ความคิดเห็นที่ 1 ปูเสื่อรอค่ะ จากคุณ : kateking - [ 17 มิ.ย. 52 12:53:53 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ปัญหาของ...เด็กไฮเปอร์แอคทีฟ(Hyperactivity) ดิฉันได้เล่าค้างถึงผลการตรวจวัดระดับเชาว์ปัญญาของลูกชายคนเล็ก  ซึ่งดิฉันจะเล่าให้อ่านในลำดับถัดไปนะคะ  แต่ดิฉันขอนำเอาบทความดีๆ เกี่ยวกับเด็กสมาธิสั้นที่มีความซนผิดปกติ  ซึ่งเป็น 1 ใน 3 อาการของเด็กสมาธิสั้นมาให้คุณๆ ได้อ่าน ขอขอบคุณบทความดีๆ จากนิตยสาร "บันทึกคุณแม่" โดย  รศ.นพ. อัมพล สูอำพัน จิตแพทย์เด็ก โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ด้วยคะ ปัญหาของ...เด็กไฮเปอร์แอคทีฟ(Hyperactivity) ที่ใช้คำว่า "ปัญหา" ในที่นี้มีความหมายว่า เด็กกลุ่มที่เป็นไฮเปอร์แอคทีฟนี้ พวกเขาได้รับความทุกข์อันเนื่องมาจากความซนที่ผิดปกติ รวมทั้งการอยู่ไม่นิ่งตลอดเวลา เป็นผลให้การเรียนของพวกเขามีปัญหาและสังคมเกิดความไม่เข้าใจ เด็กอาจเกิดความรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเองน้อย ดังนั้นจึงต้องได้รับการแก้ไขอย่างทันท่วงที รศ.นพ. อัมพล : เมื่อไหร่เราจะเรียกว่า เด็กสมาธิสั้น อันนี้สำคัญ เราคงต้องมองดูในแง่ของพัฒนาการของเด็กเป็นหลัก เพราะว่าเด็กเล็ก ๆ พอเริ่มเดินได้ พอเริ่มคลานได้ สมาธิก็จะสั้นเป็นของธรรมดา เราถือเป็นลักษณะปกติของเด็ก แล้วในเด็กในวัยอนุบาลโดยเฉลี่ยแล้ว เด็กก็จะมีสมาธิที่ไม่ค่อยยาวนักและก็จะค่อนข้างซน เพราะฉะนั้นโดยทั่วไปแล้วแพทย์เองก็จะไม่ค่อยวินิจฉัยว่าเด็กวัยอนุบาลนั้นเป็นเด็กสมาธิสั้น (เช่นเดียวกับคุณหมอจิตเวชที่ดิฉันได้พาลูกชายคนเล็กไปพบก็ได้บอกดิฉันไว้ ซึ่งดิฉันจะได้เล่าให้ฟังในลำดับถัดไป) อย่างไรก็ตาม เด็กวัยอนุบาลที่ค่อนข้างจะมีการอยู่ไม่นิ่งมาก ๆ และมีสมาธิสั้นมากกว่าเด็กคนอื่นตรงนั้น เราก็จะพิจารณาติดตามดู ทันทีที่เข้าประถมศึกษาตั้งแต่ ป.1 เป็นต้นไปแล้ว เด็กมีความตั้งใจสั้น อยู่ไม่นิ่ง และทนอะไรไม่ค่อยได้ เราก็จะวินิจฉัยว่า เป็น สมาธิสั้น โดยเฉพาะในกลุ่มที่เมื่อมีปัญหานี้แล้วรบกวนผลการเรียนของเด็กเอง รบกวนสิ่งแวดล้อม รบกวนเพื่อนในชั้น ทำให้การเรียนไม่ดี มีปัญหากับคุณครูจนกระทั่งเด็กมีผลการเรียนที่แย่ลง เด็กมีปัญหาทางด้านอารมณ์ มีปัญหาพฤติกรรม ตรงนั้นเป็นสิ่งจำเป็นมากเลยที่เด็กจะต้องได้รับการรักษา *** แต่ในกรณีเป็นเด็กค่อนข้างจะซนแล้วก็เรียนหนังสือได้ดีพอใช้เราก็ไม่อยากจะเรียกเด็กคนนั้นเป็นไฮเปอร์แอคทีฟหรือเด็กสมาธิสั้น แต่น่าจะเป็นเด็กซนมากกว่า *** แก้ไขเมื่อ 17 มิ.ย. 52 13:09:10 จากคุณ : natnamo - [ 17 มิ.ย. 52 13:08:17 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ลงชื่อไว้ก่อนต้องไปธุระต่างจังหวัดหลายวันเดี๋ยวกลับมาอ่านอา.หน้านะคะ พี่ อ้อ..พร้อมโหวตให้แล้วนะคะ จากคุณ : โมลลาโย - [ 17 มิ.ย. 52 13:56:58 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เด็กซนไม่นิ่ง... ถ้าไม่ได้เป็นมาตั้งแต่เกิดอาจเป็นสมาธิสั้นเทียม ดิฉันของเล่าทบทวนอาการของลูกชายคนเล็กอีกครั้ง  ว่าพฤติกรรมอะไรที่ทำให้คุณหมอจิตเวชคนแรกสงสัยว่าเค้าจะมีอาการสมาธิสั้น  สิ่งที่สังเกตได้คือ เรียกชื่อเค้าไม่หัน ต้องเรียกหลายๆครั้งกว่าจะหันมา  ชอบเขวี่ยงของเล่นลงพื้น  เวลาวิ่งเล่นจะวิ่งแบบไม่ระวังและไม่กลัวเจ็บ  มีการพัฒนาในการพูดช้า เวลาพูดไม่ยอมสบตา ในตอนแรกอาการของลูกชายคนเล็กที่ได้กล่าวไปทั้งหมด ดิฉันต้องค่อยๆมาปรับวิธีการดูแลและฝึกเค้าให้รู้จักพูดสบตา หัดให้เค้าเล่นอยู่กับที่ให้ได้นานขึ้น และพาเค้าไปเข้าเรียนเนอสเซอรี่เพื่อให้มีสังคมและมีการเลียนแบบพฤติกรรมของเด็กที่อยู่ในวัยเดียวกัน ซึ่งระยะแรกๆ ก็มีพาไปให้คุณหมอดูพฤติกรรมเป็นระยะๆ พอเข้าสู่ช่วงอนุบาลก็ไม่ได้พาไปพบกับคุณหมอ  จนกระทั่งลูกชายคนเล็กป่วยต้องเข้าไปรักษาตัวอยู่ที่รพ.อีกแห่งหนึ่ง  ซึ่งคุณหมอจิตเวชประจำอยู่ที่รพ.บังเอิญสังเกตเห็นพฤติกรรมที่คุณหมอใช้คำว่า “น่าสนใจ” อยากให้พามาพบหลังจากหายป่วย  และก็มีเหตุที่ต้องพาไปพบเพราะคุณครูประจำชั้นสันนิษฐานว่า ลูกชายคนเล็กมีอาการเด็กสมาธิสั้น รบกวนการเรียนของเพื่อนๆ และการสอนของคุณครู แต่การพาลูกชายไปพบคุณหมอจิตเวชอีกท่านนี้ ก็เพราะว่า คุณหมอคนเดิมติดธุระไปตจว. แล้วก็นัดของคุณหมอเต็ม  การพบกับคุณหมอจิตเวชท่านใหม่นี้ คุณหมอได้ให้ความรู้และความคิดอะไรกับดิฉันหลายอย่างเกี่ยวกับเด็กสมาธิสั้น คุณหมอบอกกับดิฉันว่า สำหรับลูกชายดิฉัน คุณหมอพิจารณาแล้วลูกชายดิฉันไม่ใช่เด็กสมาธิสั้น  แต่เป็นเด็กที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง ซึ่งอาจเกิดจากการมี IQ ในการเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็ว และขออนุญาตให้ลูกชายคนเล็กทำทดสอบระดับเชาว์ปัญญา IQ รายงานการทดสอบเบื้องต้นดิฉันได้มีเขียนไว้ในกระทู้เดิม  ส่วนผลการทดสอบเชาว์ปัญญานั้น ในใบรายงานก็ได้แนะนำไว้ว่า “ไม่ควรยึดติดที่ตัวเลขหรือระดับความสามารถทางเชาว์ปัญญา  ซึ่งดิฉันคิดว่า คุณๆที่เข้ามาอ่านอาจมีความคิดเห็นแตกต่างออกไปก็ได้ ดิฉันเชื่อว่าหลายๆ คนมีความเชื่อว่า เด็กที่มี IQ สูงต้องเป็นเด็กที่ผลการเรียนดีถึงดีมาก  แต่ดิฉันอยากขอเพิ่มเติมว่า เด็กที่มี IQ สูงต้องเป็นเด็กที่มีความพร้อมในการเรียนรู้ที่ดีด้วย  ถึงจะมีผลการเรียนที่ดี เพราะเด็กที่มีอาการสมาธิสั้นบางคนก็มี IQ สูงมาก แต่ผลการเรียนไม่ดีอย่างระดับ IQ ก็เป็นไปได้คะ จากคุณ : natnamo - [ 17 มิ.ย. 52 14:05:43 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ดีจ้า..พี่ต่าย เปลี่ยนมารอพี่ต่ายห้องนี้แล้วล่ะ อิ อิ อ่านตั้งแต่ต้นจนตาลายเลยอ่ะ.. อยากจะบอกว่า .."สิ่งที่เราทำผิดพลาดในอดีต..ที่ยังตามหลอกหลอน ให้เราไม่ให้อภัยตัวเอง มันทรมาณมาก แต่ยังไง..เราก็ยังคงต้องเดินหน้าต่อไปเนอะ ..ยังไม่สายที่จะทำให้มันดีขึ้น เพียงแค่ "รักและเข้าใจกัน"" แก้ไขเมื่อ 17 มิ.ย. 52 14:09:22 จากคุณ : ปิ่นปักใจ (ปิ่นปักใจ) - [ 17 มิ.ย. 52 14:09:05 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอเข้าฟังด้วยคนค่ะ จากคุณ : คนสวยเมืองนนท์ - [ 17 มิ.ย. 52 14:12:41 ]

ความคิดเห็นที่ 7 พี่พัตตามอ่านอยู่เรื่อยๆนะคะต่าย...สู้ๆค่ะ  เป็นกำลังใจให้... จากคุณ : เลขาว่างงาน - [ 17 มิ.ย. 52 14:38:20 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณน้องมด~ น้องปิ่น ~ พี่พัด ~ คุณคนสวยเมืองนนท์ และคุณkateking ดีใจที่ได้เห็นน้องปิ่นกับพี่พัดตามมาโพสให้กำลังใจ  และขอบคุณอีกครั้งที่ติดตามอ่านด้วยนะจ๊ะ  ถึงจะมาโพสอยู่ที่บ้านนี้  แต่บ้านโน้นก็จะแวะไปเป็นระยะๆนะ หุๆๆ ขอบคุณ น้องมด ที่แวะมาโหวตให้นะจ๊ะ ขอให้เดินทางไปตจว.อย่างปลอดภัยและเดินทางกลับสะดวกราบรื่น โชคดีแล้วเจอกันอาทิตย์หน้าจ้า ขอบคุณทุกๆ คนที่ติดตามอ่านอีกครั้งด้วยค่ะ จากคุณ : natnamo - [ 17 มิ.ย. 52 15:00:03 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มาเป็นกำลังใจให้พี่ต่ายค่ะ สู้ๆๆๆๆๆต่อไปนะค่ะ อย่ายอมแพ้ค่ะ พลังความรักที่พี่ต่ายมีให้ลูกต้องส่งผลให้ นัท กะ นโม ดีวันดีคืนแน่นอนค่ะพี่ ปล.แวบๆๆๆมาเจอพี่ปิ่นบ้านนี้ด้วยนะ สวัสดีค่ะพี่ปิ่น มาเจอพี่ต่ายพอดี ยังอยู่ป่าวค่ะเนี่ย เมื่อเช้าแวะมาอ่านค่ะ ยังไม่ได้โพส เข้ามาโพสให้เป็นกำลังใจคะพี่ แก้ไขเมื่อ 17 มิ.ย. 52 15:04:34 จากคุณ : Rainys (Urairats) - [ 17 มิ.ย. 52 15:03:12 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ  สู้ สู้ ค่ะ จากคุณ : ลูกไหม - [ 17 มิ.ย. 52 15:22:13 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีค่ะ มานั่งรออ่านต่อค่ะ จริงอย่างที่ว่าเด็กอนุบาลตัดสินได้ยากว่าเป็นสมาธิสั้นหรือไม่ เพราะโดยวัยของเค้าแล้ว จะให้นั่งทำอะไรนานๆคงไม่ได้ แถมยังซนอีกต่างหาก จากคุณ : โอเชี่ยนคลับ - [ 17 มิ.ย. 52 15:36:39 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เป็นกำลังใจให้นะคะเจ๊ต่าย เหนื่อยแต่ก็ต้องสู้ fighting!!! จากคุณ : Susie - [ 17 มิ.ย. 52 16:07:19 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ยังติดตามอ่านอยู่เสมอนะคะ  เรื่องราวน่าสนใจมากค่ะ หากว่างก็จะแวะเข้ามา  อันดับแรกต้องดูที่กระทู้แนะนำก่อนทุกทีค่ะ ขอบคุณสำหรับ "ทาน" อันยิ่งใหญ่ค่ะ                                                         จากคุณ : แม่เต่งฯ (แม่สองต้น) - [ 17 มิ.ย. 52 16:09:15 ]

ความคิดเห็นที่ 14         ในฐานะน้องสาวร่วมโลก  ก็ต้องตามมาชื่นชมและให้กำลังใจเจ๊...ไม่ว่าเจ๊จะไปอยู่ห้องไหนก็ตาม เรื่องบันเทิงที่เราร่วมสุข ก็โอเคอ่ะนะเจ๊  แต่เรื่องราวความอึดและอดทนนี้ ก็ได้รู้มาบ้าง เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ   ขอให้หลาน ๆ ของต้น เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีจ้า..... จากคุณ : หญิงใหญ่ใจดี - [ 17 มิ.ย. 52 16:10:04 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มาติดตามอ่านต่อค่ะ เพราะลูกชายคนโตก็ซนมากๆ นั่งนิ่งๆไม่ค่อยได้ ตอนนี้ก็พาเข้าเนอร์สแล้วค่ะ เพราะอยากจะฝึกให้เค้าอยู่ร่วมกับคนอื่นๆ ให้รู้จักการมีสังคม การแบ่งปัน เพราะอยู่ที่บ้านเธอจะใหญ่สุด หวงของทุกอย่างว่าเป็นของตัวเอง เรื่องวิ่งซน โยนของเล่น แล้วก็ไม่ระมัดระวังในการเดินการวิ่ง จนล้มได้แผลบ่อยๆ ก็เป็นเอามากเหมือนกันค่ะ กังวลอยู่ว่าจะเป็นเด็กสมาธิสั้นรึเปล่า ครูที่เนอร์สก็เล่าให้ฟังว่าเข้ากับเพื่อนได้ แต่เวลารวมกลุ่ม เช่น ให้เข้าแถวเคารพธงชาติ ต้องมีครูยืนประกบ เพราะจะยืนนิ่งๆไม่ได้ หรือเวลาที่ครูเล่านิทาน เพื่อนคนอื่นๆเค้าก็นั่งนิ่งฟังกันดี แต่รายนี้ก็ต้องมีครูประกบอีก เพราะเธอจะเดินเลี่ยงไปหาของเล่นอื่นแทน เป็นกำลังใจให้คุณแม่คนเก่งนะคะ จากคุณ : bodiamond1 - [ 17 มิ.ย. 52 16:15:59 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณหญิงต้น~ น้องซวง ~ น้องฝน ~ คุณต่าย (โอเชี่ยนคลับ) ~ คุณแม่แตงฯ ~ คุณลูกไหม และ คุณ bodiamond1 ขอบคุณ หญิงต้น น้องซวง และน้องฝน ที่ข้ามห้องจากห้องบันเทิงตามมาอ่านในห้องนี้  แม่บ้านแบบพี่...ก็เลยมีห้องไว้ต้อนรับน้องๆ อีก 1 ห้อง ซึ่งพี่หวังว่า น้องๆได้เข้ามาอ่านแล้วคงได้รับรู้เรื่องราวอีกมุมของเจ้าหลานสุดแสบอย่างนโม  และหลานคนโตเจ้าณัฐ  และถ้าพี่ไม่ว่างก็เป็นอันว่ารู้กันนะจ๊ะ 555 ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกๆ กำลังใจที่มอบให้คะ จากคุณ : natnamo - [ 17 มิ.ย. 52 18:17:52 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ระดับสติปัญญาหัวกะทิ แต่...ผลการเรียนต้องปรับปรุง หลักเกณฑ์ที่ดิฉันได้ทราบจากคุณหมอจิตเวชเกี่ยวกับการผลคะแนนที่วัดว่า คะแนนระดับเท่าไหร คือ เกณฑ์ปกติ (Average) หัวกะทิ (Superior or High Average) และอัจฉริยะ (Geniuses) เด็กที่ผลคะแนนรวมอยู่ที่ 90 -100 คะแนนถือว่ามีระดับเชาว์ปัญญาปกติ  คะแนน 110-130 คะแนนถือว่าเป็นพวกหัวกะทิ และมากกว่า 130 คะแนนขึ้นไปถือว่าเป็นอัจฉริยะ จากผลการทดสอบของลูกชายคนเล็ก แบ่งคะแนนออกเป็น 3 หัวข้อ โดยมีคะแนนให้แต่ละหัวข้อ จากนั้นนำมาสรุปรวมวัดความสามารถทางเชาว์ปัญญา ดังนี้คะ Scale 1 Verbal I.Q. (ความสามารถทางด้านภาษา) Score 100 Percentile Rank 50 Qualitative Range Average Scale 2 Performance I.Q. (ความสามารถด้านการลงมือปฏิบัติ) Score 121 Percentile Rank 92 Qualitative Range Superior Scale3 Processing Speech (ความสามารถทางความคล่องแคล่ว) Score 122 Percentile Rank 93 Qualitative Range  Superior Full Scaled I.Q. (เชาว์ปัญญาโดยรวม) Score 112 Percentile Rank 79 Qualitative Range High Average แก้ไขเมื่อ 17 มิ.ย. 52 18:22:34 จากคุณ : natnamo - [ 17 มิ.ย. 52 18:20:53 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ปูเสื่อรอติดตาม ขอแบบพิมพ์แล้วเคาะขึ้นบรรทัดใหม่ก็จะอ่านง่ายขึ้น เพราะเนื้อหายาว ลากสายตาตาม จนสุดขอบจอแล้วเมื่อยสายตาจัง อิ อิ รบกวนหน่อยนะคะ จากคุณ : IcyRose - [ 17 มิ.ย. 52 18:47:59 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ผลของการทดสอบทำให้รู้ข้อเด่นเพื่อพัฒนาและข้อด้อยเพื่อปรับปรุง นอกจากนี้...จากผลการทดสอบยังมีรายละเอียดคะแนนในแต่ละด้าน  ซึ่งทำให้ดิฉันได้ทราบข้อเด่นของลูกชายคนเล็ก และข้อด้อย ซึ่งตรงนี้ คุณหมอบอกกับดิฉันว่า ในส่วนของ คะแนนความสามารถทางภาษาของลูกชาย ยังไม่เรียกว่าด้อยเพราะเค้าก็อยู่ในเกณฑ์ปกติทั่วไป  เพียงแต่...ถ้าเค้ามีเพิ่มขึ้นก็จะทำให้เค้ามีศักยภาพซึ่งเค้าเองอาจพัฒนาตัวเองเป็นอัจฉริยะก็ได้ คุณๆ ที่เข้ามาอ่านพอได้อ่านแล้วคงรู้สึกตื่นเต้นยินดีไปกับดิฉันที่มีลูกชายฉลาด I.Q.สูง  ซึ่งตอนแรกดิฉันเองก็รู้สึกแบบนี้จริงๆคะ แต่...พอมาพิจารณาสิ่งที่คุณหมอได้บอกกับดิฉันนั้น ทำให้ดิฉันได้ตระหนักถึงการเลี้ยงดูของดิฉันที่ผ่านมา  ผลของการปล่อยให้เค้าโตเองตามธรรมชาติ เพราะเห็นว่าเค้าเลี้ยงง่าย ไม่วุ่นวาย ปล่อยให้ดูทีวีเวลางานยุ่ง ทำให้เค้ามีพัฒนาทางการพูดช้าและมีอาการเหมือนเด็กสมาธิสั้นนั่นเอง สำหรับรายละเอียดและผลคะแนนที่ใช้เป็นเกณฑ์วัดแต่ละด้าน  ยังแสดงผลให้เห็นถึงวัยที่เค้าพัฒนาไปถึงว่าเป็นปกติ  หรือเด่นกว่าวัยของเค้าด้วย  ซึ่งตอนที่ดิฉันพาลูกชายคนเล็กไปทำการทดสอบมีอายุ 4 ปี 11 เดือน ปัจจุบันอายุ 6 ปี 3 เดือนคะ Verbal Part (ความสามารถทางด้านภาษา) Information (ความรู้พื้นฐาน) Scale Scole 9 Age Equlvalents 4 ปี 7 เดือน Vocabulary (ความหมาย) Scale Scole 11 Age Equlvalents 5 ปี 1 เดือน Comprehension (การแก้ปัญหา) Scale Scole 10 Age Equlvalents 4 ปี 10 เดือน Performance Part (ความสามารถทางด้านลงมือปฏิบัติ) Block Design (เกี่ยวกับบล็อก) Scale Scole 17** Age Equlvalents >7 ปี 2 เดือน Matrix Reasoning Scale Scole 11 Age Equlvalents 5 ปี 4 เดือน Picture Concepts (ความรอบคอบ) Scale Scole 12 Age Equlvalents 5 ปี 4 เดือน Processing Speed Part (ความสามารถทางความคล่องแคล่ว) Symbol Search (ความจำทางสายตา)Scale Scole 16** Age Equlvalents 6 ปี 10 เดือน Coding Scale Scole 12 Age Equlvalents 5 ปี 4 เดือน หมายเหตุ * Weakness, **Strength แก้ไขเมื่อ 17 มิ.ย. 52 19:13:00 จากคุณ : natnamo - [ 17 มิ.ย. 52 19:11:49 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ค้นหาพรสวรรค์ของลูกแล้ว แต่...แม่ซิ จะส่งเสริมยังไง ดูจากผลรายงานที่ลงรายละเอียดในด้านทักษะของลูกชายคนเล็กแล้ว  จะเห็นได้ว่า พัฒนาการในตอนนั้น โดยรวมๆ อยู่ในเกณฑ์สูงกว่าอายุนิดหน่อย  แต่...ที่ต่ำกว่าเกณฑ์ก็มีซึ่งทำให้เห็นได้ชัดเจนว่า การเลี้ยงดูของดิฉันที่ผ่านมายังไม่ถูกทาง แต่ถ้าจะให้ถูกต้องจริงๆ ดิฉันขอนำผลรายงานที่ได้อธิบายถึงคะแนนที่ลูกชายคนเล็กได้มีดังนี้ “จากการทดสอบในขณะนี้พบว่าเด็กมีความสามารถด้านการลงมือปฏิบัติที่เด่นกว่าความสามารถทางภาษา  ซึ่งมีความแตกต่างกัน 21 จุด เมื่อพิจารณาในรายละเอียดในแต่ละด้านโดยเทียบกับมาตรฐานของตนเองพบว่า...” เด็กมีความสามารถเด่นในทักษะด้านการวิเคราะห์เชิงมิติสัมพันธ์ และทักษะด้านความคล่องแคล่วในการประสานกันระหว่างมือและตา ในส่วนของความรวดเร็วในการกวาดสายตามองเพื่อคัดแยกในการจับคู่วัตถุ (Visual Scanning) ส่วนความสามารถที่ทำได้ปานกลางได้แก่ การใช้ความคิดรวบยอดที่ไม่ต้องใช้ภาษา (Concept Formation) ความรวดเร็วในการจำสัญลักษณ์ (Visual Memory) การแก้ไขปัญหาไม่ใช้ภาษา การเข้าใจความหมายของคำศัพท์ และการแก้ไขปัญหาพื้นฐานในการตัดสินใจทางสังคม ส่วนทักษะด้านความรู้ทั่วไปที่ใช้ในชีวิตประจำวันทำได้ต่ำกว่าเกณฑ์เฉลี่ยเล็กน้อย ตรงจุดนี้ทำให้ดิฉันได้เข้าใจว่า ตลอดเวลาที่ดิฉันเลี้ยงลูกและอยู่กับทั้งวัน  การที่ดิฉันปล่อยให้เค้าเล่นเองตามประสา แล้วคิดเองเข้าใจเองว่า ไม่เป็นไร เค้าไม่ไปไหนเล่นคนเดียวได้   แต่ความจริงที่รู้ก็คือ สมองของเด็กในช่วง 1-3 ปีแรกเป็นช่วงที่พัฒนาได้ดีที่สุด  แต่ดิฉันก็ปล่อยให้เค้าเติบโตไปแบบไร้ทิศทาง  แต่ถึงอย่างนั้น...ดิฉันก็คิดว่ายังโชคดีที่ได้รู้ถึงศักยภาพที่ลูกดิฉันมีอยู่  ส่วนการดูแลที่ดิฉันต้องทำอย่างไรเพื่อจะปรับต้องจุดด้อยและเสริมให้จุดเด่นเค้าแข็งแรง  ไว้จะมาเล่าให้ฟังนะคะ จากคุณ : natnamo - [ 17 มิ.ย. 52 20:56:56 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาให้กำลังใจพี่ต่าย คร้าบ อ่านแล้วอยากกลับไปถามแม่บ้างจังว่าเลี้ยงผมมาเหนื่อยมั้ย ...................... จากคุณ : modza_modza (modza_modza) - [ 17 มิ.ย. 52 23:56:21 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ตามมาอ่านต่อค่ะ คุณนี่เข้มแข็งจริงๆ ขอปรบมือให้ค่ะ อย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : คุณแม่จอมยุ่ง (คุณแม่จอมยุ่ง) - [ 18 มิ.ย. 52 04:17:09 ]

ความคิดเห็นที่ 23 มาให้กำลังใจค่ะ ขอบคุณที่นำเรื่องราวมาแบ่งปันให้ความรู้นะคะ ตามอ่านต่อนะคะ จากคุณ : catcompany - [ 18 มิ.ย. 52 04:23:11 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ติดตามมาตลอดนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ลูกชายคนโตของดิฉัน น่าจะเป็น แอลดี เพราะเหมือนลูกชายคนโตของคุณเลย อยู่ ป.5 ค่ะ อ่านหนังสือยังไม่คล่อง อ่านแล้วลืม เขียนหนังสือตก ๆ หล่น ๆ เลยอยากให้ เขียนเรื่องลูกชายคนโตของคุณด้วยค่ะ จะรออ่านนะคะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ จากคุณ : calendura (calendura) - [ 18 มิ.ย. 52 04:40:49 ]

ความคิดเห็นที่ 25 โหวตรอค่ะ จากคุณ : ฑีรฒ - [ 18 มิ.ย. 52 04:51:33 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เป็นกำลังใจให้นะคะ เลี้ยงลูกปกติคนเดียวก็เหนื่อยมากแล้วค่ะ ตื่นเช้ามาลูกน่ารักมากๆ  พอตกสายกลายเย็นความน่ารักลดลง ตามความเหนื่อยล้า ตกดึกถ้าไม่รีบนอนเริ่มจะไม่น่ารักแล้ว...หุหุ ตอนนี้ใช้วิธีสวดมนต์สะกดจิตใจค่ะ ทั้งแม่และลูก พอดื่มนม แปรงฟันเสร็จ จูงมือกันขึ้นเตียงเราสวดนำ ลูกว่าตาม ก้มกราบ ครบ ๓ จบ ให้น้องนอนฟังเราสวดชินฯ อิติฯ บทสวดประจำวัน เค้านิ่งๆ นอนในอ้อมกอดฟังไปจนหลับค่ะ  ที่ทำเพราะบางทีก่อนนอนยังชอบเล่นซน กระโดด ๆๆ เล่นเงามือ  ต้องจำกัดห้ามเล่นในห้องนอน  มาเป็นสวดมนต์แทนแต่ยังมีเผลอแทรกร้องเพลงขึ้นมา  พอร้องเพลงแล้วสนุก ๆ  ก็ขึ้นเพลงนั้นนี้ไปเรื่อยๆ ไม่นอนสักที  คล้ายกับอ่านนิทาน มีคำถามตลอด ต้องจำกัดตัดบทด้วย the end แปลว่าจบแล้วนะ..วันนี้  ตอนนี้ ๒.๙ ปีหนทางยังอีกยาวไกลค่ะ เรื่องเล่นกับลูก พอดีเป็นฟูลไทม์มัมค่ะ เราจะวางแผนการเล่นให้ลูกอย่างมีเป้าหมายค่ะ  อีกอย่างตอนเล็กๆ เค้าไม่ค่อยชอบเล่นของเล่นชอบเล่นแต่กับแม่ เลยต้องใช้วิธีเป็นผู้นำเล่นการเล่น ร้องเพลง เต้นๆ ตามซีดีหรือโปรแกรมต่างๆ ไม่ค่อยปล่อยให้เล่นคนเดียวนานๆ แม้บางทีเค้าจะเล่นได้ลำพัง ก็ขอมีส่วนร่วมเข้าไปประเมินดูว่าทำได้แค่ไหน ไปชมก็ยังดี   พอโตมานิดก็หากลุ่มเพื่อนเล่นให้ลูก ได้เรียนรู้สังคม เบาแรงขึ้นมาอีกนิด แต่ก็ยังต้องเป็นกรรมการ สอนกติกา มารยาทอยู่    บางที่ลูกไม่ฟัง....ปาป๊าก็จะว่าๆ ลูกดื้อๆ  เราก็คิดนะว่าลูกดื้อ  แต่จะไม่พูดคำนี้ให้เข้าหูลูกค่ะ จะพูดว่า ลูกต้องฟังนะ  ลูกเข้าใจนะ  ครั้งหน้าทำแบบนี้นะ...........เปลี่ยนคำลบให้เป็นบวกค่ะ   หลักๆ ของนิยามคำว่าดื้อ....คำนี้เรารู้ดีด้วยตัวเองมาแต่เด็ก  เพราะพ่อแม่ญาติๆ เคยว่าเราดื้อกว่าพี่และน้อง ตอนเด็กๆ พอจำความได้จนคิดได้ว่า  ทำไมคนต้องเรียกไอ้สี่เเหลี่ยมกล่องมีเสาว่า บ้าน  ทำไมต้องเรียกคนๆนี้ว่า พ่อ แม่ มีคำอื่นๆ ไหม????  คำว่าดื้อล่ะ....เรียกแบบอื่นได้ไหม? เพราะเราไม่ชอบเลย   พอมามีลูกเอง....เด็กดื้อรุ่น ๒๕๑๖ แบบเรา เลยไม่ว่าเด็กดื้อรุ่น ๒๐๐๖ อย่างลูกเราเลยค่ะ  ไม่ว่าเด็กรุ่นไหน? ก็ไม่ชอบคำนี้ทั้งนั้นแหละ  คำว่าเบดบอยอีกคำที่ต้องปิดปากให้สนิท  หลายวันก่อนลูกว่าเรา...มามี๊ติ่งต่อง แครซี่ๆ เรายังโกรธนิดๆ ปนขำ เออ...ย้อนเราซะแล้ว ยายเพิ่งว่าแม่มาหยกๆ ว่าอย่าว่าลูกเพราะยาย้คยทำมาก่อน  เผลอว่าไปครั้งโดนสวนเลยค่ะ เราพยายามหากิจกรรมให้ลูกทำทั้งของ ดช. ดญ.ค่ะ  เพื่อต่อไปต้องเจอคน ๒ เพศนี้(หรือมากกว่า)  ผลดีเกิดทั้งแม่และลูก วันเวลาผ่านไปเร็วขึ้น รู้สึกได้ว่าลูกโตขึ้น ไปเป็นเพื่อนแม่ทำนั้นนี้ได้บ้าง บางวันมีแอบคิดไกลๆไปถึงถ้าลูกเป็นหนุ่มแล้ว จะมีเวลาแบบนี้กับแม่ได้หรือไม่?  หรือเปลี่ยนไปตามวัยไม่ติดแม่แล้ว  เราจะรีบๆ พูดอะไรๆ ที่อยากจะพูดบวก(เข้าใจเปล่า? ไม่สนแค่ให้รับรู้ข้อมูลพอ) หรือพอลูกบอกต้องการอะไร จะเล่นอะไรก็หยวนๆ แบ่งเวลาให้ลูกเพิ่ม งานบ้าน งานเราช้าหน่อยช่างมันค่ะ แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 52 05:01:33 จากคุณ : one&only - [ 18 มิ.ย. 52 04:53:58 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านด้วยความตั้งใจครับ เพราะมีลูกชายวัยใกล้เคียงกัน ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันประสบการณ์ ขอเป็นกำลังใจให้อีกแรงนะครับ จากคุณ : พ่อลูกสอง (อยากเป็นคนเลว) - [ 18 มิ.ย. 52 05:02:47 ]

ความคิดเห็นที่ 28 วิธีของคุณ one&only น่าสนใจค่ะ ลูกชาย 2.7 ปี ไม่ยอมนอนเหมือนกัน ชอบเล่นชอบซน กระโดด ร้องเพลง นอนๆ เคลิ้มๆ ก็ลุกขึ้นมาร้องเพลง คงต้องขอยืมวิธีคุณ one&only ไปใช้บ้าง ให้สวดมนต์โดยแม่เป็นคนนำ ที่สำคัญแม่คงต้องไปท่องบทสวดให้ขึ้นใจก่อน เพราะสวดได้แต่บทนะโมกับอะระหังสัมมา แค่นั้นเอง จากคุณ : โอเชี่ยนคลับ - [ 18 มิ.ย. 52 09:02:41 ]

ความคิดเห็นที่ 29 แม่จะเป็นต้นใหม่ใหญ่ แผ่กิ่งก้านโอบกอดลูกรักไว้   ดิฉันได้เขียนเล่าเรื่องราวประสบการณ์ในการเลี้ยงลูกชาย 2 คน  ด้วยใจมุ่งหวังอยากให้คุณๆ เข้าอ่าน “มองเห็น และสัมผัสกับความรู้สึกเล็กๆ ของลูกที่เค้าพยายามสื่อบอกกับเรา” ซึ่งดิฉันเองต้องยอมรับว่าที่ผ่านมาดิฉันก็เป็นคนหนึ่งที่มองข้ามบ้าง มองไม่เห็นบ้าง หรือไม่สังเกตบ้าง กับความรู้สึกของลูก ดิฉันเชื่อว่า การได้เป็นคุณพ่อคุณแม่ทุกๆ คนเป็นได้  แต่การจะทำหน้าที่คุณพ่อคุณแม่ที่ดี ดิฉันว่า เราก็ต้องเรียนรู้และเริ่มต้นเหมือนกัน  คนที่จะสอนเราให้เป็นพ่อแม่ที่ดีได้คือ ลูกของเรา นั้นแหละค่ะ ขอบคุณน้องชายมด ~ คุณ “คุณแม่จอมยุ่ง” ~ คุณcatcompany ~ คุณcalendura ~ คุณทีรฒ ~ คุณone&only คุณ “คุณพ่อลูกสอง” และคุณต่าย โอเชียนคลับค่ะ ขอบคุณน้องชายมด น้องที่น่ารักที่ตามพี่ๆมาจากบ้านในบันเทิงแดนมังกร ขอบคุณคุณ ทีรฒ ที่เป็นกำลังใจและโหวตให้เสมอนะคะ ขอบคุณคุณ “one&only” ที่มาแบ่งปันและแนะนำวิธีในการดูแลลูกดีๆให้ ขอบคุณมากคะ ตอบคุณ calendura เรื่องของลูกชายคนโตจะเล่าให้อ่านแน่นอนคะ ขอโทษที่เขียนช้าไปหน่อยนะคะ ขอขอบคุณทุกๆ คนอีกครั้งนะค่ะ ที่ติดตามอ่าน จากคุณ : natnamo - [ 18 มิ.ย. 52 09:44:18 ]

ความคิดเห็นที่ 30 I.Q.สูงหมายถึง ภาวะเนื้อสมองที่ดีและมีติดตัวมาแต่เกิด ดิฉันได้นำข้อมูลเกี่ยวกับผลการทดสอบลูกชายคนเล็กที่เข้าทำการทดสอบวัดระดับเชาว์ปัญญา หรือที่เราๆ เรียกกันว่า “I.Q.”  หลังจากที่ได้เขียนเล่าไปก็มีคุณแม่ที่สนใจส่งหลังไมค์มาสอบถามกันถึงชื่อรพ.และชื่อคุณหมอ  ดิฉันยินดีแนะนำให้นะคะ   เพราะคิดว่าคงมีคุณแม่หลายคนที่สงสัยอาการของลูกว่า ตกลงแล้วลูกเป็นสมาธิสั้นหรือเปล่า ขณะเดียวกันก็อยากให้คุณๆ ที่อ่านอย่าวิตกกังวลเรื่องอาการของลูกมากจนเกินไป  ดิฉันอยากให้ค่อยๆ กลับมาทบทวนเรื่องพฤติกรรมของลูกๆ กันอีกครั้ง  ซึ่งขอให้คุณๆ ที่อ่านพิจารณาและชั่งใจกันว่าจริงๆ แล้วลูกๆ มีอาการดังต่อไปนี้ “จริงๆ” หรือไม่ ดิฉันได้พูดคุยกับคุณหมอเกี่ยวกับเรื่อง I.Q.ของลูกชายคนเล็ก  ซึ่งคุณหมอได้ให้ความรู้กับดิฉันว่า I.Q. เป็นสิ่งที่ติดตัวมาตั้งแต่เด็กเริ่มปฏิสนธิในท้องของแม่ เพราะฉะนั้นการที่เด็กที่มี I.Q. สูง ก็เป็นเพราะการมีเนื้อสมองที่ดีมาตั้งแต่เกิดนั้นเอง คุณหมอยังถามดิฉันว่า ในครอบครัวของดิฉันคงต้องมีคนในครอบครัวเป็นคนเรียนเก่ง หรือพันธุกรรมในครอบครัวต้องเป็นคนที่มี I.Q.ดีอยู่  ดิฉันเองยังตอบคุณหมอไปเลยว่า ตัวดิฉันเองไม่ใช่คนเรียนเก่ง  แค่พอใช้ได้  ส่วนสามีตอนเล็กๆ ก็เรียนไม่เก่ง  แต่ช่วงตอนโตเค้าเรียนดีมาก ไม่ทราบว่าเกี่ยวหรือเปล่า คุณหมอบอกว่า เรื่องของ I.Q.ที่ลูกชายดิฉันมีเป็นสิ่งที่จะติดตัวเค้าไปตลอดชีวิต  คนมี I.Q.สูง ตั้งแต่เด็กก็จะเป็นคน I.Q.สูงไปตลอด ไม่ใช่โตขึ้นแล้วจะหายไป  เว้นแต่...คนนั้นจะโชคร้ายได้รับอุบัติเหตุทางสมอง หรือได้รับความกระทบกระเทือนอย่างแรง ก็อาจมีผลให้ I.Q. เปลี่ยนแปลงได้ นอกจากนี้คุณหมอยังแนะนำดิฉันว่า กรณีลูกชายคนเล็กของดิฉัน  ถ้าสามารถฝึกฝนให้เค้านิ่ง รับฟัง เค้าจะเป็นคนที่เรียนรู้อะไรได้เร็วมาก เพราะเค้ามีประสาทสัมผัสการเรียนรู้ผ่านสายตาได้ดีมาก ด้วย I.Q.ขนาดเค้าแค่ผ่านตาเค้าก็จะจำได้  แต่ความไม่นิ่งก็เลยทำให้เกิดข้อด้อยในการที่เค้าจะนำความรู้ที่ได้เรียนไปพัฒนาตัวเค้า จากคุณ : natnamo - [ 18 มิ.ย. 52 10:19:36 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เพื่อลูก ไม่มีคำว่า...สายเกินไป   ดิฉันขออนุญาตนำข้อความจากหนังสือ “สมาธิสั้น หายได้ไม่ยาก” ของคุณ นภัทร พุกกะณะสุต ที่ได้เขียนไว้ในบทที่ 6 หน้า 53-54 หัวข้อ “เป็นมากแค่ไหน ถึงเรียกว่า สมาธิสั้น” มาให้คุณๆที่สนใจลองนำไปพิจารณากันนะคะ สมาคมจิตแพทย์อเมริกันได้กำหนดเกณฑ์บ่งชี้อาการหลักๆ ไว้ในหนังสือคู่มือวินิจฉัยอาการ ฉบับแก้ไขปรับปรุงครั้งที่ 4 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorder-DSM IV) เพื่อให้จิตแพทย์เด็กและวัยรุ่นใช้วินิจฉัยคนไข้ดังนี้... อาการขาดสมาธิ (Attention Deficit) ไม่สามารถทำงานที่พ่อแม่หรือครูสั่งจนสำเร็จ ไม่มีสมาธิในขณทำงานหรือเล่น ดูเหมือนไม่ค่อยฟังเวลาพูดด้วย ไม่สามารถตั้งใจฟังและเก็บรายละเอียดได้ ทำให้ทำงานผิดพลาดบ่อยๆ ไม่ค่อยมีระเบียบ มีปัญหาหรือพยายามหลีกเลี่ยงงานที่ต้องใช้ความคิดหรือสมาธิ วอกแวกง่าย ทำของใช้ส่วนตัวหรือของที่ใช้จำเป็นสำหรับงานหรือการเรียนหายบ่อยๆ ขี้ลืมบ่อยๆ อาการซุกซนอยู่ไม่นิ่ง (Hyperactivity) และอาการหุนหันพลันแล่น (Impulsivity) หยุกหยิกอยู่ไม่สุข นั่งไม่ติดที่ ลุกเดินบ่อยๆ ชอบวิ่งหรือปีนป่าย พูดมากพูดไม่หยุด เล่นเสียงดัง ตื่นตัวหรือดูตื่นเต้นง่าย ชอบพูดโพล่งคำตอบโดยไม่ฟังคำถามให้จบ รอคอยไม่เป็น ชอบขัดจังหวะหรือสอดแทรกเวลาผู้อื่นพูด ถ้าพบอาการทั้งสองข้อข้างต้นรวมกันมากกว่า 6 อาการ  ในสถานการณ์อย่างน้อย 2 แห่ง เช่น ที่บ้านหรือที่โรงเรียน  จึงจะวินิจฉัยได้ว่ามีความเสี่ยงอย่างยิ่งที่จะเป็นโรคหรือมี “สมาธิสั้น” ข้อมูลของพฤติกรรมเด็กอย่างละเอียดจากคุณแม่และคุณครู  เป็นสิ่งสำคัญยิ่งที่จิตแพทย์เด็กและวัยรุ่นใช้เป็นหลักประกอบการวินิจฉัย  ร่วมกับผลการทดสอบเด็กของนักจิตวิทยาคลินิก สรุปก็คือ...ถ้าคุณๆ ที่เข้ามาอ่านพิจารณาลูกหลานของคุณแล้ว เห็นว่ามีอาการดังที่ในหนังสือคุณนภัทรได้บอกไว้  ดิฉันอยากบอกว่า ไม่มีคำว่าสาย ถ้าเราจะแก้ไขปรับเปลี่ยนพฤติกรรมของเราในการเลี้ยงดูลูกอย่างเข้าใจคะ แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 52 11:13:02 แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 52 11:12:12 แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 52 11:11:26 แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 52 11:10:11 จากคุณ : natnamo - [ 18 มิ.ย. 52 11:09:28 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ติดตามอ่านเสมอค่ะ+เป็นกำลังใจให้ตลอดนะคะ จากคุณ : KC_Mama - [ 18 มิ.ย. 52 11:38:55 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ตามอ่านอยู่ค่ะ... ไม่เคยได้ยินเรื่อง LD มาก่อน เข้ามาอ่านแรกๆ คุณเขียนได้เนื้อหาความรู้ดี ติดตามมาเรื่อยๆ ค่ะ คนสวยที่บ้าน พบอาการมากกว่า 6 ล่ะค่ะ หมอส่งแบบสอบถามไปให้ครูเขียน แม่เอากลับมาอ่านแล้วลมจะจับ อาการเดียวกะที่บ้านง่ะ ทีแรกพาลูกไปหาหมอเพราะดูๆ เริ่มไม่เข้าที่เข้าทาง หมอตรวจๆๆๆๆๆ ถามๆๆๆๆ คุยๆๆๆๆๆ แล้วส่งไปวัดไอคิว แบบเดียวกะหนุ่มน้อยของคุณ (น่าจะเป็นแบบทดสอบ WISC เหมือนกัน) ผลออกมาหมอบอก "ไม่เข้าใจ เหมือนกัน" อุอุ เอาถึงตอนสรุปเลยละกัน  หมอสั่งให้แม่ปรับความประพฤติด่วนค่ะ หุ หุ อยากจะบอกว่าเด็กทุกคนถูกแม่มองว่ามีปัญหากันอย่างละนิดละหน่อย บางทีที่มีปัญหาอาจเป็นตัวเราเองก็ได้   ผู้ใหญ่ไม่ได้เก่งไม่ได้ดีไปกว่าเด็กไปซะทุกอย่าง แล้วเรายังจะให้เด็กได้ดังใจเราไปทุกอย่างเพื่ออะไร (เขียนเตือนใจตัวเองค่ะ อุ อุ) จากคุณ : ZERO_IDEA - [ 18 มิ.ย. 52 11:39:10 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ขอบคุณ คุณ KC_Mama และคุณ ZERO_IDEA   ขอบคุณ คุณ KC_Mama สำหรับกำลังใจและการติดตามอ่านเสมอด้วยคะ ขอบคุณ คุณ ZERO IDEA  สำหรับแบบทดสอบของลูกชายคือ WPPSI-III ไม่ทราบว่าจะเหมือนกันหรือเปล่า  แต่...เรื่องการปรับความประพฤติตรงนี้ ดิฉันเองก็คิดว่า คงเป็นที่ตัวแม่ด้วยเหมือนกันค่ะ ขอบคุณที่มาร่วมแบ่งปันนะคะ จากคุณ : natnamo - [ 18 มิ.ย. 52 11:53:42 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เจอจากในเวปค่ะ... - WAIS : Wechsler Adult Intelligence Scale สำหรับวัยผู้ใหญ่ อายุ 16-75 ปี - WISC : Wechsler Intelligence Scale for Children (WISC) ใช้สำหรับเด็กอายุระหว่าง 5-15 ปี 11 เดือน - WPPSI : Wechsler Preschool and Primary Scale of Intelligence (WPPSI) ทดสอบเด็กอายุ 4 ปี - 6 ปี 6 เดือน จากคุณ : ZERO_IDEA - [ 18 มิ.ย. 52 12:23:47 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ผู้ใหญ่ในวันนี้ ก็เคยเป็นทั้ง...เด็กดี หรือ ไม่ก็เด็กดื้อมาก่อน   จากหลักเกณฑ์เบื้องต้นที่ใช้ประกอบในการพิจารณาเด็กๆ มีอาการเข้าข่ายว่าจะ “สมาธิสั้น” ข้างต้น  ปัจจุบันนี้ลูกชายคนเล็กยังมีอาการที่อยู่ใน กลุ่มของอาการซุกซนไม่อยู่นิ่งมากกว่าอาการขาดสมาธิ ทุกๆ วัน ดิฉันไปส่งลูกชายที่รร. คุณครูประจำชั้นก็จะบอกว่า “น้องซน เวลาเรียนไม่นิ่ง บางครั้งก็เหม่อ บางครั่งก็เล่น แต่..ลายมือสวย ถ้าตั้งใจเรียนก็คงเรียนได้ดี” ซึ่งเป็นพฤติกรรมที่ลูกชายคนเล็กแสดงออกตั้งแต่เรียนอนุบาลจนถึงปัจจุบัน ดิฉันเองก็พยายามปรับเรื่องพฤติกรรมของลูก  และสอนพร้อมให้เหตุผลถึงการปฏิบัติตัวที่เหมาะสมในเวลาเรียน  ดิฉันเคยนั่งคุยกับลูกถามเค้าถึงความรู้สึกที่เรียนในห้องเรียนว่า เค้ารู้สึกอย่างไร เวลาเรียนที่รร.  ซึ่งลูกชายคนเล็กก็จะบอกว่า “ที่ครูสอนง่ายอะครับ ผมเข้าใจแล้ว” คุณๆ ที่อ่านคงคิดว่า ลูกชายดิฉันเก่ง เป็นเด็กฉลาดเพราะ I.Q.ค่อนข้างสูง  แต่ดิฉันอยากบอกว่า ถึงแม้เค้าจะพูดแบบนั้น  แต่จริงๆ เป็นข้อเสียของลูกชายดิฉัน เพราะอย่างที่ดิฉันได้เล่าไปแล้วว่า เค้ามีการเรียนรู้ผ่านสายตาดีเยี่ยม อะไรที่ผ่านตาเค้าๆ จะจำได้   แต่...ดิฉันไม่เคยลืมว่า ลูกชายดิฉันมีข้อด้อยเรื่องการเรียนรู้ด้านการใช้ภาษา เพราะลูกชายดิฉันไม่ค่อยยอมฟังคะ  เรื่องที่เรียนเป็นพื้นฐานของการอ่านและการใช้ภาษายิ่งเรียนสูงขึ้นก็จะซับซ้อนขึ้น  ถ้าลูกชายดิฉันยังคงเป็นแบบนี้  ดิฉันคาดว่าแนวโน้มเค้าจะไม่สนใจเรียน เพราะเค้าเรียนตามเพื่อนไม่ทันมากกว่าคะ จากคุณ : natnamo - [ 18 มิ.ย. 52 12:29:10 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณ คุณ ZERO_IDEA   ขอบคุณ คุณ ZERO IDEA สำหรับข้อมูลที่หามาให้เพิ่มเติมนะคะ จากคุณ : natnamo - [ 18 มิ.ย. 52 12:51:34 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ไม่ใช่เป็นโรคสมาธิสั้น แล้ว...อาการทำไมเหมือน..เฮ้อ...ก่ำๆกึ่งๆ ครึ่งๆกลางๆ จากที่ดิฉันได้เล่าเกี่ยวกับการปรึกษาคุณหมอจิตเวชและได้ทำการทดสอบ  ซึ่งคุณหมอบอกดิฉันว่า “ลูกชายดิฉันไม่ใช่เด็กเป็นโรคสมาธิสั้น” อืมม...แต่ดิฉันก็ถามว่า “แล้วอาการที่ลูกชายเป็นอยู่นี่ทำไมถึงได้มีอาการเหมือนสมาธิสั้นได้ละคะ คุณหมอ” คุณหมอได้พูดทำให้ดิฉันได้ข้อคิดเกี่ยวกับความแตกต่างระหว่างเด็กสมาธิสั้นแท้ กับอาการของลูกชายคนเล็กของดิฉันว่า “เด็กที่มีอาการสมาธิสั้น จะมีปัญหาเรื่องการเรียนรู้ เพราะเค้าจะไม่สามารถหยุดพฤติกรรมเพื่อสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้เป็นเวลานาน แม้แต่การเล่นก็ไม่สามารถจะเล่น หรือจดจ่อกับสิ่งใดได้นาน...” แต่กรณีลูกชายดิฉันยังสามารถเรียนได้ ผลการเรียนด้านการลงมือปฎิบัติเค้าทำได้ดี เพราะถามเค้าสามารถตอบได้ และลายมือเค้าก็สวยด้วย แต่เรื่องการฟัง หรือทำตามกฎระเบียบ ลูกชายดิฉันต้องปรับปรุงตลอด คุณหมอยังพูดกับดิฉันว่า “คุณแม่โชคดีที่ลูกๆ ของคุณแม่มี I.Q.สูง ซึ่งความจริงแล้วการมีลูกที่ I.Q. สูง คนเป็นพ่อแม่ก็ต้องเหนื่อยกว่าปกติเช่นกัน เพราะเด็กๆ เค้าต้องการการสนับสนุนจากพ่อแม่  เด็กๆ ที่มาพบกับคุณหมอที่เป็นเด็ก I.Q.ปกติ แต่เค้ากลับมีการเรียนรู้ที่ดีกว่าเด็ก I.Q.สูง ก็มีมาก” ตอนนั้น...ดิฉันเองก็เห็นด้วยกับคุณหมอเช่นกัน เพราะ พฤติกรรมของลูกชายทั้ง 2 คนที่แตกต่างกัน อย่างลูกชายคนโตที่ดูนิ่ง ออกจะเหม่อลอยบ่อยๆด้วยซ้ำ  แต่พอเรียนหนังสือเค้าก็ตั้งใจเรียนทำให้เค้าสามารถเรียนรู้ได้ดี ซึ่งตอนนั้นลูกชายคนโตยังไม่ได้ทำทดสอบและดิฉันก็ยังไม่รู้ว่าเค้าเป็นแอลดี-ดิสเล็กเซีย   แต่คนเล็กที่มี I.Q. ค่อนข้างสูง กลับเรียนไม่ได้ เพราะด้วยพฤติกรรมที่ไม่นิ่ง ซุกซนและมั่นใจตัวเองมากเกินไป  สิ่งที่ลูกชายคนเล็กเค้ามั่นใจเพราะเค้ามักจะบอกกับดิฉันว่า ผมเป็นเด็กฉลาด ดิฉันยังบอกลูกว่า ตัวแค่นี้ แต่หลงตัวเองจริงๆ  และได้สอนลูกว่า “คนฉลาดที่แท้จริงก็คือ คนที่นิ่งและรู้จักฟังคนอื่น” จากคุณ : natnamo - [ 18 มิ.ย. 52 13:29:53 ]

ความคิดเห็นที่ 39 คนเล็กตรวจผ่านไป คนโต...ต้องตรวจดูบ้างเผื่อไว้ ดิฉันสลับเล่าเรื่องลูกชายคนเล็กซะนาน  ขอกลับไปเล่าเรื่องลูกคนโตตามที่ได้เกริ่นไปแล้วนะคะ  วันที่ดิฉันพาลูกชายคนเล็กไปพบคุณหมอ  ดิฉันก็เลยปรึกษาคุณหมอเรื่องลูกชายคนโตเกี่ยวกับพฤติกรรมที่เค้าแสดงออกเวลาโกรธ โมโห เช่น การพูดจาเสียงดัง ปิดประตูกระแทกดังๆ หรือการขังตัวเองในห้องน้ำ คุณหมอได้สอบถามเกี่ยวกับการเลี้ยงดูและกิจวัตรประจำวันของลูกชาย  ซึ่งดิฉันก็ได้เล่าถึงเรื่องการเรียนที่เค้าต้องเรียนในแต่ละวัน  คุณหมอได้ให้ดิฉันออกมานอกห้องและได้พูดคุยกับลูกชายดิฉันตามลำพัง  เหมือนกับที่คุณหมอจิตเวชคนแรก พอสักพักก็เชิญดิฉันเค้าไปพูดคุยปรึกษา  คุณหมอบอกดิฉันว่า คุณยาย(หมายถึงคุณอาผู้หญิงที่มาช่วยดิฉันดูแลลูกคนโต) ที่ลูกชายดิฉันพูดถึง ดูเหมือนจะคอยควบคุมพฤติกรรมของลูกชายคนโตของดิฉันอย่างเข้มงวด จนทำให้ลูกชายรู้สึกกดดัน   คุณหมอกับดิฉันว่า ลูกชายดิฉันเค้าจะมีปฏิกิริยาตอบโต้กับคุณยายเสมอหรือเปล่า  ดิฉันก็บอกกับคุณหมอว่า ลูกชายดิฉันต้องมีปากเสียงกับคุณยายทุกวัน คงเพราะคาดหวังในตัวของลูกชายดิฉันมากจนกลายเป็นสร้างความกดดัน เหตุผลก็คงเพราะด้วยความที่คุณยายมาช่วยดิฉันดูแลคนโตตั้งแต่เล็ก   ยิ่งช่วงดิฉันคลอดคนเล็ก ลูกชายคนโตก็เหมือนกับต้องยกให้คุณยายดูแล ยิ่งทำให้คุณยายรักและคาดหวังกับลูกชายคนโตของดิฉันมาก ซึ่งแต่เดิมตอนที่ดิฉันยังไม่มีลูกคนเล็ก ดิฉันก็จะดูแลเองโดยมีคุณยายคอยช่วยบางเวลาดิฉันต้องไปธุระ ดิฉันเองก็เข้าใจในความปรารถนาดีที่คุณยายมีต่อลูกชายดิฉัน  พยายามที่จะอธิบายให้คุณยายรับทราบ  แต่ก็ได้ผลเป็นครั้งเป็นคราวไป  คุณหมอได้ยินที่ดิฉันเล่าให้ฟังก็อยากทดสอบลูกชายคนโตดิฉันเพื่อประเมิน Psychological Blackground ซึ่งคุณหมอบอกดิฉันว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับจิตสำนึกในใจของลูกชายดิฉัน แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 52 14:35:32 จากคุณ : natnamo - [ 18 มิ.ย. 52 14:19:13 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ติดตามคะ คุณต่าย จากคุณ : a lovely rainbow - [ 18 มิ.ย. 52 14:25:55 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ขอบคุณมากเลยนะคะ สำหรับข้อมูล ลูกชายดิฉันเข้าข่ายสมาธิสั้นมาก ๆ เลยค่ะ ยังไม่เคยตรวจเช็ค ดิฉันอยากจะรู้เรื่องโรคนี้ให้ดีกว่านี้ จึงได้เข้าร้านหนังสือ ไปซื้อหนังสือ สมาธิสั้นหายได้ไม่ยาก,สุขใจกับเด็กสมาธิสั้น และเกือบจะหยิบหนังสือเด็กแอลดีอีกสองเล่ม แต่ก็มองโลกในแง่ดีไว้ก่อน ยังไม่ทันหยิบค่ะ  หนังสือเกี่ยวกับเด็กสมาธิสั้นดิฉันได้กลับมาอ่านศึกษาที่บ้าน และก็บอกสามีค่ะ มันมีเกี่ยวกับการกินยาด้วย แต่สามีดิฉันแย้งสุด ๆ เลยค่ะ ว่าดิฉันคิดมากเกิน เด็ก ๆ ก็ซนดื้อเป็นธรรมดา เขาไม่ยอมรับเรื่องราวในหนังสือซักนิดค่ะ เหมือนกับที่ผู้เขียนว่า ส่วนมากสามีจะไม่ค่อยเข้าใจ ไม่ยอมให้ไปตรวจ ตอนนี้ลูกชายดิฉันอายุสี่ขวบ ทุกวันกลับจากโรงเรียนดิฉันจะต้องสอนเรื่องการเขียนและนับตัวเลขอยู่ทุกวัน (ที่ต้องสอนเพราะที่โรงเรียนจากที่ดูแล้วเค้าจะเน้นกิจกรรม ไม่เน้นเขียนเท่าไหร่ค่ะ เป็นห้องอีพี ซึ่งครูผู้สอนเป็นชาวต่างชาติค่ะ ก่อนหน้านี้ลูกชายดิฉันก็เรียนห้องเรียนธรรมดาได้สองวันค่ะ ดิฉันเพิ่งจะทำเรื่องย้ายให้เพราะมีหลายคนบอกว่าเด็กที่เป็นอย่างนี้ ควรเสริมเรื่องกิจกรรมมากหน่อย และดูเหมือนเค้าก็จะชอบค่ะ  ได้ร้องรำทำเพลงกับภาษาที่ต่างกับภาษาเค้า) เหนื่อยมาก ๆ นะคะ เพราะกว่าจะคัดได้เสร็จหน้านึง ล่อไปเป็นชั่วโมง  ๆ เค้าจะคัดหนึ่งตัวและเล่นอีกสิบนาที จะกลับมาคัดอีกหนึ่งตัว และพูดอีกสิบนาที จะกลับมาคัดอีกหนึ่งตัว เป็นอย่างนี้จริง ๆ นะคะ ไม่ได้โกหกแต่อย่างใด ขู่ก็แล้ว ตีก็แล้ว ชมก็แล้ว วัน ๆ นึงดิฉันเครียดมาก ๆ เลยนะคะ ที่ลูกเป็นอย่างนี้ กว่าจะสอนจบกันทีเล่นเอาแม่เกือบตายไปเลย และยังมีเรื่องกินข้าวอีก ยากเย็นมาก สี่ขวบนี่จริง ๆ กินข้าวเองได้แล้ว แต่ลูกชายดิฉันถ้าไม่ป้อนจะกินได้แค่สองคำ และจะไม่กินอีกเลย เหมือนกับห่วงเล่นไม่ยอมกิน ไม่รู้สึกหิว ตอนนี้เค้าหนักสิบเจ็ดกิโลค่ะ ดูเหมือนน้ำหนักตามเกณฑ์นะคะ แต่ว่าเค้าสูงค่ะ เลยดูผอมมาก ๆ และเคยไปแอบดูเค้าที่โรงเรียนบ่อย ๆ เจอเค้านั่งข้างหลัง และเล่นอยู่ที่มุมของเล่นคนเดียวประจำ ในขณะที่คุณครูสอนและเด็ก ๆ คนอื่น ๆ ตั้งใจฟังและเรียนกันอยู่ค่ะ เห็นอย่างนี้ไม่ไหว เลยขอให้คุณครูช่วยให้เค้ามานั่งข้างหน้าค่ะ ก็เหมือนจะดีขึ้นมานิดนึง ตอนนี้มาเล่นถุงเท้าตัวเองแทน เฮ้ออออ .... เมื่อวันก่อนไปโรงพยาบาลกับสามีค่ะ สามีไปหาคุณหมอโรคภูมิแพ้ เลยได้โอกาสถามคุณหมอว่าที่นี่มีจิตเวชเด็กหรือเปล่า คุณหมอบอกว่าที่ชุมพรไม่มีจิตเวชเด็กเลย(ตอนนี้มาอยู่ชุมพรค่ะ) เท่านั้นแหละค่ะ สามีค้อนขวับเลย ตกลงทุกวันนี้ก็ยังไม่ได้ตรวจกับคุณหมออย่างจริง ๆ จังซักทีค่ะ  เมื่อวานลูกชายกลับมาจากโรงเรียนดิฉันก็ให้เปลี่ยนเสื้อผ้าตามปกติ พอดิฉันโยนเสื้อผ้าลงเครื่องสักพัก ลูกชายก็มาถามว่า หม่าม้า ๆ ชุดนักเรียนเก่าอยู่ไหนแล้ว ดิฉันก็บอกว่า อยู่ในเครื่องซักผ้าแล้ว ยังไง ๆ ก็ไม่ยอมค่ะ จะเอาชุดนักเรียนตัวเก่าให้ได้ เราก็ไม่รู้จะทำยังไง ถามก็ไม่บอกว่าจะเอาทำไม บอกแต่ว่าจะเอา  บอกให้รอก็แล้ว ปล่อยให้ร้องก็แล้ว จนในที่สุดเราต้องไปเอาเสื้อนักเรียนในเครื่องมาให้ แค่นั้น เค้าก็รีบล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง หาอะไรซักอย่างใหญ่เลย พอเจอแล้วก็ทำตาโต เอามาให้ดิฉัน ปรากฏว่าเป็นดอกไม้เหี่ยว ๆ สีแดงดอกนึง แล้วเค้าก็พูดออกมาว่า เนี่ยเก็บมาให้หม่าม้าครับ โลมา(ชื่อลูกชาย)เจอที่โรงเรียน เรานี่ทำไรไม่ถูกได้แต่น้ำตาคลอ แล้วเราก็กอดกัน   ที่พิมมายาวขนาดนี้ไม่มีอะไรนอกจากมีคำถามอยากจะถาม จขกท และแบ่งปันประสบการณ์เท่านั้นค่ะ  อยากจะถาม จขกท ว่าหมอเด็กหรือกุมารเเพทย์นี่สามารถตรวจโรคสมาธิสั้นได้ไหมคะ เพราะว่าจนถึงวันนี้ลูกชายก็ยังไม่ได้ตรวจจริง ๆ จัง ๆ สักที แล้วสี่ขวบนี่สามารถตรวจได้รึยังค่ะ ขอบคุณมากนะคะ จากแม่อีกคนนึงที่มีลูกดื้อ ๆ ซน ๆ จากคุณ : KateOnTheBeach - [ 18 มิ.ย. 52 14:41:11 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เรื่องบางอย่างแก้ไขได้ แต่...ผู้ใหญ่บางคนก็แก้ไขไม่ได้ คุณๆ ที่เข้ามาอ่านเริ่มคิดตามที่ดิฉันเล่าเกี่ยวกับคุณยายกันแล้วใช่มั้ยคะ  ดิฉันคิดว่าคงมีคุณๆ หลายคนบอกว่า ทำไมดิฉันยังปล่อยให้คุณยายมาดูแลลูกชายดิฉันอยู่  เหตุผลของเรื่องมีคำตอบอยู่ค่ะ  ซึ่งเป็นเหตุผลที่ดิฉันกับคุณหมอเองก็ต้องยอมรับว่า ถ้าไม่มีคุณยายที่ค่อยเข้มงวดกับลูกชายดิฉัน ป่านนี้ลูกชายดิฉันจะอาจเรียนหนังสือไม่ได้ไปแล้วคะ ในวันนั้น...นอกจากคุณหมอจะเรียกดิฉันไปสอบถามเรื่องการเลี้ยงดูและกิจวัตรประจำวันของลูกชายแล้ว  คุณหมอยังได้นำแบบทดสอบเบื้องต้นของลูกชายคนโตดิฉันมาให้ดู ซึ่งคุณหมอได้บอกดิฉันว่า คุณหมอสงสัยว่าลูกชายดิฉันจะมี อาการแอลดี..!! ดิฉันเองก็เพิ่งจะเคยได้ยินคำว่า “แอลดี” ในใจคิดว่าเป็นโรคภูมิแพ้หรือเป็นอาการภูมิแพ้บางอย่าง  คุณหมอคงรู้ว่าดิฉันไม่เข้าใจก็เลยอธิบายว่า “แอลดี” จริงๆ แล้วคือ อาการผิดปกติของสมองที่มีผลต่อการเรียนรู้ในเด็ก ตอนที่ดิฉันได้ยินคุณหมอพูด ดิฉันก็ยังสงสัยว่า ลูกชายดิฉันมีความผิดปกติยังไง คุณหมอได้ชี้ไปที่แบบทดสอบให้ดูที่ลูกชายดิฉันเขียนตามคำบอกที่เป็นภาษาไทย และภาษาอังกฤษ ดิฉันต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ที่จำไม่ได้ว่าเป็นคำว่าอะไร  แต่ดิฉันจำได้ว่าวิธีการเขียนของลูกจะเขียนตามการอ่าน ยกตัวอย่างนะค่ะ คำว่า เพลง เวลาสะกดจะอ่านว่า พอ-ลอ-เอ-งอ ลูกชายดิฉันก็เขียน พลเง คุณหมอบอกว่า อาการที่ลูกชายดิฉันแสดงออกนั้นเป็นข้อสันนิษฐานได้ว่า เค้ามีอาการของเด็กแอลดี ดิสเล็กเซีย และคุณหมอยังชี้ให้ดูคำศัพท์ภ.อังกฤษ ตัว b กับ ตัว d ลูกชายดิฉันก็เขียนสลับกัน  พอดิฉันเห็นดิฉันก็บอกกับคุณหมอว่า ลูกชายดิฉันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่อนุบาลแล้วค่ะ คุณหมอเลยบอกว่า ถ้าแบบนั้นยิ่งค่อนข้างแน่ชัด  แต่เพื่อความแน่ใจคุณหมอขอให้ลูกชายดิฉันทำทดสอบเพิ่มเพื่อประเมินความสามารถทางเชาว์ปัญญาและความสามารถทางด้านการเรียน เพราะคุณหมอสงสัยว่า ทำไมลูกชายดิฉันยังเรียนได้ค่อนข้างดี ซึ่งตอนนั้น...ลูกชายคนโตกำลังเรียนอยู่ชั้น ป.4 คุณหมอบอกดิฉันว่า ในกรณีเด็กที่เป็นแอลดี –ดิสเล็กเซีย มักจะมีปัญหาเรื่องการอ่าน การเขียนตั้งแต่ชั้น ป.2 พบมากมากว่า เด็กจะอ่านหนังสือไม่ออก และเขียนหนังสือไม่สวย  แต่ของลูกชายดิฉันซึ่งมีอาการเหมือนกันแต่อ่านได้ดีกว่าที่คิดไว้  ลายมือก็ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดี คุณๆ ที่อ่านอยู่พอจะรู้คำตอบของคำถามคุณหมอกันบ้างแล้ว  ซึ่งดิฉันเองก็ได้บอกกับคุณหมอไปว่า ความจริงแล้วลูกชายดิฉันเริ่มมีปัญหาการอ่านตั้งแต่อนุบาล โดยเฉพาะภ.อังกฤษตัว b d p q จะอ่านสลับกันตลอด แต่ดิฉันก็จะให้อ่านซ้ำทุกวัน พอมาถึงชั้นประถมซึ่งเป็นช่วงที่ดิฉันมีลูกชายคนเล็ก คนที่ดูแลต่อก็คือคุณยาย คุณยายก็จะให้อ่านหนังสือและเขียนหนังสือทุกวัน ทำไม่ได้ให้ทำใหม่อยู่หลายๆ รอบจนกว่าจะทำไม่ผิด  ซึ่งกลายเป็นเหมือนกดดันลูกชายดิฉันทุกๆ วันเหมือนกัน  แต่ความกดดันนั้นก็ยังมีผลดีที่ดิฉันกับคุณหมอเองก็ต้องยอมรับว่า ถ้าไม่ได้คุณยายคอยเคี่ยวเข็ญตลอดเวลาที่ผ่านมา  ลูกชายของดิฉันคงมีอาการมากกว่านี้อาจถึงขั้นเรียนหนังสือไม่ได้ไปเลยก็ได้ ดิฉันขอพักเล่าเรื่องสำหรับวันนี้แค่นี้ก่อนนะคะ เพราะใกล้เวลาที่จะต้องไปรับลูกๆที่รร.และต้องดูแลเค้าเรื่องการเรียนต่อ ขอบคุณทุกๆ คนที่เข้ามาอ่านนะคะ แล้วดิฉันจะมารายงานผลการทดสอบทางจิตวิทยา ซึ่งลูกชายคนโตของดิฉันมี Performance I.Q. จากคุณ : natnamo - [ 18 มิ.ย. 52 14:56:29 ]

ความคิดเห็นที่ 43 โอ้ เขียนสลับด้านเหมือนลูกชายดิฉันเหมือนกันค่ะ ตอนนี้เครียดมาก ๆ ขอบคุณนะคะ จขกท จริง ๆ ติดตาม จขกท มาทุกกระทู้เลยค่ะ จากคุณ : KateOnTheBeach - [ 18 มิ.ย. 52 15:06:36 ]

ความคิดเห็นที่ 44 กลับมาตอบคุณแม่ KateOnTheBeach   ก่อนอื่นขอชื่นชมในความน่ารักของลูกชายคุณด้วยนะค่ะ ดิฉันอยากให้คุณมองเห็นความน่ารักที่ลูกแสดงให้เราได้รับรู้ แม้เพียงสิ่งนั้นอาจจะดูเล็กน้อย  แต่ดิฉันว่าสำหรับลูกแล้ว เป็นสิ่งสำคัญมากๆ ดิฉันขอให้คุณเก็บความรู้สึกอิ่มใจกับความน่ารักของลูกไว้นะค่ะ  เพราะนั้นแหละคือ พลังใจที่หาจากไหนไม่ได้เลยจริงๆค่ะ ดิฉันเข้าใจและรู้ว่าคุณเหนื่อยเรื่องการสอนลูกแค่ไหน เพราะดิฉันเองทุกวันนี้ก็ยังคงเป็นอยู่ เคยเครียดมาก บางทีก็แอบท้อบางเหมือนกัน  แต่พอได้เห็นรอยยิ้มของลูกที่วิ่งเข้ามาหาเรา กอดเราและบอกว่า “ผมรักแม่ที่สุด” โอโห หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลยคะ สำหรับเรื่องกุมารแพทย์ ดิฉันคิดว่า คุณหมอคงแนะนำได้ แต่เรื่องการรักษาจริงๆ ดิฉันว่าพบกับคุณหมอที่เป็นจิตเวชเด็กจะดีกว่า  ตอนนี้คุณบอกว่าอยู่ที่ชุมพร และไม่มีหมอทางด้านนี้โดยเฉพาะ ดิฉันว่าถ้าคุณสะดวกและสามารถพาลูกเข้ากรุงเทพมาพบคุณหมอได้ ก็น่าจะลองมาดูนะค่ะ   ดิฉันต้องขอโทษด้วยอาจจะช่วยอะไรได้ไม่มาก แต่ยินดีที่คุณเข้ามาร่วมแบ่งปันนะค่ะ ต้องขอตัวไปก่อนแล้วคะ จากคุณ : natnamo - [ 18 มิ.ย. 52 15:21:42 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ติดตามอ่านอยู่นะคะ  มีประโยชน์มากๆ เลยค่ะ ลูกชายตอนนี้ 1.5 ขวบ  ไม่ทราบว่าเร็วไปที่สังเกตพฤติกรรมหรือเปล่าคะ (กลัวลูกจะเป็นจังค่ะ) จากคุณ : white lilly - [ 18 มิ.ย. 52 16:24:39 ]

ความคิดเห็นที่ 46 สู้-สู้ คุณแม่ สู้-สู้ ถ้าเราไม่ช่วยเค้าแล้วใครจะช่วย จริงไหม ปิงปิง ก็สมาธิสั้น เราก็คอยช่วยเหลือเค้าให้ดีที่สุดเหมือนกัน หาหมอ ฝึกพฤติกรรม ทุกอย่าง ทำให้ดีที่สุด ตอนนี้ 6 ขวบแล้ว ดีขึ้นกว่าอนุบาลมาก บางทีก็เป็นนะคะ ดุเค้า แล้ว กลับมาคิดทีหลังว่า ดุเค้าทำไมก็ไม่รู้   ปล.เดี๋ยวนี้มีทีเด็ด นั่งสมาธิทุกคืนเลย จากคุณ : ออย-โอ๊ด - [ 18 มิ.ย. 52 16:34:20 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณ จขกท สำหรับคำแนะนำค่ะ จากคุณ : KateOnTheBeach - [ 18 มิ.ย. 52 17:05:03 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ตามมาให้กำลังใจเหมือนเคยค่ะ ^^ จากคุณ : MableCat - [ 18 มิ.ย. 52 21:21:31 ]

ความคิดเห็นที่ 49 วันนี้ได้อ่าน เลยรู้ว่าลูกชายคนโต ขาดสมาธิค่ะ เค้าไม่ไฺฮเปอร์ เป็นเด็กเรียบร้อย ตั้งใจเรียน แต่จำไม่ได้ ลิมของประจำ ตอนแรกคิดว่าเค้า สมาธิสั้น เลยพาไปหาหมอจิตเวชเด็ก คุณหมอบอกว่า สมาธิ สั้นนิดหน่อย ตอนนี้ลูกชายทานยา คอนเซอร์ต้าอยู่ ค่ะ เค้าอยากเรียนเก่งเหมือนเำพื่อน คุณหมอได้เขียนวิธีการดูแล และวิธีการสอนส่งไปให้ครูที่โรงเรียนด้วยค่ะ ครูก็ดีมาก เวลาเค้าทำดี ตั้งใจในการทำงาน ครูจะชมเค้า เค้าจะดีใจมาก และมีกำลังใจที่จะเรียน คุณแม่ก็ไม่เร่งลูกค่ะ เค้าไม่เรียนพิเศษอะไรเลย เลิกเรียนเล่นกีฬา ว่ายน้ำ เตะฟุตบอล ไปตามเรื่อง พยามทำให้เค้ามีความสุข ไม่เครียด เคยบอกให้เค้าหยุดยา เพราะเค้าไม่จำเป็นต้องทาน เค้าบอกว่า ไม่หยุดได้ไหม ไม่อยากกลับไปโง่อีก การเรียนเค้า เริ่มดีขึ้น อ่านหนังสือได้คล่องขึ้น เมื่อเทียบกับเมื่อก่อนให้ยา อาจเป็นเำำพราะเรา และครูคอยช่วยกัน ตอนนี้กำลังคิดจะำพาเค้าไปหาหมอ เกี่ยวกับ แอลดี ด้วยหน่ะค่ะ การเขียน ของเค้า เหมือนจะเป็นแอลดี การเป็นแม่ ไม่ได้ ง่ายๆ เลย นะคะ ยิ่งลูกมีปัญหาแบบนี้ คนเป็นแม่ ก็ไม่สบายใจ ดิฉัน เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : calendura (calendura) - [ 19 มิ.ย. 52 05:46:33 ]

ความคิดเห็นที่ 50 อ่านมาสองกระทู้ ตอนเด็กๆ ดิฉันเป็นหนึ่งในเด็กที่มีปัญหาที่สุดในชั้นเรียนค่ะ ตอนเตรียมอนุบาลคุณครูได้เเนะนำให้คุณเเม่พาไปพบจิตเเพทย์เช่นกัน เพราะมีอาการซน  ไม่สนใจเรียน เล่นอย่างเดียว พูดอะไรไม่เคยฟัง แต่ชอบพูดเเทรกและชอบเถียง ก้าวร้าว(ไม่มีการขว้างหรือทำร้ายสิ่งของ แต่จะใช้วาจา เเละจะเเสดงออกทางหน้าตาท่าทาง)  ซึ่งที่บ้านก็เป็นเเบบนั้นเหมือนกัน คุณเเม่ได้พาไปปรึกษาเพื่อนที่เป็นหมอ  ตอนเเรกที่หมอคุยกับคุณเเม่ ดิฉันก็ซนวิ่งไปวิ่งมา ปีนโน่นปีนนี่(เด็กผู้หญิงนะคะ เหอๆ) แต่พอได้เริ่มคุยกับหมอ ดิฉันกลับมีสมาธิ ไม่มีการเบี่ยงเบนความสนใจและมีปฏิกิริยาใต้ตอบกับคุณหมอตลอด แต่ก็นั่งเเขว่งขาโยกตัวตลอดเช่นกัน 555  เวลาหมอถามก็จะตอบแบบพูดมาก เรียกว่าพูดฉอดๆไม่มีหยุด จนคุณหมอบอกว่าพอเเล้วถึงหยุด หมอได้เเนะนำให้ทดสอบไอคิวเหมือนกัน ซึ่งจนท.บอกว่าไอคิวดิฉันสูงกว่าเด็กในวัยเดียวกัน(ไม่ทราบว่าเท่าไหร่...แต่ปัจจุบันเคยวัดตามอินเตอร์เนตที่เป็นภาษาอังกฤษเกือบทุกปี จะได้ราวๆ130+ เล็กน้อย ) แต่ถามว่าเป็นไฮเปอร์ไหม  ดิฉันจำไม่ได้ค่ะว่าหมอบอกว่าอย่างไร (ไม่ได้ถามคุณแม่ไว้) แต่อาการหลายอย่างก็ใกล้เคียงกับที่คุณพี่จขกท.ว่ามา และหลายพฤติกรรมปัจจุบันก็ยังเป็นอยู่ หลังจากทดสอบ  จำได้ว่าดิฉันได้เลื่อนชั้นไปอยู่อนุบาล1 หลังจากเรียนเตรียมอนุบาลได้เพียงครึ่งเทอม  ปรากฏว่าสนใจคุณครูเวลาสอนนานขึ้น เเละจะมีสมาธิมาก เวลาให้ทำงานอะไรก็จะทำและทำเสร็จเร็วกว่าคนอื่น แต่พอทำเสร็จหรือหมดความสนใจเเล้วก็หันไปรบกวนเพื่อนต่อ และเป็นลิงเป็นค่างเหมือนเดิม พอจบอนุบาล2 ก็สอบเข้าเรียนประถม ตอนนั้น5ขวบ  สอบผ่านสบายๆ จำได้ว่าเข้าไปวันเเรกก็โดนตีเลย  เพราะว่าไม่สนใจฟังครูและเถียงทุกคำ (ซึ่งเราจะอ้างว่าไม่ได้เถียงเเต่จะอธิบายเหตุผล)  จากนั้นมาก็เป็นเด็กที่โดนทำโทษบ่อยที่สุด เรื่องเรียกผู้ปกครองนี่นับไม่ถ้วน แต่ในทางกลับกัน ก็เป็นเด็กท๊อปของชั้นตลอด ได้ไปเเข่งขัน ประกวดทางวิชาการให้โรงเรียนบ่อยๆ จนเรียกว่ากลายเป็นตำนานของโรงเรียน(ทั้งในเเง่บวกและลบ)   ด้านการคบเพื่อน เด็กๆดิฉันจะไม่ค่อยคบเพื่อนวัยเดียวกันค่ะ คือมีเพื่อนเเต่ความสัมพันธ์จะไม่ดีนัก ทั่วไปแล้วดิฉันจะชอบเล่นกับเด็กที่โตกว่า หรือไม่ก็น้องที่เด็กมากๆไปเลย เป็นเช่นนี้จนจบประถม ดิฉันไม่ได้รับการรักษา ไม่ได้เข้าโรงเรียนพิเศษใดๆทั้งสิ้น ช่วงเวลาเด็กจึงเป็นช่วงที่โหด มัน ฮา ที่สุด  โดนตี โดนดุ ร้องไห้มากสุด เล่นผาดโผนมากที่สุด เจ็บตัวมากที่สุด และเรียนรู้มากที่สุดเช่นกัน   สำหรับดิฉันมีสิ่งหนึ่งที่น่าจะช่วยควบคุมพฤติกรรมได้บ้าง ก็คือการนั่งสมาธิ ซึ่งเรานั่งเเทบทุกคืนตอนป.ปลายจนจบมัธยม และผลพลอยได้ก็น่าจะเป็นเรื่องความจำที่ดี ปัจจุบัน ดูๆไปดิฉันเหมือนไม่มีปัญหาในการใช้ชีวิตในสังคม  ในเรื่องการควบคุมการเเสดงออกเราทำได้ดีระดับหนึ่ง  แต่การควบคุมจิตใจนั้นไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่  อารมณ์ดิฉันจะเปลี่ยนเเปลงอย่างรวดเร็ว เรียกว่าใจไม่นิ่งนั่นเอง เเต่จะควบคุมไว้ไม่เเสดงออกให้ใครเห็น ดิฉันจะนับหนึ่งถึงสิบในใจเเล้วผ่อนคลายให้จิตนิ่ง ดิฉันยังพูดมากเหมือนเดิม แต่การเถียงการพูดแทรกน้อยลง สรุปคือปัจจุบันไม่ทราบว่าตัวเองยังไฮเปอร์แอกทีฟอยู่หรือเปล่า  เเต่เข้าใจกรณีน้องค่ะ เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะและเห็นใจคุณจขกท.ด้วย (กรณีเรา  เราเสียใจจริงๆที่ทำให้คุณเเม่ต้องกลุ้มใจและร้องไห้นับครั้งไม่ถ้วน) เราไม่เห็นว่ากรณีน้องทั้งสองจะเป็นเรื่องแปลก รู้สึกชื่นชมที่คุณจขกท.เข้าใจลูกและปรับพฤติกรรมได้ดี คิดว่าในอนาคตน้องทั้งสองคนจะไม่มีปัญหาในเรื่องนี้ และสามารถพัฒนาไปในทางที่ดีกว่าเราซึ่งเป็นคนรุ่นก่อนค่ะ จากคุณ : muupan68 - [ 19 มิ.ย. 52 17:34:31 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เห็นกระทู้สักพักแล้วค่ะ แต่เพิ่งมีโอกาสเข้ามาอ่านอย่างละเอียด ทำให้ดิฉันได้ความรู้อะไรเพิ่มไปด้วย ต้องขอบคุณจริงๆ ค่ะ ชื่นชมที่ จขกท ใจเย็นและพยายามปรับน้องไปเรื่อยๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ ดิฉันคนหนึ่งที่สังเกตุลูกตลอดเวลา โดยที่ไม่มีความรู้อะไรเรื่องเด็กเลยแม้แต่น้อย ต้องพึ่งตามเว็ปต่างๆ พอลูกมีอาการอะไร จะตื่นตระหนกไปก่อน แล้วก็หาข้อมูล จนนอนไม่หลับ  พอมีบททดสอบอะไรที่น่าสนใจ ก็เอามาประยุกต์ใช้กับลูกตลอดเวลา เรื่องการปลูกฝังอยากให้ลูกเป็นเด็กมีสมาธิ ก็ใช้วิธีให้ท่องจำหลายๆ อย่าง และกลางคืน จะมีกิจกรรมสวดมนต์ก่อนนอน นั่งสมาธิกัน อย่างน้อยลูกจะได้หยุดความคิด และจดจ่อกับสิ่งที่ทำอยู่ได้สัก 2 นาที ก็ถือว่า สำเร็จแล้วค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : Second impact - [ 19 มิ.ย. 52 20:26:29 ]

ความคิดเห็นที่ 52 บางทียิ่งรู้มาก ยิ่งเครียด อยากรู้ว่าเด็กสมัยเราๆ โตกันมาได้ไงนะเนี่ย ความรู้เรื่องพวกนี้ เราว่ามันเพิ่งมามีสมัยหลังๆ หรือว่าอันที่จริงมันมีมานานแล้ว แต่การสื่อสารยังไม่พัฒนา ไม่มีอินเตอร์เนทเหมือนสมัยนี้ อ่านทู้นี้(และก่อนหน้านี้) สิ่งที่ทำคือกลับไปดูลูกตัวเองว่าเป็นไงมั่ง ขอบคุณมากๆ นะคะ ที่แบ่งปัน ประสบการณ์และความรู้ที่เป็นประโยชน์กะเหล่าบรรดาแม่บ้านและลูกน้อย ขอให้ความมีน้ำใจของ จขกท ส่งให้ จขกทและลูกทั้งสองคน มีร่างกายและจิตใจที่แข็งแรง เป็นครอบครัวที่มีกันและกัน ตลอดไปค่ะ จากคุณ : LeMonMeLon - [ 19 มิ.ย. 52 21:09:10 A:125.24.88.227 X: TicketID:216726 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ขอบคุณ คุณ “white lilly” ~ คุณ”ออย-โอ๊ด” ~ คุณ “KateOnTheBeach” ~ คุณ “MableCat” ~ คุณ “ calendura” ~  คุณ “muupan68” ~ คุณ “ Second impact” และคุณ “LeMonMeLon”     ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกๆ คนที่เข้ามาอ่าน และทุกกำลังใจที่ให้นะค่ะ  ช่วงนี้ดิฉันเองอาจจะหาเวลามาโพสอย่างต่อเนื่องไม่ค่อยได้  แต่จะพยายามมาเขียนเล่าให้อ่านนะคะ ตอบคุณ white lilly ดิฉันอยากแนะนำว่า หลักเกณฑ์ที่ให้สังเกตนี้ อาจจะประเมินจากคนรอบข้างก็ได้  ถ้าคนรอบข้างได้พูดหรือสังเกตเห็นคุณก็ค่อยมานำพิจารณาอย่างจริงจังอีกครั้ง  อย่าเพิ่งไปวิตกอะไรมากเลยค่ะ  เพราะจริงๆแล้ว ขอให้คุณใช้ความรักและเข้าใจลูก  เด็กๆก็จะเติบโตได้อย่างมีความสุขคะ ตอบคุณ ออย-โอ๊ด ขอบคุณที่ร่วมแบ่งปันประสบการณ์ และขอบคุณที่แบ่งปันทีเด็ดให้ด้วยนะคะ ตอบคุณ KateOnTheBeach ยินดีที่ได้แนะนำเช่นกันคะ ตอบคุณ Mable Cat ขอบคุณที่มาให้กำลังใจอย่างสม่ำเสมอคะ ตอบคุณ calendura ขอบคุณที่มาแบ่งปันเรื่องราว  การทดสอบเรื่องแอลดีนั้น  ดิฉันเองก็ไม่ได้ทราบรายละเอียดอะไรมาก เพราะตอนลูกชายคนโตเข้าไปทดสอบก็เข้าไปคนเดียว เพราะดิฉันได้ประสบการณ์จากคนเล็กแล้วว่า ไม่ควรเข้าไปในห้องทดสอบ   ในส่วนของลูกชายคนโตคุณหมอออกใบรับรองแพทย์ให้ไปยื่นกับทางรร.ค่ะ  ซึ่งดิฉันก็ได้ทำจดหมายแนบไปเรียนให้คุณครูประจำชั้นได้ทราบ  แต่ก็ได้เรียนคุณครูว่า ไม่ได้มีเจตนาจะให้ลูกชายดิฉันได้สิทธิพิเศษในการสอบแต่อย่างใด  เพียงแต่อยากให้คุณครูรับทราบปัญหาและเข้าใจในตัวลูกชายคนโตแค่นั้นค่ะ การระวังเป็นสิ่งที่ดีค่ะ  ทุกวันนี้สิ่งที่ดิฉันระวังที่สุดคือ “ระวังตัวดิฉันว่า ต้องมีสติเสมอ ต้องไม่ให้ทำอะไรมากเกินไปหรือน้อยเกินไปเกี่ยวกับการดูแลอบรมและสั่งสอนลูกค่ะ ตอบคุณ muupan68 ขอบคุณที่มาแบ่งปันประสบการณ์เกี่ยวกับตัวคุณด้วยนะคะ  ดิฉันเองก็อยากจะให้คุณๆ ที่เข้ามาอ่านได้เข้าใจว่า เด็กๆ ที่มีอาการที่ใช่ อาจจะ หรือใกล้เคียงของเด็กที่เป็นสมาธิสั้น  ที่ผู้ใหญ่หลายๆคนยังคิดว่า เด็กที่มีอาการเหล่านี้เป็น เด็กดื้อ ไม่น่ารัก ไม่มีมารยาท จนถึงอาจมองว่าเป็นเด็กไม่ดี อยากขอให้คุณๆที่เข้ามาอ่าน ได้เข้าใจเด็กๆ เหล่านี้ว่า เด็กก็อยากจะเข้าสังคมกับคนอื่นได้ อยากเป็นที่รัก และอยากที่จะมีชีวิตที่มีความสุข  แต่ด้วยสาเหตุผิดปกติบางอย่างเกี่ยวกับสมอง หรือความผิดปกติของต่อมควบคุมสารบางอย่างในร่างกาย ทำให้เค้าเองก็ไม่สามารถควบคุมความรู้สึกหรือความประพฤติบางอย่างได้ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้ดิฉัน  ดิฉันเองก็จะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อพัฒนาลูกทั้งสองคนให้โตไปเป็นผู้ใหญ่ที่ดีและมีความสุขคะ   ตอบคุณ Second impact ก่อนอื่นต้องขอชื่นชมคุณเช่นกันค่ะ และอยากบอกว่า คุณทำ “ข้าวกล่องได้น่าทานมากๆ” เคยตามไปดูรูปข้าวกล่องที่คุณมาโพสให้ในกระทู้แนะนำ ดิฉันว่า แค่เด็กๆได้เห็นข้าวกล่องของคุณก็มีความสุขแล้ว  ถ้าได้ทานทุกวันต้องโชคดีมากๆเลยคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้นะค่ะ  เพราะจริงๆ ดิฉันยังต้องเรียนรู้อะไรอีกมากจากลูกคะ  ถ้ามีเวลาขอแวะเข้าไปเยี่ยมชม blog ของคุณนะคะ ตอบคุณ LeMonMeLon เป็นคำถามที่ดี่มากเลยคะ ที่คุณบอกว่า เรื่องราวแบบนี้มีมานานแล้วหรือเปล่า  จริงๆ แล้วโรคสมาธิสั้น แอลดี ดิสเล็กเซีย  มีมานานแล้วค่ะ  เพียงแต่ไม่เป็นที่รู้จักแพร่หลาย  ความจริงแล้วเด็กๆที่เป็นสมาธิสั้นและแอลดีมีมากค่ะ   แต่คนกลับรู้จักเด็กออทิสติก หรือเด็กดาวน์ซิลโดรมมากกว่า ทั้งๆ ที่สัดส่วนของเด็กที่เป็นน้อยกว่ามากคะ   คนดังที่เป็นแอลดีที่ทุกๆคนรู้จักก็มี เช่น นักวิทยาศาสตร์คนเก่งอย่าง อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ ดาราดังอย่างทอม ครู๊ซ  ผกก.คนดังอย่างสตีเว่น สปิลเบริกส์ หรืออย่างนักเขียนการ์ตูนโดเรม่อนที่โด่งดัง คุณฮิโรชิ ฟูจิโมโต ก็ล้วนแต่เคยเป็นเด็กแอลดีมาแล้วทั้งสิ้นค่ะ  (สามารถอ่านข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ http://www.vcharkarn.com/varticle/34158)  ในกรณีของลูกชายคนโต เป็นเด็กแอลดีก็คงเพราะได้รับพันธุกรรมมาจากคุณพ่อของเค้า  เพราะดิฉันได้เล่าถึงอาการของลูกชายที่คุณหมอบอกว่าเป็นอาการของเด็กแอลดี  สามีก็ตอบทันทีว่า เป็นแบบเดียวกับที่เค้าเคยเป็นสมัยเด็กเลย สรุปดิฉันก็สบายใจเพราะทำให้ดิฉันรู้สาเหตุแน่ชัดแล้วค่ะ ปล. ดิฉันขอกลับมาเล่าประสบการณ์อีกครั้งคราวหน้านะคะ แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 52 21:43:05 จากคุณ : natnamo - [ 19 มิ.ย. 52 21:39:57 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เช่นกัน...ขอบคุณ...เเละยินดีค่ะ พี่จขกท. เสริมเรื่องคำถามของคุณLeMonMeLon  คาดว่าความรู้พวกนี้มีมานานเเล้ว แต่สมัยก่อนจะอยู่ในวงเเพทย์หรือนักวิชาการเท่านั้น ตัวอย่างเช่นเคสดิฉัน คือเกิดขึ้นเมื่อ20กว่าปีก่อน (ตอนนี้ดิฉันอายุ 26 ปีแล้วค่ะ)  เเต่ณ ตอนนั้นคนทั่วไป รวมถึงคนในวงการการศึกษาคงยังไม่เข้าใจเรื่องนี้เท่าที่ควร เพราะคุณครูอนุบาลบอกคุณแม่ว่าดิฉันเป็นเด็กมีปัญหาและสร้างปัญหาให้เพื่อนๆ แนะให้ไปปรึกษาจิตเเพทย์ (คือมีความเข้าใจน้อยกว่าปัจจุบันรึเปล่า ไม่เเน่ใจ) แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 52 22:57:11 จากคุณ : muupan68 - [ 19 มิ.ย. 52 22:54:22 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ขอบคุณมากค่ะ สำหรับความกระจ่าง จากคุณ จขกท และ คุณ muupan68 จากคุณ : LeMonMeLon - [ 20 มิ.ย. 52 11:10:37 A:125.24.42.200 X: TicketID:216726 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ชื่นชมคุณแม่ และ ครอบครัว  รวมทั้งตัวน้องๆ ด้วยค่ะ ขออนุญาตแจมเรื่องการสอน  b, d, p, q นะคะ ถ้าเด็กเล็กๆ จนถึง ป.๒ ยังแยกไม่ได้  เขียนสลับ  มองความต่างไม่เห็น ก็อย่าเพิ่งกังวลนะคะ แต่ถ้าเด็กโตกว่านั้น  ในฐานะครูขอแนะนำเทคนิคนี้ค่ะ  ลองดูนะคะ เราว่า ใช้ได้ดี  ทั้งสำหรับเด็กปกติ  LD อ่านยาก ฯลฯ คือ กับเด็กๆ แทบทุกคนค่ะ - เราหยิบตุ๊กตา  นาฬิกา  ดินสอ  หรือของใกล้ตัว มาถือ ตั้ง ตะแคง กลับหัว เอียงซ้าย ขวา ไม่ว่าอย่างไร  มันก็จะดูรู้ว่าเป็นสิ่งนั้น  (ให้เด็กๆ จับเล่นกันเองด้วยค่ะ) - เอาตัวอักษรอื่นๆ (อาจจะเป็นตัวพลาสติค หรือ เป็นตัวอักษรโตๆ ที่ตัดจากกระดาษ) เช่น X T Y R O ฯลฯ ให้เล่นกลับ ท่านู้น ท่านี้ ก็ยังเป็นตัวเดิม - ที่นี้เอาตัว "ที่แปลงกายได้" มาให้เด็กๆ ดูค่ะ  เริ่มจากง่ายๆ ก่อน ตัวพิมพ์ใหญ่ หยิบตัว M ขึ้นมา (เลือกตัวนี้ก่อน เพราะออกเสียงง่ายสุดค่ะ)ถ้ากลับหัว จะกลายเป็น W หยิบตัว N ขึ้นมา   ถ้านอนตะแคงจะกลายเป็น Z ตัวพิมพ์เล็ก หยิบตัวฺ b ขึ้นมา ถ้ากลับหน้ากลับหลังจะเป็นตัว d ถ้ากลับหัวกลับหาง จะกลายเป็น p ถ้ากลับหัวกลับหาง และ กลับหน้ากลับหลังด้วย จะกลายเป็นตัว q ตอนหยิบตัวไหน  หรือตอนอักษรแปลงกายเป็นตัวอะไร  เราและเด็กๆ ก็บอกชื่อและออกเสียง ของพยัญชนะตัวนั้นๆ ด้วยค่ะ เช่น ตัวเอ็ม  เสียง ม่ะ ม่ะ ให้ตัวแปลงกาย  ไปเที่ยวกับลูกด้วย (เด็กๆ จะชอบคำว่า แปลงกาย นี้มากค่ะ) ให้เอาไปนอนด้วย  รุ่งเช้า  "เรามาดูกันสิ  ว่า ตัวนี้แปลงกายเป็นตัวอะไรได้บ้าง" เล่นให้เป็นเกมค่ะ  เด็กๆ จะชอบและจำได้  คือ เราบอกเหตุผลและความพิเศษของตัวเหล่านี้ ไว้แล้ว  ว่า "แปลงกายได้ค่ะ"  ลองดูนะคะ จากคุณ : ต้นจั่น - [ 20 มิ.ย. 52 16:05:57 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ติดตามอ่านมาตั้งแต่กระทู้แรก ขอลงชื่อเป็นกำลังใจให้ด้วยอีกคนนะค่ะ และขอบคุณ จขกท มากๆ ที่เสียสละนำมาเผยแพร่ให้ความรู้ ผลบุญที่คุณทำครั้งนี้ขอให้ส่งกลับไปให้คุณและลูกๆค่ะ จากคุณ : แม่น้องเอม 1 ขวบ (Air) - [ 22 มิ.ย. 52 18:53:40 ]