ความคิดเห็นที่ 1 *******เป็นกำลังใจให้นะคะ***********   ดีค่ะที่คิดถึงห้องชานเรือนที่นี่มีแม่ๆใจดีเยอะเลยค่ะเราก็ เข้ามาที่นี่ทุกวันเลยเวลาลูกหลับ.. ------------------------------------------------------- เราก็มีลูกเล็กกว่าจะผ่านไปแต่ละวันแสนเหนื่อย แต่ก็มีความสุขค่ะ.....เป็นกำลังใจให้นะคะ....... ------------------------------------------------------ จากคุณ : mixkey - [ 14 มิ.ย. 52 23:40:23 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขอตำหนินิดนึงนะคะคุณแม่ บู่ว่าอย่าตีลูกด้วยอารมณ์จะดีกว่านะคะ จะตีเค้าก็ตีด้วยเหตุผล ถ้าเป็นไปได้ คุณแม่บอกขอโทษลูกซักหน่อยนะคะ แล้วสัญญากะลูกว่าต่อไปแม่จะไม่ตีลูกด้วยอารมณ์ ถึงเค้าอาจจะฟังไม่รู้เรื่อง แต่มันเป็นสัญญาใจน่ะค่ะ เผื่อเราโมโหจะทำอีก จะได้ฉุดคิดขึ้นมา ว่าเราสัญญากะลูกไว้แล้วนะ ตัวบู่เองยังไม่กล้าผิดสัญญากะลูกในท้องเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ...สู้ๆ เรื่องแบบนี้มีกันทุกคน  มีเข้ามา มีออกไป อยู่ที่เรียนรู้และยอมรับมัน ...(Live and Learn) คุณแม่ อาจจะว่าง เลยคิดมาก คิดเยอะไปหน่อย ตอนนี้ก็อย่าคิดมากดีกว่าค่ะ..พักบ้าง คิดซะว่าเวลาตกงานตอนนี้เป็นเวลาพักผ่อนละกันค่ะ หายเหนื่อยแล้วค่อยลุกขึ้นมาสู้หางานอีกที.. เป็นแม่บ้านอยู่เลี้ยงเจ้าตัวเล็กให้ดีก็พอ  ... หรือถ้าจำเป็นต้องคิดจริงๆแล้วล่ะก็ คิดให้บวกไว้ค่ะ... คิดแบบเครียดๆ ทั้งสุขภาพกาย สุขภาพจิตจะเสีย ทางออกของคนเครียดก็หาเจอยากซะด้วยซิคะ... มันมีแต่จะมืดมน วกวน ยิ่งกว่าเดิม... เปิดเพลงฟัง ผ่อนคลาย ทำตัวให้สบาย เดินเล่นกะลูกที่สวนตอนเย็นๆ จัดบ้านใหม่ ทำกับข้าวรอสามี ปลูกต้นไม้ ...เสริมสวยบ้าง มันอาจจะลดความเครียดลงได้บ้างอ่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ ค่ะ แก้ไขเมื่อ 14 มิ.ย. 52 23:56:28 จากคุณ : ปลาบู่จัง - [ 14 มิ.ย. 52 23:55:04 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แม่น้องเบนส์ยิ่งกว่าคุณ จขกท ซะอีกค่ะ เคยฟาดลูกด้วยเรียว ฟาดเสร็จซักแป๊บรอยไม้เรียวก็ยกขึ้นมาเป็นปื้นเลยค่ะ  - -" และทุกวันนี้ ลูกจะเกรงเรากว่าทุกคนในบ้าน บางทีแค่มองหน้าแค่นั้น เค้าจะรู้แล้ว เราตีลูก ดุลูก ไม่ได้หมายความว่าเราไม่รักลูกนี่คะ ตัวเราผู้เป็นพ่อเป็นแม่ ตีหรือดุเค้า ก็เพราะรักนะ ตึงบ้าง หย่อนบ้าง เราสั่งสอนลูกเอง ดีกว่าปล่อยตามใจเค้ามากเกินไป แล้วให้คนอื่นมาว่าเราได้เวลาลูกดื้อหรือไม่ฟัง ว่าสั่งสอนลูกซะบ้าง..อันนี้เจ็บกว่านะคะ แหะ แหะ จากคุณ : แม่น้องเบนส์ - [ 14 มิ.ย. 52 23:58:42 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เราตีบ่อยมากจนลูก กลายเป็นเด็กกลัวแม่ น่าสงสารเขามาก แต่อดไม่ไหวจริง ๆ ที่บ้านมีเด็กดื้อท้าทายสองคน ไม่อยากให้ใครเลียนแบบนะคะ เพราะเราเองเก็บอารมณ์กับลูกไม่ได้ นับประสาอะไรจะให้ลูกทำตัวดี ๆ ได้ตลอด คิดได้เสมอ ทุกครั้งที่มีอารมณ์ด้วย ขณะที่ตีไปโมโหไป อีกคนในกายเราก็บอกว่า ทำแบบนี้ดีแล้วหรือ เดี๋ยวก็ต้องมานั่งเสียใจ มาเริ่มกันใหม่ แต่นางยักษ์อีกคนไม่ยอมฟัง เพราะมันเตลิดไปไกลเกินหยุดแล้ว บางทีเหมือนคนบ้าเลยค่ะ สงสารลูกตัวเอง พยายามเปลี่ยนนิสัยตัวเอง เหมือนยิ่งเป็นมากขึ้น ตอนนี้เลยทำแค่ ตามรู้ ว่าชั้นมันแย่ขนาดนี้ เมื่อวาน คนโตเอาหนังสือ "Teaching Good Behavior สอนเจ้าตัวเล็กให้เป็นเด็กดี" ลงมาจากห้องนอน มาให้แม่อ่าน บอกใหอ่านประโยคที่เขาชี้ อ่านนาน ๆ แล้วจะเข้าใจเขา นั่นเป็นวิธีที่ถูกต้อง ความว่า "ถ้าพ่อแม่บังคับ ไม่ว่าจะด้วยการดุ หรือลงโทษ ยิ่งจะทำให้เด็กถดถอยมากขึ้น หรือเกิดการดื้อ ต่อต้าน จึงควรอดทนให้เด็กเผชิญกับความจริงโดยไม่วิพากษ์วิจารณ์ โดยมากเด็กจะค่อย ๆ ยอมเอง" พ่อกับแม่ถึงกับอึ้ง แล้ว แอบขำ ระคนโกรธตัวเองที่โดนลูกสอน จะพยายามทำนะครับลูก จากคุณ : แม่น้องเอเอ - [ 15 มิ.ย. 52 00:22:27 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เราเองเจอแบบนี้บ่อยมาก เพราะตอนนี้ลูกหัดกินข้าวเองด้วยช้อนและส้อม แต่เผลอไม่ได้ค่ะ ข้าวนี่เกลื่อนพื้นค่ะ พอจะหมดไม่หมดเค้าก็เอาถ้วยข้าวคว่ำเล่นบนหัวซะอย่างงั้น ยิ่งเค้าไม่ให้เราช่วยป้อนข้าวเลย พอเค้าเห็นเราจะไปหยิบอะไรออกจากจานข้าวเค้า เค้าจะขว้างช้อนบ้างส้อมบ้าง จับข้าวละเลงบนโต๊ะกินข้าวบ้าง กว่าจะเสร็จเล่นเอาเราเหนื่อยเลยแหละ แน่นอนบางครั้งเจอแบบนี้หนักๆเข้าก็เหนื่อยค่ะ ยิ่งเรากำลังท้องแบบนี้ด้วย แต่ก็ได้แต่ทำใจ ค่อยๆอธิบายไป เดี๋ยวคงดีขึ้นเอง เวลาเราดุลูกจะมองเค้าแบบตาต่อตาและอธิบายว่าทำไมเราถึงต้องดุ นานๆเข้าก็ค่อยๆดีขึ้นค่ะ จากคุณ : marabout - [ 15 มิ.ย. 52 01:31:56 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตกงานเหรอ ? แต่ถ้าแฟนยังทำงานอยู่อย่างน้อยก็ไม่อดตายล่ะ แล้วจะมานั่งเครียดทำไม ..ตอนนี้เราตกงาน ก็ทำงานในบ้านสิ คืออันไหนที่ลดได้ก็ลด อันไหนที่เอามาใช้ใหม่ได้อีกก็เอามาใช้ ไม่มือห่างตีนห่างก็อยู่ไปได้จนกว่าจะได้งานแหละนะ  แต่ถ้าเครียดซะคน ก็พลอยให้ทั้งบ้านเครียดไปด้วยค่ะ พี่เห็นด้วยกับ คห ๒  ที่ว่า คุณแม่ อาจจะว่าง เลยคิดมาก คิดเยอะไปหน่อย ตอนนี้ก็อย่าคิดมากดีกว่าค่ะ..พักบ้าง คิดซะว่าเวลาตกงานตอนนี้เป็นเวลาพักผ่อนละกันค่ะ หายเหนื่อยแล้วค่อยลุกขึ้นมาสู้หางานอีกที.. เป็นแม่บ้านอยู่เลี้ยงเจ้าตัวเล็กให้ดีก็พอ  ... เอาน่ะ ตีไปแล้วไม่เป็นไร ..ทีหลังใช้พูดคุยกันเอาดีกว่านะ ถ้าห้ามเขาไม่เชื่อก็ปล่อยให้ละเลงหูหน้าตาเองบ้าง จะได้รู้ว่าแสบนั่นเป็นไง ดีเสียยิ่งกว่าแม่ไปตีอีกค่ะ เพราะเขาจะ "จำ" ได้ขึ้นใจเลยล่ะ ...ก็พยายามอย่าเครียด สู้ ๆ นะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 15 มิ.ย. 52 02:01:17 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาเป็นกำลังใจให้อีกคนนึงครับ.... เคยตกอยู่ในภาวะเครียดเรื่องงาน เรื่องเงินเหมือนกัน   มีบางครั้งที่ระเบิดอารมณ์กับลูกเหมือนกัน แต่ไม่ถึงขั้นตี ไม่เป็นไรครับ  ผิดแล้วรู้ผิด  เมื่อเรารู้อย่างนี้แล้ว  เกิดเหตุการณ์แบบนี้แล้ว เวลาเกิดอารมณ์หงุดหงิด โมโห  ให้ลองทบทวนบ่อย ๆ  ทบทวนบ่อย ๆ อาจจะช่วยได้บ้าง  นึกถึงความไร้เดียงสาของเด็ก  .. โดยเฉพาะวัยนี้สำคัญ ถ้าคุณยิ่งเกรี้ยวกราด  อีกหน่อยจะเกิด "ภาพสะท้อน" ที่เราไม่อยากเห็น คุณเกรี้ยวกราดกับลูกมากเท่าไหร่  อีกหน่อยลูกจะเกรี้ยวกราดกลับมา แล้วคุณจะเห็นภาพตัวเอง  ... วัยนี้ต้องทำใจ เรื่องความท้าทายมีแน่ ถ้ารู้สึกว่าปรี๊ด ไม่ไหวแล้ว  ควบคุมตัวเองไม่ได้  ให้เดินหนีเลยครับ อยู่ห่าง ๆ ลูก   ลูกจะรู้เอง   ดีกว่าใช้วิธีตี... แต่ถ้าทำแบบนี้ไม่ได้  หรือว่ารู้สึกเด็กทำผิดจริง ๆ  อย่าตี ให้จับมือเค้าทั้งสองข้างไว้  ในลักษณะเก็บมือ  แล้วนับ 1-10 เด็กจะได้รับการปรับพฤติกรรมไปในตัว  เค้าจะรู้แล้วว่า ถ้าทำอย่างนี้อีก ก็จะโดนเก็บมืออีก   ...  ประโยชน์อีกอย่างคือ คุณแม่ก็จะใจเย็นลง ส่วนเรื่องงาน ลองคิดในแง่ดีเข้าไว้ครับ  อย่างน้อยคุณก็ได้มีเวลาอยู่กับลูก เต็มที่  ไม่ต้องออกบ้าน  ค่าใช้จ่ายลดลง .. แล้วค่อย ๆ คิดหาวิธีเพิ่มรายได้ ใจร้อนไป ไม่เกิดผลดีแน่   บรรยากาศในบ้านเสีย ลองมองดูคนที่เค้าแย่กว่าเราสิครับ สู้ๆๆๆๆ จากคุณ : Midori_illusion - [ 15 มิ.ย. 52 02:56:21 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตีน้องไม่ผิดค่ะ เราก็ตีค่ะเวลาน้องดื้อ แต่ต้องบอกกับตัวเองว่า อย่าใช้อารมณ์นะคะ ถ้าเราตีด้วยเหตุผล เราจะตีแค่ให้น้องรู้จักว่าทำผิดต้องโดนลงโทษค่ะ แต่ถ้ามีอารมณ์เข้ามาเกี่ยว การลงโทษจะกลายเป็นผลร้ายไปค่ะ เครียดนักก็พักผ่อนค่ะ ลองหาอะไรทำ เช่น ทำอาหาร ทำคุ๊กกี้ เย็บปักถักร้อย แล้วขายทางอินเตอร์เน็ตก็ได้ค่ะ ไม่ต้องออกหางานนอกบ้าน แบบนี้ก็สามารถเลี้ยงน้องได้ค่ะ วันก่อนเราดูเวปหนึ่ง ไม่น่าเชื่อใช่มั้ยว่า ขายน้ำพริกทางเนตได้ แต่เค้าก็ขายได้จริงๆค่ะ ทำเอาเราอ่านไปน้ำลายไหลไป อยากซื้อมาก ถ้าจขกท.อยู่บ้านส่วนใหญ่ แถวบ้านมีเด็กเยอะ อาจจะรับสอนพิเศษค่ะ ตอนนี้ก็เป็นอีกโปรเจกของเราค่ะว่าจะรับสอนเด็กแถวบ้าน เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : แม่น้องนิว (vilailuk_j) - [ 15 มิ.ย. 52 04:05:52 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตีเหมือนกันค่ะ เวลาดื้อมากๆ  ไม่ฟังอะไรเลย.. ทำโทษ ให้นั่งอยู่กับที่ยิ่งแผลงฤทธิ์ค่ะ เราสอนเพราะเรารักเราห่วง  อย่ากังวลไปเลยค่ะ.. คราวหน้าถ้าจะตี หยุดคิดนิดนึง ยั้งอารมณ์ตัวเองด้วย.. ตีให้พอเหมาะ แล้วสอนเค้าไปด้วย.. ไม่กี่ครั้งก็จำได้ค่ะ.. ส่วนเรื่องงานขอให้หาได้เร็วๆ อย่าเครียดนะคะ  เราก็อยู่บ้านสามีทำงานคนเดียว ก็ประหยัดเอาค่ะ ก็พออยู่ได้  ทั้งๆ ที่ทำงานได้สองคน  ศก ในบ้านคงคล่องกว่านี้เยอะเลย จากคุณ : ฟ้าสวยมาก - [ 15 มิ.ย. 52 04:32:45 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ได้ระบายแล้วคงดีขึ้นนะคะ... ความทุกข์เป็นของเรา มีอะไรก็ปรึกษาเพื่อนหรือสามีดีกว่า อย่าไปลงที่ลูกค่ะ.. จากคุณ : ลูกชิ้นปลาเด้ง - [ 15 มิ.ย. 52 05:14:10 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อยากให้ข้อคิดนิดหนึ่งว่า...   การดุ  การลงโทษ  ไม่ว่าจะมีเหตุผลหรือไม่มีเหตุผล   พ่อแม่ควรคุยกันลับหลังลูก   และปรับวิธีการให้เหมาะสม   ไม่ควรขัดแย้งเรื่องวิธีการกันต่อหน้าลูก  อีกฝ่ายต้องอดทน   เพราะลูกจะสับสนไม่รู้ว่าผิดหรือถูก   และเด็กจะทำอีก หลังลงโทษแล้ว   เมื่ออารมณ์เย็น  พ่อแม่ควรคุยกัน  กำหนดแนวทางการอบรมสั่งสอนให้เป็นแนวเดียวกัน   โดยไม่ใช้อารมณ์  และบอกเหตุผลลูกก่อนจะลงโทษทุกครั้ง อย่าอายที่จะขอโทษลูกเมื่อผู้ใหญ่ทำไม่ถูก  และในขณะเดียวกันพ่อแม่ก็ต้องสอนลูก  บอกเหตุผล  จนเด็กยอมรับได้   ทั้งหมดนี้ต้องทำเมื่ออารมณ์เย็นแล้วทั้งลูกและพ่อแม่ ปล. เมื่อเห็นว่าผู้ใหญ่ลงโทษแบบผิดๆ  เพียงใช้สายตาบอกกัน  และโอบลูกออกไปจากสถานการณ์นั้นก่อนก็ได้ จากคุณ : พิซซ่าไทย - [ 15 มิ.ย. 52 07:21:35 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อย่าลงโษตัวเองมากมายเลยค่ะ ตกงานก็เครียดพอเเล้ว คิดซะว่าเราทำเพื่อลูก ตีบ้างจะเป็นไรไป ขว้างช้อน ขว้างกับข้าว เป็นเรา เราก็ตีค่ะ จากคุณ : Hana* - [ 15 มิ.ย. 52 08:40:29 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เห็นด้วยกับคุณพิซซ่าไทยค่ะว่าพ่อแม่ควรเลี้ยงลูกไปในทางเดียวกัน ลองคุยกับสามีดูนะคะว่าแค่ไหนที่เขารับได้ เรารับได้ อย่าขัดแย้งและดุแม่เวลาที่แม่ดุลูกเพราะลูกจะรู้ว่าพ่อเข้าข้างตัวเอง ผิดหรือถูกเด็กยังไม่รู้หรอกค่ะรู้แต่ว่าแม่ถูกพ่อดุแสดงว่าเราทำถูกแล้ว และจะทำพฤติกรรมแบบนั้นไปเรื่อยๆ เราก็ตีลูกนะคะถ้าลูกมีอาการอาละวาดขว้างข้าวของเพราะสอนอยู่เสมอไม่ให้ทำแบบนั้น แต่ตีไปก็สอนไปด้วย หลังๆก็ลูกก็ไม่ทำอีก ตีลูกให้บอกเหตุผลด้วย ลูกจะได้จำและไม่ทำอีก... จากคุณ : เทียนสีรุ้ง - [ 15 มิ.ย. 52 09:05:10 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เข้าใจเลยครับ เอาใจช่วยนะครับ เรื่องตีลูกแล้วมานั่งเสียใจทีหลัง ผมว่าเป็นกันเยอะนะ จากคุณ : คอบอล - [ 15 มิ.ย. 52 10:45:49 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ตีแขน ชิมิ ไม่เป็นไรค่ะ อย่าฟาดหัวแล้วกัน 5555 การแสดงให้ลูกรู้อารมณ์เราบ้าง เป็นเรื่องธรรมดาของครอบครัวจ้ะ เราไม่จำเป็นต้องเป็นแม่ที่สมบูรณ์แบบ (แต่เก็บกด) ตลอดเวลา เราโกรธ เราเจ็บปวดเป็น เมื่อมันผ่านไปก็ขอโทษกันได้ "ลูกเล่นแกงเผ็ดแม่เลยตี แต่ครั้งนี้แม่ก็ผิดที่วางแกงเผ็ดใกล้ลูก ต่อไปแม่จะเก็บแกงเผ็ดให้ใกลลูก แต่ถ้าลูกยังเล่นอีก แม่ก็จะตีอีก" การพูดแบบนี้ใช้ได้ไปจนโต แล้วบ้านเราจะเป็นบ้านที่พูดคุยกันได้ทุกเรื่อง และแฟนคุณก็ทำถูกแล้ว ที่พยายามปกป้องลูก แฟนคุณก็ไม่จำเป็นต้องสมบูรณ์แบบตลอดเวลาเหมือนกัน ถ้าคุณตีลูกแล้วพ่อพยายามกระหน่ำด้วยคน หรือเข้าข้างคุณมากไป ลูกก็ไม่ต่างอะไรกับลุกฟุตบอลที่ถูกเตะไปมา ไม่มีใครเคียงข้าง เราว่าคุณไม่ได้ตีด้วยอารมณ์นะ เราว่าคุณตีเพราะตกใจประสาหญิงมากกว่า แต่คุณเองเครียดอยู่ เลยเก็บมาคิดทำร้ายตัวเองอย่างตอนนี้ อย่าลืมว่า ครอบครัว ไม่ใช่ที่ของคนสมบูรณ์แบบสามคนใช้ชีวิตร่วมกัน แต่เป็นที่ๆ คนสามคนคุยได้ทุกเรื่อง ทุกวัน ต่างหาก จากคุณ : rainfull - [ 15 มิ.ย. 52 11:30:38 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ธรรมชาติของเด็กอยากรู้อยากลองไปซะหมดค่ะ ซึ่งบางทีคนอาบน้ำร้อนมาก่อน อธิบายเท่าไหร่เขาก็ไม่ฟัง เด็กฉลาดขี้สงสัย  คุณจงดีใจเถอะค่ะ  ว่าลูกคุณซนดีกว่าลูกคุณไม่เคลื่อนไหวเลย   ลูกสาวเราเองก็ซนค่ะ  เคยตีเหมือนกัน แต่นั่นคือให้โอกาสหยุดกับลูกก่อน แต่ถ้าลูกไม่ฟัง ให้ถึงสามครั้ง ก็ทำโทษ แต่ส่วนใหญ่จะไม่ตี จะใช้วิธีไม่สนใจมากกว่า  แล้วมาอธิบายกันทีหลัง วันก่อนลูกสาวเล่นมะนาว ซึ่งหั่นเป็นชิ้นแล้ว ห้ามเท่าไหร่ไม่ฟังค่ะ หันแว๊บเดียวร้องไห้แล้ว ร้องแสบตา ก็รีบพาเขาไปล้างตาทันที  ถามว่าทำไมแสบตา เขาบอกว่าอยากบีบมะนาวบ้าง แต่มะนาวเข้าตา (คงเป็นน้ำมันที่เปลือก) คราวนี้ไม่ตีนะคะ  จะกอดลูกไว้   แล้วอธิบายว่าทำไมแม่ถึงห้าม ทำไมแม่ถึงไม่อยากให้เล่น หลังจากนั้น กรณีของมะนาวก็หยิบยกได้หลายเรื่องค่ะ บางครั้งการห้ามไปซะหมด เด็กฉลาดก็มักไม่ฟังค่ะ   ลองบอกเขาก่อนว่า ถ้าไม่เชื่อแล้วจะเป็นอย่างไร  ถ้าไม่ฟังก็ให้ลอง แต่อย่าให้ลองเรื่องเสี่ยงนะคะ   มาให้กำลังใจค่ะ  คนเคยทำงานอยู่ดีๆต้องอยู่บ้านย่อมเสียกำลังใจ  แต่อยากให้มองลึกๆ ทุกเรื่อง ย่อมมีโอกาสในวิกฤตค่ะ   การที่ลูกขี้โวยวาย อารมณ์ไม่ร่าเริง เอาแต่ใจ  อาจจะเป็นเพราะเขาต้องการแม่มาดูแลแทนคนอื่นกระมังคะ  ความอ่อนโยนของแม่ อาจจะทำให้เขาดีขึ้น  ว่างๆก็เอาหนังสือนิทานมานั่งอ่านด้วยกัน  กรณีต่างๆในนิทาน บางทีก็หยิบยกมาอธิบายได้ค่ะ แล้วลูกจะซึมซับความมีเหตุมีผลไปได้เรื่อยๆ ซึ่งเราเองก็สังเกตุว่าหลายคนที่อ่านหนังสือให้ลูกฟัง  พัฒนาการต่างกันจริงๆ เป็นกำลังใจและดีใจด้วยนะคะ  ดีใจกับคุณแม่ที่ได้อยู่ใกล้ลูก และดีใจกับลูกที่ได้รับความอบอุ่นที่คุณแม่ทุ่มเทเวลาได้มากขึ้น   พยายามปรับอารมณ์และเข้าใจลูกให้มากๆ  ทั้งคุณและลูกจะมีความสุข และลูกก็สามารถเป็นเพื่อนคุณได้ตั้งแต่วัยเยาว์ค่ะ จากคุณ : VegeMoM. - [ 15 มิ.ย. 52 13:26:46 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เข้าใจอารมณ์นั้นเลยค่ะ เพราะเราเองก็เป็นทุก 5 นาที อิอิ แต่ยังไม่เคยตีนะคะ ปกติจะพูด จะห้าม ถ้าไม่ฟังก็จะอุ้มตัวเค้าออกมา แน่นอนค่ะ ลูกเราต้องร้องไห้โวยวาย..เราก็ทำเป็นไม่สนใจ ..ปล่อยให้โวยวายไปซักพัก เค้าก็จะหายเอง เข้ามากอด มาขอโทษแม่ จากนั้นเราก็จะโกรธเค้า อธิบายให้เค้าฟังว่าทำไมแม่ถึงห้าม แต่เคยเสียงดังเหมือนกันค่ะ เมื่อวานเพิ่งมีกรณีกันเหมือนกัน คุณสามีอยากพาลูกไปบ่อตกปลา ก็ไปกัน ด้วยความที่ลูกไม่อยู่นิ่ง และก็ท้าทายอำนาจรัฐมาก ก็จะเดินไปโน่นนี่ แม่ห้ามเพราะกลัวตกบ่อก็ไม่ฟัง เดินห่างออกไป ชอบเอาปากไปเลียโต๊ะบ้าง พอแม่ห้าม เอา baby wipe ไปเช็ดให้ก็ร้องโวยวาย ..จนสุดท้าย เราก็พูดนิ่งๆ ว่า หนูอยากทำอะไรก็ทำเลยนะ แม่ถือว่าแม่เตือนแล้ว ถ้าเกิดอะไรขึ้น แม่จะรักษา แต่ไม่สงสาร แล้วก็หันไปทางอื่น ไม่สนใจ ไม่มองเค้าอีก เค้าก็จะแกล้งเดินๆๆ ยั่วๆ แม่ พอเห็นไม่สนจริงๆ ก็มากอดบอกว่า "รักแม่นะคะ" เราก็กอดลูกบอกว่า "ค่ะ แต่หนูดื้อ" ลูกก็พูด "หนูไม่ดื้อแล้วค่ะ หนูขอโทษ" แล้วเราก็อธิบายว่าทำไมต้องห้ามเค้า ทุกวันนี้ปากเปียกปากแฉะ คุณสามีก็ขำๆ แม่ลูกงอนกันทุกวัน จากคุณ : JNOY - [ 15 มิ.ย. 52 14:40:45 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขึ้นชื่อว่าเป็นมนุษย์ อารมณ์เป็นสิ่งที่อยู่คู่กัน อยู่ที่ว่าใครจะควบคุมได้ดีมากกว่ากัน ไม่ใช่เรื่องเก็บกดแน่ๆ แต่คือรู้จักจัดการกับมัน(อารมณ์) ผมเห็นว่ากรณีที่คุณ ton-kaw-moomoo เป็นมันเป็นธรรมดา พื่นฐานทางอารมณ์เรามีต้นทุนไม่เท่ากัน บางคนจุดเดือนต่ำ บางคนจุดเดือดสูง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเชื่อว่าคนที่เป็นพ่อเป็นแม่คน ไม่ตั้งใจให้เป็นอย่างนั้น และต้องประคองสติให้ดี ผมเองเชื่อว่า หลายคนอาจเกิดอาการหลุดบ้าง(โดยเฉพาะกับพ่อแม่มือใหม่) ทั้งๆ ที่ก็รู้แก่ใจว่า ต้องไม่อย่างนั้น ต้องไม่อย่างนี้ กับเจ้าตัวเล็กภายหลังจากเหตุการณ์ก็จะรู้สึกว่าผิด คุณพ่อของเด็กก็ดูเป็นคนใจเย็น และดูจะเข้าใจคุณลูกแต่ผมก็คิดว่าตัวคุณพ่อเองถ้าได้มาเลี้ยงลูกด้วยตัวเอง หากเจอแบบนี้บ้างในทางกลับกัน คุณเป็นฝ่ายทำงานเขาอยู่บ้าน อาจจะได้เห็นหนังเรื่องเดียวกัน แต่คนละมุม ผมว่าขอให้เตรียมพร้อมกับการเป็นพ่อคน แม่คนของวันนี้ และวันพรุ่งนี้ ไม่ใช่เมื่อวานนี้ที่ไม่อาจเปลียนแปลงอะไรได้ดีกว่าครับ ผมเองก็ไม่ใช่พ่อที่สมบูรณ์แบบอะไร แต่ขอทำให้ดีที่สุด เป็นกำลังใจให้อีกคน แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 52 15:23:51 จากคุณ : Lord of Rabbit - [ 15 มิ.ย. 52 15:23:29 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณทุก ๆ ความเห็นนะค่ะ จากคุณ : ton-kaw-moomoo - [ 18 มิ.ย. 52 00:14:30 ]