็นผู้ใหญ่ ดูแลตัวเองได้..... จากคุณ : หมิงมิ่ง (nbct) - [ 9 มิ.ย. 52 16:30:41 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เสียใจด้วยค่ะ ลูกยังเล็ก เห็นใจ ส่วนตัวก็ไม่รู้จะไปเมื่อไหร่เหมือนกัน ก็ได้เเต่ทำประกันชีวิตไว้ เผื่อคนข้างหลังจะได้มีเงินทองจับจ่ายบ้างตอนเราไม่อยู่ ไม่ได้ทำไว้มาก(เพราะไม่ค่อยมีตังค์ เเฮ่ๆ) เเต่ก็น่าพอที่จะทำให้เขาปรับตัวรับสภาพได้ในเร็ววันค่ะ จากคุณ : Hana* - [ 9 มิ.ย. 52 16:31:06 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อ่านแล้วก็เห็นด้วยค่ะ ตอนนี้เลี้ยงลูกคนเดียว มีกัน 2 คน แม่-ลูก ท่องอยู่ในใจทุกวัน ห้ามเจ็บ ห้ามป่วย ห้ามตาย เดี๋ยวนี้ใช้ชีวิตมีสติขึ้นเยอะค่ะ ต้องขอบคุณคุณลูกเลย จากคุณ : sinner or saint..? - [ 9 มิ.ย. 52 16:31:16 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านแล้วใจไม่ดีเลยแม่หนึ่ง สงสารเด็กๆ ... กลัวที่สุดเลยก็เรื่องการพลัดพรากนี่แหละ หลับตาลงนอนทีไรต้องคิดทุกที คิดว่าถ้าเราเป็นอะไรไปลูกจะร้องไห้เสียใจแค่ไหนหนอ ? ... จากคุณ : Resource of life - [ 9 มิ.ย. 52 16:32:21 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เศร้าจัง จากคุณ : ษิตรา - [ 9 มิ.ย. 52 16:34:24 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านแล้วขนลุก พลัดพรากตลอดกาล ทำใจยากค่ะ T-T ขอให้เพื่อนคุณหมอหนึ่งไปสู่สุขตินะคะ จากคุณ : pinkybird - [ 9 มิ.ย. 52 16:40:22 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เสียใจกับครอบครัวเพื่อนคุณหมูเหมียว ด้วยค่ะ จากคุณ : degree&soda - [ 9 มิ.ย. 52 16:54:03 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เเอลเป็นเหมือนกันค่ะ พอมีลูกแล้วยังไม่อยากตายเร็ว แต่ไม่ได้กลัวความตายนะ อยากอยู่กับลูกนานๆน่ะค่ะ จะได้ดูแลเค้าและส่งเค้าให้ถึงฝั่งก่อน ส่วนเรื่องเงินทองก็หาไว้ให้เค้าพอสมควรแล้ว รวมทั้งมีประกันชีวิตของตัวเองด้วย ตอนนี้มีน้องน้อทคนเดียว คิดว่าคงพอให้เค้าเรียนจบมหาวิทยาลัย (ถ้าคนที่อยู่ข้างหลังไม่ถลุงเงินหมดซะก่อนนะ และถ้าน้อทมันไม่ถลุงเงินหมดด้วยนะ) แต่ถ้าเกิดมีอีกคนขึ้นมา คืออยากมีน้องสาวของน้องน้อทซักคน ถ้าปั้มได้ แหะๆ ก็คงต้องหาเงินไว้ให้มากอีกหน่อย เฮ้อ กลุ้ม คุณหมอหนึ่งแนะนำเรื่องการเช็คหัวใจได้ไหมคะ ถ้าตรวจสุขภาพและมีเอ็กเรย์ปอด ตรวจคลื่นหัวใจ หมอดูประวัติแล้วเห็นเฉยๆทุกที ตรวจไปก็งั้นๆหมอดูผลแล้วเงียบกริบ ไม่รู้ว่าทำซีทีสแกนจะช่วยไหม และมีอันตรายไหมคะ ได้โอกาสเลยขอถามเลย อิอิ แล้วไม่ทราบว่าสามีของเพื่อนคุณหมอหนึ่งเค้าอ้วนไหมคะ เอ่อ คืออยากทราบว่าผอมๆอย่างแม่แอลมีสิทธิเป็นไหมคะ บางทีก็หอบๆ เหมือนเหนื่อยน่ะค่ะ เวลาเหนื่อย ทำงานเครียดๆนะ กลัวเหมือนกัน ถ้ามาตายที่สิงคโปร์ มันจะยุ่งน่ะค่ะ จากคุณ : แอล (aal990) - [ 9 มิ.ย. 52 17:12:46 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ความตายก็เป็นเสียอย่างนี้ล่ะค่ะ ไม่มีการเตือนล่วงหน้า ไม่มีใครกลับมาบอกว่าหลังความตายเป็นอย่างไร ถึงห่วงแค่ไหนก็ต้องไปค่ะ ทำความดีไว้ให้มากๆๆน่ะค่ะ จากคุณ : แม่น้องชากิส - [ 9 มิ.ย. 52 17:28:16 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ^ ^ ^ คุณแอล (aal990) คะ  แม่ของเพื่อนเราตายที่สิงคโปร์แบบกระทันหันเมื่อปีที่แล้วค่ะ เค้าลื่นล้มในห้องน้ำแล้วก็น็อคไปเลย  พอส่ง รพ.ก็อยู่ได้ไม่กี่วันก็เสีย ปรากฎว่าค่ารักษาแค่ไม่กี่วันเนี่ย ทำเอาลูกมีหนี้ไปอีกหลายปีเลยค่ะ น่าสงสารเพื่อนเรามากๆ  แล้วกว่าจะทำเรื่องทุกอย่างเสร็จนี่ก็ยุ่งยากมากๆ เลยค่ะ คุณหมูเหมียวคะ  ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ  รู้เลยค่ะว่ารู้สึกยังไง เพราะเพื่อนสนิทเราก็เสียไปคนนึง  ตอนไปงานศพเค้าเรารู้สึกแย่มากๆ เลยค่ะ ขอถามเหมือนคุณแอลด้วยคนค่ะ  ว่าตรวจยังไงเราถึงจะรู้ว่าเรามีโอกาสเป็นโรคนี้คะ เพราะถ้าอยู่ดีดี ไม่มีอาการอะไร แล้ววันรุ่งขึ้นก็ตายเลยเนี่ย สงสารคนที่อยู่ข้างหลังค่ะ จะได้พากันไปตรวจให้ดี  แล้วคนกลุ่มไหนเป็นกลุ่มเสี่ยงคะ จากคุณ : pufpuf - [ 9 มิ.ย. 52 17:35:24 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ใจมันจี๊ดขึ้นมาเลยค่ะ  น้ำตาจะไหล เรื่องคิดกลัวตาย  คิดตลอดเลยล่ะค่ะ  แต่ก้จริงอย่างหมอหนึ่งว่าทำให้เรามีสติมากขึ้น    ใช้ชีวิตแบบระมัดระวังถนอมชีวิตไว้ให้ดีที่สุด ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ จากคุณ : อาเดียร์ - [ 9 มิ.ย. 52 17:39:06 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เมื่อปีที่แล้ว   สามีของเพื่อน แข็งแรงดี ไม่มีโรคประจำตัว   อยู่ๆหัวใจหยุดเต้น   และเสียชีวิตกระทันหัน  อายุไม่ถึง40เลย  ลูกอยู่แค่ป.1 จากคุณ : iampkd-bee - [ 9 มิ.ย. 52 17:40:11 ]

ความคิดเห็นที่ 36 คุณ pufpuf คะ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ เรื่องอุบัติเหตุไม่คาดคิดมันไม่เลือกที่เนอะ ยิ่งอยู่ต่างแดนด้วยแล้ว ยิ่งหนาวเป็นพิเศษ ทุกวันนี้ขึ้นเครื่องบินเดือนละครั้ง ก่อนเทคออฟหรือแลนดิ้งก็ทำใจทุกครั้งค่ะ ภาวนาขอให้ตูรอดด้วยเถอะ ส่วนเรื่องอื่นๆก็ต้องป้องกันด้วยเรื่องอาหารการกิน การออกกำลังกาย ว่าแล้วก็ไปเต้นแอโรบิคซักยกดีกว่า อิอิ จากคุณ : แอล (aal990) - [ 9 มิ.ย. 52 18:57:34 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะ  เข้าใจความรู้สึกนี้ดีมากๆ 2 ปีก่อนพ่ออาโปก็เสียแบบกระทันหันเหมือนกัน ตอนนั้นทั้งช๊อค ทั้ง งง มันเร็วๆมากๆ ยังไม่ได้ทดแทนบุญคุณให้พ่อเลย พ่อก็มาด่วนจากไป ด้วยภาวะหัวใจล้มเหลวค่ะ หลังจากนี้พอคนใกล้ๆตัวจากไป ก็รู้สึกใจหายตลอด ตอนนี้พยายามทำบุญเยอะๆและประมาทกับชีวิตให้น้อยลงค่ะ อยากอยู่กับลูกไปนานๆเหมือนกัน  ^^ จากคุณ : ar_bowl - [ 9 มิ.ย. 52 20:00:14 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เสียใจด้วยนะคะ น่ากลัวมาก ๆ เลยค่ะ จากคุณ : แม่น้องเอเอ - [ 9 มิ.ย. 52 20:14:02 ]

ความคิดเห็นที่ 39 RIP Kha จากคุณ : เจ้าแม่แฟชั่น - [ 9 มิ.ย. 52 20:27:51 ]

ความคิดเห็นที่ 40 อ่านแล้วใจหายจัง....เฮ้อ...ขอให้วิญญาณของสามีน้องเค้าไปสู่สุขคติภพนะค่ะ..และขอให้น้องเค้าเข้มแข็งเพื่อลูกด้วยนะค่ะ.... จากคุณ : แม่ลูกหนุน - [ 9 มิ.ย. 52 20:46:11 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เสียใจด้วยนะคะ อ่านแล้วใจหายจัง พอมีลูกแล้วก็กลัวเจ็บ กลัวตายจริงๆ เลยค่ะ เพราะกลัวลูกลำบาก ขาดแม่ชีวิตลูกคงไม่ได้สบายเหมือนทุกวันนี้ จากคุณ : JNOY - [ 9 มิ.ย. 52 21:26:15 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เข้าใจความรู้สึกของผู้สูญเสียเลยค่ะ เพราะขนาดตัวเองแค่เจอเหตุการณ์คุณพ่อเฉียดตาย ใจยังจะขาดเลยค่ะ นี่ต้องมาเสียคู่ชีวิต คงสาหัสน่าดู ยิ่งอยู่ในช่วงตั้งท้องด้วย ขอเอาใจช่วยให้ผ่านช่วงนี้ไปให้ได้ ตอนนี้ยอมรับว่ากลัวตายค่ะ แต่ที่กลัวมากกว่าคือกลัวสามีตาย และที่กลัวมากที่สุดคือกลัวลูกตายค่ะ บอกตรง ๆ ว่าชีวิตคงเดินต่อไปได้ยากหรืออาจถึงขึ้นไม่ได้เลยถ้าปราศจากสองคนนี้ในโลกนี้ การสูญเสียบุพการีเนื่องจากกฎเกณฑ์อายุขัยตามกฎของธรรมชาติ ยังทำใจยอมรับได้มากกว่าค่ะ จากคุณ : papa mama love u - [ 9 มิ.ย. 52 21:32:01 ]

ความคิดเห็นที่ 43 อ่านแล้วก็ทำให้ได้สติครับ จะใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท จากคุณ : คอบอล - [ 9 มิ.ย. 52 21:37:45 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เห็นด้วยครับกับประโยคนี้ บางทีข้อดีของการกลัวตาย ก็คือทำให้เราใช้ชีวิตอย่างมีสติมากขึ้น  ไม่หลงระเริงกับสิ่งยั่วยุมากเกินไป รวมทั้งใช้เวลาที่มีอยู่กับคนที่เรารักอย่างคุ้มค่าที่สุด ทำดีกับพวกเขาให้มากที่สุด เหมือนกับที่มีคนกล่าวไว้ว่า " ทำทุกวันให้เหมือนเป็นวันสุดท้ายของชีวิต" เพราะเราก็ไม่อาจรู้ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันพรุ่งนี้ จริงไหมคะ? จากคุณ : green z - [ 9 มิ.ย. 52 22:16:52 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ผมเชื่อในเรื่องนี้มากๆ และก็ปลงถึงความตายทุกวัน แต่ก็ไม่ยอมตักตวงความสุข ให้มากเกินไป ดำเนินชีวิตไปด้วยความระมัดระวัง ไม่ประมาท หมายเหตุ - ลูกค้าคนหนึ่งที่คุยอยู่ทุกสัปดาหฺ์ เพิ่งเสียกระทันหัน วันอาทิตย์ที่ผ่าน ด้วยโรคร้ายในตับ แต่ก็ต้องทำพิธีภายในวันเดียว เนื่องด้วยข้อปฏิบัติทางศาสนา ผมยังช๊อคไม่หาย และ ยังไม่เชื่อเลย จากคุณ : PICCANINNY'S DAD - [ 9 มิ.ย. 52 22:33:44 ]

ความคิดเห็นที่ 46 อ่านแล้วใจหายจัง จากคุณ : ชาตอง - [ 9 มิ.ย. 52 22:43:41 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เสียใจกับเพื่อนคุณหมอด้วยนะคะ มีเพื่อนที่ทำงานเพิ่งเสียชีวิตไปเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว อายุแค่ ๓๒ เอง เข้าใจว่า หัวใจล้มเหลว เค้าอยู่บ้านคนเดียว กว่าจะมีใครไปเจอก็สายไปแล้ว เค้ายังโสด ไม่มีครอบครัว เพราะงั้นก็ไม่ได้เตรียมพินัยกรรม หรือ ประกันชีัวิตใดๆ การเงินทุกอย่างของเค้าก็หยุดชะงัก ต้องรอคำสั่งศาลอย่างเดียว อยากจะแนะนะคนที่มีครอบครัว หรือพ่อแม่ญาติพี่น้อง ที่ต้องอาศัยเราในเรื่องการเงิน ให้จัดเตรียมทุกเอกสาร พินัยกรรม ประกันชีวิต ให้พร้อม เพราะเราไม่รู้ว่า เราจะไปปุบปับเมื่อใด พอถึงเวลาอาจจะไม่มี เวลาแม้สักนาที ฝากฝังลูกไว้ให้ใครดูแล ดิฉันกับสามีพอมีลูกแล้ว กลัวตายมากขึ้น จัดการทำประกันชีวิตให้ครอบคลุมหนี้และพอมีัทุนสำรองค่ากินอยู่และการศึกษาของลูก พร้อมทำพินัยกรรมให้เรียบร้อยว่า จะให้ใครจัดการการเงินของเรา จะให้ใครดูแลปกครองลูกเรา เอกสารก็ให้ทนาย และพ่อแม่ สามีเก็บไว้คนละฉบับ พร้อมบอกพ่อแม่สามีไว้ว่าเราเก็บเอกสารอะไรไว้ที่ไหนบ้าง (ตรงนี้คิดว่า จำเป็นที่ต้องมีคนอื่นนอกจากตัวเรา ที่รู้ว่าเอกสารสำคัญๆ อยู่ที่ไหน เมื่อตอนพ่อดิฉันเสียไปเมื่อสามปีก่อน ไม่มีใครรู้ว่า พ่อเก็บเอกสารไว้ที่ไหน โฉนดบ้านที่ดิน ที่อยู่กันมาสามสิบกว่าปี ไม่รู้อยู่ที่ไหน เอกสารที่ซื้อขายก็ไม่มี แม่บอกว่าแทบจะรื้อบ้่่านทิ้งยังหาไม่เจอ ไปติดต่อที่เขตก็กลับบอกว่าไม่มีหลักฐานการเป็นเจ้้าของบ้านของพ่อดิฉัน แม่บอกว่าจะำไม่มีได้ยังไง เพราะแม่ไปกับพ่อเมื่อตอนซื้อขายโอนบ้านที่เขตเมื่อสามสิบปีที่แล้ว วุ่นวายอยู่พักใหญ่กว่าจะโอนชื่อบ้านมาเป็นชื่อแม่ได้) ยังไงๆ เราก็เตรียมอะไรให้พร้อมไว้ดีกว่า คนที่อยู่ที่หลังเราจะได้ไม่ลำบาก จากคุณ : MidNite - [ 9 มิ.ย. 52 22:47:19 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ความตายอยู่ใกล้ตัวจริง ๆ ค่ะพี่หมอหนึ่ง คุณแม่ก็จากไปแบบกระทันหันเหมือนกัน ท่านจากไปด้วยโรคหัวใจล้มเหลว ด้วยอายุเพียง 37  ปีเท่านั้น วันที่ท่านจากไป คุณแม่ยังเป็นปรกติดีทุกอย่าง  ตอนเย็นทำงานบ้าน ทำกับข้าว เพียงเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ เตรียมตัวทานข้าวเท่านั้น ท่านล้มฟุบลงห้องน้ำเลยค่ะ แกบอกแกใจไม่ดี แกลุกไม่ไหว ท่านจากไปอย่างรวดเร็วมา เราซึ่งเป็นลูกยังไม่ทันได้เห็นใจท่านเลยค่ะ อยากให้ทุกคนใช้ชีวิตโดยไม่ประมาทค่ะ ทำสิ่งที่ดีเพื่อคนที่เรารักทุกวัน ไม่ต้องรอให้ถึงวันโน้นวันนี้แล้วค่อยทำ ทุกสิ่งในโลกล้วนไม่แน่นอนค่ะ ปล.ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวเพื่อนพี่หมอหนึ่งด้วยนะคะ จากคุณ : ภัทรแม่น้องซูกัส (pathy kp) - [ 10 มิ.ย. 52 00:22:47 ]

ความคิดเห็นที่ 49 น่าสงสาร อ่านแล้วเศร้าจัง จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 10 มิ.ย. 52 00:34:19 ]

ความคิดเห็นที่ 50 RIP เสียใจด้วยนะคะ จากคุณ : one&only - [ 10 มิ.ย. 52 01:15:28 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ขอแสดงความเสียใจด้วยนะ หนึ่ง กับเพื่อนที่จากไป ชีวิตคนเรามันสั้น จะตายวันตายพรุ่ง หรือ ตายยาก ตายช้าก็ไม่รู้ บางทีคนเราก็อยากตายเมื่อแก่ เพราะเบื่อชีวิตเต็มที บางทีคนเราก็ตายแบบปุบปับ ไม่ทันได้ลาหรือเตรียมอะไร เพราะฉนั้น ใช้ชีวิตทุกวันให้มีค่า มีสติ สะสมตวามดี และมีความสุขกับทุกวันที่ยังมีลมหายใจอยู่ สิ่งที่ผ่านเข้ามา ทุกข์สุข มันก็แค่เพียงมายา มีสติ และ ไม่ประมาทกับชีวิต ทุกวันนี้ก็กลัวตายนะ เพราะลูกยังเล็ก แต่ทำไงได้ ถ้ามันจะต้องตาย ก็ต้องตาย อย่าให้มันมาทำให้เราหดหู่จนลืมที่จะใช้ชีวิตให้มีค่า มีความสุข จากคุณ : Mimi Mice - [ 10 มิ.ย. 52 01:32:46 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวของเพื่อนพี่หมอหนึ่งด้วยนะคะ จากคุณ : Orayanee - [ 10 มิ.ย. 52 02:25:56 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวของเพื่อนพี่หมอหนึ่งด้วยค่ะ                 แม้จะรู้ว่าความตายเป็นเรื่องที่หนีไม่พ้น แต่ก็ยังกลัวอยู่ดี ไม่รู้ว่าเพราะตัวเองประมาทรึเปล่าที่ไม่ได้เตรียมตัวอะไรเผื่อตาย เพราะได้แต่คิดว่าอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด จากคุณ : catcompany - [ 10 มิ.ย. 52 03:05:58 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวเพื่อนป้าหมอด้วยค่ะ จากคุณ : sweetpee - [ 10 มิ.ย. 52 05:48:52 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ขอแสดงความเสียใจกับเพื่อนคุณหมูเหมียวด้วยนะคะ เราเองก็เคยเจอเหตุการณ์อย่างนี้มาก่อน เป็นคุณยายเราเองค่ะ แกเลี้ยงเรามาจนเราโตมาเข้าโรงเรียนที่กรุงเทพฯ ตอนนี้นจำได้ว่าเรียนอยู่ บีบีซี ภาคเช้าเลิกเรียนก็ประมาณเที่ยง ทุกวันศุกร์เลิกเรียนแล้วเราจะนั่งรถไฟกลับไปหายายที่นครสวรรค์อยู่กับยายแล้วก็กลับวันอาทิตย์ตอนบ่าย (ขากลับขอตังค์ค่ารถกลับ ยายก็ร้องไห้ทุกอาทิตย์ ไม่รู้เสียใจที่เรากลับหรือเพราะเราขอตังค์ ฮิฮิ)  จนเราเรียนใกล้จบได้ไปฝึกงานมีเงินเดือน (พอทำงานก็ไม่ค่อยได้ไปหาเหมือนเคย) จนอาทิตย์สิ้นเดือน โทรไปหายาย น้าสาวเป็นคนรับโทรศัพท์บอกว่ายายนอนแล้ว แต่เราก็บอกว่าให้ปลุกยายให้หน่อยอยากคุยด้วยแป๊บเดียว น้าสาวไปปลุกให้ พอยายมาคุยด้วยเราก็บอกว่าคิดถึงนะ เดี๋ยวพรุ้งนี้จะไปหา เนี่ยได้เงินเดือนก้อนแรกในชีวิตจะเอาไปให้ยาย ๆ ก็ดีใจร้องไห้ (แกเป็นคนเจ้าน้ำตาค่ะ นิดหน่อยก็โศกา) เราก็บอกว่าเดี๋ยวพรุ้งนี้เจอกันนะ ไม่ต้องร้องไห้ด้วย แล้วก็วางสาย ประมาณตอนตีสี่ เพจเจอร์เราดัง (ตอนนั้นมีแต่เพจเจอร์ แล้วแม่เพิ่งซื้อให้ตอนเราได้งานทำ) ให้เราโทรกลับไปบ้านน้าที่สาทรด่วน เราก็รีบออกไปหาโทรศัพท์ พอน้ารับ เขาบอกเราว่ายายตายแล้วนะ หัวใจวายตอนนี้อยู่โรงพยาบาลนครสวรรค์ เราช็อคไปเลย แบบว่าอะไรไม่จริง เรายังคุยกันเลยเมื่อคืน จะเอาตังค์ไปให้ ทำไมยายไม่คอยเราละ แล้วน้าก็มารับครอบครัวเราไปนครสวรรค์ เพื่อไปจัดการงานศพยาย จนถึงทุกวันนี้ เราก็ได้แต่เสียใจ ทำไม ๆ เราไม่ได้ตอบแทนบุญคุญของแกเลย ตอนนี้ก็ได้แต่หมั่นทำบุญ ไปให้เราคงทำให้แกได้แค่นี้หละค่ะ จากคุณ : ปลาสลิดแดดเดียว - [ 10 มิ.ย. 52 06:37:38 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ความตาย หรือ การพลัดพลากชั่วนิรันดร์ เราฟังคำนี้ทีไร เป็นต้องใจหายทุกที เราก็เป็นคนหนึ่งที่กลัวความตายเหมือนกันค่ะ เพราะตอนนี้มีห่วง มีลูก มีสามี มีครอบครัว ทุกครั้งที่ต้องใช้ชีวิตหลังพวงมาลัย อดคิดไม่ได้ว่าเราจะปลอดภัยกลับมาเจอคนที่เรารักรึเปล่า แต่กรณีเพื่อนของคุณหนึ่ง เป็นภัยที่เกิดจากภายในร่างกาย (อืม เราก็เรียกไม่ถูกค่ะ) การตรวจสุขภาพประจำปีจากกระทู้เก่าคุณหมอหนึ่งถือเป็นประโยชน์มาก บางคนอาจจะลืมคิดไปว่าความตายไม่ได้เกิดจากอุบัติเหตุอย่างเดียว ยังมีอีกหลายปัจจัยที่ทำให้เกิดการสูญเสียได้ ขอไวอาลัย และเสียใจกับการจากไปอย่างกระทันหันของเพื่อนคุณหนึ่งด้วยน้าคะ จากคุณ : Baby, funny falling - [ 10 มิ.ย. 52 07:14:16 ]

ความคิดเห็นที่ 57 อ่านแล้วใจหาย... กลับมาคิดถึงตัวเอง จากคุณ : ปอมปาดัวร์ - [ 10 มิ.ย. 52 10:25:45 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ขอบคุณทุกๆความเห็นนะคะ ขอบคุณสำหรับแรงใจที่ส่งไปให้เพื่อน และขอแสดงความเสียใจกับทุกท่าน ที่สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักไปอย่างกระทันหันด้วยนะคะ เมื่อวานไปอยู่เป็นเพื่อนเขาตั้งแต่เย็นๆ ไม่เคยเห็นงานศพที่ไหนเศร้าแบบนี้มาก่อน เพื่อนเอาแต่ร้องไห้ ไม่ยอมกินอะไร ใครมาทักมาถามก็ร้อง ลูกสาวคนโตรู้เรื่องและเสียใจมาก แต่ยังอุตส่าห์ปลอบแม่ว่า " คุณแม่ไม่ต้องร้องไห้นะ เดี๋ยวคุณพ่อก็มาเกิดเป็นน้องในท้องนี่ไง" ใครได้ยินก็น้ำตาไหล ... พวกเขาเพิ่งตื่นเต้นยินดีกันไปไม่กี่วันที่ทราบว่าลูกในท้องเป็นผู้ชายค่ะ ส่วนน้องสาวสามขวบกว่า ยังไม่ค่อยรู้เรื่อง ก็เฝ้าถามว่า "ทำไมคุณพ่อหลับแล้วไม่ตื่น" ส่วนคนเป็นพ่อเป็นแม่นั้นไม่ต้องพูดถึง ร้องไห้แทบจะขาดใจ ที่ลูกชายมาด่วนจากไปก่อน แทนที่จะเป็นคนส่งร่างพ่อแม่หลังสิ้นใจ .... เมื่อคืนเศร้าจนเก็บไปฝัน ... ฝันว่ายืนดูแม่น้ำที่เชี่ยวกรากอยู่บนสะพาน จู่ๆน้ำนั้นก็ไหลหลากมาท่วมจนมิดสะพานและพัดตัวเรากลืนหายไปด้วย พยายามดิ้นทุรนทุราย บอกตัวเองว่าตายไม่ได้ เป็นห่วงลูกๆ  แต่ก็ดูไม่มีหนทางรอด ... โชคดีที่ตื่นมาเสียก่อน ... สำหรับคำถามเรื่องการตรวจสุขภาพหัวใจ ขอติดไว้ก่อนนะคะ เพราะต้องอธิบายยาว เอาไว้จะมาเขียนะลเอียอดอีกทีค่ะ จากคุณ : หมูเหมียว - [ 10 มิ.ย. 52 12:43:28 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ใจหายด้วยคน... ตั้งแต่มีลูก กลัวเจ็บกลัวตาย กลัวลูกลำบากที่สุดเลย จากคุณ : Ohm-Good & Mamy - [ 10 มิ.ย. 52 13:07:54 ]

ความคิดเห็นที่ 60 มรณสติ จากคุณ : ฝั่งหัวใจ - [ 10 มิ.ย. 52 13:34:38 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ไม่เป็นไรคะคุณหมอหนึ่ง เมื่อไหร่ว่างๆค่อยตอบก็ได้ค่ะ เข้าใจค่ะ เรื่องอย่างนี้มันต้องอารมณ์ดีๆถึงจะเขียนได้ สงสารเพื่อนคุณหมอหนึ่งนะคะ กำลังตั้งท้องด้วย เป็นห่วงว่าถ้าร้องไห้มากไป กลัวลูกในท้องจะกระทบกระเทือนไปด้วย คงต้องให้เค้าทำใจให้ได้น่ะค่ะ เกิดแก่เจ็บตายนะคะ ใครๆก็หนีไม่พ้น คนไปสบายแล้ว แต่คนอยู่นี่ซิ ขอให้เค้ามองไปข้างหน้านะคะ คิดถึงลูกที่กำลังจะเกิดมามากกว่า ขอให้เค้าทำใจได้เร็วนะคะเพื่อลูกในท้องค่ะ แอลกลับไปบ้านที่ตจวแต่ละที แม่ก็จะรายงานว่าเพื่อนแม่คนนี้จำได้ไหม ตายแล้วนะ คนโน้นตายแล้วนะ จริงๆนะคะ กลับไปทุกครั้งจะต้องมีรายงานเรื่องคนตาย แอลเองจำได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่นับจำนวนคนนี่มันก็มากอยู่ค่ะ ตอนนี้คนแก่ที่หมู่บ้านเริ่มไม่ค่อยเหลือแล้วค่ะ อีกทั้งพวกหนุ่มสาวก็เป็นเอดส์ตายกันไปก็เยอะ พวกอุบัติเหตุมอเตอร์ไซด์ตายก็เยอะค่ะ คุณหมอหนึ่งอยู่ใกล้หมอและก็เป็นหมอเองด้วย ก็คงเจอะเรื่องพวกนี้มามาก กว่าพวกเราๆ ก็คงต้องปลงนะคะ มองอย่างใจเป็นกลางๆและอย่าให้จิตตกมากค่ะ เดี๋ยวลูกๆจะเศร้าหมองไปด้วยค่ะ ด้วยความเป็นห่วงนะคะ จากคุณ : แอล (aal990) - [ 10 มิ.ย. 52 20:21:15 ]