จากกระทู้เรื่องลูกตัวเล็กน้ำหนักน้อย มาจนการสรรหากรรมวิธีให้ลูกยอมกินนมสด จนพบกับ ความมหัศจรรย์ของนมจิตรลดา นมพ่อหลวงของเรา จนมาถึงเมื่อวาน..................วันที่กลับไปพบกับคุณหมอ
จำได้เมื่อพุธที่แล้ว ที่พาชุณฬี่ไปหาคุณหมอเฉลิมไทย เรื่องทางเดินหายใจ แล้วได้ยากลับมารักษา ทั้งอาการอักเสบของ ต่อมทอนซิล ต่อมอะดินอยด์ และไซนัส แม้แต่คุณหมอเฉลิมไทยเอง ก็บอกว่า อย่างไรคงต้องให้น้อง มีน้ำหนักตัวดีกว่านี้หน่อย เผื่อว่าจะแข็งแรงขึ้นด้วยตัวเอง (คงหมายถึงภูมิแพ้ลดลง แอนตี้บอดี้มากขึ้น)
ตอนคืนวันอังคาร อดไม่ได้ที่จะให้ยัยแห้ง ชั่งน้ำหนักดู ก่อนนอน ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วก็ตั้งใจไว้ว่า จะไม่ชั่งก่อนจะถึงคิวนัดกับคุณหมอพัฒน์ (ด้านการเจริญเติบโตและต่อมไร้ท่อ) ในอีก 3 เดือนข้างหน้า แต่สุดท้ายก็อดไม่ได้จริงๆ น้ำหนักที่เห็นกับสองตาตัวเองคือ 14.2 โล อดไม่ได้ที่จะบ่นออกมาเสียงดังๆ ว่า เครื่องชั่งแมร่ง............ห่วย เสียอีกแล้ว เพราะยังไงๆ มันก็เป็นไปไม่ได้หรอกที่จาก 13.5 จะเพิ่มเป็น 14.2 ในระยะเวลา 1 อาทิตย์
เมื่อวานนี้ไปรับยัยแห้งจากที่โรงเรียน ก่อน 4 โมงนิดหน่อย ก็ไม่ได้เอาอะไรไปให้เค้ากิน นอกจาก นมวิเศษกล่องสีเหลืองๆ 1 กล่องแบบเย็นชื่นใจ นั่งมาในรถ แม่มันก็อดคิดไม่ได้ว่า ถ้าสมมติเกิดน้ำหนักที่เห็นเมื่อคืน มันไม่ได้โม้หละ เกิดมันเป็นจริงๆ นี่ คงวิเศษดีแท้
ไปถึงที่โรงพยาบาล ยัยแห้งเพิ่งดูดไปได้แค่ครึ่งกล่อง บอกลูกว่า ไม่เป็นไร เดี๋ยวมาม๊าจะพาไปกินของว่าง ไปเอาบัตรคิวก่อนนะ ไปถึงที่เคาเตอร์พยาบาล ขึ้นชั่งน้ำหนักทั้งที่ยังไม่ได้ถอดรองเท้า (ผ้าใบขาวแบบของที่เด็กๆ ใส่กัน) แม่มันชะโงกหัวไปดู
14.3 กิโลกรัม (ไม่ต้องเอาไปแทงหวยนะค๊า)
พยาบาลคงขำ เพราะแม่มันทำหน้าไม่เชื่อ นี่มันเครื่องเดียวกันกับที่อาทิตย์ที่แล้วชั่งได้ 13.5 กิโลนี่หน่า แม่มันก็ยังไม่ค่อยเชื่อ คิดว่า หนักรองเท้า ก็โอเค แอบดีใจเก็บไว้ข้างในคนเดียว แต่ยัยแห้งมันคงรู้มั้ง เห็นแม่หน้ายิ้มๆ ตลอด มองเวลาต้องรอหมออีกครึ่งชั่วโมงแหนะ ไปหาอะไรหม่ำกันลูก
ก็ลงไปที่โออิชิราเม็งชั้นล่าง มุกสั่งเบนโตะปูอัดให้ชุณฬี่แบ่งกันกับแม่สองคน หมดเกลี้ยงเลย เรียกว่า ทานกันคนละครึ่งๆ ด้วยความอิ่มใจ
กินเสร็จ แวะเข้าห้องน้ำ แล้วไปรอหมอ มุกบอก ชุณฬี่มาชั่งน้ำหนักอีกทีเหอะ แต่คราวนี้ต้องถอดรองเท้าออกนะคะ ชุณฬี่ทำตาม มุกมองเครื่องชั่ง เห็นตัวเลขชัดๆ เลย
14.1 กิโลกรัม
โห..............ทีนี้ไม่สนแล้ว กอดยัยแห้งแน่น แล้วชมไปสัก สิบกว่าประโยคได้มั้ง เล่นเอายัยแห้งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
ถึงคิวพอดี เข้าไปถึง ลุงหมอถามอาการเรื่องกรน มุกบอก ดีขึ้นมากๆ แบบหน้ามือหลังมือเลยอะ คือบางคืนนี่ แทบจะไม่ได้ยินเสียงเลยค่ะ นอนนิ่งขึ้นเยอะ หายใจไม่บุ๋มด้วย หมอถาม ยอมทานยาทุกตัวมั้ย มุกบอก ยอมค่ะ คนนี้เค้าทานยาง่าย ไม่มีเว้นสักมื้อ ไม่มีลืมทานตัวไหน ล้างน้ำเกลือและพ่นยาทุกมื้อตามที่สั่ง ลุงหมอบอก เยี่ยมมากทั้งแม่ทั้งลูก เพราะจมูกชุณฬี่ดูเปิดมากขึ้น และสะอาดดี เหลือก็คือแค่น้ำใสๆ ซึ่งคาดว่าอีกสัก 2-3 วันก็น่าจะหายไปเอง ต่อมทอนซิลก็ลดการบวมอย่างเห็นได้ชัด มุกบอก ไม่ค่อยไอด้วยค่ะหมอ
คุณหมอหันไปจดๆ อะไรเพิ่มเติม แล้วคงเหลือบตาไปเห็นน้ำหนัก หมอตกใจมองหน้าแม่บอก อันนี้ใช่น้ำหนักจริงๆ เหรอ มุกบอกว่า ไม่ใช่ค่ะ 14.3 ยังไม่ได้ถอดรองเท้า คุณแม่ให้ชั่งใหม่ให้ถอดรองเท้า ได้ 14.1 ค่ะคุณหมอ หมอบอก นั่นก็ยังถือว่าเยอะมากเลยนะ ตั้ง 6 ขีดภายในระยะเวลา 1 อาทิตย์นี่ ถือว่า เก่งมากเลยสำหรับเด็กตัวแค่นี้
โอ้ยยยยยยย ถ้าไม่เกรงใจหมอ อยากจะกรี๊ดดังๆ ให้โรงพยาบาลแตกไปเลยค่ะ อยากจะบอกว่า ถึงคุณหมอไม่ชม มุกก็ดีใจสุดๆ อยู่แล้วค่ะ ใครจะไปเชื่อ 6 ขีดที่เคยรอเป็นหลายๆ เดือนจนถึงปี กลับทำได้จริงภายในเวลา 1 อาทิตย์ ไม่รู้จะยกความดีให้ใคร นอกจากต้องขอบคุณตัวเองที่เกิดมาในบ้านในเมืองที่มี
ข้าว
ไข่
เนื้อสัตว์
อาหารทะเล
และสุดท้าย นมแสนประเสริฐกล่องสีเหลือง
ที่ทำให้ยัยแห้ง พอจะเข้าขั้นเป็น presenter โครงการขุนอ้วนกับเค้าได้บ้าง55555
มุกเชื่อเหลือเกินว่า มันเป็นความพยายามของทั้งพ่อ แม่ ลูก ตา ยาย พี่เลี้ยง รวมไปถึงคุณครูที่โรงเรียนด้วย ที่ทั้งเชียร์ ทั้งคิดกุศโลบาย ทั้งการตั้งเป้าหมายร่วมกัน และคงไม่ขอชมใครมากไปกว่า เจ้าตัวแสบของมุก ที่เป็นเด็กดีจริงๆ ค่ะ
ขอบคุณทุกๆ กำลังใจอีกครั้ง และขอเป็นกำลังใจกลับคืนไปให้กับคุณพ่อคุณแม่ที่กำลังเอาเจ้าตัวเล็กเข้าโครงการขุนอ้วนด้วยค่ะ ขอให้ประสบความสำเร็จทุกคน จะน้อยจะมาก ขอให้มันเห็นผลบ้างก็ดีใจแล้วค่ะ
จากคุณ :
ตื่นมาตาแป๋วๆ 
- [
11 มิ.ย. 52 14:06:06
]
น้ำหนักน้อย - นมในหลวง - แม่ยิ้มแก้มแทบปริ
นี่เป็นกระทุ้ที่สามที่พี่ซึ้งในวันนี้ ดีใจด้วยนะจ้ะ คุณแม่คนสวย ฝากกอดแน่น ๆ เจ้าแห้งด้วยฮักใหญ่ ๆ เลยนะ
