วันนี้ไปโรงพยาบาลบำรุงราษฏร์มาจ้ะ เพราะ J2 ตัวร้อนมีไข้มา 2 วันแล้ว แล้วยิ่งช่วงนี้รู้ๆกันว่า ไข้หวัดใหญ่ 2009 ระบาดหนัก ตัวเราเองไม่ค่อยกลัวเท่าไหร่หรอก คิดว่าทานยาลดไข้แล้วไข้ลง ให้พาราเซตตามอล ตามอาการก็น่าจะ Ok แล้ว เพราะเสิร์ชดูคำแนะนำตามกลูเกิ้ลไว้หลายเวปพอที่จะทำความเข้าใจได้ในระดับหนึ่ง
ใจจริงไม่อยากไปโรงพยาบาลเพราะคิดว่าคนต้องเยอะแน่ๆ ลูกเราไม่สบาย ภูมิคุ้มกันก็ลดลงส่วนหนึ่งยิ่งพาไปโรงพยาบาลถ้าโชคไม่ดีก็จะยิ่งติดเชื้อมาอีก ดูว่าลูกเป็นไม่มาก เลยตั้งใจจะดูอาการอีกสัก วันสองวัน เพราะ J2 เล่นได้ ทานได้ ไม่เจ็บคอ ยังร่าเริง และไม่ซึม
แต่ป่ะปิ้วนั่นซิ นอยด์ มากๆ บอกให้พาลูกไปเถอะ เราก็เลยพา J2 ไปก็ได้ แต่แอบคิดในใจว่า ดีเหมือนกันจะได้ถือโอกาสตรวจหัวใจตัวเองไปในตัว เพราะปรกติเป็นโรคหัวใจอ่อนแอ แพ้ shop กับ เค้าเตอร์ชั้น G ตามห้างสรรพสินค้า อยู่เป็นทุนแล้ว 
เกร๊ยยย...ไม่ใช่จ้ะ 
พอดีช่วงนี้ไปฟิตเนส แล้วเครื่องออกกำลังกายจะมีตรวจจับ และวัดค่า การเต้นของหัวใจได้ด้วย เทรนเนอร์บอกว่า หัวใจพี่คนสวยเต้นแรงผิดปรกติ ตอนแรกนึกในใจ....... แหม๋..........ก็น้องเทรนเนอร์ หน่ารัก หล่อขี้เล่น หุ่นเฟิ้ร์ม....เฟิรม กำลังดี ไม่ดูกล้ามปู จนน่ากลัว หุ่นขนาดพระเอก twilight ซะขนาดนั้น แล้วมาดูแลพี่ใกล้ชิด พี่ก็ต้องหัวใจเต้นแรงธรรมดาซิจ๊ะ 
เค้าล้อเล่น........ จริงๆแล้วเค้าไปฟิตกับเฮียทุกครั้งจ้ะ 
ค่าการเต้นของหัวใจที่ออกมาทุกครั้งที่ไปฟิตเนส หมายถึงช่วงวอล์มนะ ยังไม่เหนื่อยอะไรเลย แค่เดินบนลู่วิ่งความชันระดับ 5 เอง แล้วก็ไม่เร็วมากแค่เริ่มๆ หัวใจก็เต้น 120-150 แล้ว ซึ่งจริงๆ การเต้นของหัวใจปรกติที่ยังไม่ได้ออกกำลังกาย น่าจะประมาณ 80-90
แต่ดิชั้นเหนื่อยนิดเดียว เต้นซะ 150 ซะแล้วเวอร์จริงๆเลยใจเรา ที่จริงเต้นระดับ 150 ต้องเป็นนักกีฬาที่ซ้อมอย่างหนักถึงจะสมควร เทรนเนอร์ก็เป็นห่วงจะคอยถามว่า เรารู้สึกเหนื่อยหรือเปล่า ก็เดินแค่ไม่กี่ก้าวจะเหนื่อยได้ยังไง
แต่มันตรงข้ามกับอัตราการเต้นของหัวใจที่สูงมากๆซึ่งมันไม่เป็นผลดีตอตัวเรา ถ้าหัวใจเราเต้นแรงมากๆ แต่เราไม่รู้สึกเหนื่อย มันเป็นอันตรายได้ เหมือนคนที่หัวใจวายไม่รู้ตัว ถ้าเราเหนื่อยตามจังหว่ะการเต้นของหัวใจ เรายังรู้ตัวเองว่าควรนั่งพักแล้ว อะไรแบบนี้ค่ะ อันนี้ความเข้าใจง่ายๆของเรานะ
เล่าเพลินไปถึงไหนเนี่ย 
ข้ามมาตอนที่ถึงโรงพยาบาลเลยกันเนอะ
J2 ไปตรวจก่อน กับคุณหมอ อรวรรณ คุณหมอก็ถาม แล้วให้ยาตามปรกติ เราก็ถามว่าอาการแบบนี้ต้องกังวลเรื่องไข้หวัด 2009 หรือเปล่า หรือว่า ถ้ากลับไปแล้ว ต้องดูอาการอย่างไร แค่ไหน ถึงควรจะกลับมาที่โรงพยาบาลอีก (( เรื่องถามหมอดิชั้นถนัดค่ะ เสียเวลามาแล้ว เสียตังค์แล้ว ต้องถามให้ครบถ้วนจะได้ไม่กลับไปกังวลเรื่องอาการลูกที่บ้านอีก )) 
คุณหมอก็ถามว่า อยากเทสไข้หวัดใหญ่เลยไหม๊ เราก็รีบพยักหน้า บอกเทสเลยค่ะ แต่คุณหมอบอกว่า ไม่ได้เชค ไข้หวัด 2009 นะคะ แต่เทสไข้หวัดใหญ่สายพันธ์ A1 เราก็ถามว่า หมายความว่า ถ้าตรวจแล้วพบ เท่ากับอาจจะเป็นข้อบ่งชี้ได้หรือเปล่า??
คุณหมอก็บอกว่า ถ้าเทสพบเราได้รู้ว่าควรใช้ ยา tamiflu เราก็ Ok ค่ะ วิธีเทส น้องพยาบาลก็เอา คัตเติ้ลบัท ไม้เล็กๆยาวๆ มาเช็ดของเหลวในจมูกทั้งสองข้างของ J2
อย่าคิดว่าจะง่ายนะคะ ขนาดแม่พูดก่อน J2 จะเข้าไปเทสแล้วว่า จะมีคันๆ นิดๆนะลูก อย่าเอามือปัดนะคะแป๊ปเดียวก็เรียบร้อยแล้วลูก
J2 ก็รับคำ พยักหน้า แบบมั่นใจว่า ลูกผู้ชายเจ็บได้ร้องไม่ได้!!!
ครั้งแรกพยาบาลแหย่ คัตเติ้ลบัท เข้าไปนิดเดียว J2 คงรู้สึกจักกะจี๋ เลยไม่ยอมอีก คราวนี้ละซิ น้องๆพยาบาลต้องมาจับกัน 3 คน แม่อีก 1 เพราะถ้าดิ้นแล้วเดี๋ยวไม้คัตเติ้ลบัท ทิ่มจมูกจะกลายเป็นเรื่องซะงั้น สุดท้ายก็ผ่านไปได้โดยมีน้ำตาลูกผู้ชาย กับ เสียงโวยวายเล็กน้อย
คราวนี้ต้องรอผลประมาณ 1 ชม.
เซเลปอย่างเรามีเหรอจะปล่อยเวลาให้เสียเปล่า 
ไปตรวจหัวใจของตัวเองซะเลยที่ตึกใหม่ ชั้น 14
ก่อนขึ้นไปขอแวะช้อป เสื้อผ้า กับของเล่นลูกที่ชั้น M แล้วไปหากาแฟดื่ม ที่ชั้น 10 แล้วเดินซื้อหนังสือไปฝากคุณน้องซะหน่อย พรุ่งนี้จะส่งไป อิดเอว ณ.ชนวนกาซ่า นะจ๊ะ 
ส่วน J2 กับพี่เลี้ยงก็หม่ำขนมปัง กับ ซุป กันเพลินเลย 
เห็นท่าลูกชายกำลังเพลิน เลยแว๊ปไปตรวจหัวใจก่อนดีกว่าลืมบอกไปตึกหรูหรามั่กๆ 
พอลงทะเบียนเรียบร้อย น้องพยาบาลก็พาไปวัดความดัน กับ เชคการเต้นของหัวใจ ตอนวัดความดันด้วยเครื่องออโต้ วัดค่าไม่ได้ซักที ลมเป่าพองๆแฟบๆ 3-4 ครั้งก็แล้ว จนแขนแดงไปหมด น้องพยาบาลก็หน้ากังวล กลัวเราจะเจ็บ น้องเค้าบอกว่า เครื่องนี้ค่อนข้างเซ้นซาทีฟ ถ้าหัวใจไม่นิ่งจะวัดไม่ได้ แล้วเครื่องจะจับค่าใหม่จนกว่าจะวัดได้
(( เราก็นึกในใจ อืม....หัวใจไม่นิ่ง น้องเค้าว่าเราหัวใจ โลเลเหรอ อ่ะโหย...น้องเค้ารู้ได้ไงเนี่ย!!! ))
ในที่สุดก็วัดค่าได้ พอแกะแผ่นที่รัดต้นแขนออกมา พระเจ้า!!! เป็นแผลรอยขีดเลย ...แสบด้วยยยยยย น้องเค้าเห็นก็ตกใจ แล้วพูดว่า ผิวพี่เป็นรอยง่ายเนอะ ดูซิคะเป็นแผลเลย.............ใช่จ้ะ เป็นแผลเลยยยยยย แสบด้วยค่ะ 
เสร็จแล้วน้องเค้าก็ให้รอ แล้วเอาผลไปให้คุณหมอ สักพัก น้องพยาบาลก็ออกมาบอกว่า...คุณคะ คุณหมอให้ตรวจคลื่นหัวใจค่ะ เราก็...ใช่ซิจ๊ะ ก็พี่มาตรวจหัวใจนี่ไม่ตรวจการเต้นของหัวใจได้ไง เริ่ม งอแง เพราะมีบาดแผลเล็กน้อย แหะๆๆๆๆ ไปตรวจเสร็จ น้องพยาบาลก็ให้รอ คราวนี้รอพักใหญ่ๆเลย
สักพักมาเรียกให้ไปที่ห้องตรวจ ให้นอนถอดบราด้วย แล้วก็เอาไม้หนีบยักษ์ มาหนีบ ที่ข้อมือ ข้อเท้าทั้งสองข้าง แล้วก็มีสายมาแปะที่หน้าอกอีก 4-5 ที่ แป๊ปเดียวก็เรียบร้อย เราก็ถามน้องพยาบาลว่า ค่าเป็นอย่างไรบ้างคะ น้องเค้าก็บอกว่า เดี๋ยวให้คุณหมออธิบายดีกว่าค่ะ เราก็ถามไปอีกว่า ถ้าค่าออกมาไม่ดีส่วนใหญ่เค้าทำไงต่อคะ น้องเค้าบอกว่า บางทีคุณหมออาจจะให้นอนโรงพยาบาลเพื่อตรวจเป็นระยะๆ เพื่อหาค่าที่แน่นอนค่ะ เราก็นึกในใจ เกร๊ย.......ได้นอน รพ. ตึกใหม่ด้วยหรูกว่าโรงแรมอีก 
เสร็จแล้วก็ออกไปรอคุณหมออีกรอบ แต่พอดี ผลเทสของ J2 ออกมาทางตึกนู้นก็โทรตาม ทางนี้หมอก็จะเรียกตรวจ เลยไปถามน้องที่เค้าเตอร์ว่าจะเอาไงดี เพราะทางนู้นบอกว่าคุณหมอกำลังจะกลับแล้วรอเราอยู่ พอดีทางตึกนี้ คุณหมอที่ตรวจอยู่ถึงสองทุ่มเลยไปทางนู้นก่อนได้ เลยรีบไปทาง J2 ก่อน แวะไปรับลูกที่ชั้น 10 แล้วก็ไปตึกคลีนิคเด็ก
Microbiologyfor Influenza A + B Screening
ผลที่ออกมาคือ 
Negative for Influenza A and B
แม่สบายใจมากๆ ^___^ แต่ก็ถามคุณหมอต่อว่า แล้วถ้ายังมีไข้อยู่จะกลายพันธุ์เป็นไข้หวัดใหญ่ได้หรือเปล่า มีวิธีสังเกตุอย่างไรคะ คุณหมอก็บอกว่า ถ้ากลับไปแล้ว อีกสองวัน ดูว่าไข้ไม่ลด ยังฟูมฟายอยู่ก็ให้กลับมาตรวจอีกครั้งค่ะ
(( ฟูมฟาย.....ในที่นี้น่าจะหมายถึงอาการไข้ยังสูงอยู่....นึกในใจ คุณหมอมีศัพท์แสลงน่ารักจัง ))
เป็นอันเสร็จการตรวจของ J2 คราวนี้...แม่ไปตรวจบ้างละ 
พอไปชั้นที่ตวจหัวใจ มีคิวก่อนหน้า 2 คน แต่รอนานมาก แต่ละเคส คุณหมอตรวจเกือบชั่วโมง ดิชั้นเอนหลังว่าจะหลับตาเล่นๆซักหน่อย ก่อนหน้านั้น ฝากน้องพยาบาลที่เค้าเตอร์ชาร์ตโทรศัพท์ไว้ด้วย .... แอร์ก็เย็น เดินไปตึกนั้นตึกนี้เหนื่อยก็เหนื่อย เบาะก็ใหม่โซฟานุ้มนุ่ม พนักพิงพอดีต้นคอ พิงไปท่ากำลังสวย อะไรมันจะเข้าที่เข้าทางขนาดน้านนนนน...
ตั้งใจแค่ พักสายตา แต่ทำไมสะดุ้ง ตอนที่ได้ยินน้องพยาบาลมาบอกว่า พี่คะมี Miss call มาค่ะ ตอนนั้นเลยรู้ตัวว่า ชั้นหลับไปนี่หว่า
พอได้เวลาตรวจ คุณหมอก็อธิบาย ยาววววววววววว ซักประวัติยาววววววววววว แต่คุณหมอน่ารักมาก พูดไปยิ้มไป อธิบายเยอะแยะไปหมด เราก็พยักหน้า ค่ะ ค่ะ จนเมื่อยคอ มีคำที่คุณหมอพูดว่า การที่คนเราหัวใจเต้นเร็วไม่ดีนะ หลายคนคิดว่าเป็นการสูบฉีดเลือดซึ่งใช่แต่ถ้าเร็วไปมันไม่ดี เพราะการที่หัวใจบีบตัวเข้าออกจะสูบฉีดเลือดไปทั้งสมองและร่างกาย แต่ถ้า บีบ หรือเต้น เอาแบบเข้าใจง่ายๆ คือ ปิด เปิด เร็วเกินไป เลือดยังไม่ได้ลำเลียงไปตามเส้นเลือดก็โดนปิดประตูซะแล้ว เลยทำให้เราหน้ามืดง่าย ไม่ร่าเริง ไม่สดชื่น คุณหมอพูดได้สักพักใหญ่ๆ แล้วก็บอกว่า เจาะเลือดตรวจหน่อยดีกว่า เคยตรวจเรื่องไทรอยหรือยัง เราก็บอกยัง Ok เจาะก็เจาะค่ะ แล้วคุณหมอก็บอกว่า ขอตรวจร่างกายหน่อยนะครับ
อ้าว....มีตรวจอีกเหรอ??? เอ๊า.... ตรวจก็ตรวจ
ขึ้นเตียงปุ๊ปน้องพยาบาลถามว่าใส่บราแบบไหน เราก็ตอบไปว่า ใส่แบบไร้สายค่ะ (( ก็ใส่เสื้อผูกคอโชว์ไหล่ โชว์หลัง ขนาดนั้น จะให้ใส่บราแบบไหนล่ะจ๊ะ )) น้องบอกว่า งั้นพี่ช่วยปลดตะขอด้วยนะคะ เราก็ ปลดด้วยเหรอ อืม...ปลดก็ปลดค่ะ
คุณหมอก็มาฟังเสียงหัวใจ แต่ฟังที่อกทั้งสองด้าน แล้วก็ให้เงยคอ บอกให้กลืนน้ำลาย คุณหมอก็ฟังเสียงที่คอด้วย พอตรวจเสร็จคุณหมอก็บอกว่า เดี๋ยวให้ไปเจาะเลือดตรวจไทรอยด์แต่ต้องรอ 2 ชั่วโมง เลยคิดว่า นอนซะที่โรงพยาบาลเลยดีไม๊เนี่ย พอถามคุณหมอ คุณหมอก็บอกว่าไม่ต้องนอนก็ได้ครับ พรุ่งนี้โทรมาฟังผลก็ได้ อ้าว......อดเลย
พอตรวจเสร็จจากห้องหมอ ก็ไปเจาะเลือด เสร็จแล้วได้ยาชื่อ ConCor 2.5 mg. มาทาน 10 เม็ดค่ะ
จ่ายเงินเรียบร้อย ก็ลงมาหาอะไรทานที่ชั้น 10 ครึ่ง ที่ว่าครึ่งเพราะต้องขึ้นบันไดเลื่อนมาอีก ตอนนั้น J2 คึกมาก เดินเป็นเจ้าของฟู๊ตคอร์สเลย ทานอะไรเสร็จสรรพก็ได้เวลากลับบ้านซักที วันนี้แม่ลูกสนุกจริงๆเลย....
ทีแรกไม่ได้คิดจะตั้งกระทู้ แต่ตอนที่อยู่โรงพยาบาล ลุงฆมีโทรมาถามอาการด้วยความเป็นห่วง พูดทำนองว่าลุงหมีก็เคยตรวจ ไม่มีอะไรหมอหลอกให้ลุงหมีลดน้ำหนักนั้นเอง <<<<<<<<< ลุงหมีจ๋า จูนรู้นะคะว่าลุงหมีไม่อยากให้จูนกังวล เลยพูดขำๆให้จูนไม่เครียด ขอบคุณมากค่ะลุงหมีที่แสนดี 
น้องปุยก็โทรมาถามว่าเพื่อนเป็นยังไงบ้าง หลานเป็นยังไงบ้าน ขนาด น้องไหม น้องแพร งอแง ถามไปถามมา น้องไหมเลือดออกเลย ตอนนั้นที่โรงพยาบาลคนเยอะเสียงดังเราเลยได้ยินไม่ถนัดว่าหลานเป็นอะไร รู้แต่ว่าทะเลาะกัน ขอบคุณนะจ๊ะ ที่ตัวเองเป็นห่วงเค้าขนาด สองสาวป้วนป่วน คริๆ 
ส่วนอีกคน คุณน้อง ทั้งโทร ทั้ง sms แทบจะทุกครึ่งชั่วโมง!!! เจ๊จะงีบหน่อยก็ไม่ได้เลยยยยยยยยย จะคุยกับหมดหล่อๆนานหน่อยก็โทรมาถาม sms มาถามอีกแล้ว ว่าเป็นไง ผลเป็นไง เป็นไรมากหรือเปล่า??? เจ๊นึกหน้ายุ้ยออกเลยนะ ว่านั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่แน่ๆ แล้วนึกในใจว่า ทำไมเจ๊ไม่โทรมาบอกซักทีฟระ ใช่ป่าว
คงไม่ต้องบอกนะว่าเรารักกันแค่ไหน ก็เรามันเป็นพี่น้องกันนี่เนอะ 
ขอบคุณเพื่อนๆ น้องๆ ที่ทู้แชทมากนะจ๊ะที่เป็นห่วงเค้าซาบซึ้ง แต่เค้าไม่ร้องไห้เหมือนน้องปุยหรอก เค้าเป็นเซเลป เค้าต้องยิ้มแล้วโบกมือ ไม่ว่าจะเป็นเวลาซาบซึ้ง ดีใจ ปลื้ม หรือ อยากอ้อน eiei 
^
^
เชื่อเถอะ ต้องมีพิมพ์ผิดเป็นปรกติของคุณนายจูน หรือคุณนายไฮโซตามสมญานามที่คุณนายนิสตั้งให้ ไม่ผิดไม่ใช่เซเลปนะจ๊ะ
คำไหนพิมพ์ผิด รบกวนช่วยเดาๆกันเองนะจ๊ะ
แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 52 15:43:02
แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 52 15:41:58
- `๏' - ~ *กลับ มา จาก โรง พยาบาล แ ล้ว ค่ะ ขอบ คุณ สาวๆ หนุ่มๆ แชท ชาน เรือน ทุก คน ที่ เป็น ห่วง นะ จ๊ะ* ~ - `๏' -
เออ ดิ หนูโทรไปเสียงไม่ใสเลย ใจก็ไม่ดีอ่ะสิ ถามไรก็ไม่ตอบ ตอบแบบเอ๋อๆ เหม่อ และ ล่องลอย 
... เข้ามาดู
