ความคิดเห็นที่ 1 หางานทำ เลี้ยงลูกเองค่ะ ดูถูกกันแบบนี้ ในอนาคตมันก้อต้องมีอีก ใครจะทนคะ เป็นเรา เราไม่ทนหล่ะ จากคุณ : janistar - [ 30 มิ.ย. 52 15:23:21 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อ่านแล้วเศร้าจัง ขอเป็นกำลังให้นะคะ..ค่อยๆ คิด ค่อยๆ ทำ เดี๋ยวก็แก้ปัญหาได้เองคะ..ลองแยกกันอยู่สักพัก ไม่ต้องโทรหาเค้า ไม่ต้องตาม ไม่ต้องถาม ทำให้เค้ารู้ว่า เราไม่มีเค้าก็อยู่ได้คะ.. ถ้าคุณนา สามารถหางานทำได้ แล้วฝากลุกไว้ให้คุณตา คุณยายเลี้ยงก็ดีนะคะ เค้าจะได้ไม่มาดูถูกเรา..ที่สำคัญเราอย่าดูถูกตัวเราเองว่าไม่มีเค้าแล้วอยู่ไม่ได้ ทำตัวให้เรามีคุณค่า มีความสุข อยู่เพื่อลุก คะ.. เราเองก็มีปัญหาเรื่องเข้ากะบ้านสามีไม่ได้เหมือนกัน ตอนนี้แยกกันอยู่ แบบที่บ้านสามีไม่รู้ (คิดว่าเลิกกันไปแล้ว) สามีก็ไปๆ มาๆ เรืองเงินทอง ไม่ต้องพูดถึง มีมาให้บ้าง (แต่ก็น้อยกว่าที่เราให้ 55+) เราดูแลตัวเราเองได้ คิดว่าตอนนี้มีลูก อยู่เพื่อลุกคะ สบายใจดี..คงจะหนักกว่านิด ตรงที่เราไม่ได้อยู่ กะพ่อ แม่ เลี้ยงลูกคนเดียว แน่ๆ สู้ๆ นะคะ จากคุณ : มิ้นท์ (mintzaa001) - [ 30 มิ.ย. 52 15:23:48 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ยิ้มนะคะ คุณนา ^________^ ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ฟ้าหลังฝนย่อมดีกว่าเสมอค่ะ *** ขอโทษนะคะ ที่ช่วยอะไรไม่ได้มาก ....มีแค่กำลังใจจากคนไกลมาให้จ้า จากคุณ : zazimi - [ 30 มิ.ย. 52 15:34:33 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เข้าเป็นกำลังใจให้นะค่ะ.. ค่อยๆคิด ค่อยๆตัดสินใจนะค่ะ... จากคุณ : นุ้ย (หมูกีกี้) - [ 30 มิ.ย. 52 15:39:41 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นกำลังใจให้นะคะ ที่สามีเปลี่ยนไป อาจจะเป็นเพราะอยู่ต่อหน้าญาติ ๆ ฝั่งเค้าก็ได้คะ (จากที่คุณบอก ตอนอยู่กันเองไม่เห็นเป็นไรเลยใช่มะ) อาจจะโดนเสี้ยมมาก็ได้คะ อย่าให้เค้าดูถูกเรานะคะ บางทีผู้ชายก็คิดว่าเค้าอยากแมน จะรับผิดชอบเราเอง ถึงเวลาเอาเข้าจริง ตนก็เป็นที่พึ่งแห่งตน อย่าไปรอใครมาเลี้ยงเลยคะ เดี๋ยวจะผิดหวัง สู้ ๆ นะค๊า จากคุณ : cutestmei (mangek) - [ 30 มิ.ย. 52 15:45:50 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ถามใจตัวเองนะคะคุณนา ว่ายังต้องการสามีคุณรึเปล่า ถ้าแน่ใจ ว่าสามารถยืนหยัดได้ด้วยตัวเอง และไม่ต้องการเค้าแล้ว หย่าเลยค่ะ... อย่างน้อย เราตั้งตัวได้ตอนนี้ จะดีกับลูกในอนาคต  แต่ถ้ายังต้องการเค้าอยู่ เพื่อครอบครัวที่สมบูรณ์ ลึกๆ เราเชื่อว่า ตัวสามีคุณ เขาสับสนค่ะ และ เขาต้องการการยอมรับ การเป็นผู้นำ และเมื่อเขารู้สึกว่าคุณนาจะไปว่าเขา เขาก็ปกป้องตัวเอง ด้วยการ ว่าคุณ นาต่างๆนาๆ .... เราไม่ได้ว่าเรา สามารถให้คำแนะนำคุณได้ดีหรอกนะคะ เพียงแต่ว่า เราก็เผชิญปัญหาคล้ายๆคุณอยู่ ... ตอนนี้ เราเลือกที่จะอยู่เฉยๆ รอสถานการณ์ ให้พร้อมจริงๆค่ะ ไม่งั้น ถ้าทำอะไรไปตอนนี้ เราคงเจ็บมาก.... จากคุณ : chu (chuleeberry) - [ 30 มิ.ย. 52 15:49:15 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่องนี้เป็นบทเรียนสำหรับสอนหญิงได้เป็นอย่างดี  แต่งงานแล้วห้ามลาออกจากงานเด็ดขาด  แม้ว่าสามีจะดีเพียงใดก็ตามแต่ผู้ชายเขาเปลี่ยนไปเรื่อยๆ   ถึงจะลำบากในการเลี้ยงลูกและทำงานควบคู่กันไปก็ต้องทน  เพราะสัก 5-6 ปีลูกก็ไปโรงเรียนแล้วค่ะ   หากเราลาออกจากงานแล้ววันหลังสามีเราเกิดเปลี่ยนไปเหมือนของ จขกท.เราจะทำอย่างไร  หากเรายังมีงานอยู่ไม่ต้องพึงเขา 100 % ก็คงไม่ต้องลำบากมาก ตัวดิฉันเองสามีมีเงินเดือนมากพอที่ดิฉันไม่ต้องออกมาทำงานนอกบ้าน  ใคร ๆ ก็พูดว่าทำไมไม่ลาออกจากงานมาเป็นแม่บ้านอย่างเดียวละ  ดิฉันไม่อยากพูด  หากวันใดที่เขาเปลี่ยนไปเรายังพึงตนเองได้ไม่ต้องง้อเขา  ดิฉันเห็นสมัยนี้ใคร ๆ แต่งงานแล้วมีลูกกันทันทีโดยไม่มีการศึกษานิสัยกันก่อนเลย  พอไปกันไม่ได้ก็เลิกกัน  แล้วเด็กที่เกิดมาละทั้งพ่อและแม่ต่างก็ไปมีคนใหม่  เหลือแต่เด็กตาดำ ๆ น่าสงสารมาก  ตัวดิฉันเองแต่งงานมาแล้ว 5 ปีถึงยอมมีลูก  เพราะกลัวว่าหากเราไปกันไม่ได้ลูกจะกลายเป็นเด็กมีปัญหาค่ะ คำแนะนำสำหรับ จขกท.หากเอาลูกให้แม่เราเลี้ยงได้ก็พยายามหางานทำ(ซึ่งมันหายากมากในยุคปัจจุบันนี้)  ถ้าหางานได้ก็มาอยู่กับแม่เราเองแล้วเลี้ยงลูกไปด้วย  ส่วนสามีจะเลิกหรือไม่อยู่ที่ จขกท.ว่าจะยอมให้ลูกไม่มีพ่อได้หรือไม่  หรือจะยอมทนกับนิสัยของสามีที่เปลี่ยนไปได้หรือไม่ค่ะ  เป็นกำลังใจให้ต่อสู้ชีวิตต่อไปนะค่ะ  ทุกคนที่เกิดมาในโลกนี้ล้วนแล้วแต่มีปัญหากันทุกคนแตกต่างกันไปค่ะ จากคุณ : มีความจริงใจมาให้ - [ 30 มิ.ย. 52 16:05:13 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แยกกันอยู่แบบนี้ไปซักพัก แล้วก็ค่อยๆ เริ่มยืนบนขาตัวเองให้ได้ เตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อมค่ะ จากคุณ : ป้าแมงฯ - [ 30 มิ.ย. 52 16:07:54 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้าเป็นดิฉันจะหางานทำ เลี้ยงลูกด้วยตัวเอง กลับมาอยู่บ้านพ่อแม่ ไม่ง้อสามีอีกต่อไป คนเราถ้าพูดแบบนี้ได้ มันก็พูดกับเราอย่างนี้ร่ำไป อยู่ไปมีแต่ความช้ำใจเปล่าๆ เดี๋ยวผู้หญิงเก่งขึ้นมาก เลี้ยงลูกได้โดยไม่ต้องง้อผู้ชายนะคะ ต้องเข้มแข็งค่ะ จากคุณ : dittabunjong - [ 30 มิ.ย. 52 16:08:26 ]

ความคิดเห็นที่ 10 หางานทำ เลี้ยงลูกเองดีกว่าคะ จากคุณ : Atom07 - [ 30 มิ.ย. 52 16:19:24 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ฟังแล้วน่าจะติดหญิงน่ะ ทำให้คุณนาเลิกกะเค้า เพื่อที่จะให้คนใหม่เข้ามาอยู่ในบ้าน ผู้ใหญ่น่าจะมีส่วนเกี่ยวด้วย ไม่ต้องง้อค่ะ ลูกให้พ่อแม่คุณนาเลี้ยง ส่วนคุณนาหางานใหม่ค่ะ ไม่ต้องสนใจเค้าค่ะ จากคุณ : แม่น้องชากิส - [ 30 มิ.ย. 52 16:30:33 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เป็นกำลังใจนะคะ หางานทำเถอะคะ ลูกฝากตากับยายเลี้ยงก่อนก็ได้ สู้ เพื่อลูกคะ (8 เดือน กำลังน่ารักเลย) จากคุณ : ดอกหญ้าในป่าคอนกรีต - [ 30 มิ.ย. 52 16:36:08 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เราว่ามันไม่เกี่ยวจะด้วยปัญหานานาสารพันอะไรก็ตามครอบครัวก็คือครอบ ครัว   ครอบครัวต้องมาก่อน  จะยากดีมีจน ยังไง ครอบครัวก็ยังเหมือนเดิม ยืนด้วยขาของตัวเองให้ได้  อย่าให้คนอื่นต้องคอยพยุงเรา  ก้าวไปพร้อม ๆ กันน่าจะดีขึ้นจ้ะ ....... จากคุณ : แม่น้องฟิวส์ (nomnom) - [ 30 มิ.ย. 52 17:23:03 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เป็นกำลังใจให้ค่ะ พยายามอย่าไปคิดว่าทำไมเขาเปลี่ยนไป ทำไมเขาเคยดี ทำไม.. ทำไม.. ทำไม กับสิ่งที่ผ่านไปแล้ว เกิดขึ้นแล้ว มันเปลี่ยนไม่ได้ค่ะ คิดไปก็เสียใจ จิตตกเปล่าๆ พยายามคิดถึงวันพรุ่งนี้ คิดถึงลูก จะทำอะไร จะตัดสินใจอย่างไร ขอให้คิดว่าเพื่อความสุขของคุณและของลูก ถ้ายื้อกันไปแล้วเครียด ก็เลิกกันไปเสีย แต่ถ้าเขาหลงทาง ผิดพลาด ก็ให้โอกาสมาคุยกัน เห็นด้วยกับทุกท่านที่ออกความเห็นค่ะ ว่าควรหางานทำเอง มีรายได้ของตัวเอง จากคุณ : Michy - [ 30 มิ.ย. 52 17:25:43 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอเอาความคิดตัวเองเป็นที่ตั้งว่า ถ้าเจอเหตุการณ์คล้ายกันนี้ ตัวเองคงตัดสินใจ หย่าค่ะ มันคงไม่ง่าย แต่คิดว่ามันไม่มีอะไรแย่ไปกว่า คนรักดูถูก พูดจาทำร้ายจิตใจ ไม่ให้เกียรติแบบนี้ เหนื่อยกายยังทนได้ แต่เหนื่อยใจแบบนี้ คิดว่าตัวเองอยู่ไม่ได้แน่นอนค่ะ ขอให้เจ้าของกระทู้ ตัดสินใจด้วยความรอบคอบ มีสติ ปรึกษาคุณพ่อคุณแม่ดูค่ะ และหาลู่ทาง ทำมาหากินเลี้ยงลูกด้วย ไม่ต้องง้อค่ะ ผู้ชายแย่ๆแบบนี้ไม่เหมาะจะเป็นต้นแบบที่ดีของลูกเราค่ะ ถ้าเค้าไม่ช่วยค่่าดูแลลูกก็ไม่ต้องสนค่ะ ลำบากกายหน่อย กัดฟันเลี้ยงลูกเอง ภูมิใจว่า ได้เงินมาพร้อมกับคำด่า คำดูถูก เข้มแข็งไว้ค่ะ ขอให้ผ่านพ้นช่วงทุกข์ยากเข็นใจไปได้อย่างสวยงามค่ะ จากคุณ : คุณแม่ลูกสอง - [ 30 มิ.ย. 52 17:39:13 A:118.22.115.127 X: TicketID:221282 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เห็นใจคุณนานะคะ และก็ให้กำลังใจด้วย เห็นด้วยกับคห.7 ว่าผู้หญิงเราควรพึ่งพาตัวเอง แม้ว่าสามีจะเลี้ยงดูได้โดยเราไม่ต้องทำงาน เพราะวันนึงเมื่อเค้าเปลี่ยนไป เราเองจะลำบาก ถ้าเราเป็นคุณนา คงจะหางานทำค่ะ ลูกก็ฝากตายายเลี้ยงไประหว่างที่เราทำงาน จะได้มีรายได้มาเลี้ยงลูกเลี้ยงตัว มีเกียรติและศักดิ์ศรี ไม่ให้เค้ามาเหยียบย่ำต่อว่าเรา ทั้งตัวคุณสามีและครอบครัวเค้า ส่วนเรื่องหย่าไม่หย่าก็อย่างที่หลายคนแนะนำค่ะ ลองคิดดูว่าไม่มีเค้าอีกแล้วเราจะโอเคมั้ย ถ้ากลับไปดีกันแล้วเค้าจะเป็นแบบนี้อีกรึเปล่า ไม่มีใครรู้จักเค้าได้เท่าคุณค่ะ ใช้ชีวิตมาด้วยกันพักนึงน่าจะพอเดาออกว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร ในความคิดของเรา ถ้าพ่อแม่อยู่ด้วยกันไม่ได้ ก็จบกันไปด้วยดีดีกว่า แม้จะเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว มีพ่อมาหาบ้าง แต่ถ้าเราให้ความรักความเข้าใจลูกอย่างเต็มที่ ลูกจะไม่เป็นไรค่ะ เพือนเราหลายคนมาจากครอบครัวพ่อแม่เลิกกัน แต่เค้าก็โตมาได้ด้วยดีเพราะพ่อ/แม่ให้ความรักเต็มที่ค่ะ ในทางตรงกันข้าม ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วพ่อแม่ทะเลาะกันหรือมึนตึงต่อกันตลอดเวลา นั่นแหละทำร้ายจิตใจลูกมากๆ แล้วเค้าจะซึมซับความรุนแรงในครอบครัวติดตัวไปด้วยค่ะ ดังนั้นคิดดีๆนะคะว่าจะเอาอย่างไรกับชีวิตคู่ จากคุณ : (ว่าที่) แม่หมูสาว (bootakung) - [ 30 มิ.ย. 52 17:54:33 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านแล้วเครียดไปด้วยเลยค่ะ ไม่รู้จะช่วยยังไง แต่ขอเป็นแรงใจให้นะคะ รักตัวเอง รักลูกมากๆนะคะ จากคุณ : Orayanee - [ 30 มิ.ย. 52 18:08:34 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เป็นกำลังใจให้นะค่ะ อืม ค่อย ๆ คิดนะค่ะ จากคุณ : แม่ปังคุง (kunkrub2007) - [ 30 มิ.ย. 52 19:21:48 ]

ความคิดเห็นที่ 19 พิจารณาอีกทีว่าต้องการอะไรกันแน่ หากพิจารณาแน่แล้ว ก็ เดินหน้า และวางแผนให้ดี ทำตามแผนที่วางไว้ อย่าแม้แต่มานั่งคิดว่า ทำไม ทำไม อย่าเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว ให้คิดว่า เรามีความสุขกับเขามาตั้งนาน คิดแต่สิ่งที่มีความสุข แล้วเดินหน้า อย่าเสียใจอีก ปล่อยมันไปเรื่องร้าย ๆ นั้น ตื่นขึ้นมาก็บอกกับตัวเองว่า ต่อไปเราจะมีแต่ความสุข เราจะมีแต่ความสุข เชื่อเถอะค่ะ ไม่นาน เราจะมีความสุขจริง ๆ สู้ ๆ นะคะ จากคุณ : แม่น้องเอเอ - [ 30 มิ.ย. 52 19:34:45 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มาเป้นกำลังใจให้ค่ะ สำหรับคำแนะนำท่านอื่นๆ แนะนำไว้ได้ดีแล้วค่ะ จากคุณ : FaLiOnA - [ 30 มิ.ย. 52 20:17:52 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ก่อนอื่นต้องขอให้กำลังใจก่อนนะคะ ยังไงก็ขอให้ทำใจสงบ อย่าเพิ่งคิดมาก เพราะเรายังต้องเลี้ยงดูลูกต่อไปอีกค่ะ เราถือเป็นแรงกำลังสำคัญของลูกนะคะ ส่วนเรื่องสามี เราว่ามันน่าจะมีที่มาที่ไปนะคะ อยู่ดีดีไม่น่าที่จะเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้ คือเราคิดแบบว่าถ้าเรื่องนี้เกิดกับเรา เราคงไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่ก็คงพยายามหาคำตอบให้ได้ว่า เป็นเพราะอะไร ทำไมเค้าถึงเปลี่ยนไป มีเรื่องอะไรเข้าใจผิดกันรึเปล่า พยายามหาคำตอบก่อน การย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านกับครอบครัวเค้า ครอบครัวเค้ามีอิทธิพลอะไรมากน้อยแค่ไหน สภาพแวดล้อม การงานที่เปลี่ยนไป มีผลกับความเหนื่อยหรืออารมณ์ของสามีมากน้อยแค่ไหนด้วยค่ะ หรือแม้กระทั่งว่า การย้ายมาอยู่ใกล้ครอบครัวเค้าและการอยู่บ้านเป็นแม่บ้านไม่ได้ทำงาน คนทางบ้านรวมทั้งตัวสามีเค้ามีทัศนคติยังไงกับเรื่องนี้ ฯลฯ มันมีเหตุผลร้อยแปดพันเก้าค่ะ ถ้าดูเหมือนเรื่องยังไม่ได้เคลียร์ ก็น่าจะลองมานั่งคุยกันก่อน หย่ากันมันง่ายนิดเดียวค่ะ แค่จูงกันไปอำเภอไม่ถึงชั่วโมงก็เรียบร้อยแล้ว แต่ความไม่เข้าใจมันจะยังติดอยู่ในใจไปอีกนาน ถึงขั้นมีลูกแล้ว น่าจะมีความรักความผูกพันมากพอที่อยากจะแก้ไขปัญหาในครอบครัวร่วมกันค่ะ ลองคุยให้เค้ามานั่งปรับกันว่า ปัญหาของใครอยู่ตรงไหน พร้อมที่จะให้โอกาสและเริ่มต้นใหม่รึเปล่า ถ้าได้ก็ดีมาก ๆ แต่ถ้าไม่ได้จริง ๆ จะหย่าตอนนั้นก็ยังไม่สายเกินไปค่ะ จากคุณ : กังหันลู่ลม - [ 30 มิ.ย. 52 20:56:29 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านแล้วเศร้าใจค่ะ เรื่องแบบนี้ไม่ควรเกิดขึ้นกับใครเลย...T-T ใครจะดูถูกยังไงเราก็ช่าง ที่สำคัญตัวเราเองอย่าได้ดูถูกตัวเองเป็นอันขาด ลองตั้งคำถามและหาคำตอบให้ตัวเอง หากจะมีอะไรเกิดขึ้นต่อไปในภาคหน้า จะมีสิ่งไหนทำให้ชีวิตของเราและลูกเปลี่ยนแปลงไปได้สักกี่มากน้อย พิจารณาด้วยเหตุและผลอย่างรอบคอบที่สุด ถ้าได้คำตอบที่ดีที่สุดแล้ว ก็เดินหน้าต่อไป อย่าได้หันหลังกลับมาอีกเป็นอันขาด ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ชีวิตไม่มียูเทิร์น ยังไงๆ ก็ต้องก้าวเดินต่อไป... เป็นกำลังใจใ้หุ้คุณนานะคะ ขอให้เชื่อมั่นในการตัดสินใจของตัวเองค่ะ ไม่มีใครที่โชคร้าย หรือ โชคดี ตลอดไปค่ะ สู้ ๆ .....^_^ จากคุณ : ดาวแก่นใส - [ 30 มิ.ย. 52 21:00:07 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สู้เพื่อตัวเอง เพื่อลูกนะคะ จากคุณ : air_ae_1 - [ 30 มิ.ย. 52 21:05:33 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ไม่ให้คำแนะนำแล้วกันเพราะคิดว่าเจ้าของกระทู้มีคำตอบอยู่ในใจแล้ว เข้ามาให้กำลังใจแล้วกัน และขอเสริมว่า "คุณทำได้แน่" จากคุณ : ณัฐ - [ 30 มิ.ย. 52 22:13:13 A:124.121.113.119 X: TicketID:136392 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อ่านแล้วก็ยังไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเขาเปลี่ยนไปมากมายอย่างนี้ ดูเหมือนว่า อยู๋บ้านคูณเขาเกรงใจคูณ พอมาอญู่บ้านเขาเอง เขาเลยวางอำนาจเต็มที่ ต้องหางานทำค่ะ ช่วยตัวเอง ดูแลลูก อนาคตไม่แน่นอนเสียแล้ว จากคุณ : ลูกชิ้นปลาเด้ง - [ 30 มิ.ย. 52 22:18:41 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ระหว่างที่ยังคิดไม่ออกว่าทำยังไงดี ก็หางานทำไปพลางๆค่ะ แล้วค่อยๆคิดไปว่าจะแก้ปัญหาเรื่องสามียังไง จากคุณ : เทียนสีรุ้ง - [ 30 มิ.ย. 52 22:28:03 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เห็นด้วยกะหลายๆความคิดเห็นคะ ตรึกตรองให้ดีก่อนคะไงๆตอนนี้ก็แยกกันอยู่แล้ว มีเวลาคิดทบทวนว่าทนกะสภาพเดิมๆได้มั้ย ถ้าไม่อยากจะทนก็แยกกันแบบนี้ดีกว่าคะ ลูกๆก็ไม่ต้องมานั่งดูเราทะเลาะกัน เราก็สบายใจด้วย ไม่รู้ว่าทางบ้านคุณสามารถช่วยคุณเลี้ยงลูกได้มั้ย ถ้าทางบ้านสามารถช่วยได้ ก็ออกมาหาเลี้ยงตัวเองดีกว่าคะ ดีกว่ามานั่งทนฟังคำดูถูกมันบั่นทอนจิตใจกัน หางานทำหรือเปิดกิจการเล็กๆที่บ้านคุณก็ได้คะ ค้าขายไรไปจะได้ดูลูกไปด้วย ถ้าคุณแม่คุณช่วยเลี้ยงได้คุณอาจไปหางานข้างนอกทำท่าจะดีคะ อย่าไปง้อคะ น่าเบื่อผู้ชายแบบนั้น จากคุณ : Memory of life - [ 30 มิ.ย. 52 22:50:14 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เท่าที่อ่านดู กรณีของคุณนานะคะ ต้นตอของปัญหามันน่าจะเกิดจากมือที่ 3 ซึ่งหมายถึงพวกผู้ใหญ่ที่อยู่รอบข้างคุณมากกว่าที่คอยพูดทำให้สามีคุณรู้สึกแย่กับคุณนะ  ระยะเวลาของเรื่องที่เกิดมันแค่ 3 เดือนเองใช่ไหมค่ะ ที่รู้สึกว่าสามีเปลี่ยนไป เราว่าคุณอย่าพึ่งรีบร้อนด่วนตัดสินใจอะไรเลยคะ ตอนนี้มันเหมือนกับช่วงเวลาที่แย่ที่สุด การตัดสินใจอาจมาจากอารมณ์โกรธ หรือน้อยใจ มากกว่าการคิดใคร่ครวญโดยมีสตินะคะ รู้สึกเหมือนกับว่าสามีคุณนะ เป็นผู้ชายที่ไม่เข้มแข็งพอที่จะทนแรงเสียดทานของคนรอบข้างได้ อาจจะไม่รู้ว่าจะจัดการกับพวกคนแก่พวกนั้นยังไง ก็เลยมาลงที่คุณ ที่สำคัญเค้ายังไม่ตระหนักและรับรู้ถึงความสำคัญของลูกเมีย เค้าคงคิดว่า คุณนาคงไม่สามารถจัดการชีวิตตัวเองได้ยังไงก็ต้องพึ่งเค้า เห็นด้วยกับความเห็นข้างต้นมากมายค่ะ ผู้หญิงเรา ไม่ว่าจะยังไงก็ต้องยืนได้ด้วยตัวเองคะ ถึงเราจะเป็นเพศแม่ที่ดูอ่อนแอกว่าผู้ชายก็จริงแต่เราว่า ผู้หญิงนะอดทนและแกร่งกว่าพวกผู้ชายตั้งเยอะ คุณนาอย่าพึ่งไปคิดหย่ากับเค้าเลยคะ หย่าไปก็เท่านั้นมันเหมือนเป็นการทำเพื่อประชดเค้ามากกว่า สู้ทำให้เค้าเห็นว่าเรารับไม่ได้นะกับพฤติกรรมของเค้า ทนไม่ได้แล้วนะกับสภาพที่คุณเป็นแบบนี้ ถ้าในเมื่อคุยกันแล้วยังไม่เข้าใจ เป็นเรานะ เราจะจัดการหอบลูกออกไปอยู่กันตามลำพังเลย แล้วก็หางานทำ ทำจิตใจให้สบายทำชีวตให้มีความสุข ใส่ใจกับลูกมากๆดีกว่า ให้เค้ารู้สึกได้ว่า ความสุขของเรานะมันขึ้นอยู่กับตัวเราเอง ไม่ใช่ขึ้นอยู่กับเค้า ถ้าเค้าเลือกที่จะใช้ชีวิตขึ้นอยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่คนในครอบครัวของตัวเอง ก็สุดแล้วแต่เค้าเถอะคะ เราก็เลือกที่จะมีความสุขของเราเองดีกว่าต้องทนทุกข์อยู่กับผู้ชายไม่มีหัวคิดเอาใจช่วยให้ผ่านพ้นช่วงนี้ไปให้ได้นะ case ของคุณยังดีกว่าหลายๆ คนอีกนคะ ที่สามีไปมีเมียน้อย หรือตบตีน่ะ ปล ยังไงเค้าก็คือคนที่เรารัก และเป็นพ่อของลูก ไม่ว่าจะโกรธเค้ายังไง ก็พยายามเก็บไว้ในใจนะคะ ไม่ว่าใครก็ตามเวลาทำผิดมักจะไม่ยอมรับว่าตัวเองผิดหรอกคะ ก่นด่าเค้าไปมันไม่มีอะไรดีขึ้น พูดกับเค้าดีๆ แล้วก็ทำให้เห็นดีกว่า เราว่ามันจะทำให้เค้าสำนึกมากกว่า โยนความผิดทุกอย่างไปให้เค้า จากคุณ : I (Aiyarat) - [ 30 มิ.ย. 52 23:39:29 ]

ความคิดเห็นที่ 29 สะอึกสุดก็ตรงที่เมียไม่สบายแล้วไม่จ่ายค่ารักษา ..ดีนะที่เมียเป็นแค่นิดหน่อย ...นี่ถ้าเป็นอัมพาตช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เขาคงจับคุณไปทิ้งข้างทาง เอาขันตั้งข้างหน้าให้เลี้ยงตัวเองแน่ ๆ ผัวเมียกันเหมือนลิ้นกับฟันจะดุด่ากัน จะทะเลาะกันยังไงรูปไหนก็ยังโอเค ..แต่ถ้ามันเกี่ยวกับปากท้อง ความเป็นความตายของเมีย แล้วทำอย่างนี้ได้ลงคอถือว่าใจดำมาก ..เลิกค่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 1 ก.ค. 52 06:56:42 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เราทำงานหาเลี้ยงลูกเอง จ่ายทุกอย่าง รวมถึงของสามีบ้างบางครั้ง ยังต้องยอมเค้าเลยค่ะ จากคุณ : คนขี้ใจน้อย - [ 1 ก.ค. 52 09:16:13 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มาให้กำลังใจค่ะ ค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ ทำ ไตร่ตรองอย่างมีสตินะคะ พระคุ้มครองค่ะ จากคุณ : Ganit - [ 1 ก.ค. 52 10:28:39 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เปลี่ยนมากเกินไปหรือเปล่าครับนี่ ไม่เข้าใจเลย มันน่าจะมีสาเหตุนะครับ ว่าทำไมสามีคุณถึงได้เปลี่ยนไปอย่างนี้ แต่งงานมานานไหมครับกว่าจะมีลูกกันเนี่ยครับ จะทำลายมันง่ายกว่าสร้างครับ ผมไม่แน่ใจว่าเพราะคุณกำลังเสียใจและโกธรทำให้เห็นแต่ส่วนที่ร้าย ๆ ไปหมดหรือเปล่า แต่ถ้าเป็นอย่างที่คุณเล่า ก็คงเหมือนความคิดเห็นของคนอื่น ๆ ครับ อยู่ต่อไปมีแต่จะเสียสุขภาพจิตทั้งครอบครัวเปล่า ๆ ครับ จากคุณ : Zam - [ 1 ก.ค. 52 10:41:48 ]

ความคิดเห็นที่ 33 คนเป็นสามี-ภริยากัน มันต้องช่วยเหลือ ดูแล ซึ่งกันและกัน ทั้งในยามทุกข์และยามสุข ในเมื่อสามีไม่ปฏิบัติตนเช่นนั้นกับภริยา ก็ไม่คู่ควรที่จะเป็น "สามี" อีกต่อไป สรุป "เลิก" ให้มันรู้ว่า ภริยาก็อยู่ได้โดยลำพัง และมีปัญญาเลี้ยงดูลูกได้...ตัวเราเองก็เจอปัญหาในลักษณะเดียวกันกะคุณ จขกท.เหมือนกัน มาอยู่บ้านเขา คิดว่าจะดี สุดท้ายเราเป็นพลเมืองประเภทที่ 2 ไม่มีสิทธิ ไม่มีเสียง เซ็งเป็ดเลย ผิดทุกเรื่อง แถมญาติเขาบอกให้เรายอม ๆ ไปเถอะผัวเมียกันมันก็ต้องทะเลาะกันบ้าง...แต่เรารอคอยเวลา มันระเบิดเมื่อไหร่ เราไปพร้อมกับลูก..การไม่ให้เกียรติกัน อยู่ด้วยกันก็เสียอารมณ์เปล่า ๆ ทนทำไม ในเมื่อเขาก็ไม่ปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้น เรามีปัญหาเลี้ยงลูกแค่นั้นก็พอ ...เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : timmy (sirilak_b) - [ 1 ก.ค. 52 11:04:34 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เห็นด้วยกับคุณ NATTI นัทตี้ เลิกอย่างเดียว.... จากคุณ : hunnypot - [ 1 ก.ค. 52 12:16:52 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เข้มแข็งไว้นะคะ เราต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง ต้องเลิกเพื่อลูก... จากคุณ : hunnypot - [ 1 ก.ค. 52 12:18:28 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ.... ไม่ว่าการตัดสินใจจะออกมาแบบไหน... สู้ ๆค่ะ จากคุณ : nana (เขาพิงกัน) - [ 1 ก.ค. 52 13:12:21 ]

ความคิดเห็นที่ 37 แอร๋ เปนสามีที่น่าเอาตรีนถรีบหน้ามากๆฮะ ลูกก้อตั้งขวบแล้ว แปลกคน สู้ๆนะครับ ตายายป๋มบอกสอนลูกหลานว่า ผู้หญิงถ้ามีผัวไม่ดีก้ออย่ามีจะดีกว่า ....... จากคุณ : สงขลาออนไลน์ (orcahappy) - [ 1 ก.ค. 52 21:41:36 ]

ความคิดเห็นที่ 38 หาคำตอบว่า "ทำไมเค้าเปลี่ยนไป" หายังไงก็ไม่เจอตอนนี้หร่อกค่ะ ปล่อยให้เวลาดำเนินไปซักพัก อยู่กับตัวเองและลูกให้มากขึ้น หางานทำ อะไรก็ทำ อย่างน้อยกลับมาก็ได้เห็นหน้าลูก อยู่ในครอบครัวพ่อ-แม่เรา เหนื่อย แต่ไม่ทุกข์ใจ... เอาลูกเป็นแรงผลักดันให้สู้ไป คงต้องใช้เวลาซักพักในเรื่องนี้กว่าจะได้งานที่ลงตัวและมั่นคง ส่วนคุณสามี... ปล่อยเค้าไปก่อนค่ะ เค้าก็ต้องใช้เวลาอยู่กับสิ่งที่เป็นอยู่ ในการย้ำคิดว่า เค้าทำอะไรอยู่ ปล่อยเค้า ต่างคนต่างอยู่ แต่อย่าเพิ่งหย่าเลยค่ะ อีก 3 เดือน ครึ่งปี 1 ปี 2 ปี... เรื่องราวอาจจะไม่เลวร้ายแบบนี้ก็ได้ อาจจะคุยกันด้วยเหตุผลทีละข้อก็เป็นได้ ให้เวลาในช่วงที่ห่างนี้ เป็นการให้คำตอบค่ะ ว่า เราจำเป็นต้องมีเค้ามั๊ย... เค้าจะเป็นแบบนี้ไปตลอดมั๊ย... เค้าแค่เปลี่ยนไป หรือเป็นตัวเองมากขึ้น... แล้วเราอยู่ได้มั๊ยในตอนที่ไม่มีเค้า... ใจเย็น ๆ ปล่อยวาง (ช่างแม่ม) มีความสุขกับลูก แค่นี้ก็มากพอสำหรับตอนนี้แล้วค่ะ เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : ยะตาซัง (ยะตาซัง) - [ 1 ก.ค. 52 22:54:44 ]

ความคิดเห็นที่ 39 หวัดดีจ้า พี่นาคนสวย น้องเอง มะรู้นึกออกหรือป่าวว่าน้องคนไหน อิอิ เห็นด้วยกะคห.ที่ 28 นะ คุณแม่ใจเย็นๆก่อน ทุกครั้งที่จะตัดสินใจทำอะไรให้นึกถึงลูกไว้ก่อน หลานกะลังน่ารักเลย จริงๆก้อคิดเหมือนคห. 24 นะ รู้ว่าคุณแม่มีคำตอบอะไรในใจอยู่แล้ว เพียงแค่ต้องการคนสนับสนุน แต่คุณน้า(ของหลาน) แค่อยากให้หลานมีครอบครัวอบอุ่น ทุกครอบครัวมันก้อต้องมีปัญหากันทั้งนั้น คุณแม่ลองคิดดูว่าคบกะคุณพ่อมากี่ปี ผ่านอะไรกันมาบ้าง จนถึงปัจจุบันที่มีหลานอยู่ คุณน้ารู้ว่าคุณแม่จะต้องผ่านไปได้ ตอนนี้คุณแม่เหงา เพราะว่าอยู่ตจว.คนเดียว จะมากรุงเทพทีก้อแสนลำบาก แต่อยากให้คุณแม่รู้ว่า บรรดาลุงๆ ป้าๆ น้าๆ ทั้งหลายรัก,คิดถึงและเป็นห่วงคุณแม่มากๆ ทุกคนพร้อมจะเป็นกำลังใจให้คุณแม่เสมอ สู้เพื่อลูกนะ รักคุณแม่และคุณหลาน จาก คุณน้าเอง จากคุณ : Piga_Pooh - [ 2 ก.ค. 52 07:13:22 ]