ความคิดเห็นที่ 1 อืมๆๆ อธิบายงัยดี ใช่ไม่โอ๋เลย ห้ามโอ๋เลยมั้ง ไม่ใช่เรื่องหย่านมหรอก เพราะประมาณเด็กขวบนึงเนี่ย เค้าจะให้เริ่มใช้แก้ว และส่วนใหญ่ก็กินนมที่ผู้ใหญ่เค้าดื่มแล้วล่ะ เด็กมันก็เลิกของมันเองโดยอัตโนมัติ เพราะอย่างเด็กขวบนึงต้องกินนมวันละ 2 แก้ว  เรื่องปล่ิอยให้ร้อง เราก็ปล่อยนะ ดังนั้นลูกเราไม่เคยติดมือเราเลย เค้าก็เล่นของค้าเอง เด็กเค้าจะอยู่ของเค้าเองได้ จะอยู่ที่ไหนก็ตาม จะไม่ร้องให้อุ้มตลอดเวลา เวลานอน พอถึงเวลานอน หลังจากให้นมเสร็จจะอุ้มไปนอนที่เตียง ไม่มีอุ้มกล่อมลูก ห่มผ้า ปิดไฟ บ้านเราจะเปิดไฟดวงเล็กๆไว้ดวงนึงในห้องลูก ลูกร้องปล่อยให้ร้อง แล้วสัก 10นาที เค้าก็หลับ ลูกเราสองคนเดี๋ยวนี้ถึงเวลานอน ห่มผ้าก็หลับสนิททั้งคู่ คนโตไม่ร้องตั้งแต่ 1 ขวบ คนเล็กนี่ง่ายมาก พอถึงเวลานอน กินนมเสร็จ อุ้มไปที่เตียงไม่เคยร้องเลย หลับถึงเช้าทั้งคู่ แต่ว่าไปแล้วเค้าก็ฝึกลูกแต่เเบเบาะเลยล่ะ ยิ่งไปโรงเรียนล่ะคุณเอ๋ย...พ่อแม่ไปส่งโรงเรียน เค้าจะนั่งกับลูกในห้องสักห้านาทีสิบนาที เค้าไม่ส่งแล้ววิ่งขึ้นรถกลับบ้านเลย เค้าจะนั่งสักพัก พอพ่อแม่ไปแล้ว เด็กจะร้อง ครูเค้าปล่อยให้ร้องเลยนะ ร้องให้พอ และเดี๋ยวเค้าก็หยุดร้องเอง จนสุดท้ายเลิกร้องไห้ไปโดยปริยาย เราน่ะยอมรับว่า พ่อแม่ฝรั่งน่ะใจเด็ดมาก แรกๆเราเลี้ยงลูก เราอุ้มลูกนอนโยกไปมา สามีเราพูดว่า "อย่าอุ้มลูกนอน" ลูกร้อง ไม่ยอมหยุด อุ้มไปที่เตียงหรือไปที่บ๊อกซ์ของเค้า จะไม่มีโอ๋ ห้ามโอ๋เลย ไม่มีอะไรทั้งสิ้น แต่ทุกอย่างก็อยู่ในสายตาพ่อแม่เสมอ เพื่อนเราที่เมืองไทยบอกว่า"โหดกับลูกมาก" เราบอกว่า "เราไม่ได้โหด แต่เราต้องใจแข็ง เพราะผลจากนี้มันจะดี" ไปๆมาๆ เพื่อนเรากลับบ่นว่า"ลูกติดมือจะให้อุ้มตลอดเวลา ปล่อยปุ๊บร้องปั๊บ ต้องอุ้มทั้งวัน เอาแต่แม่คนเดียว" เราก็บอกว่า "นี่คือเหตุผล ที่เราต้องใจแข็งกับลูก เวลาลูกร้องจึงต้องปล่อยให้ร้องงัย" ตอนนี้เราสบาย แต่เพื่อนเราสิเหนื่อยกับลูก บางครั้งเรายังเคยยอมรับว่า พ่อแม่ฝรั่งเลี้ยงลูกดีมาก สอนลูกดี ในความคิดเรานะ เพราะลูกมันอยู่ของมันเองไ้ด้ เวลาจะกินอะไร จะเดินๆไปเปิดตู้เย็นหยิบของกินเลยน่ะ ยังไม่ได้เลย ต้องขออนุญาตก่อน หรือแม้แต่กระป๋องคุ๊กกี้วางอยู่ตรงหน้า จะหยิบคุ๊กกี้กินยังต้องขออนุญาตเลยค่ะ ลูกชายเราชอบกินช็อกโกแลต เค้าก็ขอก่อน หม่าม๊าฉันกินช็อกโกแลตได้ไหม เราบอกว่าได้ แต่แค่สามชิ้นพอนะ เราก็ไปหยิบให้ลูก พอหมด เค้าก็ไม่เคยขออีกเลยและไม่เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบเองเลยนะ แม่เราที่เมืองไทยยังอึ้งเลยว่า ทำไมดีแบบนี้ ก็เราสอนลูกเรา อีกอย่างปู่กับย่าสอนลูกดีมากด้วย ลูกเราคนโตนิสัยฝรั่งทุกกระเบียดนิ้วเลย แต่เรื่องใช้เท้า เอามือจับหัวผู้ใหญ่ ฝรั่งครอบครัวเราบอกว่าไม่ดี เค้าก็ไม่ทำ ฟังคนอื่นๆด้วยนะคะ เพราะจริงๆๆไม่รู้จะอธิบายยังงัยดี แหะแหะ จากคุณ : Dylan&Liam (preeya_adam) - [ 12 มิ.ย. 52 13:49:11 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขอถาม คห 1 ได้มั้ยครับ เรื่องอายุที่เราควรจะปล่อยให้เค้าร้องจนหยุดเอง คือ เราควรจะเริ่มสักอายุเท่าไหร่ดี พอดีลูกสาวผมพึ่ง 18 วัน ก็มีร้องบ้าง ติดมือบ้าง เลยยังไม่แน่ใจว่าควรจะใจแข็งกับแก ตอนอายุเท่าไหร่ดี?? จากคุณ : Eied - [ 12 มิ.ย. 52 15:03:20 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เท่าที่รู้ที่ที่ดิฉันอยู่ ช่วงแรกเกิดถึง 3 เดือน เค้าไม่ปล่อยให้ลูกร้องมากค่ะ ก็เหมือนกับที่เมืองไทย เพราะเด็กช่วงนี้เค้ายังทำอะไรเองไม่ได้ หิวก็ร้อง ไม่สบายก็ร้อง ลมในท้องเยอะก็ร้อง ดังนั้นหมอเค้าก็แนะนำให้อุ้มเพราะเด็กต้องการความอบอุ่น ต้องการความรักค่ะ พอหลังสามเดือนมาแล้วเค้าจะให้ลูกเลิกนมตอนกลางคืน ช่วงนี้เด็กจะร้องมาก อาจร้องทั้งคืน เค้าก็จะไม่ให้นม ไม่อุ้ม และปล่อยให้ร้องที่ห้องของเด็กเอง แต่เด็กเค้าจะร้องแค่ 3-5 วัน แล้วเค้าจะเริ่มเรียนรู้เองว่าให้ร้องแค่ใหนก็ไม่ได้กิน ดังนั้นนอนดีกว่า (เด็กทารกเรียนรู้เร็วมากค่ะ) แต่กลางวันเค้าก็อุ้มกันน่ะค่ะ อันนี้สังเกตุจากเพื่อนบ้านแล้วก็กลุ่มแม่ลูกที่ดิฉันไปน่ะค่ะ เพราะเด็กๆ คลอดไล่ๆ กัน แม่ๆ ก็พาลูกมาเล่นมาร้องเพลงกันค่ะ แต่ที่เด็กไม่ติดอุ้มนั้นเป็นเพราะว่าทุกๆ วัน แม่ๆ จะเอาลูกนั่งรถเข็นไปเดินเล่นทุกวัน วันล่ะนานทีเดียว ไปกันตั้งแต่ออกมาจาก รพ เลยค่ะ เด็กๆ ก็เลยไม่ติดให้แม่อุ้มค่ะ เรื่องโอ๋นั้น เท่าที่เห็นแทบไม่มีเลยค่ะ ไม่ได้ก็คือไม่ได้ ร้องก็ร้องไป แล้วเด็กก็เรียนรู้เองว่าร้องให้ตายก็ไม่ได้ เค้าก็จะเลิกร้องไปเอง เพราะมันไม่ได้ผล ส่วนดิฉันนั้นก็ผสมผสานค่ะ เคนนี่กินมื้อดึกจนถึง 5 เดือนครึ่งก็เลิกเอง เพราะเริ่มนอนยาวถึงเช้า แต่ก็มีบางครั้งที่เค้าตื่นตอนตี 4-5 ดิฉันก็อุ้มกล่อม แป๊บเดียวก็หลับต่อ พอได้ 6 เดือนเค้าก็เลิกจริงๆ จัง แต่ก็จะมีบ้างที่บางคืนตื่นขึ้นมาดิฉันก็ไม่อุ้ม แต่ปล่อยให้เค้าคลานไปมา สักพักก็หลับไปเองค่ะ ส่วนเรื่องสอนลูกนั้นคุณแม่ต้องใจแข็งค่ะ จริงอยู่ที่ว่าพอลูกร้องมากแม่ใจจะขาด ดิฉันก็เป็น แต่ก็ต้องใจแข็ง เพราะถ้าเค้าทำได้ เราก็จะสบายทั้งแม่ทั้งลูก เช่นการเอาเค้านั่ง car seat เค้าไม่ชอบเค้าจะร้อง ดิฉันก็ปล่อยให้ร้อง ร้องพอหรือเหนื่อยก็จะหยุด เค้าก็จะเรียนรู้ร้องให้ตายก็ไม่ได้ออก ต่อมาก็ไม่มีปัญหาเพราะรู้แล้วว่านั่งรถก็ต้องนั่ง car seat แก้ไขเมื่อ 12 มิ.ย. 52 15:19:52 จากคุณ : Kennymommy - [ 12 มิ.ย. 52 15:12:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตามความเห็นที่ 3 เลยค่ะ 3 เดือนแรกเค้าไม่ปล่อยให้ร้องมากหรอกค่ะ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องอุ้มอยู่ตลอดเวลา ส่วนใหญ่เด็กวัยขนาดนี้ก็นอนเสียส่วนใหญ่ พอ 3 เดือนเนี่ยเริ่มรู้มากค่ะ เวลาลูกนอนแล้วร้องหาแต่แม่นะ เราใช้วิธี เอาเสื้อที่เราใส่แล้วอ่ะนะ อย่าซัก คือยังงัยขอให้ได้กลิ่นตัวแม่ติดไว้ ให้เค้านอนทับ หรือไม่ก็วางไว้บนหัวนอนเค้า ให้เค้าได้กลิ่นตัวแม่น่ะ เราทำตั้งแต่ลูก 3 เดือนมั้ง เพราะตอนนั้นเค้าเริ่มเห็นแล้ว กลางวันเราก็ทำนะ พอวางเสื้อใกล้ตัวปุ๊บเค้าก็เงียบนะคะ เพราะรู้สึกว่าแม่อยู่ใกล้ๆตัวเขาน่ะค่ะ มันน่าแปลกที่ลูกเงียบลงทันที แถมนอนยาวเลย Liam ลูกชายคนเล็กเราน่ะ นอนยาวตั้งแต่ อายุ 2 อาทิตย์เลย จนถึงปัจจุบัน วิธีนี้เราเอามาจากเพื่อนฝรั่งอีกที ฮ่าๆๆ ที่สำคัญต้องใจแข็งค่ะ ลูกร้องเค้าก็หยุดของเค้าเอง ส่วนใหญ่จะร้องอ้อนมากกว่า อ้อนให้อุ้ม พอหลงกลบ่อยๆล่ะ ติดมือหนึบเลย ปล่อยปุ๊บร้องปั๊บเลยล่ะค่ะ ใจแข็งซะตอนนี้แล้วผลที่ได้มันสบายค่ะ สบายเรา และลูกก็อยู่ได้ด้วยตัวเขาเองด้วย เวลาเอาไปฝากปู่กับย่าหรือญาติเค้าก็ไม่ร้องหาเรา เราก็สบายใจไปเปราะนึง ไม่ต้องคอยกังวลว่าลูกจะร้องไห้หาพ่อแม่ป่าว บางครั้งพ่อกับแม่ก็อยากอยู่สองคนมั่งอะไรแบบนั้น อ้อ..แล้วไม่ต้องกลัวว่าลูกจะรู้สึกว่าพ่อแม่ไม่รักนะคะ ฮ่าๆๆ จากคุณ : Dylan&Liam (preeya_adam) - [ 12 มิ.ย. 52 15:35:38 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อืมม .. ใช่ค่ะ อันนี้ต้องดูเหตุผล แล้วแต่กรณี ถ้าเป็นเรื่องของการฝึกวินัย ก็จำเป็นต้องปล่อยให้ร้องค่ะ แต่ถ้าหากว่าเค้าร้องไห้ในกรณีที่ไม่สบาย หรือเค้าเจ็บ หรือเค้าเสียใจ ตกใจ อันนี้ก็ต้องอุ้มโอ๋ ค่ะ เคยอ่านเจอมาว่า การฝึกวินัยให้ลูก เริ่มได้ตั้งแต่แรกเกิด ทีนี้ เราก็มาดูว่า วินัยแบบไหนที่เหมาะสมกับลูกเรา แล้วก็เหมาะสมกับชีวิตประจำวันของเรา เช่น เรื่องการกินเป็นเวลา การแยกห้องนอน การปล่อยให้นอนเอง เป็นต้น ทำไมแม่ฝรั่งเค้าถึงทำกันแบบนี้ .. กรณีแรก ก็คงเป็นเพราะ ต้องการฝึกพื้นฐานให้ลูกเป็นตัวของตัวเอง กรณีที่ 2 ครอบครัวฝรั่งเป็นครอบครัวเดี่ยว การเลี้ยงลูกถือว่าเป็นหน้าที่ของพ่อและแม่ ไม่ใช่ของปู่ย่าตายาย หรือว่า พี่เลี้ยง ดังนั้น จึงต้องเลี้ยงลูกเอง 24 ชม เป็นงานหลัก แล้วไหนจะงานรอง อย่างเช่น งานบ้าน ทำอาหาร ดูแลครอบครัว อีก เวลาสำหรับตัวเอง และให้สามี ก็สำคัญค่ะ ลองคิดภาพดูว่า ถ้าลูกร้อง แอ๊ะ แล้ววิ่งปรู๊ดไปอุ้มทันที นอกจากจะติดมือแล้ว วันๆ คงไม่ต้องทำอะไรกันพอดี การจัดตารางเวลาประจำวัน จึงเป็นเรื่องสำคัญ ลูกตื่นประมาณกี่โมง กินนมรอบแรกประมาณกี่โมง กินเสร็จก็วางเค้าไว้ เพื่อที่แม่จะได้ทานอาหารเช้าบ้าง เอาผ้าใส่เครื่อง เก็บครัว สักพักแวะมาเล่นกับลูก ถึงเวลาก็เอาเค้านอน แม่ก็อาบน้ำ ทานกลางวัน นอนพักบ้าง ตกบ่ายอาหารว่าง พาออกไปเดินเล่น ฯลฯ ตอนเย็นกลับเข้ามาเตรียมอาหารเย็น รอสามี ถึงเวลาเข้านอน ก็อ่านนิทาน พาเค้าเข้านอน เป็นต้น กิจวัตรแบบนี้ ก็ทำเดิมๆ ซ้ำๆ กันค่ะ เปลี่ยนแปลงไปบ้าง ตามความเหมาะสมของอายุ เด็กๆ เค้าชอบ ที่จะทำอะไรซ้ำๆ เหมือนเดิมๆ เพราะเค้าจะรู้สึกอบอุ่น มั่นใจ ที่สำคัญ เค้ายังดูนาฬิกาไม่เป็นค่ะ แต่เค้าจะเรียนรู้เรื่องของเวลาได้ จากกิจวัตรประจำวันเหล่านี้ แต่จะบอกว่า ถึงจะแม่ฝรั่งก้อเถอะ บางคนก็ทำไม่ได้ ทั้งนี้ทั้งนั้นมันขึ้นอยู่กับตัวลูกค่ะ เด็กแต่ละคนแตกต่างกัน ของดิชั้น พี่น้อง 2 หน่อ ยังไม่เหมือนกันเลย อย่างไรก็ตาม ขอให้ดำเนินกันไปในแบบที่คุณพ่อคุณแม่สบายใจ ดีที่สุดค่ะ จากคุณ : โยชัวปวริศ - [ 12 มิ.ย. 52 18:26:45 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาช่วยเพิ่มเติมต่อจากข้างบน อีกประการที่ปล่อยให้ลูกร้องบ้างนี่คือ ..ไม่ให้พ่อแม่เครียดค่ะ คนที่อยู่กับเด็กทั้งวัน ได้นอนไม่เต็มอิ่ม เสียงเด็กร้องเนี่ยก็ทำให้หมดความอดทนได้เหมือนกัน  พอร้องไปนาน ๆ โอ๋ก็แล้ว อุ้มก็แล้วก็ร้อง มันก็ทำให้พ่อหรือแม่เกิดอาการ "ชั่ววูบ" ขึ้นมาได้ เพราะไม่รู้จะทำยังไงก็จับตัวเบบี้เขย่า ๆ หัวเด็กก็สั่นไปมา..ทำให้เบบี้ถึงตายได้ โดยไม่ตั้งใจค่ะ ฝรั่งเขาก็เลยบอกว่า ก่อนจะ "ชั่ววูบ" เนี่ย ให้วางเบบี้ไว้เลย แล้วคุณก็จะทำอะไรก็ทำ ไปนั่งสงบสติอารมณ์ก่อนก็ได้ เด็กร้องสักห้านาที สิบนาทีไม่ตายหรอก ด้วยเหตุนี้จะเห็นได้ว่าแม่ฝรั่งนี่ไม่ว่าอากาศจะเป็นยังไง เขาจะพาลูกเขาเข็นรถออกไปเดินนอกบ้าน มันช่วยได้ในเรื่องอารมณ์ทั้งแม่และลูกค่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 12 มิ.ย. 52 23:41:41 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มายกมือบอกว่า ไม่ค่อยปล่อยให้ร้องบ่อยๆ ค่ะ ทฤษฎีการเลี้ยงลูกอ่านมาเพียบ พอถึงเวลาจริงลูกมีปัญหาที่ปอดกับหัวใจให้ออกซิเจนที่บ้าน  ต้องค่อยดูตลอดปล่อยไม่ได้ ลำพังแค่ดูดนมแม่ ออกแรงมากกว่าขวดก็นิดออกซิเจนตกแล้วค่ะ  ถึงแม้จะผ่านช่วง ๓ เดือนไปแล้ว ปัญหาที่หัวใจก็ยังมีอยู่ เคยลองปล่อยร้อง เค้าอาเจียนนมที่ทานออกมาหมดเลย ตัวยิ่งเล็กๆ เลยไม่ปล่อยร้องค่ะ แค่ให้พอเรียนรู้คำว่า....เดี๋ยวก่อน....๕ ถึง ๑๐ นาที แล้วก็ไปถาม  ดู  ตอบสนองความต้องการเค้าแล้วค่ะ ยิ่งสามีนี้หูไวกว่าเบบี้มอนิเตอร์อีก... สถานการณ์ คนเลี้ยง สิ่งแวดล้อม หลายๆปัจจัยต่างกัน ปรับไปตามแต่ละบ้านค่ะ ที่บ้านไม่มีการปล่อยให้ลูกร้องไห้จนหลับไปทั้งน้ำตา บางสิ่งที่เราคิดว่าไม่น่ากลัว สำหรับเด็กอาจไม่ใช่  ความรู้สึกมั่นใจ เชื่อใจว่าตนเองปลอดภัยสำคัญสำหรับเด็กค่ะ  ร้องไห้เป็นการสื่อสารทางหนึ่ง เมื่อลูกร้องต้องดูในแน่ชัดว่าสาเหตุจากอะไร แก้ไขตามสาเหตุ เลี้ยงลูกตามสัณชาตญานความเป็นแม่ดีที่สุด  ไม่มีใครรุ้จักลูกเราดีเท่าเรา.... เลี้ยงให้ทั้งเค้าและเรามีความสุขค่ะ ปล.สามีคนจีนไทย(ตอบได้ป่ะ?) โตและเรียนที่เมกามา ๓๐ ปี แต่เค้ากลับไม่คิดแบบฝรั่งนะ  เพราะพ่อแม่กับอาม่าก็เลี้ยงมาแบบนี้ ก็ไม่เห็นเสียเด็กนะ พี่น้องเค้าไม่มีใครติดอะไรพิเศษ  นอกจากติดญาติๆ พี่น้อง ไปไหนไปกัน กินไหนกินกัน จากคุณ : one&only - [ 13 มิ.ย. 52 00:30:32 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่ค่อยปล่อยให้ร้องนานค่ะ.. จริงอย่างแม่น้องเชนว่าค่ะ  ปล่อยเป็นไปตามสัญชาตญาณของความเป็นแม่ค่ะ.. อันไหนสมควรโอ๋  อันไหนสมควรปล่อยให้ร้อง เราเองจะปล่อยให้ร้อง  ตอนที่เค้าเริ่มดี  เอาแต่ใจ  ไม่ตามใจเค้าค่ะ.. (จะว่าไป  5-6 เดือนก็เริ่มเอาแต่ใจกันแล้วเนอะ- -") จากคุณ : ฟ้าสวยมาก - [ 13 มิ.ย. 52 01:19:27 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เราใช้แบบผสมคะ ใช้สัญชาตญาณความเป็นแม่ กับ หนังสือ คะ เล็กๆลูกจะนอนห้องเดียวกันคะ โดยที่ เปลของเค้าจะอยู่ด้านเราตลอด เด็กเล็กจะร้องไห้บ่อยและตื่นบ่อยมากคะ เพราะเค้ายังไม่ชินกับการอยู่ห่างจากแม่คะ สิ่งที่เค้าชิน คือเสียงของแม่ และเสียงการเต้นหัวใจของแม่ พอเราอุ้มเค้า เค้าก้อจะรู้สึกดีคะ และหลับได้สบาย ส่วนการที่ตื่นและร้องไห้บ่อยอาจจะเป็นเพราะหิวบ่อยเพราะกระเพาะเค้ายังเล็กอยู่นะคะ และทุกครั้งหลังจากให้นมพยายามเอาเค้าพาดบ่าเพื่อให้เค้า เรอไล่ลม เค้าจะได้ไม่ปวดท้อง ซึ่งก้อเป็นอีกสาเหตุของการร้องไห้เหมือนกันคะ ส่วนเรื่องการหย่านม เราคิดว่า ควรปั๊มนมเก็บไว้และให้ลูกดูดจากเราด้วยคะ พอจะนำนมที่ปั๊มมาให้ลูกดูด ก้อใส่ขวดนมให้เค้าเริ่มชินทั้งสองอย่าง ทั้งจากหัวนมแม่และจาก นมขวด สลับกัน ทีนี้ ตอนหย่านม เค้าก้อจะ ไม่ติดอยู่ กับอกแม่เท่าไหร่ ส่วน เวลาใกล้จะหย่าก้อให้ นม แม่สลับกับ นมผงไป เรื่อยๆ จนเห็นว่าเค้าทานได้ไม่ได้เรียกหานมแม่ ก้อหยุดได้เลยคะ ( ถึงตอนนั้นก้อต้องดูอีกทีนะคะ เพราะเด็กแต่ละคนไม่เหมือนกัน ) การอุ้มช่วง 2-3 เดือนแรกเนี่ยเราคิดว่าเป็นการเพิ่มความมั่นใจ หรือความรู้สึกปลอดภัย ให้เค้ามากกว่านะคะ จะแยกห้องนอนอีกทีก้อตอน 6 เดือนคะ ถึงยังไงก้ออย่างที่บอกอะคะ เด็กแต่ละคนไม่เหมืออนกัน แต่ละครอบครัวก้อมีการเลี้ยงไม่เหมือนกัน แล้วแต่ จขกท จะเลือกไป ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงให้เข้ากับลูกของคุณ ก้อได้คะ จากคุณ : xxl (such-is-life) - [ 14 มิ.ย. 52 23:45:05 ]