ความคิดเห็นที่ 1   มาเล่าต่อนะค่ะจะรอฟังค่ะ จากคุณ : เกสรา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 10:28:00 A:118.173.178.89 X:

ความคิดเห็นที่ 2 ตามมาอ่านด้วยค่ะ จากคุณ : bodiamond1 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 10:31:32

ความคิดเห็นที่ 3   เราได้อะไรจากแม่ แค่ 2 ปี ช่วงอายุ 5 - 7 ขวบ  แต่แม่ให้อะไรเรามากมาย 1 สอนให้เราเป็นเด็กดี อ่อนน้อมถ่อมตน 2 สอนให้เรารู้จักประกอบอาชีพทำมาหากิน อ้อเราปลูกผักกินเอง เมื่อก่อนจำได้ว่าวัน ๆ ไม่ค่อยได้ใช้เงิน ก็ทำนาเอง กินปลา กินไก่ นอกจากพวกสบู่ ยาสีฟัน 3 สอนให้เราประหยัด และออมเงิน แม่ให้เราทำบัญชีเงินของบ้านด้วย  เพราะเด็ก ๆ เรความจำดีมาก แม่สอนให้บวกเลข อ่านหนังสือตั้งแต่ก่อนเข้าเรียน ป1 เมื่อก่อนไม่มีอนุบาล แต่เขียนยังไม่เก่ง พอเข้าโรงเรียนเขียนเป็นแม่ก็ให้ทำบัญชี ซึ่งมีจำนวนน้อย มาก ปี 1 ขายข้าวได้เงิน หลักพัน บางปีดีหน่อยก็ ถึงหมื่น แม่ให้เราจดว่าจ่ายค่าอะไรบ้าง เราจะได้ชุดใหม่ ปีละครั้งตอนขายข้าว 4 สอนงานบ้าน (ยกเว้นกับข้าว) ด้วยความที่ได้เสื้อใหม่ปีละชุด แล้วต้องเก็บเอาไว้ใส่ตอนงานบุญ วันปกติก็ใส่ชุดเก่า (ขาด) ถึงแม้จะจนแตเราจะไม่ยอมใสเสื้อขาด แม่ต้องคอยปะ คอยชุนให้ตลอด(เพราะเราซนมาก ทำกางเกงขาดประจำ) เวลาทำแม่ก็จะสอนเราด้วย สอนทอเสื่อ(ต่ำสาด)จากกก(ผือ) โดยแม่เป็นคนทอ เราเป็นคนแหย่ผือให้(ตัวสำรองพี่สาว)  เราออกแบบลายเป็นตั้งแต่ 7 ขวบ  สอนทอผ้า จริง ๆ แม่ไม่ได้ตั้งใจสอน แต่เราอยู่กับแม่ทั้ววัน เวลาแม่ทำอะไร ก็ขี้สงสัยถามทุกเรื่อง เวลาแม่ไม่อยู่ก็จะแอบทอ แต่เราตัวเล็กจะนั่งทอไม่ได้ต้องยืนทอ เรื่องลายเราแม่นเพราะดูแม่ทุกวันแต่ชายผ้าจะไม่สวย แล้วน้ำหนักมีอไม่แรงพอผ้าก็ออกมาไม่สวย แม่มาเจอกลัวโดนดุ แต่เปล่า แม่บอกไวโตเป็นสาวแม่จะให้ทำ แต่แม่ไม่รักษาสัญญา แต่เราทำได้ เราทอผ้าของเราเองตอน ม ต้น  โดยมีพี่สาว เป็นพี่เลี้ยง แต่เราทำเองเกือบทุกอย่าง ยกเว้นการสืบหูก (การต่อด้ายเข้าฟืมครังแรก) ที่ต้องให้พี่ช่วย แต่เราใช้ด้ายที่ซื้อจากตลาดทั้งหมด ตอนแม่ทำจะซื้อเฉพาะด้ายที่ใช้ทำเครือ (ด้านความยาว)แม่จะปั่นฝ้ายสำหรับทอเอง อันนี้หลายขั้นตอน เราป่วนอย่างเดียวช่วยได้แค่บางอย่างที่ง่าย ๆ เดี๋วยมาใหม่ จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 10:36:49

ความคิดเห็นที่ 4 อยากให้ Give แต่ให้ไม่ได้ ให้ แทนนะคะ จากคุณ : bodiamond1 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 11:03:26

ความคิดเห็นที่ 5   ต่อค่ะ 5 สอนให้เราเป็นคนมีน้ำใจ (แม้ตอนนั้นเราจะไม่ค่อยเต็มใจ)  เวลาหน้านา ที่บ้านเราพ่อจับปลาเก่ง ไม่เคยขาย แจกอย่างเดียว บุฟเฟ่ค่ะ ใครมาก็หยิบตามใจชอบ มีน้าคนหนึ่งชอบหยิบปลาตัวใหญ่บางทีเรายังไม่ได้เก็บไว้กินเองน้าแกมาคว้าตัวใหญ่ไปเฉย แม่บอกช่างเถอะเขาไม่ได้มาเอาทุกวัน  (อาทิตย์ละ 5 ว้นเอง)  หลังจากนั้นเรามีหน้าที่เพิ่มอีกอย่างคือเวลาพ่อกลับจากยามต้อน(ไม่มีซับ) เครื่องจับปลาอย่างหนึ่ง เราต้องรีบเอาปลาตัวใหญ่ไปซ่อน แม่ไม่ว่าอะไร แค่ขำเรา หาว่าคนขี้เหนียว 6 สอนให้รักความยุติธรรม อันนี้แม่ไม่ได้สอนเหตุการมันพาไป เหตุเกิจากน้นคนเดิม มีวันหนึ่งเราอยากกินข้าวต้ม แต่แม่ไม่ได้สีข้าวจ้าวไว้ น้าเขามาเอาปลาตามปกติ ก็บอกว่า บ้านเขามี ให้เราไปเอา  แม่ไม่เคยเอาของใครฟรีก็ให้เราตักข้าวเหนียวไปแลก เราก็ตักจนพูนขันต้องค่อย ๆ เดินประคองไป  เขาตักคืนเราแค่ 60 % ของขัน เราอึ้งพูดไม่ออก กลับถึงบ้านร้องไห้เลย ปกติก็งกอยู่แล้วยังจะถูกเอาเปรียบ แม่ต้องมานั่งปลอบว่าข้าวจ้าวมันแพงกว่า แต่เรารู้แม่แค่พูดให้เรารู้สึกดี โคตรเจ็บใจ ผ่านมา 30 ปี ยังไม่ลีม ขอนอกเรื่องหน่อยเรื่องตักข้าเต็มขัน มันเป็นนิสัย จนแม่ต้องหากระป๋องนมมาไว้ในถังข้าว เพราะมันมี คนบ้าคนหนึ่งชื่อ บักไพ อาศัยอยู่ทุ่งนา ทุกเย็นบักไพจะหอบเสื่อหอบหมอน เข้าหมู่บ้าน มาขอเข้าชาวบ้าน บางวันเรายังไม่นึ่งข้าว ก็จะเอาข้าวเย็น ถ้าไม่มีข้าวเย็นก็ขอข้าวสาร เราก็จะตักเต็ม แม่เลยเตรียมกระป๋องไว้ให้  ตักแค่พอกิน เพราะมาขอทุกวัน และก็ขอทั่วหมู่บ้าน แต่บ้านเราเจ้าประจำ เพราะเราอยู่บ้านทุกวันบางวันเพราะกลัวบักไพลักแมว (มีคนลือว่าบักไพกินแมว) เราเลี้ยงแมวไว้ตัวชื่อหอมรักมาก ชักออกไปไกลกลับดีกว่า   มาเรื่องน้าจอมงก จากวันนั้นเราเลยตั้งปฏิธานไว้เลยว่าจะไม่เอาเปรียบใคร จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 11:06:36

ความคิดเห็นที่ 6   ไม่ใส่หัวข้อแล้ว นึกได้ก็เล่าไปเรื่อยดีกว่า สอนให้เราเป็นกุลสตรี รักนวลสงวนตัว สงสัยแม่จะรู้ว่าตัวเองอายุสั้น รีบสอนตั้งแต่เด็ก ๆ แล้วก็ได้ผลเกินคาด เราเข้ากรุงเทพคนเดียว ตอนอายุ 15 เกือบหาแฟนไม่ได้ เจอแฟน(สามี) ตอนอายุ 25 กว่าจะได้แต่ง 32 เกือบแก่ ก่อนหน้านั้นก็พอมีคนมาจีบ แต่มัวแต่กลัว และก็ยังไม่ถูกใจ สอนให้รักดีกตัญญูและรักครอบครัว ฯ เล่าดีกว่า เราจบ ม ต้น พ่อก็ไม่ให้เรียนต่อ ม 3 ก็เกือบไม่จบ เพราะผู้หญิงที่ชื่อว่าแม่เลี้ยง เราจะไม่พูดถึงนะ แต่ขอบอกคุณพ่อที่เข้ามาอ่านว่า ถ้าวันหนึ่งคุณแต่งงานใหม่ไม่ว่าจะสาเหตุใดก็ตาม อย่าปล่อยให้ภรรยาใหม่เลี้ยงลูกคุณ เพียงลำพัง อย่างตัวเราถ้าไม่มีภูมคุ้มกันจากแม่ก็ไม่รู้จะเป็นอย่างไร  ต่อดีกว่า  เข้า กทม กับคนแถวบ้าน มาทำงานเป็นแม่บ้านของโรงงานแห่งหนึ่ง เรียกง่าย ๆ ว่าคนใช้ ทำความสะอาด แล้วก็งานต่าง ๆ ตามแต่เจ้านายจะใช้มา  ได้เงินเดือนพันนิดหน่อย ส่งให้พ่อ 500  ทำงาน  3 ปี ซื้อที่นาได้แปลงหนึ่งตอนนั้น 3 หมื่น ตอนนี้มีคนมาขอซื้อ ให้ราคา x 10กว่า  แต่ไม่ขายเก็บไว้เผื่อให้หลาน  หลังจากนั้นก็ซื้ออีก 2 แปลง  ประวัติการศึกษา ตอนเย็นขอเจ้านายไปเรียนวิชาชีพต่าง ๆ ที่มีเปิดสอนที่สารพัดช่าง บัญชี คอม อาหาร อย่างอื่นได้ใช้ยกเว้นอาหารคืนอาจารย์หมดแล้ว วันอาทิตย์เรียน กศน  พอจบ ม ปลาย ก็ต่อ มสธ จบตรีตอน 20 ต้น ๆ เดี๋ยวมาใหม่ จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 11:32:18

ความคิดเห็นที่ 7   เรามีน้องสาวคนหนึ่งอายุห่างกัน 3 ปี ตอนแม่เสียเขาติดเรามาก ต้องเอาไปโรงเรียนด้วย แต่เขาโชคดีน้อยกว่าเราเพราะเขาหัวอ่อนพอจบ ป6 พ่อไม่ให้เรียนต่อ ก็ต้องเลี้ยงน้อง จากแม่ใหม่ ตอนเขาอายุ 14 เราเอามาทำงานด้วย ตำแหน่งเดิมที่เราเคยทำ ส่วนเราตอนนั้นจบ ม ปลายก็ย้ายมาทำงานในอ๊อฟฟิส  และเราก็ให้น้องเจริญรอยตาม แต่พอเขาจบ ม ปลาย เราพอมีเงินเก็บนิดหน่อย เลยส่งให้เขาเรียนอย่างเดียว จนจบ ป ตรี ตอนนี้รับราชการ แต่ยังขอเงินใช้ จนอายุ 30 เราเลยเลิกช่วย จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 11:43:02

ความคิดเห็นที่ 8 คุณข้าวจี่ชุบไข่เป็นคนขยันอดทน สู้ชีวิตมากๆ นับถือเลยค่ะ ส่วนลูกหนู จะ30คุณแม่ยังบอกว่า "ทำไมลูกไม่รู้จักโตซักที"  ( อายุขนาดนี้ยังอ้อนคุณพ่อคุณแม่อยู่เลยค่ะ ^^" ) รอติดตามอ่านอยู่นะคะ จากคุณ : ลูกหนูน้อย เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 11:44:34

ความคิดเห็นที่ 9   อ่านแล้ว จรรโลงใจจังเลยค่ะ จากคุณ : minikai เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 11:51:28 A:222.123.220.5 X: TicketID:170135

ความคิดเห็นที่ 10   ขอเล่าชีวิตหลังจากแม่เสีย  ชีวิตดำเนินไปเหมือนเดิม แต่ไม่มีความสุขเหมือนตอนที่แม่อยู่  พอเริ่ม ม ต้น หน้าที่เราก็เปลี่ยนไป   หน้านา ตื่นมาเอาความออกไปส่งพ่อที่นา พ่อจะออกไปทางลัดแต่ควายเดินไม่ได้ เราต้องเอาควายอ้อมไปอีกทางไกลกว่ากัน 3 เท่า แล้วก็ช่วยพ่อเก็บหญ้า หรือตามแต่พ่อจะใช้  แล้วก็เข้ามาอาบน้ำ(เริ่มอาบน้ำแล้ว)ปั่นจักรยานไปโรงเรียนเย็ยกลับถึงบ้านเปลี่ยนเสื้อไปนา  หน้าแล้ง เช้าไปรดน้ำยาสูบ เก็บใบยา  เย็นนั่งร้อยยา  ข้าวเช้าถ้าวันไหนมีอาหารเหลือจากมือเย็นก็ได้กิน ถ้าไม่มีก็อด พ่อไม่เคยรู้ เงินไปโรงเรียนไม่เคยได้ นาน ๆ พ่อจะให้ที 10 กว่าบาท ข้าวกลางวัน ห่อข้าวเหนียวไปกิน บางวันน้องสาวปิ้งปลาเผื่อก็มีกับ ถ้าไม่มีก็ส้มตำร้านประจำ บาทเดียวแกก็ขาย 2 บาทเยี๊อะมาก ก็ตั้งวงกินกับเพื่อน ลูกครเขาก็จะมีอาหารดี ๆ ไปทุกวัน จนเราอายเพื่อน แต่เพื่อนน่ารักมาก ไม่เคยว่าอะไรเราเลย ตอนเช้าเขาต้องมารอเราทุกวัน บางวันเพื่อนมาถึงแล้วเรายังไม่กลับจากนาเลย   เฉลยหน่อยเรารอดมาได้อย่างไร เราทำเรื่องขอทุนได้ปีละ 1200 ไม่ได้บอกให้ที่บ้านรู้ ค่าเทอมขอพ่อเราเรียนแบบเสียค่าเทอมปีสุดท้าย ปีละเกือบ 200 พ่อจ่ายปลายเทอมทุกเทอม (เราสำรองไปก่อน) ขอโม้หน่อยตอนเรียนจบเหลือตั้ง 900   กินข้าวก่อนนะ จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 12:02:46

ความคิดเห็นที่ 11 รีบมานะคะ จะรอค่ะ จากคุณ : คุณแม่บ้านแนะนำ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 12:15:03

ความคิดเห็นที่ 12   รีบมานะคะจะรออ่านค่ะ ชอบพี่จัง ยุ้ยอยากมีลูกสาวแบบพี่บ้างจัง แต่พอดีมีแต่ลูกชายค่ะ จากคุณ : เกสรา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 12:38:19 A:118.173.179.211 X:

ความคิดเห็นที่ 13   ขอย้อยไปตอนที่อยู่กับแม่ เราจนแต่ไม่เคยอด กินปลา กินไก่  แต่จะไม่ค่อยได้กินพวกเนื้อหมู เนื้อวัว นาน ๆ จะมีคนล้มหมู ล้มวัว ก็ไปแบ่งพูด (แบ่งเป็นกอง ๆ ละร้อย ตามจำนวนราคาที่เขาขาย  แต่เราไปนั่งดูมันไม่เทาหรอกเพราะไม่ได้ชั่ง เขาจะแบ่งทุกอย่าง เช่นตับก็จะได้ทุกกอง บางคนงบน้อยก็จะซื้อมาย่อยอีกเป็น 2ส่วน 4 ส่วน ตามกำลังเงิน บ้านเราถ้าซื้อก็ต้อง 100 ลูกหลายคน พวกไขมันเขาก็จะแบ่งให้ กินไม่ได้แม่ก็จะเอือบ(หมัก)เกลือตากแห้งไว้  ให้หมา  มีอยู่วันหนึ่ง ตอนนั้นพ่อ พี่ชาย พี่สาวคนโต ไปรับจ้างกรีดยางที่เบตง ไปไม่นานยังไม่ได้ส่งเงินมาให้ เงินในบ้านก็เหลือน้อยเต็มที เราดูแลบัญชีเอง เรียกให้ดูดี เขาล้มวัวกัน เราก็อยากกินแต่ไม่สามารถซื้อได้ แม่เอาไขที่หมักไว้มาย่างให้กิน (ขอสารภาพกำลังน้ำตาไหล) ตอนนี้เรามีเงิน ซื้อของดี ๆ ให้แม่กิน แต่ไม่สามารถทำได้ แต่เราก็ได้ดูแลพ่ออย่างดี (แม่เลี้ยงไม่อยู่แล้วตายไปหลายปี เงินที่จัดงานศพและทำบุญให้เราออกคนเดียวถือว่าตอบแทนที่เขาก็ดูแลพ่อตอนที่เขายังอยู่) ตอนนี้พ่อ 77 ยังแข็งแรง เราส่งตังให้ใช้ (หนักไปทางซื้อหวย) ทุกเดือน พี่น้องคนอื่น อ้างรายได้น้อย  ส่วนเราให้ตั้งแต่เงินเดือนพันกว่าบาท จนตอนนี้ แต่จำนวนมันก็เพิ่มตามรายได้เรา  เราอาจนะคิดไปเองเราว่าความกตัญญูมีส่วนช่วยให้ชีวิตเราดีขึ้นเรื่อย ๆ ดูอย่างน้องสาวมีเราให้โอกาสเขาได้เรียนเต็มที่ตามกำลังเรา ชดเชยตอนเด็กที่เขาไม่ได้เรียน พอทำงานก็ไม่เคยช่วยแบ่งเบาเรื่องพ่อ อ้างไม่พอใช้ เราก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ จนป่านนี้ 30 กว่ายังไม่มีสมบัติซักชิ้น ส่วนเรามีทาวน์เฮาท์เล็กหลังหนึ่ง ซื้อเงินสด รถยนต์สามีออกเย๊อะกว่า มีกิจการเล็กกับสามี  มีเงินเก็บก้อน เล็ก ๆ เล็กจริง แล้วก็ใช้สอยอย่างประหยัด แต่ไมใช่ขี้เหนียวนะคะ  ที่ทำให้รู้สึกดีที่สุดมีความสุขที่สุดก็คือมีลูกชาย 1 คน  โตขึ้นขอแค่ให้เขามีสำนึกดีเหมือนพ่อ กับแม่ก็พอแล้ว เรารู้ตัวว่าเราเป็นแม่บ้านไม่ดีเท่าครึ่งหนึ่งของแม่ สิ่งที่เราไม่มีคือ ความใจเย็น สิ่งที่เรามีมากกว่าแม่คือขี้บ่น จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 12:52:19

ความคิดเห็นที่ 14   ขอต่อเรื่องของกินอีกหน่อยตอนนี้เลิกกินเนื้อวัว ควายแล้ว สาเหตุจากไปเห็นตอนเขาเชีอดเลยสงสารเลยไม่อยากกิน แต่ถ้าเลี่ยงไม่ได้ก็กินบ้าง แต่ตอนนี้เลิกจริง ๆ มา เกือบ 10 ปี แล้ว ขอบอกที่มาของนาม ข้าวจี่ชุบไข่หน่อย เมื่อก่อนตอนอยู่กับแม่ เวลาหน้าหนาวกลางคืนก็จะก่อไฟผิงกัน แล้วแม่ก็จะมีเมนูอาหารว่างมากมายหลายอย่าง เช่น หมกเม็ดมะขาม (ในขี้เท่าร้อนๆ) หมกมันแกว (มันเทศ) คั่วแมลงต่าง ๆ ที่มีตอนนั้น  แต่เมนูที่เราชอบก็คือ ข้าวจีทาไข่  แม่จะปั้นข้าวเหนียวก้อนเล็ก ๆ ทาเกลือนิดหน่อย เอาไม้เสียบตรงกลางแจกพวกพี่ ๆ ย่างไฟอ่อน ส่วนของเรากับน้องแม่กับพ่อเป็นคนย่างให้ แต่พ่อย่างเก่งกว่าเพราะไม่เคยไหม้เลย พอเหลืองได้ที่ก็เอามา ทาไขที่เราไปโขมยมาจากแม่ไก ตัวที่เลี้ยงลูกไม่ค่อยเก่งชื่ออีดำ ฟักได้ไม่เคยเกิน 5 ตัว เลี้ยงไปเลี้ยงมาเหลือตัวเดียว แถมมีนิสัยอันธพาน ระรานชาวบ้าน แต่แม่ก็เลี้ยงไว้ สงสัยไว้ให้เรากินไข่ เราไม่ชอบไข่เป็ดมันเหม็นคาว จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 13:03:08

ความคิดเห็นที่ 15   เด็ก เรากับน้องชอบกินส้มตำมาก แม่ปลูกมะระกอต้นหนึ่งข้างบ้าน แต่ลูกมันไม่ค่อยดก เคยได้ยินมาว่าถ้าบ้านไหนขี้เหนียวจะปลูกมะระกออกลูกดกท่าจะจริง ส่วนของแม่โตแทบไม่ทันทำส้มตำให้เรากับน้อง  นี่เป็นอีกเรื่องที่ขอโยงถึงแม่เลี้ยง พอเขามาอยู่ที่บ้านเขาก็ปลูก(ไม่เชี่อก็ต้องเชื่อพวกผักต่าง ๆ ที่แม่เราปลูกไว้ตายไปหลังจากแม่เสียไม่นาน ป้าบอกว่าแม่เอาไปด้วย ที่เราพอนึกได้ ก็ ขมิ้น ไพล ย่านาง พลู ชะพลู (อีเลิศ) สระแหน่ ข่า ตระใคร้ ขิง ฯลฯ ตายหมด เราว่าน่าจะเป็นจากมีแต่คนเก็บกิน ไม่มีคนดูแล มันเลยค่อย ๆ ตายไป  เราก็ยังเล็กเหลือเกินยังไม่รู้คุณค่าสมุนไพร ไม่ได้ใสใจด้วย เพิ่งมานึกได้ก็ตอนโต  แต่ที่เสียดายที่สุดก็คือ กี่ที่ใชทอเสื่อ ทอผ้าของแม่เรา เขาใช้ไม่ถนอมเลย พี่ชายบอกว่าแม่ใช้มาตั้งแต่พี่ยังเล็ก ๆ แต่พอเขามาใช้ ก็เริ่มพัง ให้คนอื่นยืมไปบ้างกลับมาอะไหล่ไม่ครบ ตอนนี้ไม่เหลือแม้แต่ร่องรอย กลับมาเรื่องส้มตำ พอเขาปลูกมันออกลูกยังเล็กอยู่  น้องสาวด้วยความที่เขาเคยชอบกินส้มตำ และเราสองคนพี่น้องก็ชอบกินมะระกอลูกเล็กมันอร่อยดี  เขาก็ไปเก็บของแม่เลี้ยงมาทำส้มตำ เราไม่อยู่เลยไม่ได้ห้าม ปรากฎว่าเข้าฟ้องพ่อว่าน้องซนไปเด็ดมะระกอ แล้วพ่อก็เชื่อเขาไม่ถามน้องซักคำ ตีจนขาเขียว เราได้แต่สงสารน้อง จะร้องไห้อีกแล้ว จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 13:21:27

ความคิดเห็นที่ 16 แม่คุณข้าวจี่ต้องภูมิใจในตัวของคุณมากๆเลยค่ะ จากคุณ : จ้อย..ยย เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 14:00:19

ความคิดเห็นที่ 17   ยังนึกไม่ออก โชว์หลายชายคุณยายดีกว่า วันที่คลอดลูกเป็นวันที่เราคิดถึงแม่มาก จากเมื่อก่อนเวลามีความสุข เวลาท้อ เวลาคิดจะทำเรื่องไม่ดี ก็จะนึกถึงแม่ตลอด ตอนเด็กพอมีลูกยิ่งคิดถึง จากคุณ : แม่น้องก้าว (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 14:11:05

ความคิดเห็นที่ 18   โม้ว่าอ่านหนังสือได้แต่เด็ก แต่พิมพ์ผิด พิมพ์เกินเพียบ คือพิมพ์รีบ ๆ ไม่ได้อ่านทวน บางทีจะพิมพ์เรื่องหนึ่งนึกอีกเรื่องได้ก็ไปเฉยเลย ไม่ใช่มืออาชีพ มันผ่านมานานมากบางเรื่องจำได้แค่ลาง ๆ จริง ๆ เราจำความได้ตั้งแต่ตอน 3 ขวบ เพราะแม่มีน้องเราอิจฉาน้อง จะแย่งกินนม จะแย่งน้อนตักแม่ แย่งกินข้าวที่แม่เคี้ยว แล้วใส่ใบตองหมกไฟ (หอมมาก)ให้น้องกินตั้งแต่แรกเกิด แม่ต้องหลอกล่สารพัดว่ามันสกปรกมีแต่น้ำลายแม่ แต่น้องต้องกินเพราะน้องยังเคี้ยวไม่เป็น  พอเลิกอิจฉาน้องก็จำไม่ได้ มาจำได้อีกทีตอน 5 ขวบ จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 14:18:37

ความคิดเห็นที่ 19   เพื่อน ๆ ที่เข้ามาอ่านมีใครเป็นลูกกำพร้าบ้าง ยกมือหน่อยอยากแชร์ประสบการณ์ จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 14:21:01

ความคิดเห็นที่ 20   พูดถึงแต่ความดี ลืมเล่าความซนให้ฟัง ตอนเด็ก ๆ เราจะไม่ค่อยไดไปเล่นกับเพื่อน เพราะจะอยู่กับแม่ กับน้องตลอด เลยไม่ค่อยมีเพื่อนจะเล่นก็แต่กับญาติ ๆ รุ่นใกล้กัน ชายล้วน 3 คนมีรุ่นพี่ 1 ปี คน น้อง 1 ปี 2 คน  ไปไหนก็จะไปกัน 4 คน ส่วนน้องเราเล็กมากอยู่กับแม่ตลอด ลงบันได (บันไดลิง) ยังไม่เป็น ตอนแม่เสียไม่มีคนอุ้มต้องสอนเขาลงบันไดเอง ส่วนเราบันไดมี 5 ขั้น ตอนขึ้นบ้านใช้ครบ แต่ตอนลงใช้ 2 ขันแล้วก็โดด บางทีเกี่ยวขาตัวเองตกก็มี แต่ร้องไม่ได้ไม่งั้นจะโดนพ่อหวดซ้ำ ต้องทำหน้าระรื่นวิ่งไปโอดโอยที่อื่น แต่ไม่เข็ดหรอก  กิจกรรมที่พวกเรา 4 คนทำก็คือ ซ้อมมวยกับต้นกล้วยบ้านป้า เวลากล้วยหักพวกผู้ชายก็จะโดนบ่น แต่ก็ย้ายไปต้นใหม่ ส่วนเรารอดตัวไม่เป็ผู้ต้องสงสัย จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 14:35:22

ความคิดเห็นที่ 21   ถึงจะซนอย่างไรก็ไม่เคยรังแกใคร แต่ใครอย่ามาแกล้งนะสู้ไม่ถอยเหมือนกัน มีอยู่ครั้งหนึ่งตอน ป 5 วันนั้นเวรเราทำความสะอาดห้องเรียน มีเพื่อนนักเรียนชายคนหนึ่งมาแกล้ง เอาผ้าขี้ริ้วมาตี เราโมโหมากแต่ก็อดทนบอกอย่าทำมันสกปรก เพื่อนไม่หยุดแถมหัวเราะชอบใจ  ตอนนั้นเรากำลังกวดพื้นาอยู่ เลยใช้เครื่องทุ่นแรงฟาดไปที เพื่อนเลยถอย ปรากฎว่าพวกเพื่อนผู้หญิงชอบใจ เราปราบนักเลงประจำห้อง ข่าวกระฉ่อนไปเข้าหูพ่อเราโดนตีตามระเบียบ จนทุกวันนี้ยังคิดว่าตัวเองไม่ผิด จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 14:46:19

ความคิดเห็นที่ 22   เรื่องเศร้าก็ไม่พ้นเรื่องแม่  คือวันแม่ทุกปี ที่โรงเรียนจัดงานให้ไหว้แม่เราไม่เคยได้ไหว้แม่ตัวเองเลย ตอนแม่ยังอยู่ก็ไม่ค่อยสบายก็จะมอบหมายให้ป้าเราไปแทน ซึ่งคนที่มาเข้าคิวไหว้ป้าก็ไม่มีลูกป้าสักคนมีเราซึ่งเป็นลูกน้องสาว และ 3 ลิง ซึ่งเป็นหลานยายของป้า แต่เราก็รับป้านะแต่มันไม่เหมือนกัน ตอนเย็นบางวันก็หอบผ้าไปนอนบ้าป้า (เราติดผ้าห่มเลยหอบไปหอบมาทุกวัน) ที่ชอบนอนบ้านป้าเพราะเด็กเย๊อะ ป้าเล่านิทานเก่งหลานเลยติด บ้านติดกันบางวันฟังนิทานจบยังไม่หลับก็หอบผ้ากลับไปนอนกับแม่ จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 14:53:06

ความคิดเห็นที่ 23   อันนี้เพื่อนอาจจะว่าเราเกือบบ้า เพราะบางครั้งหน้าตกกล้า วันเสาร์อาทิตย์ ต้องออกไปนาเฝ้ากล้าไม่ให้วัวควายชาวบ้านมากิน (ตั้งแต่แม่ไม่อยู่เราไม่เคยมีวันหยุด เสาร์อาทิตย์ต้องไปนา) พอว่างมาก ๆ ก็ฟุ้งซ่าน มองดูเมฆบนฟ้าแล้วก็จินตนาการว่าแม่กำลังมองเราอยู่บนนั้น คอยให่กำลังใจเราอยู่ เรื่องนี้ไม่เคยเล่าให้ใครฟัง แม้แต่น้องสาวที่โตมาด้วยกัน ไม่อยากให้น้องรู้ว่าเราก็มีอ่อนแอ เพราะเราเหมือนเป็นฮีโร่ของน้องทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องมะระกอเพราะเราไม่อยู่ในเหตุการณ์ ตอนนั้นเรายังไม่กลับจากเลี้ยงควาย ปกติน้องจะไปด้วยแต่วันนั้นเหมือนฝนจะตกเราเลยให้น้องอยู่บ้าน เลยได้เรื่อง จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 15:01:31

ความคิดเห็นที่ 24   วันนี้ได้ระบาย ได้นึกถึงบรรยากาศเก่า ๆ เลยเขียนไปเรื่อยถึงไม่มีคนอ่านก็ไม่เป็นไร คิดว่าจะเซฟ ไว้ให้ลูกอ่านตอนเขาโต เผือเขาจะซึมซับความรู้สึกของแม่ที่มีต่อคุณยาย  ตอนนี้น้องก้าวเพิ่งจะ 5 เดือน แต่เราก็สอนให้เขารักคุณปู่ คุณย่า คุณตา แล้วก็คุณทวดที่น่ารักที่สุดไม่ลืมพ่อกับแม่เขาด้วย กลัวลูกไม่รัก จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 15:05:49

ความคิดเห็นที่ 25   วันที่แมจากไป เย็นวันนั้นดูเหมือนจะเป็นวันที่มีความสุข ของครอบครัวเรา วันนั้นไม่แน่ใจว่าใครทำกับข้าวไม่แม่ ก็พี่สาวคนโต แต่เมนู ที่เราจำได้มี แจ่วปลาข่อ  (น้ำพริกปลาช่อน) ซึ่งเป็นของโปรดแม่  มีผักต่าง ๆ อีกเต็มถาด แม่เจริญอาหารมากกว่าทุกวัน แล้ววันนั้นเรื่องที่คุยกันในพาข้าว ก็มีแต่เรื่องดี ๆ เรากินข้าวเสร็จหลังพี่ ๆ อยู่แล้ว ถึงกินอิ่มก่อนก็ต้องรอล้างชามอยู่ดี เลยใชสิทธ์เต็มที่ กินเสร็จเก็บสำรับแล้วก็นั่งเล่นกับแม่ พอให้อาหารย่อยหน่อยเรากับพี่สาวก็ไปอาบน้ำบ้านป้า มีบ่อบาดาลแยกโยก เราจะตักมาใช้ที่บ้าน และให้พ่อแม่กับน้องอาบที่บ้าน ส่วนเรากับพี่  ๆ ไปอาบที่บ่อ พี่สาวคนโตต้องไปพร้อมเราทุกครั้งเพราะขี้เกียจโยกน้ำเอง วันนั้นกำลังอาบน้ำอยู่ พี่สาวคนรองก็วิ่งไปบอกว่าแม่ล้ม หมดสติ เรากับพี่รีบกลับบ้านเขากำลังเอาแม่ขึ้นรถไปหาหมอ โรงพยาบาลที่อำเภอไม่มีต้องเข้าจังหวัด แม่ไปวันนั้นแล้วก็ไม่ได้กลับมาอีกเลย  หมอบอกว่ากระเพระทะลุ และเส้นเลือดในสมองแตก  แต่ชาวบ้านว่าปอบกิน เราก็ไม่รู้อันไหน จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 15:24:32

ความคิดเห็นที่ 26   รออ่านอยุ่นะคะ จากคุณ : เกสรา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 15:57:15 A:118.173.217.249 X:

ความคิดเห็นที่ 27   เมื่อวานกลับราชบุรีบ้านสามี เพื่อพาน้องก้าวไปฉีดวัคซีน ปกติกลับวันเสาร์ เมื่อคืนตื่นมาป้อนมฃนมลูกตอน เที่ยงคืนนอนกำลังจะหลับเจ้าตัวน้อยคงไม่ค่อยสบายตัว ดิ้นฟืดฟัด ๆ ถีบผ้าห่มหลุดหมด ก็ห่มผ้าให้กอดไว้ เรากำลังจะหลับก็เอาอีก แม่มันเลยไม่กล้าหลับกลัวลูกหนาว จะปลุกคุณพ่อมาเปลี่ยนเวรก็ห่วงเขาตอนขับรถกลับตอนเช้า เลยเข้าเวรคนเดียว  พอลูกหลับกลายเป็นแม่นอนไม่หลับ นอนมองดูลูกมีความสุขบอกไม่ถูกก็เลยนึกถึงตัวเองตอนเด็ก ๆ เลยเป็นที่มาของกระทู้วันนี้ คิดไว้เย๊อะมากแต่บางเรื่องมันก็บรรยายลำบาก  อย่างตอนที่เรากลัวพ่อตี แม่จะกอดโอ๋ เรายังจำความรู้สึกตอนนั้นได้จริงใครจะว่าบ้าเราก็ยอม บางทีคุยเรื่องนี้กับสามีเขาชอบหาว่าเราเป็นเด็กขาดความอบอุ่น แต่คนที่มีพร้อมครอบครัวคงไม่เข้าใจความรู้สึกแบบนี้หรอก เมื่อคืนกว่าจะหลับก็ ตี 3 กว่าหลังจากลูกกินนมอีกมื้อ ทีนี้ต้องทำสมาธิเพื่อให้หลับ กลัวเช้าตื่นมาทำงานไม่ไหว ตี5 ก็ต้องตื่นมาล้างขวดนมไว้ให้คุณย่าก่อนค่อยอาบน้ำแต่งตัว ให้คุณสามีตีรถจากบ้านโป่งมาส่งที่ ทำงาน  เรายังทำงานอยู่ที่เดิมด้วย และก็ช่วยสามีทำบัญชีนิดหน่อย จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 16:18:57

ความคิดเห็นที่ 28   ก่อนมีลูกเราคิดเสมอว่าชีวิตเราช่วงที่มีความสุขที่สุดคือตอนที่แม่ยังอยู่กับเรา แต่ตอนนี้ความคิดนั้นได้เปลี่ยนไป เมื่อเราได้เป็นแม่ เราก็มีความสุขที่ได้ดูแลลูก และก็จันตนาการว่าลูกเราโตขึ้นจะเป็นคนดี แค่นี้ก็ยิ้มแก้มปริแล้ว บางครั้งป้อนนมลูกเสร็จนอนยิ้มอยู่คนเดียว สามีตื่นมาเห็นบอกเราเพี้ยน  แต่เมื่อคืนตื่นมาเจอเราร้องไห้ (คิดถึงแม่) พี่ท่านตกใจคิดว่าเรางอนอะไรหรือเปล่า เราก็คุยกับเขาปกติบอกคิดถึงแม่ แล้วก็นอนน้ำตาไหลต่อ จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 16:23:37

ความคิดเห็นที่ 29   ใกล้เลิกงานแล้วเตรียมชิ่งดีกว่า จะรีบกลับไปนอนรู้สึกเพลียมา  คืนนี้ฝันถึงแม่พรุ่งนี้มาเขียนใหม่ จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 16:26:15

ความคิดเห็นที่ 30   ต่ออีกหน่อยเมื่อก่อนกลับจากโรงเรียน แม่จะนั่งเล่นอยู่ชานบ้าน เราไม่เคยไหว้แม่ เมื่อก่อนไม่มีคนสอนมันเขิน แต่จะเข้าไปคลอเคลียกอดแม่ แล้วก็จบด้วยการนอนหนุนตักแม่สักพักก่อนค่อยเปลี่ยนเสื้อผ้าเข้าแก๊ง 4 ลิง จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 16:36:04

ความคิดเห็นที่ 31 ยังตามอ่านอยู่ค่ะ เรียบเรียงดีๆ แต่งเป็นหนังสือได้เลยนะคะเนี่ย ขอบคุณที่เสียเวลาเขียนเรื่องดีๆให้อ่านค่ะ จากคุณ : bodiamond1 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 17:18:07

ความคิดเห็นที่ 32 ดีจังเลยค่ะ ขอบคุณที่ถ่ายทอดความทรงจำดีๆให้อ่านกัน เชื่อแน่ว่าน้องก้าวจะเป็นเด็กดีเหมือนที่คุณเป็นคนดีค่ะ จากคุณ : Orayanee เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 17:45:49

ความคิดเห็นที่ 33 แม่เราก็เสียตอนเราอายุได้แค่ 4 ขวบเองค่ะ บ้านเราอยู่ปากช่อง เป็นถิ่นที่มีผลไม้ขายเยอะๆ ปกติเราจะนอนอยู่ที่บ้าน ส่วนแม่เราจะไปเฝ้าแผงขายผลไม้ ตรงที่มีรถนักท่องเที่ยวชอบมาจอดซื้ออ่ะค่ะ คืนก่อนที่จะเสีย เราร้องไห้งอแงไม่ยอมนอนบ้าน ร้องจะไปนอนกับแม่ให้ได้ ตื่นเช้ามา แม่ปลุกเราให้ลุกไปแปรงฟัน ตอนที่เรากำลังแปรงฟันอยู่ ก็เห็นเพื่อนบ้าน กับญาติเอะอะโวยวายกันใหญ่ ได้ยินผู้ใหญ่พูดกันว่า แม่เรามีอาการหัวใจวาย แล้วแม่ก็จากไปแบบกระทันหันมาก ก่อนที่จะส่งไปโรงพยาบาลซะอีก คนรอบตัวมักจะคิดว่าเรายังเด็ก ยังไม่รู้เรื่องอะไร แต่จริงๆ เราจำวันนั้นได้ดีค่ะ และรู้ว่าต่อไป จะไม่ได้เจอแม่อีกแล้ว ตอนเราเรียนอยู่ชั้น ม.3 พ่อเราก็เสียไปอีกคนค่ะ ถึงแม้ทั้ง 2 ท่านจะจากไปแล้ว และเราใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วยความรู้สึกเคว้งคว้าง แต่เราก็เติบโตมา และดูแลตัวเองให้ดีเท่าทีพอจะทำได้ และไม่เคยทิ้งการเรียน เพราะภาพความรัก ความอบอุ่นของพ่อกับแม่ อยู่ในใจเราตลอดเวลา แม้แต่กลิ่นเสื้อผ้าของพ่อ เราก็ยังจำได้ดี เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ :) จากคุณ : JiGGO InLove เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 18:03:17

ความคิดเห็นที่ 34   ต่ออีกนิด จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 52 20:59:20

ความคิดเห็นที่ 35   เมื่อคืนกลับถึงบ้านว่าจะมาเล่าต่อแต่เนทที่บ้านไม่อำนวยเลยอดโม้ เดี๋ยวกินข้าวก่อนนะ เอว่าแต่มีคนตามมาหรือเปล่าเนี่ย จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 08:22:18

ความคิดเห็นที่ 36   ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่เสียเวลามานั่งอ่านประวัติคนคิดถึงแม่ และขอเป็กำลังใจให้คุณ jiggo inlove และลูกกำพร้าทุกคน ระหว่างทางนั่งรถกลับบ้านเมื่อคืนก็มานั่งทบทวนขั้นตอนการเข็นฝ้ายของแม่ อยากถ่ายทอดให้เพื่อนฟังเอาเท่าที่พอจำได้นะ พอดอกฝ้ายบานเต็มที่ เราก็มีงานพิเศษทำ ไม่ได้ตังแต่สนุกคือเก็บดอกฝ้าย แล้วก็นำมาตากแดด พอแห้งก็เอามาอิ้ว(ขั้นตอนการแยกเม็ดออก) งานนี้เป็นหน้าที่เราชอบมากเวลาหมุนอิ้วมันจะมีเสียงเหมือนเสียงดนตรีสนุกดี จากนั้นแม่ก็จะนำไปดีดใหฟู แต่อุปกรณ์ตรงนี้เราจำชื่อไม่ได้ มันจะมีเครื่องสานคล้ายสุ่มไก่ แต่พ่อสานถี่ ๆ ใหญ่มากเวลาแม่ไม่ใช้งาน เราก็จะเข้าไปนั่งให้ 2 ลิงเล็กอยู่คนละฝั่งผลักไปมาสนุกดี นอกเรื่ออีกแล้ว แม่เอาฝ้ายใสตัวสุ่มไก่ และก็จะมีคันไม้จำชื่อไม่ได้ มีเอ็นผูกปลาย 2 ข้าง ให้ตึง แล้วก็มีไม้อันเล็กพอดีมีอีกอันดีดเอ็นให้โดนฝ้าย ฝ้ายก็จะเริ่มฟูเป็นปุยฝ้าย ถึงขั้นตอนนี้ก็จะมีเราเข้าไปช่วยยุ่งอีก คือเอาปุยฝ้ายที่แม่ดีดเสร็จมาเล่น(ฝ้ายจากขั้นตอนนี้สามรถเอาไปทำใส้ผ้าห่มได้เลย) เพื่อน ๆ ที่ เป็นคนอีสานถ้าใครพอจำชื่ออุปกรณ์ต่าง ๆ ได้มาช่วยบอกด้วย พอดีดเสร็จแม่ก็จะแบ่งเป็นก้อนเล็กๆ นำไปเข็นให้เป็นเส้นโดยใช้หลาเป็นเครืองมือ เวลาเข็นฝ้ายเสียงเป็นจังหวะเพราะกว่าตอนอิ้วอีก เราเคยแอบเข็นตอนแม่ไม่อยู่ แต่ไม่สามารถเพราะเส้นฝ้ายจะไม่เสมอกัน เดี๋ยวเล็ก เดี๋ยวใหญ่ แล้วก็ทำขาด แต่แม่เข็นได้เส้นสวยอย่างกับมาจากโรงงานไม่ขาดด้วย รอยต่อก็ไม่เห็น เข็นจนเต็มแกนเหล็ก ก็จะนำแกนเหล็กอีกอันรู้สึกว่าจะเรียกเหล็กใน มาปั่นฝ้ายออกเหล็กในอันนี้น้องสาวตัวดีแอบเอามาเล่น แล้วเอาปลายแหลม ๆ แหย่หูได้เลือดสิคะแต่เจ้าตัวเล็กมากไม่รู้จำได้หรือเปล่า จากนั้นเอาเอาปั่นใส่อัก เป็นไม้รูปทรงหกเหลี่ยมมีรูตรงกลางเพื่อสอดใส่ไม้ แล้วก็ใชมือหมุน ๆ เหมือนใบพัด พอเต็มอักก็กวักใส่กง รูปทรงคล้ายอักแต่ใหญ่กว่า และใช้ไม่ไผ่ทำมุมทั้งหกด้าน ใช้เชือกในล่อนเส้นเล็ก ๆโยงสองฝั่งเข้าหากัน ตรงจุดศูนย์กลางไม้เจาะรูเพื่อเวลากวักฝ้ายเป็นใจตามขนาดที่ต้องการก็จะรวบไม้เข้าหากัน แล้วเอาฝ้ายออกมาเพื่อย้อมสีตามต้องการตากแห้งแล้วปั่นใส่หลอดเก็บไว้ แต่ถ้าไม่ย้อมสีก็สามารถปั่นเป็นหลอดจากอักได้เลย จากนั้นก็นำไปใช้ เพื่อน ๆคนในเมืองคงนึกภาพไม่ค่อยออก เราอธิบายไม่เก่ง จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 08:51:43

ความคิดเห็นที่ 37   แม่พาทำ ทุกวันแม่จะต้องรอกินข้าวพร้อมพ่อ  ตอนที่แม่ยังไปนาได้ ตอนเช้าพ่อจะออกไปก่อนกับพวกพี่คนโต ส่วนแม่ก็จะนึ่งข้าวทำอาหารเสร็จแล้วก็จะออกไปพร้อมเรากับน้อง ตอนนั้นน้องยังเดินไม่เก่ง แม่จะอุ้มน้องคาบเอวเอาผ้าขาวม้าช้อนก้นคล้องคอผูกไว้ไม่มีร่วง (เจ๊ะ) พี่น้องเราเคยผ่านการอุ้มแบบนี้ทุกคนไม่เห็นมีใครขาโก่งนะ  ต่อค่ะแล้วแม่ก็หาบพวกอาหารของกินสำหรับวันนั้น แต่ส่วนมากจะมีแค่มื้อเช้า แล้วก็ข้าวที่เผื่อทั้งวัน ส่วนอาหารมื้อกลางวัน ไปหาเอาที่นา ส่วนมากก็เป็นเมนูปลา นาน ๆ จะมีพวกแกงหน่อไม่ ส้มตำ  พอไปถึงนาแม่ก็เตรียมตั้งสำหรับรอพ่อกับพี่ ๆ มากินพร้อมกัน  ถ้าพวกเด็กหิวก่อนแม่ก็จะแบ่งให้กินก่อน แต่เราไม่เคยเห็นแม่กินข้าวก่อนพ่อเลย เวลาพ่อมากินข้าวแม่ก็จะตักน้ำใส่ขันมาวางไว้ให้พ่อ  แต่ตอนหลังเป็นเรากับน้องแย่งกันทำ  และเราก็ยังทำมาจนถึงปัจจุบัน  แต่เราไม่เคยเห็นแม่เลี้ยงเราทำเลย  ตอนที่เราไม่อยูด้วยพ่อก็ต้องไปตักกินเอง จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 09:23:11

ความคิดเห็นที่ 38   อันนี้แม่พาทำแล้วสอนด้วย ทุกเย็นวันพระแม่จะจัดดอกไม้ 2 ชุด พ่อจะนุ่งขาวเอาดอกไม้ 1 ชุด นำพวกเราไหว้พระ  พอไห้วพระเสร็จแม่กับพวกลูก ๆ ก็จะเอาดอกไม้อีกชุดไหว้พ่อ คือทุกคนล้อมวงก้มลงจับที่ขันดอกไม้ พ่อก็จะสวดมนเสร็จก็จะเป่าหัวพวกเราแล้วเอาดอกไม้ไว้ใต้หิ้งพระ ตอนนี้ถ้าพวกเราอยู่บ้านก็ยังทำแทนแม่(อันนี้เราก็ไม่เคยเห็นแม่เลี้ยงทำ) แล้วแม่ก็สอนเราว่าพอเราโตขึ้นได้แต่งงานต้องไหว้พระไหว้สามีทุกวันพระ เราทำได้แค่ครึ่งเดียวคือไหว้พระ จะไหว้สามีเขาก็ว่าเราบ้าสิ จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 09:31:35

ความคิดเห็นที่ 39   ขอขั้นด้วยสิ่งที่แม่ไม่เคยสอนแต่เราก็ทำ ผิดศีลข้อลักทรัพย์ด้วยตามประสาเด็ก ๆ คือป้าเราเขาจะมีหลายเย๊อะ 9 คน แล้วเขาก็จะมีคนโปรดอยู่ 1 คน รุ่นน้องเราหลายปี เวลามีของกินไอคนนี้ก็จะได้กินแต่ของดี ๆ ก่อน ถ้ามีน้อยก็ไม่เหลือถึงพวก 4 ลิง เราก็เลยตัดไฟแต่ต้นลม อย่างพวกผลไมที่ต้องบ่มพวกน้อยหน่า ถ้าป้าเก็บไปบ่มเองก็เสร็จน้องหมดพวกเราก็เลยช่วยป้าเก็บมาบ่มก่อนเอาซ่อนไว้ที่ฐานหลับพวกเรา แต่ไม่ได้เก็บหมดหรอกต้องเหลือไว้ให้หลายรักด้วยไม่งั้นโดยทั้งแก๊ง  แต่ก็มีแค่น้อยหน่าที่ต้องซ่อน เพระกล้วยมันเย๊อะยังไงน้องก็กินไม่หมด พวกตะขบ ฝรั่ง กินที่ต้นตามอัฐยาศัย มีแต่พวกเรา 4 ลิง จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 09:40:10

ความคิดเห็นที่ 40   ขอโชว์ แรงบันดาลใจในการเล่าเรื่องครั้งนี้อีกครั้ง จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 10:09:36

ความคิดเห็นที่ 41   สาวน้อนในรูปคือคุณยายของสามี หรือคุณทวดของน้องก้าว 2 คนนี้เขารักกันมากวันไหนถ้าไม่ได้เห็นหน้าก้นมีอันเซื่องซึม วันนั้นกำลังจะเอานอนน้องก้าวก็ตาเริ่มปรือ ๆ แต่พอได้ยินเสียงคุณทวด(เสียงมาถึงก่อนตัว) ก็เปลี่ยนจากตาปรือ ๆ มาทำหน้าระรื่น หัวเราะคิ๊กคั๊ก พอเห็นหน้าทวดก็ดิ้น ๆ จะให้อุ้ม เลยได้ภาพนี้มาโชว์ จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 10:16:32

ความคิดเห็นที่ 42   อีกซักรูป เอมีคนตามาหรือเปล่าคะเนี่ย จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 10:17:56

ความคิดเห็นที่ 43   อันนี้ไม่เกี่ยวกับแม่ แต่เป็นเรื่องที่เด็กอายุ 7 ขวบ กลุ้มใจนอนไม่หลับเพราะที่บ้านเป็นหนี้ ธกส. 2000 ปีนั้นถึงหน้าลงนา ปกติทุกปีก็จะขายข้าวเก่าในเล้า (ฉาง) เพื่อเอาเงินมาซื้อปุ๋ย อย่างอื่นแรงคนกับแรงควาย แต่ปีนั้นข้าวเก่าเหลือไม่เยีอะถ้าขายก็กลัวไม่พอกินลูกยิ่งเย๊อะอยู่ พ่อต้องไปกู้ ธกส แล้วก็เรานิสัยไม่ดีแอบฟังผู้ใหญ่คุยกัน จริง ๆ ไม่ได้แอบพ่อแม่คุยกันตอนกินข้าว พี่น้องคนอื่นไม่รู้สนใจหรือเปล่า แต่เราเก็บมากลุ้มจนนอนไม่หลับไปหลายวัน ผ่านไปสักพักก็ดีขึ้น แต่นาน ๆ นึกได้ก็ยังกังวลใจ จนถึงเกี่ยวข้าวเสร็จ พ่อเอาเงินไปใช้หนี้ในเมือง และเรากับน้องก็ได้ชุดใหม่กับน้องคนละชุดเลยเลิกกลุ้ม จากวันนั้นเราตั้งปนิธานไว้เลยว่าถ้าไม่จำเป็นจะไม่เป็นหนี้ พอโตหน่อยก็เปลี่ยนความคิดนิดหนึ่ง ถ้าจะเป็นหนี้ก็มีแค่ เรื่องเดียวคือซื้อบ้าน แต่เอาเข้าจริงบ้านเราซื้อเงินสด ดันไปเป็นหนี้ผ่อนรถ เพราะตอนนั้นเริ่มเปิดกิจการใหม่กลัวเงินไม่พอหมุน และได้รถที่เขาจัดโปรกับกระทรวงศึกษาดอกถูก เลยให้น้าแฟนที่เป็นครูผ่อนให้ เสียดอกไม่ถึง 3000 อ้อแล้วก็เคยเบิกเงินล่วงหน้ากับนาย 10000 ตอนซื้อที่แปลงแรก ขอวกกับมาเรื่องเสื้อผ้าหน่อยเราได้เสื้อใหม่ปีละชุด ทำไมพอใส่ เฉลยก็คือรับมรดกพวกพี่ ๆ บ้าง แม่เย็บให้ใส่เองบ้าง ปกติอยู่บ้าน ไปวัด ก็จะใสผ่าถุงที่แม่ทอเอง จะใสกางเกงก็เวลาเข้าแก๊ง 4 ลิง จากคุณ : plc7549 (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 12:02:22

ความคิดเห็นที่ 44 เขียนได้น่ารักมากค่ะ พี่ตามอ่านอยู่อย่างใจจดใจจ่อ แม่ของน้องก็มองลงมาจากบนฟ้าโน้น อมยิ้มมองน้องอยู่ทุกวันเหมือนกัน ลองมองขึ้นไปซีจ๊ะ จากคุณ : แม่หอยหลอด เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 12:44:41

ความคิดเห็นที่ 45 จากคุณ : ลูกไหม เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 12:53:24

ความคิดเห็นที่ 46 น้องก้าวน่าฟัดจัง..ค่ะ ตามอ่านอยู่นะคะ เข้าใจความรู้สึกของคนมีแม่เลี้ยงใจร้ายเลย เราก็มีแม่เลี้ยงใจร้ายเหมือนกัน เศร้าจังค่ะ.. จากคุณ : aggie_kmit'l เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 12:59:14

ความคิดเห็นที่ 47   ขอบคุณพี่แม่หอยหลอดค่ะสำหรับกำลังใจ สารภาพว่าทำบ่อยเหมือนกันเวลาท้อ จำได้ว่าตั้งแต่เกิดมาไม่เคยทำให้แม่เสียใจ  แต่สำหรับพ่อมีเรื่องหนึ่งยังจำถึงทุกวันนี้ พ่ออาจจะจำไม่ได้แต่เราจำแม่น  วันนั้นเดือนปลายเมษายน จำปีไม่ได้น่าจะตอนอยู่ ป 5  ที่นาเราจะอยู่ติดกับห้วยก็ได้เปรียบคนอื่นสูบน้ำมาตกกล้าได้ก่อนใครเวลาฝนตกหนัก ๆ คนอื่นตกกล้าเราก็เริ่มดำนา  แต่ข้อเสียคือชาวบ้านเขายังไม่เริ่มทำนา ก็ยังปล่อยความไปกินหญ้าอิสระ ไม่ได้ตามเหมือนตอนที่คนเริ่มทำนากันแล้ว  งานประจำก็ถามหาเรากับน้อง เสาร์อาทิตย์ต้องประจำการเฝ้ากล้าไม่ให้ควายมากิน  ปกติบ่ายแก่ ๆ ควายก็เริ่มหันหน้าเข้าหมู่บ้านกันแล้ว และเราก็จำควายทุกฝูงที่หากินแถวนาเรา  พอควายกลับหมดก็ได้เวลานอนบ้าง เล่นบ้าง กลัวควายบางตัวฉลาดย้อนกลับมาแอบกินกล้า   วันเกิดเหตุ หลับลึกไปหน่อย ทั้ง2คน ตื่นขึ้นมาฝูงควายเต็มตากล้า เข่าอ่อนเป็นอย่างไรรู้วันนั้นเลย ช่วยกันไล่ควายเสร็จไม่รู้จะทำอย่างไร น้องนั่งร้องไห้ โดนแน่วันนี้ ปกติก็โดยบ่อยตั้งแต่มีแม่เลี้ยงพ่อชอบตีไม่มีเหตุผล คือส่วนมากเขาก็จะเชื่อคนโต  ที่บ้านมีไมเรียวสอดอยู่ตามร่องสังกะสีไม่ต่ำกว่า 5 อันเพื่อความสะดวกในกายหยิบใช้ วันนั้นนองนั่งร้องไห้ เราเอาไม้ไผ่ที่พ่อตัดมาไว้สานพวกของใช้มานั่งเหลาไมเรียว ไว้ 3 อัน แล้วก็กลับบ้านเย็นกว่าทุกวัน ยังไม่ให้น้องเข้าบ้าน เราเดินไปยื่นไม้เรียวให้พ่อแล้วบอกว่าควายกินกล้า ผิดคาด พ่อไม่อะไรนิ่งไปพักแล้วถามว่าหลายบ่ เราบอกหมดเลย พ่อเงียบแล้วเดินหนีแล้วก็ไมพูดกับเราอีกเป็นอาทิตย์ เรานอนร้องไห้ทั้งคืนและยังจำได้ถึงทุกวันนี้ จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 13:08:02

ความคิดเห็นที่ 48   ส่วนเรื่องที่ภูมใจคือเรื่องการศึกษา ถึงจะไม่ได้สูงมากแต่ก็ทำให้พ่อยิ้มแก้มปริคุยกับ ญาติ ๆ ที่มาเยี่ยมว่า อีหนู (ขอเปิดเผยชื่อหน่อย) มันเก่งเรียนจบปริญญา ไม่ได้เสียเงินนำพอสลึง ยังส่งน้องเรียนอีก มันเก่งบ่แล้วก็ตามด้วยลูกแม่เลี่ยม(เปิดเผยชื่อนางเอกของเรื่อง) เรียนเก่งทุกคนบ่คือลูกลูกแม่ใหม่หัวบ่ดี นี่อาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่แม่เลี้ยงชอบแกล้งน้องเรา(เป็นคนเดียวที่เขาทำได้) พ่อชอบชมแม่เราว่าขยัน ว่าเขาขี้เกียจ ชมพวกเราแล้วเปรียบเทียบกับลูกเขา แต่พ่อก็รักน้องคนเล็กมากนะ แบบว่ามีลูกตอนแก่ ตอนนี้พ่อเปลี่ยนจากคนที่ไม่ให้ความสำคัญกับการศึกษา มาเริ่มเรียน กศน ตอนนี้จบ ม.ต้นแล้วกำลังเรียน ม.ปลาย เราบอกถ้าจบ ม.ปลาย จะส่งเรียมมหาลัย  คุณพ่อวัย 77 รีบบอกอีหลีเด้อ จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 13:19:27

ความคิดเห็นที่ 49   เพื่อนขี้เกียจอ่านกันหรือยังคะ ใครมีประสพการดี ๆ มาเล่าสู่กันฟังบ้างสิคะ เขียนอยู่คนเดียวมันรู้สูกเขิน ๆ ตอนนี้ยังนึกอะไรไม่ออก โชว์ลูกชายดีกว่า จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 13:26:24

ความคิดเห็นที่ 50   พูดถึงตัวเองในหน้าที่ลูกสะใภ้บ้าง เราโชคดี(คิดเอาเองว่าเป็นผลบุญจากความกตัญญู) ได้สามีดี คุณพ่อคุณแม่สามีรวมทั้งคุณทวดน้องก้าวรักเรา เราแต่งเข้าไปแล้วไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองเป็นสะใภ้ แต่คิดว่าเราเป็นลูกสาวพ่อแม่ เราเคยปรนิบัตพ่ออย่างไรเราก็ทำอย่างนั้นกับพ่อแม่สามี แต่ได้อย่างเดียวคือตักน้ำให้กิน แล้วก็เหยียบให้แม่แต่นาน ๆ ครั้ง เราตัวเล็กแม่ตัวใหญ่เหยียบไม่ค่อยได้ผล  แต่พ่อเราชอบบอกเราเหยียบเก่งที่สุด ลืมบอกว่าหน้านาเราต้องเหยียบให้พ่อทุกเย็น บางวันก็มีคุณพี่สาวคนโตขอใช้บริการด้วยอีกคน ใยคนนี้ใช้เก่งที่หนึ่งเลย แต่เขาปากหวานจะใช้น้องที อีหล่า อีนาง เรายิ่งแพ้คนปากหวานอยู่ด้วยเสร็จพี่ตลอด จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 13:39:07

ความคิดเห็นที่ 51   ขอแก้ไขหน่อย ที่ปรนนิบัตพ่อแม่สามีนั้นคือก่อนมีน้องก้าวนะ หลังคลอดไม่มีเวลายุ่งเรื่องลูกเลยลืมไปเลย เพิ่งมานึกได้เดี๋ยวเริ่มทำใหม่ จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 13:40:45

ความคิดเห็นที่ 52 ลงเม้นต์เตือนตัวเองไว้ว่าอ่านมาถึงตรงนี้แล้วนะ เขียนได้น่ารักดีค่ะ แต่เขียนใส่เวิร์ดไว้ก่อนดีไหม จะแก้ไขอะไรก็ยังได้ เสร็จแล้วค่อยเอามาลงเป็นตอน ๆ เลย จะได้ไม่ต้องเป็นหลาย ๆ คห แบบนี้ค่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 14:42:51

ความคิดเห็นที่ 53 อ้าว โทรศัพท์หรือนี่ ? ...อืม เข้าใจล่ะ จากคุณ : NATTI นัทตี้ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 14:43:49

ความคิดเห็นที่ 54   ขอบคุณ คุณนัทตี้ที่แนะนำ แต่เราทำงานไปเรื่อย ๆ พอนึกอะไรได้ก็แว๊บมาพิมพ์(อู้งานนายนั่งอยู่ข้างหลังเลยพิมพ์แบบรีบ ๆ ข้อแกตัวค่ะจริง ๆ คือเราไม่ได้อ่านทวน) อ้ออีกอย่างเราเรียบเรียงไม่ค่อยเก่งด้วย ต้องขอโทษด้วนถ้าอ่านแล้วงง ๆ แอบแว๊บไปเขียนจดหมายถึงแม่อีกคน (แม่เพื่อนที่รักมาก) เรานับถือเขาเป็นแม่อีกคนวันแม่ถ้าไม่โทรหา ไม่มีการ์ดคุณแม่มีงอนค่ะ จากคุณ : plc7549@yahoo.co.th (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 15:04:04

ความคิดเห็นที่ 55   นึกได้อีกเรื่อง เราเป็นคนที่ใช้เงินเป็นตั้งแต่เด็กแล้วนะ  มีวันหนึ่งเข้าเมืองกับแม่จำไม่ได้ว่าธุระอะไร จำได้แค่มีคนเอาตุ๊กตามาเร่ขายให้เด็ก (ในชีวิตเคยได้ตุ๊กตาตัวละ 10 บาทงานพระธาตุพนมแค่ครั้งเดียวหลังจากเหตุการณ์วันนี้แล้วก็เล่นอยู่แค่2-3วันก็พัง ตามนิสัยอยากรู้ว่ามันประกอบกันอย่างไรเลยรื้อดูพอประกอบใหม่มันก็ไม่สวยแล้วเลยเลิกกลับเข้าแก๊งลิงดีกว่า) ต่อค่ะ คนขายก็พยายามตื้อให้แม่ซื้อ แม่ก็ขี้เกรงใจคนปฏิเสธไม่เก่งแม่รู้ว่าเราก็อยากได้เลยถามว่าเอาบ่นาง(รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้ใช้ภาษาพ่อแม่) เราก็อยากได้นะแต่รู้ว่าเงินแม่มีอยู่ไม่มาก เลยปฏิเสธคนขายว่าไม่ชอบเล่นตุ๊กตา จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 15:13:43

ความคิดเห็นที่ 56   จำความได้เราไม่เคยเห็นแม่ทะเลาะหรือขึ้นเสียงกับพ่อเลย แต่เคยเห็นพ่อดุแม่อยู่ครั้งเรื่องไม่เป็นเรื่องแต่แม่ก็เงียบแล้วเรื่องก็จบ เป็นเราคงไม่จบหรอกไม่ผิดเรื่องอะไรจะโดนว่าฟรี นิสันนี้ไม่รู้เอามาจากไหนเรื่องไม่ยอมคนเนี่ย อย่างกับสามีก็มีทะเลาะกันบ่อยเรื่องเล็กน้อย (ส่านมากเกิดจากเราขี้น้อยใจ แฮ่ ๆ กับคนอื่นไม่เป็นกับสามีเป็นไรไม่รู้) แม่ยอมพ่อทุกเรื่องเราไม่เห็นด้วยแต่เด็กแล้วเคยพูดกับแม่ แม่ก็แค่ยิ้ม ๆ แล้วก็กอดเรา เราว่ามันไม่ยุติธรรม นาแม่ก็ช่วยทำนะ แล้วรายได้เสริมจากการขายไก่ก็มาจาก เมื่อก่อนไก่บ้านตัวใหญ่ ๆ แค่ 40 -50 บาทเอง ขายตั้งหลายตัวกว่าจะได้เงิน 200 แต่ 200เมื่อก่อนใช้ได้หลายวัน ก็บางวันไม่ได้ใช้เงินเลย จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 15:29:09

ความคิดเห็นที่ 57   ล้วงกระเป๋าไปเจอสร้อยที่เพื่อนฝากไปเปลี่ยนที่ร้านทอง เลยนึกถึงสมบัติแม่ก็อยากเล่าให้ฟัง แม่ไม่มีสมบัติอะไรให้พวกเรา มีแต่ที่เล่าให้เพื่อนฟัง ซึ่งเราว่ามีค่ากว่าสมบัติอีกสำหรับเรา แต่คุณพี่สาวคนโตได้เย๊อะกว่าเพื่อนคือได้สร้อยไป 1 สลึง เขาได้ตอนพ่อขายข้าวตอนเขาอายุ17 ปีที่แม่จะเสีย แม่บอกว่าถ้าหนูโตเป็นสาวแม่จะซื้อให้ อันนี้เราไม่อยากได้หรอกเราอยากได้ตุ้มหู ซึ่งเป็นสมบัติอย่างเดียวที่แม่มี คุณพี่สาวคนโตก็เอาไปอีกก็มีเขาโตสุดก็เอาไป เป็นตุ้หูที่ 2 ข้างไม่เหมือนกัน คือข้างหนึ่งพ่อซื้อให้ตั้งแต่แม่ยังสาว แล้วแม่ก็ทำข้างหนึ่งตกน้ำห้วยที่นาเรา แม่เลยถอดเก็บ ต่อมาพ่อซื้อให้ใหม่แม่ก็ใสคู่ใหม่ แล้วก็ขึ้นจากทำนาก็ไปอาบน้ำทที่ท่าเดิม ถูสบู่ไปโดนล่วงหายอีก แม่เลยเอาสองข้างที่เหลือมาใส่คู่กัน แล้วก็ใส่จนแม่ไป  พี่สาวก็ยึดมาใส่จรถึงทุทวันนี้ แม่ก่อนเขาไม่นิยมใสตุ้มหูคนละข้างอย่างนี้หรอก แต่พี่ก็ไม่อาย มีคนถามก็บอกสมบัติแม่   ตอนนี้เราขอซื้อ10000 มันก็ไม่ขาย งกจริงเลยถือว่าเป็นพี่เอาไปหมดเลย  แต่ตอนหลังสร้อยที่ได้มาเขาให้น้องสาวเรา แล้วไม่เห็นใส่ไม่รู้ยังอยู่หรือเปล่า คือตอนแม่เสียน้องเพิ่ 3ขวบ ก็ยังจำอะไรไม่ได้มากอาจจะไม่ผูกพันธ์เหมือนเรากับพี่  แต่มันจะจำเรื่องแม่เลี้ยงได้ดีมาก  เพื่อน ๆ คงนึกออกนะว่าเป็นเรื่องแนวไหน จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 15:44:18

ความคิดเห็นที่ 58   ตอนนี้ยังนึกไม่ออกขอคั่นเวลาก่อนนะ  ถ้ายังไม่รำคาญพรุ่งนี้เล่าต่อ จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 16:10:21

ความคิดเห็นที่ 59 อ่านแล้วนึกถึงบรรยากาศตอนเด็ก ๆ น่ะค่ะ เป็นคนอุดรฯ น่ะค่ะ เลยมองเห็นภาพ  ถึงแม้จะไม่เคยทำนา (เพราะเราไม่มีนาทำค่ะ) แต่ก็เข้าใจทุกถ้อยคำที่ร้อยเรียงมาค่ะ เล่าเป็นธรรมชาติดีค่ะ  แต่เรื่องกรรมวิธีการทอผ้า  จะไม่ค่อยเข้าใจ เพราะแม่ไม่เคยทอค่ะ ทุกวันนี้ คุณตา+คุณยายของสองสาว ในวัย 70 กว่า ก็ชอบเล่าชีวิตวัยเด็กที่ต้องทำนา เมื่อกว่า 60 ปีที่แล้ว ฟังแล้วรู้สึกว่า การทำนาเหนื่อยมากกกกกกก  การเป็นอยู่ก็แร้นแค้น ต้องอาศัยธรรมชาติทุกอย่าง ไร้เทคโนโลยี หรือแม้กระทั่งไฟฟ้า ก็ไม่มีใช้ ยังนึกอยู่เลยว่า  หากเรากลับอยู่ในยุคนั้น เราจะทำได้อย่างพ่อแม่เราได้มั๊ย จะกลับมาติดตามวันจันทร์หน้าค่ะ จากคุณ : แม่เต่งฯ (แม่สองต้น) เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 16:30:15

ความคิดเห็นที่ 60 อ่านแล้วนึกถึงบรรยากาศตอนเด็ก ๆ น่ะค่ะ เป็นคนอุดรฯ น่ะค่ะ เลยมองเห็นภาพ  ถึงแม้จะไม่เคยทำนา (เพราะเราไม่มีนาทำค่ะ) แต่ก็เข้าใจทุกถ้อยคำที่ร้อยเรียงมาค่ะ เล่าเป็นธรรมชาติดีค่ะ  แต่เรื่องกรรมวิธีการทอผ้า  จะไม่ค่อยเข้าใจ เพราะแม่ไม่เคยทอค่ะ ทุกวันนี้ คุณตา+คุณยายของสองสาว ในวัย 70 กว่า ก็ชอบเล่าชีวิตวัยเด็กที่ต้องทำนา เมื่อกว่า 60 ปีที่แล้ว ฟังแล้วรู้สึกว่า การทำนาเหนื่อยมากกกกกกก  การเป็นอยู่ก็แร้นแค้น ต้องอาศัยธรรมชาติทุกอย่าง ไร้เทคโนโลยี หรือแม้กระทั่งไฟฟ้า ก็ไม่มีใช้ ยังนึกอยู่เลยว่า  หากเรากลับอยู่ในยุคนั้น เราจะทำอย่างพ่อแม่เราได้มั๊ย จะกลับมาติดตามวันจันทร์หน้าค่ะ จากคุณ : แม่เต่งฯ (แม่สองต้น) เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 16:45:54

ความคิดเห็นที่ 61 ยังรออ่านอยู่นะคะ จากคุณ : ไอริน เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 22:56:06

ความคิดเห็นที่ 62 กลับมาเล่าอีกนะ พี่รออ่านอยู่จ้ะ **************** พี่ว่าตอนนี้น้องคงรู้สึกภูมิใจในตัวเองมากเลย เมื่อนึกถึงเรื่องอดีตที่ผ่านมา น้องก็คงถอนหายใจยาวๆ แล้วก็คงมองเห็นอนาคตข้างหน้าอยู่รำไรๆ ว่าที่ผ่านมาว่าแย่แล้วยากแล้ว ยังผ่านมาได้ ข้างหน้าจะเป็นยังไงก็บ่ยั่นละ ทำนายได้ล่วงหน้า ว่าน้องไม่ตกอับแน่นอน ชีวิตนี้ สำหรับเรื่องคิดถึงแม่นี่ ทุกคนก็คิดถึงละ แต่ในความเชื่อของพี่ คิดว่า สักวันเราคงได้พบกันอีก อดทนและอดใจรอเท่านั้น จากคุณ : แม่หอยหลอด เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 52 23:06:49

ความคิดเห็นที่ 63   ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่ตามมา เมื่อเช้าสามีขับรถออกมาส่งเจอพระบิณทบาตร เราก็ยกมือไหว้ เลยนึกย้อนไปสมัยเด็ก ๆ เวลาเดินอยู่กลางถนน(เมื่อก่อนไม่ค่อยมีรถเราเลยยึดเลนส์กลาง) ถ้าเห็นพระเดินผ่านมา แม่จะพาเราหลบลงข้างทางแล้วก็นั่งลงพนมมือไหว้จนพระเดินผ่านไป แต่ตอนนี้ถ้าเจอเราแค่ยืนไหว้เฉย ๆ ไม่ได้นั่งเหมือนเมื่อก่อนกลัวคนกรุงมองว่าเวอร์ จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 52 08:54:43

ความคิดเห็นที่ 64   วันนี้เริ่มต้นด้วยบทสนทนากับแม่ ขอเขียนภาษาถิ่นนะคะ บ่ายวันหนึ่งหลังจากเสร็จงานแต่ง พี่ชายลูกลุง เรากำลังปลื้มได้พี่สะใภ้สวย แม่นั่งกินหมากอยู่ โดยมีเรานั้งค้นแอบหมากของแม่(ในตะกร้าหมากแม่นอกจากจะมีอุปกรณ์กินหมากแล้วยังต้องมีพวกยาหม่องยาทาแผล และก็อุปกรณ์เย็บผ้าชุดเล็กสำหรับเราโดยเฉพาะ แม่มีชุดใหญ่ไว้ต่างหากสำหรับเย็บพวกผ้าห่ม ฟูก แม่เย็บมือเองหมด ตอนพี่สาวเข้าโรงเรียนแม่เย็บชุดนักเรียนให้ แต่สมัยเราเขามีแจกเด็กยากจน)  ต่อคะแม่กินหมากโดยเราคอยหยิบอุปกรณ์ให้ทีละอย่างตามขั้นตอน แม่มีที่ตะบันหมากแต่ไม่เคยใช้แม่บอกกินบ่แซบ ไม่รู้มันแซบตรงไหนเราเคยกินมีทั้งแผดทั้งฝาดสารพัด เรา....แม แม พีนางติ๊กง๊าม ๆ น๊อ บ่สมกับอ้ายเฮาเลยพอปานเง๊อะกับรจนา แม่     อ้ายม่วยบ่ง๊ามแต่ใจดี ดุ๊เฮ็ดเวียก  บัดอีหล่าใยขึ่นคันมีพูบาวมาคุยสิเลีอกคนงาม หรือคนดุ๊ เรา....นางกะเอ๋าคนง๊ามนำดุ๊พ่อมแล่น๊อ ขี่ค่านใผสิเอ๋า แม่..  เลือกดี ๆเด้อ เรา...แม่เซือใจ๋โลดน่า บ่ดีบ่เอ๋าดอกสิยูกั๊บแม แม่    คนเก๊ง (แล้วก็ขยี้หัวเรา)   เราเหลือบไปมองพี่สาวนั่งซักผ้าโดยมีน้องเราช่วยเล่นฟองผงซักฟอกอยู่ เรา ...เอื้อยตุ้มเฮากะง๊ามคือกั๋นได๊แมหักบ่ง๊ามซำพี่นางติ๊ก แม่...บัดเอื้อยตุ้มแต่งงานกะสิง๊างคือกั๋น เรา.. ใยขึ่นนางสิง๊ามบ่อแม (คือเด็ก ๆ ขี้เหร่มาก) แม่...เอื้อยตุ้มยังน่อยกับพูฮ่ายคื๊อกั๋น เรา...คันสั้นใยขึ้นงามกะง๊ามคื๊อกั๋นน๊อแม่ แม่ไม่ตอบ แต่ยิ้มให้เรา แม่คงไม่อยากผิดศีลไง จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 52 09:28:59

ความคิดเห็นที่ 65   ขอเล่าเรื่องหนุ่มสาวจีบกันเมื่อก่อนเขาเรียกคุยบ่าว  คุยสาว พี่สาวเราหน้าตาพอใช้ได้ พ่อก็ดุมาก จริง ๆพ่อหวงทั้งลูกชาย ลูกสาวกลัวได้คนไม่ดี จนพี่เราเกือบขึ้นคาน พี่ ๆ แต่งงาน เกือบ 30 สมัยก่อนถือว่าแก่มาก บ้านอื่นเขาแต่งหมดก่อน 20 ทั้งนั้น เวลาหนุ่มมาจีบพี่เรา พอมืดหน่อยกินข้าเย็นเสร็จ ก็จะมากันเป็นกลุ่ม 3-5 คน เรากับน้องก็จะทำหน้าที่รับแขก จัดหาน้ำดื่มเป็นเยือก  ยาเส้นของพ่อ ใบตองแห้งที่เราตัดไว้ให้พ่อมวนยา ปูเสื่อให้นั่ง ตั้งตะเกียงไว้อันนึง แล้วก็นั่งคุย พวกหนุ่ม ๆ ก็จะหาเกมต่าง ๆ มาเล่นกับเรา บางทีก็ทายปัญหา  บางวันก็ซ้อขนมมาฝาก ส่วนพี่สาวก็จะแต่งตัวเรียบร้อยทาแป้งทาปาก (จะทาทำไมไม่รู้) แล้วค่อยออกมาทีหลัง แล้วก็หมดหน้าที่เรา ก็จะหลบไป แต่แอบดูตามรู(บ้านไม้) พวกหนุ่มสาวก็คุยก้นไปแล้วหนุ่ม ๆก็เริ่มหายไปทีละคน จนเหลือแค่ 2 คน คือคนที่จีบพี่สาวทั้งสองของเรา ส่วนแม่ก็จะนอนเฝ้าอยู่ห่าง ๆ  เมื่อก่อนหนุ่มสาวคุยกันนั่งห่างกานไม่ต่ำกว่า 2 เมตร  แล้วก็พูดกันเบามาก เราแอบฟังแทบไม่ได้ยิน พี่สาวรุ้ว่าเราแอบฟัง บางทีก็แกล้งเดินมาเอามือแหย่รู เราหลบแทบไม่ทัน  แต่แค่ไม่เกิน 3 ทุ่มเราก็นอน แล้วแต่แม่ไม่เคยหลับก่อนพวกหน่ม ๆ กลับ อ้อบางวันเราก็ร่วมวงสนทนาด้วยโดยการนั่งทำการบ้านไปด้วย พวกหนุ่ม ๆ ก็จะทำคะแนนโดยการช่วยสอนการบ้าน คือเมื่อก่อนมีหนุ่มมาจีบพี่อยู่ 2-3 คน  ถ้าใครมาก่อนก็จะได้คุย ใครมาทีหลังก็ขึ้นมาคุยกันนะแต่จะหลบให้คนมาก่อน  ไม่มีทะเลาะหึงหวงกันเลย อ้อเรื่องที่คุยก็จะเป็นเรื่องทั่วไปไม่ค่อยมีเกี่ยวกับความรักเท่าไหร่ ถ้าพอถึงเวลาเขาก็ถึงจะคุยว่าจะมาขอ พี่ก็ไปปรึกษาพ่อ แม่  แต่ไม่มีใครผ่านด่านพ่อซักคน พี่เลยเกือบขึ้นคาน เห็นพ่อหวงนักขอเล่าเรื่องเขยสะใภ้หน่อย พี่ชายช้ำใจพ่อไม่ให้แต่งกับสาวคนรัก หนีมาทำงานกรุงเทพ ฯ ได้พี่สะใภ้เราแบบไม่ได้แต่ง   พี่สาวคนโตไปอยู่กับลุงในตัวเมืองพี่เขยมาขอกับลุง ลุงจัดงานให้เสร็จเขียนจดหมาย(เมื่อก่อนไม่มีโทรศัพท์)มาบอพ่อให้ไปงานแต่งพี่  พ่อทำอะไรไม่ได้แอบสะใจนิดหน่อยหวงดีนัก  ส่วนเราพ่อเคยเจอแฟนตอนรับปริญญาน้องสาวแค่ครั้งเดียว  เห็นเขาคุยกับพี่ว่า เป็นตาไคยูได๊หละ (ท่าทางพอใชได้นะ)  แล้วตอนแต่งเราก็ให้พ่อเตรียมงานไว้แล้วกลับถึงบ้านวันงานเลย ขอแล้วก็แต่งเลย  เพื่อนสนิที่มาช่วยเตรียมงานเล่าให้ฟังว่าตาสุภีนั่งไม่ติดกลัวเราไม่ไปกลัวขายหน้าชาวบ้าน  มีพี่เขยคนรองที่มาขอกับพ่อโดยตรงตั้งแต่พี่สาวอายุ 16 คนนี้ผ่านทุกอย่างนิสัยดี ขยัน แต่พ่อก็รักลูกเขยทุกคนนะ  มีติพี่สะใภ้นิดหน่อยคือไม่ค่อยเข้าหาผู้ใหญ่ ทำงานก่อนนะเดี๋ยวมาใหม่  มีคนตามมาหรือเปล่าคะเนี่ย แต่ก็ตั้งใจเล่าจนถึงวันแม่  แล้วก็จะเซฟไว้ แล้วเล่าต่อไว้ให้ลูกอ่าน จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 52 10:08:48

ความคิดเห็นที่ 66   หาเงินเองได้ตอน 8 ขวบ หน้าดำนาเสร็จ งานหลักวันเสาร์อาทิต์ กลับจากวัดก็เตรียมสเบียงเอาควายออกจากคอกต้อนขึ้นโคกปล่อนให้หากินหญ้าตามป่า แล้วพวกเรา 4 ลิงก็มีอาชีพเสริมคือเก็บขี้ซี (ยางไม้เต็งที่เกิดจากไม้โดนแมลงเจาะก็จะมียางไหลย้อยลงมารวมตัวกันเป็นแท่งห้อยตามกิ่งไม้  ทุกคนมีหน้ที่ช่วยกันแหงนมองหาถ้าเจอก็ใช้หนังสติ๊กที่มีติดตัวคนละอันยิงให้ร่วงแล้วเก็บใส่กระสอบ ลิงใหญ่ทำหนังสติ๊กให้เราแต่ยิงไม่แม่นถ้าเจอก็เรียกคนอื่นมายิง เราก็จะคอยเก็บส่วนที่ร่วงอยู่ตามพื้น  พอตกเย็นก็ต้อนควายเข้าคอกแล้วก็เอาขี้ซีไปขายได้กิโลละ 5-6 บาท ได้เงินมาแบ่งกันคนละ 10 กว่าบาท ตอนนั้นรู้สึกว่าเย๊อะนะ อ้อแล้วก็จะมีรายได้จากการเก็บผักหวาน ดอกกะเจียว มามัดแล้วก็มีคนมารับไปขายตลาดในเมือง แต่เฉลี่ยรายได้ไม่เกินวันละ 10 บาท จะมีได้เย๊อะก็พวกรับจ้างดำนา เกี่ยวข้าว 25 -30 บาทต่อวัน  แต่อันนี้เริ่มทำได้ตอนขึ้น ม ต้น เด็ก ๆ เขาไม่จ้าง (ตอนนี้แถวบ้านจ้างดำนา วันละ300ค่ะ นาเราให้เขาเช่า บังคับพ่อเลิกทำนาได้เมือ 2 ปีที่แล้ว) จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 52 10:42:07

ความคิดเห็นที่ 67   ขอเล่าเรื่องความอุดมสมบูรณ์ของเมื่อก่อนให้ฟัง ตอนเราเล็ก ๆ กบเขียดเย๊อะมาก เดือน 9 เดือน 10 ดำนาเสร็จเวลาเดินตามคันนาได้ยินเสียงกบเขียดกระโดดลงน้ำจ๋อมแจ๋ม ๆ ถ้าอยากกินก็แค่ เดินเบา ๆ แล้วค่อย ๆ เปิดหญ้าจับใส่ข้อง เปิดคันนาแค่ 2-3 เมตรก็พอกินแล้ว แต่เราจับไม่ทันต้องพ่อจับเก่ง อ้อแล้วก็อีกวิธีหนึ่งคือ ตามข้างหนองน้ำที่น้ำเริ่มแห้งดินข้างหนองก็จะยังนิ่ม ๆ เราก็จะไปเดินเหยียบกดเท้าแรงหน่อยให้เป็นรอยเท้าแล้วก็ดึงหญ้ามาคลุมรอยเท้าไว้ พอตอนเช้าไปยาม(เวลาดักสัตว์ไว้แล้วไปเก็บเขาเรียกไปยาม) ค่อย ๆ เปิดหญ้าออกมีเขียด 2-3 ตัวทุกที่ จับไม่ทันทุกตัวหรอก ตอนหลังเปิดม่แล้วเจองูเลยเลิกทำ เราเป็นเด็กบ้านนอกที่กลัวงูมาก บางชนิดรู้ว่าไม่มีพิษแต่ก็ยังกลัว แล้วเหตุผลอีกอย่างที่เลิกจับเขียดคือ พอจับมาได้พ่อชอบพูดว่าเขียดตาบอด เราก็เพ่งดูว่าไม่บอด พ่อบอกมันบอดจริง ๆ เราไม่สบายใจก็เอาไปปล่อยหมด ตอนหลังแม่มาเฉลยว่าตฃพ่อแซวเรา ปกติเราหากินไม่ค่อยเก่ง เวลาน้ำแก่งออกเพื่อนชวนไปยกยอคนอื่นได้เต็มข้อง เราได้ไม่เกิน 10 ตัว เดี๋ยวมาเล่าเรื่องจับปลาให้ฟัง จากคุณ : plc7549 (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 52 11:17:25

ความคิดเห็นที่ 68   ขอไว้เล่าต่อวันจันทร์นะคะ คุณย่าบอกน้องก้าวตัวอุ่น ๆ จะรีบกลับบ้าน จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 52 11:48:00

ความคิดเห็นที่ 69 โห คิดถึงหนังสือเรื่องลูกอีสานเลยค่ะ ดิฉัน รักวัฒนธรรมของ อีสานบ้านเรามากค่ะ มีเสน่ห์ดีค่ะ คนอีสาน ผู้เฒ่าผู้แก่จะใจดีมาก เราก็เคยทำข้าวจี่ชุบไข่ใส่ใบหอมค่ะ อร่อยมาก คุณแม่ของเพื่อนที่กาฬสิน พาทำให้กินค่ะ ตอนหน้าหนาว แจกผ้าห่มคนละผืน ล้อมเตาถ่านและกินตอนสุกใหม่ๆ โห ยิ่งมาอ่านกระทู้แล้วคิดถึง จริงๆค่ะ จขกท. เล่าได้เห็นภาพและสนุกดีค่ะ กลับมาเล่าต่อนะคะ จะรออ่านค่ะ  ^_^ จากคุณ : Joly_M เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 52 15:22:39

ความคิดเห็นที่ 70   ไม่แน่ใจว่ามีคนตามมาหรือเปล่า แต่ตั้งใจว่าจะเล่าวันนี้อีกวันก็หยุดแล้ว หลังจากนี้ก็เซฟไว้และเล่าต่อไว้ให้ลูกอ่าน วันนี้จะมาเล่าเรื่อการผ่าปลา ที่หมู่บ้านของเรามีหน้องน้ำสาธารณะขนาดใหญ่อยู่ที่หนึ่งเรียกกุด ทุกปีหลังหน้าเก็บเกี่ยว ชาวบ้านก็นัดกันไปผ่าปลากุด โดยทุกคนที่ไปจับปลาจะเสียเงินคนละ10บาท ต่ออุปกรณ์การจับปลา1 ชี้น เช่นบางคนใช้ทั้งแห ทั้งยอ ก็จะเสีย 20 บาท ที่บ้านเราไปกันทุกคน แม่กับลูกคนเล็ก ๆ ไปให้กำลังใจ (ดูเฉย ๆ) พ่อกับพี่ชายใช้แห พี่สาวใช้ยอ คนไปกันทั้งหมู่บ้านสนุกมาก จะมีการแบ่งกันเป็นกลุ่ม ๆ ก่อไฟไว้ประกอบอาหารจากปลาที่จับได้ พ่อจับปลาเก่งมาก ปกติจะได้ปลาตัวใหญ่ทุกปี อย่างปลาค้าว (เราไม่รู้ชื่อภาษากลางคล้ายปลาเนื้ออ่อนแต่ตัวใหญ่กว่า บางตัวมี 4-5 กิโล) มันเป็นหายากแต่ละปีมีคนจับไดไม่เกิน 5 ตัว แต่พ่อจับไดเกือบทุกปี เวลามีคนจับปลาตัวใหญ่ ๆ ได้ คนก็จะเฮเสียงดังมาก เราก็คอยลุ้นว่าเฮแต่ละทีเป็นพ่อเราหรือเปล่า บางคนนึกสนุกก็แกล้งเพื่อน ๆ เหมือนมีปลาตัวใหญ่อยู่ในแหให้เพื่อนลุ้น สุดท้ายก็ไม่มี ก็จะโดนโห่สนุกสนานใหญ่ เหมือนไปปิ๊กนิ๊กมากกว่าไปจับปลา พวกแก๊ง 4 ลิงก็จะปักหลักตามตลิ่งที่น้ำตื้น ๆ ใช้สวิงจับปลา แต่จริงๆนักไปทางเล่นมากกว่า พอหิวก็จะขึ้นไปกินปลาที่พวกผู้ใหญ่ปิ้งรอบนบก จิ้มน้ำพริกผักสดก็เก็บเอาตามข้างหนองน้ำ (พืชที่อยู่บริเวณนั้นกินได้ 50 %) นั่งกินข้างกองไฟพอหายหนาวก็ลงเล่นน้ำใหม่ กว่าจะกลับบ้านก็ตอนบ่ายแก่ ๆ บางคนก็จับปลาไม่ได้มาขอพ่อก็มี ถ้าตัวโต ๆเขาก็ขอซื้อ มีปีหนึ่งเสียดายมากพ่อจับปลาได้เย๊อะ แต่มีปลาช่อนตัวหนึ่งหนักกิโลกว่า แม่ขายได้ 14 บาท (สิบสีบาทถ้วนค่ะไม่ได้พิมพ์ผิด) เรารู้โคตรเสียดาย ให้แม่หมักแล้วนึ่งกินกับน้ำพริกจะอร่อยแค่ไหน เราเลยได้ กินตัวที่ใหญ่ไม่ถึงโล นึกแล้วยังเสียดายเหตุเกิดเพราะยายเลี่ยมไม่เคยขายปลาปกติแจกอย่างเดียวแล้วก็ขี้เกรงใจ แล้วแต่เขาจะให้ แต่ไก่ขายบ่อยเลยไม่ค่อยถูกเอาเปรียบ จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 52 10:02:08

ความคิดเห็นที่ 71   แม่เป็นหมอประจำบ้านด้วยค่ะ เมื่อก่อนโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดก็คือในตัวจังหวัด  ถ้าใครป่วยเล็กน้อยก็จะกินยาสมุนไพร ที่บ้านต้องมีประจำคือยาแก้ไข้ ยาแก็กินผิด(สำหรับแม่ลูกอ่อน) เป็นพวกรากไม้ห่อใหญ่ ๆ เวลาเป็นไข้แม่ก็จะเอามาฝนกับหินในขันน้ำให้กินแทนน้ำเลยไม่เกิน 2 วันหาย เราไม่ค่อยไข้นะ ไม่เกินปีละครั้ง ตากแดกตากฝนก็ไม่ค่อยเป็นไร อ้อมียาแก้ปวดท้องด้วยแต่ตัวนี้เราไม่กล้ายืนยันผล  เพราะมีอยูวันหนึ่งเราปวดท้องมากไม่ทราบสาเหตุกินยาขนานไหนก็ไม่หาย แม่เลยลองใช้หัวแม่มือ 2 ข้างกดตรงร่องขาหนีบกดแช่สักพักแล้วปล่อย ตัวเราร้อนตั้งแต่ต้นขาไปจนถึงปลายเท้าแล้วก็หายปวดท้อง แม่บอกปวดท้องเอ็นเราไม่ค่อยเข้าใจ แต่ว่ามันหาย   อ้อแล้วตอนเด็กเราก้างติดคอบ่อยแม่ก็จะสอนคาถาสำหรับก้างติดคอ ให้ท่อง 3 จบเป่าในน้ำแล้วกินมันหายจริง ๆ  อันนี้เราได้ใช้เป็นประจำ ไม่รู้ว่าหายเพราะกินน้ำแล้วก้างมันลงไปกับน้ำหรือเพราะคาถาแม่   แต่แม่มีข้อแม้ว่าต้องจำเอาห้ามจดคาถาจะไม่ศักดิ์สิทธิ์  โตขึ้นไม่ได้ใช้เราเลยลืม  ถามพวกพี่ ๆ แม่ไม่ได้สอนใคร (คนอื่นไม่ได้ซุ่มซ่ามเหมือนเรา ซนที่สุดในบ้าน) จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 52 10:33:15

ความคิดเห็นที่ 72   แม่สอนเรื่องการครองเรือนตั้งแต่ 7 ขวบคือจริงแม่ตั้งใจสอนพี่สาวที่โตแล้วแต่เรานั่งเสนอหน้าอยู่ด้วย  เรื่องเป็นผู้หญิงต้องเคารพสามี ให้เกียรติสามี  ต้องเคารพพ่อแม่สามี    ห้ามด่าสามีรวมถึงญาติสามี  ต้องซื่อสัตย์กับสามี  เมื่อก่อนเรื่องมีชู้เป็นความผิดมากที่สุดในชีวิตลูกผู้หญิง  งานบ้านงานเรือนอย่าบกพร่อง  ต้องประหยัดใช้จ่าย  ทะเลาะอย่างไรอย่าขึ้นกูกับสามี  ต้องเรียกสามีว่าพี่ห้ามเรียกชื่อเฉย ๆ   ฯลฯ ล้วนแต่ตกเป็นเบี้ยล่างสามีทั้งนั้น  เราทำได้เกือบทุกข้อยกเว้นงานบ้านงานเรือน(ทำกับข้าวไม่เป็น) กับห้ามเถียงสามี จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 52 11:12:11

ความคิดเห็นที่ 73   จะเล่าเรื่องการนอนนาให้ฟังค่ะ หน้าเกี่ยวข้าวส่วนใหญ่แต่ละบ้านก็จะมีคนนอนนาเพื่อกันคนมาขโมยข้าวที่เกี่ยวเสร็จแล้วกองอยูในลาน (บางปีบ้านเราไม่ได้น้อนก็ไม่โดนขโมยนะ)  อากาศมันหนาวพ่อก็จะทำตูบ (กระท่อมที่ทำจากฟาง) ให้พวกลูก ๆ นอน  เราชอบนอนตูบมากมันอุ่นดี   มีปีหนึ่งเรากับพี่สาวคนติดกัน(ไม่ค่อยเอ่ยถึงเพราะเขาเสียก่อนแม่ประมาณ 3 เดือน)   แย่งกันเล่นในตูบ และต่างฝ่ายก็จะเล่นคนเดียว  พี่คนรองเลี้ยงน้องคนเล็กอยู่แถวนั้นเลยตัดสินให้เราซึ่งเล็กกว่าได้เล่นในตูบ  ไอ้พี่สาวตัวดีก็เลยขึ้นไปเล่นบนต้นไม้แล้วก็แกล้งตะโกนว่าหมาว้อมา  เราก็รีบปิดประตู แล้วก็คอยถามว่าหมาว้อไปหรือยัง  พี่ก็บอกพี่ไล่แล้วแต่มันไม่ไปยังนอนอยู่หน้าตูบเรากลัวหมาบ้าก็ไม่กล้าออกจากตูบ กลางวันพออยู่นาน ๆ มันร้อน  หมาว้อก็ไม่ไปซักที เราเลยหลับอยู่ในตูบ ไอ้พี่เห็นเราเงียบมันก็เลิกสนุกลงจากต้นไม้ไปซนที่อื่น  พอพ่อแม่ขึ้นจากเกี่ยวข้าวไม่เจอเราถามหาเราพี่บอกอยู่ในตูบ  แม่เปิดดูเรานอนเหงื่อเต็มตัว  เราตื่นมาเจอแม่ก็ถามหมาว้อไปหรือยัง  พี่สาวหัวเราะคิ๊ก ๆ  แล้วมันก็สารภาพเองเลยโดนแม่ฝาดเบา ๆ ทีหนึ่งแล้วมันก็เดินร้องเพลงหนีไป  เราโมโหมากแต่ทำอะไรไม่ได้ปกติจะโดยแกล้งประจำ  พ่อก็ช่วยไม่ค่อยได้เพราะลูกคนอื่นเวลาพ่อตีจะยืนนิ่ง พี่คนนี้ แค่พ่อลุกขึ้นมันก็รู้แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น โกยสิคะ  อ้อเขาเป็นแชมป์วิ่งแข่งที่โรงเรียนด้วย เขาจากไปตอนเขาเรียน ป5  ตอนนั้นเสียใจมาก  พอทำใจได้แม่ก็มาจากไปอีกคน  ปีนั้นเป็นปีที่แย่ที่สุดของครอบครัวเรา จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 52 11:53:26

ความคิดเห็นที่ 74 มาอ่านต่ออีกค่ะ... จากคุณ : aggie_kmit'l เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 52 12:30:39

ความคิดเห็นที่ 75   กิจกรรมอย่างหนึ่งที่ต้องทำทุกปีหน้าเกี่ยวข้าวก็คือลานข้าว  ก่อนเกี่ยวข้าวพ่อจะพาทำลานโดยการดายหญ้าให้เตียนเป็นรูปสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ กวาดหญ้าออกให้หมด  แล้วก็เอาขี้ควายมาผสมกับน้ำย่ำ ๆ จนเหลวราดหน้าดิน เกลี่ยให้เสมอ ปล่อยให้แห้ง   ฟังดูเหมือนง่ายนะ  แต่ดายหญ้าก็ 2 วัน  ราดขี้ควาย 1 วัน  ถ้าขีควายไม่พอก็ต้องรอวันหลัง  กว่าลานจะแห้งสนิทก็ต้องรอ 2 วัน เราชอบหน้าเกี่ยวข้าวตอนตีข้าวสนุกดี   เพราะสามารถทำตอนกลางคืนได้มันไม่ร้อน  และก็อย่างที่บอกพี่สาวเราสวย(ในอดีตนะ) พวกหนุ่ม ๆ  ก็มาช่วยตีข้าว พ่อไม่ยักบ่นแฮะ  ปกติที่ผู้บ่าวมาคุยพอเช้าพ่อบ่นพี่ทุกครั้ง  ไม่รู้จะมาทำไมนักหนา   สมัยเราเด็ก ๆ ยังนิยมนาวาน(ลงแขก)เกี่ยวข้าวกันอยู่  มีคนมาช่วยกันเย๊อะมื้อกลางวันแม่ก็จะทำกับข้าวหลายอย่าง ทั้งไก่ ทั้งปลา ส่วนข้าวคนที่มาช่วยจะถือมาเองบ้าง  แต่เราก็ต้องเตรียมเผื่อด้วย  เราชอบขอแม่ให้นาวานวันเสาร์อาทิตย์เพราะเด็ก ๆ ก็จะได้รวมตัวกันช่วยขนข้าวที่มัดเสร็จแล้วขึ้นลานบ้าง  คอยวิ่งบริการน้ำดื่มบ้าง แต่หนักไปทางเล่น ไล่จับแมงมัน( แมลงชนิดหนึ่งมีในหน้าเกี่ยวข้าวคลายตั๊กแตน แต่มันมาก เอามาย่างไฟอร่อยดี)  พอตกเย็นก่อนกลับบ้านแม่ก็จะแบ่งปลาให้กลับบ้านกันทุกคน   ตอนหลัง ๆ ไม่ได้นาวาน  เขามารับจ้างแม่ก็ยังแจกปลาอยู่ดี  ไม่เคยเห็นใครใจดีเท่ายายเลี่ยมเลย  ไม่รู้ลูกสาวได้เชื้องกมาจากไหน จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 52 14:03:31

ความคิดเห็นที่ 76   ขอจบเรื่องเล่าด้วยงานอดิเรกแก๊ง 4 ลิง เวลาว่างจากการทำนาไม่ต้องเลี้ยงควายแบบจริงจัง แก๊ง 4 ลิงก็เล่นได้เต็มที่ คือหนักไปทางเล่นเพราะแค่คอยดูว่าควายเราอยู่ตรงไหน ไม่ต้องคอยระวังว่าจะไปกินข้าวใคร พวกเรา(จริง ๆ แค่ 3 ลิง)ก็จะมีอาชีพจับกะปอมมาก้อยกิน(ไม่ได้กินนานแล้วสงสารมัน ยิ่งตอนแล้วน้องก้าวเราเลี้ยอยู่หลังบ้านเพราะอากาศมันเย็กกว่าที่อื่น ทุกวันตอนบ่าย ๆ ก็จะมีกิ้งก่า 1 ตัวเดินมาตามกำแพงบ้านแลัวก็มาหยุดตรงต้นมะพร้าวริมรั้ว ทำท่าจด ๆ จ้อง ๆ แล้วก็กระดดเกาะต้นมะพร้าวที่อยู่ห่างจากกำแพงประมาณ 1 เมตรแล้ววิ่งขึ้นต้นมะพร้าว เราก็ลุ้นว่าจะมีพลาดบ้างหรือเปล่า ไม่เคยเห็นพลาดนะแค่เกือบ ๆ ถ้าวันไหนน้องก้าวไม่หลับก็พาเขาดูลุ้นคุณกิ้งก่าเหมือนเป็นเพื่อนกันเลย เจอกันทุกวัน เราเลยยิ่งมานึกว่าเขาก็น่ารักนะเรากินลงไดอย่างไร) ต่อค่ะที่เหลือกินก็ขายแต่เราไม่ได้ส่วนแบ่งเพราะถือว่าไม่ได้ช่วยอะไร กินอย่างเดียวทำยังไม่เป็นเลย ถึงหน้าเล่นว่าว 3 ลิงก็จะทำว่าวกันเองคนละตัว ของเราก็ต้องมีโดยลิงใหญ่เป็นคนทำให้ คือถ้าพวกเขามีของเล่นอะไรเราก็ต้องมีด้วยเล่นไม่เป็นก็จะเอา นิสัยไม่ดี มีทำรถเล่นเองด้วยนะทำจากไม้ต้นงิ้วเนื้อมันอ่อนแล้วก็เบาเอามาใช้มีดค่อย ๆ เฉือนให้เป็นเหมือนรถบรรทุก เจาะรูเอาไม้ไผ่สอดทำเภา แต่เอาอะไรทำล้อจำไม่ได้ ไม่แน่ใจว่าเป็นลูกของสบู่ดำหรือเปล่าอันนี้ไม่ชัวร์ แล้วก็เจาะรูตรงหัวรถเอาเชือกร้อยแล้วก็ลากวิ่งแข่งกัน พวกสามลิงมีรายได้เสริมจากการชกมวยตามงานวัดด้วยนะ คือถ้าขึ้นชกได้แน่ ๆ 100 แต่ถ้าชนะก็จะได้มากขึ้น ลิงเล็กตัวเล็กสุดชกเก่งขนาดมีชื่อระดับจังหวัดเลยนะ แต่ไปไม่รุ่งมีเมียก่อนเลยเลิก ตอนนี้ลูกสาวมันอยู่ ม.ต้นแล้ว ลูกมันเรียกเราว่าย่าด้วยเพราะเรามีศักดิ์เป็นน้า ทั้ง 3 ลิง แก๊งสามลิงวงแตกตอนเราขึ้น ป6 เพราะลิงใหญ่จบก่อนไปบวชเรียนเลยขาดผู้นำ และปกติไอ้ 2 ลิงเล็กก็กัดกันประจำอยู่แล้ว เลยเริ่มรวมกลุ่มกันน้อยลง แล้วก็สลายไปเอง ขอจบเรื่องเล่าแบบทื่อ ๆ ตรงนี้นะคะ ถ้าได้อยู่กับแม่นานหน่อยก็อาจจะมีเรื่องมาเล่ามากกว่านี้ หรือคิดอีกทีถ้าชีวิตเราดำเนินไปเหมือนเพื่อนคนอื่น ๆ ก็อาจจะไม่มีอะไรมาให้จำจนฝังใจขนาดนี้ ก็อาจไม่ได้มาเป็นนักเขียนสมัครเล่นเล่าเรื่องให้เพื่อน ๆ ฟังในวันนี้ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่าน เราแอบนับได้ 15 ท่าน และทุกท่านที่หลงเข้ามาอ่านโดยไม่เปิดเผยตัว ต่อไปถ้าเจอกระทู้ของเราก็คงไม่พ้นโชว์ลูกชาย กับขอคำปรึกษาเรื่องลูก ช่วยแนะนำคุณแม่มือใหม่ด้วยนะคะ จากคุณ : plc7549 (ข้าวจี่ชุบไข่) เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 52 14:41:50

ความคิดเห็นที่ 77   ขอโชว์หน้านักเขียนกับแรงบันดาลใจตัวน้อย ๆ  ที่เป็นทุกอย่างในชีวิตและยิ่งทำให้เราคิดถึงแม่  เราจะพยายามเลี้ยงลูกให้ดีเหมือนแม่เลี้ยงเรามา แม้ไม่ดีเท่าก็ขอให้ได้สักครึ่งของแม่เราก็มั่นใจว่าน้องก้าวจะเป็นคนดี   ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบ มันอาจจะวกไปวนมา เพราะนึกอะไรได้ก็เขียนไปเรื่อย ในอนาคตแอบหวังว่าจะได้เล่าเรื่องเด็กดีให้เพื่อน ๆ ฟังค่ะ จากคุณ : ข้าวจี่ชุบไข่ เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 52 14:49:25