ก่อนอื่น มุกต้องขอโทษ พ่อๆ ในห้องนี้ก่อนนะคะ ที่บังอาจตั้งกระทู้ทำนองนี้ขึ้นมา เชื่อว่า หลายๆ ประโยคคงจะขัดใจคุณพ่อหลายๆ ท่าน มุกไม่ได้มีความประสงค์ที่จะจัดชุมนุม หรือก่อตั้งลัทธิต่อว่าผู้ชายอะไรทั้งสิ้น เพียงแค่อยากนำเสนอมุมมอง อยากระบายความรู้สึก และอยากแชร์ประสบการณ์เลี้ยงการเลี้ยงดูลูกเท่านั้นค่ะ หากมีข้อความใดรุนแรงไป หรือดูเหมือนจะใส่ร้าย เพศชาย จนเกินไป มุกขอโทษจากใจค่ะ
ตลอดเวลาหลายปีที่ได้มีบทบาทการเป็นแม่คน มุกคิดจริงๆ ว่ามันเป็นงานที่ยากที่สุดงานนึงที่มนุษย์จะทำได้ เพราะบางทีความคาดหวังที่จะทำบทบาทนั้นให้ดี มันถูกท้าทายด้วยปัญหาหลายๆ อย่าง บางครั้งก็แก้ได้ บางครั้งก็แก้ไม่ได้ การเลี้ยงลูกบางวินาทีก็ง่ายเหลือเกิน แต่บางครั้งก็กินเวลายาวนานเป็นชั่วโมงแห่งความทรมาณ
หลายๆ ครั้งในช่วงที่ต้องเลี้ยงลูก มุกรู้สึกเหนื่อย และ เบื่ออย่างมาก ยิ่งถ้าวันไหนเค้าซน เค้าดื้อ งอแง โวยวาย หรือแม้แต่เจ็บป่วย มุกก็รู้สึกจริงๆ ว่าเราก็เจ็บป่วยตามไปด้วย ไม่ใช่ทางร่างกาย แต่เป็นทางจิตใจและทางอารมณ์ ถึงแม้มุกจะถูกจัดจากคนรอบข้างว่า เป็นคนใจเย็น มีเหตุมีผลพอใช้ได้ แต่ก็ยังมีหลุดสติแตกอยู่หลายๆ ครั้ง ฟาดงวงฟาดงาไปก็หลายที กว่าจะดึงอารมณ์กลับมาเป็นคนเดิม บางทีข้ามวันนั่นแหละค่ะ
และก็หลายๆ ครั้งที่มุกรู้สึกเลยว่า คนเติมเชื้อไฟให้อารมณ์ปั่นป่วน ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็พ่อของเด็กๆ นั่นแหละ การเติมเชื้อไฟ ก็ไม่ใช่เป็นการกระทำอะไรมากมาย แต่เป็นการ ไม่กระทำอะไรเลย มากกว่า ทั้งการนั่งดูทีวีอย่างสบายอารมณ์ การเห็นลูกอยู่ในจุดที่อาจจะเกิดอันตรายได้ ก็ยังคง นิ่งเฉย หรือแม้แต่การแสดงออกว่า รำคาญ เหนื่อย เบื่อ หงุดหงิด เวลาที่เราเพียงแต่ เอ่ยปากขอให้ ช่วยเลี้ยงหน่อย ซึ่ง หน่อย ในทีนี้ ก็กินเวลาไม่นานค่ะ ไม่ถึง 5-10 นาทีหรอกในแต่ละครั้ง
จากการที่เคยร้องขอ บ่อยๆ เข้าก็กลายเป็นการสั่ง พอสั่งหลายๆ ครั้ง ก็เริ่มรู้สึก ว่าทำไมต้องให้บอกนะ ไม่เข้าใจเลย การเป็นพ่อเป็นแม่คนนี่ มันไม่ได้อยู่ในจิตสำนึกหรือ ถ้าหากคุณบอกว่า คุณไม่ได้เกิดมาแล้วรู้ว่าการเป็นพ่อคนต้องทำอย่างไร ชั้นก็ไม่ต่างกับคุณหรอกค่ะ ไม่ได้เป็นแม่คนมาตั้งแต่เกิดเหมือนกัน พอนานๆ เข้าก็ยอมรับว่า เริ่มรู้สึกท้อใจ เหมือนตัวเราเองนี้เป็นบ้าอยู่คนเดียว เหมือนพยายามยัดเยียดลูกให้กับผู้ชายคนนึง ซึ่งก็ดูเหมือนเค้าจะไม่ต้องการเลี้ยง (แต่ต้องการมี) เหมือนพยายามบังคับให้คนทำอะไรที่เค้าไม่อยากทำ พอทำบ่อยๆ เข้า คนสั่งก็เซ็ง คนรับคำสั่งก็เซ็ง สรุป เซ็งทั้งบ้านค่ะ
เมื่อวาน อยู่ในโหมด อารมณ์ดีทั้งคู่ มุกเอ่ยปากถาม คำถามที่จริงๆ ก็เหมือนจะรู้คำตอบอยู่แล้วนะ แต่ดันเจือกอยากได้ยินจากปากของเค้า เพื่อให้แน่ใจ
ป๊า...........คิดอย่างไรกับการเลี้ยงลูกอะ
จะให้ตอบจริงๆ เหรอ...............ไม่เอาดีกว่า...............เดี๋ยวโกรธอะ
เออ...........ไม่เป็นไรหรอก คิดว่ารู้อยู่แล้ว แค่อยากให้มั่นใจอะ
เอาจริงนะ..................คิดว่าไม่ใช่หน้าที่อะ.............เดี๋ยวอย่าเพิ่งด่านะ ...............คือรู้ว่าคิดแบบนี้มันผิดอะ แต่..............มันคิดอย่างนี้จริงๆ
อืม..............ก็เข้าใจนะ ถูกปลูกฝังมาใช่ปะ
ใช่............ตั้งแต่เด็ก มีแต่สอนให้โตขึ้นเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี รับผิดชอบงานที่ทำให้ดี เลี้ยงดูลูกเมียให้รอด และกตัญญูต่อพ่อแม่ แต่หน้าที่เลี้ยงลูก เป็นหน้าที่ของผู้หญิง
อืม...................ไม่ผิดหรอกค่ะ ที่คิดแบบนี้ จริงๆ นะไม่ได้ประชด เพียงแต่มุกกำลังคิดว่า ความคิดแบบนั้นมัน ล้าหลัง โบราณ และไม่ร่วมสมัยเอาซะจริงๆ
ย้อนกลับมามองดูพ่อตัวเอง เฮ้อ............เหมือนกันเป๊ะ ไม่เคยช่วยเลี้ยงลูกเลย แต่เป็นพ่อตัวอย่างแห่งสังคม (จริงนะ ไม่ได้โม้ พ่อเป็นคนดีมากมาย) ทุกอย่าง แม่หมด แต่.................สมัยที่มุกเล็กๆ นี่ แม่ทำงานอะไรน๊อ...................อ๋อ......เป็นแม่บ้านค่ะ งานหลักๆ คือ ดูแล จัดการให้บ้านดูดี สะอาดสะอ้าน พ่อกลับมาถึงบ้านมีกับข้าวอร่อยๆ ทาน ลูกๆ มีคนดูแลตลอดเวลา ดังนั้นพ่อกับแม่จึงมีหน้าที่ๆ แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง และ ไม่ทับซ้อนกัน เมื่อต่างคนต่างทำหน้าที่นั้นๆ อย่างดีที่สุด มีเหรอที่บ้านจะไม่มีความสุข
บ้านของตาป๊าก็เหมือนกัน ไม่ต่างจากนี้ มองดูคนรอบๆ ข้าง อืม.............ส่วนใหญ่ก็อย่างนี้แหะ ไม่น่าหละ เลยออกมาซะคล้ายๆ กันเลย
กำลังมองลึกลงไปว่า ที่รู้สึกเยอะๆ แบบนี้ เป็นเพราะ เป็นคนสมัยใหม่หรือเปล่า เป็นเพราะเมื่อมาชั่ง ตวง วัด ดูแล้ว พบว่า งานที่ทุกวันนี้ ผู้หญิงทำ ไม่ได้มีแต่ กวาดบ้านถูบ้านซักผ้า ทำกับข้าว และเลี้ยงลูก แต่มีงานประจำที่ต้องทำ เพื่อช่วย คุณหัวหน้าครอบครัว หาเลี้ยงให้ปากท้องอยู่รอดด้วยใช่มั้ย ถ้าอย่างนั้น หน้าที่ๆ เราต้องทำ ก็ควรจะถูกแบ่งเบาด้วยสิ
มองอีกมุม มันก็คงไม่ใช่ความผิดของผู้ชาย ที่จะคิดแบบนั้น ว่าการเลี้ยงลูกไม่ใช่หน้าที่หลักของเค้า ถึงแม้ว่าคุณภรรยาจะต้องทำงานนอกบ้านด้วยก็เหอะ เพราะมันเป็นการบ่มเพาะความคิดแบบนี้ มาตั้งแต่สมัยรุ่นพ่อแม่เรา แต่............ก็โอเคนะ มุกว่ามันค่อยๆ เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น ถึงจะไม่ได้ดีแบบทันอกทันใจ ประเภท พอลูกคลอดมาปุ๊บ วิญญาณคุณพ่อเข้าสิง มาเป็นแรงสำคัญในการช่วยเลี้ยงเลยก็เหอะ แต่ก็ยังมีเยอะที่เริ่มมีบทบาทมากขึ้นเรื่อยๆ เพียงแต่หลายๆ ครั้ง มุกว่า มันยังไม่พอค่ะ
มาถึง ณ เวลานี้ ที่เราได้มีโอกาสเป็นพ่อเป็นแม่ของลูกชายและลูกสาวแล้วหละ เราจะวางความคิด หรือกรอบความรับผิดชอบต่อครอบครัวให้กับลูกเราอย่างไรดี
เราควรจะสอนลูกชายว่า ผู้ชายที่ดี คือคนที่รับผิดชอบ ตั้งใจทำงาน หาเลี้ยงครอบครัว และ ช่วยภรรยาเลี้ยงลูก ด้วยจะดีมั้ย
ในเมื่อทุกวันนี้ มีแต่คนพูดว่า ผู้หญิงสมัยนี้เก่งขึ้นนะ ทั้งทำงานข้างนอกก็ได้ งานบ้านก็ไม่ขาด เลี้ยงลูกได้ดีอีกตังหาก แล้วผู้ชายหละคะ คุณๆ ไม่อยากจะเป็น ผู้ชายที่ดีขึ้นหรือคะ
จากคุณ :
ตื่นมาตาแป๋วๆ 
- [
30 มิ.ย. 52 09:40:21
]
หรือต้องเป็นสองมือของเราเอง ที่สร้าง ผู้ชายที่ดีขึ้น สำหรับอนาคต
